ความคิดเห็นที่ 1 เด็กพิเศษ (Special Child) ตอนนี้ในห้องชานเรือนคงได้ยินคำนี้บ่อยๆ แต่บางคนอาจจะยังสงสัยและไม่แน่ใจว่า และเด็กแบบไหนหรือที่เป็นเด็กพิเศษ บางคนนึกถึงเด็กที่มีความสามารถพิเศษ บางคนนึกถึงเด็กที่มีความบกพร่อง   แต่จริงๆ แล้วเมื่อกล่าวถึงเด็กพิเศษ มาจากคำเต็มว่า “เด็กที่มีความต้องการพิเศษ” หมายถึงเด็กกลุ่มที่จำเป็นต้องได้รับการดูแล ช่วยเหลือเป็นพิเศษ เพิ่มเติมจากวิธีการตามปกติ ทั้งในด้าน การใช้ชีวิตประจำวัน การเรียนรู้ และการเข้าสังคม เพื่อให้เด็กได้รับการพัฒนาเต็มตามศักยภาพของเขาเอง โดยออกแบบการดูแล ช่วยเหลือเด็ก ตามลักษณะความจำเป็น และความต้องการของเด็กแต่ละคน เด็กพิเศษ อาจแบ่งได้เป็น 3 กลุ่มคือ 1. เด็กที่มีความสามารถพิเศษ 2. เด็กที่มีความบกพร่อง 3. เด็กยากจนและด้อยโอกาส ซึ่งเด็กแต่ละกลุ่ม มีความจำเป็นต้องได้รับการดูแลช่วยเหลือเป็นพิเศษเหมือนกัน แต่ด้วยวิธีการที่แตกต่างกัน ตามความเหมาะสมของเด็กแต่ละกลุ่ม  ซึ่งจะกล่าวต่อไปนะคะ จากคุณ : เรือใบบนสายรุ้ง เขียนเมื่อ : 7 มิ.ย. 53 11:56:01

ความคิดเห็นที่ 2 1 ) เด็กที่มีความสามารถพิเศษ จริงๆ แล้ว บางท่านอาจคิดว่าเด็กเก่งก็ดีแล้วนิ ไม่เห็นต้องช่วยอะไรเลย หรือไม่ก็ให้เรียนพิเศษอย่างเดียว ทำให้เด็กกลุ่มนี้มักไม่ค่อยได้รับการดูแล ช่วยเหลืออย่างจริงจัง เนื่องจาก ไม่มีปัญหาที่เห็นได้ชัด และบางครั้งยังไปเพิ่มความกดดันให้เด็กขึ้นไปอีก เพราะคิดว่าน่าจะทำได้ดีกว่านี้ และบางครั้งวิธีการเรียนรู้ในแบบปกติ  ก็ไม่ตอบสนองความต้องการในเรียนรู้ของเด็ก ทำให้เกิดความเบื่อหน่าย จึงไม่สามารถแสดงความสามารถที่มีอยู่เต็มตามศักยภาพและยังสร้างปัญหาต่อไปอีก อาจแบ่งได้ย่อย ๆ เป็น 3 กลุ่ม คือ • เด็กที่มีระดับสติปัญญาสูง คือ กลุ่มเด็กที่มี ระดับสติปัญญา (IQ) ตั้งแต่ 130 ขึ้นไป • เด็กที่มีความสามารถพิเศษเฉพาะด้าน อาจไม่ใช่เด็กที่มีระดับสติปัญญาสูง แต่มีความสามารถพิเศษเฉพาะด้านที่โดดเด่นกว่าคนอื่นในวัยเดียวกัน อาจเป็นด้าน คณิตศาสตร์ - ตรรกศาสตร์ การใช้ภาษา ศิลปะ ดนตรี กีฬา การแสดง ฯลฯ • เด็กที่มีความคิดสร้างสรรค์ 2) เด็กที่มีความบกพร่อง ในทางการศึกษา ได้มีการกำหนดประเภทของเด็กที่มีความบกพร่อง หรือ เด็กพิเศษออกเป็น 9 ประเภท คือ 1. เด็กที่มีความบกพร่องทางการเห็น 2. เด็กที่มีความบกพร่องทางการได้ยิน 3. เด็กที่มีความบกพร่องทางสติปัญญา  (Intellectual Disabilities) 4. เด็กที่มีความบกพร่องทางร่างกายและการเคลื่อนไหว 5. เด็กที่บกพร่องทางการเรียนรู้ (Learning Disabilities) 6. เด็กที่มีบกพร่องทางอารมณ์ และพฤติกรรม 7. เด็กออทิสติก 8. เด็กสมาธิสั้น 9. เด็กที่มีความบกพร่องซ้ำซ้อน 3 ) เด็กยากจนและด้อยโอกาส อันนี้เป็นเด็กกลุ่มที่ถูกลืมที่สุด คือเด็กที่อยู่ในครอบครัวที่มีฐานะยากจน ขาดแคลนปัจจัยที่จำเป็นในการเจริญเติบโต และการเรียนรู้ของเด็ก รวมถึงกลุ่มเด็กที่ด้อยโอกาสทางการศึกษาจากสาเหตุอื่นๆ เช่น เด็กเร่ร่อน เด็กถูกใช้แรงงาน เด็กต่างด้าว ฯลฯ   ซึ่งจริงๆ แล้วเด็กพวกนี้ก็ต้องการการดูแลและเอาใจใส่เป็นพิเศษเช่นเดียวกัน ทั้งการจัดการศึกษา บางครั้งยังรวมไปถึงการจัดสภาพแวดล้อมที่ดีให้เด็กอีกด้วย แต่คำว่า "เด็กพิเศษ" ในปัจจุบันมักหมายถึง กลุ่มเด็กที่มีความบกพร่องเท่านั้น ส่วนเด็กที่มีความสามารถพิเศษ กับกลุ่มเด็กยากจนและด้อยโอกาส มักไม่ค่อยเรียกว่าเป็นเด็กพิเศษ ทวีศักดิ์ สิริรัตน์เรขา. เด็ก พิเศษ. [Online] 2549; Available from: URL: http://www.happyhomeclinic.com/sp01-specialchild.htm จากคุณ : เรือใบบนสายรุ้ง เขียนเมื่อ : 7 มิ.ย. 53 11:58:17

ความคิดเห็นที่ 3 ต่อไปขอกล่าวถึงเด็กที่มีความบกพร่อง หรือที่เรียกกันว่าเด็กพิเศษ นะคะ อาจจะมีบางกลุ่มที่เคยสัมผัสมา ก็จะมีเรื่องยกตัวอย่างให้ฟังชัดเจนมากขึ้น = เด็กที่มีความบกพร่องทางการมองเห็น= เด็กที่มีความบกพร่องทางการเห็น หมายถึงเด็กที่มองไม่เห็น (ตาบอดสนิท) หรือพอเห็นแสงเลือนรางและมีความบกพร่องทางสายตาทั้งสองข้าง โดยมีความสามารถในการเห็นได้ไม่ถึงหนึ่งส่วนสองของคนสายตาปกติ จำแนกได้ 2 ประเภท คือ 1. เด็กตาบอด หมายถึง เด็กที่มองไม่เห็น หรืออาจจะมองเห็นบ้างไม่มากนัก แต่ไม่สามารถใช้สายตาให้เป็นประโยชน์ในการเรียนได้ 2. เด็กสายตาเลือนลาง หมายถึง เด็กที่มีความบกพร่องทางสายตา สามารถมองเห็นแต่ไม่ เท่ากับเด็กปกติ เด็กกลุ่มนี้จริงๆ แล้วสามารถเรียนร่วมกับเด็กปกติได้ แต่ต้องไปพัฒนาทักษะ การอ่านและเรียนรู้ตัวอักษรก่อน บางครั้งจึงมีความจำเป็นที่จะต้องไปเรียนโรงเรียนเฉพาะทางที่มีความพร้อมในการสอนก่อนถึงจะมาเรียนในโรงเรียนเรียนร่วมได้ จากคุณ : เรือใบบนสายรุ้ง เขียนเมื่อ : 7 มิ.ย. 53 12:00:22

ความคิดเห็นที่ 4 =เด็กที่มีความบกพร่องทางการได้ยิน= แบ่งได้เป็น 2 ประเภท คือ 1.เด็กหูตึง หมายถึง เด็กที่มีการได้ยินเหลืออยู่บ้าง สามารถช่วยเหลือได้โดยอาศัยเครื่องช่วยฟัง เด็กหูตึงจะมีระดับการได้ยินในหูที่ดีกว่า อยู่ระหว่าง 26-89เดซิเบล ซึ่งคนปกติจะมีระดับการได้ยินอยู่ระหว่าง0-25 เดซิเบล 2. เด็กหูหนวก หมายถึง  เด็กที่สูญเสียการได้ยินในหูข้างที่ดีตั้งแต่ 90 เดซิเบลขึ้นไปไม่สามารถได้ยิน เสียงพูด อาจรับรู้เสียงบางเสียงได้จากการสั่นสะเทือน ที่โรงเรียนมีเด็กบกพร่องทางการได้ยินอยู่ 1 คนค่ะ เด็กบกพร่องทางการได้ยินไม่จำเป็นว่าต้องหูหนวกนะคะ อย่างที่โรงเรียน เค้าได้ยินไม่ชัดเจน ต้องใส่เครื่องช่วยฟัง น้องนัด ถูกโรงเรียนอนุบาลที่มีชื่อเสียงพอสมควรในจังหวัดเชิญออกมา และให้ไปเรียนโรงเรียนโสต เนื่องจากคิดว่าน้องนัดจะเรียน ป.1 ร่วมกับเพื่อน ๆ ไม่ได้ เหตุผลซ่อนเร้นอีกประการที่ผู้ปกครองไม่ทราบคือ โรงเรียนไม่อยากให้ผลการสอบระดับชาติและระดับของโรงเรียนตกต่ำ ทั้ง ๆ ที่เค้าก็แยกประเภทนักเรียนไว้ให้แล้ว คุณยายของน้องนัด จึงได้มาติดต่อที่โรงเรียน เนื่องจากน้องไม่ได้หูหนวก ผู้ปกครองจึงไม่ต้องการให้ไปเรียนในโรงเรียนโสต โรงเรียนจึงได้รับไว้ในห้อง ป.1 คุณครูประจำชั้นในตอนแรกก็ไม่แน่ใจว่าน้องจะเรียนได้หรือไม่ เนื่องจากน้องนัดเป็นเด็กเงียบ ไม่ค่อยพูด และสื่อสารกับคนอื่น ๆ ปีแรกที่มาเรียนน้องแทบจะไม่พูดกับคนอื่นเลย นอกจากครูประจำชั้น ซึ่งต้องไปเรียนวิธีการพูด การออกเสียง และต้องสอนเสริมให้ในกรณีที่น้องเรียนไม่ทัน (ห้อง  ป.1 ปีนั้นมีเด็กพิเศษ 6 คน เรียนร่วมกับเด็กปกติ 25 คน) จนต่อมาน้องเริ่มพูดคุย และเล่นกับเพื่อนมากขึ้น ซึ่งอาจจะพัฒนาได้ช้ากว่านี้ ถ้าต้องไปเรียนในโรงเรียนเฉพาะทาง จนตอนนี้น้องนัดอยู่ ป.4 แล้วค่ะ มีสังคมเช่นเดียวกับเด็กปกติทั่วไป ปีที่แล้ว น้องได้ไปแข่งขันในงานศิลปหัตถกรรมระดับชาติ ได้รางวัลชนะเลิศอันดับ 1 ในการแข่งขันคัดลายมือ ทำให้ครูและผู้ปกครองภูมิใจมาก คุณครูประจำชั้นของน้องนัดก็ได้รางวัลครูดีเด่นด้านการสอนเด็กพิเศษในงานวันครูปีที่แล้ว ทั้งๆ ที่ไม่ได้จบการศึกษาพิเศษเลย จากคุณ : เรือใบบนสายรุ้ง เขียนเมื่อ : 7 มิ.ย. 53 12:03:28

ความคิดเห็นที่ 5 =เด็กที่มีความบกพร่องทางสติปัญญา= เด็กที่มีความบกพร่องทางสติปัญญา หมายถึง เด็กที่มีพัฒนาการด้านร่างกาย สังคม อารมณ์ ภาษาและสติปัญญาล่าช้ากว่าเด็กปกติ เมื่อวัดสติปัญญาโดยใช้แบบทดสอบมาตรฐานแล้วปรากฎว่ามีสติปัญญาต่ำกว่าเด็กปกติโดยทั่วไป แบ่งตามระดับความรุนแรงออกเป็น 4 ระดับคือ 1. เด็กที่มีความบกพร่องทางสติปัญญาระดับน้อย (เชาว์ปัญญา 50-70) เป็นเด็กที่มีความบกพร่องทางสติปัญญาที่เรียนหนังสือได้ 2. เด็กที่มีความบกพร่องทางสติปัญญาระดับปานกลาง (เชาว์ปัญญา 35-49) เป็นเด็กที่พอฝึกอบรมได้ 3. เด็กที่มีความบกพร่องทางสติปัญญาระดับรุนแรง (เชาว์ปัญญา20-34) เป็นเด็กที่ต้องได้รับการฟื้นฟูสมรรถภาพทางการแพทย์และได้รับการดูแลที่เหมาะสม 4. เด็กที่มีความบกพร่องทางสติปัญญาระดับรุนแรงมาก(เชาว์ปัญญาต่ำกว่า 20) เป็นเด็กที่มีความบกพร่องทางสติปัญญาที่มีความจำกัดเฉพาะด้านต้องได้รับการฟื้นฟูสมรรถภาพทางการแพทย์และได้รับการดูแลอย่างใกล้ชิด ขอเล่าถึงเด็กชั้นโต ๆ บ้าง ปีที่แล้วนักเรียนชั้น ม.3 ในห้องที่มีเด็กพิเศษเยอะมาก ๆ คือ 5 ต่อนักเรียนปกติ 25 คน (จริงๆ แล้วน่าจะมีเด็ก LD เยอะกว่านี้อีก แต่ผู้ปกครองไม่ยอมรับ+พาเด็กไปตรวจ) 3 คนในกลุ่มนี้เป็นเด็กบกพร่องทางสติปัญญา IQ 50-70 ไม่เกินนี้ เด็กกลุ่มนี้ไม่สามารถเรียนคณิตศาสตร์ยากๆ ในระดับม.3 ได้ จึงเป็นหน้าที่ของครูที่จะหาบทเรียนที่เหมาะสมให้กับเด็กแต่ละคน  (ส่วนใหญ่เป็นบวกลบคูณ หาร และแก้โจทย์เกี่ยวกับสถานการณ์ในชีวิตประจำวัน)   แต่กลับมีความสามารถในด้านศิลปะและคอมพิวเตอร์ ทางโรงเรียนจึงได้พัฒนาในเรื่องนี้มากขึ้น ปรากฏว่า ปีที่แล้วก็ได้ไปชนะการแข่งขันคอมพิวเตอร์ระดับภาค และได้เป็นตัวแทนไปแข่งในระดับประเทศ ซึ่งเด็ก ๆ ก็ภูมิใจมาก ถึงแม้จะเรียนไม่เก่งในวิชาอื่นๆ แต่ยังมีจุดที่เค้าถนัดและทำได้ดี ตอนนี้ได้ไปเรียนต่อวิทยาลัยสารพัดช่าง ทางคอมพิวเตอร์แล้ว จากคุณ : เรือใบบนสายรุ้ง เขียนเมื่อ : 7 มิ.ย. 53 12:05:04

ความคิดเห็นที่ 6 =เด็กที่มีความบกพร่องทางด้านร่างกายหรือการเคลื่อนไหว= เด็กที่มีความบกพร่องทางด้านร่างกายหรือการเคลื่อนไหว หมายถึง เด็กที่มีความผิดปกติของแขน ขา หรือลำตัวรวมถึงศีรษะ เป็นเด็กที่มีความผิดปกติบกพร่องหรือสูญเสียอวัยวะส่วนใดส่วนหนึ่งของร่างกายทำให้ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ดีเท่าคนปกติ มีความบกพร่องทางการ เคลื่อนไหว การทรงท่า มีปัญหาเรื่องการควบคุมการทำงานของกล้ามเนื้อ     เช่น   มีความยากลำบากในการเคลื่อนไหวแขนและขาหรือไม่สามารถเคลื่อนไหวแขนหรือขาได้ แต่ไม่ได้หมายถึงเด็กที่มีความบกพร่องทางการมองเห็นและเด็กที่มีความบกพร่องทางการได้ยิน แม้ว่าดวงตาและระบบการได้ยินเป็นส่วนหนึ่งของร่างกายก็ตาม มีเคสอีกแล้ว น้องธม ตอนนี้อยู่  ป.4 ห้องเดียวกับน้องนัดนั่นแหล่ะค่ะ   ปีที่แล้วมาโรงเรียนไม่ได้เนื่องจากเป็นโรคกล้ามเนื้อสลาย (Muscular Dystrophy) ซึ่งเกิดจากความเสื่อมของกล้ามเนื้อ โดยกล้ามเนื้อจะค่อย ๆ อ่อนแรงลง จนในที่สุดจะหยุดการเจริญเติบโต ปีที่แล้วคุณครูต้องไปสอนน้องที่บ้าน เนื่องจากไม่มีรถไปรับ ไม่มีเงินจ่ายค่ารถ ปิดเทอมคุณแม่เลยมาลาออก บอกว่าจะพาไปอยู่ภูเก็ตด้วย เนื่องจากหมอบอกว่าน้องคงอยู่ได้อีกไม่นาน  เพราะกล้ามเนื้อเสื่อมไปเยอะแล้ว แต่คุณยายไม่อยากให้ไป เพราะต้องไปอยู่คนเดียวตอนคุณแม่ทำงาน ปีนี้โรงเรียนจึงได้ให้รถโรงเรียนไปรับน้องที่บ้านฟรี เนื่องจากน้องต้องนั่งรถเข็นตลอดเวลา จึงได้จัดให้เรียนชั้นที่ 1 เพื่อน ๆ ไม่ได้มีปัญหาเลยกับการที่น้องธม มาเรียนร่วม และยังชอบแย่งกันเพื่อเข็นรถพาน้องธมไปที่ต่าง ๆ ในโรงเรียนตอนพัก   เดือนกว่า ๆ ที่ผ่านมา คุณยายบอกว่าน้องมีความสุขขึ้นมาก เนื่องจากน้องมีเพื่อน มีสังคม และมีสุขภาพจิตที่ดี แต่ก็ยังไม่รู้ว่าน้องจะอยู่ได้อีกนานเท่าไหร่ ใครมีข้อมูลเกี่ยวกับโรคนี้ช่วยกันแชร์ด้วยนะคะ จากคุณ : เรือใบบนสายรุ้ง เขียนเมื่อ : 7 มิ.ย. 53 12:08:51

ความคิดเห็นที่ 7 ไปประชุมก่อนค่ะ ตอนเย็นเลิกเรียนแล้วเดี๋ยวจะมาเขียนต่อ จากคุณ : เรือใบบนสายรุ้ง เขียนเมื่อ : 7 มิ.ย. 53 12:09:32

ความคิดเห็นที่ 8 อ่านแล้วรู้สึกดีจังเลยค่ะที่มีโรงเรียนดีๆอย่างนี้อยู่ จากคุณ : ALP Blossom เขียนเมื่อ : 7 มิ.ย. 53 12:12:16

ความคิดเห็นที่ 9 vote กัน ไว้อ่าน จากคุณ : rainfull เขียนเมื่อ : 7 มิ.ย. 53 12:14:00

ความคิดเห็นที่ 10   เข้ามาขอบคุณค่ะ ที่ได้อ่านสิ่งดีๆ จากคุณ : rin&child เขียนเมื่อ : 7 มิ.ย. 53 12:41:53

ความคิดเห็นที่ 11 ขอบคุณนะคะที่หาสิ่งดีๆมาให้อ่าน.... อ่านเรื่องน้องเจวีแล้ว ไม่มีคำพูดค่ะ มันจุกๆ ขอให้แม่น้องที่เป็นเด็กพิเศษทุกคนสู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : แม่น้องมานามิ เขียนเมื่อ : 7 มิ.ย. 53 14:07:18

ความคิดเห็นที่ 12 โหวตค่ะ แล้วจะกลับมาอ่านต่อนะคะ จากคุณ : bodiamond1 เขียนเมื่อ : 7 มิ.ย. 53 14:30:43

ความคิดเห็นที่ 13 รออ่านต่ออยู่นะคะ โหวตให้แล้วค่ะ จากคุณ : ปรารถนาให้ฝนพรำอยู่ร่ำไป เขียนเมื่อ : 7 มิ.ย. 53 15:22:42

ความคิดเห็นที่ 14 มาขอโหวตให้ด้วยนะคะ ดิฉันเชื่อว่ายังมีคนในสังคมส่วนหนึ่งที่ไม่ได้ใจร้ายเกินไป ให้โอกาสและให้กำลังใจกับคุณแม่และน้องๆที่เป็นเด็กพิเศษทุกคน ขอให้เติบโตและยืนหยัดอย่างเข้มแข็งบนโลกใบนี้นะคะ อีกด้านหนึ่งมีสิ่งสวยงามอยู่เสมอค่ะ จากคุณ : Padd Ja เขียนเมื่อ : 7 มิ.ย. 53 15:28:11

ความคิดเห็นที่ 15 เข้ามาโหวตและให้กำลังใจกับรร. บุคลากร และบุคคลที่คิดดี ทำดีค่ะ ^^ จากคุณ : มดแดง (mpl2004) เขียนเมื่อ : 7 มิ.ย. 53 15:34:43

ความคิดเห็นที่ 16 คุณครู สอนอยู่ที่ไหนค่ะ ทั้งผู้บริหาร และบุคลากรทุกๆ ท่าน ประเสริฐ มากๆเลยคะ ที่ให้โอกาส น้องๆ เหล่านั้น ขอให้ พระคุ้มครอง ทั้งผู้บริหาร บุคลากรทุกๆ ท่าน และน้องๆ นะค่ะ จากคุณ : แม่หมูตัวกลม เขียนเมื่อ : 7 มิ.ย. 53 15:39:38

ความคิดเห็นที่ 17 ขอบคุณที่ยังมีโรงเรียนแบบนี้อยู่ค่ะ จากคุณ : lavitra เขียนเมื่อ : 7 มิ.ย. 53 16:12:24

ความคิดเห็นที่ 18 ได้ข้อมูลดีๆครับ จากคุณ : korakots14 เขียนเมื่อ : 7 มิ.ย. 53 17:09:06

ความคิดเห็นที่ 19 ดีจังเลยครับ การที่บางคนดูไม่มีความสุขกับการที่มีเด็กพิเศษเรียนในห้องเรียนหรืออยู่ในโรงเรียน ประการแรกอาจจะมองว่า โรคหรือความบกพร่องที่เด็กพิเศษเป็น จะติดมาถึงลูกตัวเองหรือเปล่า ประการสอง กลัวครูมีเวลาให้ไม่พอในการดูแลเด็กทั้งชั้นเรียน เพราะมัวแต่มาดูแลเด็กพิเศษ ประการสาม เกรงว่าลูกจะเลียนพฤติกรรมเด็กพิเศษ ประการสี่ กลัวเด็กพิเศษมาทำร้ายลูกตนเอง อย่าว่าแต่ผู้ปกครองเลยนะครับ โรงเรียนบางโรงเรียน ครูก็ยังกลัวครับ ไม่น่าแปลกนะ ที่ครูบางคนจะกลัว อาจเพราะไม่เคยได้สัมผัสเด็กกลุ่มนี้มาก่อน เดี๋ยวนะระบบการดูแลของกระทรวงศึกษาธิการ ให้เด็กพิเศษได้รับบริการการศึกษาตามสิทธิเขามากขึ้น ดูตัวกฎหมายนะครับ ตั้งแต่รัฐธรรมนูญ  พรบ.การศึกษา ฯ มีกำหนดไว้หมดครับ ว่าเด็กพิเศษ มีสิทธิเรียนในโรงเรียนทั่วไปได้ เท่าเทียมกับคน ทั้งที่จริงๆแล้วเด็กพิเศษก็คือ คนเหมือนกัน ถ้าถามคุณครูที่มีเด็กเหล่านี้อยู่ในห้อง จะเห็นถึงทัศนคติที่เปลี่ยนแปลงไป อย่างเด็กที่มีความบกพร่องทางร่างกาย ครูหรือผู้ปกครองอาจจะคิดว่า ทำอะไรไม่ได้ ซึ่งที่จริงแล้ว สมองเขาปกติครับ เพียงอาจเคลื่อนไหวลำบาก พูดไม่ชัด แต่ถ้าถามตอบกันดูสิ จะเห็นถึงความปราดเปรื่องนะครับ ผมเคยเห็นเด็กต่างจังหวัด เดินไม่ได้ ขึ้นชั้นเรียนก็จะจอดwheelchair ไว้ข้างล่าง แล้วใช้การถัดตัวเองขึ้นบันไดไปเรียน วิชาพละ เด็กคนนี้ก็เล่นฟุตบอลครับ เล่นทุกอย่าง   ว่ายน้ำเป็นด้วยครับ เห็นไหมครับ ว่า แค่เปิดโอกาส จะเห็นความสามารถของเขา คุณครูโรงเรียนนี้น่าจะมีความสุขนะครับ เดี๋ยวจะมาแชร์ด้วยครับ จากคุณ : DekChaiDam เขียนเมื่อ : 7 มิ.ย. 53 17:15:21

ความคิดเห็นที่ 20 ขอบคุณที่มาตั้งกระทู้ให้ความรู้แบบนี้ค่ะ เป็นเรื่องดีเพราะคนไทยยังมีความเข้าใจเกี่ยวกับเด็กพิเศษน้อยมากๆค่ะ จะรออ่านตอนต่อไปนะคะ ป.ล. ลูกชายดิฉันก็เป็นเด็กพิเศษค่ะ แต่เป็นเด็กที่มีความสามารถเป็นพิเศษคือระดับไอคิว 142 แต่มีภาวะสมาธิสั้น ADHD ร่วมด้วยค่ะ จากคุณ : Kinny เขียนเมื่อ : 7 มิ.ย. 53 19:06:48

ความคิดเห็นที่ 21 เข้ามาช่วยดันกระทู้ และหาความรู้ไปพร้อม ๆ กันค่ะ จากคุณ : สรณธรรม เขียนเมื่อ : 7 มิ.ย. 53 19:35:46

ความคิดเห็นที่ 22 เป็นกระทู้ที่ดีมากเลยค่ะ เหมือนหยดน้ำสร้างความชุ่มชื้นให้หัวใจ หลังจากแห้งผากจากกระทู้น้องเจวี ไม่ทราบว่าที่โรงเรียนมีปัญหาเหมือนที่เกิดกับ ผู้ปกครองเพื่อนร่วมห้องน้องเจวี หรือเปล่าคะ ถ้ามี มีวิธีการรับมืออย่างไรคะ ขอให้คุณ จขกท. มีความสุขมากๆนะคะ จากคุณ : loveleklek เขียนเมื่อ : 7 มิ.ย. 53 20:46:04

ความคิดเห็นที่ 23 http://topicstock.pantip.com/family/topicstock/2008/07/N6770504/N6770504.html จากคุณ : sweetice (sweetice) เขียนเมื่อ : 7 มิ.ย. 53 22:55:09

ความคิดเห็นที่ 24   ขอให้กระทู้ดีๆ...แบบนี้.ไปถึงคุณครูและผู้ปกครองที่ใจแคบกีดกันน้องๆๆเด็กพิเศษ. อ่านแล้วหูตาจะได้สว่าง. จากคุณ : แม่น้องอิ๊งค์ เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 53 13:14:50

ความคิดเห็นที่ 25 กลับมาต่อแล้วค่ะ ขอโทษที่มาช้านะคะ ช่วงนี้ยุ่งๆ นิดหน่อย พอดีเด็กจะสอบ NT ไม่รู้จะสอบอะไรกันนักกันหนาค่ะ  สดุุดีการศึกษาไทย สำหรับท่านที่ถามถึงชื่อโรงเรียนนะคะ ขออนุญาตไม่บอกชื่อโรงเรียนนะคะ ขอตอบแค่ว่าเป็นโรงเรียนเล็ก ๆ ในภาคอีสานค่ะ คห. 19 คุณ DekChaiDam คะ เป็นอย่างที่คุณพูดจริง ๆค่ะ พรบการศึกษาเราเปิดโอกาสให้เด็กกลุ่มนี้มาก ๆ แต่่ในทางปฏิบัติแล้วยากค่ะ ขนาดโรงเรียนรัฐบาลให้เงินเพิ่มครูยังไม่ค่อยมีคนอยากทำเลยค่ะ  เพราะเหนื่อยมาก ๆ ถ้าไม่ใจรักจริง ๆ ก็ยากค่ะ สำหรับตัวเองตอนมาสอนใหม่ๆ ก็รู้สึกว่าสอนยากอ่ะค่ะ ไม่ได้กลัวว่าเค้าจะรบกวนอะไรนะคะ แต่ว่ากลัวเค้าไม่ได้อย่างที่เราสอน ปีแรกนี่เครียดมากๆๆๆๆ แต่ว่าหลังจากที่เราสัมผัสเค้าจริง ๆ แล้ว พอทำ IEP วัดเค้าตามศักยภาพ และพัฒนาเค้าตามศักยภาพจริง ๆ พบว่าเค้าทำได้ค่ะ ทำได้จริงๆ อาจจะใช้เวลาบ้าง แต่เค้าทำได้ค่ะ จากคุณ : เรือใบบนสายรุ้ง เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 53 18:54:52

ความคิดเห็นที่ 26 ต่อค่ะ = เด็กที่มีปัญหาทางการเรียนรู้ = เด็กที่มีปัญหาเกี่ยวกับการเรียนรู้ คือเด็กที่มีความบกพร่องเกี่ยวกับกระบวนการทางจิตวิทยา บกพร่องนี้เกียวกับทั้งภาษาพูดและทั้งภาษาเขียน เด็กมีปัญหาทางด้านการฟัง การคิด การพูด  การอ่าน การสะกดคำ หรือการเรียนวิชาคณิตศาสตร์ รวมไปถึงเด็กที่มีความบกพร่องทางการรับรู้ แต่ไม่รวมถึงเด็กที่มีปัญหาบกพร่องทางด้านสายตา ทางการได้ยิน และทางการเคลื่อนไหว ปัญญาอ่อนหรือเด็กที่มีความบกพร่องทางสติปัญญา ความบกพร่องทางด้านอารมณ์และความเสียเปรียบทางสภาพแวดล้อม ความบกพร่องในการเรียนรู้แบ่งออกเป็น 3 กลุ่มหลัก คือ 1. ความบกพร่องด้านการอ่าน (Reading Disorder) อ่านหนังสือไม่ออกเลย หรืออ่านหนังสือได้ไม่เหมาะสมตามวัย เช่น สะกดไม่ถูก อ่านตกหล่น อ่านทีละตัวอักษรได้แต่ผสมคำไม่ได้ แยกแยะพยัญชนะที่คล้ายกันไม่ออก (ก - ถ - ภ) ทั้งๆที่เด็กดูมีความฉลาดรอบรู้ในด้านอื่นๆ ถ้ามีใครเล่าเรื่องให้ฟังจะเข้าใจดี เรียนรู้จากการเห็นภาพ และการฟัง จะทำได้ดี แต่ถ้าให้อ่านเองจะไม่ค่อยรู้เรื่อง จับใจความไม่ได้ 2. ความบกพร่องด้านการเขียน (Disorder of Written Expression) มีปัญหาในด้านการเขียนหนังสือ ตั้งแต่เขียนหนังสือไม่ได้ทั้งๆที่รู้ว่าอยากจะเขียนอะไร เขียนตกหล่น สลับตำแหน่ง หรือผิดตำแหน่ง เขียนไม่เป็นประโยคที่สมบูรณ์ ใช้คำเชื่อมไม่ถูกต้อง เว้นวรรคตอนหรือย่อหน้าไม่ถูกต้อง จนทำให้ผู้อ่านไม่สามารถเข้าใจความหมายที่ผู้เขียนต้องการสื่อได้ถูกต้อง 3. ความบกพร่องด้านการคำนวณ (Mathematics Disorder) มีปัญหาในด้านการคำนวณ ตามระดับความรุนแรง หลากหลายรูปแบบ เช่น มีความสับสนเกี่ยวกับเรื่องตัวเลข ไม่เข้าใจเรื่อง การบวก ลบ คูณ หาร ไม่สามารถแปลโจทย์ปัญหาเป็นสัญลักษณ์ทางคณิตศาสตร์ มีการคำนวณที่ผิดพลาด ตกหล่นเกี่ยวกับเรื่องตัวเลขเป็นประจำ ปัจจุบันเด็กที่บกพร่องทางการเีรียนรู้พบมากที่สุดค่ะ เยอะมาก ๆ แต่ว่าเด็กพวกนี้ส่วนใหญ่จะถูกมองว่าเป็นเด็กที่่เรียนช้า เรียนอ่อน บางคนอาจถูกมองว่าเป็นเด็กไม่ตั้งใจเรียน ไม่ชอยเรียน เนื่องจากเด็กที่เป็นLD บางคนเป็นเฉพาะในบางด้าน เช่นเฉพาะทางการอ่่าน หรือเป็น LD เฉพาะทางคณิตศาสตร์เท่านั้น แต่เรียนภาษาไทยได้ ทำให้สังเกตได้ยากมาก ๆ และผู้ปกครองไม่ยอมรับ เด็กที่เป็น LD ส่วนใหญ่ที่เคยเจอมา (ประสบการณ์ส่วนตัวนะคะ) พบว่าจะ IQ ค่อนข้างสูงด้วยซ้ำ แต่ว่าบางครั้งครูหรือผู้ปกครองไม่เข้าใจ ทำให้เด็กไม่อยากเรียน และแสดงพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมออกมา บางครั้งครูบอกว่าให้พาเด็กไปพบหมอ วัด IQ ก็ไม่ยอมพาไป บอกว่าลูกไม่บ้า (ซะอย่างนั้น) เคส LD นี้ส่วนใหญ่คุณหมอจะไม่ออกบัตรพิการให้ค่ะ เนื่องจาก LD นี้พัฒนาได้ และรักษาดีขึ้นได้ ทำให้เป็นปัญหาใหญ่กับโรงเรียนเอกชนเวลาสอบเกณฑ์ชาิติ เนื่องจากรัฐไม่ให้ครูคัดกรองเด็กเอง ต้องมีบัตรพิการเท่านั้นจึงจะให้ได้ แต่ถ้าเป็นโรงเรียนรัฐบาล ครูจะสามารถคัดกรองเองได้ ทำให้เด็กกลุ่มนี้ไม่ถูกนำคะแนนมาคิดเวลาสอบค่ะ ประสบการณ์ที่่เคยเจอกับตัวเองเลยนะคะ   น้องโชค  มีพฤติกรรมก้าวร้าว ไม่ชอบเรียน อยู่ ป.6 แล้วยังอ่านหนังสือไม่ได้ ครูประจำชั้นพบจึงคัดกรองแล้วส่งต่อมาให้เราพาไปหาคุณหมอเพื่อวัด IQ เมื่อตรวจแล้ว พบว่าน้องโชค ไม่ได้มี IQ ต่ำแต่อย่างใด โดยน้องโชค มี IQ สูงถึง 128 มีความถนัดทางการเชื่อมโชง ทางช่าง แต่ว่าบกพร่องทางการอ่านและการเขียน อ่านได้แค่ในระดับ ป.1 เท่านั้น ซึ่งคุณหมอต้องการพบผู้ปกครองเด็ก เพื่อทำการรักษาต่อไป เนื่องจากน้องโชคน่าจะมีอาการสมาธิสั้นร่วมด้วย อาจจะต้องใช้ยาก ซึ่งครูไม่สามารถตัดสินใจได้ เราได้ไปพบคุณแม่ของน้อง แต่ปรากฏว่า เราถูกด่าค่ะ หาว่าไม่อยากสอนลูกเค้า ว่าลูกเค้าเป็นบ้า  (ครอบครัวนี้ขายอาหารตามสั่ง อยู่ในชุมชนแออัด) หลังจากนั้นก็ไม่อนุญาตให้ลูกมาโรงเรียน ครูตามเท่าไหร่ก็ไม่ยอมให้มา ผอ.ไปตามเองถึงบ้านก็อ้างโน่นนี่ ไม่ยอมพาลูกไปหาหมอ ตอนนี้ผ่านมา 3 ปี เพื่อนเค้าที่เป็นเด็ก IQ ต่ำประสบความสำเร็จในด้านคอมพิวเตอร์ เรียนจบ ม.3 ไปแล้ว แต่สำหรับน้องโชค กลับไม่ได้เรียนต่อค่ะ ตอนนี้ไม่รู้เป็นยังไงบ้างแล้ว อยากให้ผู้ปกครองเข้าใจโรงเรียนด้วย เวลาที่ต้องการให้พาไปพบแพทย์ค่ะ จากคุณ : เรือใบบนสายรุ้ง เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 53 19:21:47

ความคิดเห็นที่ 27 = เด็กที่มีปัญหาทางพฤติกรรม = หมายถึงเด็กที่แสดงพฤติกรรมที่เบี่ยงเบนไปจากทั่วไป และพฤติกรรมที่เบี่ยงเบนนี้ส่งผลกระทบต่อการเรียนรู้ของเด็กเองและของผู้อื่นด้วย พฤติกรรมที่เบี่ยงเบนเป็นผลมาจากความขัดแย้งของเด็กกับสภาพแวดล้อม หรือความขัดแย้งที่เกิดขึ้นในตัวเด็กเอง ซึ่งไม่สามารถเรียนรู้ ขาดสัมพันธภาพกับเพื่อนหรือผู้ที่เกี่ยวข้อง มีพฤติกรรมไม่เหมาะสมเมื่อเปรียบเทียบกับเด็กในวัยเดียวกัน มีความคับข้องใจ มีความเก็บกดทางอารมณ์โดย แสดงออกทางร่างกาย ซึ่งบางคนมีความบกพร่องซ้ำซ้อนอย่างเด่นชัด และเกิดเป็นเวลานาน อันนี้ก็วัดยากค่ะ แต่แก้ไขไม่ยากมาก ขอแค่ความรัก ความเข้าใจจากครูและผู้ปกครองก็จะสามารถแก้ปัญหานี้ได้้ค่ะ จริงๆ เคสนี้มีเยอะมากนะคะ แต่ส่วนใหญ่เราจะแก้แบบค่อยเป็นค่อยไปค่ะ วิธีการเริ่มต้นก็คงเป็น 1. เสริมแรงทางบวก อาจเสริมแรงด้วยวาจา เช่น ขมเชยเด็กเมื่อเด็กทำเรื่องที่ดีและถูกต้องเป็นต้น ใช้อุปกรณ์เสริมแรง เช่นขนม ของเล่น ของใช้เป็นต้น ควรใช้อย่างสม่ำเสมอในระยะแรก เมื่อพฤติกรรมคงที่แล้วควรลดการเสริมแรงโดยเสริมแรงเป็นครั้งคราว 2. เสริมแรงทางลบ เช่นเด็กไม่ส่งการบ้าน ครูดุ ถ้าเด็กส่งการบ้าน ครูเลิกดุ เด็กก็มีแนวโน้มที่จะส่งการบ้านอีก 3. การแก้ไขให้ถูกต้องเกินกว่าที่ทำผิด เป็นการแก้ไขผลการกระทำของเด็ก และแก้ไขในปริมาณมากกว่าเดิม เช่นเด็กเล่นขว้างปาสิ่งของในห้องสกปรก ครูใช้เทคนิคปรับพฤติกรรม โดยอาจจะให้เก็บขยะให้เรียบร้อย และจัดโต๊ะในห้องเรียนให้เรียบร้อยเป็นการลงโทษให้ทำงานเพิ่มมากขึ้น 4. การเป็นแบบอย่างที่ดี ครูควรเป็นแบบอย่างที่ดีให้แก่เด็ก  เด็กอาจยึดครูเป็นแบบอย่างในหลายด้าน เช่น การพูดจาไพเราะ ขยัน  ทำงานเป็นระเบียบ อันนี้เป็นแนวทางเบื้องต้นนะคะ ต้องเลือกใช้ให้เหมะสมกับเด็กแต่ละคนต่อไปค่ะ แก้ไขเมื่อ 08 มิ.ย. 53 19:29:43 จากคุณ : เรือใบบนสายรุ้ง เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 53 19:29:11

ความคิดเห็นที่ 28 = เด็กออทิสติค = เด็กออทิสติคหมายถึง เด็กที่มีอาการภาวะของปัญหาทางจิตเวชที่มีความผิดปกติอย่างรุนแรง มีพัฒนาการที่ผิดปกติเกี่ยวกับอารมณ์สังคม การสื่อความหมายและปฏิสัมพันธ์กับสิ่งแวดล้อม เด็กแต่ละคนที่เป็นออทิสติกก็มีความแตกต่างกันหลากหลาย รูปแบบ สิบคนก็สิบแบบ ร้อยคนก็ร้อยแบบ แต่ก็มีลักษณะร่วมบางที่คล้ายกัน ที่เรียกว่าออทิสติก คือเด็กอยู่โลกของตัวเองมาก สนใจสิ่งแวดล้อมน้อย มีลักษณะ ไม่พูด พูดไม่รู้เรื่อง พูดเป็นภาษาของตัวเอง เรียกไม่หัน ไม่สบตา ไม่สนใจใคร โต้ตอบไม่เป็น เล่นไม่เหมาะสม จินตนาการไม่เป็น ทำอะไรซ้ำๆ เป็นแบบแผน ไม่ยืดหยุ่น สนใจบางอย่าง แบบหมกมุ่น ในรายที่อยู่ในโลกของตัวเองมาก จะกระตุ้นตัวเองเป็นระยะ เช่น หมุนตัว สะบัดมือ เล่นมือ เล่นเสียง การที่จะดูว่าเด็กคนไหนเป็นออทิสติก ถ้าอาการมาก อาการรุนแรง จะดูออกได้ไม่ยาก แต่ถ้าอาการน้อยๆ จะดูยากมาก ต้องอาศัยความเห็นผู้เชี่ยวชาญ เช่น จิตแพทย์เด็ก และเด็กบางคนอาจต้องประเมินหลายครั้งถึงจะสรุปได้ว่าเป็นหรือไม่ เด็กที่ขาดการกระตุ้นมากๆ เช่น เด็กในสถานสงเคราะห์ หรือบ้านเด็กกำพร้าต่างๆ อาจมีลักษณะคล้ายออทิสติกได้เช่นกัน แต่เมื่อมีการกระตุ้นอย่างเต็มที่ อาการก็จะเป็นปกติ ในขณะที่เด็กออทิสติกถึงแม้จะกระตุ้นเต็มที่แล้ว ยังมีอาการบางอย่างหลงเหลือติดตัวไปตลอด เราไม่ค่อยเชี่ยวชาญทางด้านเด็กออทิสติกมากเท่าไหร่ค่ะ เพราะไม่ได้สัมผัสเด็กด้วยตัวเอง จะมีคุณครูอีกท่้านที่มีน้องที่เป็นออทิสติกในห้อง จะเชี่ยวชาญมากกว่า จังหวัดที่เราอยู่มีศูนย์ออทิสติกค่ะ เด็กเลยมาเรียนร่วมไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่ แต่เคยเจออาการที่เป็นออทิสติกจากการเลี้ยงดูมาเล่าให้ฟังค่ะ น้องปอ เกิดจากคุณแม่วัยรุ่น ไปอยู่กรุงเทพกับแฟน พอมีน้องแล้วก็ทิ้งไว้ที่ห้อง ผูกไว้กับเสาค่ะ แล้วคุณแม่ก็ออกไปทำงาน ทิ้งข้าว+ขวดนมไว้ให้ เป็นแบบนี้ตั้งแต่น้องอายุขวบกว่า ๆ วัน ๆ นึงน้องไม่ได้เจอใคร ไปไหนก็ไม่ได้ ไม่มีคนพูดด้วย  จนกว่าแม่จะกลับจากที่ทำงาน คุณยายของน้องไปพบเข้าตอนน้องอายุ 3 ขวบกว่า ๆ เลยพากลับมาบ้านที่ต่างจังหวัดค่ะ มาโรงเรียนตอนแรก ๆ ได้ิยินมาว่าน้องกลัวมาก ไม่คุยกับใคร อาละวาดตลอดเวลา ไม่พูด  ไม่สบตา ไม่ทำอะไรทั้งนั้น อยากฉี่ตรงไหนก็ฉี่ เพราะไม่เคยมีใครฝึก ไม่มีใครดูแล เราเจอน้องครั้งแรกตอนอยู่ อ.3 ค่ะ ตอนนั้นมาทำงานใหม่ๆ น้องเริ่มพูดแล้ว แต่มีอาการไม่ปกติ คิดว่าเค้าเป็นออทิสติก เลยถามคุณครูที่อยู่มาก่อน คุณครูเลยเล่าประวัติให้ฟัง น้องมีโลกส่วนตัวสูงมาก ๆ ตอนนั้นมีปัญหากับผู้ปกครองคนอื่นเหมือนกัน เพราะเค้ากลัวน้องทำร้าย แต่ก็คุยกันจนเข้าใจค่ะ ตอนน้องอยู่ ป.2 น้องถูกเพื่อนต่อยตกบันได จริงๆ เด็ก ๆ เค้าเล่นกันเฉยๆ นี่แหล่ะค่ะ แต่ว่าน้องตกบันไดมา รุนแรงพอควร แขนหัก คุณยายน้องก็ไมได้เอาเรื่องอะไร เพราะเข้าใจ ตอนนี้น้องอยู่ ป.4 แล้ว น้องเปลี่ยนไปค่ะ ถ้าใครไม่รู้มาก่้อนจะไม่รู้เลยว่าน้องเคยมีปัญหามาก่อน  แต่ถ้าสัมผัสอาจเห็นอาการเล็กน้อย เชื่อว่าน้องจะดีขึ้นเรื่อย ๆ ค่ะ่ จากคุณ : เรือใบบนสายรุ้ง เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 53 19:51:36

ความคิดเห็นที่ 29 =เด็กสมาธิสั้น= เด็กสมาธิสั้น หมายถึง เด็กที่มีความผิดปกติทางพฤติกรรมแสดงออกซ้ำๆ จนเป็นลักษณะเฉพาะตัวของเด็ก มีพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมกับอายุหรือระดับพัฒนาการในเรื่องของการขาดสมาธิ ความหุนหันพลันแล่นยับยั้งตัวเองไม่ค่อยได้ อาการดังกล่าวจะปรากฏก่อนอายุ 7 ปี การให้ความช่วยเหลือ เด็กสมาธิสั้น เป็นเด็กที่มีความรับผิดปกติด้านสมาธิ สาเหตุอาจจะเกิดจากพันธุกรรม ปัญหาความไม่สมดุลของสารเคมีในสมอง หรือความผิดปกติในระบบประสาท การให้ความช่วยเหลือจึงต้องกระทำให้หลายอย่างหลายด้าน ดร. พัชรีวัลย์  เกตุแก่นจันทร์ ( 2541:18 - 27 )ได้เสนอไว้ 2 ลักษณะคือ 1. การบำบัดรักษาแบบมาตรฐาน ซึ่งประกอบด้วย - ด้านการศึกษา - ด้านจิตวิทยาและพฤติกรรม - ด้านการรักษาด้วยยา 2. จิตบำบัด ครูผู้สอนให้การช่วยเหลือได้ในด้านการศึกษา เกี่ยวกับการจัดกิจกรรมการเรียนการสอนเด็กสมาธิสั้น ซึ่งมีปัญหาในชั้นเรียนได้ดังนี้ 2.1 เขียนคำสั่งชัดเจนสั้นๆ ไว้บนกระดานอ่านให้นักเรียนฟัง 2.2 แบ่งคำสั่งเป็นระบบขั้นตอนย่อยๆ 2.3 จัดให้เด็กที่มีสมาธิสั้น นั่งหน้าชั้นเรียน หรือนั่งกับเพื่อนที่มีศักยภาพ และความเข้าใจการช่วยเหลือเพื่อน 2.4 ให้เวลาเพิ่มขึ้นในการทดสอบและการทำงานเกี่ยวกับการเรียน 2.5 เตือนให้เด็กสมาธิสั้นส่งการบ้านทุกวันที่มีการบ้าน 2.6 จัดสถานการณ์ในชั้นเรียนให้เหมาะสมกับสภาพการเรียนรู้ 2.7 เปิดโอการให้เด็กใช้เทปบันทึกเสียง บันทึกคำอธิบายของครู 2.8 เวลาครูพูดหรืออธิบาย ต้องแน่ใจว่าเด็กสมาธิสั้นสนใจฟัง 2.9 ใช้การเตือนเป็นระยะเป็นการส่วนตัว 2.10 เลือกใช้หนังสือเรียนที่ไม่ซับซ้อน 2.11 แบ่งการบ้านออกเป็นส่วนๆ จำนวนน้อยลง 2.12 ให้รางวัลพฤติกรรมที่พึงประสงค์ 2.13 อย่ากาเครื่องหมายผิด ในสมุดทำงานของเด็กเมื่อเด็กทำผิด หรือทำไม่ได้ให้เว้นไว้ ครูอธิบายเพิ่มเติม หรือทำเป็นตัวอย่างก่อนจึงให้เด็กทำใหม่ 2.14 อย่าทำโทษเด็ก หากมีปัญหาเกี่ยวกับการสะเพร่าเลินเล่อหรือขาดความเป็นระเบียบ หรือขาดความสนใจ แก้ไขเมื่อ 08 มิ.ย. 53 20:02:52 จากคุณ : เรือใบบนสายรุ้ง เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 53 19:54:59

ความคิดเห็นที่ 30 =เด็กที่มีความบกพร่องซ้ำซ้อน= เด็กที่มีความบกพร่องซ้ำซ้อน หมายถึง เด็กที่มีสภาพบกพร่องทางอวัยวะส่วนใดส่วนหนึ่งของร่างกายมากกว่า 1 อย่างในบุคคลเดียวกัน เช่น เด็กปัญญาอ่อนที่สูญเสียการได้ยิน  เด็กปัญญาอ่อนที่สูญเสียการมองเห็น  เด็กที่ทั้งหูหนวกและตาบอดเป็นต้น เด็กเหล่านี้อาจไม่ได้รับประโยชน์จากการส่งเข้าเรียนในโครงการสอนเด็กปัญญาอ่อน โครงการสอนเด็กที่มีความบกพร่องทางร่างกาย โครงการสอนเด็กที่มีการบกพร่องทางสายตา โครงการใดโครงการหนึ่งโดยเฉพาะ โดยไม่จัดบริการทางการศึกษาและบริการด้านอื่นเพิ่มเติม อันนี้น่าสงสารที่สุดค่ะ แก้ไขเมื่อ 08 มิ.ย. 53 20:04:25 จากคุณ : เรือใบบนสายรุ้ง เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 53 19:58:22

ความคิดเห็นที่ 31 ขอบคุณคุณ ALP Blossom คุณrainfull คุณ rin&child คุณแม่น้องมานามิ คุณ สรณธรรม คุณbodiamond1 คุณ ปรารถนาให้ฝนพรำอยู่ร่ำไป คุณPadd Ja คุณ korakots14ที่สนใจในเด็กพิเศษนะคะ ขอบคุณมดแดง (mpl2004) คุณแม่หมูตัวกลม คุณlavitra  สำหรับกำลังใจนะคะ ครูทุกคนต้องการให้เด็ก ๆ พัฒนาค่ะ ขอบคุณจากใจนะคะ คุณ Kinny คะ เอาใจช่วยค่ะ  เด็กสมาธิสั้นรักษาได้ค่ะ ยิ่ง IQ สูงขนาดนี้ ไปไกลแน่นอนค่ะ ใจเย็น ๆ นะคะ เอาใจช่วย จากคุณ : เรือใบบนสายรุ้ง เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 53 20:12:35

ความคิดเห็นที่ 32 ความคิดเห็นที่ 22  คุณ loveleklek ที่โรงเรียนก็มีบ้างค่ะ แต่โรงเรียนเราเก็บค่าเทอมไม่แพง เด็กมาจากชุมชนก็เยอะค่ะ บางคนผู้ปกครองไม่สนใจ  ต้องไปตามมาโรงเรียนด้วยซ้ำ ผู้ปกครองที่เค้ามีสตางค์เยอะหน่อยเค้าก็ไม่อยากมาเข้าหรอกค่ะ สงสัยเก็บค่าเทอมถูกไป  บางท่านก็กลัวลูกเจอสังคมไม่ดี เจอเด็กพิเศษเยอะ ๆ เจอเด็กชุมชน แถมที่โรงเรียนยังมีเด็กมาจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า ที่เป็นเอดส์ด้วยค่ะ ผู้ปกครองส่วนใหญ่ก็จะทราบ เลยไม่ค่อยมีปัญหาเท่าไหร่ค่ะ   ที่มีปัญหาจะเป็นเคสว่าเด็กตีกันมากกว่าค่ะ  ส่วนใหญ่น้อง ๆ ที่เป็นเด็กพิเศษจะโดนแกล้งซะด้วยซ้ำค่ะ เช่นกรณีน้องปอ บางคนมีลูก 2 คน คนโตไม่มีปัญหามาลาออกไปเรียนโรงเรียนคาทอลิก ค่าเทอมก็หลายหมื่นอยู่ค่ะ คนน้องมีปัญหา ถึงยังฝากไว้อยู่เพราะโรงเรียนอื่นไม่รับก็มีค่ะ   ส่วนใหญ่ก็จะอธิบายให้ผู้ปกครองฟังค่ะ ว่าเด็กกลุ่มนี้ไม่ได้สร้างปัญหาอย่างใดเลย  เพราะครูจะทำแผน IEP ให้เป็นรายบุคคลอยู่แล้ว เราอ่านเรื่องน้องเจวีแล้วเศร้าเหมือนกันค่ะ สงสารน้อง สงสารคุณแม่น้อง แต่ก็เข้าใจโรงเรียนพอสมควร ใจอยากให้คุณแม่น้องเจวีไปหาโรงเรียนที่เหมาะกับน้องมากกว่าค่ะ น้องจะมีความสุขมากกว่า ไม่อยากให้คิดว่าโรงเรียนไหนดี ไม่ดี โรงเรียนอาจจะไม่หรูหราเท่า แต่อยากให้ดูความเอาใจใส่ของครูมากกว่าค่ะ จากคุณ : เรือใบบนสายรุ้ง เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 53 20:24:19

ความคิดเห็นที่ 33 ขอบคุณคุณ sweetice ที่ให้ข้อมูลนะคะ ขอบคุณ คุณแม่น้องอิ๊งค์ ที่เข้ามาเยี่ยมชมค่ะ ถ้าใครมีคำถาม หรือมีประสบการณ์อยากแชร์โพสไว้ได้นะคะ จะพยายามตอบทุกคำถามค่ะ อยากเล่าเรื่องเด็ก ๆ ที่โรงเรียนให้ฟังอีกค่ะ เด็กด้อยโอกาสเยอะมาก ๆ จะได้เห็นมุมอีกด้านนึังค่ะ คราวหน้าจะแยกเด็กเป็นประเภท ๆ พร้อมวิธีการดูแลนะคะ ขอเวลาไปเขียนก่อน ช่วงนี้ยุ่งมากๆ ขอบคุณทุกท่านที่มาเยี่ยมชมจากใจค่ะ จากคุณ : เรือใบบนสายรุ้ง เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 53 20:28:58

ความคิดเห็นที่ 34 ดิฉันขอชื่นชมคุณเจ้าของกระทู้ที่นำความรู้มาแบ่งปันกันค่ะ และขอชื่นชมที่คุณมีใจให้กับเด็กพิเศษและทุ่มเทแรงกายแรงใจเพื่อเด็กกลุ่มนี้ค่ะ อยากให้มีโรงเรียนแบบนี้ในทุกจังหวัดของประเทศไทยจริงๆเลยค่ะ จากคุณ : Kinny เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 53 22:48:39

ความคิดเห็นที่ 35 น้องชายก็เป็นเด็กพิเศษค่ะ 2. เด็กที่มีความบกพร่องทางสติปัญญาระดับปานกลาง (เชาว์ปัญญา 35-49) เป็นเด็กที่พอฝึกอบรมได้ แต่ตอนนี้อายุก็ 30 ปีแล้วค่ะ จากคุณ : อิจิโงะจัง เขียนเมื่อ : 9 มิ.ย. 53 13:11:57

ความคิดเห็นที่ 36 อ่านเรื่องของน้องปอแล้วเศร้าใจจังเลยค่ะ ตอนนี้น้องเป็นยังไงบ้าง ขออวยพรให้น้องมีความสุขมาก ๆ และฝากกำลังใจถึงน้องด้วยนะคะ และก็ขอเป็นกำลังใจให้คุณเรือใบบนสายรุ้งด้วยนะคะ จากคุณ : Laughter and love are worth เขียนเมื่อ : 9 มิ.ย. 53 15:04:11

ความคิดเห็นที่ 37 เข้ามาตามเก็บความรู้อีกรอบค่ะ เพราะเพิ่งคลอดน้องยังไม่ถึงเดือน จะได้เอาความรู้ที่ได้ มาคอยสังเกตพฤติกรรมของลูกเราด้วย ปล.หากแตกกระทู้ใหม่รบกวนหลังไมค์บอกด้วยนะคะ เพราะช่วงนี้นานๆเข้าเน็ตที ตามประสาแม่ลูกอ่อน ขอบคุณอีกครั้งค่ะ จากคุณ : มดแดง (mpl2004) เขียนเมื่อ : 9 มิ.ย. 53 16:33:43

ความคิดเห็นที่ 38 มีลูกเป็นออทิสติกเหมือนกัน มารู้ว่าเป็นก็ตอนเข้าเตรียมอนุบาล คุณครูที่โรงเรียนสังเกตและบอกพฤติกรรมให้ฟัง ที่จริงเค้าเองก็มีอาการให้สังเกตมาก่อนเหมือนกันเช่น พูดช้า (ตอนเข้าไปสมัครเรียนยังไม่พูดเลย) ชอบดูของหมุนๆ ฯลฯ คุณหมอประจำ (ที่พาเค้าไปตรวจและฉีดวัคซีน) แนะนำให้ลองเช็คการได้ยินดู แต่แม่เค้าไม่ยอมบอกว่าเป็นเรื่องปกติ เด็กแถวบ้านเค้าก็มีเยอะแยะที่พูดช้า ก็เลยไม่ได้ไปตรวจ พอคุณครูทักมา ผมก็เลยพาเค้ามาหาหมอเอง พอหมอเริ่มวิเคราะห์ เช็คพฤติกรรม แล้วก็สรุปว่าเป็นออทิสติกแต่ยังไม่เป็นมากถ้าพัฒนาต่อเนื่องก็น่าจะเรียนรู้และมีพฤติกรรมเหมือนคนทั่วไปได้ ถึงตอนนั้นก็เริ่มมึนๆแล้ว ว่าจะทำยังไงดี 1. กังวลจะพัฒนาเค้ายังไง พัฒนาแล้วเค้าจะดีขึ้นมากน้อยแค่ไหน 2. ถ้าแม่เค้ารู้ ต้องร้องไห้ขี้มูกโป่งแน่ๆเลย จะบอกดีหรือไม่บอกดี (ตอนนั้นคิดได้แค่นี้จริงๆ) เรื่องข้อ 1. คุณหมอก็อธิบายให้ฟังชัดเจน พอดีที่โรงพยาบาลก็มีศูนย์เด็กพิเศษอยู่ด้วยก็เลยคลายกังวลได้บ้าง (แต่ค่าใช้จ่ายเอาเรื่องเหมือนกัน) โดยต้องมาฝึกที่โรงพยาบาล 3 วัน ไปเรียน 2 วัน ซึ่งทางโรงเรียนเองก็ไม่มีปัญหาอะไร แถมต้องขอบคุณโรงเรียนอีกต่างหากที่ลดค่าเรียนลงให้ โดยนับเฉพาะวันที่เด็กมาเรียนเท่านั้น ข้อ 2 ตอนแรกตัดสินใจแล้วว่าจะไม่บอก แต่จะใช้วิธีหลอกล่อแฟนให้ช่วยทำสร้างกิจกรรมต่างๆเพื่อเสริมพัฒนาการให้เด็ก แต่ดูเหมือนแกจะไม่ค่อยเอาใจใส่เท่าไหร่ มาถึงบ้านก็เปิดทีวีให้ลูกดูแล้วก็นั่งคุยกับพี่สาว (ป้า) จนถึงหัวค่ำแล้วก็พาเด็กเข้านอน ผมจึงตัดสินใจพาไปหาภรรยาของเพื่อนซึ่งเป็นหมอทางด้านนี้เหมือนกัน (แต่ไม่ได้อยู่โรงพยาบาลที่ผมพาไปเช็ค ไปอีกไกลเหมือนกัน) แล้วแฟนเพื่อนเป็นคนบอก ตอนแรกแกก็ยังอึ้งๆงงๆ พอกลับมาบ้านเท่านั้นแหละ ร้องไห้กระฉูด กว่าจะคุยกันรู้เรื่องก็หลายวันอยู่เหมือนกัน หลังจากนั้นเธอก็ให้ความร่วมมือโดยละม่อม ทุกวันนี้ลูกอายุได้ 5 ปีแล้ว พัฒนาการดีขึ้นมาก สามารถเข้าสังคมกับเพื่อนๆได้ดี พูดได้เยอะขึ้นมากๆ การเล่นของเล่นและเกมส์ต่างๆทำได้ตามกติกา แต่มีบางอย่างที่ยังน่าเป็นห่วงเล็กน้อยคือเรื่องการสื่อสาร คือรับฟังและทำตามได้เป็นอย่างดี แต่แกยังไม่สามารถพูดหรือบอกความต้องการ และเล่าเรื่องราวในชีวิตประจำวันได้มากนัก แล้วการเขียนก็ยังไม่ค่อยดีโดยเฉพาะตัวอักษรไทย (อันนี้เทียบกับเด็กปกติทั่วไปในระดับเดียวกันนะครับ) แต่ผมก็ไม่ได้เครียดอะไรมากมาย ก็คิดว่าซักวันหนึ่งเค้าคงจะต้องทำได้แน่นอน คุณหมอเองก็มีแนววินิจฉัยในทำนองเดียวกัน คุณหมอบอกว่าถ้าตรงนี้ทำได้ปกติก็แทบจะเหลือเค้าของอาการให้เห็นอีกแล้ว (ก็หวังว่าจะเป็นเช่นนั้นนะครับ.....) เล่ามาซะยาวเดี๋ยวจะนอกเรื่อง ผมคิดว่าประเด็นสำคัญของกระทู้นี้อยู่ที่เรื่องการศึกษาสำหรับเด็กพิเศษ (ผมขอยก Case ของออทิสติกนะครับ) ซึ่งแน่นอนว่าเป็นเรื่องที่น่ากังวลใจยิ่งสำหรับพ่อแม่ที่เป็นลูกเป็นเด็กพิเศษ เพราะสถานศึกษาเฉพาะสำหรับเด็กพิเศษมีน้อย ยิ่งต่างจังหวัดก็ยิ่งมีน้อยมาก ถึงมีบางทีก็ไม่สามารถเข้าเรียนได้ บางท่านมีปัญหาเรื่องเวลาและระยะทาง บางท่านมีปัญหาเรื่องการเงินเพราะสถานศึกษาสำหรับเด็กพิเศษจะมีค่าใช้จ่ายสูงมากซึ่งอันนี้ก็ต้องเห็นใจทางสถานศึกษาด้วยเพราะต้องใช้บุคคลากรเยอะ และต้องมีอุปกรณ์เสริมอื่นๆอีกมาก ทำให้พ่อแม่บางกลุ่มตัดสินใจส่งลูกเข้าเรียนในสถานศึกษาปกติ ลูกผมก็เข้าข่ายกรณีนี้เหมือนกันเพียงแต่ว่าโชคดี(จริงๆ)ที่ทางโรงเรียนรู้เรื่อง เข้าใจและยินดีที่จะให้ลูกผมเข้าศึกษา (ทราบภายหลังว่ามีเด็กออทิสติกเรียนอยู่แล้ว 1 คนอยู่ชั้นเดียวกันด้วย) แล้วทางครูประจำชั้นแต่ละคนก็ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี โดยจะให้ข้อมูลตลอดว่าตอนนี้พฤติกรรมของลูกเป็นอย่างไร เราก็เอาข้อมูลมาเพื่อเสริมพัฒนาการและเป็นข้อมูลให้กับหมอประจำด้วย ปัจจุบันนี้ก็เข้าอนุบาล 3 แล้ว เริ่มกังวลอีกละ ปีหน้า ป.1 จะให้เข้าที่ไหนดีเน้อ เฮ้อ!! เพราะที่โรงเรียนที่แค่ชั้นอนุบาลเอง พิมพ์ไปพิมพ์มากลับพาตัวเองมาเครียดอีก..... สรุปละกัน สำหรับผมแล้วผมไม่ได้คาดหวังว่าลูกผมจะต้องเรียนเก่ง เรียนทันเพื่อนๆ ไม่ได้คาดหวังว่าลูกผมจะได้เรียนที่ดีๆ หรือจบปริญญาในสาขาที่คนทั่วไปยอมรับ และผมก็ไม่ได้คาดหวังว่าผมจะต้องอยู่ช่วยเค้าไปตลอดชีวิต สิ่งที่ผมคาดหวัง ก็แค่สักวันหนึ่งเค้าสามารถมีชีวิตอยู่กับสังคมได้ตามวิถีปกติทั่วไปด้วยศีลธรรม จรรยา ไม่จำเป็นต้องมีเงินใช้เยอะๆ ไม่จำเป็นต้องมียศฐาบรรดาศักดิ์ หรือมีหน้ามีตาในสังคม (ว่าไปนั่นตัวพ่อก็ไม่มีเหมือนนะแหละ) แค่ไม่เป็นภาระต่อสังคม แม้ว่าจะเป็นภาระที่หนักหนาเอาการแต่ผมก็จะพาเจ้าอวตารน้อยของผม (ตอนนี้กำลังคลั่ง) ไปถึงจุดนั้นให้ได้ เมื่อนั้นผมคิดว่าผมคงไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว(มั้ง)ในชีวิตนี้ (ถึงตอนนั้นก็เกษียรแล้วอาจจะกลายเป็นภาระให้กับลูกซะละมั้ง เฮ้อ+++อีกแล้ว) ก็ขอแชร์ประสบการณ์ส่วนตัวนะครับ ต้องขออภัยที่พิมพ์ยาวไปหน่อยนะครับ ขอบคุณครับ จากคุณ : อวตารตัวหน้อย (กลายพันธุ์) เขียนเมื่อ : 9 มิ.ย. 53 16:36:28

ความคิดเห็นที่ 39 ขอเสริมอีกนิดนึง ลืมเรื่องการเรียนไปหน่อยนึง ก่อนอื่นผมต้องขอชื่นชม จขกท. เป็นพิเศษ ที่ให้โอกาสแก่เด็กพิเศษทุกๆคนแม้ว่าจะเป็นสถานศึกษาสำหรับเด็กปกติทั่วไป (ตามที่ผมเข้าใจนะครับ) ผมว่าหายากที่สถานศึกษาปกติจะรับเด็กพิเศษเข้าเรียน และจะยิ่งหายากขึ้นไปอีกในกรณีที่สถานศึกษาปกติให้ความใส่ใจแก่เด็กพิเศษเป็นกรณีพิเศษ ซึ่ง Case ของ จขกท. ผมบางทีอาจจะให้ความใส่ใจมากกว่าสถานศึกษาสำหรับเด็กพิเศษเสียอีก ขอเล่าปัญหาส่วนใหญ่ที่พบหากเด็กพิเศษเข้าเรียนสถานศึกษาปกติหน่อยนึงนะครับ 1. ปัญหาการเรียน อันเนื่องมาจากเด็กจะมีพัฒนาการที่ช้ากว่าเด็กปกติทั่วไป และเนื้อหาหลักสูตรจะเน้นสำหรับเด็กปกติ ทำให้เด็กพิเศษมีปัญหาในเรื่องการเรียน ตรงนี้พ่อแม่ผู้ปกครองต้องคอยช่วยดูช่วยเสริมให้เด็กด้วย อาจจะต้องยอมเสียสละความเป็นส่วนตัวบ้างแต่อย่าให้หนักเกินไปเดี๋ยวจะเบื่อเรียน 2. ปัญาสังคม เด็กพิเศษโดยทั่วไปชอบแยกตัวอยู่คนเดียว ไม่ค่อยเล่นเป็นกลุ่มกับเพื่อน อาจจะเกิดการแอนตี้จากเด็กคนอื่นๆได้ หรือเด็กพิเศษบางคนอาจจะมีพฤติกรรมรุนแรงไม่พอใจอาจจะทำร้ายเพื่อนนักเรียนด้วยกันได้ กรณีนี้ต้องขอความร่วมมือจากสถานศึกษาหละครับ อย่างน้อยๆหากมีพฤติกรรมที่ไม่ดีก็ขอความร่วมมือให้แจ้งมายังพ่อแม่ผู้ปกครองทราบ เมื่อเด็กเจอสภาวะอย่างนี้เป็นประจำๆ อาจจะทำให้เด็กเกิดการพัฒนาถอยหลังได้ และแน่นอนว่าทางสถานศึกษาคงไม่มีบุคคลากรมาคอย Monitor พฤติกรรมของลูกๆอย่างแน่นอน ฉะนั้นพ่อแม่ผู้ปกครองต้องคอยสังเกตอาการของเด็กให้ดี ถ้ามีพฤติกรรมที่แปลกไปในทางลบ ลองตรวจสอบดูว่าพฤติกรรมที่โรงเรียนเค้าเป็นอย่างไรบ้าง ต้องคอยให้กำลังใจกับเด็ก อย่าพยายามคาดคั้นหรือใส่ความพยายามให้กับเด็กมากเกิน เดี๋ยวเด็กจะเตลิดซะก่อน กรณีของลูกผม การฝึกหรือพัฒนาการ แทนที่ผมจะพยายามฝึกเค้าและดึงเค้าเข้ามาสู่โลกปกติ ผมคิดว่าผมน่าจะเข้าไปสู่โลกของเค้าเองจะง่ายกว่า แล้วศึกษาดูว่าโลกของเค้ามันเป็นอย่างไร แล้วเราจะมองเห็นทางที่จะเดินกลับมาสู่โลกปกติด้วยกัน อาจจะใช้เวลาเดินทางยาวซักนิดแต่สักวันก็คงจะถึง เป็นกำลังใจให้กับพ่อแม่ผู้ปกครองทุกท่านที่มีบุตรหลานเป็นเด็กพิเศษ อย่าคิดว่าเป็นเรื่องของความโชคร้าย อย่าโทษฟ้าดิน อย่าโทษนู่นโทษนี่เพราะมันไม่ได้ช่วยแก้ปัญหา อย่าท้อถอยกำลังใจที่ดีของท่านจะช่วยทำให้ลูกหลานของท่านเดินเข้าสู่สังคมปกติได้อย่างสง่าผ่าเผย แก้ไขเมื่อ 09 มิ.ย. 53 23:09:35 จากคุณ : กลายพันธุ์ เขียนเมื่อ : 9 มิ.ย. 53 17:06:28

ความคิดเห็นที่ 40 โรงเรียนผมเด็กพิเศษเยอะมากครับ ดีที่ ผอ. เองเป็นจิตแพทย์ครับ และอาจารย์เองก็ยินดีต้อนรับเด็กทุกคนอย่างเท่าเทียมกันและไม่มีรังเกียจครับ แต่สำหรับเด็กพิเศษที่ชอบแยกตัวจากกลุ่มเพื่อนนี่ทางครูเองก็ลำบากใจจริง ๆ และเรื่องที่สำคัญคือเรื่องที่เค้ามักทำอะไรช้ากว่าคนอื่นจึงมักโดนเพื่อนล้อ และเพื่อนไม่ให้เข้ากลุ่มครับ ซึ่งดูแล้วก็ค่อนข้างน่าสงสารเด็กพิเศษที่มีลักษณะอย่างนี้ ผมเองตอนนั้น เนื่องจากไม่ได้เป็นครูประจำชั้นของเด็กพิิเศษ แต่ได้เพียงสอน ก็ได้แต่ต้องคอยเข้าไปถามเค้าบ่อย ๆ คอยเดินดูให้บ่อย ๆ เท่านั้นเองว่าทันหรือไม่ แต่ถ้าแกช้ามากผมก็รอแกคนเดียวไม่ได้ ก็ต้องสอนต่อไปก่อน แต่เด็กพิเศษที่ทำอะไรชักช้านี่ดีอย่างครับ เวลาที่เพื่อนเล่นกัน แกจะนั่งทำความเข้าใจกับเรื่องที่แกไม่เข้าใจในเรื่องเรียนต่อ หากเราเค้าไปพูดคุยกับเด็กคนนี้ เค้าก็จะกล้าที่จะสอบถามกับเราในเรื่องที่ไม่เข้าใจนั่นแหละครับ ทั้งครูและผู้ปกครองต้องช่วยกันหมดแหละครับสำหรับเด็กกลุ่มนี้ แต่ผมเชื่อครับ เด็กพร้อมที่จะรับหากมีคนช่วยสนับสนุนเค้า และจะผ่านพ้นไปได้แน่นอน จากคุณ : แตงโมสีรุ้ง เขียนเมื่อ : 11 มิ.ย. 53 19:16:39

ความคิดเห็นที่ 41   มีใครพอจะแนะนำสำหรับเคสผู้ใหญ่ที่เป็นออทิสติกได้บ้างคะ ว่าควรรักษาที่ไหน อ่านมามีแต่กรณีเด็กทั้งนั้นเลย คือมีน้องสาวอายุ 30 ปีเป็นน่ะคะ เครียดกันทั้งบ้านเพราะอารมณ์แรงขึ้นเรื่อยๆ เครียดมากๆ อยากได้คำแนะนำด้วยค่ะ จากคุณ : ต้นหญ้า เขียนเมื่อ : 11 มิ.ย. 53 20:57:00 A:118.174.105.56 X: TicketID:273976

ความคิดเห็นที่ 42   กลุ่มฮักค่ะ...ติดต่อแม่เปานะคะ Hughobby@gmail.com จากคุณ : pattama (pattaman) เขียนเมื่อ : 11 มิ.ย. 53 21:24:20

ความคิดเห็นที่ 43 เข้ามาชื่นชมเจ้าของกระทู้ค่ะ   ที่เปิดรับพิเศษเข้าเรียนร่วมกับเด็กปกติ โดยตัวเราเอง  สัมผัสอยู่กับเด็กบกพร่องทางการได้ยิน  หลายๆครั้งมีเด็กที่เข้ามาเรียนเป็นเด็กหูตึง   สามารถเรียนร่วมได้  แต่หาโรงเรียนที่จะเรียนร่วมยากมากๆๆ     ผลที่ได้คือ  เด็กแทนที่จะพัฒนาทักษะทางการพูดได้ดี  ก็กลายเป็นว่า เด็กใช้แต่ภาษามือ  แม้โรงเรียนจะมีการฝึกพูดให้  แต่สังคมรอบตัวใช้แต่ภาษามือ  เด็กจึงใช้ภาษามือเป็นหลัก โดยส่วนตัว มีความรู้สึกว่า การเรียนร่วมระหว่างเด็กที่บกพร่อง(ไม่มากเกินไป ) กับเด็กปกติ  เป็นสิ่งดี ทำให้เด็กพัฒนาการได้ดีกว่า แต่อาจมีผู้ปกครองที่มีลูกปกติ บางท่านอาจไม่เข้าใจโรงเรียน ไม่อยากให้ลูกเรียนร่วมกับเด็กพิเศษ ขอชื่นชม ท่านเจ้าของกระทู้ในสิ่งที่ท่านทำค่ะ จากคุณ : ผักแป้น เขียนเมื่อ : 12 มิ.ย. 53 18:12:49

ความคิดเห็นที่ 44 ก่อนอื่นเข้ามาชื่นชม จขกท อีกเสียง อย่างดีใจยิ่งค่ะ เราเองมีลูกเป็นเด็ก ออทิสติก ค่ะ ตอนนี้อายุ 15 ปีกว่าแล้ว เรียนอยู่ชั้น มัธยมศึกษาปีที่ สองค่ะ  โรงเรียนรัฐบาล ....ไอคิว 120 ชอบเรียน ภาษาอังกฤษ มากๆ  คือชอบนั่นแหล่ะ  ถึงไม่ได้เรียนได้ฟังก็ชอบค่ะ เราเจอปัญหาเรื่องโรงเรียนของลูกตั้งแต่ชั้นประถม 1 จึงทำให้ต้องเรียนช้า ไปหน่อย จริงๆ แล้วน่าจะอยู่ มอสามหรือสี่ได้แล้ว  แต่ตอนเรียนอนุบาล ไม่มีปัญหาอะไรค่ะ.. เจอปัญหา ทุกเรื่อง ในเรื่องที่พูดๆ กันมาเลยค่ะ  ผู้ปกครองเด็กปกติไม่ชอบ ครูบางคนไม่เข้าใจเด็กดีพอ  โรงเรียนปฎิเสธ (เจอมาหลายที่) โดนเพื่อน ล้อเลียน แกล้ง (ทุกวันนี้ก็โดน)   ตอนนี้ก็เลยเฝ้าลูกที่โรงเรียนเลยค่ะ  จริงๆแล้ว เด็กพิเศษก็มีเยอะแล้ว นะปัจจุบัน แต่ยังมีครูบางท่าน ยังไม่รู้จักเด็กพิเศษเลยก็มีนะคะ คือไม่รู้ ว่าเป็นยังไง  เราอยากให้รัฐบาลหรือกระทรวงศึกษาธิการน่าจะดูแลเรื่อง นี้ให้ทั่วถึง แบบอย่างน้อยๆ  ก็น่าจะให้ครูได้รู้เรื่องเด็กพิเศษทุกประเภท แบบคร่าวๆบ้างก็น่าจะดีนะคะ... ขอบคุณจขกท ที่เป็นครูที่ดีและเข้าใจเด็กพิเศษแบบลูกของเรา อยากให้ ครูเข้าใจเด็กประเภทนี้เยอะๆ แต่ไม่ใช่ให้เอาใจนะ แค่เข้าใจว่าเป็นแบบนี้ และอีกอย่าง อยากให้ปลูกฝังเด็กปกติ เข้าใจเพื่อนที่ต่างกันให้มากๆด้วย เพราะ อย่าคิดอิจฉา หรือแอนตี้เลย  เพราะไงๆ เด็กพิเศษก็ไม่ดีได้เท่ากับ พวกน้องๆ เด็กปกติแน่นอน  แต่ไม่รู้จะเป็นไปได้หรือเปล่า  แต่ก็มีเด็กปกติ ที่ดีๆ ก็มาก ที่คอยช่วยเหลือเพื่อนจริงๆ  ที่ห้องของลูกจะมีเพื่อนสนิทแต่ จริงๆ สนิทกับแม่ (เรา) มากกว่า เป็นหัวหน้าห้องลูกคอยช่วยเหลือดีมากๆค่ะ จากคุณ : หยาดรุ้ง เขียนเมื่อ : 13 มิ.ย. 53 18:21:01