ความคิดเห็นที่ 1   เป็นกำลังใจให้คุณแม่ค่ะ เอาใจช่วยนะคะ จากคุณ : lookmoodeaw เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 10:35:47

ความคิดเห็นที่ 2 ใจเย็นๆ นะคะ ตอนเราคลอด ก็เลี้ยงลูกเอง แต่โชคดีที่น้องเลี้ยงง่าย ลูกของคุณ จขกท ร้องไห้ทุกวันเลยเหรอคะ ไม่ลองพาไปหาหมอ เผื่อว่าเด็กจะไม่สบายตัว เค้าพูดไม่ได้ เค้าก็ร้องเพื่อเป็นการส่งสัญญาณ แล้วเลี้ยงลูกด้วยนมแม่หรือนมชงคะ บางทีน้องอาจท้องอืด ถ้าร้องไห้งอแงอย่างนี้ทุกวัน น่าจะพาไปหาหมอค่ะ ตั้งสตินะคะ อย่าพยายามปล่อยให้เค้าร้องไห้นานๆ เพราะเด็กเพิ่งคลอด ยังไม่ชินกับการอยู่ที่โล่งๆ อีกอย่างอย่าลืมว่า เค้าอยู่ในท้องคุณมาตั้ง 9 เดือน เคยอยู่ที่อึดอัดแล้วรู้สึกอบอุ่นค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : Mrs. Maroc เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 10:39:11

ความคิดเห็นที่ 3 เราก็เป็นค่ะ ร้องไห้ช่วงลูก 1-3 เดือนเลย น้ำตาลูกบวกน้ำตาแม่ ได้เป็นถังๆ พอพ้น 3 เดือนน้องจะดีขึ้นค่ะ เราก็จะอดทนได้มากขึ้นค่ะ จากคุณ : เอิน เอิ้น เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 10:42:40

ความคิดเห็นที่ 4 ลูกคนแรกก็เหนื่อยอย่างนี้แหละค่ะ พอเราเริ่มคุ้นเคยกันและเข้าใจกันและกันเค้าจะเลี้ยงง่ายมากๆๆจนเราไม่อยากเชื่อว่าเราได้ละเลยเค้าได้ยังไงทั้งๆๆที่เค้าน่ารักออกอย่างนี้ เราเคยเป็นค่ะ เมื่อลูกคนแรก หงุดหงิด เหนื่อยล้าไม่อยากเห็นหน้าลูก แต่พอเค้าหลับเราเสียใจค่ะที่เราปล่อยเค้าร้องไห้ พยายามบอกตัวเองทุกครั้งว่าอย่าปล่อยลูกร้องไห้นะ แต่ก็มีบ้างที่ต้องระงับอารมณ์ตัวเอง ได้บ้างไม่ได้บ้างค่ะ บางทีคุณแม่อาจไม่รู้ว่าเวลาเค้าร้องอาจมีลมในท้องค่ะ ช่วงเวลานั้นเช็คดูค่ะว่าเกิดจากอะไร ทำอะไรซ้ำๆดีๆกับเค้าบ่อยๆเค้าจะคุ้นเคยและชอบแล้วน้องจะเลี้ยงง่ายค่ะ เรามีคนที่สองและสามเลี้ยงง่ายมากค่ะ รู้เวลากินนม เล่น เที่ยว ถึงเวลาเค้าจะรู้เองค่ะ ต้องทำบ่อยๆซ้ำๆๆค่ะ เป็นกำลังใจให้คุณแม่ที่ท้อแท้อย่าหมดหวังนะคะ จากคุณ : kaimok50 เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 10:43:04

ความคิดเห็นที่ 5   เดือนแรกน้องน่าจะกำลังปรับตัวค่ะ เดี๋ยว 2-3เดือนหลังจากนี้ทุกอย่างจะเข้าที่เข้าทางค่ะ คุณแม่อย่าคาดหวังมากจนกดดันตัวเองเกินไปนะคะ จะยิ่งเครียดไปกันใหญ่ แม่เครียด ลูกก็เครียดนะคะ สู้ๆค่ะ เราก็เลี้ยงเองทุกอย่างตั้งแต่คลอด เข้าใจค่ะ แต่เดี๋ยวมันจะผ่านไปได้แล้วจะยิ่งรักลูก รักแม่ แล้วก็ภูมิใจในความเป็นแม่ของตัวเอง :) จากคุณ : k. nof เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 10:43:33

ความคิดเห็นที่ 6 ร้องเปลี่ยนท่าอุ้มดูซิค่ะ หรือเดินออกไปรอบบริเวณบ้านดู เด็กวัยนี้ร้องเพราะหิว หรือไม่ก็ไม่สบายตัว ลองดูค่ะว่าน้องท้องอืดท้องเฟ้อหรือเปล่า ถ้าให้นมแม่..ดูด้วยค่ะ ว่าอาหารที่แม่กินไป ลงน้ำนม แล้วมีผลต่อลูกหรือเปล่า เรากินก๋วยเตี๋ยวไม่ได้ ลูกกินนมเรา ท้องอืดตลอดเลยค่ะ แม่เราให้กินน้ำต้มไพลสดเยอะ ๆ  กินแทนน้ำเลยค่ะ ลูกก็ดีขึ้นค่ะ ช่วงนี้อดทนหน่อยนะคะ ต้องปรับตัวเข้าหากันค่ะ แม่ไม่รู้ว่าน้องต้องการอะไร น้องก็ยังพูดก็ไม่ได้ คุณแม่ต้องลองไปเรื่อย ๆ ว่าทำแบบไหนจะถูกใจ เดี๋ยวอีกหน่อยก็รู้ใจกันค่ะ เคยเป็นมาก่อน เป็นกำลังใจนะคะ จากคุณ : twas เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 10:44:56

ความคิดเห็นที่ 7 เคยเป็นเหมือนกัน ค่ะ ซึมเศร้าหลังคลอด แต่ สักพัก ก็ หาย เป็นกำลังใจนะคะ จากคุณ : ทุเรียนสีชมพู เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 10:47:17

ความคิดเห็นที่ 8 ไม่แน่ใจว่าน้องเป็นโคลิครึเปล่า ตอนของเรา น้องเตร้องไห้ตอนกลางวันตลอดเวลา ยกเว้นช่วงหลับ แต่เค้าจะหลับยาว กลางคืนไม่ร้องเลย อาจเพราะร้องตอนกลางวันจนเหนื่อยแล้ว ลองให้นอนเปลดูนะ อาจช่วยได้บ้าง ดูสภาพอากาศร้อนไป หนาวไป ปวดท้อง ทามหาหิงค์ด้วยที่ฝามือฝาเท้า ทาให้หมด เข้าใจความรู้สึกค่ะ ติวเคยเป็น เครียดจนปล่อยโฮออกมา ไม่เข้าใจทำไมลูกเราเลี้ยงยาก ไม่เหมือนลูกคนอื่นเลย ไม่เหมือนที่เคยอ่านในหนังสือ สู้ๆนะ มีอะไรปรึกษาได้ จากคุณ : tew.sk เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 10:47:51

ความคิดเห็นที่ 9 ตอนแรกๆเราก็เป็นเหมือนกันคะ.... แต่พอหลัง 3เดือน จะดีขึ้นจริงๆ คือเราจะเข้าใจกันและกันมากขึ้นคะ สู้ๆนะคะ จากคุณ : ยัยจิ๋ว เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 10:48:13

ความคิดเห็นที่ 10 ไม่ตรงเรื่องนัก แต่มีเรื่องจะเล่าให้ฟัง สมัยที่ผมบวชเป็นวัดป่า ต้องปฏิบัติด้วย ทีนี้ตอนนั่งสมาธิเนี่ย มันจะกะปวดเมื่อย ตะคริวกิน บางทีตะคริวกินจนน่องแข็งโป๊กเลย แรกๆก็ไม่ไหวละไม่เอาละปวด ต่อมาพระอาจารย์บอกว่า ถ้ามันเจ็บ ถ้ามันปวด ให้ทนไว้ แล้วก็ดูมันว่ามันจะเจ็บจะปวดได้สักแค่ไหน มันจะตายเลยไหม จะพิการไหม ให้ดูมันไป ก็เอาไปลอง เหมือนเดิมปวด เกร็งจนน่องแข็ง ก็นั่งดูมันไป ทนไป สักพักมันโล่ง แต่ก็รู้นะว่ามันปวดอยู่ เพียงแต่มันโล่งเหมือนไม่ปวด พระอาจารย์บอกมันเป็นนิวรณ์ต้องก้าวข้ามมันไปให้ได้ พอข้ามมันไปได้แล้ว ครั้งหน้าเจออีกเราก็จะรู้สึกเฉยๆกับมัน จนกว่าจะเจอนิวรณ์อื่นที่หนักกว่า ก็ใช้วิธีเดิมก้าวข้ามไป ร่างกายคนเราเนี่ยแข็งแกร่งกว่าที่เราคิดอย่าไปดูถูกมัน เพียงแต่ที่อ่อนแอเนี่ยมันคือจิต ต้องฝึกให้มันเข้มแข็ง แล้วอุปสรรคอะไร เราก็จะข้ามมันไปได้ หวังว่าพอจะเป็นประโยชน์ เป็นกำลังใจให้ จากคุณ : JiGsAw&dOuBle B เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 10:48:20

ความคิดเห็นที่ 11 เราก็เคยเป็นคะ เลี้ยงลูกไปร้องไห้ไป  เดือนแรก ทั้งเหนื่อยทั้งท้อ พอเข้าเดือนที่สอง ลูกเริ่มปรับตัวได้ เลี้ยงง่ายขึ้นเยอะเลยคะ แถมอาการซึมเศร้าก็จะหายไปด้วย สู้สู้นะคะ ตอนนี้มีความสุขที่ได้อยู่กับลูกคะ เห็นเค้ายิ้มเห็นพัฒนาการของเค้าก็หายเหนื่อยแล้วคะ จากคุณ : flukeball เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 10:48:46

ความคิดเห็นที่ 12 ใจเย็นนะคะ คุณแม่มือใหม่ เราเองก้อเป็นค่ะ ร้องไห้ทู้กวัน ถึงขั้นต้องไปหาหมอ บางทีลูกร้องนี่ ถึงขั้นอยากจะกรี๊ดๆๆ แล้วต้องรีบส่งลูกให้คนอื่นดูเลย (เดี๋ยวเกิดคดี แม่คลุ้มคลั่ง) เราอ่าเป็นมากเลย  เราเคยแต่ออกไปข้างนอกทำงาน ไม่เคยอยู่บ้านนานเกิน 7 วันเลย ตลอดเวลาที่ผ่านมา พอคลอดลูกคราวนี้ต้องอยู่บ้านทำอะไรก้อไม่ค่อยจะได้ (เราผ่าคลอดค่ะ) คิดดูขนาดเห็นข้าวกับไก่ผัดขิง เรายังต่อมน้ำตาแตกเลย (ใกล้บ้ามากๆ) เหมือนแบบชั้นต้องอดทนกินมันจนหน้าจะเป็นขิงอยู่แล้ว เราแนะนำค่ะว่า ให้พยายามลองหาเวลาให้ตัวเองบ้าง ขอความช่วยเหลือจากคุณแม่ หรือใครซักคน มาเปลี่ยนเราให้เราได้พักบ้าง ซักชั่วโมง สองชั่วโมงก้อยังดี ทำใจให้สบายๆค่ะ พอพ้นซัก 2 เดือนแรก คราวนี้เราก้อสบายค่ะ เริ่มรู้ใจลูกแล้ว อย่าลืมนะคะ ลูกเค้าก้อต้องปรับตัวเหมือนเราน่ะค่ะ (เพิ่งออกจากท้องคุณแม่มาสู่โลกใหม่) อีกอย่างต้องนอนพักบ้างนะคะ งีบพร้อมลูกก้อยังดี สู้ๆนะคะ (เรายังผ่านมาได้เลย ทั้งๆที่เราเนี่ย สุดๆเลยอ่า) ตอนนี้ลูก 9 เดือนแล้ว สบายแล้วค่ะ อยากเล่นกะเค้าตลอดเวลาเลย เริ่มไม่อยากมาทำงานแล้วสิเรา จากคุณ : La Vie en Rose..Nana เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 10:53:21

ความคิดเห็นที่ 13 ไม่ต้องเครียดนะครับคุณแม่ มีเพื่อนร่วมทุกข์ร่วมสุขแบบนี้เยอะครับ :) คุณแม่มือใหม่อาจจะรู้สึกตกใจ และเครียดกับเสียงร้องของลูกซักหน่อยครับ เพราะอาจจะไม่เคยชิน บวกกับอาการหลังคลอด ที่จะมีภาวะซึมเศร้า อ่อนไหวง่าย เด็กวัยนี้ต้องกินนมอิ่มจริงๆ ครับ ถึงจะหลับง่าย และไม่งอแง บางครั้งเห็นเค้าหลับคาเต้า ก็ต้องค่อยๆ ปลุกให้เค้ากินให้อิ่มให้ได้ครับ เค้าถึงจะหลับยาว กลางคืนเวลานอน พยายามใช้ผ้าห่อตัว (เหมือนที่ รพ.ห่อให้ตอนกลับบ้าน) ให้เค้ารู้สึกอบอุ่น เค้าก็จะนอนหลับได้ยาวขึ้นอีกหน่อยครับ และที่สำคัญที่สุด ต้องพยายามเปลี่ยนทัศนคติของเราครับ พยายามอย่าไปมองในจุดที่ทำให้เรายิ่งเศร้า ยิ่งทุกข์ใจ ลองมองความน่ารักของลูกเรา พัฒนาการที่เปลี่ยนไปทุกวันของเค้า หากล้องถ่ายรูปมาถ่ายรูปเค้าเก็บไว้เยอะๆ มีเวลาก็จดไดอารี่เกี่ยวกับเค้าเอาไว้ เหงาก็เปิดเพลงฟังบ้าง ดูทีวีบ้าง พยายามอย่าให้ตัวเองจมอยู่ในความทุกข์ครับ เราจะได้เลี้ยงลูกอย่างมีความสุข สุดท้ายถ้ายังเหนื่อยมากๆ ไม่ไหวจริงๆ ก็หาพี่เลี้ยงชั่วคราว อาจจะเป็นเด็กในละแวกบ้าน มาช่วยอุ้ม ช่วยเล่นกับลูกแทนเราบ้างก็ได้ครับ อย่าลืมนะครับ ได้เลี้ยงเค้าและได้อยู่กับเค้านี่ เป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุดของคนเป็นพ่อเป็นแม่แล้วครับ :) จากคุณ : พ่อปุ๊ยกับปุณ เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 10:53:46

ความคิดเห็นที่ 14 ของเราคนโต  รู้สึกว่าื.... เรารักลูกมากมาย มหาศาล และ หวงลูกมากๆ ไม่อยากให้ใคร โดนตัวลูกเลย.. แหมแต่  พ่อของลูก..... แต่มาคนที่สอง  เลี้ยงเองทั้งสองคน เลี้ยงคนเดียว (ห่างกัน 1.7 ปี) ร้องไห้เมือนกันคะ  เหนื่อยมาก เหนื่อยสุด สุด แต่คิดว่า ขนาดเราเป็นแม่ ยังเหนื่อย ขนาดนี้ แล้วถ้าเ็ป็น คนอื่นที่ไม่ใช่ พ่อแม่ ล่ะ.... ประมาณ 3 เดือนแรกคะ ค่อยๆ ปรับตัว เข้ากัน  แล้วก็จะรู้ใจกัน หรือตามกระทู้ เอเลี่ยน ก็ได้นะคะ  คล้ายๆ กัน เข้าใจความรู้สึก และเป็นกำลังใจ ให้นะคะ... สู้ สู้ คะ จากคุณ : ชาชิม (ใบชา-ชิมบุน) เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 10:53:55

ความคิดเห็นที่ 15 ใจเย็น ๆ นะคะ เราก็เคยมีอาการซึมเศร้าหลังคลอดค่ะ เข้าใจคุณ Wiwara ดี แต่เราเป็นช่วง 2 อาทิตย์แรกนะคะ หลังจากนั้นก็หายค่ะ ร้องไห้ได้ตลอดเวลา เครียด ท้อ เหนื่อย สาระพัด อะไรนิดนึงก็น้ำตาไหลเลย วิธีที่ดีที่สุดคือระบายค่ะ ระบายให้สามี เพื่อน พ่อ-แม่ พี่-น้อง ฟังก็ได้ แล้วบอกเค้าว่าที่คือภาวะซึมเศร้า หลังคลอดทุกคนจะได้เข้าใจเราค่ะ ส่วนเรื่องน้องร้องไห้ ไม่ทราบว่าร้องทุกวันเวลาเดิม ๆ เลยหรือเปล่า ถ้าใช่อาจจะเป็นโคลิค ลองหาสาเหตุดูแล้วรีบปรึกษาคุณหมอนะคะ แต่ถ้าร้องไห้งอแงปกติ อาจเป็นเพราะเค้าไม่สบายตัว ลองเปลี่ยนท่าอุ้มดูหรือเปล่าคะ ลูกเราตอน 1 เดือนแรกก็ร้องไห้งอแง อุ้มเท่าไหร่ก็ไม่เงียบ พอลองอุ้มพาดบ่านะคะ เงียบเฉยเลย หลังจากนั้นลองอุ้มพาดบ่าทุกครั้งที่ร้องก็เงียบค่ะ แสดงว่าเค้าชอบท่านี้ค่ะ คุณ Wiwara ลองเปลี่ยนดูบ้างนะคะ ช่วงนี้เป็นช่วงปรับตัว เรียนรู้กันค่ะ ลองสังเกตุเยอะ ๆ แล้วจะรู้ใจเค้าค่ะ พ้น 3 เดือนก็สบายแล้วค่ะ จากนั้นจะมีความสุขที่ได้เห็นพัฒนาการเค้าแต่ละวันค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : smallgiant เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 10:58:25

ความคิดเห็นที่ 16 คุณเจอ postpartum blue เข้าแล้วล่ะค่ะ หาเวลาแว่บไปทำอะไรที่สบายใจ เช่น อาบน้ำนานขึ้นหน่อย เดินในสวน ฟังเพลงคนเดียวในห้องขณะพอกหน้า ทำอะไรก็ได้ค่ะที่ทำแล้วสบายใจและไม่ได้อยู่ใกล้ๆลูกชั่วขณะ ช่วงสามีกลับมา เปลี่ยนมือให้เค้ามาช่วยบ้างนะคะ แป้บๆก็ยังดี ทำใจกับเสียงร้องลูก ให้นึกว่าเค้าพูดไม่ได้ ก็ต้องร้อง ร้องได้ดีแสดงว่าแข็งแรง คิดแบบนี้จะได้ไม่เครียดค่ะ เด็กบางคนก็ยากกว่าเด็กหลายๆคน แต่แน่นอนว่าจะดีขึ้นตามอายุค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ ไม่ได้มีแต่คุณคนเดียว แม่ๆอีกเยอะก็เป็นแบบคุณ และผ่านพ้นมาได้ทุกคน แก้ไขเมื่อ 24 ก.ย. 53 11:09:26 จากคุณ : AKTIS เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 11:08:11

ความคิดเห็นที่ 17 สุ้นะคะ  เอาใจช่วย พยายามคิดว่า  เด็กไร้เดียงสา มีแต่เราเท่านั้นที่จะช่วยเขาได้ พูดก็ไม่ได้ มันต้องทนอด  และอดทน ใช้ใจสื่อกัน   คุยกัยสามี  บอกเขาตรงๆ แชร์กันได้ทั้งทุกข์และสุขนะคะ สู้ๆ  นะคะ จากคุณ : หมอเมืองเหนือ เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 11:11:39

ความคิดเห็นที่ 18 ใจเย็นๆ สู้ๆ นะค่ะ ดิฉันเชื่อว่าคุณแม่หลายๆ ท่านในที่นี่ ต่างก็เคยผ่านเหตุการณ์แบบนั้นมา แต่ละท่านก็สู้ ไม่นานพอคุณกับลูกเรียนรู้ซึ่งกันและกัน เข้าใจกัน เห็นลูกโตขึ้นทุกวัน     *วันนี้ยิ้ม พรุ่งนี้หัวเราะ     *วันนี้คว่ำ พรุ่งนี้หงาย     *วันนี้นั่ง พรุ่งนี้คลาน ฯลฯ คุณก็จะลืมเหตุการณ์ในกระทู้นี้ไปเลย เอาใจช่วยนะค่ะ อย่าท้อแท้ ร้องไห้ได้ แต่อย่านานนะ เดี๋ยวลูกร้องเห็นน้ำตา... จากคุณ : sweety_online เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 11:19:39

ความคิดเห็นที่ 19 เราก็เลี้ยงลูกเองคนเดียวจ้า สามีกลับตอนค่ำๆตอนเดือนแรก-2 เดือนเราร้องไห้ทุกวันเลย เครียดเหมือนกันจ้ะ นอนยากมากกก ตื่นทุก 1-2 ชม.เลย แต่พอผ่านมาได้ 2 เดือนอะไรก็จะดีขึ้นนะ อดทนทำใจให้สบาย เราเครียดลูกก็จะเครียดตามนะ สู้ๆๆจ้า ปล.ระบายความรู้สึกเหนื่อยท้อแล้วจะดีขึ้น จากคุณ : ไอติมกะทิสด เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 11:20:50

ความคิดเห็นที่ 20 ไม่ต้องกังวลค่ะ เมื่อก่อนตอนลาคลอด 3 เดือนเราก็เป็น เลี้ยงไป ร้องไห้ไป แต่เราว่าคุณแม่อดทนไว้ อย่าร้องไห้ดีกว่าค่ะ เพราะน้องเค้ารับรู้ได้นะคะ และเรื่องร้องไห้เนี่ย อุ้มพาดบ่าช่วยได้ค่ะ จากคุณ : Bunny ZuZa เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 11:23:40

ความคิดเห็นที่ 21 เคยเป็นเหมือนกันค่ะ... เข้าใจความรู้สึกของคุณดี  มันเป็นอาการซึมเศร้าหลังคลอด   และอาการเหนื่อยสะสมจากการอดหลับอดนอนให้นมลูก และอาการปรับตัวรับสมาชิกครอบครัวใหม่ค่ะ สัก 2 เดือนค่ะ...จขกท.จะรู้สึกว่า  โอ.เค. ทุกอย่างอยู่ในการควบคุมได้แล้ว 5555555 ก่อนหน้านี้รู้สึกเสียเซลฟ์ เสียศูนย์  อะไรไม่ได้ดั่งใจสักอย่าง อดทนหน่อยนะคะ  หาคนมาช่วยให้คุณได้พักเหนื่อยบ้าง หรือหาคนมาช่วยทำงานบ้านบ้างก็ดีค่ะ คาดว่าน้องจะร้องโคลิกนะคะ  ให้นมเสร็จอุ้มพาดบ่าให้เรอทุกครั้งนะคะ อย่าให้ทานเยอะมากไปค่ะ จากคุณ : รักเฌอ..ประเทศไทย เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 11:25:17

ความคิดเห็นที่ 22 เป็นกำลังใจให้ครับผม สู้ๆนะ จากคุณ : double@pantip เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 11:27:09

ความคิดเห็นที่ 23 โดนมาแล้วเหมือนกันครับ เข้าใจครับไม่ต้องคิดมากเดียวสักเดือนสองเดือนมันจะดีขึ้นครับลองพยายามสังเกตหน่อย น้องอาจจะเป็นโคลิกหรือเปล่าครับลองดูน่ะครับเวลาน้องร้อง พาไปเดินรอบบ้านให้เค้าได้ยินเสียงหรือเจอสิ่งแปลกใหม่บ้าง หรือว่าหา ถุงกระดาษหรือพลาสติกมาขยำให้มีเสียงเค้าอาจจะฟังเพลงหรือว่า หาพวกน้ำตกเล็กที่มีขายกันมาเปิดให้ฟังน่ะครับเสียงน้ำไหลทำให้สงบได้ครับอันนี้เจอมากะตัวเองเลย ไม่ต้องคิดมากครับเดียวพอขวบหนึ่ง หรือสักห้าเดือนจะ หลงลูกจนลืมตัวเลยครับฮ่าๆๆ จากคุณ : พ่อบีเกิ้ล เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 11:28:40

ความคิดเห็นที่ 24 เพิ่มเติมอีกนิดนะคะ จากประสบการณ์ของเรา หลังจากที่เรารู้สึกเครียดมาก  ไม่ไหวแล้ว  เราเลี้ยงลูกคนเดียว  เป็นครอบครัวเดี่ยวเหมือนจขกท.เลยค่ะ วันนึง...เราก็ฝากลูกไว้กับสามีสัก 2 ช.ม.  เลือกเวลาช่วงที่ลูกนอนหลับยาวนะคะ เราก็ออกไปยืดผม  วันนั้นเรารู้สึกว่าจากที่เคยเครียด  มันผ่อนคลายลงเลยค่ะ จขกท.ลองฝากลูกไว้กับคนที่ไว้ใจได้สัก 2 ช.ม.  ไปทำอะไรอย่างที่เราชอบเป็นการผ่อนคลาย เราว่าช่วยได้มากเลยค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ  เดี๋ยวทุกอย่างจะผ่านพ้นไปด้วยดี จากคุณ : รักเฌอ..ประเทศไทย เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 11:31:07

ความคิดเห็นที่ 25   มีอะไรเราโทรถามที่ รพ.ตลอด พยาบาลให้เบอร์ไว้ บอกว่าถ้ามีอะไรโทรปรึกษาได้ตลอด 24 ชั่วโมงคะ เค้าบอกว่าถ้าเด็กร้องไห้ มีอยู่ไม่กี่อย่างหรอกคะ 1. หิว  ถ้าให้นมเองเรามีนมพอให้เค้าดูดรึเปล่า        ถ้าชงนมให้ น้ำร้อนไป เราชงช้าไปรึเปล่า 2. หงุดหงิด ไม่สบายตัว  อากาศร้อนไป หนาวไป เค้าอึ ฉี่รึเปล่า มีเสียงดังรบกวนเค้ามั๊ย   เพราะเด็กบางคนขี้ตกใจเสียงอะไรนิดหน่อยก็ตกใจร้องไห้แล้ว 3. เค้าปวดท้อง ท้องอืดท้องเฟ้อ  หรือมีไข้รึเปล่า อาการเหล่านี้คุณแม่ควรลองพยายามสังเกตดู สักพักเราจะรู้เองว่าเค้าร้องแบบนี้มันเป็นเพราะอะไร  เป็นกำลังใจให้นะคะ ขอให้คุณอดทนไว้ สักระยะเค้าจะเริ่มดีขึ้นเอง ที่สำคัญเราพยายามอย่าหงุดหงิด อารมณ์เสียใส่เค้านะคะ  เพราะมันมีผลไปถึงเค้าด้วย แก้ไขเมื่อ 24 ก.ย. 53 11:35:12 จากคุณ : minnon (minnon) เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 11:33:25

ความคิดเห็นที่ 26 เข้ามาให้กำลังใจคะ เพราะเคยผ่านมาก่อน เมื่อก่อนตอนคลอดใหม่ๆ เราก็อยู่กับสามี 2 คน สามีทำงาน ออกเช้ากลับถึงบ้าน 2-3 ทุ่ม เราเลี้ยงลูกเอง และไม่เคยมีประสบการณ์เลี้ยงเด็กมาก่อน แถมตอนแรกคลอดแผลฝีเย็บเราอักเสบเป็นหนองด้วย ตัวเองก็เจ็บ แล้วยังต้องเลี้ยงลูกเองคนเดียวด้วย ลูกร้องเราก็ทำอะไรไม่ถูก ค่อยๆตั้งสติดูว่าผ้าอ้อมเปียกไหม ถาไม่เปียกแสดงว่าหิว ก็ให้กินนม ถ้ากินแล้วยังร้องอยู่แสดงว่าต้องปวดท้องก็ทามหาหิงส์ หนาวไปมั้ย ร้อนไปมั้ย หาสาเหตุ ถ้ายังไม่เงียบเราก็อุ้มพาดบ่าตบก้นเบาๆ เปิดเพลงคลอ หรือร้องเพลงกล่อน แล้วก็เดินรอบบ้านอ่ะคะ สักพักเค้าก็เงียบเอง อุ้มเค้าแบบอ่อนโยน ทำจิตใจสบายๆนะคะ อย่าเครียด เราเครียด ลูกก็เครียดคะ เดี๋ยวมันก็จะผ่านไปคะ อดทนนะคะ จากคุณ : Echo (Danisa) เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 12:20:38

ความคิดเห็นที่ 27 อายุน้องเท่าๆลูกเราเลยค่ะ แต่ของเรานี่ตื่นมา ตี1 ตี 2 ตาใสแป๋ว แล้วก็เริ่มบรรเลงเพลง เราต้องเดินอุ้มท่าพาดบ่า ท่าเดียวเท่านั้นที่เค้าจะหยุด แล้วเค้าก็ไม่เอาพ่อเค้าด้วย เอาเราคนเดียว แล้วเราผ่าคลอดอุ้มไปโยกไปก็เจ็บแผลแต่ก็ต้องทนค่ะ เลี้ยงกันอยู่ 2 คน พยายามเข้าใจเค้าให้มากที่สุดค่ะ ตอนแรกๆที่เป็นเราก็ร้องไห้เหมือนกันค่ะ แต่แค่วันเดียวนะคะหลังจากนั้นเราไม่ร้องอีกเลย เพราะลูกเรายังไงเราก็ต้องเลี้ยง จะไปโยนให้คนอื่นก็ไม่ได้ อิอิ เราคิดแบบนี้อะค่ะ วันไหนเค้ายิ้มอารมณ์ดีเราก็มีความสุข แล้วช่วงนี้เค้าจะตื่นกินนมบ่อยทำให้เหนื่อยเป็น 2 เท่า แต่ยังไงก็สู้ค่ะ จกท. สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : machimoro14 เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 12:22:27

ความคิดเห็นที่ 28 เข้าใจและเห็นใจค่ะ   เพราะผ่านมาแล้วเหมือนกัน ลูกคนแรก   อยู่ไกลจากพ่อแม่ญาติพี่น้องไม่มีที่จะมาช่วยเหลือแนะนำ อยู่กันสามคนพ่แม่ลูก  ต่างคนต่างมือใหม่   ลูกร้องแม่ร้องยิ่งกว่า เวลาลูกสำลักนมออกปาก  จมูก   แม่ใจคอไม่ดี   เวลาลูกร้องงอแง   ไม่รู้เป็นเพราะอะไรร้องตั้งแต่  สามทุ่มถึงตีสาม   ไม่ยอมนอนที่นอน ต้องอุ้มนอนบนอกตลอดลูกผื่นขี้นทั้งตัว  คัน แต่ลูกเกาไม่เป็น  หน้าแดงไปหมด   เวลาอุ้มฟาดบ่า  เขาจะเอาหน้ามาถูกับบ่าไปมา  น่าสงสารมากๆๆ เวลาลูกไม่สบาย  งอแง  ทำยังไงก็ไม่หาย  ไม่ว่าจะกีโมงก็พาไปหาหมอ ห่วงลูกมาก แต่ก็หน้าแตกกลับมาทุกที  หมอบอกว่า เป็นปกติของเด็กทารก   ทั้งหมด  ทั้งมวล  ผ่านไปหนึ่งปี ไม่กี่วันมานี้    นึกย้อนกลับไป  เราก็สามารถเป็นแม่คนได้  แม้อาจจะไม่ดีเท่าแม่คนอื่น  แต่ก็ดีที่สุดแล้ว และความน่ารักของลูก  ในทุกวันที่เห็นเขาเจริญเติบโต  ทำให้เราลีมความเจ็บความปวดเมื่อตอนคลอด  ลีมความยากลำบากในการเลี้ยงดูเขา จนปัจจุบัน   ลีมเจ็บลิมป่วยไปเลย เพราะเราจะอยู่เพื่อลูก   ลำบากแค่ไหนเราก็จะอดทน คิดว่าแม่ทุกคนที่รักลูก  ก็คงเป็นเหมือนกัน จากคุณ : taiyokun เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 12:39:06

ความคิดเห็นที่ 29 หาใครมาช่วยบ้างก็ดีค่ะ อย่างน้อยมีคนช่วยดูแลแทนเราสัก ครึ่งชั่วโมงก็ช่วยได้มาก คือเราจะได้ผ่อนคลายบ้าง ไม่ได้เคร่งเครียดตลอดเวลา ไหนจะรวมกับอาการซึมเศร้าหลังคลอดอีก ถ้าไม่มีใครจริง ๆ วันหยุดของสามีให้เค้าดูลุกแทนเราสักครั้งละ 10 นาที 20 นาที ให้เรานั่งกินข้าวแบบชิว ๆ บ้าง ไปเข้าห้องน้ำทำธุระส่วนตัวบ้าง อะไรงี้ รับรองว่าจะช่วยได้มากค่ะ เป็นการเปลี่ยนบรรยากาศ จากคุณ : สรณธรรม เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 12:41:48

ความคิดเห็นที่ 30   เหมือนอ่านชีวิตตัวเองเลยค่ะ เหมือนกันทุกอย่างทั้งคำพูดสามี คนโบราณบอกว่าเด็กร้อยวันแล้วจะหายร้อง ก็จริงเป๊ะตามนั้นเลยค่ะ เป็นเพราะเขาโตขึ้นแล้ว รู้จักหยุดฟัง หยุดดูนั่นนี่ ไม่เหมือนตอนแรก ที่ลืมตามาก็ร้องอย่างเดียว ลูกเราเป็นเหมือนจขกท.ค่ะ วงจรมีแค่ ร้อง หลับ ไอ้ที่จะเงียบๆ น่ะแป๊บเดียวเดี๋ยวก็ร้องอีก แต่เราก็ผ่านมันมาได้ แถมเราไม่ได้มาระบายในนี้ด้วย จขกท.ยังดีนะ ในนี้มีที่ปรึกษาเยอะ มาอ่านคำตอบ แล้วจะรู้ว่าไม่ได้มีแต่เราคนเดียวที่เป็น ลูกจะน่ารักขึ้นทุกวันนะคะ เราขอแนะนำสิ่งที่เราไม่ได้ทำตอนโน้น ถ้าเขาร้อง ให้จขกท.พูดคุยกับเขาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน พูดไปเรื่อยๆ อุ้มเปลี่ยนท่าไปเรื่อยๆ ทำเป็นเรื่องสนุกไป อย่างเช่น "โอ๋ เอาอะไรเหรอลูก ไม่ชอบท่านี้เหรอ เดี๋ยวแม่เปลี่ยนท่าใหม่ เอ้า ยังไม่ชอบอีก ไหนลองอีกท่าซิชอบหรือยัง หิวไหม ลองทานนมไหมคะ อ๊ะ ไม่หิวเหรอ ไหนฉี่เยอะหรือเปล่า อึหรือเปล่า ให้แม่ดูสิ อ้าวไม่อึไม่ฉี่นี่ ไปไป ไปดูนกกัน ดูต้นไม้กันนอกบ้าน แม่พาไป ไหนๆ นั่นมอเตอร์ไซค์ นั่นรถ นั่นแมว...." คือพูดไปเรื่อยๆ เหมือนลูกเรารู้เรื่องน่ะค่ะ เพราะเราอยู่กับเขาสองคนทั้งวัน ถ้าไม่ได้พูด ออกมาบ้าง มันจะอัดอั้น นะคะ แล้วเชื่อไหมว่า ลูกเขาจะฟังเราไปด้วย และอาจจะค่อยๆ ร้องน้อยลง ลองดูนะคะ จากคุณ : ลองนะคะ เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 12:44:14 A:203.152.28.14 X: TicketID:244432

ความคิดเห็นที่ 31 เราก็เป็นเหมือนกันช่วงเดือนแรกๆๆ เดี๋ยวก็จะดีขึ้นเองค่ะ มาเป็นกำลังใจให้ค่ะ ( เราก็ลูกคนแรกเหมือนกันค่ะ ) จากคุณ : น้องออมลูกสาวตัวแสบ เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 13:06:06

ความคิดเห็นที่ 32 ใจเย็นๆนะคะ  ลูกเราร้องไห้ทุกวันเป็นโคลิกค่ะ  ลูกเราร้องตั้งแต่ 6 โมงเย็น ถึง 1 ทุ่ม อาทิตย์นึงเป็น 3 – 4 ครั้ง  (แต่แม่เราบอกว่าเราร้องตั้งแต่ 6 โมงเย็นถึง 3 ทุ่มทุกวัน) ร้องจนกลั้นเลยอ่ะค่ะน่ากลัวมาก  ที่บ้านแทบจะไม่อยากให้ถึงตอนเย็นเลยค่ะ  สามีบอกไม่อยากกลับบ้านกลัวลูกร้อง (แต่ก็รีบกลับกันทุกวัน) อุ้มเค้าแนบกับอกแล้วก็เดินกล่อมไปเรื่อยๆ จนกว่าจะหยุดร้อง  เราใช้ทั้งมหาหิงค์  ปูนแดงกับน้ำมะกรูดทาท้องค่ะ  ช่วยย่นระยะเวลาการร้องได้บ้าง  แต่ก็ไม่หายหรอกค่ะแต่พอใกล้ 3 เดือนก็จะดีขึ้นค่ะ  และเห็นพัฒนาการเค้าเพิ่มขึ้น  ช่วงนั้นคุณจะหายเหนื่อยเลยค่ะ จากคุณ : ohioh เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 13:08:15

ความคิดเห็นที่ 33 เชื่อว่าคุณแม่มือใหม่ 99 เปอร์เซนต์ต้องมีร้องไห้เพราะเลี้ยงลูกค่ะ เราเองก็เป็น 2-3 สัปดาห์แรกร้องไห้แทบทุกคืนเพราะไม่ได้นอนเลย พอผ่านเดือนแรกไปก็ดีขึ้นค่ะ ลูกเป็นเวลาขึ้น เราก็ถึกขึ้นด้วย 555 ตอนนี้จะ 3 เดือนแล้ว สบายขึ้นเยอะค่ะ เหลือกินแค่ 6-7 มื้อ (เมื่อก่อน 10-12 มื้อ) กลางวันกลางคืนค่อนข้างเป็นเวลา ไม่ตื่นมาเล่นดึกๆเหมือนเมื่อก่อนแล้ว ร้องไปเถอะค่ะ อย่าเครียดเลย ร้องเป็นเพื่อนลูกก็ได้ ทุกอย่างจะค่อยๆดีขึ้นนะคะ จากคุณ : M-M-C-L เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 13:11:02

ความคิดเห็นที่ 34 มาให้กำลังใจค่ะ เราก็เป็นเหมือนกัน 2 เดือนแรกเครียดมาก  แล้วรู้สึกเป็นทุกข์มาก เหนื่อย+อดนอน เราเคยเข้ามาอ่านกระทู้ในห้องนี้มีเพื่อน ๆ คนนึงให้คำนิยามการเลี้ยงลูกช่วงหลังคลอดว่าชั่วโมงนรก เราอ่านแล้วขำก๊ากเลย  คิดได้ยังไงชั่วโมงนรก (แต่มันเป็นความจริงนะสำหรับการเลี้ยงลูกคนเดียวลำพังโดยไม่มีคนช่วย)  อดทนแล้วจะผ่านไปได้ค่ะ จริง ๆ แล้วพอผ่านมาได้เราว่าเป็นเพราะพักผ่อนไม่เพียงพอทำให้เครียดมาก  บวกกับการเลี้ยงลูกจริง ๆ แล้วไม่เหมือนที่คิดไว้ตอนก่อนคลอด ตั้งแต่มีลูกมาตอนนี้ลูกเราจะ 3 ขวบแล้วยังรู้สึกว่าไม่เคยนอนเต็มตื่นเลย สู้ ๆ ๆๆๆ ค่ะ เห็นรอยยิ้มลูกแล้วจะหายเหนื่อย  พอลูกเริ่มโตแล้วจะรู้เลยว่าตอนเล็ก ๆ แดง ๆ เลี้ยงง่ายกว่าตอนโตมากค่ะ จากคุณ : lookpapa เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 14:12:31

ความคิดเห็นที่ 35 มาให้กำลังใจค่ะ เราก็เป็นเหมือนกัน 2 เดือนแรกเครียดมาก  แล้วรู้สึกเป็นทุกข์มาก เหนื่อย+อดนอน เราเคยเข้ามาอ่านกระทู้ในห้องนี้มีเพื่อน ๆ คนนึงให้คำนิยามการเลี้ยงลูกช่วงหลังคลอดว่าชั่วโมงนรก เราอ่านแล้วขำก๊ากเลย  คิดได้ยังไงชั่วโมงนรก (แต่มันเป็นความจริงนะสำหรับการเลี้ยงลูกคนเดียวลำพังโดยไม่มีคนช่วย)  อดทนแล้วจะผ่านไปได้ค่ะ จริง ๆ แล้วพอผ่านมาได้เราว่าเป็นเพราะพักผ่อนไม่เพียงพอทำให้เครียดมาก  บวกกับการเลี้ยงลูกจริง ๆ แล้วไม่เหมือนที่คิดไว้ตอนก่อนคลอด ตั้งแต่มีลูกมาตอนนี้ลูกเราจะ 3 ขวบแล้วยังรู้สึกว่าไม่เคยนอนเต็มตื่นเลย สู้ ๆ ๆๆๆ ค่ะ เห็นรอยยิ้มลูกแล้วจะหายเหนื่อย  พอลูกเริ่มโตแล้วจะรู้เลยว่าตอนเล็ก ๆ แดง ๆ เลี้ยงง่ายกว่าตอนโตมากค่ะ จากคุณ : lookpapa เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 14:13:20

ความคิดเห็นที่ 36   ตอนแรกๆ ก้ยังงี้แหละค่ะ เราเองก้เลี้ยงคนเดียวเหมือนกัน ทำทุกอย่างทั้งเลี้ยงลูก ทำงานบ้านด้วย ซักพักก็จะเข้าที่เข้าทางเองค่ะ เพราะเราจะเริ่มรู้ใจลูกมากขึ้น อีกอย่างเค้าเพิ่งจะเดือน 2 เดือน เป็นธรรมดาที่จะมีร้องบ้าง อย่าไปร้องไห้ ท้อแท้นะคะ .. คิดซะว่า แม่ทำได้ ทุกอย่าง.. อย่าไปเค้าร้องนานเกินไปค่ะ เดี๋ยวจะเป็นเด็กเจ้าอารมณ์ ค่อยๆอุ้มปลอบนะคะ เด็กได้ไออุ่นซักพักก็เงียบเอง อีกท่าที่แนะนำก็ท่าอุ้มพาดบ่าแล้วลูบหลังหรือตบหลังเบาๆค่ะ นอกจากจะช่วยไล่ลมแล้ว ให้ไม่ท้องอืด ปวดท้องแล้ว เด้กยังรู้สึกอบอุ่น ปลอดภัยด้วยค่ะ จากคุณ : คุณแม่มือใหม่ ฉึกฉึก เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 14:23:54 A:119.46.143.82 X: TicketID:288044

ความคิดเห็นที่ 37 อาจจะเป็นเพราะว่าน้องเขาปวดท้องก็ได้นะคะ เพราะว่าเมื่อทานนมเข้าไปบางทีระบบน้ำย่อยเขายังทำงานไม่ดี ทำให้เกิดอาการปวดท้อง และงอแง ถ้ายังไงคุณแม่ลองเอาปูนแดง (ที่คนแก่ชอบเอามากินหมากคะ) ผสมกับน้ำมะกรูด และทาไปบริเวณรอบๆ บนท้องของน้องนะคะ อย่าไปโดนสะดือคะ ลองทำดูนะคะ เพราะว่าตอนแรกลูกสาวเป็นเหมือนกันพอตกเย็นจะร้อง และได้ทำแบบที่ว่าก็ไม่ร้องเลยคะ จากคุณ : เป็นแม่คน (เป็นแม่คน) เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 14:24:22

ความคิดเห็นที่ 38 ใจเย็นๆค่ะ อย่าไปเครียด ถ้าคุณแม่เครียดจะส่งผลทำให้ลูกเครียดได้นะคะ โบราณบอกไว้ว่าถ้าลูกเลี้ยงยากตอนเด็กๆโตขึ้นจะเลี้ยงง่าย เอาไว้ปลอบใจตัวเองว่าให้ยากสุดๆไปเลยโตขึ้นจะได้เลี้ยงง่ายๆไงคะ จากคุณ : เจ้าหญิงขายาว เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 15:02:51

ความคิดเห็นที่ 39 สู้ๆ ครับ ของผมก็เป็น แรกๆ เรายังไม่มีประสบการณ์ก็งี้แหละครับ ทำไม่ถูกใจเค้า เค้าก็ไม่สบายตัว ซักพักเราก็จะเข้าใจเค้า เอาเค้าอยู่ เค้าก็จะสบายตัว จากนั้นเค้าก็จะเป็นเทพบุตร/เทพธิดาของเรา อ้อแอ้...อ้อแอ้... จากคุณ : สะออนแมน เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 15:04:28

ความคิดเห็นที่ 40 เป็นกำลังใจให้นะคะ ตอนท้องจนคลอดก็ต้องอยู่คนเดียวเหมือนกัน คนเดียวจริงๆค่ะ.....ตอนกลางคืน ลูกตื่น ก็ต้องอุ้ม กล่อม โยกตัวไปมา ร้องเพลงให้ฟัง เปิดเพลงให้ฟัง จนหลับ บางทีวางไม่ได้ ก็   ต้องให้ดูดนมคากันไปทั้งๆหลับแบบนั้น... เลี้ยงลูกคนเดียวทั้งกลางวันและกลางคืน...ซักผ้าอ้อม ปั๊มนม อาบน้ำ ฯลฯ เหนื่อยนะคะ...แต่อย่าท้อค่ะ.... จากคุณ : เบียร์หมดเติมมั้ย เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 15:38:10

ความคิดเห็นที่ 41   ตอนนี้เราก็เลี้ยงลุกคนเดียวค่ะ อายุ 1เดือน 19 วัน แต่เป็นลุกคนที่สองนะคะ เราเลี้ยงลูกเองทั้งคนโตและคนเล็กนี้ค่ะ สามีทำงานกว่าจะกลับบ้านก็สองสามทุ่มค่ะ ..ยอมรับว่าเหนื่อยค่ะ ช่วงใหม่ๆนี้ เด็กเค้าก็ปรับตัวค่ะ บางทีที่เด็กร้อง อาจไม่สบายตัว เช่น..เสื้อที่ใส่เปียกชื้นเพราะเหงื่อ ท้องอืด อึดอัด อากาศไม่ถ่ายเท ร้อนไป หนาวไป หรือมีมด แมลงกัด ต้องดูในเสื้อผ้าและในผ้าอ้อมด้วยค่ะ หรือเป็นหวัด คัดจมูก..อย่างของเรา..ช่วงอากาศเย็นแบบนี้ น้องคัดจมูก ไม่ยอมกินนม พาไปหาหมอ..หมอให้ยามา เอาคัตต้อนบัดจุ่มน้ำยานิดๆแล้วแตะๆที่รูจมูก ไม่กี่นาที จมูกน้องเค้าโล่งก็ดูดนมได้ อย่างเรานะ..ต้องเลี้ยงลูกทั้งกลางวันกลางคืน ทำงานบ้านทุกอย่างค่ะ เวลานอนก็น้อยมากๆค่ะ แต่ก็ต้องอดทนค่ะ ไม่ใช่สามีไม่ช่วยเลี้ยง เค้าก็ช่วยนะคะ แต่เราก็อยากให้เค้าพักผ่อนมาก ๆเพราะต้องขับรถไปทำงาน อีกอย่าง...การที่มีลูก เท่ากับว่าเราได้ฝึกตัวของเราเองนะคะ ฝึกให้รู้จักความอดทนอดกลั้น ใจเย็น ฝึกให้รู้จักขนขวายหาตำราความรู้มากๆในการเลี้ยงลูก คุณต้องทำใจสบายๆค่ะ พอน้องเลยสามเดือน เค้าก็จะดีขึ้นค่ะ ..เด็กเล็กๆเค้าน่าสงสารนะคะ จะบอกว่าหิว เจ็บปวด หรือเป็นอะไรก็ไม่ได้เพราะยังพุดไม่ได้นั่นเอง เค้าก็ได้แค่ ร้องดังๆให้เรารู้ เพราะฉะนั้น..เมื่อเราเป็นแม่..ก็ต้องพยายามเรียนรู้ลูกให้มากที่สุดค่ะ เพราะเค้ามีเราที่เป็นที่พึ่งได้ ถ้าคุณท้อแท้ อ่อนแอ ลูกเค้าสัมผัสรับรู้ได้ค่ะ เค้าจะยิ่งงอแงโยเย คุณลองเปิดเพลงบรรเลงขิม เพลงบรรเลงช้าๆซึ้งๆ ให้ลูกฟังสิคะ ช่วงที่เค้าตื่น หรือช่วงดูดนม ฟังทุกวัน ฟังบ่อยๆ เด็กจะอารมณ์ดีขึ้นค่ะ นอนหลับได้นานขึ้น ส่วนตัวคุณแม่..ลองหาเวลาสั้นๆทำสมาธิผ่อนลมหายใจ เข้าออกล฿กๆเวลาเครียดๆ หรืออาบน้ำอุ่น ฟังเพลงเบาๆ ดื่มเครื่องดื่มร้อนๆ ก็ช่วยให้ผ่อนคลาย หรือให้สามีนวดตัว นวดแขนขา หลัง ให้บ้างในวันหยุดก็ได้ค่ะ รวมทั้ง..ให้คุณสามีช่วงเลี้ยงลูกบ้างแทนคุณสัก 2-3 ช.ม.แล้วคุณก็งีบหลับพักผ่อนบ้าง ตื่นขึ้นมาจะได้มีแรงค่ะ ก็ลองทำดูนะคะ..เราเองก็ทำแบบนี้มาตั้งแต่เลี้ยงลุกชายคนโตค่ะ ตอนนี้เค้า หกขวบกว่าแล้วค่ะ ลูกชายเราก็ผ่านสารพัดเรื่อง ทั้งท้องเสีย ท้องผูก ส่าไข้ หวัด บาดเจ็บ เป็นแผล ฟันหักเพราะหกล้ม จมูกมีเลือดกำเดาไหลบ่อยเวลาอากาศร้อน หูอักเสบตอนสี่ขวบเพราะติดเชื้อจากการเป็นไข้ และล่าสุด..เป็นไข้หวัด 2009 ติดมาจากที่ ร.ร ค่ะ แต่ตอนนี้หายแล้วค่ะ เห็นไหมคะ...ว่ากว่าเด็กจะโต คนเป็นแม่ ต้องคอยดูแล ช่วยเหลือลูก อีกตั้งมากมาย เพราะฉะนั้นต้องเข้มแข็ง อดทน ใจเย็น และสู้ๆค่ะ อยากบอกว่า..นี่เพิ่งเริ่มต้นเองค่ะ...ให้คุณคิดว่า..อีกหน่อยพอลูกโตขึ้น เป็นหนุ่มเป็นสาวขึ้น ถึงวันนั้น เราอยากอุ้ม อยากกอดรัดฟัดเหวี่ยงยังไง เค้าก็ไม่ใช่เด็กทารกอีกแล้วค่ะ ช่วงเวลานี้ถือเป็นเวลาทอง..จริงๆนะคะ การเลี้ยงลูกเอง ดีที่สุดค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ หากอยากพุดคุยแบ่งปันกัน ออนเอ็มมาได้ทุกวันค่ะที่ rrdptl_design@hotmail.com หรือเมลมาก็ได้ จากคุณ : radakorn เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 15:43:38

ความคิดเห็นที่ 42 เราเองก็เลี้ยงลูกเองค่ะ ลูกคนแรก...มีงอแงบ้างเป็นธรรมดา แต่ตอนนั้นเราเครียดเรื่องลูกไม่ดูดเต้ามากกว่า ปั๊มก็ไม่เป็นเข้าห้องชานเรือนตั้งแต่ท้องแต่ไม่เคยศึกษาเรื่องปั๊มนมเลย เพราะมั่นใจเกินไปว่าลูกดูดนมแม่แน่นอน หุหุ พอลูกไม่ดูดก็ต้องปั๊ม ปั๊มไปร้องไห้ไปโวยวายก่ะตัวเองว่าน้ำนมไม่มี ที่ไหนได้ปั๊มไม่เป็นเองต่างหาก ....ตอนนี้เข้าเดือนที่ 3แล้วค่ะ ลูกก็มีพัฒนาการเปลี่ยนแปลงไปเรื่อยๆ วันนี้เลี้ยงง่าย นอนเยอะ บางวันงอแงไม่หลับไม่นอนก็มี ก็ต้องใจเย็นๆอย่าเครียดนะค่ะ เหนื่อยได้แต่อย่าท้อค่ะ เดี๋ยวนานไปก็ดีขึ้น จากคุณ : ป้ายแดงแซงโค้ง เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 16:55:16

ความคิดเห็นที่ 43 แล้วมันจะผ่านไป  สู้ๆๆๆ ครับ ผมก็พ่อมือใหม่เหมือนกัน  น้องก็อายูพอกัน ยอมรับครับ เหนื่อย ท้อ เครียด อาจเพราะเราไม่เข้าใจ   ว่าเขาเป็นอะำไร   ร้องเพราะอะไร แต่ของลูกผม  สังเกตุดูส่วนใหญ่ เกิดจากท้องอืด   ผมก็พยายามดูแลเกี่ยวกับการกิน  ของน้องให้มากขึ้น  ให้กินนมแม่เป็นหลัก ถ้าชงนมผงก็เน้นชง ให้น้องกิน ใหม่ๆ  ไม่ให้กินนมค้างนาน     แล้วก็ทามหาหิง   กินไกรว วอเตอร์ สังเกตุดูนะครับ แต่ละคนอาจมีสาเหตุไม่เหมือนกัน    ขอให้สู้ๆๆๆๆ นะครับ  ท้อได้แต่ อย่าถอย แล้ววันหนึ่ง เราจะชื่นใจที่สุด  ดีใจที่สุดที่มีเขา     จากคุณ : Chat5 เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 17:42:25

ความคิดเห็นที่ 44 แล้วมันจะผ่านไป  สู้ๆๆๆ ครับ ผมก็พ่อมือใหม่เหมือนกัน  น้องก็อายูพอกัน ยอมรับครับ เหนื่อย ท้อ เครียด อาจเพราะเราไม่เข้าใจ   ว่าเขาเป็นอะำไร   ร้องเพราะอะไร แต่ของลูกผม  สังเกตุดูส่วนใหญ่ เกิดจากท้องอืด   ผมก็พยายามดูแลเกี่ยวกับการกิน  ของน้องให้มากขึ้น  ให้กินนมแม่เป็นหลัก ถ้าชงนมผงก็เน้นชง ให้น้องกิน ใหม่ๆ  ไม่ให้กินนมค้างนาน     แล้วก็ทามหาหิง   กินไกรว วอเตอร์ สังเกตุดูนะครับ แต่ละคนอาจมีสาเหตุไม่เหมือนกัน    ขอให้สู้ๆๆๆๆ นะครับ  ท้อได้แต่ อย่าถอย แล้ววันหนึ่ง เราจะชื่นใจที่สุด  ดีใจที่สุดที่มีเขา     จากคุณ : Chat5 เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 17:42:49

ความคิดเห็นที่ 45 คนอื่นแนะไปหมดแล้ว หนิงเข้ามาให้กำลังใจคุณหน่องและแอนฟิลด์จ้า คนเรามีสิทธิ์เหนื่อย มีสิทธิ์ร้องไห้ได้  แต่อย่าท้อ หลังจากนี้ไปไม่มีคำว่าง่ายขึ้นหรอกค่ะ มันจะยากขึ้นๆ แต่เราจะรับมือกับมันและผ่านมันไปได้ ลองมองหน้าแอนฟิลด์เวลาเค้าหลับ เชื่อว่าคุณหน่องจะแอบอมยิ้ม เค้าน่ารักมากเลยนะลูกของเราเนี่ย สู้ๆค่ะ  เข้าใจคุณแม่มือใหม่ค่ะ มีอะไรระบายกริ๊งกร๊างมาได้เด้อ  ยินดีเสมอจ้า จากคุณ : mamapaijing เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 17:48:47

ความคิดเห็นที่ 46   เป็นเหมือนกันค่ะ 3 เดือนก็จะดีขึ้นเอง ไม่ใช่ลูกดีขึ้นนะแต่คิดว่าคงชินมากกว่า จากคุณ : nanonatt เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 19:48:21

ความคิดเห็นที่ 47 ลูกเราอายุห่างกันแค่ 1 วันเอง (ตอนนี้ "ทักทาย" อายุ 1 เดือน 8 วัน) เราท้อแล้วถอยมาแล้วคะ .. แต่พอได้อ่านกระทู้ต่าง ๆ ในนี้ ฮึดขึ้นมาอีกรอบ ด้วย3-4วันมานี่ก็รู้สึกคิดถึงลูกมาก ๆ เพราะ ตอนนี้เขาไปอยู่กะป้าของแฟน (ฝากเลี้ยง) มีความคิดอยากรับเขากลับมาเลี้ยงเองจังเลย ใคร ๆ ก็เจอเหตุการณ์แบบนี้ทั้งนั้น รู้สึกมีกำลังใจขึ้น ว่ายังไงเราเองก็จะผ่านช่วงเวลาแบบนี้ไปได้เช่นกัน สู้ ๆ นะคะ .. ลูกเราทั้งคน ไง ๆ ก็ต้องสู้เพื่อเขา จากคุณ : mayainlove (mayainlove) เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 20:31:22

ความคิดเห็นที่ 48 เป็นเหมือนกันค่ะ วันนี้คลอดลูกได้ครบอาทิตย์พอดี เริ่มร้องมาได้ประมา๊ณ 3 วันแล้ว พอซัก 5ทุ่มเที่ยงคืน ก็เอาแล้ว ได้เวลาบรรเลงเพลง เมื่อคืนกว่าจะได้นอนก็ปาเข้าไป นู่น ตี3  ทั้งเครียดทั้งเหนื่อย ทั้งเรา แฟนเรา แม่เราอีก ตอนแรกก็นึกว่า เป็นคนเดียว ตอนนี้ก็รู้แล้วว่า มีเพื่อนร่วมชะตากรรมเยอะเหมือนกัน ฉะนั้น จขกท สู้ ๆ นะค่ะ เราก็เป็น เขาก็เหมือน ชะตาเดียวกัน ให้กำลังใจกันเข้าไว้ คืนนี้เรากับแฟนก็เตรียมรับศึกอีกวัน จขกท ยังดี น้องอายุเดือนกว่าแล้ว เหลืออีก 2 เดือนเอง ของเราน้องเพิ่งอาทิตย์เดียว ต้องทนอีก 3 เดือนแหนะ เขาว่าเป็นประมาณ3 เดือน ใช่ไหมค่ะ อีกนิดเองนะ ทนๆ จากคุณ : kaelovenote เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 21:28:14

ความคิดเห็นที่ 49  สู้ ๆ ค่ะ เป็นแม่คนได้ ก็ไม่มีอะไรในโลกนี้ที่คุณจะ่ำทำไม่ได้ หมื่นลี้ เริ่มที่ก้าวแรกเสมอ ถ้ารู้สึิกสุด ๆ จริง ๆ ให้สูดหายใจลึก ๆ เดี๋ยวก็จะดีขึ้นนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ    จากคุณ : n_godde เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 21:42:34

ความคิดเห็นที่ 50 เป็นกำลังใจให้ค่ะ ลูกเราร้องเที่ยงคืนถึงตีสี่ทุกวันเลย วันไหนแรงเยอะถึงหกโมงเช้า พอครบเดือบก็หยุดร้องเหมือนรู้เลยค่ะ เค้าว่าเด็กบางคนก็ร้องถึงสี่เดือน สู้ๆค่ะ พอเค้าโตทำอะไรน่ารักๆแล้วหายเหนื่อยเลยค่ะ ตอนแรกว่าจะไม่มีลูกแล้ว ตอนนี้อยากมีอีกคนค่ะ สู้ค่ะ จากคุณ : บ่อน้ำจ๋า เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 22:53:12

ความคิดเห็นที่ 51 เป็นเหมือนกันคะ ตอนนี้เราคลอดได้เดือนครึ่งแล้ว เป็นซึมเศร้าหลังคลอดเหมือนกันคะ ลูกเราก็เลี้ยงยากมากๆ นอนหลับก็ยากมากๆ พอหลับได้ก็หลับแปล้บเดียว พอตื่นก็ร้อง ลูกเราก็หูดีมากๆอีกด้วย ถ้าได้หลับแล้ว พอมีเสียงอะไรดังนิดหน่อยก็ตื่นเลยแหละคะ  จนทำให้เราเกร็งมากเวลาลูกหลับ เพราะจะทำอะไรดังสักนิดไม่ได้เลยเพราะเดี๋ยวลูกจะตื่น นมเราก็น้อย แถมยังเลี้ยงคนเดียวอีก  กลางคืนก็ไม่ค่อยได้หลับ เพราะต้องอุ้มลูกนอนทั้งคืน เพราะเค้าติดมือ จนตอนนี้มันดีขึ้นทุกวัน   จากตอนแรกร้องไห้ทุกวัน เบื่อทุกๆคน คิดเสมอว่าไม่น่ามีลูกเลย เหนื่อยที่สุดในโลก แต่ตอนนี้เราปรับตัวได้แล้วคะ เริ่มมีความสุขมากลูกน่ารัก เห็นแล้วก็ชื่นใจ แต่ก็แอบเศร้าอยุ่บ้างเพราะเราไปไหนไม่ไ่ด้เลยตั้งแต่คลอดมาอยู่แต่บ้าน สัก 2เดือนเดี๋ยวน้องก็เริ่มอ้อแอ้แล้วนะคะ เดียวคุณจะเริ่มยิ้มออกเหมือนเราแหละคะ จากคุณ : Fairybox เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 53 11:29:44

ความคิดเห็นที่ 52 ลูกเราก็นอนยากมากกกกกกกกกกกกกก ถ้าได้ร้องไห้นะอย่าได้หวังจะหยุดง่ายๆ ร้องแบบสุดใจ แถมตอนกลางคืนเนี่ยตื่นแล้วไม่หลับง่ายๆด้วยนะ(3 เดือนแรก) เดวก็ชินค่ะและน้องก็จะร้องน้อยลง อดทนไว้ค่ะเอาใจช่วยนะ จากคุณ : คุณแม่ครับผม เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 53 16:00:36

ความคิดเห็นที่ 53   ต้องปรับตัวคะ ใช้เวลาหน่อย แนะนำว่าหาวิธีใหม่ๆในการเลี้ยงเพื่อผ่อนแรงคะ แรกๆเราเป็นนะพอหลังๆชักสนุก หาโน่นนี่ทำกับลูกไปเรื่อย เครียดไปก็แย่คะ เพราะเราไมาสามารถย้อนเวลาได้คะ จากคุณ : shinki เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 53 16:17:46