สลด หดหู่ใจ ตอนเป็นสาวโสด ก็ยังไม่ค่อยรู้สึกเรื่องนี้เท่าไร แต่พอมีลูก ความรู้สึกมันเปลี่ยน เห็นแล้วน้ำตาจะไหล ถ้าลูกเขาจริงๆ ก็ต้องยอมรับสภาพ แต่ถ้าเป็นเด็กที่ถูกลักพาตัว มันเป็นอะไรที่บอกไม่ถูก เรื่องแบบนี้มีมานานหลายสิบปี แปลกใจ ปราบไม่ได้สักที ต้องโทษเจ้าหน้าที่ดูแลเรื่องนี้ ขนาดโทรไปแจ้ง ค่ะ ค่ะ ได้ดำเนินการเรียบร้อยแล้ว แต่ไหงเด็กยังขอทานอยู่เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
หลายปีมาแล้วสมัยเมื่อดิฉันทำงานแถวสะพานควาย บนสะพานลอย ตรงข้ามโรงพักด้วยนะ มีขอทานอุ้มเด็กทารกมาขอทาน ชัวร์ ไม่ใช่ลูกแน่นอน เพราะไม่เคยเห็นเขาท้อง แจ้งตำรวจ สน นั้น เขาก็มาดู แล้วบอกว่า ไม่รู้จะทำยังไง ผลสุดท้ายดิฉันต้องเดินผ่านคนขอทานมีเด็กทารกทุกวัน ด้วยหัวใจหดหู่ ไม่สามารถทำอะไรได้ งานก็ยุ่ง ท้องแก่ด้วย
ได้แต่ปลงค่ะ พอหมดรุ่นลูก เห็นสภาพแบบนี้อีก ก็คิดถึงหลานตัวเอง แจ้งไปเถอะ เหมือนบอกกับ ควาย ขอโทษนะคะ ไม่มีอะไรเกิดขึ้น