ความคิดเห็นที่ 1 พัฒนาการสมองของเด็ก   สมองของคนเรามีอยู่ 2 ซีก  ซีกขวา และซีกซ้าย  ซีกขวาจะควบคุมการทำงานของร่างกายซีกซ้าย และสมองซีกซ้ายจะควบคุมการทำงานของร่ายการซีกขวา   สมองทั้ง 2 ซีก จะมีใยประสาทจำนวนมากเชื่อมอยู่เพื่อให้สมองทั้ง 2 ส่วนรับรู้การทำงานซึ่งกันและกัน     ทั้งนี้ทั้งนั้น  สมองแต่ละซีกจะมีการทำงานที่แตกต่างกันอย่างเด่นชัด  โดยที่สมองทางซีกซ้าย เป็นส่วนที่ควบคุมการคิด และมีการทำงานที่ออกมาเป็นนามธรรม เช่น การนับจำนวนเลข,  การบอกเวลา, การสรรหาถ้อยคำ,  การหาเหตุผล  เป็นต้น   ส่วนสมองซีกขวาจะทำหน้าที่จินตนาการ,  ฝัน,  สร้างสรรค์ความคิดใหม่,  การซึมซาบในดนตรีและศิลปะ เป็นต้น  ดังนั้นการที่คนเราสามารถคิดสร้างสรรค์สิ่งต่างๆ ได้นั้น  เกิดจากการทำงานของสมองซีกขวานี้เอง เมื่อสมองซีกขวาทำงาน  สมองซีกซ้ายจะรับหน้าที่แสดงผลการทำงานออกมาให้คนอื่นเห็น     สิ่งที่สมองทั้งสองส่วนเหมือนกัน คือ การรับรู้ความเป็นไปของโลกภายนอกผ่านอวัยวะรับรู้ทางประสาทชุดเดียวกัน แต่สมองทั้งสองส่วนทำงานแตกต่างกันมาก คือในขณะที่สมองซีกซ้ายกำลังทำหน้าที่พูดคุย  ใช้เหตุผลต่างๆ  สมองซีกขวากำลังทำหน้าที่คิดจินตนาการต่างๆ โดยไม่มีการคำนึงถึงกาลเวลา อย่างไรก็ตาม สมองทั้ง 2 ซีกควรได้รับการพัฒนาอย่างเท่าเทียมกัน  ปัจจุบันสามารถกล่าวได้ว่าการศึกษาส่วนใหญ่ที่จัดให้กับเด็กในทุกวันนี้  มักจะมุ่งไปในการพัฒนาสมองซีกซ้ายเป็นส่วนใหญ่  โดยการศึกษาในปัจจุบันเด็กต้องท่องจำ  คิดเลข เรียนรู้ทางภาษา  ระเบียบ  กฎเกณฑ์  การวิเคราะห์ข้อมูล  อันเป็นหน้าที่ของสมองซีกซ้ายทั้งนั้น ขณะที่สมองทางซีกขวาไม่ได้รับการพัฒนาเท่าที่ควร    การศึกษาส่วนใหญ่ยังเน้นการที่ครูเป็นศูนย์กลาง  คำตอบที่ถูกต้องต้องมาจากครู หรือจากหนังสือเรียนเท่านั้นโดยไม่เปิดโอกาสให้เด็กนักเรียนได้มีโอกาสคิดหาคำตอบที่แตกต่างไปจากคำตอบเหล่านี้  การเรียนแบบนี้เองเป็นการปิดกั้นความคิดสร้างสรรค์ของเด็ก  ทำให้เด็กเกิดความกลัวในการคิดหาคำตอบใหม่ๆ ทั้งๆ ที่คำตอบนั้นอาจเป็นคำตอบที่ถูกต้องก็ได้  ในสภาพการเรียนรู้การสอนแบบนี้ สมองซีกขวาของเด็กอาจจะถูกทำลายไปอย่างสิ้นเชิง    เด็กในช่วงอายุ  ตั้งแต่แรกเกิดจนถึง 6 ปี  เป็นวัยแห่งการคิดฝันจินตนาการ ดังนั้นสมองส่วนที่มีความสำคัญในวัยนี้ จะเป็นสมองซีกขวาเป็นส่วนใหญ่ เด็กในวัยนี้ควรจะได้รับการกระตุ้นให้สมองซีกขวาได้พัฒนาอย่างเต็มที่  โดยการส่งเสริมให้เด็กได้ใช้ความคิด จินตนาการของเด็กเอง  โดยการพัฒนาสมองทั้ง 2 ซีกไปพร้อมกันและเท่าเทียมกัน   โดยให้มีการเปลี่ยนแปลงในระบบการศึกษาจากระบบที่เป็นอยู่  เป็นระบบที่ให้เด็กมีอิสระในการคิดการหาคำตอบมาขึ้น   การพัฒนาสมองซีกขวาอาจทำได้โดยการสอนให้เด็กได้มีกิจกรรมที่เกี่ยวกับการคิดการจินตนาการเช่น การเล่านิทาน  การแสดงละคร การเล่นเกมส์  เล่นกีฬา  ดนตรี  และศิลปะ เป็นต้น    ผลจากการวิจัยจำนวนมากได้แสดงให้เห็นว่า  เมื่อเด็กในวัยนี้ถูกกีดกันจากนวนิยาย  นิทาน แล้วเด็กจะกลายเป็นคนที่มีจิตใจไม่มั่นคง  อ่อนไหวง่าย          เพราะการฟังนิทานนั้นเด็กสามารถใช้จินตนาการอย่างเต็มที่ และนิทานจะทำหน้าที่คล้ายๆ กับความฝันของเด็กๆที่จะช่วยระบายความเก็บกดต่างๆ ในใจ  ที่เด็กไม่สามารถได้รับการตอบสนองในชีวิตจริง    ดังนั้น  ความรู้ทางวิชาการทุกแขนง  ไม่ว่าจะเป็นทาง วิทยาศาสตร์  สังคมศาสตร์  คณิตศาสตร์ หรือศีลธรรม สามารถสอนเด็กได้โดยอาศัยสื่อการสอนที่ชวนคิด ชวนฝัน  พวกเด็กๆ จะสามารถเข้าใจความรู้ต่างๆ ได้ดีขึ้น   ถ้าสามารถจินตนาการออกมาเป็นเรื่องราวได้  นอกจากการสร้างพัฒนาการทางสมองโดยใช้การเล่านิทานแล้ว การเล่นต่างๆ ที่สมวัย ก็เป็นอีกวิธีหนึ่งที่จะสามารถส่งเสริมการพัฒนาทางสมองซีกซ้ายของเด็กในวัยแรกเกิดจนถึง 6 ปีได้ การเล่นกับเด็ก ต้องจำไว้เสมอว่าเด็กแต่ละคนนั้นมีความเป็นตัวของตัวเอง  มีความชอบหรือไม่ชอบในสิ่งต่างๆ ไม่เหมือนกัน   ดังนั้น การที่จะบอกว่า การเล่นแบบใด หรือของเล่นชนิดใดเหมาะกับเด็กในวัยนี้ มักจะเป็นไปไม่ได้   คุณพ่อคุณแม่  เป็นผู้ที่จะมีความสำคัญมากในการสรรหาของเล่นที่เหมาะกับลูกของตนและที่ลูกของตนชอบ โดยการสังเกตดูว่า  เด็กชอบเล่นอะไร  มีความถนัดในด้านใด  จากการแสดงออกของเด็กเอง  พ่อแม่ต้องมีจินตนาการในการคิดหาวิธีในการเล่นกับลูก  โดยกิจกรรมหรือของเล่นนั้นเน้นที่ความสนุกสนาน  และต้องเหมาะสมกับวัยของเด็ก  ไม่ยากเกินไป หรือง่ายเกินไป  การที่เล่นของเล่นที่ยากเกินความสามารถของเด็ก จะทำให้เด็กเกิดความเบื่อหน่ายง่าย และมีผลต่อเด็กเหมือนกับว่าเด็กไม่สามารถทำงานให้สำเร็จได้  เมื่อโตขึ้นก็จะไม่มั่นใจในตนเองในการตัดสินใจในเรื่องต่างๆ   ส่วนถ้ากิจกรรมหรือของเล่นที่ง่ายเกินไป  ก็จะไม่พัฒนาความสามารถทางการคิดจินตนาการของเด็กเลย คำถามที่ว่าต้องเล่นกับเด็กนานเท่าใดในแต่ละกิจกรรมนั้น  เป็นอีกสิ่งหนึ่งที่ยากแก่การหาคำตอบที่ตายตัว เพราะต้องอาศัยดูจากตัวเด็กเอง  ถ้ากิจกรรมสนุกสนานและเด็กชอบที่จะเล่นแล้ว  เด็กจะเล่นได้นานโดยไม่เบื่อ  แต่ถ้ากิจกรรมที่เล่นหรือของเล่นนั้นยากเกินไป  เด็กก็จะเล่นได้ในระยะเวลาสั้นๆและเลิกสนใจในกิจกรรมนั้นไป   ดังนั้นผู้ที่เป็นพ่อแม่ต้องสังเกตลูกของตนให้ดี ถ้าเด็กเบื่อในกิจกรรมที่กระทำอยู่   ก็จำเป็นที่จะต้องหากิจกรรมหรือของเล่นใหม่ สรุปได้ว่า พ่อแม่มีหน้าที่ที่จะส่งเสริมให้ลูกของตนได้รับการพัฒนาสมองทั้งซีกซ้ายและซีกขวาไปอย่างเท่าเทียมกัน โดยการเล่นของเล่นหรือหากิจกรรมต่างๆ มาเล่นกับลูกของตน  เน้นที่ความสนุกสนาน เพลิดเพลิน อย่าทำให้ลูกมีความรู้สึกเหมือนถูกบังคับ  รวมทั้งพ่อแม่จำเป็นต้องทำตัวเป็นตัวอย่างที่ดีให้กับลูกของตน โดยทำตัวให้เหมือนกับที่ตนได้สั่งสอนลูก    เด็กจะสามารถพัฒนาความสามารถทางสมองของเขาเองได้อย่างมีประสิทธิภาพ และจะกลายเป็นเด็กที่มีความมั่นคงทางจิตใจ มีความมั่นคงในตนเอง มีเหตุมีผลในเรื่องต่างๆ และที่สำคัญเด็กจะเป็นคนที่สมบูรณ์ทั้งทางร่างกายและจิตใจ จากคุณ : แม่ยายซ่าหริ่ม เขียนเมื่อ : 21 ก.ย. 54 10:12:53

ความคิดเห็นที่ 2 บทความสุขภาพจิต  จากพญ.พรรณพิมล หล่อตระกูล เรื่องพัฒนาการทางสมองนี้เป็นเรื่องสำคัญมากทีเดียว เพราะว่าเราก็ทราบกันดีอยู่แล้วว่าสมองของเด็กเจริญเติบโตไวมาก พัฒนาการทางสมองของเด็กนั้นเริ่มแต่คุณแม่ตั้งครรภ์ได้ 2 อาทิตย์ จะมีกลุ่มเซลล์ที่จะมีหน้าที่พัฒนาต่อไปเป็นสมอง เมื่อเด็กแรกคลอดนั้นจะมีจำนวนเซลล์สมองที่มากพอที่จะทำหน้าที่ให้เด็กมีชีวิตอยู่รอดได้ เช่น เซลล์สมองที่เกี่ยวข้องกับการมีชีวิตทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็นการเต้นของหัวใจ การหายใจ การทำงานของลำไส้ ความรู้สึกในเรื่องของอุณหภูมิ หรือการปรับตัวบางอย่างก็เริ่มทำงานแล้ว ในขณะเดียวกันก็จะมีเซลล์สมองจำนวนมากที่มีพร้อมอยู่แล้ว แต่ยังไม่มีการกระตุ้นให้เกิดการทำงาน เช่น เซลล์สมองที่ทำหน้าที่เกี่ยวกับเรื่องของภาษา ก็มีตั้งแต่แรกเกิด เพียงแต่ว่ายังไม่มีความพร้อมในการทำงาน พัฒนาการทางสมองของเด็ก จะเติบโตอย่างรวดเร็วมากใน 3 ขวบปีแรก และยังพัฒนาต่อไปจนถึง 12 ขวบ แต่หลังจากอายุ 12 ปีไปแล้ว จะมีการพัฒนาอย่างช้า ๆ ไปจนกระทั่งโตเป็นผู้ใหญ่เต็มที่จนอายุ 25 ปี หลังจากนั้นการทำงานของสมองหรือพัฒนาการทางสมองก็อาจจะหยุด แต่มิได้แปลว่าหยุดการทำงาน เพียงแต่ว่าอาจจะไม่มีการเพิ่มเติมขึ้นมาใหม่ แต่ถ้าหากว่ายังมีการเรียนรู้ใหม่ ๆ เกิดขึ้นเสมอ ก็ยังคงมีพัฒนาการในทางด้านสมองเติบโตต่อไปได้        หน้าที่ของสมองจริง ๆ แล้วก็คงมีหน้าที่หลักในการรวบรวมข้อมูลที่มาจากภายนอกและภายในร่างกาย นำเอาข้อมูลทั้งสองด้านมาวิเคราะห์และก็ให้ความหมาย หลังจากนั้นก็มีการตัดสินใจว่าจะเก็บสะสมเอาไว้เป็นความจำ หรือจะมีการสั่งการให้มีการตอบสนองเกิดขึ้น ยกตัวอย่างเช่น เขาเห็นอาหารวางอยู่ตรงหน้า สิ่งนี้เป็นข้อมูลจากภายนอก ซึ่งจะกระตุ้นให้เกิดปฏิกิริยาในร่างกายบางอย่างตามมาด้วย เช่น กระเพาะอาหารเริ่มหลั่งน้ำย่อย อาจจะมีความรู้สึกหิว สมองก็จะทำหน้าที่รวบรวมข้อมูลที่ได้ คือ อาหารที่มองเห็นและความหิวมาวิเคราะห์ เมื่อวิเคราะห์แล้วสมองก็จะตัดสินใจสั่งการให้มีการตอบสนอง เช่น กินอาหารที่อยู่ตรงหน้า เราจะเห็นได้ว่าสมองนั้นทำหน้าที่หลายอย่างทีเดียว ที่คุณพ่อคุณแม่ทราบกันดีอยู่แล้ว คือทำหน้าที่ในเรื่องของสติปัญญาและการเรียนรู้ต่าง ๆ สมองมีหน้าที่รวบรวมประสบการณ์ที่เราเห็นทั้งหมด สร้างขึ้นมาเป็นความรู้ ทำหน้าที่ของการใช้ภาษาในเรื่องของทักษะต่าง ๆ เช่น การหยิบจับช้อนส้อม การที่เราจะตักอาหารให้เข้าปากได้ก็เป็นทักษะอีกอย่างหนึ่ง ต้องออกกำลังพอสมควรในการยกช้อน ช้อนก็ต้องมีทิศทางที่ถูกต้อง ถึงจะทำให้อาหารเข้าไปในปากได้ เพราะฉะนั้นเราจะเห็นได้ว่าในเด็กเล็ก ๆ ที่ทักษะและพัฒนาการทางสมองด้านนี้ยังไม่สมบูรณ์ เด็กอาจจะทำทักษะบางอย่างไม่ดีนัก แต่เมื่อได้รับการฝึกฝน ก็จะทำได้เป็นอย่างดี แล้วมีการเก็บเอาไว้เป็นแบบภายในสมองของเรา ในครั้งต่อไปก็ไม่ต้องไปเรียนรู้ใหม่ สามารถดึงเอาทักษะเหล่านี้มาใช้ได้โดยอัตโนมัติ                  นอกจากทำงานในด้านสติปัญญาการเรียนรู้อย่างที่เรารู้กันอยู่แล้ว สมองยังทำหน้าที่ในเรื่องของความคิดต่าง ๆ ในเรื่องของอารมณ์และจิตใจและพฤติกรรมที่แสดงออกทั้งหมด เมื่อรวบรวมออกมาก็จะกลายเป็นบุคลิกภาพของเรา จะเห็นได้ว่าเรื่องของอารมณ์จิตใจ ไม่ใช่เรื่องที่อยู่นอกเหนือการทำงานของสมอง ก็ยังคงเป็นการทำงานที่ควบคุมโดยสมอง ฉะนั้นถ้าเรามองพัฒนาการทางสมองของเด็ก เราจะแยกส่วนมองเฉพาะพัฒนาการด้านสติปัญญานั้นไม่เพียงพอ เพราะแท้ที่จริงแล้วสมองควบคุมการทำงานในทุกด้านของเด็ก ๆ ทั้งหมดโดยเฉพาะในเรื่องของจิตใจและบุคลิกภาพ ในเรื่องของโครงสร้างทางสมอง สมองนั้นมีโครงสร้างหลักอยู่ 2 ประการ ประการแรกคือตัวเซลล์สมองซึ่งจะถูกกำหนดมาอย่างชัดเจนว่าเซลล์สมองกลุ่มไหนจะทำหน้าที่อะไร เช่น เซลล์สมองกลุ่มหนึ่งจะทำหน้าที่ในเรื่องของภาษา เซลล์สมองกลุ่มหนึ่งจะทำหน้าที่ของการมองเห็นและเซลล์สมองอีกกลุ่มหนึ่งจะทำหน้าที่ในการควบคุมการเคลื่อนไหวของกล้ามเนื้อ เป็นต้น เซลล์สมองเหล่านี้จะทำงานได้ ก็เมื่อได้เกิดการกระตุ้นและเกิดการเรียนรู้ ยกเว้นเซลล์บางอย่างที่จะต้องทำงานโดยอัตโนมัติเพื่อความมีชีวิตรอด อันนี้ก็จะถูกกำหนดให้สามารถทำงานได้โดยอัตโนมัติตั้งแต่แรกเกิด           ส่วนสิ่งที่สำคัญอีกประการหนึ่งนอกจากจำนวนของเซลล์สมองก็คือวิถีประสาท วิถีประสาทก็คือส่วนของเส้นใยประสาทที่เชื่อมโยงจากเซลล์สมองเซลล์หนึ่งไปยังอีกเซลล์หนึ่ง เราพบว่าการทำงานของสมองนั้นต้องอาศัยวิถีประสาทและการทำงานของเซลล์สมองหลายตัวในเวลาเดียวกัน ตัวอย่างเช่น การตักอาหารเข้าไปในปากของเราเวลากิน เราต้องสามารถมองเห็นได้ กะระยะได้ กะน้ำหนักได้ ซึ่งต้องใช้เซลล์สมองหลายส่วนในการทำงานร่วมกัน หากเด็กไม่ได้รับการฝึกฝน จะไม่เกิดการสร้างวิถีประสาท เพื่อทำให้เซลล์สมองที่ต้องทำหน้าที่ร่วมกันเกิดการทำงานร่วมกัน ตรงนี้อยากจะเน้นให้เห็นความสำคัญ เนื่องจากจำนวนเซลล์สมองเมื่อแรกเกิดทุกคนจะมีจำนวนเซลล์สมองไม่ต่างกันมากนัก หรือเรียกว่ามีใกล้เคียงกัน แต่สิ่งที่จะแตกต่างกันก็คือ โอกาสของเซลล์สมองที่จะได้รับการพัฒนา สร้างเป็นวิถีประสาทที่เชื่อมโยงกันในการทำงาน เด็กที่ได้รับประสบการณ์ที่หลากหลาย หรือได้มีโอกาสฝึกฝนเรื่องต่าง ๆ มาก ก็มีโอกาสที่จะสร้างวิถีประสาทให้เกิดขึ้นได้ แต่ถ้าเด็กไม่ค่อยได้รับการเรียนรู้หรือไม่ค่อยมีโอกาสได้รับประสบการณ์ตรงนี้ ก็อาจทำให้จำนวนวิถีประสาทที่จะเชื่อมโยงเซลล์สมองมีจำนวนที่น้อยกว่าเมื่อเทียบกับเด็กอีกคนหนึ่ง เราก็คงจะต้องมาดูกันว่า มีปัจจัยอะไรบ้างที่มีผลหรือส่งผลให้พัฒนาการทางสมองของเด็กที่ดีขึ้น            ปัจจัยตัวแรกที่คุณพ่อคุณแม่ได้ให้ความสนใจเป็นอย่างดีอยู่แล้ว คือเรื่องของอาหาร การทำงานของสมองต้องการพลังงาน ถ้าเด็กรับประทานอาหารน้อยไม่ได้สัดส่วนก็จะทำให้เขาได้รับพลังงานไม่เพียงพอต่อการทำงานของสมอง อาหารที่มีผลต่อสมองโดยตรง ก็คงเป็นอาหารหลักที่เด็กรับประทานโดยทั่วไป ไม่จำเป็นที่ต้องใช้อาหารเสริมหรือสร้างเสริมอะไรเป็นพิเศษ ขอแต่เพียงว่าให้เขารับประทานอาหารได้อย่างพอเหมาะ มีจำนวนของหมู่อาหารที่รับประทานอย่างเพียงพอ หรือบางท่านอาจจะแนะนำในเรื่องของอาหารบางชนิดที่จะช่วยในเรื่องของพัฒนาการทางสมองมากขึ้น เช่น ในเรื่องของเนื้อปลาซึ่งมีสารโอเมกา 3 ที่จะช่วยในเรื่องพัฒนาการทางสมอง ควรส่งเสริมหรือสนับสนุนให้เด็กได้รับประทานอาหารที่มีความหลากหลาย แล้วก็มีจำนวนของอาหารที่พอเหมาะ    ประการที่สองที่จะส่งผลต่อการพัฒนาการทางสมองก็คือการเจ็บป่วย การเจ็บป่วยบางอย่างอาจจะส่งผลต่อพัฒนาการทางสมองของเด็ก ทำให้มีความล่าช้าในพัฒนาการของเด็กหรือมีความยุ่งยาก เช่น ภาวะการเจ็บป่วยทางสมองโดยตรง เหล่านี้จะส่งผลต่อการทำงานของสมอง ทำให้ไม่สามารถจะสร้างหรือเชื่อมโยงวิถีประสาทได้อย่างรวดเร็วเหมือนเด็กปกติ หรือในบางภาวะของบางโรค เด็กอาจจะมีภาวะการทำงานของสมองที่ไม่ปกติตั้งแต่แรกเกิด เช่น ในภาวะของโรคออติสติก ซึ่งจะพบว่าเด็กมีความยากลำบากของการเชื่อมโยงในเรื่องของการสื่อสารทางภาษา อาจจะต้องการการเรียนรู้บางอย่างที่เฉพาะเจาะจงมากยิ่งขึ้น เพราะฉะนั้นควรดูแลเด็ก ๆ หรือป้องกันโรคที่สามารถป้องกันได้ โดยเฉพาะการฉีดวัคซีนป้องกันโรคหลาย ๆ โรค ซึ่งอาจจะมีผลทางสมองของเด็ก ป้องกันอันตรายที่จะเกิดขึ้นกับสมอง อุบัติเหตุบางอย่างที่กระทบกระเทือนต่อสมอง อาจมีผลต่อพัฒนาการทางสมองของเด็กได้            ปัจจัยตัวต่อไปซึ่งมีความสำคัญมากและได้กล่าวถึงมาบ้างแล้ว คือ โอกาสของการเรียนรู้ เราพบว่าเซลล์จำนวนมากที่อยู่ในสมองของเด็ก ซึ่งหากไม่ได้รับการเรียนรู้ ไม่ได้รับการกระตุ้นอาจมีการฝ่อ สลายตัว หรือไม่ทำงานทั้ง ๆ ที่มีเซลล์สมองอยู่ แต่ถ้าเซลล์สมองกลุ่มใดที่ได้รับโอกาสในการเรียนรู้ก็จะเกิดการสร้างวิถีประสาท เกิดการเรียนรู้มากขึ้น ยกตัวอย่างเช่น ถ้าเด็กได้มีโอกาสฟังดนตรีที่หลากหลาย อาจจะมีดนตรีบางชนิดที่ทำให้เกิดความเหมาะสมหรือเกิดแรงจูงใจสำหรับเด็กที่จะเกิดการเรียนรู้ ก็จะเกิดการสร้างวิถีประสาทที่เกิดการเชื่อมโยงเรื่องของดนตรีเกิดขึ้น แต่หากเด็กไม่เคยมีโอกาสได้ฟังดนตรีเลย หรือว่าได้ฟังในระบบที่ไม่ชัดเจน เด็กอาจไม่มีการสร้างระบบประสาทหรือการเรียนรู้สิ่งเหล่านี้เกิดขึ้น                           นอกจากนี้ในเรื่องของอารมณ์จิตใจ ก็ยังเป็นเรื่องของโอกาสที่เด็กจะได้ฝึกการควบคุมอารมณ์ ถ้าไม่ได้เรียนรู้แต่เด็กก็จะมีปัญหาในเรื่องการควบคุมอารมณ์เมื่อโตขึ้น เพราะสมองไม่เคยได้รับการพัฒนาหรือการสร้าง เรียกว่า เป็นโปรแกรมที่จะทำให้เขาเรียนรู้ได้ว่าเมื่อเขาเกิดอารมณ์บางอย่าง เขาควรจะจัดการอารมณ์นี้อย่างไร ถ้าเขามีอารมณ์โกรธ เด็กบางคนมีปัญหาของการควบคุมอาการโกรธ ถ้าเราฝึกเขาตั้งแต่วัยเด็กให้เขาเรียนรู้ว่า อารมณ์โกรธนั้นเมื่อเกิดขึ้น เขาจะสามารถระบายออกอย่างสร้างสรรค์อย่างไร หรือเขาสามารถควบคุมอารมณ์โกรธได้อย่างไร ก็จะเกิดวิถีประสาทเชื่อมโยงระหว่างสมองที่ทำหน้าที่ในการควบคุมอารมณ์ไปยังสมองที่ทำหน้าที่ในเชิงเหตุผล เมื่อเกิดอารมณ์เช่นนี้ขึ้น แทนที่เขาจะใช้อารมณ์เป็นตัวตอบสนอง หรือแสดงออกเลยทันที ก็จะเกิดการเชื่อมโยงไปยังสมองส่วนที่มีความคิดและการใช้เหตุผล ก็จะทำให้การแสดงออกของอารมณ์นั้นได้รับการทบทวนหรือพิจารณาไตร่ตรองว่า ควรจะมีการแสดงออกอย่างไร สิ่งเหล่านี้ต้องได้รับการฝึกฝนในวัยเด็ก เพื่อสร้างความเชื่อมโยงของวิถีประสาทดังกล่าว           นอกจากอารมณ์โกรธยังมีอารมณ์อีกหลายชนิด ที่เด็ก ๆ ควรจะได้เรียนรู้เพื่อจะได้เข้าใจว่าเมื่อเขาเกิดความคิดหรืออารมณ์บางอย่างขึ้น เขาจะจัดการอารมณ์อย่างนี้ได้อย่างไร เช่น อารมณ์เสียใจ อารมณ์อิจฉาริษยา หรืออารมณ์ที่ทำให้เกิดความทุกข์ใจ การเรียนรู้เหล่านี้เกิดจากโอกาสที่เราให้กับเขา หรือแม้แต่พัฒนาการในเชิงสติปัญญาเอง ก็ยังคงต้องอาศัยโอกาสในการเรียนรู้ เช่น เด็กที่มีโอกาสในการเล่นกลุ่มของพวกตัวต่อหรือการเล่นที่เป็นอิสระ จะทำให้เด็กเรียนรู้ภาพ 3 มิติได้ดียิ่งขึ้น เหล่านี้ผ่านโอกาสมาจากการเล่นของเด็กทั้งนั้น                    นอกจากในเรื่องปัจจัยในทางโอกาสแล้ว แรงจูงใจก็เป็นสิ่งสำคัญในการเรียนรู้ เราพบว่าแม้มีโอกาสอยู่ตรงข้างหน้า แต่หากไม่มีแรงจูงใจที่จะทำให้เกิดการเรียนรู้ เด็กก็อาจไม่เรียนรู้สิ่งที่อยู่ตรงหน้าเขา ตรงนี้ก็เป็นอีกสิ่งหนึ่งที่คุณพ่อคุณแม่ควรให้ความสำคัญ นอกจากในเรื่องของโอกาสที่เราหาให้ลูกอย่างเหมาะสมแล้ว คงจะต้องดูว่าโอกาสเหล่านี้เป็นสิ่งที่ลูกต้องการหรือไม่ หรือเป็นสิ่งที่มีความสนใจสำหรับเขาที่จะกระตุ้นให้เกิดการเรียนรู้หรือไม่ แรงจูงใจจากเด็กส่วนใหญ่เกิดจากความสนใจในสิ่งที่วางอยู่ตรงหน้า โดยที่เราไม่ต้องบังคับหรือสร้างแรงจูงใจให้เขามากนัก สิ่งที่สำคัญอย่างที่บอก คือการที่คุณพ่อคุณแม่มีความสามารถที่จะเข้าใจได้ว่า อะไรคือสิ่งที่ลูกมีความสนใจ เลือกเอาสิ่งที่ลูกมีความสนใจมาเป็นแรงจูงใจ มากระตุ้นทำให้เกิดการเรียนรู้ เขาก็จะสามารถเรียนรู้ในสิ่งที่เราต้องการได้ เพราะฉะนั้นก็อยากจะเน้นให้เห็นความสำคัญ ของพัฒนาการทางสมองของเด็กว่า พัฒนาการทางสมองโดยเฉพาะในช่วง 3 ขวบปีแรก มีความสำคัญมาก เนื่องจากมีการเจริญเติบโตและพัฒนาการมาก หากคุณพ่อคุณแม่ทุ่มเทให้ความสนใจ ให้โอกาสกับการเรียนรู้ สร้างแรงจูงใจจากความสนใจขั้นพื้นฐาน ให้ลูกมีความสุขกับการเรียนรู้ เขาจะสามารถเรียนรู้สิ่งต่าง ๆ ที่เราต้องการ และเป็นพื้นฐานที่อยู่ในสมองของเด็ก เมื่อเด็กเติบโตขึ้น เขาจะดึงเอาประสบการณ์ที่เรียนรู้ในสมัยเด็กมาใช้ประโยชน์ต่อไปได้ แก้ไขเมื่อ 21 ก.ย. 54 10:15:27 จากคุณ : แม่ยายซ่าหริ่ม เขียนเมื่อ : 21 ก.ย. 54 10:13:18

ความคิดเห็นที่ 3 ซึ้งเลยเหมือนกันค่ะ กับเรื่องของเล่น เพราะเจอกะเจ้าบูมเองเลยอะ อันทียากๆ น่ะ ดูๆ เล่นๆ แป๊ปเดียว ๆ จริงๆ ไม่เล่นล่ะ อันไหนที่ง่ายน่ะ เล่นเป็นชั่วโมงเลย ของเรา คุณยาย บางที หลุดคำพูด แบบเราอึ้ง เคยบอกแล้ว ก็ยังมีอยู่เลยต้องปล่อยๆ บ้างอะ เดียวมีเคือง งานเข้า ^^! จากคุณ : แม่น้องบูม เขียนเมื่อ : 21 ก.ย. 54 11:01:44

ความคิดเห็นที่ 4 แฮ่ๆ ให้กีฟทู้ไปก่อน ส่วนข้อมูลเสริมยังอ่านไม่จบ จะบอกว่า ดาวเองชอบพูดกับเจไดอย่างนี้เหมือนกัน " ไม่ต้องเลย..ดื้อ แม่ ไม่รักแล้ว" เวลาที่ไม่ได้ดั่งใจแม่ ==' พ่อเค้าจะสอนให้เจได ขอโทษ ..ขอโทษคร้าบ แล้วเข้ามากอด แค่นี้ ดีกันเหมือนเดิม  ต่อไปจะต้องระวังคำพูดแล้ว. . อีกเรื่อง ขำๆนะคะ เอามาแจมค่ะ จำได้ว่าเคยสอนเจได ไม่ให้แย่งของ ของเพื่อน ของคนอื่น จะบอกว่า เจไดไม่แย่งของอิคคิวนะครับ(เพื่อนของเจไดค่ะ ) ของอิคคิวเค้า เล่นแล้วต้องคืน ทีนี้เมื่อวันก่อนแม่ใหญ่มาเที่ยวหา ซึ่งเคยมาครั้งก่อนนู้นน(นานแล้วค่ะ) แม่เอากิ๊บติดผมของดาวไป มาครั้งนี้ติดกิ๊ปที่เอาไปจากครั้งก่อนมาด้วย เจไดเห็น รีบเดินไปบอกแม่ใหญ่ว่า "ใหญ่ ๆ นี่ๆ กิ๊บของแม่เค้า เอาคืนเลย" ==' จากคุณ : ซามูไรหัวแบน เขียนเมื่อ : 21 ก.ย. 54 12:53:53

ความคิดเห็นที่ 5 @แม่น้องบูม - ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่ะ @ซามูไรหัวแบน – แม่ดาวคะ  จริงๆแล้ว นุชจะแบบซีเรียสเรื่องคำพูดพวกนี้ค่ะ  ยิ่งตอนนี้กำลังจะมีน้องให้เค้า กับพวกป้าๆเนี่ย  นุชบอกเลยค่ะ  ว่าถ้าใครพูดกับหลานว่าไม่รักแล้ว  รักน้องดีกว่าเนี่ยเห็นดีกันค่ะ ไม่อยากให้ลูกคิดว่าจะรักเค้าน้อยลง  ไม่อยากให้เค้าอิจฉาน้อง ใครพูดไม่ดีให้หลานจำ แม่ขู่ไว้ว่าจะไม่ให้เลี้ยงทั้งพี่ทั้งน้องเลยค่ะ  แต่ยังไม่ถึงเวลา ยังไม่รู้เลยว่าจะคุมไหวมั๊ย? จากคุณ : แม่ยายซ่าหริ่ม เขียนเมื่อ : 21 ก.ย. 54 14:18:52

ความคิดเห็นที่ 6 กลับมาอ่านอีกรอบ... ลืมไปว่าคุณนุช กำลังมีน้องให้ซ่าหริ่ม จริงๆด้วยค่ะ ถ้าพูดอย่างงี้ เด๊ยวซ่าหริ่มจะน้อยใจเอาได้ จากคุณ : ซามูไรหัวแบน เขียนเมื่อ : 21 ก.ย. 54 14:43:41

ความคิดเห็นที่ 7 จริงคะ เด็กๆจำแม่นมากก ลูกสาวที่บ้าน 15 เดือน ไม่ชอบกินข้าว จะกินเหมือนผู้ใหญ่ แม่เราชอบว่า " อยากจะกินแต่ของผู็ใหญ่ " วันนี้พี่สาว ซื้อก๋วยเตี๋ยวมา ...เขามอง พี่สาวเลยถามว่า กินไหม เขาตอบว่า กิน กินของผู้ใหญ๋ จากคุณ : kunyingnaja เขียนเมื่อ : 21 ก.ย. 54 15:56:51