ความคิดเห็นที่ 1 ตอนเหนือของมณฑลเหลียวหนิง ประเทศจีน มีเมืองขนาดกลาง ชื่อว่า เทือกเหล็ก เกือบทุกเช้าตรู่หรือพลบค่ำ บนท้องถนนกรรมกร จะเห็นผู้เฒ่าเข็นรถขายเต้าหู้เคลื่อนไปอย่างช้าๆ ลำโพงที่ต่อกับแบตเตอรี่บนรถ กระจายเสียงใสของหญิงสาว “เต้าหู้มาแล้วจ้า เต้าหู้อ่อนสูตรโบราณ เต้าหู้อร่อยจ้า – เสียงนี่เป็นของฉัน คนขายคือพ่อฉัน พ่อฉันเป็นใบ้” ตราบ ถึงวันนี้อายุกว่ายี่สิบแล้ว ฉันจึงใจกล้าพอที่จะบันทึกเสียงตัวเองไว้บนรถขายเต้าหู้ของพ่อ แทนกริ่งทองเหลืองที่พ่อเขย่ามาหลายสิบปี อายุแค่ 2-3 ขวบ ฉันก็รู้จักว่ามีพ่อเป็นใบ้น่าอัปยศเพียงใด ดังนั้นฉันจึงเกลียดชังพ่อแต่เล็ก เมื่อฉันเห็นเด็กบางคนถูกแม่สั่งให้มาซื้อเต้าหู้ กลับหยิบเต้าหู้ไปโดยไม่จ่ายเงิน พ่อโก่งคอยาวแต่ไม่อาจตะเบ็งเสียงออกมา ฉันไม่อาจทำเหมือนพี่ชายที่ไล่ตามไปต่อยเด็ก ได้แต่เสียใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นโดยไม่ปริปาก ฉันไม่ชังเด็กคนนั้น แต่กลับชังพ่อที่เป็นใบ้ ถึงแม้ว่าทุกครั้งที่พี่ชายช่วยหวีผมให้และ เจ็บจนต้องสูดปากซี๊ด ฉันก็แข็งใจไม่ยอมให้พ่อถักผมเปีย ตอนที่แม่เสียไม่ได้เก็บรูปถ่ายบานใหญ่ไว้ มีเพียงรูปขาวดำขนาด 2 นิ้วที่ถ่ายร่วมกับสาวเพื่อนบ้านก่อนแต่งงาน เมื่อพ่อถูกฉันเมินเฉย ก็มักจะหันกระจกเงากลับมาดูรูปแม่อีกด้านหนึ่ง เพ่งจนนานพอแล้ว ค่อยจากไปทำงานอย่างซึมเซา น่าโมโหที่สุดคือเด็กคนอื่นเรียกฉันว่า อีใบ้สาม (ฉันเป็นลูกคนเล็กอยู่อันดับสาม) ฉันจะวิ่งกลับบ้านเมื่อด่าสู้พวกเด็กไม่ได้ ต่อหน้าพ่อที่กำลังโม่เต้าหู้อยู่ ฉันเขียนวงกลมบนพื้น แล้วถ่มน้ำลายที่ตรงกลาง ถึงแม้ฉันไม่เข้าใจว่าที่ตนทำนั้นหมายความว่าอย่างไร แต่ก็ทำเช่นนี้เมื่อถูกเด็กด่าว่าฉันคิดว่า นี่คงเป็นการแสดงคำด่าคนใบ้ที่ร้ายกาจที่สุดแล้ว ครั้งแรกที่ฉันด่าพ่อด้วยวิธีนี้ ทำให้พ่อต้องหยุดงานในมือ มองดูฉันอย่างงุนงง น้ำตาไหลนองหน้าอยู่นาน น้อยครั้งที่ฉันเห็นพ่อร้องไห้ แต่วันนั้นพ่อขดตัวในโรงเต้าหู้ร้องไห้ตลอดทั้งคืน เป็นการสะอึกสะอื้นที่ไม่ส่งเสียงดัง เพราะเห็นพ่อหลั่งน้ำตา ฉันจึงดูเหมือนหาทางออกให้กับความน้อยใจของฉันได้ในที่สุด ดังนั้น ต่อจากนั้นเป็นต้นมา ฉันมักจะไปด่าพ่อต่อหน้าต่อตาแล้วเดินหนี ปล่อยให้พ่องงเป็นไก่ตาแตก ทว่าพ่อไม่หลั่งน้ำตาอีกแล้ว แต่จะขดตัวที่ผอมเซียวให้ลีบเล็กลง พิงกับคานโม่ หรือจานโม่ ดูน่าเกลียดยิ่งในสายตาฉัน ฉันต้องเรียนหนังสือให้ดี เพื่อเข้ามหาวิทยาลัย พ้นจากหมู่บ้านเล็กที่ใครๆก็รู้ว่าพ่อฉันเป็นใบ้ นี่เป็นความปรารถนาใหญ่ยิ่งของฉันในขณะนั้น ฉันไม่รู้ว่าพี่ชายสองคน มีเหย้าเรือนได้อย่างไร ไม่รู้ว่าโรงเต้าหู้นั้นพ่อเปลี่ยนคานโม่ใหม่อีกกี่ด้าม ไม่รู้ว่ากริ่งทองเหลืองลั่นจนริมขอบสึก ผ่านไปแล้วกี่ฤดูกาลกี่ตำบลหมู่บ้าน รู้เพียงว่าฉันปฏิบัติต่อตนอย่างเคืองแค้น เรียนหนังสืออย่างบ้าคลั่ง ในที่สุดฉันก็สอบเข้ามหาวิทยาลัยได้ จากคุณ : แม่น้องปีใหม่ เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 54 20:24:40

ความคิดเห็นที่ 2 เสื้อม่อฮ่อมกรมท่าซึ่งอาโกวตัด เย็บให้ตั้งแต่ปี 1979 พ่อเพิ่งเอามาใส่เป็นครั้งแรกในต้นฤดูใบไม้ร่วงปี 1992 ท่ามกลางแสงตะเกียงในยามค่ำ พ่อหน้าตาชื่นบานขณะยัดธนบัตรกำใหญ่ซึ่งยังติดกลิ่นคาวเต้าหู้ไว้ที่ฝ่ามือ ฉันอย่างพิถีพิถัน ปากก็เอะอะเออออไม่หยุดยั้ง ฉันมองดูความดีใจและภาคภูมิของพ่อโดยวางตัวไม่ถูก เหม่อมองพ่อเที่ยวแจ้งให้ญาติโยมเพื่อนบ้านทราบด้วยใบหน้ายิ้มกริ่มพอใจ เมื่อฉันเห็นพ่อพาคุณอาและพี่ๆ มาช่วยลากหมูตัวที่พ่อบรรจงขุนมา 2 ปีจนอ้วนพี ลงมือชำแหละเพื่อเลี้ยงคนทั้งหมู่บ้าน เป็นการฉลองที่ฉันเข้ามหาวิทยาลัยได้ หัวใจแข็งดุจท่อนไม้ของฉันไม่รู้ถูกอะไรสะกิดเข้า จนฉันร้องไห้โฮ บน โต๊ะอาหาร ฉันคีบหมูหลายชิ้นให้พ่อต่อหน้าคนหลายๆคน ฉันน้ำตานองหน้า เรียกพ่อให้กินเนื้อหมู พ่อไม่ได้ยินหรอก แต่เข้าใจความหมายของฉัน นัยน์ตาพ่อฉายประกายที่ไม่เคยมีมาก่อน ดวดเหล้าเกาเหลียงที่ตวงซื้อมา พร้อมกับกินชิ้นหมูที่ลูกสาวคีบให้ พ่อคงเมาแล้ว หน้าแดงก่ำ หลังยืดตรง ส่งภาษามืออย่างองอาจ เป็นความจริงที่ว่า ผ่านมา 18 ปีเต็มๆ พ่อเพิ่งเคยเห็นรูปริมฝีปากฉันขณะเรียกพ่อเป็นครั้งแรก พ่อโม่เต้าหู้ด้วยความยากลำบาก เอาธนบัตรที่คลุกด้วยกลิ่นไอเต้าหู้ส่งเสียให้ฉันเรียนจนจบมหาวิทยาลัย ปี 1996 ฉันเรียนจบได้รับบรรจุงานที่เทือกเหล็กห่างจากบ้านเกิด 40 กม. เมื่อจัดที่พักเรียบร้อย ฉันเดินทางไปรับพ่อผู้ใช้ชีวิตคนเดียวมาอยู่ในเมือง เพื่อรับความสุขที่ลูกสาวมอบให้แม้จะช้านานก็ตาม   ทว่าระหว่างทางนั่งแท็กซี่กลับหมู่บ้าน เกิดอุบัติเหตุขึ้น จากคุณ : แม่น้องปีใหม่ เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 54 20:25:53

ความคิดเห็นที่ 3 เรื่อง ราวต่างๆหลังจากอุบัติเหตุ ฉันทราบจากพี่สะใภ้ เล่าให้ฟัง มีคนเดินทางจำได้ว่าผู้ประสบเหตุคือลูกสาวคนเล็กของเฒ่าถู ดังนั้น พี่ใหญ่พี่รอง สะใภ้ใหญ่สะใภ้รองต่างมาถึงที่เกิดเหตุอย่างรวดเร็ว ทุกคนได้แต่ร้องไห้เมื่อเห็นฉันสลบคาที่ ทำอะไรไม่ถูก พ่อมาถึงที่เกิดเหตุเป็นคนสุดท้าย รีบช้อนร่างฉันขึ้นมาและโบกรถใหญ่ข้างทางให้หยุด ผู้คนในเหตุการณ์ต่างเห็นว่าฉันไม่รอดแน่ พ่อใช้ขายันร่างฉันไว้ แล้วใช้มือล้วงธนบัตรปึกใหญ่ออกจากกระเป๋าเสื้อ ยัดใส่มือคนขับรถ พร้อมกับขีดเขียนรูปกากบาทถี่ๆ ขอร้องให้พาส่งโรงพยาบาล พี่สะใภ้เล่าว่า พ่อแต่ไหนแต่ไรร่างกายอ่อนแอ แต่ขณะนั้นสำแดงพลังความแข็งแกร่งมหาศาลอย่างไม่น่าเชื่อ หลังจาก พยาบาลเบื้องต้นแล้ว หมอให้ย้ายไปรักษาที่โรงพยาบาลอื่น และเปรยกับพี่ๆ ว่า รักษาต่อไปก็ป่วยการเปล่า เพราะขณะนั้น ความดันโลหิตฉันเกือบวัดไม่ได้ หัวกระบาลถูกชนน่วมเป็นลูกน้ำเต้า ชุดสวมศพที่พี่ใหญ่ซื้อมาโดยเห็นว่าหมดหวังแล้วถูกพ่อฉีกทิ้ง พ่อชี้ที่ตาตัวเอง ชูหัวแม่มือ จ่อที่ขมับตัวเอง จากนั้นชูสองนิ้วชี้ที่ตัวฉัน แล้วชูหัวแม่มืออีก โบกมือแล้วหลับตา นั่นหมายความว่า พวกคุณอย่าร้องไห้ พ่อยังไม่ร้องเลย น้องสาวคุณไม่ตายหรอก เธออายุเพียง 20 กว่า ยังไหวแน่ เราช่วยชีวิตเธอได้แน่ หมอยังคงยืนยันว่าหมดทาง ให้พี่ใหญ่บอกกับพ่อว่า แม่หนูไม่รอดแน่ ถึงจะรักษาก็ต้องใช้เงินมหาศาล และยังไม่แน่ว่าจะรักษาได้ ทันใดนั้น พ่อคุกเข่าลง แล้วลุกขึ้นทันที ชี้มายังฉันพร้อมกับชูแขนสูง จากนั้นก็ทำท่าเพาะปลูก เลี้ยงหมู ถางหญ้า โม่เต้าหู้ แล้วปลิ้นกระเป๋าเสื้อซึ่งภายในว่างเปล่า พร้อมกับชูมือสองข้างกลับฝ่ามือไปมาสองรอบ นั่นหมายความว่า ขอร้องคุณหมอเถิด ช่วยชีวิตลูกสาวฉัน เธอมีอนาคตดี เป็นคนเก่ง คุณหมอต้องช่วยเธอ ผมจะหาเงินมาเสียค่ารักษา ผมเลี้ยงหมู ทำนา ทำเต้าหู้ได้ ผมมีเงิน ตอนนี้ก็มีอยู่4 พันหยวน หมอจับมือพ่อพร้อมกับสั่นหัว นัยว่า แค่ 4 พันหยวนยังขาดอีกเยอะ พ่อไม่รีรอ ชี้ไปยังพี่ๆและพี่สะใภ้ กำมือแน่น หมายความว่า ผมยังมีคนเหล่านี้ช่วยกันพยายาม เราทำได้แน่ เห็นหมอยังทำเฉย พ่อชี้ที่หลังคา ก้มหัวใช้เท้ากระทืบพื้น พนมมือสองข้างไว้ด้านขวาของศีรษะ แล้วหลับตา หมายความว่า ผมมีบ้านขายได้ ผมนอนบนพื้นดินก็ได้ แม้จะหมดเนื้อหมดตัว ผมก็ขอให้ลูกสาวอยู่รอด พ่อชี้ไปยังหน้าอกคุณหมอ แล้ววางมือลง หมายความว่า ขอให้คุณหมอไว้ใจ เราไม่เบี้ยวค่ารักษาหรอก เรื่องเงินเราจะหาทางออก พี่ใหญ่แปลภาษามือของพ่อให้หมอฟังพลางร้องไห้ไป ไม่ทันแปลจบ หมอซึ่งเห็นเรื่องเกิดแก่เจ็บตายจนชินชา บัดนี้ก็อดกลั้นน้ำตาไม่อยู่เช่นกัน จากคุณ : แม่น้องปีใหม่ เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 54 20:26:50

ความคิดเห็นที่ 4 พ่อใช้ท่ามือที่รวดเร็ว สื่อความแม่นยำ ใครๆเห็นแล้วต้องร้องไห้ หมอบอกอีกว่า ทำศัลยกรรมก็ไม่รับรองว่าจะช่วยชีวิตได้ เกิดพลาดขึ้นมาจะทำอย่างไร พ่อตบกระเป๋าเสื้อตัวเอง แล้วลูบที่หน้าอก หมายความว่า ขอให้หมอช่วยเต็มที่ แม้จะไม่ไหว ก็จะจ่ายเงินให้ครบ โดยไม่บ่นโทษแม้แต่คำเดียว ความรักอันยิ่งใหญ่ของพ่อ ไม่เพียงแต่ค้ำจุนชีวิตฉัน ยังค้ำจุนกำลังใจและความแน่วแน่ให้หมอในการช่วยชีวิตฉัน ฉันถูกนำเข้าห้องผ่าตัด พ่อรออยู่นอกห้องเดินไปมาอย่างลุกลี้ลุกลนตามระเบียงจนรองเท้าสึกเป็นรู พ่อ ไม่หลั่งน้ำตาแม้แต่หยดเดียว แต่กลับเป็นแผลพุพองเต็มปากหลังจากเฝ้ารออยู่นอกห้องสิบกว่าชั่วโมง พ่อทำท่าอธิษฐานขอพรจากพระเจ้าซ้ำแล้วซ้ำเล่าอย่างสับสนไม่เป็นระเบียบ จนฟ้าดินปรานี ให้ฉันรอดมาได้ ฉันสลบเหมือดตลอดระยะเวลาครึ่งเดือน ไม่ตอบสนองต่อความรักจากพ่อ ทุกคนหมดกำลังใจในตัวฉันซึ่งกลายเป็นเจ้าหญิงนิทรา มีเพียงพ่อคนเดียวที่ยืนหยัดเฝ้าอยู่ข้างเตียงคนไข้รอฉันฟื้นขึ้นมา พ่อใช้มืออันหยาบกร้านบรรจงนวดให้ฉันกล่องเสียงพิการของพ่อได้แต่เปล่งลมเออ ออเรียกฉัน เหมือนกับพูดว่า “ลูกหยูน ตื่นเถิด ลูกหยูน พ่อทำน้ำเต้าหู้สดๆรอลูกอยู่” เพื่อเอาใจหมอ และพยาบาล พ่อจะอาศัยเวลาที่พี่มาเฝ้าไข้แทน ทำเต้าหู้ร้อนๆถาดใหญ่ มาแจกแก่เจ้าหน้าที่พยาบาลเกือบทุกคนในแผนกศัลยกรรม แม้โรงพยาบาลตั้งระเบียบไม่ให้รับของจากคนไข้ แต่ด้วยคำขอร้องที่บริสุทธิ์จริงใจเช่นนี้ พวกเขาก็รับไว้อย่างเงียบๆ แค่นี้พ่อก็พอใจและมีความมั่นใจยิ่งขึ้น พ่อใช้ภาษามือสื่อความว่า ท่านทั้งหลายเป็นผู้ใจบุญ เชื่อว่าต้องรักษาลูกสาวผมได้แน่ จากคุณ : แม่น้องปีใหม่ เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 54 20:27:33

ความคิดเห็นที่ 5 ระหว่าง นั้น เพื่อระดมค่ารักษา พ่อเดินสายไปทุกหมู่บ้านที่เคยไปขายเต้าหู้ ความซื่อสัตย์สุจริตตลอดชีวิตที่ผ่านมา ได้รับความสนับสนุนเพียงพอที่จะช่วยลูกสาวรอดพ้นจากเส้นตาย ชาวบ้านต่างออกเงินช่วยเหลือ พ่อก็ไม่ปล่อยปละละเลย ใช้ดินสอจดบัญชีเต้าหู้บันทึกรายละเอียดด้วยลายมือหงิกงอ ทว่าชัดเจนดังนี้ คุณจัง 20 หยวน คุณลี่100 หยวน อาซ้อหวัง 65 หยวน ในที่สุดฉันฟื้น ขึ้นมาจนได้ตอนเช้าตรู่วันหนึ่งหลังจากครึ่งเดือนผ่านไป ฉันเห็นผู้เฒ่าผอมเซียวจนเสียรูป อ้าปากกว้าง เปล่งเสียงเออออดังลั่นด้วย ความดีใจที่ได้เห็นฉันตื่นขึ้นมา ผมขาวโพลนของเขาเปียกชุ่มด้วยเหงื่อในฉับพลันเนื่องจากความตื่นเต้น ครึ่งเดือนก่อนพ่อยังมีผมดำเต็มศีรษะ ครึ่งเดือนผ่านไป พ่อแก่ไปตั้ง 20 ปี หัวโกนจนเกลี้ยงของฉันเริ่มมีเส้นผมงอกขึ้นแล้ว พ่อลูบไล้หัวฉันด้วยใบหน้ายิ้มแย้มเมตตา การลูบไล้เช่นนี้ ในอดีตถือเป็นความสุขเกินตัวสำหรับพ่อ เวลาผ่านไปครึ่งปี ผมฉันยาวพอที่จะถักเปียได้ ฉันจูงมือพ่อขอร้องช่วยหวีผมให้ พ่อกลับออกอาการเปิ่นเก้อ พ่อหวีทีละกระจุก หมดไปค่อนวันก็ยังไม่อาจหาทรงที่ถูกใจพ่อ มีอยู่ครั้งหนึ่ง พ่อหันมาอยู่หน้าฉัน ทำท่าอุ้มฉันโยนออกไป แล้วงอนิ้วมือเหมือนท่านับเงิน อ้อ พ่อคิดจะเอาตัวฉันไปขายเหมือนขายเต้าหู้ละสิ ฉันแสร้งปิดหน้าร้องไห้ จนพ่อดีใจหัวเราะ ฉันแอบดูพ่อผ่านช่องนิ้วมือ เห็นพ่อหัวเราะจนขดตัวยองๆกับพื้น เกมนี้เราเล่นจนกระทั่งฉันลุกขึ้นยืนและเดินได้ ทุกวันนี้ มีเพียงอาการปวดหัวเป็นครั้งคราวเท่านั้น สุขภาพโดยทั่วไปฉันดูแข็งแรงดี พ่อจึงพึงพอใจยิ่ง เราช่วยกันชำระหนี้สินจนหมด แล้วพ่อก็ย้ายเข้าเมืองอยู่กับฉัน โดยที่พ่อขยันทำงานมาตลอด ทนไม่ได้กับชีวิตอยู่เฉยๆ ฉันจึงเช่าเพิงเล็กๆ ใกล้บ้านให้พ่อทำเป็นโรงเต้าหู้ เต้าหู้ที่พ่อทำ รสชาตินุ่มหอมก้อนใหญ่ดี เป็นที่นิยมของชาวบ้าน ฉันติดตั้งชุดลำโพงกับแบตเตอรี่บนรถเข็นเต้าหู้ให้พ่อ แม้ว่าพ่อไม่ได้ยินเสียงกังวานของฉัน แต่ท่านย่อมทราบดี ทุกครั้งที่พ่อกดปุ่มเสียง ท่านจะอกผายไหล่ผึ่ง รู้สึกถึงความสุขและพอเพียง เรื่องราวในอดีตที่ฉันเหยียดหยามพ่อ ท่านมิได้จดจำจองเวรไว้เลยแม้แต่น้อย จนตัวฉันเองก็ใจไม่ถึงพอที่จะสารภาพผิดต่อท่าน จากคุณ : แม่น้องปีใหม่ เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 54 20:29:08

ความคิดเห็นที่ 6 ฉันคิดอยู่เสมอว่า โลกเราเปี่ยมล้นด้วยสังคีตแห่งความรัก เราสดับฟัง สาธยาย สัมผัส และสะเทือนใจ แต่แล้ว พ่อผู้ใบ้ของฉันกลับสอนให้ฉันเข้าใจว่า อันที่จริงแล้ว สังคีตอันยิ่งใหญ่ที่สุดคือปลอดเสียง อันเป็นพลังที่ไม่พึงสงสัย ทำให้ฉันตีความความรักให้สูงขึ้นไปอีก ขอให้เราปฏิบัติต่อกันด้วยความจริงใจ เพราะชีวิตเราได้มาไม่ง่าย มีโอกาสพบกันถือเป็นบุญวาสนา ขอให้เราปรนนิบัติต่อพ่อแม่ด้วยความกตัญญูกตเวที เพราะหลังจากท่านสิ้นบุญแล้วจะเหลือแต่ความรำลึก ขอให้เราปฏิบัติต่อคู่ชีวิตด้วยความจริงใจ เพราะหลังจากจากกันแล้วจะไม่มีโอกาสจูงมือกันเดินเที่ยว ขอให้เราทะนุถนอมการเจริญเติบโตของบุตร เพราะเมื่อถึงเวลาอันควรจะไม่มีโอกาสได้โอบกอดลูกๆอีก ขอให้เราทุ่มเทและให้อย่างเต็มที่ ขอบคุณและอุทิศโดยไม่เห็นแก่ตัว ต่อการพบปะในบุญวาสนาทุกโอกาส ** ที่มา www.teenee.คอม แก้ไขเมื่อ 15 ส.ค. 54 20:32:12 แก้ไขเมื่อ 15 ส.ค. 54 20:31:30 จากคุณ : แม่น้องปีใหม่ เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 54 20:30:34

ความคิดเห็นที่ 7 ** เพิ่งไป ค้นหา ใน google เจอว่าเคยเป็นกระทู้แนะนำ ของห้องเฉลิมไทยด้วยค่ะ ยังไม่ลบ เอามาฝากคนที่ยังไม่ได้อ่านก็แล้วกันค่ะ .. จากคุณ : แม่น้องปีใหม่ เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 54 20:45:32

ความคิดเห็นที่ 8 น้ำตานอง จากคุณ : HuGGie เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 54 20:54:35

ความคิดเห็นที่ 9 ภาพ ที่มากับเรื่องราวค่ะ จากคุณ : แม่น้องปีใหม่ เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 54 21:18:11

ความคิดเห็นที่ 10 น้ำตาซึม จากคุณ : cindychu เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 54 21:23:11

ความคิดเห็นที่ 11 ซึ้งจัง ขอบคุณค่ะที่เอาเรื่องราวดีๆมาแบ่งปันค่ะ จากคุณ : moonoififa เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 54 21:45:49

ความคิดเห็นที่ 12 อ่่านแล้วน้ำตานองหน้าเลย จากคุณ : Munich in บางกอก เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 54 23:26:41

ความคิดเห็นที่ 13 แค่คิดว่าจะอ่าน ก็ต้องมีกระดาษทิชชูอยู่ข้างๆด้วย จากคุณ : j_jaisai เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 54 02:56:04

ความคิดเห็นที่ 14 ขอบคุณคะ ที่เอามาให้อ่าน.... เป็นความรักที่มีแต่ให้ รักแบบไม่มีข้อแม้.. จากคุณ : taterre เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 54 05:03:27

ความคิดเห็นที่ 15 อ่านยังไม่ทันจบ ร้องไห้แล้วอะ รักพ่อมากขึ้นกว่าเดิมเยอะเลย ขอบคุณนะค่ะ ที่เอามาให้อ่านอะจ้า จากคุณ : แม่น้องบูม เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 54 08:31:44

ความคิดเห็นที่ 16 น้ำตาไหล คาโต๊ะทำงาน อาย ก็อาย ซึ้งก็ซึ้ง T__T จากคุณ : oops_lunla เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 54 09:34:40

ความคิดเห็นที่ 17 น้ำตาไหล คาโต๊ะที่ทำงานเลย จากคุณ : แม่น้องไม้โท เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 54 09:49:14

ความคิดเห็นที่ 18 นกรักปะป๊านะ จากคุณ : jezzlove เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 54 09:52:56

ความคิดเห็นที่ 19 อ่านไปร้องไห้ไป จากคุณ : candy_angle เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 54 10:07:01

ความคิดเห็นที่ 20 น้ำตามา น้ำมูกก็มาด้วย แง.. จากคุณ : Zen no Okasan เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 54 12:29:16

ความคิดเห็นที่ 21 เราดูโฆษณานี้แล้วเหมือนกันน้ำตาซึมเลยค่ะ จากคุณ : tungningcat10 เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 54 12:29:27

ความคิดเห็นที่ 22 จะบอกว่าพ่อซ่าหริ่มดูไปน้ำตาซึมไป่ค่ะพี่เป้ แล้วบอกว่าไม่อยากดูอีกค่ะ  เค้าเศร้าใจ.. จากคุณ : แม่ยายซ่าหริ่ม เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 54 12:40:56

ความคิดเห็นที่ 23 น้ำตาซึมเลย รักพ่อจัง จากคุณ : แม่น้องไทม์ เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 54 12:47:15

ความคิดเห็นที่ 24 น้ำตาไหลอีกเเล้ว จากคุณ : เวียงพระลอ เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 54 12:52:04

ความคิดเห็นที่ 25 อ่านไป น้ำตาก้อจะไหลอ่ะ แค่โฆษณา ก้อทำให้เราน้ำตาไหลจะแย่ ยิ่งได้อ่านเนื้อเรื่อง นึกตามมโนภาพแล้ว กลั้นน้ำตาไม่อยู่ ไม่ไหวแล้ว ซึ้งอะ คิดถึงพ่อที่อยู่ ตจว.จังเลย และก้อคิดถึงสามีตัวเองที่เป็นพ่อของลูกเราด้วย เค้าก้อรักลูกเรามากเหมือนกัน จากคุณ : Namphon_r เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 54 14:13:28

ความคิดเห็นที่ 26 ดูไปก็น้ำตาซึมทุกทีเหมือนกันค่ะ จากคุณ : urassaya เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 54 14:28:39

ความคิดเห็นที่ 27 อ่านไปน้ำตาไหลไปเลยอ่ะ จากคุณ : mayjitime เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 54 15:38:53

ความคิดเห็นที่ 28 ยังไม่ได้อ่านจากที่ไหน คิดว่าสมควรที่จะโหวตให้เป็นกระทู้แนะนำที่ห้องนี้นะ จากคุณ : innova2009 เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 54 16:25:50

ความคิดเห็นที่ 29 ขนาดเคยอ่านแล้ว มาอ่านอีกน้ำตายังหยดแหมะๆ อยู่เลยค่ะ ความรักของพ่อแม่ช่างยิ่งใหญ่จริงๆ จากคุณ : Career Sciences เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 54 17:12:23

ความคิดเห็นที่ 30 ดูครั้งแรกถึงกับอึ้งพร้อมกับน้ำตาไหล T-T จากคุณ : variyaya เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 54 17:12:43

ความคิดเห็นที่ 31 ขอบคุณที่หามาให้อ่านกันค่ะ ซึ้งมากๆ จากคุณ : อ๋อเรื่องมันเป็นอย่างนี้นี่เอง เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 54 17:17:59

ความคิดเห็นที่ 32 อ่านไปพร้อมกับน้ำตา ขอบคุณสำหรับกระทู้ดีๆค่ะ จากคุณ : memepink เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 54 17:26:04

ความคิดเห็นที่ 33 จับใจ พ่อเยี่ยมสุดฟูไปเลย...ปาดน้ำตา เช็คน้ำมูก ซึ่ง จากคุณ : กีต้าร์เสียงใส เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 54 17:49:25

ความคิดเห็นที่ 34 คิดถึงพ่อ .. 17 ปีที่พ่อจากไป ไม่รู้จะบอกรักด้วยวิธีไหน ... ใครที่ยังมีคุณพ่อคุณแม่อยู่ บอกรักท่านเถอะนะคะ ไม่ต้องเขินหรือเห็นว่าไม่จำเป็น บางครั้ง การเอ่ยคำว่า "รัก"  ซักครั้ง ก็เป็นพลังอันยิ่งใหญ่ให้ท่านได้ ... จากคุณ : มดแดง (mpl2004) เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 54 18:02:47

ความคิดเห็นที่ 35 คิดถึงพ่อจัง................ จากคุณ : Crown Flower เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 54 21:13:35

ความคิดเห็นที่ 36 ชอบค่ะ..ซึ้งมาก... จากคุณ : airitch เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 54 23:54:14

ความคิดเห็นที่ 37 อ่านไปร้องไห้ไป ซึ้งใจมากๆเลย จากคุณ : ต้นหลิวลูกแม่ดาว เขียนเมื่อ : 17 ส.ค. 54 01:49:35

ความคิดเห็นที่ 38 น้ำตาร่วงเลย T.T จากคุณ : เล็ก - แม่น้องภูมิ (TTL) เขียนเมื่อ : 17 ส.ค. 54 12:58:48

ความคิดเห็นที่ 39 น้ำตาไหลพรากเลย ให้รางวัลแด่ คุณพ่อที่ยิ่งใหญ่ คนนี้เลย นับถือมากๆ ขอบคุณที่นำมาแบ่งปันค่ะ จากคุณ : marble (marble) เขียนเมื่อ : 17 ส.ค. 54 14:39:47

ความคิดเห็นที่ 40 ขอบคุณที่นำสิ่งดีๆมาฝากค่ะ จากคุณ : นางฟ้าเปรี้ยวหวาน เขียนเมื่อ : 17 ส.ค. 54 19:52:07

ความคิดเห็นที่ 41 คิดถึงพ่อค่ะ ขอบคุณที่เอามาให้อ่านค่ะ จากคุณ : กิมจิจิเก เขียนเมื่อ : 17 ส.ค. 54 20:01:09

ความคิดเห็นที่ 42 คิดถึงพ่อ หนูรักพ่อค่ะ จากคุณ : Always & Forever เขียนเมื่อ : 17 ส.ค. 54 23:11:18

ความคิดเห็นที่ 43 น้ำตาไม่ยอมหยุดไหลเลยอ้ะ ฮือๆๆ ขอบคุณค่ะ จากคุณ : puibenyapa เขียนเมื่อ : 18 ส.ค. 54 12:40:19

ความคิดเห็นที่ 44 ซึ้งมาก จากคุณ : credor เขียนเมื่อ : 18 ส.ค. 54 12:46:41

ความคิดเห็นที่ 45 ซึ้งมากๆ อ่านไปร้องไห้ไป น้ำตาไหลไม่หยุดเลย สำหรับเราที่มีอาเป็นใบ้ยิ่งเข้าใจได้ดี อ่านแล้วนึกภาพตามก็ยิ่งนึกถึงอา เวลาจะพูดจะบอกอะไรก็ต้องทำท่าทางหรือเขียนหนังสือ ถ้าเราทำหน้าไม่เข้าใจเขาก็ต้องทำมืออธิบายอีก แต่เราต่างจากเรื่องข้างบนตรงที่เราไม่รู้สึกว่าเป็นเรื่องน่าอาย กลับรู้สึกว่าเราได้เปรียบคนอื่นตรงที่ พอเห็นคนอื่นทำภาษาใบ้ (อย่างพ่อค้าแถวสุขุมวิท นานา) แล้วเราเข้าใจว่าเขาพูดว่าอะไร จากคุณ : เจ้าการเวกเสียงหวาน เขียนเมื่อ : 18 ส.ค. 54 13:18:08

ความคิดเห็นที่ 46 ดูแล้วซึ้งมากค่ะ จากคุณ : benjibenji (BenjiBenji) เขียนเมื่อ : 18 ส.ค. 54 16:00:20

ความคิดเห็นที่ 47 ว้าว!!!ถูกใจจังค่ะ อ่านจบแล้วมันทำให้หัวใจเรายิ้มได้เลยนะ นี่แหละคือความรักเนอะ ชอบค่ะ จากคุณ : พันแสนรัก เขียนเมื่อ : 18 ส.ค. 54 20:17:50

ความคิดเห็นที่ 48 ยังไม่เคยอ่านค่ะ ขอบคุณนะคะที่เอามาแชร์ให้ ซึ้งมากๆ เลย ความรักของพ่อช่างยิ่งใหญ่จริงๆ จากคุณ : แมวน้อยสีน้ำตาล เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 54 09:46:16

ความคิดเห็นที่ 49 ขอบคุณที่เอามาให้อ่านนะ ร้องไห้น้ำตาแตก T-T ซึ้งมาก ๆ เลยค่ะ จากคุณ : hmeaw_nb เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 54 16:52:51

ความคิดเห็นที่ 50 น้ำตาไหลเป็นเผาเต่าเลย .. จากคุณ : นู๋ชอบBs เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 54 18:25:14

ความคิดเห็นที่ 51 คิดถึงพ่อ... จากคุณ : A~aey เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 54 21:32:54

ความคิดเห็นที่ 52 น้ำตาไหลครับ... จากคุณ : eckss (eckss) เขียนเมื่อ : 21 ส.ค. 54 15:45:34

ความคิดเห็นที่ 53 ขอบคุณที่ตั้งกระทู้นี้ค่ะ เราเป็นคนนึงที่ละเลยพ่อ(เตี่ย)อ่านกระทู้และดูคลิปนี้ทำให้เราคิดถึงเตี่ยค่ะ ครอบครังของเราเป็นครอบครัวคนจีน เตี่ยกับแม่เราแต่งงานโดยการคลุมถุงชน เรารับรู้มาโดยตลอดว่าเตี่ยกับแม่เราไม่ได้รักกัน เตี่ยมีหน้าที่ทำมาหากิน หาเงินอย่างเดียวโดยไม่เคยมามาดูแลลูกๆ โดยถึงว่าหน้าที่ดูแลลูกๆคือหน้าที่ของแม่ ชีวิตเราจึงเหมือนมีแต่แม่ เพื่อนบางคนเข้าใจว่าเราไม่มีพ่อ เพราะเราไม่ค่อยได้พูดถึงพ่อ เรารู้สึกว่าชีวิตเราเกิดขึ้นมาไม่ได้เกิดจากความรัก มันเกิดจากหน้าที่ เตี่ยรักเราตามหน้าที่ เรารักเตี่ยตามหน้าที่ มันไม่ได้มาจากหัวใจ โชคดีที่แม่เราเป็นผู้หญิงที่มีความเป็นแม่สูงมาก อาจเป็นเพราะแม่เองก็มีแต่พวกเรา(ลูกๆ)ตอนที่พวกเรา(ลูก3คนเราคนโต+น้อง2คน)เรียนมหาลัย อยู่จังหวัดไกลๆ แม่เราสามารถติดต่อกับลูกทุกคนทุกวัน และหมั่นไปหาลูกถึงหอพักได้ทุกคนทุกเดือน มันทำให้ลูกทุกคนพ้นช่วงวัยหัวเลี้ยวหัวต่อมาได้ เคยเกิดเหตุการณ์ที่เราเกือบจะเสียคน ก่อนจะทำมีใบหน้าแม่ลอยมาเต็มหัว มันทำให้เราพ้นเหตุการณ์นั้นมาได้ เรารักแม่มาก และคิดว่าน้องๆก็รักแม่ไม่แพ้กัน แต่เตี่ยจะเป็นบุคคลที่ลูกลืม พวกเราจะงุ่งงิ่งกับแม่ กอดหอมกันประจำ แก้มแม่หอมมากๆ แต่พวกเราไม่เคยทำอะไรๆแบบนี้กับเตี่ยเลย เพราะตั้งแต่เล็กจนโตเราก็แทบไม่ได้สัมผัสตัวเตี่ยเลย เคยเกิดเหตุการณ์นึงที่ทำให้เราเกือบสูญเสียแม่ไป(แม่ต้องผ่าตัดใหญ่ช่องท้อง และเกิดติดเชื้อ เราต้องย้ายแม่เข้ากทม.หมอไม่รับประกัน เพราะแม่ติดเชื้อจากห้องผ่าตัดเป็นเชื้อดื้อยา ค่ายาฆ่าเชื้อแพงมาก หมดค่ารักษาไปเกือบ2ล้าน)มันทำให้เรารู้สึกรักแม่มากขึ้น จากที่เคยดื้อเคยเถียงไม่ยอมกัน เรายอมแม่ทุกอย่าง อะไรยอมได้ยอมหมด ต่อมาประมาณ3ปี เตี่ยเราไม่สบาย ป่วยทางจิตเวท(ซึ่งที่บ้านไม่มีใครรู้มาก่อนว่าเตี่ยเคยป่วยเป็น)เตี่ยต้องไปนอนที่รพ.3เดือน โดยที่เรากับสามีต้องเป็นคนไปดูแล น้องเรารับไม่ได้ จริงๆเราเองก็รับไม่ได้ แต่จะทำยังไง นี้ก็พ่อของเราทั้งคน อาการป่วยของเตี่ยที่เรารับไม่ได้ก็คือ ตอนนั้นเตี่ยเราเป็นเฒ่าตัญหากลับ คืดจะมีเมียน้อยมีลูกอีกคน(ตัวเองอายุ65) เวลาเตี่ยมองเราแววตาหน้ากลัว คือดูหื่นๆ เราคุยกับหมอ หมอว่าต้องให้ญาติผู้ชายมาดูแล น้องชายเรามันไม่มา สามีเราเลยต้องดูแลแทน เราเจ็บใจและเกลียดเตี่ยมากๆ เพราะในระหว่างที่เขาป่วย เขาจะไม่รับรู้ความถูกต้อง เขาเล่าว่าเขาแอบไปเที่ยวโสเภนีมาตลอดเวลาที่อยู่กับแม่ เราพยายามบอกกับตัวเองตลอดเวลาว่า เขาป่วยเขาไม่สบาย ทำให้เขาเป็นแบบนี้ ตอนนี้เขาเริ่มดีขึ้น เราต้องพาเขาไปรพ.เพื่อรับยาทุก2เดือน ทุกวันนี้เราก็ดูแลเขาอยู่ แต่บางนี้ก็อดรำคาญเขาไม่ได้ เตี่ยเราป่วยนะคะ เพราะปกติเขาจะเป็นคนขี้อาย ไม่ชีกอ เก็บกด ไม่แสดงความรู้สึกใดๆเช่นโกรธ โมโห ไม่มีสังคม ทำแต่งาน ไม่เหมือนผู้ชายเจ้าชู้ที่จะเป็นมาตั้งแต่หนุ่มๆนะคะ(ตอนที่ต้องพาไปรพ.เพราะเกิดภาพหลอน หูแว่ว และจะฆ่าตัวตายค่ะ พอเลิกคิดฆ่าตัวตาย ก็จะมีเมียใหม่ซะแล้ว เหตุผลที่จะมีเมียใหม่ เพราะอยากมีลูกค่ะ คึดถึงลูกชายคนเล็กที่เสียไป จะให้เขามาเกิดใหม่ แล้วแม่ทำหมันแล้ว และแม่ก็อายุ60แล้วด้วย นี้คือเหตุผลของเขาค่ะ) เราจะเก็บกระทู้นี้ไว้คอยเตือนใจ เวลาเราเริ่มจะนอยส์เตี่ย ขอบคุณมากๆๆค่ะ จากคุณ : รักกันไป^^รักกันมา เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 54 11:12:15