ความคิดเห็นที่ 1 ถ้าเป็นตัวผมนะ   นั่งลง จับเข่าคุย เลยครับ .. และต้องใจเย็นแบบสุด ๆ ไม่ดุลูก ไม่พูดจับผิดลูก  แค่บอกลูกตรง ๆ ว่าเรารู้แล้ว  และเราภูมิใจมากกับคะแนนที่ลูกได้ ถึงแม้จะน้อยนิด แต่เป็นความสามารถของลูกเอง  ไม่ว่าจะน้อยแค่ไหน พ่อรับได้นะลูก  .. แล้วยิ้ม ๆ ทำเรื่องให้เป็นเรืองสนุก  แถมด้วยเล่าเรื่องวีรกรรมของตัวเองสมัยเด็กที่เรียนได้คะแนนน้อย ๆ ให้ลูกฟัง  และบอกเค้าด้วยว่า การเรียนได้คะแนนน้อยไม่ใช่เรื่องน่าอาย ลูกเรียนหนังสือในบทท่องจำไม่เก่ง แต่พ่อเชื่อว่า ลูกต้องมีดีสักอย่างในชีวิต  ค่อย ๆ ค้นหานะลูกนะ แต่อยากบอกว่า จะพูดสั้น ๆ แต่ได้ใจความ อย่ายืดเยื้อ  จบแล้วจบเลย อย่าตอกย้ำนะครับ  .. เอาไว้มีเวลาค่อยเสริมใหม่ไปทีละนิด ทีละหน่อย .. และต้องทำให้ได้อย่างที่พูดด้วย  ถึงแม้เวลาเห็นคะแนนอันน้อยนิดของลูก ก็ต้องยิ้ม ต้องหัวเราะ และดูเป็นเรื่องธรรมชาติ แต่แอบเสริมไปทีละนิดว่า มันพลาดตรงไหนน๊า ที่ทำให้ลูกทำข้อสอบไม่ได้ พอจะรู้ไหมลูก??  .. ถ้าเค้าพูดก็คุย ไม่พูดก็เฉย ที่บ้านผม .. เวลาลูกกลับบ้านแล้วเอาคะแนนให้ดู เราแค่รับรู้และเซ้นต์ชื่อ แต่ไม่เคยที่จะเอ่ยปากถามเลยว่า เพราะอะไรถึงได้คะแนนน้อย  เพราะผมกลัวเรื่องการปกปิดแบบที่คุณ จขกท. เจอนี่แหละ  ผมอยากให้ลูกไว้ใจที่จะบอกเราได้ทุกเรื่อง  จึงยอมรับทุกเรื่องที่ลูกทำ และลูกพลาด  พร้อมที่จะให้โอกาสเค้าเสมอ  .. เป็นกำลังใจให้นะครับ .. เพราะรู้ว่าเรื่องลูก เป็นเรื่องใหญ่ที่สุดในชีวิต จากคุณ : สามทับหนึ่ง เขียนเมื่อ : 3 พ.ย. 53 22:24:20

ความคิดเห็นที่ 2 โตแล้วคุยกันดีๆดีกว่านะคะใช้เหตุผลแนะดีกว่า ว่าทำยังงี้ไม่ดี จะมีผลเสียอะไรบ้าง ถ้าตีอาจจะเสียใจ จนเตลิดไปได้ค่ะ เพราะไม่เคยตีมานานแล้ว จากคุณ : ชื่นชีวา เขียนเมื่อ : 3 พ.ย. 53 22:26:20

ความคิดเห็นที่ 3 คุณหวังกับ ลูก คุณ มากเกินไป เท่านั่นแหละ ลูกคนเดียว  พอเวลาแกทำ ดี คุณก็ดีใจ แก สอบคะแนนดี  คุณก็ปลื้ม เพราะความหวัง ของคุณ  อยู่ที่ลูก คนเดียว    ลูกคุณคงเห็นแล้วล่ะว่า เวลาที่ พ่อ แม่ ดีใจ มันตอนไหน   แกมีความสุข ขนาดใหน   แก ไม่อยากไห้คุณ เสียใจ เท่านั้น ตอนที่ เด็ก สอบ นั่นแหละ  ..... ความเครียด มันจะสะสม กับเด็ก ที่ รู้อยู่อย่างเดียว จะทำไห้ พ่อ แม่ ดีใจ ยังงัย การโกหก มันถึง เริ่มต้น โกหก เพื่อ อยากเห็น พ่อ แม่ ยิ้ม โกหก เพื่ออยากเห็น  พ่อแม่ ชื่นขม โกหก เพื่ออยากเห็น พ่อ แม่ ยอมรับ คุณเชื่อมั้ย   เด็กทุกคนเป็นกันทั้งนั้น มันเรื่องจริง   กอดลูก ไว้ แล้วบอกแกว่า  พ่อ แม่ รักลูก ไม่ว่าแกจะเป็นยังไง   แล้วคุณจะรู้ว่า   บ้าน คุณ ที่คุณ อยู่กัน มีความ สุข ที่สุดในโลก     ตุณช่วย ลูกคุณได้  ลูก คุณก็ ช่วย ความเชื่อมั่น ของความเป็น ผู้นำครอบครัว ของคุณ   .... ลองดู จากคุณ : ลุง เปี้ยก เขียนเมื่อ : 3 พ.ย. 53 22:47:46

ความคิดเห็นที่ 4 ได้ข้อคิดเยอะครับ รอคคห อื่นๆอีกนะครับ จากคุณ : ASA by BBS เขียนเมื่อ : 3 พ.ย. 53 23:01:40

ความคิดเห็นที่ 5 ซ้ำครับ แก้ไขเมื่อ 03 พ.ย. 53 23:04:06 จากคุณ : ASA by BBS เขียนเมื่อ : 3 พ.ย. 53 23:01:52

ความคิดเห็นที่ 6 ลูกเอาคะแนนมาให้ดูยิ้มรับอย่างเดียวค่ะ......... ห้ามตี ห้ามเปรียบเทียบกับลูกคนอื่น ค่อยๆประเหลาะถาม หนูมีปัญหาอะไรมั้ย เรื่องเพื่อนเป็นไง ชอบวิชาไหน ไม่ชอบวิชาไหน ให้ลูกพูดออกมา เราจะได้รู้ว่า ลูกคิดอะไร ส่วนเรื่องโกหก บอกให้ลูกรู้ ว่าเรารู้นะที่ลูกโกหก ไม่ต้องดุค่ะแล้วลูกจะละอายใจเอง แล้วหมั่นพูดบ่อยๆว่า คนที่พูดความจริง พูดกี่ครั้งก็เหมือนเดิม คนที่โกหก พูดกี่ครั้งจะไม่เหมือนเดิม เพราะโกหก จำไม่ได้ว่าพูดไรไปบ้างแต่คนฟังจะจำได้ แล้วพอโกหก โดนจับได้ ความเชื่อถือจะไม่มี พ่อกับแม่ก็จะไม่ไว้ใจ หมั่นไปพบครูที่ปรึกษาลูกบ่อยๆ อาจจะเข้าไปคุย นู่น นี่นั่น สอบถามกับครูว่า ลูกอยู่ที่โรงเรียน เป็นอย่าง นิสัยเข้ากับเพื่อนๆได้มั้ย  เหมือนทำให้ลูกเห็นว่าเราสนใจเค้า .... ช่วงนี้เป็นช่วงของเด็กกำลังจะเข้าสู่วัยรุ่น คุณต้องอดทนค่ะ ลองดูนะคะ จากคุณ : 18 นะไม่ใช่อายุแต่เป็นมงกุฏ เขียนเมื่อ : 3 พ.ย. 53 23:07:28

ความคิดเห็นที่ 7 พอลูกการเรียนตกเทอมที่แล้ว คุณไปบ่นลูกหรือเปล่าค่ะ ไปว่าอะไรลูกหรือเปล่า ลูกไม่อยากเรียนพิเศษหรือเปล่า(ตอนนี้อาจจะยังไม่ได้เรียนแต่ถ้าการเรียนตกคุณอาจจะขู่ไว้หรือเปล่า) ระวังที่ลูกโกหกเพราะตัวคุณเองไม่ใช่เพราะลูกอยากโกหกนะค่ะ ลองบอกลูกสิว่า ถ้าหนูเรียนตกพ่อแม่ก็ยังดีใจที่หนูเป็นคนดี คนดีคือไม่โกหก ไม่เดื้อ เชี้อฟังพ่อแม่ รู้จักรับผิดชอบ ตอนนี้แม่เสียใจที่หนูโกหก มากกว่าหนูเรียนได้คะแนนน้อยอีก คุณยิ่งไปลงโทษลูกก็อาจจะคิดเพราะเรียนได้คะแนนน้อยแล้วโกหก ก็จะยิ่งไปกันใหญ่ ลองดูเรื่องโดเรมอนสิค่ะ โนบิตะไม่เคยให้แม่เห็นคะแนนเรียนเลย เพราะว่าทุกครั้งที่แม่เห็น แม่ก็จะบ่น ๆๆ กักบริเวณ ลดเงินค่าขนม พอแม่จับได้ก็แย่กว่าเดิม อย่าทำให้ลูกตัวเองเป็นโนยิตะนะค่ะ (เรื่องนี้เห็นเขาว่าวิจัยก่อนจะทำเป็นการ์ตูน 2 ปีว่าจริง ๆ เด็กเป็นอย่างไร) ปล มาม่าใส่ลูกไปเลย ให้แม่นั่งร้องไห้เสียใจที่ลูกโกหก แม่กดดันลูกมากไปลูกถึงโกหก เด็กรักพ่อแม่ จะรู้สีกผิด อาจจะไม่โกหกแค่น้ำตาซีม แต่อย่าดุนะค่ะ เขาจะรู้สีกผิดเองค่ะ ถ้าดุเขาจะต่อด้าน เขาเป็นวัยรุ่นแล้วนะค่ะเด็กสมัยนี้โตเร็ว อย่าคิดว่าลุกเป็นเด็ก จากคุณ : มนชิจัง เขียนเมื่อ : 3 พ.ย. 53 23:36:23

ความคิดเห็นที่ 8 เคยเป็นคล้ายๆน้องนะคะแต่อาการจะไม่หนักเท่า คือตั้งแต่จำความได้ใครๆก็บอกว่าเรียนเก่งทุกอย่างที่เรียนสำหรับเรามันง่ายไปหมด ทีนี้มาเจอของแข็งตอนป.4 น่าจะอายุใกล้เคียงกับน้องเค้า เรียนเลขไม่รู้เรื่องค่ะ มันไม่เข้าใจ จำได้ว่าเลขตอนป.4จะต่างจากที่เคยเรียน ไม่ได้โทษคุณครู นะคะ แต่วืธีการสอนของคุณครูเราไม่เก็ทเลย เพราะเรามีวิธีทำความเข้าใจ และจำเป็นแบบรูปภาพ คะแนนที่ได้ตอนสอบย่อยมันน้อยมากจนน่าอายไม่กล้าให้คุณพ่อคุณแม่ดู กลัวเค้าผิดหวัง และรู้สึกว่าตัวเองทำไมโง่ แต่โชคดีที่เรามีพี่สาว เราข่มความอายให้เค้าสอนให้ ได้ผลค่ะ พอมันเข้าใจแล้วมันก็ไม่เคยติดขัดอีกเลย มีอีกครั้งตอนมัธยมเป็นอีก คราวนี้เราเลยรู้วิธีแก้ปัญหาคือไม่ฟังที่ครูสอนอีก ลงมืออ่านเอง หาตำรามาหลายๆเล่ม อยากให้คุณจขกท.ใจเย็นๆ ที่น้องทำแแบบนี้คงอาย และไม่อยากให้ทางบ้านผิดหวัง   มีอีกทฤษฎีเราเคยเจอจากนักศึกษาที่สอน คือเค้าเหมือนจะเข้าใจในวิชาที่เรียน แต่พอให้คิดวิเคราะห์กับทำไม่ได้ เป็นเพราะพื้นฐานไม่แน่นคะ เราต้องสอนพื้นฐานให้ใหม่หมดหลายวิชา เพราะเอามาประยุกต์ไม่ได้ เนื่องจากตอนที่เรียนคุณครูสอนให้ท่องจำไม่ได้เกิดจากความเข้าใจอย่างแท้จริง อาจเป็นได้ว่าน้องสะสมความไม่เข้าใจมาไว้นานก็เป็นได้ จากคุณ : simiach เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 53 00:32:15

ความคิดเห็นที่ 9 ยังไม่มีลูกแต่ขอเล่าถึงตัวเองสมัยเด็กๆนะคะ ว่าเรียนเก่งมาก มีอยู่ปีนึง ที่ห่วงเล่น ติดเพื่อนไปหน่อย คะแนนตกไปเยอะ คุณครูเรียกไปคุยด้วย แบบจับเข่าคุย เปิดอกคุยเลย ไม่มีดุ ไม่มีคาดคั้น จำได้ว่ากลับมาขยันเหมือนเดิม เพราะรักครู อ้อ แต่ก็รู้ว่าคุณครูแยกพยายามออกจากเพื่อนๆกลุ่มนี้แบบทีละนิดด้วย กราบขอบคุณคุณครูทุกๆคนมาณ ที่นี่ด้วยนะคะ จากคุณ : Saonogkog เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 53 02:41:49

ความคิดเห็นที่ 10 อ้อ ขอแนะนำว่า อย่าพูดกดดันลูกทางอ้อม เช่น พ่อแม่เสียใจมาก สิ่งที่ผ่านแล้วก็ผ่านไป เพราะนั่นเท่ากับเป็น emontional ขู่เข็ญทางอ้อมค่ะ ตามที่ Susan Forward เขียนไว้ http://www.susanforward.com/ http://wotdahellz.exteen.com/20060418/toxic-parents จากคุณ : Saonogkog เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 53 03:01:31

ความคิดเห็นที่ 11 ได้ข้อคิดกันดีทีเดียวสำหรับเคสนี้ เรา่ว่า คุณอาจทำให้เด็กรู้สึกกดดันรึป่าวเรื่องคะแนน เค้าอาจสัมผัสถึงความรู้สึกของคุณได้ ถ้าเราเป็นเด็ก เราก็ต้องเครียด เรื่องเกรดตก เคยเกิดกับน้องลูกพี่ลูกน้องเรา ลูกของอา แต่เค้าไม่กดดัน พูดกับเค้าให้กำลังใจเค้า พูดแบบใจเย็นๆ ชวนคุยเนียนๆ พูดเรื่องอื่นก่อน ให้เค้าสบายใจ หลังจากนั้นเค้าก็อยากคุยอยากบอกเราทุกเรื่องค่ะ สู้ๆค่ะ จากคุณ : สาวกคิตตี้ เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 53 03:27:54

ความคิดเห็นที่ 12 อย่าได้ถือว่าความเห็นของดิฉันเป็นคำแนะนำเลยนะคะ พูดไปตามความรู้สึกล้วนๆ  ประสบการณ์ยังไม่มีค่ะ ลูกสาวก็พึ่งจะสี่ขวบ  เพียงแต่อ่านแล้ว ย้อนมาคิดว่า ถ้าเราเป็น จขกท จะรู้สึกอย่างไร อันดับที่หนึ่ง ดิฉันคงโกรธหรือผิดหวังที่ลูกโกหก อันดับที่สองคงต้องพยายามเข้าใจ ค้นหาสาเหตุว่าทำไมลูกโกหก ดิฉันคงไม่ปล่อยเรื่องนี้ไปเฉยๆ หลังจากปรับอารมณ์ได้แล้ว คงต้องคุยกับเขาแบบตรงๆ โดยอย่าให้มีอารมณ์ คงถามลูกล่ะค่ะ ว่า หนูโกหกคุณแม่ใช่ไหมคะ ปัญหาที่เกิดขึ้นกับเขาคืออะไร เพราะอะไรเค้าถึงคิดว่าการโกหกจะเป็นการแก้ปัญหาได้ สุดท้ายก็คงจะสรุปให้เค้าฟังอีกทีว่า การโกหกไม่สามารถแก้ปัญหาใดๆได้ รวมทั้งเมื่อโตขึ้นก็จะมีผลต่อความน่าเชื่อถือด้วย ส่วนประเด็นความคาดหวังของพ่อ แม่ ก็คงเป็นสาเหตุหนึ่งที่ลูกโกหก อันนี้คงต้องกลับมาทบทวนดูอีกทีค่ะ เราเองอาจไม่รู้สึกตัวว่าใส่ความคาดหวังให้ลูก แต่เรื่องเล็กๆน้อยๆ เช่นสอบเสร็จถามว่า ได้คะแนนเท่าไหร่ ก็อาจทำให้เค้าเครียดได้ โดยที่เราไม่รู้ตัว คงต้องให้ความมั่นใจกับเขาว่า เพียงแค่เค้าตั้งใจเรียน เป็นเด็กดี ไม่ว่าคะแนนจะเป็นอย่างไร พ่อ แม่ ก็รับได้ โชคดีนะคะ จากคุณ : ดวงเด่นเดือน (ดวงเด่นเดือน) เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 53 04:00:11

ความคิดเห็นที่ 13 เราว่าน้องต้องกดดันมากๆ เรื่องคะแนนสอบ  เรื่องผลการเรียน กลัวโดนดุ  โดนมองด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถาม   จริงๆ คะแนน 20 คะแนน  น้องอาจจะทำเต็มที่แล้ว  แต่รู้ได้ว่าพ่อต้องไม่พอใจ เลยหาทางออกแบบเด็กๆ  โดยการขยำทิ้งแล้วบอกคะแนนให้สูงเพื่อให้พ่อสบายใจ อ่านแล้วนึกย้อนไปถึงตัวเองตอนประถม โดนอาบังคับให้เรียนพิเศษให้อ่านหนังสือถึง 4 ทุ่ม โดนปลุกแต่ตี 4 ให้อ่านหนังสืออีก พูดกรอกหูทุกวันว่าต้องสอบเข้าพยาบาล ให้ได้  เล่นเอาเราเกลียดอาชีพนี้ไปเลย ตามด้วยการแอนตี้การเรียนแบบสุดๆ คะแนนเฉลี่ย 3.3x ไม่ได้เลวร้ายอะไรเลยนะคะในสายตาเรา เปลี่ยนมาเป็นให้กำลังใจลูก  พูดคุยให้เหมือนเรื่องปกติเมื่อเห็นคะแนน การรักษาระดับผลการเรียนให้ไม่ต่ำกว่าที่เคยได้ เป็นเรื่องที่เด็กเครียดมากนะคะ จากคุณ : bannokann เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 53 04:06:29

ความคิดเห็นที่ 14 ท่าทาง จขกท จะคาดหวังกับลูกสูงมากนะคะ เปิดเทอมมาใหม่เลยตั้งใจ ดูแลเพิ่มขึ้นอีก สอบครั้งแรกลูกเอาอีกแล้ว คะแนนเต็มสามสิบ บอกได้27 บอกให้เอาขัอสอบกลับมาบ้านให้ดูจะได้รู้ว่าผิดอย่างไร จาก คะแนนเต็ม 30 น้องบอกว่าได้ 27 ถึงกับจะต้องเอากระดาษข้อสอบมาดูกันเลยทีเดียว แสดงว่าพฤติกรรม ธรรมเนียมในบ้านที่ผ่านๆมา คือลูกต้องเก่ง ต้องสอบได้คะแนนเยอะ ลำดับดีๆ นะ น้องคงเครียดและกดดัน เลยจำเป็นต้องโกหกเพื่อให้ผ่านไปให้ได้ เพราะถ้าบอกความจริงว่า 20 คุณพ่อคงไม่ปลื้มแน่ ส่วนสาเหตุว่าทำไมผลการเรียนตกลง ก็คงต้องคุยกัน แต่ลูก จขกท เพิ่ง 9 ขวบเองนะ ทำไมสมัยนี้พ่อแม่เครียดกันจัง เด็กอ่ะ อีกไม่กี่ปีเค้าก็ไม่ได้เป็นเด็กแล้ว ช่วงเด็กมันเป็นอะไรที่มีพริวิเลจของการเป็นเด็ก อยากให้ใช้ความเป็นเด็กให้คุ้มอ่ะ เล่น สนุกให้เต็มที่ โตขึ้นมาก็ไม่ได้ไปทำอย่างนั้นแล้วนะ จากคุณ : Judy Abbott เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 53 04:08:52

ความคิดเห็นที่ 15 ผมว่าเจ้าของกระทู้กดดันลูกมากไปหรือเปล่าครับ ผมอ่านแล้วยังเครียดเลย 3.3x นี่มันก็ดีท่วมหัวแล้วนะครับ หรือต้องได้ 4.00 ถึงจะพอดี แก้ไขเมื่อ 04 พ.ย. 53 05:29:10 จากคุณ : DevMan เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 53 05:27:17

ความคิดเห็นที่ 16 3.9 เหลือ 3.3 ไม่น่าเครียดนะเราว่า ตกลงไปก็จริง เเต่ยังไม่ตกจาก 3 เราไม่รู้ว่าที่บ้านคุณยึดกับเกรดมากน้อยเเค่ไหน เเต่จะเล่าเรื่องเราให้คุณฟัง ครอบครัวเรา เกรดต้องดี 3.5 ขึ้น ต้องเอ็นติดท๊อป 3 ของประเทศ ญาติๆ เรารักษาเเบบแผนนี่มาโดยตลอด พ่อเเม่จุฬา ญาติๆ เกษตรบ้าง มหิดลบ้าง ธรรมศาสตร์บ้าง มีรามอยู่ 2-3 คน เเต่ก็ 3 ปีจบ ลูกพี่ลูกน้องเราก็เอ็นคะเเนนอันดับหนึ่งประเทศ จบมาก็เกียรตินิยมอันดับหนึ่้ง บางคนไปต่อโทต่างประเทศ ได้มา 2-3 ใบเเล้ว มีเราคนเดียวที่เเหกกฏทุกอย่าง เรียนได้ 2.5-2.8 มาตลอด มา 3 กว่าตลอดเข้ามหาวิทยาลัย เอ็นก็ไม่ติด เพราะวันสอบยังเมาค้างอยู่เลย เข้าม.เอกชน เป็นคนเดียวของครอบครัวพ่อเเละเเม่ที่เรียนเอกชน ไม่ใช่พ่อเเม่ไม่ว่าไม่ด่า เเต่เขาเอาญาติๆมาเปรียบเทียบ ไม่ใช่ว่าเราไม่เครียด เเต่เราไม่เเสดงออกต่างหาก ก่อนนอนเราร้องไห้ทุกวัน หลับทั้งน้ำตาเกือบทุกคืน เเต่พ่อเเม่ไม่เคยรู้ เพราะเราไม่บอกว่าที่พ่อเเม่ทำอยู่ มันทำให้เราเครียดขนาดไหน พ่อแม่ชอบบอกคนอื่นว่าเขาเลี้ยงเราเเบบสบายๆ ไม่เครียดไม่กดดัน เเต่เราไม่ได้รู้สึุกอย่างนั้นเเม้เเต่นิดเดียว พ่อเเม่กดดันลูกมักไม่รู้ตัวหรอกว่าตัวเองเป็น ทางที่ดีต้องถามลูกค่ะ คนทำอาหาร ก็บอกอาหารที่ตัวเองทำอร่อย เเต่อร่อยหรือไม่ต้องถามคนทาน พ่อเเม่้เลี้ยงลูกดีหรือไม่ ก็ต้องถามเด็ก ไม่ใช่ถามพ่อเเม่ เป็นกำลังใจให้นะคะ ปล.ลูก จขกท โกหกก็จริง เเต่ด้วยใจที่บริสุทธิ์ เพราะความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ ลองพูดคุยกับลูกเเบบเปิดอก การที่เด็กโกหก ไม่ใช่ว่าเขามีิิอะไรเเอบเเฝง เเต่เพราะผลจากการที่เด็กพูดไม่จริง มัน win win ทั้ง 2 ฝ่าย พ่อแม่สบายใจ เเละดีใจ ลูกก็รอดตัว จากคุณ : darkheart เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 53 05:51:10

ความคิดเห็นที่ 17 เห็นด้วยกับคคห.ข้างบนมากๆๆ เรื่อง การคาดหวัง ของครอบครัวที่มีลูกคนเดียว การกดดันของพ่อแม่ ที่ลงไปที่ลูกโดยที่ไม่รู้ตัว ขนาดได้ 27 จาก 30 ยังให้เอาให้ได้ดู  เป็นเรา ก็คงกดดันสุดๆ พ่อคงไม่ดุ แต่ก็คงเครียดกับคะแนนของเรา พอทำไม่ได้อย่างที่คิดว่าพ่อจะชอบ จะภูมิใจเลย ต้องโกหก อย่างที่หลายคนบอก ลดความคาดหวังลง คุยกับลูกเรื่องเรียน ถามความคิดเห็นเค้า ยอมรับความคิดเห็น ถามไปตรงๆกับลูกว่ารู้สึกกับพ่อยังไง เรื่องเรียน เรื่องทีพ่อถามคะแนน นั่งคุยกับเค้าอย่างเข้าใจจริงๆๆ   แล้วก็อย่าซีเรียสเรื่องคะแนนมากจนกดดันลูกอีก จากคุณ : วีทีอาร์ เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 53 06:35:42

ความคิดเห็นที่ 18 จับลูกมาคุยกันตรงๆ เลยค่ะ ว่าปัญหาจริงๆ ของลูกคืออะไร แต่คุณพ่อต้องยอมรับกับคำตอบของลูกด้วยนะคะ แล้วอย่าซ้ำเติม อย่าดุด่าทำโทษเค้านะคะ ไม่งั้นคุณพ่อจะไม่มีโอกาสได้ฟังความจริงจากปากลูกอีกเลยค่ะ พยายามสร้างบรรยากาศให้สบายๆ คุยกันไม่เครียด อย่าหวังกับลูกจนเกินไป ขอแค่ให้เค้าทำดีที่สุด ผลจะออกมาอย่างไรก็ต้องเข้าใจ ถ้ามันแย่มาก ก็พร้อมที่จะช่วยลูกแก้ไข ด้วยการหาที่เรียนพิเศษให้ หรือคุณพ่อช่วยทวน ประมาณนี้หน่ะค่ะ อย่างเราเองตอนเด็กๆ ก็ทำคะแนนสอบได้น้อยมากกกก อายที่จะตอบพ่อกะแม่ กลัวพ่อแม่ดุ กลัวพ่อแม่ผิดหวัง เสียใจ ครั้งนึง เคยตัดสินใจบอกว่าได้เท่านี้นะ แทนที่พ่อแม่จะดุ เค้าก็ถามเราว่า อ้าว ทำไมมันได้คะแนนน้อยจังล่ะลูก แล้วก็หัวเราะใส่เรา มันทำให้บรรยากาศเครียดๆ ได้ผ่อนคลายแล้วก็มีกำลังใจอยากจะทำคะแนนให้เยอะกว่านี้หน่ะค่ะ เท่าที่ จขกท เล่ามา ลูกสาวก็เป็นเด็กดี น่าจะเปิดอกคุยกันง่ายนะคะ ข่มอารมณ์อย่าเอาความโกรธมาเป็นหัวข้อในการสนทนาค่ะ จากคุณ : sisser เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 53 07:00:28

ความคิดเห็นที่ 19 โหวตให้ค่ะ หลายความเห็นมีประโยชน์มากค่ะ จากคุณ : บาหลี...ดินแดนในภาพวาด เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 53 08:20:05

ความคิดเห็นที่ 20 เท่าที่อ่าน ๆ ดู การเลี้ยงเด็กคนหนึ่งให้กลายเป็นผู้ใหญ่ที่ดีได้ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนะครับ ผมเองก็กำลังจะได้ลูกสาว คลอด กพ 54 ก็มีแอบหวั่น ๆ อยู่เหมือนกันว่าจะเป็นอย่างไร เพราะผมเองตอนเด็กๆ ก็เอาเรื่องเหมือนกันเรื่องเรียนไม่ต้องห่วงตกวิชาสุดฮิต คณิต วิทย์ อังกฤษ เป็นเรื่องธรรมดา หรือจะเป็นอย่างที่ใคร ๆ บอกเด็กสมัยนี้เลี้ยงยาก จากคุณ : สุดท้ายคือความว่างเปล่า เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 53 08:20:58

ความคิดเห็นที่ 21 เรามีลูกยังเล็กอยู่เลย อยากให้คำแนะนำนะคะ แต่ไม่รู้จะบอกยังไงดีเพราะไม่มีประสบการณ์ ขอมาเก็บความคิดเห็นของหลาย ๆ ท่าน เอาไว้เผื่อใช้ในอนาคต แล้วกันค่ะ ขอโทษ จขกท. นะคะ  ที่ไม่ได้ช่วยอะไรเลย จากคุณ : One Love....For Tita เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 53 08:24:40

ความคิดเห็นที่ 22 เข้ามาคุยตามประสาคนมีลูกเดียวเเละเป็นคนคาดหวังกับลูกสูง สูงมาก คะเเนนสอบห้ามต่ำกว่า90/100 เพิ่งสอบกลางภาคเทอมสองผ่านไปได้รับผลมาเมื่อวันอังคาร ช็อคๆได้77(วิทย์ฟิสิกส์)กับ79(สังคม)คะเเนนมาด้วย ดุกันไปยกใหญ่ ไม่ดีนะคะ อย่าเรียนเเบบ เเต่ไม่รู้จะเเก้ไขตัวเองอย่างไรเหมือนกัน ยังไม่ได้ดูคะเเนนรวมทั้งชั้นปี เเต่ดุลูกไปเรียบร้อย   เพราะเขาน่าจะทำได้ดีกว่านี้ ไม่รู้ไปพลาดตรงไหน เลี้ยงลูกนี่เหนื่อยจริงๆ อนาคตงานก็ไม่ค่อยมี ยิ่งทำให้ต้องเคี่ยวเข็ญกับลูกมากค่ะ แก้ไขเมื่อ 04 พ.ย. 53 08:45:54 จากคุณ : Hana* เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 53 08:45:12

ความคิดเห็นที่ 23 คุณทำให้ลูกรู้สึกกดดันเกินไปรึเปล่า เด็กเค้าอาจจะรู้สึกว่า พ่อ แม่ คาดหวังกับเค้าไว้เยอะ พอไม่ได้อย่างที่หวัง เค้าก็เลยไม่อยากบอกความจริง อยากให้พ่อ แม่ ปลื้มกับตัวเค้า พูดในฐานะเคยเป็นลูกคนเดียวมาก่อน เพราะแม่เรามามีน้องอีกที ห่างจากเรา 11 ปีแน่ะ ตอนนั้นก็รู้สึกได้นะคะ ว่าแบบว่าต้องทำอะไรให้ดีๆ อยากเห็นแม่ดีใจอะไรแบบนี้ แต่ดีที่แม่เราไม่ทำให้เรากดดัน ได้แค่ไหน ก็แค่นั้น เราเรียนแค่กลางเกือบดี แต่เราก็ไม่รู้สึกแย่ หรือเครียดอะไรค่ะ จากคุณ : เลนส์สีฟ้า เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 53 09:08:55

ความคิดเห็นที่ 24 อ่านจากที่คุณพ่อเล่ามา เราว่าลูกคุณเครียดเพราะความคาดหวังจากครอบครัวนี่แหละค่ะ น้องอาจจะเข้าใจว่าผลการเรียนต้องดีเท่านั้น คุณพ่อคุณแม่จึงจะชื่นชม บางครั้งที่ผลการเรียนลูกตกลงไป คุณพ่อพยายามช่วยโดยการช่วยตรวจ ช่วยติว การถามถึงกระดาษข้อสอบ สิ่งนั้นมันเป็นการกดดันเด็กโดยไม่รู้ตัว ยิ่งการเป็นลูกคนเดียว ยิ่งเป็นทุกอย่างของครอบครัว น้องอายุแค่เก้าขวบเองนะคะ คุณพ่อบอกว่าจาก 3.9 ลดลงเหลือ 3.3 จนน่าตกใจ อ่านถึงตรงนี้เราก็ตกใจเหมือนกันค่ะ ตกใจกับความคาดหวังของคุณพ่อ จากคุณ : wanvisa เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 53 09:22:36

ความคิดเห็นที่ 25 โหวตให้เหมือนกันค่ะ เป็นประโยชน์มากๆเลย ตอนนี้ลูกเราแค่ขวบเดียว แต่ถ้าเป็นเรานะ 3.3 ไม่เห็นต้องคุยเลย ไว้ต่ำกว่า 2.5 นี่สิถึงต้องคุย เค้าน่าจะกังวลจากที่ได้ 3.3 ก็ไม่ได้น้อย แต่คุณพ่อจะต้องไปขอดูคะแนนเชียว คงทำให้น้องรู้สึกว่าเค้าทำผิดมากๆน่ะค่ะ น้องคงจะเครียดมากๆแหละค่ะ แก้ไขเมื่อ 04 พ.ย. 53 09:29:25 จากคุณ : คุณนายฟู เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 53 09:25:59

ความคิดเห็นที่ 26 ความคิดเห็นของแม่ๆ ในกระทู้นี้สร้างสรรค์ค่ะ โดยเฉพาะความเห็น 3 เป็นแง่คิดที่ดี โดยส่วนตัวมี ลูก 2 ชาย 10 หญิง 7 ขวบ แนวคิดที่วางไว้กับพ่อเด็กคือ 1. เราจะไม่เปรียบเทียบการเรียนของลูก 2 คน 2. เราจะไม่เปรียบเทียบการเรียนกับลูกคนอื่น เพื่อน พี่น้องในครอบครัว 3. เราจะให้กำลังใจทุกด้าน และสนับสนุนลูกในสิ่งที่เค้าต้องการ 5. ไม่บังคับลูกเรียนพิเศษใดๆ หากไม่ได้รับความยินยอม แต่มีข้อตกลงกับลูกว่าถ้ามีวิชาใดไม่เข้าใจ และเค้าไม่สามารถช่วยเหลือตนเองได้ จะต้องเรียนเพิ่ม จนขณะนี้ก็ยังไม่มี 6. หากใครถามว่าลูกเรียนเก่งมั๊ย เราจะตอบว่า " เค้าเรียนในระดับที่เราภาคภูมิใจ และเค้าตั้งใจเรียนค่ะ" 7. ให้รางวัลการเรียนเค้า แต่ไม่ใช่รางวัลเรียนดี แต่เป็นรางวัลความตั้งใจเรียน และรับผิดชอบงาน ก็เป็นของขวัญเล็กๆ น้อยๆ ที่เค้าอยากได้ค่ะ บอกเค้าว่าไม่ใช่รางวัลสอบได้เกรดดีนะ แต่เป็นรางวัลที่หนูตั้งใจ 8. วันสอบทุกครั้งจะบอกเค้าว่า "หนูตั้งใจ ม่าม๊าก็ภูมิใจแล้ว" 9. หลังสอบ รับผลสอบ บางครั้งเค้าได้คะแนนไม่เป็นไปตามที่เค้าต้องการ เราก็ให้กำลังใจเค้า " เราแก้ใขคะแนนที่ผ่านมาไม่ได้ แต่เราตั้งใจใหม่และแก้ไขในคราวหน้าได้" 10. เราจะย้ำกับลูกและสามีเสมอว่า ผลการเรียนไม่ได้วัดความสำเร็จของลูกในอนาคต มันมีสิ่งประกอบหลายอย่าง สัมพันธภาพกับเพื่อน การปรับตัว หลายๆ อย่างที่สำคัญกว่า ผลที่ผ่านมาลูกๆ น่ารักมีความรับผิดชอบในเรื่องเรียนดีค่ะ ที่สำคัญเค้ามีความสุข และไม่เคยเครียดที่ไปสอบ เพราะเค้ารู้ว่าไม่ว่าผลเป็นอย่างไร พ่อ แม่เค้าก็ยังให้กำลังใจเสมอ สิ่งที่เราทำ เราต้องทำออกมาได้ด้วยใจ ไม่ใช่ปากพูดภูมิใจ แต่การกระทำไม่ใช่ เด็กๆ เค้าฉลาดมากนะคะ บางอย่างมันสื่อได้ว่าเรารู้สึกจริงๆ อย่างไร แล้วพวกเค้ารักเรามาก เค้าไม่อยากให้เราเสียใจ เค้าก็จะโกหกเราเพื่อให้เราดีใจแค่นั้น เด็กๆ คิดแค่นั้นจริงๆ การโกหกมันมีเหตุผลใหญ่ๆ คือ 1. ปกป้องตัวเองให้พ้นผิด 2. อยากให้คนที่เค้ารักดีใจ เลี้ยงลูกไม่ยาก แต่เลี้ยงลูกให้มีคุณภาพมันต้องวางแผนค่ะ ไม่ง่าย แต่ไม่ยากเกินที่เราจะทำ จากคุณ : แม่ไอ้จ้ำม่ำ (NICKYWEI) เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 53 09:27:07

ความคิดเห็นที่ 27 เท่าที่อ่านก็ฟังดูคล้ายๆ กรณีของลูกสาวผมเหมือนกันครับ :) อย่างที่เพื่อนสมาชิกหลายคนบอกไป ถ้าเป็นอย่างที่คุณพ่อเล่า เรื่องการดูแลเอาใจใส่ลูกซึ่งมันดีอยู่แล้ว ปัญหามันก็น่าจะเกิดจากความไม่เข้าใจของน้อง ในความคาดหวังของเราซึ่งเป็นพ่อแม่ครับ ซึ่งเหมือนกรณีของลูกสาวผม ซึ่งเค้าจะโกหกหรือพูดไม่ตรงกับที่ตัวเองรู้สึก ด้วยเหตุผลเพียงอย่างเดียว คือ อยากเอาใจผมกับแฟน ซึ่งจริงๆ แล้วเค้าเข้าใจผิดที่ว่าเราอยากให้เค้าสมบูรณ์แบบ เรียนดีมากๆ แล้วเราถึงจะพอใจ ถึงจะชื่นชมเค้า ดังนั้นผมกับแฟนจึงต้องคอยย้ำกับเค้าบ่อยๆ ว่าการเรียนดีนั้นมันไม่ใช่เรื่องที่จะทำให้ป่ะป๊ากับแม่ยินดีเท่านั้น แต่มันยังส่งเสริมให้หนูมีโอกาสในการที่จะติดตามความฝันที่ตัวเองฝันเอาไว้ เพราะไม่ว่าหนูอยากจะเติบโตขึ้นประกอบอาชีพอะไร การเรียนจะส่งเสริมให้หนูได้เป็นอย่างที่ฝันไว้ และสำคัญเหนือเรื่องการเรียน คือ ป่ะป๊ากับแม่หวังให้หนูเป็นเด็กดี การโกหกนั้นทำให้ป่ะป๊ากับแม่ผิดหวัง เสียใจ เรื่องเรียนไม่ดี ยังไม่เก่งไม่เป็นไร แค่ขอให้หนูพยายามให้เต็มที่พ่อแม่ก็ดีใจแล้ว ผมเชื่อว่าแบบนี้น้องจะเข้าใจครับ และจะทำให้เค้ารู้จักแยกแยะรู้ผิดชอบชั่วดีในสิ่งที่ตัวเองต้องทำด้วยนะครับ จากคุณ : พ่อปุ๊ยกับปุณ เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 53 09:54:08

ความคิดเห็นที่ 28 โหวตให้อีกคนค่ะ มีประโยชน์มากๆ จากคุณ : คุณหนูติดดิน เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 53 09:56:33

ความคิดเห็นที่ 29 เด็กไม่ได้มีมารยาใดๆหรอกค่ะ คึณพ่อ สิ่งเดียวที่แกต้องการคือ การชื่นชมยินดี  โดยเฉพาะจาก พ่อแม่ เวลาทำดี คุณชื่นชมดีใจมากมาย ลูกก็รับรู้ว่า การทำแบบนี้ คือสิ่งที่พ่อแม่ชอบ เช่น ลูกสอบได้ 30/30 คุณชมลูกอย่างมากมาย ทีนี้ สมองลูกก็จดจำแล้วว่า ทำแบบนี้ พ่อแม่ชื่นชม แต่พอมาหลังจากนั้น ลูกสอบได้ 20/30 น้อยกว่าเดิม ลูกไม่ทราบหรอกค่ะว่า พ่อจะดุมั้ย แต่ สิ่งที่ลูกรับรู้คือ เราทำได้น้อยกว่าเดิม พ่อจะต้องไม่ชมเราเหมือนเดิมแน่เลย สมองอันน้อยนิดก็คิดไปแล้วว่า ถ้าบอก พ่อจะไม่ชื่นชม ไม่ตบมือให้เหมือนเดิมแน่ๆ แต่เราอยากให้พ่อชมเหมือนเดิมก็โกหกดีกว่าจะสังเกตุได้ว่า ลูกจะโกหกให้ได้คะแนนที่รู้ว่าพ่อจะชื่นชมก็คือ คะแนน เกือบเต็ม ทั้งที่ถ้าคิดคะแนนที่ลูกได้ในความจริงก็ถือว่าอยู่ในระดับที่ดี ----------------------- อีกอย่าง ความคาดหวังของคุณพ่อก็สูงจนทำให้เด็กรู้สึกได้นะคะ  เราว่า แม้น้องจะทำได้น้อยกว่าเดิม แต่ก็อยู่ในเกณฑ์ที่สูงเลยล่ะ 3.3 เชียวนะ แต่คุณพ่อก็ผิดหวังขนาดกังวลเรื่องลุกโกหก คุณพ่อยังไม่วาย บ่นเรื่องลุกได้เกรดน้อยกว่าเดิมเลยอ่ะ มันทำให้เด็กกดดันนะ เราเคยโดนกดดันมาก่อน จากพ่อเหมือนกัน แบบคุณเลย ได้ที่ 1 ทุกเทอม แต่พ่อจะหาเหตุมาติได้ตลอด เช่น เทอม 1 ได้ 3.9 เทอม 2 ได้ 3.8 ทำไมเกรดตกลงล่ะ มันทำให้เราเครียด พอมาอยู่ ม.ต้น เกรดตกเพราะเราไม่เข้าใจระดับการสอนมันกระโดดจากระดับ ประถมไปเยอะ ครูก็สนใจแต่เด็กเรียนเก่งๆ เด็กไม่เก่ง ยังไม่เข้าใจก็ไม่สนใจ ขอให้เด็กเก่งตอบถูกปุ๊บ ข้ามไปสอนอย่างอื่นเลย ทั้งที่มีคนเข้าใจ แค่ 1 คน อีก 59 คนยังไม่เข้าใจ เกรดเลยลงมาเหลือแค่ 3.0 เชื่อมั้ย เราไม่กล้าเอาสมุดพกให้พ่อดูเพราะกลัวพ่อว่าค่ะ ความคาดหวังของพ่อทำให้เราเครียด + ครูสนใจแต่เด็กเก่ง ทำให้เราเกลียดวิชานั้นไปเลย ประมาณว่า ทำให้ดีไม่ได้ ก็ไม่สนใจไปเลย ซึ่งมันผิดทั้งครูและพ่อแม่ที่คาดหวังและมองแต่เด็กเก่ง มาตอนนี้เราเสียใจ+เสียดายมาก เพราะไปๆมาๆ วิชาที่เราเกลียดคือ เลข กลับเป็ฯวิชาที่สนุกแท้ๆ แต่เพราะครูทำให้เราเกลียด (ระดับประถมได้เลข เกรด 4 มาอยู่ ม.ต้นได้แค่เกรด 2 คิดดู) จากคุณ : แมวสีขาวขนปุย เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 53 10:16:08

ความคิดเห็นที่ 30 "แต่เราเองไม่ค่อยตามใจลูก แถมมีดุๆ" จากข้อความนี้น่ะค่ะ อาจเป็นได้ว่าลูกถูกกดดันจากคุณโดยที่คุณเองไม่รู้ตัวหรือเปล่าค่ะ เลยหาทางออกแบบนี้ ลองคุยกับเค้าดูค่ะว่าทำไมไม่พูดความจริง พ่อแม่ไม่ได้ว่าอะไรถ้าลูกจะสอบได้คะแนนน้อยถ้าลูกทำเต็มที่แล้ว...สำหรับเราตั้งใจไว้ว่าจะไม่เคี่ยวเข็ญเค้าเรื่องเรียนมากนักค่ะ เรียนพิเศษไม่ให้เรียนแน่นอนค่ะ เสาร์-อาทิตย์หยุดก็ให้เค้าพักบ้างไรบ้าง แต่อย่าถึงขนาดไม่ไปเรียนติดเกมส์ ติดยาอะไรอย่างนั้นน่ะค่ะ ตอนนี้เค้ายังเล็กค่ะอยู่เตรียมอนุบาลเอง... จากคุณ : zthun เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 53 10:17:33

ความคิดเห็นที่ 31 เต็ม 30 ได้ 27 นี่ก็สูงมากแล้วนะครับ คิดเป็นเปอร์เซ็นต์ก็ 90%แล้ว ดูเหมือนคุณพ่อจะตั้งความคาดหวังไว้สูงมาก ผมว่าต้องแก้ที่ผู้ใหญ่แล้วหละ หลายท่านให้ความเห็นไว้ถูกต้องเลย ตามนั้น จากคุณ : คอบอล เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 53 10:40:54

ความคิดเห็นที่ 32 โหวตให้ค่ะ กระทู้นี้เป็นประโยชน์มากเลย จากคุณ : แมวน้อยสีน้ำตาล เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 53 13:12:13

ความคิดเห็นที่ 33 คิดถึงตอนตัวเองเด็ก ๆ น่ะค่ะ เคยย้ายโรงเรียนตอน ป.4 แล้วผลคะแนนจากโรงเรียนใหม่มันน้อยกว่าโรงเรียนเดิม (5555 จากเคยได้ 4 หมด มาได้ 3 กับ 2 ด้วย) ไม่โกหกอะไรทั้งนั้นน่ะค่ะ แต่จำได้ว่า ใจหายวาบเลยตอนเห็นเกรด กลับบ้านโดนแม่จัดการชุดใหญ่ เรางี้เครียดไปเลย แม่คิดว่า จากเคยเป็นเด็กเรียนเก่ง ทำไมเรียนแย่ลงแบบนี้ (มานึกตอนนี้คือมาตรฐานแต่ละโรงเรียนมันไม่เหมือนกันอ่ะนะคะ สมัยก่อน เราเรียนโรงเรียนเล็ก ๆ พอย้ายไปโรงเรียนใหญ่ ๆ เด็กเรียนกวดวิชากัน เราก็เลยหล่นลงมาเท่านั้นเอง) ผลทั้งหมดทั้งมวลที่ได้รับจากการอยู่ในระบบการศึกษาของประเทศนี้อ่ะนะคะ เรามีความเห็นอันนึงอ่ะค่ะ ว่า จริง ๆ แล้วประเทศนี้สร้างคนผิดเพราะการศึกษานี่แหล่ะ เราถึงมีเด็กโกหก เด็กอีโก้สูง เด็กตีรันฟันแทง (เพราะนึกว่าตัวเองเอาดีไม่ได้ เลยเอาชั่วเสียเลย) อยู่มากมาย ไม่รู้จะทำได้ไหม แต่ก่อนที่เราจะเจอปัญหานี้จากลูก เราคงสอนให้เขาเรียนอย่างมีความสุขแฮะคะ จะไม่หวังว่า เลขต้องเกรด 4 อังกฤษต้องเกรด 4 ถ้าได้มาแล้วทุกข์ แม่ไม่เอาจากหนูเด็ดขาด ส่วนตัวคิดว่า ลูกเรียนโง่ (ในระบบการศึกษาแบบนี้) ไม่เป็นไรเลย เพราะมันไม่ใช่ระบบการศึกษาที่ดีนัก (ไม่รู้มาตรฐานสูงไปไหม) ได้ 0 แต่มีความสุข อาจโชคดีกว่าเด็กที่ได้ 4 แต่เครียด แก่งแย่งแข่งขัน ชิงดีชิงเด่นก็ได้น่ะค่ะ อาจจะติดลบกับระบบการศึกษาของไทยมากไปหน่อย ถ้าไงขอโทษคนที่อยู่ในแวดวงการศึกษาด้วยนะคะ จากคุณ : บาตะฟลาย เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 53 13:48:37

ความคิดเห็นที่ 34 หลานเราเป็นผู้ชายไม่ชอบทำการบ้าน มาถึงบ้านก็บอกว่าไม่มี หรือทำเสร็จแล้ว แล้วก็ตั้งหน้าตั้งตาเล่น คุณครูเลยเขียนในสมุดพกว่าไม่ค่อยส่งการบ้าน น้องเลยปลอมลายเซ็นเลยค่ะ เพราะคุณพ่อเค้าดุมากกกก พอทวงก็บอกว่าเทอมนี้คุณครูไม่ได้ให้สมุดพกกลับมา แล้วเมื่อเทอมนั้นก็ผ่านไป ถัดมาอีกเทอมนำสมุดพกมาให้ พ่อเห็นลายเซ็นก็เลยฟาดไปหลายที ตั้งแต่นั้นจนโตก็ไม่เคยทำอีก ดูซิคะเด็ก เค้าก็คิดของเค้าแค่ในเทอมนั้นว่าไม่เอามาให้ดูก็จบ ไม่ได้คิดถึงอนาคตว่าแล้วเทอมต่อไปจะทำยังไงต่อ คิดได้แค่นั้นจริงๆ เราคิดว่าจังหวะนี้ต้องสอนให้เค้าเรียนรู้เลยค่ะ ต้องบอกลูกหล่ะค่ะว่าเรารู้ทุกอย่าง เด็กจะได้รู้ว่าเป็นสิ่งที่ไม่ดีและจะไม่ทำอีก ผู้ใหญ่จะต้องจับได้แน่นอน และโกหกพ่อแม่เป็นสิ่งที่เราไม่ชอบ อาจจะไม่ต้องปูทางหรอกค่ะว่าได้เท่าไหร่ก็ไม่ว่า เดี๋ยวน้องจะตีความผิด แต่คิดเอาไว้ในใจว่าจะไม่คาดหวัง เพราะบางทีเด็กๆ ดูเหมือนจะเรียนในระดับดีมาก แต่เรียนไปเรื่อยๆ อาจจะอยู่ในระดับดี หรือปานกลางก็ได้ คงต้องดูไปก่อน จากคุณ : เพนกวินสีเงิน เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 53 19:05:51

ความคิดเห็นที่ 35 ลูกอยู่อ.2 เอง แต่อ่านแล้วรู้เลยว่าถ้าเรารู้ไม่ทัน สักวันหนึ่งลูกคงเป็นอย่างนั้น ตัวเราเองไม่ใช่คนคาดหวังเรื่องการเรียนของลูก แต่ว่าเผอิญเขาเป็นเด็กที่ผู้ใหญ่ทุกคนเห็นก็จะชมว่า เรียบร้อย น่ารักเป็นตัวอย่างที่ดีของเพื่อน พอเข้าโรงเรียนก็ได้คะแนนสูง ตอนอ.1 ได้เต็ม ทั้งสองเทอม ตลอดเวลาที่เลี้ยงมาลูกจะได้รับคำชมตลอด ยอมรับว่าทุกครั้งที่ได้รับคำชม เราก็หน้าบาน คงจะเป็นเรื่องธรรมดา ของพ่อแม่ทุกคน ลูกเป็นที่ชื่นชม ก็ดีใจ แต่ทุกอย่างมันมี 2 ด้าน เมื่อปลายปีที่แล้ว เราก็เริ่มคิดไปถึงวันข้างหน้า ว่าถ้าเขายึดติดกับคำชม วันข้างหน้าเขาจะรับได้มั้ยถ้าวันหนึ่งเขาไม่ใช่เทพธิดาแห่งความภูมิใจ เพราะเมื่อโตขึ้น ทุกอย่างมันไม่ได้ง่ายเสมอไป และแล้ว แววบางอย่างก็เริ่มออก คือ อะไรก็แล้วแต่ ที่สาวน้อยทำได้ไม่ดีดั่งที่ใจตัวเองนึก เธอจะค่อนข้างแอนตี้ เช่น คัดลายมือ เธอไม่ชอบ ไม่มีความสุขกับการทำมากๆ ทั้งๆที่เธอได้รางวัลเขียนสวยที่สุดมาให้แม่ วันที่เธอเอารางวัลมาให้แม่ (แม่ไม่เคยรู้มาก่อนว่าลูกได้รางวัล เพราะตลอดเวลารู้ว่าเขาไม่ชอบที่จะเขียน ก็เลยไม่ใส่ใจ เพราะกลัวว่าลูกจะรู้สึกกดดัน)  รางวัลนี้ทำให้เราแปลกใจ เราก็บอกว่า "อ้าว ได้รางวัลเขียนสวยมานี่คะ   หนูภูมิใจมั้ย" ลูกสาว "ไม่ภูมิใจ ตาวเขียนไม่สวย " แม่ -_-"  "ทำไมละลูก ทำไมหนูถึงคิดว่ามันไม่สวยละคะ ก็ในเมื่อครูให้รางวัลหนูแสดงว่าหนูต้องเขียนสวยสิ หนูถึงได้รางวัล" ลูกสาว " ไม่ ไม่สวย"  หลังจากนั้นเจ้าตัวก็เปลียนเรื่องไม่ยอมคุยเรื่องนี้ และมารู้ที่หลังว่าที่เจ้าตัวว่าไม่สวย เป็นเพราะว่าเธอพยายามเขียนให้เหมือนตัวอย่างแต่ทำยังไงมันก็ไม่เหมือน เหตุการณ์นี้ผ่านไปได้ครึ่งปี พอดีถึงเวลาที่ต้องพาน้องไปรับวัคซีน ก็นึกขึ้นได้ว่าจะปรึกษาคุณหมอสักหน่อยว่า เวลามีโจทย์แบบฝึกหัดให้เด็กเขียนตามตัวอย่าง แล้วถ้าตัวอย่างเป็นรูปที่มีเส้นเฉียงลูกสาวจะทำไม่ได้เลย แต่ถ้าเวลาที่เขียนอย่างอิสระ เธอจะเขียนได้หมด (เคยปรึกษาเรื่องนี้ครั้งหนึ่งตอนน้อง 3 ขวบตอนนั้นหมอบอกว่าน้องยังเล็กยังมีเวลาให้เวลาเขาก่อน ตอนนี้จะ 5 ขวบแล้ว) คุณหมอเลยบอกว่าน่าจะเขียนได้แล้วนะ งั้นลองไปปรึกษาหมอพัฒนาการดูละกัน แล้วก็ได้คุยกับหมอพัฒนาการ หลังจากใช้เวลาในการคุย ซักถาม ดูพฤติกรรมน้อง หมอบอกว่าเรื่องสมองไม่ใช่ประเด็น แต่น้องเป็นเด็กเซนซิทีฟ มีความเป็นตัวของตัวเองสูง และมีความตั้งใจสูง ดังนั้นที่น้องทำไม่ได้เป็นเพราะความกังวล น้องมีความกังวล พ่อแม่ต้องช่วยให้เขาระบายความกังวลออกมา (เดาเอาเองว่า ไม่มีทางที่จะป้องกันไม่ให้เขากังวลได้ เพราะกรณีของเรา ที่บ้านไม่ได้กดดันน้อง แต่น้องกดดันตัวเอง) วิธีระบายความกังวลคือ คุยกับเขา ถามเขาว่าเขารู้สึกอย่างไร ให้เขาบอกความรู้สึกเราออกมา โดยห้ามไม่ให้ผู้ปกครอง สร้างบทสรุปหรือแก้ปัญหาให้กับน้อง (เช่น อย่าพูดว่า ทำไม่ได้ก็พยายามสิ หรือ ทำไม่ได้ก็ช่างมันสิ ทำอย่างอื่นก็ได้ ) แต่ให้จำกัดหน้าที่อยู่ที่รับฟังความรู้สึกเขาแค่นั้น ซึ่งมันจะทำให้เรารู้จักลูกมากขึ้น   จากประสบการณ์ตัวเอง ส่วนที่ยากคือฟังอย่างเดียวนี่แหละ เพราะอดไม่ได้ที่จะปลอบลูก แต่การปลอบอาจจะไปปิดประตูระบายความรู้สึกอย่างไม่ตั้งใจก็ได้ หลังจากที่ปรึกษาหมอได้สักอาทิตย์ระหว่างที่พาลูกไปเที่ยวเล่น เราก็ถามลูกว่าหนูมีความสุขมั้ย(ปกติจะถามเขาบ่อยๆอยู่แล้วเพราะบ้านนี้เน้นเรื่องเลี้ยงให้มีความสุข คำตอบของลูกทำแม่ตกใจ คือ   "ไม่มีความสุข"  เหตุผลที่เขาให้คือ ตาวไม่เก่ง ตาวเขียนเส้นเฉียงไม่ได้ ตาวขี่จักรยานสองล้อไม่ได้(จริงๆแล้วขี่ได้แต่ไม่คล่อง)  ทั้งๆที่ตัวเราเองลืมสองอย่างนี้ไปแล้ว ไม่ได้คิดว่าเป็นเรื่องสำคัญด้วยซ้ำ แต่สำหรับตัวเด็กน้อย แล้วมันเป็นเรื่องใหญ่ในชีวิตเขา ณ ตอนนี้ แล้วก็กลายเป็นสิ่งที่ทำให้เขาไม่มีความสุข (แม้จะเห็นเขาวิ่งเล่นหัวเราะ เป็นปกติก็ตาม) --------------------------------- โดยรวมแล้ว ของเรานะเหมือนที่คคห 3 ว่าไว้เลย ลูกรู้ว่าเรามีความสุขเมื่อเขาทำได้ดี เขาก็อยากให้เรามีความสุข ที่เหลือคือเราต้องพิสูจน์ให้ลูกเห็นว่า ถึงไม่ได้คะแนนสูงๆเราก็มีความสุขเหมือนกันนะ ไม่มีคำแนะนำค่ะ มีแต่ประสบการณ์ที่มาเล่าให้ฟัง หวังว่าจะมีประโยชน์นะคะ แก้ไขเมื่อ 05 พ.ย. 53 06:58:06 จากคุณ : แม่ลูกตาว (jackgeo) เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 53 23:02:32

ความคิดเห็นที่ 36 คุณคอบอลคะ  ลูกสาวได้ 20 /30 ค่ะ แต่มาเรียน คุณพ่อว่า ได้ 27/30 ถ้าดิฉันอ่านผิด ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ คุณพ่อคาดหวังกับลูกมากเกินไปนะคะ   แก้ไขเมื่อ 05 พ.ย. 53 00:18:24 จากคุณ : แหนมป้าย่น เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 53 00:16:05

ความคิดเห็นที่ 37 น้องเค้าคงรู้ว่าคุณพ่อคาดหวังเรื่องเรียนกับเค้าไว้มาก พอเค้าทำคะแนนที่คิดว่าไม่ดีพอเลยหาวิธีเอาตัวรอด เพราะกลัวคุณพ่อดุหรือเปล่าคะ วิธีเอาตัวรอดของแต่ละกันคิดว่ามันเป็นสัญชาตญาณน่ะค่ะ ยังไงลองคุยกับน้องดีๆ นะคะ ยิ่งถ้าไม่เคยตีเลยแล้วมาตีเรื่องนี้ เด็กกำลังเข้าสู่ช่วงวัยรุ่นอาจจะต้องใช้เหตุผลกับเค้าเยอะๆ บอกให้เค้ารู้เลยค่ะว่า คุณพ่อเสียใจเรื่องที่เค้าเอาข้อสอบไปทิ้งมากกว่าที่ทำข้อสอบได้คะแนนน้อยเสียอีก เชื่อนะคะว่าความอบอุ่นของครอบครัวจะสามารถแก้ปัญหาที่เกิดขึ้นได้ค่ะ ^^ จากคุณ : fon_bubu เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 53 14:02:42