ความรักของแม่ ^^ นั่งพิมพ์ไป น้ำตาซึมไป
|
|
เมื่อฉันแก่ตัวลง ไม่ใช่ฉันที่เคยเป็น ขอโปรดเข้าใจ มีความอดทนต่อฉันเพิ่มขึ้นอีกสักนิด
เมื่อฉันทำแกงหกใส่เสื้อตัวเอง เมื่อลืมวิธีผูกเชือกร้องเท้า ขอให้นึกถึงตอนยังเล็ก ฉันใช้มือสอนเธอทำทุกอย่าง
เมื่อเริ่มพร่ำบ่นแต่เรื่องเดิมๆ ที่เธอรู้สึกเบื่อขอให้อดทนอีกสักนิด อย่าเพิ่งขัด ตอนที่เธอยังเล็กๆฉันยังเคยเล่านิทานซ้ำๆซากๆจนเธอหลับ
หากฉันต้องการให้เธอช่วยอาบน้ำให้ อย่าตำหนิเลยนะ ยังจำตอนที่เธอยังเล็กๆฉันต้องทั้งอดทนทั้งปลอบเพื่อให้เธอยอมอาบน้ำได้ไหม
เมื่อฉันงงกับวิทยาการใหม่ๆอย่าหัวเราะเยาะ จำตอนที่ฉันเฝ้าอดทนตอบคำถาม-ทำไม-ทำไม ทุกครั้งที่เธอถามได้ไหม
เมื่อฉันเหนื่อยล้าจนเดินไม่ไหว ขอจงยื่นมือที่แข็งแรงขอเธอออกมาช่วยพยุง เหมือนตอนที่ฉันพยุงเธอให้เดินในตอนที่เธอยังเล็กๆ
หากเผอิญลืมหัวข้อที่กำลังสนทนากันอยู่ ให้เวลาฉันคิดสักนิด ที่จริงแล้วกำลังพูดเรื่องอะไร ไม่สำคัญหรอก ขอเพียงมีเธออยู่ฟัง ฉันก็พอใจแล้ว
เมื่อเธอเห็นฉันแก่ตัวลง ไม่ต้องเสียใจ ขอให้เข้าใจและให้กำลังใจ ให้เหมือนตอนที่ฉันให้กำลังใจเธอตอนเธอเพิ่งเรียนรู้ใหม่ๆ ตอนนั้นฉันนำพาเธอเข้าสู้เส้นทางชีวิต ตอนนี้ขอให้เธอเป็นเพื่อนฉันเดินไปสุดเส้นทาง
ให้ความรักความอดทนต่อฉัน ฉันจะยิ้มด้วยความขอบใจ ในรอยยิ้มของฉันมีแต่ความรักอันหาที่สุดมิได้ซึ้งมีให้กับเธอ.....
จากคุณ |
:
ดูบดานูป
|
เขียนเมื่อ |
:
14 ก.พ. 54 12:00:12
|
|
|
|