ความคิดเห็นที่ 1 ทางบ้านคุณไม่เห็นด้วย แต่เวลาท่านเครียดท่านก็ระบายเอากับหลาน เราว่าต่อรองกับทางบ้านคุณว่าออกมาเลี้ยงลูกแล้วหารายได้พิเศษเสริมไปด้วยดีไม๊คะ จากคุณ : บุญผ่อง เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 54 11:47:15

ความคิดเห็นที่ 2 เราสับสนมากๆเลยค่ะตอนนี้ ใจเราตอนนี้เอนไปที่การลาออกจากงานมาเกือบเก้าสิบเปอร์เซ็นต์แล้ว แต่ที่ยังติดอยู่ คือเรารู้ตัวเองว่าเราเป็นคนบ้างาน เราัยังรักที่จะก้าวหน้าในอาชีพที่เรากำลังทำ และก็ยังมีแพลนจะเรียนต่อ เราเลยยังตัดสินใจเด็ดขาดไม่ได้ เรารู้ว่า เราไม่สามารถจะกำทุกอย่างไว้ในมือได้ แต่เราเองก็ยังสับสนอยู่ ใครเคยเป็นแบบเราบ้างมั้ยคะ ช่วยแชร์ประสบการณ์กันหน่อยนะคะ ทู้นี้เป็นทั้งทู้ระบายความรู้สึก และก็อยากฟังความเห็นจากเพื่อนๆ ซึ่งอาจจะช่วยให้เราคิดอะไรได้กว้างขึ้นกว่าที่เราคิดได้ในตอนนี้ บอกตรงๆว่าสับสนเหมือนหาทางออกให้ตัวเองไม่ได้จริงๆค่ะ เคยมีหนังสือเล่มหนึ่งเขียนไว้ว่า " ลูกคือสิ่งที่ทำให้เรามีความสุขได้มากที่สุด ในขณะเดียวกันก็ทำให้เราหาทางออกไม่ได้มากที่สุด เช่นเดียวกัน" ตอนนี้พอใจเข้าใจแล้วค่ะ ว่ามันเป็นอย่างนั้นจริงๆ ขอบคุณค่ะ จากคุณ : shai339 เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 54 11:47:44

ความคิดเห็นที่ 3 ตอนนั้น ถามว่าคิดไหมเรื่องความไม่แน่นอน ไม่คิดค่ะ แต่ถ้าถามว่า แล้วถ้าคิดล่ะ ..คำตอบเราก็คงเหมือนเดิม คือ อยู่บ้านเลี้ยงลูกเหมือนเดิม เพราะเราไม่มีใครมาเลี้ยงให้ ที่สำคัญ ยังไงเสีย เด็กก็ต้องอยากอยู่กับแม่แน่ๆอยู่แล้วค่ะ ตอนนี้ ลูกจะสองขวบแล้ว ถามว่าคิดอยู่ไหมเรื่องความไม่แน่นอน คิดค่ะ แต่เงินเก็บที่เรามีอยู่บ้าง เรามั่นใจว่า จะสามารถใช้เป็นทุนในการค้าขาย หรือทำมาหากินเพื่อเลี้ยงตัวเองและลูกได้ ในอนาคตค่ะ ตอนนี้คิดอยู่บ้างนะคะ ไม่ใช่ว่าไม่คิดเลย คิดว่า ถ้าไม่มีสามี ไม่ว่าจะด้วยเหตุอันใดก็ตามแต่ จะเลิกกัน หรือจะมีเหตุอย่างอื่น ที่สามีไม่สามารถจะซัพพอร์ตในเรื่องค่าใช้จ่ายได้แล้ว เราจะทำอะไร หรืออย่างไรดี ก็มองหาหลายๆทางค่ะ ทางหนึ่งที่จะเลือกคือ เล่นหุ้นอยู่บ้านเป็นงานเสริมค่ะ ส่วนงานหลัก ต้องว่ากันอีกที เพราะมีโปรเจคมากมายหลายหลาก เหอๆ จากคุณ : elin เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 54 11:54:30

ความคิดเห็นที่ 4 ค่ะ โปรเจกเราก็มีในหัวอยู่หลายอัน เล่นหุ้นก็อันนึงที่คิดไว้ ค้าขายเอยอะไรเอย คิดหมด ทุนพอมีนะตอนนี้แต่ยังไม่ค่อยกล้าเสี่ยงเหมือนกันค่ะ เพราะเงินเก็บที่มีส่วนนึงต้องกันไว้ให้ลูกไว้เรียนหนังสือ เลยยังแค่มองๆลู่ทางไว้เฉยๆ อาจจะมีเพื่อนๆคิดกันว่า เราน่าจะจัดการชีวิตเราให้พร้อมก่อน แล้วค่อยมีลูก ความจริงแล้วเราวางแผนไว้ค่อนข้างชัดเจนค่ะ แพลนจะมีลูกคืออีกประมาณปีสองปีข้างหน้า ซึ่งตอนนั้นก็จะเรียนจบพอดี แต่บังเอิญว่าเราคุมไม่ดี ลูกสาวเค้าคงอยากมาอยู่กับเราเร็วๆ เลยผิดแผนไปหน่อย และก็ทำให้ค่อนข้างที่จะเหนื่อยทั้งเรียน ทั้งทำงาน และลูก (แต่ไม่เคยคิดว่าเป็นความผิดของใครนะคะ ลูกเป็นรางวัลที่ยอดเยี่ยมที่สุดของเราค่ะ) จากคุณ : shai339 เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 54 12:03:48

ความคิดเห็นที่ 5 ลาออกมาดูลูกตอนนี้ พอช่วงวัยที่ลูกเข้าโรงเรียน แล้วค่อยหางานใหม่ดีมั๊ยคะ ลองพิจารณาดูนะคะ จากคุณ : เต่าปัง กับ ปาท่องโก๋ เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 54 12:06:45

ความคิดเห็นที่ 6 เราก็เป็นคนนึงที่ลาออกมาเลี้ยงลูกค่ะ  บางครั้งก็สับสนว่าจริง ๆ แล้วควรมั๊ย แต่สรุปแล้วเราคิดว่าคุ้มค่ะ  งานประจำหาเมื่อไหร่ก็ได้ ตอนนี้เปิดธุรกิจส่วนตัวเล็ก ๆ แล้วเลี้ยงลูกไปด้วย ไว้ลูกเข้าโรงเรียนแล้วว่าจะลุยงานหนักต่อ 2-3 ปีไม่ทำงานความรู้ก็ไม่หายไปหรอกค่ะ จากคุณ : NatMoshi เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 54 12:16:41

ความคิดเห็นที่ 7 เอ่อ ขอโทษนะคะ ขอเสียมรรยาทนิดนึง  ขอถามข้อมูลเพิ่มเติมว่า ตอนกลางคืน น้องก้อนอนกะคุณยายด้วยเหรอคะ เห็นข้อความที่ทางคุณเขียนว่า "คุณยายแกเครียดจนแกระบายเอากับหลาน เช่น จับเขย่าตัว เมื่อคืนลูกสาวนอนร้องไห้กวน ตีสองกว่าแล้วค่ะ แกเหนื่อยมาทั้งวัน แล้วก็ไม่ได้นอน แกก็ดึงขาลูกสาวเรากระชากเลย เราเห็นกับตา แต่เราพูดไม่ออก" จากคุณ : คนช่างสงสัย (Punn_piglet) เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 54 12:18:50

ความคิดเห็นที่ 8 ค่ะ ปกติเรากับสามีจะค่อนข้างกลับบ้านค่ำมากๆค่ะ บางครั้งกลับไปถึงก็กลายเป็นแม่เราที่ต้องพาเค้าเข้านอน ทีนี้เลยกลายเป็นว่า ลูกสาวเราติดแม่ค่ะ วันใหนเราเคลียร์งานกลับบ้านได้เร็ว เราพาเข้านอนแกไม่ยอมนอน ร้องหาแต่ยาย ท้ายสุดคือ ก็ยายอีกเหมือนเดิม จนตอนนี้ แม่เราเองก็มานอนที่ห้องเรา สามีก็ไปนอนอยู่อีกห้องนึง (สมดุลของชีวิตคู่ก็เริ่มเีสียไปเหมือนกันค่ะ ^_^') จากคุณ : shai339 เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 54 12:27:23

ความคิดเห็นที่ 9 ถ้าไม่มีปัญหาเรื่องเงิน เราเชียร์ให้ออกมาเลี้ยงลูกค่ะ ช่วงเวลานี้เป็นเวลาที่เค้าควรจะอยู่กับแม่มากที่สุดนะคะ จากคุณ : Ssachiy เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 54 12:30:36

ความคิดเห็นที่ 10 คิดเยอะเลยค่ะตอนที่จะลาออกมาเลี้ยงลูก เพราะสามีต้องเลี้ยงทั้งเราและแม่เราด้วย ยังไงต้องมีเงินเก็บของตัวเองนะคะ อย่างที่ผู้ใหญ่ว่าอะไรก็ไม่แน่นอน สามีต่อไปก็อาจมีการเปลี่ยนแปลงได้ แต่เรายังไงก็ต้องเลี้ยงลูกอยู่แล้ว เลี้ยงลูกก็มีความสุขมาก เห็นพัฒนาการเขาดีขึ้นก็ดีใจมาก เดิมวันหนึ่งอยู่กับลูกไม่ถึง 2 ชม. เพราะหน้าที่การงานมีความรับผิดชอบสูงมาก แต่ก็ทิ้งรายได้สูง มาเลี้ยงลูก และให้สามี support การเงินในครอบครัว ยอมรับว่าใช้เงินได้ไม่มากเหมือนก่อนค่ะ แต่ก็ไม่เดือดร้อนนะคะ ปรับตัวไป เล่นหุ้นบ้าง เป็นรายได้เสริมค่ะ ขอให้ จขกท คิดให้รอบคอบ คุยกับครอบครัวให้เข้าใจก่อน สำคัญที่สุดค่ะ จากคุณ : maiyan เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 54 12:37:33 A:125.24.23.50 X: TicketID:239376

ความคิดเห็นที่ 11 เราเป็นคนนึงที่ลาออกจากงานจะมาหาธุรกิจส่วนตัวทำ แต่โครงการต้องพับเพราะตั้งท้อง ตอนนี้ก็ไม่ได้ทำอะไรเลยมาจะ 9 เดือนได้แล้ว และก็ยังไม่ได้หาอะไรทำจริงจัง เพราะตั้งใจจะเลี้ยงลูกเองค่ะ เรื่องเงิน ถามว่าเป็นปัญหามั้ย สามีหาคนเดียว อาจจะไม่มีเงินให้ใช้สุรุ่ยสุร่ายเหมือนเมื่อก่อน ประหยัดไปเยอะเหมือนกันค่ะ คิดว่าไม่อยากใช้เก็บไว้ให้ลูก ส่วนตอนนี้ก็มีหารายได้ก๊อกๆแก๊กๆ พอมีเงินเพิ่มเติมเป็นเงินเก็บส่วนตัวเดือนละ 5-6 พันได้ คิดว่าตั้งใจเลี้ยงให้ลูกโตสักหน่อย แล้วค่อยหางานทำอีกครั้ง อยากอยู่กับลูกค่ะ จากคุณ : janemama (F-Ban de nu hai) เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 54 12:47:20

ความคิดเห็นที่ 12 แฟนผมก็ 2 ใจครับ ตอนจะครบกำหนดลาคลอด แต่ผมมีคำตอบเดียวคือ อยากให้แม่เลี้ยงเอง สุดท้ายเขาก็เลือกกลับไปทำงาน แต่โดนไล่ออก ก็เลยเข้าทาง 555+ ถามตัวเองดีๆนครับว่าแคร์อะไรมากกว่ากัน เงิน ชีวิต ความเป็นอยู่โดยรวม หรือ ลูก ถ้าคุณเลือกลูก คุณคือยอดแม่ในโลกยุคปัจจุบัน เพราะชีวิตทุกวันนี้ซับซ้อนมาก แถมต้องใช้เงิน แต่ถ้าเลือกที่จะทำงาน ก็ไม่ได้หมายความว่าเลือกผิด เพราะคุณคงประเมินแล้วว่ามันดีที่สุด ดีต่อทุกคน รวมทั้งลูกและคุณเอง ปัจจัยแวดล้อมของคนเรามันต่างกันนะครับ ลองมองหลายๆมุม คิดหลายๆโมเดล จากคุณ : ป๊าป๋ามือใหม่ (ป๊าป๋ามือใหม่) เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 54 13:20:32

ความคิดเห็นที่ 13 ตอนนี้คิดอยู่เหมือนกันค่ะว่าจะลาออกมาเลี้ยงลูก แต่ ถ้าลาออกมาเลี้ยงลูกก็ต้องหางานพิเศษทำที่บ้าน ก็ไม่รู้ว่าจะทำอะไรดี รอให้ลูกได้เข้าเรียน แล้วค่อยหางานใหม่ทำ คงจะไม่มีแล้วอ่ะค่ะ เพราะเรียนจบไม่ใช่วุฒิตรี อายุตอนนี้ก็เยอะแล้ว บริษัทคงไม่รับเข้าทำงานอ่ะ กำลังสับสนว่าจะลาออกทันที หรือจะรอไปอีก 1 ปีแล้วค่อยออกดี เพราะคุณยาย(แม่เราเอง)ก็เริ่มที่จะไม่ไหวเหมือนกัน ลูกซนมากเลย คงจะต้องคุยกับแฟนและปรึกษาอะไรหลายๆอย่างร่วมด้วยอ่ะ ว่าจะตัดสินใจอย่างไรดี เพราะเราไม่มีหนี้สินต้องจ่ายคืน แต่ของแฟนมีหนี้สินอยู่ ก็เลยคิดไม่ตกว่าจะเอาอย่างไรดีเหมือนกันค่ะ จากคุณ : sodachiraya เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 54 13:38:11

ความคิดเห็นที่ 14 เราลาออกมาเลี้ยงลูกเพราะคุณพ่อเค้าคิดว่าเราจะรักและดูแลลูกเราได้ดีที่สุด คุณตาคุณยายก็รักหลานนะคะแต่ว่าเด็กสมัยนี้กับสมัยก่อนไม่เหมือนกัน เดี๋ยวนี้เด็กออกจะเลี้ยงยากกว่าเมื่อก่อนเยอะ ต้องค่อยๆปรับเค้า ยิ่งถ้าเราไม่ได้เลี้ยงเองแล้วจะไม่รู้เลยนิสัยลึกๆของเค้าเป็นยังไง อีกอย่างช่วงนี้แหละค่ะ ก่อนเข้าโรงเรียน กำลังช่างจดช่างจำ ผู้ใหญ่ทำอะไรกับเค้าจะถือว่าเป็นการปลูกฝังจิตใต้สำนึกของเค้าได้ เราเลยเลือกที่จะเลี้ยงลูกเองถึงแม้ค่าใช้จ่ายจะเยอะ แต่ก็ต้องยอม เพื่อลูกค่ะ......ค่อยๆคิด ค่อยๆตัดสินใจนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : หนูตง ฉึกฉึก เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 54 13:44:01

ความคิดเห็นที่ 15 เป็นคนนึงค่ะที่ลาออกมาเป็นแม่ full time ก่อนออกเครียดมากเพราะเรามีความสุขกับการทำงานมาก เงินเดือนก็สูงปรี๊ด เกือบ 70k ที่ทำงานสวัสดิการดีมาก ตอนคลอดลูก คลอด รพ.เอกชน เบิกได้ทั้งหมด เจ็บป่วยอะไร เข้า รพ.เอกชน ก็เบิกได้หมด เวลางานจะไปไหนก็มีคนขับรถให้ เหตุผลที่ตัดสินใจลาออก เพราะมีคำพูดนึงค่ะ ที่ดังในสมองเราตลอด คือ เวลา 3 ปีแรกของลูก คือเวลาที่เราจะสร้างเค้า อยากให้เค้าเป็นอย่างไร ก็ต้องสร้างเอา ไม่ใช่ให้พี่เลี้ยงหรือใครสร้างให้ อีกอย่างงานหาเมื่อไหร่ก็ได้ (ถ้าไม่เลือก ไม่เกี่ยงเงิน) แรกๆที่ลาออกมาเลี้ยงลูก เราก็เป็นภาวะซึมเศร้าค่ะ น้ำตาไหลตลอดเวลา จากที่เคยมีเพื่อนฝูง กินข้่าวกลางวันตามร้านโปรด ก็หายไปหมด ต้องกินกับข้าวแบบด่วนๆที่สามีหาให้ บางวันมื้อเที่ยงก็บ่ายสี่โมงโน่นแหละค่ะ เหนื่อยสุดๆ ไม่มีเวลาของตัวเองเลย จนสามีสงสาร กลัวเหงาก็เลยให้เล่น pantip หุหุ (ช่วยได้มั้ยเนี่ย) ตอนนี้ลูกเรา 1.2 ขวบแล้ว ทุกครั้งที่พาลูกออกนอกบ้าน แล้วเจอคนรู้จัก ทุกคนจะชมลูกเราหมดว่าฉลาด อารมณ์ดี ยิ่งเทียบกับเด็กวัยเดียวกัน พ่อแม่เด็กยิ่งเห็นความแตกต่าง ที่เล่าให้ฟังไม่ได้ต้องการชมตัวเองหรือลูกให้ฟังนะคะ แค่อยากจะบอกว่า ถ้ามั่นใจว่าไม่มีใครเลี้ยงลูกได้ดีเท่าคุณ เรื่องเงินก็ไม่ได้ขัดสนอะไรมาก ก็ลาออกเถอะค่ะ อย่างที่บอกงานหาเมื่อไหร่ก็ได้ ส่วนลูกมีเวลาที่เราจะสร้างเค้าไม่กี่ปีเท่านั้นนะคะ เพราะอีกหน่อยเค้าไปโรงเรียน คุณก็จะไม่ได้อยู่กับเค้าตลอดแล้ว เอาใจช่วยนะคะ ยังไงก็คิดให้รอบคอบ บวกลบคูณหารให้ดี เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : Pana's mami เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 54 13:49:29

ความคิดเห็นที่ 16 สามีสั่งให้ออกอ่ะค่ะ ตอนแรกไม่อยากออกกะว่าจะให้คุณยายเลี้ยงให้ แต่สามีเราเค้าไม่ยอม บอกแม่ต้องดูลูกเอง เพราะช่วงเวลานี้ลูกต้องการแม่ เราก็ขี้เกียจขัดใจอ่ะ ออกก็ออก นี่ลูกชายก็ขวบนิดๆแล้ว กะว่าพอซักสองขวบเราจะกลับไปทำงานแระแหละ ตกลงกับสามีว่าถ้าเรากลับไปทำงานเค้าจะออกงานมาดูลูกค่ะ เพราะงานเราต้องไปทำต่างประเทศนานๆจะได้กลับมา ส่วนสามีเราเค้าจะรับงานนอกมาทำที่บ้าน((สามีเราเป้นโปรแกรมเมอร์น่ะ)) จากคุณ : หนมจีนเส้นหนึบ (kkasemos) เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 54 13:50:41

ความคิดเห็นที่ 17 ของเราพอดีว่า พ่อเค้าทำงานอิสระ  ก็เลยดูลูกเอง ถามว่าเราพอใจมั๊ย  ตอบจริงๆคือไม่  เราอยากเลี้ยงเองนะ แต่สภาพเศรษฐกิจไม่อำนวย  ถ้าออกไปกิจการต้องมั่นคงกว่านี้ ไม่งั้นลูก ซึ่งกำลังจะมีคนที่ 2 สงสัยต้องกินแกลบกันนะ ตอนนี้ ให้พ่อเค้าดูก็ยังดีกว่าคนอื่นน่ะ แต่อยากลาออกทุกขณะจิตเลยจ้า จากคุณ : แม่ยายซ่าหริ่ม เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 54 13:57:25

ความคิดเห็นที่ 18 อืม เข้าใจแล้วทั้งตัว คุณยาย และตัวคุณค่ะ  ยังงัย ไม่ว่าคุณจะตัดสินใจเลือกทางไหน ซึ่งก้อไม่ผิดทั้งสองทาง  ก้อขอเป็นกำลังใจให้คุณนะคะ จากคุณ : คนช่างสงสัย (Punn_piglet) เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 54 14:11:58

ความคิดเห็นที่ 19 อืม  จากข้อความ กลางคืน ให้คุณยายเลี้ยงน้องให้ด้วยเหรอ คะ เราเป็นคนหนึ่งค่ะ ที่ทำงานประจำ และกลางวันแม่เลี้ยงให้ แต่กลางคืนลูกนอนกับเราค่ะ เสื้อผ้าลูก เราก้อจัดการซักเองทั้งหมด แต่คุณยายจะล้างขวดนม และทำกับข้าวให้ลูกค่ะ จากเคสของคุณ ถ้ายังตัดสินใจลาออกจากงานประจำไม่ได้ กลางคืนให้ลูกมานอนกับคุณค่ะ แม่จะได้มีเวลาพักผ่อนบ้าง แม่เราติดละครมากมาย กลางคืนเป็นเวลาของแม่เลยค่ะ ส่วนเรา สิ้นเดือนนี้ก็คิดว่า จะลาออกแล้วค่ะ มีหลายคนแนะนำมาว่า เลี้ยงลูกช่วงเล็กๆ ดีที่สุด เค้าจะมีความอบอุ่น พอลูกโตหน่อยค่อยกลับไปหางานทำก็ได้ค่ะ ตัดสินใจยากเหมือนกัน กว่าจะลาออก แต่ทุกอย่างเพื่อลูกค่ะ จากคุณ : Always & Forever เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 54 14:34:53

ความคิดเห็นที่ 20 เราเลี้ยงลูกเองค่ะ แต่จากความเห็นข้างบน เราก็เห็นด้วยนะคะ ที่คุณอาจจะลองช่วยคุณแม่แบ่งเบาตอนกลางคืนมากขึ้น อาจจะทำให้สถานการณ์ดีขึ้นได้ ถ้าไม่ดีขึ้นคงต้องหาทางออกอื่น    พอดีเราก็มีแม่อายุพอๆกับเจ้าของกระทู้ แล้วก็เป็นข้อเข่าเสื่อม ตอนนี้เรากำลังจะคลอดคนที่ 2 ก็กำลังวางแผนอยู่ว่าจะให้แม่มาช่วยช่วงคลอดใหม่ๆ  แต่ก็ยังเกรงใจ  เพราะตอนนี้แม่มาอยู่เป็นเพื่อนบ้างยังช่วยดูลูกคนโตไม่ค่อยไหวเลย จากคุณ : playpaint เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 54 14:51:40

ความคิดเห็นที่ 21 เข้ามาแอบดูค่ะ เราเป็นคนนึงที่ชอบทำงาน และไม่เคยคิดจะออกมาเป็นแม่ Full time แต่ตอนนี้กำลังท้องที่สอง คุณสามีอนุญาตให้ลาออก แต่เรายังคิดเหมือนเดิมค่ะคือ เสียดายเงินเดือน ถึงเงินเดือนเราแค่ 2x,xxx และสามีให้อีกทุกเดือน แถมไม่มีหนี้สิน แต่เราก็คิดหลายอย่างว่า อยาคตไม่แน่ไม่นอนเกิดสามีเป็นไรไป รายได้หลักหายตู้มไปทันที อีกอย่างเราทำงานมีเงินเดือนเอง ใช้จ่ายเรื่องส่วนตัวสะดวกใจกว่าใช้เงินสามีค่ะ แต่ มีบางอารมณ์ก็คิดอยากลาออกมาเลี้ยงลูกเอง เพราะ 1. อยากไปรับลูกคนโตเอง ไม่อยากให้นั่งรถ รร. ทุกวันนี้เค้านั่งรถ รร. 1.30 ชม.ต่อวันค่ะ 2. อยากมีเวลาสอนการบ้านลูกมากกว่านี้ ทุกวันนี้กลับถึงบ้านก็ 1 ทุ่ม รีบให้เค้าทำจะได้รีบนอน คิดเล่นๆว่าถ้าลาออกไปรับเค้าเอง ยังพอมีเวลาทบทวนหรือเพิ่มเติมแบบฝึกหัดเสริม แถมมีเวลาเหลือให้เค้าวิ่งเล่นหน้าบ้านได้อีก 3. อยากให้นมลูกคนเล็กไปนานที่สุดเท่าที่จะนานได้ เพราะคนโตเราให้ 7 เดือนเรายังว่าน้อยไปเลยค่ะ 4. อยากฝึกพัฒนาการ+สอนหนังสือลูกคนเล็กด้วยตัวเอง เสียดายลูกคนโตค่ะ ไม่ค่อยมีเวลาสอนเค้าเลย ทุกอย่างฝากความหวังที่เนอสเซอรี่และ รร. โชคดีที่เค้าเป็นเด็กรักโรงเรียน ทำให้เรียนดีในระดับนึงแต่ไม่ถึงกับเก่งมาก แต่ตอนนี้เรายังไม่รู้ตัวเองเลยค่ะ จะเอาไงดี 555 ขอให้คุณ จขกท.ตัดสินใจได้เร็วๆนะคะ จากคุณ : Sugar Prow เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 54 15:01:43

ความคิดเห็นที่ 22 กลางคืนเราช่วยค่ะ อย่างเมื่อคืนทั้งเราและสามีก็ลุกขึ้นมากันทั้งคู่ และก็จะอุ้มปลอบเค้า แต่เค้าไม่เอาใครเลย เค้าจะเอายายอย่างเดียว ซึ่งเวลาเค้าจะนอนเค้าจะเป็นอย่างนี้เลยค่ะ ถ้าวันใหนเราพาเค้านอน ก็ทำได้แต่ต้องมีแม่เราอยู่ด้วยใกล้ๆ เค้าถึงจะยอมนอน ปัญหามันอยู่ที่ช่วงนี้เราจำเป็นต้องกลับบ้านดึกเพื่อเคลียร์งานและก็ีมีงานที่ต้องส่งให้อาจารย์ด้วย เลยทำให้บางทีมันกลายเป็นว่าแม่เราต้องพาเค้าเข้านอน หลายๆวันเข้ารวมกับที่กลางวันเค้าอยู่กับยายตลอด มันเลยกลายเป็นว่า ลูกไม่เข้าหาเรา เราเลยทำอะไรไม่ได้ เมื่อคืนเค้าร้องหาแต่ยายอย่างเดียว เมื่อคืนถ้าไม่ได้แม่เรา คงจะไม่มีใครได้หลับกันทั้งบ้านเลย และอีกอย่าง คือแม่เราแกไม่ได้เหนื่อยจากเลี้ยงหลานอย่างเดียว แต่แกมาช่วยทำงานบ้าน ทำกับข้าว รีดผ้าให้เราด้วย ซึ่งเราและสามีบอกแกแล้วว่าไม่ให้ทำเพราะแค่เลี้ยงลูกแค่นี้ก็เหนื่อยจะแย่อยู่แล้ว แต่แกคือปกติแกเป็นคนขยันและก็เอาใจลูกอ่ะค่ะ แกเห็นแกก็รีบทำให้เพราะไม่อยากให้ลูกกลับมาเหนื่อยๆต้องมาทำอีก ซึ่งตรงนี้เราเองก็ไม่รู้จะทำยังไง เราหาคนมาช่วย สรุปว่าอยู่ด้วยกันไม่ได้เพราะแม่เราแกจุกจิก อย่างเช่นน้ำที่ใช้ซักผ้า (ผ้าที่ซักมืออ่ะค่ะ) เด็กมันซักเสร็จมันก็เททิ้งเป็นเรื่องปกติ แต่แม่เราแกบ่นว่าเปลือง ทำไมไม่เอาไปรดน้ำต้นไม้ อะไรแบบนี้ ซึ่งหลายๆครั้งเข้า เด็กมันก็เลยออก เราเองก็ไม่รู้จะทำยังไงต่อ เลยคิดว่า ทางออกที่ดีที่สุด เราคงต้องลาออกมาทำหน้าที่แม่บ้านเอง ^_^ จากคุณ : shai339 เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 54 15:07:34

ความคิดเห็นที่ 23 ส่ง link ให้สามีดู สรุปว่าเชียร์ให้ลาออกอย่างเดียวเลย อิอิ สงสัยเข้าทาง ขอบคุณทุกท่านนะคะ ยังรอ คห. ต่อไปเรื่อยๆค่ะ จากคุณ : shai339 เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 54 15:12:25

ความคิดเห็นที่ 24 ผมคิดว่าคุณยายอายุมากเกินที่จะดูแลหลานแล้วครับ แม่ผมก็อายุเท่าๆกันนี่แหละและก็เป็นโรคแบบเดียวกันเดี๊ยะ แค่ลำพังตัวแกเองยังไม่ไหวเลยถ้าจะให้ดูหลานทั้งวันทั้งคืนแย่แน่ๆ พอเด็กอายุสองขวบกว่าก็ต้องการออกไปเล่นไปวิ่งครับถึงเวลานั้นคุณยายไม่มีทางดูแลได้แน่ๆ หากจะขังเด็กไว้แต่ในบ้านมันก็จะผิดวิสัยเด็กเพราะเด็กถึงวัยที่เขาต้องได้ใช้พละกำลังแล้ว ตอนนี้อายุขวบสองเดือนคงกำลังหัดเดินหัดพูดเป็นคำๆ เริ่มจำหน้าจำเสียงได้แล้วเหมือนกับว่าตอนนี้สมองของเขากำลังเปิดรับประสบการณ์ต่างๆและเริ่มเรียนรู้จากการเล่น ถ้าเดินทางสายกลางผมคิดว่าน่าจะมีพี่เลี้ยงมาคอยดูแลในช่วงนี้ไปก่อนจนถึงอายุสองขวบกว่าแล้วส่งไปเรียนเนอสเซอรี่ (บางแห่งรับตั้งแต่ขวบกว่าด้วยซ้ำ) ส่วนคุณยายก็ให้แกดูแลอยู่ในสายตาไม่ต้องออกแรงมากเหมือนก่อน บทความในหนังสือนั้นมันไม่สามารถเอามาสรุปใช้กับทุกคนได้หรอกครับ แต่ละคนก็มีเหตุผลที่ไม่เหมือนกัน แม้ผมเองเป็นผู้ชาย แต่ผมยังคิดเลยว่าอยากให้ผู้หญิงยืนได้ด้วยตัวเอง อนาคตมันไม่แน่นอน ถ้าหาข้อมูลดีๆจะมีสถานรับเลี้ยงบางแห่งมองเห็นตลาดตรงนี้เลยรับเลี้ยงไปจนถีงสองทุ่มก็มีครับ จากคุณ : bird เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 54 15:51:06 A:125.25.215.177 X: TicketID:302231

ความคิดเห็นที่ 25 ขอเล่าประสบการณ์ตัวเองนะค่ะ เราลาออกจากงานเมื่ออายุ 32 ค่ะ เราแต่งงานเมื่อปี 48 หลังจากแต่งงานก็ยังไม่ปล่อยให้มีน้อง เพราะบ้างาน ตำแหน่งหน้าที่การงานกำลังรุ่งเรืองก็ว่าได้   แต่สามีอยากมีลูกมา เราก็บ่ายเบี่ยงโดยการไปเรียนต่อ ป.โท และแล้วเราก็เรียนเริ่มเรียนโท และจบเมื่อปี  2552  ช่วงที่กำลังสอบเพื่อจะจบ ก็ลาออกจากงานเดิม และได้งานใหม่ทันทีทันใด แต่ขอเขาเริ่มทำหลังจากสอบเสร็จแล้ว ซึ่งอีกไม่เกิน 1 เดือน และแล้วก็งานเข้าค่ะ ก่อนสอบเรารู้ตัวว่าท้อง  วินาทีที่รู้ตัวว่าท้องวูบเหมือนกันนะคะ เรื่องเรียนไม่กลัวหรอก แต่งานละ กำลังจะไปเซ็นต์สัญญา เอางัยดี..... เราก็เลือกไม่ไปทำงานใหม่นะค่ะ เพราะต้องเดินทางไกล ไปชะอำทุกอาทิตย์ ทำงานอีก 9 เดือน ก็ลาคลอด  งานเขาก็ให้เราเข้าไปทำนะ แต่เราเกรงใจองค์กร (ดูดีเนอะ) และไม่อยากเป็นขี้ปากคนในองค์กร  ใครจะรับคนท้องเข้าทำงาน ถ้ารับก็คงเด็กเส้นแหง๋ เราเลยไม่เอาดีกว่า ตกงานตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมา  อิอิอิ โดยนิสัยเราแล้ว เราเสียดายงานนะค่ะ กำลังไปได้สวย ทั้งเงิน ทั้งตำแหน่ง พวกบ้างานเหมือนกันค่ะ  แต่ที่สำคัญกว่านั้นคือลูกค่ะ ช่วงท้องเราก็จิตตกนะค่ะ กังวล บวกกับเสียดายงาน เงินอีกต่างหาก   แต่สามีเราเตือนสติว่า เงินที่หาได้ กับค่าใช้จ่ายที่เกิดมันคุ้มกันไม๊..... ตอนนี้ลูก 2 ขวบแล้วค่ะ ก็ยังอยากไปทำงานอยู่ ออกไปสัมภาษณ์มาหลายครั้งแระ แต่พอเอาเข้าจริง สงสารลูก  ตัดใจไม่ลงสักที....ทุกวันนี้เกือบ 3 ปีแล้วที่ตกงานมา 555 แต่เราก็เป็นฟรีแลนด์ด้วยค่ะ รับงานมาทำเองที่บ้าน รับจ๊อบไปเรื่อย ๆ หาเงินค่านมลูก จขกท  ลองตัดสินใจดูนะค่ะ เราไม่ออกความเห็นนะ เพราะเราเข้าใจความรู้สึกของคนเคยทำงานค่ะ   แต่สำหรับตัวเราแล้ว เราว่าเกิดจากกิเลสส่วนตัวค่ะ อยากเจอเพื่อน อยากออกสังคม อยากนู้น อยากนี้  ถ้าออกไปทำงาน ก็ต้องพาลูกเข้าโรงเรียน ค่าเทอม ค่าจ้างเลี้ยงตอนเย็น ค่าน้ำมันรถ ค่าภาษีสังคม ค่าเสื้อผ้า ค่ากิน  ไม่รู้จะคุ้มกันไม๊อะค่ะ แก้ไขเมื่อ 18 มี.ค. 54 16:11:03 จากคุณ : JeAnGkaAi เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 54 16:10:00

ความคิดเห็นที่ 26 ขอบคุณคุณ bird ค่ะ แนวทางนี้เราเองก็ได้ทำมาแล้วค่ะ อย่างที่บอกว่าเคยหาเด็กหาพี่เลี้ยงมาช่วย หามายากแสนยาก และสุดท้ายเค้าก็อยู่กับคุณแม่เราไม่ได้ ทั้งสองคนเลยค่ะ คนแรกอายุสี่สิบกว่า คนที่สองเป็นต่างด้าว อายุ 17 ที่ดีที่สุดสำหรับตอนนี้ก็คงเป็นการออกมาเลี้ยงลูกเองจริงๆแหล่ะค่ะ จะลองปรึกษาพี่ๆที่ทำงานดูอีกทีด้วย เพราะสายงานที่เราทำ ถ้าหายไปซักปีสองปี กลับมาถ้าไม่เกี่ยงว่าเงินเดือนจะเท่าหรือน้อยกว่ารุ่นน้องที่เค้ามาอยู่ก่อน ก็น่าจะโอเค ขอบคุณค่ะ จากคุณ : shai339 เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 54 16:13:47

ความคิดเห็นที่ 27 เห็นด้วยค่ะ ว่าน่าจะออกจากงานมาดูลูกก่อนค่ะ เพราะ 1.คุณแม่อายุเย๊อะแล้วค่ะ เห็นใจท่าน 2.ส่วนตัวยังมีเรื่องเรียนอีก ก็ออกมาสักพักพอดีเรียนจบ ลูกเข้ารร อีกสักปีสองปี อายุประมาณ 30 เราว่าน่าจะยังเริ่มต้นงานใหม่ได้ จากคุณ : ลูกพ่อแม็ค เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 54 16:19:10

ความคิดเห็นที่ 28 ตกที่นั่งเดียวกันเลยค่ะ แต่เราออกจากงานตอนอายุ 30 เลี้ยงลูกเองจน1.6 จึงกลับมาทำงาน จนตอนนี้ลูกได้ 2.4 ปีแล้ว ถามว่าไม่คุ้มหรอกค่ะ เงินเดือนที่ได้ กับเวลาที่เสียไป รู้สึกสับสนเหมือนๆกันแหละค่ะ ทุกวันนี้ยังคิดไม่ตกว่าจะออกจากงานอีกดีไหม ปีนี้ก้อ จะ 33 แล้วอ่ะ งานดีดีหายากจริงค่ะ ตอนนี้ก็ปรึกษากับสามีเรื่องจะออกจากงานอีก เพื่อมาดูแลลูก เนื่องจากเอาลูกไปฝากเลี้ยง คนเลี้ยงให้ดูแต่ทีวี ไปสมัครเนอสฯมาแล้วด้วย แต่คุณหมอทัก กลัวติดโรค ดื้อยา เดี๋ยวลูกจะไม่โต เฮ้ยคนป็นแม่กลุ้มค่ะ คิดไม่ตกเหมือนกัน จากคุณ : mom_tenten (mom_tenten) เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 54 17:18:57

ความคิดเห็นที่ 29 เราเห็นใจ จขกท นะคะ เราเองก็เป็นคนหนึ่งที่ให้แม่มาเลี้ยงลูกให้ คนแรกไม่ค่อยเท่าไร อายุแม่ตอนนั้น ~56 แต่พอคนที่ 2 แม่เราแก่ขึ้นเป็น 62 ถ้าทางบ้านแม่สามีไม่เกี่ยงเรื่องช่วยค่าใช้จ่าย เราว่าลาออกเถอะค่ะ เลี้ยงลูกสัก 3 ปี คุณก็อายุยังไม่เกิน 35 น่าจะหางานใหม่ไม่ยาก ส่วนเรา อายุเกินมาหลายปีแล้ว หางานก็ย้าก ยาก ที่สำคัญเราเป็นห่วงคุณแม่จขกท มากมาย ถ้าคุณอยู่บ้าน จะช่วยแบ่งเบาภาระได้เยอะ ลูกก็อาจจะกลับมาติดคุณด้วย ถ้าให้แนะนำเพิ่มนะคะ พวกเครื่องอำนวยความสะดวก เช่น เครื่องซักผ้า ซื้อมาเถอะค่ะ หรือส่งเสื้อผ้าให้คนอื่นซักรีด จะได้เหลือแค่ทำงานบ้าน ทำกับข้าว ของเราตอนนี้ พอเรากลับถึงบ้าน เป็นหน้าที่เราดูแลลูก เอาลูกนอน (ลูกติดเราค่ะ) วันเสาร์-อาทิตย์ วันหยุดนักขัตฤกษ์ ให้แม่พักผ่อนไปเลย ขอให้โชคดีนะคะ จากคุณ : Lylee138 เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 54 17:37:07

ความคิดเห็นที่ 30 ตอนนั้นคิดอย่างไร เราได้เงินเดือนค่อนข้างเยอะกว่าแฟนเราด้วยซ้ำ แต่ออกมาตั้งแต่ท้องได้สามเดือนเพราะเหตุผลง่ายๆ "ขี้เกียจ" 5555+   เบื่องานแล้ว เบื่อสุดๆ แพ้ท้องไม่รุนแรงแต่พาลขี้เกียจไปหมดทุกอย่าง แฟนก็อยากให้อยู่บ้านเฉยๆ พอตอนนี้ หึหึหึ 7 เดือนแล้ว เบื่อโฮกกกกกกก!!! ก็อยากกลับไปทำงานเหมือนเดิมอ่ะ นี่รอเวลาเหมาะๆอยู่จะกลับไป  แรกๆว่าจะทำพาร์ทไทม์ก่อน แต่คลอดเสร็จกลับไปทำงานแน่ๆ เหอเหอเหอ ไม่เอาแล้ว แม่บ้าน เบื่อสุดๆ T__T พอดีเราสนิทกะครอบครัวสามีเราด้วย ก็เลยไว้ใจให้เค้าดูแลกันอ่ะค่ะ เด็กๆกันอยู่เลย ฮ่าๆ คนโตสุดรองจากสามีเรานี่ 21 เอง ยังหัวใหม่ ไม่ดักดานโบราณเหมือนคนแก่บ้านเราอ่ะ พูดไรเค้าก็ฟังเรา ก็เลยว่าโชคดีไป ได้ออกทำงานเร็วหน่อย จากคุณ : cashmamamia เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 54 18:20:32

ความคิดเห็นที่ 31 ลองคิดเอาไปฝากที่เนอร์สเซอรี่ไหม เขาแบ่งเบาแทนคุณยายในช่วงกลางวันได้  และอีกไม่นานลูกก็เข้าโรงเรียน คุณก็จะเบาตัวขึ้นด้วย ถ้างานของคุณยังสำคัญอยู่ก็ควรพึงสังวรว่า จะหางานแบบนี้ในอนาคตได้ไหม จะได้ไม่ต้องเครียดภายหลัง ที่แสดงความคิดเห็นเช่นนี้เพราะเราเป็นที่พึ่งแห่งตน สามีออกนอกถ้าไม่ไว้ใจกันจริง รังแต่จะกังวล แล้วคุณเองจะมั่นคงในความคิดของตนเองได้แค่ไหน จากคุณ : ครูเพชร เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 54 20:13:09

ความคิดเห็นที่ 32 คิดว่า - ถึงคราวจำเป็น - ย่า-ยายไม่เลี้ยง - ไม่อยากส่งเนิส - ไม่มีปัญหาเรื่องเงิน แต่หาคนเดียวได้น้อยกว่าหา 2 คนแน่นอน - ทำงานก็ทำให้คนอื่น แต่เลี้ยงลูกเราทำให้ตัวเองและครอบครัว - ถ้าวันนึงมีเหตุให้ต้องเลี้ยงดูตัวเองและลูก ก็คิดว่าสามารถ เราเคยลำบาก ไม่กลัวหรอก จากคุณ : ระแนงไม้ เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 54 22:39:20

ความคิดเห็นที่ 33 นึกว่าตัวเองมาตั้งกระทู้ เรื่องคล้ายกันค่ะ แม่เราก็ขี้โมโห แต่ไม่ลงกะลูกเรานะคะ ไปลงกะพ่อเราแทน เค้ารักและตามใจ จนเสียเลยค่ะ สามีเห็นท่าไม่ไหว  เพราะเรากะสามี จะสอนลูกแบบสมัยใหม่ จะโดนแม่ปรามตลอด สามีทนไม่ไหว ให้ลาออกมาเลี้ยงลูกค่ะ  อยากให้ลูกได้ดั่งใจ ต้องเลี้ยงเองค่ะ คนเลี้ยงหลายคน มันก็มีทั้งดีและเสียค่ะ ตอนนี้แม่เรากะพ่อเรา นานๆจะมาเยี่ยมที คือให้เค้าไปพักผ่อนบ้าง เพราะเลี้ยงหลาน เหนื่อยและเครียด เพราะแกแก่ เป็นข้อเข่าเหมือนกันค่ะ เวลาเค้ามา จะรู้สึกเลย ว่าสปอยล์หลานยิ่งกว่าเดิม  ทำเอาเราเครียดค่ะ เวลาเค้ากลับไป ต้องมานั่งสอนใหม่ ปรับพฤติกรรมใหม่อีก ตอนออกก็เสียดาย เพราะเรารับราชการอยู่ในหน่วยงานที่ใครไม่ได้เข้าไปทำได้ง่ายๆ แต่มาคิดดู ว่าซักวันเราก็ต้องออกอยู่ดี เพราะเราอยากมีธุรกิจเป็นของตัวเองด้วยค่ะ สามีก็ทำงานในหน่วยงานรัฐวิสาหกิจ  รายได้ค่อนข้างดี ในเมื่อพี่แกเลี้ยงได้ ก็ออกเลยค่ะ   ตอนนี้อยู่กันกะลูกแม้จะเหนื่อย แต่ก็มีความสุขมากกกกกกกกกกกกกกกกก แก้ไขเมื่อ 19 มี.ค. 54 11:14:25 จากคุณ : crispyroll เขียนเมื่อ : 19 มี.ค. 54 11:08:48

ความคิดเห็นที่ 34 แล้วทางบ้านคุณเอง พ่อแม่พอสะดวกช่วยเลี้ยงมั๊ยล่ะคะ ก็เข้าใจว่าอาจต้องอยู่บ้านสามีเพราะเป็นธรรมเนียม แต่เรื่องนี้ก็น่าจะคุยกันได้ เพราะไม่มีคนช่วยเลี้ยงหนิ จากคุณ : BigSom เขียนเมื่อ : 20 มี.ค. 54 12:27:55

ความคิดเห็นที่ 35 กำลังคิดมากเรื่องเดียวกับ จขกท.เลยค่ะ มาเจอกระทู้นี้ไป ได้คิดหลายๆมุม หลายๆแง่ เพื่อใช้ประกอบการแก้ไขปัญหา แต่มาสะดุดสุดๆ ที่คห. 30 ที่บอกว่าไว้ใจบ้านสามีมากกว่า ไม่ดักดานโบราณเหมือนบ้านตัวเอง อืมมม....ให้บ้านสามีเลี้ยงลูกให้ก็ดีแล้วค่ะ จะได้ไม่มีความคิดด่าว่าผู้ใหญ่ในบ้านแบบคุณ จากคุณ : giguru เขียนเมื่อ : 20 มี.ค. 54 16:55:39

ความคิดเห็นที่ 36 ขอบคุณทุกท่านมากๆ สำหรับหลายๆแง่มุมความคิดค่ะ เรามาอัพเดทนะคะ เผื่อใครหลงเข้ามาได้อ่านอีก ว่าตัดสินใจแล้วว่าจะลาออก แต่ว่า ต้องเคลียร์กับคุณแม่อีกค่ะ เนื่องจากคุยไปแล้วรอบนึง แม่ไม่ยอม เฮ้อ คงต้องหาวิธีเคลียร์กันต่อไปค่ะ จากคุณ : shai339 เขียนเมื่อ : 20 มี.ค. 54 17:58:29