ความคิดเห็นที่ 1 ถ้าต่างฝ่ายต่างร้อนยังไงก็อยุ่ด้วยกันไม่ได้ค่ะ คุณลองเย็นดูมั้ยคะ เพื่อลูกไงค่ะ เพื่อว่าอะไรมันจะดีขึ้น ถ้าเค้าร้อน  แล้วเราเย็น พูดจาดีๆ ลองเอาอกเอาใจดูบ้าง เค้าอาจจะชอบ เค้าอาจจะซอฟลงบ้าง ลองดูก่อนนะคะ ถ้ามันดีขึ้นก็ดีไป แต่ถ้าไม่ดีขึ้น แล้วจะทนทำไมคะ จากคุณ : Fairybox เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 54 19:42:10

ความคิดเห็นที่ 2     ชีวิตครอบครัวก็เป็นอย่างนี้แหละค่า   ใจเย็นๆ แล้วค่อยๆคิดทบทวน เหตุจริงๆ   เกิดจากอะไร  เขามีดีอะไร  ไม่มีดีอะไร   ตัวคุณเอง มีดีอะไร ไม่มีดีอะไร    แล้วลองปรับส่วนที่ไม่ดีของคุณออกไปก่อน   เมื่อมีการเปลี่ยนแปลง บรรยากาศในครอบครัวก็คงดีขึ้น    แล้วลองพูดคุยกันด้วยเหตุและผล   การเปิดใจคุยกัน  อาจได้สัมผัสความรู้สึกที่ดี ดี ต่อกันได้   ในเมื่อสามีหาเลี้ยงครอบครัว  เขายังมีความรับผิดชอบที่ดี  ก็ถือว่าเขายังเป็นหัวหน้าครอบครัวที่โอเคนะคะ     เขาอาจเหนื่อย  เก็บกดจากที่ทำงาน  ก็เลยมาปล่อยอารมณ์กับที่บ้าน    ถ้าที่บ้านยังปล่อยอารมณ์ตอบ  ยิ่งไปกันใหญ่     ตามที่ จขกท ระบายมา  ไม่เลวร้ายถึงขั้นหย่าหรอกค่ะ  เพราะคุณทั้งสองอยู่ในบรรยากาศที่ตึงเครียด ไม่ยอมกัน เหนื่อย  มีอะไรสะกิดก็ระเบิดกันออกมาเท่านั้นเอง    สามีคนอื่นแย่กว่านี้ก็มีเยอะ แต่ก็อยู่กันจนตายจากกัน  ลองหาโอกาสไปพักผ่อนตามลำพังสักครั้งอาจดีขึ้น  ถ้าคิดแค่อยู่เพื่อลูก ความสุขจะไม่มีเลยนะคะ      คุณเพิ่งรู้สึกว่าเข้ากันไม่ได้ มีลูกแล้วสองคนเนี่ยนะ        จากคุณ : พุดน้ำผึ้ง เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 54 20:32:48

ความคิดเห็นที่ 3 ถ้าคุณคิดว่าอยู่เพื่อลูก โดยที่ตัวคุณเองไม่มีความสุข และสามี ก็ไม่มีความสุข แล้วคุณคิดเหรอ ว่าลูกจะมีความสุข เด็กบางทีเขาก็รับรู้ได้นะ ว่า ความสัมพันธ์พ่อแม่เป็นอย่างไร ยิ่งพ่อแม่ที่ทะเลาะกันบ่อย เด็กเองก็พลอยแย่ไปด้วย ไม่ว่าจะตัดสินใจอย่างไร ก็คิดดีๆ ไม่ใช่แต่เพื่อลูก เพื่อทุกคนด้วย รวมทั้งตัวคุณเอง ปัญหาทุกอย่างย่อมมีสาเหตุ ถ้าสาเหตุนั้น เกินจะแก้ไข เกินจะปรับปรุง ก็ควรเลือกทางเดินใหม่ แต่ตัวคุณต้องเข้มแข็งพอ และสามารถดูแลตัวเองและลูกได้ เพราะปัจจุบัน สามีเป็นคนหาเลี้ยงครอบครัวอยู่   ยังงัยก็เอาใจช่วยค่ะ สู้ๆ จากคุณ : เงยหน้าขึ้นรับแสงตะวัน เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 54 22:17:08

ความคิดเห็นที่ 4 ขอบคุณสำหรับความคิดเห็น บางคนมีลูกเพราะอยากมี บางคนมีลูกเพราะ ยังไม่พร้อม เราเป็นอย่างหลัง และ เพิ่งสร้างฐานะค่ะ สามีเปลี่ยนไปมากคะ่ เมื่อก่อนเรารับได้เพราะพอมีเวลาได้คุยกันบ้างแต่ตอนนี้เปล่าเลยค่ะ สามีเราตื่อนตอนตี 5 เราตื่น 6 โมงเช้า ไม่เห็นสามีแล้ว แต่นี่ชีวิตบ้านนอกนะค่ะไม่ใช่กรุงเทพไม่มีรถติด กลับเข้าบ้าบมาอาบน้ำ 9 โมงไปทำงานต่อ เลิกงาน 5 โมงเย็น ไปสังสรรต่อกลับมาอีกที 3 ทุ่ม พวกเราหลับกันหมดแล้วค่ะ เราก็พยมทำความเ้ข้าใจนะค่ะว่าเค้าหาเลี้ยงครอบครัว แล้วเรากับลูกล่ะเป็นอะไร เขาแน่ใจหรือว่าทำเพื่อเราและลูกทั้งๆที่เขาไม่เคยอยากอยู่บ้านชอบสังสรรกับเพื่อนมากกว่าที่จะกลับมาพักผ่อนที่บ้าน มีความสุขที่ได้อยู่กับเพื่อนากทั้งๆที่เราไม่ใช่ประเภทขี้บน นะเนี่ยแถมยังมีลูกวัยกำลังน่ารักด้วยซ้ำไป คืดดู เวลา 24 ชั่วโมงเขาอยู่บ้านโดยประมาณ 7 ชั่วโมง เราจึงบอกนี่ไ่ใช่บ้านแล้วนะนี่งเป็นแค่ที่นอนของเขาเท่านั่น เราจึงไม่ค่อยได้คุยกันทั่งที่เรานอนด้วยกันทุกคืน ก็แค่อยากระบายและอยากรู้ว่าคนอื่นเขคิดอย่างไรกัน แต่เราขอบอกได้เลยหากใครมีลูกที่ไม่ได้เกิดจากความรักความอยากจะมีลูกเพราะพราด เชื่อเถอะคุณเลี้ยงลูกได้ไม่ดีหรอก และหากคุณมีสามีและยังไม่มีคุณก็จะไม่เข้าคนที่มีลูกแล้วว่าเขาเหนื่อยแค่ไหนที่ต้องทำงานบ้านทุกอย่างคนเดียวพร้อมกับเลี้ยงไปด้วยโดยไม่มีใครช่วยเลย จากคุณ : จี (แม่น้องพีมพิก) เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 54 22:26:20