PANTIP.COM : N10797940 โต๊ะ กับ เก้าอี้ ... อ่านเจอ ... เก็บมาฝากครับ ... (กับตอนจบของกระทู้หมูปิ้ง 12 ไม้ของสัปดาห์ที่แล้ว) ... กระทู้ 2 in 1 []

ความคิดเห็นที่ 7

ควันหลงจากกระทู้หมูปิ้ง 12 ไม้ ... (ไม่อยากแยกเป็นอีกกระทู้ครับ ดูมันไม่มีสาระพอขึ้นหัวข้อใหม่ เอามาแอบๆกับกระทู้นี้ก็แล้วกันครับ)
http://www.pantip.com/cafe/family/topic/N10767582/N10767582.html (ของเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว)
อยากจะบอกว่าไม่มีครอบครัวไหนสมบูรณ์แบบหรอกครับ ขาดๆเกินๆกันทั้งนั้น ครอบครัวผมก็ไม่ใช่ข้อยกเว้น ขึ้นเข่าตีศอกกันวันเว้นวันทีเดียว
วันนั้นมันก็ไม่ได้จบแบบซึ้งๆเหมือนในกระทู้หรอก ... อยากรู้ตอนจบไหมครับ ...

นี่ครับตอนจบ ...

... นัยภัทรปาดน้ำตาเดินลงไปในครัว ผม(ก็พ่อมันนั่นแหละ)กำลังใส่กางเกงได้ขาเดียว โยงโย่โยงหยก แขย่งแหยงๆ อยู่หน้าตู้เสื้อผ้า
... นัยภัทรตะโกนขึ้นมาฟ้องว่า พี่เฟิร์นกินปาท่องโก๋หมดคนเดียวเลย
... ยัยเฟิร์นก็ตะโกนสวนขึ้นมาแก้ตัวด้วยเดซิเบลที่ไม่แพ้กันว่า ก็นึกว่าภัทรเอาหมูปิ้งไปกินคนเดียวแล้วนี่นา
... แล้วก็มีเสียงตุ๊บๆตั๊บๆมะรุมมะตุ้ม ตามมาด้วยเสียง โฮๆ กันอีกรอบ ...

จบเรื่องหมูปิ้ง 12 ไม้ ... (จริงๆซะที) - เห็นป่ะ เรื่องจริงตอนจบไม่ซึ้งเลย ให้ตายซิโรบิ้น

ตอนนั้นผมล่ะอยากถอดกางเกง(ที่กำลังใส่คาอยู่ขาข้างเดียว) แล้วเอามาแขวนคอตายกับราวในตู้เสื้อผ้าให้รู้แล้วรู้รอดไป (ฮ่า)
อยากมีตู้เสื้อผ้าแบบในหนังนาเนียที่มุดเข้าไปแล้วไปอยู่อีกโลก ไม่ต้องออกมาเจอเจ้าสองตัวนี้อีกเลย
... เมื่อไรมันจะโตๆกันซะที(ว่ะ) ตะกี้ยังสัญญาว่าจะดูแลพี่เฟิร์นอยู่ดีๆเลย ... ฮ่วย ...

ปล. ขอพื้นที่เล็กๆออกความเห็นด้วยกับความเห็นที่ 64 ในกระทู้หมูปิ้งฯนิดนึงครับ เห็นด้วยว่าเด็กคงจำอะไรได้ไม่นานหรอกครับ

แต่สิ่งที่สำคัญไม่ได้อยู่ที่เด็กจะ "จำ" ได้หรือไม่ หรือ "จำ" ได้นานเท่าไร สิ่งที่สำคัญมากกว่าคือ

1. เราในฐานะพ่อและแม่ได้ทำดีที่สุดแล้วหรือยัง

2. วลีอมตะของไอสไตน์บอกว่า "จินตนาการสำคัญกว่าความรู้" ผมว่าเทียบเคียงกรณีเลี้ยงคนให้เป็นคนว่า "ความรู้สึกที่ดีๆ" สำคัญกว่า "ความทรงจำที่แม่นยำ" จุดประสงค์ไม่ได้อยู่ที่ให้เด็กจำคำสอน หรือจำคำสัญญาได้นานแค่ไหน จุดประสงค์อยู่ที่ให้เด็ก "รู้สึกดีๆ" ในจิตใต้สำนึกว่าเขาเป็น "ลูกผู้ชาย" และเขาเป็นคนที่มีคุณค่า "ของพ่อ และ ของบ้าน" มากกว่าครับ เหมือนบ่มดินให้ดี ทีหลังจะปลูก(ความจำ)อะไรมันก็ขึ้น พูดง่ายๆว่าผมให้ความสำคัญกับความรู้สึกและจิตใต้สำนึก (EQ) มากกว่า ความทรงจำ (IQ) (สมัยนี้มีเครื่องช่วยความจำมากมาย แต่ไม่มีเครื่องช่วยให้เกิดความรู้สึกดีๆ) เรื่อง คำสัญญิงสัญญา เรื่องท้องอิ่ม ท้องหิว อะไรนั่นนะเป็นเรื่องที่ยกมาเป็นตัวประกอบเป็นสื่อต่างหากครับ ผมแค่อยากฝังบ่ม "ความรู้สึก" ว่าเขาเป็น ลูกผู้ชาย เป็นคนที่มีคุณค่า และ เขามีหน้าที่ เท่านั้นแหละครับ ที่เหลือของเรื่องเป็นเฟอร์นิเจอร์ประกอบ

... ดูซิ เห็นป่ะ ตอนจบของเรื่อง ห่างกันไม่ถึง 5 นาที ก็ทะเลาะกันตุ๊บตั๊บๆแย่งปาท่องโก๋กันแล้ว แต่ผมเชื่อว่าจิตใต้สำนึกของเขายังอยู่ครับ ไม่หายไปไหนแน่นอน เหมือนกับเราได้ยินได้เห็นหรือรู้สึกอะไรในปัจจุบันที่เราเฝ้าถามตัวเองว่า เราเคยเห็น ได้ยิน หรือ รู้สึกแบบนี้ที่ไหนเมื่อไรน้าาาา จำไม่ได้สักที ทั้งๆที่อาจจะเป็นตอนที่เราอยู่ในท้องแม่แล้วแม่เปิดเพลงให้ฟัง เราก็รู้สึกดีๆใช่ไหม ความทรงจำมันไม่ส่งผ่านกาลเวลาไงครับ แต่ความรู้สึกดีๆในใต้จิตสำนึกยังอยู่กับเราเสมอๆ ... ชักยาว จบดีก่า ...

(ขอบคุณการ์ตูนประกอบจากอินเตอร์เน็ทครับ - เป็นตอนที่ผมลงไปเจอเจ้าเด็กสองคนนั้นแย่งปาท่องโก๋กัน ... รักกันเหลือเกินลูกตู ฮ่า)
แก้ไขเมื่อ 11 ก.ค. 54 11:14:52

จากคุณ : Nong Fern Daddy

เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 54 11:14:24