===ยัดเยียดโรงเรียนให้ผมทำไม====
|
 |
ช่วงนี้ นักเรียนสอบเสร็จกันหมดทุกโรงเรียน โรงเรียนที่ผมสอนก็ เพิ่งให้วุฒิบัตร นักเรียนไปเมื่อวานนี้ว่า บรรดาศิษย์สุดแสบทั้งหลายได้จบ ป.6 ไปเรียนต่อตามที่ต่างๆ เรียบร้อยแล้ว เนื่องจากผมเล่น FB กับเขา ตามสมัยด้วย ก็มักจะมีบรรดาศิษย์ทั้งหลาย ตั้งแต่รุ่นแรกที่ผมสอน ซึ่งเปิดเทอมมานี่ก็เรียนมหาวิทยาลัยปี 4 กันแล้ว จนรุ่นเล็กสุด ก็ จะขึ้น ม.1 ตามมา พูดคุยกับผม
"ครูครับอย่าให้ น้องๆ เข้าโรงเรียนผมนะครับ ไม่ดีอย่างที่คิดหรอก" เจ้า เอิร์ท ตัวแสบ เคยเป็นประธานนักเรียนด้วย เล่าให้ผมฟัง
"เป็นได้ไง รร เธอนี่แหละนะ ติดหนึ่งในร้อยของประเทศเลยนะ" ผมถาม
"ได้ซิครับครู เขาปิดข่าวจริงแล้วมันยกพวกตีกัน ติดยาก็ไม่น้อย ล่าสุด ยกพวกตีกัน สองร้อยกว่าคน ขนาดโรงเรียนต้องเอาตำรวจมาช่วยปราบ เพราะครู เขาปราบไม่ไหว"
"ขนาดนั้นเลยหรือ แล้วเธอคิดว่าที่ไหนดี"
"ก็โรงเรียน............ แม้จะเล็กไม่มีชื่อนะครูเห็นไหม เพื่อนๆ ผมเข้าไปเรียนมีความสุขกันหมดเลย" เอิร์ทตอบ
เล่นเอาผมงง ไปเลย เพราะ โรงเรียนที่นายเอิร์ทเข้าเรียน มีชื่อ ไม่น้อย ติดหนึ่งในร้อย ด้วย ซึ่งก่อนหน้านี้ผมก็เคยได้ยิน อีกโรงเรียนหนึ่งก็ไม่ธรรมดา ดังในชลบุรีอีกเช่นกัน ที่มีข่าวดังในวงการ ครูทั้งจังหวัดว่า นักเรียน ถีบครู เพราะ ไปดุแฟน ของตัวเอง
แต่ในขณะที่ ศิษย์ผมที่เรียนในโรงเรียนประจำอำเภอ โรงเรียนเล็กหน่อย กลับ หน้าชื่นตาบาน มีความสุขกัน บางโรงเรียนเล็ก แบบที่เด็กไม่อยากเข้าเรียน แต่เข้าไปเด็กมีความสุขมี รุ่นพี่รุ่นน้อง ช่วยเหลือกัน แถมมีทุนให้ไปฝึกงานดูงานต่างประเทศ ฝึกภาษา ไม่ต้องแย่งชิงกัน ทุนนี่เยอะมาก แทบจะได้กันซักครึ่งหนึ่งของนักเรียนด้วยซ้ำไป
"ครู ขาขึ้น ม.ปลาย หนูจะเรียน สายวิทย์ สายศิลป์ หรือเรียนอาชีว ดีคะ" เจ้าเฟรช สาวน้อยวัยสดใส ปีนี้จบ ม.3 ถามผม
"ครูว่าเธอชอบอะไร เรียนสายวิทย์ ก็อย่างที่รู้สายวิทย์เรียนวิทยาศาสตร์หนัก สายศิลป์ก็หนักไปด้านภาษา แล้ว อาชีวะ ก็ ไปเรียนวิชาชีพ จบมาก็ทำงานได้เลย แต่สุดท้าย ทุกคนก็สามารถที่จะไปต่อยันปริญญาตรีได้ สำคัญใจเธอรักแบบไหนล่ะ" ผมถาม
"ครูที่โรงเรียนหนูบอกว่าต้องเรียนเก่งถึงจะเรียนสายวิทย์ได้ อ่อนๆ มาก็ศิลป์ ถ้าจะไม่ไหว ไปเรียนพาณิชย์ดีกว่า " เฟรช ถาม
เจ้าเฟรชแม้จะจบไปหลายปี แต่ ความใกล้ชิด ผมเหมือนพ่อเขา ซึ่ง พ่อเขา ก็ ไปมีอนุภรรยาไปดีแล้ว
"ครูว่า นะทางโรงเรียนเธอคิดผิด เอาว่าสมัยก่อน สมัยครู อยู่ ม.3 เท่าเธอ พาณิชย์ พระนคร พระจอมเกล้าพระนครเหนือ (สมัยก่อนรับ ปวช) เป็นสายอาชีพ คนจะเข้าได้ต้องเรียนเก่งมากๆ แล้วเข้าไปเรียนหนักด้วย โดนไล่ออกก็ไม่ใช่น้อย ที่ เรียนไม่ไหว เก่งกว่าคนเรียนสายวิทย์เยอะไป
เธอถนัดซ้าย กับถนัดขวา ถามว่าเธอผิด เธอไม่เก่งหรือไม่ใช่นะ ครูเอง ถ้าไม่โดนพ่อแม่บังคับก็คงเรียน สายศิลป์เพราะอยาก เป็นนักโบราณคดีมากกว่า แล้ว ถ้าไม่ติดว่า มีการฝังหัวจากผู้ใหญ่ว่าการทำอาหารเป็นเรื่องของผู้หญิง ครูอาจจะเป็นกุ๊กโรงแรมไหนก็ได้
เปิดใจให้กว้างซิ ใครจะว่าใครจะด่า เรื่องของเราชีวิตของเรามีความสุขก็พอ ไม่เดือดร้อนใครจบมาเลี้ยงตัวได้ ก็จบ"
ข่าวเช้านี้ ลงไทยรัฐ บอกว่า มี เด็ก 3.36 อดเรียนสายวิทย์พ่อแม่ร้องไห้เสียใจ ผมก็ยังคิดเสียใจทำไม ไม่ได้เรียนก็ไม่ได้เรียน โรงเรียน จัดเกรด ทำเหมือนเรียนศิลป์ภาษาคือพวกอ่อนสุด ทั้งที่ภาษา บางแห่ง สอน ศิลป์ จีน ภาษา อาหรับ จีน รัสเซีย นี่คือสุดยอดแห่งความยากในการเรียนภาษา ไม่ใช่หมู ผมยืนยัน
ในห้องนี้มีพ่อแม่ ไม่น้อยลูกกำลังจะเข้าอนุบาลก็มองว่าลูกวัยรุ่นยังอีกยาวไกล ไม่ไกลนะครับ หกปีเจ็ดปี มองย้อนหลังชีวิตไปซิครับ มันเร็วมากใช่ไหม เตรียมความพร้อม คุยกับลูกให้มาก ให้เขาอบอุ่น ดึงความเป็นตัวเขาออกมา ไม่ใช่ แม่หวัง ต้องโรงเรียนนั้นโรงเรียนนี้ ลูกสอบไม่ได้ แม่นั่งร้องไห้ ลูกก็เครียด
ชีวิตนี้ ผมผิดมากใช่ไหม ที่ สอบเข้าโรงเรียนนี้ไม่ได้
บางคน ดุด่าลูกหน้าบอร์ดประกาศผลสอบอีก
บ้าไปแล้ว ไม่ได้ก็คือไม่ได้จะให้ทำอย่างไรล่ะ
โรงเรียนที่มีระบบรุ่นพี่รุ่นน้อง สายใยพี่น้องร่วมสถาบันผมกลับมองว่าดีกว่า โรงเรียนที่เน้นแต่เด็กเก่งๆ เรียนจบแล้วแข่งขัน คิดเอาชนะกันอย่างเดียว ความสุขของคนไม่ได้อยู่ที่รวย แต่อยู่ที่ความสุข มิตรภาพ
จากชีวิตที่ผ่านร้อนหนาวมา สี่สิบกว่าปี ผมกลับมีความสุข กับการที่ เช้าทำงานบ่ายๆ ว่างจากงาน ก็ไปนั่งกินกาแฟคุยกับเพื่อน เย็นทำกับข้าว กับลูก กลางคืนดูทีวี นั่งเล่นเกมส์ เงินทองมีพอกินพอใช้ ไปไหนมีแต่เพื่อน ยิ้มรับ มีเงินทำบุญให้ทาน สุขแล้วครับ
ว่าแต่ ช่วงนี้เป็นอะไรที่ไม่เคยเจอ ไม่นึกด้วยว่าจะได้ใส่เสื้อกันหนาว ตอนหน้าร้อน ในรูปเป็น นร ป.6 ที่เพิ่งจบไปรุ่นล่าสุดเองครับ
| จากคุณ |
:
ทาสเทวี 
|
| เขียนเมื่อ |
:
18 มี.ค. 54 08:16:41
|
|
|
| 
