ความคิดเห็นที่ 1 ข้อสะโพกหลุดแต่กำเนิด จัดว่าเป็นโรคกระดูกชนิดนึงค่ะ ซึ่งมุกเองต้องอาศัยเวลาหลายปีที่จะทำความเข้าใจกับคนในบ้านบางคน เช่นพ่อแม่สามี ที่คิดว่ามันน่าจะเป็นอุบัติเหตุ มากกว่าที่จะเป็นโรค แต่จนแล้วจนรอด ก็ไม่สามารถทำให้เค้าเชื่อได้ว่า มันเป็นโรคจริงๆ เพราะสาเหตุนึงของโรคนี้ เกิดจากพันธุกรรม ซึ่งแน่นอนว่า ถ้าไม่จากทางมุกก็คือจากทางป๊า แล้วใครอยากจะเป็นคนรับไปละจริงมั้ยคะ มาว่ากันต่อที่โรคนี้ มันมีชื่อเรียกอย่างเป็นทางการว่า Dislocation Dysplasia Hip หรือ DDH  (หรือบางครั้งคุณหมอก็จะเรียกว่า Congenital Dysplasia Hip แต่ส่วนใหญ่จะเรียกย่อว่า DDH มากกว่า) อธิบายง่ายๆ ก็คือ การที่ข้อสะโพกหลุดออกจากเบ้า ซึ่งเป็นแต่กำเนิน และสาเหตุหลักๆ ที่เกิดขึ้นได้ก็คือ การอยู่ในท่าที่ผิดรูปของทารกตั้งแต่อยู่ในท้อง ในกรณีของชุณฬี่ คุณเธอเล่นพับตัวเอาขาสองข้างพับมาข้างหน้า อยู่ในท่าเหมือนหัวแตะขาตลอดเวลา ซึ่งเมื่อคลอดออกมาแล้ว ข้อที่ไม่เคยสัมผัสกับเบ้ากระดูก ก็เลยหลุดออกมาอย่างง่ายดาย นี่คือภาพประกอบที่จะเห็นได้ชัดที่สุดว่า ข้อสะโพกปกติเป็นอย่างไร แล้วข้อสะโพกหลุดเป็นอย่างไร ของยัยแห้งจะเป็นภาพด้านฝั่งขวาค่ะ ถึงแม้จะรักษามาหลายปี และข้อสะโพกก็ไม่หลุดออกมาแล้วก็ตาม แต่ตัวเบ้าก็ยังไม่มีลักษณะที่เหมือนกับเบ้าปกติ รวมไปถึงตัวกระดูกสะโพกก็จะไม่มีรูปร่างที่โค้งเหมือนกับคนปกติเช่นกัน เท่าที่มุกเคยอ่านเจอ พบว่าโรคนี้เป็นโรคที่มีมานานกว่า หกสิบปีแล้ว และก็มีการรักษาหลายวิธี ตั้งแต่เข้าเฝือก การจับดัดและตรึงอยู่กับที่ และการผ่าตัด ซึ่งก็โชคดีมากๆ ที่คุณหมอที่รามา เน้นการรักษาแบบจับดัดและตรึงอยู่กับที่ แทนที่จะเลือกผ่าตัดไปเลย คือเหมือนให้โอกาสร่างกายช่วยซ่อมแซมร่างกายซะก่อน และคนที่เป็นโรคนี้ ก็อาจจะไม่รู้ว่าตัวเองเป็นด้วยซ้ำไป เพราะมีหลายๆ กรณีที่ เป็นแค่ข้างเดียว และเป็นเพียงเล็กน้อย แต่ในคนที่เป็นเยอะและไม่ได้รับการรักษาถูกวิธี จะสังเกตุได้จากคนที่มี ขาสั้นยาวไม่เท่ากัน เดินเหมือนเป็ด และมีอาการเจ็บปวดรุนแรงในช่วงวัยรุ่น โรคข้อสะโพกหลุดแต่กำเนิดเป็นโรคที่ไม่ร้ายแรงก็จริง แต่ก็ส่งผลในระยะยาว การตามรักษาใช้เวลาหลายปี เรียกว่าตั้งแต่แรกเกินไปจนเป็นสาวนั่นแหละค่ะ สิ่งนึงที่เราต้องทำใจไว้ก็คือ การรักษาถึงแม้จะได้ทำตั้งแต่ก่อนหนึ่งเดือนซึ่งมักจะให้ผลที่ดี แต่ก็ไม่ได้รับประกันว่า จะปกติร้อยเปอร์เซน เหมือนในกรณีชุณฬี่ที่รักษาตั้งแต่สิบวันแรก แต่จนเดี๋ยวนี้ ลักษณะของกระดูกก็ยังไม่เป็นปกติ เพียงแต่สามารถเรียกได้ว่า อยู่ในเกณฑ์ที่รับได้สำหรับเด็กที่เป็นโรคนี้เท่านั้น   นอกจากนี้คนเป็นพ่อเป็นแม่ต้องทำใจไว้ก่อนว่า ถึงจะรักษาตามขั้นตอนทุกอย่างแล้ว แต่โอกาสที่ลูกจะยังคงมีปัญหาเช่น ข้อสะโพกเสื่อมก่อนวัย การเดินกะเผลกเพราะขาสั้นยาวไม่เท่ากัน ความเจ็บปวดจากโรค หรือแม้แต่การสูญเสียโอกาสทางสังคมบางอย่างก็ยังมีโอกาสอยู่เสมอ คุณหมออธิบายว่าการขาดโอกาสทางสังคมก็คือ การไม่สามารถเล่นกีฬาได้บางชนิด หรือทำกิจกรรมบางอย่างเหมือนคนปกติๆ ได้ รวมไปถึงการถ่ายทอดทางพันธุกรรมก็เป็นไปได้ และท้ายที่สุดถึงแม้ว่าจะรักษาทุกวิธีแบบธรรมชาติแล้ว การผ่าตัดซ่อมแซมก็อาจจะยังจำเป็นอยู่ดีค่ะ ถ้าองศาของเบ้าและกระดูกยังไม่เป็นที่พอใจหรืออยู่ในมาตรฐานที่กำหนดไว้ ซึ่งการผ่าตัดจะเป็นวิธีสุดท้ายที่คุณหมอจะเลือกทำ จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 53 09:52:07

ความคิดเห็นที่ 2 ชุณฬี่เริ่มต้นการรักษาด้วยการใส่ชุดรั้งสะโพก เรียกว่า Pavlik Harness ตั้งแต่เริ่มเจอ ซึ่งก่อนจะใส่ คุณหมอจะจับเอาข้อที่มันหลุดดันกลับเข้าไปก่อนด้วยมือเปล่าๆ ซึ่งแน่นอน ต้องอาศัยความเชี่ยวชาญมากๆ มุกไม่รู้หรอกว่ามันเจ็บมั้ย เพราะไม่ได้เจอเอง แต่เสียงกรีดร้องเล็กๆของยัยแห้ง ทำให้มุกรู้ว่า มันคงเจ็บพอสมควร การต้องทนฟังเสียงลูกร้องอยู่ตรงหน้า โดยที่เราไม่สามารถเข้าไปโอบกอดหรือปลอบใจได้เลย เป็นอะไรที่ทรมาณมากๆ ถึงแม้มันจะผ่านมาแล้วห้าปี แต่ภาพนั้นมันก็ยังติดอยู่ในความทรงจำจริงๆ ค่ะ การใช้ชุดรั้งเป็นวิธีที่จะรักษาแบบธรรมชาติ คือเป็นการยึดให้ข้อสะโพกไม่หลุดออกมาอีก ซึ่งในช่วงสองอาทิตย์แรกนั้น ลูกจะต้องแบะขาออกทั้งสองข้าง เหมือนไก่ย่างวิเชียรบุรีเลยค่ะ แล้วก็ไม่สามารถขยับในท่าไหนๆ ได้เลย พ่อแม่ต้องใจแข็งๆ ที่จะไม่คลายสายรั้ง หรือขยับให้มันหลวมขึ้น ถึงแม้ว่ามันจะทำให้เด็กอึดอัดแค่ไหนก็ตาม  แต่สิ่งนึงที่คุณหมอไม่ได้สอนหรือแนะนำก็คือ วิธีเลี้ยงลูกที่เป็นแบบนี้จะต้องทำอย่างไร ในช่วงเวลานั้น มุกโชคดีมากที่ได้คุณหมออีกหลายๆ คนเป็นที่ปรึกษาให้ ทุกครั้งที่โทรเข้าไปรบกวน จะไม่เคยมีคุณหมอท่านใดแสดงความรำคาญหรือขี้เกียจคุยกับยัยแม่ช่างซักคนนี้เลย มุกต้องปรับที่นอนใหม่ จากที่ตั้งใจไว้ว่า จะเอาแบบไม่นิ่ม และให้ลูกนอนคว่ำหรือตะแคงเป็นหลัก ก็ต้องเปลี่ยนเป็นใช้ผ้านวมนิ่มๆ หาซื้อหมอนหลุม และจับลูกนอนหงายทั้งๆ ในชุดแบบนั้น เดาได้ไม่ยากเลยค่ะ ว่ามันไม่ง่ายนักหรอก ถึงแม้ว่าเค้าจะเล็ก แต่เค้าก็รู้ว่า ไอ้ที่เค้าเจออยู่มันอึดอัดชะมัด ไหนจะการกินนมแม่แบบพิสดารอีกล่ะ ในขณะที่เด็กทุกคนจะได้นอนอยู่ในอ้อมกอดของแม่แล้วหันหน้ามาดูดนม มุกจะต้องจับยัยตัวเล็กนั่งคร่อมขาข้างนึง ประคองคอเค้าเอาไว้ แล้วแอ่นหน้าอกให้เค้าดูดนมในท่านั่งแทน มันอาจจะเป็นการให้นมที่แปลกดี แต่เด็กกึคือเด็กค่ะ เราฝึกอย่างไร เค้าก็จะชินแบบนั้น จากวันแรกที่ยาก ผ่านวันที่สอง วันที่สามไป ก็เริ่มง่ายขึ้น จนกลายเป็นความเคยชิน นอกจากนี้ ลูกจะไม่มีโอกาสได้อาบน้ำเลย เพราะต้องอยู่ในชุดอย่างนั้นตลอด เพราะฉะนั้น เราจะใช้วิธีซักแห้งทุกวันแล้วก็คอยภาวนาว่า วันนี้อย่าแหวะเลอะชุดนะลูก เพราะถ้าหนูแหวะ ทั้งหนูและแม่จะต้องทนดมกลิ่นอ๊วกหนูไปอีกหลายวัน เพราะถอดก็ไม่ได้ เช็ดก็ไม่หายเหม็น แล้วมุกก็โชคดีนะ ดูเหมือนยัยชุณฬี่จะให้ความร่วมมือดี เพราะเค้าเคยแหวะใส่ชุดเค้าแค่สองครั้งเอง แล้วก็เป็นการเปื้อนแค่เล็กน้อย ทำให้ยัยแห้งก็ยังเป็นยัยหอมอยู่ในช่วงเวลาหลายเดือนนั้น จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 53 09:54:03

ความคิดเห็นที่ 3 ชุดแรกที่ชุณฬี่ได้รับมานั้น มาจากคุณแม่ของเด็กคนอื่นๆ ที่รักษาผ่านไปแล้ว และบริจาคชุดนั้นทอดต่อมาอีกที ซึ่งสังเกตุได้ว่าเป็นคุณแม่ที่ใส่ใจมากๆ เพราะเค้าได้เอาชุดไปหุ้มด้วยผ้าอีกชั้นนึงเพื่อไม่ให้ชุดบาดถูกผิวหนังของลูก ทำให้ยัยแห้งได้รับประโยชน์ไปด้วยค่ะ จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 53 09:57:14

ความคิดเห็นที่ 4 โรคข้อสะโพกหลุดแต่กำเนิด หรือโรคทางกระดูกอื่นๆ เวลามันเกิดขึ้น มันชอบมาเป็น ชุดๆ ค่ะ เรียกว่า จะมีของแถมตามมาให้เสมอ และโดยส่วนใหญ่ เด็กที่เป็นโรคนี้ จะมีโรคคอเอียง (เหมือนก้อนเนื้อแข็งๆ เหมือนเนื้องอก ขนาดประมาณหัวแม่โป้งผู้ใหญ่ โผล่ขึ้นมาตรงคอด้านใดด้านนึง) ซึ่งจะทำให้เด็กมีใบหน้าไม่เท่ากัน คือหน้าข้างนึงจะใหญ่กว่าข้างนึง ปากเบี้ยว และหันหน้าได้แค่ข้างเดียว หรือไม่ก็มีโรคเท้าผิดรูปร่วมด้วย ยัยชุณฬี่โชคดีค่ะ เจอแค่คอเอียงอย่างเดียว แต่ก็เล่นเอาแม่มันแทบจะประสาทกินเลยแหละ ตอนที่รู้ว่า ยัยนี่เป็นคอเอียงด้วย มุกก็ถามหมอทันทีว่า จะรักษาอย่างไร คุณหมอก็บอกว่า โดยปกติ ถ้าทำกายภาพก็จะช่วยได้ แต่ในกรณีของชุณฬี่ เป็นก้อนใหญ่มาก คงต้องรอให้ครบขวบแล้วผ่าตัด แต่ไม่ต้องกังวล มันไม่ได้เป็นผ่าตัดใหญ่ไม่ถึงชั่วโมงก็เสร็จแล้ว แต่ก็นั่นแหละค่ะ จะใหญ่จะเล็ก มันก็ผ่าเหมือนกัน เมื่อลูกไม่ใช่หมู เราก็ไม่ควรส่งลูกขึ้นเขียงง่ายๆ จริงมั้ยคะ มุกก็เริ่มต้นหาข้อมูลอีกครั้ง จนไปเจอเวบฝรั่งที่เค้าสอนการทำกายภาพที่ถูกวิธีเพื่อที่จะบำบัดโรคนี้เองที่บ้าน เพียงแต่ว่า พ่อกับแม่ต้องใจแข็งแล้วทำทุกวัน อย่าได้ขาด นอกจากจะโดนรั้งด้วยชุด pavlik ที่ทำให้หนูเป็นไก่ย่างแล้ว พ่อกับแม่ก็ยังต้องคอยหัน คอยบิดคอหนูในทิศทางที่หนูไม่ชอบด้วย ทุกครั้งที่มุกจับลูกบิดคอให้หันไปด้านที่เค้าหันไม่ได้ เค้าจะกรี๊ด และร้องไห้เสียงดังมากๆ หลายๆ ครั้งที่มุกก็แพ้ต่อความสงสาร หยุดทำ ก็ได้ป๊ามาเข้าเวรแทน ดีที่ความเป็นผู้ชายของป๊า ทำให้ป๊าเข้มแข็งกว่ามุกในเรื่องนี้ เวลาลูกร้องไห้ไป ป๊าก็จะปลอบใจไป พอครบเวลาบำบัด ก็จะพาลูกเดินนอกบ้านเพื่อปลอบใจ ทำอย่างนี้อยู่หลายเดือนค่ะ จนกลายเป็นกิจวัตรประจำวันไปเลยก็ว่าได้ ในขณะที่ต้องบำบัดโรคคอเอียงไปด้วย พัฒนาการของสะโพกก็ดีวันดีคืน ถึงแม้ว่า องศาของเบ้าสะโพก และรูปร่างของข้อสะโพกจะยังไม่เท่ากับเด็กในวัยเดียวกัน แต่อย่างน้อยๆ มันก็ดีขึ้นในสายตาของหมอ อย่างไรก็ตาม การรักษาก็ยังต้องมีต่อไป แล้วก็ต้องรอจนสามขวบเพื่อที่จะจะตัดสินกันอีกทีว่า จะต้องผ่าตัดหรือไม่ผ่าตัด ในวัยสามเดือน ชุณฬี่เริ่มได้เป็นอิสระ เพราะข้อสะโพกไม่หลุดแล้วจริงๆ คุณหมอเลยอณุญาตให้ปล่อยเค้าเป็นอิสระบ้าง จากวันละสี่ชั่วโมง เป็นหกชั่วโมง เป็นแปดชั่วโมงและเป็นสิบสองชั่วโมง เป็นช่วงแรกที่ลูกได้ลงอาบน้ำเหมือนเด็กอื่นๆ ไม่ใช่แค่ตัวเค้าที่มีความสุข มุกเองมีความสุขมาก ที่ได้อาบน้ำลูกจริงๆ สักที รวมไปถึงการสอนให้ลูกดูดนมในท่าปกติกับเค้าบ้าง หลังจากนั้น คุณหมอบอกว่าไม่ต้องใช้ชุดรั้งแล้วละ ไอ้มุกก็นึกดีใจ นึกว่าจบแล้ว ที่ไหนได้ แค่ต้องเปลี่ยนมาเป็นชุดรั้งอีกแบบต่างหาก ตอนนี้ชุณฬี่ใส่เป็นกระดองเต่าแทน มันเหมือนเฝือกแข็งๆ ที่รองรับก้นเอาไว้ เหมือนกางเกงในผ่าครึ่งตัดเอาด้านหน้าออกไป แล้วบังคับให้เด็กอยู่ในท่าแบะขาตลอดเวลา เป็นความโชคดีอีกแล้วที่เมืองไทย มีแผนกกายอุปกรณ์ที่เก่งๆ เหมือนที่วชิระฯ มี ทำให้กระดองเต่าอันพิเศษอันนี้ มีลวยลายสวยงามด้วยนะ สามารถเลือลายลูกหมา หรือผีเสื้อก็ได้ เสียดายตรงที่มุกไม่ได้เก็บอุปกรณ์เหล่านี้เอาไว้อีกแล้ว เพราะตอนที่ลูกเลิกใช้ มุกก็บริจาคให้รามาหมดเลยค่ะ นี่คือตอนเกือบๆ หกเดือนที่ยังต้องใส่กระดองเต่าอยู่ (รูปอาจจะเห็นไม่ชัดมากนักนะคะ) แต่ถึงจะต้องอยู่ทั้งในชุดรั้งและต่อด้วยกระดองเต่า แต่พัฒนาการของเค้ากลับไม่ได้ช้าเหมือนที่คิดไว้ ซึ่งก็เป็นสิ่งที่ดีที่ทำให้รู้ว่า ไอ้ตัวเล็กมันสู้เหมือนกันนะ จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 53 10:00:29

ความคิดเห็นที่ 5 มุกจ๋า ดีใจด้วยนะจ๊ะ ที่ชุณฬี่อาการดีขึ้นเรื่อยๆ ติดตามเรื่องราวของสาวน้องคนนี้มาโดยตลอด ดีใจด้วยจริงๆจ๊ะ จากคุณ : bodiamond1 เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 53 10:00:38

ความคิดเห็นที่ 6 จนครบหนึ่งปี มุกพาลูกกลับไปตรวจอีกครั้ง ดูเหมือนเมื่อครบขวบ เป็นช่วงเวลาที่ดีมากๆ อีกครั้งของครอบครัวเรา เพราะไหนจะพัฒนาการที่ดีขึ้นของทั้งเบ้าและข้อสะโพก อาการคอเอียงที่ก็ดูเหมือนหายสนิท จนคุณหมอเองก็ยังแปลกใจ ตอนคุณหมอบอกว่า ไม่ต้องผ่าคอจริงๆ แล้วแหละ เพราะดูเหมือนก้อนเนื้อนั้นมันจะหายไปแล้ว มุกแทบจะกระโดดหอมแก้มหมอให้มันรู้แล้วรู้รอดไป นึกดีใจที่การทำงานร่วมกันระหว่างมุกป๊ากับยัยแห้ง ส่งผลได้ดีขนาดนี้ ถ้าจะบอกว่ามันเป็นการต่อสู้เพื่อเอาชนะอะไรบางอย่าง เราก็คงเป็นนักสู้ที่มีความอุตสาหะไม่แพ้ใครเหมือนกัน อย่างไรก็ตาม ถึงแม้การรักษาจะเป็นไปได้ด้วยดี แต่พัฒนาการของลูกก็ไม่สามารถเทียบเท่าเด็กคนอื่นได้ ซึ่งมุกเองก็ทำใจอยู่แล้ว อย่างที่เคยเขียนไว้เมื่อนานมาแล้วว่า มุกทิ้งตำราการเลี้ยงลูกไปหลายเล่ม เลือกที่จะไม่เอาพัฒนาการของเด็กคนอื่นมาเป็นตัวตั้งเพื่อเปรียบเทียบกับลูกตัวเอง มุกก็เลยทำใจได้ค่อนข้างเยอะ เมื่อลูกยังไม่สามารถเดินได้ซักที จนวันอาทิตย์วันนึง เป็นช่วงที่ชุณฬี่ครบ สองขวบหนึ่งเดือนพอดี แล้วมันก็เป็นวันที่ ที่บ้านมุกและป๊าดันไปเชงเม้งพร้อมๆ กัน ปล่อยให้มุกอยู่กับยัยแห้งสองคนที่บ้าน มุกกำลังนอนเล่นๆ ดูเค้าจับขอบโต๊ะเกาะเดินอย่างสบายใจแล้วจู่ๆเค้าก็ปล่อยมือหันมา แล้วบอกมุกว่า “มาม๊าดูนะ ชุณฬี่จะไปหา” แล้วเค้าก็ค่อยๆ เดินก้าวมาหามุกช้าๆ ตอนที่เค้าเดินมาถึงตัว มุกนับได้คร่าวๆ ประมาณสิบก้าวได้ละมั้ง ถึงแม้มันจะแค่สิบ แต่มุกรู้สึกว่ามันยิ่งใหญ่โคตรๆ เลยค่ะ มุกรู้ว่า เค้าต้องอาศัยความกล้าอย่างมากที่จะปล่อยมือเดินมาได้ไกลขนาดนั้น จำไม่ได้ว่ากอดลูกหอมลูกไปกี่ที  ชมเค้าอีกนับครั้งไม่ถ้วน มุกรีบโทรบอกป๊า บอกแม่ บอกญาติทุกคนเท่าที่จะคิดได้ เพื่อบอกว่า ในที่สุด ยัยแห้งก็เดินได้แล้วนะ แล้วหลังจากนั้นเค้าก็เดินจริงๆ เค้าทำให้มุกรู้ว่า ถึงจะช้า แต่เค้าก็จะพยายามเป็นปกติให้ได้เท่าเทียมกับคนอื่นๆ เหมือนกัน อีกสามปีที่ผ่านมา เค้าเติบโตเป็นเด็กอารมณ์ดี อาจจะขี้แยบ้างบางครั้ง แต่เค้าก็เป็นคนที่มีความสุข ที่สำคัญ ชุณฬี่รู้ว่าตัวเองมีปัญหา แล้วเค้าก็ยอมรับกับปัญหานั้น เพราะมุกไม่เคยโกหกลูก อย่างเช่นเวลาที่เค้ากลับมาถามว่า ทำไมหนูล้มบ่อยๆ มุกก็จะบอกว่า เพราะหนูมีปัญหา หนูยังเอ็นหย่อนทั้งตัว แต่เดี๋ยวโตขึ้นหนูก็จะหาย หรือเวลาที่เค้าถามว่า ทำไมหนูกระโดดขาเดียวเหมือนเพื่อนไม่ได้ มุกก็จะบอกว่า เพราะขาลูกยังไม่แข็งแรงเท่าเพื่อน หนูต้องดื่มนมกินข้าวเยอะๆ แล้วก็ตั้งใจจริงๆ แล้ววันนึงก็จะทำได้ ถึงแม้ว่าเค้าจะมาเริ่มเดินเอาตอนสองขวบ กว่าจะวิ่งได้ก็เกือบสามขวบ กว่าจะขึ้นบันไดได้เองโดยไม่ต้องมีใครจับก็เกือบสี่ขวบ กว่าจะกระโดดขาเดียวได้ก็เกือบห้าขวบ แต่สิ่งสำคัญที่สุดก็คือ ลูกทำได้ ไม่ใช่ทำได้ดีแค่ไหนหรือเมื่อไหร่ เอาแค่ เค้าทำได้ แค่นี้ก็เจ๋งสุดๆ แล้วล่ะค่ะ สำหรับมุก ชุณฬี่เป็นคนพิเศษ เป็นสิ่งมีชีวิตที่พิเศษที่สุด มุกคิดเสมอเลยว่า มุกไม่ได้ให้ชีวิตลูก แต่ลูกต่างหากที่เป็นคนที่ให้ชีวิตเรา ลูกสอนให้รู้ว่า การมีชีวิตไม่ใช่เรื่องง่าย มันมีความหมายหากเรามีชีวิตอยู่เพื่อใครสักคน หรือเพื่อทำอะไรดีๆ เพื่อใครสักคน ลูกสอนให้มุกมีสติมากขึ้น มีความอดทนมากขึ้น เสียสละมากขึ้นและเป็นคนที่ดีขึ้น มุกเองก็คงต้องลุ้นต่อไปว่า อาการของลูกจะเป็นอย่างไรในอีกหลายปีข้างหน้า ความคาดหวังหลักของมุกที่มีต่อลูกคนนี้ ไม่ใช่ ลูกโตขึ้นจะเรียนหนังสือเก่งมั้ย จะเป็นนักกีฬา เป็นนักดนตรี เป็นเด็กที่สวยน่ารักป๊อบปูล่าร์หรือเปล่าหรือเปล่า แต่มุกคาดหวังให้เค้าสามารถยืนหยัดและช่วยเหลือตัวเองได้ โดยไม่ต้องเป็นภาระของใคร ถ้าเพียงแต่ลูกทำได้เท่านี้ มุกคิดว่า มุกก็สำเร็จแล้วในการเป็นแม่คน จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 53 10:05:06

ความคิดเห็นที่ 7 ขอแสดงความยินดีด้วยค่ะ ลูกทำให้เราค้นพบ และเข้าใจในหลาย ๆ สิ่ง หลาย ๆ อย่างจริง ๆ น้องชุณฬี่น่ารักมาก สู้ สู้ ต่อไปค่ะ จากคุณ : Ganit เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 53 10:07:57

ความคิดเห็นที่ 8 อ่านกี่ที่ๆก้อซึ้ง........ สู้ๆ ทั้งครอบครัวเลยนะจ๊ะ จากคุณ : กุ๊ดจัง เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 53 10:12:42

ความคิดเห็นที่ 9   โชคดีของน้องชุณฬี่ที่มีคุณแม่ที่เก่งและอดทน รวมทั้งรู้จักมองโลก ขอส่งกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : d mom เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 53 10:14:13 A:10.7.39.52 X:202.28.181.200 TicketID:192944

ความคิดเห็นที่ 10 เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : ชูการ์มัม เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 53 10:15:50

ความคิดเห็นที่ 11 เยี่ยมค่ะ ซุเปอร์มัม . จากคุณ : คนสวยเมืองนนท์ เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 53 10:17:29

ความคิดเห็นที่ 12 เมื่อวานนี้ก็เป็นอีกหนึ่งวันที่ เราทั้งบ้านได้รับข่าวดีอีกครั้ง เพราะจากผลเอ็กซเรย์ เบ้าสะโพกของชุณฬี่ เริ่มมีการสร้างรูปเบ้าที่ดีขึ้นมากๆ และสามารถคลุมตัวข้อสะโพกได้มิดดี ความหมายง่ายๆ คือ โอกาสที่มันจะหลุดออกมาอีกแทบจะไม่มีแล้ว และถึงแม้ว่า ตัวกระดูกสะโพกจะยังไม่ได้ shape โค้งๆ ในองศาเท่าที่มันควรจะเป็น แต่อย่างน้อยๆ ก็จัดอยู่ในระดับที่ทำให้คุณหมอยิ้มออกมาได้ ที่สำคัญที่สุด เรื่องที่ค้างคาใจเกี่ยวกับการผ่าตัดซ่อมแซมนั้น กลายเป็นเรื่องที่ห่างไกลไปแล้ว คือไม่อยู่ในประเด็นที่ต้องเอาใช้ในการรักษาเลยค่ะ ตอนนี้เพียงแต่เฝ้าติดตาม เจอหน้ากันทุกๆ ปี เพื่อดูว่า หากพัฒนาการยังดีแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ โอกาสที่จะเทียบเท่าคนปกติก็จะมากขึ้นตามไปด้วย ดูเหมือนเจ้าตัวเค้าเองก็ดีใจนะคะ แต่ไม่รู้ว่าเค้าจะเข้าใจหรือเปล่า มุกเชื่อว่าลูกคนรับรู้ได้จากรอยยิ้มของพ่อแม่ และแม้แต่ของคุณหมอกับป้าๆ พยาบาลทั้งหลายมากกว่า ขอบคุณกำลังใจจากพี่ๆ เพื่อนๆ ในห้องนี้ที่มีมาให้ครอบครัวมุกตลอด ขอบคุณคำอวยพรทั้งหลายที่ได้รับจากทั้งหน้าบ้านและหลังบ้าน ขอบคุณลูกที่เกิดมาเติมเต็มให้กับแม่คนนี้ และขอบคุณป๊าที่เป็นคู่ทุกข์คู่ยากโดยเฉพาะในเรื่องของลูกด้วยค่ะ จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 53 10:18:04

ความคิดเห็นที่ 13 ชื่นชม ครอบครัวของน้องชุณพี มาก ๆ ค่ะ เป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ น้องน่ารักและเก่งมาก ๆ ค่ะ จากคุณ : แม่น้องเนย (ไอแอมเดียร์) เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 53 10:20:58

ความคิดเห็นที่ 14   ขอให้หายเร็วๆนะคะลูก หนูเก่งและน่ารักมากจ๊า จากคุณ : jan เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 53 10:21:26 A:192.168.0.240 X:192.168.150.246, 58.10.128.104 TicketID:102399

ความคิดเห็นที่ 15 ไม่เคยรู้มาก่อนเลยเรื่องชุณลี่ คุณแม่มุกสุดยอดมากค่ะ เราเองเจอปัญหาเรื่อง นน.ตัวของน้องเทียน ก็เครียดแทบแย่ แต่ได้มารับรู้ปัญหาของคนอื่น ๆ แล้ว ปัญหาของเราช่างเล้กจริง ๆ ชุณลี่อาการดีขึ้นเรื่อย ๆ เพราะมีแม่ที่คอยเอาใจใส่และให้กำลังใจลูกตลอด เยี่ยมมากค่ะมุก จากคุณ : คนสวยเมืองนนท์ เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 53 10:22:55

ความคิดเห็นที่ 16 เรื่องแบบนี้ คนที่ไม่ได้เป็นพ่อ เป็นแม่ จะไม่รู้เลยว่า มันยิ่งใหญ่เเค่ไหน ดีใจด้วยกับครอบครัวนักสู้ค่ะ ยายแห้งสู้ๆ นะลูก จากคุณ : mrs.night owl เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 53 10:23:43

ความคิดเห็นที่ 17 ดีใจกะน้องมุก และชุณฬี่ด้วยจ้า จากคุณ : อิจิโงะจัง เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 53 10:23:55

ความคิดเห็นที่ 18 สู้สู้นะคะ เป็นกำลังใจให้นะค๊า จากคุณ : NaNzi เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 53 10:38:14

ความคิดเห็นที่ 19 ดีใจด้วยค่ะที่ทุกอย่างพัฒนาไปในทางที่ดีขึ้นเรื่อยๆ เอารูปล่าสุดมาโพสให้ดูหน่อยสิคะว่าอ้วนขึ้นอีกหรือยัง แล้วคนเล็กเป็นยังไงบ้างคะ.... จากคุณ : เทียนสีรุ้ง เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 53 10:38:53

ความคิดเห็นที่ 20 อ่านแล้วรู้สึกซาบซึ้งในความรัก ทุ่มเทและเอาใจใส่ของคุณมุกและสามีมากๆ บอกได้เลยว่าชุณฬี่ โชคดีมากๆที่ได้เกิดมาเป็นลูกของคุณ ยินดีสำหรับอาการของชุณฬี่ที่ดีขึ้นเรื่อยๆ ด้วยจ๊ะ จากคุณ : Primina เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 53 10:52:19

ความคิดเห็นที่ 21 น้องมุกควรทำหนังสือขายเลยนะเนี่ย เพราะน้องมุกเป็นแม่ที่ดีมากๆ เจ้าชุณฬี่ก็สู้เหลือกัน นับถือทั้งแม่และลูกเลยจ้า อ่านแล้วน้ำตาจะไหล สงสารเจ้าชุณฬี่จริงๆ นึกภาพออกเลยว่าลูกเราร้องไม่เอาที่ดัดสะโพกเราคงใจเสียมากๆเลย เพราะลูกต้องอยู่ในนั้นอีกนาน พี่กิฟท์หมด ไม่งั้นเทให้แล้ว จากคุณ : kanu_memphis เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 53 10:52:49

ความคิดเห็นที่ 22 ล่าสุดเค้าก็ประมาณในรูปนี้ค่ะ คือไม่ค่อยแห้งมากแล้ว แต่ที่บ้านก็ยังติดพูดว่า ยัยแห้งกันอยู่ แต่เดี๋ยวนี้ ตูดเริ่มเป็นตูดค่ะ แต่ความที่เค้าเป็นเด็กโครงเล็ก ก็เลยเหมือนยังผอมๆ อยู่ จริงๆ น้ำหนักและส่วนสูงก็ยังไม่ถึงกับว่าได้เกณฑ์นัก แต่มุกกลับไม่ค่อยกังวลมากแล้วละคะ น้ำหนักขึ้นชกของยัยแห้งล่าสุดก็คือ 16.7 โล สูงประมาณ 105-106 จริงๆ ถ้านับจากเมื่อปีที่แล้ว เค้าก็ขึ้นมาเยอะเหมือนกัน เรื่องทานข้าวทานนมเดี๋ยวนี้มุกไม่ค่อยห่วงลูกมากนัก เพราะเค้าทานได้เยอะดี เพียงแต่อาจจะไม่ได้เยอะมากเท่ากับเด็กคนอื่นๆ แต่ก็เรียกได้ว่าเยอะในมุมมองของมุกแล้วละค่ะ วิธีนึงที่มุกใช้กับลูกแล้วได้ผลก็คือ ลองหาเหตุจูงใจอะไรบางอย่าง เหมือนช่วยกันกำหนดเป้าหมายกับลูกว่า ถ้าหนูทำน้ำหนักได้เท่านี้เท่านี้ จะได้อะไร ซึ่งส่วนใหญ่ก็จะเป็นอะไรง่ายๆ เช่น มงกุฏเจ้าหญิง ไปเที่ยวชะอำ พาไปทานแม็คโดนัล และล่าสุดก็คือ ถ้าแตะ 18 โลภายในเทอมหน้าได้ หนูจะได้ไปเจาะหูจริงๆ ฮ่าๆๆๆ ไม่ได้ซาดิสท์นะคะ แต่เค้าต้องการจริงๆ คือถึงแม้ว่าหนูจะแห้ง แต่หนูก็มีใจรักสวยรักงามจริงๆ ค่ะ ส่วนเจ้าตัวเล็ก เจ้านี่ดื้อแล้วก็ต่อรองเก่งสุดๆ เป็นเด็กมั่นใจและมีความมุ่งมั่นมาก เรื่องการกิน การเติบโตมุกแทบไม่ค่อยเป็นห่วงเค้า จะมีอย่างเดียวก็คือ เลี้ยงอย่างไรไม่ให้เค้าเป็นน้องเล็กไปตลอด มุกอยากให้ลูกมีความเป็นผู้นำ และกล้าหาญ รับผิดชอบเป็น มุกอยากให้เค้าเติบโตเป็นลูกผู้ชาย มากกว่าแค่เป็นผู้ชาย ซึ่งก็คงต้องอาศัยเวลาอีกเยอะในการขัดเกลานิสัยที่ดีค่ะ จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 53 10:57:51

ความคิดเห็นที่ 23 เป็นกำลังใจให้ครับ ครอบครัวเข้มแข็งมาก จากคุณ : NUNADON เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 53 10:58:51

ความคิดเห็นที่ 24 มาเป็นกำลังใจให้คุณแม่และคุณลูกค่ะ เป็นความรักที่ยิ่งใหญ่ มากๆ กับคำว่าแม่ จากคุณแม่ธรรมดาๆ คนหนึ่ง กลายเป็นคุณหมอของลูกไปแล้วค่ะ จากคุณ : เพลง (บทเพลงของแม่) เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 53 10:59:39

ความคิดเห็นที่ 25 สู้ๆค่ะ สาวน้อย จำได้ตอนคุณมุก มาตั้งกระทู้เกี่ยวกับน้อง อ่านเรื่องราวของน้องแล้วสะเทือนใจมาก คุณแม่ คุณลูกเก่งเหมือนกันเลยค่ะ เวลามันผ่านไปเร็วจัง หายไวๆนะคะสาวน้อย จากคุณ : เคยเป็น...และ...อาจเป็นอยู่ เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 53 11:02:24

ความคิดเห็นที่ 26 น้ำตาไหลเลยน้องมุก เก่งมาก ๆ เลยค่ะ อยากปรบมือให้ดัง ๆ ยาวนานสักหนึ่งชั่วโมง (ก็ยังไม่พอ ไม่สมกับความเก่งของหนูและลูก และคุณพ่อ คุณตาคุณยายคุณปู่คุณย่า) ปล. ชุณฬี่ใจตรงกับต้าเลย ใส่รองเท้าลายเดียวกันสีเดียวกันแต่คนละแบบเท่านั้น (ต้าเขาเลือกเองเลยอ่ะ) จากคุณ : แม่น้องเอเอ เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 53 11:12:21

ความคิดเห็นที่ 27 คุณแม่มุกและน้องชุณฬี เข้มแข็งมากค่ะ ขอให้น้องหายไวๆ และเป็นเด็กดีของคุณแม่นะคะ กิ๊ฟหมดแล้ว โหวตให้แทนแล้วกันนะคะ จากคุณ : UnderSunShine* เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 53 11:13:42

ความคิดเห็นที่ 28 มาปรบมือให้สุดยอดคุณแม่อีกคน ครับ นับถือน้ำใจจริงถ้าเป็นผมคงท้อไปแล้วครับขอให้น้องมีร่างกายที่แข็งแรงมากๆ หายจากโรคร้ายๆๆนี้อย่างเด็ดขาด เลยครับส่วนคุณแม่ขอยกย่องให้เป็นคุณแม่ผู้กล้าหาญอีกคนครับ จากคุณ : พ่อบีเกิ้ล เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 53 11:25:57

ความคิดเห็นที่ 29 ลูกเป็นสิ่งที่สอนอะไรเราหลายอย่างจริงๆคะ ไม่ว่าเค้าจะเป็นยังไงเค้าก็คือลูกเรา ที่เราจะรักเค้าได้อย่างเต็มหัวใจและเค้าก็รักเราอย่างเต็มหัวใจเหมือนกัน มีลูกเองแล้วซึ้งกับคำว่าแม่จริงๆคะ เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : คิวพี เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 53 11:37:03

ความคิดเห็นที่ 30 หนูชุณฬี่ พระเจ้าให้โจทย์ยาก ๆ มา และให้ตัวช่วยที่แสนวิเศษ อย่างคุณแม่ แค่นี้หนูก็โชคดีกว่าเด็กอีกหลายล้านคนแล้วล่ะ จากคุณ : แม่น้องหยง เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 53 12:05:39

ความคิดเห็นที่ 31 เก่งมากเลยค่ะทั้งชุณฬี่ คุณมุก คัณป๊า และทุกคนในครอบครัว อ่านแล้วจะร้องไห้เลยค่ะ สู้มากๆเลยค่ะ จากคุณ : Nuchy_Sand_A เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 53 12:15:35

ความคิดเห็นที่ 32 ยินดีด้วยค่ะพี่มุก ดีใจด้วยจริง ๆ ทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดีนะคะ จากคุณ : หมวยน้อยร้อยชั่ง เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 53 12:17:53

ความคิดเห็นที่ 33 แม่มุก.. เก่งจังเลยค่ะ   น้องชุณฬี ก็เก่งเช่นเดียวกัน.. คงได้รับความเก่ง เข้มแข็งมาจากแม่นี่เอง จากคุณ : มะเหมี่ยว (มนอิฐ-กระดุม) เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 53 12:18:39

ความคิดเห็นที่ 34 อุ้ย ดูจากที่มุกเล่าแล้ว พี่ชุณฬี่ไม่เล็กแล้วนะ ตัวเกือบเท่าพี่ปุ้งเลย พี่ปุ้งสูง 107 ซม เองจ๊ะมุก พี่ก็ไม่รู้ว่าลูกสูงเท่าไหร่  มัวแต่ห่วงน้ำหนัก เรียกมาชั่งตลอดเลย กว่าจะได้แต่ละขีดแทบแย่ ชุณฬี่ของป้ามีแม่ที่เข้มแข็งมากจ๊ะ จากคุณ : Second impact เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 53 12:23:38

ความคิดเห็นที่ 35 เก่งมากทั้งคุณแม่ และน้องชุณฬี่.... ดีใจด้วยค่ะ อ่านแล้ว ตื้นตันจนน้ำตาไหล ในความรัก เอาใจใส่ และเข้มแข็ง ของคนเป็นแม่ จากคุณ : Lord of Rabbit เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 53 12:26:37

ความคิดเห็นที่ 36   น้องดูแข็งแรงนะคะ เป็นกำลังใจให้คะ คุณพระคุณเจ้าคุ้มครองทั้งคุณแม่มุกและน้องชุณฬีด้วยนะคะ จากคุณ : Teddynun เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 53 12:34:10 A:58.9.93.174 X: TicketID:254630

ความคิดเห็นที่ 37   น้องดูแข็งแรงนะคะ เป็นกำลังใจให้คะ คุณพระคุณเจ้าคุ้มครองทั้งคุณแม่มุกและน้องชุณฬีด้วยนะคะ จากคุณ : Teddynun เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 53 12:35:04 A:58.9.93.174 X: TicketID:254630

ความคิดเห็นที่ 38 อ่านแล้วน้ำตาไหลเลยค่ะ คุณแม่มุกเก่งมากๆเลยนะคะ น้องชุณฬีก็เก่งและอดทนมากๆ ขอให้น้องชุณฬีหายเป็นปกติไวๆนะคะ มีสุขภาพแข็งแรง เป็นเด็กดี สดใสร่าเริงนะคะ จากคุณ : นภันต์-สุดขอบฟ้า เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 53 12:39:00

ความคิดเห็นที่ 39 ขอให้น้อง สุขภาพแข็งแรง ขึ่นทุกวันนะค่ะ คุณมุก ติดตามข่าว ยัยแห้งมาตลอด และก็ชื่นชมคุณมุกมาก ๆ เลยค่ะ เห็นด้วยนค่ะ ลูกกำเนิดชีวิต ความเป็นพ่อ แม่ จริงๆ ค่ะ จากคุณ : แม่ลุกหนึ่ง (นางฟ้าขี้เหร่) เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 53 12:41:50

ความคิดเห็นที่ 40 ได้อ่านเรื่องของ น้องชุณฬี่ มาตั้งแต่เข้าชานเรือนใหม่ ๆ แล้วล่ะ เห็นพัฒนาการที่ดีขึ้นเรื่อย ๆ ตามลำดับ ... ยินดีด้วยนะคะ =^_^= จากคุณ : น้องบั๊ฟ เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 53 12:42:38

ความคิดเห็นที่ 41 เป็นกำลังใจให้ครอบครัวของน้องน้องชุณฬี่ นะค่ะ คุณเป็นพ่อแม่ที่วิเศษมากๆในสายตาเรา ตอนอ่านถึงตอนน้องน้องชุณฬี่ เดินได้ น้ำตาซึมเลยค่ะ เป็นกำลังใจให้นะค่ะ จากคุณ : Cheerfully เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 53 12:54:12

ความคิดเห็นที่ 42 อ่านแล้วน้ำตาซึมเลยค่ะ ความรักของแม่ ยิ่งใหญ่จริงๆ ขอให้น้องหายไวๆนะคะ จากคุณ : จุลินทรีย์แลคโตบาซิลลัส เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 53 13:21:57

ความคิดเห็นที่ 43 เป็นกำลังใจให้  พิมพ์ไม่ออกจริง ๆ ถ้าเรากลั่นเป็นอักษรมาพิมพ์ น้ำตาคงไหลมากกว่านี้  ขอบคุณที่เตือนสติสำหรับประโยคนี้ V V มันไม่ได้เป็นผ่าตัดใหญ่ไม่ถึงชั่วโมงก็เสร็จแล้ว แต่ก็นั่นแหละค่ะ จะใหญ่จะเล็ก มันก็ผ่าเหมือนกัน เมื่อลูกไม่ใช่หมู เราก็ไม่ควร ส่งลูกขึ้นเขียงง่ายๆ จริงมั้ยคะ . . จากคุณ : วุ้นผลไม้ลอยแก้ว เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 53 13:24:20

ความคิดเห็นที่ 44 นี่แหละคะคุณแม่มุก ความหวังของคนเป็นแม่แค่ลูกทำได้ ไม่ต้องไปเปรียบกับใคร แค่ลูกทำได้แม่ก็ดีใจสุดๆๆแล้ว ..คุณแม่และคุณพ่อเก่งมากๆๆเลยค่ะที่ผ่านช่วงเวลาที่กว่าจะผ่านไปแต่ละวันได้สุดยอดเลยค่ะ ลืมชมยัยแห้งของแม่มุกด้วยเก่งจริงๆๆ จากคุณ : แอนฟิลด์/ฟีฟ่า เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 53 13:27:46

ความคิดเห็นที่ 45 อ่านไปน้ำตาซึมไป น้องชุณฬี่เก่งมากค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : สาลี่แม่บุรฮาน (ameruddeen) เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 53 13:34:00

ความคิดเห็นที่ 46 ขอบคุณสำหรับทุกๆ คำอวยพระค่ะ มันมีความหมายทั้งต่อตัวมุกและครอบครัวมากๆ ขอบคุณสำหรับกิฟท์และโหวต ขอบคุณที่เห็นว่า ตัวอักษรของมุกมีค่ามากพอ ขอบคุณที่เสียเวลาอ่านเรื่องราวของยัยแห้งอีกครั้งค่ะ สิ่งดีๆ ทุกอย่างที่มุกและครอบครัวได้รับ ขอให้ทุกๆ คนได้รับมันเช่นกันค่ะ จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 53 13:34:28

ความคิดเห็นที่ 47 แฟนคลับน้องชุณฬีมาแล้วค้าบ ^ ^ จากคุณ : ระแนงไม้ เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 53 13:36:44

ความคิดเห็นที่ 48 ยินดีด้วยค่ะคุณมุก น้องชุณฬี่มีบุญมากที่เกิดมาเป็นลูกของคุณมุกและครอบครัว เป็นกำลังใจให้เสมอเลยค่ะ จากคุณ : กัญจน์ญภา เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 53 13:37:24

ความคิดเห็นที่ 49 คุณแม่มุกกับป๊า น่ารักที่สุดในโลกเลยค่ะ อย่าลืมเก็บข้อความจากใจของคุณแม่กับป๊า ไว้ให้ลูกอ่านด้วยนะคะ ในวันที่เค้าสามารถที่จะเข้าใจอะไรได้มากกว่านี้ เค้าจะได้ซาบซึ้ง เหมือนที่เรากำลังซาบซึ้ง กับความรัก ความพยายาม นี้อยู่ค่ะ ให้เค้าได้เรียนรู้จากประสบการณ์ของพ่อแม่ว่ารักเค้าแค่ไหน ขอบคุณ คุณจขกท. มาก ๆ เลยนะคะ อิ่มใจจริง ๆ ค่ะ ปล. น้องน่ารักมาก ๆ ทั้งสองคนเลยค่ะ จากคุณ : tuhzuhzah เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 53 13:38:53

ความคิดเห็นที่ 50 เยี่ยมมากจ้ะ.... จากคุณ : สนิมดอกไม้ เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 53 13:58:22

ความคิดเห็นที่ 51 อ่านแล้วชื่นชมจริงๆค่ะ ทั้งคุณแม่ คุณพ่อ และคุณลูก ที่อดทนและร่วมมือกันฟันฝ่าปัญหามาได้ ขอแสดงความยินดีกับครอบครัวด้วยนะคะ ที่ลูกแข็งแรง และมีพัฒนาการที่ดีขึ้น ขอเป็นอีกหนึ่งกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : tum&preme เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 53 14:02:47

ความคิดเห็นที่ 52 ติดตามอ่านกระทู้ของคุณมุกมาโดยตลอด แม้ว่าจะไม่เคยแสดงตัว คุณมุกถ่ายทอดเรื่องราวต่าง ๆ ได้ดีมาก ๆ เลยค่ะ ดีใจกับลูก ๆ ที่มีแม่ดี ๆ แบบนี้ อ่านความเห็นที่ 6 แล้วน้ำตาไหลเลยค่ะ เพราะลูกคนเล็กของเรา หมอก็บอกว่ามีปัญหาเรื่องกระดูก เขาอาจจะไม่สามารถเติบโตสูงใหญ่ได้อย่างใครหลาย ๆ คน กระแทกใจที่สุดก็ตรงที่บอกว่า "ความคาดหวังหลักของมุกที่มีต่อลูกคนนี้ ไม่ใช่ ลูกโตขึ้นจะเรียนหนังสือเก่งมั้ย จะเป็นนักกีฬา เป็นนักดนตรี เป็นเด็กที่สวยน่ารักป๊อบปูล่าร์หรือเปล่าหรือเปล่า แต่มุกคาดหวังให้เค้าสามารถยืนหยัดและช่วยเหลือตัวเองได้ โดยไม่ต้องเป็นภาระของใคร ถ้าเพียงแต่ลูกทำได้เท่านี้ มุกคิดว่า มุกก็สำเร็จแล้วในการเป็นแม่คน" แค่นี้เท่านั้นเองค่ะ ที่คนเป็นแม่อย่างเรา ๆ ต้องการ^^ จากคุณ : winnie in love เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 53 14:26:40

ความคิดเห็นที่ 53 ดีใจด้วยนะคะคุณมุก เคยอ่านเรื่องราวของน้องชุณฬี่มาแล้ว พอมาได้อ่านกระทู้นี้ก็รู้สึกดีใจกับน้อง และแม่มุกจริงๆ ค่ะ ลูกปกติและมีความสุข นั่นก็คือสุขของแม่นะคะ จากคุณ : นู๋จ๋ายเจ้าขา เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 53 14:48:45

ความคิดเห็นที่ 54   เข้ามาเป็นแรงใจ และร่วมดีใจไปกับครอบครัวคุณมุกด้วยคนนะคะ น้องชุณฬี่เก่งจังเลย สู้ ๆ นะคะ จากคุณ : Torsang เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 53 15:39:58

ความคิดเห็นที่ 55 สุดยอดคุณแม่จริง ๆ ค่ะ อ่านแล้วน้ำตาซึม ปลาบปลื้มและชื่นชมในความพยายามของคุณมุก ชอบที่คุณมุกพยายามหาข้อมูลทำให้น้องหายจากคอเอียงได้โดยไม่ต้องผ่าตัด สุดยอดจริง ๆ ค่ะ เห็นรูปน้องชุณพีแล้วน่ารัก น่าเอ็นดูเชียวค่ะ ขอให้น้องมีสุขภาพแข็งแรง พัฒนาการดีขึ้นและหายดี เป็นกำลังใจให้ค่ะ ปอลิง ขอให้น้องชุณพีได้เจาะหูเร็ว ๆ ด้วยนะค่ะ อิอิ จากคุณ : คุณแม่ชมพู่ ซู่ซ่าส์ เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 53 15:56:34

ความคิดเห็นที่ 56 น้ำตาไหล  สุดยอดค่ะ  ชื่นชมด้วยใจจริง  ผลที่ได้ทุกอย่างสมแล้วกับความรัก ความทุ่มเทของคุณพ่อ คุณแม่ และตัวน้องเอง ขอให้ก้าวต่อๆ ไป ของทั้งครอบครัวมีแต่ผลลัพท์ที่ดี  และเป็นสุขค่ะ จากคุณ : bread & cake เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 53 16:13:22

ความคิดเห็นที่ 57 ชุณฬี่โชคดีที่สุดที่แม่ที่เข้มแข็งมากๆอย่างแม่มุก เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ :) จากคุณ : แม่พี่ข้าวสวย & น้องมวยไทย (ดวงขวัญ) เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 53 16:57:44

ความคิดเห็นที่ 58 ยินดีด้วยอีกครั้งจ้ะน้องมุก ชุณฬี่โชคดีมากๆที่เกิดมาเป็นลูกของน้องมุก พี่นึกไม่ออกเลยว่าถ้าเป็นพี่ พี่จะมีกำลังใจดูแลลูกได้อย่างน้องมุกหรือเปล่า  ในขณะเดียวกัน ยัยแห้งของพวกเราก็ยอดเยี่ยมเหลือเกิน ขอชื่นชมจริงๆจ้ะ จากคุณ : พจมารร้าย เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 53 17:07:24

ความคิดเห็นที่ 59 เข้ามาส่งกำลังใจให้ครอบครัวของ น้องชุณฬี นะคะ ขอให้น้องหายขาด เป็นปกติเร็ว ๆ ค่ะ จากคุณ : แม่โอ๋เรนเจอร์ (NooPeeYa) เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 53 17:17:35

ความคิดเห็นที่ 60   แอบอ่านเรื่องของคุณมุกมาเหมือนกันแต่ไม่เคยรู้เรื่องของยัยแห้งเรื่องนี้เลย อ่านแล้วน้ำตาไหลอ่ะ  ขอให้น้องหายขาดนะค่ะ จากคุณ : detnidnoah เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 53 18:31:48

ความคิดเห็นที่ 61 รู้จักชุณฬี่มาตั้งแต่ยังตัวเล็ก ๆ จะบอกว่าป้าปลื้มหนูมาแต่ไหนแต่ไร ... เด็กผู้หญิงตัวบางๆ แต่เข้มแข็งและมองโลกในแง่ดีอย่างไม่น่าเชื่อ... คงเป็นเพราะความรักที่คุณแม่ทุ่มเทให้หนูอย่างไม่มีเงื่อนไขนั่นเอง... แม่มุกเป็นแม่ที่ทุ่มเทให้ลูก และมองเห็นลูกๆเป็นคนพิเศษเสมอ วันนี้ได้ข่าวดี ปลื้มใจมากๆ ยินดีด้วยจริงๆนะคะ จากคุณ : หมูเหมียว เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 53 19:01:20

ความคิดเห็นที่ 62 ยอมรับเลยค่ะว่าคุณแม่ เป็นคุณแม่ที่สุดยอดมากๆและคุณพ่อด้วย น้องชุณพี่ก็เก่งและฉลาด ขอเป็นกำลังใจให้ครอบครัวนี้ตลอดไปนะค่ะ ผ่านวันคืนที่มีทั้งทุกข์และสุขไปอย่างราบรื่นค่ะ ^^ จากคุณ : ลูกที่แย่ อยากเป็นแม่ที่ดี เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 53 19:06:23

ความคิดเห็นที่ 63 ติดตามอ่านเรื่องหนูชุณฬี่มาตั้งแต่เล็ก ๆๆๆ มาเห็นรูปปัจจุบันตอนนี้ โอ้โห โตไวกันขนาดนี้แล้วเหรอนี่ ยิ่งน้องจี้ภิ๋งยิ่งน่าตกใจมาก ๆ ค่ะ โตเป็นหนุ่มแล้วอ่ะ ทำไมเวลามันเดินไป ๆ ไวจัง ^_^ เอาใจช่วยนะคะ แล้วจะติดตามอ่านต่อไปจ้า จากคุณ : Jolyne เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 53 20:16:02

ความคิดเห็นที่ 64 ดีใจด้วยนะคะพีมุก ปลื้มใจแทนจริง ๆ เลยค่ะ จากคุณ : ญา(แม่นูฮา) (~sinur_ya~) เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 53 21:21:09

ความคิดเห็นที่ 65 ยินดีด้วยจ้า มุก พี่ว่า แล้ว ชุณฬี่ ไม่เป็นอะไรหรอก เค้าเป็นนักสู้รุ่นจิ๋ว และ สำหรับ คุณแม่ที่อดทนและเข้มแข็งอย่างมุกนะ พี่อ่านเรื่องของ ชุณฬี่ มาตั้งแต่แรกๆในบล๊อกของมุก ตอนเห็น ชุณฬี่ ครั้งแรก พี่ไม่อยากเชื่อเลยว่า เนี่ยเหรอ เด็กในกระดอง พี่เชื่อเลยว่า ความรักของแม่อย่างมุก ทำให้ชุณฬี่ ได้กลายเป็นเด็กที่มีความสุขที่สุดในโลก ทั้งๆแกอาจจะเกิดมาโชคร้ายในด้านสุขภาพ แต่เค้าโชคดีเหลือเกินที่มีพ่อแม่ที่ทุ่มเทให้ขนาดนี้นะ พี่เชื่อว่า ชุณฬี่น้อย จะดีขึ้นเรื่อย ด้วยแรงรักของพ่อแม่นะ จากคุณ : วีทีอาร์ เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 53 21:32:25

ความคิดเห็นที่ 66 นับถือหัวใจของคนทั้งบ้านคะ ขอให้เป็นเด็กดี รักคุณพ่อคุณแม่ให้มากๆนะลูก จากคุณ : goonggang เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 53 22:00:02

ความคิดเห็นที่ 67 ^____^ รักคุณพ่อคุณแม่มากกกนะคะ ขอให้มีสุขภาพแข็งแรงทั้งครอบครัวค๊าาา จากคุณ : PuNpUn @(^_^)@ (tucka2000) เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 53 22:14:28

ความคิดเห็นที่ 68 ขอเป็นกำลังใจให้อีกคนครับ คนเป็นพ่อแม่ ลูกผู้หญิงหรือชาย ไม่สำคัญแล้ว ตอนนี้ขอให้ลูกของเรา คลอดออกมา สมบูรณ์ ไม่เป็นโรคภัยอะไรก็พอแล้ว  ผมก็เป็นอีกคนหนึ่ง ที่ลูกมีปัญหา พยายามทำให้ดีขึ้น ทั้งๆที่รู้ว่ายังไง มันก็ไม่หายเหมือนคนปกติ แต่เราก็พยายามให้เขาสามารถใช้ชีวิตอยู่ได้ ในยามที่เราไม่อยู่กับเขาแล้ว   ลูกผมเป็นอีกโรคนึงครับ คิดว่าหลายๆคนคงไม่เคยรู้จัก  ผมเองก็ยังไม่เคยคิดมาก่อนว่าลูกเราจะเป็นโรคนี้ ทำให้ต้องศึกษาเกี่ยวกับโรคนี้  ยังมีคนอื่น อีกครับ ที่เป็นมากกว่าลูกของเรา จากคุณ : pd เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 53 22:22:10

ความคิดเห็นที่ 69 มาซึ้งด้วยคนค่ะ ขอเป็นกำลังใจให้ครอบครัวคุณมุก และน้องชุณฟี่ด้วยนะคะ จากคุณ : เจ้าแต้ม เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 53 22:36:50

ความคิดเห็นที่ 70 อ่านแล้วซึ้งใจมากเลยค่ะ ครอบครัวคุณมุกนี่สามารถเป็นแบบอย่างและเป็นกำลังใจที่ดีสำหรับทุก ครอบครัวที่มีปัญหาเรื่องลูกได้เลยนะคะ ขอให้ทุกอย่างจงเป็นไปตามที่ครอบครัวคุณมุกคิดและหวัง ขอคุณพระคุ้มครองนะคะ จากคุณ : premy-girl เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 53 23:03:07

ความคิดเห็นที่ 71 น้ำตาไหลไปตามระเบียบ คุณแม่และน้องและคุณสามีเก่งมากๆค่ะ จากคุณ : October4 เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 53 23:04:26

ความคิดเห็นที่ 72 เข้มแข็งมากๆทั้งแม่และลูก ขอให้ทุกอย่างเป็นไปด้วยดีนะคะ จากคุณ : catcompany เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 53 05:42:27

ความคิดเห็นที่ 73 ดีใจด้วยค่ะ ที่การรักษาดีขึ้นเรื่อยๆ.. คงเป็นเพราะความเอาใจใส่ของคุณพ่อ คุณแม่... เป็นกำลังให้ค่ะ น้องชุณพี... ปรบมือให้ป่าป๊า ม่าม๊าคนเก่งค่ะ จากคุณ : ลูกชิ้นปลาเด้ง เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 53 07:14:03

ความคิดเห็นที่ 74 เป็นกำลังใจให้นะคะ น้องมุกจงดีวันดีคืน เพี้ยง!! จากคุณ : หมูคิม เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 53 08:59:48

ความคิดเห็นที่ 75 เก่งมากๆทั้งพ่อแม่และลูกค่ะ เอาใจช่วยและเป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : ichala เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 53 09:19:40

ความคิดเห็นที่ 76 ขอชื่นชมในความเป็นแม่และพ่อนะคะ โดยเฉพาะคุณพ่อ หายากนะคะที่คนเป็นพ่อจะมีความรักให้กับลูกมากขนาดนี้ สู้สู้ค่ะ จากคุณ : แม่น้องธาม&เธมส์&ธีมส์ เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 53 11:03:54

ความคิดเห็นที่ 77 ยินดีด้วยค่ะ สำหรับข่าวดี และเป็นกำลังใจให้ คุณแม่ น้อง และครอบครัว สู้ต่อไปค่ะ จากคุณ : ลูกแม่เกตุ เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 53 14:15:45

ความคิดเห็นที่ 78 อ่านแล้ว....ต้องขอบคุณในการสู้ของครอบครัวชุนพี............ที่ทำให้คนอิกคนมีกำลังใจค่ะ....น้องชุณพี ...สู้ๆ เป็นกำลังใจนะคะ จากคุณ : เลี้ยงแต่หลาน (tann_ley) เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 53 15:06:36

ความคิดเห็นที่ 79 แม่ก็ตัวเล็กนิดเดียว ลูกสาวก็ตัวเล็กนิดเดียว ..แต่กำลังใจยิ่งใหญ่เกินตัวชะมัด ยิ่งพอได้อ่าน คห ๖ เห็นน้ำใจแม่เขียนผ่านตัวหนังสือแล้วก็..จุกคอหอยว่ะค่ะ สำหรับคุณแม่คนเก่ง จากคุณ : NATTI นัทตี้ เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 53 15:10:56

ความคิดเห็นที่ 80 มาให้กิฟคุณพ่อคุณแม่คนเก่งค่ะ และคนเก่งที่สุดคือ ยัยแห้งค่ะ จากคุณ : แม่น้องคะนิ้ง (peepooshow) เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 53 15:35:48

ความคิดเห็นที่ 81 - - สุดยอด - - จากคุณ : Aiwok เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 53 22:39:04

ความคิดเห็นที่ 82 ดีใจที่ได้ข่าวดีของน้องชุณฬี่นะคะ ทั้งชุณฬี่และแม่มุกต่างก็โชคดีที่ได้มาเป็นแม่ลูกกันค่ะ ขอปรบมือให้กับกำลังใจที่เข้มแข็งของแม่มุกด้วยค่ะ จากคุณ : กังหันลู่ลม เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 00:34:55

ความคิดเห็นที่ 83 ดีใจด้วยนะค่ะ น้องชุณฬี่และแม่มุก เก่งมากๆค่ะ ใครว่าแห้งค่ะ โตกว่าลูกเรา ครึ่งปี แต่นน.ยังมากกว่าลูกเราตั้ง 1 กก. เราว่าไม่แห้งแล้วค่ะ กำลังดี เป็นกำลังใจให้นะค่ะ จากคุณ : WiNnY_mIc_MaX เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 08:56:08

ความคิดเห็นที่ 84 เป็นกำลังให้นะคะ ขอให้น้องแข็งแรงขึ้นเรื่อยๆ ตลอดไปจ๊ะ จากคุณ : (( aloha )) เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 11:34:52

ความคิดเห็นที่ 85 เป็นกำลังใจให้ทั้งแม่และลูกเลยนะจ๊ะ ดูแลและรักกันเสมอตลอดไป จากคุณ : tapinkpoo เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 15:09:02

ความคิดเห็นที่ 86 อีกหนึ่ง ของ กระทู้ คุณภาพ     อีกแล้ว ครับท่าน................ จากคุณ : The Polar Bear เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 17:05:47

ความคิดเห็นที่ 87 เป็นครอบครัวที่สุดยอดมากเลยค่ะ  ใจสู้ทั้งคุณพ่อ คุณแม่ และที่สำคัญน้องชุนฬีด้วย  หนูเป็นเด็กเข้มแข็งมากค่ะ  สู้มาตั้งแต่อายุไม่กี่วัน  ขอให้หนูเติบโต มีอนาคตที่สวยงามนะคะ  อย่าเจ็บอย่าไข้  มีความสุขมากๆนะคะ คนเก่ง จากคุณ : dearmixer เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 17:07:07

ความคิดเห็นที่ 88 แฟนคลับ ตามมาให้กำลังใจค่ะ ..... สู้ๆๆ ต่อไปนะคะ จากคุณ : หนูชล เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 17:10:33

ความคิดเห็นที่ 89 คุณมุกเก่งมากเลยคะ นับถือในความอดทนและการดูแลเอาใจใส่น้อง ขอเป็นกำลังใจให้อีกคนนะคะ และขอให้น้องแข็งแรงยิ่งขึ้นไปเรื่อยๆๆคะ จากคุณ : มน.เกรซ (nookik) เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 21:31:21

ความคิดเห็นที่ 90 มาส่งกำลังใจให้ด้วยคนค่ะ ขอให้น้องหายเร็วๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : jemi เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 23:51:12

ความคิดเห็นที่ 91 เป็นอีกหนึ่งครอบครัวคุณภาพค่ะ หากมีกระทู้จะเข้ามาอ่านตลอด เป็นกำลังใจนะค่ะ จากคุณ : นิแอน (นิแอน) เขียนเมื่อ : 26 มี.ค. 53 11:29:26

ความคิดเห็นที่ 92 แวะมาให้กำลังใจคะ จากคุณ : แม่น้องอินดี้ (mother-platinum) เขียนเมื่อ : 26 มี.ค. 53 12:29:36

ความคิดเห็นที่ 93 สู้สู้นะครับ จากคุณ : khampan_khampan เขียนเมื่อ : 26 มี.ค. 53 13:12:44

ความคิดเห็นที่ 94 เป็นกำลังใจให้ค่ะ คุณแม่ คุณลูกเยี่ยมมากๆ เลยค่ะ ขออนุญาต save ข้อมูลไว้ดูใน blog นะคะ ขอบคุณค่ะ จากคุณ : ขนมปังน้ำแดง เขียนเมื่อ : 26 มี.ค. 53 14:05:00

ความคิดเห็นที่ 95   สุดยอดเลยค่ะคุณมุก อ่านแล้วบอกไม่ถูกเลย ซุปเปอร์มัมจริง ๆ แล้วหน่องคงจะได้เจอกับคุณมุกสักวันค่ะที่ รร. ลูก (ที่ได้เคยคุยและขอคำปรึกษางัยจำได้ไหมคะ) นะคะ คงเป็นเปิดเทอมช่วงนี้จะคลอดแล้วค่ะ จากคุณ : nong (hugnong) เขียนเมื่อ : 26 มี.ค. 53 19:52:30

ความคิดเห็นที่ 96 ติดตามเรื่องของชุณฬี่มาตั้งแต่ตอนเล็ก ๆ เลย พี่ดีใจด้วยนะจ้ะ น้องมุก ดีใจด้วยจริง ๆ ที่ "ปฏิบัติการซ่อมชุณฬี่" ของน้องมุก และครอบครัว สำเร็จลงด้วยดี   ชื่นชมวิธีคิด และมุมมองหลาย ๆ อย่างของน้องมุกมากจ้ะ  เชื่อเลยว่ายัยแห้ง และจี้ผิง ต้องเป็นคนดีของสังคมแน่ ๆ เพราะมีแม่คุณภาพแบบน้องมุก จากคุณ : แม่น้องจีน (คริสตัลสีฟ้า) เขียนเมื่อ : 26 มี.ค. 53 22:23:21

ความคิดเห็นที่ 97 เก่งมากๆๆๆทั้งครอบครัวเลยค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : teaa เขียนเมื่อ : 27 มี.ค. 53 06:04:43

ความคิดเห็นที่ 98 อ่านแล้วทั้งซึ้ง ทั้งดีใจด้วยคะที่น้องดีขึ้น ลุ้นจริงๆ จากคุณ : LittleCherie เขียนเมื่อ : 27 มี.ค. 53 12:04:21

ความคิดเห็นที่ 99 นั่งอ่านแล้วแสบคอ น้ำตาจะไหลอ่ะ คุณแม่สุดยอดค่ะ จากคุณ : nowan เขียนเมื่อ : 27 มี.ค. 53 13:11:55

ความคิดเห็นที่ 100 เป็นเรื่องดีมากๆเลยค่ะ พี่มุก โบว์ย ยินดีและดีใจด้วย เป็นเพราะพ่อแม่ ดูแลเอาใจใส่ลูกอย่างดีด้วยค่ะ จากคุณ : โบว์ภคพร เขียนเมื่อ : 27 มี.ค. 53 17:04:08

ความคิดเห็นที่ 101 ชุณฬี่เลือกพ่อแม่มาเกิดได้ถูกคนแล้วลูกเอ้ย...โชคดีของหนูจริงๆ เติบโตอย่างแข็งแรงเพื่อเป็นกำลังใจให้พ่อแม่ต่อไปนะคะ ^^ คุณมุก เรายิ้มทั้งน้ำตาเลยค่ะ เอาใจช่วยนะคะ เป็นแม่ไม่มีอะไรง่ายจริงๆ ^^ จากคุณ : tiara เขียนเมื่อ : 27 มี.ค. 53 19:59:17

ความคิดเห็นที่ 102 ขอให้มีกำลังใจเข้มแข็ง นำไปสู่ความแข็งแรงน้องชุณฬี่ค่ะ แม่มุก ยังแอบตามอ่านอยู่เรื่อยๆ นะ อัพเดทยังแห้งกับน้องแสนซน อิอิ จากคุณ : แม่อคิระ (Lilla Mamma) เขียนเมื่อ : 27 มี.ค. 53 22:46:17