อยู่ๆ "พี่ต่อ" ก็เดินมาหาเรากับพิกุล ถามว่า
"เล่นอะไรกันน่ะ"
"เล่นขายของค่ะ"
"เล่นด้วยสิ"
"เป็นผู้ชายจะเล่นด้วยเหรอ" (พิกุลถาม)
"เล่นได้"
"...."
"แม่ค้า (เราเป็นแม่ค้า) ใส่กางเกงในรึเปล่า"
"อ้าว...ใส่สิ นี่ไง" (ด้วยความซื่อ โชว์ให้เค้าดูเลยเรา --*)
"โอ้โห สีชมพูด้วย ถลกกระโปรงให้ดูแบบนี้ไม่อายเหรอ"
" ... " (จะอายก็อีตอนถามนี่ล่ะ)
"...กี่ขวบแล้วเรา"
" 10 "
"มีนมยัง"
"ยัง...???" (พิกุลบอกว่า..มีแล้ว)
"อ้อ..จะเป็นสาวแล้วเน๊อะ...เดี๋ยวก็ตัวโตแบบพี่แตน"
"อยากสวยอย่างพี่แตนไหม"
"อยาก" (ตอบพร้อมกัน)
"ถ้าอยากงั้นตามมาดูที่ห้องพี่แตนสิ พี่แตนมีของสวยๆเยอะแยะเลย แต่ต้องมาทีละคนนะ พิกุลไปทีหลังแล้วกัน รออยู่นี่แหละ (คงกลัวพ่อพิกุลมั้ง...คุณลุงนักการ เลยไม่ให้ตามไป)"
ด้วยความซื่อ+เซ่อ เราก็เดินตามเค้าไปที่บ้านเค้า พิกุลรออยู่ที่เดิม
เราขึ้นไปห้องนอนพี่แตน พี่ต่อปิดห้องล็อคกลอน เราก็ถาม
"ล็อคทำไม เดี๋ยวพิกุลก็เข้ามาไม่ได้หรอก"
"ไม่เป็นไร ค่อยเปิดก็ได้ ก็บอกแล้วว่าให้ดูทีละคน"
"ไหนจะให้ดูอะไรล่ะ"
"นี่ไงของบนโต๊ะแป้ง หยิบมาดูสิ เอามานอนดูบนเตียงนี่นะ"
เราก็ไปหยิบที่ติดผมพี่แตนมาดู แต่ไม่ได้ไปบนเตียงเค้า (เริ่มตะหงิดใจ ทำไมต้องให้ไปดูบนเตียง ซึ่งตอนนั้นเราไม่ได้คิดเรื่องนั้นหรอก คิดแค่ว่ามันดูไม่ถนัด อยากดูอย่างอื่นอีก กระเป๋า รองเท้าที่วางอยู่ข้างห้องนั่น)
พี่ต่อเค้าก็จับตัวเราดึงไปใกล้ๆเค้า แล้วกอดเรา
เราตกใจ หันไปเห็นที่ระเบียงห้อง ประตูระเบียงเปิดอยู่ เราขยับตัว ก้าวไปที่ระเบียง พร้อมกับตะโกนเรียกพิกุล
พี่ต่อปิดประตูระเบียง แล้วผลักเรานั่งบนเตียง "บอกว่าให้มาทีละคนไง"
ข้างนอกพิกุลได้ยินเรารึเปล่า เราไม่รู้เลย แต่เวลานั้นกลัวมากๆ
ไม่กี่นาที พี่ต่อก็จับให้เรานอน แล้วถลกกระโปรงเราขึ้น
จังหวะนั้น เราได้ยินเสียงแม่เรียกชื่อเราซ้ำๆ (เสียงสั่นๆ) "...อยู่ไหนลูก"
"ไหนพิกุล...อยู่ในบ้านนี่เหรอ ทำไมไม่เล่นอยู่ด้วยกัน"
แม่เราเดินมาถึงหน้าบ้าน เปิดประตูเข้ามา (พิกุลคงบอกว่าเราอยู่ที่นี่)
เรากระโดดลงจากเตียงแล้วเรียกแม่ทันที (เห็นพี่ต่อหน้าซีดเลย)
"แม่หนูอยู่นี่"
แม่เราขึ้นมาข้างบน พี่ต่อรีบมาเปิดกลอน แล้วไปหลบที่ระเบียง
"มาทำไมบนบ้านเค้า แม่บอกแล้วใช่ไหม ห้ามไปเล่นบ้านอื่น.. ให้เล่นแถวๆบ้านเราไง"
"แล้วต่ออยู่ไหน"
---เงียบ---
เรากลัวมาก เลยไม่พูดอะไรทั้งนั้น กลัวพี่ต่อด้วย กลัวแม่ตีด้วย เลยเลือกที่จะเงียบ ไม่บอกว่าพี่ต่ออยู่ตรงนอกระเบียง
แม่เราพาเราเดินออกมา เราเจอพิกุลยืนร้องไห้ตรงบันได แล้วก็ถามเราว่า "โดนตีไหม..."
เราสั่นหน้า แต่จำได้ว่าถูกแม่หยิก
"ไม่เอาเลยนะ ทั้งสองคน ห้ามมาเล่นแบบนี้ อย่าไว้ใจใคร จะไปเล่นที่อื่นที่ไม่ใช่บ้าน ต้องบอกผู้ใหญ่ก่อน ขออนุญาตก่อน เข้าใจไหม"
พอกลับถึงบ้าน เราไม่โดนตี แต่เราเห็นแม่ร้องไห้ หลังจากถามเรื่องราวทั้งหมดจากเรา
---"ถ้าแม่ไปไม่ทัน จะเป็นยังไงนี่ลูก"---
แม่เรามาเล่าให้เราฟังทีหลัง (ตอนเราโตแล้ว) ว่า...วันนั้น แม่เราเรียกเราตามปกติ (ปกติแม่เราจะเรียกทุกๆ 15 นาที ที่เราออกไปนอกบ้าน) และตอนนั้นจะเรียกให้กลับมากินข้าวที่บ้าน ไม่มีเสียงตอบกลับจากเรา แม่เลยเดินออกมาดู เห็นพิกุลเล่นอยู่คนเดียวที่เดิม ก็ออกมาตาม ได้ความว่า เราไปกับพี่ต่อ 2 คน แม่เราแทบจะเหาะตามไป พิกุลวิ่งตามแม่เราไปด้วย แม่เราบอกว่า กลัวมากกลัวจะเกิดอะไรขึ้นกับเราจริงๆ แต่ตลอดทางที่เดินไปบ้านพี่ต่อ แม่เรียกชื่อเราตลอด อย่างน้อยเสียงของแม่ก็จะได้ทำให้พี่ต่อรู้ว่า แม่เรามาแล้วนะ ---ขออย่าให้ทำอะไรน้อง---
หลังจากเหตุการณ์นั้น เราก็ไม่ได้เห็นพี่ต่ออีกเลย รู้ทีหลังว่า แม่เราไม่เอาเรื่อง แต่เล่าให้พี่สาวที่เป็นครูด้วยกันฟัง เค้าเลยให้พี่ต่อกลับไปอยู่บ้าน ตจว. และบอกว่า พี่ต่อชอบแอบอ่านหนังสือโป๊ ไม่คิดว่าเค้าจะกล้าทำแบบนี้กะเรา เพราะเห็นกันมาตั้งแต่เด็กๆ
ตั้งแต่นั้นมาแม่เราไม่เคยไว้ใจใครเลย ไม่ให้เราไปไหนตามลำพังกับใคร ให้เล่นอยู่แถวบ้านที่เรียกได้ เห็นอยู่ในสายตา ไม่เคยฝากเราไว้กับใคร
***เรื่องนี้ทำให้เราจำขึ้นใจเลยค่ะ อย่าปล่อยลูกไว้ หากลูกไม่อยู่กับตัว ไม่อยู่ใกล้ตัวแล้ว ต้องคอยเรียก คอยดูค่ะ ชั่วเวลาไม่กี่นาที เกิดอะไรขึ้นมาแล้ว จะมานั่งเสียใจภายหลัง
ยิ่งเรื่องของเราแล้ว เราขอบคุณแม่เรามากเลย ที่ไม่เคยทิ้งเรา คอยดู คอยเรียก คอยถาม คอยตามเราตลอด ไม่เคยปล่อยเราทิ้งไว้เลย
ยิ่งมีลูกสาวยิ่งน่ากลัวค่ะ.. เรื่องของเราเกิดขึ้นกับทุกๆคนได้ค่ะ ยิ่งสมัยนี้โลกไซเบอร์ อินเตอร์เนต ออนไลน์ มีภาพโป๊ หนังโป๊ ยั่วยุเด็กวัยคะนองมากเลยค่ะ ต้องระวังลูกสาวนะคะ เดี๋ยวนี้เด็กโตไวมาก หลานเราอายุแค่ 4 ขวบ อวบไปทั้งตัว ห่วงมากๆเลยค่ะ
ที่มาเล่านี่อยากให้เป็นอุทาหรณ์ค่ะ ถ้าแม่เราชอบเล่นไพ่เหมือนคนข้างบ้าน เราคงเสียใจไปตลอดชีวิตกับเหตุการณ์นั้นแน่นอน
***ขอโทษที่พิมพ์ช้านะคะ ให้นมลูกสาวอยู่ค่ะ***
---------------------------------------------------------------------
ขอโชว์รูปคุณยาย "แม่ที่น่ารักของเรา" กับลูกสาวตัวน้อยหน่อยนะคะ
(แก้ไขคำผิด)
แก้ไขเมื่อ 29 ก.ย. 53 12:25:12
รอดมาได้เพราะแม่ (กระทู้เตือนภัยคนใกล้ตัว...ผู้ที่มีลูกสาว)
