ความคิดเห็นที่ 1 ยกตัวอย่างสถานการณ์ เด็กชายเอ วัย10 ขวบ หลังกลับจากโรงเรียน ดูซึมๆไป จนแม่สังเกตเห็น “เอ เป็นอะไรลูก วันนี้ไม่สนุกเหรอ” “เพื่อนแกล้งเอ แกล้งเอาเก้าอี้ออก เอเลยล้มกลางห้องเลย” เอ พูดเสียงห้วนๆตาเริ่มแดง “ไม่เป็นไรนะลูก เพื่อนแกล้งนิดหน่อย เราต้องเข้มแข็งนะ” “แต่เพื่อนคนนี้ แกล้งเอหลายครั้งแล้วนะแม่ แม่อะ ไม่รู้เรื่อง ฮือๆ” เอปล่อยโฮร้องไห้เต็มที่จนแม่ตกใจ “เอ๊ะ! เอนี่ ร้องไห้แบบนี้ทำไม แม่ก็ถามลูกดีๆ ไม่เอาๆ หยุดร้องๆ ลูกผู้ชายต้องเข้มแข็ง ห้ามร้องไห้ แล้ววันหลังอย่ามาร้องให้แม่เห็นอีก” จากคุณ : tpipe เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 53 08:30:42

ความคิดเห็นที่ 2 แน่นอน เราคงไม่อยากให้เด็กร้องไห้แบบเอาแต่ใจ ไร้สาระ หรือใช้เป็นข้อต่อรองทุกอย่าง โดยเฉพาะเด็กผู้ชาย ตามค่านิยมที่ควรจะมีความเข้มแข็ง อดทนมากกว่าผู้หญิง แต่ก่อนที่จะสรุปว่าเป็นแบบนั้น เราได้เข้าไปสำรวจโลกภายในของเขาหรือยัง ว่าร้องไห้เพราะอะไร อะไรเป็นสิ่งที่ซ่อนอยู่เบื้องหลัง ครอบครัวคนไทย มีแนวโน้มที่จะไม่แสดงอารมณ์ทางลบต่อกัน ไม่กล้าที่จะร้องไห้ให้อีกฝ่ายเห็น พ่อแม่มักจะทนไม่ได้ที่ต้องเห็นลูกตัวเองร้องไห้เพราะความเสียใจ บ้างกลัวว่าลูกจะตรอมใจ บ้างก็กลัวว่าเด็กจะติดนิสัย บ้างก็กลัวว่าพ่อแม่เองจะคุมสถานการณ์ไม่ได้ บ้างก็กลัวว่าลูกจะกลายเป็นคนอ่อนแอ แต่เด็กผิดหรือกับการที่ต้องร้องไห้ เด็กแต่ละคน มีพื้นอารมณ์ที่ติดมาแต่กำเนิดไม่เหมือนกัน เด็กบางคนโมโหร้าย บางคนอ่อนไหวง่าย บางคนอดทน ซึ่งเราไม่สามารถกำหนดได้ แต่ต้องเข้าใจว่า ความอ่อนไหว ไม่ใช่เท่ากับความอ่อนแอเสมอไป และเด็กที่มีพื้นอารมณ์อ่อนไหว  sensitive ไปซะทุกเรื่อง นิดๆหน่อยๆก็ร้องไห้ ไม่ใช่เรื่องผิด อารมณ์ ความรู้สึกเป็นเรื่องธรรมชาติของมนุษย์ เด็กเป็นเจ้าของอารมณ์ตัวเอง ที่พ่อแม่เองก็ไม่มีสิทธิ์ไปห้ามไม่ให้เกิด หรือควบคุมลูกว่าควรจะรู้สึกอย่างไร เพราะฉะนั้นเราต้องยอมรับอารมณ์ลูกว่ามันเกิดขึ้น การช่วยให้ลูกได้ระบายอารมณ์ที่เกิดขึ้นอย่างเหมาะสม และสอนวิธีรับมือกับปัญหาเรื่องนั้น เป็นเรื่องที่ควรทำ มากกว่าไปบอกแค่ว่าหยุดร้องนะลูก หรือห้ามลูกไม่ให้เสียใจ ยิ่งเป็นเด็กผู้ชายที่โตแล้ว ซึ่งธรรมชาติของเขาจะไม่ร้องไห้ง่ายๆ เมื่อร้องไห้ให้เราเห็นครั้งหนึ่ง แสดงว่ายิ่งเป็นเรื่องสำคัญ น้ำตาเขามีความหมายเป็นสัญญาณที่เรายิ่งต้องค้นหาสาเหตุ ให้ความช่วยเหลือ มากกว่าไปตำหนิด้วยซ้ำ เด็กจำนวนมาก ไม่รู้จักอารมณ์ตัวเอง ไม่กล้าแสดงอารมณ์เชิงลบ เช่น ร้องไห้ ต่อหน้าพ่อแม่ เพราะเรียนรู้ว่าพ่อแม่ไม่ชอบ ท้ายที่สุดไม่รู้จะระบายออกยังไง จึงเกิดการเก็บกดทางอารมณ์ จนบางครั้งแสดงออกมาเป็นอาการทางกาย เช่น ปวดท้อง ปวดหัว (โดยที่เด็กก็ไม่ได้แกล้งทำ) เพราะเป็นสิ่งที่พ่อแม่ยอมรับได้มากกว่า แถมได้รับความสนใจด้วยซ้ำ บางรายรุนแรงถึงขั้นเจ็บป่วยเรื้อรัง โดยหาสาเหตุทางกายไม่ได้ ต้องเข้าออกรพ.เป็นว่าเล่น จากคุณ : tpipe เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 53 08:32:57

ความคิดเห็นที่ 3 ลองกลับมาดูตัวอย่างเคสเดิมอีกทีครับ “เอ เป็นอะไรลูก วันนี้ไม่สนุกเหรอ แม่เห็นลูกหน้าตาดูเศร้าๆนะ” ............ชี้ให้เด็กเห็นถึงการเปลี่ยนแปลงของตัวเองที่เป็นรูปธรรม     ต่อไปจะช่วยให้เด็กรับรู้ตัวเองได้ดีขึ้น “เพื่อนแกล้งเอ แกล้งเอาเก้าอี้ออก เอเลยล้มกลางห้องเลย” เอ พูดเสียงห้วนๆตาเริ่มแดง “อืม ลูกคงรู้สึกโกรธ รู้สึกอายใช่ไหมจ๊ะ แม่ว่าเป็นใครก็คงโกรธเหมือนกัน” ...............สะท้อนอารมณ์ลูก ชี้ให้ลูกรู้จักอารมณ์ตัวเอง และเค้าจะรู้สึกว่าแม่เข้าใจเค้าจริงๆ “ใช่ๆ” เอตอบ พลางเช็ดน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม แม่พาเอ มานั่งที่มุมสงบ “ไหนเอเล่าให้แม่ฟังซิ ว่าเรื่องมันเป็นยังไง” แม่คุยด้วยท่าทีที่สงบ ไม่ตำหนิ จนเอสงบลง แม่วิเคราะห์เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น จนสุดท้าย แม่กับเอก็ช่วยกันคิด จนได้วิธีที่จะป้องกัน และแก้ไข ถ้าหากเกิดเหตุการณ์ทำนองนี้อีก (สอน social skill และ problem solving) ถ้าเรื่องมันจบแบบนี้ คงจะดีกว่าใช่ไหมครับ เพราะฉะนั้นเมื่อลูกร้องไห้ ตั้งสติ อย่าตกใจ คุยกับเค้าถึงเรื่องที่เกิดขึ้นด้วยท่าทีที่สงบ หาวิธีแก้ไขร่วมกัน การที่เค้าได้ระบายความคับข้องใจ รู้สึกอุ่นใจ เค้าก็จะไม่ร้องไห้ง่ายๆ ให้คุณเห็นอีกครับ จากคุณ : tpipe เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 53 08:34:24

ความคิดเห็นที่ 4 เห็นด้วยอย่างยิ่งเลยค่ะ หมอไปป์ คงเป็นเรื่องที่เจ็บช้ำอย่างที่สุด ถ้าคนที่ลูกรักและไว้ใจอย่างที่สุด อย่างพ่อหรือแม่ ปฏิเสธไม่ให้เขาแสดงอารมณ์ใดๆ ขนาดเราเป็นผู้ใหญ่แล้ว บางครั้งเรายังมี "อารมณ์" จากสิ่งต่างๆรอบตัวที่เข้ามากระทบจิตใจ ... แล้วจะห้ามเจ้าตัวน้อยของเราให้ "อดทน อย่าร้องไห้" ได้อย่างไร... เวลาเด็กกำลังมีอารมณ์รุนแรงนั้น เขาจะไม่ฟังใครทั้งนั้น พวกเขาไม่สามารถรับคำแนะนำ ปลอบโยน หรือแม้แต่คำวิพากษ์วิจารณ์เชิงสร้างสรรค์ได้ เขาแค่ต้องการให้เราเข้าใจว่า กำลังเกิดอะไรขึ้นในใจเขา และต้องการให้เราเข้าใจว่าเขารู้สึกอย่างไร ดังนั้นจึงไม่แปลกเลย ที่แม่ๆพยายามจะสั่งสอนลูกที่กำลังโมโหทีไร ก็จบลงด้วยการเถียงกันทุกที .... มันมีวิธีที่ดีกว่านั้น เมื่อเราให้เวลากับลูก และแสดงความเข้าอกเข้าใจเขา เท่ากับเรากำลังสื่อด้วยคำพูดที่ว่า " ลูกเป็นคนสำคัญของแม่ แม่เข้าใจความรู้สึกของลูก" "เมื่อลูกรู้สึกสงบลงจากความรู้สึกคับแค้น สับสน หวาดกลัว หรือเสียใจ ลูกก็จะพบวิธีแก้ปัญหาที่ดีที่สุด" ขอบคุณสำหรับบทความดีๆนะคะ แก้ไขเมื่อ 25 ม.ค. 53 09:21:27 จากคุณ : หมูเหมียว เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 53 09:20:35

ความคิดเห็นที่ 5 ตุ๊กเคยทำคล้ายๆ กับเคส ในความเห็น 3 ค่ะ แต่ตุ๊ก บอกให้เค้าร้องออกมา....ให้พอใจก่อน พอพร้อมแล้ว แม่ตุ๊กก็จะได้คุยกะเตเต้ ว่าเกิดอะไรขึ้นมาบ้าง..... เค้าก็ร้องค่ะ แต่แบบว่าเบาๆ จนในที่สุด เงียบไป แล้วค่อยๆ เล่า พ๔ด ออกมา..... จากคุณ : tete' my little star เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 53 09:34:01

ความคิดเห็นที่ 6   ขอบคุณที่เตือนสติค่ะ เพิ่งเกิดขึ้นสดๆ ร้อนๆ เมื่อคืนตอนตี3 เอง อยู่ ๆลูกก็ตื่นมาร้องไห้เสียงดังมาก ด้วยอารมณ์หงุดหงิดของดิฉันกลัวลูกคนเล็กจะตื่นด้วย เลยตะหวาดให้แกหยุดร้อง มีตีเบา ๆไป 2 ทีด้วย  พอแกหยุดร้องสักพักก็บอกอย่างที่คุณหมอว่าเลยว่า แกบ่นปวดท้อง ปวดขา ให้แม่นวดให้หน่อย เฮ้ออ...ที่จริงดิฉันรู้แต่แกล้งทำไม่รู้เองแหล่ะว่าลูกไม่อยากไปโรงเรียนวันจันทร์ แกคงเครียด อยากอยู่กับแม่ อยากให้แม่โอ๋ แต่บอกความรู้สึกออกมาไม่ได้ มีอาการไม่อยากนอน นอนไม่หลับ เลยแสดงออกอย่างนี้  ... คิดแล้วน่าจะตีตัวเองแทน ที่ควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่  ต่อไปจะพยายามปรับปรุงค่ะ  ตอนนี้ดิฉันมีปัญหากับลูกมากค่ะ เพราะลูกอยู่ในช่วง terrible two  อารมณ์ขึ้นลงเร็วมาก บางครั้งรับมือไม่ถูกเลยว่าสถานการณ์ไหนควรยอมลูก เบี่ยงเบนความสนใจ หรือสถานการณ์ไหนไม่ควรยอม เพราะอาจติดนิสัยไปจนโต จากคุณ : procorner เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 53 10:24:07

ความคิดเห็นที่ 7 สำหรับเด็กผู้ชาย "จงอ่อนโยน แต่อย่าอ่อนแอ" จากคุณ : Double07 เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 53 11:10:23

ความคิดเห็นที่ 8 อ่าน ความคิดเห็นที่ 3 แล้วนึกถึงหนังสือ พูดกับลูกอย่างไร ฟังลูกพูดอย่างไรจังเลยค่ะ สำหรับเรา ลูกจะร้องไห้ทำได้ค่ะ เพราะเป็นเรื่องของการแสดงอารมณ์ แต่ปกติเค้าจะไม่งอแงอะไรอยู่แล้ว เวลาีเค้าเดินแล้วล้มเค้าก็ไม่ร้อง ไม่ใช่เพราะแม่ไม่เข้าไปโอ๋นะคะ แม่จะเดินเข้าไปหาเค้าทุกครั้ง เพื่อความอุ่นใจ และปลอบโยน แต่เค้าคงโตพอที่จะรู้แล้วว่าเหตุการณ์ไหนควรร้องไห้หรือไม่ควรร้องไห้มากกว่า จากคุณ : janistar เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 53 12:18:25

ความคิดเห็นที่ 9 จากคุณ : rainfull เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 53 13:39:47

ความคิดเห็นที่ 10 ไม่มีใครสอนผม แต่ผมรู้เองว่าเป็นผู้ชาย มีอะไรต้องไม่ร้องไห้ คาดว่าคงจะเอาไปสอนลูกในอนาคต แต่น้ำตาแห่งความปลื้มปิติคงไม่ห้าม แต่น้ำตาแห่งความพ่ายแพ้อย่าได้ให้มันไหลออกมา ล้มแล้วให้รู้จักลุก อย่ามัวแต่เสียใจ แก้ไขมันวะดีกว่า จากคุณ : แตงโมสีรุ้ง เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 53 13:46:57

ความคิดเห็นที่ 11 ขอบคุณค่ะคุณหมอ จากคุณ : คนสวยเมืองนนท์ เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 53 14:06:01

ความคิดเห็นที่ 12 ลูกชายคนโตเคยร้องไห้โยเยเหมือนกันค่ะ อายุ 2 ขวบกว่า จำไม่ได้แล้วว่าสาเหตุเกิดจากอะไร เคยพูดประโยคนี้เหมือนกัน "ลูกบูมครับ เด็กผู้ชายไม่ร้องไห้นะลูก" ลูกชายสะอื้นตอบกลับมาว่า "ฮือๆ เด็กผู้หญิง ร้องไห้ ได้ใช่มั้ย...ฮือ..."  (- -") ขอบคุณนะคะคุณหมอ จากคุณ : bodiamond1 เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 53 14:29:01

ความคิดเห็นที่ 13 เดี๋ยวนี้เวลาที่โกรธหรือโดนดุ เจ้าลูกชายจะเป็นแบบน้ำตาไหล ไม่มีเสียงร้องออกมา ไม่ร้องโวยวาย แล้วก็จะจ้องคนที่ดุ ไม่หลบตา แต่ถ้าโดนขัดใจ จะอาละวาด ร้องเสียงดังมาก มือก็จะตี ๆ คนที่อุ้ม ที่ฝืนตัวเค้า แต่เราก็จะไม่ตีกลับหรอกนะคะ เพราะยิ่งแรงไป เค้าก็จะแรงมา ก็ให้เค้าอาละวาดซะให้พอใจ แล้วค่อยปลอบ ให้ใจเย็น แล้วก็คุยไปเรื่อย ๆ เค้าก็จะลืม แล้วก็กลับมาอารมณ์ดีเหมือนเดิม ไม่รู้ว่าสอนลูกถูกรึป่าวค่ะ แต่รู้สึกว่า เด็กแต่ละคนไม่เหมือนกัน ต้องใช้วิธีที่แตกต่างกัน อย่างลูกสาวคนโต ไม่เคยอาละวาดต่อหน้าคนอื่น เคยสอนพี่สตางค์ว่า ถ้าหนูอยากได้อะไร แล้วแม่ไม่ซื้อให้ หนูจะใช้วิธีอาละวาด ลงไปนั่งชักที่พื้น ก็ตามใจหนูนะ เพราะแม่ก็จะยิ่งไม่ซื้อให้ ถ้าหนูไม่อายคนอื่น แม่ก็ไม่อายที่จะตีหนูต่อหน้าคนอื่นนะ ได้ผลค่ะ เพราะพี่สตางค์ไม่เคยอาละวาดต่อหน้าสาธารณชนเลยค่ะ เพราะไหนจะไม่ได้ของ แล้วก็ยังโดนตีอีก แต่จริง ๆ แล้วเราก็ไม่เคยตีลูกนะคะ เพียงแต่ขู่ไว้เฉย ๆ พอดีใช้วิธีนี้กับพี่สตางค์แล้วได้ผลค่ะ แต่กับน้องเซนท์วิธีนี้คงไม่ได้ผล ตอนนี้ก็ยังคิดไม่ออกว่าจะใช้วิธีไหน ได้แต่ปล่อยให้เค้าอาละวาดซะให้พอ แล้วค่อยปลอบเค้าอีกที รอให้เค้าพูดรู้เรื่องกว่านี้อีกนิด แล้วค่อยสอนกัน แก้ไขเมื่อ 25 ม.ค. 53 15:03:05 จากคุณ : แม่น้องเซนท์กับพี่สตางค์ (suttirak2) เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 53 14:57:26

ความคิดเห็นที่ 14 พูดบ่อยค่ะ เวลาเค้าร้องไห้หนัก ๆ  บางทีไม่หยุด เดินหนีด้วยซ้ำ เพิ่งเข้าใจตอนนี้เองว่าผิด - -'' ต้องขอบคุณมาก ๆ เลยค่ะ จากคุณ : ped777 เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 53 16:57:12

ความคิดเห็นที่ 15 ต้นน้ำจะ 3 ขวบแล้ว ไม่ค่อยร้องไห้ เอาแต่ใจมากเท่าไหร่แล้วค่ะ ถ้าลูกหกล้มหรือเจ็บตัว เราจะรีบเข้าไปกอด ปลอบก่อนที่เค้าจะร้องแล้ว เค้าก็ไม่ร้อง... เดี๋ยวนี้ก็แกล้งคนในบ้าน แล้วเราหรือคุณย่าแกล้งร้องไห้ ต้นน้ำก็จะเข้ามาปลอบ..."เงียบสิ...อย่าร้อง ..เดี๋ยวหายใจไม่ออกหรอก"....เอ่อ...แม่ก็อึ้งค่ะ จากคุณ : แม่ต้นน้ำ (แม่ต้นหอม) เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 53 18:11:01

ความคิดเห็นที่ 16 ขอบคุณสำหรับบทความดีๆค่ะ น้องน้อทลูกชายวัย 2.4 ขวบ ไม่เก็บกดเรื่องความเสียใจค่ะ แต่เป็นเด็กที่แสดงออกทางอารมณ์มากเช่น เวลาแม่พูดมากหรือพูดไม่ถูกใจเค้า เค้าจะหันมาตีแม่เลยค่ะ หรือถ้าโกรธแม่ก็จะวิ่งมาตีแม่เลยค่ะ เราก็ไม่ค่อยได้ตีเค้าแล้วนะตั้งแต่เริ่มพูดรู้เรื่อง พอเค้าตีแม่ได้เค้าก็จะรู้สึกดีขึ้น เฮ้อ เหมือนโรคจิตเลย เราก็บอกว่าอย่าตีแม่ แม่เจ็บนะ สักพักเค้าก็หายโกรธเอง ส่วนเราก็ไม่อยากเป็นที่รองรับอารมณ์ลูกเลยนะ กลัวมันโตขึ้นมันเตะแม่มัน พูดจริงๆนะคะ ตอนนี้กำลังสอนว่าอย่าตีแม่ แต่จะทำอย่างไรให้เค้าระบายความโกรธได้ล่ะค่ะ ขอปรึกษาคุณหมอด้วยค่ะ ส่วนเราก็พยายามข่มความโกรธนะคะ บางทีอยากจะสวนสักเพี๊ยะสองเพี๊ยะเหมือนกัน แต่ยังทำไม่ลง ได้แต่โกรธฮี่มๆอยู่ในใจค่ะ จากคุณ : แอล (aal990) เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 53 20:31:11

ความคิดเห็นที่ 17 ขอบคุณที่ร่วมแสดงความคิดเห็นนะครับ จะเห็นว่าแม่ๆที่ตอบ จะเป็นลูกวัยเด็กเล็กซะส่วนใหญ่ อาจจะไม่ตรงกับเรื่องที่ผมเขียนมากนัก (เน้นเด็กโต) ซึ่งวัยเด็กเล็ก ก่อนอายุ 5-6 ปี การร้องไห้ อาละวาด ยังเป็นภาวะปกติที่เกิดขึ้นได้(ถ้าไม่รุนแรงเกินไป) อยู่ในช่วงเรียนรู้ว่าพฤติกรรมแบบไหนเหมาะสม หรือไม่เหมาะสม self-control ยังไม่ดี ซึ่งยังต้องอาศัยพ่อแม่คอยกล่อมเกลานี่แหละครับ ดังนั้น อารมณ์ที่เกิดก็จะแสดงออกให้เห็นโดยชัดเจน เพราะยังไม่รู้จักการควบคุม วัยนี้จึงพบน้อยที่จะเกิดการเก็บกดอารมณ์ บทบาทพ่อแม่ จึงยังไม่ได้เน้นลงลึกเรื่องความรู้สึกกับลูกเหมือนเด็กโตมาก ความคิดเชิงนามธรรมก็ยังพัฒนาไม่ดี ดังนั้น เราสอนแค่เรื่องไหนควรทำ ไม่ควรทำ ให้เค้าเรียนรู้ไป โดยไม่ต้องให้เหตุผลยืดยาวในการสอนเค้า จากคุณ : tpipe เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 53 21:08:36

ความคิดเห็นที่ 18 ตอบคห.16 - สังเกตการเปลี่ยนแปลงทางอารมณ์ลูกครับ ถ้าเริ่มมีสัญญาณเตือน  เราก็ต้องหลีกเลี่ยง จับแยกกับตัวกระตุ้นนั้นๆ มันจะง่ายที่จะจัดการ มากกว่าที่จะไปทำอะไรหลังจากเด็กระเบิดอารมณ์ไปเรียบร้อยแล้ว เพราะน้องก็ยังเล็กเหลือเกิน ที่จะปล่อยให้เค้าเป็นฝ่ายคุมอารมณ์ฝ่ายเดียว - บทบาทแม่ในการเป็นผู้ดูแลต้องแข็งแรงขึ้น หนักแน่น ทั้งท่าทาง สีหน้า น้ำเสียงที่จริงจัง ให้รู้แม่ไม่ใช่ลูกไล่ ที่ลูกจะทำอะไรก็ได้ อย่าปล่อยให้เค้าตีเมื่อเห็นเค้าเงื้อมือ เราก็ต้องจับมือเค้าไว้ก่อน พร้อมเตือนเลยครับ ทำซ้ำเรื่อยๆ เดี๋ยวเค้าก็เรียนรู้ได้เอง -หนักแน่น แต่สงบ และไม่ใช้อารมณ์หรือตวาดนะครับ เพราะลูกจะติดอารมณ์รุนแรงจากคนในบ้านนี่แหละครับ ไม่อยากให้เค้าเป็นยังไง ก็อย่าแสดงให้เค้าเห็น แต่เป็นแบบอย่างที่ดีให้เค้าดู ว่าการคุมอารมณ์ ทำยังไง จากคุณ : tpipe เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 53 21:21:41

ความคิดเห็นที่ 19 กระทู้นี้ได้ความรู้ดีจังค่ะ.... แวะเข้ามาอ่าน เพราะมีลูกชายค่ะ ตอนนี้ได้10เดือนกว่าแล้วค่ะ ขอบคุณ คุณหมอไปป์มากๆค่ะ ที่ทำให้เราเข้าใจลูกมากขึ้น... จากคุณ : แอ็คชั่นลูกรัก เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 53 22:55:32

ความคิดเห็นที่ 20 เราเลี้ยงหลานส่วนมากจะไม่ค่อยดุไม่ค่อยตีนะค่ะ รักเหมือนลูกเลย ( เราไม่อยากมีลูก หา คนทำลูกก็ยังไม่ได้ แหะๆ เลยเลี้ยงหลานไปพลางๆค่ะ) นอกจากเค้าดื้อจิงๆ แต่ส่วนมากจะโอ๋มาก ตามใจสุดๆ นอกจากเอาไม่ไหวแล้วเหนื่อยจิงๆ ถึงจะดุและตีค่ะ แต่เวลาหลานตีแม่เค้า รึเวลาเจอเด็กผู้ หญิง แล้วเค้าจะเข้าไปกอดค่ะ ซักพักจะหยิกเด็กที่เค้าเข้าไปกอด(นิสัยไม่ดีเลยจิงๆ) อันนี้ถ้าเราเห็นเราตีทันที เวลาตีก็สอนไปด้วยว่า น้องเป็น ผู้ชายห้ามรังแกผู้หญิง แม่ก็ห้ามตีเพราะแม่เป็นผู้หญิงเหมือนกัน และบาปนะลูกตีแม่อ่ะ เราว่าตอนนี้เค้าคงยังไม่เข้าใจหรอก แต่จะพยายามสอนเค้าไปเรื่อยๆ เรากลัวว่าหลานเราจะนิสัยเหมือนพ่อเค้า ที่ แม่เค้า ตั้งท้องลูกอีกคน ยังทำร้ายร่างกายกันได้เลย แค่ไม่ไปซื้อข้าวให้มันกิน ขอบคุณสำหรับความรู้นะค่ะ จากคุณ : guinsang เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 53 01:18:25

ความคิดเห็นที่ 21 หมอไปป์ ขอบคุณนะคะ จะได้เก็บไว้เป็นข้อมูล ตัวเองก็ถูกสอนมาแบบนี้ แต่แม่จะพูดว่า เราไม่มีพ่อ เราต้องเข้มแข็ง อย่าร้องไห้ พ่อเห็นพ่อจะกังวล ก็เลยชอบร้องไห้คนเดียว ไม่ให้ใครเห็น ภายนอกจะดูแข็งๆ แต่พี่จริงๆแล้ว ดูหนังซึ้งหน่อยก็ปี่แตกแล้ว 555 จากคุณ : Mimi Mice เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 53 01:57:58

ความคิดเห็นที่ 22 หมอไปป์ ขอบคุณสำหรับกระทู้ดีๆ ( หมอไปป์ หายไปนานเลยนะคะ ) จากคุณ : p-annipe เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 53 02:32:37

ความคิดเห็นที่ 23 ขอบคุณค่ะ   จากคุณ : จิงโจ้ยักษ์ เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 53 04:28:41

ความคิดเห็นที่ 24 ขอบคุณค่ะคุณหมอสำหรับบทความดีๆ รบกวนถามข้อสงสัยนะคะ ลูกชาย ๓ ขวบ จะเป็นเด็กที่แสดงออกทางอารมณ์ค่ะ ตอนเล็กๆจะบอกเค้าว่าขณะนี้อารมณ์เป็นแบบไหน....ไม่ว่าจะโกรธ ดีใจ ร้องไห้ จะพูดออกมาค่ะ เช่น I'm happy, monmmy>> upset, sad ตามด้วยคำอธิบาย   แต่หลังๆ มานี้เหมือนแกล้งร้องไห้เล่นๆ ค่ะ  ทีนี้แม่เองรู้นะคะว่าไม่ได้ร้องไห้จริงจัง เป็นเรื่องราว....ออกจะดราม่าค่ะ...แม่เองเลยขำ เผลอหัวเราะเค้า ลูกชายบอก Mommy, I'm sad....'m crying. It 's not funny. เลยไม่รู้จะทำไงค่ะ ปกติเคยเฉยๆ แค่รับรู้ว่าเค้าเศร้า เสียใจ รอปลอบใจเมื่อหายแล้ว  ไม่ปลอบคุยขณะที่ยังร้องไห้ค่ะ พักหลังนี้ขำค่ะ มานร้องดร่ามา...จำจากเบบี้น้อย น้องชายเพื่อนที่เล่นด้วยกัน  จะใช้วิธีอย่างไรดีค่ะ แก้ไขเมื่อ 26 ม.ค. 53 06:24:13 จากคุณ : one&only เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 53 04:48:30

ความคิดเห็นที่ 25 ลูกผู้ชายต้องไม่ร้องไห้ .เป็นคำสอนที่ดีจริงหรือ ....ถ้าแค่นี้..ตอบได้เลยว่า..ไม่ดีค่ะ..เพราะมันมีแต่วันที่จะรอระเบิด..ตูม..เมื่อไหร่..แหลก..กันเมื่อนั้น.. แต่ถ้าจะให้บอกว่า..ร้องมาเลยลูก..อยากร้องก็ร้องไป..มันก็จะร้องไปเรื่อยเปื่อย..ดูอ่อนแอไป วรรณจะบอกลูกบ่อย ๆ ว่า..น้องโอม..เป็นลูกผู้ชายน๊ะ..ต้องเข้มแข็ง..อดทน..น๊ะลูก..อย่าร้องไห้..ให้ใครเห็น..ง่าย ๆ..ถ้ามีเรื่องไม่สบายใจ..กลับมาหาแม่น๊ะลูก... ทุกวันนี้..มีอะไร..ส่วนใหญ่น้องโอมจะไม่ร้องให้..แต่ใช้วิธี..เบะ..เอาลูกเดียวเลย..55555..(สงสัย..ต้องสอนใหม่ซะละมั๊ง..อิ อิ) ปล. เบะ..ในที่นี้หมายถึง..จะร้อง..แต่ไม่ร้อง... จากคุณ : วรรณ wan_wan เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 53 13:06:00

ความคิดเห็นที่ 26 ขอบคุณค่ะคุณหมอไปป์ จะลองนำไปปฏิบัติดูค่ะ ต้องขออนุญาตบอกแบ็กกราวนด์นิดนึงว่าเราไม่ได้อยู่กับลูกแบบเต็มเวลามาสองปี แต่กลับมาหาลูกทุกเดือนคือบินไปกลับสิงคโปร์ทุกเดือน เมื่อเค้าอายุครบสองปี งานทางนู้นหมด ก็กลับมา ได้อยู่กับเค้าเป็นเวลาสองเดือนเต็ม ต่อมาได้งานทำที่กรุงเทพอีก ทีนี้ก็ไปกลับทุกเสาร์อาทิตย์ ที่บอกว่าเราตีลูก ก็เป็นช่วงสองเดือนนั้นแหละค่ะเค้าเต็มสองขวบพอดี เค้าไม่ฟังใครเลย ตอนนั้นดื้อมากๆ พอแม่ตีแล้วดีขึ้น เพราะตีแล้วสอนด้วย คุณตาคุณยายค่อนข้างตามใจ ตอนนี้น้องใช้คำพูดเวลาไม่พอใจว่า น้อทไม่รักตา น้อทไม่รักยาย เป็นคำพูดทีเด็ดของเค้าค่ะ เผลอๆก็น้อทไม่รักแม่ มีเป็นระยะๆ แม่นี่เป็นคนที่ดุที่สุดในบ้านแล้วค่ะ 555 รู้ว่ายังดุไม่พอค่ะ แต่ด้วยความที่ชอบเล่นกับลูก ลูกคงนึกว่าแม่เป็นเพื่อนเล่นล่ะมั้ง ไม่เหมือนตายายที่เค้าไม่ค่อยเล่น ลูกมันเลยกล้าตีเอา ประกอบกับที่บ้านเค้าไม่มีเพื่อนเล่นด้วย นอกจากเล่นกับแม่ (ยกเว้นเวลาไปรร นี่คือเหตุผลที่แม่ส่งไปรรด้วยค่ะ) พอดีพ่อเค้าก็ไม่อยู่ด้วย แม่เลยไม่รู้จะเล่นบทไหนเลยค่ะ อยากเป็นเพื่อนเล่นกับเค้าด้วย และในขณะเดียวกันก็เป็นแม่ด้วย(ที่ดุที่สุดในบ้าน) คิดว่าคงค่อยๆสอนเค้าไปอย่างที่คุณหมอว่าแหละค่ะ หวังว่าโตสักสามขวบน่าจะพูดกันรู้เรื่องมากกว่านี้ ขอบคุณนะคะ ที่เสียเวลาอ่าน นานๆจะปรึกษาที ก็ไม่ได้ปรึกษาใครเหมือนกัน เพราะแค่งานนอกบ้านแค่นี้ก็เต็มหัวสมองแล้วค่ะ ขอบคุณค่ะ จากคุณ : แอล (aal990) เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 53 19:55:22

ความคิดเห็นที่ 27   เด็กผู้ชายยังเล็กร้องไห้ไม่น่าเกลียด แต่โตเป้นหนุ่มน้ำตาแตกเป็นเผาเต่าเหมือนในละคร ไม่ไหว การที่มีคำสอนว่าลูกผู้ชายต้องไม่ร้องไห้ เป็นการสอนให้เด็กผู้ชายรู้จักอดทน อดกลั้น น้ำตาลูกผู้ชายไหลออกมาได้ นั่นคือการแสดงออกที่อดกลั้นสุดๆ น้ำตาลูกผู้ชายสมัยก่อนจึงดูมีความหมายมาก สมัยนี้ หาชายแมนจริงๆ ยากยิ่งกว่าขุดทองซะอีก จากคุณ : ย่าหลานสอง เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 53 21:46:10 A:124.120.166.117 X: TicketID:247512

ความคิดเห็นที่ 28 3 กีบแล้ว เด๋วมาอ่าน มีลูกชายสอง จากคุณ : pure_diamond เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 53 22:00:57

ความคิดเห็นที่ 29 ขอตอบในเชิงจิตวิทยา โดยอ้างอิงมาจากหนังสือ "เดอะท็อปซีเคร็ต2" .....ในเพศหญิง จะมีปริมาณเส้นประสาท ที่เชื่อมสมองซีกซ้ายกับซีกขวามากกว่าเพศชายถึงสี่เท่า นอกจากนั้นตาของเพศหญิงเห็นสีสรรชัดกว่าชายถึงสามเท่า จมูกได้กลิ่นดีกว่าสองเท่า ผิวหนังบอบบางกว่าผู้ชาย ก่อให้เกิด ผัสสะ เวทนา มากกว่า     ความสามารถในการใช้สมองซีกขวาที่สูงกว่าเพศชาย ทำให้เพศหญิงมีระดับของอารมณ์ความรู้สึกต่างๆเช่น หงุดหงิด อิจฉา น้อยใจ   เสียใจ ฯลฯ หลากหลายกว่าเพศชาย และบางครั้งก็เกิดขึ้นอย่างไม่มีเหตุผล    ดังที่เราทราบมาแล้วว่า สมองซีกขวาทำงานด้านอารมณ์ ความรู้สึก โดยเฉพาะอย่างยิ่งความรู้สึกเชิงลบ และสมองซีกซ้ายควบคุมด้านการพูด ภาษา  ดังนั้น เมื่อเพศหญิง เกิดความรู้สึกไม่ดีขึ้น เช่น โกรธ คับข้องใจ  เธอจะสามารถส่งสัญญานจากสมองขวา มากระตุ้นให้สมองซ้าย สรรหาคำศัพท์และระบายออกมาเป็นคำพูดได้ง่ายกว่าเพศชาย     ในทางจิตวิทยาพบว่า ถ้าเพศหญิงเครียด แล้วไม่ได้พูด จะรู้สึกอึดอัดมากกว่าเพศชาย เพราะศูนย์การพูดในสมองซีกซ้ายถูกกระตุ้นอยู่ตลอดเวลาที่เกิดความรู้สึกเชิงลบขึ้น ในขณะที่เพศชาย จะตรงกันข้ามคือ เวลาโกรธหรือเกิดอารมณ์เชิงลบ จะพูดไม่ออก  เพราะความรู้สึกเหล่านั้นถูกอัดอยู่ในสมองซีกขวา โดยที่ส่งสัญญานข้ามมาทางสมองซีกซ้ายน้อยมาก       เนื่องจาก การใช้สมองส่วนความรู้สึกที่สูง ทำให้เพศหญิงมีอารมณ์อ่อนไหวกว่าเพศชาย จะยกเว้นก็แต่เพศที่สาม ซึ่งมีการตรวจสมองพบว่า สะพานประสาทเชื่อมสมองทั้งของซีกของเพศที่สาม จะค่อนข้างคล้ายไปทางเพศหญิงมากกว่า หรือที่เรียกกันว่า สมองหญิง ในร่างชาย เพศชายที่ใช้สมองซีกขวา มากกว่าปกติ จะมีความคิดสร้างสรรค์สูง แต่ก็จะมีความหวั่นไหวทางอารมณ์ ความรู้สึก มากกว่าผู้ชายทั่วไป      เนื่องจากเพศหญิงใช้สมองส่วนความรู้สึกฟังเสียง ผัสสะ เวทนา ที่เกิดจากเสียง จึงกระทบเพศหญิงมากกว่าเพศชาย  เช่นสามารถแยกน้ำเสียงของคนพูดได้ว่า เป็นน้ำเสียงของการดูถูก ประชด กระแนะกระแหน หรือนินทาได้  ในขณะที่เพศชาย จะไม่รู้สึกถึงความเจ็บใจด้วยการรับความรู้สึกจากน้ำเสียงเลย เพราะแยกไม่ออก นอกจากจะว่ากันตรงๆ ดูหมิ่นซึ่งหน้า       การที่เพศชายใช้สมองซีกซ้ายฟังเสียง จึงแปลผลออกมาในเชิงตรรกะ เช่นได้ยินเสียงมีดดาบฟันกัน จะแปลความหมายเป็นว่า เสียงเหล็กกระทบกัน ในขณะที่เพศหญิงแปลเป็นความรู้สึกหวาดเสียว (ยกเว้นในเพศที่สาม จะแปลผลเหมือนเพศหญิง)       ความรู้สึกเศร้า และการร้องไห้ เกี่ยวข้องกับสมองซีกขวา ดังนั้นจึงเป็นเรื่องธรรมดาที่เพศหญิงจะร้องไห้มากกว่าเพศชาย...... สรุป ก็คือ โบราณกล่าวไว้ถูกแล้ว ว่าลูกผู้ชายต้องไม่ร้องไห้  หรือ ถ้าจะให้ถูก ต้องบอกว่า ลูกผู้ชายต้องไม่ร้องไห้ง่ายๆ   ไม่ใช่เพราะค่านิยม แต่เพราะการทำงานทางสรีระ โดยเฉพาะอยางยิ่งสมอง ที่ต่างจากเพศหญิง จากคุณ : ปัจจตัง เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 53 22:20:31

ความคิดเห็นที่ 30 แต่อย่าลืมนะครับว่า ช่วง 1-7 ขวบ เด็กทั้งสองเพศ ใช้สมองซีกขวาถึงร้อยละ 80   ดังนั้น ถ้าลูกชาย อายุ 1-7 ขวบ ร้องไห้ ถือว่าเป็นเรื่องธรรมดา .......มีสิ่งหนึ่งที่แตกต่างกันระหว่าง เด็กหญิง กับเด็กชาย ก็คือ  เด็กผู้หญิง จะสามารถใช้สมองซีกซ้ายได้เร็วกว่าเด็กผู้ชายประมาณสองปี นั่นหมายความว่า ถ้าเทียบกันในระดับประถมปีที่ 1 – 3 โดยเฉลี่ยแล้ว เด็กหญิงจะทำคะแนนในวิชาคณิตศาสตร์ได้ดีกว่าเด็กชาย  แต่หลังจากจบชั้นประถมปีที่ 4  เด็กชายจะทำคะแนนได้สูงกว่า  สมองของเด็กทั้งสองเพศจะพัฒนาเต็มที่เมื่ออายุประมาณ 12 ปี  พอย่างเข้าสู่วัยรุ่นเพศชายจะหันมาใช้สมองซีกซ้ายมากกว่าซีกขวา และเป็นเช่นนั้นไปตลอดชีวิต..... จากคุณ : ปัจจตัง เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 53 22:24:03

ความคิดเห็นที่ 31 สิ่งที่ จขกท  นำข้อคิดมาฝากให้คิด (ต่อยอดและบูรณาการ) น่าจะเข้าได้กับเรื่องความอดทน การฝึกความอดทนสำหรับเด็ก เป็นเรื่องดี ทำได้บ้างไม่ได้บ้าง เป็นเรื่องปกติ  เพราะยังเป็นเด็กเล็กๆ แต่... การฝึกความอดทนของผู้ใหญ่เป็นเรื่องสำคัญมากกว่า เนื่องจากมี "วุฒิภาวะ" พร้อม และต้องมีความรับผิดชอบสูง ทั้งต่อตนเอง  ต่อครอบครัว  ต่อสังคม  และต่อประเทศชาติ สำหรับพุทธศาสนิกชน คำสอนของพระพุทธเจ้า ในมงคล 38 คือ มีความอดทน (มงคลที่ 27) หมายเหตุผู้โพสต์ : มงคลน่าจะเป็นสิ่งที่ทุกคนเสาะแสวงหา  เพราะทำให้ตนเองมีความสุข ความเจริญ มงคลที่พระพุทธเจ้า ทรงสอนไว้ รับประกันว่า "ดีจริง" และพิสูจน์ได้มานานมากกว่า 2,500 ปีแล้ว ความอดทนแบ่งตามเหตุที่มากระทบได้เป็น 4 ประเภท คือ 1. อดทนต่อความลำบากตรากตรำ เป็นการอดทนต่อสภาพธรรมชาติ ดินฟ้าอากาศ ความหนาว ความร้อน ฝนตก แดดออก ฯลฯ ก็อดทนทำงานเรื่อยไป ไม่ใช่เอาแต่โทษเทวดา ฟ้าดิน หรืออ้างเหตุเหล่านี้แล้วไม่ทำงาน 2. อดทนต่อทุกขเวทนา เป็นการอดทนต่อการเจ็บไข้ได้ป่วย ความไม่สบายกายของเราเอง ความปวด ความเมื่อย ผู้ที่ขาดความอดทนประเภทนี้ เวลาเจ็บป่วย จะร้องครวญคราง พร่ำเพ้อรำพัน หงุดหงิด ฉุนเฉียวง่าย ผู้รักษาพยาบาล ทำอะไรไม่ทันใจหรือไม่ถูกใจ ก็โกรธง่าย พวกนี้จึงต้องป่วยเป็น ๒ เท่า คือนอกจากจะป่วยกายที่เป็นอยู่แล้ว ยังต้องป่วยใจแถมเข้าไปด้วย ทำตัวเป็นที่เบื่อหน่ายแก่ชนทั้งหลาย 3. อดทนต่อความเจ็บใจ เป็นการอดทนต่อความโกรธ ความไม่พอใจ ความขัดใจ อันเกิดจาก คำพูดที่ไม่ชอบใจ กิริยามารยาทที่ไม่งาม การบีบคั้นทั้งจากผู้บังคับบัญชา เพื่อนร่วมงานและลูกน้อง ความอยุติธรรมต่างๆ ในสังคม ระบบงานต่างๆ ที่ไม่คล่องตัว ฯลฯ คนทั้งหลายในโลกแตกต่างกันมากโดยอัธยาศัยใจคอ โอกาสที่ จะได้อย่างใจเรานั้นอย่าพึงคิด เพราะฉะนั้นเมื่อเริ่มเข้าหมู่คนหรือ มีคนตั้งแต่ ๒ คน ขึ้นไป ให้เตรียมขันติไว้ต่อต้านความเจ็บใจ 4. อดทนต่ออำนาจกิเลส เป็นการอดทนต่ออารมณ์อันน่าใคร่น่าเพลิดเพลินใจ อดทนต่อสิ่งที่ เราอยากทำแต่ไม่สมควรทำ เช่น อดทนไม่เที่ยวเตร่ ไม่เล่นการพนัน ไม่เสพสิ่งเสพย์ติด ไม่รับสินบน ไม่คอร์รัปชั่น ไม่ผิดลูกเมียเขา ไม่เห่อยศ ไม่บ้าอำนาจ ไม่ขี้โอ่ ไม่ขี้อวด เป็นต้น การอดทนข้อนี้ทำได้ยากที่สุด โบราณเปรียบไว้ว่า   “เขาด่าแล้วไม่โกรธ ว่ายากแล้ว เขาชมแล้วไม่ยิ้ม ยากยิ่งกว่า” หมายเหตุผู้โพสต์ : การทำความดี คือ การทวนกระแสกิเลส มีแต่ปลาเป็นและสิ่งมีชีวิตเท่านั้นที่ว่ายทวนน้ำได้ นอกนั้นลอยตามน้ำหมด ------------------------------------------------------------------------ ความอดทน มาจากคำว่า ขันติ หมายถึงการรักษาปกติภาวะของตนไว้ได้ ไม่ว่าจะถูกกระทบกระทั่ง ด้วยสิ่งอันเป็นที่พึงปรารถนา หรือไม่พึงปรารถนาก็ตาม มีความมั่นคงหนักแน่นเหมือนแผ่นดิน ซึ่งไม่หวั่นไหว ไม่ว่าจะมี คนเทอะไรลงไป ของเสีย ของสกปรก หรือของหอม ของดีงามก็ตาม งานทุกชิ้นในโลกไม่ว่าจะเป็นงานเล็กงานใหญ่ ที่สำเร็จขึ้นมาได้ นอกจากจะอาศัยปัญญาเป็นตัวนำแล้ว ล้วนต้องอาศัยคุณธรรมข้อหนึ่ง เป็นพื้นฐานจึงสำเร็จได้ คุณธรรมข้อนั้นคือ ขันติ หญ้า แม้เป็นพืชต้นเล็กๆ แต่ เ พ ร า ะ มี ค ว า ม ท น ท ร ห ด จึ ง ส า ม า ร ถ แ พ ร่ พั น ธุ์ ไ ป ไ ด้ ทั่ ว โ ล ก ฉั น ใ ด คนเราแม้กำลังทรัพย์  กำลังความรู้ความสามารถจะยังน้อย แ ต่ ถ้ า มี ค ว า ม อ ด ท น แ ล้ ว ย่ อ ม ส า ม า ร ถ ฝึ ก ฝ น ต น เ อ ง ให้ ป ร ะ ส บ ค ว า ม สุ ข ค ว า ม สำเ ร็ จ ใ น ชี วิ ต ไ ด้ ฉั น นั้ น http://www.dhamma.net/mongkol/27.htm เพิ่มเติมแหล่งข้อมูลที่นำมาฝาก แก้ไขเมื่อ 28 ม.ค. 53 17:26:56 แก้ไขเมื่อ 28 ม.ค. 53 17:22:39 จากคุณ : Learn and Live เขียนเมื่อ : 28 ม.ค. 53 17:21:42

ความคิดเห็นที่ 32   จับสลากได้คห.1แฮะ... บ้านที่มีพี่น้องทั้งหญิงและชายแต่แม่ให้ความยุติธรรมแก่ทุกฝ่าย... ถ้าทะเลาะกันแล้วใครร้องไห้จะโดนหวดก่อนแยกด้วยซ้ำ (สรุปเด็กโดนแกล้งแล้วร้องไห้จะซวยซ้ำซ้อน) จับออกมายืนคนเดียวแล้วสั่งให้หยุดร้อง... (ขอโทษ... หน้าแม่น่ากลัวกว่าถูกแกล้งแล้วล่ะตอนนั้น) ไม่หยุดร้อง!(หวดซ้ำ) หยุดไม๊!(หวดซ้ำ) หมดแรงก็จับขังเดี่ยวที่ห้องที่ใกล้ที่สุด จนกว่าจะหยุดร้อง... ร้ายสุดคือ... ไอ้เสียงสะอื้น ฮึกๆๆๆ นี่นับด้วย ...โตขึ้นมาเป็น depression กะ anti-social กันระนาว จากคุณ : abstract เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 53 01:49:16 A:124.120.146.33 X: TicketID:071021

ความคิดเห็นที่ 33 คห.ที่ 7 เอาไป 3 give เลยค่ะ จากคุณ : kenobe เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 53 16:33:13

ความคิดเห็นที่ 34   ความอ่อนแอมีอยู่กับทุกคนค่ะ จากคุณ : แม่แอม เขียนเมื่อ : 31 ม.ค. 53 03:54:18 A:113.53.71.67 X: TicketID:244983