ความคิดเห็นที่ 1 น่าเห็นใจจัง เราขนาดทิ้งลูกไปธนาคารไม่ถึงชั่วโมงก็ใจจะขาด จากคุณ : angkan111 เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 52 21:59:32

ความคิดเห็นที่ 2 ไม่รับใครซักคนใก้มาช่วยเลี้ยงที่ กทม.ล่ะครับ ได้เห็นหน้าลูกทุกวันด้วย จากคุณ : พ่อน้องมา (nongMalisa) เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 52 22:29:45

ความคิดเห็นที่ 3 แค่ไม่เห็นหน้า สองชั่วโมงก็คิดถึงแล้วค่ะ  เข้าใจความรู้สึกคุณแม่เลย ไม่ลองหาวิธีอื่นหล่ะคะ หาพี่เลี้ยงก็ได้ จะได้ อยู่กับลูกทุกวัน จากคุณ : พี่เอ๋กับน้องออย เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 52 22:34:25

ความคิดเห็นที่ 4 เข้าใจหัวอกคนเป็นแม่ค่ะ จากคุณ : "ช่อระกา" เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 52 22:50:31

ความคิดเห็นที่ 5 เอาใจช่วยนะครับ เข้าใจเลย สู้ สู้ครับ จากคุณ : arrthai เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 52 23:19:31

ความคิดเห็นที่ 6 เราก็คิดอยู่เหมือนกัน กลัวว่าใจจะขาดคิดถึง เพราะอยู่ กทม. ลางานได้แค่ 2 เดือน หลังจากนั้นยังคิดไม่ออกเลยว่าจะให้ใครเลี้ยง กลัวได้ฝากเลี้ยงกับญาติๆ ต่างจ. แอบเศร้าๆ อยู่เหมือนกัน แต่ยังไงก็สู้ๆ นะจ้ะ จากคุณ : Little_Nathan เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 52 23:33:42

ความคิดเห็นที่ 7 เพื่อนเราก็อยู่ใต้เหมือนกัน ต้องกลับมาทำงานที่ กทม. แล้วทิ้งลูกไว้ให้ยายกับป้าช่วยเลี้ยง สงสารเพื่อนเหมือนกัน แต่เค้าก็ทำใจได้ เพราะว่าจำเป็น จะเอามาอยู่ กทม. ด้วย ก็ไม่กล้าจ้างพี่เลี้ยง เพราะต้องปล่อยลูกไว้กับพี่เลี้ยงที่บ้านเพียงลำพัง ไ่ม่รู้ว่าจะไว้ใจได้หรือเปล่า จะให้ยายมาอยู่ด้วย ท่านก็อายุมาก จะมาอยู่คนเดียวก็กลัวจะเป็นอะไรไปทั้งยายทั้งหลาน เค้าเลยเลือกความสบายใจ ฝากไว้กับคนที่รักลูกแน่ๆ แล้วคิดถึงหน่อย ดีกว่าเอาลูกมาอยู่ด้วย แล้วต้องระแวงกังวลกับพี่เลี้ยงที่จ้างมาอยู่ตลอดเวลา เศร้าแทนเลยค่ะ เราแค่ไปซื้อของ ไม่ถึงชั่วโมง คิดถึงลูกใจจะขาด กลับมารีบไปหอมลูกเลยค่ะ ไม่ได้ช่วยเลย แต่เอาใจช่วยนะคะ จากคุณ : noojerry เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 52 02:29:42

ความคิดเห็นที่ 8 ถึงจะเศร้าก็สบายใจกว่าจ้างคนอื่นเลี้ยงน่ะครับ จากคุณ : แม่น้อง ซันเต๋อ เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 52 10:04:08

ความคิดเห็นที่ 9 มาคลอดที่ใต้เหมือนกัน แต่ไม่ยอมไปไหน สามีให้เลี้ยงลูกอยู่บ้านจนกว่าจะหย่านมครบขวบนึง คิดถึงลูกค่ะ เลี้ยงเอง คิดอยู่ว่า ถ้ากลับไป ทำงานเมื่อไหร่คงคิดถึงหนัก แอบคิดว่าวันไหนที่ลูกหย่านมยิ่งจะเศร้าเนอะ เพราะให้นมเอง อ่ะ ไม่อยากให้เค้า ออกจากอกเลย หย่านมเมื่อไหร่ กลับไปทำงานแล้ว น้องต้องอยู่กับย่าที่ใต้ ส่วนเราไม่อยากห่างลูกจริงๆ เข้าใจมากค่ะ คนเป็นพ่อแม่ ลูกยังเล็กนัก จากวันเดียวก็น้ำตาไหลแล้ว โทรหา ฟังเสียงเค้า ทุกวันซิคะ แล้วก็ หาเวลาว่างไปเยี่ยมบ่อยๆ + คิดเอาว่าทุกวันนี้คุณทำเพื่อเค้า เดี๋ยวก็ได้อยู่ด้วยกันนะ จากคุณ : KraSaN เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 52 10:35:44

ความคิดเห็นที่ 10 จ้ำม่ำขนาดนี้ เป็นเราก็คิดถึงอย่างแรงค่ะ จากคุณ : aggie_kmit'l เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 52 11:03:23

ความคิดเห็นที่ 11   ขอบคุณทุกความเห็น ที่เป็นกําลังใจให้นะ ตอนถ่ายรูปน้อง ได้ 2 เดือน วันนี้ 2 เดือน 17 วัน หลานที่ช่วยเลี้ยง บอกเมื่อตอนเช้าว่า วันนี้ เขาอารมณ์ดีมากยิ้มได้มากๆเลย คุณแม่ก็เลยอารมณ์ดีไปด้วย แก้ไขเมื่อ 16 ส.ค. 52 11:11:46 แก้ไขเมื่อ 16 ส.ค. 52 11:09:11 จากคุณ : สมศักดิ์ ลูกเมืองจันท์ เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 52 11:05:56

ความคิดเห็นที่ 12 เข้าใจคุณแม่เลยค่ะ ก็ต้องคิดถึงเป็นธรรมดา คนเป็นแม่  อุ้มท้องเกือบสิบเดือน  กระเตงกันไปในพุงตลอด  คุยกันสองคนแม่ลูก ขนาดคนเป็นพ่อยังไม่ใกล้ชิดขนาดนี้ ขนาดที่ว่าเคยให้หัวใจดวงเดียวกัน หัวใจแม่เต้นให้ลูกในท้องด้วย  ความผูกพันมันมากมายจริงๆ ของเราไว้ที่นครปฐม ไปหาทุกอาทิตย์  บางอาทิตย์ก็สองครั้ง  ยังอดคิดถึงไม่ได้เลย ตอนมาทำงานใหม่ๆ นี่ขนาดได้ยินเพลงที่ชอยร้องกล่อมลูกยังน้ำตาไหลเลยค่ะ  เห็นรูปก็ไม่ได้เลยน  ก่อนนอนก็เอารูปมาดู  โทรหาวันละ 4-5 ครั้งได้ ถ่ายวีดีโอซีคะ  ของเราให้กล้องถ่ายรูปธรรมดา ถ่ายคลิปวีดีโอใส่คอมที่ทำงานไว้ดู  คิดถึงก็เปิดดูได้  เก็บเป็นความทรงจำตอนเด็ก ๆ ด้วย เดี๋ยวก็ดีขึ้นค่ะ คุณแม่สู้  ๆ อยู่กับคนที่เราไว้ใจ  ถึงจะไกลก็ยังดีกว่าอยู่ใกล้  แต่ต้องเป็นห่วงเรื่องความปลอดภัยกับพี่เลี้ยง จากคุณ : สาวน้อยพันกิโล เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 52 12:16:45

ความคิดเห็นที่ 13 สายใย ของความเป็นคุณแม่อ่ะค่ะ น้องน่าชังเชียว จากคุณ : แม่น้องเอลฟี่ เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 52 12:23:59

ความคิดเห็นที่ 14 เป็นกำลังใจให้ เพราะตัวเองก็อยู่ในภาวะเช่นนี้เหมือนกัน ตอนลูกสาวคนโต  แต่ตอนนี้มีคนเล็กอีกคน  ก็คงต้องเอาไปให้คุณยายช่วยเลี้ยงที่ ตจว เหมือนเดิม  คิดถึงสุดๆ  แต่เพื่อความปลอดภัยของเค้าว่าอยู่กับคนที่เราไว้ใจที่สุด  ก็ต้องยอมทำใจ  แต่ว่าปั๊มนมไปให้ทุกอาทิตย์เลยค่ะ จากคุณ : พัชร (SP_Patcha) เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 52 12:36:22

ความคิดเห็นที่ 15 เข้ามาเห็นใจหัวอกแม่ค่ะ เข้าใจถึงความรู้สึกแบบนี้ดี จากคุณ : แม่นกลูกคนแรก เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 52 12:57:32

ความคิดเห็นที่ 16 เขาใจดีเลยค่ะ เพราะหัวอกเดียวกัน แต่อยู่แค่นครนายก ไปหาทุกอาทิตย์ก็ไม่วายร้องไห้คิดถึงลูก ต้องเอาเสื้อ ผ้าอ้อมที่มีกลิ่นลูกมานอนกอดทุกคืนค่ะ (ลูก 1 ขวบแล้วก็ยังทำอยู่) ส่วนลูกเวลาที่เขาคิดถึงแม่ เขาจะเอาผ้าห่มที่เราเคยห่ม (เขาจะรู้) มากอด หรือไม่ก็หอมรูปเราค่ะ จากคุณ : momeye (momeye) เขียนเมื่อ : 17 ส.ค. 52 08:36:18

ความคิดเห็นที่ 17   อ่านแล้วนำตาจะไหลตามค่ะ เราก็เจอลูกแค่อาทิตย์ละครั้ง เวลาเรากลับถึงบ้านลูกได้ยินเสียงก็ยิ้มหน้าบานถ้าอุ้มเขา เขาจะกอดซบเหมือนคิดถึงมาก เช้าวันจันทร์จะมาทำงานไม่รู้วิ่งไปกอดลูกกี่ครั้งกว่าจะขึ้นรถได้ (สายทุกวัน) จากคุณ : ข้าวจี่ชุบไข่ (ข้าวจี่ชุบไข่) เขียนเมื่อ : 17 ส.ค. 52 09:45:19

ความคิดเห็นที่ 18   ภาพนี้ แม่เค้าอุ้ม ตอนไปหาเมื่อเดือนที่แล้ว ยังไงฝากหลานโมจิไว้วิ่งเล่นในห้องชานเรือนด้วยคน  ขอบคุณทุกกำลังใจมากครับ จากคุณ : สมศักดิ์ ลูกเมืองจันท์ เขียนเมื่อ : 17 ส.ค. 52 20:53:02

ความคิดเห็นที่ 19   ดิฉันก็เป็นคนนึงค่ะ ที่ต้องยอมให้ลูกอยู่ไกลอกตัวเอง จริงๆ ก็ยังลาคลอดไม่ครบตามกำหนดเลย แต่ก็ด้วยความเป็นห่วง เกรงว่าจะถูกปลดออกจากงานซะก่อน ก็เศรษฐกิจมันเป็นซะอย่างนี้ ตอนนี้ลูกเพิ่งจะได้ 2 เดือน 10 วันเท่านั้นเอง จำหน้าแม่ได้แล้ว คุยเก่ง รู้จักยื่นมือเวลาที่เค้าขอให้อุ้ม รู้จักส่งเสียงเรียก ทุกวันนี้อาศัยโทรถามตายายว่าลูกเป็นไงบ้าง กลางคืนนอนยากมั้ย งอแงรึป่าว เพราะก่อนหน้านี้จะเป็นคนพาเค้าเข้านอนเองทุกคน ลูกกินนมเป็นไงบ้าง ในช่วงเย็นก็จะให้ที่บ้านเปิดเน็ต เพื่อที่เราจะได้ดูเค้าผ่านเน็ต ได้พูดคุยกะเค้าบ้าง เวลาลูกเห็น ลูกก็จะพยายามยื่นมือมาหาเรา พยายามดิ้นออกจากตา/ยาย และส่งเสียงเรียก บ่อยครั้งที่ลูกพยายามจะส่งเสียงอ้อนให้เราอุ้มแต่เราก็ไม่สามารถทำได้ จนในที่สุด ลูกก็ร้องไห้ เราเห็นอย่างนั้นเข้า ก็อดร้องไห้ด้วยไม่ได้ เพราะสงสารลูก ที่เราไม่สามารถอยู่ดูแลเค้าได้ บางครั้งเปิดวีดีโอที่ถ่ายเค้ามานั่งดู ดูไปก็ร้องไห้ไป เพราะคิดถึงลูกมาก อยากกอดลูก อยากหอมลูก อยากพาเค้าเข้านอน อยากอาบน้ำให้เค้า อยากพูดคุยกะเค้า อยากพาเค้าออกไปเดินเล่น ตัวเราเอง ไม่สามารถที่จะกลับไปหาลูกได้ทุกเสาร์อาทิตย์ เพราะค่าใช้จ่ายในการเดินทางค่อนข้างสูง บวกกับงานที่ทำอยู่ตอนนี้ จะมีโอกาสได้กลับไปกอดลูก ก็เฉพาะช่วงเทศกาลที่มีวันหยุดยาวเท่านั้น หากเป็นไปได้ ก็อยากลาออกไปเลี้ยงลูกด้วยตัวเอง เพราะอยากเห็นพัฒนาการลูก อยากเป็นคนสอนลูกเอง แต่เราก็ไม่ใช่คนที่มีกำลังทรัพย์ขนาดนั้น ตอนนี้ก็ได้แต่ภาวนาให้ถึงวันหยุดยาวเร็วๆ และก็ภาวนาให้ถึงสงกรานต์ปีหน้าเร็วๆ เพราะตั้งใจจะไปรับลูกมาเลี้ยงเอง แม้ว่าตอนนั้นเค้าจะยังไม่ถึงขวบก็ตาม จริงๆ ก็รู้อยู่ ว่าหากพาเค้ามาเลี้ยงเอง เราก็ต้องพาเค้าไปฝากเลี้ยง และก็ไม่รู้ว่าใครคนนั้นเค้าจะดูแลลูกเราดีรึป่าว เวลาที่ลูกเราร้องไห้เค้าจะปลอบประโลมหรือเฉยเมย เราเองก็ทั้งกังวลและเป็นห่วง เพราะใจเราก็อยากให้ลูกอยู่กะเรา แต่ลึกก็เป็นห่วงเกี่ยวกับสถานรับเลี้ยงเด็ก จากคุณ : mom_nong va* เขียนเมื่อ : 8 ก.ย. 52 16:03:19 A:192.44.136.113 X: