เจ้าหญิง นกกระเรียนขาว

"พ่อ เล่านิทานให้ฟังหน่อย" ลูกบอกหลังจากผมอ่านหนังสือ สอบ รามคำแหงจบแล้วจะนอน
"โตแล้วยังให้พ่อเล่านิทานอีก" ผมบ่น อย่างสุขใจเพราะลูกยังเป็นลูกผม
"ก็เล่าให้มันเหมาะกับวัยซิพ่อ" ลูกสาว แนะ
"เอางี้ เรื่อง เจ้าหญิงกระเรียนขาว เป็นไง เรื่องมีอยู่ว่านะ ในป่าลึกแห่งหนึ่ง  ชายหนุ่มนามว่า หมิงจุ้ย เอาชื่อจีนหน่อย จะได้เข้ากับหมิว ไง แล้ว หมิงจุ้ยก็เดินในป่า ที่ปกคลุมด้วยหิมะ ขณะที่เดินไปนั้น นั้นได้เห็น นกกระเรียนขาวตัวหนึ่ง มันขาวเหมือนหิมะเลย แต่บนตัวมันมีคราบเลือดสีแดง สด อยู่
มันถูกยิง โดนคนใจร้ายยิง
หมิงจุ้ย ก็จัดการพาเจ้ากระเรียนขาวตัวนี้ ไปบ้าน และรักษามันจนหายดี
นกกระเรียนบินได้อีกครั้ง มัน หันหน้าทำท่าขอบคุณ หมิงจุ้ย แล้วก็บินจากไป
เดือนหนึงต่อมา
หมิงจุ้ยอยู่กับแม่ ที่บ้าน ทำงาน ไปตามประสาคนบ้านนอก ได้มีหญิงสาว สวยๆ มากๆ ราว ออลูตอง หรือ คิมซารัง ที่หนูดูอยู่นั่นแหละ
หญิงสาว หลงทางมา ขอพัก ที่บ้านหมิงจุ้ย
หมิงจุ้ยและแม่ รับหญิงสาวเข้ามา อยู่เหมือนเป็นคนหนึ่งในครอบครัวของเขา
เวลาผ่านไป สองเดือนเศษ
หมิงจุ้ย เริ่มหลงรักหญิงสาว อยากจะแต่งงาน กับหญิงสาว ที่สวยประดุจ นางฟ้าเก่งทั้งการบ้านการเรือน
แต่แม่ของหมิงจุ้ยซิ ป่วยเป็นโรคปอด ทนสู้อากาศหนาว ไม่ได้ต้องล้มหมอนนอนเสื่อ
"ฉันจะ ถักเสื้อกันหนาวให้แม่ " หญิงสาวพูดขึ้น
"แล้วต้องทำอย่างไรละ" หมิงจุ้ยถามหญิงสาว
"ไม่มีอะไรหรอก ฉันต้องการ นั่งทำงานในห้องเงียบๆ 15 วัน ทุกเช้า พี่เอา อาหารมาวางไว้หน้าห้อง สามเวลาเท่านั้นเอง แล้วมีข้อแม้ว่า ห้ามเปิดห้องเด็ดขาดนะ ไม่ต้องมาหาฉันเลย ฉันจะถักเสื้อให้เสร็จ"
ชายหนุ่มจำใจรับปาก แม้จะรู้ว่า การไม่ได้เห็นหน้าหญิงสาวแม้เพียงแค่วันเดียวก็จะ กลุ้มใจตายอยู่แล้วแต่ก็ต้อง ยอมเพราะอยากได้เสื้อ กันหนาวขนนกให้แม่และ เชื่อว่ามันต้องสวยงามยิ่ง
ทุกวัน หมิงจุ้ยจะเอาข้าวปลาอาหารไปวางไว้หน้าห้อง หญิงสาวก็จะเพียงแค่เอื้อมมือออกมาหยิบอาหาร เข้าไปในห้อง แล้วก็ เอาจานเปล่าออกมาวางไว้หน้าห้องแค่นี้เอง
เวลาผ่านไป 10 วัน หมิงจุ้ยคิดหนัก ว่าจะทำอย่างไรเขาคิดถึงหญิงสาว ไม่ได้เห็นหน้าหญิงสาวเลย ไม่ได้พูดไม่ได้คุย ได้แต่เพียงเห็นแสงไฟที่หน้าต่างห้องหญิงสาวเท่านั้น
จนวันที่ 15 วันสุดท้าย ทนไม่ไหวแล้ว ต้องรอถึงเย็น คงไม่ไหวเพราะคิดถึงเหลือเกิน
เอาน่าคงไม่เป็นไร หมิงจุ้ยรำพึง
แล้วก็เปิดห้องเข้าไป
สิ่งที่ชายหนุ่มเห็นต้องตกใจ อย่างยิ่ง
หญิงสาว ที่ถักเสื้อนั้น ทำไมเป็นนกกระเรียนขาว นกกระเรียนตัวที่เขาช่วย ไว้นั่นเอง
นกกระเรียนนั้นกลายร่างเป็นหญิงสาวอีกครั้งหนึ่ง
เธอยืน ท่ามกลางขนนก ที่ กระจายเต็มห้อง
"ทำไม พี่ ไม่ฟังฉันเลย ฉันขอร้องใช่ไหมว่า ให้รอจนครบ 15 วันเต็มแล้วฉันจะออกมาพบพี่พร้อมเสื้อกันหนาว แล้ว จากนั้นแม่แข็งแรงแล้วเราจะแต่งงานกัน"
"พี่ขอโทษ" ชายหนุ่ม พูด ด้วยความเสียใจเป็นอย่างยิ่ง
"สายไปแล้ว พี่ ได้รู้ในสิ่งที่พี่ไม่ควรรู้ ลาก่อน" แล้วหญิงสาว ก็ กลายร่างเป็นนกกระเรียนขาว ราวหิมะ บินออกทางหน้าต่างออกไป
หายลับไปกับตา ทิ้งไว้แต่เสื้อขนนกขาว สวยงามยิ่ง ไว้เป็นที่ระลึก"
"จบแล้วหรือพ่อ" ลูกสาวถาม
"ใช่ แล้วรู้ไหมทำไมพ่อถึงเล่าเรื่องนี้ให้ หมิวฟัง"
เขาส่ายหน้า
"ชีวิตคนก็เหมือน หมิงจุ้ยกับ แฟนเขานั่นแหละ บางเวลา พ่อบอกลูกว่าพ่อขอเวลา ทำงาน ทำงานหนัก มากเพื่อ ต้องการ ได้เงินมา แล้วเอาเงินนั้นส่งเสียให้ลูกเรียน แล้ว ก็ ซื้อทุกอย่างที่ลูกควรจะได้ แต่ถ้าลูกไม่มีเวลาให้พ่อ แล้ว พ่อก็ทำงานไม่สำเร็จ ความสำเร็จ ก็ไม่มาถึงลูกก็จะไมได้ทุกสิ่งที่ลูกต้องการ" ผมอธิบาย
ซึ่งไม่แต่เพียงนิทานที่ผมเล่า หรือเรื่องที่ผม บอกลูก
ในชีวิต พ่อแม่อย่างเราก็เช่นกัน
พ่อเป็นทหารต้องไปชายแดน
พ่อเป็นสถาปนิค ต้องออกแบบตึก
พ่อเป็นวิศวกร ต้องรับผิดชอบงานในโรงงาน
พ่อเป็นนายแพทย์ ต้องพบคนไข้อาการหนัก
คุณแม่เป็นนักบัญชีต้องปิดบัญชี
คุณแม่ต้องเป็นครูเตรียมการสอน ยามเด็กใกล้สอบ
ทุกอย่างคือการทำเพื่อให้ได้ เสื้อขนนกแสนสวยทั้งนั้น แล้วเราละ อยากได้เสื้อขนนกแสนสวยตัวนั้นไหม
เพียงแค่
เชื่อ มั่น อดทน และรอคอย

จากคุณ	: ทาสเทวี
เขียนเมื่อ	: วันจักรี 53 20:21:43