ความคิดเห็นที่ 1 พี่ขิมเรียน ป.5 เรียนอยู่ในอันดับ 1-5 ของห้องตั้งแต่ ป.1 ไม่เคยให้อะไรพิเศษเหมือนกันคะ แต่เพื่อนเค้าก็ได้เหมือนอย่างที่คุณ จขกท. Post นั่นแหละ ลูกสาวก็มาบอก แต่ตอนนี้เริ่มขอ Talking dict แล้วคะ บอกว่าเพื่อนมีกันเกือบทุกคน แต่ก็บอกว่าไม่ให้เพราะยังไม่ถึงวัยจะใช้ เปิดดิชั่นนารีนั่นแหละดีจำแม่นด้วย แต่ดูแล้วรู้แหละ ว่าก็ไม่ค่อยพอใจ  แต่ไม่พูดอะไร ก็คงต้องค่อยๆ บอกไปทีละเรื่องแหละค่ะ เดี๋ยวเรื่องโน้นเข้าใจ เดี๋ยวก็มีเรื่องใหม่มาอีก จากคุณ : beebeemom เขียนเมื่อ : 21 ก.ค. 53 23:39:47

ความคิดเห็นที่ 2 ดิฉันว่า คุณจะไปรณรงค์ให้พ่อแม่เด็กอื่น ไม่ให้เขาให้ของลูก มันเป็นไปได้ยาก คุณมีวิธีของคุณที่จะเลี้ยงลูก คนอื่นเขาก็มีวิธีของเขา ไม่ผิดที่ลูกคุณจะเอาเพื่อนมาเปรียบเทียบ เพราะเด็กทุกคนย่อมต้องการ กำลังใจ สิ่งสมนาคุณเมื่อทำดี ไม่งั้นเด็กเล็ก เขาจะมีแสตมป์เด็กดี ไว้เป็นรางวัลหรือคะ คุณโชคดีที่มีเวลาอยู่กับลูกตลอดเวลาอย่างที่คุณว่า แต่ไม่ใช่ทุกคนโชคดีเหมือนคุณ และคนที่ให้วัตถุกับลูกเป็นรางวัล ก็ไม่เห็นจะเป็นเรื่องผิด ปลูกฝังสิ่งร้ายแต่อย่างใด คุณไม่จ้างลูก นั่นเป็นสิทธิ์ของคุณ แต่พ่อแม่คนอื่นที่เขาจะให้สิ่งของกับลูกเป็นกำลังใจเมื่อลูก ทำดี ทำสำเร็จ หรืออาจจะเป็นเพียง หากทำสิ่งนี้ได้ พ่อแทม่จะพาไปสวนสัตว์ มันเลวร้ายตรงไหน หรือจะเปลี่ยนสวนสัตว์เป็นคอนเสิร์ตเพราะเด็กโตขึ้น ก็ไม่ใช่สิ่งผิด ที่ผิดเพราะลูกถามว่า ทำไมคนอื่นได้ ตัวเองไม่เคยได้ หรือเปล่า เด็กบางครั้ง ให้กำลังใจว่าลูกทำดี เก่งมาก พ่อแม่ภูมิใจ อาจไม่พอเมื่ออายุมากขึ้น พ่อแม่ก็ต้องหาวิธีตะล่อมกันไป ดิฉันไม่เห็นว่ามีอะไรเลวร้าย ที่จะให้รางวัลลูก ตราบใดที่เหมาะสมกับสถานะและครอบครัวนั้นๆ สอนไม่ให้ลูกเห่อเหิมไปกับวัตถุนี่สิ สำคัญ และการให้เมื่อลูกประสบความสำเร็จในหน้าที่ ไม่ใช่เรื่องน่าตกใจ การให้พร่ำเพรื่อ แค่มีตัวตนเป็นลูกก้ได้สิ่งที่อยากได้ นี่ต่างหาก ที่ควรเป็นปัญหา แก้ไขเมื่อ 22 ก.ค. 53 00:06:25 จากคุณ : mrs.night owl เขียนเมื่อ : 21 ก.ค. 53 23:51:16

ความคิดเห็นที่ 3 เรื่องวัตถุนิยม เพิ่งตั้งทู้ไปเมื่อทิตย์ที่แล้วเอง  พ่อแม่ก็คิดว่าทำสิ่งที่ดีที่สุดให้ลูก  แต่มาอ่านเจอเรื่องนี้แล้วก็แบบน่ะ เหตุการณ์แบบนี้มีอยู่จริง  ใครๆ ก็อยากให้ลูกเรียนเก่ง ได้คะแนนดีๆ ส่งไปติว ส่งไปเรียนโน่นนี่ เพื่อหวังจะให้ลูกมีอนาคตดีๆ ตบท้ายด้วยสินจ้างรางวัล ดีอย่าง เสียอย่าง ได้แค่คิดว่า ใครจะทำอะไร ยังไง ก็เรื่องของเค้า ไม่ใช่ว่าเราไม่มีปัญญาจะให้ลูก แต่เราเลือกที่จะไม่ให้  และหันสร้างภูมิคุ้มกันลูกเราเองดีกว่า   เห็นด้วยเรื่องเรียนพิเศษอะไรเยอะๆ นะคะ เห็นแล้วเหนื่อยแทน สมัยเราเด็กๆ เคยร่ำร้องขอแม่ เรียนพิเศษตอนเย็น (เพราะอยากอยู่กับเพื่อนตอนเย็น แถมได้เงินเพิ่ม ไปเดินซื้อขนมหน้าโรงเรียนอีก) แต่เทอมนั้นเหนื่อยมากก รู้สึกเวลามีน้อย กลับบ้าน กินข้าว สลบ....เทอมเดียว เลิก   ไม่เรียนต่อ ขอเลือกกลับมาบ้าน มีวินัยในตัวเอง รีบๆ ทำการบ้านให้เสร็จ แล้วออกไปวิ่งเล่นดีกว่า สบายใจ...55555 ทางที่ดี สร้างวินัยให้เขาตั้งแต่ยังเล็กๆ ดีกว่าโตมาแล้วมาปวดหัว รบกับลูกเรื่องทำการบ้าน อ่านหนังสือ อย่างเราเอง(ลูก 2 ขวบปลายๆ) กลับจาก รร. ก็อาจจะต้องติดสอยห้อยตามเราไปทำงานบ้าง หรือไม่งั้นก็จะพาไปวิ่งเล่นในสวน กลับมาบ้านพักเหนื่อย นั่งดูการ์ตูนแป๊บนึง ตอนเย็นๆ ค่ำๆ ก็จะเป็น floor time ให้ลูกเลือกเอง ศิลปะบ้าง วาดรูปบ้าง เล่นดนตรี กระโดดโลดเต้น อ่านหนังสือบ้าง ตามใจเขา แล้วจากนั้น ก็เป็นเวลาของแม่ นำเขาไปทางวิชาการบ้าง นิดๆ หน่อยๆ สนุกๆ ถ้าไม่อยากทำ บางทีเราก็นั่งทำงาน วาดรูป ทำโน่นนี่ เขาก็สนใจ ตามมาดู ตามมาช่วย แล้วก่อนจะนอน ก็จะให้เขาเลือกกิจกรรมเองอีกรอบส่วนใหญ่ก็ไปจบที่นิทานก่อนนอน สำหรับลูกสาว จขกท. เท่าที่เราเคยได้ยินได้ฟังมา(ไม่ใช่แม่มือโปร ที่จะแนะนำใครได้อะ) อาจจะลองให้เขาเล่นกีฬา น่าจะดีค่ะ...จะได้รู้แพ้ รู้ชนะ รู้อภัย ลดอีโก้ของเด็กลงมา ปล. มาคิดได้ว่า  เราก็ให้รางวัลกับลูกนะคะ รางวัลเด็กดี เป็นของเล็กๆ น้อยๆ ที่มีค่าทางจิตใจมากกว่า  ให้เวลาเขาเป็นเด็กดี อาจจะเพราะลูกยังเล็กด้วย ไม่ได้ร้องขออะไรมากมาย ถ้าโตขึ้นมาจะเป็นไงไม่รู้ แต่คงไม่ถึงขั้นจ้างให้เรียนเก่งอะ  คิดว่าเป็นความรับผิดชอบส่วนตัว ถ้าเขาพยายามแล้ว แต่ไปไม่ถึง เราก็คงให้รางวัลในความพยายาม ปลอบใจ อะไรก็ว่าไป  เพราะเขาทำดีแล้ว ไม่ใช่ ทำเก่งแล้วอะ         แก้ไขเมื่อ 22 ก.ค. 53 00:09:26 จากคุณ : กุ๊ดจัง เขียนเมื่อ : 21 ก.ค. 53 23:59:24

ความคิดเห็นที่ 4 เห็นด้วยกับ คห. 2 ค่ะ เพราะทุกคนมีวิถีของตัวเองและเราไม่สามารถเปลี่ยนความคิดคนอื่นได้นอกจากมองกลับมาที่ตัวเรา แต่มองกลับอีกแง่นึงว่า ถ้าพ่อแม่อยากได้ผลลัพธ์ที่ดี ต้องจ้างแล้วให้ผลตอบแทนเกินวัยเด็ก เด็กถึงจะตั้งใจทำให้ ก็คงมีข้อแลกเปลี่ยนตลอด เราแค่อยากรู้ว่าถ้าให้ลูกทำด้วยใจนั้น มีวิธีใดบ้าง แก้ไขเมื่อ 22 ก.ค. 53 00:09:14 จากคุณ : สาวน้อยสวยสุด เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 53 00:07:16

ความคิดเห็นที่ 5 เห็นด้วยกับความเห็นที่สองทุกประโยค จากคุณ : Polkrit เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 53 00:11:14

ความคิดเห็นที่ 6 เราอ่านแล้วคิดว่า จขกท ไม่ได้จะไปเปลี่ยนอะไรพ่อแม่เพื่อนๆลูกหรอกค่ะ  เค้าแค่มาขอความเห็นและแนวร่วมแถวๆในชานเรือนนี่ เผื่อจะมีพ่อแม่คนไหนเห็นด้วยกับเค้าว่าจะไม่ใช้วิธีจ้างด้วยวัตถุ และเราเป็นคนนึงที่เห็นด้วยค่ะ จากคุณ : big black eyes เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 53 00:11:30

ความคิดเห็นที่ 7 ขอบคุณ คุณกุ๊ดจังจ้า ถามลูกเหมือนกันค่ะ ว่าอยากเล่นอะไร เขาอยากเล่นแบดมินตันค่ะ เขาเคยเรียนอยู่พักนึง เรามีลูก 3 คนค่ะ, คนเล็กเพิ่งขวบ 4 เดือน) ช่วงนี้ตอนเย็นจะหมดเวลากับเจ้าตัวเล็ก จึงเป็นโปรแกรมในอนาคตสำหรับคนโตอยู่เลย จากคุณ : สาวน้อยสวยสุด เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 53 00:15:16

ความคิดเห็นที่ 8 แม่ดิฉันเขียนกลอนให้ดิฉันทุกปี เมื่อครบรอบวันเกิด ตั้งแต่จำความได้เมื่อได้รับ ถามว่ารู้ซึ้งไหมว่าแม่ให้ด้วยใจ ไม่รู้ค่ะ เรื่องแบบนี้เราต้องมีประสบการณ์ชีวิตมาก่อน จึงจะรู้ มันมากับเวลาเเละวุฒิภาวะ ลูกเราอยู่ในสังคม ขนาดผุ้ใหญ่เราๆ ไปอยู่ในกลุ่มเพื่อน สามีคนนั้นดีแบบนั้น ให้ไอ้นั่น สามีคนนี้มีไอ้นี่ เพื่อนนี้กลังจะได้เป็นคุณหญิง ในขณะที่เราไม่มีอะไรเลย นอกสามีเสมอต้นเสมอปลาย ให้คนที่เเข็งเเรงที่สุด อย่างน้อย วูบนึงมันก็ต้องรู้สึกบ้างเเหละ แล้วเราก็ต้องเอาความรู้สึกฝ่ายสูงมากลบเสียว่า อย่างน้อยเราก็มีนั่นมีนี่ นับประสาอะไรกับเด็กเกิดมาสิบปีล่ะคะ ความกดดันทางสังคมมันมีมาเนืองๆ อยู่เเล้ว บางทีการให้ไม่ต้องใหญ่โต แต่ให้เด็กจับต้องได้ ระลึกถึงได้ ไปเที่ยวสวนสนุก หรือไปทำอะไรที่แกอยากทำ มันก็เป็นสิ่งกระตุ้น ได้นึกถึงเมื่อท้อใจ เป็นความท้าทายหนึ่งของพ่อแม่ จากคุณ : mrs.night owl เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 53 00:18:28

ความคิดเห็นที่ 9 ทำยังงัยน้อคุณmrs.night owl ถึงจะเข้าใจความเห็นเรา เรื่องชวนลูกเที่ยว ครอบครัวเราไปกันบ่อยค่ะ เนี่ยวันหยุดนี้ก็จะพากันไปเล่นน้ำที่นครนายก ทุกคนสนุกกันล่วงหน้า ทั้งที่บ่นกันว่าเพิ่งกลับจากหัวหินนะเนี่ย สวนสนุกก็ไปเพราะอยู่หลังบ้านเราเอง แต่เราไม่ได้บอกลูกว่า ต้องทำนี่ได้ ทำนั่นได้ แล้วจะพาไปเที่ยว เราแค่อยากรู้ว่ามีวิธีใหนที่จะกระตุ้นลูกได้บ้างนอกจากวัตถุนิยมจ้า จากคุณ : สาวน้อยสวยสุด เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 53 00:28:35

ความคิดเห็นที่ 10 จริงอย่างที่พี่กุ้งว่า  ชอบ คห. 8 จากคุณ : กุ๊ดจัง เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 53 00:29:35

ความคิดเห็นที่ 11 เลี้ยงลูกให้เป็นคนดีและเอาตัวรอดในสังคมที่โหดร้ายได้เป็นเรื่องที่ยากที่สุดแล้ว เรื่องการเลี้ยงอย่างไรให้เก่ง หรือลูกเรียนเก่งแล้วต้องทำยังไง เราไม่ได้พุ่งเป้าไปตรงนั้นที่สุด จากประสบการณ์ชีวิต การเก่งวิชาการภายในห้องเรียนกับการใช้ชีวิตอย่างชาญฉลาด เราเลือกอย่างหลังมากกว่า เราไม่เห็นด้วยกับการใช้วัตถุมาจูงใจลูกไปซะทุกอย่างทุกกระบวนการ แต่มองว่าการให้กำลังใจเป็นสิ่งสำคัญ ถ้ามีสิ่งไหนที่ลูกอยากได้มากๆ และมันไม่เสียหายที่จะให้เค้าเป็นรางวัล เราก็คงต้องหามาให้บ้าง มีคนที่ประสบความสำเร็จหลายคนบอกว่ายังเก็บสิ่งของที่พ่อแม่ให้ไว้ หรือถ้าไม่ได้เก็บไว้ ความทรงจำก็เป็นสิ่งที่มีค่าไม่ต่างกัน แน่ล่ะว่าความรักต่อลูกไม่อาจตีค่าเป็นสิ่งของ แต่กว่าลูกจะเรียนรู้เข้าใจได้ คงใช้เวลาอีกนาน วิธีเลี้ยงดูให้เขาเข้าใจได้นี่สิท้าทาย เหมือนกับที่ความเห็นของคุณmrs.night owl ว่าไว้ เลี้ยงลูกอย่างไรให้เค้าเคารพตัวเองและไม่ให้รู้สึกขาดในเวลาเดียวกัน คนเป็นพ่อเป็นแม่ก็ต้องฝ่าฟันกันต่อไปค่ะ แก้ไขข้อความ พิมพ์วกวน เรื่องอื่นมันมาตีกันในหัวค่ะ แก้ไขเมื่อ 22 ก.ค. 53 00:48:11 จากคุณ : Mrs.Wright เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 53 00:30:28

ความคิดเห็นที่ 12 จขกท เราเข้าใจนะ สิ่งที่คุณจะพูด แต่ดิฉันพูดถึงเรื่อง ความเป็นจริง และในความเป็นเด็ก ว่าจะcomprehenได้ดีเเค่ไหน โดยที่ไม่ต้องเอา อย่างอื่นมากลบ เหมือนเวลาผู้ใหญ่ต้องให้กำลังใจตัวเอง จากคุณ : mrs.night owl เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 53 00:32:19

ความคิดเห็นที่ 13 ชอบใจ คห 11 ที่ว่า"การเก่งวิชาการภายในห้องเรียนกับการใช้ชีวิตอย่างชาญฉลาด เราเลือกอย่างหลังมากกว่า" เรากำลังสอนลูกอยู่ค่ะ แต่ก็ยากเหมือนกัน ซึ่งกำลังหาวิธีสอนอยู่ จากคุณ : สาวน้อยสวยสุด เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 53 00:35:29

ความคิดเห็นที่ 14 สมัยนี้เด็กฉลาดเรียน ฉลาดเอาตัวรอดเห็นเกลื่อน เเต่ไม่ค่อยเห็นเด็ก พูดดี คิดดี ทำดี เลย โอเค อยากได้ที่ 1 พ่อแม่ภูมิใจ เพื่อนชม ก็ขยันขึ้น อ่านมากขึ้น ทำแบบฝึกหัดเยอะขึ้ึ้น เรียนยังไง ทำงานยังไง ซื้อของยังไง ไม่ให้โดนโกง โดนเอาเปรียบ ทำธุรกิจยังไงให้ได้กำไรมากๆ มีชื่อเสียงโด่งดัง สินค้าเป็นที่ต้องการของตลาด ธรรมะ เมื่อรู้ก็ควรนำมาใช้ เมื่อรู้ก็ควรนำมาสอน ไม่มีอะไรยาก ถ้าอยากให้ลูกเป็นคนดี สิ่งนี้แหละที่เราพยายามจะสอน เรียนเก่ง วัดได้ด้วยการสอบ ทำงานเก่ง วัดไ้้ด้ด้วยเงินเดือน ตำแหน่ง เเต่เป็นคนดี ต้องวัีดกันทั้งชีวิต จากคุณ : darkheart เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 53 02:06:11

ความคิดเห็นที่ 15   เราเห็นด้วยกับท้้งสองความคิดเห็น แต่สำหรับเราคงจะเลือกแนวทางเหมือนกับ คุณ Mrs Night Owl ค่ะ เพราะว่ามันเข้ากับการดำรงชีวิต สิ่งแวดล้อมของเราอ่ะค่ะ  ต่างคนก็ต่างมีแบบแผน กลอุบาย ต่างๆ ที่จะหล่อหลอมให้ลูกเป็นอย่างที่เราอยากให้เป็น ใครก็คงอยากให้ลูกประสพความสำเร็จในชีวิต สิ่งที่พ่อแม่เค้ายี่นเงื่อนไขให้ลูกทำตาม เราก็เลยมองว่าไม่ใช่เป็นสิ่งที่ผิด แต่มันก็ต้องมองให้ลึกกว่านั้นว่า เค้าได้สอนให้ลูกเป็นคนดีของสังคม มีความรับผิดชอบต่อตัวเองและสังคมด้วยหรือเปล่า เพราะถ้ามองกันไปแล้ว การเลี้ยงลูกจะต้องสอนให้เค้า Taking และก็จะต้องสอนให้รู้จัก Giving ด้วยเหมือนกัน อันนี้คือสิ่งที่เราคิดว่าน่าจะเป็นประเด็นสำคัญมากกว่า พูดไปแล้วอาจจะเข้าประเด็นกระทู้แนะนำของคุณ กุ๊ดจัง เมื่อสัปดาห์ที่แล้วหรือเปล่า จากคุณ : หลานแม่ปอง เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 53 03:21:42

ความคิดเห็นที่ 16 เห็นด้วยกับ mrs.night owl  ทุกข้อเขียนทั้ง ๒ ความเห็นค่ะ ความเห็นส่วนตัวเรา  เด็กทุกคนต้องการรางวัลค่ะ เพียงแต่ว่าจะเป็นรูปแบบไหน? สิ่งของ  เงินทอง คำชมจากพ่อแม่ แล้วแต่เด็กคนนั้นจะถูกจริตแบบไหน?  เราคงไปกะเกณฑ์ไม่ได้ ลูกเค้าหรือลูกเรา...พ่อแม่เท่านั้นที่ทราบค่ะ   สำหรับลูกเรายังไม่รู้ยังเล็กนักแต่เราก็จะเลี้ยงแบบที่พ่อแม่เราเลี้ยงเรามาค่ะ   แค่การ์ดปีใหม่ส่งให้ลูกอายุ ๗ ขวบ(เราตอนนั้น) ทุกถ้อยคำที่พ่อเขียนยังฝังจำให้เราได้รู้รับผิดชอบถึงความสำคัญของการเรียน อ่านหนังสือมาตลอด....เรื่องเรียนเก่ง ? ไม่ใช่ประเด็นหลักแต่จะตามมาภายหลังได้ ตอนเราเด็กๆ จะว่าดัดจริตก็เถอะ  เรารักพ่อมากๆ พ่อเป็นต้นแบบที่สุด...ที่เราตั้งใจเรียนให้ดีก็เพราะอยากให้พ่อรักภูมิใจในตัวเรา  เอาไปโม้ได้(เรื่องเงิน สิ่งของมีน้อย ข้าราชการจนๆ)  เราเอ็นฯให้ติดเพราะอยากมีชื่อออกทีวีกับ นสพ.ไว้ให้พ่อได้ปลื้ม  อยากได้อะไรเล็งไว้...สอบชิงทุนเอาตังส์  ทำงานพิเศษมาซื้อเองค่ะ จากคุณ : one&only เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 53 03:36:19

ความคิดเห็นที่ 17 เป็นเรื่องที่กำลังเจออยู่ครับ ลูกสาวเรียน ป.5 ได้เกรด 4 ทุกวิชา เพราะแม่ลางานมาติวให้ก่อนสอบ พร้อมของรางวัลเพียบ เพื่อให้สนใจ ผมเป็นพ่อ ได้แต่เฝ้าดู และถามตัวเองว่า ถ้าลูกเข้ามหาวิทยาลัย  จะทำอย่างไร เพราะตอนเด็ก รางวัลเล็กๆน้อยๆ เขาก็ดีใจแล้ว แต่พอโตขึ้น รางวัลจะมีมูลค่าเพิ่มมากขึ้นหรือไม่? เพื่อแลกกับการตั้งใจเรียน ทั้งๆที่ มันเป็นหน้าที่ของเขา ที่ต้องเรียน รางวัลให้ได้ครับ แต่อย่าตั้งเป็นประเด็นว่า ถ้าทำได้อย่างนี้ แล้วจะได้อย่างนั้น มันเหมือนดาบสองคม ผมเห็นด้วยกับทุกๆความเห็นครับ เพราะมันเป็นกุศโลบาย(อุบายที่เป็นกุศล)ที่พ่อแม่ทุกคนต้องทำเพื่อลูก เพียงแต่จุดมุ่งหมายอาจจะแตกต่างกัน จากคุณ : พ่อลูกสอง (อยากเป็นคนเลว) เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 53 05:08:34

ความคิดเห็นที่ 18 ดีใจด้วยที่มีลูกเก่งค่ะ เราก็ไม่เคยให้อะไรลูกนะ  เพราะจุดมุ่งหมายของลูกไม่ได้อยู่ที่รางวัลที่เราจะให้ จุดหมายของเขาอยู่ที่การสอบเข้าโรงเรียนดีได้ ตอนนี้ก็เริ่มให้เขาไปติวเข้มบ้างเเล้ว ถ้าเขาสอบได้ ก็เป็นรางวัลชิ้นงามสำหรับเขาเองเเล้ว คงไม่ต้องไปหารางวัลอะไรอีก จากคุณ : Hana* เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 53 05:51:24

ความคิดเห็นที่ 19 เป็นกระทู้ที่ดีค่ะ เราโหวตให้ เห็นด้วยกับ Mrs.Night Owl เด็กแต่ละบ้าน ต้องการแรงกระตุ้นต่างกัน พ่อแม่คงต้องละเอียดอ่อน ถ้าไม่อยากให้ลูกเห็นคุณค่าของวัตถุมากเกินไป จากคุณ : แม่น้องหยง เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 53 07:26:52

ความคิดเห็นที่ 20 เข้ามาเก็บข้อมูลค่ะ จากคุณ : คุณนายฟู เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 53 08:18:14

ความคิดเห็นที่ 21 ตอนดาเป็นเด็กสอบได้ที่ 2 ตลอด พ่อ-แม่ก็ไม่เคยมีรางวัลให้ เพราะฐานะทางบ้านยากจน ไอ้เราก็เข้าใจเห็นพ่อกับแม่ทำงานหนัก ก็ไม่กล้าจะเอ่ยขอของรางวัลอย่างที่เพื่อน ๆ เค้ามีกัน แต่ตรงกันข้ามกลับคิดว่าเอาผลการเรียนนี้เป็นรางวัลให้พ่อกับแม่ชื่นใจดีกว่า จนในที่สุดใกล้วันเกิดแม่ ถามแม่อยากได้ของขวัญอะไร แม่บอกไม่อยากได้อะไร อยากให้ลูกเป็นคนดี ตั้งใจเรียนหนังสือ ว่าแล้วก็เลยสนองนโยบายแม่ จัดให้ไปชุดใหญ่ สอบได้ที่ 1 ของห้อง ตอนนี้กำลังจะเป็นแม่คนก็ตั้งใจว่าจะเลี้ยงเค้าอย่างที่แม่เลี้ยงเรานี่แหละ ส่วนตัวแล้วคิดว่า ไอคิว มันต้องมาคู่กันกับ อีคิว ฉลาดอย่างเดียวไม่พอ เก่งอย่างเดียวไม่พอ แต่ต้องมีคุณธรรมและศีลธรรมควบคู่กันไปค่ะ จากคุณ : กึมฯ (กึมจันดำ) เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 53 09:08:59

ความคิดเห็นที่ 22   เหมือนเราตอนเด็ก ๆ เลย 5555 เพื่อนได้ เกรด 4 ตัวละ 500 ซึ่งถ้าแม่ให้เรา เราคงได้หลายหมื่นอยู่ 5555 ไม่ต้องกังวลหรอกค่ะ ลึก ๆ ลูกคุณเข้าใจแน่นอน หรือคุณอาจพูดเหมือนแม่เราก็ได้ว่า โอ้ย หนูเก่งอย่างนี้ คืนแม่ให้เหมือนคนอื่น แม่ก็จนแย่สิจ๊ะ.. แม่ภูมิใจในตัวหนู หนูเรียนดี มันดีต่อหนูเองในอนาคตนะคะ ลูกคุณเข้าใจเชื่อสิ แค่เป็นบางอารมณ์ค่ะ พรุ่งนี้ก็ลืม ยิ่งโต เข้าใจได้รู้สึกว่า ความภูมิใจของแม่มีค่ากว่าวัตถุนอกกายค่ะ อย่าตามกระแส ไม่ดี ๆ ยึดมั่นในสิ่งที่ถูกไว้นะคะ จากคุณ : teddybeer (teddybeer) เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 53 09:16:07

ความคิดเห็นที่ 23 คห.ที่ 2 พูดก็ถูกค่ะ จขกท.น่าจะให้กำลังใจลูก ให้เค้าภูมิใจในตัวเอง เพราะเค้าทำหน้าที่ของลูกได้อย่างดีที่สุดโดยที่ไม่ต้องมีอะไรตอบแทน เค้าอาจจะเพียงแค่สงสัยและไม่เข้าใจ คงคิดว่าการเรียนดีต้องได้สิ่งตอบแทนถึงจะถูก แต่ถ้าเราสอนให้เค้ารู้ไว้ว่าการตั้งใจเรียนเป็นหน้าที่ความรับผิดชอบของหนูอยู่แล้ว เค้าก็น่าจะเข้าใจนะคะ เราว่าลูกของคุณน่ารักมากเลยค่ะ อยากให้ลูกในท้องของเราเป็นแบบลูกคุณจัง จากคุณ : sim aunty เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 53 10:03:05

ความคิดเห็นที่ 24 เห็นด้วยกะคุณ Mrs.Night Owl ค่ะ ให้ของรางวัลเพื่อเป็นกำลังใจค่ะ จากคุณ : magicjeed เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 53 10:11:06

ความคิดเห็นที่ 25 คิดถึงตัวเองเลยอ่ะค่ะ พอเห็นตัวเลข 500 บาท ตอนเด็กเราเป็นเด็กอ้วนไง อ้วนแบบว่าอวบมาแต่เล็กจนโต ทีนี้ที่บ้านเราเค้าคงอยากให้เราลดน้ำหนักอ่ะ เลยท้าเราด้วยเงิน กิโลละ500 บาท ด้วยความคิดว่าคงทำไม่ได้ เราก็นะอยากได้เงิน(ตอนนั้น) ลดไปจาก 80 เหลือ 45 แล้วทำไงอ่ะ(ใช้เวลาเป็นปีเลยนะคะ) หลายโลขนาดนั้น สุดท้ายเค้าเลยให้มาแค่ไม่เท่าไหร่ค่ะ เพราะขืนให้กิโลละ 500 จริงอ่ะ โขอยู่ แต่พอเราผอมลง เรารู้สึกว่าอืม เรากลับไม่อยากได้เงินตรงนั้นแฮะ เค้าให้เท่าไหร่ ก็ไม่บ่นว่าผิดกติกา เพระว่า รู้สึกว่ามันมีแต่สิ่งดี ๆ เกิดขึ้นกับเรา มากกว่าเงินรางวัลเป็นไหน ๆ เรากำลังทำเพื่อตัวเราเองต่างหาก ไม่ได้ทำเพื่อเงิน(ผิดกับตอนแรกที่ลงมือทำ ตอนนั้นเพื่อเงิน 555) ความมั่นใจในตัวเองบังเกิดขึ้นมากมาย ไม่ใช่เพราะความผอมจึงมั่นใจนะ แต่มั่นใจว่า สิ่งที่ยากที่สุด เราก็ทำได้ ไม่มีอะไรที่คนตั้งใจจะทำไม่ได้ ตรงนี้ เงินเท่าไหร่ ก็สร้างความมั่นใจนี้ไม่ได้อีกแล้ว สำหรับเราตอนนั้น ข้างบนไม่ได้เข้าเรื่องคุณเจ้าของกระทู้เท่าไหร่ อิอิ แต่เพราะว่าตอนนั้นเราขาดความภาคภูมิใจไงคะ อยู่กับความเคยชินมานานจนไม่มีความภาคภูมิใจ ไม่เคยเห็นความพยายามของตัวเอง และ เมื่อเราได้ และ เห็นว่านี่แหละ ทำเอง เพื่อตัวเอง มันจะรู้ว่าคุณค่าสูงสุดทันอยู่ตรงนี้แหละ รางวัลจูงใจแต่แรกเลยไร้ความหมายไปแล้ว เราเคยคุยกับครูลูกเรื่องของรางวัลล่อใจนะคะ ครูบอกเราว่า รางวัลสำหรับเด็ก ๆ ถือเป็นแรงจูงใจที่ดีค่ะ แต่ขอรางวัลนั้นเป็นรางวัลที่เรียบ ๆ ง่าย ๆ เพราะเค้ายังเด็กทางเดินอีกไกล ให้เค้าชินกับความเรียบง่าย เค้าจะทุกข์น้อยลงค่ะ รางวัลเรียบ ๆ นั่นก็คือ พาไปวิ่งเล่นที่เค้าชอบ หอมแก้มเค้า หรือว่า ไปเที่ยวไปทำบุญ ให้รางวัลเป็นสิ่งที่ดีงาม ต่อยอดความดีงาม ประมาณนี้อ่ะค่ะ เราก็พยายามมาปรับใช้ ลืมบ้างทำบ้าง แต่เราพยายามสอนเรื่องหน้าที่ความรับผิดชอบเค้ามากกว่านะ เพราะถ้าเค้ารู้ว่าเป็นหน้าที่ เค้าก็จะไม่รู้สึกว่าต้องได้สิ่งตอบแทน กลับกัน ถ้าไม่ได้ทำหน้าที่เค้าเองจะรู้สึกว่า ขาดอะไรไปมากกว่า เราเลยใช้ความเคยชินจนเป็นหน้าที่ แต่ถ้าเค้าโตขึ้นกว่านี้ ฮอร์โมนและ เพื่อน ๆ เค้า จะเปลี่ยนเค้าไปขนาดไหนคงต้องรอเวลานั้น ถึงมาแชร์กันอีกทีนึงค่ะ 555 จากคุณ : รัตติกัลยา เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 53 10:31:10

ความคิดเห็นที่ 26 ที่เจ้าของกระทู้ ถามในความคิดเห็นที่ 4 ว่า....เราแค่อยากรู้ว่าถ้าให้ลูกทำด้วยใจนั้น มีวิธีใดบ้าง..... คำตอบก็คือ เขาจะทำเมื่อเขาต้องการ เขาทำเพราะตัวเขาเอง ไม่ได้ทำเพื่อนใคร ถ้าลูกมีความรู้สึกอย่างนั้นเมื่อไร พ่อแม่ไม่ต้องใช้อะไรมาจูงใจเลยค่ะ เขาจะทำของเขาเอง ด้วยความเต็มใจ ตั้งใจ ลูกคนเล็กของดิฉันไม่ได้เป็นเด็กที่เรียนเก่งได้ที่ 1 ของห้อง เขาเป็นเด็กที่เรียนธรรมดาค่ะ แต่เขาจะเป็นเด็กที่ชอบเรื่องราวของสัตว์มาตั้งแต่เล็ก ๆ ดิฉันก็ส่งเสริมเขา  เวลาว่างเขาจะอ่านหนังสือเกี่ยวกับพวกสัตว์มากมาย ....ดังนั้นในกรณีของลูกชายคนเล็ก ถ้าเขาตั้งใจเรียน ทำการบ้าน ไม่จำเป็นต้องได้ที่ 1 ดิฉันก็ให้รางวัลเขา โดยพาเขาไปดูแหล่งที่พบไดโนเสาร์ที่จังหวัดขอนแก่น หรือบางเทอมดิฉันก็ซื้อหนังสือคู่มือการดูนกในเมืองไทยให้เขา หรือบางเทอมดิฉันก็ซื้อหนังสือคู่มือการเลี้ยงปลาตู้ การจัดตู้ปลาให้เขา ลูกชายคนโต ดิฉันให้เขาเล่นกีฬาและพาแข่งมาตั้งแต่อายุ 12 ปี เมื่อตอนนั้นดิฉันอ่านหนังสือเกี่ยวกับจิตวิทยา การเป้นพ่อแม่นักกีฬา เพราะดิฉันมักได้รับการบอกเล่าจากผู้ปกครองคนอื่น ๆ ว่าพอเด็กเริ่มเป็นวัยรุ่นแล้วมักเลิกเล่นกีฬา ไม่ยอมซ้อมกีฬาเพื่อแข่ง(เพราะต้องซ้อมหนัก) ดิฉันอ่านหนังสือพบว่า เมื่อเขาเป็นเด็กเขาเล่นกีฬาเพื่อให้พ่อแม่รัก ให้พ่อแม่ดีใจภูมิใจ แต่เมื่อโตเป็นวัยรุ่นเขาเริ่มมีความคิดของเขาเอง เขาเริ่มทำตามความต้องการของเขา ถ้าเขาเล่นเพราะเขาอยากจะเล่น เขาจะไม่เลิก.....หรืออีกอย่างคือให้เกิดจากความต้องการของเขาเอง ตอนนี้ลูกชายคนโตของดิฉันอายุ 15 ปี เขามีเป้าหมายในการเล่นและการแข่งของเขา เราพ่อแม่แทบจะไม่ต้องเหนื่อยกับการเขี่ยวเข็ญให้เขาไปซ้อมเลย ส่วนเรื่องเรียน วิชาที่เขาชอบเขาจะทำได้ดีหรือดีมาก วิชาที่เขาไม่ค่อยชอบก็จะผ่านแบบแม่ต้องช่วยลุ้น ....ดิฉันก็บอกเขาว่าก็ต้องวางแผนการเรียน เหมือนเล่นกีฬานั้นแหละ วิชาไหนถนัดลูกต้องทำให้ได้ดี วิชาไหนลูกไม่ถนัด ลูกก็ต้องดูว่าการเก็บคะแนนครูให้งานมากหรือสอบมากกว่า ถ้าให้งานมากก็ทำให้เรียบร้อย พยายามส่งงานให้ครบ บางวิชาเขาชอบมาก แต่บางครั้งเขาก็เริ่มไม่เข้าใจว่าเรียนเรื่องนี้ไปเพื่ออะไร ดิฉันก็อธิบายให้เขาฟังว่า เรียนไปเพื่อไปใช้อะไรในอนาคต พอเขาเข้าใจความสำคัญของเนื้อหา เขาก็ตั้งใจของเขาเอง ทุกวันนี้ดิฉันก็คอยดูและให้คำแนะนำกับลูกๆค่ะ เขาอาจจะไม่ใช่เด็กที่เรียนเก่งสอบได้ที่ 1 แต่ดิฉันมั่นใจว่าเขามีเป้าหมายในชีวีตของเขา เขารู้ว่าการไปถึงเป้าหมายเขาต้องใช้ความพยายาม และแน่นอนค่ะ เขามั่นใจว่ามีพ่อและแม่คอยสนับสนุนเขาเต็มที่....เมื่อถึงตอนนั้น การจะมีรางวัลจากพ่อแม่คงไม่ใช่เรื่องหลักของเขาแล้ว ปล.เข้ามาแก้คำผิดค่ะ แก้ไขเมื่อ 22 ก.ค. 53 11:05:00 จากคุณ : ทะเลสวย น้ำใส เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 53 10:38:50

ความคิดเห็นที่ 27 เราว่าการให้อะไรสักอย่างเพื่อนให้เด็กขยัน อดทน และตั้งใจ ไม่ผิดนะค่ะ ลูกเราไม่ได้เรียนเก่ง ไม่สนใจด้วยซ้ำ ชอบกิจกรรมมากกว่า แถมคุยกับเพื่อนจนครูฟ้อง แล้วเราก็เลยเสนอให้ลูกว่า ถ้าตั้งใจเรียน สอบได้ที่.... (ถึงสอบไม่ได้แต่ต้องตั้งใจที่จะทำก่อน) อย่างไปที่ไหน แม่ให้ไป ....... คำตอบ.....ได้แม่ จะไปหาน้าที่ออสเตรเลีย....... ฟังดูเหมือนอีนี่เวอร์จิงๆ.....แค่นี้ให้ลูกไปเมืองนอก.... อะ...ก็ลูกอยากไปหาน้าเขานี่ค่ะ.....แม่ก็ไม่มีหรอกตังค์ง่ะ.....แต่อยากให้สอบได้โรงเรียนดีๆ ทุนต่ำ....ก็ต้องแนวนี้แหละค่ะ...ยินดีจ่ายค่ะตั๋วเครื่องบินค่ะ จขกท....โชคดีนะค่ะ ที่ลูกเรียนเก่ง   25 คนมีเด็กเก่ง 5 คนต่อห้องนี่  เราเรียกหรูนะ แล้วพ่อแม่ของเด็กอีก 20 คนละค่ะควรทำอย่างไร จะให้คิดว่า.....ช่างมาน....เดี๋ยวมันก็ดีเอง...(คงเป็นไปไม่ได้คุณว่าไหม) บางอย่างที่ลูกต้องการ ก็อาจเป็นวัตถุที่อยู่ในห้าง.....บางอย่างก็ของที่เพื่อนๆมี ก็เห็นว่าบางทีก็มีแต่เงินละนะค่ะที่จะทำบันดาลให้ได้มา.... ลูกเราเขาไม่เอาค่ะ เงิน ....ขอว่าไปห้างแล้วชี้เลย.....อันนี้หนักกว่าค่ะเพราะต้องใช้หลายพันอยู่...... จากคุณ : L'hivre เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 53 10:46:43

ความคิดเห็นที่ 28 ว๊า เราให้ตลอด เก่งไม่เก่ง ไม่ว่า อยากได้อะไรที่สมควรก็ซื้อให้ จนสามีดุเอาว่าตามใจจะเสียคน เรื่องเรียนกับเรื่องของ ของเราเป็นคนละเรื่องเลย ไม่เคยบอกเค้าว่าสอบผ่าน สอบได้ที่หนึ่ง สอบฯลฯ จะได้นู่นนี่ มีแต่บอกเค้าว่าตั้งใจเรียนตั้งใจทำ แล้วหนูจะได้เลื่อนชั้น ไม่งั้นซ้ำชั้น มันเสียเวลานานมากเลยนะลูก ( ตอนนี้เพิ่งเข้าป.1 ค่ะ ) เค้าเองก็ดูจะกลัวกับการซ้ำชั้น  ก็ตั้งใจเรียนนะคะ แต่ว่าหัวช้าซักหน่อย ก็ปลอบเค้าว่าไม่เป็นไร แค่สอบผ่าน เข้าใจในสิ่งที่เรียน แม่ก็ดีใจแล้ว จากคุณ : แม่โบนัส เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 53 11:16:23

ความคิดเห็นที่ 29 เรามีลูกสามคน ความภูมิใจที่เกิดจากลูกแต่ละคนต่างกัน คนแรกที่พูดถึง เรียนเก่ง เพื่อนอยากเข้ากลุ่มด้วย รู้จ้กหาเงินใช้เอง (สั่งของมาขาย) ได้เงินมาเก็บเรียบเพราะเอาขนมไปจากบ้าน เมื่อเช้าเราถามลูกว่า เจอยากได้อะไรเหรอลูก ลูกสาวตอบว่า เปล่า เจแค่เล่าให้แม่ฟังว่าเขามีอย่างนี้กันด้วย เฮ้อโล่ง คนที่สอง เป็นผู้ชาย เรียนชั้น ป 4 คุยเก่ง เพื่อนๆรักมากกลับถึงบ้านรีบแจ้นออกไปเล่น ชอบต่อรอง ถ้าให้ทำนี่ แม่ต้องซื้อนั่นให้ แม่ต้องให้เล่นเกมส์ แม่ต้องบลาๆๆๆ คนนี้แหละกำลังกลุ้ม เราใช้วิธีการเดียวกับพี่สาวไม่ได้เลย ต่างกันลิบ ใช้เงินเก่ง ตอนนี้แก้โดยให้ทำบันทึกเงินออม เขาก็จะมีเงินเหลือมาโชว์แม่ทุกวัน (ทั้งที่เราให้เป็นอาทิตย์) โล่งไปอีกเรื่อง เรื่องการขอนั่นขอนี่ เราปล่อยให้ลูกตื๊ออยู่นั่นแหละ มีอยู่ช่วงนึงอยากได้เกมส์เพลย์มาก เพื่อส่วนใหญ่มีกัน สารพัดจะหาข้ออ้าง แต่เราไม่ซื้อให้ ตอนนี้ลูกไม่อยากได้แล้ว ส่วนเรื่องการเรียน เขาไม่สนใจค่ะ กลับบ้านหนังสือไม่แตะ บอกการบ้านทำเสร็จที่โรงเรียน (เราไปรับลูกประมาณ 18.30) คุณครูบอกว่าชอบชวนเพื่อนคุย-เล่น โชคดีลูกหัวดี (อีกแล้ว) ผลการเรียน 3.98 (เฉลี่ย ป1-ป3) ลูกถามเราเหมือนกันนะ ว่าถ้าเขาสอบได้ที่ 1 แล้วแม่จะให้อะไร เราไม่ตอบค่ะ ชวนลูกคุยเรื่องอื่น เลยขอเพื่อนๆในชานเรือนแชร์ความคิดกัน ส่วนคนสุดท้อง เพราะยังเล็กเลยเป็นขวัญใจคนในบ้าน ให้ดูรูปสาวน้อยคลายเครียดปิดท้ายกันจ้า จากคุณ : จขกท เองจ้า (สาวน้อยสวยสุด) เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 53 11:48:19

ความคิดเห็นที่ 30   เราเห็นด้วยกับคำตอบที่17 คะ (ดาบสองคม) ความคิดใครความคิดมัน ทำแล้วไม่เดือนร้อนใครก็ทำไปคะ ยอมรับว่าเรื่องวัตถุนิยมเนี่ยเริ่มเข้ามามากขึ้นในเด็กไทยแล้วคะ เราก็ห่วงอยู่ จากคุณ : tomja (tomnaja) เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 53 11:59:17

ความคิดเห็นที่ 31 เราให้อ่ะ  ทั้งจ้างทั้งให้เองเลยอ่ะ  รางวัล  เวลาลูกสอบได้ที่ 1  ตอนเราเป็นเด็กเราก้อโดนที่บ้านจ้างอ่ะ   เรื่องวัตถุนิยมเป็นเรื่องที่ต้องสั่งสอนควบคู่ไป  แต่ขยัน + สร้างผลงานดี  ควรมีรางวัลเป็นกำลังใจค่ะ จากคุณ : mawantha เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 53 14:14:03

ความคิดเห็นที่ 32 incentive มันมีอยู่ 3 อย่าง คือ 1. วัตถุ 2. สังคม 3. ความรู้จักผิดชอบชั่วดีของเจ้าตัวเอง ที่จขกท.พูดคือ วัตถุ สังคม คือ การยอมรับจากคนอื่่น เช่นถ้าสอบได้ดี ได้รับกระดาษ(ประกาศนียบัตร อะไรต่างๆ) แต่เป็นการมอบให้คนอื่นเห็น ให้คนอื่นรับรู้ว่าเด็กคนนี้เรียนเก่ง หรือ การที่ญาติพี่น้อง เพื่อนๆ พ่อแม่มาชมเด็กคนนั้นให้ฟัง ความผิดชอบชั่วดี เช่นการที่เด็กรู้สึกผิดเอง ถ้าไม่ตั้งใจเรียนแล้วไม่สอบให้ดี การเลี้ยงลูก ผมว่า ก็คือการใช้ incentive ทั้ง 3 อย่าง ผสมกันอย่างแยบยล เพื่อให้ลูกได้ทำสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับเขา ข้อหนึ่งอาจจะง่ายหน่อย ข้อสองต้องมีปัจจัยภายนอก ข้อสามคือการปลูกฝัง สำหรับเจ้าของกระทู้ incentive ที่ทำให้ลูกคุณเรียนดี อาจจะเป็นข้อสองหรือข้อสาม ตอนนี้เขาเรียกร้องข้อ 1 หน่อย ผมว่าไม่ใช่สิ่งที่ผิดเลย ให้อะไรเขานิดๆหน่อย ก็ไม่เสียหายหรอกครับ จากคุณ : อวิรุืทธ์ เขียนเมื่อ : 23 ก.ค. 53 00:30:51