ความคิดเห็นที่ 1   ขำไม่ออกกับมุขน้องปีโป้ น้องเค้าฉลาด และอารมณ์ดีมากเลย อยากให้น้องแข็งแรงตลอดไปค่ะ จากคุณ : แม่น้องข้าวปั้น (chanktechnic) เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 53 11:06:46

ความคิดเห็นที่ 2   คนที่ 2 เด็กชายโอม โอม อายุประมาณ 4-5 ขวบ ป่วยเป็นเนื้องอกในสมอง ต้องเข้ารับการผ่าตัดเนื้องอก และฉายแสง อีก 24 ครั้ง ต้นคอน้อง จะเห็นรอยแผลจากการผ่าตัดได้ชัดเจน น้องจะต้องโกนผมตลอด เพื่อการฉายแสง ตอนนี้น้องฉายแสงไปแล้ว 21 ครั้ง แต่ละครั้งน้องจะต้องโดนวางยาทุกครั้ง แต่ละครั้งที่น้องจะต้องฉายแสง น้องก็จะนั่งรอ ด้วยรู้ว่าตัวเองจะต้องไปรักษานะ เสร็จแล้วก็จะนั่งเบลอ ๆ น้องโอมเป็นเด็กอีสาน (เราจำจังหวัดไม่ได้) ก่อนที่โอมจะมารักษาที่นี่ โอมอาการหนักมาก เดินไม่ได้ ไม่รู้สึกตัวแล้ว พร้อมที่จะจากไปได้ตลอดเวลา ตากับยายของโอม เป็นคนพาโอมมารักษาตัวที่ ร.พ.นี้ถึงแม้จะมีความหวังเพียงน้อยนิด ว่าหลานตัวน้อยนี้จะมีชีวิตอยู่ต่อไปได้ และความหวังของตายกับยายโอมก็เป็นจริง โอม เป็นเด็กตัวผอม หัวโต มีแผลผ่าตัดยาวที่ต้นคอ ตาโต ขนตายาว เดินไม่ปกติเหมือนเด็กคนอื่น แต่ความรู้สึกของเรา โอมเป็นเด็กที่หน้ารักมาก ยิ้มเก่ง อารมณ์ดี เวลาเศร้าหรือโดนขัดใจ โอมจะแค่ทำหน้างอ แต่จะไม่โวยวาย โอมจะชอบเล่นหลอกผี พี่ ๆ คนอื่น ชอบแหย่ คุณคุณพยาบาล วันที่เราเอารถบังคับไปให้หลาน โอมมาเห็น แล้วถาม "ขอเล่นได้ไม๊" หลานเราก็ให้เล่น โอมนั่งเล่นอย่างมีความสุข โอมเล่นอย่างถนอมของ เพราะโอมรู้ว่าไม่ใช่ของตัวเอง น้าของโอมมาเห็น ก็บอกกับโอมว่า "โอมไม่มีเงินซื้อของเล่นอย่างนี้หรอก โอมไม่มีเงิน" โอมนั่งเล่นอยู่นานกว่าจะยอมไปนอนได้ ต้องประเหราะ กันอยู่นาน ก่อนนอน โอมบอกกับน้าว่า "ซื้อรถให้โอมด้วยนะ" น้าก็ต้องรับปาก ทั้ง ๆ ที่ก็รู้ว่าเป็นการโกหกหลาน เป็นการให้ความหวังหลาน อีกวันถัดมา เราเลยซื้อรถบังคับวิทยุ คันเล็ก ๆ ไปให้ เรารู้เลยว่า ความสุขจากการให้ที่แท้จริงเป็นยังไง โอมยิ้มอย่างมีความสุขตลอดเวลา เรา "โอม มานี่ซิ น้ามาของมาให้" โอม "?????" เรา  หยิบรถมาให้ "โอมชอบหรือเปล่า" โอม  ยิ้มหน้าบาน "ชอบ" เรา  "ขอบคุณครับหรือยัง" โอม "ขอบคุณครับ"  ยิ้มไม่หุบ เรา  "ยกมือไหว้ด้วยหรือเปล่า" โอม  "ขอบคุณครับ" พร้อมยกมือไหว้ วันนั้น โอมขอบคุณเราเป็น 10 รอบ เราก็ยิ้มไม่หุบเหมือนกัน จากคุณ : มอญแต่กำเนิด เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 53 11:14:11

ความคิดเห็นที่ 3   ค่ะ น้องปีโป้ เป็นเด็กฉลาด และน่ารักมาก พูดออกมาแต่ละครั้ง สร้างเสียงหัวเราะให้กับ ญาติ ๆ และพยาบาล ตลอด เราฝาก รถบังคับวิทยุ ไปให้น้องเค้าด้วยคันนึง ได้ข่าวว่าเล่นไม่เลิก ขอให้ปีโป้ แข็งแรงตลอดไป เราไม่ได้ลากันเลย น้าไปถึงไม่ทัน น้าขอให้มีความสุข มาก ๆ นะ เด็กชายปีโป้ จากคุณ : มอญแต่กำเนิด เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 53 11:18:45

ความคิดเห็นที่ 4   สงสารน้องๆ จังค่ะ ตัวแค่นี้ ต้องเจอกับอะไรที่เยอะกว่าเราเจอมาตลอดชีวิตเราอีก ขอให้น้องๆ เค้าแข็งแรงมากขึ้น ๆ หายป่วยได้กลับบ้านเร็วๆ นะค่ะ จากคุณ : แม่น้องบูม เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 53 11:27:16

ความคิดเห็นที่ 5   คนที่สาม เป็นเด็กผู้หญิง น้องไม่ได้เป็นโรคภัยไข้เจ็บอะไร แต่น้องต้องเจอกับความโชคร้ายจากเดนมนุษย์ ที่มันกระทำกับน้อง อาการเจ็บป่วยทางกายของน้อง นั้นรักษาให้หายได้ แต่อาการเจ็บป่วยทางใจนี่สิ เด็กอายุ 6 ขอบ ยายของน้องเล่าว่า น้องซึมเศร้า ไม่พูด ไม่กิน น้ำหนักลดลงไป 5 ก.ก. เพียงไม่กี่วัน จนยายสังเกตเห็น จึงพาน้องมาส่ง โรงพยาบาล น้องอยู่โรงพยาบาลมา 2 อาทิตย์กว่าแล้ว ดูน้องเค้าสดใสร่าเริง แข็งแรง เหมือนเด็กปกติทั่วไป ยายน้องบอกว่าดีขึ้นกว่าตอนแรกเยอะ แต่ยังไม่รู้ว่าจะได้ออกจากโรงพยาบาลเมื่อไหร่ น้องได้ตุ๊กตาหมีตัวใหญ่ ๆ ไปหนึ่งตัว นั่งเฝ้ากันอยู่บนเตียงทั้งวัน กลัวคนอื่นมาขโมย เราเลยสนิทกับน้องเค้าทันที นั่งคุย นั่งเล่นกัน วันที่เราไปรับหลานกลับ เราเดินออกจากลิฟท์ เจอน้องเค้าพอดี น้องก็เดินตามมานั่งเฝ้า นั่งเล่นกับเรา พอตอนเราจะกลับ ก็บอกลากันกับน้อง เรา  "พี่ณัฐ กับบ้านแล้วนะ เดี๋ยวโทรมาคุยด้วยนะ" น้อง  " !!!!!!!!!" ไม่ยิ้มไม่พูด เรา  "กลับแล้วนะ" น้อง  "!!!!!!!!!!" เดินหันหลัง ไม่มองหน้าเราเลย แต่เราแอบเห็นน้องเค้าร้องไห้ อย่าว่าแต่น้องเค้าเลย เรายังจะร้องเลย ต่อจากนี้ไป น้าขอให้หนู พบเจอแต่สิ่งดี ๆ ให้ชีวิตหนูนะ มีความสุขมาก ๆ นะ ขอให้ไอ้เดนมนุษย์ ที่มันทำอะไรไว้กับน้อง จงอย่าได้พบความสุขในชีวิตเลย ขอให้ชีวิตมันจงตกต่ำลงเรื่อย ๆ  (ขอโทษนะคะที่อาจจะใช้คำแรงไป แต่ไม่ไหวกับมันจริง ๆ ) จากคุณ : มอญแต่กำเนิด เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 53 11:42:24

ความคิดเห็นที่ 6   ได้ข่าวว่า น้องโอม จะได้กลับบ้านวันเสาร์นี้แล้ว ดีใจด้วยนะขอให้โอมมีสุขภาพแข็งแรงนะ หายขาดจากโรคภัยที่เป็นอยู่ มีความสุขมาก ๆ นะ จากคุณ : มอญแต่กำเนิด เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 53 11:44:38

ความคิดเห็นที่ 7   ขอให้ลูก ๆ ของคุณแม่ให้ห้องชานเรือนทุกคน มีสุขภาพสมบูรณ์ แข็งแรงกันทุกคนนะคะ มีความสุขกันทุกคนนะคะ และขอให้น้อง ๆ หนู ๆ ชั้น 15 ทุกคน หายป่วยได้กลับบ้านไว ๆ นะ จากคุณ : มอญแต่กำเนิด เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 53 11:49:04

ความคิดเห็นที่ 8   อ่านแล้วเศร้าน๊า  น้ำตาพาลจะไหล เห็นเด็กๆเป็นแบบนี้แล้วคิดถึงลูกเราเลย ถ้าลูกเป็นใจแม่คงแทบขาด  ขอให้เด็กที่คุณมอญแต่กำเนิดว่ามา หายป่วยกันทุกคนนะคะ จากคุณ : tidta เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 53 11:58:49

ความคิดเห็นที่ 9   สงสารน้องผู้หญิงมากเลยค่ะ ขอให้น้องเค้าเข้มแจ็งมาก ๆ นะคะ คุณ จขกท. ด่าแรง ๆ เลยค่ะ แรงได้อีก พวกกาก ๆ แบบนี้ สมควรโดนแรง ๆ ค่ะ จากคุณ : saturn_eyes เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 53 12:27:11

ความคิดเห็นที่ 10   ลูกชายเราก็เข้ารับการผ่าตัดเมื่อเดือนก่อน อยู่รพ.จุฬาสิบวันค่ะ ทุกวันหมอพยาบาลจะเข้ามาทำนั่นนี่ให้เค้าเจ็บปวดร้องไห้ ตอนนั้นทรมานมาก รู้สึกว่าทำไมลูกเราโชคร้ายแบบนี้ เราอุ้มส่งลูกจนถึงห้องผ่าตัด มองดูหมอวางยาสลบจนตาเค้าลอยๆหมอถึงให้เราออกจากห้อง ผ่าตั้งหกชม. เป็นช่วงที่ทุกข์สุดๆในชีวิตเลยก็ว่าได้ หกชม.ที่ยาวนาน แต่พอถึงช่วงพักฝื้น เราก้ได้มีโอกาสเดินไปชั้นอื่นๆ ไปโรงอาหาร ไปซื้อของกินในรพ.เจอคนไข้เด็กอีกเยอะมากๆที่มาหาหมอที่นี่ ทั้งในลิฟท์ และบริเวณอื่นๆของตึก สก. แต่ละคนดูน่าสงสารมากๆค่ะ เดิมเราไม่ได้สังเกตเลยเพราะอยู่แต่ห้องลูก เป็นห้องเดี่ยวพิเศษ พอได้เห็นน้องๆคนอื่นแล้วก็คิดว่า เออ เราต้องเข้มแข็งกว่านี้นะ คนอื่นๆเค้าก็ลำบากเหมือนกัน น้องบางคนที่เห็นผิดปกติมากๆ สงสารมากค่ะ ปากแหว่งเพดานโหว่ บางคนหัวโตใหญ่มากๆข้างเดียว บางคนดูออกว่าเป็นดาวน์ หลังจากนั้นไม่คิดอีกเลยว่าลูกเราโชคร้าย และตอนนี้ไปที่ไหนเห็นตู้บริจาคช่วยเด็กพิการ ด้อยโอกาสก็จะรีบใส่เงินทันทีเลยค่ะ จากคุณ : แม่คนหนึ่ง เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 53 12:33:45 A:125.24.176.185 X: TicketID:160486

ความคิดเห็นที่ 11   ขอให้น้องๆแข็งแรง หายไวไวนะ่คะ่ น้องผู้ญ น่าสงสารมากเลย ไอคนกากเดนสังคมเนี่ย น่าจามีโทษประหารชีวิตนะ มันไม่รู้สึกรู้สาอะไร ตอนมันทำ ถ้าเป็นคนในครอบครัวมัน มันจารุ้สึกไง จากคุณ : ความรักสีขาว เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 53 12:49:32

ความคิดเห็นที่ 12   อนุโมทนาด้วยคะ ขอบคุณที่นำมาแชร์กันนะคะ ปกติเราก็จะหยอดตู้เด็กพิการตลอด  แต่หลังอ่านกระทู้นี้แล้ว อยากมีโอกาสช่วยน้องๆอย่าง จขกท ด้วยค่ะ จากคุณ : teaa เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 53 13:12:02

ความคิดเห็นที่ 13   อ่านแล้วรู้เลย ว่าลูกเรานั้นช่างโชคดีมากมาย จากคุณ : Chocolate Shake เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 53 14:11:54

ความคิดเห็นที่ 14   เห็นภาพ เห็นด้วยเลยคะ แรกๆคิดว่าลูกเราหนักแล้วนะ พอเจอเด็กคนอื่นที่หนักกว่าแล้ว กลายเป็นว่าลูกเราเบากว่าเค้าไปเลย (แม้ว่าตอนนี้จะยังไม่แข็งแรงดี) ลูกเราเกิดที่รพ.จุฬา อยู่รพ.3เดือนตั้งแต่แรกเกิดเลย ถึงตอนนี้ลูกอายุ9เดือนกว่าแล้ว เพื่อนร่วมห้องไอซียูเมื่อแรกเกิด มี2คนที่เราซี้ๆกัน คนนึงลูกเพิ่งได้ออกจากรพ.วันนี้ อีกคนลูกยังอยู่ไอซียูอยู่เลย ยังคุยกะสามีเลยว่า ถ้าไม่ได้มาจุฬาไม่รู้เลยว่ามีเด็กป่วยหนักๆเยอะขนาดนี้ ฝากส่งกำลังใจให้น้องๆที่ป่วยหลายๆคน ให้ผู้ปกครองของเด็กเหล่านี้ที่จะเข้มแข็ง และให้หมอ พยาบาลเจ้าหน้าที่ทุกคนทำงานด้วยความรักและเอาใจใส่ (หมอพยาบาลที่นี่ทำงานหนักและอึดน่าดูเลยคะ) จากคุณ : สุภาษิต เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 53 14:39:03

ความคิดเห็นที่ 15   ขอให้เด็กๆทุกคนสุขภาพแข็งแรง ไวๆนะค่ะ ทั้ง น้องทั้ง 3 คน ที่จขกท.เล่ามา และหลานจขกท. และลูกของคุณสุภาษิตรวมทั้งน้องอีก 2 คนที่กล่าวถึงค่ะ เป็นกำลังใจให้นะค่ะ จากคุณ : WiNnY_mIc_MaX เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 53 15:03:02

ความคิดเห็นที่ 16   อ่านแล้วเศร้าจังเลยคะ ขอให้เด็กๆ ทุกคนมีความสุข ร่างกายแข็งแรงนะค๊ะ สาธุ จากคุณ : NaNzi เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 53 20:42:02

ความคิดเห็นที่ 17   เราก็กลุ้มใจเรื่องลูกชายแหวะนมค่ะ ทำไมแหวะเยอะแยะขนาดนี้ แต่พอไปที่ศิริราช เจอน้องๆคนอื่นที่คุณพ่อ คุณแม่เค้าพามาแบบไม่ปรกติ เรายังรู้สึกเลยค่ะว่าเรื่องลูกแหวะนมของเรามันขี้หมูขี้หมามาก เห็นใจคนเป็นพ่อเป็นแม่เลยค่ะ ตั้งแต่ได้เป็นแม่คน ถ้าเป็นแต่ก่อนก็อาจจะสงสารแต่คนที่เค้าป่วย แต่เดี๊ยวนี้จะเข้าใจหัวอกคนเป็นพ่อ เป็นแม่มากขึ้นมากเลยค่ะ ยิ่งเด็กป่วยๆเนี่ยเราว่ากำลังใจเค้าบางที เข้มแข็งกว่าผู้ใหญ่อีกนะคะ คุณจขกท ใจดีมากค่ะ ขอบคุณที่เอาเรื่องราวดีๆมาแบ่งปันนะคะ จากคุณ : เจ้าแต้ม เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 53 21:11:51

ความคิดเห็นที่ 18   อยากให้กิ๊ฟ คุณแม่คนหนึ่ง กับ คุณความรักสีขาวด้วยค่ะ แต่ให้ไม่ได้ หลานคนนี้เป็นหลานของสามีค่ะ เป็นเด็กต่างจังหวัด เค้าเลยใช้บัตรทอง รักษากับโรงพยาบาลจุฬาค่ะ ถ้าเป็นหลานเราเองป่วย เค้าก็คงเข้าโรงพยาบาลเอกชน อยู่ห้องเดี่ยวพิเศษ เราก็คงไม่มีโอกาสได้พบเจอกับเด็ก ๆ เหล่านี้หรอกค่ะ เรารู้สึกได้เลยว่า เด็ก ๆ ทุกคนเค้ากำลังใจดีมาก และประทับใจกับ พ่อ แม่ ผู้ปกครองของเด็กเหล่านั้นมาก อย่างแม่ของน้องบอย น้องบอยจะมีอาการแพ้ยา และคุณหมอเองก็ไม่รู้แน่ ว่าน้องเค้าแพ้ยาตัวไหน ก็เลยต้องนำยา 10 กว่าเข็ม มาทดลองฉีดตามแขนน้อง เพื่อหาผลว่าน้องเค้าแพ้ยาตัวไหน เราฉีดเข็มเดียว ก็เจ็บจะแย่แล้ว นี่น้องต้องฉีด 10 กว่าเข็ม น้องเค้าก็งอแง โวยวายไม่ยอมฉีด แม่ของน้องก็ต้องประเหลาะให้น้องฉีดให้ได้ ทั้งที่ตัวแม่เองอยากให้น้องฉีดหรือเปล่าก็ไม่รู้ ไหนจะกลัวน้องเค้าเจ็บ ไหนจะอาการแพ้ยา ที่จะเกิดขึ้นกับน้องเค้า เราเห็นแม่ของน้องเค้าตาแดง อยู่ตลอดเวลา บางทีก็เดินหนีออกไปนอกห้อง และก็คอยกอด คอยหอมลูกอยู่ตลอดเวลา คุณแม่หลาย ๆ คน คงคิดเหมือนเรานะคะ ถ้าคุณแม่เข้มแข็ง ลูกก็จะเข้มแข็งและมีกำลังใจดีเหมือนคุณแม่นะคะ จากคุณ : มอญแต่กำเนิด เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 53 21:48:22

ความคิดเห็นที่ 19   เพิ่งตัดสินใจจะมีน้องแต่ตอนนี้อายุ 33 แล้วกังวลเหมือนกันนะคะกับสุขภาพน้อง แต่ก็รู้สึกดีที่มีเพื่อนๆ ในห้องชานเรือน อ่านหลายๆ กระทู้สร้างกำลังใจดีค่ะ ขอให้คุณแม่และคุณลูกแข็งแรงกันทุกคนเลยนะคะ จากคุณ : mumu_pig เขียนเมื่อ : 8 มี.ค. 53 12:50:43