ความคิดเห็นที่ 1   ตอบโดยความคิดเห็นส่วนตัวนะคะ สำหรับแอ๋ม คิดว่า  แอ๋มอยากเลี้ยงลูกในต่างประเทศมากกว่า หนึ่ง  เพราะคุณภาพชีวิตที่นี่ ดีกว่าเมืองไทย        การศึกษา  ก็มีความเท่าเทียมกัน        เมืองเล็ก เมืองใหญ่ ความเจริญก็เข้าถึง        เจ็บป่วย ก็ไม่ต้องกลัวว่า ไม่มีเงินรักษา        ทำงานก็ได้สวัสดิการดี         พอเกษียรณ ก็ได้เงินเลี้ยงชีพ ไม่ต้องลำบากให้ลูกหลานเลี้ยง (กรณีอยู่ไทยแต่ไไม่ไ่ด้้ทำงานราชการ) เรื่อง เดย์แคร์ แอ๋มเห็นด้วย เพราะมองถึงประโยชน์ของที่แห่งนี้ว่า   เป็นที่ให้ลูกเล่นกับเด็กคนอื่นๆ (กรณีมีเด็กหลายคน)  และหัดอยู่ร่วมกับคนอื่น  ได้ฝึกภาษาและพัฒนาการด้วย   อีกกรณี ถ้าเลี้ยงลูกอยู่บ้านอย่างเดียว ก็เหี่ยวใจเปล่าๆ เดี๋ยวอย่างอื่นก็จะพลอยเหี่ยวไปด้วย ก็ควรหาเวลาว่างให้ตัวเองสักหน่อยก็ดีค่ะ     แอ๋มก็ทำนะคะ คือเอาน้องตังไปฝากไว้ที่เดย์แคร์ ทุกๆวันพฤ อาทิตย์ละครั้ง ครั้งละหนึ่งสองชั่วโมง แอ๋มยังคิดเลยนะ  ถ้าวันใดเลิกกับพ่อน้องตังไป แอ๋มจะไม่เอาน้องตังกลับไปอยู่ไทยถาวรค่ะ แอ๋มจะให้น้องอยู่กับพ่อเค้า   แต่จะมาเยี่ยมบ้าง  ให้น้องไปเที่ยวไทยบ้าง เพราะอยู่ที่นี่ ฝรั่งเศส คุณภาพชีวิต และอากาศดีกว่าเมืองที่แอ๋มอยู่ด้วย จากคุณ : SaNs tOi : Le MoNdE s'EcrOulE เขียนเมื่อ : 25 ก.พ. 53 04:25:09

ความคิดเห็นที่ 2   เราอยู่เมืองไทยค่ะ แต่เป็นครอบครัวเดี่ยวเล็กๆ มีเรา สามี และพ่อสามี ตอนนี้ท้องได้ 8 เดือนแล้วค่ะ .. ตอนนี้สามีเราก็ทำงานคนเดียว เพราะเราออกจากงานตั้งแต่ช่วงปลายปีที่ผ่านมาค่ะ ส่วนคุณพ่อสามีแก่มากแล้ว (74) ก็อยู่บ้านเฉยๆ.. อนาคตถ้าลูกออกมา เราก็ต้องเลี้ยงเองคนเดียวค่ะ เพราะว่า คุณตาคุณยายเค้าก็ยังทำงานอยู่ และอยู่กันคนละจังหวัดด้วย เลยมาช่วยเลี้ยงไม่ได้ ส่วนจะจ้างพี่เลี้ยง หรือจะไปฝากเค้าเลี้ยงไหม เราก็ไม่เอาค่ะ เพราะไม่ไว้ใจ อยากเลี้ยงเองมากกว่า ตั้งแต่ออุกจากงานมาก็ยอมรับว่าเหงามากๆ ค่ะ เพราะแต่ก่อนเคยทำงานหนักมากทุกวันๆ แต่เพราะความห่วงลูก กลัวเค้าจะออกมาก่อนกำหนด เลยยอมออกจากงานค่ะ มาอยู่บ้านเฉยๆ เพื่อรอคลอด เพื่อนๆ ที่จะมีให้คุยเรื่องลูก เรื่องท้องก็น้อยมากๆ เพราะส่วนใหญ่เพื่อนๆ ยังไม่แต่งงานกันเลยค่ะ อาศัยว่าได้คุยกับคุณแม่บ้าง และเพื่อนๆ ทางเว็บบอร์ดคุณแม่ ให้พอหายเหงา หลังท้องเราว่าอาจจะเปลี่ยนไป เพราะเรามีลูกเป็นเพื่อนแล้ว ไม่ต้องเหงาอยู่บ้านคนเดียวเหมือนเดิม .. เราแพลนไว้ว่าจะพาลูกไปเที่ยวบ่อยๆ หรือหากิจกรรมอะไรทำเพิ่มเติมภายในบ้านค่ะ เผลอๆ พอลูกถึงวัยเข้าโรงเรียนแล้ว อาจจะไม่อยากให้เค้าไปก็ได้ เพราะเคยอยู่ด้วยกันทุกวัน ช่วงเค้ายังเป็นทารก อาจจะเหนื่อยหน่อยค่ะ แต่ถ้าลองหาอะไรทำใหม่ๆ หาเพื่อนกลุ่มที่คุยเรื่องเดียวกันได้ ความเหงาของคุณน่าจะบรรเทาลงได้นะคะ คิดซะว่า แป๊บเดียวเด็กก็โตแล้ว พอเค้าโตก็ติดเพื่อน ไม่เอาพ่อแม่แล้ว เพราะฉะนั้นช่วงนี้เหมือนช่วงเก็บเกี่ยวความทรงจำที่ดีกับลูกนะคะ เราว่าจะอยู่เมืองนอก หรือเมืองไทยก็ไม่ได้แตกต่างอะไรกันเลยค่ะ... จากคุณ : ปอปอ (LovePorPor) เขียนเมื่อ : 25 ก.พ. 53 04:26:46

ความคิดเห็นที่ 3   ยืนยัน และ นั่งยัน ว่าจะเลี้ยงลูกอยู่ที่ ตปท นี่ล่ะค่ะ .. เรื่องเหงา เหนื่อย ท้อแท้ มันต้องมีอยู่แล้ว เป็นของคู่กันค่ะ ไม่ว่าจะเป็นแม่ที่อยู่เมืองไทย แม่ที่อยู่เมืองนอก ต่างต้องเผชิญปัญหาแบบนี้ด้วยกันทั้งนั้น ตั้งแต่มีลูกคนแรก เราไม่เคยคิด ว่าจะกลับไปเมืองไทย หาคนช่วยเลี้ยง หรือแม้แต่จะให้แม่เราบินมาที่นี่ เพื่อมาช่วยเราผ่อนแรง เพราะเราต้องการเลี่ยงปัญหาความขัดแย้งของเรากับแม่ค่ะ มันต้องเกิดขึ้นแน่นอนล้านเปอร์เซนต์ (ขนาดว่าเค้าไม่ได้บินมา เรายังทะเลาะกับเค้าเรื่องลูกทางโทรศัพท์ได้เลยอ่ะ) ก่อนมีลูก ทั้งเราและสามีทำงานหาเงินกันเองได้ มีชีวิตอิสระมากๆ อย่างคุณนั่นแหละ แต่พอมามีลูก ทุกอย่างเปลี่ยนไปหมด กลายเป็นว่า เราต้องอยู่บ้านเลี้ยงลูก แบมือขอเงินสามี และสามีเองก็ต้องทำงานหนักมากขึ้น เพื่อนำรายได้มาจุนเจือครอบครัว ความเป็นส่วนตัวหายไป ความเครียดเข้ามาแทนที่ จากไม่เคยทะเลาะกัน ก็กลายเป็นว่าต้องมีเรื่องให้เถียงกันทุกวัน โดยเฉพาะเรื่องลูก .. แต่ตรงจุดนี้ เราคิดว่า มันเป็นปัญหาของ"ครอบครัวเรา" ขอเลือกที่จะมีความขัดแย้งกับสามี เพราะอย่างน้อยเค้าก็เป็นพ่อของลูก อย่างน้อย เรากับสามีก็ยังมีคอนเซ็ปต์ในเรื่องของการเลี้ยงลูกไปในทางเดียวกัน ดีกว่ามีกับคนอื่น ที่เค้าไม่ได้มามีส่วนรู้เห็นตรงนี้ ได้แต่ขยับปากพูดๆ อ่ะค่ะ ตอนเรากลับไทย เรารู้สึกสบายมากๆ เลยนะ เพราะว่ามีคนมาช่วยดูแลลูกเราจริง แต่ว่า .. เราไม่ได้สัมผัสลูกเราอย่างใกล้ชิดแบบที่เคยเป็น รู้สึกห่างๆ ยังไงไม่รู้ค่ะ ส่วนเรื่องส่งเดย์แคร์ เราก็ไม่เคยคิด ขอเลี้ยงเค้าเองอยู่กับบ้าน พอดีบ้านเราไม่ได้มีปัญหาทางการเงิน ไม่ต้องออกไปช่วยสามีทำงาน งั้นขอใช้เวลาตรงนี้ อยู่ดูแลลูกดีกว่า แค่ 3 ปีเองค่ะคุณ ก่อนเค้าเข้าอนุบาล ถ้าเทียบกับเวลาทั้งชีวิตแล้ว มันน้อยนิดมากค่ะ เราคิดว่า เราเลือกที่จะมีชีวิตครอบตรัวเองที่นี่ ไม่ผิดแน่แล้ว ทุกวันนี้เราเลี้ยงลูก 2 คน อยู่กับบ้าน มีความสุขกันดี เวลาส่วนตัวเราก็มี เวลาให้สามีเราก็มี ทั้งนี้ทั้งนั้นมันขึ้นอยู่กับการจัดเวลาของคุณ และทัศนคติในเรื่องการเลี้ยงลูกของคุณค่ะ สู้ๆ นะคะ เป็นกำลังใจให้ มีแม่หลายคนที่เค้าเผชิญปัญหาแบบคุณ หรืออาจจะหนักกว่า แต่เค้าก็อยู่กันได้ค่ะ .. เพราะมีลูกเป็นกำลังใจค่ะ จากคุณ : โยชัวปวริศ เขียนเมื่อ : 25 ก.พ. 53 04:27:09

ความคิดเห็นที่ 4   อ่อ .. ลืมถาม ลูก จขกท อายุเท่าไหร่แล้วคะ จากคุณ : โยชัวปวริศ เขียนเมื่อ : 25 ก.พ. 53 04:29:53

ความคิดเห็นที่ 5   เอ่อ คุณโยชัวปวริศนี่อ่านความคิด (ในใจ) ดิฉันออกด้วยเหรอคะ ทำไมพูดเหมือนดิฉันกำลังคิดอยู่เลยอ่ะ ปล. นี่ขนาดดิฉันยังไม่ได้คลอดนะ ยังมีพูดคุย (คุณแม่ของดิฉันเรียกว่า -'เถึยงคำไม่ตกฟาก') เรื่องลูก (ที่ยังอยู่ในพุง) เลยค่ะ ฮ่า ๆ ๆ ๆ จากคุณ : คิม (NYgirl) เขียนเมื่อ : 25 ก.พ. 53 05:01:36

ความคิดเห็นที่ 6   ดิฉันมีลูกชายคนหนึ่ง เป็นลูกครึ่ง พ่อเป็นเยอรมัน ดิฉันเลี้ยงลูกเองมาโดยตลอด จนมาถึงวันนี้ลูกชายอายุ 6 ขวบกว่าแล้วค่ะ ถ้าถามว่าตัวเองอยากอยู่ไหน ตอบจากใจจริงๆคือ อยู่ที่ไหนก็ได้ ที่ประเทศเยอรมันี บางอย่างดีกว่าเมืองไทย แต่บางอย่างเมืองไทยก็ดีกว่า (ที่เห็นๆคือเวลาไม่สบาย ไปโรงพยาบาลที่เมืองไทย ตรวจ รักษา ได้รับยาเลย แต่ที่นี่ต้องไปหาหมอประจำตัวก่อน ถ้าเป็นไม่มากก็รับใบจ่ายยาแล้วก็ต้องไปร้านขายยาซื้อยาตามใบสั่ง ถ้าเป็นมากหมอก็จะออกใบส่งตัวให้ไปที่อื่นต่อไป) แต่สำหรับลูก ถ้าถามดิฉันว่าอยากให้ลูกอยู่ไหน ดิฉันตอบแบบไม่ลังเลว่าอยากให้ลูกอยู่นี่ เพราะสภาพแวดล้อมหรือสังคมเด็กๆในโรงเรียนที่นี่ดีกว่าเมืองไทย อย่างน้อยๆ ยาเสพติดก็ไม่ระบาดเหมือนเมืองไทย หรือเด็กประถม มัธยมต้นมีเพศสัมพันธ์ล่าแต้มก็คงไม่มีหรือน้อยกว่าเมืองไทยแน่นอน การเรียนของเด็กก็ไม่มีการแข่งขันสูงเหมือนเมืองไทย ลูกชายดิฉันเข้าโรงเรียนได้ตั้งแต่ปีที่แล้ว แต่พ่อของเขายังไม่ให้เข้า พ่อเขาให้เหตุผลว่า ให้ลูกสนุกกับวัยเด็กของเขาให้เต็มที่ (ถ้าเป็นเมืองไทยลูกชายดิฉันคงต้องเรียนพิเศษมากมายแล้ว) ลูกชายดิฉันเข้าอนุบาลเมื่อครบ 3 ขวบค่ะ ไปอนุบาลก็ไปแค่ครึ่งวันเช้าไม่ได้ให้ไปเต็มวัน ก่อนหน้านี้ก็ไม่เคยส่งไปที่ Kinderkrippe (คงคล้ายๆเินิร์สเซอรี่หรือเดย์แคร์สำหรับเด็กเล็กที่พ่อ-แม่ไม่มีเวลาเลี้ยงดู) หรือแม้แต่จะใช้บริการเบบี้ซิสเตอร์บ้างก็ไม่เคยเลยค่ะ จะต้องไปไหนก็หอบลูกไปด้วยตลอด  วันไหนว่าก็ไปในที่ที่เด็กควรใช้เวลาเช่นสนามเด็กเล่นของเมืองที่อยู่ใกล้ๆ สลับกันไป หรือพาไปสวนสัตว์บ้างเป็นต้น เหตุผลอีกอย่างคือลูกเขาได้สิทธิพิเศษในการเรียนที่นี่ค่ะ เขาจะได้เรียนฟรีที่นี่ หรือสิทธิรักษาพยาบาล และอะไรๆอีกหลายอย่าง ฯลฯ ดิฉันขอเดาว่าคุณเจ้าของกระทู้มีลูกซึ่งยังเล็กมาก ลูกอาจจะยังไม่ครบ 3 เดือนด้วยซ้ำ คุณรู้สึกว่าเหนื่อยเพราะมันต่างจากชีวิตก่อนมีลูกมาก ข้อนี้มันขึ้นอยู่กับคุณว่าคุณมีวิธีเลี้ยงลูกอย่างไร จัดการและจัดสรรเวลาของคุณอย่างไร เรื่องเหนื่อยยังไงมันก็ต้องเหนื่อยกว่าเดิมอยู่แล้ว พอลูกโตขึ้นคุณก็จะสบายกายขึ้น(แต่อาจจะเหนื่อยใจเพิ่มขึ้น แหะๆ) แล้วพอเห็นเขาเข้ามาประจบ มากอด มาจูบคุณ คุณก็จะหายเหนื่อยและมีความสุข จริงๆนะคะ ดิฉันเองตั้งแต่ก่อนคลอด จนลูกเกือบครบขวบ สามีต้องไปทำงานไกลมาก ก็ 600 กว่าโลละค่ะ วันศุกร์เลิกงานเขาก็ขับรถมาหา กว่าจะถึงก็เที่ยงคืน พอบ่ายวันอาทิตย์ก็ต้องขับรถกลับไป ดิฉันควงลูกคนเดียว ยังมีเวลาทำงานบ้านสบายๆ ช่วงแรกเกิด-3 เดือนแรก ลูกกินนมเป็นเวลา กินนมเสร็จเปลี่ยนผ้าอ้อม อุ้มต่ออีก 5 นาที ก็วางในเตียงของเขา เขาก็หลับ ดิฉันก็มีเวลาว่างที่จะทำอะไรๆได้ในช่วงกลางวัน พอกลางคืน ตื่นให้นมเขาเป็นเวลา พอวางเขาลงในเตียง เขาหลับ ดิฉันก็กลับมาห้องตัวเองแล้วก็นอนต่อ แค่นี้ก็พอเพียงชนิดที่กลางวันก็ไม่ต้องนอนแล้วละค่ะ พอลูกเริ่มโตขึ้นมานิด กลางวันเขาจะเพิ่มเวลาเล่นหลังกินนมอีกหน่อยเวลานอนก็สั้นลง แต่กลางคืนต้องพยายามให้เขาหลับหลังกินนมนะคะ เพื่อที่เราจะได้พักให้เพียงพอ ยิ่งพอเลิกนมมื้อดึกได้ คุณก็ได้นอนยาวแล้วค่ะ ช่วงลูกเล็กๆสามีทำงานไกลบ้าน ขนาดเลี้ยงลูกเองคนเดียว ทำงานบ้านด้วยตัวเองทุกอย่าง ดิฉันยังมีเวลาเล่นอินเตอร์เนทวันละ 3 ชั่วโมงละค่ะ (เพราะทำสัญญาไว้ว่าใช้เดือนละ 90 ชั่วโมง ดิฉันใช้ครบเต็มโควต้าทุกเดือนเลยค่ะ) เอาใจช่วยนะคะ ลองคิดทางได้ ทางเสียเปรียบเทียบกันแล้วเลือกเอาทางที่คิดว่าดีที่สุดค่ะ จากคุณ : Regenbogen ^_^ เขียนเมื่อ : 25 ก.พ. 53 05:18:24

ความคิดเห็นที่ 7   อยู่ ตปท ดีกว่าค่ะ เพราะทุกอย่างเป๊ะๆ ดี อยู่นี่ดีอย่าง ไม่ต้องทะเลาะกับพ่อแม่ หรือคนเฒ่าคนแก่ เรื่องการเลี้ยงลูก บลาๆๆๆ ขนาดโทรเล่าให้ฟัง เรายังรำคาญเลย อยู่นี่เหงาก็จริง แต่นึกถึงอนาคตลูกๆ เราว่าดีกว่าค่ะ หากรู้จักเก็บออม ตอนที่ยังพอหาได้ บั้นปลายชีวิต ก็คงไม่ลำบากมากนัก เรื่องการศึกษา ตปท ให้ความสำคัญเป็นอย่างมาก ทั้งโรงเรียน ครู และผู้ปกครอง ต้องช่วยกันสอดส่อง และเอาใจใส่ แบบว่า ช่วยๆ กันดูแล ไม่ใช่ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง การบ้านที่ลูกได้รับทุกวัน นี่จะต้องมีอะไรๆ ทำกับพ่อแม่ และอีกอย่างการบ้านของลูก ไม่มีซ้ำซากจำเจ ทำอยู่แบบเดิมๆ ซ้ำๆ เหมือนโรงเรียนบ้านเรา (เห็นของหลานสาวน่ะค่ะ ได้แต่เดิมๆ กลับมาทำทุกวัน) แล้วอยู่โรงเรียนก็ไม่ได้ไปทัศนศึกษากันประจำ ถึงแม้จะเป็น พีเค ก็ได้ไป ........ แต่เรายังรักเมืองไทยมาก ยังอยากกลับไปตายที่นั่นค่ะ แต่ถ้าเรื่องการศึกษาและความเท่าเทียมกัน เราเลือกที่จะอยู่ที่นี่ รอให้ลูกโตซักนิด เราก็จะกลับไปทำงาน ช่วยกันกับสามีค่ะ ตอนนี้ก็ทนๆ ไปก่อน จากคุณ : เจ้าแม่แฟชั่น เขียนเมื่อ : 25 ก.พ. 53 05:32:05

ความคิดเห็นที่ 8   อีกเสียงคะ เลี้ยงลูกที่ตปทดีกว่า เรียนฟรี และลูกเราไม่ต้องเรียนเหมือนห่นยนต์ เค้าจะได้มีความสุขตามวัยของเค้า หลานเราเรียน 7 วันคะ เรียนพิเศษหลังเลิกเรียน เสาร์อาทิตย์ทั้ง ทั้งๆที่เค้าเพิ่งป. 5 เอง แต่ต้องเรียนหนักมากๆเพราะจะได้สอบเข้าโรงเรียนดังๆให้ได้ ดูเค้าไม่มีความสุขเลยคะ   เราไม่อยากให้ลูกเราเป็นอย่างนั้นเลยคะ จากคุณ : realgirl เขียนเมื่อ : 25 ก.พ. 53 06:05:27

ความคิดเห็นที่ 9   เรากับสามีก็ไทยทั้งคู่ มีญาติเยอะแต่ก็ไม่เคยฝากลูกแม้แต่ครั้งเดียว  สามีทำงานคนเดียว(ได้) เราลองเทียบดูค่ะว่าคุณภาพชีวิตแบบที่ตปท. หาได้ไหม? ถ้าทำทำงานคนเดียวที่ไทย หรืออย่างเราทำด้วยก็ได้ เรากลับไปไทยก็ไม่พ้นงานราชการสอน นศ.เบี้ยหอยน้อยนิด  แล้วถ้าต้องฝากลูกให้คนอื่นเลี้ยง ไม่ว่าจะญาติพี่น้องหรือเดย์แคร์พวกเค้าเลี้ยงได้อย่างใจเราไหม? ความคิดส่วนตัวเราอยู่ไหนก็ได้ที่ลูกและสามีสบาย  สรุปเลยต้องอยู่เมกาต่อไปค่ะ แต่แก่ไม่แน่นะคะ สามีอาจจะเห็นใจเราบ้างที่ยอมทิ้งครึ่งชีวิตที่เหลือมาใช้ชีวิตกับเค้า แล้วถึงตอนนั้นลูกก็โตแล้วค่ะ เราต้องบอกตัวเองเสมอว่า....ลูกมันไม่ได้อยากมาเกิดหรอก  เราอยากให้มันเกิดมาเอง อยากมีลูกเอง  เราจะมาเรียกร้องความบรรเทิงสมัยเหมือนอยู่กันลำพังกับสามีไม่ได้  เรายอมยกเวลาทั้งหมด และอนาคต(งานที่หยุดรอได้) เลี้ยงลูกไปให้เพร้อมจะจากอกแม่ไป รร.ได้   ระหว่างที่เลี้ยงลูกมา ๓ ปีกว่าแล้ว เบื่อ เหนื่อย เศร้า ฯลฯ อย่างไรก็ต้องอดทนค่ะ หาทางออกโดยพาทั้งตัวเราและลูกออกไปหาความบรรเทิงกัน ๒ คนแม่ลูกก็ได้ ยิ่งอยู่ ตปท. ตัวช่วยอำนวยความสะดวกเยอะมากมาย  เวลาบ่นไรใหเสามีฟังเค้าก็จะปลอบใจว่า เดี๋ยวลูกก็โตแล้ว รออีกนิดๆๆๆ มาจนวันนี้เริ่มมองหา รร. ให้ลูก เริ่มสำนึกแล้วว่า โว้ว...ลูกโตไวจัง มองไปไกลๆข้างหน้ายิ่งใจหาย จขกท. ค่ะ เลี้ยงที่ประเทศไหน  เวลาที่ลูกจะโตขึ้นไปก็เท่ากันค่ะ  อย่าไปเร่งเวลาว่าเมื่อไรลูกจะโต เมื่อไรจะได้ใช้ชีวิตแบบเมื่อก่อน เมื่อมีลูกแล้วไม่มีคำว่าเหมือนเดิมแบบเมื่อกาอน  คุณต้องเอาลูกามารวมไว้ในชีวิตคู่ให้เป็นความสุข ความสนุกให้ได้แล้วคุณจะรู้สึกว่าไม่นานเลย  ช่วงลูกอายุเกิน ๑ ขวบ มาถึง ๓ ขวบนี้เราเองรู้สึกไวมากๆๆ แป๊บเดียวจริงๆ สองวันก่อนยังนั่งดูคลิปวิดีโอลูกตอนเป็นเบบี้น้อย  เอาลูกมานั่งดูให้มันขำตัวเองเล่น ....สนุกๆ...ความสุขง่ายๆในบ้านค่ะ ปล. ประเด็นเรื่องสวัสดิการ   รร. สิ่งแวดล้อม เห็นตามด้านบนค่ะ ปล. ๒  งานบ้านทุกอย่างเราเหมาหมด ให้สามีเล่นกับลูกหลังเลิกงานแค่ ครึ่ง ชม. เวลาที่เหลือปล่อยสามีพักผ่อนตามสบาย วันหยุดถ้าสามีอยากตามเรากะลูกออกข้างนอกก็ได้ หรืออยู่บ้านลำพังก็ได้ แก้ไขเมื่อ 25 ก.พ. 53 06:20:42 แก้ไขเมื่อ 25 ก.พ. 53 06:14:00 จากคุณ : one&only เขียนเมื่อ : 25 ก.พ. 53 06:10:04

ความคิดเห็นที่ 10   มองกลับมาที่ตัวคุณนะคะ ลูกมีก็ต้องเลี้ยง บ่นเหนื่อยได้คะ แต่จะหนีไม่ได้ และอย่าถามหาชีวิตแบบเก่าๆอย่างตอนที่ยังไม่มีไม่ได้ ไม่ต้องเปรียบ ไม่ต้องเทียบ อยู่ที่ไหนก็ได้ถ้าลูกมีความสุข มีคุณภาพชีวิตที่ดี นั่นคือสิ่งที่สำคัญที่สุด สภานที่มันก็คือสถานที่ แต่ความสุข มันอยู่ที่พ่อแม่ลูกคะ คงไม่มีใครตอบคุณได้ว่าที่ไหนดีกว่ากันหากคุณยังมองว่าการมีลูกคือภาระ เห็นด้วยกับคุณนุชว่า "ลูกมันไม่ได้อยากมาเกิดหรอก  เราอยากให้มันเกิดมาเอง อยากมีลูกเอง" ก็ต้องเลี้ยงไปคะ ที่ไหนที่คิดว่าจะทำให้เราสามารถเลี้ยงได้ดี ก็เลี้ยงที่นั่นละคะ เมืองนอก หรือ เมืองไทย คุณกับสามีคือคนที่รู้ว่าอะไรดีที่สุด จากคุณ : Mimi Mice เขียนเมื่อ : 25 ก.พ. 53 06:46:22

ความคิดเห็นที่ 11   เห็นด้วยกับทุกความเห็นค่ะ มันมีอะไรหลายๆ อย่างค่ะ ที่ต้องตัดสินใจอยู่ที่นี่ ไม่ใช่เฉพาะเรื่องการศึกษาเพียงอย่างเดียว อะไรหลายๆ อย่างค่ะ โดยเฉพาะเรื่องนินทา แบบเมืองไทยนี่ อยู่นี่สบายหูดีมากๆ ค่ะ เห็นด้วยกับพี่นุช ที่ว่า ลูกไม่ได้อยากเกิดมาซักหน่อย เราๆ นี่ละอยากให้เค้าเกิด ฉะนั้นต้องเลือกสิ่งที่ดีที่สุด ให้กับเค้า เลี้ยงเค้าให้ดีที่สุด เท่าที่เราๆ จะทำกันได้ เราก็รอให้ลูกคนเล็กอายุซักสามขวบก่อน ค่อยไปหางานทำค่ะ อยากเลี้ยงเค้าแบบ ทุมเททุกอย่างให้เค้าก่อน จากคุณ : เจ้าแม่แฟชั่น เขียนเมื่อ : 25 ก.พ. 53 06:46:27

ความคิดเห็นที่ 12   อังกฤษค่ะ อยากให้ลูกได้ศึกษาเล่าเรียนที่นี่ ได้สภาพแวดล้อม และระบบระเบียบของที่นี่จะเป๊ะกว่าค่ะ แต่สำหรับตัวเราเอง อยากกลับเมืองไทยจะแย่ แต่อยู่ที่นี่ก็ดีไปอีกแบบ พยายามคิดในแง่ดีตลอดค่ะ จากคุณ : แก้มป่องแป่ง เขียนเมื่อ : 25 ก.พ. 53 06:52:11

ความคิดเห็นที่ 13   อยู่ที่ไหนก็เหมือนกันค่ะสำหรับเรา ทุกอย่างมีข้อดีข้อเสียต่างกัน เราเลี้ยงลูกด้วย ทำงานด้วย แฟนก็เหมือนกัน ไม่มีคนช่วยเช่นกัน ส่วนเพื่อนเล่น อาศัยพาไปเล่นบ้านเพื่อน หรือเพื่อนพาลูกมาเล่นบ้านเรา ตอนแรกๆ เครียดมาก เหนื่อยมาก แต่ตอนนี้กลายเป็นความภูมิใจค่ะ เหนื่อยแต่ภูมิใจที่เลี้ยงลูกเองได้ โดยไม่ต้องมีใครช่วยเลี้ยง และไม่เคยพาลูกไปเดย์แคร์เลย ปล. ไม่เคยคิดว่าการส่งลูกไปเดย์แคร์เป็นเรื่องผิดนะคะ เคยคิดเหมือนกันว่าอยู่เมืองไทยสบายกว่า แต่ก็มีข้อเสียหลายอย่างเช่นกัน อยู่ที่นี่ลำบาก(ข้อเสีย)เวลาไม่มีคนช่วยเลี้ยง แต่ก็มีข้อดีกว่าหลายอย่างเช่นกัน สรุปคือขึ้นอยู่กับตัวเราค่ะว่าจะเลือกแบบไหน ไม่มีอันไหนดีกว่าอันไหนไปทั้งหมด (อันนี้ความคิดเห็นส่วนตัวนะคะ) จากคุณ : Angel N. เขียนเมื่อ : 25 ก.พ. 53 07:16:16

ความคิดเห็นที่ 14   tired ka but never feel lonely for me i prefer to raise my baby here in the uk nice and quiet,(most)peopes fallows the rules on the road and most important thing is they mind their own business จากคุณ : Chocolate Junkie เขียนเมื่อ : 25 ก.พ. 53 07:22:10

ความคิดเห็นที่ 15   ความคิดของเราน่ะค่ะ ทุกๆ ที่ ไม่ว่าเมืองไทยหรือต่างประเทศก็มีทั้งข้อดีและข้อเสีย อยู่ที่ว่าเราจะรับมันได้แค่ใหนเท่านั้นเอง เรื่องการศึกษา ส่วนตัวเราว่าต่างประเทศไม่ได้การศึกษาดีกว่าเมืองไทย เพียงแต่ระะบบการสอนแตกต่างกันเท่านั้นเอง อยู่ที่ว่าเราชอบแบบใหน ต่างประเทศเน้นการศึกษาแบบเรียนรู้ด้วยตัวเอง ทดลองเอง ไม่เรียนหนัก มุมานะแบบเมืองไทย แต่ทั้งนั้ทั้งนั้นก็ขึ้นอยู่กับที่ๆ คุณอยู่ด้วย +++++ แต่เมืองไทยตอนนี้ระบบเรียนรู้ด้วยตัวเอง ผ่านการทดลอง เรียนแบบมีความสุขก็มีอยู่ และมีหลายระบบให้เลือกค่ะ +++++ เพื่อนเราที่มาอยู่ที่เพิร์ธ ส่วนใหญจะบ่นเรื่องการศึกษาค่ะ ว่าไม่ค่อยดีเท่าที่เมืองไทย ตัวเราเองก็มีความเห็นเช่นกัน จากที่อยู่มานาน แต่เด็กๆ อาจจะมีความสุขแบบนี้ก้ได้ เรื่องอากาศ ถ้าเปรียบเทียบระหว่าง กทม กับ ต่างประเทศ แน่นอนว่า ต่างประเทศอากาศดีกว่าแน่นอน ดีกับลูกในเรื่องของภูมิแพ้ เพราะลูกเราเกิดที่นี่ก็สุขภาพแข็งแรงไม่เป็นภูมิแพ้ค่ะ แต่ถ้าอยู่ต่างจังหวัดเรื่องอากาศไม่ดีก็ตกไป ส่วนเรื่องการเลี้ยงลูก เราชอบเลี้ยงลูกที่ ตปท ตรงที่ไม่มีคนอื่นช่วยและมาวุ่นวาย แต่ก็ต้องทำใจถ้าเวลามีปัญหาอาจจะยุ่งยาก ถ้าไม่มีเพื่อน ที่มีประสบการณ์อยู่ด้วย เช่นเวลาลูกป่วย ต้องทำใจว่าต้องเหนื่อยมาก ถึงมากที่สุด มีหลายครั้งที่สามีเราต้องลางานมาช่วย เพราะมีกันอยู่แค่ 2 คน อีกอย่างคือถ้าลูกป่วย ต้องทำใจว่า หมอจะไม่ต่อยให้ยา ซึ่งเป็นข้อดี แต่มันก็มีข้อเสีย เช่นลูกเราท้องร่วง อึเหลววันล่ะไปต่ำกว่า 30 รอบ จนมีเลือดออกมาจากก้น อ้วกทุกครั้งที่กิน หมอก็ไม่ให้ยา เพราะเค้าว่าการให้ยาในเด็กต่ำกว่า 2 ขวบมันไม่ดี กว่าจะได้ยาก็วันที่ 7 เพราะเค้าไม่หาย เรากะสามีเหนื่อยมากมาก มันทั้งวันทั้งคืน เราเกือบจะหอบลูกกลับเมืองไทย +++++ แต่เค้าก็ไม่ได้ป่วยทุกวัน (แต่เริ่มป่วยบ่อยหลังจากส่งไป Childcare) +++++ สำหรับเรา เราชอบ - อากาศที่ ตปท - ชีวิตที่ไม่ต้องเร่งรีบ รถไม่ติด - ครอบครัว มันเป็นครอบครัวจริงๆ มีเวลาให้กันมาก สามารถทำกิจกรรมได้เยอะ ซึ่งจะดีกับลูกค่ะ เราไม่ชอบ - ระะบบหมอ (ถ้าลูกป่วยแบบลูกเราแล้วจะเข้าใจ) - ไม่ค่อยมีสังคมเพื่อนแบบที่เรามี บางครั้งก็เหงาค่ะ แม้มีลูกอยู่ด้วย - อาหารแพง และไม่อร่อย (การกินคือชีวิต 55) - เราไม่ชอบการศึกษาที่ออสเท่าไหร่ค่ะ - การเหยียดสีผิวที่นี่ (มีเยอะมากค่ะ) ถ้าเราเลือกได้เราก็เลือกอยู่ ตปท ค่ะ อย่างที่บอก ทุกที่มีดีและไม่ดีต่างกัน เลือกที่ๆ คิดว่าดีที่สุดสำหรับครอบครัวดีกว่าค่ะ แก้ไขเมื่อ 25 ก.พ. 53 07:29:13 จากคุณ : Kennymommy เขียนเมื่อ : 25 ก.พ. 53 07:26:56

ความคิดเห็นที่ 16   เราเคยอยู่นิวซีแลนด์พักนึง แต่ชีวิตจริงๆตอนนี้คือ ทำงาน เลี้ยงลูกวัยห้าเดือนที่เมืองไทย เชื่อมั้ยคะ บางครั้ง เราคิดถึงอากาศและความเงียบสงบที่เวลลิงตัน แล้วคิดในใจบ่อยๆว่า อยากเลี้ยงลูกที่นู่นจัง อยากๆๆๆ อยากให้ลูกโตที่นิวซีแลนด์มากเลย ที่นี่ ที่เมืองไทย ค่อนข้างวุ่นวาย เลี้ยงที่นู่นเถอะค่ะ แล้วค่อยเอากลับมาเยี่ยมเมืองไทยบ่อยๆ อดทนอีกนิดนึงนะคะ เด๋วลูกคงโต แล้วก็ไม่เหนื่อยเหมือนตอนนี้แล้วล่ะ ถึงตอนนั้นเอากลับมาเมืองไทยก็ยังไม่สายไปค่ะ จากคุณ : flower over the moon เขียนเมื่อ : 25 ก.พ. 53 07:49:46

ความคิดเห็นที่ 17   ขอบคุณทุกความเห็นนะคะ ลูกจขกท.อายุ 2 เดือนกว่าค่ะ เราเองก็อยากจะทำให้ดีที่สุดและคิดอยู่บ่อยๆว่าตอนท้องมีความสุขแค่ไหน อยากให้เค้าเกิดมาขนาดไหน และดีใจแค่ไหนที่เค้ามาเกิดกับเรา วาดฝันไว้ว่าจะต้องเลี้ยงเค้าเองให้ได้ แต่ตอนนี้ความเหนื่อยช่วงลูกเพิ่งเกิดคงจะทำให้เครียดมากทั้งเราและสามีน่ะค่ะ ก็เลยทะเลาะกันบ่อยด้วยกับเรื่องที่เคยทนได้ ก็กลายเป็นทนกันไม่ได้ไป เราก็เลยผิดหวังในตัวเองและก็หดหู่ อีกอย่างคือ เราทำงานบ้านไม่เก่งด้วยอะค่ะ ทำช้าอืดอาด เลี้ยงลูกก็ยังไม่เก่ง ตอนเพิ่งคลอดไม่กี่วันมีญาติทั้งทางฝ่ายสามีและฝ่ายเรามาอยู่ด้วยนานเลย และวิจารณ์เรื่องความสะอาดเรียบร้อยของบ้านเราทุกวัน แล้วยังคอยว่า อุ้มลูกก็ผิดท่า ให้นมก็ผิดท่า เราก็รู้ตัวว่าปกติเราทำงานบ้านไม่ค่อยเก่งอยู่แล้ว แถมตอนนั้นเพิ่งคลอดยังเจ็บๆเข้าห้องน้ำก็ยังไม่ถนัดอยู่เลย เลยทำให้เราเศร้าอะค่ะ ตอนนี้ความเหนื่อยและเครียดสะสมเลยทำให้เราและสามีคิดว่าหรือเราหาเรื่องมาอยู่ตปท.เอง ถ้าอยุ่ไทยครอบครัวอาจจะมีความสุขกว่านี้ คุณแม่ชานเรือนเก่งกันจังเลยค่ะ เลี้ยงลูกเอง ทำงานบ้านเอง เหลือเวลาทำอย่างอื่นอีกด้วย :) จากคุณ : จขกท. เขียนเมื่อ : 25 ก.พ. 53 08:23:06 A:24.4.133.69 X:

ความคิดเห็นที่ 18   คุณเจ้าของกระทู้คะ ใครจะวิจารณ์บ้านหรืออะไร อย่าคิดมากค่ะ ตอนเลี้ยงลูกนะคะ บางอย่างต้องปล่อยวางบ้าง อย่างเรา ปล่อยให้บ้านรกค่ะ ไม่งั้นเครียด ยังดีที่ทางคุณพ่อคุณแม่สามีไม่มีใครบ่นเรื่องนี้ ท่านแวะมาเยี่ยมค่ะ ท่านเข้าใจเรื่องนี้ดี อย่าคิดมาก เพราะจะทำให้เครียดและทำให้ทะเลาะกับคุณพ่อบ้านได้ ต้องอดทนค่ะ ฮอร์โมนคงเป็นส่วนนึง ของเราตอนแรกๆ เครียดร้องไห้ทุึกวัน เพราะลูกไม่ยอมดูดนม(นมไม่ค่อยมี) เครียด ตั้งใจจะให้นมแม่ให้ได้แค่เดือนเดียว นมแห้งเกลี้ยง (คิดว่าคงเพราะเครียดด้วยแหละค่ะ) ลูกเป็นโคลิค ร้องทุกคืนๆ ละสี่ชั่วโมงไม่หยุดเลย ตอนแฟนกลับไปทำงานใหม่ๆ นี่แบบซุปเปอร์เหนื่อยและเครียด แต่ก็ค่อยๆ ดีขึ้นเรื่อยๆ อ่ะค่ะ มาเหนื่อยอีกทีตอนกลับไปทำงาน จะมีวันที่ไม่ได้นอนเลย ก็เลยเครียด แต่ทุกอย่างก็ดีขึ้นเรื่อยๆ เวลาลูกนอน พยายามนอนกับลูกค่ะ จะได้ไม่เหนื่อยมาก งานบ้านก็ทำเท่าที่ทำได้ ไม่ต้องเนี๊ยบมากค่ะ(สำหรับเรา) อาหารก็บางทีก็ให้แฟนซื้อเข้ามาทานที่บ้าน หลังจากมีลูกนี่ีชีวิตเปลี่ยนไปเยอะค่ะ เข้าใจดีเลย เคยคิดเหมือนกันค่ะว่าตอนไม่มีลูกอิสระมีเยอะ แต่พอเห็นลูกยิ้ม หัวเราะ กอด จุ๊บเรา แค่นั้นก็หายเครียดค่ะ จากคุณ : Angel N. เขียนเมื่อ : 25 ก.พ. 53 08:34:38

ความคิดเห็นที่ 19   แหะ แหะ เหมือนจะเลือก ตปท กันหมดเลยนะคะ เรายังไม่มีลูก ขอเข้ามาอ่านเฉยๆค่ะ แต่ถึงมีลูก ก็คงเลี้ยงอยู่ที่เมืองไทยนี่แหละ เพราะไม่รู้จะไปทำมาหากินอะไรที่เมืองนอก แล้วก็ยังอยากอยู่ไม่ห่างญาติพี่น้องด้วย จากคุณ : kungchan เขียนเมื่อ : 25 ก.พ. 53 08:47:03

ความคิดเห็นที่ 20   ส่วนตัวคิดว่าเลี้ยงที่ต่างประเทศดีกว่า เรียนโรงเรียนไม่ดังที่ต่างประเทศก็ได้ อย่างน้อยเขาน่าจะสอนให้ลูกคิดเป็น ไม่เชื่ออะไรงมงาย ทีเมืองไทยบางทีตรรกะบางอย่างก็ผิดเพี้ยน ไม่ใช่ว่าที่เมืองไทยสอนไม่ดี เเต่ดูจากตัวอย่างที่เกิดขึ้นในสังคมเเล้ว กลัวลูกสับสนอันไหนดีอันไหนถูก อันไหนไม่ควรทำ จากคุณ : Hana* เขียนเมื่อ : 25 ก.พ. 53 08:54:52

ความคิดเห็นที่ 21   อยากพากลับไปเลี้ยงเมืองไทยก่อนซักสองขวบค่อยพากลับไป ตปท เพราะบ้านเราตัวช่วยเยอะดี แฮ่ แฮ่ แอบขี้เกียจเลี้ยงลูกเอง จากคุณ : เกิดจากดินใช่ดาวลูกสาวชาวนา เขียนเมื่อ : 25 ก.พ. 53 09:05:12

ความคิดเห็นที่ 22   อย่างแรกตอนนี้คุณกำลังคิดถึงความสุขของตัวเอง ตอนที่ยังไม่มีลูก และ ความสะดวกสบายในการใช้ชีวิตที่เมืองไทย ดูจากความเห็น ของแม่ๆที่ อยู่ต่างประเทศจาก คคห ข้างบน ดิฉันคิดว่า พวกเขามองถึงอนาคต และ คุณภาพชีวิตของลูกๆ เป็นหลัก อันนี้ก็ต้องขึ้นอยู่กับตัวคุณแล้วว่าจะเลือก ระหว่าง ความสบายในการใช้ชีวิตที่เมืองไทย(ในช่วง1-3 ปีแรก ในช่วงที่ลูกยังไม่เข้า รร) หรือ คุณภาพชีวิตและการศึกษาของลูกในระยะยาว ื สามีเราเคยทำงานอยู่ที่เมืองไทย 7 ปี หลังจากแต่งงานกันในความเห็นส่วนตัวของเขา มองว่า เขาไม่อยากให้ลูกโตที่เมืองไทย ถ้าเลือกได้ ซึ่ง คห ข้างบนก็ให้เหตุผลทำนองเดียวกัน เรื่องคุณภาพระบบการศึกษา สอนให้คิดเป็นมากกว่าท่องจำ คุณภาพชีวิต รถติด(คนไทยใช้เวลาอยู่ในรถเยอะคะ) เด็กต้องเรียนกวดวิชา วัตถุนิยม การแข่งขันสูง ความแตกต่างระหว่างคนรวยกับคนจน เราคิดว่าถ้าอยู่เมืองไทย จะส่งลูกเรียน รร อินเตอร์ดังๆนะคะ ค่าเทอมตกปีละประมาณ 1 ล้านบาทได้ เงินที่จะต้องเสียตรงนั้น จะประหยัดได้ถ้าคุณอยู ตปท ถึงแม้จะเรียนเอกชนที่ ตปท ก็ถูกกว่าเยอะ ตัวเราไม่ชอบอยู่ ตปท อยากอยู่ใกล้พ่อแม่ กินอาหารที่ชอบ สังสรรค์กับเพื่อนๆ)ยังต้องทิ้งชีวิต working woman ใส่ส้นสูง มาเป็นแม่บ้านเต็มตัวแต่ขอเป็นชั่วคราวนะ เพื่อตั้งท้อง และเลี้ยงลูก รายได้ และเวลาที่เสียไปถ้าเทียบกันแล้ว มันอาจจะเป็น 3ปี ใน 40ปี(ของวัยทำงาน)เราเคยบ่นให้สามีฟังนะ เรื่องอาชีพการงานและรายได้ ของเราที่ดีตอนอยู่มืืองไทย แต่ต้องมาเสียสละตรงนี้เพื่อลูก เขาตอบว่างาน ถ้าเธอมีความสามารถ กลับไปทำงานหลังจากเลี้ยงลูกสองสามปีก็ทำต่อได้ สำหรับรายได้ที่ขาดไป ก็ไม่ได้ทำให้เราลำบาก แต่เมือเวลาที่เธอไม่สามารถมีลูก หรือการเป็นแม่คน มันผ่านไปแล้ว เราไม่สามารถเย้อนมันกลับมาได้ ซึ่งเราก็คิดแบบเดียวกัน ตัวดิฉันเองรักเมืองไทย และจะกลับไปแก่ตายที่เมืองไทยแน่นอน ซึ่งสามีเห็นด้วยว่าเมืองไทยเป็นที่เหมาะจะไปใช้ชีวิตหลังเกษียณที่นั่น อันนี้เป็นความคิดเห็นของแต่ละคน แต่ละครอบครัวแตกต่างกัน อันนี้ก็ขึ้นอยู่กับคุณแล้วว่าจะเลือกอะไร ใช้เหตุผลมากกว่าอารมณ์ เวลาเหนื่อยท้อแท้ คุณก็จะคิดอีกอย่าง เวลาคุณอารมณ์ดีๆ ลูกทำให้คุณมีความสุข คุณลองใช้เวลาคิดในช่วงนั้นซิคะ อาจจะได้ผลลัพธ์อีกอย่างนึงก็ได้ ถ้ายังคิดเหมือนเดิมก็เดินหน้าลุยเลยค่ะ จากคุณ : kae learns to rock เขียนเมื่อ : 25 ก.พ. 53 09:07:54

ความคิดเห็นที่ 23   ตัดสินใจกลับเมืองไทย ตอนท้อง ค่ะ เพราะคิดว่ากลับมาอยู่บ้านเราอบอุ่นมากกว่า.... มีแปลนว่าจะกลับไปตอนลูกเข้าเรียนค่ะ จากคุณ : Bruce & Me เขียนเมื่อ : 25 ก.พ. 53 10:03:10

ความคิดเห็นที่ 24   อย่ามองว่าความหวังดีของคนเฒ่าคนแก่เป็นเรื่องน่ารำคาญเลยค่ะ พวกท่านเคยเลี้ยงคุณมาก่อนก็ย่อมมีความเป็นห่วงในตัวคุณ ครอบครัวคุณ และลูกของคุณเป็นธรรมดา ไม่ว่าจะเลี้ยงลูก หรือให้ลูกเติบโตที่ไหน คนเป็นพ่อเป็นแม่ก็ต้องเป็นฝ่ายอบรมสั่งสอนและสอดส่องลูกหลานตัวเองนะคะ เพื่อที่เค้าจะได้เติบโตขึ้นมาอย่างมีคุณภาพ ส่วนตัวเรา อยู่กับสามีกับลูกแค่นั้น พ่อกับแม่ไม่ยอมมาเลี้ยงให้ บอกกลัวเลี้ยงลูกเราไม่ถูกใจเราซะงั้น แก้ไขเมื่อ 25 ก.พ. 53 11:29:55 จากคุณ : นภันต์-สุดขอบฟ้า เขียนเมื่อ : 25 ก.พ. 53 10:07:17

ความคิดเห็นที่ 25   อยู่ต่างประเทศดีกว่าค่ะ อย่าให้ปู่ย่าตายายเด็กมาวุ่นวายกับการเลี้ยงดูเลย มันให้คุณเครียดกว่าเก่าซะอีก จากคุณ : เทพบุตรหมัดดาวหาง เขียนเมื่อ : 25 ก.พ. 53 10:14:20

ความคิดเห็นที่ 26   เพื่อนอยู่เดนมาร์ก เลี้ยงลูกคนเดียว 2 คนในวัยที่ห่างกัน 3 ปี เพราะตอนกลางวันสามีเค้าออกไปทำงาน เหนื่อยนะคะ เด็ก 2 คนเนี่ย แต่เค้าก็ผ่านมาได้ ทั้งๆ ที่ตอนอยู่เมืองไทย เพื่อนคนนี้ ทำอะไรไม่เป็นเลย ทั้งกับข้าว และงานบ้าน แม่ทำให้ตลอด ให้เรียนอย่างเดียว แม้กระทั่งเงาะ แม่ยังต้องแกะให้กิน พอมีครอบครัว เปลี่ยนไปมากๆ งานบ้านเป๊ะ ทำกับข้าวเก่งและอร่อยด้วย การมีลูกทำให้คนเราเปลี่ยนแปลงได้ทุกอย่างเพื่อลูกจริงๆ ตอนนี้ ลูกทั้ง 2 คนอายุ 3  และ 6 ขวบค่ะ เข้าโรงเรียนแล้ว แม่ก็เลยหางานทำ สบายไป เอาใจช่วย และเป็นกำลังใจให้นะคะ อดทนอีกนิด เดี๋ยวเค้าก็โตค่ะ (นานเหมือนกันเนอะ) และเห็นด้วยกับระบบการศึกษาที่นู่น ของเค้าดีจริงๆ ตอนไปเที่ยวบ้านเพื่อนที่เดนมาร์ก เคยตามเพื่อนไปส่งลูกที่โรงเรียน เห็นแล้วรู้สึกดีมากๆ กับระบบการจัดการศึกษาของเค้า ในฐานะคนเป็นครู มองย้อนกลับมาระบบของบ้านเรา ถึงกับถอนหายใจ จากคุณ : งูเขียวค่ะ เขียนเมื่อ : 25 ก.พ. 53 10:20:45

ความคิดเห็นที่ 27   ส่วนตัวเราเองเลี้ยงลูกที่ไหนก็ได้ ขอให้แค่ครอบครัวเราอบอุ่น พ่อแม่ลูกได้อยู่ด้วยกัน .. ครอบครัวเราตอนนี้อยู่เมืองไทย สามีเป็นคนอังกฤษที่อยู่ไทยมา 10 ปี เราเป็นครอบครัวเดี่ยว อยู่กันแค่ 4 คน (ลูก 2 คน) ตายายอยู่ไม่ไกลจากบ้านเรา เราเลี้ยงลูกเอง - การศึกษาของเมืองไทยไม่ด้อยไปกว่าที่อังกฤษเลย (สามีสอนหนังสือ เจอกับระบบการศึกษาหลายรูปแบบ) ลูกๆใช้ได้ดีทั้ง 2 ภาษา - การศึกษาที่โน่นที่ดูเหมืิิอนจะัว่าฟรี แต่ก็จากภาษีที่เราต้องจ่ายไปจะกี่%ก็แล้วแต่เงินรายได้ - จ่ายภาษีที่นี่เมื่อเทียบกันแล้่วบ้านเราจ่ายที่นี่น้อยกว่าอยู่ที่โน่นเยอะเลย - ที่ไทยเราไม่มีเงินตอนเกษียณ(ไม่ได้ทำงานราชการ) แต่ถ้าเรารู้จักที่จะออม ตอนแก่ก็มีเงินใช้สบายๆค่ะ - ที่ไืทยอากาศไม่หนาว สามีเป็นหอบ มีปัญหาเรื่องระบบทางเดินหายใจ อยู่อังกฤษอาการจะหนักจนต้องนอนรพ.ปีละหลายๆครั้ง อยู่ไทยแค่อินเฮลเลอร์อันเดียวอยู่ สรุปสามีเรามีสุขภาพที่ดีกว่าเมื่ออยู่ที่นี่ - ต้องการเวลาส่วนตัวก็เอาลูกไปฝากตายายสักวัน หาเวลาส่วนตัวให้ชีวิตคู่บ้าง บางทีจำเป็นต้องเดินทางกัน 2 คน ก็เอาลูกไปฝากตายายเราก็ไม่ต้องห่วง - เวลาจะไปซื้อของเข้าบ้านก็เอาไปฝากตายายสัก 1 - 2 ชม. - ที่ไทยบ้านเราไม่มีรถ จะไปไหนเดินออกมาไม่กี่ก้าวถึงปากซอยเรียกแท๊กซี่ไปไหนสะดวก ... ที่บ้านสามีที่อังกฤษต้องขับรถออกไปเอง (ไม่ได้อยู่ในลอนดอน) เราจะกังวลมากถ้าสามีต้องขับรถออกไปตอนที่หิมะตก ถนนเริ่มมีน้ำแข็งเกาะ หรือมีหมอกลง (ในความคิดเ้ราไฟตัดหมอกก็ไม่ชัดเท่ากับเห็นกันชัดๆไปเลย) - แนนนี่ที่นี่ไม่แพง แต่ที่โน่นแพงซะ ข้อดี ข้อเสีย ของแต่ละที่มีให้เห็นต่างกัน ไม่อยากให้แม่พ่อที่เข้ามาอ่านแล้วคิดว่าต่างประเทศดีกว่าประเทศบ้านเกิดของเราจนต้องหาดิ้นรนพาครอบครัวย้ายไปอยู่ต่างประเทศ (คิดว่าเป็นความคิดเห็นนึงก็แล้วกัน อยากจะไม่ตรงใจใครนัก) การเลี้ยงดูของพ่อแม่ ความรัก ความอบอุ่น ความเอาใจใส่ คือสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับลูกค่ะ แก้ไขเมื่อ 25 ก.พ. 53 10:37:14 จากคุณ : Mummy Nok เขียนเมื่อ : 25 ก.พ. 53 10:35:40

ความคิดเห็นที่ 28   เราเห็นด้วยกับคุณ Mummy Nok นะคะ แต่ละคนมีบริบทต่างกัน ไม่มีที่ไหนดีกว่าที่ไหนแบบเป็นเอกฉันท์ค่ะ เราว่า แม่ๆ เมืองไทยเข้ามาอ่านก็อาจจะรู้สึกว่า... ทุก ความเห็น มีมุมมองต่างกันได้ทุกข้อเลย... แต่ไม่ได้หมายความว่าความเห็นเหล่านั้นไม่ถูกนะคะ ถูกต้องและเหมาะสมสำหรับคนแต่ละคนค่ะ... เอาที่เราเลือกได้ และมันดีที่สุดสำหรับเรา เหมาะที่สุดสำหรับเราน่าจะดีกว่า ที่ที่เหมาะกับเด็กคือที่ที่ให้เค้าเติบโตมากอย่างปลอยภัย มั่นคง มีคุณภาพชีวิตที่ดี มีความสุข และมีปัจจัยด้านต่างๆ สนับสนุนความคิดที่ดีงามของเค้า อยู่ที่ไหนก็ได้ค่ะ ที่คิดว่าให้สิ่งเหล่านั้นกับลูกเราได้ เด็กที่โน่นก็ ไม่ได้แต่สิ่งที่ดีกันทุกคน เมืองไทยก็เหมือนกันค่ะ เด็กที่โน่นมีความสุขเด็กที่เมืองไทยก้มีความสุข แต่ย่อมไม่ใช่ทุกคนจะได้สิ่งนั้น ไม่ว่าที่ไหนค่ะ จากคุณ : chocolate_box เขียนเมื่อ : 25 ก.พ. 53 11:01:00

ความคิดเห็นที่ 29   คิดว่าที่ไหนเป็นบ้านก็ที่นั่นครับ จากคุณ : Double07 เขียนเมื่อ : 25 ก.พ. 53 11:17:17

ความคิดเห็นที่ 30   เราว่าอยู่ที่ไหนก็มีทั้งข้อดีข้อเสีย.. แล้วแต่เราจะมองและปรับชีวิตเรานะคะ ขึ้นอยู่กับหน้าที่การงาน ลองคิดดูก่อนว่า ถ้ากลับมาบ้านเราแล้วจะสามารถมีรายได้เหมือนตอนอยู่ต่างประเทศรึเปล่า ถ้ามีเด็กเล็กอยู่เมืองไทยขยับตัวไปไหนก็เป็นเงินไปหมดนะเราว่า วัคซีน ค่าหมอ ค่าของเล่น ซึ่งค่าใช้จ่ายเหล่านี้ ถ้าเทียบกับเงินเดือนของคนฐานะปานกลางก็ถือว่าเยอะพอสมควร แต่ถ้าพอมีฐานะก็ไม่เป็นไร เรื่องการศึกษา: แล้วแต่มุมมอง ในเชิงวิชาการ เราว่าการศึกษาที่ต่างประเทศไม่ได้ดีไปกว่าบ้านเราเลย แต่หลักการสอนการเรียนรู้จะต่างกัน ส่วนใหญ่ที่ต่างประเทศจะเน้นเรื่องการนำไปใช้ ออกแนว Street Smart มากกว่า Book Smart (แอบจำเค้าพูดมา อิอิ)   เรื่องการรักษาพยาบาล: ถ้ามีเงิน โดยรวมเราว่าระบบการแพทย์พยาบาลบ้านเราสะดวกสบายกว่า คือวินิจฉัยส่งต่อไปทีเดียว ไม่ต้องมานั่งหา GP แล้วขอจดหมายส่งต่อไป Specialist กว่าจะนัด Specialist ได้ โรคก็หายพอดี  ถ้าพูดถึงสวัสดิการจากรัฐบาลด้านการรักษาพยาบาลฟรี ที่ต่างประเทศจะดีกว่าที่เมืองไทยระบบ 30 บาท เรื่องความช่วยเหลือต่างๆ: ที่บ้านเราจะเป็นความช่วยเหลือจากญาติพี่น้องซะส่วนใหญ่ แต่ต่างประเทศ ความช่วยเหลือจะมาจากหน่วยงานต่างๆ ที่ได้รับเงินสนับสนุนจากรัฐบาล ยกตัวอย่าง ที่ออสเตรเลียมีหน่วยงานที่ให้ความช่วยเหลือพ่อแม่ลูกอ่อน หลายๆด้าน เช่น สามารถไปค้างคืนให้เจ้าหน้าที่สอน settle ลูกในกรณีที่ลูกโยเยมากๆ ถ้าเราตัวคนเดียว เราจะเลือกอยู่เมืองไทย แต่ตอนนี้เรามีลูก เลือกไม่ถูกเหมือนกัน (แต่ก็เลือกไม่ได้อยู่ดี สามีไม่ใช่คนไทย) เราคิดถึงบ้าน แต่ก็ชอบวิถีชีวิตที่นี่ อยากมีเพื่อนๆ พ่อแม่พี่น้องอยู่ทีนี่ด้วยอ่ะ (โลภจัง) ถ้าเราเลือกได้ เราอยากขยับแผนที่โลกย้ายให้ประเทศที่เราอยู่ให้ไปใกล้กทม.มากกว่านี้จะดีสุดๆๆๆ ทำได้ไม้เนี่ยเรา.. จากคุณ : yuki-onna เขียนเมื่อ : 25 ก.พ. 53 12:14:59

ความคิดเห็นที่ 31   จขกท. กำลังเหนื่อย เพราะลูกยังเล็กมาก แต่เดี๋ยวทุกอย่างจะดีขึ้นค่ะ เห็นด้วยว่าลองใช้บริการเดย์แคร์ดูบ้าง และอย่าเพิ่งคิดเรื่องการศึกษา หรือเรื่องไกลๆ ไป มากมาย ที่ไหนๆ ก็เหมือนกันค่ะ ถ้ามันเป็นบ้านแห่งความรักของคุณ จากคุณ : rainfull เขียนเมื่อ : 25 ก.พ. 53 13:01:36

ความคิดเห็นที่ 32   ตอนนี้อยู่เยอรมันค่ะ แต่กำลังจะย้ายตามสามีไปกัวลา ลัมเปอร์ เราว่ามันไม่ต่างกับกรุงเทพเลย สภาพแวดล้อมต่างๆ และก้อความไม่มีระเบียบ ตอนแรกกลัวเหมือนกัน เพราะเราเริ่มชินกับชีวิตความเป็นอยู่ที่เยอรมันมาก แต่คิดไปคิดมาก้อโอเค เพราะลูกจะได้เรียนโรงเรียนของเยอรมันที่มาเปิดที่นี่ และสามีก้อยังได้รับเงินเดือนจากบริษัทของเยอรมัน แต่ย้ายมาอยู่ในที่ที่ค่าครองชีพไม่สูง เราว่าปัจจัยทั้งหมด ขึ้นอยู่กับว่า ถ้าคุณย้ายกลับไปกรุงเทพ คุณต้องมั่นใจก่อนว่าจะสามารถหางาน และได้รายรับที่เหมาะสม ที่จะสามารถส่งลูกคุณให้เข้าโรงเรียนดีๆ และก้อสนับสนุนเค้าในด้านต่างๆ ได้ ที่ต่างประเทศดีตรงที่ ต่อให้คุณเงินไม่มาก แต่สวัสดิการต่างๆที่คุณได้รับไม่ต่างอะไรกับคนอื่นเลย แต่ที่เมืองไทย ทุกอย่างคุณต้องจ่ายเองหมด อันนี้คุณภาพการศึกษาก้อยังราคาต่างกัน ไหนจะการแพทย์อีก ถ้ายังไง ตัดสินใจตามที่ตัวเองคิดว่าเหมาะสมดีกว่าค่ะ จากคุณ : ดีใจที่เกิดเป็นคนไทย เขียนเมื่อ : 25 ก.พ. 53 13:47:30

ความคิดเห็นที่ 33   อ่านดูแล้วรู้สึกว่าปัญหาไม่ได้อยู่ที่เลี้ยงลูกที่ไหนจึงจะดี แต่อยู่ที่คุณพ่อคุณแม่ยังปรับตัวไม่ได้กับชีวิตที่เปลี่ยนไปมากกว่า อดทนนะคะ ตอนนี้ลูกยังเล็กมากก็จะเหนื่อยมากๆแบบนี้ล่ะค่ะ แต่เดี๋ยวพอเค้าโตขึ้นก็จะดีขึ้นทีละน้อยนะคะ ไม่เสมอไปที่ว่าพอลูกคลานได้แล้วเราจะเหนื่อยเพิ่มขึ้น เราอาจเหนื่อยกับการต้องคอยตามลูกก็จริง แต่ด้วยความที่เค้าโตขึ้น การกินการนอนและการขับถ่ายของเค้าก็จะเริ่มเข้าที่เข้าทางดีกว่าช่วงแรกเกิดก็จะช่วยให้เราเหนื่อยน้อยลงไปด้วยค่ะ แล้วยิ่งช่วงลูกคลานได้ เค้าก็จะเริ่มรู้ความมากขึ้นด้วย รู้จักยิ้มประจบ  มีคุยอ้อแอ้ด้วยภาษาที่ฟังไม่รู้เรื่อง มีกิริยาท่าทางน่ารักน่าประทับใจจนเราแทบหายเหนื่อยไปเลยก็มีนะคะ สู้ๆค่ะ อยู่ไหนก็ได้ที่เหมาะกับพ่อแม่ ลูกเราไม่ได้เลี้ยงยากอย่างนี้ไปจนโตหรอกค่ะ เดี๋ยวเห็นพัฒนาการของเค้าแล้วจะชื่นใจจนลืมเหนื่อย(ชั่วคราว)  คอนเฟิร์ม!!! จากคุณ : พจมารร้าย เขียนเมื่อ : 25 ก.พ. 53 13:50:55

ความคิดเห็นที่ 34   อยู่ที่ไหนก็มีข้อดี ข้อเสีย ตามที่ คห ข้างบนว่ามา แต่สำหรับคุณเราว่าอยู่ที่โน้นดีกว่า เพราะสามีคุณมีการงานที่มั่นคงแล้ว จากคุณ : BabyBye เขียนเมื่อ : 25 ก.พ. 53 13:53:37

ความคิดเห็นที่ 35   ชอบเลี้ยงลูกที่ ตปท ค่ะ ลูกดิฉันอายุ 2 ขวบ เคยพาลูกกลับไปเที่ยวเมืองไทยสองครั้ง ครั้งละ 2-3 เดือน ลูกนิสัยเสียเลยค่ะ เพราะโดนตามใจมาก พอดิฉันดุลูก พ่อแม่ก็ว่า ห้ามดู ห้ามทำโทษ ห้ามนู่นนี่ ตามใจลูกจนเสียระเบียบไปเลย ตอนกลับมาต้องมา ดัดนิสัยตั้งนานกว่าจะเข้าที่ เลยตัดสินใจว่าจะเลี้ยงลูกที่นี่ไปจนกว่าลูกจะโต พอที่จะดูแลตัวเองได้ พอถึงเวลานั้นก็อาจกลับไปอยู่เมืองไทยตอนแก่ ระบบ การศึกษาที่ ตปท (ดิฉันอยู่อเมริกา) ก็ดีกว่า สอนให้เด็กคิดเอง ไม่ต้องเรียน พิเศษหนักๆเหมือนเด็กไทย ตอนดิฉันอยู่ ป.5 ต้องเรียนพิเศษหลังเลิกเรียน และ เสาร์ อาทิตย์ ไปจนถึงอยู่มหาลัยยังต้องไปเรียนภาษาอังกฤษเสริมอีก อยากให้ลูกได้ใช้ชีวิตตามวัยของเค้าค่ะ เรื่องความลำบากก็แน่อยู่แล้วว่าลำบากกว่าอยู่เมืองไทยมาก แต่ดิฉันยอมแลกความลำบากกาย เพื่อความสบายใจค่ะ อยู่ ตปท อิสระ ไม่ต้องมาฟังคำวิพากวิจารณ์ เปรียบเทียบ แข่งขันกับใคร จากคุณ : chilla (chilla) เขียนเมื่อ : 26 ก.พ. 53 02:12:25

ความคิดเห็นที่ 36   ตามคห.ที่27 ว่ามาเรื่องภาษีนะคะ เห็นด้วยมากๆคะ เรียนที่ตปท. เหมือนจะเรียนฟรี  แต่คนอยู่จริงๆทำงานที่ตปท.จริงๆ จะรู้ว่า เรียนไม่ฟรีนะคะ  เพราะค่าเรียนจ่ายให้รัฐไปตั้งแต่ลูกยังไม่เกิดด้วยซ้ำ ในรูปแบบของภาษีต่างๆ state tax, property tax,...,... ปีนึงๆ รวมๆแล้ว 30% ของรายได้  แพงทีเดียว จากคุณ : PinyZ เขียนเมื่อ : 26 ก.พ. 53 03:55:28

ความคิดเห็นที่ 37   อ๊างงงงงงงงงงงงง   นึกว่าตัวเองมาตั้งกระทู้ หุหุหุ แม้วกับสามีก็เป็นคนไทยทั้งคู่ค่ะ สามีเป็น USซิติเซนเพราะว่าเค้าอยู่ที่นี่ตั้งแต่เล็กๆ ส่วนแม้วเองมาเรียนตอนโตแล้ว ทุกวันนี้ก็อยากกลับบ้านมากค่ะ เพราะคิดถึงวิถีชีวิตเก่าๆที่เคยสบายตอนที่อยู่ที่เมืองไทย แต่พอมีลูกปุ๊บ ความสับสนก็เริ่มมาเยือน วิถีชีวิตเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ แม้วลาออกจากงานตั้งแต่เริ่มตั้งท้องจนตอนนี้ลูกได้ 10 เดือนกว่าๆแล้วค่ะ สามีก็หาเลี้ยงคนเดียวเหมือนกัน เคยเครียดจนร้องให้ก็เยอะ จากที่ไม่เคยทะเลาะกันก็เริ่มมีมาบ้างประปราย อะไรๆก็พาลไม่ดีไปซะหมด ร่ำๆแต่จะกลับเมืองไทย แต่พอเวลาผ่านไปมองย้อนมาถึงรู้ว่าเราคงเครียดมากเกินไป ก่อนหน้านี้เราสองคนก็ตัดสินใจกลับเมืองไทยค่ะ แต่ว่าคิดไปคิดมา เพื่ออนาคตของลูกก็เลยอยู่ต่อ เดี๋ยวกะว่าลูกโตแล้วค่อยออกไปหางานทำค่ะ รู้ว่าเหนื่อยแต่ไม่นานเดี๋ยวก็หายค่ะ เอาใจช่วย จขกท นะคะ จากคุณ : แม้ว (หัวใจแห่งกาลเวลา) เขียนเมื่อ : 26 ก.พ. 53 12:27:04

ความคิดเห็นที่ 38   เรื่องอยู่ไทยหรืออยู่ต่างประเทศนี่ (อเมริกา)  ครอบครัวเราก็เคยชั่งน้ำหนักกันอยู่หลายปี จนสุดท้ายก็เลือกอยู่ไทยนี่แหละค่ะ 3-4 ปีก่อน สามีและเราเคยได้ job offer จากบริษัทใหญ่ที่ Detroit ด้วยกันทั้งคู่  ในขณะที่เรากับสามีก็มีงานประจำที่มั่นคงที่เมืองไทย และกำลังเริ่มสร้างธุรกิจ  และเพิ่งมีลูกคนแรก   แม้ว่า สำหรับงานประจำ รายได้ของที่อเมริกาที่จะได้ มากกว่าเมืองไทยเป็นสิบๆเท่า  แต่สุดท้าย เราสองคนก็เลือกที่จะอยู่เมืองไทยค่ะ ต่างประเทศ อาจจะมีข้อดีหลายอย่างจริง  แต่คิดไปคิดมา เราว่าอยู่เมืองไทยดีกว่า เราและสามีชอบการอยู่เป็นครอบครัวใหญ่ค่ะ แปลกนะ เราก็ไม่ใช่คนขี้เหงา อยู่คนเดียวไม่ได้ และมี privacy สูงเหมือนกัน  แต่เรากลับทนความเหงาของการอยู่ตปท.ไม่ได้ค่ะ  ทั้งสภาพอากาศ  สภาพสังคม ผู้คน มันเหงามากๆ  ถึงแม้จะมีเพื่อนฝูง  แต่สุดท้ายมันก็เป็นาภาพแบบ ตัวใครตัวมัน  กลับมาอยู่บ้านด้วยกัน 3 คน พ่อแม่ลูก มันเหงาสุดๆ  เราไม่รู้ว่าคนอื่นทนกันได้ไงนะคะ แต่เราทนไม่ได้ง่ะ  เราชอบที่จะมีพ่อแม่ ปู่ย่าตายาย พี่น้องอยู่รอบๆ  ทะเลาะกันบ้าง ดีกันบ้าง  ช่วยๆกันเลี้ยง  ชอบความอบอุ่นแบบนี้อ่ะค่ะ เรื่องระบบการศึกษา เราว่าเมืองไทยกับเมกาเทียบกันไม่ได้หรอก  เพราะใช้คนละระบบกัน  ระบบเมกันก็คือระบบเมกัน ไม่เน้นการบ้าน ไม่เน้นเครียด ไม่เน้นแข่งขัน  แต่เมืองไทยเราก๊อปปี้ระบบญี่ปุ่นมา  และไม่ใช่ว่ามันจะไม่มีข้อดี  ทั้งสองระบบมีทั้งข้อดีข้อเสีย อีกอย่างเราอยากให้ลูกเติบโตมาในสภาพการเลี้ยงดูแบบเอเชีย  ไม่ใช่แบบตะวันตก ไม่อยากให้วันนึงลูกกลับมาจากโรงเรียนแล้วพูดใส่หน้าว่า ครูบอกว่าพ่อแม่ไม่มีสิทธิตีหนู  อีกอย่าง คืออยากให้อยู่เป็นครอบครัวใหญ่  พ่อแม่แก่ตัวลงลูกเต้าก็ยังอยู่รายรอบ ไม่ทอดทิ้งกัน   เราเคยเห็นคนไทยที่ปักหลักอยู่เมกากันนานๆบางคู่  สุดท้ายก็อยู่กัน 2 คนตายาย แค่อยู่กันสองคนก็เหงาจะแย่ ถ้าอยู่คนเดียวล่ะ บางคู่ต้องไปสมัครอยู่บ้านพักคนชรา  เผื่อคู่ของตัวเองตายไป ชั่งใจดูแล้ว  ในอนาคตเรากับสามีไม่อยากมีชีวิตเหงาๆในบั้นปลายชีวิต เลยอยากอยู่เมืองไทยค่ะ จากคุณ : Queen of hearts เขียนเมื่อ : 26 ก.พ. 53 13:14:43

ความคิดเห็นที่ 39   เห็นมาเยอะแล้วครับ เลี้ยงลูกใน ตปท ตั้งแต่เกิด พอลูกโตขึ้นมา ไม่สามารถกลับมาใช้ชีวิตในเมืองไทยได้ แม้ระบบจะดีมากก็ตาม ผมว่าพ่อแม่ต้องถามตัวเองครับว่าบั้นปลายคุณจะใช้ชีวิตที่ไหนแล้วก็เลี้ยงลูกที่นั้น ของผมคำตอบมันชัดเจนว่าเมืองไทย เลยลาออกจากงานหอบครอบครัวกลับมาเมืองไทยตั้งแต่ก่อนคลอด จากคุณ : s7014249 เขียนเมื่อ : 2 มี.ค. 53 19:50:24