Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
อยากได้กำลังใจ และคำปรึกษาค่ะ ท้องได้ 3 เดือนแต่ต้องเป็น single mom  

ตอนนี้กำลังตั้งท้องได้ 3 เดือนค่ะ เป็นท้องแรกค่ะ ก็ดีใจนะค่ะที่กำลังจะได้เป็นแม่คน แต่ก็มีเรื่องที่รู้สึกแย่มากๆ

เริ่มจากพ่อแม่ทางแฟนไม่ชอบนิสัยค่ะ ไม่ชอบถึงขนาดที่ว่าพวกท่านรู้ว่าเราท้องกับลูกชายเค้า ท่านยังไม่มีท่าทีอ่อนโยนหรือช่วยเหลือใด ๆ มีแต่ไปพูดกับทางแฟนเรา ว่าถ้าได้ผู้หญิงอย่างเราเป็นเมียก็ไม่มีอนาคต(ฐานะทางบ้านเราจนค่ะ แต่ทางแฟนก็ไม่ได้รวยอะไรมากมาย) เริ่มแรกเดิมทีตอนคบกันเราก็อยู่บ้านพ่อแม่แฟนมาตลอด แต่ก็อยู่แบบรู้ทั้งรู้ว่าท่านไม่ชอบแต่ตัวลูกชายหรือแฟนเราเค้าก็อยู่เคียงข้างเราเสมอ บอกว่าผู้ใหญ่ยังไม่เข้าใจเพราะเค้าไม่เคบพาผู้หญิงมาอยู่ที่บ้าน ให้อดทนเอาไว้ เราก็ทนๆอยู่มาเป็นปี เราก็ทำงานหาเงินเลี้ยงตัวเองไม่เคยได้ไปเดือดร้อนครอบครัวเค้าเลย จนอยู่มาจะครบปี เราก็ท้อง เราบอกกับแฟนเราซึ่งตอนแรกดูเค้าเหมือนดีใจ เค้าขอเราว่าอย่าเพิ่งบอกพ่อกับแม่เค้า ให้รอครบ 3 เดือนก่อนแล้วค่อยบอก ตัวเราก็โอเคยอมทำตามแฟน แต่เราก็ต้องบอกทางแม่เราเอง แม่เราก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะตัวเราก็ถึงวัยที่มีลูกได้แล้ว (26 ปี) เราก็คิดว่าเราท้องแบบนี้เราก็อยากกลับไปอยู่กับแม่เพราะรู้สึกว่าอยู่บ้านตัวเองจะนอนลุกนั่งก็สบายกว่าอยู่บ้านเค้า แล้วตอนออกไปจากบ้านเค้าเราก็ยังไม่ได้บอกพ่อแม่เค้าอยู่ดี(แต่พ่อแม่เค้าคงดีใจไม่น้อยที่เราออกไปอยู่ที่อื่นเพราะตลอดเวลาเค้าก็ไล่อยู่ตลอดแต่แฟนเราไม่ยอมยังไงก็จะให้เราอยู่กับเค้า แล้วพ่อแม่ท่านคงคิดว่าถ้าเรายอมย้ายออกไปแบบนี้แสดงว่าเรากับลูกเค้าคงใกล้จะเลิกกัน)

พอเรากลับมาอยู่บ้านได้ซักพักเราก็ต้องออกจากงานเพราะมีปัญหากับที่ทำงานพูดง่ายๆคือตกงาน แต่เหตุการณ์ที่แย่คือ ตั้งแต่เราตั้งท้องมา ตัวแฟนเรายังไม่เคยให้เงินเราเพื่อช่วยค่าฝากท้องหรือซื้อนมกินเลยสักบาทจนถึงเดี๋ยวนี้ จนเราทนไม่ได้เราเลยไปบอกกับพ่อแม่เค้าว่าลูกชายเค้าทำเราท้องจะให้เราทำยังไง แล้วเราก็ไปคนเดียวด้วยไม่ได้พาแม่หรือใครไปว่าอะไรบ้านเค้าเลย แค่อยากให้เค้ารู้ เผื่อจิตสำนึกของความเป็นพ่อแม่คนอาจจะทำให้พวกเค้าไปคุยกับลูกชาย แต่สิ่งที่ได้รับคือ เค้าไม่รู้เห็นไม่เห็นอะไรด้วย ตัวแฟนเราบอกว่าเค้ารับผิดชอบทุกอย่าง แต่เค้ายังไม่มีเงินไปขอขมาหรือสู่ขออะไรหรอก เราก็บอกว่าเราไม่ได้ต้องการเงินทองให้มาขอขมาอะไร เราต้องการให้แฟนเรารับผิดชอบในตัวเด้กมากกว่านี้ เพราะเราก็ไม่มีงานทำ แต่มันก็ไม่มีอะไรดีขึ้น และการกระทำของเค้าก็แย่ลงเรื่อย ๆ ทั้งๆที่บ้านไม่ได้อยู่ไกลกัน แต่เค้าก็ไม่ค่อยจะมาหา อ้างว่าทำงานดึกบ้างอะไรบ้าง เราก็ต้องการแค่ว่าถ้าเงินทองไม่ช่วยเหลืออย่างน้อยใส่ใจดูแลกันบ้างก็ยังดี พาไปกินข้าวบ้างอะไรบ้าง แต่นี่แทบจะไม่มีเลย ขนาดเงินซื้อนมแอนมันซักกล่องก็ไม่เคยให้

ทางบ้านแม่เราก็พอจะมีบ้างแต่ไม่ได้มากมายอะไร แม่ก็ยังมีน้องต้องเลี้ยง เรากลับมาอยู๋บ้านตัวเองเหมือนเป็นตัวภาระให้แม่ เพราะทุกวันนี้ไม่มีงานทำ พอเค้ารู้ว่าท้องเค้าก็ไม่รับเข้าทำงาน แม่ต้องซื้อข้าว ซื้อนมให้กินทุกวัน เพราะสงสารลูกและหลานที่กำลังจะเกิด ตัวแฟนก็ไม่ได้รู้สึกว่าตัวเค้าผิดเลย สิ่งเดียวที่เค้าบอกอยู่ตลอดเวลาคืด เค้ามีพ่อแม่ที่ต้องเลี้ยงดูส่งเสีย เราไม่รู้ความหมายของเค้าคืออะไร เค้าต้องการสื่อถึงอะไร แต่เราไม่เคยบอกให้เค้าเลิกเลี้ยงดูส่งเสียพ่อแม่เลย เรารู้ว่ามันเป็นหน้าที่ของลูกทุกคน แล้วเรากับลูกหล่ะไม่ได้เป็นส่วนนึงของตัวเค้าเหรอ เราร้องไห้เสียใจทุกวัน จนแม่เราทนไม่ได้(กลัวหลานในท้องจะเครียดตาม) เลยโทรไปหาแฟนเรา แล้วแม่เราก้คุยกับเค้าดีทุกประโยค แม่เราต้องการรู้แค่ว่าแฟนเราจะเอายังไงกันแน่ จะรับผืดชอบหรือไม่รับผิดชอบ ไอ่ที่ว่าเนี่ยแม่เราหมายถึงแค่ตัวหลานเท่านั้น ส่วนตัวเรากับตัวแฟนจะคบจะเลิกก็แล้วแต่ทั้ง 2 คน แม่เราไม่ได้เรียกร้อง หรือขออะไรจากแฟนเราเลย ไม่แม้แต่จะพูดให้มาขอขมาหรืออะไร ต้องการแค่อยากรู้แล้วจะได้ตัดสินใจกันต่อไป ตัวแม่เราสนใจแต่หลานที่กำลังจะเกิด ตัวพ่อแม่เค้าสนใจแต่ว่าไม่อยากได้เรา สิ่งที่เค้าตอบแม่เรามาคือ เค้าไม่รู้ เค้าต้องถามแม่เค้าดูก่อน แม่เราต้องมานั่งอธิบายว่า เรื่องนี้มันไม่เกี่ยวกับแม่เค้าแล้ว แม่เราไม่ได้ต้องการให้เค้ามาพาเราไปอยู่ที่บ้านเค้า(เพราะแม่เราก็ทนไม่ได้ที่ตัวเราไม่มีความสุขถ้าอยู่ที่นั่น) แต่เค้าต้องการแค่ว่าแฟนเราจะรับผิดชอบลูกในท้องเรามั้ย แม่เราบอกเค้าว่าเค้าจะดูแลพ่อแม่ยังไงก็เรื่องของเค้าเป็นหน้าที่ก็ทำไป ส่วนถ้าว่าจะรับผิดชอบลูกในท้องก็ว่ามาว่าจะทำยังไง จะช่วยเหลือค่านม หรือค่าตรวจครรภ์แต่ละเดือนอะไรก็ว่ามา ถ้ามีไม่มากก็ไม่เป็นเราแต่ก็ดูแลมาบ้าง เค้าตอบแต่ประโยคเดิมว่าไม่รู้ ต้องถามแม่ดุก่อน แล้วเค้าบอกแม่เราว่าจะโทรมาหาแม่เราในวันรู่งขึ้น

พอเช้าวันรุ่งขึ้น เค้าบอกว่าเค้าขอโทษไม่ได้ตั้งใจจะพูดแบบนั้น แต่ตอนที่แม่เราโทรไป พ่อแม่เค้าก็อยู่ข้าง ๆ และบอกกับเค้าว่า พ่อแม่เค้าไม่เอาเรา ยังไงก็ไม่เอา ถ้าเค้าจะมาส่งเสียเลี้ยงดูเราก็ไม่ต้องมาเรียกเค้าว่าพ่อแม่ ไม่ต้องกลับมาบ้านอีก คิดดูเราไม่รู้ว่าพวกท่านจิตใจทำด้วยอะไร ไม่เห็นแก่เรา เราไม่ว่าเลยแต่เด็กในท้องก็หลานเค้าแท้ๆทำไมทำได้ขนาดนี้ แล้วตัวแฟนเราเองก็ได้แต่บอกว่าเค้าไม่อยากทำให้พ่อแม่เสียใจ มันก็แค่ข้ออ้างดีๆนี่เอง ตอนแรกที่พาเราไปอยู่ที่บ้านต่อให้พ่อแม่ด่าว่ายังไงเค้าก้จะให้เราอยู่ แต่พอเราท้องเค้ากลับเปลี่ยนไป หน้ามือหลังมือ ทั้งๆที่เค้าเป็นคนบอกเองอยู่ตลอดว่าอยากมีลูกบังคับให้เราไม่ต้องกินยาคุม

แม่เราก็บอกเค้าว่าปัญหาเรื่องแม่ฟัวลูกสะใภ้ที่ไหนๆมันก็มี แต่จริงๆแล้วเรื่องมันอยู่ที่คนกลางคือแฟนเรา ทำไมเค้าไม่แยกแยะให้ออกมาว่าพ่อแม่ก็คือพ่อแม่ เมียและลูกคือเมียและลูก จะมาโยนทิ้งกันมันก็ไม่ถูก แต่ถ้าเค้าเลือกที่จะทำอย่างนั้นแม่เราก็ไม่ได้ว่าอะไร

แม่เราก็เลยบอกเค้าว่าตกลงคือไม่รับผิดชอบก็ไม่เป็นไร แม่เราก็บอกว่าเค้าว่ามันคงเป็นกรรมของเรา ใครทำอะไรไว้คงได้อย่างนั้น เค้าเอาคำพูดแม่เราไปบอกพ่อแม่เค้า แล้วพ่อแม่เค้ามาว่าแม่เราไปแช่งบ้านเค้า คิดดูเอาแล้วกันความโลกแคบของคน แถมพ่อเค้ายังมาทำนักเลงถามแฟนเราแบบหาเรื่องว่าบ้านเราอยู่ไหน แต่ตัวแฟยเราไม่ได้บอก แล้วแฟนเราก็มาบอกให้เราฟัง ไม่รู้ว่าพวกเค้าคิดอะไรกันอยู่ คิดว่าแม่เราจะกลัวเหรอไงหรือคิดว่าคนอื่นมันจะใจคอร้ายกาจเหมือนตัวเอง

เราเสียใจมากแต่แม่เราก็บอกว่า ตัวแม่เราก็เลี้ยงลูก 3 คนมาเองโดยไม่มีพ่อเหมือนกัน แม่เราอยากให้เราเข้มแข็ง ถ้าเค้าเลือกที่จะตัดความรับผิดชอบแบบนั้น ก็มากัดฝันสู้กับแม่เราแทน เราก็ได้แต่ร้องไห้ๆๆ แต่ก็พอจะทำใจได้บ้าง ในใจตอนนี้ก็รู้แล้วว่าไม่ต้องไปหวังความรับผิดชอบจากตัวเค้าอีกแล้ว ความรู้สึกมันบอกไม่ถูก เกลียดและหลายๆอย่าง แม่บอกอย่าไปจองเวรเค้าให้อโหสิไปเถอะคิดซ่ะว่าทำทานให้พ่อของลูก แล้วก็อย่าได้มาเจอกันอีก ถ้าลูกเราคลอดออกมาเราจะไม่ให้เค้าได้เจอหน้าลูกเลย รวมทั้งตัวพ่อแม่เค้าด้วย

ทุกวันนี้ได้แต่บอกตัวเองว่าต้องผ่านไปให้ได้ เพื่อลูก แต่ตั้งแต่ท้องมาถึงจะเจอเรื่องร้ายๆยังไงไม่เคยสักครั้งที่คิดจะไปทำแท้ง รู้แต่ว่านี่คือลูกเราเกิดจากคนที่เรารัก ทุกวันนี้ได้แต่ทำใจ แล้วก็อดทน แต่สงสารแต่แม่ตัวเอง เงินทองก็ลำบากแต่ไม่เคยมีสักมื้อเลยที่แม่จะไปให่เราอด แม่บอกไม่ได้ยังไงเราก็ต้องกิน หลานในท้องสำคัญ ไปฝากท้องทำอะไรแต่ละทีก็เงินทั้งนั้น อยากจะช่วยแบ่งเบาภาระเค้า แต่ไปสมัครงานเค้าก็ไม่รับพอรู้ว่าท้อง เราก็เข้าใจทางบริษัทต่างๆ แต่จิตใจมันก็พาลห่อเหี่ยว อยากหาเงินเพื่อลูกตัวเอง ไม่อยากเป็ฯภาระกับแม่ แม่บอกเสมอว่า ยิ่งลูกในท้องพ่อมันไม่รัก เราเป็นแม่ต้องสงสารและรักลูกให้มากกว่าเดิม

ไม่รู้ว่าทำไมแม่เราถึงเป็นคนที่เข้มแข็งได้มากขนาดนี้ อยากจะเข้มแข็งให้ได้เท่าที่แม่เป็น อย่างน้อยครึ่งนึงก๋ยังดี อยากเป็นเสาหลักของลูกเหมือนที่แม่ตัวเองเป็นบ้าง ตอนนี้ยิ่งใกล็จะเป็นแม่คน เราก็ยิ่งรู้สึกรักแม่มากขึ้นกว่าเดิมทุก ๆวัน..... ก็อยากได้คำปรึกษาหรือกำลังใจค่ะ ถ้าเมื่อไหร่ที่อยู่คนเดียวจิตใจมันก็ฟุ้งซ่าน คิดแต่โทษตัวเองที่โง่เอง ไม่น่าไปเชื่อคำคน

ถ้าใครมีกำลังใจหรือคำปรึกษาดีๆก็เมลล์มาคุยกันนะค่ะ ขอบคุณมากๆค่ะ
tobesinglemom@hotmail.com

จากคุณ : To be single mom
เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 53 14:13:30 A:58.9.190.248 X:

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com