^O^ วันนี้มีเรื่องน่าปลื้มใจมาเล่าให้ฟังค่ะ
|
 |
เรื่องมีอยู่ว่า........เมื่อคืนนี้แอนดูซีรีย์เกาหลี
พอดูๆไป ตามประสาคนท้อง ก้อเกิดอาการเสียใจ ร้องไห้ น้ำตาไหลซะงั้น
น้องอัยย์มาเห็นเข้า ก้อถามว่า....ม๊าร้องไห้ทำไม
พร้อมกับเข้ามากอดและเอามือน้อยๆมาตบเบาๆที่ไหล่
เหมือนกับตอนที่เค้าร้องไห้ แล้วแอนอุ้มปลอบและตบเบาๆที่ไหล่
จากนั้นเค้าก้อเดินไปเล่นตามปกติ แต่แอนยังอิน ยังร้องไห้อยู่
ซักแป๊บน้องอัยย์เค้าก้อเดินมาหาแอนอีก แล้วบอกว่า โอ๋ๆ ไม่ต้องเสียใจนะ ^^
แล้วก้อมากอด มาตบที่หัวแอนเบาๆ
คิดแล้วก้อขำ เด็กหนอเด็ก ไม่เข้าใจว่าเราร้องไห้ทำไม
แต่ก้อยังมาปลอบ แถมทำท่าทางเลียนแบบผู้ใหญ่อีก
ทำให้คิดมาคิดไปได้ว่า
แม้ว่าบางที เด็ก 2 ขวบ มักจะทำอะไรวีนๆ เหวี่ยงๆ ง๊องแง๊งไปบ้าง
แต่ก้อยังมีมุมที่อ่อนโยนอยู่ในหัวใจนะ
มีลูกสาวก้อดีแบบนี้มังคะ ตอนนี้เป็นลูกแต่เหมือนเป็นเพื่อนได้ด้วย
อีกหน่อยถ้าหนูโตขึ้น มะม๊าคงจะไม่เหงา
(ทุกวันนี้ก้อไม่เหงานะ เพราะมีน้องอัยย์เป็นเหมือนนกแก้ว นกขุนทอง คอยเจื้อยแจ้วอยู่ข้างๆ อิอิ)
| จากคุณ |
:
แอนนี่-อัยย์จัง  
|
| เขียนเมื่อ |
:
วันปิยมหาราช 53 07:59:20
|
|
|
| 
