ความคิดเห็นที่ 1 ทั่วไปก็จะมองว่ายังเด็กค่ะ แต่ถ้าถามเรา เราว่าเด็กไม่เด็กอยู่ที่วุฒิภาวะมากกว่าค่ะ 30 แต่ทำตัวงี่เง่าไร้ซึ่งความรับผิดชอบ นี่ก็ไม่โตเป้นผู้ใหญ่หรอกค่ะ แม่บางคน 18 แต่มีน้องเกิดออก ก็สามารถเลี้ยงดูได้อยากดีจนบางคนแทบอาย ขึ้นอยู่กับความพร้อมน่ะค่ะ  การมีน้องไม่ใช่เรื่องน่าอายแต่ขึ้นอยู่กับว่าคุณจะทำตัวน่าอายหลังจากนั้นไหมก็เท่านั้นเอง เช่น มีแล้วไม่รับผิดชอบ เอาไปให้คนนั้นคนนี้  หรือทอดทิ้งเค้าค่ะ แต่ถ้ามีแล้วเลี้ยงดู ยืดอกรับว่าผิดพลาดแต่ไม่ได้บกพร่องไม่ผิดพลาดในการเลี้ยงดูเอาใจใส่ลูกๆ  อันนี้น่านับถือและยอดเยี่ยมมากค่ะ จากคุณ : mamapaijing เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 53 22:46:38

ความคิดเห็นที่ 2   ทำตัวให้ดี ดูแลตัวเองก่อนเลย เลิกบุหรี่(อย่างที่คิดจะทำ..ถูกต้อง..แล้ว) แล้วก็ฝากท้อง หาจังหวะ เหมาะๆ ดี ๆ บอกเรื่องนี้กับพ่อแม่ 20 นี่ก็ไม่เด็กนะคะ เพราะ..แค่น้องคิดจะเอาน้องไว้..นี่ น้องก็ คิดดีแล้วค่ะ ไปฝากท้องที่ รพ.รัฐ เสียเวลาครึ่งวัน ค่ะ แล้วแต่สะดวกนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ.. จากคุณ : plubfamily เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 53 22:52:42

ความคิดเห็นที่ 3 เด็ฏมั้ย ก็ยังเด็กนะ เพรายังเรียนหนังสือไม่จบแน่ๆ เลย ยังรับผิดชอบตัวเองไม่ได้ แต่น้องสาวของพี่ก็ประมาณนี้ค่ะ ท้องตอนจบมอหก ตอนี้ลูกขวบกว่าแล้ว เค้าก็พยายามจะเลี้ยงให้ดี เท่าที่วุฒิภาวะของเค้าจะทำได้ ถามว่าพ่อแม่ผู้ปกครองเสียใจในการกระทำหรือเปล่า เสียใจแน่นอน แต่หลังจากนี้ต่างหากละค่ะที่สำคัญ ว่าเราทำหน้าที่ของลูก และของแม่ควบคู่ ไปด้วยกันได้ดีหรือเปล่า เป็นแม่แล้วทำตัวให้เป็นลูกที่ดีขึ้น แล้วก็เป็นแม่ที่ดี ให้ลูกด้วยค่ะ พยายามปรับตัว อะไรที่ไม่ดีต่อสุขภาพก็งด ละ ซะนะค่ะ พยายามทานอาหารที่มีประโยชน์ ดูแลตัวเองให้ดี ฝากคครภ์ตามคลีนิคก็ได้ค่ะ แล้วถามหมอว่าหมอไปทำคลอดที่ไหนจะได้ตามไป หรือไม่ก็ฝากรพ.เอกชนไปค่ะ ไม่เสียเวลาเท่ารพ.รัฐ อันนี้แล้วแต่สะดวก ดูแลตัวเองกับลูกให้ดีนะค่ะ พลาดเรื่องนี้ไปแล้ว อย่าให้พลาดเรื่องอื่นอีกละ เอาใจช่วยนะคะ จากคุณ : ตาใสแบ๊ว เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 53 23:02:39

ความคิดเห็นที่ 4 เห็นด้วยกับคุณแม่น้องจิงจิงค่ะ พี่มีลูกตอน 23 ก็มีคนว่าเด็กไป ก็คิดอย่างนั้นมาตลอดจน ยาย(แม่พี่)มาบอกพี่ตอนคลอดว่า ก็ดีเหมือนกันมีลูกตั้งแต่อายุยังน้อย ร่างกายฟื้นตัวเร็ว คลอดง่าย ไม่มีภาวะเสี่ยงมากมาย พี่ก็เลยเปลี่ยนความคิด ว่ามีตอนนี้ดีกว่ามีตอนแก่ค่ะ แรกๆที่พ่อแม่พี่รู้ ทำใจไม่ได้เลย จะให้เอาออกอย่างเดียว แต่พี่ไม่มีความคิดนี้เลย อาจจะเป็นเพราะเคยทำวิจัยเกี่ยวกับการทำแท้ง เห็นภาพชิ้นส่วนทารก ใจมันรับไม่ได้จริงๆ สิ่งที่เรียกว่าคนจะทำร้ายคนที่ไม่มีทางสู้ ไม่รู้เรื่องรู้ราว พี่เลยเก็บไว้ พ่อเเม่เลยลั่นวาจาว่าจะไม่เเลเลย ไม่ช่วยเลี้ยงด้วย ต่อมาก็เลยพาพ่อแม่เข้าวัด ให้พระท่านเทศเลย พ่อแม่เลยเปลี่ยนความคิด เพราะส่วนตัวคิดว่าการทำแท้ง ไม่มีคนๆไหนมีสิทธิ์ทำ เราทำให้เขาเกิดมา แต่ไม่รับผิดชอบ ไม่สมควรเรียกตัวเองว่ามนุษย์ค่ะ เด็กเขามีสิทธิ์ที่จะเกิด แต่บางคนไม่รู้มีดีมาจากไหนไปตัดสินเขาว่า ไม่ให้เกิด พี่กว่าจะรู้ตัวว่าท้องก็ 5 เดือนไปแล้ว (ที่กว่าจะรู้เพราะประจำเดือนเคยไม่มาปีนึง แต่ไม่ได้มีเพศสัมพันธ์ อยู่ๆก็หายไป บทจะมาก็มา) เเล้วน้ำหนักก็พุ่งพรวดๆมาแต่ไหนแต่ไร ถือเป็นเรื่องปกติมากๆ ทั้งเหล้า บุหรี่ไม่ยั้งเหมือนกัน แต่ตอนที่รู้เลยเลิกทุกอย่าง ภาวนาให้เขาออกมาแข็งแรง ครบ 32 พี่ไม่แพ้ท้องเลย มีแต่อยากกินของหวานมากๆ (เป็นเรื่องปกติ -*-) ถ้าน้องมีปัญหาเรื่องเงินเเนะนำว่าไปฝากโรงพยาบาลเอกชนก็ได้ค่ะ ฝากกับคุณหมอที่ประจำที่โรงพยาบาลรัฐ เเล้วก็ไปคลอดที่โรงพยาบาลรัฐ จะถูกกว่ามาก รีบบอกพ่อแม่เถอะค่ะ เเรกๆท่านอาจจะรับไม่ได้ (เหมือนพี่) เเต่ยังไงพอเห็นหน้าหลาน ใจอ่อนทุกคน (ตอนนี้เห่อซะ - -") ของพี่ๆเลี้ยงคนเดียวค่ะ ผู้ชายของพี่ๆเลิกค่ะ เพราะเขาก็ไปทำผู้หญิงคนอื่นท้องพร้อมๆกัน พี่รับไม่ได้ ไม่อยากให้ลูกมีพ่อแบบนี้ พี่ว่าพี่คิดถูกนะ เพราะพอเลิกไปแล้ว หายกลุ้ม หายเสียใจ สุขภาพจิตดีขึ้นมากๆ เป็นเรื่องเสื่อมเสียไหมที่ท้องก่อนเเต่ง บางคนอาจมองว่าเสียแน่นอน เเต่สำหรับส่วนตัวพี่ว่าวิถีชีวิตใครก็ของมันค่ะ ไม่เหมือนใคร พี่ท้องตอนกำลังจบพอดี ลูกคลอดใกล้ๆวันรับปริญญา เพื่อนๆพี่ก็รู้ มีบางคนก็นินทา แต่ที่พี่ถือว่าพี่ไม่ได้ทำผิด เพราะพี่ไม่ได้เดือดร้อนใคร พี่มีบ้าน(พ่อแม่) มีรถ มีเงินเก็บ พอที่จะเลี้ยงชีวิตน้อยได้อย่างไม่อายใคร เงินที่พี่เรียนพี่ก็หามาเอง รถก็ซื้อเงินสด เสื้อผ้า หน้า ผม ใช้เงินตัวเอง ไม่ได้แบมือขอเงินใคร บางคนที่นินทาพี่ยังไม่มีปัญญาเลี้ยงตัวเองได้ บางทีน้องอาจจะเจอพวกนี้ อโหสิให้เขาเถอะค่ะ ชีวิจเขาไม่มีเรื่องดีๆ เลยต้องหาเรื่องของคนอื่นมาคุยให้สนุกปาก สุดท้ายนี้ขอให้น้องมองโลกในเเง่ดีเข้าไว้ รักตัวเองให้มากกว่าที่เป็นอยู่ รักลูกที่กำลังจะเกิดมา เขามาเกิดดับเรา เเสดงว่ามีบุญร่วมกัน ต้องถนอมเขาดีๆ เป็นกำลังใจให้ค่ะ สู้ สู้ ^^ แก้ไขเมื่อ 29 ม.ค. 53 23:23:32 จากคุณ : darkheart เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 53 23:17:38

ความคิดเห็นที่ 5 ก่อนอื่นแนะนำให้ไปฝากครรภ์ก่อนค่ะ แล้วค่อยบอกทางบ้านค่ะ ค่อย ๆ พูดนะคะ ทางบ้านของน้องต้องตกใจมากแน่เลยค่ะ ส่วนใหญ่ที่พี่เห็นน้อง ๆ หลายคนเข้ามาถามที่พันทิพย์ มักจะเคลียร์กับทางบ้านตัวเองแล้ว แต่มีปัญหากับคนรอบข้าง กับครอบครัวของอีกฝ่ายมากกว่า ที่น่ากลัวคือ พี่ลองมองในแง่ร้าย ว่าถ้าทางบ้านน้องเกิดรับไม่ได้ขึ้นมา ให้น้องทำบาป น้องจะหาทางออกยังไง จะพูดยังไงให้ทางบ้านน้องรับเรื่องนี้ให้ได้ อายุ 20 ตั้งครรภ์ไม่ผิด แค่ไม่เหมาะสมวัยค่ะ เป็นวัยกำลังศึกษา แต่ถ้าน้องเป็นแบบพี่ก็ว่าไปอย่าง เพราะพี่จบ ม.6 ก็ไม่มีโอกาสเรียนเพราะพี่ต้องทำงานส่งน้องชายอีก 2 คนเรียน กว่าพี่จะมีโอกาสเรียนต่อ ป.ตรี ก็อายุปาไป 23 แล้วค่ะ ขอให้น้องผ่านวิกฤติไปได้อย่างราบรื่นค่ะ อย่าลืมกราบขอโทษคุณพ่อคุณแม่นะคะ ท่านคงเสียใจไม่น้อยเลยค่ะ จากคุณ : ซุปกระดูกหมู เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 53 23:25:56

ความคิดเห็นที่ 6 มองในแง่ของสังคมสมัยนี้นะคะ...... เราว่าอายุ20ไม่น้อยไปหรอกค่ะ สมัยนี้อายุ14ก็มีเพศสัมพันธ์กันแล้วอ่ะค่ะ(ถ้าไม่คุมกำเนิดก็ท้องกันทุกคน) ต้องยอมรับว่าสังคมเปลี่ยนไปแล้วค่ะ นี่คุณ จขกท อายุ20แล้ว รู้ว่าท้อง แล้วตั้งใจจะเลิกสิ่งไม่ดี เพื่อลูกในท้อง เราว่าน่าชื่นชมด้วยซ้ำ (บางคนอายุมากกว่านี้ ยังเอาเด็กออก) แต่ถ้าถามว่าจะบอกพ่อ แม่ยังไง เราว่าค่อยๆบอกเขาอ่ะค่ะ ค่อยๆพูดถึงความรู้สึกเราที่กำลังจะเป็นแม่คน ว่าเรารู้สึกยังไง แน่นอนพ่อแม่ต้องเสียใจ แต่ในความเสียใจนั้นก็ยังมีความชื่นชมในตัวคุณอยู่ที่ไม่คิดจะทำร้ายเด็กอ่ะค่ะ ส่วนเรื่อง รพ.รัฐฯ เราไม่ทราบนะคะว่ารอนานแค่ไหน ส่วน รพ.เอกชน บางแห่งก็อาจจะรอนานค่ะ ถ้ามีคนไข้เยอะอ่ะค่ะ ถ้าจะให้แนะนำ รพ. และหมอ คุณ จขกท ต้องบอกพิกัดด้วยค่ะ ว่าอยู่แถวไหนอ่ะค่ะ.... แก้ไขเมื่อ 29 ม.ค. 53 23:32:24 จากคุณ : แอ็คชั่นลูกรัก เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 53 23:31:15

ความคิดเห็นที่ 7 บอกเถอะค่ะ คิดหลายหัวดีกว่าคนเดียว เค้าจะว่าจะด่าอะไรก็ช่างเค้า อย่างน้อยก็บอกให้เค้ารู้ไว้ก่อน เผื่อเค้ามีทางออกที่ดีให้ ถ้ามีปัญหา พ่อแม่ไม่ยอมรับ ลองคิดต่อจากนั้นดูว่ายังไง ถ้าคิดไม่ออกมาตั้งกระทู้ถามอีก แล้วเอาคำแนะนำที่ได้และคิดว่าเข้ากับตัวเองไปใช้ จากคุณ : โอ้ย...แจ่ม เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 53 23:48:48

ความคิดเห็นที่ 8   อายุ 27 แล้ว มีน้องอายุ สามเดือนยังไม่ได้บอกที่บ้านเลย กลัวและกลุ้มใจเหมือนกันค่ะ จากคุณ : แม่น้องมะลิ (Nou_Mali) เขียนเมื่อ : 30 ม.ค. 53 00:13:34

ความคิดเห็นที่ 9 ขอบคุณทุกๆความเห็นนะคะ กำลังทำใจที่จะบอกพ่อแม่ (ฮื่ออ)  ตายแน่ จากคุณ : zigaretta ** เขียนเมื่อ : 30 ม.ค. 53 02:27:27

ความคิดเห็นที่ 10 น้องสาวดิฉัน มีตอนอายุสิบแปดค่ะ ที่บ้านเรารับได้นะ   ท้องแบบพ่อไม่อยากจะรับด้วย ..  แต่ก็ดี ไม่ชอบหน้าพ่อเค้าเลย ตอนนี้หลานกำลังเรียนอนุบาล  ช่างพูด  ช่างคุย น่ารักดี จากคุณ : SaNs tOi : Le MoNdE s'EcrOulE เขียนเมื่อ : 30 ม.ค. 53 04:48:43

ความคิดเห็นที่ 11   ถ้ามีความพร้อม ทางอารมณ์  และอื่นๆ 20 ก็ไม่น้อยหรอกค่ะ จากคุณ : Bruce & Me เขียนเมื่อ : 30 ม.ค. 53 10:15:19

ความคิดเห็นที่ 12 พี่ก็ท้องตอน 20 เหมือนกันค่ะ เวลามีคนถามอายุจะบอก 23-24 เลย ถามว่าเด็กใหม ก็เด็กในแง่ที่ยังเลี้ยงดูตัวเองไม่ได้ แต่พี่โชคดีได้ที่บ้านคอยช่วยเหลือ บอกพ่อแม่ก่อนยังไงท่านก็ไม่ฆ่าเราหรอกหลานของท่านเอง เดี๋ยวน้องออกมาก็จะรักจะหลงเสียอีก จากคุณ : snowwy เขียนเมื่อ : 30 ม.ค. 53 10:22:53

ความคิดเห็นที่ 13 มาเป็นกำลังใจให้ค่ะ  บอกไปเถอะ  พ่อแม่ยังไงก็พร้อมจะให้อภัยลูกเสมอแหละ  แต่ต้องอดทนหน่อยน๊าเพราะช่วงแรกที่เค้าทราบก็คงจะโกรธมากกก  รอซักพักเค้าก็จะยอมรับได้และให้อภัยเราเหมือนเดิม จากคุณ : ลูกชิ้นเห็ดหอม เขียนเมื่อ : 30 ม.ค. 53 11:06:25

ความคิดเห็นที่ 14 ข้อแรกน่าจะบอกพ่อแม่ก่อนนะค่ะ ให้ท่านได้รับรู้ก่อน เพราะท้องก็หลายเดือนแล้ว คิดว่า 20 ไม่น้อยแล้วนะค่ะ และรีบฝากท้องด้วย มาเป็นกำลังใจให้ จากคุณ : แม่นกลูกคนแรก เขียนเมื่อ : 30 ม.ค. 53 12:24:09

ความคิดเห็นที่ 15 ตอนตั้งครรภ์ไม่ควรนอนดึกมากนะคะ เห็นเวลาที่เค้ามาโพสต์ของน้องจขกท กับ คุณแม่น้องมะลิ (Nou_Mali) ดึกจัง ช่วงท้อง นอนไว ๆ ตื่นเช้า ๆ ทานอาหารให้ครบมื้อ ดีกว่านอนดึกตื่นสายทานข้าวไม่ครบมื้อนะคะ อะไรที่ยังไม่เกิดอย่าเพิ่งไปคิดมันมากค่ะ แต่ถ้ามันคาใจมากก็รีบเคลียร์ก็ดีนะคะ ไม่งั้นได้มานั่งเครียดไม่หยุดแน่เลย เดี๋ยวน้องที่คลอดออกมาจะคิ้วขมวดนะคะ (^_^) จากคุณ : ซุปกระดูกหมู เขียนเมื่อ : 30 ม.ค. 53 18:29:07

ความคิดเห็นที่ 16 ค่ะไม่เด็กไปค่ะ ขึ้นอยู่กะการรับผิดชอบ อยากจะบอกว่ามีลูกตอนอายุเท่ากันเลย 20 อิอิ ตอนนี้พี่อายุ 22 แล้ว กลับมาเรียนใหม่ เพื่ออนาคต ลูกคือสิ่งมีค่ามากที่สุด + อย่างแรกนะค่ะ กระซิบบอกคุณแม่ค่ะ ผู้หญิงเหมือนกัน ต้องเข้าใจกันค่ะ ไม่มีแม่คนไหนฆ่าลูกให้ตายได้หรอกค่ะ ยิ่งหลานยิ่งไม่มีทาง แรกๆท่านอาจเสียใจและรับไม่ได้ค่ะ เราก็ยืนยันไปเลย หัวเด็ดตีนขาดยังไงก็จะเอาไว้ + อย่างที่สอง รีบไปฝากครรภ์ค่ะ เพราะคุณหมอจะให้ยาบำรุง 3 เดือนแรก ที่จำเป็น และก็กินผักใบเขียวเยอะๆ กินนม กินของมีประโยชน์ อย่าเครียด เข้ามาเล่นในชานเรือนบ่อยๆก็ดีค่ะ + ขนาดเพิ่งเกิดมา ลูกคนนี้ก็ทำให้แม่เลิกบุหรี่ได้ล่ะ อย่างนึง มีลูกแล้วเป็นคนดีขึ้น เห็นม่ะ อิอิ + เป็นกำลังใจให้กับคุณแม่ยังสาวป้ายแดงนะจ้ะ จากคุณ : วานรอินดี้ เขียนเมื่อ : 31 ม.ค. 53 02:21:35

ความคิดเห็นที่ 17 เราเองก็อายุ20ค่ะ ตอนนี้ท้องได้6เดือนแล้ว เราเพิ่งบอกแม่เราเมื่อวันเสาร์ โดยบอกยายและญาติๆก่อน คิดผิดมากเลยค่ะที่ให้แม่รู้เป็นคนสุดท้าย แม่ก็ผิดหวังบ้างนะคะ ยอมรับว่าต้องมีบ้าง แต่คนที่ดีที่สุดกับเราตอนนี้คือแม่ รู้สึกรักแม่มาก รูสึกผิดกับสิ่งที่ทำ รู้สึกผิดที่เหมือนเราไม่ไว้ใจแม่ ไม่ยอมบอกแม่ ถ้าย้อนไปได้จะบอกแม่ตั้งแต่แรกแล้วค่ะ เราบอกแม่ว่าเราไม่รู้จะบอกยังไง แม่ก็เครียดหนัก ถามว่า6เดือนที่ผ่านมาเราอยู่ยังไง ยังไปเรียน ยังทำงาน 6เดือนที่ผ่านมาเราเครียดแค่ไหน แม่ก็เครียดเป็นหลายเท่า และยังไง ก็ต้องเข้มแข็งนะคะ เพื่อลูกของเรา รักเค้าให้มากๆ เรื่องวุฒิภาวะเราว่าพัฒนาได้ สู้ๆนะคะ สู้ไปพร้อมๆกัน จากคุณ : ไม่เห็นจะยากเลย (ไม่เห็นจะยากเลย) เขียนเมื่อ : 2 ก.พ. 53 00:28:47