ความคิดเห็นที่ 1 ลูกชายเรา เราไม่ค่อยโอ๋ค่ะ เวลาเค้าล้ม เรายืนดูเฉยๆ รอให้เค้าลุกขึ้นเอง แต่หากเค้าลุกไม่ไหว จึงไปช่วย เค้าจะถามหา พาสเตอร์ทันที เราก็จะหายามาทาให้เค้า บอกว่าให้เข้มแข็ง อย่าอ่อนแอ เจ็บได้แต่อย่านาน "ล้มแล้วต้องลุกขึ้นเองให้ได้ เพราะพ่อแม่ ไม่สามารถอยู่ช่วยไปได้ตลอดชีวิต" อยากให้เค้าได้คิดเองว่า จะต้องช่วยตัวเองก่อน ก่อนที่จะสามารถไปช่วยใครได้ เราก็จะบอกว่า เป็นผู้ชายแค่นี้มันจิ๊บจ๊อยมาก หนูเป็นพี่ จะต้องดูแลน้องและแม่ เรื่องแค่นี้ หากทนไม่ได้ ก็ไม่สามารถปกป้องน้องและแม่ได้ เค้าจะมีบ้างที่สำออยค่ะ แต่เราก็ไม่โอ๋อยู่ดี เราว่าเดินทางสายกลางดีที่สุดค่ะ ไม่หย่อนและตึงจนเกินไป ดูๆ ไปก่อน ว่าอะไรเหมาะสมกับลูกเรา สิ่งสำคัญ ที่ลูกผู้ชายควรจะมีคือ ความสุภาพบุรุษและให้เกียรติ อันนี้สำคัญมาก พ่อของเค้า เป็นแบบอย่างได้ดีทีเดียวค่ะ และไม่แสดงการเยาะเย้ยใคร หากตัวเองอยู่เหนือกว่า ให้รู้จักใช้ชีวิต ให้มีค่าที่สุด อย่างเรื่องแผ่นดินไหว ที่เกิดขึ้น ที่เฮติ เราก็จะบอกลูกค่ะ ว่ายังมีคนที่ต้องการความช่วยเหลือและลำบากมากกว่าเรา บอกเค้าเสมอว่า ให้ภูมิใจในสิ่งที่ตัวเองเป็น อย่าไปแข่งกับคนอื่น ให้ดูคนที่เค้าไม่มีและลำบากกว่า (อันนี้จะบอกเค้าเวลาเค้างอแง อยากได้นู่นนี่ค่ะ) คือพยายามสอนเค้าให้เข้าใจโลก ให้พอใจ และทราบซึ้ง กับสิ่งที่เค้าเป็นน่ะค่ะ ...... ไม่ว่าการกระทำใดๆ ของเราที่มีต่อลูก จะต้องไม่ดูห่างเหิน แต่มันต้องผสมกับความรัก และความอบอุ่นไปด้วย เราไม่เคยห้าม หากลูกต้องการแสดงความคิดเห็น เราสนับสนุนลูกเต็มที่ เพื่อที่เค้าจะได้มีความมั่นใจในสิ่งที่เค้าทำ เวลาเค้าทำดี ก็ชื่นชม แต่หากเราเห็นอะไร ไม่ชอบมาพากล เราก็จะตักเตือนทันที แต่ลูกชายเราดีอย่างค่ะ คือไม่รังแกเพื่อน ไม่ขี้หวงของ ชอบเล่นกับเพื่อน ยังมีรายละเอียดปลีกย่อยอีกมากมายค่ะ ที่จะบรรยายไม่จบแน่ๆ แต่ก็นะ...การเลี้ยงลูกคนๆ นึงให้ได้ดีและเชื่อฟัง มันไม่ใช่เรื่องง่าย และทำกันวันเดียวจะสำเร็จ ต้องใจเย็นและอดทนค่ะ เพราะเราเคยผ่านมาก่อน เคยรั้น ดื้อ ไม่ฟังคนเช่นกัน ก็เลยไม่อยากคาดหวังกับลูกๆ ว่าจะต้องเป็นแบบที่เราต้องการไปเสียหมด แก้ไขเมื่อ 22 ม.ค. 53 12:28:11 แก้ไขเมื่อ 22 ม.ค. 53 12:02:29 จากคุณ : เจ้าแม่แฟชั่น เขียนเมื่อ : 22 ม.ค. 53 11:45:46

ความคิดเห็นที่ 2 เราเลี้ยงเหมือนเจ้าของกระทู้ค่ะ อยากให้เค้าเข้มแข็ง ช่วยเหลือตัวเองได้ มีเหตุมีผล ไม่ใช่เดินไปชนโต๊ะร้องไห้แล้วแม่มันวิ่งไปโอ๋ ไปนั่งด่าโต๊ะตีโต๊ะ ปกติเราจะนั่งมองเค้า (ก็เห็นตั้งแต่โป๊กแล้วล่ะ แต่วิ่งไปไม่ทัน) ดูว่าเจ็บมากขนาดไหน ส่วนมากก็ไม่เจ็บหรอก ก็จะเรียกให้เค้ามาหา แล้วค่อยปลอบเค้า บอกเค้าว่า "เจ็บใช่มั้ยล่ะ ซนนัก โต๊ะมันอยู่ของมัน ก็ไปชนมัน...หนูไม่ระวังเองนะลูก" บลาๆๆ ไม่อยากโอ๋แบบไร้สาระ อยากให้โตมาแบบมีเหตุผล ไม่ใช่อะไรๆ ก็โอ๋ อะไรๆ ก็มีคนคอยหนุนหลัง เดี๋ยวจะช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ จากคุณ : ตาใสแบ๊ว เขียนเมื่อ : 22 ม.ค. 53 11:52:03

ความคิดเห็นที่ 3   สวัสดีค่ะ ลูกชายเราขวบครึ่งค่ะ เราเลี้ยงลูกเองfull timeเลยค่ะ อยู่บ้านสามีค่ะ เราโชคดีที่ผู้ใหญ่ที่บ้านสามีให้สิทธิ์เต็มที่เรื่องสไตล์การเลี้ยงลูก ตามใจเรา บ้านคนจีนพูดจีนแต่เราให้ลูกเรียก"หม่ามี้"ด้วย สวนกระแสมั้ย^^ เราจะสอนลูกเสมอถ้าล้มต้องลูกเอง เราไม่เคยโอ๋เลย(ต้องแน่ใจนะคะว่าไม่เจ็บอะไรมาก) เราก็จะบอกคนที่บ้านด้วยว่าต้องทำแบบนี้ เราจะบอกสไตล์การเลี้ยงลูกของเราให้ชัดเจน ที่บ้านก็มีหลานอีกสองคนค่ะ ลูกพี่ชายสามี(เป็นครอบครัวใหญ่ค่ะ) นั่นเค้าสไตล์แบบ"ใครทำชั้นเจ็บก็ตีเลย..." ต้องโอ๋ ตามใจกันทุกคน เราไม่เอาเลย ไม่ชอบอย่างแรง เราบอกแม่สามีเลยว่าไม่ให้สอนหลานแบบนั้น โชคดีที่เค้าตามใจเรา เชื่อเรา สามีก็ช่วยพูดด้วย เพราะเรากับสามีคิดว่าจะเลี้ยงลูกเพื่ออนาคตของเค้าค่ะ ไม่ตามใจแต่จะให้อิสระทางความคิด หรือการเล่น จิตนาการเต็มที่ ในเรื่องที่ต้องฝึกระเบียบวินัย เช่น ทานข้าว เข้านอนกลางวัน/กลางคืน เราจะทำให้เป็นเวลาเดิมและสม่ำเสมอค่ะ และใจแข็ง ถึงเวลาก็ต้องกินต้องนอน จะร้องไม่ยอมยังไงก็ไม่ได้ เราจะบอกที่บ้านว่าถ้าได้ยินเสียงร้องไม่ต้องเข้าไปโอ๋นะ เพราะเดี๋ยวเราสอนไม่ได้ จะฝึกเค้าน่ะคะ ถ้าใจอ่อนเนี่ยต่อไปยาก เด็กฉลาดค่ะ แต่เรื่องเล่นเราให้ลูกเต็มที่เลยถ้าไม่อันตราย แล้วเราก็สอนให้ลูกรู้จักการให้ แบ่งปัน เสียสละ เพราะที่บ้านจะมีลูกพี่ลูกน้องอีกสองคน ซึ่งหนึ่งในนั้นอ่อนกว่าลูกเรา3เดือน ลูกเราเป็นอาเฮียก็จะต้องคอยสอนว่าให้น้องนะ รักน้องนะคะ เล่นด้วยกัน ลูกเราก็ทำได้ดีในระดับนึงเลยค่ะ ก็จะรู้จักแบ่งกันเล่น หรือไม่ได้อันนี้ก็เล่นอันอื่น เบนความสนใจแทน ฝ่ายลูกพี่ชายคนเล็กจะชอบแกล้ง ชอบแย่งของ ชอบตี(ตามประสาเด็ก)ซะมากกว่าเพราะทางนั้นเลี้ยงแบบตามใจ เราก็เลยสอนลูกเป็นฝ่ายให้ดีกว่า เป็นฝ่ายเลี่ยง ถอยๆ ตัดปัญหาจะได้ไม่ตีกัน เดี๋ยวจะเป็นปัญหาไปถึงผู้ใหญ่ ของเราก็ประมาณนี้น่ะคะ รายละเอียดมันยิบย่อยเยอะแยะ เราค่อนเลี้ยงตามตำรากับตามแม่ๆในพันธุ์ทิพย์น่ะคะ หุหุ เก็บรายละเอียดมาเรื่อยๆเลย ลองฟังของคนอื่นดูนะคะ ผสมผสานกันไปตามความเหมาะสมของเด็กแต่ละคนค่ะ^^ จากคุณ : applezen เขียนเมื่อ : 22 ม.ค. 53 11:57:53

ความคิดเห็นที่ 4 ลูกล้มดิฉันโอ๋ค่ะ ทันที เข้าไปกอดเลย เพราะเขาเจ็บและความปลอดภัยแห่งเดียวที่เด้กรู้จัก คือ พ่อแม่ ดิฉันเห็นว่าเป็นความมั่นคงทางจิตใจอย่างหนึ่ง เเต่ไม่เคยเรื่องตีพื้น หรืออะไรแบบนี้ แต่จะถามเขาว่า เจ็บตรงไหน ดดนอะไรที่ทำให้เจ็บ ลูกจะได้รู้ว่าเหตุเกิดจากที่ไหน และผลคืออะไร ดิฉันว่าเราควรตามใจลูกเรื่องที่ควรตามใจ และเข้มงวดในเรื่องที่ควร ดิฉันเข้มงวดเรื่อง กิน เรื่อง มายาท ขอบคุณ ขอโทษ และเหตุผล เรื่องเล่น หากไม่เป็นอันตราย ถึงแม้จะหก เลอะเทอะแค่ไหน ดิฉันไม่ห้าม บางทีรู้สึกแปลกที่ พ่อแม่ตอนลูกเด้กๆ ลูกไม่กินผัก ไม่กินโน่น นี่ ที่สมควรจะกิน ก้ไม่เป็นไร นอนไม่เป็นเวลาก็ไม่เป็นไร แต่จะเข้มงวดเรื่อง ลูกควรเรียนอะไร ควรรักกับใคร ซึ่งมันไม่น่าจะใช่เรื่องของพ่อแม่ แก้ไขเมื่อ 22 ม.ค. 53 12:05:02 จากคุณ : mrs.night owl เขียนเมื่อ : 22 ม.ค. 53 12:02:40

ความคิดเห็นที่ 5 ลูกชายเรา เพิ่งครบ 2 ขวบข้าไปไม่กี่วัน เราเลี้ยงเองเต็มเวลาค่ะ  เลี้ยงคล้ายๆ หลายคนนะแหละคะ ถ้าเล่นแล้ว ล้มเอง ทำตัวเองจ็บ หรือไม่ระวัง เราจะมองดู แต่ไม่วิ่งเข้าไปอุ้มทันที และส่วนใหญ่จะปล่อยให้ลุกเอง ปากจะสอนว่า ไม่เป็นไรนะลูก เจ็บแค่นี้ไม่เป็นไีีร คราวหลังหนูเล่นให้ระวังตัวเองให้มากกว่านี้ จะได้ไม่เจ็บอีก เราไม่้เคยตีโต๊ะ ตีเก้าอี้ ตีพื้น หรืออะไรก็ตามที่ทำให้แกเจ็บตัว เวลาเค้าทำไร เราจะคอยบอก คอยเตือนแค่ว่า ระวังตก ระวังล้มนะลูก เล่นดีๆ ค่อยๆ ไม่ต้องรุนแรง เด็กดี มีมารยาทเค้าไม่ทำอะไรรุนแรง เสียงดังๆ นะลูก .. แต่ถ้าเค้าเจ็บมาก หรือตกใจจริงๆ เราจะอุ้มมากอดแน่นๆ และโอ๋ ให้เค้าหายตกใจ และจะเอ่ยปาก ขอโทษเค้า แม่ขอโทษหนูนะที่มัวแต่ล้างจาน ทำงานบ้าน ไม่ดูแลลูกหนูให้ดี .. ส่วนเวลาที่เค้าเล่นอะไรก็แล้วแต่ แล้วทำไม่ได้ ไม่สำเร็จ เราจะปล่อยให้เล่น แล้วคอยบอกว่า ไม่เป็นไรนะลูก เอาใหม่ หนูลองทำใหม่ หนูเก่ง เดี๋ยวก็ทำได้ พูดจนลูกติดปาก พอเค้าทำอะไรแล้วไม่เป็นอย่างที่เค้าอยากให้เป็น เค้าจะบอกเองเลย เอาใหม่ๆๆ เวลาเราเลี้ยงลูก เราจะชอบสังเกตว่า ช่วงนี้ลูกชอบเล่นอะไร แล้ว เราจะจัดสิ่งแวดล้อมเสริมเข้าไป  ของเล่นแพงๆ เลโก้ เลเก้อ ไม่มีหรอกค่ะ เราไม่ซื้อให้ แต่เราจะซื้อจำพวกตัวอักษร ABC ติดตู้เย็น, จิ๊กซอว์, บล็อคไม้  หรือปริ้นรูปการ์ตูนที่เค้าชอบดูทางทีวี ให้เค้าวาดเล่น ระบายสีเล่น เค้าชอบให้เราวาดรูปสิ่งของหรือการ์ตูนที่เค้ารู้จักให้ดู เค้าก็ขีดเขียนตามเราไปเรื่อยเปื่อย บางทีก็เอาของที่ให้วาดมาวางทาบบนรูปที่ให้เราวาด ที่บ้านจะซื้อสมุดวาดรูปหนา 200 แผ่น ขนาดใหญ่เท่าครึ่งหน้านสพ. เอาไว้ให้ลูกวาดเล่น เวลาแกเผลอจะวาดตามฝาผนัง เราจะคอยบอก ให้วาดบนเปเปอร์นะลูก แล้วหากระดาษให้เค้า พาเค้าไปนั่งวาด จนตอนนี้เค้าติดเป็นนิสัยแล้ว เวลาอยากจะวาดรูป จะร้องหาเปเปอร์ๆ .. เค้าชอบวาดรูปหน้าคน มี ตา จมูก ปาก วาดรูป ลูกโป่งที่มีเชือกผูกห้อยลงมา ล่าสุดที่เห็นเค้าพยายามวาดคือ รูปฝูงปลาในการ์ูตูนนีโมที่เค้าดู วาดไม่เหมือนหรอกค่ะ แต่็ดูรู้ว่าเป็นฝูงอะไรสักอย่าง มือวาดไป ปากก็พูดไป นีโมๆ ตอนนี้ใช้ให้หยิบของ เก็บของเล่นของตัวเองใส่กล่อง ได้แล้ว ทำบ้างไม่ทำบ้าง ไม่เป็นไร เราค่อยๆ บอกค่อยๆ สอน ทำให้เค้าเห็นไปเรื่อยๆ ค่ะ เดี๋ยวเค้าทำตามเอง กินขนมเสร็จ กินนมหมด ก็จะเดินเอาถ้วย กะแก้วน้ำ มาให้แม่ในครัว จำตัวอักษร A-Z ได้หมดแล้ว ตอนนี้กำลังสนุกกับการนับเลข 0-9 อยู่ กำลังว่าจะหาอักษรไทยที่เป็นพลาสติกมาให้ลูกเล่น สร้างความเคยชินไปก่อน แต่ที่นี่ไม่มีขาย ตอนย้ายมาก็ไม่ได้เอามา เพราะไม่คิดว่าลูกจะฉายแวว สนใจแต่ยังเด็กขนาดนี้ จากคุณ : เพนนี (MiniPenzman) เขียนเมื่อ : 22 ม.ค. 53 12:43:37

ความคิดเห็นที่ 6 เข้ามาเห็นด้วยกับคุณนายนกฮูกค่ะ ของดิฉันก็จะเข้มงวดเรื่องเวลา เรื่องมารยาท  ผิดถูก เหตุผล เหมือนกัน ให้รู้ว่า ถึงเวลากิิน ต้องกิน จะกินน้อยกินมาก ไม่เคยบังคับ ลูกหุบปากไม่กินเมื่อไหร่ คือหยุด ไม่มีการบังคับ มื้อไหนไม่กิน เก็บเลยเหมือนกัน ถึงเวลานอน คือเอาเข้าห้องนอน ร้องไห้ยังไง ก็ไม่ให้ออกมา เราจะอยู่ในห้องนอนกับเค้าจนกว่าเค้าจะหลับ แต่ก่อนถึงเวลานอน เราจะบอกเค้าใกล้ได้เวลานอน แล้วนะลูก พรุ่งนี้ค่อยมาเล่นใหม่นะ ถึงเวลาอาบน้ำ คือต้องอาบน้ำ ไม่มีการผลัด ยกเว้นเีสียแต่ว่า ลูกหลับมาจากไปข้างนอก ก็จะให้นอน ตอนนี้กำลังเข้าวัย terrible two กำลังเ็ริ่มมีฤทธิ์ขึ้นมาหน่อย เอะอะก็ โนๆๆๆ อย่างเดียว ถามหิวหรือยัง ได้เวลากินข้าวแล้วนะลูก มานก็บอก โน บอก ป่ะ ได้เวลาอาบน้ำแล้วลูก มานก็บอก โน ถึงเวลานอน มานก็ โน เราอธิบายว่าทำไมต้องกิน ต้องอาบน้ำ ต้องนอนให้ตรงเวลาเค้าก็ไม่ฟัง โนๆๆๆๆๆๆ อย่างเดียว อีแม่ไม่สนใจเลย พูดแล้วไม่ฟัง บังคับอย่างเดียว เพราะเค้าบอกว่า ช่วง 2-3 ขวบ เด็กจะ้เข้าสู่วัยต่อต้าน และชอบทดสอบ พ่อแม่ ฉะนั้น คนเป็นพ่อแม่ ต้องเข้มงวดอย่างหนักในช่วงนี้ เพื่อเป็นการวางพื้นฐานเรื่องวินัยให้ลูก พอเค้าโตแล้วค่อยปล่อยตามใจ ไม่ใช่ตามใจตอนนี้ แล้วไปเข้มงวดตอนโต เป็นวัยรุ่น ลูกจะยิ่งสับสน และต่อต้านว่า เมื่อก่อนตามใจแล้วจู่ๆทำไมมาบังคับ เอาตอนนี้ จากคุณ : เพนนี (MiniPenzman) เขียนเมื่อ : 22 ม.ค. 53 13:05:19

ความคิดเห็นที่ 7 ของเราเหมือนคุณ mrs.night owl ค่ะ ลูกล้มเราจะเข้าไปกอด ไปโอ๋ทันที แต่ไม่ตีพื้น ตีสิ่งของใดๆ ที่ทำให้เค้าเจ็บ แต่จะบอกเค้า สอนเค้าค่ะ ว่าต่อไปหนูต้องระวังตัวหนูนะ สอนเค้าให้เค้าจำ อะไรประมาณนี้ค่ะ จากคุณ : Ultranan เขียนเมื่อ : 22 ม.ค. 53 14:32:45

ความคิดเห็นที่ 8 ล้มแล้วโอ๋คะ เพราะเค้าเจ็บ ถ้าไม่เจ็บเค้าจะไม่ร้อง แล้วบอกว่าที่หลังระวังหนูจะได้ไม่เจ็บ จากคุณ : ลูกกาหยูของแม่นก เขียนเมื่อ : 22 ม.ค. 53 14:56:12

ความคิดเห็นที่ 9 ขอบคุณทุกความเห็นนะคะ ได้เคล็ดลับดีดีกลับไปเลี้ยงลูกอีกเพียบเลยค่า จากคุณ : mummyjar เขียนเมื่อ : 22 ม.ค. 53 15:02:26

ความคิดเห็นที่ 10 เราไม่เป็นทั้ง 2 แบบที่ จขกท. ว่ามาค่ะ แต่เห็นด้วยกัน mrs.night owl และ Ultranan ค่ะ สำหรับเรา ถ้าลูกล้ม หรือเล่นอะไรแล้วพลาดเจ็บตัว สิ่งที่คนเป็นแม่ควรจะทำคือ เข้าไปหาเค้า ทำให้เค้าอุ่นใจว่ามีแม่เคียงข้างค่ะ ไม่ใช่ปล่อยไป ไปล้มก็ไป ถึงเวลาเดินมาหาละกัน อย่างนี้ไม่ควรค่ะ หรือพวกผู้ใหญ่ที่สอนให้เด็กพาลโมโห ตีโต๊ะ ตีเก้าอี้นี่ก็ไม่สมควรค่ะ เราเองเวลาลูกล้ม เราจะเข้าไปปกอดเค้า แล้วพูดว่า "เจ็บใช่มั้ยลูก คราวหลังต้องระวังหน่อยนะครับ"  เป็นการปลอบใจและบอกให้เค้ารู้ค่ะ ว่าเค้าเล่นแบบนี้เจ็บนะ แล้วคราวหลังเค้าต้องระวัง จะเข้าใจไม่เข้าใจก็พูดไปค่ะ อย่าปล่อยให้เค้ายืนงง อยู่คนเดียว การที่เราปล่อยเค้าเจ็บตัวโดยไม่มีใครเคียงข้าง ไม่ได้เป็นการทำให้เค้าแข็งแกร่งได้หรอกค่ะ เราคิดว่าเป็นการที่คนหลายๆ คน เข้าใจผิด คนที่จะแข็งแกร่งได้เมื่อโตขึ้น คือคนที่มีความมั่นคงทางอารมณ์ค่ะ ถึงจะผ่านอุปสรรคต่างๆ ได้ดี ลองคิดถึงตัวเองดูสิคะ ถ้าเราทำงานซักอย่างพลาด แล้วไม่มีใครเคียงข้างเลย ปล่อยให้คุณเครียด เสียใจอะไรอยู่่คนเดียว กับการที่มีใครซํกคนมากบอกว่า ไม่เป็นไรนะ พลาดตรงไหน เด๋วจะช่วยเอง อยากให้ช่วยอะไรก็บอก แบบไหนจะดีกว่ากัน แล้วลองคิดถึงตัวเด็กสิคะ ชีวิตเค้ามีแต่แม่ แต่แม่กลับเมินเฉย เค้าจะเคว้งคว้างขนาดไหน แล้วยังมีอีกประเภทนะคะ ที่ลูกล้มแล้วผู้ใหญ่เข้าไปบอก "ไม่เจ็บ ไม่เจ็บ" รู้มั้ยคะ ว่าแบบนี้ คุณกำลังปลูกฝังให้เด็กรู้จักกับการโกหกค่ะ เราไม่เคยคิดจะพูดแบบนี้เลยค่ะ เรื่องไม่ปล่อยให้ลูกร้องก็เหมือนกันค่ะ ในเด็กเล็กๆ น่ะใช่ค่ะ บางคนปล่อยลูกวางแหมะเอาไว้ทั้งวัน กลัวติดมือ แล้วบอกว่าร้องอยู่นั่นแหละ ปล่อยให้ร้องจนหมดแรงหลับไป อันนี้ไม่สมควรค่ะ แต่ถ้าเค้าโตขึ้นมาจนรู้ความแล้ว เค้าจะเริ่มแสดงความเป็นตัวตน เริ่มอยากรู้อะไรทำได้ทำไม่ได้ (ประมาณ เกือบๆ 1 ขวบ) อันนี้แหละค่ะ เราต้องเริ่มสอนแล้วค่ะ ถ้าเค้าร้องเพื่อจะเอาให้ได้ อันนี้เราต้องปล่อยค่ะ เพื่อเป็นการสอนเค้าให้รู้จักสิ่งที่ควร อะไรไม่ได้คือไม่ได้ ไม่ใช่ปล่อยปละตามใจจนติดนิสัยแย่ๆ ไปจนโตค่ะ จากคุณ : janistar เขียนเมื่อ : 22 ม.ค. 53 15:22:10

ความคิดเห็นที่ 11 ไม่ว่าจะเลี้ยงแบบไหน เราคิดว่า พ่อแม่ได้คิดว่า นี่คื อสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับลุกของเราแล้ว มั่นใจค่ะ อย่าได้แคร์สื่อ แตกต่างแต่ไม่หมายความว่าจะไม่ดีนะคะ เราเลี้ยงแบบนี้ คนอื่นอาจจะแตกต่างก็ไม่เห็นเป็นไร โตขึ้นมาเป้นคนดีในสังคมได้ก้พอแล้ว จากคุณ : แมวสีขาวขนปุย เขียนเมื่อ : 22 ม.ค. 53 15:40:47

ความคิดเห็นที่ 12   ถ้าลูกเจ็บเราจะเข้าไปโอ๋ ไปกอดลูกค่ะ เวลานั้นเค้าคงต้องการความอบอุ่นใจ ถูกใจ ความเห็น4 คุณmrs.night owl ค่ะ จากคุณ : boombelle เขียนเมื่อ : 22 ม.ค. 53 15:49:26