จะใจร้ายไปมั๊ย ถ้าจะยอมให้ลูกร้อง(คงหลายวัน) แลกกับการที่เราไม่ต้องขับรถเยอะ และได้นอนกับลูกทุกคืน
|
|
ขอเกริ่นนำก่อนนะ
คือหลังจากคลอดเราเลี้ยงเองคนเดียวถึงจะอยู่กันหลายคนก็ตาม แบบตัวติดกันแทบตลอด ทั้งดูดนม อุ้มกล่อม นอนด้วยกันทุกคืน จนกลับไปทำงาน แม่มาช่วยเลี้ยงลูกถึง 6 เดือน ช่วยลูก 4-6 เดือน นอกจากเวลางานซึ่งต้องไปทำงานแล้ว เราก็อยู่กับลูกตลอด เราติดลูกมาก วันแรกที่ไม่ได้นอนด้วยกัน ร้องตาบวมเลย
พอครบ 6 เดือน แม่ก็ขอพากลับไปเลี้ยงที่บ้าน เราก็แล้วแต่ ไม่อยากจ้างคนอื่นเลี้ยง กลัวไม่ไว้ใจ
แต่หลังจากแม่พาไป เราก็ทำใจไม่ได้ ขับรถไปกลับทุกวันวันละ 130 โล เพื่อไปอาบน้ำให้ลูก พาลูกนอน นอนกับลูกทุกคืน
ทำได้อยู่ 2 เดือนเริ่มไม่ไหว รู้ตัวเลยว่าขับรถบางทีก็เบลอ เหมือนขับด้วยสัณชาติญาณ เหยียบเบรคเหยียบคันเร่งไปเรื่อย จำไม่ได้หรอกว่าเมื่อกี้ไฟแดงที่ผ่านมาติดไฟแดงหรือเปล่า หรือไฟเขียว และอีกอย่างเรายังค้างโปรแจคที่เรียนโทอยู่ ก็อยากทำต่อให้จบ เลยเริ่มเว้นบ้าง แต่ไม่เคยเกิน 2 คืน ก็ต้องกลับไปหาลูกคืนนึง
ตอนนี้ลูก ปี นึงแล้ว รู้สึกเหนื่อยมาก เรื่องโปรแจค ก็สอบโครงร่างไปแล้ว แต่มันเหลืออีกมากมายเหลือเกิน เหมือนโรคจิตไปแล้ว กลัวเลย แค่นึกถึงว่าจะทำรายงาน จะเปิด word ก็ปวดหัวแล้ว วันๆ ไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไร รู้สึกเหนื่อยจัง คิดถึงลูกอยากนอนกับลูกทุกคืนด้วย
ใจเราอยากเลิกเรียนไปเลย แล้วขับไปกลับหาลูกทุกวัน ซึ่งก็ไหวถ้าไม่คิดถึงเรื่องว่าต้องทำโปรแจคที่ค้างอยู่ ก็คือเลิกเรียนไปเลย (เสียเงินไปประมา 1.3 แสนแร่ะ) แต่แฟนบอกว่าอีกนิดเดียวให้อดทนหน่อย
เราเลยคิดว่าหรือจะเอาลูกมาอยู่เนอสเซอรี่ดี จะได้ไม่ต้องขับรถทุกวัน พอลูกหลับก็ค่อยพยายามเจียดเวลามาทำโปรแจคบ้าง
แต่ลูกเราร้องเก่งมาก ขนาดย่าจะลองมาเลี้ยง ยังเอาไม่อยู่ ร้องจนเราต้องลางานกลับมาเลี้ยงเอง ถ้าไปเนอสเซอรี่ เราคงขาดใจตายแน่ๆ นึกถึงตอนลูกร้อง
แต่ถ้าไม่ได้นอนกับลูกทุกคืนก็เสียดาย ช่วงเวลานี้ของลูกมีเพียงครั้งเดียวในชีิวิต เราจะนอนกอดลูกสักกี่ปี อย่างมากก็ 10 ปี ถ้าอายุเฉลี่ยคนเรา 70 ก็ 1 เจ็ดเอง แล้วใน 10 ปีนี้เราอดนอนกอดลูกทุกคืนเราเสียดายจัง
| จากคุณ |
:
Judy Abbott 
|
| เขียนเมื่อ |
:
13 ก.ค. 53 22:21:30
|
|
|
| 
