ความคิดเห็นที่ 1 พ่อเริ่มเครียดไม่รู้จะทำอย่างไรดี ก็เดินออกหางานทำ ไม่อยากทำที่เดิมแล้ว พอดีไปเจอคนรู้จักก็คุยไปคุยมา ก็ถามสารทุกข์สุกดิบกับพ่อเรา จึงรู้ว่าพ่อลำบากอยากหางานทำ เลยแนะนำให้ไปหาเพื่อนเขา ซึ่งมาเป็นหัวหน้าศูนย์ราชการกำลังจะสร้างใหม่ เขาก็บอกที่อยู่อะไรไปให้พร้อม จม. 1 ฉบับ พ่อเราดีใจมาก รีบกลับไปสานเข่งเพื่อเอาค่ารถไปหา ซึ่งคะรถ ไปกลับ 3 บาท เหลืออีก 2 บาท เก็บเอาไว้ยามฉุกเฉิน..  พอไปหาหน.ศูนย์ก็ได้อ่านจดหมาย และกำลังกินเหล้าอยู่กับเพื่อนเขาอีกหลายคะ เขาบอกพ่อเราว่า รอก่อนเดี๋ยวคุยกันใหม่ พอเรารอตั้งแต่ประมาณ 9 โมงเช้า นอนอยู่ใต้ต้นไม้ข้าง ๆ บ้านเขา รอจนเขาเลิกกินกันประมาณเกือบ 2 ทุ่ม เขาก็เฮ้ย ยังรออีกเหรอ พ่อเราเลยบอกไปตามตรงว่ามาของานทำ เขาบอกว่าค่าแรงวันละ 23 บาทพ่อไหม พ่อเราร้องไห้เลย ดีใจมาก และขอเบิกเงินก่อนล่วงหน้าเลย 100 บาท เพื่อซื้อาหารที่แม่เรา กับย่าของพ่ออยากจะกิน พ่อคิดว่ารอดตายแล้ว จากคุณ : เหนือคำบรรยาย เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 53 11:54:36

ความคิดเห็นที่ 2 รออ่านค่ะ จากคุณ : Rachel Karen Greene เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 53 12:04:53

ความคิดเห็นที่ 3 รออ่านด้วยคนค่ะ จากคุณ : coffeelover เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 53 12:10:02

ความคิดเห็นที่ 4 ลงชื่อรออ่านค่ะ จากคุณ : อนุบาลหมูน้อย เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 53 12:31:45

ความคิดเห็นที่ 5 รอด้วยคนนะคะ จากคุณ : Dahdie (Unwad) เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 53 12:42:22

ความคิดเห็นที่ 6 มาต่อเร็วๆเน้อค่า จากคุณ : แงซาย_จอม เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 53 12:57:28

ความคิดเห็นที่ 7 รออ่านอีกคนครับ จากคุณ : พ่อบีเกิ้ล เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 53 13:18:53

ความคิดเห็นที่ 8 ว้าว ท่านผู้ชมเยอะ พอดีไปทานข้าวมาค่ะ .....หลังจากนั้นแม่ก็ยังสานเข่งไปขายเหมือนเดิม จากที่เคยคิดว่าพอก็เริ่มลำบากอีก เนื่องจากพี่ชายคนโตอ่อนแอมาก ป่วยตลอด เงินเดือนพ่อก็ต้องมารักษาพี่ชาย (ลืมบอกว่าหัวหน้างานพ่อเรารักพ่อเรามาก มีอะไรจะเรียกหาเรียกใช้เป็นประจำ ให้ขับรถให้บ้าง ทำงานบ้านให้บ้าง สุดท้ายเลิกบรรจุงานให้พ่อเรา ในปี 2519) แม่เราคิดว่าสานเข่งอย่างเดียวแย่แน่ เลยกู้เงินหัวหน้าพ่อมาเพื่อขายของในโรงงาน สรุปว่าขายดีมาก แม่เล่าให้ฟังว่าขายก๋วยเตี๋ยววันละประมาณ 20 กก.หมดทุกวัน บ้านเราเริ่มมีฐานะดีขึ้น พ่อเราอยากมีลูกอีกคนเพราะคิดว่าแม่ขายของแบบนี้สบายอยู่แล้ว หลังจากนั้นอีก 2 ปี ก็มีเราอีกคน ..แต่เหมือนฟ้าผ่า โรงงานที่แม่ขายของอยู่ไม่อนุญาตให้แม่เราขายอีกต่อไป เพราะหัวหน้าคนงานให้เมียตัวเองมาขาย แม่เราต้องเลิกขายเงินที่เก็บไว้นำมาใช้จนหมด แม่เราท้องเราได้ 7 ด. สุดท้ายพ่อก็มาของานหัวหน้าพ่ออีกบอกว่าให้แม่เด็ก ๆ ทำ หน.เห็นว่าแม่ท้องเลยไม่อยากรับเพราะงานหนักคือขุดดินให้เป็นบ่อเลี้ยงปลา กว้าง 5 เมตร ยาว 5 เมตร ลึก 1.5 เมตร ซึ่งให้จอบบ้างพลั่วบ้าง ฯล ขุด แต่แม่เราบอกว่าไม่เป็นไรท้องแค่ 3 เดือน ไม่กล้าบอกความจริงเพราะกลัวเขาไม่รับทำงาน... แม่เราทำได้ไม่นาน ก็คลอดเรา ลาคลอดแค่ 1 อาทิตย์ก็มาทำงาน โดยไม่กล้าบอกว่าไปคลอดลูกกลัวเขาจับได้ว่าโกหก จากคุณ : เหนือคำบรรยาย เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 53 13:37:16

ความคิดเห็นที่ 9 หลังจากนั้นก็ใช่ว่าชีวิตจะดีขึ้นเนื่องจากลูกคนโตเริ่มเข้าโรงเรียนงานที่พ่อทำได้เงินเดือนละ 750 บาท แม่ก็ทำบ้างหยุดบ้าง มีงานก็เรียกมาทำ ไม่มีงานก็หยุด เป็นอย่างนี้ตลอด แต่ก็ยังดีที่ทางศูนย์ที่พ่อทำงานให้บ้านพักพ่อเรา 1 หลัง ก็เลยย้ายเข้ามาอยู่บ้านพักตอนเราอายุ 3 ขวบ แม่ก็ยังทำงานในตำแหน่งลูกจ้างชั่วคราว บ้านก็สบายขึ้นมาหน่อยนึง เพราะว่าแม่กับพ่อได้ปลาฟรีมากินบ่อย ๆ ไม่ต้องซื้อหา ผักบุ้งบ้าง ตำลึงบ้าง ก็กินกันตามมีตามเกิด จนเราอยู่ ป.3 หัวหน้างานพ่อย้ายไปเป็น ผอ.ที่อื่น มีหัวหน้างานคนใหม่มา เพื่อนที่ทำงานที่เดียวกับพ่อเราอิจฉาพ่อเราเป็นทุนเดิมจากหน.คนเก่า เพราะพ่อเราได้ 2 ขั้นทุกปี เลยฟ้องนั่นนี่ ประจบหน.คนใหม่ ทำให้พ่อเราโดนย้ายไปช่วยราชการที่เพชรบุรีตั้งแต่เราอยู่ ป.3 จากคุณ : เหนือคำบรรยาย เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 53 13:45:01

ความคิดเห็นที่ 10 เรา 5 คน กอดคอกันร้องไห้ ไม่เคยจากกันไปไหน ไม่ได้ไปส่งพ่อเพราะไม่มีรถไป ถ้าไปต้องไปกันทั้งบ้านค่ารถอีกกี่บาท ค่ากิน ค่านั่นนี่ แม่คิดแล้วว่าเยอะ เลยไม่ไป พวกเราเลยไปส่งพอขึ้นรถประจำทาง ที่เหลือแม่กับลูก3 คนเดินกลับบ้านประมาณ 3 กก. ร้องไห้กันไปเรื่อยทาง ปากแม่ก็บอกว่าพ่อจะกลับมาหาเราทุกวันศุกร์ หลังจากพ่อไปทำงานที่เพชรบุรี แม่ก็โดนให้ออกจากงาน เมียเพื่อนพ่อมาทำแทน แม่ยังดีให้อยู่บ้านพักฟรีต่อไป แม่เริ่มหางานทำใหม่ โดยการไปเป็นภารโรงในโรงเรียนที่เราเรียนได้ค่าแรงวันละ 70 บาท ตอนเช้าต้องมาถึงโรงเรียน 6.30 น. แม่เราต้องจ้างมอเตอร์ไซด์รับจ้างติดต่อไว้เลยให้มารับทุกวันหลังจากนั้นแม่ก็ซื้อรถจักรยานเพื่อขับไปทำงาน ไปกลับประมาณ 6 กก. เราดีใจมากที่ได้จักรยานเวลาแม่กลับมาจากทำงานเราจะรีบเอาไปขี่ทันที คันแรกขอบครอบครัวคะ ลืมบอกบ้านเราไม่มีทีวี ไม่มีตู้เย็น เครื่องซักผ้า ฯลฯ มีแต่ของจำเป็นคือ หม้อหุงข้าว ตอนนั้นเราอยู่ประมาณ ป.5 ได้ ตอนพักกลางวันเราจะรีบมาช่วยแม่เก็บขยะ กวาดโรงอาหาร ตอนเย็นก็ช่วยแม่เข็นรถเพื่อไปนำขยะจากจุดต่างๆ มากองรวมกันเพื่อเผา นี่เป็นกิจวัตรเราเลย เราช่วยแม่เราอย่างนี้ทุกวัน บางวันโชคดีคือ บางทีก็มีข้าวหมูแดงบ้าง นมบ้าง ขนมบ้าง ที่เด็กนร.เอามาทิ้งแบบยังอยู่ในถุงก๊อบแก๊บ เราก็จะได้กินอาหารดี ๆ ในวันนั้นจนเพื่อเราล้อว่าเราเป็นเด็กกองขยะ...หาได้แคร์ไม่ ก็ยังช่วยแม่ต่อตอนเย็นประมาณ 6 โมงก็นั่งรถจักรยานแม่กลับบ้าน แต่ลูกแม่เป็นเด็กดีทุกคน พี่เรา 2 คนกลับมาจากโรงเรียนก่อนก็ทำงานบ้านทุกอย่าง ยกเว้นกับข้าวเพราะทำไม่เป็น แม่เราก็จะหายเหนื่อยเลยเมื่อกลับมาบ้านแล้วบ้านช่องเรียบร้อย จากคุณ : เหนือคำบรรยาย เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 53 13:56:22

ความคิดเห็นที่ 11 ต่อค่ะ ต่อ จากคุณ : Dahdie (Unwad) เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 53 13:58:22

ความคิดเห็นที่ 12 บางวันพี่ชายคนโตก็จะให้เรากลับบ้านก่อนเขาจะช่วยแม่ขนขยะเอง จนบรรดาครู ใครต่อใครเห็นก็ชื่นชมพี่ชายเราซึ่งตอนนั้นก็เริ่มเป็นหนุ่มแล้วอยู่ประมาณ ม.3 ได้ เขาก็ไม่อายที่จะช่วยแม่ขนขยะ พ่อเรารักพวกเรามาก พ่อกลับบ้านทุกวันศุกร์ไม่เคยมีซักครั้งที่พ่อจะไม่กลับบ้าน ตอนนั้นแม่เราให้เงินพ่อใช้เดือนละ 1,000 บาท ในตอนนี้เราคิดว่าตอนนั้นมันน้อยมาก แต่พ่อเราก็ไม่เคยพอเพิ่ม เพราะรู้ว่าแม่มีภาระเยอะ เงินเดือนพ่อได้เท่าไรให้แม่หมด แม่ก็ทำงานที่เดิมจนเราจบ ม.3 แม่เราก็ได้กลับเข้าไปทำงานเป็นลูกจ้างชั่วคราวอีกครั้ง เนื่องจากหน.งานพ่อกลับมาเป็นผอ.ที่เดิม (มเล่าไปคะ เราอยู่ป1.ป6 ได้เงินไปโรงเรียนวันละ 3 บาท ข้าวกินฟรีเนื่องจากแม่ทำงานเป็นภารโรง ทางโรงเรียนจะแบ่งข้าวไว้ให้แม่กิน รวมทั้งเราด้วย เราอยู่ ม.1-ม.3 ได้เงินไปโรงเรียน 15 บาท ค่าข้าววันละ 10 บาท แล้วค่ะ) จากคุณ : เหนือคำบรรยาย เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 53 14:03:04

ความคิดเห็นที่ 13 F5 รออ่านต่อ จากคุณ : ตาใสแบ๊ว เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 53 14:03:10

ความคิดเห็นที่ 14 รออยู่เหมือนกันค่ะ จากคุณ : mojisang เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 53 14:07:15

ความคิดเห็นที่ 15 จะคั่นหลายทีแล้ว ว่าเราก็รออ่านเหมือนกัน ซึ้งลูกๆมากเลยอ่ะ เหมือนในนิยาย รออ่านอยู่นะ จากคุณ : kaimok50 เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 53 14:09:31

ความคิดเห็นที่ 16 ชีวิตครอบครัวเราก็ลุ่ม ๆ ดอน ๆ จนเริ่มลืมตาอ้าปากได้(นิดหน่อย) ตอนที่พี่คนโตเรียนจบ แม่ก็หมดภาระไป 1 คน เหลืออีก 2 คนคือเรากับพี่สาว พี่คนโตทำงานตอนปี 2542 ได้เงินเดือน ๆ  7,350 เขาขอไว้ใช้ 1,500 บาท ที่เหลือให้แม่เก็บหมดเลยแม่เราเป็นคนขยัน อดออมมาก จนเวลาผ่านไปประมาณ 1 ปี บ้านเราก็มีรถเก๋งคันแรกในชีวิต เป็นรถเก่าคะผอ.พ่อขายให้พ่อ 100,000 บาท บอกว่าไว้พาลูกเมียไปเที่ยว พ่อ+แม่ก็ตกลงซื้อ ตอนนั้นชีวิตเริ่มดี เราเลยย้อนกลับไปมองว่า เราจะเป็นเด็กดีทำงานดีๆ ให้พ่อแม่สบายเราสัญญากับตัวเองเลยว่าจะทำให้ได้ จนสุดท้ายเราเรียนจนจบ ป.ตรี ก็สอบข้าราชการได้ พี่คนโตก็เริ่มเป็นหัวหน้างาน พี่คนกลางก็ทำงานแต่ก็ไม่ได้ดีอะไรมากมาย แต่แค่นี้ พ่อกับแม่บอกกับพวกเราเสมอว่าภูมิใจในตัวลูก ๆ มาก หลังจากนั้น เรากับพี่ชายก็ปลูกบ้านให้พ่อแม่อยู่ ปัจจุบันยังผ่อนธนาคารอยู่เลย พ่อเราก็เกษียณอายุแล้ว แม่ก็ไม่ได้ทำอะไร ลูก ๆ 3 คนเลี้ยงพ่อแม่ได้สบายอยู่แล้ว เราก็มีครอบครัวเป็นของตัวเอง เวลาเราให้เงินแม่ทีไร แม่มักไม่เอาบอกว่าลูกเก็บเอาไว้ใช้ยามจำเป็นดีกว่า เราต้องบังคับให้เงินทุกเดือน จากคุณ : เหนือคำบรรยาย เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 53 14:11:00

ความคิดเห็นที่ 17 เหนือคำบรรยาย จริง ๆ ครับ รออ่าน ตอนต่อไปครับ จากคุณ : sanchild เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 53 14:14:48

ความคิดเห็นที่ 18 หลังจากเราแต่งงานได้ประมาณ 2 ปี แม่ก็เริ่มบ่นว่า...เมื่อไรจะมีลูกซักทีหละ จะรอให้แม่ตายก่อนหรือไง เราก็บอกว่ายังไม่พร้อม ต้องผ่อนรถ ผ่อนบ้านให้แม่อีก แม่บอกว่ารอพร้อมคงไม่พร้อมซักทีหรอกทีแม่ลำบากกว่าหนู แม่ยังไม่หนูได้ 3 คน เราก็โอเคมีก็มี แม่เรารู้ว่าเราท้องแม่ดีใจมาก เราอยากกินอะไร สรรหามาให้ทุกอย่าง ทุกคบประหงมเป็นอย่างดี จนเราคลอดแม่ก็ยังจะ.....อธิบายไม่ถูกเล่าแล้วก็ร้องไห้ทุกที           เราคลอดวันที่ 27 พ.ค. 52 แม่บอกกว่ากลับมาอยู่บ้านแม่นะแม่จะดูแลเรา เพราะสามีเราก็ทำงาน เราก็โอเค แม่ทำให้เราทุกอย่าง ภารกิจของแม่เราคือ เช้า 05.00 ทำกับข้าวอาหารเรียกน้ำนม เสร็จแล้วอาบน้ำให้ลูกเรา ซักผ้าลูกผ้าเรา นาบอิฐให้เรา ประคบสมุนไพร บีบหลังให้เราเพราะเราปวดหลังมาก จากนั้นก็ต้มน้ำสมุนไพรให้เราเข้ากระโจม ยกข้าวปลาอาหารมาให้เรากิน ต้มน้ำใส่กระเป๋าน้ำร้อนมาให้เรานาบท้อง หลังจากนั้นก็อยู่ไฟตำราหลวงจุดใส่ให้เราคาดเอวทั้งวันทำแบบนี้ตลอด 1 เดือนแล้วก็บอกตลอดว่าให้เราพักผ่อนเยอะ ๆ เรามีหน้าที่ให้นมลูกอย่างเดียว ปกติเรารักแม่มากอยู่แล้ว ยิ่งเราเห็นแม่เราทำให้เราอย่างนี้ ครบ 1 ด.เราต้องกลับไปอยู่บ้านสามี เราร้องไห้ตลอดเวลาเราร้องเพลงกล่อมลูกเรา เราคิดถึงแม่มาก จากคุณ : เหนือคำบรรยาย เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 53 14:20:02

ความคิดเห็นที่ 19 ซึ้งอ่ะ อ่านแล้วน้ำตาคลอเลยอ่ะ และแอบอิจฉาด้วยเพราะว่าเราไม่มีแม่ทำให้อย่างนั้นบ้างอ่ะ จากคุณ : แม่เจ้ากันต์ (แม่เจ้ากันต์) เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 53 14:28:06

ความคิดเห็นที่ 20 จนลูกเราอายุได้ประมาณ 2 ด. ปกติเราจะกลับไปหาแม่ทุกวันเสาร์ วันนั้นเราเห็นหน้าแม่ไม่ปกติ เราพยายามถามแม่ก็บอกไม่เป็นไร แต่เราไม่เชื่อ ถามพี่ ๆ ก็บอกว่าแม่ก็ปกตินะ พี่เรา 2 คนอยู่บ้านเดียวกับพ่อแม่ ไม่มีครอบครัว เราก็เลยไปถามคนอื่น ๆละแวกบ้าน เขาบอกว่าแม่บ่นว่าปวดท้องมานานแล้วแต่ไม่กล้าบอกลูก ๆ เกรงใจลูกและที่สำคัญตอนนี้ต้องดูแลลูกให้เราเลยไม่ไปหาหมอ จนเราก็แกล้งงอนแม่ว่ามีไรไม่บอกลูกบ้าง สารพัดเพื่อแม่จะได้ไปหาหมอ สรุปแม่ก็ยอมไป อาการของแม่คือ เหมือนมีอะไรติดคออยู่แต่กินอาหารได้ตามปกติแล้วก็แสบร้อนทรวงอก จุกท้องเหมือนเป็นโรคกระเพาะ หมอสรุปว่าเป็นโรคกระเพาะและกรดไหลย้อน กินยามา 3 ด.ก็ไม่ดีขึ้น แต่ก็ไม่ได้แย่กว่าเดิม แต่แม่จะบ่นว่ามันน่ารำคาญ เราเลยพาไปกลืนแป้ง ส่องกล้องทางเดินอาหาร ส่องกล้องทางทวารหนัก สรุปก็ปกติ เป็นกรดไหลย้อน กระเพาะอาหารแดง ๆ แล้วนัดส่องทุก 1 ปี จนวันที่ 17 ธ.ค. 52 เป็นวันที่หมอนัด แม่เราก็ไม่ยอมไป เนื่องมาจากว่า ลูกเรายังไม่อดนม เราต้องเป็นขับรถพาไปสถาบันมะเร็ง ต้องไปนอกเวลา แม่เกรงใจเรา เลยไม่ไป อาหารก็เริ่มหนักขึ้น คือแน่นท้องร่วมกับจุกบริเวณลิ้นปี่ เราเลยพาไปที่โรงพยาบาลศูนย์ใกล้บ้าน ขอคุณหมอว่าตรวจตับให้หน่อยได้ไหม เพราะบอกว่ากระเพาะไม่ใช่แล้วรักษามาหลายเดือนก็ไม่ดีขึ้น หมอก็บอกประมาณว่า ถ้ารู้ดีกว่าหมอ ก็ไปเป็นหมอเองซี่ประมาณนี้ แม่เราเห็นเราเริ่มแรงกับหมอ แม่เลยบอกกระเพาะก็กระเพาะ หลังจากนั้นวันที่ 19 กพ. 53 อาการแน่นท้องจุกท้องหนักขึ้นทานอะไรก็ไม่ค่อยได้ มีแสบร้อนบริเวณรอบ ๆ เอวร่วมด้วย แม่เอ่ยปากบอกเราให้พาไปสถาบันมะเร็งหน่อย เลยวันนัดตรวจมาแล้วก็นัดใหม่ ส่องกล้องเหมือนเดิม สรุปการรักษาเหมือนเดิมคือ กระเพาะ กรดไหลย้อน จากนั้นอาการไม่ดีขึ้นแม่เราเริ่มผอมลงแต่ยังทำหน้าที่แม่ได้เหมือนเดิม คือ ทำงานบ้านทุกอย่าง ทำกับข้าวทุกเช้าทุกเย็น เพราะลูกทำงานลูกเหนื่อยแล้ว จากคุณ : เหนือคำบรรยาย เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 53 14:31:55

ความคิดเห็นที่ 21 อืมอ่านแล้วมองตัวเอง (สบายกว่าเยอะ) แต่ทำตัวได้น่าเกลียด เห็นแล้ว รู้สึกว่าเราชื่นชม จขกท มากครับ เป็นคนดีมากครับถ้าสังคมไทยมีคนแบบนี้ เยอะบ้านเมืองเราคงน่าอยู่กว่านี้เยอะครับ จากคุณ : พ่อบีเกิ้ล เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 53 14:34:07

ความคิดเห็นที่ 22 F5 F5....... จากคุณ : Tonkla la la เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 53 14:36:18

ความคิดเห็นที่ 23 รอ รอ รอ....กด F5 จนเหมื่อยนิ้วแล้วค่ะ....อ่านแล้วนึกถึงแม่ตัวเอง ตอนนี้แม่ก็เลี้ยงหลานเหมือนกัน แล้วแม่เราก็เป็นภูมิแพ้ด้วย.... . . ชื่นชม จขกท.มากๆค่ะ จากคุณ : *เด็กชายพัตเตอร์* เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 53 14:43:08

ความคิดเห็นที่ 24 สุดท้ายเราว่าแม่เริ่มแย่ เพราะเวลาเรากลับบ้านจะเห็นแม่นอนตลอด แต่เห็นเรากับลูกเราก็จะนั่งเหมือนไม่มีอะไร แต่เราจะแอบดูเขาอยู่ตลอดเวลาเขาจะเอามือกดบริเวณท้องตลอด วันที่ 26 มี.ค. 53 เราตัดสินใจพาไปหาหมอโรงพยาบาลเอกชนเพื่อทำ CT SCAN แม่ถามว่ากี่บาทเราไม่สนใจตอบอยากรู้มากกว่าว่าเป็นอะไร พอทำเสร็จหมออ่านฟิล์ม ทุกอย่างปกติ ตับ ไต กระเพาะ ม้าม ปอด ถุงน้ำดี ฯลฯ ที่ไม่ปกติคือมีน้ำในช่องท้องและพังผืดบริเวณช่องท้อง เหมือนฟ้าผ่า หมอบอกกับเราว่า แม่เราอาจจะเป็นมะเร็งซึ่งมันแพระกระจายในช่องท้องแล้ว เราร้องไห้จนเบลอ ไม่กล้าบอกพ่อ และพี่ ๆ แต่สามีเราพูดว่า ถ้าเราเป็นอะไรไปอีกคน ลูกจะทำอย่างไร อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด เป็นก็ต้องรักษา จนเราฮึดสู้ แต่เรานึกว่าแม่ไม่รู้ แม่ไปแอบถามหมอ ๆ ก็บอกว่าถ้ารับได้ก็จะบอก แม่รับปากว่ารับได้ หมอบอกแม่ แม่ปิดเรา ปิดพ่อ ปิดพี่ โดยที่คิดว่าเราไม่รู้ หลังจากนั้น หมอก็ทำหนังสือส่งตัวให้ไปรักษาที่ รพ.จุฬา ในวันที่ 9 เม.ย. 53 หมอก็พยากรณ์ว่าน่าจะเป็นมะเร็งแต่ยังไม่รู้ขั้นไหน เป็นตรงไหน เลยเจาะท้องแม่เพื่อเอาน้ำไปทำ ไซโต นัดฟังผลอีก 1 อาทิตย์ แต่เหมือนโชคไม่เข้าข้างเราเลย ตอนนี้นโรงพยาบาลปิดตลอดเนื่องจากเกิดเหตุจราจลเสื้อแดง จนสุดท้ายแม่เราไม่ได้รักษา เลยเปลี่ยนไปรักษาที่ รพ. รามา ซึ่งไปก็ต้องเริ่มนับ 1 ใหม่ และทุกครั้งที่นัดฟังผล รพ. ปิดตลอด ประมาณ 2 ครั้งได้ เลยต้องเลื่อนไปเป็นว่าเล่น จากคุณ : เหนือคำบรรยาย เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 53 14:43:25

ความคิดเห็นที่ 25 ไปหาหมอที่ รพ.รามาทุก 10 วัน ไม่เคยเจอหมอมะเร็งซักครั้ง เราคิดว่าคงเป็นขั้นตอนของเขามั้งไปทีไรได้ไปแผนกอายุรกรรมตลอด ทั้งที่ในแฟ้มประวัติก็น่าจะบอกว่าเป็นอะไร แรก ๆ แม่เราก็ไปแบบปกติ หลัง ๆ นี่แม่นั่งรถไม่ได้แล้ว ต้องนอนไปยืนไม่ไหวแล้ว เดินไม่ไหวต้องให้นอนรถนอนที่โรงพยาบาล วันที่ 29 พ.ค. 53 หมอ รพ.รามาฟันธงว่าเป็นมะเร็งแต่ขอดูต่อว่าเป็นที่ไหนเลยสั่งทำ  CT อีกรอบซึ่งเราแอบถามหมอว่าเป็นถึงขั้นไหน ได้คำตอบว่าเป็นหนักแล้ว เพราะว่ามีน้ำในช่องท้องก็น่าจะประมาณ 3-4 เราเป็นลมเลย แม่เรางงรีบร้องให้คนอยู่ข้าง ๆ ช่วยเราหน่อยทั้งที่แม่เราต้องนอนแหม่บอยู่บนรถนอน ยังไม่วายห่วงเรา พอเราฟื้นแม่กลับว่าเราอีกว่า บอกให้พักผ่อนเยอะ ๆ เป็นไงหละ นอนน้อยก็เลยเป็นงี้ เรารีบไปร้องไห้ในห้องน้ำเลย หลังทำหมอนัดฟังผลวันที่ 9 มิ.ย. 53 เราก็ขับรถแม่นอนไป ไปครั้งนี้แม่ไปพร้อมถังอ๊อกซิเจน หายใจไม่สะดวก ลืมบอกไป ก่อนหน้าที่วันที่ 3 มิ.ย. 53 แม่เข้าโรงพยาบาลใกล้ บ้านเนื่องจากหมอบอกว่าถ้าลูกไม่สบายใจให้เอาแม่ไป รพ.ใกล้บ้านก่อนได้ เนื่องจากแม่แน่นท้องมาก เจาะน้ำออกได้ 6 ลิตร ผลออกมาคือ แม่เราเป็นมะเร็งตับอ่อนระยะแพร่กระจายอยู่ได้ไม่เกิน 3 เดือน หมอไม่รักษาให้เนื่องจากลามไปทั่วแล้ว ปอด ตับ ม้าน ไต กระดูก ถุงน้ำดี ฯลฯ รักษาตามอาการที่ รพ.ใกล้บ้าน แม่เราก็ถามว่าเป็นอย่างไรบ้าง วางแผนการรักษาอย่างไร เราก็จนปัญญาตอบ คือตอนนี้แม่กินทานอะไรไม่ได้เลยแม่กระทั่งน้ำ ทานปุ๊บ อาเจียนปั๋บ เราเลยบอกว่าหมอสั่งยาให้กิน เป็นยานอกนะ แม่ต้องพยายามกิน เราโกหกแม่เรา คือ เราเอาน้ำมันรำข้าวยี่ห้อหนึ่งได้ยินคนป่วยที่เป็นมะเร็งเขากินกันซื้อต่อเขาเลย เอามาใส่ถุงยาของ รพ.รามาให้แม่  แม่ก็คิดว่าเป็นยาก็กินไป  เราถามว่าแม่กลัวไหม เครียดไหม คำตอบที่ได้คือ ไม่กลัว ไม่เครียด รู้ก็ดีเหมือนกันว่าเป็นอะไร จะได้รักษาได้ ไม่อย่างนั้นก็รักษากระเพาะอยู่นั่นแหละ แม่เรากำลังใจดีมาก ไม่กลัวตาย แม่บอกว่าจะสู้กับมันดูซิเราหรือมัน ใครแน่กว่ากัน จากคุณ : เหนือคำบรรยาย เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 53 15:03:09

ความคิดเห็นที่ 26 "แม่บอกว่าจะสู้กับมันดูซิเราหรือมัน ใครแน่กว่ากัน" คุณแม่กำลังใจท่านดีมากๆ เลยค่ะ เป็นกำลังใจให้คุณแม่และ จขกท นะคะ จากคุณ : บะหมี่น้อย เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 53 15:13:39

ความคิดเห็นที่ 27 T^T น้ำตาไหลอีกแล้วววว อ่านแล้วคิดถึงแม่เลยง่ะ เราไม่ค่อยได้ดูแลแม่เลยย อยากกลับบ้านมากๆอ่ะ อ่าน กระทู้นี้ จากคุณ : หนมจีนเส้นหนึบ เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 53 15:15:43

ความคิดเห็นที่ 28 อยู่รพ.ใกล้บ้านมาเรื่อย หลังกลับจากทำงาน เราแวะเยี่ยมแม่ทุกวันอยู่กับแม่จนประมาณ 5 ทุ่ม แม่ก็ไล่ให้กลับบ้าน ไปดูลูกบ้าง เราจะอยู่จนกว่าจะเช็ดตัวแม่เช็ดก้นทาแป้ง ใส่แพมเพริ์ส ตลอดเวลานี้แม่ยังพูดคุยได้นะ แต่ว่าลุกเดินไม่ไหวเนื่องจากทานอะไรไม่ได้ ฉี่น้อย อึน้อย แต่อาเจียนตลอด คืนหนึ่ง อาเจียนเป็นกระโถน ๆ คนเฝ้านอนไม่ได้เพราะต้องเอากระโถนมารองที่ปากให้แม่นอน อวกตลอด จนแม่สงสารพี่เรา เราให้เอากล่องเข้า 7-11 มารองอวก พี่เราจะได้ไม่ต้องลุกมาดูเวลาอวก แม่บอกว่า อวกเองได้ ยังตลกอยู่ จนอยู่มาวันที่ 17 มิ.ย. 53 หมอเรียกเรามาพบแล้วบอกว่า ตอนนี้แม่เริ่มหนัก ไตไม่ทำงาน ขับของเสียไม่ได้ต้องฟอกไต ให้เลือกเจาะคอหรือขาหนีบ ต้องนอนนิ่ง ๆ อย่างน้อย 4-5 ชม. เราอธิบายให้แม่ฟัง ตอนนี้แม่เหลือแต่กระดูกแล้วน้ำหนักลดไปเกิอน 20 กก. ถามว่าเจาะไหม แม่บอกเอาซิ ก็เลือกเจาะทั้ง 2 ที่เลยเผื่อไว้ สุดท้ายหมอใส่ท่อหน้าขาหนีบ แม่ฟอกได้ 2 ชม.เนื่องจากมาเราผ่าตัดกระดูกสันหลังใส่เหล็ก เตียงฟอกไตมันเป็นคลื่น ๆ และห้ามดุกดิก แม่ทนไม่ไหวปวดหลัง ชาไปหมดทั้งตัด เลยหยุดฟอก ต่อมาแม่เราอวกเป็นสีเหมือนก๋วยเตี๊ยวน้ำตก หมอบอกว่าเราเลือดออกในกระเพาะอาหาร เราเครียดอีกแล้ว อาการแม่แย่ลงทุกวัน แต่แม่ไม่เคยถามเราและพี่เราเลยว่าแม่เป็นมะเร็งที่ไหน ขั้นไหนแล้ว รู้แต่แม่บอกตลอดว่าสู้ ๆ หลังจากอวกเป็นเลือดสีดำ ๆ แม่ก็นอนมองอวกตัวเอง ไม่ถามไม่บ่นว่าทำไม่เป็นสีนี้ ให้ถามหมอให้หน่อย อะไรก็แล้วแต่ไม่เคยออกจากปากแม่เรา สุดท้ายอวกแม่มีกลิ่นเหม็นเน่าอย่างรุนแรง ลูกพี่สาวเราเห็นเข้าร้องไห้เลยบอกว่ายายอวกเหม็น ยายเป็นไร แต่แม่เราซิ นิ่งแล้วมองไปที่กระบอกอวกเหมือนเคยแล้วไม่พูดอะไรทั้งสิ้น จากคุณ : เหนือคำบรรยาย เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 53 15:18:43

ความคิดเห็นที่ 29 อ่านแล้ว จะร้องไห้ค่ะ ติดตาม และเป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : ++เลือดเขียวทอง++ เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 53 15:22:27

ความคิดเห็นที่ 30 อ่านแล้วรู้สึกดีจัง และก็รู้สึกงงกับบางประโยค เข้าใจว่า จขกท.คงจะรีบพิมพ์ไปหน่อย ส่วนอาการของคุณแม่คุณช่างเหมือนกับอาการของแม่สามีที่เป็น ณ ตอนนี้เลยคะล่าสุดไปหมอส่องกล้องบอกว่ากระเพราะอาหารเป็นแผล ก็จ่ายยาให้มากิน คงต้องตามลุ้นกันอีกทีคะ ปล.เป็นกำลังให้คุณและคุณแม่ด้วยนะคะ ขอให้ผ่านวันเลวร้ายเหล่านี้ไปให้ได้คะ จากคุณ : SaLaPaOtI เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 53 15:26:29

ความคิดเห็นที่ 31 ร้องไห้เลยอ่ะ คิดถึงแม่ รออ่านต่อนะคะ จากคุณ : Tonkla la la เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 53 15:27:01

ความคิดเห็นที่ 32 วันที่ 25 มิ.ย. 53 เรากับพี่สาวเรานึกยังไงไม่รู้หยุดงานกัน ตอนประมาณ 10 โมง หมอเรียกพบ แล้วบอกว่าให้ตามญาติมาให้หมดคนไข้แย่มาก ไม่น่าจะอยู่เกินเช้า เราร้องไห้แบบว่าน้ำตาจะเป็นสายเลือด นี่เราจะไม่มีแม่แล้วหรือ บ้านเราจะเป็นอย่างไร แม่เราเป็นคนตลกมาก ทุกวันเสาร์เรากลับมาใครจะมาอุ้มลูกเรา วันเกิดแม่จะพาใครไปทำบุญ วันแม่ วันสงกรานต์เราจะเอาพวงมาลัยมาไหว้ใคร สารพัดที่เราจะคิด หมอบอกเราว่าแม่แย่ตั้งแต่เมื่อคืน ความดันต่ำลงเรื่อย ๆ อยู่ได้เพราะยาเพิ่มความดัน ถามความสมัครใจของลูกว่าหัวใจหยุดเต้นแล้วให้ปั๊มไหม พ่อ+ลูกตัดสินใจว่าไม่ปั๊มไม่อยากให้เขาทรมานอีกเราโทรบอกพี่ชายเรา แล้ว แม่เริ่มกระสับกระส่ายแต่พูดได้รู้เรื่องทุกคำ หมอบอกว่าถ้าคนไข้ปวดให้บอกพยาบาลจะเอามอร์ฟินมาฉีดให้ เราถามแม่ปวดไหม แม่บอกไม่ปวด ไม่เป็นอะไรทั้งนั้น แต่เรารู้ว่าแม่เริ่มไม่ดีแล้วเดี๋ยวบอกให้เราพลิกซ้าย พลิกขาว อุ้มนั่ง ฯลฯ ตลอดเวลา หลังจากนั้นน้อง ๆ แม่+เพื่อน ๆ ก็มาหาแม่ คุยกับแม่แล้วบอกว่าถ้าจะไปก็ไปอย่าให้ลูกลำบากซึ่งเราก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าตายเช้า ตายสาย ตายเย็น อะไรประมาณเนี้ยะ แม่เราตอบว่าไงรู้ไหม เขาบอกว่า ไม่ไป ยังไม่ถึงเวลา เอาดอกไม้ธูปเทียน มาใส่มือให้ ก็เอาออกวางบนหัวนอน บอกว่ายังไม่ต้องใช้ เราเริ่มบ้า คือร้องไห้มาก คนพาเราออกไปข้างนอกไม่อยากให้แม่รู้ แต่แม่เราคงรู้ตัว เพราะคนมาเยี่ยมมากมายเหลือเกิน เต็มเตียงไปหมด จากคุณ : เหนือคำบรรยาย เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 53 15:47:33

ความคิดเห็นที่ 33 เจ้าของกระทู้สู้ อ่านแล้วอิจฉาที่อย่างน้อย ครอบครัวคุณ จขกท ถึงแม้จะลำบาก แต่ก็รักกันมากมาย ขอให้ทุกอย่าง ผ่านไปด้วยดี อะไรจะเกิด ก็ต้องเกิด สู้ๆๆนะคะ จากคุณ : baybamboo เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 53 16:00:06

ความคิดเห็นที่ 34 แม่มองไปรอบ ๆ ห้อง เพื่อน ๆ เมื่อถาม หาใคร แม่บอกหาลูกชาย ประมาณ 5 โมงเย็นพี่ชายเรากลับจากกำแพงเพชร กราบเท้าแม่ ร้องไห้ แม่ก้มตัวลงไปหาแม่ซึ่งนอนอยู่ตาเริ่มลอย บอกแม่ว่าลูกกลับมาแล้วครับ แม่หันมาเห็นถามพี่เราว่า จะร้องไห้กันทำไม อย่าร้องไห้ พ่อเฝ้าแม่ตลอดตอนกลางวัน พ่อบอกว่าทุกครั้งที่ให้พ่อเช็ดฉี่ เช็ดอึ แม่จะเรียกพ่อมาใกล้ ๆ แล้วยกมือไหว้ขอบคุณทุกครั้ง แล้วก็บอกให้พ่อให้อภัยแม่นะที่แม่เคยด่าว่าพ่อ พ่อเล่าถึงตอนนี้ก็ร้องไห้กันใหญ่ 3 ทุ่มกว่าแม่เริ่มตาลอยอีกแล้ว เราร้องไห้อีกแล้ว ไม่ก็ไม่รู้ทำอย่างไร พี่สาวเราก็บอกทางแม่ให้ไปทางนั้น ทางนี้ พ่อให้แม่เอาพระนำทาง เอาดอกไม้ไปไหว้พระจุฬามณี ทุกคนมองหน้าแม่ น้ำตาหยด เราสวดมนต์ให้แม่ฟัง ทุกครั้งที่จบประโยค แม่เราจะยกมือสาธุตลอด เรานี่อยากจะตายตามแม่ไปเลย จนตี 2 ว่า แม่อาเจียนอีก 2 ครั้ง เป็นสีเหมือนโคลนสีเทา ๆ เรามองหน้ากัน พ่อลูก รู้ว่าแม่ไปแน่แล้ว แม่เราลืมตาขึ้นมาบอกขอกอดลูก ๆและพ่อเป็นครั้งสุดท้าย แม่จะไปแล้ว แม่บอกว่าเห็นใครมาเต็มไปหมด ซึ่งไม่มีใครแล้วนอกจากพวกเรา เราเลยบอกแม่ว่า ยายกับตามารับแม่แล้ว แม่เหนื่อยก็ไปบวชอย่างที่แม่ตั้งใจนะ แม่ต้องห่วง ลูก ๆ ของแม่แล้ว ทุกคนประสบความสำเร็จในชีวิตทุกคน แม่กอดลูก+พ่อ พระและดอกไม้ ซึ่งตลอดเวลาที่แม่ป่วยจนจะตาย พวกเราร้องไห้แทบบ้า เราไม่เคยเห็นน้ำตาของแม่ซักหยด เราคิดว่าแม่ไม่อยากให้เราเห็นเพราะกลัวลูกทำใจไม่ได้ และแล้วแม่เราก็จากไปค่อย ๆ หลับตาลงอย่างสงบ เวลา 02.19 พวกเรากราบที่เท้าแม่ขอเกิดเป็นลูกแม่อีก .................ซึ่งตอนนี้ เราคิดถึงแม่มาก เพราะหลังจากนี้คงไม่มีใครทำแบบนี้ให้เราอีกแล้ว ซึ่ง เดือนมีนาคม 2554 เราจะคลอดลูกคนที่ 2 แล้ว แม่อยากให้เรามีลูกอีก 1 คน เพราะเขาอยากเลี้ยงให้ เราก็มีให้เขาหลังจากที่เขาจากไป ลูกอยากบอกแม่ว่า ลูกไม่เคยไม่นึกถึงแม่เลย วันนี้แม่ไม่อยู่ลูกก็ดูแลพ่อเป็นอย่างดี แม่จ๋า หลับให้สบายแล้วแม่คอยดูความสำเร็จของลูกและหลานของแม่ต่อไปนะจะ .............รักแม่ที่สุดของหัวใจจากใจลูกของแม่(แม่ของลูก) ขอบคุณทุกคนที่ได้รออ่านจนจบ อยากบอกว่าให้รักแม่ดูแลแม่มาก ๆ เพราะที่เราเคยทำเรายังคิดว่าน้อยไปด้วยซ้ำ จากคุณ : เหนือคำบรรยาย เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 53 16:02:35

ความคิดเห็นที่ 35 ไม่ไหวแล้วบ่อน้ำตาแตกเลย จากคุณ : sim aunty เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 53 16:08:55

ความคิดเห็นที่ 36 น้ำตาไหลเลยค่ะ...อ่านแล้วซึ้งมาก...พูดอะไรไม่ออก . . ขอให้คุณแม่คุณ จขกท. ไปสู่สุขตินะคะ จากคุณ : *เด็กชายพัตเตอร์* เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 53 16:09:33

ความคิดเห็นที่ 37 ฮือๆๆทำนบแตกเลยเรา เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : Tonkla la la เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 53 16:10:56

ความคิดเห็นที่ 38 อ่านแล้วน้ำตาไหลเลยค่ะ จากคุณ : แมวอ้วนจัง เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 53 16:11:17

ความคิดเห็นที่ 39 อ่านจบแล้วร้องไห้เลยค่ะ คิดถึงแม่มากแต่เราก็ไม่มีแม่ให้ดูแลแล้วเหมือนกัน จขกท.ยังโชคดีนะคะที่แม่ยังได้เลี้ยงหลานให้หนึ่งคน แต่แม่ของเราไม่มีโอกาสได้เห็นหน้าหลานทั้งสองคนเลย T_T ยังงัยจขกท.ก็สู้ๆนะคะ จากคุณ : แม่น้องpeace เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 53 16:12:21

ความคิดเห็นที่ 40 อ่านแล้วคิดถึงแม่ค่ะ เจ้าของกระทู้สู้ ๆ นะค๊ะ คุณทำดีที่สุดแล้วค่ะ จากคุณ : ยมฑูตน่าหวาน เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 53 16:12:31

ความคิดเห็นที่ 41 ติดตามอ่านตั้งแต่เที่ยง อ่านจบแล้วน้ำตาซึมเลย จากคุณ : Supermanjang เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 53 16:20:17

ความคิดเห็นที่ 42 อ่านแรก เฉยๆๆ อ่านสุดท้ายน้ำตาตกแต่แอบอิจฉาน่ะครับครอบครัวนี้ไม่ว่าจะแย่แค่ไหน เดือดร้อนแค่ไหนก็ไม่เคยทิ้งกันช่วยกันฝ่าฟันไป นับถือครับขอให้คุณป้าไปสบายไปเจอแต่สิ่งดีๆครับ จากคุณ : พ่อบีเกิ้ล เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 53 16:48:39

ความคิดเห็นที่ 43 อ่านจบแล้วเราคิดถึงแม่มากเลย ยิ่งมาอยู่ต่างบ้านต่างเมืองแบบนี้ใจจะขาดเลยค่ะ จากคุณ : apple-latte เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 53 17:13:11

ความคิดเห็นที่ 44 น้ำตาไหลเลย คุณแม่คุณเหนือคำบรรยายเก่งมาก ไปสู่สคตินะค่ะ จากคุณ : ดอกหญ้าในป่าคอนกรีต เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 53 17:32:19

ความคิดเห็นที่ 45 T______T จากคุณ : anana เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 53 17:36:09

ความคิดเห็นที่ 46 ตั้งใจไว้แล้วว่าจะไม่ร้องไห้ แต่ตอนจบ ร้องจนได้ รู้สึกคิดถึงความดีที่แม่ทำให้เรามากเลย คอยดูแลเรา เหมือน จขกท. เล่าเลย เราโชคดีที่ตอนนี้แม่ยังอยู่ แต่ตอนที่ จขกท.เล่าตอนจบ เหมือนเหตุการณ์ที่เราเสียพ่อไป ทำให้คิดถึงพ่อด้วย ตอนนี้ร้องไห้ใหญ่แล้ว เพราะคิดถึง พ่อ มากกกกกกกกกกกก และยังรู้สึกถึงความดีของแม่ด้วยยยยยยยยยยย หนูรักพ่อและแม่มากค่ะ จากคุณ : kuljung เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 53 18:22:34

ความคิดเห็นที่ 47 อยากให้หมอที่พูดว่า "ถ้ารู้ดีกว่าหมอ ก็ไปเป็นหมอเองซี่" ได้อ่านเรื่องนี้จัง  ถ้าหมอใส่ใจในความวิตกกังวลของคนไข้สักนิด  ช่วยตรวจให้ถ้วนถี่สักหน่อย  น่าจะเป็นสิ่งที่ดีกว่านี้  หรืด  จขกท  ก้ออาจจะได้อยู่กับคุณนานขึ้นอีก ขอแสดงความเสียใจกับ จขกท  ด้วยค่ะ จากคุณ : goy_tiap เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 53 18:38:09

ความคิดเห็นที่ 48 ครอบครัวคุณรักกันดีจังค่ะ  พี่น้องก็เป็นห่วงเป็นใยกันดี อยากให้พี่น้องเรารักกันเหมือนครอบครัวคุณจัง   ทุกวันนี้อย่างกับคนอื่น แม่สามีเราก็เป็นมะเร็งที่ลำไส้ใหญ่ค่ะ  แข็งแรงมาก  มากกว่าเราด้วยซ้ำ   พอพวกเรารู้ว่าเป็นตอนมกรา  พฤษภาท่านก็เสียเลยค่ะ   ทุกคนช็อคไปตามๆ กัน   เราร้องไห้เลยค่ะ  ครั้งแรกที่เห็นน้ำหนักท่านลดไปเป็นสิบๆ โล คิดถึงท่านจนทุกวันนี้ค่ะ   อยากให้ท่านได้เล่นกับหลานอีกคนที่เพิ่งเกิด จากคุณ : นาโนจัง เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 53 18:49:07

ความคิดเห็นที่ 49 เหนือคำบรรยายจริงๆๆค่ะ   อ่านแล้วคิดถึงแม่มากทีสุด ห่างแม่มาสามปีกว่าแล้ว จากคุณ : saphi เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 53 19:14:20

ความคิดเห็นที่ 50 เป็นครอบครัวที่รักกันจังเลยค่ะ อ่านแล้วรู้สึกได้ถึงความรัก ความผูกพัน ที่เจ้าของกระทู้มีให้แม่เลยค่ะ อ่านโพสต์สุดท้าย หน้าแม่เราลอยขึ้นมา เราไม่ได้มีโอกาสดูแลแม่แบบนี้ก่อนที่แม่จะเสีย เราอยากให้คุณเข้มแข็งให้มากๆ นะคะ เพื่อแม่คุณค่ะ แม่ยังไม่ได้ไปไหน จะยังวนเวีบนอยู่ใกล้ๆ ตลอด มาคอยดูแลหลานๆ ให้อย่างที่ท่านตั้งใจ ถ้าคุณเศร้า ดวงวิญญาณของแม่คุณก็จะไม่เป็นสุขนะคะ ใช้ชีวิตให้ดี ให้คุ้มค่าเผื่อท่านด้วย จากคุณ : ตาใสแบ๊ว เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 53 19:42:18

ความคิดเห็นที่ 51 คุณแม่เป็นหญิงเหล็กจริง ๆ  ขอคารวะท่านค่ะ จากคุณ : เรือไม้ไผ่ เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 53 20:00:07

ความคิดเห็นที่ 52 เสียใจด้วย เข้าใจจริงๆว่า เสียใจมากแค่ไหน จากคุณ : วีทีอาร์ เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 53 20:09:00

ความคิดเห็นที่ 53 อ่านแล้วร้องไห้ไม่หยุดเลย ไม่มีอะไรยิ่งใหญ่เท่ารักของแม่ได้เลย คุณแม่คุณเป็นผู้หญิงที่เข้มแข็งจริงๆค่ะ ท่านไปสบายแล้วค่ะ จากคุณ : อาอิง (อาอิง) เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 53 20:52:02

ความคิดเห็นที่ 54 กระทู้นี้ เสียนำ้ตาอีกแล้ว จากคุณ : N_katae เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 53 21:10:38

ความคิดเห็นที่ 55 กระทู้นี้ เสียนำ้ตาอีกแล้ว จากคุณ : N_katae เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 53 21:11:31

ความคิดเห็นที่ 56 ไม่ไหวค่ะ..กลั้นน้ำตาไม่อยู่ . . ขอให้คุณป้า ไปสู่สุขตินะคะ.. จากคุณ : มังกรน้อยลูกรัก เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 53 21:45:38

ความคิดเห็นที่ 57 T^T จากคุณ : ganaeja เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 53 21:56:10

ความคิดเห็นที่ 58   อ่านแล้วคิดถึงพ่อเลย จากคุณ : ความรักสีขาว เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 53 22:06:00

ความคิดเห็นที่ 59 ให้กำลังใจ จขกท คะ ขอให้ผ่านไปได้นะคะ แกร่งแบบแม่ จากคุณ : LittleCherie เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 53 22:09:32

ความคิดเห็นที่ 60 ขอเป็นกำลังใจให้ทุกคนในครอบครัวนะคะ จากคุณ : ตั้งเพ็กเง็ก เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 53 22:22:15

ความคิดเห็นที่ 61 ครอบครัวคุณ หล่อหลอมให้คุณเป็นคนที่ดีมากๆ กตัญญ รู้คุณพ่อแม่ คุณแม่ของคุณท่านจึงไปอย่างสบายใจ หมดห่วง คุณทำดีที่สุดแล้วค่ะ  เป็นกำลังใจให้นะคะ ว่าจะไม่ร้อง มาร้องตอนท้าย น้ำตาร่วงเลย ซึ้งมากๆ ค่ะ คิดถึงแม่เหมือนกัน จากคุณ : งูเขียวค่ะ เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 53 22:33:08

ความคิดเห็นที่ 62   TT__________TT จากคุณ : มทิรา เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 53 23:07:15

ความคิดเห็นที่ 63 มาจองที่อ่านค่ะ ว่างๆจะเข้ามาใหม่ จากคุณ : สลัดผักรวม เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 53 23:54:27

ความคิดเห็นที่ 64 ร้องไห้เลยค่ะ จากคุณ : NoNg_IcEJuNg เขียนเมื่อ : 29 ก.ค. 53 00:25:14

ความคิดเห็นที่ 65 ซึ้งน้ำตาแตกเลยค่ะ ขอให้คุณแม่คุณไปสู่สุคตินะคะ (เชื่อว่าไปสู่สุคติแน่นอน เพราะเป็นคนดี นับว่ามีบุญที่ก่อนตาย มีการระลึกคุณพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ก่อน เชื่อว่าคนมารอรับที่คุณแม่เห็นคงเป็นเทวดานางฟ้ามารับไปแน่ๆค่ะ) ส่วนคุณเองก็ได้ทรัพย์ที่เหลือคณา ไม่ต้องพูดเรื่องทรัพย์สินเงินทองอะไรที่มันมันพกพาข้ามชาติไม่ได้ ที่มีค่ามากกว่านั้นคือคุณธรรม ความดีงาม ความเข้มแข็งอดทนที่แม่คุณฝากไว้ให้กับคุณ ขอให้คุณรักษาทรัพย์นี้ไว้ให้เจริญงอกงามถึงลูกถึงหลานสืบต่อๆไป จากคุณ : kanu_memphis เขียนเมื่อ : 29 ก.ค. 53 01:30:41

ความคิดเห็นที่ 66 :TT_____TT: เเต่เช้าเลย ขอเเสดงความเสียใจกับครอบครัวด้วยนะคะ คนดีๆทำไมจากไปเร็วกันจัง จากคุณ : bad weather เขียนเมื่อ : 29 ก.ค. 53 07:47:35

ความคิดเห็นที่ 67 เมื่อวันก่อนเรายังทะเลาะกับแม่อยู่เลย  เรานี่ช่วงเป็นลูกไม่รักดีเลยจริงๆ   อ่านแล้วรู้สึกแย่กับตัวเองมากๆ  ต่อไปต้องปรับปรุงตัวให้ได้  จะทำตัวให้ดีขึ้น  นึกถึงสิ่งที่แม่เคยทำให้เราให้มาก ขอบคุณเจ้าของกระทู้ที่เล่าประสบการณ์ให้ฟัง  ให้เราได้คิด จากคุณ : สาวผมสั้น เขียนเมื่อ : 29 ก.ค. 53 08:10:35

ความคิดเห็นที่ 68 ขอแสดงความเสียใจกับครอบครัว จขกท และเป็นกำลังใจให้นะคะ คุณทำดีที่สุดแล้ว น่ารักทั้งครอบครัวค่ะ จากคุณ : เคยเป็น...และ...อาจเป็นอยู่ เขียนเมื่อ : 29 ก.ค. 53 09:23:25

ความคิดเห็นที่ 69 ครอบครัวนี้อบอุ่นมากๆค่ะ จากคุณ : คุณกุ๋ย เขียนเมื่อ : 29 ก.ค. 53 09:51:25

ความคิดเห็นที่ 70 ไม่รู้จะพูดอะไร ร้องไห้อย่างเดียว T.T ขอเก็บไว้เป็นต้นแบบในการดูแลครอบครัวนะคะ สุดท้าย..ขอแสดงความเสียใจกับ จขกท. ด้วยนะคะ แต่คุณทำดีที่สุดแล้วค่ะ ดีกว่าใครหลาย ๆ คนด้วยค่ะ จากคุณ : ช่อระย้า (ช่อระย้า) เขียนเมื่อ : 29 ก.ค. 53 09:54:18

ความคิดเห็นที่ 71 ขอแสดงความเสียใจด้วยค่ะ... ขอให้ครอบครัวของคุณเข้มแข็งขึ้นนะคะ ทุกคนทำดีที่สุดสำหรับแม่แล้ว... จากคุณ : เทียนสีรุ้ง เขียนเมื่อ : 29 ก.ค. 53 09:59:02

ความคิดเห็นที่ 72 ไม่รู้จะบอกอะไร ได้แต่ขออุทานตามชื่อเจ้าของกระทู้ ครับ เหนือคำบรรยายจริงๆ นี้ถ้าไม่อยู่ที่ทำงานนะมีบ่อน้ำตาแตก จากคุณ : สุดท้ายคือความว่างเปล่า เขียนเมื่อ : 29 ก.ค. 53 10:04:46

ความคิดเห็นที่ 73   อ่านแล้วร้องไห้เลย ซึ้งและรู้สึกดีกับครอบครัวของคุณมากๆ ครอบครัวเราก็เป็นแบบนั้นเหมือนกัน รักกันมากๆ ่ให้กำลังใจเจ้าของกระทู้นะคะ ขอแชร์ประสบการณ์กับหมอด้วยคนนะคะ เรามีก้อนเนื้อเล็กที่ใต้นมค่ะ ก็เลยไปหาหมอที่ศูนย์มะเร็งฯ หมอก็เจาะเอาน้ำในก้อนไปตรวจและนัดฟังผลสัปดาห์ต่อมา วันฟังผลเราเราลางานครึ่งวันไปฟังผลคนเดียว เพราะคิดว่าไม่มีไร และปกติก็ทำอะไรคนเดียวอยู่แล้ว ไม่อยากรบกวนสามีและครอบครัวค่ะ เรานั่งเก้าอี้หน้าโต๊ะคุณหมอ หันหน้าหากัน คุณหมอก็พูดอะไรเยอะแยะเลย แต่เราได้ยินประโยคเดียวเอง " คุณเป็นมะเร็งเต้านม " คุณหมอ " ตกลงคุณจะเอาอย่างไร" คนไข้ " อะไรคะ  เออ.. ขออีกรอบนะคะ คุณหมอ ( กระแทกหลังพิงเก้าอี้) " คุณเลือกมาจะผ่าตัดอย่างไร ผมเหนื่อยน่ะ คนไข้ ( มือวางบนโต๊ะ ประมาณตบโต๊ะ แต่ไม่แรง ) " โอเคค่ะหมอ จะเอายังไงว่ามาเลยค่ะ คุณหมอ " พูดๆๆๆๆๆๆ ไปพบพยาบาลข้างนอกได้เลย ตอนนี้เราก็ผ่านมา 3 ปีแล้วค่ะ คุณหมอลงความเห็นว่าหายแล้วเพราะเป็นระยะแรก จากคุณ : เก่งเองค่ะ (gangprisana) เขียนเมื่อ : 29 ก.ค. 53 10:18:39

ความคิดเห็นที่ 74 เข้ามาเศร้าด้วยคนค่ะ เพราะตอนนี้ป้า ที่เปรียบเสมือนแม่ของเราอีกคน กำลังเป็นมะเร็งที่ตับระยะสุดท้าย มะเร็งแตกกระจายไปที่ปอด หายใจได้ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เหนื่อยง่าย อยากนอนอย่างเดียว เริ่มมีแผลกดทับ ตัวเริ่มบวม แต่ยังคงกินได้ มีสติ พูดคุยได้ เราเริ่มทำใจบ้างแล้วค่ะ สงสารแกจับใจ เสียใจกับ จขกท ด้วยนะคะ ขอร่วมให้กำลังใจด้วยค่ะ จากคุณ : Nuchy_Sand_A เขียนเมื่อ : 29 ก.ค. 53 10:42:17

ความคิดเห็นที่ 75 ขอให้คุณป้า ไปสู่สุคติ นะค่ะ จากคุณ : แม่ลูกหนึ่ง (นางฟ้าขี้เหร่) เขียนเมื่อ : 29 ก.ค. 53 11:10:18

ความคิดเห็นที่ 76 แง ๆ  เราว่าจะอ่านแบบข้าม ๆ แบบว่ากลัวน้ำตาแตกที่ทำงานยังอดไม่ได้เลย จากคุณ : touch me เขียนเมื่อ : 29 ก.ค. 53 12:02:47

ความคิดเห็นที่ 77 แอบร้องไห้ในออฟฟิต ไม่กล้ามองหน้าใครแล้ว กลัวเค้าหาว่าบ้า ร้องไห้คนเดียว ... อ่านแล้วเราคิดถึงพ่อ+แม่ มากมายเลยค่ะ พ่อเราเสียไปแล้ว แต่ไปแบบกระทันหัน ไม่ได้ร่ำลา ไม่ได้สั่งเสียอะไรกันเลย ตอนนี้เหลือแต่แม่ค่ะ และสัญญาว่าจะดูแลแม่ให้ดีๆ ค่ะ จากคุณ : autoaoy เขียนเมื่อ : 29 ก.ค. 53 12:47:17

ความคิดเห็นที่ 78 ขอแสดงความเสียใจต่อ จขกท. นะครับ หวังว่าท่านจะไปสู่สุขตินะครับ อ่านแล้วมองดูตัวเอง ยังรู้สึกโชคดีมากที่ท่านทั้งสองยังอยู่กับเรา ความภูมิใจที่สุดที่เรามีคือ เวลาที่ตัวน้อยของเรา เดินไปหาคุณปู่คุณย่า หรือคุณตาคุณยาย แล้วกอดคอและหอมท่าน เห็นสีหน้าที่ชื่นใจของท่านแล้วก็รู้สึกว่าได้แทนพระคุณท่านเล็กๆน้อยๆแล้ว อยากให้พ่อแม่ทั้งของเราและของแฟน ได้ดูตัวน้อยของเราเติบโตขึ้นมาเป็นคนดี และมีคุณภาพ เป็นคนดีของสังคม เท่านี้ก็เหมือนได้สร้างความสุขให้ท่านแล้ว ขอให้อยู่กับพวกเรานานๆนะครับ จากคุณ : dajimmie เขียนเมื่อ : 29 ก.ค. 53 13:10:41

ความคิดเห็นที่ 79 อ่านแร้วกลั้นน้ำตาไม่อยู่เลยค่ะ มันเหมือนกับชีวิตของเรามาก พ่อเราก้อเสียด้วยโรคมะเร็งตับเหมือนกัน ทุกอิริยาบถเหมือนกับแม่ของ จขกท. ทุกอย่างลย อ่านแล้วคิดถึงพ่อ จำภาพได้ทุกภาพ ตอนพ่อเราอยู่โรงพยาบาล เราก้อไปหาตอนที่ไม่มีใครมาหาพ่อ เพราะกลัว กลัวเห็นเราอ่อนแอ ไปหาพ่อทุกครั้ง เราร้องไห้ข้างเตียงพ่อทุกครั้ง แต่พ่อเราไม่เห็น พ่อเราหลับไปแร้ว วันที่พ่อเราเสีย เราก้อแทบบ้าเหมือนกัน เราไม่มีพี่ไม่มีน้อง เราเป็นคนลูกคนเดียว แต่ตอนนี้ก้อพยายามทำใจ เห็นรูปพ่ออยู่ทุกวัน ก้อยังคิดว่าพ่ออยู่กับเรา เรารับรู้ได้ถึงสัมผัสของลูกที่มีต่อพ่อ พ่อจะอยู่ในใจของนู๋ทุกวัน จากคุณ : แม่!!!นู๋เกลียดผู้ชาย (แม่!!!นู๋เกลียดผู้ชาย) เขียนเมื่อ : 29 ก.ค. 53 14:24:45

ความคิดเห็นที่ 80 จุก...มันเศร้า กลืนกาแฟไม่ลงคอเลย TT___TT ขอแสดงความเสียใจกับคุณ จขกท.ด้วยนะคะ อ่านแล้วคิดถึงยายที่เสียไปเมื่อ 3 ปีก่อน ณ วันนี้ผ่านไป 3 ปีก็ยังไม่เคยลืม จากคุณ : เม่นน้อยลอยลม เขียนเมื่อ : 29 ก.ค. 53 15:11:12

ความคิดเห็นที่ 81 จากประสบการณ์ที่พบกับตัวเองทั้งคนรู้จัก จนมาถึงแม่และพ่อของเรา ที่ต้องจากไปด้วยโรคมะเร็งตับ จะไม่ตรวจพบในระยะแรก จะตรวจพบอีกที คือระยะสุดท้ายและทั้งนั้น แม่เรายังทำใจได้หน่อยประมาณ 6 เดือน เพราะหายามาให้ทานทุกแขนง อาหารชีวจิต ฯลฯ  แต่กับพ่อนี่ 15 วันนับจากเข้าโรงพยาบาล ก็จากไปอย่างสงบ เรามีเวลาทำใจแค่ 15 วันเพราะรู้ตั้งแต่วันแรกที่เข้ารพ. เราคลอดลูกสาวคนแรก เราก็มีแต่พ่อ เราก็คิดถึงแม่เรามาก พอเราคลอดลูกชายคนที่ 2 เราไม่มีทั้งพ่อและแม่ เรายิ่งคิดถึงพวกท่านมากยิ่งขึ้นไปอีก ใครที่ยังมีคุณแม่คุณพ่ออยู่ ให้ทำทุกวันเป็นวันที่ท่านมีความสุขที่สุดนะคะ จากคุณ : noi_cm เขียนเมื่อ : 29 ก.ค. 53 15:36:55

ความคิดเห็นที่ 82 ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ ตอนนี้ท่านคงมองดูพวกคุณอยู่บนฟ้า ชีวิตเราคล้ายกันเลยค่ะ กว่าจะมีวันนี้ได้ เราผ่านความลำบากชนิดลำเค็ญ แสนสาหัส ทั้งพ่อและแม่ เหนื่อยสายตัวแทบขาด กับลูกๆสามคน เพียงแต่คนที่ด่วนจากไปเป็นคุณพ่อของเรา ไม่มีใครคาดคิด คุณพ่อแข็งแรงมากๆ แต่อะไรก้เกิดขึ้นได้บนโลกใบนี้ เราไม่มีโอกาสได้แม้แต่อยู่กับท่านจนนาทีสุดท้าย ไม่ได้รักษาปรนนิบัติ พ่อไปเร็วเหลือเกิน กว่าจะถึงบ้านท่านก้นอนหลับในโลงศพแล้ว ไม่มีแม้คำล่ำลา จากคุณ : love4us เขียนเมื่อ : 29 ก.ค. 53 16:45:45

ความคิดเห็นที่ 83 อ่านจบแล้วอดน้ำตาไหลไม่ได้จริงๆ ซาบซึ้งกับความรักของครอบครัวคุณจริงๆค่ะ ขอให้ชีวิตต่อจากนี้มีแต่ความสุข และความสำเร็จนะคะ จากคุณ : bodiamond1 เขียนเมื่อ : 29 ก.ค. 53 16:53:32

ความคิดเห็นที่ 84 ขอเป็นกำลังใจให้ครอบครัว จขกท. นะค่ะ เราก็สูญเสียยายไปด้วย มะเร็งตับ  ยังจำวันสุดท้ายของยายได้เสมอค่ะ จากคุณ : WiNnY_mIc_MaX เขียนเมื่อ : 29 ก.ค. 53 17:18:12

ความคิดเห็นที่ 85 เสียใจด้วยนะคะ   และขอบคุณที่มาเตือนสติให้รักพ่อและแม่มากๆ จากคุณ : pasta panda เขียนเมื่อ : 29 ก.ค. 53 18:07:07

ความคิดเห็นที่ 86 น้ำตาไหลเลยค่ะ TT_______TT จขกท. ต้องเข้มแข็งนะคะ เป็นกำลัีงใจให้ค่ะ จากคุณ : คิมยูริน เขียนเมื่อ : 29 ก.ค. 53 19:37:10

ความคิดเห็นที่ 87 ขอแสดงความเสียใจกับครอบครัว ขอให้คุณแม่ จขกท.หลับให้สบายและไปอยู่ในภพภูมิที่ดีด้วยค่ะ เราเองเพิ่งเสียแม่ไปเมื่อต้นปี แต่ต่างกับจขกท.ตรงที่แม่รักษาตัวปีที่แล้วทั้งปี มีเวลาบอกลากันบ่อยมาก(จนบางครั้งแอบเบื่อ) คือแม่จะสั่งนู่น สั่งนี่ โลงศพเอาแบบนี้ ดอกไม้แบบนั้น อาหารเลี้ยงแขกแบบไหน  สมบัติชิ้นนี้ให้ใคร ฯลฯ ทั้งๆที่ตอนสั่งหรือตอนพูดได้นี่ไม่ได้มีแววบอกว่าจะไปเลย แต่พอตอนจะเสียจริงๆนั้น แม่กลับไม่ได้สติเลย เราก็พยายามเรียกให้มาสั่งเสียอีก แต่ก็ไม่เป็นผล  แถมตอนที่สิ้นลมจริงๆก็ไม่มีใครไปทันเลยค่ะ(นอนไม่ได้สติในห้องICU10กว่าวัน วันที่เสียพยาบาลโทรตามแต่ต้องใช้เวลาเดินทางเป็นชั่วโมง เลยไม่ทันค่ะ) สิ่งที่ทำได้ดีที่สุดตอนนี้คือ ดูแลพ่อค่ะ จากคุณ : pinkyrose เขียนเมื่อ : 29 ก.ค. 53 23:22:30

ความคิดเห็นที่ 88 น้ำตาไหลค่ะ ชื่นชมครอบครัว จขกท. ค่ะ จากคุณ : am molly เขียนเมื่อ : 29 ก.ค. 53 23:56:17

ความคิดเห็นที่ 89 อ่านแล้วน้ำตาไหล เพิ่งเสียแม่ไปเมื่อสองเดือนที่แล้วด้วยโรคมะเร็งเหมือนกันค่ะ..คิดว่าถ้ามีพรวิเศษก็อยากจะขอให้แม่คนเดิมกลับคืนมาแต่มันก็เป็นไปไม่ได้เน้อ..ขนาดเราอายุเท่านี้เสียแม่ไปยังรู้สึกแย่มากๆ ถ้าเป็นลูกเล็กๆล่ะเขาจะอยู่ยังไง..คนที่อยู่ก็ต้องสู้ต่อไป เป็นกำลังใจให้ครอบครัวจขกท นะคะ จากคุณ : numberjack_2005 เขียนเมื่อ : 30 ก.ค. 53 01:23:26

ความคิดเห็นที่ 90   อ่านแล้วน้ำมูกน้ำตาไหลเลย ขอเป็นกำลังใจให้กับครอบครัวคุณและอีกหลายครอบครัวที่เลี้ยงลูกได้ดีแบบคุณ ขอบคุณข้อความดีๆ คิดถึงคุณแม่เลยค่ะ จากคุณ : nicha เขียนเมื่อ : 30 ก.ค. 53 02:26:12 A:172.16.20.2 X:202.6.107.70 TicketID:280811

ความคิดเห็นที่ 91 อ่านแล้วน้ำตาไหลเลย ขอบคุณที่มาเล่าสิ่งดีๆๆให้ฟังนะ จากคุณ : hutorbaby เขียนเมื่อ : 30 ก.ค. 53 10:02:01

ความคิดเห็นที่ 92 โอย น้ำตาท่วมจอเลย ขอให้คุณแม่จขกท.ไปสู่สุคติค่ะ อิจฉาจขกท.ที่ทุกคนในครอบครัวรักกันมากเลย ขอบคุณค่ะ ที่นำเรื่องมาเล่าให้ฟัง จากคุณ : โฉมงามกะคู่หูตัวป่วน เขียนเมื่อ : 30 ก.ค. 53 10:41:51

ความคิดเห็นที่ 93 อ่านแล้วร้องไห้ตาม จขกท.ทำหน้าที่ลูกดีที่สุดแล้ว  ชื่นชมจากใจค่ะ จากคุณ : lovelyeve เขียนเมื่อ : 30 ก.ค. 53 11:07:21

ความคิดเห็นที่ 94 แม่ผมก็เสีย เพราะมะเร็งเหมือนกัน แต่ผมไม่โชคดีเหมือนเจ้าของกระทู้ที่มีโอกาสได้อยู่กับแม่ในวาระสุดท้าย คิดถึงแม่ครับ จากคุณ : talontour เขียนเมื่อ : 30 ก.ค. 53 11:16:35

ความคิดเห็นที่ 95 ซึ้งค่ะ น้ำตาไหล คุณ ขจกท มีพ่อและแม่ที่ประเสริฐมากๆค่ะ  ท่านทั้ง 2 รักลูกๆมากเลย เราอิจฉาคุณมาก    ถึงตอนเด็กๆครอบครัวของคุณจะอัตคัตเงินทอง แต่ไม่อัตคัตความรักเลยค่ะ มันเต็มเปี่ยมจริงๆ อีกทั้งตัว จขกท และพี่น้องทุกคนก็เป็นคนดี และกตัญญูมากๆค่ะ เราสัมผัสได้ถึงความรักที่ยิ่งใหญ่จากกระทู้นี้เลยค่ะ จากคุณ : MinnieMoChi เขียนเมื่อ : 30 ก.ค. 53 12:51:03

ความคิดเห็นที่ 96 ขอให้คุณป้าไปสู่สุขคตินะคะ อ่านแล้ว ร้องไห้ ณักแม่มากค่ะ ยิ่งตอนเราคลอด แม่ดูแลเราดีมาก จากคุณ : bigkingcobra เขียนเมื่อ : 30 ก.ค. 53 13:33:50

ความคิดเห็นที่ 97 เหมือนกับนั่งอ่านเรื่องของตัวเองอยู่ เหตุการณ์คล้ายกันมาก พ่อญาก็เสีย ด้วยโรคมะเร็งตับ เริ่มไม่สบาย ปวดท้อง ท้องอืด ประมาณ ปลายเดือน ธ.ค. 52 ไปหมอ ก็บอกว่าเป็นกระเพาะ กินยาก็ไม่หาย อาการไม่ดีขึ้น ลงทุนไป รพ.เอกชน ขอให้หมอเอ็กซ์เรย์ให้ ปรากฎว่ารู้แค่ว่าเป็นตับแข็ง แล้วฏ้เลือดจาง ต่อมาอาทิตย์นึงอาการไม่ไดขึ้น แม่พา ไป รพ. ศูนย์ของจังหวัด หมอให้นอนดูอาการ ส่วนเราเอาประวัติและก็ฟิล์มเอ็กซ์เรย์ให้หมอดู หมอขอเอ็กซ์เรย์อีกครั้ง และพบว่ามีชิ้นเนื้ออยู่ที่ตับข้างขวา บอกแล้วอยากตกใจนะคะ ขนาด 12ซม. ได้ยินแบบนั้น แทบไม่เชื่อหูตัวเอง คิดว่าเราคงฟังผิด ไม่งั้นหมอก็คงบอกผิด.... แต่หมอยืนยันว่าไม่ผิด หมอเก็บชิ้นเนื้อไปตรวจ ว่าชิ้นเนื้อนี้จะเป็นเนื้อร้ายหรือเปล่า... เข้านอน รพ. วันจันทร์ รู้ผลวันศุกร์เช้า หมอเรียกญาติเข้าพบ บอกว่าชิ้นเนื้อที่ตรวจ พบว่าเป็นเนื้อร้าย (แล้วมันก็ร้ายมาก) หมอบอกว่าพ่ออาจจะอยู่กับเราได้ไม่นาน ถ้ากำลังใจพ่อดี ไม่เกิน 2 เดือน แต่ถ้ากำลังใจพ่อไม่ดี เร็วกว่านั้นแน่นอน หมอถามว่า จะลองทำคีโมให้พ่อไหม ญาเลือกที่จะไม่ทำ เพราะญากลัวว่าพ่อจะไม่ได้กลับไปที่บ้าน เพราะเรารู้ว่าการทำคีโมนั้น ... มันทรมานแค่ไหน... ญารู้ว่าพ่อต้องรับมันไม่ไหว หรือถ้ารับไหว พ่อต้องทรมานมากกว่าที่เป็นอยู่ ตกลงเรารับพ่อกลับบ้าน ช่วงบ่ายวันศุกร์ที่ น่าจะ 9 ม.ค. 53 พ่อบอกเองว่าอยากกลับบ้าน กลับถึงบ้าน พ่อบอกแม่ว่า อยากกินต้มยำหัวปลา อาหารจานโปรด นั่นเป็นอาหารมื้อสุด้าย เพราะหลังจากนั้น พ่อก็ทานอะไรไม่ได้เลย นน. ค่อยๆ ลดลง พ่อนอนอย่างเดียว ไม่พูด แล้วตาพ่อก็เริ่มมองไม่เห็นด้วย(แปลกมาก) พ่อไม่พูด ไม่ลืมตา จนคนคิดว่า (โดนของ) แต่ญาคิดว่า แกคงเจ็บปวดกับความจริง ไม่คิดว่าตัวเองจะเป็นอะไรแบบนี้ด้วยซ้ำ พ่อญาเป็นสาธารณสุขค่ะ (ดูแลตัวเองดีมาก) ไม่นาน น่าจะ 3 อาทิตย์เองมั้ง พ่อก็เสีย ตอนนั้นญาท้องน้องแพรวา 6.5 เดือน พอดี พ่อรู้ว่าญาท้อง แต่ไม่มีโอกาสได้เห็นหน้าหลาน ทุกครั้งที่เห็นหน้าลูก เราก็จะคิดถึงพ่อทันที เรื่องราวของญากับ จขกท. คล้ายกันมากเลยนะคะ คล้ายแม้กระทั่ง เราพาไปหาหมอเอกชน พ่อก็ถามก่อนเลยว่า ... แพงไหม เท่าไหร่ลูก ..... คิดถึงพ่อจังค่ะ จขกท. ทำเอาญาน้ำตาไหลนะคะ จากคุณ : แม่น้องแพรวา (chotekamol) เขียนเมื่อ : 30 ก.ค. 53 15:15:16

ความคิดเห็นที่ 98 อ่านแล้วเข้าใจความรู้สึกถึงตอนร้องไห้จนเบลอ ยังดีนะคะที่ จขกท. ได้อยู่กับแม่จนวาระสุดท้าย และแม่ยังได้กอดพ่อและลูกๆ เพราะของเราแม่จากไปโดยไม่ได้ร่ำลา ส่วนเรารู้ตัวว่าไม่ได้ทำดีกับแม่เท่าไหร่ จนวันนี้มีลูกเป็นของตัวเอง ไม่มีวันไหนเลยที่ไม่คิดถึง "แม่" จากคุณ : mysonny เขียนเมื่อ : 30 ก.ค. 53 15:41:28

ความคิดเห็นที่ 99 น้ำตาร่วงตั้งแต่ความคิดเห็นที่ 18 ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ เข้มแข็งไว้นะคะ ถึงแม่จะไม่อยู่แล้ว แต่ก็ยังมีพ่อนะคะ รักท่านให้มาก ๆ ^^ จากคุณ : แม่โอ๋เรนเจอร์ (NooPeeYa) เขียนเมื่อ : 30 ก.ค. 53 16:18:44

ความคิดเห็นที่ 100 T___T จากคุณ : Tu es parti sans moi เขียนเมื่อ : 30 ก.ค. 53 20:51:56

ความคิดเห็นที่ 101   อ่านแล้วน้ำตาซึมเลยค่ะ คุณและพี่ ๆ เป็นลูกที่ประเสริฐมาก คุณพ่อคุณด้วยค่ะ ผู้ชายดี ๆ แบบนี้ยังมีอยู่ไหมน้อออออ แม่คุณเป็น ผู้หญิงที่โชคดีมากกกกกกกกกก ๆ ค่ะ มีลูกที่ดี มีสามีที่ประเสริฐแบบนี้ เงินทองมากมายเทียบไม่ได้เลยค่ะ กับความสุขในชีวิตของคุณแ่ม่คุณ ขอให้สิ่งดี ๆ ที่คุณได้ปฎิบัิติต่อแม่คุณ ส่งผลให้คุณมีชีวิตที่เจริญรุ่งเรืองยิ่ง ๆขึ้นไปนะคะ ขอให้ลูก ๆ คุณทุกคนเป็นเด็กดี โตขึ้นเป็นคนดีแบบคุณและพี่ ๆ ค่ะ เราเชื่อว่าความกตัญญูส่งผลให้คนเราเจริญรุ่งเรืองค่ะ :) จากคุณ : โชคดีค่ะ เขียนเมื่อ : 30 ก.ค. 53 22:10:50 A:110.164.249.159 X: TicketID:279628

ความคิดเห็นที่ 102   อ่านแล้วน้ำตาซึมเลยค่ะ คุณและพี่ ๆ เป็นลูกที่ประเสริฐมาก คุณพ่อคุณด้วยค่ะ ผู้ชายดี ๆ แบบนี้ยังมีอยู่ไหมน้อออออ แม่คุณเป็น ผู้หญิงที่โชคดีมากกกกกกกกกก ๆ ค่ะ มีลูกที่ดี มีสามีที่ประเสริฐแบบนี้ เงินทองมากมายเทียบไม่ได้เลยค่ะ กับความสุขในชีวิตของคุณแ่ม่คุณ ขอให้สิ่งดี ๆ ที่คุณได้ปฎิบัิติต่อแม่คุณ ส่งผลให้คุณมีชีวิตที่เจริญรุ่งเรืองยิ่ง ๆขึ้นไปนะคะ ขอให้ลูก ๆ คุณทุกคนเป็นเด็กดี โตขึ้นเป็นคนดีแบบคุณและพี่ ๆ ค่ะ เราเชื่อว่าความกตัญญูส่งผลให้คนเราเจริญรุ่งเรืองค่ะ :) จากคุณ : โชคดีค่ะ เขียนเมื่อ : 30 ก.ค. 53 22:11:50 A:110.164.249.159 X: TicketID:279628

ความคิดเห็นที่ 103 คิดถึงแม่จัง จากคุณ : mominam (mominam) เขียนเมื่อ : 30 ก.ค. 53 22:28:35

ความคิดเห็นที่ 104 ขอเป็นกำลังใจให้ จขกท ค่ะ อ่านแล้วรับรู้ได้ถึงความรักที่ยิ่งใหญ่ของครอบครัวจริงๆ ตอนนี้นั่งร้องไห้เลยค่ะ คิดถึงแม่มาก เพิ่งคลอดลูกไม่นาน เดือนแรกแม่ก็ดูแลให้อย่างดี แต่เรานี่สิแย่มาก แม่ทำอะไรไม่ถูกใจ ก็ว่าแม่ตลอด ด้วยกลัวว่าลูกเราจะเป็นอันตราย แต่กลับไม่คิดถึงใจแม่เลย แม่หนูขอโทษจริงๆค่ะ รักแม่ที่สุดนะคะ จากคุณ : ^^MoneyDollarYuroSilverGold^^ เขียนเมื่อ : 30 ก.ค. 53 23:15:14

ความคิดเห็นที่ 105 RIP แม่คุณคือสุดยอดคุณแม่เลยครับ ปล. แม่ืุทุกคนก็เป็นแบบนี้ รักลูกรักหลาน ห่วยคนเหล่านี้มากกว่าตัวเอง จากคุณ : twenty-four เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 53 14:45:15

ความคิดเห็นที่ 106 ฮือออออออ อ่านแล้วน้ำตาไหลเลย คุณแม่จขกท. สุดยอดไปเลยค่ะ  ขอให้คุณแม่จขกท. ไปสู่สุขคติ แล้วก็ขอให้ชาติหน้าและทุกชาติไป จขกท. ได้เกิดมาเป็นแม่ลูกกันอีกนะคะ จากคุณ : เผือกหางหงอก เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 53 16:16:02

ความคิดเห็นที่ 107 อ่านแล้ว น้ำตาไหลด้วยอีกคนคะ                คิดถึงม๊าจัง จากคุณ : MOMOKO OKUSAMA เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 53 16:25:42

ความคิดเห็นที่ 108 ขอแสดงความเสียใจด้วยค่ะ การสูญเสียคนที่เป็นที่รักเป็นความ ทรมานใจที่สุดแล้วสำหรับเรา คุณแม่ จขกท.เจ็บปวด แต่ได้อยู่ กับคนที่รักจนวินาทีสุดท้าย ดีกว่าบางคนต้องไปโดยที่ไม่ได้ร่ำลา คิดถึงแม่ตัวเองจังค่ะ วันนี้จะรีบกลับไปกอดแม่ก่อนจะกอดลูกเลย จากคุณ : C o L l A r เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 53 17:08:16

ความคิดเห็นที่ 109 แม่คุณทำหน้าที่แม่ได้ดีที่สุดแล้วค่ะ และคุณก้ทำหน้าที่ลูกได้เยี่ยมแล้วค่ะ อ่านไปนึกตามไปด้วย เห็นภาพตามเลยค่ะ เราก็มีแม่1คนเหมือนกัน แม่เราทำให้เราดีที่สุด แต่บางทีเราเองไม่เคยรักษาน้ำใจแม่เราเลย เรามาอ่านทู้คุณ ทำให้เราคิดว่าถ้าไม่ทำดีกับแม่ตอนนี้ ถึงเวลาไม่มีเค้าอยู่บนโลกแล้ว เราจะร้องหาเค้าได้ที่ไหน ขอบคุณกระทู้ดีๆนะคะ เราโหวตให้ค่ะ จากคุณ : vitcom2000 เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 53 21:55:52

ความคิดเห็นที่ 110 เราเอง..แค่อ่านยังน้ำตานองหน้าเลยค่ะ ความรู้สึกของจขกท.คงไม่ต้องพูดถึง เข้มแข็งเข้าไว้นะคะ ยังไงแม่ก็อยู่ในใจเรา้เสมอ... ิตอนนี้ คิดถึงแม่จับใจ แต่งงานมาแ้ล้วก็ไม่ค่อยได้เจอ เราเองก็พยายามจะไปหาบ่อยๆ อยากใช้เวลาที่ท่านยังมีชึวิตอยู่ดูแลให้มากๆ ให้ดีๆ (กว่านี้) ขอบคุณนะคะ ที่ช่วยทำให้เราได้ข้อคิดอะไรดีๆ จากคุณ : indymamy เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 53 01:01:22

ความคิดเห็นที่ 111 อ่่านแล้วน้ำตาไหลเลยครับ ความรักของบิดา มารดาเหลือล้นเกินกว่าที่จะตอบแทนได้จริง ๆ ครับ เอาใจช่วยนะครับ จากคุณ : AYAGO เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 53 14:02:09

ความคิดเห็นที่ 112 เพิ่งมีโอกาสได้เข้ามาอ่านกระทู้ของเพื่อน รับรู้เรื่องราวมาตลอด ยังอดร้องไห้ไม่ได้ เราหัวอกเดียวกัน สูญเสียแม่ก็ระยะเวลาไร่เรียกัน ป่านนี้เค้าสองคนคงไปนั่งเม้าท์กันกระจายบนสวรรค์แล้วมั่งเนอะ....ว่ามะเพื่อน จากคุณ : โตมาในนี้ เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 53 17:18:20

ความคิดเห็นที่ 113 เราอยากทำให้ได้แม้เพียงครึ่งของเจ้าของกระทู้ คุณดีมาก ๆ อ่านแล้วหยุดร้องไห้ไม่ได้เลยค่ะ จากคุณ : The Lover After Me เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 53 23:27:20

ความคิดเห็นที่ 114 ขอบคุณมากค่ะ.. จากคุณ : ฆาตกรตัวจริงคือคุณหมีหูห์ เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 53 05:55:22

ความคิดเห็นที่ 115 พ่อเราก็จากไปด้วยโรคมะเร็งเม็ดเลือดเมื่อ 16 พ.ค. ค่ะ ช่วงที่เสื้อแดงวุ่นวายมาๆ (พ่อเราหมอเจ้าของไข้อยู่รพ.จุฬาฯ แต่ต้องมา admit ที่รพ.อื่น เพราะรพ.จุฬาฯปิด) อาการตอนจะเสียก็คล้ายๆกันเลยค่ะ ค่อยๆหายใจช้าลงไปเอง แล้วก็มีทุกคนในครอบครัวอยู่รอบเตียง พอพ่อจะเสีย เราเอาพระที่พ่อรักมาก ยัดใส่มือ แล้วพวกเราก็ช่วยกันพูดถึงแต่สิ่งดีๆ พ่อจะได้ไปสบาย ไม่มีใครโวยวาย เรียกพยาบาลใดๆทั้งสิ้น เราค่อยๆจับชีพจรพ่อด้วยตัวเองจนมันเต้นเป็นครั้งสุดท้าย พออ่านกระทู้นี้ ภาพวันนั้นก็ชัดขึ้นมาอีก เศร้าจังค่ะ จากคุณ : ไอริน เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 53 15:49:34