ลูกสาว 3.1 ปี อ่านหนังสือออกโดยที่ไม่เคยเรียนเรื่องสระวรรณยุกต์หรือการผสมคำเลย
|
 |
ต้องขอออกตัวก่อนว่า ไม่ได้เอาลูกมาอวดแต่อย่างใดนะคะ แต่ว่าอยากเข้ามาแชร์เรื่องราว และมีคำถามถามต่ออีกนิดหน่อยค่ะ
เรื่องของเรื่องคือ เมื่อไม่นานมานี้ เราได้พบว่าลูกสาวอายุ 3.1 ปี เรียนชั้นเนอร์สเซอรี่มา 1 ปี อ่านหนังสือออกค่ะ ตอนแรกที่รู้ว่าอ่านออกก็รู้สึกทึ่งอยู่เหมือนกัน แต่พอมาดูบันทึกที่เคยเขียนไว้ตั้งแต่น้องยังเล็กๆ ก็ค่อยๆประติดประต่อเรื่องราวว่าจริงๆแล้ว น้องผูกพันธ์กับตัวอักษรมานานแล้วค่ะ
เค้าทั้งเห็นและเรียนรู้จากนิทาน จากคาราโอเกะ และจากทีวี เริ่มตั้งแต่ 3 เดือน เราอยากให้ลูกรักการอ่านมากๆ ก็เริ่มอ่านหนังสือลอยน้ำให้ลูกฟัง จนเขยิบมาเป็นหนังสือคำกลอนของบ้า่นแปลนตอน 5 เดือน แล้วน้องก็ชอบดูเพลงคาราโอเกะ ซึ่งจะมีตัวอักษรวิ่งข้างล่าง ดูตั้งแต่อายุได้ 7-8 เดือน (ก็พยายามไม่ให้ดูเยอะ จะให้ดูแค่ตอนหลอกล่อให้กินข้าวแหละค่ะ) แต่หนังสือนิทานนี่วันๆนึงจะอ่านหลายเล่มมากๆ ตื่นเช้ามาก็ต้องเดินไปหยิบมาละ จะไปไหนจะหอบเอาหนังสือนิทานไปด้วย ก่อนนอนก็ต้องอ่านให้ฟังอีกหลายเล่มเลย ไม่งั้นไม่ยอมนอนค่ะ ^^"
จนถึงช่วงอายุขวบกว่าๆ น้องชอบดูเพลงคาราโอเกะแล้วร้องตาม ทันบ้างไม่ทันบ้าง แต่ร้องเป็นคำๆได้ คือเริ่มต้นประโยคจะร้องคำแรกได้ จนมาวันหนึ่งเราเอาโปสเตอร์ ก.ไก่ มาแปะไว้ให้ดู เค้าเดินมาชี้ๆที่ตัว ฝ.ฝา แล้วร้องว่า... ฝากบอกว่าข้าคิดถึง (เพลงข้างหลังภาพของหนู มิเตอร์ค่ะ) ตอนนั้นก็อึ้งๆนะ แบบว่าจำตัวษรเก่งแฮะ รู้ได้ไงว่าเสียง "ฝาก" คือตัว ฝ.ฝา ก็คิดว่าเค้าคงจำได้อ่ะแหละ
ต่อมาก็รู้สึกว่าลูกจำแม่นมาก อ่านนิทานเล่มได้ จำได้หมด ท่องได้ยังกับนกแก้วนกขุนทอง แล้วนิทานก็ไม่น้อยนะคะ ตอนขวบกว่า น่าจะมีซัก 50 กว่าเล่ม น้องจำได้หมดเลย คือแล้วตอนนั้นเราอยากรู้ว่าเค้าจำได้เลย หรือต้องเห็นภาพถึงจะจำได้ ก็เลยลองดู ถ้าปิดหนังสือ จะจำไม่ค่อยได้ค่ะ ต้องเปิดหนังสือ เห็นแค่หน้านี้ ก็จะพูดออกมาเหมือนอ่านได้เป๊ะทุกๆคำ ... แต่ตอนนั้นเราก็คิดว่า ลูกเราความจำดีมากๆค่ะ ไม่ได้คิดว่าจะถึงขั้นอ่านออก
ต่อมาตอน 2 ขวบกว่าๆ น้องยังคงคอนทินิวอ่านหนังสือต่อไป เริ่มมีมากกว่า 100 เล่มแล้ว เพราะแม่มันก็ซื้อมาเรื่อยเลย ^^" มีอยู่วันหนึ่ง คุณพ่อเค้าพาน้องไปร้านหนังสือ แล้วน้องหยิบหนังสือที่คาดว่าที่บ้านยังไม่มีแน่ๆออกมา แต่พอหยิบมาปุ๊บ น้องอ่านประโยคแรกได้ปั๊บ คุณพ่อเลยไม่ซื้อให้เลยค่ะ นึกว่าที่บ้านมีแล้วน้องเลยจำได้ ที่ไหนได้ มาถามเรากับพี่เลี้ยง ปรากฏว่ายังไม่เคยมีนิทานเรื่องนี้เลยค่ะ T_T (น่าสงสารน้องปาล์ม) นั่นก็ยังไม่ทำให้เราเชื่อว่าน้องอ่านได้
จนตอนเกือบๆ 3 ขวบ น้องเริ่มอ่านป้ายข้างทางค่ะ ชื่อร้านอาหารต่างๆ รายการอาหาร ป้ายจอดรถ ป้ายบอกทาง จนทำให้เราเชื่อเกิน 50 % ว่าสงสัยน้องปาล์มจะอ่านหนังสือออกจริงๆนะเนี่ย O_o ... แต่ก็เอาไปปรึกษาแฟนกับแม่ แต่ก็ไม่มีใครเชื่อค่ะ เพราะยังเด็กเกินไป ความเป็นไปได้ต่ำมากๆค่ะ แต่คนเป็นแม่อย่างเรา เห็นลูกมาตั้งแต่เกิด รู้ใจลุกทุกอย่าง ทำไมจะมองไม่ออกล่ะคะ ...ทีนี้เลยซื้อพวกหนังสือหัดอ่าน พวกสระต่างๆมา ปรากฏว่า..น้องไม่อ่านเลยค่ะ T_T เราเลยคิดว่า อืมม ถ้าเค้าเป็นเด็กอ่านได้จริงๆก็ดี แต่ถ้าที่เราเห็นมามันเป็นเรื่องฟลุ๊ค ก็แล้วไป
จนน้องปาล์มอายุ 3 ขวบเต็ม มีอยู่วันหนึ่ง คุณพ่อเค้าก็พาน้องไปเดินเล่นตามตลาด น้องก็เดินอ่านป้ายร้านค้าเลยค่ะ ร้านั้นขายอะไร ร้านนี้มีเมนูอะไร ทำเอาคุณพ่องงมาก ตื่นเต้นมากๆที่ได้เห็นกับตาตัวเอง (เราเคยให้อ่านให้พ่อเค้าฟัง แบบว่าอยากพิสูจน์ แต่ถ้าให้เค้าอ่านอะไร แล้วเค้าไม่อยากอ่าน เค้าก็บอกว่าอ่านไม่ออกเลยค่ะ คือลูกสาวคนนี้แล้วแต่อารมณ์คุณเธอสุดๆ - -") กลับมา่บ้าน รีบเล่าให้เราฟังใหญ่ พี่เลี้ยงก็อยู่ด้วยตอนที่น้องอ่าน ทุกคนเลยตื่นเต้น เอานั่นเอานี่มาให้น้องอ่านใหญ่เลย คราวนี้ก็สนุกเลยค่ะ เราเอาพาดหัวหนังสือพิมพ์มาลองให้อ่านมั่ง พาออกไปข้างนอกแล้วให้อ่านป้ายข้างทางมั่ง เอาหนังสือแม๊กกาซีนดาราให้อ่าน ถ้าเป็นตัวอักษรที่มีหัวชัดเจน น้องอ่้านออกหมดเลยค่ะ แต่บางคำเสียงวรรณยุกต์จะเพี้ยนบ้าง หรือบางทีเจอคำควบกล้ำยากๆก็อ่านไม่ได้บ้าง แต่ 80% ก็อ่านออกค่ะ
ตอนนี้น้องสนุกกับการอ่านมากเลยค่ะ เอาหนังสือนิทานมานั่งอ่านให้พี่ชายวัย 4 ขวบฟัง พี่ชายเพลินไปเลย แต่ถึงยังไงน้องก็ยังอยากฟังนิทานจากคุณแม่อยู่ดีค่ะ บางทีก็ผลัดกันอ่านคนละหน้าเลย เป็นกิจกรรมใหม่อีกแบบ แม่ก็ตื่นเต้น ลูกก็สนุก แต่ว่า....เราก็มีความกังวลนิดหน่อยค่ะ ถ้ามีใครเคยมีลูกที่อ่านได้เร็วแบบนี้ เราขอถามหน่อยนะคะ ถือว่าแชร์ข้อมูลกันเนอะ
1. ถ้าถึงวัยที่น้องต้องเริ่มเรียนสระ วรรณยุกต์ แล้วน้องจะสับสนมั๊ยคะ (กลัวเวทมนต์เสื่อม 555)
2. เราควรส่งเสริมเค้าต่อยังไงดีคะ จะแค่ซื้อนิทานสนุกๆให้อ่านเหมือนเดิม หรือว่าควรเสริมแบบฝึกหัดการอ่านดีคะ
3. คิดว่าน้องอ่านได้เพราะอะไรคะ เพราะจำคำที่เขียนเป็นตัวๆไว้แล้ว หรือเค้าสะกดเองได้โดยที่ไม่ต้องรู้จักสระเลย (แต่น้องได้พยัญชนะอยู่แล้วนะคะ)
ทั้งดีใจทั้งกังวล และไม่อยากกดดันลูก แต่ก็กลัวความสามารถนี้จะเป็นแค่เรื่องชั่วคราว กลัวว่าพอเข้าระบบการเรียนรู้แบบเด็กปกติแล้วเค้าจะไม่พิเศษอีกต่อไป ถ้ามีใครทราบอะไรแบบนี้ ขอความเห็นหน่อยนะคะ
จริงๆเอาอยาก youtube ที่น้องอ่านนิทานมาลงใ้ห้ดู แต่ไม่รู้ว่าต้องทำไง ต้อง copy embed มาหมดทั้งยวงเลยป่ะคะ ^^"
| จากคุณ |
:
bambadiboo 
|
| เขียนเมื่อ |
:
26 ต.ค. 53 16:49:55
|
|
|
| 
