PANTIP.COM : N10977295 ช่วยแนะนำโรงเรียนอนุบาลที่รับเด็กพิเศษเรียนร่วมกับนักเรียนปกติด้วยค่ะ []

ความคิดเห็นที่ 15

...บทความนี้ อ่านได้ทุกครั้ง ทุกเวลา
เวลาที่ท้อถอย.ทำให้มีลูกฮึด
เวลาที่มีความสุข...ทำให้ความสุขใหญ่ขึ้น

บทความนี้ได้คัดลอกมาจากหนังสือแพรว ฉบับ 668 วันที่ 25 มิถุนายน 2550

เด็กพิเศษ...พ่อแม่พิเศษกว่า
เรื่องโดย ว.วชิรเมธี

ถาม ดิฉันมีลูกสองคน ชายหนึ่งหญิงหนึ่ง คนพี่อายุหกขวบเรียนรู้เร็ว ความจำแม่น แต่สมาธิสั้น ที่สำคัญ
ไม่นิ่งเลย วัน ๆ ถ้าอยู่กับเขาต้องปล้ำกันตลอด ก็ได้แต่หวังว่าเมื่อโตกว่านี้เขาจะดีขึ้น
ที่เป็นปัญหาล่าสุดที่ต้องเขียนมาถามคือ ดิฉันไปฟังธรรมที่วัด
เลือกนั่งหลังสุดเพราะรู้ดีว่าลูกนั่งไม่นิ่ง และพอพระเทศน์จบเท่านั้น เขาก็ปรบมือขึ้นมาเสียเฉย ๆ
ทำเอาคนทั้งโบสถ์หันมามองเป็นตาเดียว ดิฉันรู้สึกแย่จนน้ำตาไหล อยากขอข้อคิดว่า
ดิฉันควรจะอยู่กับลูกอย่างไรให้ทุกข์น้อยที่สุด (แม่น้องเบิร์ด ปากเกร็ด)

ตอบ เด็กพิเศษหรือเด็กออทิสติกนั้นต้องการความสามารถพิเศษของผู้เป็นแม่และพ่ออย่างมหาศาล
และไม่ใช่แค่ความสามารถทางกายในการกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงดูเท่านั้น หาก
แต่เป็นความสามารถทางใจในการให้ความรักแก่เขาอย่างเต็มเปี่ยมต่างหาก

ความรัก ความผูกพัน ความเอาใจใส่ต่อเขา
ล้วนเป็นพลังพิเศษที่พ่อแม่ต้องมอบให้แก่เด็กพิเศษมากกว่าเด็กทั่ว ๆ ไป ดังนั้น
หากลูกของคุณเป็นเด็กพิเศษ คุณก็ควรตั้งหลักมั่นในใจไว้เลยว่า ถ้าลูกเป็นเด็กพิเศษ
ก็ต้องเจอกับพ่อแม่ที่พิเศษกว่า หมายความว่า เราผู้เป็นพ่อและแม่ต้องรักเขาเป็นพิเศษ ดูแลเขาเป็นพิเศษ
อดทนกับเขาได้มากกว่าเป็นพิเศษ

ความรัก และการดูแลลูก ๆ นั้นเป็นโอสถวิเศษยิ่งกว่าโอสถบรรดามีในโลก

ลองคิดถึงคนที่มีความพร้อมทุกอย่างอยากมีลูก แต่ทำอย่างไรก็ไม่มี หรือคนที่มีลูก
แต่ลูกเป็นคนเลวทรามต่ำช้า นำแต่ความเจ็บช้ำมาให้พ่อแม่ สอนไม่ได้ ว่าไม่ฟัง ด้อยการศึกษา
เป็นทาสยาเสพติด และคนที่มีลูก แต่ลูกมาตายจากไปเสียแต่ยังเล็ก โดยยังไม่ได้ทำอะไรดีงามให้กับพ่อแม่เลย

เขาเหล่านั้นทุกข์มหาศาลเพราะลูก แต่คุณมีลูกสองคน คนหนี่งเป็นเด็กปกตินี่นับเป็นโชคอย่างหนึ่งแล้ว
และลูกอีกคนนึงเป็นเด็กพิเศษ นี่ก็นับเป็นโชคอีก
เพราะอย่างน้อยคุณได้ใช้ศักยภาพของความเป็นพ่อเป็นแม่อย่างคุ้มค่าที่สุด ขอให้มองว่า
งานเลี้ยงลูกนั้นเป็นงาน บำเพ็ญบารมี อย่างหนึ่ง

คุณต้องบำเพ็ญปัญญาบารมี
คุณต้องบำเพ็ญข้นติบารมี (ความอดทน)
คุณต้องบำเพ็ญจาคะบารมี (การเสียสละ)
คุณต้องบำเพ็ญอุเบกขาบารมี( วางใจเป็นกลาง)
คุณต้องบำเพ็ญเมตตาบารมี

ยิ่งต้องบำเพ็ญบารมี คุณก็ยิ่งมีความดีงามในชีวิตเพิ่มขึ้น จงระลึกไว้ว่า พ่อแม่ คือพระโพธิสัตว์
เพื่อที่จะหาวิธี "โปรด"
ลูกของเราให้เป็นคนดีเท่าที่ศักยภาพของเขาจะพึงมีพึงเป็นให้ได้อย่างเต็มขีดความสามารถ
ขอให้มองดูเจ้าหนูน้อยของคุณด้วยสายตาแห่งเมตตาและไมตรี เลี้ยงดูเขาด้วยความเต็มอกเต็มใจ
เพราะในระหว่างที่คุณพยายามดูแลเขาอย่างดีที่สุดนี้
มันคือโอกาสดีที่คุณจะได้ถือโอกาสฝึกปฏิบัติธรรมไปด้วยในตัว ขอให้ถือว่าระหว่างที่ป้อนน้ำ ป้อนข้าว
ระหว่างที่ฝึกหัดพัฒนาลูก นั่นคือห้วงเวลาที่คุณได้ป้อนคุณงามความดี คือ ความเมตตา ความอดทน ความเสียสละ
และปัญญาให้กับตัวเองไปพร้อม ๆ กัน ถือเป็นช่วงที่ได้พัฒนาศักยภาพแห่งความเป็นบุพการีของตัวเองด้วย

งานเลี้ยงลูกของบิดามารดานั้นสำคัญกว่างานปั้นพระของศิลปิน จงเลี้ยงดูเขาอย่างประณีตบรรจงอย่างสุดฝีมือ
และเมื่อสุดฝีมือของพ่อแม่แล้ว วันหนึ่งเขาก็จะมีวิถีทางของตนเอง ขอให้เชื่อมั่นว่า หากเขาเป็นเด็กพิเศษ
คุณก็คือพ่อแม่ที่พิเศษยิ่งกว่า และหากเขาเป็นพญามาร คุณก็คือพระโพธิสัตว์
เลี้ยงลูกไป บำเพ็ญบารมีไป กำไรเห็น ๆ

จากคุณ : แม่ก้อย

เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 54 09:02:32