ความคิดเห็นที่ 1 Not only terrible 2 ka, also terrible 3 yrs จากคุณ : ตัวเล็ก (มามี๊ของชิโร่) เขียนเมื่อ : วันเข้าพรรษา 53 14:24:13

ความคิดเห็นที่ 2 ฮาความเห็น 1 มากค่ะ เพิ่งคิดอยู่ในใจว่า 2 เองเหรอ ของเราจะเข้า terrible 4 อยู่อีกไม่กี่เดือน แฮะ ๆ ก้อ ที่ work มากๆนะ คือ ใช้ความสงบสยบความเคลื่อนไหวค่ะ รอให้หมดแรงออกอาการ แล้วค่อยตอบสนองเค้าค่ะ กฎระเบียบต้องใช้ให้เหมือนกันทั้งบ้าน กฏจะต้องศักดิ์สิทธืเสมอ ลูกเราก็เข้าใจตรงนี้มาก แต่ก็ขอออกอาการเป็นระยะ ให้แม่รู้ว่า ยังมีเด็กน้อยคนนี้ในบ้านนะครับ เอาอยู่กับธรรมชาติมากๆ ออกกำลังกายเยอะๆ ว่ายน้ำดีมากๆ งดทีวี หรือดูให้น้อยที่สุดค่ะ จากคุณ : sitka เขียนเมื่อ : วันเข้าพรรษา 53 14:37:51

ความคิดเห็นที่ 3 เหมือนกันเลยค่ะ ตอนนี้เจ้าตัวโต 2 ขวบ 9 เดือน ก่อนหน้านี้ไม่กี่เดือน อาการเดียวกันค่ะ อาละวาดสุดฤทธิ์ ... ก่อนอื่นคงต้องบอกตัวเองก่อนค่ะว่า ให้ใจเย็นๆ ... น้ำเชี่ยว อย่าเอาเรือไปขวาง อย่าใช้วิธีหักดิบ เพราะยิ่งไม่ได้การค่ะ ตอนที่เป็นมากๆ คือ ถ้าถูกขัดใจเมื่อไหร่ ร้องกรี๊ดๆ ไม่ฟังใครทั้งนั้น เราใช้วิธีกอดเค้าค่ะ ถ้าดิ้นก็จะกอด (พยายามกอดให้เค้ารู้สึกว่าเรากอดเพราะรักนะคะ ไม่ใช่เหมือนไปบังคับเค้า) พอเค้าเริ่มหยุดดิ้น ก็ค่อยๆคลายออก แต่ต้องระวังนะคะ เพราะเจ้าตัวแสบจะทั้งกัด ทั้งถีบเลยหล่ะ หลังจากนั้นก็จับเค้าให้มาคุยกับเราค่ะ ก็จะถามเค้าว่า ต้องการอะไร แล้วทำมัยต้องโกรธขนาดนี้ (เรียกว่า อยู่ในขั้นเจรจาค่ะ) พอได้ระดับนี้จะเห็นได้ว่า เค้าเริ่มได้สติและฟังเรามากขึ้น ก็ค่อยๆปลอบ พอเราจะสั่งให้เค้าทำอะไร เช่น อาบน้ำ เค้าก็จะยอมปฏิบัติแต่โดยดี จากคุณ : ชับ-บิ มัม เขียนเมื่อ : วันเข้าพรรษา 53 14:38:46

ความคิดเห็นที่ 4 อืมม .. ปัญหาน่าปวดใจของพ่อแม่ 555 เผอิญเรื่องการจัดการพฤติกรรมของลูกผม  เมียผมจะเป็นคนบริหารจัดการเองซะส่วนใหญ่ .. เคยเห็นลูกมีอาการแบบนี้เหมือนกัน สิ่งแรกที่ภรรยาผมเรียนรู้ เธอคิดว่า  เด็กกำลังมีปัญหาเรื่องการควบคุมตัวเอง เกิดจากสารอาหารไปเลี้ยงสมองไม่พอ !  เรื่องจริงนะ  ภรรยาผมมักมีความเห็นแบบนี้ จึงค่อนข้างระวังเรื่องการทานอาหารให้เพียงพอต่อร่างกายของลูก .. เพราะเธอบอกว่า ถ้าเด็กไม่มีอาการหิว  โดยมาก  เค้าจะพูดและสื่อสารกับเราได้รู้เรื่อง แต่พอประสาทสั่งการเพี้ยน อะไร ๆ ก็ไม่ยอม เล่าต่อ  เวลาลูกมีอาการร้องงอแง โวยวาย สิ่งแรกที่ควรทำก็คือ เราต้องนิ่ง อย่าไปร่วมอาการโวยวายกับเค้า  .. ปล่อยให้เค้าร้องไปเถอะ แต่พอเค้าเงียบ ก็จะบอกเค้าว่า " คุยกันดี ๆ นะครับ .. พูดกันดี ๆ นะครับ  มีอะไรก็คุยกันก่อนได้ไหมครับ .. " (ให้เค้าจิบน้ำไปด้วย) ..  ถ้าเค้ายังร้องต่อ  ก็จะบอกว่า " เอาเลย ถ้างั้น  หนูร้องให้พอใจ  พออยากคุยกับแม่ แล้วค่อยมาคุยกันนะ" ..  แล้วเราก็จะไม่สนใจเลยครับ ..  ปล่อยให้เค้าร้องไปเลย  อย่าเพิ่งสงสารลูก  เพราะไม่งั้น เหตุการณ์แบบนี้จะเกิดทุกครั้งที่เค้าชนะ เชื่อเถอะ   ผมว่า เด็กอ่ะ ฟังรู้เรื่องทุกอย่างที่ผู้ใหญ่อย่างเรา ๆ พูด เพียงแต่เราหนักแน่น และให้ความสำคัญกับคำพูดตัวเองแค่ไหน  ส่วนใหญ่ ก็จะสงสาร เพราะกลัวลูกร้องจนเหนื่อย  .. ยิ่งเหนื่อย ยิ่งจะนิ่ง และฟังเราพูดได้มากขึ้นกว่าตอนโวยวาย ครับ ! ตัวผมเอง หลายครั้งก็ดูเหมือนจะยอมแพ้ลูก  แต่ท้ายสุด กลัวแม่เค้ามากกว่า เลยเดินหนี ปล่อยให้แม่ลูกจัดการกันเอง .. แล้วก็ต้องยอม ว่าแม่เค้าเอาชนะลูกได้จริง ๆ จากคุณ : สามทับหนึ่ง เขียนเมื่อ : วันเข้าพรรษา 53 14:40:52

ความคิดเห็นที่ 5 ของเรา ใช้วิธี time out ค่ะ ได้ผลอยู่ค่ะ จากคุณ : lekumi เขียนเมื่อ : วันเข้าพรรษา 53 14:47:50

ความคิดเห็นที่ 6 ของเรามี 2 ระบบคะ กรณีแรก หากอยู่กับคนหมู่มาก โดยเฉพาะผู้โอ่โอ๋ทั้งหลาย ไม้ตายแค่ไหนก็ใช้ไม่ได้ เพราะเด็กเขารู้ว่า แผนไหนก็ตายถ้าผู้โอ่โอ๋ ทั้งหลายยังอยู่ใกล้ๆ สิ่งเดียวที่เราทำคือ จะพูดว่าแม่เสียใจนะ หากว่ายังเป็นแบบนี้ แม่จะไม่กอดหนูนะ (จะไม่ใช้คำว่าไม่รักเด็ดขาดคะ) และจะยกตัวอย่างพี่ชายเขา(ซึ่งตัวเล็กติดพี่จะเอาพี่เป็นแบบอยู่บ้าง) ว่าไม่เคยทำแบบนี้ มันไม่ดี หากไม่ได้ผล เงียบคะ ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ เขาจะหยุด เพราะรู้ว่าเราโกรธ และจะไม่เล่นกับเขา อันนี้พอหยุดได้หน่อย  แต่อย่างที่บอกข้างต้น หากมีผู้โอ่โอ๋ทั้งหลายอยู่ แผนแบบนี้มักได้ผลน้อยคะ กรณีที่สอง ไม่มีผู้โอ่โอ๋ทั้งหลายอยู่ ปล่อยให้ร้องคะ อยากทำไรทำ แม่ทนได้ แล้วจะบอกว่า ร้องเลยครับ เหนื่อยก็พัก จับไปอยู่มุมใดมุมนึง อยากทำไรทำเลย (แต่ให้อยู่ในสายตา) เมื่อเราไม่สนใจ เขาจะหยุดเองคะ แล้วก็ค่อยๆคุยกันให้เข้าใจ   บอกได้คำเดียวคะ วัยนี้จะ Terrible 2-3(แต่เราพ่วง 7-8 ไปด้วย) สิ่งเดียวที่เราต้องทำคือ "ทน" และ"รับมือ" กับเขาคะ เพียงแต่ต้องใช้เวลาและความเข้าใจกันหน่อย อันนี้ก็อยู่ที่แต่ละครอบครัว จะฝึกใจกันได้มากน้อยแค่ไหน  .... จากคุณ : อ้อมแขนอันอบอุ่น เขียนเมื่อ : วันเข้าพรรษา 53 15:17:52

ความคิดเห็นที่ 7 เหอออ กำลังเกิดขึ้นอยู่พอดี ของเรา มีพวก โอ๋ อยู่เยอะ ซัก ด้วย เมื่อไหร่ ลูกร้องไห้ เพราะเราเป็นคนขัดใจ เรากลายเป็นนางมารร้ายทันที  T_T จากคุณ : รักจ๊ะ เขียนเมื่อ : วันเข้าพรรษา 53 16:10:30

ความคิดเห็นที่ 8 แหม ขอเข้ามาระบายด้วยคนค่ะ เวลาลูกร้องและมีผู้อยู่เบื้องหลังทั้งหลายนี่ทำใจเลยค่ะ ทำไรมากไม่ได้ มันโดนกดดันไงไม่รู้ ครั้นจะปล่อยให้ร้อง ก็จะโดนว่าเด๋วลูกเจ็บคอ หรือบางเรื่องเราไม่ตามใจ เด๋วก็มีคนตามใจแทน แต่ถ้าอยู่กันแม่ลูก สบายค่ะ อยากร้อง ร้องเต็มที่ หยุดเมื่อไหร่คุยกัน แต่ทุกอย่างขึ้นกับสถานการณ์นั้นๆด้วยค่ะ บางทีเจอลูกปรี๊ดมากๆ แม่ก็นึกไม่ทันเหมือนกันค่ะว่าจะใช้ไม้ไหนดี ส่วนใหญ่เราจะใช้วิธีเบี่ยงเบนค่ะ ให้เขาเปลี่ยนไปทำอย่างอื่นแทนค่ะ ถ้าไม่อยากให้เขาทำสิ่งนี้ ก็หาสิ่งอื่นที่ใกล้เคียงกันที่เราคิดว่ารับได้มาหลอกล่อแทนค่ะ ก็พอได้ผลอยู่ (บ้าง) ค่ะ สู้ๆนะคะคุณพ่อ ^^ จากคุณ : คุณแม่น้องปอ (So Confuse) เขียนเมื่อ : วันเข้าพรรษา 53 16:33:37

ความคิดเห็นที่ 9 ลองหาหนังสือเกี่ยวกับการปรับพฤติกรรมมาอ่านดูนะคะ มีหลักง่ายๆอยู่ไม่กี่ข้อค่ะ - เสริมแรงทางบวกให้กับพฤติกรรมที่พึงประสงค์ .. พ่อแม่ควรส่งเสริม ชื่นชม ให้รางวัลเวลาลูกทำดีค่ะ เช่น เวลานั่งกินข้าวได้เงียบๆก็ชมว่าดีจังเลยลูก หนูกินข้าวเองได้แล้ว - ไม่เสริมแรงใดๆให้กับพฤติกรรมที่ไม่พึงประสงค์ ไม่ว่าจะเป็นการดุ ด่า หรือยอมโอนอ่อนตามใจเพื่อให้หยุดร้อง นั่งเป็นการเสริมแรงทั้งนั้นค่ะ การดุ ด่า ตี เป็นการเสริมแรงทางลบ(แต่ก็ช่วยเสริมแรงอยู่ดี เพราะลูกก็จะยังทำเพื่อให้พ่อแม่สนใจ) การยอมทำตามที่เขาเรียกร้องเพื่อให้เขาหยุดร้อง หยุดดื้อ ยิ่งจะทำให้เขาร้องมากขึ้น ดื้อมากขึ้น - เบี่ยงเบนความสนใจ หลีกเลี่ยงการเกิดพฤติกรรมที่ไม่พึงประสงค์เหล่านี้ คือ สังเกตพฤติกรรมลูกว่าถ้าเกิดเหตุการณ์แบบนี้ลูกจะร้องนะ จะโวยนะ ก็พยายามเบี่ยงเบนความสนใจลูกให้ไปสนใจอย่างอื่นแทน ไปทำอย่างอื่นแทนก่อนที่ลูกจะร้องค่ะ - เวลาเขาร้องโวยวาย ไม่ควรรีบไปสนใจทันที ให้ปฎิบัติเหมือนไม่เกิดอะไรขึ้น หรือให้พ่อหรือแม่ ไปนั่งใกล้ๆ แต่ไม่อุ้ม ไม่โอ๋ บอกเขาว่า หนูร้องแบบนี้แม่ฟังไม่รู้เรื่องค่ะ ฟังไม่รู้เรื่องจริงๆค่ะ หยุดร้องแล้วค่อยพูดกับแม่นะคะ .. เขาอาจจะแผลงฤิทธิ์อีกครั้งเพื่อต่อต้าน แต่พ่อแม่ต้องอดทนนะคะ พอเขาหยุดแล้ว ยอมพูดดีๆ ให้พ่อแม่รีบชมทันทีเลยค่ะ ว่า หนูหยุดร้องแล้วแม่ฟังรู้เรื่องแล้ว ดีจังเลย ..ประมาณนี้น่ะค่ะ ทำเรื่อยๆ เขาจะรู้ว่า ถ้าหยุดร้องแล้ว พ่อแม่ถึงจะฟังเขา ที่สำคัญคือ พ่อแม่ต้องทำสม่ำเสมอนะคะ ถึงจะได้ผล รายละเอียดจริงๆมีเยอะกว่านี้ค่ะ เราอธิบายได้แค่นิดหน่อยเพราะว่าจำไม่ได้หมดน่ะค่ะ ลองหาหนังสือจิตวิทยาปรับพฤติกรรมเด็กอ่านดูนะคะ จากคุณ : French Apple เขียนเมื่อ : วันเข้าพรรษา 53 17:33:07

ความคิดเห็นที่ 10 ของเราใช้วิธีใจเย็นสุดๆค่ะ ถ้าเค้าร้องก็ให้ร้อง กรี๊ดก็ให้กรี๊ด บอกเค้าแบบเบาๆว่า "ถ้าลูกร้องไห้เสร็จแล้ว ให้มาหาคุณแม่นะคะ" แล้วเราก็ไปนั่งรอที่โซฟา อ่านหนังสือไป แต่ตาแอบดูลูก เค้าจะลงไปร้องไห้นานมาก จนเหนื่อย แล้วก็เดินปาดน้ำตามาหาเรา บอกว่า "คุณแม่ขา เทียนร้องไห้เสร็จแล้วค่ะ" แล้วเราก็ค่อยๆสอนว่า ที่ทำไป อะไรไม่ดี ไม่ควรทำเพราะอะไร เป็นแบบนี้อยู่เกือบ 6 เดือนค่ะ กว่าจะดีขึ้น ต้องอดทนมากๆค่ะ เราโตกว่าเค้าเยอะ เค้ายังเล็กอดทนไม่เก่งเหมือนเรา จากคุณ : คุณกุ๋ย เขียนเมื่อ : วันเข้าพรรษา 53 20:06:55

ความคิดเห็นที่ 11 ใจเย็นสุดชีวิตค่ะ ของเราปล่อยให้ร้อง พูดแค่ว่าหนูร้องไห้เสร็จเมื่อไหร่ค่อยมาคุยกัน แล้วเราก็นั่งอ่านหนังสือในมุมตัวเอง ลูกก็จะมาแหกปากร้องอยู่ใกล้ ๆ เพื่อให้แม่ได้ยินนี่ล่ะ ก็อดทนอย่างเดียว พอเหนื่อยก็จะถามว่าหยุดร้องหรือยัง เงียบแล้วมาคุยกัน พอลูกเงียบก็ดึงมากอด คุยเหตุผล เห็นตัวเล็ก ๆ แบบนี้คุยรู้เรื่องค่ะ อย่าคิดว่าลูกยังเล็กไม่เข้าใจ จากคุณ : Ganit เขียนเมื่อ : วันเข้าพรรษา 53 22:21:16

ความคิดเห็นที่ 12   ใจเย็นค่ะ แต่ลูกเรายังไม่เข้าขั้นนั้นค่ะ ไม่ได้อะไรดั่งใจหรือโดนขัดใจล่ะก้อจะงอน สะบัดตูดใส่ ไปซบกับกับโซฟาร้องไห้ พอไปอุ้มเค้าจะผลักเราหรือถีบเราออก พอรู้ว่าเป็นงี้ เราก็ปล่อยค่ะ ปล่อยให้ร้องจนหนำใจ จากนั้นเค้าหยุดเองมาดึงมือไปในครัว ตอนนี้ร้องไห้จนหิวน้ำงัยคะ ส่วนใหญ่แล้ว รุงรังไม่มีเหตุผล เราก็ไม่สนใจเช่นกันค่ะ บางครั้งจะแกล้งทำเป็นร้องไห้ พอเราไม่สนใจเค้าจะหยุดแล้วมองดูเรา พอเรากระดิกตัวละก้อ หรือมองไปทางเค้า เค้าจะเริ่มร้องไห้ทัน แล้วแอบมองว่าเราสนใจมองเค้าอยู่ไหม แต่มุกนี้ใช้กับเราไม่ได้หรอกค่ะ ปล่อยอย่างเดียวค่ะ เหนื่อยเมื่อไหร่ก็หยุดเอง จากคุณ : Miss Browny เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 53 06:46:16

ความคิดเห็นที่ 13 ของเราก็เป็นค่ะ แต่ไม่รุนแรงมาก ไปเดินห้างจากไม่เคยงอแง ตอนนี้เริ่มถ้าไม่ไปทางที่เค้าอยากเดินเค้าจะลงไปนั่งกับพื้นเลย เราก็ปล่อยให้นั่งไป แล้วโบกมือบ๊ายบายเลย  ซักพักเค้าก็วิ่งตามมา  ทำอยู่หลายครั้ืงเค้าก็เลิกทำ เพราะรู้ว่าเราไม่สนใจ อีกเรื่องที่ชัดมากคือ ให้ทำอะไรจะปฎฺิเสธตลอดเวลา ให้กินข้าว "ไม่กิน" แต่ก็ซัดเรียบ ถ้าไปขัดหรือว่าบังคับเค้าจะอารมณ์เสีย เราก็จะอืม "ไม่เป็นไรไม่กินก็ไม่กิน" แล้วก็ตักข้าวถามเค้าชิมหน่อยไหมล่อไปล่อมาก็หมดเรียบ ให้อาบน้ำ "ไม่อาบ" เราก็โอเคไม่อาบๆ ไปเล่นช้าง(รดน้ำ)กัน  แล้วก็ ถูก้นไป ถูขาไป เค้าก็บอกว่าไม่เอาไม่อาบ เราบอกว่า ไม่อาบก็ไม่อาบ ก้นเหม็น เดี๋ยวล้างก้นก่อน ถูไปเรื่อยๆเพลินๆ จนอาบเสร็จอะค่ะ แล้วเวลาให้ทำไรแล้วเค้าไม่ทำ ก็จะมีจับมาคุยบ้าง อันนี้แล้วแต่อารมณ์เค้าว่าตอนนั้นรับได้แค่ไหน แต่ก็พยายามจะบอกเค้าว่า ไหนๆ เป็นอะไร มาคุยกันก่อน ถ้าเค้างอแงก็ปล่อยค่ะ ให้งอแงให้เสร็จแล้วค่อยมาคุย ไม่ก็ชวนไปเล่นของเล่น เค้าก็จะลืมไปเอง แต่บางทีก็ไม่ไหวอะ มีแอบปรี๊ดอยู่ ปกติถ้าจะให้เค้าทำโน่นนี่ก็พูดไปเรื่อยๆ หลายๆหนเข้าก็ไม่ไหว เราก็จะบอกว่าหม่าม๊าโกรธแล้วนะ ไม่คุยด้วยแล้ว แล้วเราก็จะเงียบไม่พูดอะไรเลย เค้าจำได้อะ แล้วก็ยอมทำตามคำสั่งแต่โดยดี   เลยรู้สึกว่าบางครั้งการเงียบไม่พูดอะไร ก็ดีเหมือนกันค่ะ จากคุณ : ป้านูน เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 53 10:33:37

ความคิดเห็นที่ 14 มี 1 วิธีค่ะ ได้ผลมากกกกก ทำใจ ^^ จากคุณ : ฟูจิตัวยุ่ง เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 53 14:45:10