ความคิดเห็นที่ 1 กลัวยังไงก็ต้องผ่านไปให้ได้นะจ๊ะ นึกถึงคนที่เขาอยากมีแล้วเขาไม่มีนะ เราโชคดีมากมายแค่ไหน ที่สามารถตั้งครรภ์ได้เหลืออีกนิดเดียวจะถึงเส้นชัยแล้ว จากคุณ : แม่ลูกสี่ เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 53 11:52:25

ความคิดเห็นที่ 2 เข้ามาให้กำลังใจค่ะ เราเองก็ทรมาน เป็นทั้งริดสีดวง เจ็บมาก ๆ จนเดินไม่ได้ เป็นตะคริว ยิ่งตอนนี้เป็นบ่อยเหลือเกิน เวลาเป็นตะคริวนอนร้องคร่ำครวญ แล้วตอนกลางคืนก็นอนไม่หลับ ทั้งอึดอัด วิตกกังวลเวลาลูกดิ้นน้อย หลายอย่างเลย แต่พอคิดถึงลูก คิดถึงตอนที่เค้าออกมาแล้วทำให้เรายิ้มได้ ทำให้เรามีความสุข จขกท.อดทนนะคะ อย่างน้อยก็มีเราอีกคนนึงที่ทรมานเหมือนกัน จากคุณ : ใบข้าว เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 53 11:54:36 A:117.121.218.2 X: TicketID:268850

ความคิดเห็นที่ 3 ใจเย็นๆนะค่ะ เป็นอารมณ์ช่วงท้องที่กำลังแปรปรวน เปิ้ลก็แพ้ท้อง 3 ท้องเลยค่ะ ทานอะไรไม่ได้ 3 เดือน มีแม่ๆในชานเรือนหลายท่านที่เจอหนักหว่า จขกท.อีกนะค่ะ บางคนแพ้ท้องจนคลอดก็มี บางคนไม่สามารถท้องเองได้ ก็เสาะแสวงหา เสียเงินเป็นล้านๆเพื่ออยากให้มีความรู้สึกแบบเดียวกับ จขกท.ที่เป็นในตอนนี้ก็มี เป็นกำลังใจให้ จขกท. นะค่ะ พอได้เห็นหน้าลูกแล้วจะได้รับความรู้สึกยิ่งใหญ่ของความเป็นแม่ที่ผู้หญิงเกือบทุกคนอยากรู้ว่ามันเป็นยังไง สู้ๆคะ จากคุณ : ocple13 เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 53 11:55:37

ความคิดเห็นที่ 4 เป็นเหมือนเพื่อนเราเลยค่ะ พอลูกคลอดเกลียดลูกมากไม่จับลูกเลยไม่ให้นมลูก ปู่ย่าตายายต้องช่วยกันเลี้ยง กว่าจะหายเกลียดลูกก็ปาเข้าไป 2 ขวบแล้ว แนะนำให้รีบไปพบจิตแพทย์ค่ะ จากคุณ : ปุ้กกี้ (prettypukky) เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 53 11:57:17

ความคิดเห็นที่ 5 นี่คือความลำบากของคนเป็นแม่ค่ะ แม่ของเราอาจจะเจอหนักหนากว่าเราก็ได้ เพียงแค่อยากให้เราเกิดมา สู้ ๆ ค่ะ อย่าเครียดนะคะ เพราะจะมีผลกับตัวเล็กในพุงด้วย จากคุณ : บุญผ่อง เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 53 11:59:06

ความคิดเห็นที่ 6 เราเข้าใจค่ะ เพราะเราก็เป็นคนนึงที่อยากมีลูกมาก แล้วพอท้องปุ๊บ ก็แพ้ปั๊บ แต่ไม่ได้อาเจียนบ่อยขนาด จขกท. วันนึงอาเจียน 4-5 ครั้ง แต่เหม็นทุกอย่างเหมือนกัน เช่น สบู่ แชมพู แป้ง ครีม ท้องอืดตลอด ฯลฯ มันรู้สึกไม่สบายตัวและทรมานมากๆ และไม่มีใครช่วยเราได้แม้แต่หมอ ต้องรอหายเอง พอหายแพ้ท้อง พอท้องโตก็จะเหนื่อยง่าย ตอนคลอดก็เจ็บตัวเยอะ (แต่ไม่อยากเล่าเดี๋ยว จขกท.จะเครียด) แต่ว่าไม่ว่าจะยังไง ลูกก็เป็นอะไรที่คุ้มค่าค่ะ คุ้มค่ามากๆ รับรองว่าพอเราเห็นหน้าเค้านะ โห รักสุดๆๆๆๆๆๆ  มีความสุขสุดๆๆๆๆ หอมลูกได้ทั้งวันไม่มีเบื่อ ยังไงก็อดทนนะคะ คนอื่นผ่านมาได้ จขกท.ก็ต้องผ่านได้ด้วยดี ขอให้แข็งแรงทั้งแม่และลูก คลอดง่าย เลี้ยงง่ายนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : Little pig girl เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 53 11:59:57

ความคิดเห็นที่ 7 คิดถึงหัวอกคุณแม่มาก ๆ ซิคะ ท่านต้องอดทนเพื่อให้เราเกิดมาได้เลย  แม่ทำได้ เราต้องทำได้ซิจ่ะ ตอนแม่เราท้องแม่เล่าว่า คุณแม่นอนเสื่อ ไม่ได้มีที่นอนนิ่ม ๆ เหมือนสมัยนี้ คุณแม่ต้องสาวน้ำบ่อขึ้นมาใส่ตุ่ม ไม่มีเครื่องปั๊มน้ำเหมือนสมัยนี้ คุณแม่ต้องตื่นเช้า จุดฟืน หุงข้าว ไม่มีหม้อหุงข้าวไฟฟ้าเหมือนสมัยนี้ คุณแม่ต้องเบ่งคลอดกับหมอตำแย เป็นตายเท่ากัน ไม่ได้ปลอดภัยสูงเหมือนสมัยนี้ ถ้ายิ่งเป็นสมัยคุณยายคลอดลูก คิดแล้วคงลำบากยิ่งกว่านี้อีกนะ เพราะต้องทำนาด้วย จากคุณ : คนดีคนหนึ่ง เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 53 12:00:24

ความคิดเห็นที่ 8 อยากทรมานมั่งจัง  สักครั้งของชีวิตจะมีโอกาสไหมเนี่ย  เฮ้อ จากคุณ : น้าน้องปาง ป้าน้องปันปัน เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 53 12:01:22

ความคิดเห็นที่ 9 เราเคยคิดไว้ว่าเจ็บปวดอะไรก็จะทนให้ได้ เพราะเราอยากมีลูกมากๆเลยคะ แต่ท้องได้แค่ 8 สัปดาห์ ก็แท้งไปเสียแล้ว อดทนไว้นะคะ เป็นกำลังใจให้คะ จากคุณ : รักหวางหลุง เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 53 12:05:50

ความคิดเห็นที่ 10 ให้กำลังใจค่ะ แม่ๆทุกคนน่าจะเป็นเหมือนๆกัน ของเราก็ตอนแพ้ท้องช่วง 3 เดือน ก็ปวดหน่วงมาก เวียนหัวตลอด พอ4-5 เดือน มีผื่นคันขึ้นทั้งตัวอย่างไม่ทราบสาเหตุ  ทรมานมาก นอนไม่ได้นั่งร้องไห้เลย พอ6-7 เดือน แน่นท้องอย่างแรง เจ็บซี่โครง ปวดหลังมาก นอนไม่ได้อีกแล้ว โรคกระเพาะกำเริบแบบรุนแรง  เฮ้อ >< ชีวิต 8 เดือนแล้ว ลูกดิ้นกระจาย เจ็บไปหมดเลย  เส้นก็พลิก เดินเป็นเป็ด ทำอะไรก็ไม่คล่องเหมือนเดิม  เหนื่อยง่ายมากๆ เหงื่อก็ออก  ท้องแข็งด้วย เราเคยคิดแบบคุณเลยอ่ะค่ะ ไมเราทรมานจัง มีเราคนเดียวหรือป่าวเนี่ย บางทีร้องไห้เลย จากคุณ : MyBaby_Mom เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 53 12:10:43

ความคิดเห็นที่ 11 ข้อแนะนำอย่างแรกเลย "positive thinking" อ่านจากที่คูณ Gigzilla ระบายมา ดูเหมือนว่าจะท้อแท้ไปซะหมด เวลาเราท้องเรานึกถึงแม่ของเรามากที่สุด ที่ท่านสู้อดทนอุ้มท้องเราและเลี้ยงเรามา จนโตได้ถึงทุกวันนี้ ตอนนี้เราได้ทำหน้าที่นั้นบ้างแล้วคงต้องพยายามทำให้ดุที่สุด เมื่อก่อนเราก็เป็นคนทำอะไรไวมาก เพราะเราทำงานพวกอีเว้นท์ ต้องแอคทีฟอยู่เสมอ หลังจากที่ท้องก็ต้องพยายามเปลี่ยนพฤติกรรมของตัวเอง เพื่อลูกของเราที่จะเกิดมา หากคุณมัวมานั่งท้อ รำพันว่าไม่อยากมีชิวิตอยู่ หรือ คงไม่รอดไปถึง9เดือน ลูกในท้อคุณรู้คงรู้สึกเสียใจและคงไม่อยากทำให้คุณเป็นแบบนี้หรอกคะ คิดเสียว่าคุณโชคดีกว่าคนอีกหลายๆคน ที่อยากมีลูกแต่ไม่มีได้สัมผัสการเป็นแม่คน ลูกเกิดมาก็ต้องเลี้ยงดู คราวนี้จะยุ่งยากกว่าตอนตั้งท้องอีก .............แต่สิ่งดีที่ได้จากการเป็นแม่คน คือ ความรักอันไม่หวังสิ่งใดๆ จากลูก รอยยิ้มที่บริสุทธิ์ (เมื่อก่อนที่เรายังไม่ท้อง เราเฉยๆกับคำพูดพวกนี้มาก แต่เมื่อมาเป็นแม่แล้ว เราจึงรู้ว่า มันเป็นความจริง)  แค่ขอให้เค้ามีความสุข แข็งแรง เท่านั้นแม่ก็พอใจแล้ว ลองกลับไปอ่านบรรทัดแรกที่คุณเขียนตั้งกระทู้มา "เราเป็นคนหนึ่งที่แต่งงานแล้วก็อยากมีลูก แต่ไม่เคยรับรู้มาก่อนว่ากว่าจะได้ลูกมาคนหนึ่งนั้นต้องเผชิญกับความทรมานอะไรบ้าง" แม่ทุกคนในนี้ ผ่านอารมณ์อย่างนี้มาหมดทุกคนคะ  เราเชื่อว่าคุณน่าจะผ่านตรงนี้มาได้  ตอนนี้เรากำลังมีคนที่2 แล้ว คนแรกเค้าเลี้ยงยาก แต่น่ารัก ยิ่งเวลาพูดจาซื่อๆตามประสาเด็ก เราและสามียิ่งรักเค้ามากขึ้น ....คนอื่นทำได้ เราก็น่าจะทำได้คะ......ไม่มีใครเสียชีวิตเพราะทนกับอุ้มท้องไม่ไหวหรอก....จริงไหมคะ^__^ จากคุณ : sexydevil เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 53 12:15:51

ความคิดเห็นที่ 12 อดทนไว้ค่ะ ถ้าเป็นมาก แนะนำให้ไปตรวจค่ะ ส่วนเรื่องอนาคตไม่ต้องกังวลค่ะ คิดถึงปัจจุบันก่อน ถ้าจิตตกมาก คิดถึงลูกที่จะเกิดมาค่ะ หาซื้อรูปเด็กน่ารัก ๆ ไว้ดูในห้องนอน ในห้องน้ำ ห้องทำงาน ช่วยได้ค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ ไม่ใช่คุณคนเดียวที่มีปัญหาตอนท้อง เราเองตอนท้องลูกคนที่สองเป็นเบาหวาน คุณหมอห้ามทานนั่นนี่มากมาย จนน้ำหนักลด ต้องไปเช็คน้ำตาลทุกเดือน ต้องตรวจอัลตร้าซาวน์ทุกเดือน เราแพ้น้ำยาอัลตร้าซาวน์ ที่คล้าย ๆ วุ้นโดนเป็นต้องเป้นผื่นคัน ทรมานมาก ต้องฉีดยาอินซูลินเข้าที่หน้าขาทุกเช้า (ย้ำทุกเช้าค่ะ) จนขาเป็นรอยเขียวช้ำ แล้วต้องฉีดเองน๊ะค๊ะ ตอนเช้าขึ้นมาต้องนั่งทำใจสัก 10 นาที มือถือเข็มรอแทงขาตัวเอง เจ็บแต่ก็นึกถึงแต่ลูกค่ะ ต้องผ่าคลอดด้วยเพราะไม่สามารถคลอดเองได้ เด็กเบาหวานจะตายในท้องค่ะ ต้องนับอายุครรภ์เพื่อผ่าคลอด ทรมานมาก น้ำหนักลดด้วย แต่พอผ่าแล้ว หมอให้ดูหน้าลูก มีความสุขมาก ลืมความเจ็บปวดทรมานทั้งหมดค่ะ สู้ ๆ ค่ะ เพื่อลูก เป็นกำลังใจให้ค่ะ เหงา ๆ ก็เข้ามาคุยในพันทิพน๊ะค๊ะ จะมาคุยด้วยค่ะ จากคุณ : ppal2 เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 53 12:16:45

ความคิดเห็นที่ 13 ขอบคุณทุกคนที่เป็นกำลังใจให้นะคะ เราไม่ได้เกลียดลูกค่ะ รักลูกมากๆ แต่เกลียดความรู้สึกทรมานจากการตั้งท้องมากค่ะ อยากมีความสุขกับการมีลูกแต่อึดอัด ลำบากตัว เครียด ไปซะทุกอย่าง เข้าใจว่าฮอร์โมนของเราสูงมากด้วยค่ะ เพราะตอนท้องเรามีความรู้สึกว่านี่ไม่ใช่ตัวเราอ้ะค่ะ จากคุณ : Gigzilla เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 53 12:17:38

ความคิดเห็นที่ 14 โอ๋ๆๆๆ  อย่าเศร้าไปเลยนะคะคุณแม่ ลองนึกถึงคนสมัยก่อนซิคะ มีลูกทีนึง เป็นสิบๆคน (เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเค้าทนกันได้ยังไง) เค้าต้องใช้ความอดทนสูงกว่าเราอีก อันนี้อาจเป็นบททดสอบ ให้คุณแม่ ว่าเราจะสามารถเป็นแม่ที่อดทนเลี้ยงลูกในอนาคตได้รึป่าว รับรองว่าพอคลอดมาจะเจออะไรที่หนักหนาสาหัสกว่านี้แน่นอนค่ะ สู้ๆนะคะ กำลังใจจากชานเรือนเยอะแยะไปหมดเลยค่า จากคุณ : Nan_yaris264 เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 53 12:24:34

ความคิดเห็นที่ 15 มันยังมีอะไรให้เจ็บปวดอีกเยอะเลยนะคะ แต่ที่สำคัญจำวันคลอดให้ขึ้นใจ ตอนเห็นหน้าเขาครั้งแรกความทรมานทั้งหมดหายไปเลยจริงๆนะสำหรับเรา จากคุณ : คนสวน ณ แอนฟิล์ด เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 53 12:27:44

ความคิดเห็นที่ 16 อย่าคิดมากนะคะ ที่คิดมากอาจมาจากฮอร์โมนที่เปลี่ยนแปลงช่วงตั้งครรภ์คะ เราเองตอนท้องลูกคนแรก ทรมานมากกกกก แพ้ท้องหนักเหมือน จขกท เลยคะ คิดในใจตลอดเวลาเลยว่า ไม่เอาแล้วววว แต่พอหายแพ้ท้อง ก็กลับมาใช้ชีวิตได้ปกติ มีความสุขทุกครั้งที่ลูกดิ้น ได้ร้องเพลงให้ลูกในท้องฟัง ได้ยินเสียงหัวใจเค้าเต้นเวลาไปพบคุณหมอ มีความสุขมาก ๆ คะ ยิ่งตอนผ่าท้องคลอด (เป็นการผ่าตัดครั้งแรกในชีวิตของเรา และเรากลัวการผ่าตัดมาก) กลัวจนตัวสั่น จำได้ว่าแม่มาจับมือไว้แล้วบอก ไม่เป็นไรนะลูก น้ำตาเราไหลเลยคะ คิดว่าทำไมมันน่ากลัวอย่างนี้ กว่าเราจะหยุดสั่นก็ตอนหมอและพยาบาลมายืนล้อมเราในห้องผ่าตัด คุณหมอก็มาให้กำลังใจ บอกว่าไม่ต้องกลัว สบายมาก คุยกะคุณหมอไปเรื่อย ๆ ตอนผ่าก็ตื่นเต้นคะ แต่ผ่านไปไม่ถึึง 10 นาที ก็ได้ยินเสียงอุแว้ของลูกแล้ว คราวนี้ น้ำตาแตกอย่างแรงเลยคะ ดีใจมากๆๆๆ ไม่เคยดีใจเท่านี้มากก่อนในชีวิตเลย ลืมกลัว ลืมเจ็บ ได้เห็นหน้าลูก มันปลื้มอย่างบอกไม่ถูกคะ จากประสบการณ์ตอนนั้น เราไม่กลัวการท้องอีกเลยคะ สงสัยจะไม่เข็ด ตอนนี้ท้อง 2 ได้ 14 วีคแล้วคะ อิอิ เป็นกำลังใจให้นะคะ ลูกเป็นของขวัญที่วิเศษที่สุดในชีวิตของผู้หญิงคนนึงจริง ๆ คะ สู้ ๆ ค่า ^__^ จากคุณ : lovelypiano เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 53 12:31:27

ความคิดเห็นที่ 17 ใจเย็นๆ ทำใจสบายๆ คะ อย่าไปคิดถึงวันข้างหน้านะคะ เอาวันน้ให้ผ่านไปได้ก่อน พอเราเห็นหน้าลูกนะคะ ความเจ็บที่ผ่านมาก็ไม่มีแล้ว ความสุขทั้งนั้นที่เหลืออยู่คะ อย่าไปคิดคะ ว่าเราจะผ่านมันไปไม่ได้ เราทำได้อยู่แล้วคะ เพียงแต่ต้องอดทนหน่อยเท่านั้นเอง จากคุณ : khaiped เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 53 12:34:37

ความคิดเห็นที่ 18 เราก็ผ่านมาแล้วเหมือนกันคะ ช่วงท้องเดือนที่ 3-5 เป็นตุ่มแพ้ฮอร์โมนทั่วร่างกายเลยคะ คันมากๆถึงมากที่สุด  เกาจนเลือด  จนตัวลาย  เป็นนาน 3 เดือน นอนร้องไห้ไปไหนไม่ได้เลย  เหงื่อออกยิ่งคันยิ่งแสบ  ยิ่งเกายิ่งมัน  นอนก็ไม่ได้เพราะคัน   ยาทาก็ทาไม่ได้ กลัวกระทบถึงลูกในท้อง ต้องผ่านไปให้ได้นะคะ ลูกเค้ารอเราอยุ่คะ จากคุณ : Fairybox เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 53 12:58:18

ความคิดเห็นที่ 19 ใจเย็นๆคะ ผ่านกันมาเหมือนๆกันคะ พอคลอดแล้ว ก็เหมือนละครเรื่องเก่าจบไป เรื่องใหม่มาแทน ท้องว่ายากแล้ว เลี้ยงเด็กเล็กยิ่งยากกว่าคะ จากคุณ : Mrs. J (Freedom and Justice) เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 53 12:58:35

ความคิดเห็นที่ 20 คุณแม่ค่ะ ใจเย็นๆ นะค่ะเราก็เป็นคนหนึ่งที่ ปกติเป็น working woman แอคทีฟทิ่งกิ้ง โลดโผนไปนุ่นนี่นั่น พอมีกำหนดแต่งงานปุ๊บจองแพคเกจดำน้ำอาดังราวี 5วัน4คืน กะกินเที่ยวเชี่ยวแหลกลาน ใกล้ถึงวันแต่ง 2วันเทส ท้อง -_-" หยุดทุกการกระทำที่คิดไว้ 2เดือนแรกแพ้ท้องอย่างหนัก ทรมานสุด ๆ (คิด!! ฉันจะรอดมั๊ยๆ ทำไมต้องท้องตอนนี้ ทำไมๆๆๆ ) เดือนที่ 3-4ยังแพ้ท้องอยู่ปวดหลังเป็นตะคริว แต่ก็ยังทนได้ลูบท้องคุยกะลูก ถ้าลูกออกมาเจอกันยิ้มให้ม่ะม๊าด้วยนะ (แพ้ท้องต่อ) อย่างเข้าเดือนที่ 5 ลูกดิ้นครั้งแรก ความรู้สึกทรมานต่าง ๆ นา ๆ หายเป็นปลิดทิ้ง ตอนนั้นความรู้สึกอยากเจอ อยากคุย อยากเลี้ยงลูกประเดประดังเข้ามา หาเพลงเด็กมาฟัง หาหนังสือนิทานมาอ่าน ลูบท้องเล่นกะลูกประจำ จนถึงวีค 40 ก็ยังแพ้ท้องอยู่ แล้วพอถึงวันที่เห็นหน้าลูกวันแรกคุณแม่จะมีความสุขกว่าวันใด ๆ ในโลกค่ะ จากคุณ : Zombie&ThePooh เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 53 13:32:40

ความคิดเห็นที่ 21 เป็นกำลังใจค่ะ จากคุณ : สาวน้อยร้อยล้าน เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 53 13:39:22

ความคิดเห็นที่ 22 ใจเย็น ๆ ค่ะ อย่าเครียดนะค้าเพราะมันจะส่งผลไปถึงลูกในท้องได้ค่ะ เดี๋ยวก็ผ่านไปได้แล้วค่ะ สู้ สู้นะค้า จากคุณ : orangestar_y เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 53 13:43:29

ความคิดเห็นที่ 23 เรายิ่งกว่านี้คะ  ท้องใหญ่ม๊ากกกกมาก นั่งทีไรลุกไม่ได้ ปวดไปหมด แต่ผลที่ได้ก็คุ้มค่า ใช่ม้า.....อิอิ จากคุณ : แก้วขวัญกะพู่กัน เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 53 14:07:57

ความคิดเห็นที่ 24 #18 ... เป็นเหมือนกันเลยค่ะ คันจนนอนไม่หลับ ลูกขึ้นมานั่งเกาไปร้องไห้ไป แต่เราเป็นตอนท้องแก่ 1 สัปดาห์ก่อนคลอด ยังคิดว่าถ้าเกินกว่านี้จะเป็นยังไง จะทนได้ไหม ตอนนี้มีความสุขมากที่ได้เห็นหน้าลูก ได้กอด ได้หอม ได้อุ้มเค้าแล้วรู้สึกว่าถ้าจะทรมานกว่านี้ก็ยอมได้ค่ะ คุณ จขกท. ต้องอดทนนะคะ ช่วงตั้งครรภ์ฮอร์โมนอาจแปรปรวน ทำให้อารมณ์ไม่คงที่ อย่าเครียดมากเพราะจะมีผลต่อลูกน้อยได้ พอคลอดน้องแล้วได้เห็นหน้าลูกคุณจะหายจากการเจ็บปวดทุกอย่างเลยค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : แม่น้องหมิ่นมิ้น เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 53 14:24:13

ความคิดเห็นที่ 25 #18 ... เป็นเหมือนกันเลยค่ะ คันจนนอนไม่หลับ ลูกขึ้นมานั่งเกาไปร้องไห้ไป แต่เราเป็นตอนท้องแก่ 1 สัปดาห์ก่อนคลอด ยังคิดว่าถ้าเกินกว่านี้จะเป็นยังไง จะทนได้ไหม ตอนนี้มีความสุขมากที่ได้เห็นหน้าลูก ได้กอด ได้หอม ได้อุ้มเค้าแล้วรู้สึกว่าถ้าจะทรมานกว่านี้ก็ยอมได้ค่ะ คุณ จขกท. ต้องอดทนนะคะ ช่วงตั้งครรภ์ฮอร์โมนอาจแปรปรวน ทำให้อารมณ์ไม่คงที่ อย่าเครียดมากเพราะจะมีผลต่อลูกน้อยได้ พอคลอดน้องแล้วได้เห็นหน้าลูกคุณจะหายจากการเจ็บปวดทุกอย่างเลยค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : แม่น้องหมิ่นมิ้น เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 53 14:24:56

ความคิดเห็นที่ 26 อย่าเครียดไปเลยค่ะ เวลาท้องนี่คือเวลาทองของเราเลยล่ะค่ะ เพราะคุณแฟนเอาใจตลอด ทำให้ทุ๊กกกกกกกกกกกอย่าง อิ อิ เราก็แพ้ท้องมาก เหม็นไปหมด ทานอะไรไม่ได้เลย กินแล้วก็อ้วกจนหมดไส้ เหนื่อย โทรมมาก แถมตอนนั้นอยู่ญี่ปุ่นแพ้ท้องจนหมดแรงแค่ไหนก็ไม่ได้ไปนอนให้น้ำเกลือเหมือนเมืองไทย ห้องที่อยู่ก็อยู่ตั้งชั้น 4 แถมอยู่คนเดียวทั้งวันจนกว่าแฟนจะกลับมาจากที่ทำงาน เดินไปห้องครัวหาอะไรกินเองไม่ได้แม้แต่น้ำ เพราะเหม็นกลิ่นครัว ออกไปซื้อของก็ไม่ไหวเหม็นจนน่าอ้วกไปหมด อากาศก็หนาวมาก ปวดหลังปวดก้นกบตั้งแต่ท้องได้ 6อาทิตย์ ปวดขนาดที่ว่าขยับเป็นปวดอยู่นิ่งๆก็ปวด ไปหาหมอเรื่องปวดหลังหมอญี่ปุ่นมันก็บอกให้ทนเพราะเป็นปกติของคนท้อง ไม่ให้ยามาบรรเทา นอนไม่หลับเพราะปวดหลัง คลื่นไส้ หิวแต่ก็กินไม่ได้ กินแล้วก็อ้วก ร้องไห้อยากกลับไทยทุกวันเลยตอนนั้น จนแฟนสงสารแต่ก็ช่วยไรไม่ได้เพราะงานยังไม่หมดสัญญา และยังมีอื่นๆอีกมากมายที่ยังบรรยายไม่หมด (ขี้เกียจเขียนแล้ว จำได้แต่ไม่ได้อยากจะจำเหตุการณ์พวกนั้นอ่ะ) แต่เชื่อไหมในความทุกข์เหล่านั้น เรามีความสุขมากทุกครั้งที่แฟนพาเราออกจากบ้านไปเดินดูของเด็ก ไปดูเตียงให้ลูก ไปซื้อรถเข็น ไปซื้อเสื้อผ้า ขวดนม กะละมังอาบน้ำ และของอื่นๆให้ลูก ถึงแม้เราจะแพ้ท้องแทบตาย แต่เราก็อยากออกจากบ้านเพื่อไปซื้อของให้ลูกทุกครั้งที่ไปไหว และตอนนั้นการซื้อของให้ลูก คือความสุขอย่างเดียวของเราที่ทำให้เราสามารถอดทนอยู่ญี่ปุ่นได้จนถึงเวลาที่ต้องกลับไทยค่ะ ที่เล่ามาคร่าวๆนั่นก็เป็นประสบการณ์ตอนท้องของเราเล็กๆน้อยๆ ไม่มีใครหรอกค่ะ ที่ท้องสบายๆไม่มีปัญหาอะไร เราอยากได้เค้ามา ถึงแม้ว่าจะเหน็ดเหนื่อยแค่ไหนเราก็ไม่ท้อค่ะ เราคิดว่าการท้องอ่ะเหมือนฝึกความอดทนก่อนเจอของจริง.....   ของจริงก็คือเมื่อลูกคลอดออกมาแล้วต้องเลี้ยงดูเค้าเนี่ยแหละค่ะ เราว่าของจริงเหนื่อยจริงๆ ตอนท้องนี่จิ๊บๆ ขำๆไปเลย ถ้าอยากได้เค้า ต้องรักเค้าให้มากๆ อดทนเพื่อเค้ามากๆ ถ้ามาเครียดมาร้องไห้แบบนี้ มันก็ไม่เป็นผลดีกับลูกใช่ไหมคะ? สิ่งที่เราได้จากการมีลูกคือ เรารู้แล้วว่าการเป็นพ่อเป็นแม่คนนี่ต้องเสียสละมากแค่ไหน ต้องเหน็ดเหนื่อยเพื่อตัวน้อยๆอีกคนนึงขนาดไหน มันทำให้เรารักพ่อแม่มากขึ้น และแน่นอนว่ามันทำให้เรารู้ว่า ความรักลูกนั้นมันมีมากมายล้นอกแค่ไหนค่ะ เข้าใจหัวอกของคนเป็นพ่อเป็นแม่เลยล่ะค่ะ ช่วงนี้ถ้าคุณ จขกท เครียด ก็ให้คิดถึงลูกมากๆ คิดถึงว่าคุณจะรักลูกมากแค่ไหนเมื่อเค้าออกมาดูโลก แล้วก็หาอะไรทำ(ที่พอจะทำไหว)ที่คุณทำแล้วมีความสุขนะคะ แก้เครียดน่ะค่ะ แนะนำเล็กๆน้อยๆ ตอนเราท้องเวลาส่วนใหญ่เราอยู่คนเดียว เพราะแฟนไปทำงาน นอกจากนอนพักผ่อนแล้วเราก็นั่งแชทกับเพื่อนๆในพันทิบนี่แหละค่ะ คุยกันเรื่องเจ้าตัวน้อยในท้อง พอคิดถึงลูกก็มีความสุขแล้วค่ะ พอวันไหนคุณแฟนว่างแล้วเราพอจะมีแรง เราก็ให้เค้าพาเราออกไปซื้อของเด็กค่ะ ไปเดินดูของให้ลูก ว้าาาา คิดถึงลูกอีกแล้ว.... มีความสุขค่ะ มีมุขตลกตอนท้องด้วยแหละเราอ่ะ ตอนท้องเราเคยถามแฟนเราว่า เรา : ถ้าลูกคลอดออกมาแล้ว เธอจะรักเราหรือรักลูกมากกว่ากัน แฟน : รักลูกมากกว่าสิ ลูกต้องเป็นที่หนึ่งอยู่แล้ว... เรา : ไม่เอาอ่ะ รักเท่ากันไม่ได้เหรอ? เป็นที่หนึ่งเหมือนกันอ่ะ แฟน : ไม่ได้หรอก ลูกต้องมาที่หนึ่งสิ... หลังจากนั้นเราก็ร้องไห้ งอนแฟน... กลัวเค้าไม่รักเราไปหลายวัน.... แต่พอถึงวันนี้... บอกตามตรง... เรารักลูกมากกว่ารักแฟนเราซะอีกค่ะ อิ อิ ^w^~ สู้ๆนะคะ เดี๋ยวมันก็ผ่านไป และคุณ จขกท ก็ต้องผ่านมันไปได้เช่นกันค่ะ เขียนซะยาวยืด...จะมีคนมาอ่านรึเป่าว้าาาา อิ อิ เอาเหม่งน้อยมาให้ชมด้วย อิ อิ จากคุณ : jjmicro เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 53 14:50:57

ความคิดเห็นที่ 27 เป็นกำลังใจให้ครับ เพราะแฟนผมเค้าก็กลัวและกังวลแบบนี้เหมือนกัน  ดังนั้นผมในฐานะสามีการดูแลเอาใจใส่, การให้กำลังใจและความเข้าใจภรรยา จึงเป็นสิ่งที่ผมทำได้เพียงอย่างเดียวที่จะช่วยให้เค้ารู้สึกดีขึ้นครับ จากคุณ : แฟน (นู๋แอนนี่) เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 53 14:59:28

ความคิดเห็นที่ 28 เป็นกำลังใจให้ค่ะ  ต้องตั้งรับและทำใจค่ะ ระยะทางอีกยาวไกล อันนี้เพิ่งเริ่มต้น 555   สำหรับเรา ไม่รู้สึกทรมานเลยค่ะ คิดว่ามันเป็นธรรมชาติ  ตอนท้องชอบค่ะมีความสุข ยังอยากท้องอีกคน (แต่คนข้างๆไม่ยินยอม)  เราไปทำงานได้ตั้งแต่เริ่มท้อง จนถึงวันสุดท้ายก่อนคลอด 1 วัน จากคุณ : fame@famous เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 53 15:04:31

ความคิดเห็นที่ 29 คุณแม่ใจเย็นๆค่ะ คิดซิคะ ว่าเดี๋ยวทุกอย่างก็จะผ่านไป มันเป็นผลมาจากฮอร์โมนเฉพาะช่วงท้องเท่านั้นเองค่ะ พอคุณแม่คลอดน้องออกมาแล้ว ทุกอย่างก็จะหายไป เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เวลาเรามีปัญหาเราก็จะคิดแบบนี้ค่ะ คนรอบข้างเค้าก็เข้าใจค่ะ เราไม่ได้ท้องทุกวันซะหน่อย แค่เก้าเดือนเอง ส่วนเรื่องคลอด เป็นเรื่องธรรมชาติค่ะ ทั้งคลอดเอง ผ่าคลอด มีคนเคยผ่านมาเยอะแยะ คิดว่าคนอื่นทำได้ เราก็ต้องทำได้ซิคะ มีอีกหลายๆเรื่องเลยที่เป็นเรื่องแย่ๆสำหรับคนท้อง จขกท.ก็ไม่ได้เจอไปซะทุกเรื่องนี่นา ต่างคน ต่างก็เจอกันไปในรูปแบบต่างๆกัน เราเชื่อว่าคุณต้องผ่านมันไปได้ค่ะ ยิ้มเข้าไว้ค่ะ สู้สู้ พอน้องคลอดออกมาแล้วล่ะก็ทีนี้ล่ะ ความทุกข์ที่ผ่านมา การรอคอย มันช่างคุ้มค่า ซะจริงๆว่ามั๊ยคะ อ้อ แล้วก็ แม่เครียด ลูกก็จะเครียดนะจ๊ะ เค้ารับรู้ได้จ้า ยิ้มๆๆจ้า สู้สู้ จากคุณ : kangjungku เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 53 15:26:42

ความคิดเห็นที่ 30 ตั้งแต่ตั้งท้องมาจนวันนี้ครบ 36wks พอดิบพอดี มีร้องไห้ 2ครั้งค่ะ ครั้งแรก...อยู่ๆก้อรู้สึกอึดอัดขึ้นมาซะเฉยๆ นอนพลิกตัวทีก้อลำบาก อยู่ๆน้ำตามันก้อไหลออกมาเองเลยค่ะ คิดว่า ทำไมชั้นต้องลำบากอย่างนี้ด้วย(ฟร่ะ!) พอได้ร้อง แล้วมันก้อหายไป ฮ่าๆ ครั้งที่สอง...กำลังเอนตัวลงนอน(อีกแระ) เอ๊ะ!ทำไมหายใจลำบากจัง เง้อออ อึดอีดอ่ะ หายใจไม่ค่อยจะออก ต้องผุดลุกผุดนั่งอยู่ตั้งนานสองนาน โดยมีอิพ่อมันนอนมองแบบว่า...แล้วตรูจะช่วยยังไงละเนี่ยยย ส่วนอิแม่มันน้ำตาก้อไหลออกมาซะเฉยๆ แบบว่าขัดใจ อยากจะนอนก้อนอนไม่ได้ อีกทีก้อตอนเป็นตะคริว แบบว่า โอ้วว แม่จ้าว น้ำตาไม่ไหล แต่เหมือนคนบ้า คือเอามือทึ้งหัวตัวเองเลย ประมาณว่าเจ็บปวดแสนสาหัส จนมันค่อยๆคลายไปเองน่ะแหล่ะ  ส่วนอาการอย่างอื่น ทนได้หมดค่ะ อะไรก้อไม่สำคัญเท่ากับคำว่า "ลูกของเรา" ค่ะ (ของชั้นกะเธอไง๊ อิอิ) จขกท.อดทนไว้นะคะ >>>สู้ สู้<<< จากคุณ : SalmoN (SNT_BS2010) เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 53 15:35:59

ความคิดเห็นที่ 31 ระบายมาได้เลยครับ แต่ผมว่าคุณยังโชคดี บางคนทรมานตั้งแต่เริ่ม ทำทุกอย่างเพื่อที่จะตั้งครรภ์ ซึ่งอาจยาวนานนับสิบปี ระหว่างทางไม่รู้ว่าต้องท้องแล้วแท้งกี่รอบ ช่วงตั้งครรภ์ บางคนไม่สามารถลุกขึ้นยืนเดินได้ปกติ ต้องนอนอยู่บนเตียง ตั้งแต่รู้ว่าตั้งครรภ์ 2เดือน- จนถึงคลอด เนื่องจากมดลูกไม่แข็งแรง และมีเลือดออกระหว่างตั้งครรภ์ บางคนมีภาวะเบาหวานต้องคุมอาหารและเจาะเลือด ทุกวันวันละ 7 ครั้ง ก่อนอาหาร หลังอาหาร และก่อนนอน ยาวนานนับเดือน เพื่อตรวจเช็คระดับน้ำตาล บางคนต้องเจ็บปวดจากโรคกระดูกหัวหน่าวปริจากการตั้งครรภ์ จนลุกยืนไม่ได้ และจำเป็นต้องผ่าคลอดเนื่องจากเจ็บปวดมาก และหลังคลอดต้องพบหมอกระดูกเป็นประจำ แล้วคุณจะรู้ว่าคุณโชคดีแค่ไหน จากคุณ : trex เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 53 15:44:34

ความคิดเห็นที่ 32 ฮ่วยๆๆๆๆๆ เราก็เคยนะตอนท้องได้ประมาณ 2 เดือน แบบเพลียมากๆอาหารไม่ย่อยกินอารายลงไปก็ตีกลับมาหมด กินน้ำเร็วก็ไม่ได้ โฮสุดๆเลยช่วงนั้นเป็นขนาดว่าไม่อยากไม่ลูกแล้วประมาณนั้นเลยแหล่ะโทรมสุดๆ พอ4-5เดือนเริ่มดีขึ้นแต่กินอารายเร็วๆไม่ได้ตีกลับขึ้นมาอีก พอใกล้คลอดพระเจ้าเป็นตะคิวครับบบบบบบบ แบบเป็นแล้วเจ็บน่องไปอีก3-4 วัน ฮ่วยยยยยยยยยย ลำบากโดยแท้แต่เดวก็ผ่านพ้นไป คุณแม่อย่ายอมแพ้ ทนไปเถอะเดวตัวเล็กออกมาเรื่องแพ้ท้องจิบๆเลยแหล่ะ สู้ๆ จากคุณ : คุณแม่ครับผม เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 53 15:59:55

ความคิดเห็นที่ 33 เข้ามาให้กำลังใจค่ะ สู้ๆนะคะ อย่าคิดมาก คนที่เขาอยากลำบาก อยากทรมาณ อยากแพ้ท้อง อยากมีลูก แต่ไม่สามารถมีได้ มีอีกมากมาย คุณยังถือว่าโชคดีกว่าคนอื่นอีกเยอะนะคะ (คิดในทางบวกเข้าไว้) จากคุณ : us.amii เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 53 16:09:05

ความคิดเห็นที่ 34 เรากลัวการผ่าคลอดมากค่ะ แต่ผ่าแล้ว ไม่เจ็บเท่าไร ถอนฟันเจ็บกว่าค่ะ แนะนำให้ถือศีลข้อหนึ่ง และทำบุญค่ะ จากคุณ : หวังดี เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 53 16:32:03 A:125.26.180.90 X: TicketID:139926

ความคิดเห็นที่ 35 แวะมาให้กำลังใจค่ะ จินตนาการถึงเจ้าตัวเล็กที่อยู่ในพุงไว้นะคะ เมื่อแรกเห็นหน้า ความเหนื่อยล้า จะหมดไปค่ะ จากคุณ : Always & Forever เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 53 16:32:27

ความคิดเห็นที่ 36 สะกดจิตตัวเองหน้ากระจกทุกวันค่ะ ฉันแข็งแรง ฉันไม่เจ็บ ฉันไม่ปวด ฉันมีความสุข ฉันจะผ่านทุกวันไปอย่างมีความสุข ฉันจะคลอดง่าย ฉันจะได้ลูกเป็ฯอภิชาตบุตร ไรงี้ ทุกครั้งที่เริ่มรู้สึกแย่ ให้พูดคำเหล่านี้ออกมาดัง ๆ เสริมแรงบวกในความคิด และชีวิตเยอะ ๆ เพ่งสมาธิให้จดจ่อกับสิ่งดี ๆ สู้ ๆ ค่ะ ยาก แต่ทำได้ จะดีมาก ๆ เลยนะคะ คุณทำได้ จากคุณ : Ryckie เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 53 16:36:41

ความคิดเห็นที่ 37 ของเราตอนเลี้ยงนี่สิของจริง ลูกเราไม่กินนมขวด กินแต่นมจากเต้า กินมาจนสองขวบแล้ว  ผ่านการหัวนมแตก ผ่านการโดนกัดจนเลือดโชก  และไม่ได้หลับได้นอนมา 2 ปีแล้ว (ลูกตื่นมาจุ๊บนมทุก 3 ชั่มโมงในตอนกลางคืนอยู่เลย) จากคุณ : นูนิ เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 53 16:55:16

ความคิดเห็นที่ 38 ถ้าถามว่า แล้วจะผ่านไปได้มั้ย แน่นอนค่ะว่าได้  มันเป็นความยากลำบาก ทรมานที่มีวันสิ้นสุด ความจริงคุณเองก็รู้  เพราะพอครบกำหนดคลอด เค้าก็จะออกมา  และคุณก็จะทรมานกับการเลี้ยงลูกมากกว่านี้( ล้อเล่น....) อย่าเครียดค่ะ ตอนเราท้อง เราแพ้ท้อง เราพยายามจดจำความรู้สึกเหล่านั้นไว้ พอท้องใหญ่ขึ้นก็ปวดขามาก นอนพลิกตะแคงตัวที ต้องให้สามีดันให้พลิกตัว เพราะขยับเองไม่ได้ มันปวด....  ยิ่งตอนรอคลอด  เจ็บท้องมาก เจ็บนานด้วย แต่เราทนค่ะ ไม่ฉีดยา ไม่เร่งคลอดอะไรทั้งนั้น เพราะคิดว่าทั้งหมดนี้ มันมีจุดสิ้นสุด พอปากมดลูกเปิดหมด มีแรงเบ่ง ความเจ็บปวดก็สิ้นสุด สำหรับเรา ความเจ็บปวดที่รู้ว่ามีจุดสิ้นสุดที่ใด ไม่น่ากลัวเลย เพราะเรารู้ว่าเราจะต้องทำใจไปถึงเมื่อไหร่ เป็นกำลังใจใ้ห้นะคะ จากคุณ : Anonym เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 53 17:13:42

ความคิดเห็นที่ 39 เมื่อคลอดแล้วลูกแข็งแรง น่ารัก คุณจะต้องขอบคุณความอดทนของตัวเองค่ะ เราก็เครียดตอนต้องนอนโรงพยาบาลตั้งแต่ 6 เดือนค่ะ นอนจนคลอดค่ะ ประมาณ 2 เดือน ตอนนอนก็เครียดมาก เพราะเบื่อมากๆ พอคลอดลูกแล้ว ลูกแข็งแรงปลอดภัย รูสึกขอบคุณความอดทนของตัวเองค่ะ ถ้าเราอดทนไม่พอ คลอดตอน 7 เดือนลูกอาจมีความพิการก็ได้ค่ะ เพราะปอดเด็กยังไม่พร้อม นึกถึงทีไรก็ภูมิใจในตัวเองทุกทีเลยค่ะ ว่าเราได้ทำหน้าที่แม่ที่ดีที่สุดครั้งหนึ่งค่ะ อ้อ!!ลืมบอกค่ะว่าท้องแฝด ตอนนี้น่ารักน่าชังเชียวค่า5555 จากคุณ : กุ้งกานต์ (กุ้งกานต์) เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 53 19:21:12

ความคิดเห็นที่ 40 ลืมรูปค่า จากคุณ : กุ้งกานต์ เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 53 19:21:54

ความคิดเห็นที่ 41 เข้าใจเลยค่ะ เราก็แพ้ท้องมากๆ แพ้ตั้งแต่เริ่มตั้งท้องได้สองอาทิตย์กว่า ๆ กินไม่ได้ แค่นึกก็อาเจียนพุ่ง กินอะไรก็อาเจียนออกมาหมด มิหนำซ้ำ ตอนท้องได้เก้าอาทิตย์ เราปวดหัวมากๆ อย่างไม่เคยปวดมาก่อนในชีวิตเนื่องจากกล้ามเนื้ออักเสบอย่างรุนแรง ปวดจนนอนไม่ได้ ขยับคอหรือเกร็งคอไม่ได้ พอจะเอนตัวลงนอนมันเจ็บจนน้ำตาไหลเอง ทนจนทนไม่ได้ เลยไปหาคุณหมอที่เราฝากครรภ์ แล้วแอทมิท วันที่แอทมิท เป็นวันที่เราทรมานที่สุด เพราะเรานอนไม่ได้ ขยับตัวไม่ได้เลย แค่จะกินข้าว พอเราอ้าปาก เราปวดหัวจนร้องออกมาแบบไม่รู้ตัว น้ำตาไหลพราก กินข้าวไม่ได้เลยค่ะ สามีเราเอาช้อนกาแฟมาหยอดน้ำข้าวต้มให้เรา เรายังอ้าปากแทบไม่ได้ หนำซั้ำ ด้วยความที่ท้อง หมอไม่สามารถรักษาด้วยยาอะไรได้ นอกจากยาแก้ปวดอย่างอ่อน กับรอให้มันหายเอง บวกกับกายภาพโดยอัลตร้าซาวน์  เข้าโรงบาลไปหนึ่งอาทิตย์ เจ็บปวดเหลือเกิน ตอนนั้นเรากับสามีโกรธลูกมากเลยค่ะ  ไม่อยากท้องอีกเลย หลังจากนั้นก็ดีขึ้นเรื่อยๆ เรื่องปวดหัว แต่ก็ยังแพ้ท้อง เวียนหัว มึนหัว อาเจียนอยู่ตลอด ตอนนั้นเราก็ร้องไห้ทุกวัน ถามสามีเราทุกวันว่าเราจะผ่านมันไปได้ไหม ร้องไห้จนหลับไปทุกวัน เป็นอยู่ประมาณสิบสองอาทิตย์ แทบจะนับเป็นวันด้วยซ้ำ จนเพิ่งดีขึ้นมาหน่อย เมื่อวานนี้เองค่ะ เริ่มทานได้แบบไม่อาเจียน แต่ก็ยังไม่มีแรงอยู่ เพราะตั้งแต่ท้อง เราไม่ได้ไปไหนเลย นอกจากบ้านและที่ทำงาน มันเพลียและเหนื่อยมากค่ะ ตอนนี้สุขภาพจิตเราเริ่มดีขึ้นเยอะเลย จากตอนแรกๆที่ทั้งเกลียดและโกรธลูก  พอวันอาทิตย์ที่ผ่านมา เราไปพบหมอตามนัดปกติ ได้ยินเสียงหัวใจแกเต้นดังกุบกับ กุบกับ น้ำตาเราไหลเลยค่ะ หันไปสบตากับสามี พอออกมาคุยกัน สามีเราบอกว่า พอได้ยินเสียงหัวใจลูกก็ตื้นต้น น้ำตาจะไหล แล้วเค้าก็รู้เลยว่าเราหายโกรธลูกแล้ว เรารู้สึกได้เลยว่า เราจะโกรธลูกไปทำไม แกกำลังพยายามเต็มที่เพื่อจะมีชีวิตรอดนะ เราก็ต้องเอาใจช่วยแกด้วย เป็นกำลังใจให้นะคะ เราแพ้ท้องมาสามเดือนเต็มๆ ดีขึ้น และหวังว่าจะดีขึ้นเรื่อยๆ  อดทนไปด้วยกันนะคะ จากคุณ : sastress เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 53 19:27:26

ความคิดเห็นที่ 42 เข้ามาให้กำลังใจค่ะ สู้ๆนะคะ เข้าใจอารมณ์คนท้องมากเลยค่ะ แล้วก็เข้าใจความรู้สึกการกลัวการคลอดด้วย ของเราแพ้ท้องจนอาทิตย์สุดท้ายก่อนคลอดเลยนะคะ กินอะไรก็อ้วกหมด บางอย่างก็กินไม่ได้ นั่งมองแล้วนั่งร้องไห้ก็มี งานบ้านก็ต้องทำเองทุกอย่าง ทั้งๆที่เหนื่อยจนแทบไม่มีแรงจะลุกไปไหน ปวดไปหมดทั้งตัวแถมยังโดนจับผ่าคลอดโดยไม่ได้ตั้งใจ+เตรียมใจอีกตะหาก แต่เวลาที่มีความสุขที่สุดตอนที่ท้อง คือตอนที่เรารู้สึกว่าเค้ายังมีชีวิตอยู่กับเราเนี่ยล่ะค่ะ เวลาที่เค้าดิ้นดุ๊กดิ๊กๆๆ อยู่ข้างใน มันทำให้ทุกอย่างหายไปหมดเลยนะคะ แล้วเวลาคลอดเนี่ย ไม่ได้ตั้งใจจะไปคลอดวันนั้น พอผ่าเสร็จเรานี่หลับยาวเลยค่ะ ตื่นมาร้องไห้อีก ปวดแผลแล้วก็อยากเจอหน้าลูกมาก(ผ่าคลอดแบบดมยาค่ะ) คุณแฟนก็เลยไปถ่ายรูปมาให้ดู พอเห็นหน้าลูกเท่านั้นแหละค่ะ หายเป็นปลิดทิ้งเลยค่ะ ปวดแผลแค่ไหน ลูกร้องไห้ก็มีแรงจะลุกมาดูลูกเลยค่ะ^^* สู้ๆนะคะ แล้วมันจะผ่านไปค่ะ จากคุณ : Angie_FEliona เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 53 19:33:04

ความคิดเห็นที่ 43 ตอนเราตั้งท้องก็มีเกาะชักโครกคุยอยู่จนคลอดเลยค่ะ กินอะไรผิดแปลกหน่อย เอาแล้ว แต่เราเฉย ๆ อ่ะ หรืออาการปวดหลังก็มีบ้าง ช่วงปลาย ๆ ของการตั้งท้อง แต่เรากลับไม่รู้สึกว่ามันเป็นความทรมานนะคะ มันกลับเป็นความรู้สึกอุ่นใจ อิ่มใจว่าลูกอยู่ในตัวเรา อยู่กับเราตลอดเวลา ทุกที่ ไปไหนก็ไปกัน พูดคุยกันผ่านผนังหน้าท้องของเรา ก่อนวัน(ผ่า) คลอดเสียอีก เรากลับร้องไห้ เพราะไม่อยากให้เค้าออกมา อยากให้เค้าอยู่ในตัวเราตลอดไป ให้คนเป็นแม่คนนี้ได้ปกป้อง คุ้มครอง ดูแลเค้าอย่างนี้ไปนาน ๆ วันนี้คุณอาจจะคิดแบบนี้ แต่เชื่อเถอะค่ะว่าวันนึงที่ลูกคลอดออกมาแล้ว คุณจะภูมิใจที่คุณผ่านเหตุการณ์นี้ไปได้ และบอกเล่าให้ลูกฟังว่าแม่ต้องเจออะไรมาบ้างกว่าจะมีเค้ามา เป็นกำลังใจให้ผ่านช่วงเวลาที่คุณคิดว่ามันทรมานไปได้ไว ๆ นะคะ จากคุณ : pizza_hot เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 53 20:55:15

ความคิดเห็นที่ 44 จขกท.เป็นเหมือนเราทุกประการเลยค่ะ ตอนนี้หลังจากอาการแพ้ดีขึ้น ก็ปวดหลังมากกกกเลยค่ะ (-_-') แต่เอาเถอะค่ะยังไงเราจะต้องผ่านพ้นมันไปได้แน่ และจะลืมความทรมาณเป็นปลิดทิ้งเมื่อเห็นลูกที่น่ารักของเรา.... อันนี้เป็นคำบอกเล่า และกำลังใจที่เราได้มาตอนเราแพ้มากกกจากพี่ๆคนอื่นๆที่เป็นยิ่งกว่าเราอีกค่ะ สู้ๆค่ะ จากคุณ : prosthee เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 53 22:21:33

ความคิดเห็นที่ 45 ของเราแพ้แบบบวมคะ บวมเหมือนคนใกล้คลอดตั้งแต่2เดือนแรก ขา แขน หน้า จนหมอกลัวเลย แถมความดันสูงอีก เป็นคนอ้วนอีก(ท้องตอน 90โล ผลจากการกินยาจีนให้มีลูก) แพ้อาเจียนทุกครั้งที่ท้องว่าง และท้องอิ่มช่วง 2-3 เดือนแรก เป็นนิ้วล็อกตลอดอายุครรภ์ กลัวคลอดมาแล้วอุ้มลูกไม่ได้ แต่ที่ทรมาณที่สุด คือเป็นเส้นเอ็นยืด.. ปวดมากทั้งตัว ขยับทีปวดที ต้องนอนนิ่งทั้งวัน ทรมาณที่สุด เจ็บจนนอนไม่ได้ ปวดมากก แต่ด้วยความเหนื่อย เวลาจะหลับ หลับแล้วขยับตัว ความเจ็บมันจะวิ่งไปตามเส้นเอ็น ปวดมากจนต้องตื่นมาร้องไห้ ปวดก็ปวด เมื่อยก็เมื่อย ง่วงก็ง่วง ตัวก็บวม ปวดตามข้อทั้งตัว ขนาดยกมือยังไม่ได้เลย ไปหาหมอ หมอบอกว่าเป็นอาการแพ้อย่างหนึ่ง หมอสูติ ส่งไปหมอกระดูก หมอกระดูก ถามว่า คุณสมัครใจจะรับยาไหม....ยาอาจมีผลกับเด็ก หมอไม่สามารถรักษาด้วยยาอะไรได้ นอกจากยาแก้ปวดอย่างอ่อน กับรอให้มันหายเอง เราเลยสมัครใจทน...เจ็บแทน แต่ก็ถามหมอด้วยน้ำตาว่า มันจะหายเมื่อไหร่ หมอบอกว่า อาจเป็นทั้งเก้าเดือน โชคดีที่แพ้แค่อาทิตย์เดียว .... จากคุณ : kunyingnaja เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 53 01:20:25

ความคิดเห็นที่ 46 ขอบคุณทุกกำลังใจมากๆเลยนะคะ อ่านคอมเม้นท์ทุกท่านแล้วจะสู้ๆต่อไปค่ะ ต้องอดทนเพื่อลูกเยอะๆขึ้นค่ะ จากคุณ : Gigzilla เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 53 10:35:04

ความคิดเห็นที่ 47 มาให้กำลังใจคะ สู้ๆนะคะ คิดว่าเราโชคดีนะคะที่มีสิ่งเล็กๆอยู่ในท้องเรา เพราะเราเป็นคนนึงที่อยากมีลูกมาก แต่ก่อนหน้านี้เราแท้งไปสองรอบ นี่ท้องที่3คะ 11 วีคละ เราดีใจมากที่ผ่านมาถึงวันนี้ได้ เพราะ2ท้องก่อนหน้านี้ได้แค่ 8 วีคก็ต้องจากกันไปละ แต่ถึงเราไม่ได้แพ้เยอะเหมือนคุณจขกท นะคะ  แค่สิวขึ้นเต็มหลังกะหน้าอกเยอะมากๆๆๆๆ อันนี้ทำไรไม่ได้ก็ปล่อยมันไปเพราะเห็นเค้าบอกว่ามันจะหายไปเอง  ส่วนผมก็มันมากสระปุ๊ปซักพักก็มันทันที เราเลยไปตัดผมสั้น  เรื่องอาหารการกินก็พะอืดพะอม อยากกิน แต่กินไม่กี่คำก็กินไม่ลงละ น้ำเปล่านี่กินไม่ได้ ปวดเมื่อยตัวไปหมด ต้องไปเข้าห้องน้ำบ่อยๆๆ  ฯลฯ แม้ว่าบางทีเราจะรู้สึกท้อ แต่เราก็รู้สึกดีที่ได้มีเค้ามาอยู่ด้วยนะคะ เพราะเรากลัวว่าถ้าอาการเหล่านี้มันหายไป ลูกเราจะหายไปด้วย ยังไงก็อย่าเครียดนะคะ ทำใจให้สบาย คุณจขกทโชคดีแล้วคะ เพราะอีกหลายคนเค้าอยากมีแต่ก็ไม่มีนะคะ สู้ๆคะ ^___^ จากคุณ : Vieva เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 53 11:24:24

ความคิดเห็นที่ 48 ก่อนหน้าควรจะศึกษามากๆ ก่อนค่ะว่ามีแล้วเป็นไงคุ้มมั้ยกับความสุขที่เสียไป เมื่อตัดสินใจอยากจะมีแล้ว ก็ต้องทำใจกับผลการตัดสินใจของตัวเองค่ะ เมื่อเิกิดแล้วก็ต้องเลี้ยงดูตามวาระกรรมที่เกิดจากการตัดสินใจของตัวเอง ไม่ว่าเด็กที่เกิดมาเป็นดีหรือไม่ดี ก็ต้องรับสภาพและยอมรับว่ามันเป็นผลมาจากการตัดสินใจของคุณเอง จากคุณ : เทพบุตรหมัดดาวหาง เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 53 12:34:00

ความคิดเห็นที่ 49 เราก็เป็นเหมือน จขกท. ค่ะ เคยคิดอยากมีลูก ตอนรู้ว่าท้องดีใจมากค่ะ น้ำตาแห่งความปลาบปลื้มไหลมาเยอะแยะ แฟนงง เป็นไรไปเธอ .... แต่เราไม่แพ้ท้องมากมายค่ะ ขนาดไม่มากมาย อาเจียนแต่ละทีก็เล่นน้ำตาไหล ร้องไห้ไปหลายรอบ ทรมานค่ะ เคยจะอาเจียนบน บีทีเอส มาแล้ว กลั้นเอาไว้ อายคนบนบีทีเอส อาเจียนทีไรร้องไห้ทุกทีค่ะ เคยทานส้มตำก็ไม่เคยเป็นไร แต่พอท้อง ทานส้มตำก็เป็นลำไส้อักเสบค่ะ ทรมานอาเจียนออกมาหมด กินไรไม่ได้ ปวดท้องรุนแรง ทรมานอยู่หลายชั่วโมง แฟนก็กลุ้มใจ ขนาดเราเป็นไม่เยอะนะ ลำไส้อักเสบเนี่ยหนเดียวเข็ดเลยค่ะ พอผ่านไปสักเดือนที่สามที่สี่ เนี่ย เริ่มมีอาการคันตามตัวค่ะ ครีมที่ว่าดีๆ ทาเท่าไหร่ก็ไม่พอ คันมาก คันทั้งตัว ร้องไห้อีกค่ะ นอนไม่ได้ คันทั้งคืน ทรมานเพราะต้องไปทำงานทุกวัน ไม่อยากลาเยอะ ร้องไห้อีกหลายรอบค่ะ (เราต้องพกยาหม่องไว้ที่ทำงาน ในกระเป๋า เวลาคันมากๆ เอามาทาค่ะ ) พอเข้าเดือนที่หกเนี่ย เริ่มมีอาการปวดขา เริ่มจากหัวเข่า อาศัยให้แฟนนวดให้ พอทำเนา เข้าเดือนที่เจ็ด แปดเนี่ย มาหมดเล้ยค่ะ ปวดหลัง ปวดขาหนีบ เจ็บจิมิ๊ เจ็บฝ่าเท้าด้วย เดินไม่ไหว ขนาดอาบน้ำยังต้องนั่งอาบค่ะ ไม่สามารถยืนอาบฝักบัวได้ ยังทรมานได้อีก นี่ก็ 39 วีคแล้ว เพิ่งดราม่าไป นอนไม่ได้ค่ะ อึดอัดท้อง เค้าถีบจนจุก ร้องไห้อีก แฟนถามเป็นไร บอกไม่ได้ค่ะ มันจุกๆ ๆ เค้าก็นอนกรนไปสิ เราก็โอ๊ย.............. อยากคลอดซะทีนะ พอนึกถึงตอนคลอดก็กลัวอีกแหละ ทำไมเราดูอ่อนแอจัง ทุกวันนี้ น้ำตาไหลเยอะมากค่ะ เหมือนสั่งได้ กลัวทุกอย่าง แต่เราก็หวังว่า พอคลอดแล้ว ฉันจะหายทรมานซะทีนะ เคยคิดค่ะถ้าไม่มีเขาเราก็คงไม่ต้องมานั่งทรมานแบบนี้ คิดแล้วก็เคยบอกขอโทษเค้าทุกครั้ง ที่แม่อดทนน้อยจัง ยังไงก็สู้ๆ นะค่ะ เก้าเดือนไม่นานเกินไป เราใกล้คลอดแล้ว ภาวนาให้เห็นหน้าเขาไวๆ เผื่อจะลืมความเจ็บปวดทั้งหมดได้บ้างค่ะ จากคุณ : หมูน้อยจอมแก่น เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 53 16:10:04

ความคิดเห็นที่ 50 เราก็แพ้ท้องมากเหมือนกันค่ะ 4 เดือนแรก กินอะไรไ่ม่ได้เลย กินได้แต่กล้วยนำ้้ว้าจริงๆ ปวดหลัง หายใจไม่ออกด้วย แต่เรื่องคลอด เราคลอดเองค่ะ อยากแนะนำให้คุณแม่ไปนั่งสมาธิปฎิบัติธรรม หรือหาช่วงเวลาผ่อนคลาย ผ่อนคลายตัวเองค่ะ จะได้ส่งพลังดีๆไปที่ลูกด้วย พูดคุยกับลูกในท้อง ฟังเพลงไปกับลูก นึกถึงสิ่งดีๆน่ะคะ ส่วนเรื่องคลอด ถ้าไม่จำเป็นจริงๆก็ไม่ต้องผ่าหรอกค่ะ แล้วก็ทำใจตัวเองให้รับกับการคลอดให้ได้ มีคนมากมายที่ผ่านการคลอดมาแล้ว เราเองก็ประทับใจตัวเองมากที่ได้ให้กำเนิดลูกสาวของเราออกมาได้ ตอนแรกก็กลัวมาก แต่พอถึงตอนเข้าห้องคลอดมันก็ได้เองอ่ะค่ะ ทำตามที่พยาบาลแนะนำ ก็คลอดได้เองค่ะ พื้นความรู้สึกเด็กมาจากความรู้สึกของแม่ตอนที่ตั้งครรภ์นะคะ ถ้าคุณรู้สึกดีๆ อารมณ์ดีๆ ทำใจให้สบายได้ เด็กคนนี้เกิดมาก็จะมีพื้นฐานอารมณ์ที่ดี เลี้ยงไม่ยากค่ะ แต่แนะนำนะคะ นั่งสมาธิกับผ่อนคลายตัวเองให้ได้ จะได้รู้สึกดีขึ้นค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : alya เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 53 16:30:07

ความคิดเห็นที่ 51 ตอนนี้เราก็ท้องเข้าเดือนที่4แล้ว ทรมานมาก เดือนที่ 1-3 แพ้มาก กินไรก็อวก ปวดเมื่อยไม่มีแรงทรมาน ปกติเราก็ไม่แข็งแรงอยู่แล้วแถมเป็นภูมิแพ้ ไมเกรนอีก อ่อนแอ มากกว่าเดิมอีก ดีที่เราไม่ต้องทำงานช่วยแฟนที่ร้านนิดหน่อยเลยได้พักบ้าง พอเข้าเดือนนี้ที่ 4 อาการก็กหายไป มาเป็นหายใจไม่ค่อยทัน เหนื่อย ร้อน นอนไม่สบายอึดอัด ฉี่บ่อยเหมือนเดิม ลำบาก แถมปวดไมเกรนบ่อยอีกกินยาก็ไม่ได้ได้แต่ทายาหม่องแต่ไม่รู้เป็นไรเป่า ก็คิดถึงลูกๆๆ และแม่ที่ตั้งท้องเรามารู้เลย.. ยังไงอดทนไว้นะคะ แป๊บเดียวก็ 9 เดือนแล้วมีลูกดีแล้วนะ แล้วเราจะรักลูกที่สุด ก็รอว่า ช หรือ ญ อยากได้ ช. สู้ๆนะคะ จากคุณ : ท้องแรก ตื่นเต้้นมาก จากคุณ : ท้องแรก ตื่นเต้้นมาก เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 54 17:09:03 A:124.121.129.174 X: TicketID:301709

ความคิดเห็นที่ 52 รูปเรา จากคุณ : ท้องแรก ตื่นเต้้นมาก เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 54 17:11:01 A:124.121.129.174 X: TicketID:301709