ความคิดเห็นที่ 1   บางคนอยากหาอนาคตดีๆให้ลูก กลัวลูกน้อยหน้าเค้า มีไม่เหมือนเพื่อน แต่ไม่มีเวลา เพราะเอาเวลาไปทำงาน ปั้มเงิน ซื้อสิ่งอำนวยความสะดวกทางกาย   แต่สิ่งมีค่าทางใจไม่มีเวลา เฮ้อ!! จากคุณ : BeluGa_mE เขียนเมื่อ : 21 ก.ค. 53 12:09:57

ความคิดเห็นที่ 2 กดโหวตให้ค่ะ... . . . . จากคุณ : มี๊ตู่ (Red plate Mom) เขียนเมื่อ : 21 ก.ค. 53 13:56:12

ความคิดเห็นที่ 3 โหวตด้วยค่ะ จากคุณ : นินจาจอมคาถา เขียนเมื่อ : 21 ก.ค. 53 14:35:37

ความคิดเห็นที่ 4 เป็นกำลังใจให้คุณพ่อนะคะ เข้าใจและเห็นใจเป็นอย่างยิ่ง ไม่ผิดที่เราอยากจะสร้างอนาคตที่ดีที่สุดให้กับเค้า จริงมั๊ยคะ...?? ^__^ จากคุณ : เมียไกด์ เขียนเมื่อ : 21 ก.ค. 53 16:17:11

ความคิดเห็นที่ 5 "เพื่อจะได้อยู่กับลูก"  สามีเรายอมลาออกจากงานเพื่อมาอยู่กับลูก เพื่อให้เวลาเค้าเต็มที่ค่ะ ขอบคุณคุณสามีมากๆเลยค่ะ จากคุณ : ปิรันย่าน้อย (feizhu) เขียนเมื่อ : 21 ก.ค. 53 16:17:31

ความคิดเห็นที่ 6 เป็นบทความที่ดีสำหรับเตือนใจค่ะ โหวตให้เช่นกันค่ะ จากคุณ : ChemNizz เขียนเมื่อ : 21 ก.ค. 53 16:32:00

ความคิดเห็นที่ 7 มารับทราบค่ะ ตัวเรากำลังพยายามบาลานซ์ทั้งสองอย่างค่ะ คิดว่าส่วนมากจะเป็นคุณพ่อนะคะที่จะพูดอย่างนี้ เพราะคุณพ่อเป็นเสาหลักของครอบครัวและเป็นคนหารายได้มาจุนเจือครอบครัว เราเลยมองว่าเป็นเรื่องธรรมดาค่ะ ที่เรื่องเวลาจะหายไปกับการทำงาน ไม่ใช่มันไม่ถูกนะคะ แต่มันคือความจำเป็นค่ะ เพราะไม่มีพ่อคนไหนไม่รักลูก และแน่นอนค่ะว่าไม่มีใครอยากจะเสียใจไม่ว่ากรณีใดๆก็ตาม ก็เป็นแค่ความคิดเห็นส่วนตัวของเรานะคะ คุณพ่อเป็นฝ่ายที่น่าเห็นใจมากๆค่ะ จากคุณ : aal990 เขียนเมื่อ : 21 ก.ค. 53 16:34:15

ความคิดเห็นที่ 8 โหวตด้วยค่ะ จากคุณ : Sugar Prow เขียนเมื่อ : 21 ก.ค. 53 16:35:05

ความคิดเห็นที่ 9 เป็นข้อเตือนใจที่ดีมาก อ่านแล้วเศร้าตามคุณพ่อคนนั้นเลยค่ะ จากคุณ : แม่น้องเดวิด เขียนเมื่อ : 21 ก.ค. 53 17:25:10

ความคิดเห็นที่ 10 เศร้าค่ะ เงินซื้อทุกอย่างไม่ได้จริง ๆ โหวตค่ะ จากคุณ : peopleparadise เขียนเมื่อ : 21 ก.ค. 53 17:40:29

ความคิดเห็นที่ 11 สามีเราเป็นพ่อที่ต้องทำงาน และหารายได้ เป็นเสาหลักที่ต้องเลี้ยงดูเราและลูกค่ะ หลังจากที่เราลาออกมาเลี้ยงลูกอยู่กับบ้าน  ถ้าคิดถึงใจคนที่เป็นพ่อเค้าบอกว่าอยากอยู่กับลูกทุกวันกินข้าวกับลูกกล่อมลูกนอน อ่านนิทาน เหมือนกัน แต่ภาระหน้าที่แล้วเค้าต้องหักห้ามใจ แต่เวลาออกนอกบ้านก็ไปไหนไปกันสามคนพ่อแม่ลูก เราเป็นแม่บ้านก็ต้องทำหน้ที่ของเราให้ดีที่สุด คอยอัพเดทเรื่องลูกให้ฟังตลอดเวลา เป็นกำลังใจให้คุณพ่อนักสู้ทุกคนค่ะ จากคุณ : พราวพิรุณ เขียนเมื่อ : 21 ก.ค. 53 18:03:44

ความคิดเห็นที่ 12 โหวตค่ะ จากคุณ : Valily เขียนเมื่อ : 21 ก.ค. 53 20:30:49

ความคิดเห็นที่ 13 สามีเราตอนนี้ก็เห็นเงินสำคัญที่สุด ด้วยหวังว่ามันจะสามารถสร้างความสุขทุกอย่างให้กับครอบครัวได้....ทั้งที่ไม่ใครเรียกร้อง แต่สิ่งที่ทั้งเราและลูกเรียกร้องคือ....ความอบอุ่นที่มีเหมือนเดิม....... ขอบคุณข้อมูลของเจ้าของกระทู้ค่ะ ถูกใจจริงจริง จากคุณ : แม่น้องวิน (Win_Mom) เขียนเมื่อ : 21 ก.ค. 53 20:33:53

ความคิดเห็นที่ 14 ถูกใจเป็นที่สุดค่ะ โหวตให้เรียบร้อยแล้วจ๊ะ จากคุณ : Lovedoraemon เขียนเมื่อ : 21 ก.ค. 53 20:55:38

ความคิดเห็นที่ 15 ไม่มีคุณพ่อให้น้องค่ะ เเละก็ไม่คิดว่าเงินซื้ออนาคตให้ลูกได้ การอบรมสั่งสอนเเละความรักของเรา จะช่วยปลูกฝังทัศนคติที่ดีให้แก่ลูกได้ มีเงิน เเต่ไม่มีเวลาอยู่กับลูก จะมีเงินไปทำไมล่ะค่ะ จากคุณ : darkheart เขียนเมื่อ : 21 ก.ค. 53 21:24:37

ความคิดเห็นที่ 16 โหวตค่ะ จากคุณ : คนเป็นแม่ (หิ่งห้อยพราวแสง) เขียนเมื่อ : 21 ก.ค. 53 21:52:52

ความคิดเห็นที่ 17 เอ้อ....อยากจะปริ๊นท์ออกมาให้ ปั๋ว ที่บ้านอ่านจริงจริ๊งงงง จากคุณ : cutestmei (mangek) เขียนเมื่อ : 21 ก.ค. 53 23:02:05

ความคิดเห็นที่ 18 เป็นธรรมดาค่ะ พ่อหรือสามีทำเป็นเสาหลักของที่บ้าน ก็ต้องเสียเวลาตรงส่วนนี้ไป เพราะต้องออกไปทำงานหาเงินมาเลี้ยงครอบครัว บ้านไหนที่พ่อเป็นเสาหลักน่าเห็นใจคุณพ่อค่ะ จากคุณ : สวยอย่างแรงนิ เขียนเมื่อ : 21 ก.ค. 53 23:15:11

ความคิดเห็นที่ 19   โหวตให้เรียบร้อยแล้วจ๊ะ จากคุณ : ความรักสีขาว เขียนเมื่อ : 21 ก.ค. 53 23:25:14

ความคิดเห็นที่ 20 ความจริง กับ จินตนาการ บางครั้งก้โหดร้ายเกิดรับไหว ด้วยความเป็นพ่อ ผมต้องทำงานห่างไกล เพื่อหาเงิน... คิดถึงลูกและภรรยาจังเลยครับ จากคุณ : แค่มีเธอก็สุขใจ เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 53 00:12:44

ความคิดเห็นที่ 21 เห็นใจคุณพ่อค่ะ พ่อกับแม่ หรือแม้แต่ปู่ย่า ตายาย อยากมีเวลาอยู่กับลูกับหลานทั้งนั้น แต่เนื่องด้วยความจำเป็นทางเศรษฐกิจ ทำให้ต้องแบ่งเวลาในส่วนนี้ออกไป ขนาดยาย ยังต้องขอฟังเสียงหลานทุกทีที่โทรกลับบ้าน นับประสาอะไรกับหัวอกพ่อ แม่ ที่อยากใช้เวลาอยู่กับลูกตลอดเวลา ขอบคุณที่เอามาแบ่งปันค่ะ จากคุณ : ดอกหญ้าในป่าคอนกรีต เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 53 00:50:25

ความคิดเห็นที่ 22 อ่านเเล้วสะดุ้งนิดๆ เพราะตอนนี้มีเวลาให้ลูกน้อยลง งานใครว่าไม่สำคัญ ไม่มีงานคงได้อดตายทั้งครอบครัว หวังว่าลูกจะเห็นใจนะ จากคุณ : Hana* เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 53 05:31:31

ความคิดเห็นที่ 23 ดีใจที่เราและสามีมีเวลาให้เค้าเต็มที่(สามีรับงานมาทำที่บ้าน) แม้เราจะไม่ได้ร่ำรวยอะไร แต่ก็ยังรู้สึกว่าพวกเราโชคดีมากๆึ้ค่ะ จากคุณ : คุณนายฟู เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 53 07:59:20

ความคิดเห็นที่ 24 สามียอมลาออกจากงาน แล้วมารับจ๊อบเล็ก ๆ น้อย ๆ แต่ได้อยู่กับลูก เรายอมดรอปเรียนภาษาไปก่อน ยอมเสียรายได้จากการสอนพิเศษ ก็เพื่อจะได้อยู่กับลูก รอให้ทุกอย่างลงตัวอีกสักนิด รอให้ลูกโตอีกสักหน่อย ค่อยพกลูกไปสอนหนังสือด้วย ค่อยพาลูกไปนั่งเล่นแถวห้างรอเราเรียนภาษา ค่อยหาเวลาไปฟิตเนส ตอนนี้ยอมอ้วน ยอมแลกเงินในส่วนที่จะไม่ทำให้เราเดือดร้อนเพื่อที่เราจะได้มีเวลาให้ลูก คิดเหมือนคุณนายฟู แม้เราจะไม่ได้ร่ำรวยอะไร แต่เราก็ยังโชคดีที่พอมีเวลาให้ลูก โดยที่ไม่ได้เดือดร้อนอะไร จากคุณ : Zen no Okasan เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 53 08:46:16

ความคิดเห็นที่ 25 มันคือเรื่องจริงๆ ของพ่อแม่ที่บ้าทำงานเพื่อเก็บเงิน เราเองอ่านเรื่องราว ข้อคิดแบบนี้บ่อยๆ เพราะอยากคิดได้ ทำได้ ไม่อยากห่วงแต่เรื่องไม่มีเงินเก็บ แต่ก็อยากเก็บเวลามาอยู่กับลูก ตอนนี้พยายามเอาชนะใจตัวเองอยู่ ว่าจะเลือกลูกหรือเลือกเงิน T__T จากคุณ : จ้าว..จอม เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 53 08:51:03

ความคิดเห็นที่ 26 มันก็ต้องสมดุลทั้ง 2 อย่างนะคะ เราว่า จากคุณ : ดญ. หัวเหน่ง เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 53 08:59:27

ความคิดเห็นที่ 27   เราสองคนเป็นมนุษย์เงินเดือน ชีวิตประจำวัน คือ.. ออกจากบ้านตี 5 อุ้มเจ้าตัวน้อยส่งบ้านพี่เลี้ยง เลิกงาน 17.00น. แวะรับเจ้าตัวน้อยกลับบ้าน ถึงบ้าน 18.30น. หลังจากขึ้นรถ จนถึง 3 ทุ่มเข้านอน และเสาร์-อาทิตย์, วันหยุดพิเศษต่างๆ คือเวลาที่ได้อยู่ด้วยกัน บางวันเหนื่อย / เครียดจากงาน พอเจอหน้าลูกก็ต้องโยนความรู้สึกทุกอย่างทิ้ง บางวันงานไม่เสร็จ ต้องหอบกลับมาทำที่บ้าน ก็ต้องรอให้เจ้าตัวป่วนหลับ ถึงจะได้ทำ บางวันปวดหัว ไม่สบาย อยากจะนอนพัก ก็ต้องอดทนกินยา อย่าไปคิดว่าไม่ไหว บางวันกลับมาบ้านรก/ พื้นมีฝุ่น /ผ้าเต็มตะกร้า ก็ต้องแกล้งมองไม่เห็น หรือชวนเจ้าตัวยุ่งมาทำให้มันยุ่งเพิ่มขึ้น เสาร์/อาทิตย์ /วันหยุดมีงาน ก็ต้องกระเตง เจ่าตัวเล็กไปด้วย หรือสลับกันดูแล เวลาทั้งหมดที่เหลือจากงานที่ต้องทำเพื่อเลี้ยงชีพ และดูแลย่า (ย่าอายุ 89 มีลูกคนเดียว คือพ่อของเจ้าตัวเล็ก) คือเวลาที่เล่นกับลูก เมื่อลูกน้อยหลับ คนเป็นพ่อเป็นแม่ถึงจะได้พักผ่อน เหนื่อยแต่มีความสุข....และไม่อยากมารู้สึกเสียใจกับสิ่งที่ผ่านมา พยายามทำทุกอย่างให้เต็มร้อย ในขณะที่เรามีกำลัง คนเรามีเวลาเท่ากัน 24 ชม. แต่เงื่อนไขในชีวิตของแต่ละครอบครัวก็ไม่เหมือนกัน ดังนั้นการให้ความสำคัญกับสิ่งต่างๆ ของแต่ละคนก็จะไม่เหมือนกัน เข้าใจว่าทุกคนอยากจะทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด ไม่มีใครอยากผิดพลาด... แต่บางอย่างก็ต้องเลือก ด้วยเงื่อนไขของเวลา ทำให้เราต้องเลือก...งาน.. หรือ...ครอบครัว แม้เวลาสำหรับครอบครัวมันจะน้อยนิด... แต่พยามทำทุกช่วงเวลาที่อยู่ด้วยกัน ให้เป็นเวลาที่มีคุณภาพ...... เพื่อสร้างภูมิค้มกันทางใจที่เข็มแข็งให้ลูก คิดว่าพอถึงวันหนึ่ง ลูกคงเข้าใจว่า.. เพราะอะไร พ่อกับแม่.ถึงทำอย่างนี้ ขอบคุณข้อมูลของเจ้าของกระทู้ค่ะ จากคุณ : แม่น้องมีนา (mena's_mom) เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 53 09:21:42

ความคิดเห็นที่ 28 ขอบคุณที่มาแชร์ค่ะ เราว่ามันต้องสมดุลทั้งสองอย่างค่ะ พยายามรักษา balance คงไม่ถึงกับขนาดพ่อแม่ลาออกจากงาน หรือหางานที่มีเวลาเยอะๆเพื่อที่จะได้มีเวลาให้ลูก ก็ไม่ไหวนะคะเราว่า พ่อแม่ลูกมีเวลาให้กันเต็มที่ แต่ไม่มีเงินใช้จ่าย ไปเที่ยวแสวงหาความสุข แบบนั้นจะสุขจริงเหรอคะ ส่วนตัวเรานับถือคนที่ขยันทำงาน ปั๊มเงินเยอะๆมีเงินมีทองใช้ไม่ขาดมือ และยังมีเวลาให้ลูก ทำกิจกรรมร่วมกับลูก พาลูกไปเที่ยวไปไหนต่อไหนได้ เราว่าคนเหล่านั้นสุดยอดค่ะ มีเงินเอาไว้ใช้ ไม่ใช่เอาไว้เก็บอย่างเดียว ทำงานเหนื่อยแทบตายแต่ไม่ได้ใช้เงินซื้อความสุขให้ตัวเองและครอบครัว รอจนตายไปก็สายไปเสียแล้ว แต่อย่างว่า....ก็หายากนะคะสมัยนี้ เพราะไม่มีใคร perfect ไปซะทุกด้าน แก้ไขเมื่อ 22 ก.ค. 53 09:44:41 แก้ไขเมื่อ 22 ก.ค. 53 09:43:12 จากคุณ : มินนี่ลูกป๋าคิม เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 53 09:42:29

ความคิดเห็นที่ 29 อ่านแล้วนึกถึงสามีเราอ่ะ เลิกงานดึกทุกวันแต่เสาร์ อาทิตย์ก็เลี้ยงลูกเต็มที่นะ เค้าไม่ได้อยากทำงานหนักขนาดนี้หรอกอยากออกจากงานจะแย่ แต่ค่าใช้จ่ายเด็กก็เยอะอยู่อ่ะนะ งานที่ทำก็เงินเดือนดี สวัสดิการเยี่ยม ขนาดเราทำงานด้วยเหมือนกันนะเนี่ย เข้าใจทั้ง2ด้าน ทุกคนก็อยากให้ครอบครัว อยู่ดีกินดี แล้วอยากมีเวลาให้ลูกด้วย แต่ไม่ใช่ทุกคนที่จะเลือกได้อย่างงั้น ของเราดีที่เราทำงานเลิกไม่เย็น เลยมีเวลาให้ลูกเต็มที่ พ่อเค้าก็ชดเชยเวลาให้ลูกวันเสาร์ อาทิตย์ แล้วยังมีตา ยาย น้าอีก ลูกเราเลยไม่ขาดความอบอุ่น จากคุณ : smartdevil เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 53 10:23:27

ความคิดเห็นที่ 30 ขอบคุณจขกท.มาแชร์ข้อคิดดีๆนะคะ เราว่าพยายามบาลานซ์ทั้งสองอย่างจะดีที่สุด จำนวนเวลาที่มีไม่สำคัญเท่ากับว่าเราใช้มันอย่างคุ้มค่าและดีที่สุดได้อย่างไร เวลาหลังเลิกงาน วันหยุดที่มีสามารถนำไปอยู่กับลูกและดูแลลูกได้อย่างดีหากเราใช้มันเป็น ถ้าพูดจริงๆ เวลาที่อยู่ที่ทำงานก็แค่หนึ่งในสามหรือครึ่งหนึ่งของวัน ส่วนที่เหลือก็ยังมีประโยชน์ เงินถึงแม้จะไม่สามารถซื้อได้ทุกอย่าง เช่น ความสุข แต่บางครั้งเงินก็สามารถทำให้ความทุกข์หายไปและซื้ออะไรหลายๆ อย่างได้ รวมทั้งชีวิตคนในยามจำเป็น บางครอบครัวไม่มีโอกาสรักษาลูกเนื่องจากไม่มีเงิน ต้องยอมรับว่าโอกาสของคนมีกับไม่มี ไม่เท่าเทียมกันในสังคม เราว่าจุดนี้เป็นจุดที่พ่อและแม่ทุกคนตระหนัก จึงยอมทำงานหนัก ยอมสละเวลาที่อยู่กับลูก จากคุณ : yuki-onna เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 53 10:32:38

ความคิดเห็นที่ 31 ทำไมหนอ ต้องมาคิดได้เมื่อสายเสียแล้ว ผมเฝ้าถามตัวเองว่า.... พรุ่งนี้  จะได้กอดลูกๆ อีกหรือเปล่าหนอ? วันนี้ ก็เลยกอดพวกเขาให้บ่อยที่สุด เท่าที่จะมีโอกาส จากคุณ : พ่อลูกสอง (อยากเป็นคนเลว) เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 53 10:35:51

ความคิดเห็นที่ 32 พยายาม Balance ชีวิตให้ได้ คือคำตอบ สู้ๆ จากคุณ : Piterek เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 53 10:43:26

ความคิดเห็นที่ 33 อ่านแล้วน้ำตาแตกทันใด... บางทีสิ่งที่เราทำอยู่ทั้งที่เรามั่นใจว่าทำสิ่งนั้นเพื่อลูก เราทำทุกอย่างเพื่อลูกกันทั้งนั้น จนบางทีก็ลืมว่ามีใครรอเล่นกะเรา รอคุยกะเราอยู่ที่บ้าน ทำงานแล้วรีบกลับบ้านกันนะคะ คุณพ่อคุณแม่.. จากคุณ : Ni_salapao เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 53 11:08:00

ความคิดเห็นที่ 34 อยากให้เพื่อนบ้าน ได้เข้ามาอ่านจริงๆ ทุกวันนี้ลูกชายเค้าน่าสงสารมาก อยู่กับพี่เลี้ยงตลอดเวลา พ่อแม่ซื้อของเล่นชิ้นใหม่ทุกอาทิตย์ เด็กคนนี้ตอนนี้ชอบแกล้งคนอื่น แล้วก็โทษคนอื่นเรื่อยเลย แต่เราเข้าใจว่าเค้าขาดความอบอุ่นอ่ะ สงสารเด็กคนนี้มากเลย พ่อแม่แทบไม่มีเวลาเลย อยากให้ได้เข้ามาอ่านจัง จากคุณ : perskin เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 53 11:19:22

ความคิดเห็นที่ 35 อยากให้เพื่อนบ้าน ได้เข้ามาอ่านจริงๆ ทุกวันนี้ลูกชายเค้าน่าสงสารมาก อยู่กับพี่เลี้ยงตลอดเวลา พ่อแม่ซื้อของเล่นชิ้นใหม่ทุกอาทิตย์ เด็กคนนี้ตอนนี้ชอบแกล้งคนอื่น แล้วก็โทษคนอื่นเรื่อยเลย แต่เราเข้าใจว่าเค้าขาดความอบอุ่นอ่ะ สงสารเด็กคนนี้มากเลย พ่อแม่แทบไม่มีเวลาเลย อยากให้ได้เข้ามาอ่านจัง จากคุณ : perskin เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 53 11:19:41

ความคิดเห็นที่ 36 ถูกที่สุดค่ะ สำหรับเราความสุขที่ยิ่งใหญ่ที่สุดคือครอบครัวที่อบอุ่นค่ะ เพราะเราเคยมีและสูญเสียไป ปัจจุบันเราจึงให้ความสำคัญกับครอบครัวที่สุดค่ะ ขอบคุณมากนะคะ จากคุณ : pattypat106 เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 53 11:28:03

ความคิดเห็นที่ 37 อ่านแล้วรู้สึกสะกิดใจ เตือนใจได้ดีมากๆ ตอนนี้เราก้ออยู่บ้านเลี้ยงลูก ส่วนสามีทำงาน จะกลับบ้านเร็ว ทำให้ลูกได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันเกือบทุกวัน แต่เรากลับไม่เห็นความสำคัญ ดันให้ลูกไปอยู่กับพ่อเวลา ที่เค้ากลับมาจากรร. ส่วนเราก้อทำงานอย่างอื่นไป ทั้งๆที่เวลาทำงานมีทั้งวันแล้ว แทนที่จะเอาเวลามาให้ลูกเนอะ เพราะพอ2ทุ่มกว่าๆเค้าก้อจะหลับไปแล้ว และต้องตื่นแต่เช้าเพื่อไปรร. ขอบคุณสำหรับบทความดีๆ ที่ช่วยเตือนสติ ขอบคุณจริงๆ จากคุณ : jeabjang เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 53 11:41:32

ความคิดเห็นที่ 38 บทความนี้ดีมากเลยคะ จำได้ว่าตอนเราเป็นเด็ก เราก็ไม่ได้เห็นของแพงๆ สำคัญมากกว่าพ่อ แม่เรา วัยเด็กนี้...ต้องการพ่อแม่จริงๆ แต่โตมาทำไหมเรา่เหมือนตอนเด็กเลยว๊าา อิอิ งง จากคุณ : nan_ny555 เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 53 11:44:24

ความคิดเห็นที่ 39 ครอบครัวที่อบอุ่น เอาเงินมากแค่ไหนมาซื้อก็ไม่มีขายหรอกค่ะ ต้องสร้างขึ้นด้วยสองมือของคุณพ่อคุณแม่เอง เราเองก็ตัดสินใจลาออกจากงานมาดูแลลูกเอง มีความสุขมากค่ััะ ขอบคุณสำหรับข้อความเตือนสติดีๆนี้นะคะ จากคุณ : bodiamond1 เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 53 11:49:46

ความคิดเห็นที่ 40   ...ถ้าคุณคิดว่าการที่คุณทำงานเป็นบ้าเป็นหลัง ก็เพื่อ "อนาคต" ของลูกนั้น ลองถามเค้าดูหรือยัง ว่าเค้าต้องการ "อนาคต" แบบนั้นไม๊ เค้าอาจต้องการแค่ "ปัจจุบัน" ที่มีคุณและเค้าอยู่พร้อมหน้ากัน ... ู โดนใจมากค่ะ จากคุณ : คิดถึงพ่อ เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 53 12:18:27 A:110.164.167.50 X: TicketID:279628

ความคิดเห็นที่ 41 เมื่อคืนนี้เองเราเพิ่งคุยกันสามีเรื่องนี้(ก่อนได้อ่านทู้นี้)จริงๆเราคิดเรื่องนี้มาเป็นเดือนแล้วแต่ก็ไม่เคยคุยกับสามีจริงจัง ต้องบอกก่อนว่า เรากับสามีทำงานกันทั้งสองคน เปิดร้านทำป้ายของตัวเอง ลูกสาวคนโตอายุ1.8ขวบ คนเล็ก 4 เดือน เอาลูกมาเลี้ยงที่ร้านด้วย เหมือนมีเวลาอยู่กับลูกตลอด...แต่ไม่...  ปล่อยลูกเล่นอยู่แถวนั้น  คนเล็กปล่อยนอนในห้องเด็กๆ(ทำห้องกระจกไว้ให้ลูกอยู่ของพวกเค้าโดยเฉพาะ) ลูกร้องบางที่(ส่วนใหญ่)ก็ปล่อยให้ร้องไป ทำงานกันอย่างเดียว คนโตก็เดินไปเล่นบ้านโน้นบ้านนี้ (ที่ร้านเป็นตึกแถวมีเด็กๆรุ่นเดียวกันหลายคน)บางทีซนของของเค้าก็โดนเค้าตีมา เรื่องดีเรารับได้ถ้าลูกซนก็สมควรต้องสังสอนบ้าง แต่ที่รับไม่ได้แล้วทำให้กลับมาคิดเรื่องเวลาที่เราให้ลูกคือเรื่องที่ เวลาลูกเราไปเล่นบ้านเค้าเค้าจะดันหลังออกมาเลย แบบผลักไซ้ไล่ส่ง เรารับไม่ได้ เรารู้เพราะแม่บ้านที่มาทำควมสะอาดบ้านนั้นเราให้ฟัง ต่อหน้าเราคนบ้านนั้นเค้าดีกับลูกเรา เราไปพาลูกกลับ(เวลาไปเล่นบ้านเค้า)เค้าก็บอกว่าไม่เป็นไรปล่อยเล่นนี้แหละ +พอที่บ้านรู้เรื่องนี้ ย่าเด็กเลยไม่ยอมให้คนโตมาร้านเลย ให้อยู่บ้านกับย่า เราก็สงสารลูก เมื่อคืนเลยคุยกับสามี นี่เป้นบทสนทนาเมื่อคืนนี้     เรา: (นิ่งไปซักพัก) ที่เราทำงานกันอย่างเนี๊ยะ ทำเพื่อใคร ....เพื่อลูกหรือเพื่อตัวเอง    สามี : ไม่รู้....รู้แต่ว่าต่องมีเงินลูกอยากเรียนอะไรต้องได้เรียน อยากทำอะไรต้องได้ถ้ามีเหตุผลดีพอ สรุปแล้วก็ทำไห้พวกมันแหละ   เรา : ถ้าทำเพื่อลูก ทำไมเราถึงทำกับลูกอย่างงี้ เราทำงานกันเป็นบ้าเลย ไม่มีเวลาให้ลูก ลูกจะต้องการอย่างงี้เหรอ เราทำเพื่อตัวเองหรือป่าว   สามี : ...................  เรา   :......................      ไม่มีข้อสรุปในการสนทนานี้ มีแต่สิ่งที่ต้องกลับไปคิด เหมือนที่เจ้าของกระทู้บอก      "ผมยอมรับว่าเค้าคือคนสำคัญ...แต่ช่วงเวลานั้นผมคิดว่างานสำคัญกว่า" จากคุณ : piccyla เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 53 12:22:43

ความคิดเห็นที่ 42 ขอบคุณ จขกท.   ขออนุญาต จขกท  แปะลิ๊งค์  ในเฟซบุ๊คของเราด้วยค่ะ . . . . .ขอบคุณค่ะ ต้องบอกว่า  " โดน "  อย่างแรง!!!! จากคุณ : มี๊ตู่ (Red plate Mom) เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 53 13:51:05

ความคิดเห็นที่ 43 เราสังเกตเห็นพ่อแม่หลายคนหักโหมทำงานตอนลูกยังเล็กโดยอ้างว่าเด็กน่ะจำอะไรไม่ได้หรอก หลายครอบครัวรีบเอาลูกไปฝากที่สถานเลี้ยงเด็กก่อนวันเรียนตั้งแต่อายุยังน้อยมาก ทีนี้ในช่วงเวลาที่ลูกเติบโต เด็กในวัยนั้นเขาก็ต้องการความรักความอบอุ่นจากพ่อแม่มากที่สุด แต่หลายคนกลับเลือกที่จะทำงานแทนที่จะเอาเวลาช่วงนั้นดูแลลูกในวัยที่พวกเขายังต้องการตัวเอง เมื่อลูกโตขึ้นในวัยหนุ่มสาว มันเป็นวัยที่เขาต้องการอิสระเสรีภาพ ถึงตอนนั้นพ่อแม่หลายคนกลับต้องการโอบอุ้มลูกไว้ในยามที่เขาไม่ต้องการให้โอบอุ้ม ทีนี้เมื่อลูกต่อต้านอ้อมกอดแห่งการปกป้องนั้น ตัวเองก็รับไม่ได้ โทษลูกอีกว่าลูกไม่รักตัวเองมากพอ ทีนี้จะโทษใคร? เราอยากบอกพ่อแม่ทุกคนว่า ให้โอบกอดลูกไว้ในวัยที่เขาต้องการความรักและความอบอุ่นที่สุด คือวัยทารกถึงวัยเด็ก อย่ารีบผลักใสส่งเขาไปเข้าสถานรับเลี้ยงเด็กหรือรีบผลักดันเขาให้เรียนพิเศษแทนที่จะเอาเวลานั้นอยู่เป็นเพื่อนเขา ให้เขารู้สึกอุ่นใจ เมื่อยามลูกเติมโตเป็นวัยรุ่น จงปล่อยลูกให้มีอิสระภาพตามความต้องการในวัยเขา แก้ไขเมื่อ 22 ก.ค. 53 14:25:02 จากคุณ : เสียงจากบ้านนา เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 53 14:23:33

ความคิดเห็นที่ 44 ขอบคุณค่ะ น้ำตาซึม อินไปกะ คุณพ่อ(ผู้เขียน) ด้วยเลยค่ะ จากคุณ : ลูกแม่เกตุ เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 53 14:43:12

ความคิดเห็นที่ 45 อ่านแล้ว เข้าใจความรู้สึกผู้เขียนเลยค่ะ จากคุณ : saowanee_Kan เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 53 14:46:39

ความคิดเห็นที่ 46 ถูกใจ คห.27 จัง ค่ะ   เราก็มนุษย์เงินเดือนทั้งคู่ แฟนทำงานอยู่ศรีราชากลับบ้านอาทิตย์ละ 2 ครั้ง กลางสัปดาห์กับสุดสัปดาห์ แต่ก็พยายามที่จะคุยกับลูกผ่าน webcam ทุกวัน สงสารลูกเหมือนกันเพราะบางทีเค้าจะเอามือไปจับที่จอคอม คิดว่าจับป๊าได้ เห็นแล้วสงสารมาก ส่วนเรา ต้องตื่นตั้งแต่  ตี 5 เตรียม นม เตรียม ของไว้ให้คุณตาคุณยาย แถมลูกก็จะไม่เจอเราตอนเช้าเพราะว่าเราไปทำงานเค้ายังไม่ตื่น ออกมาทำงาน 6.15 น.เพื่อรอรถบริษัท ตอนเย็นเลิกงาน ถึงบ้าน 5 โมง กลับมาก็ไปซื้อกลับข้าว ป้อนข้าว อาบน้ำ 2 ทุ่มก็คุยกับป๊า บางทีก็ 3 ทุ่ม กว่าจะเลิกคุยก็เกือบ 4 ทุ่ม พาลูกเข้านอน ตัวเราเองก็มีบ้างที่เผลอหลับไปทั้ง ๆ ที่ยังไม่ได้อาบน้ำ ป็นอย่างนี้มา 1 ปี 3 เดือนแล้วค่ะ..บ่อยครั้งที่คิดอยากจะออกจากงานมาอยู่กลับลุก เพราะรู้สึกว่าได้อยู่กับลูกน้อยเหลือเกิน แต่ทำไม่ได้ เพราะว่า ถ้าออกมา แฟนก็รับคนเดียว แล้วถ้าเกิดอะไรขึ้น จะเอารายรับจากตรงไหนก็ยังคิดไม่ออก รายจ่ายเยอะแยะ  เพราะที่บ้านไม่ได้มีฐานะร่ำรวยอะไรมากมาย.... เหนื่อยไม๊เหนื่อยค่ะ... แต่เราเลือกที่จะมีเค้าแล้ว เราต้องทนให้ได้ค่ะ เลี้ยงเค้าด้วยความรัก เอาใจใส่ บริหารเวลาให้ได้แค่นี้ก็มีความสุขแล้วค่ะ แต่ถ้าถึงวันหยุด เราก็จะพาเค้าออกไปเที่ยวตลอด  ไหว้พระ ให้อาหารปลา ใช้เวลาที่อยู่ด้วยกัน 3 คนให้มีความสุขที่สุด .... ตอนนี้เค้าก็มีความสุขดีนะค๊ะ ขอบคุณเจ้าของกระทู้เที่เอาข้อมูลดี ๆ มาแบ่งปันค่ะ ... แก้ไขเมื่อ 22 ก.ค. 53 15:16:10 จากคุณ : ปูลมค่ะ เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 53 15:05:09

ความคิดเห็นที่ 47 ซึ้ง...ขอบคุณค่ะ บทความซึ้งๆแบบนี้ ดีนะที่เรามีเวลาให้ลูก เราจะไม่เสียใจเลย เพราะเราได้ให้ลูกเราเต็มที่แล้ว จากคุณ : tipjung เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 53 16:03:23

ความคิดเห็นที่ 48 จะให้กิฟ คห 27 แต่ไม่มีให้กด ให้ คห 46 ด้วย ซึ่งอ่ะคับ คิดถึงตัวเองอยู่เหมือนกัน ตอนนี้ ตัวน้อยยังอยู่ในท้องคุณภรรยา แถมแฝดด้วย ไม่รู้ว่า ออกมาแล้วจะเป็นยังไง อยากมีเวลาให้ลูก แต่ก็ต้องทำงานหาเงินไปเลี้ยง ไม่ทำงานก็ไม่มีเงิน มนุษย์เงินเดือน ก็ต้องก้มหน้าก้มตาทำงานกันต่อไป มันไม่มีทางให้เลือกครับ เคยอ่านบทความนึง จำได้แค่คร่าว ๆนะครับ เค้าบอกว่า มีครอบครัวหนึ่ง พยายามทำงานหาเงินให้ได้เยอะ ๆ เพื่อที่จะได้ซื้อของมาให้ลูกเล่น แก้เหงา เวลาไปทำงาน วันหนึ่งไปเดินห้างแห่งหนึ่ง ถามพนังานขายว่า มีของเล่นอะไรที่ทำให้ลูกมีความสุขได้ที่สุดครับ พนักงานขาย นิ่งไปสักพักแล้วตอบว่า ที่นี่ไม่มี คุณพ่อคุณแม่ขายค่ะ ..................................... จากคุณ : sanchild เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 53 16:42:31

ความคิดเห็นที่ 49 ขอบคุณบทความดีๆ   นอกจากมีเวลาให้ลูกแล้ว   ขอเพิ่มอีกนิดมีเวลาให้พ่อแม่ด้วยนะคะ เรากับแฟนก็พยายามทำอยู่เหมือนกัน   -วันธรรมดาผลัดกันเลี้ยงตัวเล็ก กลางวันป๊าเลี้ยง กลางคืนเราเลี้ยง(เรามนุษย์เงินเดือนเหมือนกัน  ส่วนแฟนเราทำงานส่วนตัวค่ะ) -วันหยุดกลับบ้าน ตจว.อาทิตย์เว้นอาทิตย์ พาตัวเล็กไปบ้านอาม่า คุณตา-คุณยาย  เห็นพ่อแม่มีความสุข  เราก็สุขด้วยค่ะ จากคุณ : ฤดีกาล เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 53 16:49:02

ความคิดเห็นที่ 50 "ผมไม่มีเงินซื้อบ้านหลังใหญ่ให้ลูก...แต่มีเวลาอยู่บ้านหลังเล็กๆกับลูก ผมไม่มีเงินซื้อหนังสือนิทานดีๆให้ลูก...แต่มีเวลาเล่านิทานที่จำมาตอนเด็กให้เค้าฟัง ผมไม่มีเงินซื้ออาหารดีๆให้ลูก....แต่มีเวลาทำไข่เจียวให้เค้าทาน ผมไม่มีเงินซื้อของเล่นดีๆให้ลูก...แต่มีเวลาเล่นขี่ม้าส่งเมืองกับเค้า ผมไม่มีเงินซื้อเสื้อผ้าแพงๆให้ลูก...แต่พอมีซื้อแบบถูกๆให้เค้าใส่ ผมยอมรับว่าเค้าคือคนสำคัญ...และไม่ว่าช่วงเวลาไหนเค้าก็สำคัญเสมอ ผมไม่รู้ว่ามีพรุ่งนี้สำหรับผมกับเค้าหรือป่าว วันนี้ผมจึงบอกรักเค้าทุกวันครับ" อะแฮ่ม! อันนี้เพื่อนผมเขียนเองจากใจครับ.. จากคุณ : pae_get เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 53 16:52:47

ความคิดเห็นที่ 51 ชีวิตมันต้องสมดุลค่ะ  เวลาให้ลูกก็สำคัญ แต่ปากท้องก็สำคัญเหมือนกัน พยายามหาจุดที่สมดุล ทั้งเรื่องงาน และครอบครัวค่ะ จากคุณ : Anonym เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 53 22:24:49

ความคิดเห็นที่ 52   อ่านกระทู้นี้ น้ำตาซึมค่ะ ถึงแม้ว่าแพรจะมีเวลาให้ลูกเต็มที่ ป๊าของลูกก็มีเวลาให้ลูกเต็มที่ แต่บทความและทุกความเห็น ทำให้เรารู้สึกว่า เรายังดีที่เรามีเวลามากขนาดนี้ แต่ทำไมเรายังบ่นว่าเหนื่อยจัง บางครั้งก็หงุดหงิดเวลาลูกงอแง โดนใจค่ะ แพรจะไม่บ่นว่าเหนื่อย จะไม่หงุดหงิดเวลาลูกร้องงอแง เพราะว่าเขาต้องการเล่น จ๊ะเอ๋ กับแม่ จากคุณ : แม่น้องพันซ์ (pare2punch) เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 53 23:13:58

ความคิดเห็นที่ 53 กระทู้โดนใจยามดึก...(เรามาดึกเอง) ตอนนี้ไม่มีพ่อให้ลูก และพ่อก็ไม่โทรหาหรือมาหาลูกเลย... บอกตัวเองว่า เราจะเป็นทั้งแม่และพ่อ ที่ให้เวลาเค้าอย่างสม่ำเสมอ ตลอดไป ขอบคุณกระทู้เตือนสติแบบนี้มากๆ คะ (มาบ่อยๆก็ดีนะคะ) จากคุณ : bangkoknail เขียนเมื่อ : 23 ก.ค. 53 01:43:36

ความคิดเห็นที่ 54   ขอบคุณจขกท.มากค่ะ ทำเอาร้องไห้เลย เก็บเข้าคลังกระทู้ไม่ได้ ทำได้เก็บไว้เป็น bookmark ขอบคุณค่ะ จากคุณ : มาดามมืด... เขียนเมื่อ : 23 ก.ค. 53 05:52:08

ความคิดเห็นที่ 55 เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่งกับ จขกท. เราโชคดีที่งานไม่รัดตัวมาก มีเวลาอยู่กับลูกทุกวัน ทำกับข้าวให้ทาน ส่งลูกเข้านอน และพูดคุยกับลูกก่อนนอน อยากให้เค้าเล่าเรื่องราวที่โรงเรียนว่าไปเจออะไรมาบ้าง เค้าจะเล่าทั้งสิ่งดีและไม่ดีให้ฟัง ถ้าสิ่งไหนไม่ดีเราจะบอกเค้าว่า อย่าเอาเยี่ยงอย่างนะลูก จากคุณ : ตองภัทร เขียนเมื่อ : 23 ก.ค. 53 07:53:33

ความคิดเห็นที่ 56   โดนมากๆค่ะ น้ำตาซึมเลย เราก็ต้องทำงาน เป็นมนุษย์เงินเดือนเหมือนกัน แฟนก็ต้องทำงานเหมือนกัน แถมอาชีพเราต้องอยู่เวรด้วย เลยต้่องเอาลูกไปฝากตายายไว้ต่างจังหวัด นี่ก็เพิ่งคลอดอีกคน สองคนผลัีกกันอยู่เวร ผลัดกันกลับบ้าน ไม่ค่อยมีเวลาอยู่พร้อมหน้ากัน กลางวันยายไปทำงาน ก็ต้องไปฝากพี่เลี้ยงที่เนอสเสอรี่อีก อ่านข้อความข้างต้นแล้วสะอึกเลย เวลาไปเมืองนอก ก็ซื้อแต่ของเล่นกับเสื้อผ้าแพงๆมาให้ลูก ลูกก็คอยบอกทุกคนว่า แม่ซื้อให้ พ่อซื้อให้ แต่เราก็ไม่ค่อยได้เห็น ตอนนี้คนโต 2 ขวบ คนเล็ก 1 เดือน เราเลี้ยงได้ไม่ถึงเดือน ก็ต้องรีบกลับมาทำงานต่อ อยากเอามาเลี้ยงเอง แม่ก็ไม่ยอม สรุปว่าทั้ง 2 คน เลยต้องอยู่กับยาย ทั้งๆที่เพิ่งซื้อบ้านใหม่ที่กทม แต่ยายก็ไม่ยอมมาอยู่ด้วย เพราะติดงานและเพื่อนที่ต่างจังหวัด ทุกวันนี้เราคิดถึงลูกมาก บางทีก็็ขับรถไปกลับต่างจังหวัดเลย โชคดีที่อยู่ไม่ไกลมาก ตอนนี้ก็ปั้มนมให้ลูกทุกวัน ถึงอยู่ไกลแต่อย่างน้อยก็ยังรู้สึกดีที่ลูกได้กินนมแม่ ต่อไปนี้จะพยายามมีเวลาให้ลูกมากๆค่ะ จากคุณ : มนุษย์เงินเดือน (hall_ra) เขียนเมื่อ : 23 ก.ค. 53 11:09:08

ความคิดเห็นที่ 57 ชอบกระทู้นี้ จัง เป็นการยืนยันการตัดสินใจของเรา ที่ผ่านมาถูกต้องที่สุด ทุกวันนี้ เราบอกหัวหน้าตลอดว่า ลูก และครอบครัวสำคัญที่สุด งานคือสิ่งที่รองลงมา ถือว่าเราโชคดีที่เจ้านายเข้าใจ ไม่ว่าอะไร ทุกวันนี้ หากวันไหนไม่มีใครอยู่ดูแลลูก(คุณยายไม่อยู่)  (ไม่เคยปล่อยให้อยู่กับพี่เลี้ยง) เราก็จะลาเจ้านาย ถึงแม้เจ้านายไม่ว่า แต่เราก็ยอมให้ตัดเงิน ถ้าเกินสิทธิ์ (เพื่อไม่ให้คนอื่นๆ นินทา) ที่ผ่านมา จะได้ โปรโมท หลายครั้ง ได้งานที่ใหม่เงินเดือน 6 หลัก ก็ไม่ไป เพราะห่วงลูกนี่แหละ กลัวไม่มีเวลาให้เขา บางคนไม่เข้าใจ บอกว่าเรา โง่ โอกาสแบบนี้ ไม่ได้มีมาบ่อยๆ แต่เราว่า เราไม่ได้โง่ แต่เราพอใจตรงนี้ พอใจที่ได้อยู่กับลูกทุกวัน ได้เห็นพัฒนาการของเขาทุกวัน ขอบคุณค่ะ ที่ทำให้เรามั่นใจว่าเราไม่ได้โง่ จากคุณ : รักจ๊ะ เขียนเมื่อ : 23 ก.ค. 53 13:42:58

ความคิดเห็นที่ 58 สำหรับคนที่ลูกยังอยู่ด้วย สั้น ๆ ง่าย ๆ คุณเลี้ยงเขายังไง ต่อไปเขาก็ทำกับคุณแบบนั้น จากคุณ : แม่น้องหยง เขียนเมื่อ : 23 ก.ค. 53 14:20:57

ความคิดเห็นที่ 59 เราทำงานอยู่กับบ้าน ถ้ามีลูกคงกระเตงลูกๆไปไหนด้วยเหมือนแม่เรา แฟนก็สัญยาว่าตอนที่มีลูกจะทำโอทีน้อยลง แล้ววันเสาร์อาทิตย์จะไม่ทำ เร่งจริงจะเอามา่ช่วยกันทำที่บ้าน จากคุณ : Ashina เขียนเมื่อ : 23 ก.ค. 53 14:31:31

ความคิดเห็นที่ 60 เป็นซิงเกิลมัม เหนื่อยกว่าค่ะ จัดสรรเวลาให้ตัวเอง เลี้ยงลูก หาเงิน สำหรับแล้วอย่างน้อยๆต้องใช้เวลากับลูกวันละ 6 ชั่วโมงเป็นอย่างต่ำ เช้า 6.30 หรือ 7-10 โมง เล่นกับลูก 11 โมง- ทุ่ม ทำงาน ทุ่ม - สามทุ่มครึ่งเล่นกับลูก เหนื่อยไหม หากแม่ๆที่มีครอบครัวพร้อมบ่นว่าเหนื่อย แม่ที่เป็นซิงเกิลมัมเหนื่อยกว่าสิบเท่าค่ะ จากคุณ : Jacob ของแม่ เขียนเมื่อ : 23 ก.ค. 53 22:17:14

ความคิดเห็นที่ 61 บางคนทำทุกอย่างเพื่อให้ได้เงินมากๆ ในขณะที่บางคนทำทุกอย่างเพื่อให้เหลือเวลามากที่สุด จากคุณ : testconan เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 53 00:49:12

ความคิดเห็นที่ 62 อ่านแล้วน้ำตาจะไหลคะ เราก็มนุษย์ทำงานเหมือนกันทั้งคู่ ให้แม่เราเลี้ยงลูกให้ แต่เรายังดีที่ไม่ทำ O.T และ สามีเราก็ ทำงานเป็น กะ คะ จึงมีเวลาให้ลูกมากหน่อย  เรามองว่า การทำงานเป็นสิ่งที่ดีนะค่ะ แต่ ควรจะมีเวลาให้กับครอบครัวบ้่าง ที่ทำงานให้คุณได้ แค่เงิน พอเราไม่มีความหมาย เขาก็ ไม่สนใจ แต่ครอบครัวซิค่ะ สำคัญที่สุด จากคุณ : พันวสา เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 53 11:13:07

ความคิดเห็นที่ 63 กำลังพยายาม  จัดสรรเวลา  และอะไรหลายอย่างให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ ลูกให้ยายเลี้ยงเป็นหลัก  แต่เราเจอหน้ากันประมาณอาทิตย์ละครั้งแล้วแต่งานจะอำนวย  โทรคุยกันทุกวัน  กลับบ้านนอนอ่านหนังสือ  คุยกัน  ไปไหนมาไหนด้วยกันเท่าที่จะทำได้  รู้ว่ามันคงไม่ได้มากพอเท่าที่ลูกอยากได้  แต่ว่ากับชีวิตที่ต้องสู้ลำพังเป็นทั้งพ่อและแม่  เราคิดว่าเต็มที่แล้ว  เราไม่ได้เลี้ยงแค่ลูกคนเดียว  ยังต้องมีส่วนที่ต้องดูแลพ่อแม่เรากลับคืนด้วยเช่นกัน  ปรับตัวปรับเวลา  เอาให้มันพอเหมาะพอควร อย่าสุดโต่งมาก   เป็นกำลังใจให้ทุกคนค่ะ จากคุณ : หมอเมืองเหนือ เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 53 13:23:48

ความคิดเห็นที่ 64 ทุกอย่างในชีวิตต้องจัดสรรปันส่วนกันให้ดี แต่ยังงัยก็ตาม ผมเชื่อว่าคนเป็นพ่อเป็นแม่แล้วลูกอยู่เหนือสิ่งอื่นใด อย่างที่ผมได้สัมผัสมาตลอดชีวิต พ่อและแม่ผมเป็นคนทำงานหนักเพื่อให้ได้เงินมาจุนเจือลูกๆ บางครั้งจนไม่มีเวลาให้พวกผมแต่ผมและพี่น้องทั้งสามคนต่างเข้าใจดีว่า หากลูกของท่านคนใด มีปัญหาหรือเกิดอะไรขึ้น ท่านจะทิ้งทุกอย่างเพื่อลูกๆของท่านอย่างแน่นอน เราทั้งสามคนถึงพยายามทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด คือการเรียน พี่และน้องผมตอนนี้เป็นหมอทั้งคู่ส่วนผมจบปริญญาโทและกำลังวางแผนทำปริญญาเอกอีกใบ อย่างน้อยนี่ก็เป็นสิ่งเล็กๆน้อยๆที่สุดที่เราสามารถทำให้ท่านทั้งสองภาคภูมิใจได้ ตอนนี้ผมมีลูกสาวที่น่ารักคนนึง 1 ขวบกว่าๆ เป็นเด็กที่น่ารักและมีพัฒนาการที่ดีมากเพราะผมและแฟนได้ทุ่มเทกับเขา แต่ยอมรับว่าเหนื่อยมากๆกับการที่เราจะต้องจัดสรรปันส่วนต่างๆในชีวิตให้ดี ทั้งธุรกิจส่วนตัว ทั้งเป็นอาจารย์พิเศษในมหาวิทยาลัย ทั้งการสอบโปรกอล์ฟ ทั้งการยื่นทำปริญญาเอก ทั้งความสัมพันธ์กับครอบครัวและเครือญาติ และสำคัญที่สุดคือตัวเล็ก ทุกๆวัน ถึงจะยุ่งแค่ไหน แต่ผมจะต้องมีเวลาพาเขาเดินเล่น เล่านิทานให้ฟัง ร้องเพลงให้ฟัง เปิดรายการทีวีเด็กและอธิบายให้เขาฟัง และสอนลูกพูดภาษาอังกฤษ เหนื่อยครับ แต่ก็ต้องทุ่มเท เพราะผมไม่อยากมาเสียใจภายหลังว่าอันนี้ทำไมไม่ทำ อันนั้นไม่ได้ เหนื่อยตอนนี้ดีกว่าเหนื่อยภายหลังครับ ขอเป็นกำลังใจให้กับพ่อแม่ทุกๆคนนะครับ สู้ๆๆ จากคุณ : dajimmie เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 53 19:13:28

ความคิดเห็นที่ 65   ชายอินเดียย้ายไปอยู่ที่มอนทรีล แคนาดา  เขาไปสมัครงานที่ห้างใหญ่แห่งหนึ่ง ผู้จัดการถามเขาว่า "คุณเคยมีประสบการณ์ด้านการขายมาบ้างไม๊?" เขาตอบว่า "ตอนอยู่ที่บ้านเดิมเคยเป็นพนักงานขายจ้านายจ๋า" ผู้จัดการจึงรับเข้าทำงาน  "ยูมาเริ่มงานพรุ่งนี้เลยนะ" หลังจากปิดร้านไอจะลงมาตรวจว่ายูทำอะไรไปบ้าง แต่ขอแนะนำอะไรหน่อยนะ อย่างถ้าลูกค้ามาซื้อยาสีฟัน นายก็น่าจะแนะนำให้เขาซื้อแปรงสีฟันและครีมโกนหนวดไปด้วย อะไรประมาณนี้นะ เข้าใจไม๊?" "ชัวร์ อีนี้ ฉานเข้าใจครับ" การทำงานวันแรกแม้จะยากแต่แขกคนนี้ก็ผ่านมันมาได้ หลังจากปิดร้านผู้จัดการก็มาดู "เป็นไง ได้ลูกค้ากี่รายวันนี้?" "อีนี้ รายเดียวขอรับ" ผู้จัดการร้องลั่น "หา รายเดียวเองเหรอ? รู้ไม๊ว่า ทั่วไปเค้า ขายกันได้เฉลี่ยวันละ 20 หรือ 30 รายเชียวนะ  แล้วยูขายได้เงินมาเท่าใหร่ฟะ " ผู้จัดการเริ่มออกอาการไม่พอใจขนาดหนัก แขกตอบว่า  "201,237 ดอลล่าร์ครับ" ผู้จัดการตกใจ  "หา? 201,237 ดอลล่าร์ เหรอ? ท่านขายอะไรให้เค้าไปน่ะ?! " (สรรพนามเริ่มเปลี่ยนทันที) "ทีแรกก็เบ็ดตกปลาขนาดเล็ก แล้วก็เบ็ดขนาดกลาง แล้วก็เบ็ดขนาดใหญ่ แล้วก็คันเบ็ดรุ่นใหม่ จากนั้นพอ ฉานถามเขาว่าจะไปตกปลาที่ไหน เขาตอบว่าจะไปที่ชายฝั่งฉานเลยเสนอว่า เขาน่าจะมีเรือสักลำ เราเลยลงไปดูที่แผนกเรือ แล้วก็ขายเรือ Chris เครื่องยนต์คู่ให้เขา แล้วเขาก็บอกว่าสงสัยรถ Honda Civic ของเขาคงจะลากเรือลำนี้ไม่ไหว ฉานเลยพาเขาลงไป ที่แผนกรถยนต์ แล้วก็ขาย TOYOTA LAND CRUISER 4X4  ให้เขาไปได้อีกคันครับ" ผู้จัดการถามว่า "หมายความว่ามีชายคนหนึ่งมาที่นี่เพื่อที่จะซื้อขอเบ็ดอันเดียว แต่ท่านขายเรือกับรถกระบะให้เค้าได้งั้นเหรอ?" แขกก็ตอบว่า "โอ้ โนๆๆๆ อีนี้เปล่าครับ เปล่า เขาแค่มาซื้อผ้าอนามัยให้เมีย แต่อีนี้ฉานเลยบอกเขาว่า ถ้างั้นไหนๆ สุดสัปดาห์นี้ ยังไงนายก็ไม่ได้ xxx กะเมียแน่ๆ ดังนั้น อีนี้ อย่าช้า ไปตกปลาดีกว่ามั้ง! ชีวิตต้องสมดุลครับ จากคุณ : พลกำลัง เขียนเมื่อ : 25 ก.ค. 53 10:08:27

ความคิดเห็นที่ 66 สำหรับคุณพ่อคุณแม่ ที่ครอบครัวมีฐานะมั่นคงแล้ว การใช้เวลาทำงานเพื่อ "หาเงิน" โดยไม่มีเวลาเลี้ยงดูลูกด้วยตัวเองเลยหรือเลี้ยงดูด้วยตัวเองน้อยมาก บทความนี้น่าจะพอกระตุ้นอะไรในใจให้คิดได้บ้าง แต่สำหรับ คุณพ่อคุณแม่ ที่ฐานะยังไม่แข็งแรงมากพอ มีความจะเป็นต้องใช้เวลาในการทำงานเพื่อ "หาเงิน" และเงื่อนไขของชีวิตที่ยังไม่สามารถให้เวลากับลูกได้มากนัก ผมก็ขอเป็นกำลังใจให้สู้ๆต่อไปเพื่อครอบครัวและเจ้าตัวน้อยของคุณครับ จากคุณ : Thanks Heaven เขียนเมื่อ : 25 ก.ค. 53 13:53:25

ความคิดเห็นที่ 67 อ่านแล้วนึกตามนี่เศร้ามากเลยค่ะ มนเป็นคนนึงที่ต้องออกจากงานมาเลี้ยงลูกมีเวลาให้ลูกเต็มๆ แรกๆก็ทำใจยากเหมือนกัน  สามีทำงานคนเดียว แต่เราก็มีเวลาให้ลูกนะคะ ถ้าว่างจะหากิจกรรมทำด้วยกันตลอด เห็นได้ชัดเลยค่ะ รอยยิ้มของลูกเวลาได้เล่นกะพ่อแม่ มันเป็นรอยยิ้มที่สวยสดใสที่สุดในโลกเลยค่ะ จากคุณ : แม่น้องมานามิ เขียนเมื่อ : วันอาสาฬหบูชา 53 05:02:47