====อย่างนี้ต้องลาออก=====
|
 |
"ฉันท้องว่ะ เมนส์ไม่มาสามเดือนแล้วมัง" เกลือทิพย์พูดกับผมเมื่อ 16 ปีก่อน
16 ปี แห่งความหลังงงงงงงงงงงงงงง
เช้าวันนั้นเป็นวันที่ผมจะ มึนงง หรือสุขมันบอกไม่ถูก แต่เอาว่า เขาท้องแล้วผม ก็ยังทำงานที่ซอยทองหล่อ ส่วน เจ้ เกลือทิพย์ ทำงานที่ โรงแรมแมนดาริน เข้างานเที่ยง เลิกงานก็ค่ำๆ หรือแล้วแต่เวร ที่เขาเข้า
ที่จริงผม เองนั้น ก็คิดแต่เริ่มต้นชีวิตครอบครัว ว่าต้องการให้ภรรยาอยู่บ้าน นั่งกินนอนกิน ให้ผัวเลี้ยงไปแบบไทยๆ
แต่แล้ว ไหนจะ เจ้เกลือทิพย์อยู่เฉย ไม่เป็น เธอจะคิดนั่นนี่ ให้ได้เงิน อยู่ตลอด
ไหนจะ การเงินที่ผมเริ่มต้นชีวิตจาก ไม่มีอะไรเลยเพราะไม่ได้คิดจะมีครอบครัว กับ ยัยเกลือทิพย์ เงินทองก็ มีจำกัด เงินเดือนที่ ทำงานตอนนั้นก็ แค่สองหมื่นบาท ได้พิเศษจากการเขียนโปรแกรม รับจ๊อบนอกอีก สองหมื่นบาท เท่าๆ กัน
"ถ้าออกจากงาน เงินเราก็หายไปอีกเดือนละหมื่นกว่าบาท คงเหลือเงินของเธอคนเดียวนะ" เกลือทิพย์พูดในคืนหนึ่ง ที่ผมไปรับเธอที่ แมนดาริน
"เงินเก็บเราพอมีบ้าง ลูกเกิด คง มีเงินค่าทำคลอด ถ้าเราไม่คลอดโรงพยาบาลแพงนัก" ผมพูด ไป นั่งมอง เรื่อยไปในโรงเรียน เตรียมทหาร ที่อยู่ริมถนนพระรามสี่
"พี่ฉันให้ฝากท้องที่ โรงพยาบาลกรุงเทพ"
"ทำไมล่ะ ต้อง รพ กรุงเทพ โรงพยาบาลอื่นก็มี" ผม ถาม เพราะคิดว่าการคลอดลูกไม่น่าแพงมาก
" เขาว่าคนญี่ปุ่นเขาเชื่อ" เจ้เกลือทิพย์เถียง
"มีผัวเป็นญี่ปุ่นหรือ" ผมถามต่อ
สุดท้าย ผมโทรหาเพื่อน ร่วมรุ่นเป็นหมอวิสัญญีที่ รพจุฬา เพื่อนแนะนำว่ามาฝากที่จุฬาดีกว่า
สุดท้าย ได้ใช้บริการหมอเยื้อน โรงพยาบาลจุฬา
6 มกราคม 2538 เจ้าหมิวคลอดออกมาจากท้อง เจ้เกลือทิพย์ ล้างคราบความเค็มออกมาเรียบร้อย
"ลาออกจากแมนดาริน เราไม่มีคนเลี้ยงลูก "
เขาอึ้งเหมือนกัน เพราะเงินมันหายไปแน่ๆ หมื่นกว่าบาทไม่รวมเงินทิป ด้วย
ถามว่าจำเป็นไหม ที่ให้แม่เลี้ยงลูกอยู่บ้าน หมอคิดไงผมไม่รู้แต่นี่คือความคิดของผม
ไม่มีใครในโลกนี้เลี้ยงลูกได้ดีเท่าแม่ รองมาคือพ่อ นมแม่ ยังเรื่องเล็กกว่าการที่เขาได้มีแม่อุ้ม นอนดู หน้าแม่ตอนให้นม แม่ลูกส่งสายตาประสานกัน ได้ซาบซึ้งถึง ความรัก ของแม่ ผมเป็นเหมือนลูกที่ไม่มีพ่อแม่ ผมไม่เคยได้กินนมแม่ ผมไม่เคยได้รับความรักจากแม่ ผมไม่รู้จักสิ่งเหล่านี้ ผมแยก ออกบุญคุณของพ่อแม่กับบุญคุณของคนที่เลี้ยงดู
การที่ลูกอยู่กับเรา เงินรายได้อาจจะหายไป บ้าง ผมอยากให้พ่อแม่หลายคนที่ต้องออกจากงาน ไม่เฉพาะแม่ นะครับพ่อก็เอานะ เพราะเพื่อนผมบางคน ได้ภรรยาเป็นหมอรายได้เดือนหนึ่งเป็นแสน ตัวเพื่อน เองกลับรายได้เป็นทหารเงินเดือน หลักหมื่น เองก็ โดนภรรยาให้ลาออกมาเลี้ยงลูกก็มี
"ฉันเสียสละขนาดไหนรายได้เดือนหนึ่งเป็นหมื่น ๆ เพื่อเลี้ยงลูกแก" เกลือทิพย์พูดในบ้าน
"โธ่ แล้วถ้าเอาลูกไปจ้าง เขาเลี้ยง เขาเอายานอนหลับให้ลูกเรากิน เขาตีลูกเรา ทั้งที่มันยังไม่รู้เรื่องจะเอาไหมล่ะ" ผมเถียง
พ่อแม่จะรวยจะจน อย่างไร ลูกไม่ว่าจะกี่คน เลี้ยงเองดีกว่า ถ้าไม่ไหวเพราะสภาพเศรษฐกิจหรือจำเป็นจริงๆ ปู่ย่าตายายเลี้ยงก็ยังดีครับ
| จากคุณ |
:
ทาสเทวี 
|
| เขียนเมื่อ |
:
12 พ.ย. 53 11:45:05
|
|
|
| 
