มาหลงผู้ชายตอนวัยกลางคน ก็ต้องจนใจเองแบบนี้แหละ
|
 |
เราเห็นกระทู้เมียน้อย เมียหลวงมาเยอะ งั้นขอตั้งกระทู้เรื่องของของตัวเองบ้าง เป็นการระบายความเศร้ากับความโง่ และอาจเป็นเรื่องอ่านสนุกๆ สำหรับบางคน
ถามว่าเรื่องที่เกิดขึ้น เราได้อะไร ตอบได้เลยว่า
เห็นคุณค่าของตัวเองมากขึ้น / รักตัวเองมากขึ้น / เข้าใจมนุษย์มากขึ้น / เห็นใจคนอื่นมากขึ้น และที่สำคัญ เห็นค่าของเงินมากขึ้น 555
ก่อนเข้าเรื่องต้องขอย้อนปูมหลังกันหน่อย
เราเป็นลูกสาวคนโต เกิดมาในครอบครัวชนชั้นกลาง พ่อแม่หัวทันสมัย เลี้ยงแบบให้อิสระทางความคิด เรียนใน รร มีชื่อประเภทให้อิสระทางความคิดเหมือนกัน จบโทจาก ม ชื่อดังของรัฐ และมีกิจการของตัวเอง
ชีวิตตั้งแต่เด็กจนโตก็ไม่ค่อยหวือหวา เป็นเด็กดี เรียนดี ไม่เที่ยว แต่ชอบแหกกฏหลายเรื่องที่เราคิดว่าสนุก โชคดีที่พ่อแม่ไม่เคยดุด่ามีแต่สั่งสอนด้วยเหตุผล เรียกว่าโตมากับการวิเคราะห์หาเหตุและผลเลยล่ะ
ซึ่งเราอยากจะชี้ให้เห็นว่า ปกติเราเป็นคนคิดแบบมีเหตุผลมากๆ
ตอนวัยรุ่นและตอนสาว เราเป็นคนหน้าตาน่ารัก ค่อนไปทางสวย มีหนุ่มมาจีบไม่เคยขาด มีแฟนไม่เคยว่าง แต่เป็นแฟนแบบน่ารักๆ นะ ไม่ใช่ใจแตก เรียกว่าน่ารักเลือกได้เลยล่ะ เราไม่เคยอกหักรักคุด ไม่เคยถูกใครบอกเลิก มีแต่เบื่อแล้วขอเลิกก่อน อันนี้ไม่ได้อวดนะ แต่จะบอกว่าไม่เคยช้ำใจเพราะรักเลย ทุกคนที่มาจีบก็เป็นสุภาพบุรุษ พูดจาสุภาพ ไม่เคยให้ผู้หญิงเลี้ยง
เราจึงไม่เคยขาดเรื่องความรักแบบ ช ญ เลย
ชีวิตก็ตามสเต็ป เราแต่งงานกับผู้ชายที่รักกันมานาน มีศีลเสมอกัน หน้าตาดี มีความสามารถ ที่สำคัญรักเรามากๆๆ แต่งกันมานานยังเสมอต้นเสมอปลาย เป็นที่อิจฉาของหลายคน สามีเราไม่เคยนอกใจ ไม่มีเรื่อง ผญ มากวนใจ เอาใจและดีกับเราที่สุด ไว้วางใจเราที่สุด ไม่จู้จี้ขี้ระแวง จะมีข้อบกพร่องบ้างก็ไม่มาก เรียกว่าเป็นสามีในฝัน และเราไม่เคยทะเลาะกันรุนแรงเลย
เรามีชีวิตครอบครัวที่ดีมาก ถึงแม้จะไม่มีลูกด้วยกัน
สรุปเราไม่ขาดอะไรเลย ความรัก ความอบอุ่น สามีดี ครอบครัวดี การศึกษาดี สังคมดี แล้วอะไรล่ะที่เราคิดว่าเราขาด?
| จากคุณ |
:
เที่ยงคืน
|
| เขียนเมื่อ |
:
วันเกิด PANTIP.COM 54 00:00:07
A:110.169.240.74 X: TicketID:281170
|
|
|
| 
