ความคิดเห็นที่ 1 เราชอบฟังเพลงนี้ค่ะ ฟังแล้วคิดอะไรได้เยอะแยะ  ลองไปหาฟังดูนะคะ บางเวลาอาจเบื่อกันเอง บางเวลาอาจใช้อารมณ์ บางเวลาอาจเกิดเป็นเรื่องใหญ่ บางเวลาไม่อยากจูงมือ บางเวลาอาจเริ่มชินชา และไม่รู้ว่าใครผิดตรงไหน อาจจะโกรธกันได้บ่อยๆ ไม่ได้อยู่คนละข้างสักหน่อย เรายังมีกันอยู่จำได้ไหม ว่าตอนเถียงกันแทบเป็นแทบตาย ยังคงอยู่ข้างเธอ ไม่มีรักไหน ที่ดีทุกวัน ยิ่งนานยิ่งผ่านเรื่องราวมากมาย เข้ามาทดสอบ เข้ามาลองใจ ว่าความรักของใครแกร่งจริง หากเราเรียนรู้วิชาอดทน หากเราผ่านพ้นย่อมได้ทุกสิ่ง หากเรามั่นใจว่ารักเราจริง ทุกสิ่งมันก็มั่นคง มีอารมณ์แตกต่างบางที มีอะไรขัดแย้งกันไป จะให้เหมือนกันเลยคงไม่ใช่ เราเป็นเราไม่เปลี่ยนตัวเอง เราเป็นคนทีเลือกกันเอง ฉันไม่รู้ว่าเธอว่าจริงไหม อาจจะโกรธกันได้บ่อยๆ ก็แค่ปรับคนละนิดละหน่อย เรายังมีกันอยู่จำได้ไหม ถ้าเธอนั้นลืมว่าเธอมีใคร ก็จำไว้ฉันรักเธอ ไม่มีรักไหน ที่ดีทุกวัน ยิ่งนานยิ่งผ่านเรื่องราวมากมาย เข้ามาทดสอบ เข้ามาลองใจ ว่าความรักของใครแกร่งจริง หากเราเรียนรู้วิชาอดทน หากเราผ่านพ้นย่อมได้ทุกสิ่ง หากเรามั่นใจว่ารักเราจริง ทุกสิ่งมันก็มั่นคง หากเธอนั้นลืมว่าเธอมีใคร ก็จำไว้ฉันรักเธอ ------------------------------------------- ไม่มีรักไหน ที่ดีทุกวัน ยิ่งนานยิ่งผ่านเรื่องราวมากมาย เข้ามาทดสอบ เข้ามาลองใจ ว่าความรักของใครแกร่งจริง หากเราเรียนรู้วิชาอดทน หากเราผ่านพ้นย่อมได้ทุกสิ่ง หากเรามั่นใจว่ารักเราจริง ทุกสิ่งมันก็มั่นคง จากคุณ : jessica in bkk เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 53 07:59:04

ความคิดเห็นที่ 2   แฟนผึ้งก็เป็นเหมือนกันนะคะ  แต่ว่าคู่เราถ้าไม่พอใจก็จะเรียกมานั่งคุยกันแล้วก็บอกว่าไม่ชอบอะไร  เช่น  ช่วยล้างจานหน่อยนะคะ เพราะว่าเหนื่อย ตื่นมาพับผ้าห่มให้ด้วนนะเพราะมันหนักอ่ะ  เมื่อยเท้าจัง เดินเยอะ เค้าก็มานวดให้  ตอนนี้มีลูกน้อย 1 คน ทุกอย่างก็ยังดำเนินไปเหมือนเดิมพี่เค้ายังคงช่วยเหลืออย่างดี  เพียงแค่ว่าถ้าเค้าลืมทำหรือเราไม่พอใจอะไรให้บอกดีๆ อย่าใช้อารมณ์ พี่เค้าบอกเราเป็นเมียนะ ไม่ใช่แม่บอกดีๆๆก็ทำแล้ว เอะ ! หรือกลัวเมียมากกว่าแม่.... อย่าเครียดนะคะ เราก็แต่งงานต้นปี 52 คลอดลูก ต้นปี  53คะ จากคุณ : pam (parmary18) เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 53 08:04:39

ความคิดเห็นที่ 3 คบมากี่ปีแล้วก็ตาม สุดท้ายการแต่งงาน คือการนับ 0 ใหม่ค่ะ เริ่มใหม่ 1 2 ......... สู้ ๆ  จ้า จากคุณ : อะเมซอนเย็น เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 53 08:09:07

ความคิดเห็นที่ 4 หลังจากบ่นสามีเรื่องเดิม ๆ มาเป็นเวลาหลายปี ก็พบสัจธรรมว่า เปลี่ยนคนอื่นนั้นไซร์ ยากยิ่ง เลยตัดสินใจ เปลี่ยนความคิดตัวเองแล้วก็เลิกบ่น เพราะยิ่งบ่นยิ่งเหนื่อยค่ะ อันไหนเค้าเปลี่ยนได้ก็ดีไป อันไหนเปลี่ยนไม่ได้จริง ๆ เราก็เอาหูไปนา เอาตาไปไร่ซะ สิ่งสำคัญที่สุดคือ ความเป็นครอบครัวค่ะ ส่วนเรื่องเอาใจน้อยลง แคร์น้อยลง คิดว่าเป็นธรรมดาของคนที่ต้องใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันนานขึ้น ๆ ในแต่ละวัน จะให้คอยเอาใจตลอด ยอมตลอด ก็คงจะเหนื่อยน่าดูเหมือนกัน เอาใจช่วยค่ะ เดี๋ยวก็จะดีขึ้นเอง จากคุณ : papa mama love u เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 53 08:20:28

ความคิดเห็นที่ 5 บ้านไหนก็เป็นคุณเอ๊ย... ธรรมดาโลกมาก ๆ เลย... เข้าใจคุณนะ เพราะเราตรงข้ามกับคุณทุกอย่าง คือมันกลับกันอะค่ะ เราซุ่มซ่าม ขณะที่สามีเจ้าระเบียบมากกกกก ก็ต้องค่อย ๆ ปรับกันไป คบกันแค่ 6 เดือนแต่งเลย ตอนนี้อยู่กันมา 6 ปีละ...มีลูก 1 คน 4 เดือน... สุขมากกว่าทุกข์ค่ะ แต่ต้องจริงใจที่จะปรับตัวเข้าหากันนะ.. เอาใจช่วยคุณนะ.. คนเรามันก็มีทั้งดี และไม่ดีกันทั้งนั้นแหละ เมื่อแต่งงานกันแล้ว เขาก็คือคนในครอบครัวเราไง  เวลาพ่อแม่พี่น้องเรามีไรที่ไม่ถูกใจเรา เรายังหยวน ๆ ยอม ๆ ได้  แต่กันใครคนนึงที่เข้ามาในชีวิต แต่กำลังมาเป็นคนในครอบครัว เราจะยอม ๆ หยวนกันบ้างไม่ได้เลยรึงายคะ เอาใจช่วยคุณนะ จากคุณ : แม่อันดา (แม่คนดี) เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 53 08:24:36

ความคิดเห็นที่ 6 ปกติของผู้ชายคะ เด๋วมีลูกจะยิ่งกว่านี้คะ คือ อารมณ์ของเรานะคะที่ยิ่งกว่านี้ เพราะจะกลายเป็นของลูกต้องเนี้ยบทุกอย่าง จนจะกลายเป็นโรคจิตไปแระ ไหนจะเรื่องลูกอีก โอ๊ยสารพัดปัญหาให้เหนื่อยกาย เหนื่อยใจ ทำได้อย่างเดียวคือทำใจคะ....เพราะดันเลือกมาเป็นปั๋วซะแร้ว.... อย่างบอกว่าตอนนี้ก็เหม็นหน้าปั๋วตัวเองเหมือนกันคะ เหอเหอ จากคุณ : ยัยจิ๋ว เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 53 08:46:35

ความคิดเห็นที่ 7   ชอบ คห.1 มากเลยค่ะ สำหรับเจ้าของกระทู้ ขอให้ทำเฉยๆค่ะ นิสัยผู้ชาย ไม่ว่าสมัยไหน เค้าถูกเลี้ยงมาว่าเป็นผู้นำ เป็นเจ้านาย เมียเป็นคนรับใช้ แต่ถ้าเค้ารับผิดชอบในเรื่องอื่นดี ก็มองข้ามไปดีกว่าค่ะ ของเราก็เป็น  เพราะฉะนั้น ถ้าเราทำได้ ก็ทำไปค่ะนานๆทีก็เตือนเค้าซักทีก็ได้ค่ะ  อีกหน่อยมีลูกต้องทำมากกว่านี่อีกนะคะ จากคุณ : nuntica เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 53 08:47:35

ความคิดเห็นที่ 8 จขกท.เหมือนเราเลยค่ะ.....คบมา5ปีถึงได้แต่งงาน พอแต่งช่วง1-2เดือนแรกทะเลาะกันตลอด ซึ่งเป็นที่เราหงุดหงิดเพราะเค้าไม่มีระเบียบเลย ทะเลาะกันจนเราขับรถออกจากบ้านด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่อง แค่ไม่ล้างจาน ไม่ตากผ้า ไม่ปิดไฟ ไม่เอาผ้าใส่ตะกร้า ฯลฯ เราคิดแต่ในมุมของเราว่าเราต่างก็ทำงานนอกบ้านเหมือนกันน่าจะช่วยๆกัน ทะเลาะกันมากๆจนร้องไห้ขับรถออกจากบ้านแต่ก็ได้แม่เราเตือนสติว่า"ใช่ว่าเค้าจะมีแต่ข้อเสีย....ข้อดีเค้าก็มีมาก...ไม่งั้นเราจะเลือกแต่งงานกับเค้าเหรอ?ในทางกลับกันเราเองก็มีข้อเสียมากมายแต่เค้าก็ไม่ได้เอามาเป็นอารมณ์และยังยอมรับได้" เรามานั่งคิด...มันก็จริงนะ ระหว่างนั้นเค้าก็ตามหาเราอยู่พอได้เจอหน้ากันก็ต่างขอโทษ...พอวันรุ่งขึ้นก็เป็นอีกแล้ว55555 เราว่าปล่อยวาง....ถ้ามากๆก็เรียกเค้ามาทำหน่อยแต่ไม่ได้ใช้อารมณ์ อาจจะบ่นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆแต่ถ้าเค้าควรจะทำจริงๆเค้าก็คงไม่ว่าอะไรหรอกค่ะ เราว่าผู้ชายส่วนใหญ่ยินดีที่จะทำตามที่เราร้องขอให้ทำนะคะ....แต่ก็เหมือนเด็กๆที่ต้องบอกถึงจะทำถ้าไม่บอกก็นอนอืดอยู่หน้าทีวีนั่นแหละ ดังนั้นจขกท.ใจเย็นๆนะคะ ส่วนเรื่องมีลูก สำหรับเราพอท้องเรื่องเล็กๆน้อยๆพวกนี้ถูกมองข้ามไปเลยค่ะแล้วยิ่งพอเค้าเกิดแล้วทั้งพ่อและแม่จะวุ่นอยู่กับเค้าจนไม่มีเวลามาทะเลาะกันเลย สู้ๆค่ะ จากคุณ : กาแฟเย็นเพิ่มช็อต เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 53 09:06:59

ความคิดเห็นที่ 9 จากคุณ : แพท ภัทรียา เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 53 09:07:27

ความคิดเห็นที่ 10 ขอโทษนะคะที่จะบอกว่าอ่านแล้วยิ้ม ^^ ที่ยิ้มไม่ใช่เพราะดูถูกว่าปัญหาของคุณเล็ก แต่เป็นเพราะเราก็เคยผ่านช่วงเวลานี้มา พอมีลูกเรื่องพวกนี้จะเป็นเรื่องเล็กมากกกกกก แต่แก้ไขได้นะคะ ใช้ความรักนี่แหละค่ะเป็นเครื่องมือ เราเป็นลูกคนเดียว เจ้าระเบียบ รักสะอาด ข้าวของต้องเก็บเข้าที่เป็นหมวดหมู่ และเป็นคนที่ไม่มีพี่เลี้ยงดูแล แม่ดูแลตั้งแต่เล็ก โตมาก็ช่วยเหลือตัวเองก็เลยจะมีพื้นที่ของตัวเองมาก สามีเป็นลูกคนกลาง มีพี่น้อง (รวมเขา) สามคนเป็นชายหมด และมีพี่เลี้ยงดูแลตั้งแต่เกิดจนแต่งงาน เพราะฉะนั้นต่างกันสุดขั้ว แต่งงานกันใหม่ๆ แยกออกไปอยู่กันสองคน เป็นดั่งสามีคุณ จขกท. แหละค่ะ แต่เราคบกันมา 10 ปีก่อนจะแต่งงานกัน เราเลยพอจะรู้อารมณ์ของกันดี เราติดนิสัยขี้บ่น จุกจิก เขาก็จะถอนหายใจแล้วรับคำแบบแกนๆ เช่น ครับ, จ้ะที่รัก, เดี๋ยวทำให้, รู้แล้วแต่ทำอันนี้อยู่...ฯลฯ แต่ในที่สุดเขาก็ทำตามที่เราขอร้องให้ค่ะ อาจจะช้าหน่อยแต่ก็ทำให้ เราก็พยายามปรับอะไรหยวนได้ก็หยวน พยายามมาเจอกันตรงกลาง พยายามเข้าใจเขาแต่ก็มีเหน็บเล็กๆ บ้าง (อดไม่ได้ตามวิสัยหญิง 555) ลองคิดลองทำแบบนี้ดูสิคะ - ขอร้องให้เขาจัดเก็บของๆ ตัวเองให้เรียบร้อย โดยพูดว่า "ถ้าที่รักไม่ทำ หนูก็จะเหนื่อยต้องทำเอง แต่ถ้าที่รักทำให้ หนูก็จะสบายขึ้น" แล้วอย่าไปย้ำมากค่ะ พูดครั้งเดียวพอ ถ้าเขายังไม่ทำก็ปล่อยวางไว้อย่างนั้นแหละ สักพักแล้วก็มาเก็บให้เขา ผู้ชายที่เราตัดสินใจแต่งงานด้วย ยังไงก็ต้องมีจิตใจดีอยู่บ้าง เขาน่าจะเห็นใจเราที่ต้องมาเป็นธุระจัดการเรื่องเล็กน้อยให้ทุกครั้ง เดี๋ยวเขาก็ทำเองค่ะ - ข้าวของถ้าไม่เก็บเข้าที่ก็ปล่อยให้มันอยู่อย่างนั้นแหละค่ะ พอต้องการหาแล้วไม่เจอมันจะเป็นโอกาสของเราทันที>>>สมน้ำหน้า บอกให้เก็บแล้วไม่เก็บ - เวลาเขาทำพฤติกรรมที่ไม่ดีให้เตือนด้วยเสียงนิ่มๆ "อย่าทำอย่างนี้นะ เดี๋ยวมีลูกแล้วลูกเอาเป็นตัวอย่าง" - สามีช่วยล้างจาน เราจะยิ้มมมม แล้วบอกว่า ขอบคุณนะคะที่ช่วยแม่ทำงาน แต่พอเขาล้างเสร็จ เราก็บอกว่า มาเดี๋ยวแม่เก็บครัวเองพ่อล้างจานอย่างเดียวก็พอ (เพราะเราเก็บเนี้ยบกว่า แต่ไม่บอกให้เขาเสียกำลังใจ) ชีวิตแต่งงานก็ต้องใช้จิตวิทยาในการประคับประคองชีวิตคู่ ขอให้เข้าใจว่าไม่มีใครต้องการอยู่กับคนที่มองไม่เห็นค่าของตัวเขา คนสองคนที่อยู่ด้วยกันได้ไม่จำเป็นต้องเหมือนกันทุกอย่าง ขอให้เติมเต็มชีวิตของกันและกันให้สมบูรณ์ก็พอค่ะ เราเชื่ออย่างหนึ่งว่าถ้าคนเราทำดีต่อกันก็น่าจะได้รับสิ่งดีๆ ตอบแทนกลับมาบ้าง โชคดีค่ะ ^^ จากคุณ : tiara เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 53 09:14:20

ความคิดเห็นที่ 11 เราก้อเป็น สามีเราดีมากๆ เอาใจใส่ ห่วงใย รับผิดชอบทุกเรื่อง แต่เรื่องจิปาถะนี่ ไม่ว่าจะทำอะไร เราต้องตามเก็บตลอดทุกอย่าง . . เสื้อผ้า ถอดไว้ก็กอง ไม่คลี่ไรออกมาเลย เราว่าผู้ชายเรียบร้อยน่ะหายากมากนะ ไม่มีใครดีทุกอย่างหรอก บางทีก็ต้องทำใจ นานๆก็โมโหใส่ซักที . . แล้วก็ทำใจต่อไป เพราะจริงๆแล้วเขาก็ดีมากที่สุดแล้ว แค่ไม่ได้ดั่งใจทุกเรื่อง เราเองก็คงจะมีข้อเสียที่เขาไม่ชอบเหมือนกัน . . เก็บได้ก้อเก็บไปค่ะ เก็บไม่ได้ก็บ่น แล้วเก็บต่อ 5555 . จากคุณ : ยาหยีใจแตก เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 53 09:16:01

ความคิดเห็นที่ 12 มันไม่มีอะไรลงตัวหรอกครับ ไม่งั้นจะมีเพลง ที่ร้องว่า ผมเป็นสุภาพบุรุษนะครับ ฉันก็ เป็นสุภาพสตรี ค่ะ ผมไม่กินเหล้าแต่ดูดกัญชานะ มันมีกันทุกคนแหละเพียงแต่จะ พูดกันไหม สามี ก็นึกว่ามีเมียเป็นแม่อีกคน เมียก็นึกว่าสามีเป็นลูกอีกคน ผู้ชายเขาก็มองอีกแบบหนึ่งเหมือนกัน บางที ผู้ชายก็คิดว่าแต่งงานจะได้นอนกอดแฟนทุกวัน กลับมาเจอลูก สะอาด อาบน้ำตัวหอม แต่ก็ไมได้เจอแบบนี้ก็มี ผู้หญิงบางคน ก็ กินอะไรถ้วยชาม วาง ท่วมหัวในห้องนอนไม่เก็บล้างก็มี ของแบบนี้มันเหมือนเล่นหวยแหละครับ มันตอบไมได้ว่าจะดีหรือไม่ก็ต้องประคองกันไปศึกษากันไป ห้าปียังถือว่าน้อยนะครับสิบปีจะสนุกกว่านี้ จากคุณ : ทาสเทวี เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 53 09:16:28

ความคิดเห็นที่ 13 เราแต่งงานมา 19 ปีแล้วค่ะ1-2 ปีแรกก็งี้กระเง้ากระงอดมาก (ส่วนมากเรื่องญาติพี่น้องเค้า) เค้าก็ยอมง้อเราตลอด หลังๆ เค้าเริ่มขืนไม่ง้อ ชวนเลิกหลายครั้ง (เราเป็นฝ่ายท้า) บ่อย ๆ เข้าเค้าก็ยอมเลิกด้วย แต่พอตื่นขึ้นมาก็กลับมาดีเหมือนเก่า.... ปรับค่ะ มีวิธีเดียว ความที่เราเป็นแม่บ้าน (ไม่ต้องทำงานข้างนอกแล้ว) อย่างเดียวอะไรที่เค้าซ่กม่กก็ยอม ๆ ไปทำเป็นไม่เห็นหรือไม่รู้ ยอมทำๆๆๆๆ นิดหน่อย เพราะขืนบ่นซ้ำซากเค้าก็เบื่อน่ะค่ะ คิดว่าเค้าไม่ใช่คนอื่นน่ะ เป็นสามีเราแท้ๆ แถมเป็นคนที่เรารักด้วย ปัจจุบัน ก็อยู่กันได้สบายดี เข้าใจกัน ความรักอาจน้อยลง แต่ความเข้าใจผูกพันธ์ก็เพิ่มขึ้นเป็นเงาตามตัว จากคุณ : ป้าบางแค (ป้าบางแค) เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 53 09:16:49

ความคิดเห็นที่ 14 คุณจขกท.คะ สามีเราก็เป็นคะ คล้ายๆกันเลยด้วย พูดจนปากจะฉีกไปถึงไหนๆก็ไม่เปลี่ยนคะ เค้าเคยย้อนเราว่าบ่นเนี่ยเหนื่อยไหม พูดมานานแล้วเนี่ยเค้าก็ชอบลืมคืออยากทำปรับตัวเองให้ดีขึ้นนะคะแต่ลืมทุกครั้ง (สรุปสั้นๆก็เป็นที่สันดานคะ สันดานเสีย) แล้วทำไมเราไม่ลืมบ่นลืมด่าบ้าง เอากะมันซิ -*- หลังๆเราเลยปล่อยเลยตามเลยบ้าง เหนื่อยก็ไม่ทำเพราะเห็นแล้วอารมณ์เสีย บ่นก็ยังมีอยู่บ้างแต่ก็น้อยลงแถมมารู้ทีหลังว่าพูดน้อยๆเนี่ยมันไม่ค่อยเหนื่อยด้วยนะ สุขภาพจิตเราก็ดีขึ้น เรื่องกางเกงในก็ยังเป็นอยู่หมุนเป็นเลข 8 เหมือนเดิมแถมบางเวลาเนี่ยลิงมีชีวิตปีนขอบตะกร้าด้วยนะคะ ตะกร้าออกใหญ่มันก็เก่งนะใส่ให้ลงเนี่ยง่ายกว่าทำให้มันปีนขอบอีกนะท่านผู้โชมมมมมม แล้วก็มีเรื่องอีกหลากหลายคะ - เรื่องเดินเสียงดังบ้านแทบพัง - เข้าห้องน้ำไฟไม่ยอมปิด (แต่มันสามารถเปิดได้นะแต่ปิดไม่ได้ - -") - เปิดตู้เสื้อผ้าได้แต่ไม่ยอมปิด - ตักข้าวกินได้แต่จานไม่ยอมล้าง - รองเท้าหยิบมาใส่ได้แต่เก็บเข้าตู้ไม่เป็น - โอ๊ยยย สารพัดจะนึกออกคะ ดังนั้นเราดูจากสามีของคุณ จขกท.แล้วเราว่าเค้ายังมีท่าทีที่เหมือนพยายามอยากจะปรับตัวนะคะ บางทีคุณไปบ่นเค้าเค้าก็อาจะท้อหรือเสียใจเหมือนว่าอยากช่วยแต่เหมือนเค้าทำอะไรก็ไม่ดีซะเลย ดังนั้นไม่ทำซะดีกว่า เล็กๆน้อยๆ เราก็ยอมกันไปคะชีวิตจะได้มีความสุข ลองดูนะคะ ไม่เชื่อก็ลองดูแล้วจะรู้ว่าเอาหูไปนาเอาตาไปไร่ซะบ้าง เราเองนั่นแหละคะที่จะเหนื่อยน้อยลง จากคุณ : อุดมไปด้วยความสุข เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 53 09:18:34

ความคิดเห็นที่ 15 มันเป็นเรื่องธรรมดานะคะ เราคบกับแฟน 5 ปีแล้วก็แต่งงาน 6 เดือนแรกเป็นอะไรที่ทะเลาะกันบ่อยมาก ต้องปรับตัวเข้าหากันเยอะ ๆ ค่ะ เรื่องเล็กน้อยอย่างเอาฝาชักโครกลง หรือการวางของต่าง ๆ ในห้องยังทำให้ทะเลาะกันได้เลย เราเปลี่ยนเค้าไม่ได้หรอกค่ะ อยากให้ได้อะไรดั่งใจต้องทำเอง อย่างเรื่องฝาชักโครก คุณผู้ชายปัสสาวะเสร็จแล้วไม่เอาลง (บางคนไม่เอาขึ้นด้วยซ้ำ) เราก็เปลี่ยนใหม่ เอาลงเอง หลัง ๆ พ่อคุณเริ่มสังเกตเอาลงให้เราบ้าง เวลาลงไปนั่งจะได้ไม่ตกส้วม ต้องคุยกันเยอะ ๆ และตกลงกันดี ๆ แต่งงานกันแล้ว รักอย่างเดียวไม่พอนะคะ ต้องเข้าใจและให้อภัยกันด้วย จากคุณ : เลขาหน้าใส เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 53 09:41:30

ความคิดเห็นที่ 16 555 สามีก็เป็นค่ะ เกือบทั้งหมดที่พูดมาเลยค่ะ ตอนแรกก็เหนื่อยค่ะ พอพูดกับเค้าที แป๊บๆก็เหมือนเดิม เรื่องหยุมหยิมอย่างบีบยาสีฟัน เราชอบบีบจากก้นหลอด ล่วนเค้านี่ ทุกส่วนเลยค่ะ ก็พูดแล้ว แป้บๆก็เป๊นอีก เราเลย. ต้องมียาสีฟัน สองหลอดในห้องน้ำ สบายเลยค่ะ อย่างเสื้อผ้าเรา จะแยกผ้าใส่แล้วในตะกร้า heavy duty พวกกางยีน อีกอันก็พวก เสื้อ กับชุดชั้นใน โดยเราบอกสามีให้สามีแยกเลื้อกับกางเกงให้หน่อย. เราจะซักให้ แรกๆก็พอได้ แต่หลังๆ เค้าก็โยนทุกชิ้นใน ตะกร้าเดียวกัน ซักทุกอย่างรวมกัน กลายเป็นว่า บ้านเรามีตะกร้าผ้าสาม เราสอง สามี 1 แยกกันซัก แต่เราเก็บเข้าตู้ให้. สรุปคือสามีเราก็ยังคงความเป็นตัวของเค้าเอง เราก็เหมือนกัน ใช้หลักการเจรจา (กำลังฮิต) บอกในสิ่งที่เราเห็นและรู้สึกอึดอัด ซึ่งเราก็เห็นว่าเค้าได้พยายามแล้ว จะให้ไปเปลี่ยนหรือบังคับคงยากค่ะ ปรับความรู้สึกเราเองดีกว่า ง่ายกว่า และอย่าลืมกล่าวคำชม หรือขอบคุณเค้าบ้างนะคะติแล้วก็ชมกันบ้างค่ะ ลงตัวที่สุด จากคุณ : VICTORIA LOVE เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 53 09:42:43

ความคิดเห็นที่ 17 ค่อย ๆ ปรับเข้าหากันดีไหมคะ เพราะปัญหานี้ไม่ใช่เรื่องใหญ่โตถึงขั้นจะต้องเลิกรานะคะ...สามีเราก็เป็น แต่เราใช้วิธีนี้ค่ะ เช่น เสื้อผ้าที่เราพับเก็บเรียบร้อยวางไว้ในตู้ พอเค้าหยิบไปใช้ บางทีเค้าก็ดึงตัวข้างล่าง โดยไม่ใส่ใจไอ้ตัวข้างบน ว่ามันจะเป็นอย่างไร..คือไอ้ข้างบนที่พับไว้เรียบ ๆ มันก็พังน่ะค่ะ บ่นไปหลายครั้ง..ก็ไม่นำพา เลยตัดสินใจ....ชอบนักใช่ไหม ความรกรุงรัง...เสื้อผ้ายับ ๆ....ได้เลย..จัดให้.. เวลาซักเสื้อผ้าเสร็จเสื้อผ้าเค้าเราไม่รีด เขวี้ยงเข้าตู้ไปเลย..ส่วนของเรา เราก็รีด พับเก็บเรียบร้อยเป็นปกติ...เค้ามาเห็น..เค้าก็อึ้ง....แล้วก็บอกว่า ต่อไปคุณรีดผ้าให้เราด้วยนะ แล้วก็พับเก็บให้ด้วย ส่วนเค้าก็จะไม่ทำอย่างที่เคยทำอีกแล้ว เห็นอย่างนี้แล้ว เค้าก็รับไม่ได้...หึหึ จากคุณ : Zen no Okasan เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 53 09:44:31

ความคิดเห็นที่ 18 เท่าที่ลองอ่านดู ส่วนใหญ่ก็เป็นปัญหาจุกจิกนะคะ ไม่มีอะไรร้ายแรง แต่ในความจุกจิกก็เข้าใจนะคะ ว่าก่อให้เกิดความรำคาญขึ้นมาได้ แต่กรณีเราไม่เป็นอ่ะค่ะ เพราะเราไม่ใช่คนมีระเบียบมากมาย (หรือเรียกงายๆว่าขี้เกียจนั่นเอง 555) เราก็เลยไม่ค่อย รกหูรกตาเท่าไหร่ ที่สำคัญเรามีคนทำความสะอาดบ้านอยู่แล้ว เราไม่เก็บเดี๋ยวเค้าก็มาเก็บค่ะ ถ้า จขกท ลองทำไม่รู้ไม่ชี้ปล่อยให้บ้านรกบ้างไม่ได้ ก็ลองหาแม่บ้านมาช่วยแบ่งเบาภาระตรงนี้มั้ยคะ เราก็เหนื่อยในการตามเก็บน้อยลง บ่นเค้าน้อยลง ทะเลาะกันน้อยลง แต่จะมีความสุขมากขึ้นนะคะ จากคุณ : z_lover เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 53 09:45:10

ความคิดเห็นที่ 19 เรื่องแค่นี้เองคุณเอ๋ย.... ลองถามคุณพ่อคุณแม่คุณดูสิคะว่าพวกท่านอยู่ด้วยกันมานานมีปัญหาอะไรบ้างตอนแรกคบจนผ่านๆไปยี่สิบสามสิบปี แล้วมันสำคัญมากแค่ไหนต่อชีวิตคู่ เค้าว่ากันว่าชีวิตคู่มันก็คือการยอมรับความห่วยของอีกฝ่ายให้ได้มากที่สุด พูดง่ายๆคือการปรับตัวยอมรับข้อเสีย แต่ไม่ใช่การพยายามเปลี่ยนแปลงอีกฝ่าย ยังต้องเจออะไรอีกเยอะ ยิ่งมีลูกแล้ว เรื่องเล็กน้อยถ้ายอมรับได้ก็จะทุกข์น้อยลงค่ะ ไม่มีใครดีพร้อม ถ้าเราเป็นคุณ สามีมีความรับผิดชอบต่อครอบครัว ดูแลเราดี ไม่นอกใจเรา ข้อผิดพลาดที่เหลือๆ เรารับได้หมดค่ะ ซึ่งสามีเราเป็นแบบนั้น เลยอยู่กันได้ไม่มีปัญหาค่ะ อะไรเรายอมได้ก็ยอม ทำได้ก็จะทำ ความรักมันก็ต้องมีเสียสละกันบ้าง และอย่าไปคาดหวังให้อีกฝ่ายเป็นอย่างที่เราคิด ทำอย่างที่เราหวัง เมื่อก่อนเวลาร้องไห้ ก็เคยหวังว่าสามีจะมาปลอบใจ พอเขาไม่มา ก็ยิ่งเสียใจเข้าไปอีก ถามว่าได้อะไร ก็เปล่า คุณสามีก็ลืมๆไปนอนหลับคร่อก เราสิมันคิดมากจนไม่หลับไม่นอน ตอนนี้เฉยๆเเล้ว เลิกร้องไห้หรืองอนงี่เง่าแล้วค่ะ ยิ่งมีลูกนะ ไม่มีเวลาจะมางอนกันหรอกค่ะ ยุ่งจนหัวหมุน จากคุณ : My Sea Lion เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 53 09:46:35

ความคิดเห็นที่ 20 ทุกคู่เคยผ่านช่วงเวลาอย่านี้มาทั้งนั้นค่ะ ใจเย็นๆนะคะ  ค่อยๆปรับตัวไป//กระซิบ  ของพี่หมีน่ะ 20 กว่าปีแล้ว  พรมเช็ดเท้าหลังสามีใช้ก็ยังม้วนกลมๆอยู่เลยค่ะ แต่พอมองรวมๆแล้วส่วนดีมีมากจนพวกนี้กลายเป็นเรื่องเล็กม๊ากมากค่ะ  อะไรที่ทำให้หงุดหงิด ผ่านได้ก็ผ่านไปบ้างค่ะ  ตัวเราเองยังไม่ดีเต็มร้อยเลย ฉะนั้นอย่าคาดหวังจากคุณสามี แล้วสุขภาพจิตจะดีขึ้นค่ะ แก้ไขเมื่อ 26 เม.ย. 53 09:58:54 จากคุณ : หมีสีชมพู เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 53 09:58:12

ความคิดเห็นที่ 21   ยังมีอะไรที่ต้องเจออีกเยอะค่ะ เป็นกำลังใจให้ จากคุณ : คนขี้ใจน้อย เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 53 10:00:13

ความคิดเห็นที่ 22 อ่านแล้ว จริงๆปัญหาคือนิสัยที่แตกต่าง  แฟนคุณคงเป็นคนไม่มีระเบียบน่ะค่ะ (สามีดิฉันก็เป็นค่ะ) ที่นี้พอเราเห็นมันรกหูรกตา ทำให้เราต้องตามเช็ดล้าง ที่นี้ทำๆไปก็เหนื่อย  คิดว่าตอนอยู่คนเดียวยังดีซะกว่า นี่ต้องมาเหนื่อยทำให้ตานี่เพิ่มอีก  ก็เลยหงุดหงิดน่ะค่ะ  จริงๆถ้าเราปรับลดความเป็น perfectionistของเราลงไม่ได้ ก็จะยิ่งมีปัญหา ลองค่อยๆปรับกันไปค่ะ เรื่องเล็กน้อยเท่านั้น แต่มันรำคาญใจ ถ้าเป็นไปได้ หาแม่บ้านมาช่วยงานบ้านพวกนี้ จะลดความเครียดได้เยอะเลยค่ะ  จะได้ไม่ต้องทะเลาะ เพราะคนตามล้างตามเช็ดเป็นพี่แม่บ้าน  ที่บ้านก็ใช้แบบนี้ล่ะค่ะ (อาจจะเปลี่ยนมาเป็นตามดูผลงานพี่แม่บ้านว่าทำได้ถูกใจเราแค่ไหนแทนค่ะ ) จากคุณ : bebora เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 53 10:24:38

ความคิดเห็นที่ 23 ชอบกระทู้นี้จัง เหมือนชีวิตเราเลย "เปลี่ยนเค้ามันยากสิ้นดี เปลี่ยนตัวเองดีกว่า" เรากับแฟนคบกัน 10 ปี ถึงแต่งงาน อยู่ลั้นลากันอีก 2 ปี ถึงมีลูก แต่พอมีลูกทุกอย่างเปลี่ยนหมดเลย "อะไรก็ไม่เข้าใจกัน ทะเลาะกันทุกวัน" สุดท้ายเมือวานก่อนนี้เอง สด ๆ ร้อน ๆ จับเข่าคุยกัน ต่อหน้าลูก 7 เดือน เลย 55+ คุยปัญหาที่เกิดทั้งหมดว่าเพราะอะไร สุดท้าย "เราต้องเปลี่ยนตัวเอง และเค้าก็ต้องเปลี่ยนตัวเองเหมือนกัน" ก่อนแต่งกับหลังแต่ ต่างกันมากมาย ยิ่งมีลูกยิ่ง แตกต่างมากกว่าเดิม อย่าไปหวังอะไรกับผู้ชาย ว่าเค้าจะเหมือนเดิมเหมือนก่อนแต่ง เพราะเราก็ไม่เหมือนก่อนแต่งเหมือนกัน ตอนนี้พยายามอยู่กับตัวเองและลูกให้มากที่สุด คิดซะว่า "สามีใคร ๆ ก็เป็นเหมือนเรานี่แหละ บางคนเป็นมากกว่าเราซะอีก" จะได้สบายใจ นะจ๊ะ ถ้าทำอะไรไม่ได้อีก ก็ "ทำใจค่ะ" จากคุณ : saowanee_Kan เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 53 10:35:01

ความคิดเห็นที่ 24 คิดว่า เขาเองคงมีอะไรหลาย ๆ อย่างที่มาอยู่ร่วมกันแล้วก็คงไม่ชอบใจคุณนักบ้างเหมือนกัน คือไม่ได้คาดหวังนะว่าต้องเป็นแบบนั้นแบบนี้ แต่ไม่น่าเป็นแบบนี้นี่นา อะไรทำนองนี้ เช่นเดียวกับที่คุณเป็นกับเขาเหมือนกันนะคะ การครองเรือนต้องอาศัย ความเข้าใจ ความอดทน การให้อภัย การเสียสละ ในเรื่องต่าง ๆ โดยเฉพาะเรื่องธรรมชาติของคนที่ไม่เหมือนกัน พอมาแต่งงานกันแล้วจะต่างกันตรงที่ ความเป็นตัวเองของกันและกันมันออกมาเรื่อย ๆ ผิดไว้ไม่อยู่ ที่ผ่านมามันแค่ผิว ๆ ที่เขาและเราพยายามแสดงออกเพื่อกันและกัน แต่หลังแต่งงานแล้วคือของจริง ซึ่งนานวันก็จะออกมามากขึ้นเรื่อย ๆ ลองคิดว่า เป็นเกม เป็นความอยากรู้ ว่าจะมีอะไรอีกหนอที่เธอยังไม่เคยบอกชั้นว่าเธอเป็น ก็สนุกดีค่ะ สู้ ๆ นะคะ ปล. เหมือนข้างบนบอก พอมีลูกก็จะอีกแบบหนึ่งไปอีกเลยค่ะ ท้าทายกว่าเล่นเกมใด ๆ ในโลกเลย เพราะไม่มีตัวแปรอะไรที่มาเป็นดัชนีชี้วัด ความสุขได้เลย จากคุณ : แม่น้องเอเอ เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 53 10:35:11

ความคิดเห็นที่ 25 : ) Sit down and talk ka, both have to leran each other and accept :) PS: Can't type thai now, will back again tonight naka... จากคุณ : land_girl เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 53 10:52:11

ความคิดเห็นที่ 26 อ่านกระทู้นี้ขำค่ะ  ผู้ชายนี้เหมือนกันเกือบหมดเลยเนอะ แต่ของเรายังไม่ขนาดเจ้าของกระทู้ค่ะ กลับกันคือ บางอย่างก็เป็นระเบียบ บางอย่างก็ชุ่ยค่ะ เพิ่มอีกอย่างคือ เวลาจะสั่ง เขาทำอะไร ต้องสั่งทีละอย่าง เขาบอกสั่งเป็นชุดจำไม่หมด ต้อง step by step จากคุณ : นิแอน เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 53 10:54:32

ความคิดเห็นที่ 27 เมื่อมีส่วนดีให้เห็นมากมาย ก็มองข้ามส่วนไม่ดีซะ เพื่อความสบายใจทั้ง 2 ฝ่าย แล้วชีวิตครอบครัวก็จะมีสุข ขอบอกว่าเป็นทุกคนแหละ อยู่ที่ว่าเรารับได้ไหม รับได้ก็อยู่กันได้ รับไม่ได้ก็ทะเลาะกัน ต้องยอมรับว่าไม่มีใครเพอร์เฟค แม้กระทั้งเราเองก็ยังมีข้อบกพร่อง ขอให้โชคดีค่ะ จากคุณ : cherry-tong เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 53 10:59:03

ความคิดเห็นที่ 28 คุณผู้ชายที่บ้านก็เป็นค่ะ  เหมือนเลี้ยงเด็กเพิ่มอีก 1 เลยค่ะ ต้องให้จู้จี้ได้ตลอดเวลาเลย -*- จากคุณ : ar_bowl เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 53 10:59:55

ความคิดเห็นที่ 29 เหนื่อยกาย แต่ไม่เหนื่อยใจ โชคดีที่เราไม่ชอบอะไร ต้องไม่ชอบจริง ๆ  สามีก็ยอมปรับ แต่เราง่าย ๆ อะไรทำให้เขาได้ ก็ทำ ไม่ค่อยให้เขาปรับมาก อ่านมาข้างบน สามีเป็นเหมือนอย่างเดียวเรื่องกางเกงเป็นเลขแปด และไม่เคยคลี่เสื้อผ้าเลย ทุกครั้งเราต้องควานหากางเกงในออกมาจากกางเกง แต่ก็ไม่ได้บอกเขาหรอก ทำมาจะสิบปีจนชิน จากคุณ : BabyBye เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 53 11:23:19

ความคิดเห็นที่ 30 ถ้าเป็นเราเจอสามีไร้ระเบียบนี่เราจะชอบมาก เพราะเราเป็นคนไม่ค่อยมีระเบียบเท่าไร ถ้าเจอสามีขี้บ่น + เจ้าระเบียบด้วยนี่ นรกชัดๆเลยค่ะ ของเราต่างคนต่างไม่ค่อยมีระเบียบทั้งคู่ แต่เติมเต็มส่วนที่ขาดให้กันได้พอดี เค้าเนี๊ยบเรื่องเสื้อผ้า ส่วนเราจะเนี๊ยบเรื่องทำความสะอาดบ้าน ก็ช่วยๆกันไป ไม่มีใครบ่นใคร มีฮึ่มฮั่มกันบ้างพอขำๆ แต่ยังไม่เคยทะเลาะกันแรงๆสักที หรือเป็นเพราะยังใหม่อยู่ไม่รู้ เพิ่งแต่งงานได้3เดือนเองค่ะ จากคุณ : panda on line เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 53 11:32:15

ความคิดเห็นที่ 31 ทำใหม่คิดใหม่ ผู้ ญ สมัยใหม่โปรดฟัง "จงอย่าคิดว่าผู้ชายก่อนและหลังแต่งงานเค้าคือคนคนเดียวกัน" เห็นด้วย เริ่มนับ 0 ใหม่ เมื่อก่อนเคยแอนตี้คนที่อยู่ก่อนแต่ง ตอนนี้ก็ไม่เชิงว่าสนับสนุน  แต่.......มันช่วยได้เยอะเลย คุณจะรู้ได้ไงหากไม่เคยใช้ชีวิตอยู่ร่วมกัน  ไม่รู้ถึงความจุกจิกที่มีอยู่ในตัวของแต่ละคน ของ จขกท ยังน้อยค่ะ  ดิฉันมองว่าเป็นเรื่องเล็กนะ   บางบ้านหนักกว่านี้เย๊อะ......มาก สู้ๆค่ะ  นี่เร่ะที่เค้าเรียกว่าคู่ชีวิต  ค่อยๆเรียนรู้กันไป จากคุณ : mamapaijing เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 53 11:32:48

ความคิดเห็นที่ 32 เราว่าปัญหาแค่นี้มันจิ๊บๆมากเลยนะค่ะ ถ้ามองกลับกัน แฟนคุณคงคิดว่า ทำไมคุณจู้จี้ ขี้บ่นแบบนี้นะ แต่ก่อนไม่เห็นเป็นเลย คนสองคนใช้ชีวิตคู่รวมกันมันก้อต้องปรับตัวกันเยอะ อะไรปล่อยผ่านไปได้ก้อทำเป็นไม่เห็นมันซะ เราว่าอย่าไปใส่ใจกับทุกรายละเอียดมากเลยค่ะ มันจะตึงเครียดป่าวๆ ถ้าเราเป็นแฟนคุณเราคงเครียดและอึดอัด จากคุณ : tuow97 เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 53 11:43:32

ความคิดเห็นที่ 33 อ่านจบแล้วสะอึกเลยค่ะ เพราะที่เล่าๆๆมาเนี้ย มันสลับกันมากๆๆๆ เราเป็นเหมือนสามีที่คุณกำลังบ่นๆอยู่นี่เลยคะ ของเราก็แต่งกันตอนเดือนพฤศจิกายน 52 ตอนนี้ก็แต่งมาแล้วห้าเดือน ก่อนหน้านั้นก็เจอสามีตัวเป็นๆแค่ครั้งเดียว ตอนเค้ามาหมั้นเราที่เมืองไทยหลังจากที่คุยกันได้สามเดือน คือเจอกันก็หมั้นกันเลย ไม่ได้คิดเลยว่าจะอยู่กันรอดรึเปล่า แต่เราเรื่องมากนะคะเรื่องแฟน ก็ยังงงๆอยู่ว่าทำไมเลือกแต่งงาน แต่ไม่เคยตั้งคำถามกับตัวเองว่าทำไมต้องคนนี้ เพราะใจเรามันร้อยเปอร์เซ็นมากๆๆ ว่าคนนี้แหละ ใช่เลย ผ่านไปสิบเดือน สามีก็มาอีกครั้ง แต่คราวนี้คือมาแต่ง พอแต่งงานเสร็จเราก็ย้ายมาอยู่เมกาเลย ขอบอกว่าช่วงแรกๆที่เรามา เราแทบไม่พูดกับสามีเลยคะ เหมือนคนที่โมโหเค้าตลอดเวลา เค้าพูดด้วยเราก็ไม่พูด โกรธงอลอะไรตลอดเวลาเลย เค้าก็คงเหนื่อยใจทำไมเราเป็นแบบนี้ แต่เรารู้ว่าเราเป็นคนไม่เปิดใจง่ายๆ คือนานกว่าจะยอมสนิทกับใคร ถึงจะแชทคุยกับแฟนทุกวัน แต่มันก็ไม่เหมือนตอนอยู่ด้วยกันจริง ต้องขอบคุณสามีเรามากๆๆ ที่ยอมอดทนกับเรา เป็นเพราะเราบอกเค้าด้วย ว่าขอให้อดทนหน่อย เราเป็นแบบนี้แต่อีกหน่อยต้องดีขึ้นแน่ๆ เกือบแย่ไปเหมือนกัน แต่ทุกวันนี้ก็ดีขึ้น แต่ก็ยังมีบ้างที่เราและเค้าต้องปรับตัวอีกเยอะ เราเห็นด้วยกับหลายๆความเห็นข้างบนนะคะ อะไรที่ปล่อยได้ก็ปล่อยไปบ้าง พอเราไม่คิดมากแล้วเราก็จะมีความสุข คือมองให้เป็นเรื่องปกติ มองให้เป็นเรื่องขำๆไป คิดๆเอาไว้เลยคะ ไม่มีใครเพอร์เฟค แล้วเค้าก็เป็นตัวของเค้าแบบนี้มาตั้งนาน ก่อนที่จะมาแต่งงานกับเราคงเป็นไปได้ยากก็จะเปลี่ยนๆๆเค้า แต่บอกได้เลย เรานี่เหมือนสามีคุณมาก ส่วนสามีเราเค้าก็เฉยๆนะ เค้าก็ทำของเค้าไป ไม่มีบ่น เมื่อกี้แอบหันไปถามมีอะไรที่ไม่พอใจเราบ้างไหม เช่นเราไม่เก็บเสื้อผ้า ไม่ทำความสะอาด เค้าบอกว่าไม่เลย แต่มีแค่เรื่องเดียว ก็คือเรื่องที่อารมณ์เราขึ้นๆลงๆนี่แหละ เค้ารับมือลำบาก ....lol จากคุณ : U got it เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 53 11:49:36

ความคิดเห็นที่ 34 ตั้งแต่แต่งงานเราได้เปลี่ยนนามสกุลเป็น"แซ่ทน"  เรียบร้อยแล้วค่ะ จากคุณ : หลอดสีรุ้ง เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 53 11:51:36

ความคิดเห็นที่ 35 เห็นด้วยกับทุกความเห็นเลยคร่า   จขกท ลองจับเข่าคุยกับแฟนดูนะคะ เดี๋ยวก็ดีเองค่ะ  ปล่อยวางบ้างนะคะ  เครียดไปก็ทะเลาะกันเท่านั้นเอง พอมีลูกแล้วจะยิ่งกว่านี้อีกน๊า... จากคุณ : แสตมป์พี่คุนมีตังค์ เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 53 11:53:56

ความคิดเห็นที่ 36 เป็นเรื่องธรรมดาสามัญมากเลยค่ะ เค้าถึงได้มีหนังสือ Men are from Mars, Women are from Venus ไงคะ  หากผู้ชายและผู้หญิงเหมือนกันหมด ก็คงจะกลายเป็นเพศเดียวกันไปแล้วล่ะค่ะ เรื่องพวกนี้แก้ไม่ยากค่ะ ทำเฉยซะก็สิ้นเรื่อง - เรื่องกางเกงในเลข 8 : บอกเค้าไปเลยว่าหากถอดแบบนี้อีกจะให้ซักเอง ซึ่งรับรองว่าเค้าต้องทำแน่นอนค่ะ ซึ่งคุณก็ต้องทำเฉย ไม่ซักค่ะ จนเค้าใช้หมดตู้นั่นแหละถึงจะสำนึก - เรื่องพรมห้องน้ำ: เราว่าไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย หากคุณจะทำให้มันแผ่เหมือนเดิมค่ะ มันก็ไม่ได้เพิ่มงานอะไรมากมาย เพียงแต่รกหูรกตาเท่านั้นเอง เรื่องเล็กน้อยค่ะ - เรื่องเท้าดำบนพื้นห้องน้ำ: หารองเท้ามาวางไว้หน้าห้องน้ำแล้วขอความกรุณาให้เค้าใส่ก่อนเข้าห้องน้ำด้วยค่ะ - เรื่องหยิบของไม่เก็บ: เืมื่อเค้าไม่เก็บ คุณก็ไม่ต้องเก็บค่ะ เก็บเฉพาะของๆ เราก็พอ ถึงเวลาก็ให้เค้าไปดิ้นรนหาเอาเอง เวลาเค้าหาไม่เจอ คุณก็ไม่ต้องช่วยหา แต่ให้ไปนั่งดูทีวีให้สบายใจค่ะ - เรื่องปอกผลไม้และเรื่องล้างจาน: เรื่องแบบนี้เราไม่เคยปล่อยให้สามีทำเลยค่ะ เพราะรู้ว่าเค้าทำไม่เรียบร้อย และไม่มีทางปรับปรุงได้ค่ะ - เรื่อง ฯลฯ: ปล่อยวางค่า  คนสองคนอยู่ด้วยกัน มาจากต่างครอบครัว ต่างสภาพแวดล้อม ถูกเลี้ยงมาไม่เหมือนกัน จะเอาให้ถูกใจกันทุกอย่างมันเป็นไปไม่ได้หรอกค่ะ  ผู้หญิงมักจะทนไม่ได้และบ่นออกมา ส่วนคุณผู้ชายก็ฟังคำบ่นจนเหมือนฟังเพลงไปแล้วแหละค่ะ เข้าหูซ้ายทะลุหูขวา เพราะฉะนั้นต้องทำใจค่ะ อย่าไปหงุดหงิดกับเรื่องเล็กๆ น้อยๆ แค่นี้ เห็นด้วยว่าหากมีลูกแล้วเรื่องพวกนี้จะเป็นเรื่องขี้เล็บไปเลยค่ะ เพราะมีอะไรจุกจิกกว่าเดิมเยอะ จากคุณ : Close To Heaven เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 53 11:59:30

ความคิดเห็นที่ 37   สามีที่บ้านก็เป็นคะ เรื่องเข้าห้องน้ำแล้วทำน้ำเลอะเต็มห้องน้ำเลย เพราะว่าเค้าเป็นคนที่มือ เท้า ชิ้นตลอดพออาบน้ำทีก็เปียกทั้งห้องน้ำเลย ใช้ผ้าเช็ดตัวเสร็จก็วางทิ้งที่พื้นมั่ง อ่างล้างหน้ามั่ง ต้องคอยตามเก็บ แต่ก็ไม่ได้ทำให้รักกันน้อยลงเลย....แต่บางทีก็มีเม้งไปบ้างละ เพราะเหนื่อยกะลูกเล็ก แล้วหาที่ลงว่างัี่นเถอะ วันเกิดที่ผ่านมาสามีซื้อแหวนให้อีกหนึ่งวง....:) ประทับใจมาก หันกลับมามองว่าตัวเองจะโมโหเค้าทำไมเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ เค้าทำงานนอกบ้าน เรารับผิดชอบในบ้าน คิดแบบนี้ก็ไม่ทำให้หงุดหงิดแล้วค้า จากคุณ : Mrs.Poly เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 53 12:02:26 A:124.121.187.167 X: TicketID:203258

ความคิดเห็นที่ 38 ^_^ เรื่องจิ้บจิ้บค่ะ อย่าถือสา มันเป็น....ดานของมนุษย์ นะคะ อย่าคิดมาปวดหัว มองผ่านเลยค่ะ ระยะนี้เป็นการปรับตัว จูนเข้าหากัน มันฝใช้เวลานานนะคะ ไม่ใช่แค่ 2-3 เดือนค่ะ มากกว่านั้นหรืออาจตลอดชีวิตเราเลยก็ว่าได้ถ้าจูนกันได้เเล้ว รับรองว่าไม่มีความลับต่อกันเลยค่ะ เหมือนคู่เราแรกๆเราก็ร้องไห้ประจำ ไม่เคยเจอแบบนี้มาก่อน ตอนนี้เรากลายเป็นครอบครัวใหญ่ไปเลยค่ะ สามชีวิตที่ต้องดูแลเค้ากับเราไปด้วยกันดีมาก ตอนนี้ย่างเข้าปีที่ 10 แล้วจ้า จขกท.อย่าคิดมากแหละ ยังจะเจอเรื่องที่หนักกว่านี้ค่ะ ตอนนี้เก็บเกี่ยวความสุขให้มากๆเข้าไว้นะคะ จะได้เป็นปุ๋ยในวันข้างหน้าที่เราท้อแท้ค่ะ เชื่อเถอะว่าคุณกับสามีจะเข้ากันได้ดีแน่นอนเพราะความรักที่มีต่อกันนั้นแหละ จากคุณ : kaimok50 เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 53 12:33:36

ความคิดเห็นที่ 39 เราแต่งก่อนคุณค่ะ แต่งช่วงเดือนมกราคม 52 ปัญหาก็มีคล้าย ๆ กันแหละค่ะ ช่วงแรก ๆ ก็มีบ้าง หงุดหงิดนิดหน่อย กัดจิกกันบ้าง แต่ก็พักเดียวเท่านั้น ที่ปล่อยให้เรื่องพวกนี้มารบกวนจิตใจ เราคิดว่าปัญหาพวกนี้มันบั่นทอนค่ะ แม้มันจะเป็นปัญหาเล็ก ๆ ก็เถอะ เราเลยเลือกที่จะไม่สนใจ มองมันเป็นเรื่องขำ ๆ (แต่ช่วงที่เหนื่อยมาก ๆ ก็มีหลุด ๆ บ้างเหมือนกันค่ะ) เราจะไม่พูดตอนที่เหตุเกิดค่ะ ก็ตามเก็บไปตามเรื่องตามราว แต่จะพูดตอนอารมณ์ดี ๆ กันทั้งคู่ พูดให้เป็นเรื่องฮาไปเลยค่ะ แบบกกน.เลข 8 เนี่ย ตอนนี้มีให้เห็นบ้างประปราย (วันที่เค้าเหนื่อยและรีบอาบน้ำรีบนอนจะมีบ้างก็ให้อภัยกันไปค่ะ) เราทำอย่างนี้ค่ะ "พี่หมี ๆ ให้หวยหนูเหรอ" สามีจะเอ๋อเหรอไปพักนึง แล้วถามเรากลับว่าเรื่องอะไรเหรอ เราก็หยิบกกน.ไปให้เค้าดู "นี่ไง 8 อ่ะ ขออีกสัก 2 ตัวได้ป่ะ เอาตรง ๆ เลยนะ ถ้าถูกเดี๋ยวจะมาแก้บน" ก็ฮากันไปค่ะ มีการบอกว่าที่เห็นน่ะ ไม่ใช่เลข 8 สักหน่อย มันเป็นเลข 6 ที่เขียนชิดไปหน่อยต่างหาก (เออ ! เอาก็เค้าค่ะ) อย่าไปใส่ใจในรายละเอียดเรื่องพวกนี้มากนักค่ะ เลือกจังหวะในการพูดด้วยจะได้ไม่ต้องทะเลาะกัน เท่าที่อ่านดูสามีคุณก็ดูน่ารักนะคะ ยังมีหยิบจับอะไรบ้าง ลองแบบว่า พอมีอะไรที่เค้าทำไม่ถูกใจ เราก็เก็บให้เค้าดูต่อหน้า ทำบ่อย ๆ ซ้ำ ๆ เค้าอาจจะพอรู้สึกบ้างว่า ให้ภรรยาเก็บบ่อย ๆ สงสารเนอะ สามีที่ดีจะคิดเรื่องพวกนี้ได้ค่ะ ที่สำคัญ มองเรื่องจุกจิกพวกนี้ให้เป็นเรื่องเล็ก ๆ ค่ะ อย่าเอามารบกวนจิตใจทั้งเราและเค้ามากเกินไป มองให้เป็นเรื่องตลกบ้าง (แต่มันก็ต้องมีบ้างที่จะปรี๊ดเนอะ) คิดว่า ถ้าพรุ่งนี้ไม่มีกกน.เลข 8 เราคงจะเหงาเนอะดีกว่าค่ะ เราสู้รบปรบมือกับสังคม กับคนข้างนอกบ้านมาแล้ว อย่าทำให้บ้านเป็นสมรภูมิอีกเลยนะคะ สามีกับภรรยา เป็นพวกเดียวกัน ข้างเดียวกันค่ะ สู้ ๆ นะคะ ขอให้ผ่านไปได้ค่ะ จากคุณ : tuhzuhzah เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 53 12:34:04

ความคิดเห็นที่ 40 ช่วงแรกของการแต่งงานก็เป็นค่ะ อันนู้นก็ไม่ดีอันนี้ไม่ถูกใจ ต้องปรับตัวกับสารพัดเรื่อง     ทั้งรู้สึกเหมือนเค้าแคร์และใส่ใจเราน้อยลง แอบนอนร้องไห้อยู่บ่อยๆ พอสักพักก็คิดได้ ว่าก็มีแต่เรานั่นแหละ ที่เสียใจ ร้องไห้ โมโห คิดมาก และเหนื่อย ส่วนผู้ชายเค้าไม่ค่อยคิดมากเรื่องความรู้สึกเหมือนกับผู้หญิงเราหรอกค่ะ จะเปลี่ยนเค้านั้นหน่ะยาก  เปลี่ยนตัวเราหน่ะง่ายกว่า อะไรที่เรายอมได้ เปลียนได้ก็พยายามทำ ในเมื่อเป็นสามีภรรยากัน ถือว่าเป็นคนคนเดียวกันแล้ว เปลียนทัศนคติจากทำเพื่อตัวเรา มาเป็นทำเพื่อสองเรา จากคุณ : Primina เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 53 13:05:14

ความคิดเห็นที่ 41 เชื่อมั้ย ข้อเสียต่างๆของสามีคุณที่บอกมาน่ะ สามีเราก็เป็นค่ะ แต่เราคิดว่าไม่ใช่เรื่องใหญ่ เรามองข้ามไปหมด จะว่าไม่ใส่ใจเลยก็ได้ค่ะ เพราะเรามองแต่ข้อดีของเค้ามากกว่า แต่งงานช่วงแรกๆ เราก็ทะเลาะกับสามีบ่อย เรื่องเล็กๆน้อยๆทั้งนั้น เป็นเพราะเราคาดหวังกับเค้าเยอะไป สามีเคยพูดว่า ทำดีตั้งเยอะตั้งแยะ ไม่เคยพูดถึง พอเค้าทำผิดอะไรหน่อยก็บ่นว่าอยู่ได้ ทุกวันนี้ อยู่กันมาเข้าปีที่7 ลูกสาว2 มีความสุขมากค่ะ ทะเลาะกันน้อย ถ้าทะเลาะ ก็ไม่เกินวัน ก็คืนดีกันแล้ว จริงๆ ไม่เกิน2-3 ชั่วโมงหรอก ก็ดีกันแล้ว เพราะเจอหน้ากันตลอด โกรธนานไม่ไหว เครียด เราขอแนะนำว่า อะไรที่คุณมองข้ามไปได้ ทำเถอะค่ะ แล้วมันจะผ่านไปเอง อะไรที่รู้สึกไม่ไหวจริงๆ ก็ตะล่อมๆคุยกับสามีดีๆ ให้เค้าแก้ไขตัวเอง จากคุณ : SurfersParadise เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 53 13:53:17

ความคิดเห็นที่ 42 อ่านแล้ว ทำให้ย้อนไปคิดถึงวันเก่าๆเลยอ่ะ ฮิฮิ เค้าเรียกว่า ช่วงปกติเลยล่ะ เจอกันมาหมดแหละ ของเรานะ ถึงขั้น คิดเลยว่า โอ้ย ตอนอยู่คนเดียวไม่เห็นจะมีปัญหาอะไรเลย แล้วทำไมต้องมาทนอะไรแบบนี้ด้วย อยากเลิกมากๆ ดีว่าแฟนใจเย็นกว่า เรื่องเลยไม่ใหญ่โต เพราะเค้าเคยผ่านการใช้ชีวิตคู่มาก่อนน่ะ คิดว่า มันเป็นสัจธรรมนะ จากคุณ : แมวสีขาวขนปุย เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 53 14:02:45

ความคิดเห็นที่ 43 ตอนแต่งงานใหม่ๆก็เป็นแบบนี้เหมือนกันค่ะ ช่วงปรับตัวหรือทำใจน่ะ อย่าไปใส่ใจมาจดจำมากเลยค่ะ ไม่มีใครทำอะไรได้ถูกใจเราทุกอย่างหรอก เชื่อมั๊ย พออยู่ด้วยกันไปนานๆแล้วนะ อะไรๆที่เคยรำคาญเขา พอเขาไม่อยู่ กลับคิดถึงน่ะ จากคุณ : ยุ้ยหัดเขียน เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 53 14:37:49

ความคิดเห็นที่ 44 เรื่องเล็ก ๆ ปล่อยว่างค่ะ คิดว่ามีลูกสักคนหนี่ง จากคุณ : มนชิจัง เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 53 14:38:17

ความคิดเห็นที่ 45 แล้วจะรู้ว่านี่แหละค่ะชีวิตจริง   เพิ่งเริ่มต้นเท่านั้นเอง ชีวิตคู่  ต้องอยู่กันด้วยความรัก และ เข้าใจ อดทน และให้อภัย เข้าใจเขา เข้าใจตัวเรา ปล่อยวาง  อย่าคาดหวังให้เขาเป็นอย่างเราคิด อย่างที่เราต้องการ ถ้าไม่เป็นอย่างเราคิด เราจะผิดหวัง อ่านหนังสือธรรมมะบ่อย ๆ ชีวิตจะมีความสุขขี้น ช่วยได้เยอะค่ะ  อย่าไปยึดติดอะไรที่เป็นตัวกูของกู จะได้อยู่กันอย่างเบา ๆ ๆ สบาย ๆ ๆ ค่ะ ไม่สุขมาก  ไม่ทุกข์มาก  เห็นทุกข์ไม่มีทุกข์ค่ะ ที่จะทนกันไม่ได้อยู่กันไม่รอดก็เพราะเรื่องเล็ก ๆ นี่แหละค่ะ เอาใจช่วยค่ะ จากคุณ : lookpapa เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 53 15:03:54

ความคิดเห็นที่ 46   เป็นเหมือนกัลลลย์ 555 แรกๆ ปรับตัวไม่ได้ ก็รู้สึกเหมือนคุณเรยยคะ แต่พอเวลาผ่านไป รู้สึกว่าเปลี่ยนคนมันช่างยากเย็นเหลือเกิน อีกอย่างเหนื่อยที่จะทะเลาะคะ เพราะ พูดทีไรก็พาลจะทะเลาะกันร่ำไป หลังๆ ก็เลยปล่อยๆ ไปคะ แถมยังมีอะไรอีกมากมายกว่าเรื่องการอยู่ร่วมกัน ให้มองในส่วนดีของเค้าคะ แล้วเราจะค่อยๆ ทำใจได้เอง ปรับเปลี่ยนไปเอง ไม่มีใครจะได้ไปอย่างใจเราทุกอย่าง มีดีมีเสียทุกคนคะ สำหรับเรา สามีมีความรับผิดชอบสูงมาก ขยันทำงาน มีจิตใจดี แต่เรื่องในบ้าน ไม่ต้องพูดถึง ซึ่งเท่าที่อ่านๆ มา ผู้ชายส่วนมากก็จะเป็นแบบนี้ ก็ปล่อยๆ ไปเถอะคะ คิดว่ามันเป็นเรื่องหยุมหยิม อย่าไปซีเรียสคะ (แต่บางทีมันก็ปรี๊ดดดดด....เนาะ -__-!! ) เอาเป็นว่าเข้าใจหัวอกเดียวกัน แล้วก็เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : ivyme เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 53 16:28:44

ความคิดเห็นที่ 47 ทำไมของเราสลับกะเ้จ้าของกระทู้เลยอ่ะ สามีเป็นคนละเอียดมาก ถึงมากที่สุดๆๆ เราเลิกงานกลับบ้านมา จะอยู่ชั้นล่าง ถอดถุงเท้าได้ก็เหวี่ยงไว้ตรงบันไดจะขึ้นชั้น 2แหล่ะ เพราะถือว่าเด่วขึ้นไปอาบน้ำเปลียนเสื้อผ้าค่อยขึ้นไปเก็บ ปัจจุบันสามีเลิกบ่นล่ะ และเก็บให้ทุกวัน 5555 ส่วนไอ้กางเกงในเป็นเลข 8 น่ะ เราเป็นเองนะ ล้างจาน/ทำกับข้าว /ทำความสะอาดบ้าน/รีดผ้าสามีทำหมดค่ะ แต่เค้าก็มีข้อเสียแหล่ะ  เช่นอาบน้ำไม่เคยเก็บเศษผมตรงท่อระบายน้ำ เราอาบต่อจากเค้า เราต้องคอยเก็บเพราะมันจะทำให้ท่อตัน เคยบ่นเคยว่าแต่เค้าไม่ทำ เราทำเองดีกว่า ทุกคนมีข้อเสีย ทั้งนั้นแหล่ะ ทั้งเราและเขา พยายามมองกระดาษขาว อย่าไปมองจุดดำเลยค่ะ จากคุณ : ป้าแมงฯ เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 53 16:39:21

ความคิดเห็นที่ 48 ของเราเหมือนป้าแมงค่า  เป็นฝ่ายไม่เรียบร้อยซะเอง  งานบ้านก็ไม่เก่ง...ทำกับข้าวก็ไม่เป็น... งานบ้านหลัก ๆ ก็คือซักผ้ากับรีดผ้า  ดีที่สามีรีดผ้าไม่เป็น ... ไม่งั้นเค้าคงต้องทำเอง 555 จขกท. สู้ ๆค่า  ยังมีอีกหลายเรื่องที่ต้องปรับเข้าหากัน  สู้ ๆนะคะ จากคุณ : สนิมดอกไม้ เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 53 16:44:02

ความคิดเห็นที่ 49 เข้ามา นินทา คุณชายที่บ้านด้วยคนค่ะ ^^ ก่อนแต่ง แม่เรา กำชับนักกำชับหนา ว่า หัดเป็นระเบียบเรียบร้อยซะบ้าง (กลัวเค้าจะเอามาคืน ^^') หลังแต่ง โอ้โห...!! คุณสามียิ่งกว่าเรา 20 เท่าเลย โดนเลี้ยงมาแบบไม่ทำงานบ้านซักอย่าง (แต่ถ้าบังคับ ก็ทำได้นะ) ฉะนั้นงานบ้านทุกอย่างเราต้องทำทั้งหมด ถ้ามันเกินไป เราก็จะว่าเค้าไปทีนึง เค้าก็จะ ขอโทษ แล้วก็เป็นเหมือนเดิม (^^") เวลาหาอะไรไม่เจอ ก็เรียกเรา ทั้ง ๆ ที่มันก็วางอยู่ที่เดิม (ไม่รู้ว่าเวลาหาหลับตาด้วยหรือยังไง ^^') บางคนอาจจะคิดว่า ชั้นก็ทำงานนอกบ้านหาเงินเหมือนกัน  ทำไมชั้นยังต้องมาทำงานบ้านคนเดียวอีก (อันนี้แนะนำให้คุยกันตั้งแต่ต้น จะได้ไม่มีปัญหา) แต่เราคิดว่า มันไม่ได้เป็นเรื่องเหลือบ่ากว่าแรง ซักเท่าไหร่  อีกอย่างอยู่กัน 2 คน บ้านก็ไม่ได้สกปรกอะไรมากมาย จะทำบ้างไม่ทำบ้าง เค้าก็ไม่เคยว่า ดีซะอีก เวลาเราอยากจะทำอะไร อยากเปลี่ยนอะไร ก็ทำได้เลยไม่ต้องถามเค้า ให้ทะเลาะกันวุ่นวาย บอกให้ทำอะไรก็ทำแค่นั้นพอ 555 จากคุณ : Portyza เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 53 16:54:24

ความคิดเห็นที่ 50 ของเราก็คล้ายๆ จขกท คบกันมาประมาณ 5 ปี เพิ่งแต่งปลาย ก.พ. ที่ผ่านมานี้เอง -ชอบเหยียบผ้าเช็ดเท้าตามหน้าห้องน้ำ หน้าประตู แล้วทำจนเป็นขยุ้มๆ  = เราใช้เท้าเขี่ยๆ ให้มันเป็นเหมือนเดิม ประมาณเธอใช้เท้าทำ ฉันใช้เท้าเก็บ -หยิบของมาใช้แล้วไม่เก็บเข้าที่ = แรกๆ เราเก็บและก็บ่นไปด้วย แต่ก็ไม่เป็นผล หลังๆ เลยปล่อยทิ้งไว้ ไม่เก็บไม่บ่น รอดูเวลาเขาจะใช้อีกที หาไม่เจอ เราก็ทำเฉย (แต่ก็รู้ว่าเขาวางไว้ตรงไหน) รู้ก็ไม่บอก แต่เวลาเขาทำอะไรดีๆ หรือช่วยงานเรา เราจะชมเขาตลอดว่าน่ารัก แล้วเวลาที่เขาทำไรไม่ถูกใจ เราก็จะบอกเขาดีๆ พยายามไม่ใช้อารมณ์ เพราะถ้าใช้อารมณ์ เขาก็จะไม่ฟังเรา แถมทำสงครามเย็นกับเราด้วย จากคุณ : ToeyToey เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 53 16:57:01

ความคิดเห็นที่ 51 เหมือนกันเลยค่ะ - กางเกงในเลขแปด แล้วเสื้อผ้าก็พาดทิ้งไว้ที่ราว ไม่ยอมเอาใส่ตระกร้า - ไม่ยอมเก็บของให้เป็นที่ พอหาไม่เจอก็มาโวยวายกับเรา เราก็ต้องช่วยหา - ผ้าเช็ดตัวที่ใช้จะมีสองผืนต่อคนคือช่วงขาและเท้าจะใช้อีกผืนนึง แต่เค้าเอาผ้าที่เช็ดตัวช่วงบนไปเช็ดขาด้วย เห็นแล้วหงุดหงิดมาก - กินข้าวเสร็จไม่ยอมเขี่ยเศษอาหารทิ้ง วางทิ้งไว้อย่างนั้นเลย เรื่องนี้พูดมาสามปีละ - บางทีที่เค้าต้องเอาผ้าไปใส่เครื่อง ไม่ยอมใส่ปรับผ้านุ่ม เราต้องซักใหม่ - หยิบผ้าในตู้มาใส่แล้วไม่ยอมแยกไม้แขวนออกมา แขวนไม้เปล่าๆไว้แบบนั้น - ผ้าเช็ดเท้าก็ขยุ้มไว้ ไม่ยอมแผ่ดีๆ และไม่ชอบปิดประตูห้องน้ำ อีกเยอะแยะมากมาย จากคุณ : พิชชากาแฟ เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 53 18:33:43

ความคิดเห็นที่ 52 พ่อเราเคยบอกเราว่า "ผู้ชายเป็นเพศที่ขี้เกียจ และก็เห็นแก่ตัวด้วย" ผู้ชายพอแต่งงาน เค้าก็คาดหวังความเป็นแม่ศรีเรือนจากภรรยา เค้าคิดว่า งานบ้านทุกสิ่งอย่าง คือเป็นหน้าที่เมียอ่ะ แล้วลึกๆในใจคือต้องการคนดูแลเค้าในเรื่องพวกนี้ เพราะ "ผู้ชายเป็นเพศที่ขี้เกียจ" เราว่าจขกท ต้องทำใจยอมรับนะ ลองมองดูว่า งานอื่นๆที่เป็นงานผู้ชาย สามีจขกท ทำรึเปล่า อย่างเช่น ซ่อมของใช้ในบ้าน ล้างรถ งานแบกๆหามๆ งานเสี่ยงๆ หาเลี้ยงครอบครัว คือก็แบ่งๆกันไป ถ้างานที่เหมาะกะเค้า แล้วเค้ารับผิดชอบอันนี้เราว่ามันก็ o.k. นะคะ จากคุณ : ต้นน้ำลำธารท้องฟ้า เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 53 19:30:37

ความคิดเห็นที่ 53 2-3 ปี แรกก็ทะเลาะกันบ่อยมาก ๆ ค่ะ (ด้วยเรื่องที่งี่เง่ามากเลยพอมานึกตอนนี้) เรื่องที่กล่าวมาทั้งหมดในความไร้ระเบียบ  สามีที่บ้านก็เป็นค่ะ (และดูเหมือนสามีส่วนใหญ่ก็เป็นอย่างนี้ด้วย) เราก็บ่น ๆๆๆ   จนเมื่อก่อนทะเลาะกันบ่อย เดี๋ยวนี้บ่นน้อยลง เพราะเค้ารู้ละ ว่าควรทำอย่างไร จริง ๆ ยังมีอีกหลาย ๆ เรื่องที่ทะเลาะกันได้บ่อย ๆ นอกจากความไร้ระเบียบ ซึ่งก็ต้องค่อย ๆ คุยกันไป อีกอย่างที่ทำให้ประคับประคองมาได้จนถึงตอนนี้ (ย่างเข้าปีที่ 10 แล้วค่ะ) คงเป็นเพราะพอเข้าปีที่ 4 ก็ต้องห่างกัน (สามีเรียนโทต่ออยู่กรุงเทพฯคนเดียว   เรากะลูกย้ายมาอยู่ต่างจังหวัด) ทำให้คิดได้ว่า ทะเลาะกันไปก็เท่านั้น  พอห่างกันก็คิดถึงกัน นาน ๆ สามีกลับมาที   แถมอยู่ด้วยแค่ไม่กี่วัน ต่างก็พยายามใช้เวลาด้วยกันให้คุ้มค่าที่สุด  เพราะงั้นจะพยายามไม่ทะเลาะกัน  เอาใจใส่ซึ่งกันและกัน ตอนนี้สามีกลับมาอยู่ด้วยกันแล้ว  มีทะเลาะกันบ้าง งอนกันบ้าง แต่จะไม่ยืดเยื้อเหมือนเมื่อก่อน  พูดกันดี ๆ  แป๊บเดียวก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม เอาใจช่วยให้ผ่านไปได้ด้วยดีนะคะ จากคุณ : แม่เอิงกะน้องบิว เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 53 23:02:07

ความคิดเห็นที่ 54 เหมือนของเราเลย ... ทะเลาะกับเถียงกันบ่อยๆ 10 ปีแล้วแต่เึถียงกันทุกวันเลย ต้องมีการปรับตัวเรือยๆค่ะ ... ตอนนี้ก็ยังรักกันดี เรื่องไร้สาระที่สุดที่ทะเลาะกันคือ เรื่องตำแหน่งการวางของแปลงสีฟังอ่ะ  - - ทะเลาะกันบ้านแตกเลย แต่พออารมณ์หายเสียกันทั้งคู่ก็ดีกันเหมือนเดิมเพราะทะเลาะกันด้วยเรื่องไร้สาระทั้งนั้นเลย แต่ด้วยเรื่องแบบนี้แระ ทำให้เซ็งเหมือนกันอยากเป็นโสดเหมือนเดิม แต่ก็มีเรื่องดีๆมากมายเมื่ออยู่ด้วยกัน ... ตอนนี้ก็ทะเลาะมั่ง ดีกันมั่ง เป็นเรืองปกติไปแล้ว ^^ จากคุณ : ironeta เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 53 23:50:59

ความคิดเห็นที่ 55 แต่งงานมาปีนี้เข้า ๒๑ ปีแล้วไม่เคยมีปัญหากัน ช่วยกันคนละไม้ละมือ  ไม่เคยงอนกันข้ามชั่วโมง กุ๊ก ๆ กิ๊ก ๆ กันดีค่ะ ...แต่กลับมีปัญหาเพราะลูกสาววัยรุ่น หล่อนดีทุกอย่าง แต่เสียอย่างเดียวคือมันหาความเรียบร้อย ความเป็นระเบียบไม่ได้เลย ..ยิ่งกว่าสามีคุณอีก เรียกว่าไม่มีตรงไหนที่จะไม่มีของของมัน บางครั้งเห็นแล้วโมโหหนักจนขึ้นเสียงทะเลาะกัน พอทะเลาะกันเสร็จ แม่ก็มานัั่งคิดว่า คนที่มีลูกพิการนี่เขาก็ต้องดูแลลูกไปจนตาย งั้นเราก็คิดซะว่านังลูกเรามันปัญญาอ่อนแล้วกัน ..พอคิดได้เท่านี้ความสุขก็มาเยือนที่บ้านอีกหนค่ะ เรือ่งที่เล่ามาข้างบนก็เหมือนน้องกับสามี่นั่นแหละค่ะ อันไหนเราเก่งกว่าเราทำ อันไหนเขาเก่งกว่าให้เขาทำ แล้วมันก็จะไม่ทะเลาะกันค่ะ อีกอย่างให้คิดบวก ๆ ไว้ อย่างเช่นผ้าเช็ดเท้าที่เป็นก้อน ๆ ..น้องก้มลงเก็บ น้องได้ออกกำลังกาย ขยับแขนขยับขา ดีกับตัว คิดแบบนี้ค่ะ แล้วที่สำคัญมาก ๆ คือ เวลาทะเลาะกันจบแล้วคือจบ จบแล้วก็อย่าขุด อย่าเก็บเสื้อผ้าออกจากบ้าน และอย่าไปงอนกันข้ามวันเพราะมันจะทำให้อึดอัดทั้งคู่ค่ะ อย่างที่บ้านนี่เวลาเถียงกันเสร็จ อารมณ์บ่จอยทั้งคู่ก็มุมใครมุมมัน อย่างถ้าพอถึงเวลากินข้าวก้จะเรียกตามปกตินะว่า"ป๊ากินข้าว"  หรือหลังจากทะเลาะกันแล้วต้องออกไปซื้อของ ก็จะบอกเขาว่า "เค้าไปห้างฯ  ป๊าเอาอะไรหรือเปล่า"  หรือบางครั้งสามีเขาอ่านเจออะไรน่าสนใจก็จะเดินมาเล่าให้ฟัง มันก็จะคุยกันอัตโนมัติ ก็ค่อย ๆ ปรับตัวกันไป..เอาใจช่วยค่ะ จากคุณ : NATTI นัทตี้ เขียนเมื่อ : 27 เม.ย. 53 03:54:26

ความคิดเห็นที่ 56   สามีเราก็เป็น  แต่ไม่เยอะ  แต่เราแก้ปัญหาดังนี้ เราคิดว่า  บางครั้งตัวเราเองเรายังเปลี่ยนไม่ได้  แล้วจะให้เราไปเปลี่ยนคนอื่นหรือ  เป็นไปไม่ได้  ฉะนั้น  ปล่อยวาง   และ  ถ้าเราเห็นสามีเราไม่เก็บวางไว้ตรงนั้น  เราก็ไม่สนใจ และไม่เก็บ  ปล่อยให้เขาเรียนรู้ไป  อาจจะรำคาญลูกตา  แต่นี่คือการปรับเปลี่ยนเชิงพฤติกรรม   สุดท้ายเขาก็เก็บ   จนเดี๋ยวนี้สามีเราทำความสะอาดบ้านบ่อยกว่าเราอีก  และเก็บของเป็นระเบียบ โดยที่เราไม่ต้องบ่น   เรากับสามีไม่เคยทะเลาะกันเรื่องอย่างนี้   แต่เราชอบบ่นสามีเรื่องแอบเอาเงินไปแต่งรถมอไซด์มากกว่า  มันแพงและสิ้นเปลือง   แต่เรื่องอื่นไม่เคยมีปัญหาเลย  หรือ เรามองให้ไม่มีปัญหาก็ไม่รู้  แต่บ้านเราสะอาดมาก  และ เป็นระเบียบทุกอย่างน่ะ จากคุณ : คุณนายก้อ เขียนเมื่อ : 27 เม.ย. 53 06:58:10

ความคิดเห็นที่ 57   ขอบคุณทุกๆ คคห. มากเลยนะคะ ^^ อ่านแล้ว คิดอะไรได้เยอะเลยค่ะ คือบางทีคนเราเนี่ย อะไรๆ ก็รู้ดีอยู่นะคะ เหมือนเราเอง ถามว่ารู้มั้ย ทษฎีมันก็รู้อ่ะค่ะ ว่าชีวิตคู่ต้องทำแบบนี้นะ หนักนิดเบาหน่อยนะ ต้องอดทน ต้องเสียสละ ฯลฯ แต่พอเจอสถานการณ์จริง เจอซ้ำๆ ...สติแตกค่ะ... แหะๆ อะไรที่เคยคิดว่ารู้ ว่าต้องทำ ปลิวไปกับสายลมหมด แล้วที่ทะเลาะกัน มันไม่ใช่แค่เรื่องงานบ้าน แต่กลายเป็นว่าพอไม่พอใจกันเป็นพื้นฐานอยู่แล้ว ทีนี้พออยู่ด้วยกันก็มีแต่ขัดหูขัดตา แบบเธอทำอะไรไม่คิดถึงฉันเลย ไม่แคร์ ไม่ฟัง ไม่เอาใจใส่ ฯลฯ ต่างคนต่างก็คิดแต่มุมตัวเอง ทำเอาคนรักกันแทบจะกลายเป็นศัตรูกันไปเลยค่ะ แล้วเราเป็นประเภทแรงมายิ่งแรงกลับให้ยิ่งกว่า อาละวาดเปิดเปิง ทีนี้พอเค้าเริ่มไม่ยอมบ้าง ก็เลยทำให้ยิ่งเสียใจ คิดมากไปใหญ่โต แต่พอได้เข้ามาอ่านทุกๆ คคห. มันช่วยได้มากจริงๆ ค่ะ มันทำให้คิดได้ว่า ทุกคนก็มีปัญหาเหมือนกัน จริงๆ ปัญหาของเรามันไม่ได้ใหญ่โตเลยนะ เราคิดแต่มุมตัวเองเกินไปหรือเปล่า ยิ่งหลายๆ คคห. ยิ่งสะกิดให้เราฉุกคิดได้ว่า เออ จริงๆ เรารักกันนี่หว่า คนอื่นเรายังยอมได้เยอะแยะ ทำไมคนของเรา เราไม่เคยยอมเลย เราคาดหวังให้เค้ายอมเรา ดูแลเรา แต่เราทำกลับไปเพียงพอแล้วหรือยัง แล้วไอ้ที่เราคิดว่าเบื่อจริงเว้ย เบื่อๆๆๆ เค้ากำลังรู้สึกเหมือนเราหรือเปล่า ใช่ว่าเราเบื่อได้ฝ่ายเดียวเมื่อไหร่ เมื่อวานตอนนั่งรถกลับบ้านด้วยกัน (เค้ามารับเราที่ทำงานค่ะ) ในรถก็เงียบกริบ ไม่พูดกัน เราก็ลังเลอยู่นานค่ะ ด้วยความเคยชินที่ไม่ค่อยเป็นคนง้อ แต่ก็นึกถึง คคห. ของเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ในนี้ล่ะค่ะ แล้วก็ตัดสินใจ เอาวะ เอื้อมมือไปจับแขนสามีแล้วบอกว่า ดีกันเถอะนะ เท่านั้นเองค่ะ ทุกอย่างก็โอเคแล้ว เราคุยกัน สามีบอกว่า "ต่อไปผมจะพยายามมากขึ้น ทำเพื่อคุณมากขึ้น ผมไม่อยากให้คุณเสียใจอีก" แค่นั้น น้ำตาแทบจะไหลพรากเลยค่ะ รู้สึกผิดจุกอก ตลอดเวลาที่เราคิดโทษเค้าต่างๆ นานา เค้ากลับคิดว่าจะทำยังไงให้เราไม่ต้องทะเลาะกันอีก แต่ที่นิ่งเพราะต้องการเวลา แล้วก็รู้สึกว่าอยากให้เราเป็นฝ่ายง้อบ้าง เค้าบอกว่ารู้สึกเหมือนเราไม่แคร์เค้า และเค้าไม่มีค่ากับเราเลย ต้องเป็นฝ่ายตามง้อตลอด ไม่ว่าผิดหรือไม่ เค้าแค่อยากรู้สึกว่าเราแคร์บ้างเท่านั้นเอง ส่วนเรื่องอื่นๆ ที่คุยกัน ก็เหมือนหลายๆ คคห. ข้างบนบอกเลยค่ะ เค้ารู้สึกประมาณนั้นจริงๆ ด้วย เช่นอึดอัด อยากช่วยทำอะไรในบ้านเยอะๆ แต่ทำแล้วไม่ดี ก็กลัวถูกด่า กลัวทะเลาะกันอีก ส่วนที่เหลือที่ชุ่ยๆ ก็คงเป็นนิสัย แก้ลำบากจริงๆ อ่ะค่ะ สรุปว่าขอบพระคุณทุกท่าน ทุกคคห. ทุกแรงใจมากนะคะ แหะๆ แม่บ้านมือใหม่อย่างเรา บางทีเจอผงเข้าตา เขี่ยไม่ออกจริงๆ ต้องรบกวนให้ทุกคนช่วยเข้ามาเขี่ยๆ ปัดๆ บางคนก็กระทุ้งแรงๆ จะได้หาย ตาใสแจ๋ว มองเห็นโล่งสะดวกค่ะ ห้องนี้เป็นห้องที่อบอุ่นมาก ประทับใจ และขอบคุณมากจริงๆ ค่ะ ^^ จากคุณ : แม่บ้านมือใหม่ เขียนเมื่อ : 27 เม.ย. 53 07:40:32 A:127.0.0.1 X:58.9.130.132 TicketID:229655

ความคิดเห็นที่ 58 อ่านของพี่ NATTI แล้วขำมากค่ะ คิดแง่บวกดี จากคุณ : นิแอน เขียนเมื่อ : 27 เม.ย. 53 10:18:52

ความคิดเห็นที่ 59 ถ้ามีลูก คุณจะเปลี่ยนความสนใจทั้งหมดมาที่ลูก เพราะฉะนั้น เรื่องอื่น จิ๊บ ๆ ค่ะ จากคุณ : ดญ. หัวเหน่ง เขียนเมื่อ : 27 เม.ย. 53 10:37:16

ความคิดเห็นที่ 60 เท่าที่อ่านๆมา ตอบได้เลยว่า "ใช่เลย" นั่นคือ พฤติกรรมโดยปรกติ ของผู้ชายครับ ก็ต้องค่อยๆ ปรับ ค่อยๆจูน กันไป เริ่มจากอย่างง่ายๆก่อน แต่อย่าเริ่มด้วยการ"บ่น" ครับ เพราะผู้ชายจะเริ่มต่อต้าน และทำตรงกันข้ามทันที อาจจะต้องใช้เวลาซักพัก แต่ค่อยๆเป็น ค่อยๆไป เดี๋ยวเค้าก็จะรู้หน้าที่ตัวเองครับ จากคุณ : Neo31 เขียนเมื่อ : 27 เม.ย. 53 13:50:16

ความคิดเห็นที่ 61 อ่านกระทู้นี้แล้วมีกำลังใจมาเป็นกองเลยค่ะ.... แฟนเราก็ปกตินี่นา อิอิ จากคุณ : ชลันธ์ เขียนเมื่อ : 27 เม.ย. 53 23:50:35

ความคิดเห็นที่ 62 จขกท.เล่าได้แบบว่า....คิดว่าตัวเอง(>>>ยู) มานั่งเล่าอยู่เลย อิอิ เป็นอารมณ์เดียวกับยูตอนแต่งงานใหม่ๆเลยค่ะ ตอนนี้ก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปค่ะ แต่เรา"ชิน"แล้วววววว 555+ จากคุณ : ยู (#Lucky_nooyu#) เขียนเมื่อ : 28 เม.ย. 53 16:11:35

ความคิดเห็นที่ 63 Oh!!  มีคนหัวอกเดียวกันอยู่เยอะแยะเลยค่ะ อ่านเรื่องของเจ้าของกระทู้แล้วแอบยิ้ม  นึกว่ากำลังอ่านเรื่องของตัวเองอยู่  เพิ่งแต่งงานไม่นาน  ยังไฟแรงที่จะเปลี่ยนอีกฝ่ายนึงอยู่   เราแต่งมา 10 ปีแล้ว  ไม่เคยเปลี่ยนได้ค่ะ   จะเปลี่ยนได้ยังไงคะ ก็เค้าเป็นมนุษย์ต่างดาว!!!   เราเป็นชาวดาวศุกร์  เค้าเป็นชาวดาวอังคาร  วัฒนธรรมของดวงดาวก็ต่างกันแล้วค่ะ เมื่อเข้าใจแล้วว่ามาจากดาวคนละดวง  ก็ไม่ต้องโกรธหรอกค่ะที่เค้าไม่เข้าใจเรา  ก็ภาษาต่างดาวมันต้องค่อยๆปรับนะคะ  หุ หุ เวลาเราโกรธสามีเรา   เราชอบเรียกเค้าว่ามนุษย์ดาวอังคาร     แล้วก็จะหายโกรธ  เพราะโกรธไปเค้าก็ไม่เข้าใจอยู่ดี ขอให้รักกันมากๆ นะคะ  ^ ^ จากคุณ : สาวผมสั้น เขียนเมื่อ : 29 เม.ย. 53 01:10:12

ความคิดเห็นที่ 64 นิสัย ผู้ชายเหมือนกันอย่างนี้แหละค่ะ ไม่ค่อยเรียบร้อย ต้องตามเก็บตลอด แต่ก็สนุกดีค่ะ ก็ผู้ชายนี่ค่ะ คิดไรมาก  อย่าทำให้เป็นเรื่องใหญ่ไปเลยค่ะ    ก่อนแต่งไม่รู้ยังไง  แต่ว่า หลังแต่งมีความสุขมากค่ะ  กิน เที่ยว  มีความสุขมาก ๆ ค่ะ จากคุณ : jppj เขียนเมื่อ : วันแรงงาน 53 13:24:48