ความคิดเห็นที่ 1 5555+  อยากบอกว่าไม่ได้เริ่มจากศูนย์ค่ะ.. แต่ตกลงมาที่ 0  กำลังพยายามไต่ขึ้นไปใหม่ค่ะ.. อยากจะบอกว่า.. " ถ้าใจสู้และอยากมีวันนั้นจริง..ก็จะสามารถไปได้ค่ะ.. ถ้าใจสู้และพยายามทำให้เป็นจริงได้" ปล. ส่วนเราทำจับฉ่ายค่ะ อะไรสามารถทำรายได้เข้าตัวเองและครอบครัวได้จับหมดค่ะ..  แต่ต้องลงทุนไม่มากนะคะ ..เพราะเดี๋ยวจะไม่คุ้ม.. ปล. 2 ลองศึกษาพวกอาชีพหรือรายได้เสริมอะไรก็ได้ที่คิดว่าตัวเองถนัดและชอบอ้ะค่ะ ..  หาเวลาว่างจากงานทำ..  ทำไปเรื่อยๆ เก็บเล็กผสมน้อย.. ถ้าอยู่ตัวและก้าวหน้าจริง ก็สามารถยึดเป็นอาชีพหลักได้ไม่ยากนะคะ  .. เอาใจช่วยค่ะ จากคุณ : pass&Forward เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 54 23:50:24

ความคิดเห็นที่ 2 เริ่มต้นจากศูนย์ ตอนนี้ก็ยังศูนย์อยู่เลยครับ :) ก่อนทำงานเคยคิดว่า แค่เก็บเงินไม่กี่ปีก็คงรวย มีฐานะดีแล้ว แต่พอได้ทำงานจริงๆ ทั้งการเที่ยวตามประสาคนเพิ่งหาเงินได้เป็นของตัวเอง ก็ทั้งเที่ยว กิน ใช้จ่ายสุรุ่ยสุร่ายครับ ตอนที่แต่งงาน ก็ทำงานมาได้หลายปีแล้ว แต่ก็ไม่ได้มีเงินเก็บอะไรมากอย่างที่หวังไว้ครับ โชคดีตรงที่ญาติผู้ใหญ่ของแฟนเข้าใจ สินสอดทองหมั้นก็เท่าที่พอหาได้ ไม่ต้องไปหยิบยืมหรือกู้เงินมาเพื่อแต่งงานอะไรครับ ผมเองเป็นพวกรตัดสินใจเร็ว คิดจะแต่งงานก็แต่งครับ หรือตอนที่คิดจะมีลูก ก็มีเลยครับ เรื่องการวางแผนล่วงหน้า ไม่ค่อยจะได้คิดสักเท่าไหร่ เพราะมีความเชื่อว่าเราสามารถเลี้ยงดูแฟนกับลูก ไม่ให้ลำบากได้ แม้่ว่าอาจจะไม่สุขสบายสักเท่าไหร่ก็ตาม พอแต่งงานมีลูก จากที่เคยกินเที่ยวอยู่ทุกวัน ก็กินเที่ยวน้อยลง ใช้จ่ายตามที่จำเ็ป็นมากขึ้น มันก็อยู่ได้ครับ คำแนะนำของผมคือต้องคุยกับแฟนให้ดีครับ ว่าเราจะใช้ชีวิตกันยังไงต่อไป หากคิดแ้ล้วว่ายังไม่พร้อม ยังไม่มั่นใจกับอนาคต ก็ไม่จำเป็นต้องรีบแต่งอะไร เพราะอายุ 26 ไม่ถือว่าเยอะอะไรครับ ผมแต่งงานตอน 30 กว่าด้วยซ้ำไป แต่ถ้ากายพร้อม ใจพร้อม พร้อมที่ลุยฟันฝ่าอุปสรรคที่อยู่ข้างหน้าได้ทุกอย่างไปพร้อมๆกันทั้ง จขกท.และแฟน ก็ลุยเลยครับ ไม่ยาก ไม่น่ากลัวอย่างที่คิดหรอกครับ :) จากคุณ : พ่อปุ๊ยกับปุณ เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 54 23:50:26

ความคิดเห็นที่ 3 ขอบคุณทั้งสองความเห็นนะครับ จับใจความแล้ว สิ่งสำคัญมันอยู่การเก็บเล็กผสมน้อย ประกอบกับอาชีพเสริมสินะครับ ผมคงต้องเริ่มจริงจังแล้วล่ะ จากคุณ : Adizayo (Adizayo) เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 54 23:59:20

ความคิดเห็นที่ 4 มาแวะให้กำลังใจ จขกท   ขอให้ประสบผลสำเร็จ  อย่างที่ตั้งใจไว้ค่ะ จากคุณ : พิกุลเหล็ก เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 54 00:11:05

ความคิดเห็นที่ 5 ของเริ่มจาก 0 และกำลัง ขึ้นมา 8 ค่ะ 555 เราไม่ได้แต่งงานหรอกค่ะ คบกับผู้ใหญ่รับรู้ ฝ่ายชายไม่มีสมบัติ มีพ่อแม่ พี่น้องก็เหมือนตัวคนเดียวเพราะต่างคน ต่างอยู่ ไม่สนซื่งกันและกัน ส่วนตัวเราก็ไม่มีอะไรเลย ซักอย่าง เราก็อยู่กัน ไป คิดไว้ว่าเก็บเงินได้ ค่อยแต่ง ทำอะไรให้ถูกต้อง แต่ไม่ทันได้เก็บเงินหรอกค่ะ ท้องซะก่อน ท้องทีกะมาแบบแฝดเลยอ่ะค่ะ ไม่ได้ตั้งตัวตั้งใจ อ่ะไรเลย เราต้องออกจากงานเพื่อมาเลี้ยงลูก ไม่มีพี่เลี้ยง ไม่มีญาติ สุ้กันเอง 2 คน แฟนก็เงินเดือน ไม่ถึงหมื่น ไหน นม แพมเพริส ค่าเช่า ฯลฯ อยากจะตายซะให้ได้ แต่ตอนนี้ มี ลูก 3 แล้ว แฝด 4 ขวบ คนเล็ก 2 ขวบ ลูกก็ได้เรียน รร.ดีดี มีขนมกิน อยากได้ก็ได้ แต่รอก่อนนิดนึง ^_^" ที่บ้านมี รถ มี คอม ฯลฯ มีเวลา แต่แฟนต้องไปทำงาน ตจว. งานก็ดีขึ้น จากลูกน้องเป็นหัวหน้า แต่เปลี่ยน บ.นะคะ เพราะชอบโดนบีบให้ออก เวลามีผลงาน เงินเดือนก็ต้องขึ้น แต่เจ้านาย ไม่อยากขึ้นเงินเดือน แต่อยากได้ผลงาน และครอบครัวเราก็ไม่พอกิน เลยต้องหาทางเลือกใหม่ ค่อย ๆก้าว เดวแผนที่วางไว้ ก็ค่อย ๆ มาเองค่ะ เงินที่คิดว่าจะเก็บ ก็ จะหมดเพราะเรื่องอื่น สู้ ๆ นะคะ จากคุณ : ployly_poy เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 54 00:11:51

ความคิดเห็นที่ 6 แวะมาให้กำลังใจคะ คนที่เค้าเริ่มจากติดลบ ก็มีนะคะ จากที่อ่านประสบการณ์ชีวิตของคนรวย ๆ เจ้าของกิจการใหญ่ๆ โดยเฉพาะคนเชื้อสายจีนนะคะ  เค้าจะมีความขยัน อุตสาหะ  อดออม เค้าเริ่มต้นจาก 0 กันทั้งนั้นคะ บางคนติดลบ เป็นหนี้  แต่เค้าก็อดทนขยัน สร้างเนื้อสร้างตัว จนมีครอบครัว มีลูกมีหลาน มีกิจการใหญ่โตคะ เช่นคุณวิกรม กรมดิษฐ์ และอีกหลายๆคน ลองหาประวัติเค้าอ่านดูคะ แล้วคุณจะมีกำลังใจขึ้นมากๆเลยคะ เราก็เริ่มจาก 0 คะ ตอนนี้ก็ห่าง 0 ไปไม่มาก แค่ไม่เป็นหนี้ก็พอแล้วคะ สำหรับครอบครัวเรา เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ ต่อไปคะ แก้ไขเมื่อ 13 ก.ย. 54 00:24:25 จากคุณ : แม่น้องบีบี เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 54 00:20:01

ความคิดเห็นที่ 7 เริ่มทำงานตั้งแต่อายุ 15 ค่ะด้วยการเป็นแม่บ้านของโรงงงาน  20 กว่าปีที่แล้ว  ได้เงินเดือนเริ่มต้นรวม OT ด้วยพันนิด ๆ ส่งให้พ่อใช้บ้างแต่ไม่ทุกเดือนตอนนั้นพ่อยังแข็งแรงอยู่  เหลือเก็บเดือนละ 500 - 1000  กินอยู่ฟรีที่โรงงาน ทำงานได้ไม่กี่เดือนก็ไปเรียน กศน. เรียนวิชาชีพระยะสั้น พวกคอม บัญชี ผ่านไปปีกว่าจบ ม.ปลาย เลยได้ย้ายไปทำในออฟฟิศ เงินเดือนก็มากขึ้น ก็มีเหลือเก็บมากขึ้น   แล้วก็เรียน มสธ. พรร้อม ๆ กับส่งน้องอีกคนเรียนที่เดินตามรอยเท้าพี่เกือบทุกก้าว แต่พอจบ ม ปลาย เค้าขอเรียนอย่างเดียวเราพอส่งได้เลยให้กลับไปเรียนที่ ตจว.  แต่ช่วงที่ส่งน้องเรียน บางเดือนเหลือไม่ถึง 2000 ก็มีค่ะ เราทำงานที่เดียวมาตลอดค่ะ จากที่เริ่มแรกเหลือเก็บเดือนละ 500 ก็เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ เป็นเหลือเกือบ10000  แต่เราไม่ได้เก็บไวเฉย ๆ นะคะ  พอได้เป็นก้อน มีคนขายที่นา เราก็ไปซื้อไว้ ซื้อทองบ้างตอนนั้น 4000 หลัง ๆ พอมีเงินก็มีเพื่อนคนงานมายืมโดยให้ดอกเบี้ยแล้วแต่เค้าจะให้  3 % 5 %  บ้างแล้วแต่ความสนิท  คนงานอยากได้ของใช้ไฟฟ้า มือถือ ขี้เกียจทำเรื่องผ่อนก็ให้เราซื้อให้  เราก็คิดดอกพอ ๆ กับอีออน  ส่วนมากคนงานชอบซื้อทอง บางปีเราปล่อยทองได้เกือบ 100 บาท กำไรก็บาทละประมาณ 10 % ของราคาทอง ผ่อน 4 -5 เดือน แต่เอาเข้าจริงไม่ถึงค่ะ เค้าอยากได้เส้นใหม่ก็รีบผ่อนให้หมดเร็ว ๆเสียดายมัวแต่ซื้อให้คนอื่นตัวเองไม่ได้ซื้อเก็บเลยค่ะ พอมีเงินเหลือบ้างนิดหน่อยก็เอาไปลงทุนในกองทุนต่าง ๆ ก็พอได้เพิ่มมานิดหน่อย  เก็บเล็กผสมน้อยรวมกับเงินเดือนก็เป็นเงินเย๊อะอยู่  เราแต่งงานตอน 33 เลยต้องย้ายออกมาอยู่ข้างนอก ตอนนั้นเรามีเงินซื้อทาวน์เฮาส์หลังเล็ก ๆ โดยออกคนละครึ่งกับสามี แล้วก็ลงทุกทำธุรกิจเล็ก ๆ กับสามี ทำงานมา 20 กว่าปี ตอนนี้ลาออกมาเป็นแม่บ้านแล้วค่ะ แต่ก็ยังมีรายได้จากการลงทุนพอได้ใช้นิดหน่อย แก้ไขเมื่อ 13 ก.ย. 54 00:58:36 จากคุณ : น้องก้าวที่รัก เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 54 00:24:28

ความคิดเห็นที่ 8 ผมอ่านทุกๆความเห็นซ้ำไปซ้ำมา ซ้ำไปซ้ำมา ซ้ำไปซ้ำมาหลายๆรอบ รู้สึกมีกำลังใจขึ้นเยอะเลยครับ รู้สึกว่ามีกำลัง รู้สึกว่ามีแรง รู้สึกว่ามีเป้าหมาย ที่เหลือคือลงมือทำ ขอบคุณจริงๆ จากใจครับ ผมจะเก็บกระทู้นี้ไว้เตือนใจตัวเองตลอดเลยครับ จากคุณ : Adizayo (Adizayo) เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 54 00:37:40

ความคิดเห็นที่ 9 ผมทำงานตั้งแต่เรียนยังไม่จบ รับจ้างอยู่เวรทำงานวันหยุดอะไรที่ได้เงินทำหมด จนมาช่วงนึงมีเงินเก็บพอสมควรก็เริ่มติดเที่ยว เพราะคิดว่าเราหามาคนเดียว อยู่คนเดียวไม่มีแฟน ก็ใช้มันเองนี้แหละ แล้วก็หาข้ออ้างให้ตัวเองว่า เหนื่อยมาเยอะให้ของขวัญตัวเองบ้าง จนเงินร่อยหรอ ก็กลับไปทำงานหนักเหมือนเดิม จนมีเงินเก็บพอสมควรอีกครั้ง กระทั่งมีครอบครัว งดหมดทุกอย่างไม่เที่ยว ไม่ฟุ่มเฟือย เพราะเงินเก็บที่หามาบางส่วนหมดไปกับการจัดงานแต่ง และสินสอด แล้วจนวันที่มีลูก ต้องกลับมาทำงานหนักตอนอายุเยอะแล้ว เหนื่อยมากครับ แต่ก็พอหาเงินได้ แต่ไม่กล้าใช้เหมือนเดิม เพราะทุกวันนี้คิดว่าเงินก้อนนี้คือเงินของลูก ต้องเก็บเอาไว้ให้เค้าครับ จากคุณ : barretta5335 เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 54 01:08:33

ความคิดเห็นที่ 10 เราว่าทำงานเก็บเงินไปเรื่อยๆก่อน ระหว่างนี้ก็หาทางเพิ่มรายได้ให้ตัวเองไปด้วย ยังไม่ต้องรีบแต่งจนกว่าจะเก็บเงินได้สักก้อน มีเวลาเรียนรู้กันและกันมากขึ้น เราว่าดีออกนะคะ ผู้ชายแต่งงานซัก 30 น่าจะกำลังดี  ^^ สำหรับเราไม่ได้เตรียมพร้อมอะไรเลยแล้วท้องค่ะ ยังดีที่สามีมีอาชีพเฉพาะ (เป็นsoftware engineer) ทำให้มีรายได้สมควร และมีเงินเก็บ (เพราะทำงานมาตั้ง 7ปี)เราก็เลยไม่ลำบากค่ะ จากคุณ : เมจ้า เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 54 01:20:10

ความคิดเห็นที่ 11 ชีวิตคนเรา บางครั้ง มันก็ต้องอาศัยดวงเหมือนกันนะครับ อยู่คนเดียว ทำมาหากินคนเดียว ไม่รุ่งสักที พอมีเมีย มีคนช่วยกันทำมาหากิน รวยเอา รวยเอา ถ้ามัวแต่คิดโน่นคิดนี้ ไม่รู้ชาตินี้ จะได้เมียหรือเปล่า? ไม่มีหนี้สิน ชีวิตก็เป็นสุขแล้วครับ ผู้หญิงบางคน เธอมองว่า ต้องเป็นคนดี มีอาชีพการงานมั่นคง (รวยก็ดี พิจารณาเป็นพิเศษ) ไม่ต้องรวยก็ได้ ถ้าเธอรักคุณ เพราะคุณเป็นคุณ เธอก็ยอมแต่งด้วยครับ แต่ถ้าเธอรักคุณ เพราะหวังว่าคุณจะรวย คุณก็อย่าไปแต่งด้วยครับ สมัยนี้ มันต้องช่วยกันทำมาหากิน ผมเริ่มต่ำกว่าศูนย์อีกครับ ตอนนี้ก็ยังไต่เต้าขึ้นมาเหนือศูนย์ได้ 1 จุด เลยครับ จากคุณ : แค่บ่นเฉยๆ เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 54 04:06:07

ความคิดเห็นที่ 12 เล่ามั่งดีกว่า ตกลงคบหาดูใจกับคุณสามี ตอนนั้นตัวเองมีเงินเดือน 15000 บาท ค่ะ สามีมีเงินเดือนแค่ 9 พัน แต่ว่ามีค่าอย่างอื่นด้วย  รายได้ก็ประมาณ 15000 บาท ทำบริษัทรถยนต์   ตอนนั้นก็ไม่ได้ใช้จ่ายเงินฟุ่มเฟือยอะไรเลยค่ะ แบบว่ามีไปเที่ยวบ้าง ตั้งหน้าตั้งตาเก็บเงินกันเลยทีเดียว ประมาณปีกว่า ๆ ก็เก็บเงินดาวน์บ้าน หลังแรกค่ะ กู้เพิ่มด้วย จากนั้นพอมีบ้านก็ไปคุยกับผู้ใหญ่เรื่องการแต่งงานค่ะ เก็บเงินแต่งงาน อีกประมาณ 1 ปี จากซื้อบ้าน เราก็ได้แต่งงานค่ะ  แล้วก็ได้รถยนต์คันแรก จ่ายดาวน์ครึ่งนึงของราคารถเลย จากนั้นไม่ถึง 7 ปี บ้านหลังแรกก็ผ่อนหมดค่ะ เย้ ๆ ดีใจสุด ๆ ผ่อนหมดตอนก่อนคลอดลูกคนที่สอง   มีมาสะดุดนิดนึง ตอนคลอดลูกคนที่สอง ดันรกเกาะต่ำ ตกเลื่อด ต้องจ่ายเงินไปประมาณเกือบ 3 แสน ค่ะ แล้วมาเจอปัญหาซึนามิ ทำให้รายได้ตก แต่ก็พออยู่ได้ ตอนนี้มีบ้านหลังเล็ก ๆ  1 หลัง กับรถอีก 2 คัน ทั้งหมดนี้เป็นฝีมือคุณสามีล้วน ๆ เลยค่ะ ทำเพื่อครอบครัวสุด ๆ  ปัจจุบันสามีทำงานก้าวหน้า ได้เป็นหัวหน้าขึ้นมาอีกระดับ รายได้ก็เพิ่มขึ้น จาก 9 พันกว่าบาท เป็นรับประมาณ 6-7x,xxx บาท ค่ะ ผันเปลี่ยนตามโอที  ส่วนเราเป็นคุณแม่บ้านเต็มตัว เลี้ยงลูกสองคนค่ะ ที่เล่าให้ฟังนี้จะบอกว่า เรื่องเงินเดือน เดี๋ยวก็ขยับเองค่ะ การจะเริ่มต้นครอบครัว สิ่งแรกที่ต้องทำคือเราต้องมั่นใจในตัวของคนที่เราจะสร้างครอบครัวก่อนเป็นอันดับแรก ถ้ารักกันคิดว่าพร้อมจะเดินหน้าไปด้วยกัน อย่างอื่นก็เป็นองค์ประกอบ สามารถสร้างใหม่ด้วยกันได้ เพราะว่ามีแรงใจ จากคุณ : designbox108 เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 54 04:21:52

ความคิดเห็นที่ 13 พี่ไม่ได้เริ่มจากศูนย์ค่ะ ที่บ้านทั้งของพี่และสามีพอมีฐานะอยู่บ้าง แต่เรื่องงานแต่งงานการสร้างครอบครัวของพี่...เริ่มจากศูนย์ ตอนอายุ 26 สามีพี่เงินเดือนข้าราชการจบปริญญาโท อยู่ที่ 8 พันบาทเองค่ะ ส่วนพี่ตอนนั้นทำงานเอกชน เงินเดือนได้หมื่นกว่าๆ ไม่มากเลย แต่พี่กับสามีคบกันมาตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัย พอเริ่มทำงานกันจริงจังหลังจบปริญญาโททั้งคู่ หลังจากผ่านมรสุมเรื่องเรียน เรื่องการคบหา มาหมดแล้ว เรามาคุยกันตอนอายุประมาณ 27 ว่าคงแต่งงานกันแหล่ะ ก็ตั้งเป้าหมายว่าอายุ 30 จะแต่งงาน เหลือเวลาอีกสามปี เก็บเงินเดือนให้ได้คนละ 5000 บาท   เดือนนึงเราทั้งคู่เก็บเงินได้ 1 หมื่นบาท โชคดีที่สามีพี่ไม่ต้องจ่ายค่าหอพัก เพราะอาศัยอยุ่กับพี่ชาย เค้าจะกำหนดเลยค่ะ ค่ารถ ค่าน้ำมันรถ ค่าอาหาร (ซึ่งตอนนั้นไปเปลี่ยนเป็นระบบแก๊สเลย เพื่อความประหยัด) จะใช้สัปดาห์ละไม่เกิน 800 บาท... น่าสงสารมากค่ะ สามีพี่ตอนนั้น แทบไม่มีเงินฟุ่มเฟือย หรือพาพี่ไปเดทที่ไหนเลย สามีพี่ไม่มีอาชีพเสริมใดๆเลยค่ะ..ไม่สามารถ ^_^ แต่ดีที่เงินเดือนข้าราชการ มันปรับขึ้นเรื่อยๆ จนอยู่รอดในวันหนึ่ง พอเก็บเงินได้ 3 ปี เราเก็บเงินกันได้เกือบ 5 แสนบาท บวกกับเงินเก็บของสามีพี่ตั้งแต่เด็ก และมีทองแท่งเก็บไว้อยู่บ้าง เราเลยสามารถจัดงานแต่งงานที่หรูหรา สมเกียรติพ่อแม่ทั้งสองฝ่าย ได้โดยไม่ใช้เงินพ่อแม่เลยค่ะ   พ่อแม่พวกพี่ปลื้มใจมาก วันงานเที่ยวประกาศใครต่อใครว่า สองคนนี่เก็บเงินแต่งงานกันเองเลยนะ ค่าจัดงานแต่งงานทั้งงานเช้างานเย็นโรงแรมดุสิต หมดไปเกือบห้าแสน และตอนจัดงานพวกพี่ก็ไม่ได้สนใจว่า จะคิดกำไรจากซองแต่งงาน เราสัญญากันว่าเราจะเลี้ยงแขกที่มาเป็นสักขีพยานงานแต่งงานเราอย่างดี ไม่สนใจว่าใครจะให้ซองอะไร อย่างไร และเท่าไหร่ เพราะเรามีเงินของเราเองค่ะ แต่สุดท้ายที่พวกพี่มีหลายๆอย่างในทุกวันนี้ ก็จากงานแต่งงาน แขกเหรื่อในงานให้ค่ารับไหว้ (ใส่ซองนั่นแหล่ะ) จากที่พ่อแม่ทั้งคู้สมทบทุนให้ ญาติพี่น้องรับไหว้ ให้ตั้งตัว และเงินเดือน ความประหยัด ความงกของสามีพี่ค่ะ เขียนซะยาว แต่เอาใจช่วยนะคะ  ลองทำแบบพี่ดูก็ได้ ไม่สงวนลิขสิทธิค่ะ จากคุณ : flower over the moon เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 54 08:38:06

ความคิดเห็นที่ 14 หาหนังสือเล่มนี้มาอ่านค่ะ "คู่มือเก็บเงิน" เริ่มจากออมน้อยๆ พอยอดเยอะ เป็นเงินก้อนใหญ่ จะซื้ออะไรก็เสียดาย แล้วก้อนมันจะใหญ่ไปเรื่อยๆ หนทางที่จะมีรถ มีบ้านก็แค่เอื้อม แก้ไขเมื่อ 14 ก.ย. 54 07:31:46 จากคุณ : Lovely Creature เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 54 08:40:50

ความคิดเห็นที่ 15 แวะเข้ามาอ่านค่ะ อายุเท่ากันเลยค่ะ ของเราทำงานราชการได้เงินเดือน 8XXX บาท + ค่าครองชีพ 1500 บาท น้อยกว่าเจ้าของกระทู้อีกค่ะ  ส่วนแฟนเราก็ทำกิจการเล็ก ๆ น้อย ๆ ถ้าเจ้าของกระทู้อยากมีครอบครัวก็ควรวางแผนค่ะ ที่สำคัญอย่าเป็นหนี้โดยไม่จำเป็นค่ะ ไหนจะค่ากิน เงินเก็บ อีกสาระพัดค่ะ เราเงินเดือนน้อยกว่า ยังมีลูกเล็ก ๆ น่ารัก 1 คน + ซื้อรถยนต์ 1 คัน ได้เลยค่ะ สู้ ๆ ค่ะ แก้ไขเมื่อ 13 ก.ย. 54 10:31:10 จากคุณ : ซ่าจังฮู้ เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 54 10:22:24

ความคิดเห็นที่ 16 สินสอดก็ตกลงกันระหว่างชาย-หญิง จัดงานก็อย่าให้ใหญ่มาก อย่าทำหน้าใหญ่เกิน(อย่าเว่อเกินไป) ไหนไหนก็จะอยู่ด้วยกันตลอดชีวิต(มั้ง) ปรึกษากันเองครับ คุณจะเป็นสามีก็ต้องรับผิดชอบครอบครัว ใช้จ่ายก็คิดหน้าคิดหลัง อายุ 26 เอง อาชีการงานก็ใช้ได้ครับ ผมแต่งงานตอนอายุ 26 ตอนนี้ 29 แล้ว ที่ว่าเงินเดือนแทบไม่พอนี่ ใช้อะไรบ้างละครับ ถ้าไม่พอจริงก็ลองหาอาชีพเสริมทำสิครับ อิอิ อย่ากังวลไปเลยครับ เราเกิดมาครบ 32 ก็โชคดีแล้วครับ อายคนที่ร่างกายไม่ครบครับ จากคุณ : neenajay2554 เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 54 10:27:50

ความคิดเห็นที่ 17 ผมสร้างครอบครัวจากติดลบครับ..... เหตุที่ติดลบ เนื่องจากพี่น้องทางบ้านเอาชื่อไปค้ำประกันซื้อบ้าน แล้วปล่อยไม่มีการผ่อนส่ง... ทางพี่น้องเค๊าประนอมหนี้กับทางธนาคารกันโดยที่ไม่มีใครแจ้งผมเลย และผมก็ไม่รู้ว่าตัวเองโดนฟ้อง ซึ่งตัวผมได้ออกมาอยู่ข้างนอกเป็นสิบๆปี สร้างเนื้อสร้างตัวด้วยตัวเองจนพอมีกินมีใช้ไม่ขัดสน วันดีคืนดีบัตรเครดิตโดนตัดเพราะมีชื่อในราชกิจจาฯว่าเป็นบุคคลล้มละลายเพราะพี่น้องเอาชื่อไปค้ำนี่ล่ะ(กฏหมายเก่าล้มฯ 10ปี) หมดเนื้อหมดตัวเพราะถูกยึดทรัพย์ เครียดจัดจนล้มป่วย นอนโรงพยาบาลก็ไม่มีเงินจ่าย ดีที่แฟนคนปัจจุบันไปช่วยจ่ายให้ ออกมาก็เหมือนซากศพ ที่ซุกหัวนอนไม่มี เงินก็ไม่มี งานก็ไม่มี ทำธุระกรรมใดๆก็ไม่ได้ แถมป่วยสารพัดโรค ทั้งหัวใจ ความดัน และอื่นๆ เนื่องจากเป็นไฮเปอร์ไทรอยด์. แว่บนึงของชีวิต เคยคิดฆ่าตัวตาย เพราะเคยยืนอยู่ในจุดที่มีคนนับหน้าถือตา มีเงินจับจ่ายใช้สอย แต่กลับกลายเป็นคนป่วย เดินเหินไม่สะดวกแถมเป็นบุคคลล้มละลายทั้งๆที่ตัวเองไม่ได้ทำ.... แต่ภรรยาคนปัจจุบันก็ให้กำลังใจและดูแลอยู่เคียงข้างมาตลอด เท่าที่เธอจะทำได้ ทั้งๆที่เธอเป็นประเภทคุณหนู ไม่เคยทำอะไรเองเลยด้วยซ้ำ และนี่ก็คือเหตุผลที่ผมรักและตามใจภรรยามาก ก็ด้วยความที่เธอก็ดีกับผมมาก... ผมก็ฮึดสู้ ทุกทาง รับจ้างทำทุกอย่างที่ความรู้ความสามารถเรามี ศึกษาหาความรู้เพิ่มเติมเท่าที่สมองอันน้อยนิดจะรับไหว อะไรไม่เคยทำก็ลองทำ ทำไม่ได้ก็หาทางทำให้มันได้ ลองผิดลองถูกล้มลุกคลุกคลานเป็นปีๆ ใช้เวลาลุกขึ้นสู้มา 5 ปี ก็พอจะมีกินมีใช้มีเก็บบ้าง.... จนมาทุกวันนี้ สามารถเลี้ยงครอบครัวและภรรยาได้สบาย... อีกทั้งยังได้มีโอกาสช่วยเหลือพี่น้องที่เคยทำให้ผมเดือดร้อนเป็นครั้งคราว... ปัจจุบัน อายุผมใกล้จะ 50 แล้ว เพิ่งกลับมายืนได้ด้วยตัวเองอีกครั้ง... แล้วคุณละครับ ... โอกาสคุณน้อยกว่าผมหรือเปล่า... เป็นกำลังใจให้ครับ ...สู้สู้.... ด้วยความเคารพ .... จากคุณ : พ่อน้องเปียโน (Songpop) เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 54 10:30:24

ความคิดเห็นที่ 18 เริ่มจากติดลบค่า ตัวเราพ่อกับแม่เสียตั้งแต่เด็ก หาเงินเรียนเอง ทำงานพิเศษ ขอทุน แล้วก็กู้ยืม สามีทางบ้านก็ไม่มีเงินส่งต้องกู้เรียน ทำงานพิเศษเหมือนกัน คบกันตั้งแต่มอหก วางแผนชีวิตตั้งแต่ตอนนั้นว่าต้องตั้งใจเรียน ต้องเรียนให้เก่ง ต้องเรียนในสาขาที่ได้รายได้ดีที่สุด พอเริ่มทำงาน สามีเราทำงานก่อน เนื่องจากเป็นคนขยัน หนักเอาเบาสู้ ไม่ตามเพื่อน ไม่ติดเพื่อน เลยได้งานที่ เงินเดือนก็ห้าหมื่นกว่าๆ แต่เป็นงานที่มีความเสี่ยงสูงและทำงานเป็นกะนะ ส่วนเราก็เรียนต่อโท แล้วใช้เงินสามีเนี่ยแหละ เค้าทำงานได้เท่าไรก็ให้เราหมด พอเราเรียนจบ ทำงานได้เงินเดือนน้อยกว่าสามีครึ่งนึงทั้งที่จบสาขาเดียวกัน เนื่องจากเป็นผู้หญิงทำงานลุยๆอย่างนั้นไม่ได้  เราเลือกงานในบริษัทที่มีความก้าวหน้า พยายามหาปสก ให้ได้มากๆ และเปลี่ยนงานเพื่ออัพเงินเดือน สุดท้ายตอนนี้ก็เงินเดือนเท่าสามี สองคนก็ทะลุหกหกหลักกว่าๆ ยังไม่รวมโบนัสอีก ส่วนเรื่องสร้างฐานะ ก็ดก็บเล็กผสมน้อย ตอนวัยรุ่น ด้วยความที่เคยจน เคยไม่มีเงิน สมัยเรียนกินเอ็มเคปีละครั้ง เคเอฟซีก็นับครั้งได้ กินแต่ของตลาดนัด ของข้างถนน พอมีเงินก็ซื้อทุกอย่างที่อยากซื้อ เที่ยวตปท พออายุยี่สิบปลายๆ เพิ่งเริ่มเก็บ เก็บได้สามสี่ปี ก็มีบ้านมาหนึ่งหลัง รถยนต์ ที่ดิน ก็จาเงินเดือนกับหุ้นค่ะ เพิ่งมาแต่งงานกันตอนเกือบๆสามสิบทั้งที่คบกันมาสิบกว่าปี เป็นงานแต่งเล็กๆ ไม่มีน้ำพริกละลายแม่น้ำ เชิญแต่กัลยาณมิตรและญาตืสนิท ให้มาร่วมอวยพร ใช้ค่าใช้จ่ายไม่เยอะค่ะ ใช้ไอเดียมากกว่า เพื่อนๆ และแขกที่มาร่วมงานบอกว่าเป็นงานแต่งที่น่ารักและอบอุ่นที่สุดเท่าที่เคยไปมา  แล้วเราก็เก็บเงินที่เหลือไปโปะบ้านดีกว่า สินสอดอะไรเรก็ไม่ได้เรียกจากสามี เพราะเงินกระเป๋าเดียวกันมานานแล้ว ไม่รู้จะเรียกอะไร เค้าก็ให้เราหมดที่เค้ามีอยู่แล้ว เอาเงินมาสร้างฐานะกันดีกว่า ที่จะบอกจขกท ก็คือ ถ้ามอยากมีเงิน ก็ต้องเพิ่มรายได้ ทำตัวเองให้เก่งขึ้นในสายงานที่ตัวเองทำอยู่ หา ปสก เยอะๆ ทำงานกับบริษัทที่สามารถให้ค่าตอบแทนเยอะๆ ถ้าเค้าไม่รับคุณ คุณก็ต้องเติมสิ่งที่คุณขาด ได้เงินเยอะแล้วก็เก็บ หาภรรยาที่เป็นคนดี ขยันขันแข็ง พร้อมจะเข้าใจและร่วมสร้างชีวิตไปด้วย แต่คุณต้องให้ความรักและการดูแลตอบแทนเค้าด้วยนะ งานแต่งก็ไม่ต้องไปเวอร์ตามชาวบ้าน เคยไปงานแต่งเวอร์ๆใช่ไหม จัดโรงแรมใหญ่โต คนมามากมาย แขกพ่อบ้างแม่บ้าง ไม่เห็นรู้จ้ก ยืนถ่ายรูปจนเหงือกแห้ง เสร็จแล้วขึ้นเวลาสักสิบนาที ยกแก้วไชโย แค่เนี้ย เสียเงินไปหลายแสน เก็บเงินไว้สร้างครอบครัวดีกว่านะ อ้อ ออมเงินก็ทำให้ถูกทางนะ ฝากอย่างเดียวไม่ทันเงินเฟ้อ จะเล่นหุ้นก็ต้องขยันตามข่าวคราว อย่าไปเล่นตามเค้า ซื่อทองเก็บได้ก็ดี จากคุณ : sastress เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 54 10:36:56

ความคิดเห็นที่ 19 ของเราตอนทำงานตัวคนเดียว เงินเดือนพอใช้ มีส่งให้แม่ และเหลือเก็บทุกเดือน จนทำงานได้ 3-4 ปี ก็เก็บเงินได้พอสมควร แต่พอเจอกับแฟนคนปัจจุบัน และตัดสินใจแต่งงานกัน ก็ตกลงมาเริ่มที่ 0 ค่ะ เพราะแฟนเงินเดือนน้อย มีหนี้สิน และไม่มีเงินเก็บ ค่าใช้จ่ายช่วงแต่งงาน ต้องใช้เงินเราทั้งหมด แถมยังโดนแม่ของแฟนและพี่น้องไม่ชอบขี้หน้าอีก เรากับแฟนและทางบ้านของเรา เป็นคนจัดการเรื่องงานแต่งทั้งหมด และต้องแยกมาเช่าบ้านอยู่ต่างหาก ทั้งที่เดิมแฟนอยู่กับแม่แค่ 2 คน ตอนแรกคิดว่าจะเข้าไปอยู่ในบ้านแม่แฟน จะได้ไม่ต้องเช่าบ้าน แต่ก็ไม่ได้เป็นดังที่คิดค่ะ จนตอนนี้ผ่านไป 4 ปีแล้ว ก็ยังไม่กระเตื้องขึ้นเท่าไหร่ เพราะทั้งค่าเช่าบ้านทั้งผ่อนรถ และจิปาถะ แต่ก็อยู่ได้แบบไม่ถึงขั้นเดือดร้อน แฟนก็เงินเดือนเพิ่มขึ้นแล้ว เค้าก็ให้เราทุกเดือน เพียงแต่ยังไม่ค่อยมีเงินเก็บ แต่กลางปีหน้ารถจะผ่อนหมดแล้ว ตอนนั้นคาดว่าชีวิตคงจะดีขึ้นค่ะ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น เราไม่เคยท้อ เพราะสิ่งสำคัญอยู่ที่ใจของ 2 คนมากกว่านะคะ ถ้ารักกันจริง เข้าใจกัน ก็จะฝ่าฟันอุปสรรคต่างๆร่วมกันไปได้แน่นอนค่ะ แก้ไขเมื่อ 13 ก.ย. 54 13:46:16 จากคุณ : หญิงเอียด เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 54 13:32:04

ความคิดเห็นที่ 20 เล่ามั้ง..เมื่อ 8 ปีที่แล้ว พี่และสามี ป.ตรี ทำงาน เงินเดือน 8 พันคะ สามี 9 พัน (ถ้ามีโอทีก็หมื่นต้นๆ) เป็นโรงงานแถวสมุทรสาคร แต่เผอิญพี่เจอกันเร็ว พี่ 24 สามี 25 จ้ะ พอเริ่มคบกันก็คิดเก็บเงินร่วมกัน โดยเปิดบัญชีเป็นชื่อร่วมกันคะ เชื่อไหม 1 ปีพี่มีเงินแสนกว่าบาท จากเงินเดือนเท่าที่บอกข้างต้นเนี้ยแหละ เก็บไปเรื่อยๆ อาจจะเพราะช่วงนั้นไม่ค่อยได้ใช้เงิน เพราะอยู่ต่างจังหวัด กับค่าครองชีพถูก ไม่ฟุ่มเฟือย เลยเห็นเงินไว หลังจากนั้นอีกปีต่อมา พี่ก็เปลี่ยนงานคะ ทั้งคู่ แต่ที่สำคัญเลยคือ พี่จะเก็บเงินเข้าบัญชี...ก่อนใช้คะ สมมติเงินเดือนออก เราก็ประมาณคะว่า เดือนนี้จะใช้เท่าไหร่ เหลือเท่าไหร่ แล้วก็เก็บเข้าบัญชีเลยคะ วันนี้...พี่แต่งงานไม่เดือนร้อนเงินพ่อแม่เลยสักบาทเดียว พี่ซื้อบ้าน พี่มีรถ มาสามคันแล้ว โดยเงินทั้งหมดมาจากสี่มือของเราสองคนจ้ะ พี่ให้เงินตอบแทนพ่อแม่ของทั้งคู่มาโดยตลอด...ถึงไม่มากแต่สุขใจคะ อ๋อ...ตอนนี้พี่ก็เป็นมนุษย์เงินเดือนนะ ไม่ได้มีกิจการของตัวเอง แต่พี่ยังเชื่อว่า..การเก็บ รู้จักใช้ สำคัญนะ (กินตามสั่งข้างทาง อิ่มอร่อยเท่าร้านอาหารหรูหราจ้า) แต่ตอนนี้พี่พอมี บางอย่างพี่ก็ให้รางวัลตัวเองบ้าง แต่ที่สำคัญ...พี่ยังเก็บเงินอยู่จ้ะ กะจะเกษียณตัวเองก่อน 45 โดยต้องมีเงินแปดหลัก....สู้ สู้ เป็นกำลังใจให้น้องจ้ะ จากคุณ : Wed11Nov07 เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 54 20:03:51

ความคิดเห็นที่ 21 พี่เริ่มจากติดลบค่ะ อิอิ ผ่อนบ้านผ่อนรถ หนี้บานเบอะ แต่เราคบกันมานานและเกรงใจคุณแม่ ตัวเอง...เอาวะแต่งก็แต่ง กลัวแม่จะโดนคนเค้านินทา ตะเกียกตะกาย พอสบายขึ้นหน่อย ตอนนี้มีน้องแล้ว 3 คน มีแววว่าจะลงไป0 ดิ่งต่อไปติดลบ เพราะความโง่+มองโลกในแง่ดี โดนโกงซ้ำซากค่ะ กินหญ้าต่างข้าวแล้วค่ะเนี่ย ถ้าลำบากมาก่อน มันก็เหมือนเป็นภูมิคุ้มกัน ฉีดวัคซีนมันก็ต้องเจ็บกันบ้างนะน้อง แต่ถ้าให้ดี พร้อมก่อน มั่นคงก่อน มันก็ดีนะคะ ไม่ต้องรีบ ขยัน อดทน อดออม เดี๋ยวรวย ลิขิตฟ้า ไม่สู้สองมือตนค่า... อ้้อ จัดสรรเงินให้เป็นส่วนๆ เก็บเท่าไหร่ ใช้เท่าไหร่ ให้มีวินัย กับตัวเองจะดีมาก จากคุณ : นางสาวมินิ เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 54 22:27:54