PANTIP.COM : N9857947 เครียดกับอารมณ์ร้ายๆของลูก1ขวบ 7เดือน []

ความคิดเห็นที่ 7

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เราระวังมากเลยค่ะ รวมทั้งอ่านหนังสือเรื่อง "เมื่อลูกท้าทายคุณ" ด้วย พบว่าบางครั้งเราเองนี่แหละเป็นจุดเริ่มต้นของพฤติกรรมที่ไม่พึงประสงค์ของลูกโดยที่เราไม่รู้ตัว

เช่นตอนเค้าเล็กๆ เวลาเค้าเล่นลูกบอลเค้าจะเล่นปาลูกบอล (ก็เล่นอย่างอื่นไม่เป็นนี่นา) คุณตาก็อยากเล่นกับหลาน ก็บอกว่า ปาให้โดนตาเลย (ตอนนั้นเด็กน้อยก็ยังไม่มีแรงปาเท่าไหร่) เรารีบปรี่เข้าไปเลย บอกว่าไม่ได้นะครับ หนูปาใส่คุณตาไม่ได้ หนูโยนใส่บ้านบอลหรือโยนลงพื้นดีกว่า คุณตาบอกว่าโอ๊ยไม่เป็นไรหรอก มันไม่ได้ปาแรงอะไร ตาไม่เจ็บหรอก เราบอกว่าเราไม่ได้กลัวคุณตาเจ็บค่า แต่ไม่อยากให้เค้าโตขึ้นแล้วปาของใส่คน

อีกเรื่องนึง เค้านั่งเล่นกับคุณตาคุณยาย ตาก็บอกเนี่ย ตีตาเลย ตีเลย (แกอยากเล่นกับหลานมากๆ เลย555) เราก็เจ๋อเข้าไปอีกแระ ไม่ได้นะลูกห้ามตีคุณตานะ มือไม่ได้มีไว้ตีนะ คุณตาก็บอกอีก โอ๊ยมันตีไม่เจ็บหรอก แหม ก็ไม่ได้กลัวคุณตาเจ็บ กลัวมันโตขี้นแล้วจะตีคนอื่นไปทั่วเป็นนิสัย

ตากะยายบอกเราคิดมาก เด็กมันไม่รู้เรื่องหรอก ห้ามมันจริง มันจะเล่นก็คอยห้ามมัน เราบอกว่าก็เล่นซนอะไรก็เล่นไป จะรื้อจะค้นจะปีนป่ายอะไรก็ไม่ว่า แต่เรื่องตี เรื่องเตะ นี่ขอระวังหน่อย ตอนเค้าเด็กๆ อย่าคิดว่าเค้าไม่รู้เรื่องนะคะ ตอนเด็กๆ คุณแม่ยอมให้เค้าทำ พอเค้าโตมาหน่อยมีแรงเยอะขึ้น มันเริ่มดูไม่น่ารักแล้วจะไปห้ามเค้าไม่ไห้ทำ คราวนี้เค้าจะงง และจะต่อต้านแล้วค่ะ ต้องมาหาวิธีแก้กันอีกที

ลูกเราตอนนี้ก็ขวบครึ่งค่ะ เมื่อก่อนชอบปาบอล เดี๋ยวนี้ไม่ปาแระ พอแนะนำให้รู้จักไม้กอล์ฟเด็ก เดี๋ยวนี้เห็นบอลเล็กๆ พี่เอาไม้ฟาดอย่างเดียวเลย 555 แต่...เค้าไม่เคยตีคนอื่นเลยค่ะ แม้กระทั่งหมา แมว ตุ๊กตา หรือพุ่มไม้ เพราะแม่มันโรคจิต คอยตามสอนมันตลอดว่า อย่าตีหมานะ หมามันเจ็บ อย่าตีตุ๊กตานะ เดี๋ยวเค้าเจ็บ อย่าตีต้นไม้นะ เดี๋ยวเค้าเจ็บ ตอนเด็กๆ ทำมันก็น่ารักถูกไม๊คะ แต่โตมาหน่อยแล้วทำมันจะไม่น่ารักแล้ว ดูเกเรมากกว่า

จากคุณ : สาวน้อยน่ารักผู้พิทักษ์คุณธรรม

เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 53 10:33:26