ความคิดเห็นที่ 1 เอ่อ....ไม่รู้จะพูดยังไง แวะมาให้กำลังใจจขกท.แล้วกันนะคะ สู้ๆค่ะ จากคุณ : fulllove4ever เขียนเมื่อ : 30 มี.ค. 54 16:51:29

ความคิดเห็นที่ 2 เรามีญาติที่มีลูกมีอาการแบบนี้ค่ะ แนะนำให้ปรึกษาหมอจิตวิทยาที่รพ.รามา จะมีศูนย์รักษาวัยรุ่นลักษณะนี้เลย แต่ญาติเราไปปรึกษาที่รพ.สมเด็จค่ะเพราะใกล้ที่ทำงาน เค้าให้เด็กอยู่เป็นคอสท์จนหายเลยค่ะ แต่คุณแม่ต้องฟังหมอและเปลี่ยนพฤติกรรมอย่างหนักเลยค่ะ ต้องกอดลูก บอกรักลูกมากๆ ร้องไห้แสดงความรักความรู้สึกกับลูก รวมทั้งมีเวลาให้เค้าแบบไม่ใช่แนวจับผิดแต่ต้องกลืนเป็นเพื่อนเค้าและค่อยๆดึงเค้ากลับมาค่ะ อย่าท้อ เคสคล้ายกันเลยวิ่งหนีออกจากบ้านไปหาแฟนทุกคืน หรือบ้านเพื่อนแฟน ก้าวร้าวแบบนี้ค่ะ มีทางแก้ ไปหาหมอแล้วค่อยๆทำตามหมอนะคะ เอาใจช่วยค่ะ จากคุณ : เพลินจ๋า..แม่รักลูกนะ เขียนเมื่อ : 30 มี.ค. 54 16:57:08

ความคิดเห็นที่ 3 เอาใจช่วยนะ จากคุณ : แม่ยายซ่าหริ่ม เขียนเมื่อ : 30 มี.ค. 54 16:59:43

ความคิดเห็นที่ 4 ลองเข้าทางเพื่อน ๆ เข้าดูไหมคะเช่นให้ลูกพาเพื่อน ๆ มาบ้านรึพาเพื่อน ๆ ลูกไปเที่ยวแล้วสังเกตุพฤติกรรมพวกเค้าดู เด็กวัยนี้กำลังต่อต้านคะยิ่งห้ามยิ่งยุอยากเอาชนะ ให้เวลาเค้าให้มาก กอดเค้าให้บ่อย ๆ พยายามเป็นพวกเดียวกับเค้า หากิจกรรมที่เค้าแล้วทำด้วยกัน ถ้าเค้ายังไม่อยากเรียนลองปล่อยเค้าสักพักหนึ่ง ช่วงนี้ปิดเทอมพอดี ลองบอกเค้าว่าถ้าหนูไม่เรียน หนูก็จะไม่เจอกับเพื่อน ๆ สิ ลองดูนะคะเป็นกำลังใจให้คะ จากคุณ : โมลลาโย เขียนเมื่อ : 30 มี.ค. 54 17:00:09

ความคิดเห็นที่ 5 เข้ามาให้กำลังใจ อยากให้ จขกท ทำใจให้สบาย คิดแบบนี้ดีมั้ยคะ  เราทำดีที่สุดแล้ว อะไรจะเกิด ก็ให้มันเกิดไป เราไม่รู้ว่า ถูกหรือเปล่า แต่ทำใจให้สบาย ลองไม่ตึงมาก จะได้สบายใจ เผื่ออะไรจะดีขึ้นค่ะ สู้ๆๆ ค่ะ จากคุณ : แม่นางแผ่นดินเดือด เขียนเมื่อ : 30 มี.ค. 54 17:00:31

ความคิดเห็นที่ 6 ย้ายกลุ่มเพื่อน ครับ เพราะคิดว่าติดเพื่อน หรืออาจจะมีแฟน ก็กำลังหลงอะไรแบบนี้แต่ ถ้าติดยา ต้องมีเศษหรือหลักฐานในบ้านบ้าง จากคุณ : ทาสเทวี เขียนเมื่อ : 30 มี.ค. 54 17:05:00

ความคิดเห็นที่ 7 เห็นด้วยกับ คห. 2 ค่ะ ควรปรึกษาหมอ ดีกว่าค่ะ จากคุณ : แม่น้องเอเอ เขียนเมื่อ : 30 มี.ค. 54 17:14:54

ความคิดเห็นที่ 8 เอาใจช่วยค่ะ... จากคุณ : Kuli_D เขียนเมื่อ : 30 มี.ค. 54 17:17:17

ความคิดเห็นที่ 9 ไม่รู้จะช่วยได้มากแค่ไหนนะคะ เคยเกิดปัญหาที่บ้าน กรณีน้องน้อยใจแม่ อ้างว่าเพราะแม่เอาแต่รักน้อง ตรงนี้..คุณต้องพิจารณาตัวเองก่อนว่า...เราในฐานะแม่ บกพร่องตรงนั้นหรือไม่ ไอ้การที่เราให้เขา พาไปโน่นนี่..มันไม่ได้บ่งบอกว่าเราทำหน้าที่แม่อย่างดีและสมบูรณ์ เพราะ ในวัย 12 มันคือช่วงวัยรุ่น หัวเลี้ยงหัวต่อ และติดเพื่อนมาก คุณแม่ต้องพยายามเข้าใจ และอดทนกับความก้าวร้าวที่เขามี แนะนำจริงๆเลย คือ นั่งรอคุยกับลูกเลย เหมือนเปิดอก และพยายามรับฟังในสิ่งที่เขาต่อว่าเราหรือเค้าไม่พอใจเรา อย่างน้อยมันจะทำให้เรารู้ปัญหาได้มากขึ้น ในเรื่องของอาการติดยา ถ้ายังไม่มีหลักฐานแน่ชัด อย่าปรักปรำเขาค่ะ เพราะเขาจะยิ่งรู้สึกว่า แม่เห็นว่าเขาเป็นคนด้อยค่า ไม่รู้จักคิด และจะยิ่งคิดว่า..แม่ที่เลี้ยงเค้ามาดูถูกเค้าด้วยการหาว่าติดยา อย่าเพิ่งกังวลมากเรื่องนี้ค่ะ...สมัยนี้ศูนย์บำบัดดีๆ มีเยอะค่ะ ถ้าลองคุยแล้ว ใจเย็นกับลูกทุกอย่างแล้ว ไม่ได้ผล ลองปรึกษาศูนย์ให้คำปรึกษาวัยรุ่นของกระทรวงสาธารณสุขดูค่ะ อาจจะมีเคสตัวอย่างและแนวทางแก้ไขดีๆ แต่ดิฉันแนะนำว่า...เรื่องย้ายไปต่างประเทศนั้น ขอให้คุณชะลอเรื่องนี้ไว้ เพราะถ้าลูกมีปัญหา การย้ายไปเจอสังคมแวดล้อมที่แตกต่างมากเกินไป ทั้งวัฒนธรรมและภาษา อาจยิ่งทำให้เด็กเครียดและเตลิดได้มากกว่าเดิมค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : Jinuchi (Jinuchi) เขียนเมื่อ : 30 มี.ค. 54 17:22:04

ความคิดเห็นที่ 10 คุณเจ้าของกระทู้ดูแลลูกทั่วถึงรึเปล่าคะ มีเวลาให้เขาบ้างรึเปล่า เด็กๆถ้าอยู่ในบ้านที่อบอุ่น แกจะแยกแยะเลือกเพื่อนคบได้เอง รู้ผิดรู้ชอบ แต่ดูท่าทางเหมือนเด็กมีปัญหาที่บ้านแตกแยกชอบกลคะ แต่ไม่เป็นไร ยังไม่สายเกินไปหรอกคะ น้องสาวดิฉัน (ไม่ใช่น้องแท้ๆ แต่รู้จักและสนิทเหมือนน้อง) ก็เคยมีพฤติกรรมประมาณนี้มาก่อน เป็นตอนม.ต้น สุดท้ายโดนไล่ออกจากโรงเรียน แม่ส่งเข้าอินเตอร์ หลังจากนั้นตั้งแต่โดนไล่ออกจากโรงเรียนเหมือนแกเริ่มสำนึกได้นะคะ ก็ไม่มีปัญหาอะไร หลังจบม ปลาย อินเตอร์ก็ได้ทุนเรียนเมืองนอก แล้วก็ได้งานทำที่เมืองนอก ไม่กี่ปีก็เป็นระดับหัวหน้าไปแล้ว ที่อยากบอกคือยังไม่สายเกินจะแก้ ถ้าดิฉันเป็นคุณ จะหักดิบ บังคับเอาไปเมืองนอกด้วยกันเลยคะ ไปถึงนู่นแรกๆไปไหนไม่ได้แน่นอน เพราะหนึ่งภาษาไม่ได้ สองไม่รู้จักใคร ยาเสพติดก็หาไม่ได้ มันจะไปไหนได้คะ วันๆก็คงได้แต่อยู่ในบ้าน คุณและครอบครัวจะมีเวลากับแกมากขึ้น อาจใช้เวลาเหล่านี้ให้เป็นประโยชน์ ทำกับข้าว ปิ๊กนิ๊ก ทำกิจกรรมกันในครอบครัวแบบที่แกต้องมีส่วนร่วมและเป็นหัวเรี่ยวหัวแรง ชดเชยสิ่งที่แกรู้สึกว่าแกขาดไป ควบคุมการใช้อินเตอร์เนตด้วยนะคะ ใช้เวลาที่มีอยู่ตอนนั้นให้เป็นประโยชน์มากที่สุด เพราะวันนึงในไม่ช้า แกจะเริ่มปรับตัวกับที่ใหม่ได้ เริ่มมีเพื่อนใหม่ และพูดภาษาได้ ถ้าเด็กรักดี คุณดึงเขากลับมาทันเวลา ก็คงจะรอดไปคะ ถ้าไม่รักดี ก็คงจะไปเสี่ยงอีกทีเอาตอนนั้น จากคุณ : ลามะลิลา เขียนเมื่อ : 30 มี.ค. 54 17:32:57 A:59.189.147.236 X:218.186.8.11 TicketID:159640

ความคิดเห็นที่ 11 เอาใจช่วยนะคะ จากคุณ : sweet_mu เขียนเมื่อ : 30 มี.ค. 54 17:42:04

ความคิดเห็นที่ 12 คนที่ติดยาจะมีนิสัยที่เปลี่ยนไป เช็คเรื่องนี้ก่อนค่ะ น้องเราเคยก้าวร้าวมากเพราะติดยาค่ะ จากคุณ : แมวสีขาวขนปุย เขียนเมื่อ : 30 มี.ค. 54 17:55:05

ความคิดเห็นที่ 13 เห็นด้วยกับ คห. 2 ครับ ควรปรึกษาหมอ เป็นลูกของคนรู้จัก ลักษณะเด็กก้าวร้าว และต่อต้าน เหมือนกับ จขกท. จากคุณ : Zoren's knife เขียนเมื่อ : 30 มี.ค. 54 18:02:03

ความคิดเห็นที่ 14 ลูกกำลังหลงทาง โหยหาความรักเป็นที่สุดค่ะ พาไปต่างประเทศด้วย เปลี่ยนสังคมของลูก เป็นทางออกที่ดีมากๆ ค่ะ เห็นด้วยกับคห.2  กอดลูกมากๆ รักลูก เอาใจใส่ลูก ให้มากกว่าที่เคยเป็น แสดงความรู้สึกบอกลูกว่าคุณรักลูกมากแค่ไหน ขอโทษลูก และบอกว่าคุณเสียใจแค่ไหนที่อาจจะทำอะไรไม่ดี บกพร่องไป ลองอ่านกระทู้นี้นะคะ http://www.pantip.com/cafe/family/topic/N10364033/N10364033.html จากคุณ : briarrose เขียนเมื่อ : 30 มี.ค. 54 18:39:40

ความคิดเห็นที่ 15 เอาใจช่วยค่ะ จากคุณ : กัญจน์ญภา เขียนเมื่อ : 30 มี.ค. 54 18:44:07

ความคิดเห็นที่ 16 เห็นด้วยกับคห.ที่ 2 ค่ะ ว่าปรึกษาหมอดีกว่า แต่คุณต้องไม่บอกว่าพาลูกไปหมอนะ กลัวเค้าจะต่อต้าน อาจจะต้องตะล่อมพาไป เอาใจช่วยให้แก้ปัญหาไปได้ค่ะ รู้แต่เนิ่น ๆ ดีกว่าสายไปแล้วแก้อะไรไม่ทัน จากคุณ : pizza_hot เขียนเมื่อ : 30 มี.ค. 54 18:49:42

ความคิดเห็นที่ 17 สู้ๆคะ ถอยตัวเองออกมาเยอะๆคะ หาจิตแพทย์ช่วยคุณแม่นะคะ ใจเย็นค่อยๆดึงเค้ากลับมา สายป่านยังไม่ขาดหรอกคะ แม่ ลูก ผูกพันธ์ คุยกับสามีใหม่ให้เข้าใจด้วยนะคะ จากคุณ : LittleCherie เขียนเมื่อ : 30 มี.ค. 54 18:51:58

ความคิดเห็นที่ 18 ปลงครับ ของแบบนี้อยู่ที่นิสัยเหมือนพ่อเขา จากคุณ : แนะนำด้วยครับ เขียนเมื่อ : 30 มี.ค. 54 18:53:39

ความคิดเห็นที่ 19 เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : jena_naam เขียนเมื่อ : 30 มี.ค. 54 19:10:08

ความคิดเห็นที่ 20 เราขอเอาใจช่วยอีกเเรงนะค่ะ จากคุณ : ยัยหมองกุ้ง เขียนเมื่อ : 30 มี.ค. 54 19:12:29

ความคิดเห็นที่ 21 อ่านแล้วเจ็บหัวใจแปล๊บ ๆ เลยค่ะ นึกถึงลูกสาวของตัวเองที่กำลังจะโต... สงสารทั้งคุณแม่ และสงสารทั้งคุณลูก อาจเป็นด้วยเพราะหัวใจที่โหยหาความรัก และวัยที่ฮอโมนมีการเปลี่ยนแปลง ประกอบกับกระแสสังคมในปัจจุบัน เลยทำให้แก้วตาดวงใจของแม่มีพฤติกรรมก้าวร้าว ไม่รู้จะเสนอทางแก้ไข ยังไงเลยค่ะ ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ แต่เท่าที่ดู เราว่าควรไปพบจิตแพทย์นะคะ น่าจะดีที่สุด   อยากให้ลองเปิดใจคุยกับลูกดูค่ะ ใช้หัวใจ คุยด้วยความรัก สนับสนุนให้คุณให้ความรักแกมาก ๆ นะคะ จากคุณ : aggie_kmit'l เขียนเมื่อ : 30 มี.ค. 54 19:18:08

ความคิดเห็นที่ 22 เราเองไม่เคยเป็นแบบนี้เลยค่ะ  ถึงขั้นเขียนข้อความด่าแม่ว่าอี..ฯ เนี่ย แต่ตอนวัยรุ่นเราก็เกเรพอตัว เคยทำแม่น้ำตาตกมาแล้ว แนะนำว่าพาเข้าวัดค่ะ แต่ไม่รู้ว่าจะมีแบบเดียวกับที่เราไปตอนนั้นมั้ย พอดีว่าที่โรงเรียนจัดไป  เป็นวัดในเครือวัดอัมพวัน จ.สิงห์บุรี  น้ำตาตกกันเป็นแถว  กลับมาจากวัดรู้สึกว่ารักแม่มากกว่าเดิมเยอะ จากคุณ : มิสพรหล้า เขียนเมื่อ : 30 มี.ค. 54 19:41:19

ความคิดเห็นที่ 23 เอาใจช่วย จขกท. นะคะ จากคุณ : noo_waew เขียนเมื่อ : 30 มี.ค. 54 19:45:47

ความคิดเห็นที่ 24 เอาใจช่วยนะคะ ... จากคุณ : prosthee เขียนเมื่อ : 30 มี.ค. 54 20:13:22

ความคิดเห็นที่ 25 เจ็บหัวใจแทนเลยคะ เจอลูกเขียนด่า เป็นกำลังใจให้นะคะ สักวันถ้าเค้ามีลูก  เค้าจะเข้าใจคนที่เป็นแม่อย่างเราเองค่ะ จากคุณ : Fairybox เขียนเมื่อ : 30 มี.ค. 54 20:38:45

ความคิดเห็นที่ 26 ู^^^ เข้ามาให้กำลังใจค่ะ จากคุณ : poohying เขียนเมื่อ : 30 มี.ค. 54 20:50:53

ความคิดเห็นที่ 27 ได้อ่านไปนานตอนเพิ่งตั้งทู้แต่เพิ่งมีเวลาตอบ เป็นเราคงเรียกเค้ามากอดก่อนเลยค่ะ คงร้องไห้ไปถามไป ว่าแม่ไม่ดีตรงไหน อยากให้แม่ทำอะไรบ้าง อ่านแล้วเจ็บแทนจริงๆ ช่วงวัยนี้เป็นช่วงติดเพื่อน เป็นวัยที่เข้าใจยากหน่อย ต้องอาศัยการพูดจา+เวลา วิธีที่คุณเข้าหาลูกอาจจะยังไม่ถูกต้อง กลายเป็นว่าสิ่งที่คุณพูดเตือนเค้า เป็นคำบ่นไป หาเวลาไปเที่ยวด้วยกัน ทำกิจกรรมด้วยกันบ่อยๆ กอดเค้าให้มาก พูดคุยเยอะๆ พอเค้าเริ่มเปิดใจบ้าง ลองแย้มๆคุยถึงความรู้สึกคุณ คุยถึงอนาคตของเค้า อีกอย่างลองดูเพื่อนที่เค้าคบด้วย ว่านิสัยเป็นยังไง ถ้าแรงๆอาจจะมีผลกับลูกเราได้มาก จากคุณ : nating เขียนเมื่อ : 30 มี.ค. 54 21:16:25

ความคิดเห็นที่ 28 ขอขอบคุณทุกความเห็นที่เข้ามาช่วยตอบและแนะนำทางออกให้ คือว่าตอนนี้สามีที่เป็นชาวต่างชาตินั้นเขากลับไปที่ประเทศเขาได้ประมาณ2 ปีแล้ว และได้ดำเนินเรื่องให้ฉันกับลูกๆตามไปอยู่กับเขา ฉันจะได้วีซ่าประมาณวันที่ 4 เมษายน นี้ ฉันเองก็จะมีเวลาอีกแค่ 6 เดือนเท่านั้น ทางสามีก็เร่งอยากให้ไปไวไวเขาบอกว่าเขารอฉันมานานแล้ว ลูกสาวก็มามีปัญหาอีกทั้งจะไม่ไปเมืองนอกและไม่เรียนต่อ ตอนที่ลูกหนีออกจากบ้านครั้งแรกเขารีบให้ฉันไปตามหาลูกสาวบอกว่าถ้าเขากลับมาให้ ให้โอกาสและให้อภัยลูก แต่แกก็มาหนีไปอีกบ่อยๆ เขาเห็นฉันร้องไห้ (ผ่านกล้อง)ทุกข์ใจ และไม่ยอมพูดคุยกะเขาๆก็เลยบอกว่างั้นก็ตัดใจเรื่องลูกสาวไปแล้วกันในเมื่อให้โอกาสหลายครั้งแล้ว ยังไม่ยอมปรับตัว ส่วนพ่อของลูกสาวเขาก็บอกให้ฉันตัดใจเหมือนกัน แต่ฉันทำอย่างนั้นได้อย่างไรลูกทั้งคน ถ้ามันตัดกันได้ง่ายๆฉันจะเสียใจอยู่อย่างนี้หรือ จากคุณ : ฉันเจ็บ..ฉันอาย.. เขียนเมื่อ : 30 มี.ค. 54 21:32:06 A:115.87.78.134 X: TicketID:311618

ความคิดเห็นที่ 29 เข้าใจหัวอกคนเป็นแม่เลย ไม่รู้สินะ อยากจะถามคุณคำเดียว คุณกอดเค้าบ่อยแค่ไหน คุณบอกว่ารักเค้าบ่อยแค่ไหนนะ ถ้าขนาดหนีออกจากบ้านขนาดนี้เราว่าคุณต้อง ไปปรึกษาหมอดีทีสุดเลย ตอนนี้เท่าที่ดู ลูกคุณคว้าง เค้าไม่มีผู้ใหญ่คนไหนให้เค้าพึ่งได้เลย โดยเฉพาะที่พึ่งทางใจ กับแม่ที่เค้าควรไว้ใจมากที่สุด คุณก็ไม่ใช่แล้ว ดังนั้นทางออกคุณต้องหาคนกลางดีกว่า จากคุณ : วีทีอาร์ เขียนเมื่อ : 30 มี.ค. 54 21:52:17

ความคิดเห็นที่ 30 ค่อยๆแก้ปัญหานะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : missusnow เขียนเมื่อ : 30 มี.ค. 54 22:10:12

ความคิดเห็นที่ 31 เข้ามาให้กำลังใจ จขกท ค่ะ ตอนนี้อยากแนะนำให้คุณใจเย็นให้ถึงที่สุด ทำใจให้เย็นกับลูกสาวคุณให้มาก ๆ อย่าลืมว่าเขาเพิ่งจะอายุ 12 ปีเองค่ะ ค่อย ๆ คุย ค่อย ๆ ปรับปรุง เริ่มที่ตัวเราเองก่อน บอกลูกให้เขารู้ว่าคุณรักเขามากแค่ไหน เช่น เอารูปเก่า ๆ สมัยที่เขายังเป็นเด็กมาให้เขาดู เอาเรื่องราวตอนที่เขาเป็นเด็ก มาเล่ามาคุยกัน ค่อย ๆ บอก และย้ำกับเขาว่าคุณรักเขา ต้องการเขา และแสดงออกให้มากค่ะ   พฤติกรรมที่เขาแสดงออกมาอย่างก้าวร้าว และใช้ถ้อยคำรุนแรงกับคุณ เพราะอยากให้คุณเจ็บใจ เหมือนที่เขารู้สึกเจ็บอยู่ในใจ ไม่ว่าเรื่องที่ลูกสาวคุณคิดจะเป็นเรื่องอะไรก็ไม่ใช่ประเด็นที่คุณต้องขวนขวายหาคำตอบ เพียงแค่คุณพยายามปรับความเข้าใจกับเขา บอกเขาว่าคุณสามารถให้อภัยเขาได้ในทุกเรื่อง และคุณเป็นที่พี่งให้เขาได้อย่างจริงใจค่ะ จากคุณ : แม่น้องกิมไน้ (Kimnice's mom) เขียนเมื่อ : 30 มี.ค. 54 22:26:25

ความคิดเห็นที่ 32 ลองเปลี่ยนวิธีพูดกับลูกดูด้วยนะคะ การพูดเดิมๆ ดุว่าที่ตัวเด็ก อาจทำให้เด็กน้อยใจค่ะ เปลี่ยนแนวพูดจากการบ่นๆ เป็นขอพูดกับลูกแบบจริงจังและบอกลูกว่าเรายินดีทำเพื่อเค้าเพราะเรารักเค้าเสมอ ดีกว่าค่ะ จากคุณ : BigSom เขียนเมื่อ : 30 มี.ค. 54 23:07:35

ความคิดเห็นที่ 33 อ่านเเล้วกลุ้มใจเเทนจังเลยค่ะ สงสารน้องด้วยคงจะสับสน ถ้าลูกเขียนด่าเราเเบบนี้  คงร้องไห้เหมือนกัน ไม่รู้จะเเนะนำยังไง เอาใจช่วยให้ปรับความเข้าใจกันได้นะคะ จากคุณ : น้ำขิงกับเต้าฮวย เขียนเมื่อ : 30 มี.ค. 54 23:54:20

ความคิดเห็นที่ 34 ถ้าเราเป็นคุณเราจะแก้ปัญหาของลูกสาวคนโตให้ลุล่วงก่อนมาอยู่ ตปท. ค่ะ  ลองนึกดูถ้าทั้งลูกและคุณต้องมาปรับตัวพร้อมกัน...จะยิ่งแย่ไปถึงลูกคนเล็ก เผลอๆไปถึงสามีด้วยค่ะ เรื่องคุณคล้ายๆ ลูกสาวเพื่อนสามีเรา  กลับกันตรงรายนั้นแม่พาลูกกลับไปไทย เลี้ยงจนเด็กเกือบ 10 ขวบ เลี้ยงไม่ไหวหรือด้วยเหตุอื่นๆ ส่งมาให้พ่อ(ไทย)เลี้ยงดูที่ ตปท.หวังว่าจะให้ไกลเพื่อน   ระหว่างที่พ่อรอภรรยาเดิมไม่ไหว  มีครอบครัวใหม่  มีลูก 1 คนแล้ว  เด็กสาวกลับมาพร้อมป้า(พี่สาวแม่ นัยว่ามาเลี้ยงหลาน) ป้าเองก็มาปรับตัว เอาตัวเองไม่รอด หลงเพลิดไปกับสังคมที่ใหม่  หลานก็ปรับตัวไม่ได้  เด็กเจ้าปัญหาก็ยังเป็นคนเดิมค่ะ...พ่อทดแทนให้เท่าไรก็ไม่พอ...คบเพื่อนชาย  เขียน จม. ด่าพ่อตัวเอง  ที่ร้ายที่สุด..แกล้งไปลักของในห้างฯ  ต้องขึ้นศาล วุ่นวาย...เพราะแค่ต้องการแกล้งพ่อตัวเองโดยลืมไปว่าที่นี่...ไม่ใช่ประเทศไทย ไม่มีญาติพี่น้องแม่/นักการเมืองจะมาคุ้มกะลาหัวได้... เด็กทุกคนที่บ้านแตกมีปัญหาทุกคนค่ะ มากน้อยต่างกันไป หรือบางคนอาจจะมองเห็น/ไม่เห็น เรามีลูกติดสามีตอนที่เราเจอครั้งแรกเค้ามาอยู่กับพ่อทันทีที่เราแต่งงานกับพ่อเค้า  เป็น ดช.ขี้กลัวไม่เล่นอะไรที่เสี่ยงแม้จะสนุกมากก็ตาม  ร้องไห้ง่าย  ฉี่รดที่นอนจน 9 ขวบ ...ฯลฯ   แม่เราสอนมาว่า...รักเค้าๆ ก็จะรักเรา  เด็กพวกนี้ขาดรักค่ะ...เคยมาขอนอนด้วยเวลาฟ้าร้อง  ฝันร้ายเราก็โอเค...นอนกันเรียงเป็นปลาทูเลย  ร้องไห้เราก็ปล่อยให้ร้องนะ ส่งทิชชูให้...เสร็จแล้วคุยกัน/กอดกัน(แรกๆเราก็ฝืน ดช.ตัวโตแล้ว แถมไม่ได้เลี้ยงกันมาแต่เล็กๆ) เรื่องฉี่รดที่นอนนี้เค้ายอมรับการรักษาเอง เราพาไปหาหมอเด็กวัยรุ่นคุยกันถึงแผนการรักษา  ตั้งเวลาปลุกฝึกฉี่(ลูกเราเอง 2.5 ขวบ ไม่ฉี่รดที่นอน สามีเปรียบกับลูกคนโต 9 ขวบกว่า...เรายังว่าให้สามีเสียเลย)  เรื่องไหนที่เค้าพร่อง...เราเติมให้เต็มค่ะ  แม้แต่เรื่องเพศศึกษา...ลูกชาย lower hair ขึ้นยังมาบอกเลยค่ะ  เราสอนลูก(เลี้ยง)บนพื้นฐานเติมรัก+เติ่มสิ่งที่ขาด... ตอนนี้เป็นหนุ่มจะ 16 แล้ว มามี๊(เลี้ยง)ถามได้ทุกเรื่อง คุณ จขกท. เป็นแม่แท้ๆ มีต้นทุนความรักเลี้ยงมาด้วยนมจากอก  คุณคนเดียวที่รู้ว่าลูกคือใคร เป็นอย่างไร  เริ่มต้นที่ตัวเองก่อนก่อนที่จะพาลูกไปพบแพทย์ค่ะ  ลูกต้องยอมรับเข้าใจตัวแม่+ตัวเองก่อน  รักและให้คุณค่าตัวเอง....การบำบัดถึงสำเร็จ  อย่าลากเด็กไปทั้งที่เค้ายังไม่พร้อม  ลูกสาวคุณจะมองไปได้ว่า...คุณทำเพื่อตัวคุณเอง  น้อง(ต่างพ่อ)และสามีแทนได้...ไม่ใช่ทำเพื่อตัวเค้าค่ะ แก้ไขเมื่อ 31 มี.ค. 54 07:23:34 จากคุณ : one&only เขียนเมื่อ : 31 มี.ค. 54 00:53:07

ความคิดเห็นที่ 35 ถึงเราจะยังไม่มีลูกแต่เราก็เข้าใจความรู้สึกถึงอารมณ์ของคนเป็นแม่ เพราะเราก็เห็นเหตุการณ์คล้ายๆ กับของ จขกท จากหลานสาวเราเหมือนกัน ช่วงเริ่มวัยรุ่น อารมณ์แปรปวน คล้อยตามเพื่อน ติดเพื่อนมาก อะไรๆ ก็เพื่อน เพื่อนดีไปหมด เพราะเพื่อนไม่ห้าม ไม่ว่า แถมยังเห็นดีเห็นงามด้วยทุกเรื่อง เพราะเค้าใช้ภาษาเดียวกัน (ภาษาวัยรุ่น) อะไรๆ ก็ว่าพ่อ-แม่ ไม่ดี ชอบดุ ชอบด่า แต่หารู้ไม่ คำกล่าวเตือนจากพ่อแม่คือ ยาวิเศษทั้งนั้น ไม่มีพ่อแม่คนไหน ที่จะดูด่าลูกโดยที่ไม่มีเหตุผลหรอก ดุก็หาว่าด่า นี่แหละเด็กวัยรุ่น คำๆ หนึ่งที่ได้ยินจากปากของคนเป็นแม่เสมอๆ คือ ไม่ว่าลูกจะเป็นอย่างไร จะดีจะชั่ว จะทำผิดแค่ไหน มันก็คือลูก คนเป็นแม่ทิ้งลูกไม่ลงหรอก และยินดีอ้าแขนรับโอบกอดทุกครั้งเมื่อลูกต้องการความช่วยเหลือ แล้วสักวัน...เมื่อพวกเค้าเหล่านี้ได้กลายมาเป็นแม่คนอย่างเราๆ เค้าจะย้อนนึกถึงตัวเอง เราเชื่อแบบนั้นค่ะ ตัวอักษรของเราที่พิมพิ์ลงไปอาจจะช่วยอะไร จขกท ไม่ได้ แต่เราก็อยากให้กำลังใจคุณ ให้คุณสู้ต่อไป สักวันเราเชื่อว่า ลูกสาวคุณจะคิดได้...ไม่มีคำว่าสายเกินไปสำหรับคำว่า "กลับใจ" จากคุณ : บะหมี่น้อย เขียนเมื่อ : 31 มี.ค. 54 09:02:48

ความคิดเห็นที่ 36 สำคัญที่สุด อย่าด่าลูกรุนแรง หรือหยาบคาย ค่ะ ให้พูดกับลูกดีๆ แสดงความรัก แต่น่าจะพาไปหาผู้เชี่ยวชาญ หรือพาไปเข้ายุวพุทธิกสมาคม www.ybat.org ซื้อหนังสือของหลวงพ่อจรัญมาอ่านนะคะ ลองสวดมนต์พาหุงทุกวันดูนะคะ ถ้าแก้ทางโลกไม่ได้ ก็อาจเป็นหนี้เวรหนี้กรรมกันมา ทำบุญ สวดมนต์ แผ่เมตตาให้ลูกค่ะ จากคุณ : ใบไม้ เขียนเมื่อ : 31 มี.ค. 54 09:03:00 A:125.26.167.49 X: TicketID:139926

ความคิดเห็นที่ 37 เห็นด้วยกับคห.34 ค่ะที่บอกว่า เริ่มต้นที่ตัวเองก่อนก่อนที่จะพาลูกไปพบแพทย์ค่ะ  ลูกต้องยอมรับเข้าใจตัวแม่+ตัวเองก่อน  รักและให้คุณค่าตัวเอง....การบำบัดถึงสำเร็จ  อย่าลากเด็กไปทั้งที่เค้ายังไม่พร้อม  ลูกสาวคุณจะมองไปได้ว่า...คุณทำเพื่อตัวคุณเอง  น้อง(ต่างพ่อ)และสามีแทนได้...ไม่ใช่ทำเพื่อตัวเค้าค่ะ ยิ่งประโยคสุดท้ายเป็นข้อระวังจากคุณหมอตรงๆเลยค่ะ น้องที่เรารู้จักก็มีอาการเลวร้ายไม่ต่างกันค่ะ ชี้หน้าด่าพ่อแม่แบบนี้แหละ ติด BB Iphone เน็ตทั้งวันทั้งคืน หนีออกจากบ้านทะเลาะลั่นซอย ขับรถออกตามหากันทุกคืน แต่เชื่อมั๊ยคะมหัศจรรย์มีจริง เข้าคอร์ส สามเดือน ออกมา เป็นคนละคนไปเลย เรียนทันเพื่อน ตั้งใจอ่านหนังสือ และเป็นเด็กเรียนไปเลยค่ะ หน้าสดใส มีความสุข มันเหมือนผีเข้าผีออกเลยนะ ครั้งแรกๆลูกไม่พร้อม ให้คุณแม่ไปปรึกษาก่อนได้เลยค่ะ จะได้ปรับพฤติกรรมคุณแม่ให้ถูกทาง คุณหมอมีวิธีค่ะ ตอนหลังน้องเค้ายอมเข้า เชื่อหมอมากกว่าแม่อีก เหมือนหมอเข้าใจเค้าทุกอย่าง และเค้าชอบที่แม่ก็เปลี่ยนพฤติกรรมเพื่อเค้าค่ะ เค้าเห็นและรู้ว่าแม่ทำเพื่อเค้าขนาดไหน ลองดูนะคะ ต้องไปหาหมอนะคะ จากคุณ : เพลินจ๋า..แม่รักลูกนะ เขียนเมื่อ : 31 มี.ค. 54 09:18:40

ความคิดเห็นที่ 38 ไม่ต้องอายนะคะ แต่ละคน ชีวิต มีปัญหาแตกต่างกันไปค่ะ ค่อยๆ แก้ไขไปค่ะ หาก ไปไม่ไ้ด้ ก็ต้องปลงค่ะ สัตว์โลก ย่อมเป็นไปตามกรรมค่ะ ทำบุญเยอะนะคะ จากคุณ : PaoTMTF เขียนเมื่อ : 31 มี.ค. 54 09:38:00

ความคิดเห็นที่ 39 มีเวลา หก เดือน ทันนะคะ บำบัดก่อนค่ะ คุณจะได้ลูกตอนที่เป็นเด็กดีคืนมาค่ะ บำบัดใช้เวลาสามเดือนค่ะ ดีเลยพอไปรับกลับมาจะได้ชื่นมื่นบอกลูกว่า "ลูกรัก ลูกเป็นดวงใจเป็นชีวิต เป็นทุกอย่างของแม่ ต่อไปนี้เราไปเริ่มชีวิตใหม่ด้วยกันนะลูก แม่อยากใช้ชีวิตที่เหลืออยู่มีความสุขกับลูกทุกวันจ้ะ" แล้วกอดแน่นๆๆๆๆๆๆๆค่ะ ต้องกอดแน่นๆๆๆๆให้ได้ใจนะคะ กอดเป็นพิธีคิดว่าหมอสั่งไม่ได้นะคะ น่าจะมีความสุขได้ค่ะ จากคุณ : เพลินจ๋า..แม่รักลูกนะ เขียนเมื่อ : 31 มี.ค. 54 10:13:20

ความคิดเห็นที่ 40 เข้ามาแจกกิ๊ฟคนใจดีที่ให้คำแนะนำ หรือไม่ก็ให้กำลังใจ จขกท.ค่ะ จขกท.สู้ๆนะคะ จากคุณ : engo (engo) เขียนเมื่อ : 31 มี.ค. 54 10:19:59

ความคิดเห็นที่ 41 เราว่าน้องเริ่มจะเป็นวัยรุ่นกำลังอยู่ในวัยติดเพื่อนค่ะยิ่งเค้าคิดว่าคุณไม่เข้าใจเพื่ิอนเข้าใจมากกว่ายิ่งอยากอยู่กับเพื่อน ลองเอาเป็นว่าถ้าลูกไปข้างนอกพอกลับมาเปลี่ยนจากถามว่าไปไหนมาไปทำไมเป็นว่าทานอะไรมารึยังลูก ถ้าพรุ่งนี้หนูจะไปอีกบอกแม่หน่อยนะวันนี้แม่ห่วงหนูแทบแย่ แสดงให้เค้ารู้ว่าคุณรักและห่วงไม่ใช่ว่าคอยอยู่เพื่อจะดุจะว่าเค้า ขอให้น้องกับคุณแม่เข้าใจกันเร็วๆนะคะ ปล.เรื่องยาเนี่ยอย่าเลยค่ะถ้าไม่แน่ใจไม่มีหลักฐานมันดันให้เด็กหลายๆคนที่ไม่ได้เสพหันไปเสพเพราะประชดประชันข้อกล่าวหาของพ่อแม่มาเยอะแล้ว จากคุณ : แม่น้องฟ้าใส (มามี๊ตัวกลม) เขียนเมื่อ : 31 มี.ค. 54 10:27:08

ความคิดเห็นที่ 42 มาให้กำลังใจอีกรอบค่ะ ฮึดสู้นะคะ อย่าสิ้นหวัง ลูกเราทั้งคน จะปล่อยได้ยังไง เข้าใจมาก ๆ เลยค่ะ ต่อให้ติดยาก็ต้องรักษาให้หาย ต่อให้เสียคนก็ต้องดึงกลับมาให้เป็นคนให้ได้ ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง สู้ ๆ นะคะคุณแม่ อย่างที่คุณ one&only บอก ทุกคนต้องการความรัก แม้แต่เราก็อยากให้ลูกรัก หากเราแสดงออกว่ารักลูกน้อยไป ต้องแสดงออกให้มากขึ้น หยุดตำหนิ แม้เขาจะผิดเห็น ๆ พาเขาไปหาหมอในเรื่องที่เขาเป็น ไม่สบายกายต้องรักษา ไม่สบายที่ใจก็ต้องรักษาเช่นกันนะคะคุณแม่ สวดพาหุงฯ สวดอิติปิโส พาเข้าวัดอัมพวันดีหมดเลยค่ะ อะไรทำได้ทำให้หมดเลยค่ะคุณแม่ เรื่องนี้ต้องแก้ทั้งทางโลกและทางธรรม จะช่วยกันเสริมให้ชีวิตคุณและลูกดีขึ้นได้แน่นนอนค่ะ มากอดแน่น ๆ ทีหนึ่งนะคะ สู้ ๆ ค่ะ จากคุณ : แม่น้องเอเอ เขียนเมื่อ : 31 มี.ค. 54 11:44:00

ความคิดเห็นที่ 43 เข้ามาขอขอบคุณอีกครั้งในน้ำใจไมตรีของทุกท่าน ฉันอ่านแต่ละความเห็นแล้วน้ำตาฉันไหลเหมือนกับว่ามีเพื่อนที่เข้าใจ เข้ามาลูบหลังแล้วบอกว่าไม่เป็นไรนะ ....ทำให้ฉันมีกำลังใจขึ้น ทั้งๆทีไม่เคยเห็นหน้ากันมาก่อนยังมีน้ำใจไมตรีขนาดนี้ขอบคุณจริงๆค่ะ จากคุณ : ฉันเจ็บ..ฉันอาย.. เขียนเมื่อ : 31 มี.ค. 54 12:02:40 A:124.120.246.95 X: TicketID:311618

ความคิดเห็นที่ 44 เราขอเสนออีกทางเลือกนะคะ  เราอ่านซีเคร็ต เจอเคสที่แม่ลูกมีปัญหาแรงๆแบบนี้เหมือนกัน  เขาไปปรึกษากับเภสัชกรพงศ์ปกรณ์ พิชิตฉัตรธนา ไปเข้าคอร์ส "โปรแกรมจิตใต้สำนึก แก้ปัญหาชีวิต ล้างพิษในใจ"   ลองโทรไปสอบถาม ก่อนก็ได้ 02422-911 ต่อ 2101 - 2111    หรือติดตามในหนังสือซีเคร็ต คอลัมม์ของท่านก็ได้ค่ะ  เราว่าตรงประเด็นดีค่ะ    ขอให้แก้ปัญหาได้ และได้ลูกสาวที่น่ารักกลับมาในอ้อมกอดนะคะ (บางทีปัญหาจะมาจากจิตใต้สำนึกของแม่ก็ได้มีอะไรที่นึกไม่ถึงอีกเยอะค่ะ ลองดูค่ะ) จากคุณ : ck&cm เขียนเมื่อ : 31 มี.ค. 54 12:03:33

ความคิดเห็นที่ 45 โทษทีตกไปหนึ่งตัว  เบอร์โทร 02422-9111ค่ะ   อ้อ เพิ่มเติม เว็บนี้ค่ะ www.medihealing.com     สำเร็จแล้วมาบอกข่าวดีนะคะ จากคุณ : ck&cm เขียนเมื่อ : 31 มี.ค. 54 12:06:21

ความคิดเห็นที่ 46 นึกถึงตอนเราเองอายุประมาณนี้ที่เริ่มเป็นสาว ทะเลาะกับแม่บ่อยมาก บางสิ่งที่เราทำไม่ถูกต้องกาละเทสะ แม่เราก็ว่าเราเสีย ๆ หาย ๆ บางครั้งน้อยใจอยากผูกคอตายด้วยซ้ำ แต่เราไม่เคยปีกกล้าขาแข็งพอที่จะหนีออกจากบ้านไปได้ พอมาคิดย้อนไปอีกทีสิ่งที่เกิดขึ้นจากเรามันเกิดจากความไร้เดียงสาของเรา ไม่คิดไกลเหมือนแม่ แม่พยายามปกป้องเรา เห็นเราเป็นเด็กอยู่ตลอดเวลา ตอนเรียนมหาลัยกลับบ้านดึกแม่จะคอยเฝ้าเปิดประตูให้ตลอด พูดกลาย ๆว่าเราคงจะมัวไปเที่ยวกลางคืนถึงกลับบ้านดึก เราเป็นโรคกระเพาะคลื่นไส้บ่อย ๆ เขาก็นึกว่าเราท้อง  เขาไม่บอกตรง ๆ แต่เขาให้พ่อพาไปโรงพยาบาลตรวจปัสสาวะ ตอนนั้นเรายังไม่รู้เลยว่าเขาสงสัยอะไรแบบนั้น เพิ่งมารู้เอาทีหลังนั่นแหล่ะ จนเราทำงานนั่นแหล่ะถึงไว้ใจมากขึ้น เราทำให้พ่อแม่ห่วงเรามากทั้ง ๆ ที่เราไม่ได้ทำอะไรนอกลู่นอกทาง ยังคิดเหมือนกันว่าถ้าลูกเราเริ่มโตเป็นสาวเราจะต้องกลุ้มใจขนาดไหน   ไม่ได้ช่วยอะไรจขกทเลยค่ะ แต่อยากให้ทราบว่าวัยนี้กำลังสับสนจะเด็กก็ไม่ใช่ผู้ใหญ่ก็ไม่เชิง ทำตัวลำบากจริง ๆ จากคุณ : Ms...plum เขียนเมื่อ : 31 มี.ค. 54 12:18:43

ความคิดเห็นที่ 47 ที่ฉันพร่ำพูดไม่ใช่เพราะรักลูกหรอกหรือ ไม่ใช่ครับ คุณแค่ใช้ลูกเป็นเครื่องมือตอบสนองความต้องการ"รัก"ของตัวเอง ขอแนะนำว่าอย่าสนใจพฤติกรรมส่วนตัวเขามาก ให้ความรักเอาใจใส่พอแล้ว บอกสอนเฉพาะเมื่อถาม หรือแหย่ๆว่าเขาสนใจไหม ปล่อยให้เขาคิดเองบ้างเพราะเขาก็มีสมองเหมือนคุณนั่นแหละ ลองทบทวนดูนะ คุณบอกว่ารักเขา ครั้งสุดท้ายที่คุณชมเขานั่นมันเมื่อไหร่ จากคุณ : ลองดู เขียนเมื่อ : 31 มี.ค. 54 13:25:54 A:124.120.95.69 X: TicketID:204597

ความคิดเห็นที่ 48 ตอบ คห.47 ค่ะ บอกว่าแม่รักลูกนะเขาก็เฉยค่ะ บอกบ่อยๆเขาก็ตอบว่า อื่อ.. เวลากอดเขาๆก็เฉยไม่สนองตอบไม่ยินดียินร้ายเลยค่ะ ทำตัวแข็งขืนไม่สนใจ บอกว่าแม่ขอพูดด้วยหน่อย เรามาคุยกันหน่อยนะลูก แม่จะได้รู้ว่าแม่ทำอะไรผิด ถ้าหนูไม่คุยเราจะรู้ได้ยังไง เขาก็ปิดประตูออกจากห้องไป แล้วจะให้ฉันทำอย่างไรดี ตอนนี้เขาปิดประตูใจสำหรับฉันไปแล้ว จากคุณ : ฉันเจ็บ..ฉันอาย.. เขียนเมื่อ : 31 มี.ค. 54 13:39:31 A:124.120.246.95 X: TicketID:311618

ความคิดเห็นที่ 49 อ่านมานานแล้ว สงสารเจ้าของกระทู้ค่ะ เราก็เคยเป็นคนแอนตี้แม่มากๆค่ะ น่าเบื่อที่สุดในสายตาเราเลยตอนนั้น ลองคิดๆดูดีๆนะคะ เคยไปทำอะไรให้เค้า รู้สึกมากๆจนสะสมๆหรือเปล่า ไม่อยากว่า จขกท  อยากช่วยนะคะ ดิฉันเคยโดนแม่กระทำอะไรด้วยอารมณ์ เมื่อแกไม่พอใจแกก็จะแรงใส่เรา ฉุนเฉียว และเรื่องอื่นๆ ที่แกไม่รู้จักใฃ้จิตวิทยาสอนเรา เราแอนตี้ไปเลยค่ะ ว่าทำไมต้องพูดกับเราแบบนี้ สอนหน่ะสอนให้เราเป็นคนดี แต่ใช้คำพูดไม่สร้างสรรค์ค่ะ ตรงนี้ต้องระวังมากๆ ของอย่างนี้อาจจะต้องใช้เวลาด้วยค่ะ ต้องอดทนมากๆ ทำดีกับแกให้สม่ำเสมอ โอนอ่อน แต่อย่าปล่อยมากเกินเดี๋ยวแกจะคิดว่าไม่มาสนใจแกแล้วซะอีก จากคุณ : pojako เขียนเมื่อ : 31 มี.ค. 54 14:28:40

ความคิดเห็นที่ 50 เฮ้ออออ เข้ามาถอนหายใจยาวๆเป็นเพื่อน จขกท หัวอกเดียวกันเลย แต่ของเราไม่ถึงกับเขียนด่าในห้องน้ำ แต่เป็นหัวเอ็ม แต่เป็นแบบบ่นๆมากกว่า ว่าโดนเข้มงวด จำกัดเวลาเล่นเน็ท เหมือนติดคุก อะไรประมานนี้ พอเราเห็นเข้าเราก็จับมานั่งกัน ว่านั่นนี่นะ อะไรๆมันไม่ดียังไงตรงไหน บลาบลาๆๆ เสร็จแล้วจบลงด้วยการทำโทษ โดยการยึด อะไรก้อได้ที่เขาชอบ เช่น โทรศัพท์ ไม่ให้เล่นเน็ทเป็นเวลาเท่านั้นเท่านี้ ไม่ให้ดูทีวี ฯลฯ เค้าจะไม่ชอบเท่าไหร่ แต่ได้ผล เรากับลูกอยู่ต่างประเทศ แรกๆก้อดีนะ ไม่มีเพื่อนที่นี่ แต่พอเขารู้จักเล่นเน็ท ตอนนี้ติดเพื่อนใน Internet แทนแล้ว ถ้าคุณยังอยากที่จะเห็นหน้าพูดคุยกับลูกอยู่ล่ะก้อ ขอแนะนำให้จำกัดเวลาเล่นเน็ทของเขาด้วย เลี้ยงลูกต่างแดนมันกดดันนะ เวลาเขาดื้อหรือทำผิด เราตีเขาไม่ได้เหมือนเมืองไทย ( ผิดกฏหมายที่นี่ ) ต้องค่อยๆปะเหลาะกันไป จนกว่าจะโตแล้วคิดได้เอง เดี๋ยวพอเขาได้เป็นแม่คนเมื่อไหร่เขาจะรู้ว่าที่แม่ทำแม่สอนมา เป็นเพราะแม่รักลูกนะ ก้อได้แต่หวังว่าเขาจะรู้สึกหรือสำนึกได้อ่ะ จากคุณ : Natt เขียนเมื่อ : 31 มี.ค. 54 22:14:20 A:99.135.151.84 X: TicketID:187421

ความคิดเห็นที่ 51 หักดิบพาไปต่างประเทศด้วย แล้วไปบำบัดที่ ตปท หมอเขาเก่งออกค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : natt เขียนเมื่อ : 31 มี.ค. 54 22:20:56 A:99.135.151.84 X: TicketID:187421

ความคิดเห็นที่ 52 เข้ามาเป็นกำลังใจให้ค่ะ ขอให้เรื่องร้าย ๆ ผ่านไปด้วยดีนะคะ เห็นด้วยกับแม่น้องกิมไน้ค่ะ เอาอัลบั้มรูปเก่า ๆ มาเปิดให้ลูกดู แล้วเล่าให้เค้าฟังว่าเรารักเค้าแค่ไหน การที่เค้าเป็นลูกคนแรกของเรามันพิเศษอย่างไร กอดเค้าและบอกรักเค้าบ่อย ๆ นะคะ สู้ สู้ ค่ะ จากคุณ : แม่โอ๋เรนเจอร์ (NooPeeYa) เขียนเมื่อ : 1 เม.ย. 54 00:50:00

ความคิดเห็นที่ 53 ความรักทนได้ทุกอย่างค่ะ ความรักไม่มีวันสูญสิ้น มาให้กำลังใจค่ะ อย่าเอาเวลามาเป็นตัวเพิ่มความเครียดจนทำให้ปัญหาแก้ไม่ได้ ลูกสาวกำลังเป็นวัยรุ่นในช่วงเวลาที่เกิดการเปลี่ยนแปลงใหญ่ ซึ่งเลยมีปัญหาแบบนี้ ฟังเค้าเยอะ ๆ อย่าอยู่ด้วยกันเหมือนแม่เฝ้ายาม แต่ให้เป็นกิจกรรมร่วมกันที่เค้ารู้สึกได้ว่าคุณรักเค้า หาตัวช่วยโดยพบจิตแพทย์เด็กและวัยรุ่นก่อนได้เลยค่ะ คุณแม่ไปเองก่อนแล้วลูกพร้อมค่อยไปก็ได้ค่ะ อย่าเอาทุกอย่างมาผูกพร้อมกัน ไม่งั้นคุณจะหาทางออกไม่เจอค่ะ จากคุณ : ซาซิมิจัง (ซาซิมิจัง) เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 54 13:54:21