ความคิดเห็นที่ 1 ช่วง “Puppy Love” 1/2 พี่”พ” (อายุมากกว่าดิฉัน 3 ปี) เมื่อเข้าเรียนระดับชั้น ม.ต้น ของโรเงรียนประจำอำเภอ ดิฉันก็ได้พบกับพี่ “พ” นับว่าเป็นความรักครั้งแรกเลยก็ว่าได้ พี่”พ” อยุ่ชั้น ม.3 ส่วนดิฉันอยู่ชั้น ม.1 (ดิฉันอายุ 12 ปี) เราเรียนที่เดียวกันแต่อยู่คนละหมู่บ้าน การไปโรงเรียนต้องปั่นจักรยานไป-กลับ โรงเรียนอยู่ห่างจากบ้าน 2 กม. ส่วนบ้านพี่”พ”อยู่ไกลถึง 6 กม. แต่เขาก็ปั่นจักรยานมาเรียนทุกวันพร้อมกลุ่มเพื่อนๆ หมู่บ้านที่พี่เขาอยู่เป็นหมู่บ้านเด็กเรียนเก่งเลยก็ว่าได้ เพราะเด็กที่มาจากหมู่บ้านนี้เรียนเก่งกันทุกคน เป็นเด็กกิจกรรมตัวยงและหล่ออีกต่างหาก เลยมีสาวๆ จำนวนไม่น้อยที่กรี๊ดกร๊าดพวกพี่เขาอยู่ ตอนนั้นยังไม่รู้จักว่าความรักเป็นยังไง ไม่รู้ว่าคนที่รักกันต้องทำยังไง ดิฉันยังใช้ชีวิตในรั้วโรงเรียนอย่างเด็กเรียนปกติ แต่รู้สึกว่าเดินไปไหนก็จะเจอรอยยิ้มของพี่”พ” อยู่เสมอ ปั่นจักรยานกลับบ้านก็จะมีพี่เขาขี่ตามหลังมาทุกวัน ตอนนั้นยังนึกว่าเขาขี่ตามจีบเพื่อนอีกคนนึงอยู่เลย จนมาวันนึงเพื่อนคนนั้นกลับนำจดหมายมาให้ ใจความโดยละเอียดจำไม่ได้แล้ว เป็นกลอนรักที่น่ารักและทำให้เด็กน้อยรู้จักการเขินอายเพศตรงข้ามขึ้นมาทันที นั่นก็เป็นจุดเริ่มต้นของการรู้จักความรักก็ว่าได้ ต่อมาเราก็เขียนจดหมายถึงกันไปมา แต่ไม่เคยไปไหนกันสองคนหลังเลิกเรียน เมื่อก่อนไม่มีโทรศัพท์มือถือ เพจเจอร์ก็ยังไม่มี สมัยนั้นเลยมีแต่เขียนจดหมายเท่านั้น และจดหมายเหล่านั้นยังคงเก็บไว้เป็นอย่างดีจนถึงปัจจุบัน อ่านทีไรก็มีความสุข เราเจอกันที่โรงเรียนก็ทำกิจกรรมด้วยกัน กินข้าวเที่ยงกันแค่นั้น จนเมื่อดิฉันจบ ม.ต้น แล้วย้ายไปเรียนที่โรงเรียนประจำจังหวัดเราก็ห่างกันไป พี่เขาเรียนที่โรงเรียนเดิมจนจบ ม.6 ...................... ปัจจุบัน พี่”พ” ยังติดต่อกันอยู่ เจอกันเมื่อปีที่แล้วทางเฟซบุค (ดิฉัน search หาโดยใช่ชื่อพี่เขา) มีโทรคุยกันบ้างนิดหน่อย ไถ่ถามสารทุกข์สุกดิบ พี่”พ” แต่งงานแล้วแล้วก็หย่าแล้ว มีลูกสาวหนึ่งคนอายุ 10 ขวบ -------------------> เดี๋ยวมาต่อด้วย ช่วง “Puppy Love” 2/2 ค่ะ จากคุณ : ยาอมยาลมยาหม่อง เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 54 15:42:04 A:61.7.142.223 X: TicketID:334673

ความคิดเห็นที่ 2 ช่วง “Puppy Love” 2/2 “ว” (อายุอ่อนกว่าดิฉัน 1 ปี) ตอนนั้นดิฉันอยู่ ม.3 พอรู้จักความรักมาสักปีสองปี ก็เริ่มรู้จักที่จะรักคนอื่นก่อนบ้างแล้ว นั่นคือ”ว” เป็นรุ่นน้องที่อยู่ ม.2 ผิวคล้ำ ตาคม เป็นนักกีฬาฟุตบอล (ดิฉันเป็นนักกีฬาบาสเก็ตบอล) เจอกันช่วงซ้อมกีฬาตอนเย็นหลังเลิกเรียน คนนี้ดิฉันเริ่มสานสัมพันธ์ก่อนจากการให้ช็อคโกแลตวันวาเลนไทน์ จากนั้นก็คบกันแบบกุ๊กกิ๊กๆ ส่งจดหมายรักเรื่อยมาจนดิฉันจบ ม.3 ก็ห่างกันไป ...................... ปัจจุบัน ไม่ทราบสถานะ -------------------> เดี๋ยวมาต่อด้วย “แอบรัก” 1/2 ค่ะ จากคุณ : ยาอมยาลมยาหม่อง เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 54 15:42:54 A:61.7.142.223 X: TicketID:334673

ความคิดเห็นที่ 3 “แอบรัก” 1/2 “พี่ตุ้มเม้ง” (ฉายาน่ารักมาก) อายุมากกว่าดิฉัน 3 ปี ดิฉันเจอพี่ตุ้มเม้งตอนเรียน ม.4 ซึ่งดิฉันได้เรียนโรงเรียนประจำจังหวัด พี่ตุ้มเม้งเขาเป็นเพื่อนพี่สาว จะเจอเขาบ่อยๆ เวลานั่งรถบัสไป-กลับโรงเรียน พี่เขาตัวขาว สูง หน้าเหมือนแจ๊บเพ็ญเพ็ชร ยังกะแกะ (ตอนนั้นแจ๊บดังมากกก) เด็กกรี๊ดกันทั้งรถ รวมถึงดิฉันด้วย ตอนนั้นบ้ามากกกก พับดาว พับนก พับหัวใจ ใส่ขวดโหลไปให้พี่เขา ใช้เวลาตอนอยู่บนรถบัสนั่นแหละพับโน่นพับนี่ ตัดกระดาษไปพร้อมสรรพ จะนั่งจะยืนก็พับได้ อย่างพับนกเนี่ยไม่ต้องมองเลยแหละ คุยกับเพื่อนไปพับไป ขนาดที่พับตอนนั้นที่ฮิตๆ ก็ 1.5x1.5 ซม.ซึ่งเป็นขนาดเล็กมากที่สุดที่เคยพับได้ เล็กกว่านี้ไม่สามารถค่ะ //อยากจะบอกว่ารับจ้างพับนก 100 ละ 10 บาท ก็ทำมาแล้ว เพราะเป็นคนพับเร็ว วันวาเลนไทน์นี่รวยอื้อซ่า จากความเพียรพยายามแอบรักคนหล่อมาหลายเดือนก็สำเร็จ วันหนึ่งดิฉันก็ได้รับจดหมายรักจากพี่ตุ้มเม้ง >_< พี่เขาเอามาให้ตอนที่นั่งรอรถกลับบ้าน ............. ดีใจมากมายน้ำตาร่วง.......หลังจากนั้นก็เขียนจดหมายรักจีบกันไปจีบกันมาสักพักก็เริ่มห่างๆ กันอีกแล้ว คือมันห่างกันไปเฉยๆ เจอหน้าก็ทักทายปกติ 5555 ที่ผ่านมาเรียกว่าอะไรก็ไม่รู้เนอะ จากที่เคยบ้าเป็นหน้าเป็นหลังก็เริ่มเฉย พี่เขาก็เหมือนกัน.......มันคงไม่ใช่ ทุกวันนี้มานั่งอ่านจดหมายก็ยังขำ *********************************** การเดินทางไปเรียนที่ตัวจังหวัด ต้องขึ้นรถบัสโดยสารจากต่างอำเภอระยะทาง 65 กม.ไปกลับก็ราวๆ 130 กม. ไม่รวมที่ต้องนั่งรถตุ๊กๆ เข้าหมู่บ้านไปอีก 7 กม. เช้าต้องรีบไปขึ้นรถเที่ยวแรกให้ทัน ซึ่งจะมาจอดปากทางที่ดิฉันอยู่เวลา 05.50 น. แล้วไปถึงตัวเมืองประมาณ 07.30 น. (รถหวานนนนนเย็นมากกกกกก) หน้าหนาวนี่ไม่ต้องพูดถึงจังหวัดที่ดิฉันอยู่หนาวติดอันดับ 1 ใน 5 ของประเทศเสมอ หนาวนานด้วย ตั้งแต่ ปลายตุลา-ปลายกุมภา เป็นช่วงที่ทรมานมากกกกก หนาวมากกกกกกกกกกกกกกกกกก ต้องตื่นแต่เช้าอาบน้ำ นั่งรถตุ๊กฝ่าหมอกไป 7 กิโล นั่งรถบัสอีก 65 กิโล (รถแบบ Open Air นะคะ ไม่ปิดหน้าต่าง T_T ใครปิดโดนกระเป๋าด่าด้วย (ยกเว้นหน้าฝน) รถเที่ยวแรกจะมีแต่เด็กนักเรียนล้วนๆ ซึ่งป้ายที่ดิฉันขึ้นไม่ใช่ป้ายแรก กว่าจะถึงเราที่นั่งมันก็เต็มแล้ว สิ่งที่เจอประจำคือ”ตั๋วยืน” ขาไปต้องยืนเป็นเวลา 1.30 ชม. ทุกวัน (ขากลับได้นั่งเพราะไปขึ้นที่ท่ารถเลย) ซึ่งการยืนบนรถบัสเนี่ยสุดแสนจะทรหดอดทน เพราะไม่ได้ยืนสบายๆ ต้องยืนเบียดกันไปเป็นปลากระป๋อง กระป๋องแน่นมั่กมากกกก (รถเมล์ในกรุงเทพฯ ชิดซ้ายค่ะ) หลังคาก็เต็ม ลองคิดดูตอนเย็นละกันค่ะ ถ้าวันพฤหัสซึ่งเป็นวันเรียน รด. ดิฉันจะเลือกขึ้นรถเที่ยวสุดท้ายกลับบ้านเลยอ่ะค่ะ (รถออก 19.30 น.) เพราะกลิ่นเด็กผู้ชายที่เรียน รด. เนี่ย เกินคำบรรยายจริงๆ ...................... ปัจจุบัน ไม่ทราบสถานะ -------------------> เดี๋ยวมาต่อด้วย “แอบรัก” 2/2 ค่ะ จากคุณ : ยาอมยาลมยาหม่อง เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 54 15:43:31 A:61.7.142.223 X: TicketID:334673

ความคิดเห็นที่ 4 “แอบรัก” 2/2 “พี่ ต.ว.” “พี่ ต.ว.”เป็นพี่รหัสตอนดิฉันเรียนปริญญาตรี ตอนนั้นดิฉันอยู่ปี 1 ประทับใจในความหล่อ (อีกละ) เท่ห์ สมาร์ท เล่นกีต้าร์เก่ง ผมยาว แต่ก็ได้แค่แอบรักอ่ะนะ เพราะเขามีแฟนเป็นถึงดาวคณะ ป้าดดดด แล้วเราจะเอาอะไรไปเทียบกับเขา T_T ก็ได้แต่แอบรักเรื่อยมา เพื่อนๆ ก็ได้แต่ลุ้นก็เชียร์ แต่ก็นะ...แห้วไปตามระเบียบ (สงสัยเพราะไม่ได้พับนกพับปลาให้หรือปล่าวหว่า) ได้แต่เล่นกีต้าร์ ร้องเพลงจีบพี่เขาขำๆ เคยแต่งเพลงให้พี่เขาเพลงนึง แต่ตอนนี้ลืมไปแล้ว ไม่ได้เป็นแฟนก็เป็นแค่น้องสาวก็พอเนอะ เพราะเขาก็ดีเทคแคร์ดีมากกกกก(กับทุกคน) เฟรนด์ลี่สุดๆ โชคดีที่ไม่ได้เป็นแฟน เพราะถ้าแฟนเราแต่ไปเทคแคร์สาวอื่นเหมือนที่พี่เขาทำเราคงทำใจไม่ได้ จากเคยแอบรักก็กลายมาเป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกัน ไปไหนไปกัน กอดคอกินเหล้า..เมา....แต่มีสติ บ้าๆ บอๆ ไปตามประสาเด็กช่างศิลป์ฯ (เด็กศิลป์ไม่กินเหล้าก็เยอะนะคะ ไมได้กินกันทุกคน อันนี้เป็นความชอบส่วนบุคคล) ดิฉันเริ่มกินเหล้าเพราะตอนรับน้องโดนจับกรอกเหล้าขาวน้ำแดง แค่ ¼ แก้วก็สลบเหมือดทั้งคืน (คืนแรกของการรับน้อง) เขาให้ทำอะไรบ้างก็จำไม่ได้ เมามากกกก โดนรุ่นพี่เอาคัตเตอร์กรีดแขนตั้ง 4 รอยก็จำไม่ได้ (รุ่นนี้โดนกันทุกคน) เป็นแผลเป็นจนถึงทุกวันนี้ ดีที่เขาไม่ได้กรีดลึก เพื่อนบอกว่าตอนเราโดนกรีดเรายืนหัวเราะเฉยเลย (ก็ตรูมาววววว) แผลที่ได้มาอยู่ที่ช่วงข้อศอกกับข้อมือ ด้านที่เราหงายมือขึ้น มี 4 รอย แต่ละรอยยาว 1 นิ้ว ห่างกันรอยละ 1 ซม. เพื่อนบางคนเจอลึกเหมือนกัน เป็นแผลเป็นนูนน่ากลัวมาก เรายังโชคดีที่ไม่ลึกเท่าไร แต่สมัยนั้นก็ไม่มีใครเอาเรื่องเอาราวอะไร ขำๆ กันไป เชื่อไหมว่า...จนป่านนี่พ่อแม่เรายังไม่เคยเห็นแผลนี้เลย เพราะถ้าท่านเห็นคงใจสลาย เอาเรื่องถึงที่สุดแน่ๆ ...................... ปัจจุบัน ทำงานจังหวัดเดียวกัน -------------------> เดี๋ยวมาต่อด้วย “สามี” 1/12 ค่ะ จากคุณ : ยาอมยาลมยาหม่อง เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 54 15:44:46 A:61.7.142.223 X: TicketID:334673

ความคิดเห็นที่ 5 เนื้อเรื่องเริ่มจะติดเรท 25+ แล้วนะคะ -------------------------------------------------------------------- "สามี” 1/12 “หนึ่ง” อายุมากกว่า 1 ปี หนึ่งเป็นเพื่อนของเพื่อนอีกที เจอกันเมื่อตอนที่ดิฉันเรียน ม.4 หน้าฝนการเดินทางมาเรียนลำบาก พ่อจึงอนุญาตให้มาเช่าหอพักสตรีอยู่ที่หน้าโรงเรียน ดิฉันพักอยู่กับพี่สาวและเพื่อนที่มาจากอำเภอเดียวกัน พี่อ้อ เพื่อนใหม่ข้างห้องแนะนำให้รู้จัก”หนึ่ง” ในวันที่เราแอบปีนหอไปกินข้าวต้มรอบดึกกัน หนึ่งมากับเพื่อนกลุ่มใหญ่ ขี่มอไซค์มากันเป็นกลุ่มใหญ่เป็นอะไรที่ตื่นตาตื่นใจสำหรับดิฉันในขณะนั้นเป็นอย่างมาก (เข้าใจความรู้สึกของสก๊อยสมัยนี้เลย) หลังจากนั้นหนึ่งมารับดิฉันและเพื่อนๆ ไปกินข้าวเย็นเสมอๆ หลังจากนั้นก็ไปขี่รถเล่นรอบเมืองกัน กลุ่มของหนึ่งมีมอไซค์ประมาณ 50 คัน (เมื่อก่อนไม่ได้เรียกว่าเด็กแวนซ์และสก๊อย เรียกว่า "เด็กซิ่ง") เมื่อก่อนไม่เห็นจะมีการแข่งรถแล้วเอาหญิงเป็นเดิมพันเลยอ่ะ ส่วนใหญ่จะวางเดิมพันกันเป็นเงินมากกว่า แต่นั่นมันก็เมื่อยี่สิบปีที่แล้วอ่ะนะ แล้วก็มาถึงวัน “เสียสาว” ให้หนึ่ง ผู้ชายที่รู้จักได้ไม่ถึง 2 เดือน วันนั้นหลังจากที่ไปกินข้าวกันแล้ว พี่อ้อก็ชวนไปนั่งเล่นต่อที่หอของหนึ่ง แฟนพี่อ้อก็เป็นเพื่อนหนึ่ง เมื่อเข้าไปในห้องดิฉันเจอพี่บุ๋มกับแฟนกำลังนั่งสูบบุหรี่กันอยู่ เขาจึงชวนให้ดิฉันลอง ตอนแรกก็ปฏิเสธเสียงแข็งจะกลับบ้านให้ได้ แต่ก็ใจอ่อนเพราะหนึ่งบอกว่าไม่สูบก็ไม่เป็นไรนั่งเป็นเพื่อนเฉยๆ ก็ได้ ดิฉันจึงนั่งต่อไป ทั้ง 5 คน พี่บุ๋ม+แฟน พี่อ้อ+แฟนและหนึ่งนั่งสูบกันจนควันเต็มห้องไปหมด ดิฉันเริ่มมึนๆ แล้วหนึ่งก็ยื่นบุหรี่มาให้ดิฉัน ตอนนั้นมึนๆ งงๆ ทั้งที่ไม่ได้กินเหล้า (ยังกินไม่เป็น) แล้วดิฉันก็หัดสูบ ครั้งแรกสูบไม่เป็นสำลักแทบตาย ไม่กี่ครั้งก็ทำได้ หลังจากนั้นรู้สึกโลกนี้มันสวยงาม สดใสไปหมด คุยกันหัวเราะกันไปลั่นห้อง มารู้ทีหลังว่าที่เขาสูบกันนั่นคือ”กัญชา” สอดไส้บุหรี่ หลังจากนั้นทั้ง 3 คู่ก็แยกมุมกัน คงไม่ต้องบอกว่าเกิดอะไรขึ้น ดิฉันจำเหตุการณ์ตอนนั้นได้ลางๆ หนึ่งพยายามตั้งหลายครั้งกว่าจะสามารถปล้ำดิฉันได้ ไม่ใช้เพราะขัดขืนอะไรหรอกนะ แต่เป็นเพราะมันเป็นครั้งแรกของดิฉันมันจึงลำบากหน่อย เช้ามาดิฉันอายมากรีบหนีกลับบ้าน ไม่กล้ามองแม้แต่อีก 2 คู่ที่กำลังทำกิจกรรมรอบเช้า แต่...สลับคู่...!!!!! ตกเย็นที่บุ๋มกับพี่อ้อกลับมาที่หอ ดิฉันจึงถามว่าทำไมทำแบบนี้ พี่ทั้งสองคนก็หัวเราะพร้อมบอกว่าเป็นเรื่องปกติที่จะแลกคู่กัน แค่พอใจก็พอ อีกหลายวันต่อมา หนึ่งมารับไปทานข้าวอีก ดิฉันได้รู้อีกว่าวันนั้นแฟนที่บุ๋มกับพี่อ้อขอแลกนอนกับดิฉันด้วย (มัวแต่เมากัญชาไม่รู้เรื่องอะไรเล้ยยย) แต่หนึ่งไม่ยอมเพราะรู้ว่าเป็นครั้งแรกของดิฉัน ก็เลยรอดสวิงกิ้งมาได้ แล้วดิฉันจึงบอกเลิกหนึ่งวันนั้นเลย เพราะคิดว่ามันคงไม่ใช่ละ เริ่มตั้งแต่เผลอไปสูบกัญชา เสียตัว ซึ่งดิฉันไม่ได้รักหนึ่งเลย เพิ่งเริ่มคบกันยังทำได้ขนาดนี้ ต่อไปไม่ต้องไปสวิงกิ้งกับพวกนั้นเหรอ แค่คิดก็สยองตัวเองแล้ว หลังจากวันนั้นดิฉันก็ไม่ไปค่อยไปไหนมาไหนกับพี่อ้ออีก แถมโดนพี่สาวคาดโทษเรื่องไม่กลับบ้านคืนนั้นด้วย หนึ่งเคยยกพวกไปตามง้อถึงบ้านพ่อแม่ดิฉันครั้งนึง เจอพ่อดิฉันเรียกตำรวจมาทั้งโรงพักมาที่บ้าน หนึ่งจึงยอมถอยทัพกลับไป แล้วดิฉันก็โดนทำโทษโดยการห้ามไปอยู่หอพักอีกหลายเดือน ...................... ปัจจุบัน ทำงานบาร์เกย์ที่พัทยา -------------------> เดี๋ยวมาต่อด้วย “สามี” 2/12 ค่ะ จากคุณ : ยาอมยาลมยาหม่อง เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 54 15:45:26 A:61.7.142.223 X: TicketID:334673

ความคิดเห็นที่ 6 สามี” 2/12 “สอง” อายุมากกว่า 5 ปี สอง เป็นผู้ชายที่ดิฉันรักมากที่สุดในชีวิต เขาเป็นทั้งเพื่อน ทั้งพี่ เป็นที่ปรึกษา เป็นทุกๆ อย่างในชีวิต สอง ฝากจดหมายรักมาให้ดิฉัน ตอนนั้นดิฉันเรียนอยู่ ม.2 เราอยู่หมู่บ้านเดียวกันแต่เขาเรียนอยู่ที่เชียงใหม่ ตอนที่ได้รับจดหมายจากสองดิฉันยังไม่เคยเห็นหน้าเขาด้วยซ้ำ ถึงแม้จะอยู่หมู่บ้านเดียวกันแต่อยู่คนละฟาก เรียนคนละโรงเรียน เลยไม่เคยเจอกันเลย สองเป็นผู้ชายอบอุ่น เป็นที่ปรึกษาในทุกๆ ด้าน สองปีแรกได้แต่เขียนจดหมายไม่ได้ออกไปไหนด้วยกัน จนกระทั่งดิฉันไปเรียนต่อ ม.4 ในตัวเมืองจึงมีโอกาสได้เจอกันเดือนละครั้ง โดยที่สองใช้โอกาสที่กลับมาบ้านทุกๆ เดือนหาแม่เขา ก็จะแวะมาหาดิฉันก่อนที่ตัวเมือง เคยมีครั้งหนึ่งออกไปทานข้าวกันหลังเลิกเรียน แล้วฝนตกหนักต้องไปหลบฝนที่บ้านอาของสอง แล้วคืนนั้นดิฉันก็ค้างที่นั่น ห้องเดียวกัน นอนฟูกเดียวกัน มีหมอนข้างกั้นแค่นั้นเอง แต่สองทำแค่....นอนจับมือดิฉันจนเช้า ครั้งนั้นประทับใจมากกก แล้วตั้งปณิธานกับตัวเองว่าผู้ชายคนนี้แหละที่ดิฉันจะแต่งงานด้วย จนกระทั่งดิฉันเรียนอยู่ชั้น ม. 6 สองชวนไปเที่ยวสงกรานต์ที่เชียงใหม่ ดิฉันก็ไปโดยไปพักที่บ้านญาติแถวน้ำตกห้วยแก้ว เป็นช่วงที่มีความสุขมาก จนวันสุดท้ายก่อนกลับ สองก็ขอเป็นเจ้าของดิฉัน ซึ่งดิฉันก็ไม่ปฏิเสธและเต็มใจอย่างยิ่ง ความสัมพันธ์เริ่มสั่นคลอน เมื่อวันที่ดิฉันเดินทางไปหาสองที่เชียงใหม่ ก่อนการสอบ Final สองสัปดาห์ ที่ต้องไปหาเพราะเขาประสบอุบัติเหตุ แขนหัก ดิฉันไปหาเขาเย็นวันศุกร์ พอเย็นวันอาทิตย์จะไปซื้อตั๋วกลับที่อาเขต แต่ตั๋วเต็มจึงต้องอยู่อีกหนึ่งวัน แต่ด้วยความเป็นห่วงสอง เมื่อขาดเรียนวันนึงแล้วจังเลยเถิดไปอีก 2 วัน ครูประจำชั้นโทรบอกพ่อว่าลูกสาวไม่ไปเรียนแล้ว 3 วัน ซึ่งผิดปกติมาก เพราะดิฉันไม่เคยขาดเรียนมาก่อน พ่อจึงออกตามหา จนได้ข่าวกับเพื่อนสนิทว่าดิฉันมาเชียงใหม่เพื่อมาหาสอง พ่อตามมาถึงเชียงใหม่ ตอนที่พ่อตามเจอดิฉันขึ้นนั่งบนรถทัวร์แล้ว รถกำลังจะออก ดิฉันเงยหน้าขึ้นเห็นพ่อยืนอยู่กลางรถ พ่อไม่พูดอะไร ดึงแขนดิฉันลงจากรถ พอลงรถแล้วพ่อก็ดึงดิฉันเข้ามากอด พร้อมพูดว่า”ทำไม่ลูกทำแบบนี้ ทำให้พ่อเป็นห่วง พ่อเสียใจมากรู้ไม๊” น้ำตาไหลทั้งพ่อทั้งลูก ดิฉันรู้สึกผิดมากในครั้งนั้น พอกลับมาถึงบ้านพ่อไปคุยกับพ่อแม่สองให้รับผิดชอบกับเรื่องที่เกิดขึ้น โดยจะให้แต่งงานกัน ซึ่งดิฉันและสองปฏิเสธเพราะคิดว่าตัวเองยังไม่พร้อม เมื่อต่างคนต่างปฏิเสธก็เริ่มรู้สึกว่า เอ๊ะ เขารักเรารึป่ล่าวเนี่ย ทำไมไม่อยากแต่งงานกับเรา เขาเองก็คงคิดเช่นกัน จากวันนั้นเราก็ห่างกันไปอีก 1 ปี เมื่อเขาเรียนจบ ได้งานทำที่กรุงเทพฯ เขาเขียนจดหมายมาหาอีกครั้ง นั่นก็เป็นจุดเริ่มต้นกันใหม่อีกครั้ง แต่ก็ได้แต่ติดต่อกันทางจดหมาย จนกระทั่งดิฉันไปทำงานที่อยุธยา เขาย้ายกลับไปทำงานที่จังหวัดบ้านเกิด จึงได้ข่าวว่าเขาประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต ดิฉันรอจดหมายตอบกลับจากเขา แต่ไม่ได้รับสักทีก็เลยสงสัย จึงโทรไปถามเพื่อนที่เป็นญาติกับเขา เพื่อนบอกว่าพี่เขาตายได้เดือนหนึ่งแล้ว ทำไมเราไม่มางานศพ ความรู้สึกตอนนั้นเหมือนฟ้าถล่มดินทะลาย ร้องไห้อยู่สามวันไม่กินไม่นอน ไม่ไปทำงาน กว่าจะฟื้นตัวได้แม่ต้องมาหามาแล้วให้น้องอยู่เป็นเพื่อน คงกลัวดิฉันฆ่าตัวตาย จากวันนั้นจนถึงวันนี้ ก็ยังรู้สึกรัก ไม่เคยน้อยลงเลย -------------------> เดี๋ยวมาต่อด้วย “สามี” 3/12 ค่ะ จากคุณ : ยาอมยาลมยาหม่อง เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 54 15:46:22 A:61.7.142.223 X: TicketID:334673

ความคิดเห็นที่ 7 สามี” 3/12 “สาม” อายุน้อยกว่า 2 ปี ในขณะที่ดิฉันกำลังคบอยู่กับ “พี่ พ.” “ว.” “แอบรัก พี่ตุ้มเม้ง มีความสัมพันธ์กับ หนึ่งและสอง ดิฉันก็สานสัมพันธ์อยู่กับ “สาม” ตอนที่ดิฉันเรียนอยู่ ม.3 สามก็เข้ามาจีบ ซึ่งก็ผ่านจดหมายรักเหมือนเดิมแต่น้อยมาก แต่คนนี้เขามาแนวที่ดิฉันชอบ คือนิ่งๆ เก๊กๆ ไม่พูดมาก สูง ขาว ตี๋ ที่สำคัญหล่อและเป็นที่หมายปองของสาวๆ “สาม” ออกแนวนั่ง พูดน้อยต่อยหนัก ค่อนข้างจะเกเร ไปไหนชอบไปกันเยอะๆ เพราะศัตรูเยอะ ขี่มอไซค์กันไปเป็นขบวน ตอนนั้นปลื้มเหลือเกิน ยิ่งขี่มอไซค์ทำมาดเหมือน”อาหวอ” ผู้หญิงข้า ใครอย่าแตะ นึกย้อนไปยังนึกขำตัวเอง ปลื้มไปได้ไงฟระ คบกับสามอยู่ปีกว่าๆ ก็มีความสัมพันธ์กันตอนดิฉันเรียนอยู่ ม.5 (ทีหลังหนึ่งและสอง) แต่กับสามดิฉันจะมีความสัมพันธ์กับเขาบ่อยที่สุด อาทิตย์ละ 2-3 ครั้ง ซึ่งก็ต้องยอมรับว่าติดใจในลีลารักของสามมาก เราสองคนเป็นอะไรที่เข้ากันได้ดีมาก เขาไม่เคยจำกัดสถานที่ที่จะรักดิฉัน สามขอมีอะไรๆ ด้วยทุกที่ที่เราไปและลับตาคน สอนทุกอย่างที่หนังเอวีเขาทำกัน ถามว่ารักไหม ก็ไม่นะ เวลาคิดถึงสามจะคิดถึงแต่เรื่องบนเตียง ไม่เคยหวงหรือห่วงเรื่องอื่นเลย เจอกันก็ไม่มีอะไรนอกจากอยู่บนเตียง เขาเองก็เช่นกัน เขาเองก็รู้ว่าเราคบกับสองอยู่ แต่เขาไม่แคร์เพราะเขาบอกว่าไม่มีใครให้ความสุขดิฉันได้เท่าเขา ความสัมพันธ์ขาดเป็นช่วงๆ หายไปเป็นพักๆ แล้วก็กลับมา เป็นอย่างนี้ตลอด -------------------> เดี๋ยวมาต่อด้วย “สามี” 4/12 ค่ะ จากคุณ : ยาอมยาลมยาหม่อง เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 54 15:47:10 A:61.7.142.223 X: TicketID:334673

ความคิดเห็นที่ 8 สามี” 4/12 “สี่” อายุมากกว่า 2 ปี สี่ เป็นเพื่อนพี่สาว เจอกันตอนที่ดิฉันเรียนอยู่ ม.6 ตอนนั้นพี่สาวชวนให้ไปเช่าหอพักอยู่ใกล้ๆ กับวิทยาลัยที่พี่สาวเรียนอยู่ สี่มักจะวนเวียนมาหาทุกๆ เย็น เทียวไล้เทียวขื่ออยู่ประมาณสองเดือน แต่ดิฉันไม่ค่อยคุยด้วย เพราะไม่ชอบ ไม่คลิ้ก วันที่หลวมตัวไปมีความสัมพันธ์กันสี่เป็นวันเสาร์ พี่สาวกลับบ้านไปเอาเงินเพื่อใช้ประจำสัปดาห์ตั้งแต่เย็นวันศุกร์ ส่วนตัวดิฉันเป็นไข้นอนอยู่ในห้องพัก พี่สาวก็ฝากเพื่อนผู้หญิงที่อยู่ข้างห้องช่วยดู หาข้าวหาปลาให้ ดิฉันก็เลยนอนอยู่ในห้องโดยไม่ได้ล็อคห้อง โดยไม่ต้องคาดเดาอะไรมาก สี่ย่องเข้ามาปล้ำดิฉันถึงห้อง ด้วยที่เป็นไข้อยู่จึงไม่มีแรงขัดขืน ตอนนั้นยอมรับจริงๆ ว่าไม่เต็มใจ เพราะคนนี้ดิฉันไม่มีจิตพิศวาสเลยแม้แต่น้อย เมื่อเสร็จสมอารมณ์หมาย สี่ได้ขู่ดิฉันไว้ด้วยว่าห้ามเอาเรื่องนี้ไปบอกใครไม่งั้นเขาจะแฉว่าได้ดิฉันเป็นเมียแล้ว ตอนนั้นทั้งเจ็บตัวทั้งเจ็บใจ สี่มีอารมณ์วิปริต ซาดิสม์ ตอนร่วมรักกันทั้งกัดทั้งตบ รอบแผลช้ำเป็นรอยฟันเกือบสิบรอย หลังจากวันนั้นผ่านไปสี่ได้ใช้ความที่ถือไพ่เหนือกว่าย่องเข้าหาดิฉันอีกสองครั้ง ดิฉันทนไม่ไหวจึงย้ายไปอยู่กับเพื่อน แล้วไม่กลับไปที่นั่นอีกเลย บอกพ่อกับพี่สาวว่าขี้เกียจตื่นเช้า นั่งรถไกล พี่สาวบอกว่าสี่ได้ไปเที่ยวป่าวประกาศว่าได้ดิฉันเป็นเมียแล้ว แต่ไม่มีใครเชื่อเพราะไม่เคยมีใครเห็นดิฉันคุยกับสี่เป็นเรื่องเป็นราว แค่เห็นตามจีบดิฉันแต่ไม่เคยเห็นดิฉันเล่นด้วย แล้วเรื่องก็เงียบไป -------------------> เดี๋ยวมาต่อด้วย “สามี” 5/12 ค่ะ จากคุณ : ยาอมยาลมยาหม่อง เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 54 15:48:02 A:61.7.142.223 X: TicketID:334673

ความคิดเห็นที่ 9 สามี” 5/12 “ห้า” อายุน้อยกว่า 3 ปี ห้า เป้นเด็กหนุ่มที่อยู่ในโรงงานเดียวกัน เขามาฝึกงาน เจอกันเมื่อตอนดิฉันเริ่มทำงานที่จังหวัดอยุธยา เขาเป็นเด็กหนุ่มขี้อาย ที่พี่ๆ ในโรงงานชอบแซวให้จีบดิฉันอยู่เนืองๆ ตอนนั้น”สอง” เพิ่งเสียชีวิตดิฉันอยู่ในช่วงไว้ทุกข์ 3 เดือน เมื่อออกทุกข์แล้ว ห้า จึงเริ่มจีบจริงๆ จัง แต่ตอนนั้นดิฉันไม่มีแก่ใจจะคบกับใคร ตัดขาดทุกๆ คนออกจากชีวิตหมด ไม่ติดต่อใคร แม้แต่ “สาม” ที่มาหาบ่อยครั้ง ดิฉันก็ไล่กลับไป จนเขาหายไปเอง แล้ววันนั้นก็มาถึง วันนั้นเป็นวันเกิดอาของห้า ซึ่งก็ทำงานอยู่ที่เดียวกัน (โรงงานนี้มีหอพักให้พนักงานฟรี พนักงานผู้หญิงอยู่ชั้นเดียวกันกับผู้บริหาร ฝู้ชายอยู่ชั้น 1-2) อาของห้ามาชวนไปงานด้วย ก็ไปกันทั้งห้องที่อยุ่รวมกัน 4 คน ดิฉันไม่ดื่มเหล้าจึงนั่งกินกับแกล้มกับโค้ก ประมาณ 5 ทุ่ม ทุกคนเมากันหมดแล้วแต่ยังไม่เลิก ดิฉันก็จะขอตัวกลับขึ้นห้องไปก่อนพี่ๆ แต่อาของห้าก็ยื่นแก้วโค้กมาให้ดิฉัน บอกว่าอีกแก้วเดียวแล้วค่อยกลับ หลังจากนั้นดิฉันก็เริ่มมึนๆ เริ่มร้อน ร้อนเหมือนใจจะขาด จึงขอตัวขึ้นข้างบน อาของห้า และห้าก็เลยบอกว่าจะขึ้นไปส่ง ดิฉันรู้สึกแปลกๆ มึนๆ กึ่งหลับกึ่งตื่น รู้แต่ว่าทั้งสองคนพาเดินเลยขึ้นไปบนดาดฟ้า ดิฉันขัดขืนแต่ก็สู้แรงสองคนไม่ได้ เมื่อถึงดาดฟ้าพวกเขาผลักดิฉันลงกับพื้น ที่มีกล่องกระดาษกองๆ กันอยู่ ดิฉันโดนห้าขืนใจที่นั่น โดยมีอาของห้าช่วยมัดปาก มัดแขนติดกับเสา เอาเข่ากดต้นขาดิฉันไว้ข้างหนึ่ง เมื่อห้าขืนใจดิฉันเสร็จแล้ว กำลังคุยกันกับอาของเขาว่าเอาไงต่อดี ดิฉันได้แต่ภาวนาอย่าให้มันมาร่วมอีกคนเลย แล้วผ้าที่มัดปากอยู่ก็หลุด ดิฉันก็เลยร้อง”ช่วยด้วยๆๆๆ”ออกมาเต็มเสียง แล้วจึงได้ยินเสียงคนวิ่งขึ้นมา คนที่มาช่วยคือเจ้าของบริษัทที่พักอยู่ชั้นเดียวกัน ท่านกำลังจะเดินลงไปดูที่ห้องจัดวันเกิดว่าเรียบร้อยดีไหม จึงได้ยินเสียงร้อง สภาพที่ท่านมาเห็นดิฉันนั้นทำให้ท่านถึงกับร้องไห้ รีบถอดเสื้อแล้วมาคลุมให้ดิฉัน สั่งให้อาของห้ามาแก้มัดให้ แล้วจึงพาไปที่ห้องของท่านทั้งสามคน ท่านช่วยเก็บเรื่องนี้เป็นความลับ คาดโทษทั้งสองไว้วันนี้จะไม่แจ้งความ แล้วให้ห้ารับผิดชอบโดยการแต่งงานกับดิฉัน แต่ดิฉันไม่ยอม บอกว่าถือซะว่าให้ทานละกัน แต่มันต้องออกจากบริษัทแลกกับที่ดิฉันไม่เอาเรื่องเอาราว แล้วก็แยกย้ายกันกลับห้อง รุ่งขึ้นทั้งสองคนก็ลาออกไป ดิฉันทำงานที่นี่ต่อไปอีก 7 ปี -------------------> เดี๋ยวมาต่อด้วย “สามี” 6/12 ค่ะ จากคุณ : ยาอมยาลมยาหม่อง เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 54 15:49:53 A:61.7.142.223 X: TicketID:334673

ความคิดเห็นที่ 10 สามี” 6/12 “หก” อายุเท่ากัน ทำงานเข้าปีที่ 2 “หก” ก็เข้ามาทำงานใหม่ ตอนแรกคบกันในฐานะเพื่อนแล้วก็เลื่อนมาเป็นแฟน หกเป็นคนที่อบอุ่น นิสัยคล้ายๆ สอง ดิแนจึงทุ่มเทกับความรักครั้งนี้มาก รักหมดใจแบบไม่เผื่อใจเลย เราคบกันแบบเปิดเผย อยู่กินกันฉันท์สามี-ภรรยาที่ห้องพักแถวๆ ที่ทำงาน อยู่กันมาสักปีกว่าๆ ดิฉันก็เกิดความสงสัยว่าเขาต้องมีใครอีกคนแน่ๆ เพราะวันหยุดช่วงสงกรานต์เขาลากลับบ้านต่อเนื่องหลังวันหยุดสงกรานต์อีก 3 วันโดยไม่ยอมบอกดิฉันล่วงหน้า ก่อนหน้านี้ก็น้อยใจที่ไม่พากลีบบ้านเขาด้วยที่อ่างทองในช่วงสงกรานต์ แล้วยังจะลาต่ออีก เขากลับมาก็มีท่าทีปกติเหมือนเดิม แล้วก็พาดิฉันไปค้างที่บ้านที่เขาเช่าอยู่กับเพื่อน(ก่อนที่จะมาอยู่กับดิฉัน) ดิฉันใช้จังหวะที่เขาไปซื้อของค้นห้อง แล้วก็ไปเจอสิ่งที่ไม่คิดว่าจะเจอ “การ์ดแต่งงาน” ลงวันที่ 16 เมษายน ตอนนั้นหน้าชาหูอื้อ น้ำตาไหล ดิฉันทิ้งการ์ดใบนั้นไว้ที่เตียง แล้วก็เดินลงมาข้างล่าง เจอเพื่อนเขาจึงบอกว่า “บอกหกด้วยนะว่า ขอให้มีความสุข ต่อไปก็อย่าไปเจอกันอีกเลย” แล้วดิฉันก็เดินออกมาจากบ้านหลังนั้นแล้วไปหยุดที่กลางสะพานลอยหน้าอำเภอวังน้อย (ยังจำวันนั้นได้ดี) ยืนตั้งแต่ 1 ทุ่ม ถึง 4 ทุ่ม ตอนที่ยืนอยู่นั้นทั้งร้องไห้และคิดสิ่งต่างๆ ที่ผ่านมาในชีวิต แว่บนึงที่คิดอยากจะฆ่าตัวตายให้พ้นๆ ไปซะ จะได้ไม่ต้องเจ็บปวดอีก อีกใจก็นึกถึงหน้าพ่อแม่พี่น้องที่เขารักและห่วงเรา ยืนอยู่ได้สักพักเริ่มมีคนสงสัย วินมอไซด์ด้านล่างเดินขึ้นมาถามว่าน้องเป็นไรไหม ให้พี่ช่วยอะไรไหม ดิฉีนก็ร้องไห้อย่างเดียว พี่เขาก็กลับลงไปสักพักมีตำรวจมา 2 นาย เข้ามาถาม ว่าเกิดอะไรขึ้น อย่าคิดสั้นเลย ฯลฯ ดิฉันเลยบอกไปว่า “หนูอกหัก ขอยืนร้องไห้เฉยๆ บนนี้อากาศดี จะได้คิดอะไรออก หนูไม่โดดหรอกพี่ กลัวเจ็บกลัวไม่ตาย” ตำรวจก็เกลี้ยกล่อม แล้วก็อยู่เป็นเพื่อนชวนคุย นั่งฟังดิฉันจนถึง 4 ทุ่ม แล้วก็พาไปส่งที่หอ ดิฉันลางานต่ออีก 3 วัน ซึ่งเจ้านายก็เข้าใจ มาเยี่ยมที่ห้องเห็นน้อนร้องไห้อยู่ก็ไม่ว่าอะไรให้พักให้เต็มที่ หลังจากนั้น หกก็เพียรพยายามที่จะขอคืนดี บอกว่า”ที่ต้องแต่งงานเพราะพ่อแม่บังคับ” (เน่ามาก) แต่รักดิฉันคนเดียว ขออยู่กันไปอย่างนี้ได้ไหม แล้วจะไม่ให้ทางโน้นมารบกวนเลย แต่ดิฉันก็ไม่ยอม ไม่ถึงเดือนหกก็ลาออกจากงานไป แล้วก็ขาดการติดต่อกันไปเลย -------------------> เดี๋ยวมาต่อด้วย “สามี” 7/12 ค่ะ จากคุณ : ยาอมยาลมยาหม่อง เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 54 16:02:12 A:61.7.142.223 X: TicketID:334673

ความคิดเห็นที่ 11 อยากร้องไห้ ทำไมชีวิตคุณมันเลวร้ายแบบนี้คะ มานั่งเป็นเพื่อนและให้กำลังใจนะคะ จากคุณ : หมาน้อย 4 ตัว เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 54 16:07:48

ความคิดเห็นที่ 12 สามี” 7/12 “เจ็ด” อายุมากกว่า 10 ปี เจ็ดเข้ามาช่วงที่ดิฉันกำลังสำมะเลเทเมา จากการอกหักจากหก ช่วงนั้นเที่ยวทุกวัน กินเหล้ามันเข้าไป เย็นวันศุกร์กินยาวจนเช้าวันเสาร์ลากยาวถึงวันอาทิตย์ มีเพื่อนเมาคู่ใจชื่อพี่กิ๊ก ทำงานด้วยกัน พี่กิ๊กเป็นคนดี มีน้ำใจ ไปไหนไปกัน เมาไหนเมานั่น แล้ววันนึ่งพี่กิ๊กก็แนะนำเจ็ดให้รู้จัก เจ็ดเป็นเพื่อนกับแฟนที่กิ๊ก เวลาไปไหนเราจึงไปเป็นคู่ๆ ตอนนั้นไม่ได้คิดจะชอบ แต่ก็ไม่รังเกียจ เขาพาไปเที่ยวต่างจังหวัดบ่อยแทบจะทุกอาทิตย์ วันที่ตกเป็นของเจ็ดก็คือวันที่เขาพาไปบ้านพักตากอากาศเขาที่ชะอำ คนที่ดีใจที่สุดคือพี่กิ๊ก แกลุ้นอยู่ตั้งนานอยากให้ดิฉันตกลงปลงใจกับเจ็ด แต่คนนี้ก็คบกันไม่นาน ด้วยความที่เขาเป็นผู้ใหญ่เกินไป เผด็จการ ชอบใช้คำสั่ง ไม่อ่อนหวาน ไม่อบอุ่น แถมเวลานอนชอบเอาปืนวางใต้หมอนสองกระบอก อยู่บนความเครียดตลอดเวลา ไม่รู้เขาทำงานอะไรถามพี่กิ๊ก พี่กิ๊กก็ไม่บอก ก็เลยเอาเอาว่าคงทำงานผิดกฎหมายแน่ๆ ซึ่งไม่ใช่ทางของเรา ดิฉันจึงค่อยๆ ตีตัวออกห่างโดยการปรึกษาเจ้านาย ให้เขาแกล้งสั่งงานเยอะๆ ให้พี่กิ๊กเห็น ดิฉันจึงมีข้ออ้างว่างานเยอะ ไม่มีเวลาไปไหนมาไหนด้วย เจ็ดจึงค่อยๆ ห่างออกไปโดยไม่ต้องเสียเลือดและน้ำตา ในใจเคยแอบกลัวเขาจะมายิงทิ้งนะเนี่ย คนนี้จึงคบได้ไม่นาน ไม่ถึง 4 เดือน -------------------> เดี๋ยวมาต่อด้วย “สามี” 8/12 ค่ะ จากคุณ : ยาอมยาลมยาหม่อง เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 54 16:12:40 A:61.7.142.223 X: TicketID:334673

ความคิดเห็นที่ 13 ทำลิงค์ทู้เก่าให้ค่ะ http://www.pantip.com/cafe/family/topic/N11231390/N11231390.html ชีวิตคุณโลดโผนมากๆเลยค่ะ จนเราคิดไม่ออกว่า  ถ้าอยู่ในสภาวะและสถานการณ์เดียวกัน จะทำอย่างนั้นได้อย่างไร ตามอ่านมา  วันนี้น่าจะจบใช่ไหมคะ... เราเองก็มีลูกสาว  ตอนนี้กำลังจะคลอดลูกสาวคนที่ 2 กำลังรู้สึกว่า  จะเลี้ยงดูลูกอย่างไร  ให้ห่างจากสถานการณ์แบบที่จขกท.พบและเป็นค่ะ แก้ไขเมื่อ 24 ต.ค. 54 16:28:47 จากคุณ : แม่ยายซ่าหริ่ม เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 54 16:15:53

ความคิดเห็นที่ 14 สามี” 8/12 “แปด” อายุเคราวพ่อ “แปด” คือ “เจ้านาย” ที่ดิฉันเอ่ยถึงบ่อยๆ นั่นเอง เป็นเจ้าของบริษัทที่ดิฉันทำงานอยู่ ดิฉันเป็นเลขาฯ ของเขา แปดเป็นคนที่มองดิฉันอยู่ห่างๆ เสมอ เมื่อมีปัญหาเขาจะรีบเข้ามาช่วยโดยไม่รีรอ เป็นเจ้านายที่น่ารัก อบอุ่น แต่ดิฉันกลับรู้สึกรักเขาแบบพ่อมากกว่า ซึ่งไม่ว่าเขาจะทำดีด้วยเท่าไร ดิฉันก็ยิ่งรักและเทิดทูน ไม่ได้คิดเกินเลยแม้แต่น้อย ตอนน้องสาวดิฉันมาฝึกงานเขาก็ดูแลให้เป็นอย่างดี พาไปกินข้าว ไปเที่ยว ดูหนัง ดิฉันเคยเอ่ยปากว่าอยากกินทุเรียน แกเล่นซื้อมา 10 ลูก ซื้อจากสวนลูกละ 5 กก ขึ้นทั้งนั้น ได้อิ่มกันทั้งหอ อยากกินมะพร้าวก็ให้คนขับรถไปซื้อมะพร้าวน้ำหอมให้ถึงแปดริ้ว ซื้อ 10 ทะลาย อื่มกันทั้งโรงงาน ฯลฯ ดิฉันมารู้ความจริงว่าแปดรักดิฉันก็เมื่อวันนึง บริษัทจัดเที่ยวไปเขาใหญ่ เราไปกางเต้นท์นอนกันที่ผากล้วยไม้ ตอนที่ทุกคนกำลังเล่นรอบกองไฟอยู่ ดิฉันจึงไปเข้าห้องน้ำ ขากลับแวะยืนดูดาวข้างๆ เต้นท์แต่ก็ก็ห่างจากกองไฟพอสมควร แปดเข้ามากอดจากทางด้านหลัง ดิฉันตกใจนึกว่าจะถูกทำร้าย แปดจึงรีบบอกว่านี่เขาเอง เขาบอกว่า “ขอกอดหน่อยได้ไหม อยากอยู่กันสองคนแบบนี้นานแล้วนะ” ดิฉันอึ้งไป “ผมรักคุณมานานแล้วนะ รักตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกัน รักทุกอย่างที่เป็นคุณ” อึ้งต่อ แล้วเขาก็จูบ...เป็นจูบที่งงมากที่สุดในชีวิต หลังจากนั้นเราก็กลับไปหากลุ่มเพื่อนๆ กลับจากเขาใหญ่ดิฉันก็ยังทำตัวปกติ แต่แปดไม่ปกติ เขาออกหน้าออกตา ซื้อดอกไม้มาให้ตอนเข้า ตอนเที่ยงพาไปทานข้าวข้างนอก หนีบเพื่อนๆ ไปแก้เก้อ ตอนเย็นพาไปทานข้าว ร้องเพลง ทำอยู่เป็นปี แล้วก็ถึงวันจัดเที่ยวประจำปีอีกปี ปีนั้นเราเลือกไปทะเล ไปพักที่หาดแม่รำพึง พนักงานก็เอาครอบครัวไปกัน ดิฉันพาน้องส่าวไป แปดไปคนเดียว (เขามีครอบครัวแล้ว ลูกหญิง 1 ชาย 1) เราเช่าบ้านพัก 2 หลัง แยกชาย-หญิง แล้วก็ดิ่มกินกันที่ลานจัดเลี้ยงระหว่างบ้านสองหลัง แปดและผู้บริหารคนอื่นๆ เช้าหลังเล็กแยกต่างหาก กลางคืนมีงานเลี้ยงขณะที่ทุกคนกำลังสนุกกัน แปดจึงเรียกดิฉันให้ไปช่วยเอาเหล้าเพิ่มที่บ้านหลังที่เขาเช่าไว้ โดยให้กุญแจบ้านให้เข้าไปหยิบได้เลย ตอนนั้นดิฉันเมามากแล้วเพราะกินเหล้าตั้งแต่รถสตาร์ทจากวังน้อย แต่ก็ต้องไปเพราะเถ้าแก่อีกคนก็ใช้ให้ไปเอาของที่รถ พอได้ของที่รถเถ้าแก่ก็ไปเอาเหล้าที่บ้านพัก เข้าบ้านไปก็เจอแปดเข้ามากอดด้านหลัง(อีกแล้ว) แล้วเขาก็ไม่พูดพร่ำทำเพลง ดิฉันถูกปล้ำที่โซฟาห้องรับแขก ปากเขาพร่ำบอกว่ารัก รักมาก เรียกดิฉันว่า”ที่รัก” ทุกคำ เขาทำทุกอย่างด้วยความทะนุถนอม ดิฉันก็ไม่ขัดขืน ในขณะนั้นคิดว่า เขาเป็นคนที่รักเรา เราจะตอบแทนความดีความรักของเขาสักครั้งคงไม่เป็นไร เขาเองก็ให้ความสุขดิฉันอย่างเต็มที่ แม้เขาจะอายุมากแล้วแต่บทรักของเขาไม่แพ้หนุ่มๆ เลย (ดังนั้นคุณอย่าคิดว่าผู้ชายอายุเกือบ 60 ไม่มีอารมณ์ทางเพศ เราใช้เวลาด้วยกันไม่นานก็ลงไปสมทบกับเพื่อนๆ แปดเป็นคนที่มีความต้องการทางเพศสูงมาก สามารถร่วมรักได้ทุกวัน วันละ 1-2 ครั้ง ถ้าอยู่ด้วยกันทั้งวันสามารถทำได้ 3-4 ครั้ง โดยไม่ต้องพึ่งยาเขาแข็งแรงมากเพราะเขาเข้าฟิตเนตทุกวัน นี่คงเป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่เขาบอกว่า ภรรยาไม่สามารถให้ความสุขเขาได้ (จะโทษภรรยาคุณไม่ได้หรอก คุณมีความต้องการเยอะเอง เป็นผู้หญิงลำบากจะตาย ไหนจะทำงานนอกบ้าน งานบ้าน ดูแลลูก ดูแลสามี ดูแลทุกอย่าง จะเอาอารมณ์ไหนมากคึกคักเหมือนสาวๆ) หลังจากนั้นแปดก็เริ่มเปลี่ยนไป เริ่มทำตัวเป็นเจ้าของดิฉันออกหน้าออกตา แล้วมาวันหนึ่งแปดเอาโบชัวร์บ้านกับรถมาให้ พร้อมบอกว่าเลือกได้เลยนะอยากได้แบบไหน จะซื้อให้ บ้านก็เลือกที่ไกลจากบริษัทหน่อยละกัน คนจะได้ไม่เห็น แม่เจ้า...ตอนนั้นรู้สึกจุกที่อก นี่เรายอมเป็นเมียน้อยเขาแล้วเหรอ แล้วเราต้องอยู่แบบหลบๆ ซ่อนๆ ผู้คนเหรอ พ่อแม่เราจะเอาหน้าไปไว้ไหน น้องสาวก็เรื่มสงสัย เราจึงถามคำถามนึง “คุณมีลูกกับหนูได้ไหม” เขาเงียบ “ถ้าลูกหนูออกมาจะถูกเรียกว่า ลูกเมียน้อย คุณคิดว่าหนูกับลูกจะทนได้ไหม” “หนูรักคุณนะคะ แต่รักแบบเทิดทูน บูชา อย่าให้หนูต้องเสียความรู้สึกแบบนั้นไปเลย” จากวันที่ดิฉันถามเขา เราก็หยุดความสัมพันธ์ทางกายลง แล้วต่างคนก็ต่างทำงาน จนวันนึงที่ดิฉันบอกเขาว่าดิฉันจะแต่งงาน เขาเสียใจมากแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ หลังแต่งงานได้ 6 เดือน ดิฉันก็ลาออกจากที่นี่ ตั้งแต่วันนั้นถึงวันนี้ ทุกวันปีใหม่ วันเกิด วันวาเลนไทน์ ดิฉันจะได้รับข้อความอวยพรของแปดเสมอๆ ไม่เคยขาดสักครั้งเดียว ลงท้ายข้อความทุกครั้งว่า รักเสมอ ดิฉันและแปดไม่เคยโทรคุยกันแม้แต่ครั้งเดียว ไม่เคยส่งข้อความนอกเหนือจากคำอวยพรตามโอกาสต่างๆ เพราะคิดว่าเมื่อไรที่โทรไป เขายินดีที่จะทำตามที่ดิฉันขอเสมอ ...................... ปัจจุบัน บริษัทขยายกิจการใหญ่โตมาก เถ้าแก่อีกคนยังชวนดิฉันกลับไปทำงานด้วยเสมอๆ -------------------> เดี๋ยวมาต่อด้วย “สามี” 9/12 ค่ะ จากคุณ : ยาอมยาลมยาหม่อง เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 54 16:16:06 A:61.7.142.223 X: TicketID:334673

ความคิดเห็นที่ 15 สามี” 9/12 “เก้า” อายุน้อยกว่า 2 ปี เก้า เป็นหนุ่มน้อยน่ารัก เราเจอกันวันรวมญาติแต่ดิฉันไม่รู้ว่าเราเป็นญาติกัน เนื่องจากไม่เคยเจอกันเลย วันนั้นเราไปล่องแพกัน จึงรู้สึกถูกใจซึ่กันและกัน เมื่อกลับมาทำงานจึงได้สานสัมพันธ์กันต่อ คบกันได้ 2 เดือน เก้าก็เก็บกระเป๋าบย้ายเข้ามาอยู่กับดิฉันเลย ท่ามกลางการคัดค้านจากญาติผู้ใหญ่ของทั้งสองฝ่าย แต่เราไม่สนใจนยังยืนยันที่จะอยู่ด้วยกัน ผู้ใหญ่จำต้องจัดงานแต่งงานให้อย่างเสียไม่ได้ ทุกคนที่ทำงานต่างตกใจตอนที่ดิฉันไปบอกว่าจะแต่งงาน เพราะไม่มีวี่แววมาก่อน โดยเฉพาะ”เจ้านาย” แต่ทุกคนก็ไปร่วมงานแต่งงานที่จัดขึ้นที่จังหวัดบ้านเกิดของดิฉัน โดยมี”เจ้านาย” เป็นผู้นำขบวนไปแสดงความยินดี ตอนที่เจ้านายอวยพรนั้นน้ำตาดิฉันไหลอาบแก้มจนทุกคนตกใจ แต่งงานได้ 6 เดือนดิฉันตัดสินใจลาออกจากที่ทำงาน เพราะทนเห็นสายตาเศร้าๆ ของเจ้านายไม่ได้ เราจึงหางานกันใหม่ได้งานไม่ไกลจากที่เดิมนัก เราสองคนใช้ชีวิตร่วมกันมาทั้งสุขทั้งทุกข์ ผ่านกันมาทุกอย่างยามกินก็กินด้วยกัน ยามอดก็อดด้วยกัน เก้าเป็นคนขยันทำโอทีแหลกราญทำงานๆๆๆๆ เพื่ออนาคตๆๆๆๆ เขาย้ำให้ฟังทุกวัน ทำงานบ้านให้ทุกอย่างยกเว้นรีดผ้า เรื่องบนเตียงเก้าได้ชื่อว่าเป็นคนเซ็กส์จัดมากคนหนึ่ง คือต้องมีอะไรกันทุกวัน แม้แต่ตอนที่ไปต่างประเทศเขาก็ต้องโทรมาเซ็กส์โฟนกับดิฉันทุกวันเพื่อช่วยตัวเอง ตอนที่ดิฉันมี”สิบ” และ “สิบเอ็ด เข้ามาในชีวิตเขาก็ไม่เคยรู้ระแคะระคายอะไร เนื่องจากความไว้ใจที่มีต่อดิฉัน ระหว่างที่เก้าอยู่ต่างประเทศ ดิฉันได้งานที่ใหม่ ไกลจากตัวทรุงเทพออกมาอีกหน่อย ตอนนั้นเลิกรากับสิบเอ็ดแล้วสักประมาณครึ่งปี จังหวะที่”เก้า” บินกลับมาเมืองไทย 5 วันก็ทำให้ดิฉันท้อง (เพิ่งทำงานที่ใหม่ได้ไม่กี่เดือน) พอดิฉันโทรบอกว่าท้องเขาดีใจมาก เพราะเขาอยากมีลูกมาหลายปีแล้ว จริงๆ แล้วดิฉันท้องกับ”เก้า”มาแล้ว 3 ครั้ง ไม่รวมครั้งนี้ แต่ไข่ฝ่อต้องขูดมดลูกทั้ง 3 ครั้ง เรียกว่าเข็ดกับการขูดมดลูกไปเลย เจ็บมากกกก เมื่อดิฉันตั้งท้องเก้าก็ขอหยุดการไปทำงานที่สาขาต่างประเทศ โดยกลับมาอยู่เมืองไทยถาวรตอนดิฉันท้องได้ 3 เดือน ตอนท้องเขาดูแลดีมากกกกก เป็นช่วงชีวิตที่ประทับใจที่สุดคือตอนท้องจนกระทั่งคลอด ดิฉันไม่ต้องทำอะไรเลย อยากไปไหนก็ได้ไป อยากกินอะไรก็ได้กิน จนกระทั่งคลอดลูกได้ 6 เดือน แม่ของเก้าต้องการเอาลูกดิฉันไปเลี้ยงที่ต่างจังหวัด เรื่องนี้ทำให้เราโกรธกันเป็นเดือนๆ ดิฉันปั๊มนมแล้วส่งนมไปให้ลูกทุกเดือน ไปเองบ้างฝากรถขนส่งไปบ้างจนลูกครบ 1 ปี จริงๆ แล้วตั้งใจจะให้นมถึง 2 ปี แต่นมไม่ค่อยไหลแล้ว แล้วย่าน้องก็ขี้เกียจอุ่นนมแม่ให้หลานกิน แอบเอานมแม่ทิ้งก็มี นี่ก็เป็นอีกปัญหาหนึ่งที่ทำให้ทะเลาะกันตลอด ญาติฝ่ายดิฉันเคยแอบเห็นย่าน้องเอานมแม่ทั้งกล่องที่ดิฉันแพ็คน้ำแข็งไป(ประมาณ 60 ถุง / ถุงละ 4 ออนซ์) แถมยังบอกว่า “ไม่ให้ลูกมันกินนมแม่หรอก เดี๋ยวหลานจะรักแม่มากว่าย่า” แล้วเมื่อดิฉันมี”สิบสอง” เข้ามาในชีวิตจึงทำให้ดิฉันตัดสินใจทิ้งเก้าไป ลงเอยที่เราหย่ากันเมื่อปีที่แล้ว -------------------> เดี๋ยวมาต่อด้วย “สามี” 10/12 ค่ะ จากคุณ : ยาอมยาลมยาหม่อง เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 54 16:21:37 A:61.7.142.223 X: TicketID:334673

ความคิดเห็นที่ 16 สามี” 10/12 “สิบ” อายุน้อยกว่า 1 ปี เมื่อแต่งงานกับ”เก้า” ได้ปีกว่า ดิฉันเข้าทำงานกับบริษัทญี่ปุ่นแห่งหนึ่ง จึงได้เจอกับสิบ เขาทำงานอีกแผนกหนึ่ง เขาเป็นคนยิ้มเก่ง ชอบมาแซวมากวนอยู่เสมอ แล้วเราแลกเบอร์กัน จึงได้คุยกันมากขึ้น สิบจะมาแนว”สาม” ที่กระตุ้นอารมณ์ทางเพศได้เป็นอย่างดี ทุกอย่างในตัวเขาทำให้ดิฉันเตลิดเปิดเปิง อยากคุยอยากเจอ โอกาสที่จะได้เจอกับสิบก็เวลาที่ดิฉันเข้ากะไม่ตรงกันกับ”เก้า” ซึ่งเปลี่ยนกะอาทิตย์เว้นอาทิตย์ เราเริ่มจากไปทานข้าวด้วยกัน แล้วก็นั่งคุยที่สวนสาธารณะใกล้โรงงาน เรามีอะไรกันครั้งแรกที่สวนสาธารณะนั้นนั่นเอง แล้วครั้งต่อ มาก็ที่ห้องน้ำโรงงาน ห้องเก็บของ ห้องพักพนักงาน ทุกครั้งที่มีโอกาส”สิบ”จะทำให้ดิฉันมีความสุขและตื่นเต้นเสมอ 3 เดือนที่ที่ดิฉันมีความสัมพันธ์นอกบ้านกับสิบ และดิฉันก็ยังคงมีความสัมพันธ์กับเก้าทุกวัน จึงไม่มีใครสงสัยอะไร แต่สิบเริ่มแสดงตัวเป็นเจ้าของมากขึ้น จากที่ปกติในโรงงานเราจะไม่ค่อยคุยกันเลย(หลังจากที่มีอะไรกันแล้ว) เพราะกลัวเป็นขี้ปากชาวบ้าน เขาก็เข้ามาคุยมากขึ้นๆๆ ออกอาการหึงหวงอย่างเห็นได้ชัด สิบอยากให้ดิฉันเลิกกับ”เก้า” ซึ่งมันไม่ใช่สิ่งที่ดิฉันต้องการ จึงเริ่มตีตัวออกห่าง เมื่อเขาไม่ยอม ดิฉันจึงชวนเก้าไปทำงานที่อื่น ให้เหตุผลกับสิบว่าเบื่อสังคมที่ทำงาน พอดีได้งานใหม่ทั้งสองคน เราจึงย้ายกันมาแบบเงียบๆ ไม่ลาออก ไม่ร่ำลาใคร หายไปเฉยๆ ดิฉันก็เปลี่ยนเบอร์โทร ก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย -------------------> เดี๋ยวมาต่อด้วย “สามี” 11/12 ค่ะ จากคุณ : ยาอมยาลมยาหม่อง เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 54 16:24:12 A:61.7.142.223 X: TicketID:334673

ความคิดเห็นที่ 17 ตามมาจากกระทู้เก่าค่ะ ติดตามอ่านอย่างใจจดจ่อ จากคุณ : หมุยหมุยหมู เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 54 16:27:50

ความคิดเห็นที่ 18 สามี” 11/12 “สิบเอ็ด” อายุน้อยกว่า 2 ปี คุณยังจำ”สาม” กันได้ไหม เขากลับมาแล้ว ที่ต้องเอามานับใหม่เพราะมันเป็นการเริ่มต้นใหม่อีกครั้งจากตัวดิฉันเอง ทั้งๆ ที่ ถ้าดิฉันไม่เริ่มก็จะไม่มีทางกลับไปหาสามได้เลย เก้า ทำงานกับบริษัทข้ามชาติ ซึ่งต้องเดินทางไปต่างประเทศเสมอ แต่ละครั้งก็กินเวลาหลายเดือน 2 ปีแรกที่เก้าไปๆมาๆต่างประเทศดิฉันก็ทำงานไป เย็นก็กลับบ้านอยุ่กับน้องสาว ไม่กินไม่เที่ยว แต่วันนึงเหมือนมีอะไรดลใจให้ดิฉันคิดถึงสาม จึงโทรไปที่บ้านเขาตัวเขาไม่อยู่จึงได้เบอร์มือถือมา จากนั้นดิฉันก็โทรหาสาม เขาแต่งงานแล้ว มีลูกชาย 1 คน อายุ 3 ขวบ เขาอยู่บ้านภรรยา แล้วเราก็คุยกันเรื่อยมาสัก 2 เดือน สามเอ่ยปากว่าอยากเจอ คุณเชื่อไหมว่าดิฉันขับรถ 700 กม. ในเวลา 6 ชม. เพือไปหาสาม พอเจอกันเหมือนแม่เหล็กที่มาเจอกัน เราสองคนใช้เวลาอยู่ด้วยกัน 3 วัน 3 คืน ไม่ออกไปไหนเลย เมื่อดิฉันก็กลับกรุงเทพฯ อีก 2 วันต่อมา สามตามมาหาที่กรุงเทพฯ หาห้องเช่าอยู่ ดิฉันจึงย้ายออกมาจากน้องสาวอ้างว่าขี้เกียจขับรถไกล เพื่อที่จะมาอยู่ใกล้ๆ สาม เราหลงระเริงกันอยู่ 3 เดือน ทางบ้านสามก็เริ่มออกตามหา เก้าก็กำลังจะกลับมา เราจึงแยกกันอยู่ชั่วคราว เมียของสามตามกลับไปอยู่บ้าน แต่สามก็หนีเมียมาหาดิฉันอีกตอนที่เก้าบินกลับไป เป็นอยู่อย่างนี้เป็นปี ดิฉันเริ่มเบื่อสาม เพราะเขามาแต่ตัว ค่าใช้จ่ายทุกอย่างดิฉันต้องออกให้เขาหมด รวมทั้งส่งเงินกลับบ้านให้เมียเขาด้วย ดิฉันจึงพยายามสลัดเขาออกทุกวิถีทาง ย้ายที่อยู่ข้ามจังหวัด เปลี่ยนเบอร์โทร แต่ทำงานที่เดิม เพราะสามไม่รู้จักที่ทำงานของดิฉัน เราจึงห่างกันไป จบกันไปอีกครั้ง ----------------------------------------------------------------- ถ้าสิ่งที่ดิฉันทำเรียกว่า “ความเลว” ดิฉันก็ขอยอมรับ เมื่อมองย้อนกลับไปไล่เรียงลำดับเหตุการณ์ก็จะเห็นได้ว่า ความเลวมีพัฒนาการ จากผู้ถูกกระทำมาเป็นผู้กระทำบ้าง ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีตอนที่ทำลงไปไม่ได้นึกถึงหรอก คิดแต่จะทำตามที่ใจตัวเองต้องการเพียงอย่างเดียว มีปัญหาก็แก้ไขไป แต่ยิ่งแก้ก็ยิ่งมัดตัวเองเข้าไปเรื่อยๆ -------------------> เดี๋ยวมาต่อด้วย “สามี” 12/12 ค่ะ จากคุณ : ยาอมยาลมยาหม่อง เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 54 16:28:45 A:61.7.142.223 X: TicketID:334673

ความคิดเห็นที่ 19 สามี” 12/12 “สิบสอง” อายุน้อยกว่า 6 ปี สิบสอง คือคนล่าสุด เป็นคนที่ดิฉันหลงมากที่สุด จนทำให้เกิดปัญหาในครอบครัวอย่างหนักจนแตกหัก ดิฉันเจอสิบสองตอนที่คลอดลูกได้ 1.5 ปี เขาเป็นพนักงานในโรงงาน เจอเขาตอนลงไปตรวจงานกับเจ้านายในไลน์ เขาให้เพื่อนเป็นแม่สื่อให้จนเราได้ไปงานเลี้ยงด้วยกัน กลุ่มเพื่อนของเขาก็เป็นพนักงานในโรงงานทั้งนั้น งานเลิกเขาก็ไปส่งดิฉันที่บ้าน จากนั้นเราโทรคุยกันตลอด เย็นวันเสาร์ต่อมาเขาก็ชวนไปทะเล เราไปกันเป็นกลุ่ม นั่งกินกันอยู่ชายหาด ตกดึกเพื่อนๆ ต่างก็ขอตัวกลับก่อนเหลือแค่ดิฉันกับเขาสองคน เรานั่งกันที่ริมหาดนั่งดื่มนั่งคุยกันจนตีสอง ระหว่างที่นั่งอยู่ชายหาดดิฉันปล่อยให้เขากอดจูบด้วยความเต็มใจ แล้วเขาก็ไปส่งบ้าน ระหว่างทางเขาชวนดิฉันเข้าโรงแรม 2 ครั้ง แต่ดิฉันปฏิเสธไป วันที่ 29 ธ.ค. บริษัทจัดงานเลี้ยงปีใหม่ ดิฉันขออนุญาตเก้าอยู่เที่ยวต่อบ้านเพื่อนและไม่กลับบ้าน ซึ่งเก้าก็อนุญาตเพราะไม่เคยระแวงอะไร คืนนั้นหลังจากงานเลี้ยงเลืก ดิฉันก็ไปทะเลที่เดิมกับสิบสอง เราเปิดห้องตั้งแต่คืนนั้นจนถึงเที่ยงของอีกวัน เมื่อแยกย้ายกลับบ้านแล้วดิฉันกับเก้าก็กลับต่างจังหวัดไปหาลูก วันที่ 31 ธ.ค. เป็นวันที่ดิฉันตัดสินใจประกาศสงคราม เพื่อเอาสิบสองมาเป็นของดิฉันให้ได้ เนื่องจากได้รับโทรศัพท์จากผู้หญิงที่โทรมาบอกว่าดิฉันแย่งผัวเขา ไม่มีปัญญาหาผัว และข้อความหยาบคายต่างๆ นาๆ ที่เธอส่งมาด่า พอกลับมาทำงานดิฉันจึงเอาข้อความทั้งหมดไปให้สิบสองดู แล้วถามเขาว่า”ไหนบอกไม่มีเมียไงล่ะ” เขาบอกว่าไม่มีจริงๆ ผู้หญิงคนนี้ตามตื้อเขาเอง มาอยู่บ้านเขาเอง ไล่ก็ไม่ไป เราก็มีความสัมพันธ์กันเรื่อยมา จนดิฉันเองเริ่มปล่อยปละละเลยเก้า ไม่นอนกับเขา ไม่ดูแลเขา ทั้งเรื่องแม่ผัวลูกสะใภ้ ครอบครัวเขาก้าวก่ายชีวิตครอบครัวมากขึ้นทุกทีตั้งแต่มีลูก เราเริ่มระหองระแหง ทะเลาะกันบ่อยมาก ความคิดเห็นไม่ตรงกัน แล้วตอนนั้นจิตใจดิฉันหมกมุ่นอยู่กับการแย่งชิงสิบสอง ผู้หญิงคนนั้นมีมารยาร้อยเล่มเกวียน แต่ยังแพ้ดิฉันที่พกมาเป็นหมื่นเล่ม เธอร้ายมาดิฉันนิ่ง ไม่โต้ตอบ ทำให้ดูเหมือนเป็นผู้ถูกกระทำ อ่อนแอ เสียใจ เคยเอ่ยปากกับสิบสองว่า “ขอหลีกทางให้ผู้หญืงคนนั้น แม้จะเจ็บแต่ก็ไม่อยากทำร้ายผู้หญิงด้วยกัน” ได้ผล....สิบสองหลงกลดิฉันเข้าให้ มีอยู่ครั้งหนึ่ง ดิฉันโทรติดต่อสิบสองไม่ได้ รู้แน่ว่าผู้หญิงคนนั้นต้องมาค้างบ้านเขาแน่ๆ ปล่อยไปก่อน เช้ามืดดิฉันรีบไปบ้านเขา เข้าไปห้องนอน(ปกติเขานอนไม่ล็อคห้อง) ก็เห็นเขานอนอยู่กับผู้หญิงคนนั้น เขาตกใจลุกขึ้นดิฉันจึงพูดว่า “อยากจะนอนกับใครไม่เห็นต้องเรียกฉันมาดูเลย นี่น่ะหรอที่อยากให้มาเห็นกับตาตัวเอง เชิญเอากันให้พอเหอะ ฉันยกให้” แล้วดิฉันจึงหันหน้าไปหาผู้หญิงคนนั้นว่า “จะเอากันท่าไหนไม่เห็นต้องเรียกฉันมาดู” แล้วดิฉันก็กลับออกไป ทิ้งให้เขาสองคนกัดกันเอง จากเหตุการณ์วันนั้นเป็นวันที่สิบสองตัดขาดกับผู้หญิงคนนั้น เนื่องจากเขาคิดว่าเป็นแผนการณ์ที่ผู้หญิงคนนั้นสร้างขึ้นมาให้ดิฉันไปเจอว่าเขานอนกับคนอื่น ดิฉันจะได้เลิกกับเขา แล้วเขาก็ชวนให้ดิฉันมาอยู่บ้านเขา โดยที่ดิฉันตัดสินใจทิ้งเก้าทันที โดยไม่สนใจว่าเขาจะเสียใจแค่ไหน เขาผอมลงไปมาก จากคนที่ไม่เที่ยว ไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ เขาทำหมดทุกอย่างเพื่อให้ลืมดิฉัน เห็นเขาทีไรดิฉันก็รู้สึกผิดแต่ไม่สามารถตัดสิบสองออกไปได้ เก้าไม่รู้ว่าการที่ดิฉันออกจากบ้านมาเพื่อให้ได้ไปอยู่กับคนอื่น เขารู้แค่ว่าดิฉันโกรธเขาเรื่องอื่นที่มีปัญหากันอยู่ ก็เลยขอแยกทาง เมื่อมาใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันจริงๆ มันกลับไม่สวยงามอย่างที่เคยฝันไว้ จากคิดที่เคยใช้ชีวิตสบายๆ กินเที่ยวตามใจ เงินเดือนตัวเองก็หลายหมื่น ตอนอยู่กับเก้าเขาก็ให้เดือนละ 2 หมื่น พออกมาอยู่กับสิบสอง ดิฉันต้องแบกรับภาระทุกอย่างในบ้านของเขา พี่น้องลูกหลานเขา 8 ชีวิต ส่งเสียลูกเขาอีก 2 คน (อยู่ต่างจังหวัด) ส่วนพ่อแม่เขาเสียไปหลายปีแล้ว ของกินของใช้ต้องซื้อมาเผื่อให้ทุกคน อยู่บ้านเขาได้ครึ่งปีเงินหมดไปสองแสน สิบสองเองก็เป็นคนขี้เกียจ ทำงานหยุดวันเว้นวัน รายได้เดือนละไม่เกินแปดพันบาท เสาร์อาทิตย์ไปเล่นการพนัน เล่นสนุ้ก ตกเย็นกินเหล้าเล่นไพ่ ครบทุกอย่างจริงๆ แต่ไม่รู้อะไรบังตาให้ดิฉันอยู่อย่างมีความสุขจนแทบหมดตัว อยู่กันมาเกือบสองปี เมื่อถึงเวลาที่เงินเก็บดิฉันหมด หมดทองไปหลายบาท แถมเงินไม่เคยมีเพิ่มมามีแต่ลดลงเรื่อยๆ ความตั้งใจที่จะเอาลูกมาเลี้ยงเองก็เลือนลางทุกที ทำให้ดิฉันเริ่มคิดได้ หากยังทนอยู่กับสิบสองต่อไปดิฉันคงเลี้ยงลูกเองไม่ไหวแน่ ทั้งค่าใช้จ่ายในบ้านเขา ค่าใช้จ่ายลูก ค่าโรงเรียนลูก ดิฉันจึงตัดสินใจแยกทางกับเขา โดยบอกว่าเริ่มอึดอัดที่อยู่บ้านเขา คนเยอะเกินไหนจะมีสะใภ้ใหม่มาอีก 2 คน จึงขอไปเช่าบานอยู่ต่างหาก ซึ่งเขาก็ตามใจ ดิฉันเลยเลือกบ้านที่อยู่ไกลออกไปถึง 40 กม. เพื่อให้เขาไปมาหาสู่ลำบากขึ้น เมื่อ่ได้บ้านแล้วดิฉันก็ไปรับลูกมาอยู่ด้วย เลี้ยงลูกเอง เช้าไปส่งเนอสเซอรี่เย็นรับกลับใช้ชีวิตอยู่กันสองคนแม่ลูกมีความสุขมาก เวลาสิบสองมาขอเงินใช้หรือที่บ้านเขาโทรมาขอยืมดืฉันก็จะบอกว่าไม่มี จ่ายหมดแล้ว ขอยืมกลับอีกต่างหากเพื่อความสมจริง เขาเองยังมาบ่นๆ ว่าช่วงนี้ที่บ้านเขาลำบากกันมาก อืม...ก็ทำไงได้เนอะ เงินเดือนดิฉันก็ต้องเอาไว้ให้ลูก จะไปจ่ายไม่อั้นเหมือนเดิมก็ไม่ได้ ทุกวันนี้ก็ยังไปมาหาสู่กัน เขามาหาเดือนละไม่กี่ครั้ง ถึงไม่มาดิฉันก็ไม่เคยโทรตาม -------------------> จากคุณ : ยาอมยาลมยาหม่อง เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 54 16:40:23 A:61.7.142.223 X: TicketID:334673

ความคิดเห็นที่ 20 ปัจจุบันดิฉันกับเก้ากลายเป็นเพื่อนกันไป ปรึกษากันทุกๆ เรื่อง ครอบครัวเขายังโกรธที่ดิฉันไปแย่งลูกมาหลังจากที่หย่ากันได้ไม่นาน ยังหาเรื่องกวนใจได้อยู่บ่อยๆ เก้าเองก็มาหาลูกทุกสัปดาห์ ส่งเสียลูกตามที่ได้ตกลงกันไว้ เขายังไม่มีใครเป็นตัวเป็นตน คบผู้หญิงไปเรื่อยๆ หลายคน เขาหวังไว้ว่าสักวันดิฉันจะกลับมาคืนดีกับเขา ส่วนดิฉันเอง เมื่อมาถึงวันนี้รู้สึกเสียใจ เสียดาย ที่ปล่อยให้ผู้ชายดีๆ อย่างเก้าหลุดมือไป แต่เขาคงสะอาดเกินกว่าที่จะอยู่กับคนสกปรกอย่างดิฉันได้ ได้แต่หวังให้เขาเจอคนที่ดี ที่รักเขาจริงใจไม่หลอกลวง ดูแลเขาตลอดไปก็พอ ***** ชีวิตในวันพรุ่งนี้และวันต่อๆ ไป ดิฉันจะทำทุกอย่างให้ดีที่สุดเพื่อ “ลูก” ค่ะ ***** จากคุณ : ยาอมยาลมยาหม่อง เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 54 16:43:46 A:61.7.142.223 X: TicketID:334673

ความคิดเห็นที่ 21 อ่านจบแล้วรู้สึก จขกท  ผิดหวังกับสิ่งที่วิ่งตาม มาโดยตลอด จขกท  ควรปล่อยวาง บ้างแล้วล่ะ จากคุณ : ก้นกบ เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 54 16:53:56

ความคิดเห็นที่ 22 อ่านแล้วก็เข้าใจนะคะ  คนบางคนไม่อาจระงับอารมณ์ระงับความรู้สึกได้  ก็เลยทำอะไรไปตามใจ  พอมาคิดได้ก็สายไป  แต่ยังไงก็อย่าเผลอไปตามใจตัวเองอีกนะคะ  ยังไงก็เชียร์ให้ครอบครัวกลับมาเป็นเหมือนเดิมนะคะ  แล้วคุณจขกท.ก็ทำดีกับเก้าให้มากๆ  เพื่อเป็นการไถ่บาปที่เกิดขึ้นในใจตัวเอง  เพื่อลูกค่ะ   อ่านจบแล้วเรา..... จากคุณ : PapikaS เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 54 17:04:27

ความคิดเห็นที่ 23 โหหหห  ชีวิต จขกท. ตอนแรกเราสงสารคุณนะคะ แต่ว่าเริ่มอ่านมาเรื่อยๆหลังๆ รู้สึกว่า คุณทำตัวเองทั้งนั้นเลยค่ะ ความห่าง ความเหงา เอามาเป็นข้ออ้างที่จะมีชู้ไม่ได้หรอกนะคะ  เราพูดตรงๆ อย่าโกรธกันนะคะ จากคุณ : หมุยหมุยหมู เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 54 17:05:56

ความคิดเห็นที่ 24 แค่จะบอกว่า การที่เราโดนกระทำมา ไม่ได้สร้างความชอบธรรมให้เราไปกระทำคนอื่นต่อได้โดยไม่ผิด หลายคนโดนกระทำมา และใช้ความเจ็บปวด เสียใจ ประสบการณ์ร้ายๆ ที่เจอมา ช่วยเหลือคนอื่น เข้าใจคนอื่น น่าจะได้ผลดีกว่า ขอให้ จขกท คิดได้ และ เจอสิ่งที่ดีๆ จากนี้ไปนะคะ จากคุณ : On Cloud Nine เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 54 17:10:11

ความคิดเห็นที่ 25 อ่านแล้วนำมาคิดเป็นอุทาหรณ์จริงๆค่ะ ขอบคุณนะค่ะที่นำเรื่องราวดีๆมาแบ่งปัน จากคุณ : maman'Pure เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 54 17:13:59

ความคิดเห็นที่ 26 เข้าใจขกทนะคะ ไม่ตำหนิหรอกค่ะ คนเราบางครั้งบางคราวถ้าไม่เจอกับตัวก็จะไม่เข้าใจ คุณผ่านอะไรมามาก มีหลงผิดไปตามอารมณ์เหมือนคนหลงทาง แต่เชื่อเถอะคนเราพอมันถึงจุดๆหนึ่ง มองย้อนไปเราก็จะรู้ว่าอะไรที่สำคัญที่สุดและมีค่าแก่การทุ่มเท ขอให้จขกท.พบความสงบในใจและมีชีวิตต่อไปอย่างมีความสุขพร้อมๆกับลูกนะคะ ขอบคุณเรื่องราวที่นำมาแบ่งปัน ได้ข้อคิดให้ได้ย้อนมาดูตัวเองเหมือนกันค่ะ จากคุณ : My Sea Lion เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 54 17:16:53

ความคิดเห็นที่ 27 อ่านจนจบแล้ว  บรรยายความรู้สึกไม่ถูกเลยค่ะ ตอนแรกๆ อ่านแล้วสงสารค่ะ คิดว่าเป็นอารมณ์ ความอ่อนไหวของวัยรุ่น ที่อาจผิดพลาดในชีวิตไปบ้าง อ่านต่อไปจนถึงอีตา 5  รู้สึกว่า  คุณถูกกระทำ  ชีวิตช่างหดหู่  มัวหมองเหลือเกิน พออ่านจนถึง 8 -9  เริ่มรู้สึกว่า  จขกท.เป็นคนตามใจตัวเองอย่างที่สุดค่ะ จนไม่เหลือความยับยั้งใจให้ใครเลยค่ะ พออ่านจนจบ  เราสรุปว่า จขกท.เป็นคนใช้อารมณ์ในการใช้ชีวิตตัดสินชีวิตมากๆ บางครั้งทำอะไรไม่คิดถึงใจและความรู้สึกคนอื่นๆเลย... ต้องบอกตรงๆค่ะ  ว่า เราคิดว่าเราจะเลี้ยงลูกสาวยังไง  ไม่ให้ดำเนินชีวิตไปแบบนี้ ความสุขในชีวิต คืออะไร   ความภูมิใจในตัวเอง  คืออะไร  ความนับถือตัวเองจะมีได้อย่างไร? เฮ้อ...อ่านแล้วต้องบอกว่า  เพลียหัวใจจริงๆค่ะ รู้สึกดีอยู่อย่างเดียว  คือ สุดท้ายคุณยังรักลูก  ยังดูแลลูกค่ะ... จากคุณ : แม่ยายซ่าหริ่ม เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 54 17:20:47

ความคิดเห็นที่ 28 อ่านแล้วคุณก็คือเด็กใจแตกคนนึง ที่ปล่อยตัวมากๆ สิ่งที่เกิดขึ้นเกี่ยวกับเรื่องที่ถูกฉวยโอกาสต่างๆ น่าจะมี่ส่วนมาจากท่าทีของคุณกับผู้ชายพวกนั้นด้วย แต่ก็อยากจะบอกว่า ไม่ใช่ว่าต้องเรียกทุกคนว่าผัวไปหมด ก็แค่คนที่เคยมีอะไรกันหรือเคยเป็นแฟน และเป็นโจรข่มขืนซะมากกว่า เราว่าเคยมีอะไรกับผู้ชาย12 คนไม่เยอะไม่แย่หรอกค่ะ แต่ที่แย่คือตอนสามีไม่อยู่คุณไปมีคนอื่น ทั้งๆที่มีลูกแล้ว อันนี้แหละใช้ไม่ได้ ยังไงก็ควรเลิกกันให้เป็นเรื่องเป็นราวก่อน จากคุณ : superkoy เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 54 17:51:37

ความคิดเห็นที่ 29 ชั้นก็ไม่รู้จะพูดว่าอย่างไรดีนะ.......ทำไมอะไรมันช่างง่าย..ดาย.....ขนาดน๊าน..... จากคุณ : minkexotic เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 54 18:04:44

ความคิดเห็นที่ 30 เอิ่มมมมม......... คห 34 คิดว่าไง?? จากคุณ : หนมจีนเส้นหนึบ (kkasemos) เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 54 18:39:54

ความคิดเห็นที่ 31 ชีวิตคุณยิ่งกว่าละคร แต่คิดได้เริ่มใหม่ได้นะคะ เริ่มใหม่วันนี้ดีกว่าปล่อยให้นานกว่านี้คะ ลูกยังเล็กถ้าต่อไปเราทำถูกต้องย่อมดีกว่าคะ แต่งงานแล้วต้องตัดใจกับกิเลสคะ (ตัวเองตัดไปเยอะเลย) คุณรู้ว่าเก้าดี เป็นพ่อที่ดีของลูก ยังรอคุณอยู่ ถ้าคุณพร้อมเป็นแม่และภรรยาที่ดี ไม่น่าจะยากที่จะกลับมาเป็นครอบครัวใหม่ อะไรผ่านไปแล้วก็เป็นอดีตไปแล้วอะคะ วันนี้สำคัญที่สุดคะ จากคุณ : หุหุ (sawadeeti) เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 54 19:00:01

ความคิดเห็นที่ 32 เอิ่มมมมมม..........พูดไม่ออก เมนต์ไม่ถูกเลยค่ะ แรกๆเราก้อว่าดูน่าเห็นใจนะคะ แต่หลังๆนี่ยังไงไม่ทราบค่ะ เมนต์ไม่ถูกเลยค่ะ จากคุณ : แอนนี่-อัยย์จัง เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 54 19:00:08

ความคิดเห็นที่ 33 ยังไงก็ไม่มีคำว่าสายเกินไปนะค่ะ ยังไงลองไปตรวจเลือดดูมั้งก็ได้ ทั้งหมดนั้นคุณ จขกท.เป็นคนเลือกเองค่ะ จากคุณ : tukta_von เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 54 19:13:05

ความคิดเห็นที่ 34 ช่วงแรก ๆ เห็นใจมาก ๆ ค่ะ มาช่วงหลัง ๆ เห็นใจคุณเก้า และรู้สึกเกลียดคุณจังเลยอ้ะ แต่เมื่อผ่านมาแล้วก็ขอให้ผ่านไป และเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่ดีนะคะ ถ้าเป็นไปได้ แอบหวังให้คุณ กับคุณเก้ากลับมาใช้ชีวิตคู่ร่วมกันอีกครั้ง เพื่อลูกน้อยของคุณและตัวคุณเองค่ะ สู้ ๆ นะคะ จากคุณ : หมาน้อย 4 ตัว เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 54 19:13:19

ความคิดเห็นที่ 35 ไม่ทราบว่าการที่คุณนำเรื่องของคุณมาโพสต์นี่เพื่ออะไรหรือคะ อุทาหรณ์? อันนี้ไม่เห็นจริงๆ ค่ะว่าสอนอะไรนอกจากให้คนอ่านเห็นถึงการวางตัวของผู้หญิงใจแตกคนหนึ่ง เล่าแก้เครียด? อันนี้ก็ไม่น่าจะใช่ เพราะคุณบอกแล้วว่าหนทางชีวิตข้างหน้าของคุณคืออยู่กับลูก สามีไม่เกี่ยว... ถูกตราหน้า? อันนี้ยังไม่เห็นว่าคุณจะเล่าว่าใครมาตราหน้าคุณ ขนาดอดีตสามียังไม่ทราบเรื่องความใจง่ายของคุณเลย แต่ไม่ว่าอะไรก็ตาม คุณก็ทำให้เราทราบว่า การเลี้ยงลูกสาวสักคนหนึ่ง เป็นเรื่องยากจริงๆ ไม่ว่าสภาพแวดล้อมในครอบครัวจะอบอุ่นเพียงไร ก็ไม่สามารถหยุดยั้งกิเลสตัณหาของมนุษย์ได้ การที่คุณถูกขืนใจ เราเห็นใจคุณมากค่ะ ไม่ใช่เรื่องที่ลูกผู้หญิงคนไหนอยากจะให้เกิดกับชีวิตเลย แต่อย่างที่ความเห็นข้างบนว่า อาจจะเป็นเพราะคุณเอาตัวไปสุ่มเสี่ยงเอง หรือวางตัว ให้เขาคิดไปได้เองหรือเปล่า อันนี้คนไม่อยู่ในเหตุการณ์คงพูดยากค่ะ คนเราเริ่มต้นใหม่ไม่ยากค่ะ แต่อยากให้คุณครองคุณธรรมของภรรยาให้เหนียวแน่น กว่านี้มากๆ สามีก็ยังรอคุณอยู่ สงสารลูกคุณ... จากคุณ : แซงแซว เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 54 19:30:54

ความคิดเห็นที่ 36 น่าจะคืนดีกับเก้านะคะ เขาเป็นคนดีและยังรอคุณอยู่ ที่สำคัญเป็นพ่อของลูกด้วย ดูแล้วไม่เห็นจะมีปัญหาอะไร และเขาก็ไม่รู้สาเหตุที่แท้จริงที่คุณเลิกกับเขาด้วย จากคุณ : ความสุขและรอยยิ้ม เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 54 19:58:30

ความคิดเห็นที่ 37 ไปต่อกันไม่เป็นเลยเรา แถวบ้านเราเรียกว่า "ปากบ่ออกเป็นซือลือๆ " จากคุณ : มิสพรหล้า เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 54 20:14:14

ความคิดเห็นที่ 38 คุณมีลูกสาว หรือลูกชายคะ อดีต ผ่านมาแล้วคงย้อนกลับไปทำอะไรไม่ได้ แต่เราอยากให้คุณย้อนไปดูชัดๆ แล้วกลับมาคิดว่าคุณจะสอนลูกให้เดินทางที่เหมาะสมอย่างไร โชคดีของคุณจริงๆนะที่ไม่ติดเอดส์มา ใช้ชีวิตให้ระวังนะคะ เทียบๆแล้วเรารุ่นๆเดียวกะคุณเลย เฮ้อทำไมเราถึงเหนื่อยจนไม่คิดถึงเรื่องsexเลยไม่รุ จากคุณ : ไฟกลางธาตุ เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 54 20:18:59

ความคิดเห็นที่ 39 สิ่งที่เราเรียนรู้จาก จขกท. 1.ครอบครัวคุณ อาจไม่สามารถเป็นที่พึ่งพิง(ทางจิตใจ)ให้คุณได้ ทำให้คนๆ หนึ่งโหยหาคนที่จะมาเติมเต็มส่วนนี้ได้ หาไปเรื่อยๆ...ก็ยังไม่เจอสักที 2.ผู้หญิงเรา เมื่อได้ผ่านผู้ชายมาหลายคน จะเกิดการเปรียบเทียบ บางคนเปลี่ยนไปเรื่อยเพราะหวังที่จะเจอคนที่ดีกว่า แต่...โชคร้ายที่ไม่ได้เป็นอย่างที่คิด โดยเฉพาะกรณีที่ด่วนตัดสินใจไปอยู่ด้วยกัน โดยไม่ใช่เวลาศึกษานิสัยกันให้ดีก่อน หรือนานพอที่จะเห็นลาย สันดานของอีกฝ่าย 3. ผู้หญิงเรา หากติดในรสชาดทางเพศ หลงใหลไปกับมัน จะทำให้เราสูญเสียโอกาสดีๆ หรือคนดีๆ รอบข้างไปอย่างน่าเสียดาย หากหลงไปเลือกผู้ชายคนนึงเพราะรสนิยมทางเพศเข้ากันได้ดี เลือกผู้ชายที่เก่งเรื่องอย่างนี้ ...เราว่าผู้หญิงอย่างเราๆ คิดผิด เท่าที่ได้เห็นได้ฟังจากเพื่อนๆ และได้คบหามา ผู้ชายดีๆ มักจะเอาใจผู้หญิงไม่เก่ง ส่วนมากไม่เก่งเรื่องอย่างว่า (คนดีๆที่มาจีบเรา แม้แต่มือยังไม่กล้าจับ เค้าให้เกียรติเรา แม้จะไม่รู้ว่าเราห้ามจับมือถือแขนอยู่แต่เดิมก็ตาม) แต่ไอ้พวกปากหวาน รู้ใจ เซ็กส์เก่งนี่ ส่วนมาก คลำไม่มีหาง เอาหมด ลูกเค้าเมียใคร ไม่เลือก เพื่อนแฟนเราก็มี มันก็พยายามจะจิ๊จ๊ะ เพื่อจีบเราบ่อยมาก จนเรารังเกียจที่จะเจอมัน **************************** จขกท. ถ้าคุณคิดจะกลับใจ เราว่าไม่สายหรอกค่ะ แต่....ระวังไว้ผู้ชายที่ผ่านมาของคุณ...หากจะกลับมาคืนดีกับคุณเก้าจริง ขอให้คุณเลิกรากับสิบสองเสียก่อน ถ้าจบไม่สวย เค้าอาจจะระราน เป็นปัญหากวนใจ ทำให้ครอบครัวคุณเดือดร้อนในภายหลังได้ เมื่อถึงเวลานั้น ที่9ได้รับรู้ว่าที่ผ่านมาถูกสวมเขาจะเกิดอะไรขึ้น ที่ผ่านมา บางทีคุณเลือกจบความสัมพันธ์ด้วยการย้ายหนี ถ้าคนพวกนี้บังเอิญได้มาเจอะเจอคุณ แล้วสร้างปัญหาให้คุณได้เดือดร้อนอับอาย หรือลูกคุณ สามีคุณได้เดือดร้อนจะทำไง โลกมันกลมนะคะ ยังไงก็คิดทางหนีทีไล่ไว้ก่อนบ้างละกัน ผู้ชายนิสัยเอาแต่ได้ เห็นแก่ตัวน่ะมีอยู่เยอะในสังคมนะคะ ***************************** สุดท้าย ขอบคุณที่อุตส่าห์เสียสละเวลาเพื่อมาถ่ายทอดประสบการณ์ คุณทำให้เราเข้าใจสาวๆ ที่เปลี่ยนแฟนบ่อยครั้งได้ดีขึ้นค่ะ จากคุณ : Lovely Creature เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 54 20:44:42

ความคิดเห็นที่ 40 เข้ามาอ่านค่ะ เรามีชีวิตเรียบๆ มีแฟนมาหลายคน แต่ไม่เคยมีอะไรด้วย จนมาเจอสามีแล้วก็แต่งกันเลย มาอ่านเรื่องของคุณเข้า จินตนาการไม่ออกเลย ว่าในชีวิตผู้หญิงคนนึง จะมีอะไรเกิดขึ้นมากมายขนาดนี้ เราว่านิยายบางเล่ม ยังไม่โลดโผนขนาดชีวิตของคุณเลยค่ะ จากคุณ : .เชอร์รี่. เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 54 20:57:07

ความคิดเห็นที่ 41 ขนาดเรียงลำดับมาให้แต่เรายังงงอ่ะว่าใครมาก่อนมาหลัง จากคุณ : ข้าวมันไก่พิเศษสอง เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 54 21:14:27

ความคิดเห็นที่ 42 สุดยอด ชีวิตจริงหรือนี่ เครียดเลย มีลูกสาวด้วย โอยยยยยย จากคุณ : Jarunya.b เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 54 22:12:09

ความคิดเห็นที่ 43 อยากบอกว่าเราเข้าใจจขกท.นะคะ ตอนนี้คุณก็คงรู้ตัวดีว่าผิด แต่เรื่องมันผ่านไปแล้ว คงไปแก้ไขอะไรไม่ได้ และคงเป็นเหตุผลที่คุณไม่อยากคืนดีกับเก้า เพราะคิดว่าคุณไม่คูุ่ควรกับเค้าแล้ว ถ้ากลับมาคืนดีกัน แล้วเค้ามารู้เรื่องจริงที่คุณเคยทำกับเค้า เค้าจะเสียใจแค่ไหน การจะเลี้ยงลูกซักคน มันยากจริงๆนะคะ นอกจากจะให้ความรัก อบรมบ่มนิสัยแล้ว สภาพแวดล้อมก็มีผลมากๆ ถ้าเราวางลูกผิดที่ผิดทางนี้จบเลยจริงๆ เราก็เป็นคนนึงที่อยู่ในสภาพแวดล้อมที่ทำให้ต้องเห็นเพื่อนๆหลายคนมีสามีหลายคน(คล้ายๆแบบนี้ แต่ส่วนใหญ่ยังไม่มีครอบครัวหรือมีลูกนะคะ) หลายคนอาจไม่เข้าใจ หรือมองว่าผู้หญิงเหล่านี้เป็นผู้หญิงไม่ดี แรงส์แต่สิ่งที่เค้าทำก็มีเหตุผลในแบบของเค้า ไม่ใช่ทำไปเพื่อเงิน ล่าแต้ม ใจง่าย บางคนเค้าก้มีความคิดที่ดี บางคนก็พลาดพลั้งไป แต่เค้าก็ได้บทเรียน และยอมรับในสิ่งที่เค้าพลาด แต่คนส่วนใหญ่มักจะตัดสินเค้าไปแล้วจากการกระทำ เราว่ามีผู้หญิงอีกหลายคนนะคะ ที่มีชีวิตคล้ายๆแบบนี้หรืออาจจะโลดโผนกว่านี้ด้วยซ้ำ เรื่องจริงบางทีก็ยิ่งกว่าละครอีกค่ะ แต่ไม่ว่าคุณจะดำเนินชีวิตยังไง สุดท้ายต่างก็ต้องได้บทเรียนและรับผลจากการกระทำของตัวเองทั้งสิ้น จากคุณ : kiyomi เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 54 22:40:11

ความคิดเห็นที่ 44 ขอให้คนต่อไป เป็นคนที่ "ใช่" และเป็นคนสุดท้ายของคุณนะคะ จากคุณ : wattasiriporn เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 54 23:28:07

ความคิดเห็นที่ 45 เป็นกำลังใจให้นะคะ ถ้าจะมีคนที่ 13 ขอให้ดูให้ดีให้เค้าเป็นคนสุดท้ายนะคะ ไม่ต้องคิดอะไรอดีตผ่านแล้วผ่านไป คิดถึงลูกดีกว่า ขอบคุณที่มาเล่าค่ะ จากคุณ : คุนแม่แล้วนะ เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 54 23:44:48

ความคิดเห็นที่ 46 อ่านไปๆ แรกๆ และกลางๆ รู้สึกว่า จขกท. แรดมากกกกกก ขอโทษที่ต้องพูดตรงๆ นะคะ แต่พออ่านจบ รู้สึกชื่นชมที่คุณเลือกลูกนะคะ เพราะรู้สึกว่าสามีอันดับต่างๆ มีขึ้นจากความรักแค่ไม่กี่คน ที่เหลือจะเป็นความใคร่ ความติดใจในรสกามทั้งนั้น แต่ความรักของคุณที่มีต่อลูกเป็นสิ่งที่น่าชื่นชมมากนะคะ คงเป็นรักเดียวที่บริสุทธิ์มาก บทเรียนจากชีวิตคุณ นอกจากไว้สอนลูกคุณแล้ว ยังเป็นบทเรียนที่มีค่า สำหรับฉันมากเช่นกัน ขอบคุณที่นำมาเล่าสู่กันฟังนะคะ จากคุณ : yaya @ dokmai (yaya @ dokmai) เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 54 00:22:37

ความคิดเห็นที่ 47 ใครจะให้ความสุขเราได้มากกว่าลูกได้เนอะ ไม่รู้นะ เราว่า จขกท ก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรหรอกค่ะ สำหรับคนบางคนที่เข้ามาเอาเปรียบคุณ เราเข้าใจนะ ว่าบางทีมันก็เจ็บใจ ครั้งเเรกของเราก็ไม่น่าจดจำเหมือนกันค่ะ เข้าใจเลย ทั้งที่วาดฝันไว้สวยงามมาก จขกท จะผ่านมากี่คน เราไม่สนใจหรอก เเต่การที่คุณเลือกลูก มันก็โอเคเเล้วสำหรับเรา เเต่เราแอบใจเเป่ว ตรงที่บางคนมันก็เหลือเกิน ไม่มีโรคติดมาก็เเล้วไป ถือว่า จขกท ยังโชคดีนะเนี้ย อีกนิด ที่ขอติง จขกท เมาเเล้วโดนบ่อยจังเลยค่ะ ถ้าไม่กินเหล้าบางทีมันคงไม่เกิดมั้งนะ เราเมาเเล้วไม่เคยจะโดนอะไรกับใครเขาเลย มีเเต่โดนทีน(ตีน) เพราะเป็นประเภท เมาเเล้วหาเรื่อง -*- ยังไงก็ตาม รักลูกให้มากๆเนอะ อดีตผ่านไปเเล้วช่างมันเถอะ จากคุณ : darkheart เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 54 02:01:36

ความคิดเห็นที่ 48 ชอบคคห. 39 ส่วนจขกท.ว่างๆ ไปฝึกปลงอสุภะน่าจะดี จะลดกิเลสลงได้เยอะ จากคุณ : i-tim เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 54 02:42:17

ความคิดเห็นที่ 49 เป็นกำลังใจให้ คุณ"ยาอมยาลมยาหม่อง" จขกท. เข้มแข็งในเรื่องของอารมณ์ เลี้ยงลูกให้เติบโตแข็งแรงเป็นเด็กดีนะคะ บ้านเราในอดีต อยู่ด้วยกัน 3 คน แม่ของเรา-เราลูกสาว-น้องเราลูกชาย ตั้งแต่เราเป็นเด็กจนโต เราเห็นแม่มีแฟน (ที่ จขกท.เรียกว่าสามีนั่นล่ะค่ะ) เยอะแยะ ชีวิตแม่ไม่เคยว่างเว้น ถึงแม่จะบอกใครต่อใครว่า ชั้นเลี้ยงลูกเอง แต่ความรักของแม่ มีให้น้อยกว่าแฟนๆ ของแม่ซะอีก เพราะแม่มีแฟนใหม่ บ่อยๆ จึงมอบความรักไปกับแฟนๆ แม่จึงไม่มีเวลาที่จะสร้างความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับลูก แล้วรู้ไม๊คะว่าเกิดอะไรขึ้น ครอบครัวเรา แม่-ลูก-ลูก ล้มเหลว แตกแยกค่ะ อยู่บ้านหลังเดียวกันแต่ไม่เคยมีความสุขใจ น้องชายเรา ก็มีปัญหากับแม่ตลอด สาเหตุมาจากแฟนของแม่ ทุกวันนี้ เราและน้องชายไม่เคยได้ใช้ชีวิตครอบครัวกับแม่อีกเลย ต่างคน ต่างอยู่ ต่างคนแยกกันไป ไม่ได้ติดต่อกัน ทุกวันนี้ เรามีครอบครัวแล้ว พ่อ-แม่-ลูกชายวัย 4 เดือน เรารักลูกชายเรามาก (รักมากจนบางทีเกือบลืมรักสามี ฮ่า ฮ่า ฮ่า) มันทำให้เราย้อนนึกถึงตัวเอง ถ้าแม่มีความรักให้ลูกมาก มีเวลาให้ลูก เอาใจใส่ดูแลลูก มาก มาก แม่คงไม่มีเวลาและความรักไปให้ใคร ๆ ๆ ๆ ได้อีก จขกท.คะ ถ้าลูกทำให้เรามีความสุขมากล้นแล้ว เราก็ไม่จำเป็นต้องไปหาความรักจากใครอีกนะคะ รักลูกให้มาก มาก นะคะ มีอะไร ก็นึกถึงลูกให้มาก มาก มองหน้าเจ้าตัวเล็กให้เยอะ เยอะ รู้ไม๊คะ เวลาเจ้าตัวเล็กยิ้ม โลกของครอบครัวเรา มีความสุขมาก โดยเฉพาะคนเป็นแม่อย่างเรา ลืมทุกข์ ลืมโศก ได้เลยค่ะ จขกท. เห็นด้วยไม๊คะ แก้ไขเมื่อ 25 ต.ค. 54 08:42:00 จากคุณ : แอ่วปายสบายใจ อยู่ปายสบายดี (นกขมิ้นเมืองปาย) เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 54 08:38:21

ความคิดเห็นที่ 50 อ่านเรื่องของคุณแล้วทำให้นึกถึงเพลงประกอบละคร(เก่ามากกกกกกกกก)เรื่องนึง เราจำได้แต่เพลงคร่าวๆ แต่จำเนื้อเรื่องไม่ได้ ตอนนั้นเด็กเกิน(แก้ตัวว่าไม่ได้แก่ขนาดนั้น แหะๆ) เรื่อง "อีสา" ละมั้งคะ..  เนื้อเพลงประมาณว่า ผู้หญิงคนนึง เพียรพยายามหารักแท้มาตลอด ผ่านชายมาเยอะแยะ แต่ก็หารักแท้ไม่เจอซักที จนสุดท้ายถึงจะได้รู้ว่า รักแท้ก็คือรักที่แม่มีให้กับลูกและลูกมีให้กับแม่นี่แหล่ะ ไม่ต้องไปแสวงหาจากชายคนไหน...   อืมม...ชีวิตคนนี่เหมือนนิยายจริงๆนะ จากคุณ : Doraemon no fushigi na POKKE เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 54 11:50:47

ความคิดเห็นที่ 51 ว้าวๆ ไปหาใน youtube มา เจอด้วยแหล่ะ เพลงนี้ล่ะค่ะ จากคุณ : Doraemon no fushigi na POKKE เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 54 11:53:59

ความคิดเห็นที่ 52 ทำไมโพสต์ไม่ได้หว่า จากคุณ : Doraemon no fushigi na POKKE เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 54 11:55:28

ความคิดเห็นที่ 53 เราว่าอดีต คุณไม่ยับยั้งชั่งใจ และเอาตัวเองไปอยู่ในที่สุ่มเสี่ยงเกินไปสำหรับลูกผู้หญิง ชีวิตวัยรุ่นอาจขาดความยั้งคิดไปบ้าง หวังว่าอดีตนี้จะทำให้คุณคิดได้ ไม่ทำให้ชีวิตผิดพลาดไปอีกต่อจากนี้ และประสบการณ์ที่มีขอให้สอนลูกให้เป็นคนดี อย่าผิดพลาดเหมือนที่คุณเคยผิดพลาดมาอีกนะคะ ขอบคุณที่สุดท้ายคุณเลือกลูก ขอให้รักลูกมากๆค่ะ จากคุณ : Chollaphin เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 54 12:13:23

ความคิดเห็นที่ 54 อ่านไปได้ไม่กี่ตอน เหมือนเรื่องเล่าที่เขียนตามหนังสือมาก เพราะเล่นบรรยาย ชีวิตวัยเด็กเยอะมาก ไม่เหมือนคนมาบรรยายความทุกข์เท่าไหร่ เพราะจะเล่าเรื่องปัจจุบันเลย สรุปว่าเหมือนอ่านหนังสือ ที่แต่งอาจมีเค้าโครงจากเรื่องจริง แต่ใส่รายละเอียดเยอะมาก   อ่านไปแค่ สูบบุหรี่ กัญชา เสียตัว ก็ไม่ค่อยอยากอ่านแล้ว คนเราเลือกชีวิตที่จะทำตัวและประพฤติได้ตั้งแต่วัยเด็กคะ ถ้าไม่เลือกตั้งแต่นั้น แล้วปัจจุบันทำไม่ดี อนาคตก็ไม่สดใสเหมือนกัน จากคุณ : แก๊งเหมียวอาละวาด เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 54 12:22:56

ความคิดเห็นที่ 55 ขอบคุณนะคะ ที่มาแบ่งปันมุมมองชีวิตอีกแบบนึง ได้ข้อคิดดีๆ ส่วนตัวเราต่างจาก คุณจขกท ลิบลับเลยเพิ่งจะมีสามี ตอนอายุ30 คนแรกคนเดียวมัวแต่ตั้งใจเรียน หวงเนื้อหวงตัว ออกไปทางหยิ่งๆ ซะ ตอนนี้เราก็มีลูกสาว มีครอบครัวที่อบอุ่น  อยากให้ลูกเป็นอย่างเราจัง จากคุณ : lovely_beautyful เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 54 12:31:12

ความคิดเห็นที่ 56 ง่ายมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก จากคุณ : Blosm เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 54 13:28:26

ความคิดเห็นที่ 57 ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านเรื่องราวของผู้หญิงเลวๆ คนหนึ่ง ทีได้ผ่านเรืองราวมามากมาย ที่เคยท้อแท้ สิ้นหวัง ล้มเหลว ถึงกระทั่งคิดฆ่าตัวตาย ที่โพสกระทู้นี้ก็เพื่อแบ่งปันประสบการณ์ แม้มันจะเป็นประสบการณ์แย่ๆ อีกอย่างก็เหมือนเป็นพื้นที่ระบายสิ่งที่เราไม่สามารถพูดกับใครได้ คนที่ตราหน้าดิฉันว่าเป็นหญิงมากชู้หลายผัว คือ สามีของเพื่อนสนิทของดิฉัน ดิฉันมีเพื่อนสนิทอยู่คนหนึ่ง เราเรียนมาด้วยกันตั้งแต่ประถมจนจบปริญญาตรี ทำงานที่แรกด้วยกันสักพักแล้วเธอก็ย้ายไปอยู่เกาะทางภาคใต้ เราสองคนรู้เรื่องราวทุกอย่างในชีวิตของกันและกัน ดิฉันและเธอมีชีวิตไม่ต่างกันมากนัก เราสองคนกอดคอกันจมดิ่งอยู่ในวังวนนี้นานเกือบยี่สิบปี ขออนุญาตไม่พาดพิงเรื่องคนอื่นไปมากกว่านี้ จนเมื่อเธอได้แต่งงานกับสามีคนนี้ แล้วเธอก็ได้เล่าชีวิตที่ผ่านมาของดิฉันให้สามีเธอฟัง สามีเธอห้ามเธอคบกับดิฉัน แล้วยังบอกต่อๆ กันไปในกลุ่มเพื่อนๆ ว่าดิฉันไม่ได้เรียบร้อยใสซื่ออย่างที่ทุกคนเห็น จากที่มีคนประณาม 1 คนก็กลายเป็น 2-3-4 นับไม่ถ้วน จากการพูดปากต่อปาก ถ้าเขาโพสต์ลงเฟซบุคได้คงโพสต์ไปแล้ว ดีที่เพื่อนดิฉันยังห้ามทัน จากการส่งสารที่บิดเบือนทำให้จากที่เคยถูกข่มขืน 3 คน ก็กลายเป็นโดนเรียงคิวโดยทหาร 50 นาย ในไร่อ้อย(สงสัยดูหนัง คืนบาปฯ มากไป ) จากที่เคยผ่านผู้ชายมา 12 คน ก็กลายเป็น 30 คน ได้ ถ้าลือกันต่อไปคงได้ถึง 100 ดิฉันต้องยอมรับความจริงทั้งน้ำตา ไม่ปฏิเสธเมื่อใครต่อใครโทรมาถามเอาความจริงจากปากดิฉันว่าดิฉันเป็นอย่างนี้จริงหรือไม่ ก็มีทั้งคนเห็นใจ คนรังเกียจ ประนาม เพื่อนบางคนบอกเลิกคบไปเลยก็มี ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้คนที่บอกเลิกคบกับดิฉันเป็นคนที่ดิฉันให้ความช่วยเหลือครอบครัวเขามาตลอด แต่ก็นะ...เขาคาดหวังกับเราไว้สูงก็คงจะผิดหวัง แต่ก็ดีแล้วชีวิตเราจะได้วุ่นวายน้อยลง ส่วนเพื่อนคนนี้ เธอเสียใจมากที่เรื่องเป็นแบบนี้ เธอคิดไม่ถึงว่าสามีเธอจะทำแบบนี้ เธอจึงตัดสินใจเล่าเรื่องชีวิตตัวเองให้เขาฟังเช่นกัน ด้วยกลัวว่าวันหนึ่งหากเขารู้ความจริงขึ้นมาเธอจะถูกสามีรังเกียจ สู้เลิกซะตอนนี้ยังดีกว่าปล่อยให้มีลูกด้วยกันแล้วเลิกกันทีหลัง ดิฉันเสียใจที่มีส่วนทำให้ชีวิตเธอพังทลาย แต่เธอกลับโล่งใจที่ได้พูดออกไป ตอนนี้เธอก็เป็นอีกคนที่เป็นหัวเรี่ยวหัวแรงช่วยดิฉันเลี้ยงลูก แม้เธอจะยังปลงตกได้ไม่เท่าดิฉัน แต่ชีวิตเธอก็ดูมีความสุขดี ************************** มาวันนี้ ดิฉันมีสติในการใช้ชีวิตมากขึ้น จึงได้หันกลับไปทบทวนอดีตว่าทำไมปัจจุบันเราถึงได้เป็นแบบนี้ จึงทำให้รู้ว่าอดีตที่ผ่านมาส่งผลให้เป็นอย่างปัจจุบัน และเชื่อแน่ว่าปัจจุบันที่เป็นอยู่จะส่งผลถึงอนาคตแน่นอน ดิฉันถึงได้พยายามกลับตัวกลับใจ เพื่อคนคนหนึ่งที่ชีวิตทั้งชีวิตของเขาขึ้นอยู่กับดิฉันเพียงคนเดียว ลูกชายที่ดิฉันรักเขาอย่างไม่มีเงื่อนไข หากดิฉันยังเลวยังทำตัวไม่ดีคงไม่สามารถสอนลูกให้เป็นคนดีได้ ดิฉันจึงต้องเปลี่ยนแปลงตัวเองครั้งใหญ่เพื่อเขา ************************** ส่วนทางด้านพ่อแม่ของดิฉัน อย่าไปโทษท่านเลยค่ะว่าให้ความอบอุ่นไม่เพียงพอ พ่อแม่ดิฉันคือพระในบ้านที่เลี้ยงลูกทุกคนอย่างทะนุทะนอม เอาใจใส่ เป็นที่ปรึกษาที่ดี เป็นที่พึ่งทางใจที่เดียวที่ดิฉันมี ตั้งแต่เล็กจนโตท่านสั่งสอน อบรม มาเป็นอย่างดี พี่น้องทุกคนของดิฉันก็ได้ดี มีครอบครัวที่อบอุ่น ไม่มีใครเป็นเหมือนดิฉันเลยสักคน ในสายตาพ่อแม่ดิฉันยังเป็นเด็กดี น่ารัก เรียบร้อยเสมอ ถ้าจะเลวดิฉันก็เลวด้วยตัวเอง ที่ยึดตัวเองเป็นที่ตั้ง หลงผิดไปกับสิ่งยั่วยุต่างๆ ไม่สามารถหักห้ามใจตัวเองได้ อีกทั้งยังใช้ความเจ็บช้ำที่ถูกทำร้ายทำลายมาเป็นเงื่อนไข เป็นปมในใจที่ใช้ทำร้ายคนอื่นไปด้วย ************************** คนที่ถามเรืองการเรียน ว่าตอนเรียนดิฉันเอาเวลาไหนไปอ่านหนังสือ ในเมื่อคบผู้ชายหลายคนไปด้วย คนที่มีลูกสาวต้องสังเกตให้ดีนะคะ ดิฉันในสายตาพ่อแม่ครูอาจรย์เป็นเด็กเรียนดี เรียบร้อย ชนะเลิศประกวดมารยาทงามทุกปี เป็นตัวแทนประกวดอ่านทำนองเสนาะ รำไทย คัดลายมือ ขับเสภา วาดรูป ร้องเพลงไทย-สากล เป็นที่รักและเอ็นดูของผู้ใหญ่ ไม่เคยขาดเรียน ไม่เคยไปโรงเรียนสาย (ตอนขาดเรียนไปหาสองที่เชียงใหม่ครูถึงตกใจมาก เป็นเรื่องราวใหญ่โต) เวลาเรียนตั้งใจเรียน ทำการบ้านส่งตลอด นั่งแถวที่สองตรงกลางจากกระดานดำ (แถวหน้าฝุ่นชอล์กเยอะเลยไม่นั่ง) เป็นหัวหน้าห้อง 1 ปี เป็นรองประประธานนักเรียน 1 ปี เป็นหัวหน้าฝ่ายประชาสัมพันธ์ 2 ปีซ้อน นำร้องเพลงชาติ-สวดมนต์หน้าเสาธง เป็นกัปตันทีมบาสเก็ตบอล 3 ปี (ถึงสูงแค่ 160 แต่เป็นตัวทำ 3 แต้มตลอด) ดิฉันชอบไปโรงเรียน ชอบเรียน(แม้จะเรียนไม่เก่ง-หัวปานกลาง) ชอบทำกิจกรรม ขนาดป่วยยังดันทุรังจะไปเรียนเพราะห่วงงานพรีเซ้นท์หน้าห้อง จบงานครูต้องไปส่งกลับบ้าน ม.ต้น อยู่โรงเรียนใกล้บ้าน ช่วงสอบ พ่อปลุกตี 4 ให้อ่านหนังสือก่อนสอบ 1 เดือน หกโมงอาบน้ำ เจ็ดโมงปั่นจักรยานไปโรงเรียน อยู่ห้องเรียนตั้งใจเรียน ไม่เล่น ไม่คุยนอกเรื่อง สงสัยจุดไหนตามไปถามครูที่ห้องพักครูนอกรอบ เลิกเรียนทำกิจกรรม ทำงานกลุ่ม ซ้อมกีฬา หกโมงเย็นเข้าบ้าน ทำการบ้าน ฟังเพลง เขียนจดหมายหาหนุ่มๆในห้องนอน (พี่น้อง-ห้องใครห้องมัน) ม.ปลาย โรงเรียนประจำจังหวัด ช่วงสอบ ตี 4 อ่านหนังสือ ตี 5 อาบน้ำเดินทางไปรอรถ 7.30 ถึงโรงเรียน อยู่บนรถอ่านทบทวนได้นิดหน่อย เพราะมัวแต่คุยกับเพื่อน อยู่ห้องเรียนตั้งใจเรียน ไม่เล่น ไม่คุยนอกเรื่อง สงสัยจุดไหนตามไปถามครูที่ห้องพักครูนอกรอบเหมือนเดิม โรงเรียนที่เรียนตอน ม.ปลาย เป็นโรงเรียนสตรีประจำจังหวีดมีชื่อเสียงด้านวิชาการมายาวนาน เด็กทีเรียนโรงเรียนนี้เอ็นท์ติดครึ่งต่อครึ่ง สอบเข้ายากมาก เพื่อนในห้อง (45 คน) มีทุกรูปแบบ เด็กเรียน เด็กเกเร เด็กเที่ยว เด็กเสี่ย ดิฉันนั่งเรียนกับเด็กเรียน กินข้าวเที่ยงกับเด็กเกเร เที่ยวกลางคืนกับเด็กเที่ยว แต่ไม่เคยไปไหนหลังเลิกเรียนกับเด็กเสี่ย เป็นเพื่อนกับทุกคนในห้อง เข้าได้ทุกกลุ่ม เด็กเรียน – เอ็นท์ติดมหาวิทยาลัยได้ กลุ่มนี้มีประมาณ 20 คน เด็กเกเร - จะแสดงตัวออกมาว่าเกเร โดดเรียน ไม่ส่งการบ้าน ไม่ทำงานกลุ่ม ไม่ตังใจเรียน-เกรดต่ำ ไม่กลับบ้าน หนีออกจากบ้าน ท้อง-แท้ง ยกพวกตบกันแย่งดี้แย่งทอม สร้างปีญหากับอาจารย์ฝ่ายปกครองบ่อยๆ แต่จริงใจ คบได้ เด็กเที่ยว – กลางวันเป็นเด็กเรียบร้อยใสซื่อ ตั้งใจเรียน เรียนดี-เกรดปานกลาง-สูง บางคนร้องเพลงในเธค-ผับ ตั้งแต่ ม.4 ส่งเสียตัวเองเรียนจนจบปริญญาตรี บางคนเที่ยวทุกคืนแต่มาเรียนตอนเช้าได้ปกติ มีการบ้านมาส่ง เด็กเสี่ย – มีอยู่ 5 คน สวย ใช้ของแบรนด์เนม มีมือถือใช้ก่อนเพื่อนๆ ขับรถยนต์มาเรียน (จอดนอกรั้วโรงเรียน) ไม่ก็มีรถยนต์มาส่ง พาเพื่อนไปเลี้ยงร้านอาหารหรูๆ ตลอด ไม่ตั้งใจเรียน-เกรดปานกลาง-ต่ำ เสียตรงที่ชอบชวนเพื่อนๆ ไปเป็นเด็กเสี่ยด้วย เพราะตอนแรกมีแค่คนเดียว แต่ไปๆมาๆ กลายเป็น 5 คน แต่ที่ดิฉันเป็นอย่างที่เป็น เพื่อนในห้องเรียนไม่มีส่วนเท่าไรนัก จึงไม่โทษว่าตัวเองคบเพื่อนไม่ดี เพื่อนพาไปเสีย เพราะเพื่อนที่ดีก็มีให้เห็นคบกันสนิทกว่าเพื่อนเกเรด้วย แล้วคนที่ตัดสินใจทำทุกอย่างลงไปคือตัวเราเอง จะโทษใครได้ ถ้าวันนั้นเราไม่ทำก็ไม่มีใครบังคับเราได้ หากกระทู้นี้จะเป็นตัวอย่างที่คุณจะหยิบยกไปเป็นอุทาหรณ์สอนลูกหลานดิฉันก็ยินดี และยินดีน้อมรับทุกความเห็นค่ะ ********************* จากคุณ : ยาอมยาลมยาหม่อง เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 54 13:31:28 A:61.7.142.223 X: TicketID:334673

ความคิดเห็นที่ 58 ^ ^ ความคิดเห็นที่ 54 ^ ^ วัยเด็กเป็นวัยที่ดิฉันมีความสุขในการใช้ชีวิต จึงถ่ายทอดออกมาแบบมีรายละเอียดปลีกย่อยเยอะ แล้วตอนที่เริ่มเขียนไม่คิดว่าจะมีคนเข้ามาสนใจมาก จึงเป็นการพิมพ์แบบเรื่อยๆ นึกอะไรออกมาก็เขียน ช่วงเขียนถึงวัยเด็กก็เขียนไปยิ้มไป แต่ตอนเขียนถึงจุดเจ็บก็อดที่จะร้องไห้ไม่ได้ ชีวิตจริงไม่ได้สวยงามแบบในละครเสมอไป ช่วงหลังๆ เริ่มเร่งเขียนมากเกินไป เพราะหลายความเห็นบอกว่ากลัวกระทู้จะตกไปก่อนจบ ดิฉันจึงเขียนเฉพาะใจความสำคัญ แต่จะให้เขียนเฉพาะความทุกข์ในปัจจุบันคงไม่มีอะไรมาก เพราะปัจจุบันนี้มีความสุขอยู่กับลูกชายตัวน้อย มีแต่ความหลังอันเจ็บปวดที่ฝังใจอยู่เท่านั้น ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่ะ จากคุณ : ยาอมยาลมยาหม่อง เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 54 13:43:30 A:61.7.142.223 X: TicketID:334673

ความคิดเห็นที่ 59 อ่านสนุกดี แต่เรื่องจริงมันก็คงไม่สนุก เรื่องอื่นไม่ขอพาดพิงแต่ดิฉันว่าคุณกลับไปคืนดีกับเก้าเหอะนะคะ ถ้าคุณคิดได้ขนาดนี้เราว่าคุณน่าจะกลับมาเป็นครอบครัวที่อบอุ่นได้อีกครั้ง จากคุณ : อุดมไปด้วยความสุข เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 54 14:59:32

ความคิดเห็นที่ 60 จงเอาอดีตที่ผิดพลาดของตัวเองมาไว้เป็นบทเรียนสอนลูกในอนาคตนะคะ  เพราะคุณเองจะรู้ว่าสิ่งไหนเกิดเพราะความรู้สึกใดบ้าง  และขอบคุณกับเรื่องราวที่คุณถ่ายทอดให้เรารับรู้นะคะ จากคุณ : LoveLoveMySon เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 54 15:01:15

ความคิดเห็นที่ 61 เราขอเป็นกำลังใจให้ จขกท. นะคะ ไม่พูดถึงเรื่องอื่น ๆ นอกจากเรารู้สึกยินดีที่ จขกท. บอกว่า "เลี้ยงลูกเอง เช้าไปส่งเนอสเซอรี่เย็นรับกลับใช้ชีวิตอยู่กันสองคนแม่ลูกมีความสุขมา" ขอให้ จขกท. ดูแลลูกน้อยอย่างเต็มที่นะคะ เราเอาใจช่วยค่ะ จากคุณ : จอมมารพุงโต เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 54 15:57:14

ความคิดเห็นที่ 62 เอ่อ...ถูกปล้ำบ่อยไปไม๊เนี่ย - -" จากคุณ : Rare IteM เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 54 16:05:43

ความคิดเห็นที่ 63 จะว่าไปมันก็คือ ธรรมดาของชีวิต มีรัก โลภ โกรธ หลง อยากเอาชนะ คุณมีทั้งด้านที่น่าเห็นใจมาก แต่ก็มีด้านที่น่าตำหนิอยู่ไม่น้อย เท่าที่อ่านมาเราว่าคุณเป็นคนที่มีความคิด รู้ผิดรู้ถูกอยู่นะคะ แต่สิ่งที่คุณขาดไปคือการยับยั้งชั่งใจของตัวคุณเอง คุณคิดง่ายๆแบบเข้าข้างตัวเองว่าไม่เป็นไรหรอก โดนกระทำ และเป็นผู้กระทำมันต้องแยกส่วนกันนะคะ และอยากจะบอกว่าเราก็มีลูกและมีสามีที่เคยมีผู้หญิงคนอื่น แม้เวลาจะผ่านมานานแล้วแต่เราก็ไม่สามารถกลับไปไว้ใจเค้าได้อีกเลยค่ะ มันเหมือนแผลเป็นที่อยู่บนแขนคุณนั่นแหละค่ะ (เราไม่ได้เริ่มก่อน ไม่ได้ตั้งใจแต่มันสร้างแผลให้กับคนที่ไม่รู้อะไรนะคะ) จากนี้ จขกท ก็เริ่มต้นและเลือกทางเดินให้กับตัวเองและลูกที่กำลังโตขึ้นทุกวันๆ อย่างมีสตินะคะ ปล. แนะนะด้วยจิตที่เข้าใจและหวังดีจริงๆนะคะ จากคุณ : ดอกพุด สุดหอม เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 54 16:47:13

ความคิดเห็นที่ 64 ประทับใจตำรวจในคห.10 ค่ะ จากคุณ : and thats all เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 54 17:03:32

ความคิดเห็นที่ 65 ผิดศีล มันบาปน่ะ จากคุณ : dark45 เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 54 17:39:54

ความคิดเห็นที่ 66 ทั้งหมดที่อ่านมา กลัวอย่างเดียว คือ กลัว จขกท ติดโรคค่ะ เพราะทั้งหลายทั้งปวง 70 เปอร์เซ็นต์ เกิดจากความอยากทั้งนั้น แต่สุดท้าย ก็ขอให้ชีวิตเจอแต่สิ่งที่ดีๆ นะคะ จากคุณ : Mrs. Maroc เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 54 17:53:39

ความคิดเห็นที่ 67 สิ่งดีๆก็ควรจดจำ อะไรไม่ดีก็ควรลืมมันซะ เราเชื่อว่าไม่ว่าคนๆนึงจะเลวแค่ไหนยังไง คงไม่มีใครอยากให้เกิดเรื่องไม่ดีกับตัวเองหรอก ส่วนเรื่องที่คุณพลาดก็เก็บไว้เป็นบทเรียนนะคะ ชีวิตไม่มีคำว่าสายเกินไปค่ะ จากคุณ : ปลาโลมา ดึ๊บ ดึ๊บ เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 54 18:11:57

ความคิดเห็นที่ 68 อดีต ก็คือ อดีต ค่ะ ชีวิตของคนเราต้องเดินต่อไปข้างหน้า... ดีแล้วค่ะ ที่ ณ ปัจจุบัน คุณหยุดอยู่ที่ลูก ทำหน้าที่แม่ให้ดีที่สุดนะคะ เราเชื่อว่าคุณต้องเป็นแม่ที่ดีอย่างแน่นอนค่ะ จากคุณ : แม่โอ๋เรนเจอร์ เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 54 18:14:45

ความคิดเห็นที่ 69 อ่านแล้วตกใจจริงๆค่ะ ทำให้เห็นเลยว่าชีวิตวัยเรียนถ้าเราก้าวเดินผิดทางนิดเดียวจะพาความโหดร้ายมาสู่ความทรงจำเราขนาดไหน เราก็เห็นตัวอย่างจากเพื่อนสมัยเรียนเหมือนกัน ตอนเรียนเค้าจะเป็นสาวกันเร็วมาก เที่ยว มีแฟนหลายคน แต่สุดท้ายตอนนี้ดูชีวิตเค้าไม่มีความสุขเลยจากครอบครัวที่แตกแยกของเค้า ไหนจะการเรียนไม่จบอีก เป็นกำลังใจน่ะค่ะ เชื่อว่าการที่ จขกท ผ่านเรื่องร้ายๆมาแบบนี้จะทำให้คุณสอนลูกถึงสิ่งที่ดีและไม่ดีได้ เพื่อให้ลูกเติบโตเป็นคนดี จากคุณ : zapawow เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 54 19:13:52

ความคิดเห็นที่ 70 มาลงชื่อว่าอ่านแล้ว จากคุณ : Metrue เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 54 19:20:43

ความคิดเห็นที่ 71 อยากรู้ว่าคุณจะ กล้าเล่าเรื่องนี้ให้ลูกฟังรึเปล่า ว่าตัวเองผิดพลาดยังไง จากคุณ : ความรักฉันคือเธอ เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 54 19:21:46

ความคิดเห็นที่ 72 เป็นกำลังใจให้คุณนะคะ เราคิดว่าเราเข้าใจคุณนะคะ บอกตรงๆว่าเราก็เป็นผู้หญิงที่มีความต้องการทางเพศเหมือนปุถุชนทั่วไป แต่เราก็ไม่คิดที่จะปล่อยตัวเองไปเรื่อยๆถามสายธารอารมย์ ถ้าเรายับยั้งใจตัวเองไม่ได้ คนเราก็ไม่ต่างจากเดรัจฉาน ที่คิดอยากผสมพันธุ์เมื่อไหร่ก็ทำ เราเป็นแม่ที่เลี้ยงลูกคนเดียว ต้องแต่อายุ26ปีจนปัจจุบันนี้ 32ปีความอยากมันเกิดมั้ย มันเกิดแทบจะทุกวันค่ะ แต่เวลาอยาก ก็ไปวิ่งเล่นกับลูก หยอกล้อกับลูกพอเหนื่อย ความอยากมันก็หายไป ร่างกายก็แข็งแรงด้วยค่ะ อารมย์ก็สดชื่นแจ่มใส เราอยากให้คุณหัดทำสมาธิบ้างนะคะ เพราะอะไรนะหรือ เพราะตอนนี้คุณยังมีผู้ชาย มาให้คุณผ่อนคลายได้เป็นครั้งคราว แต่ถ้าวันหนึ่งคุณไปเจอผู้ชายที่เร้าใจคุณอีก คุณอาจ ควบคุมใจตัวเองไม่ได้อีก คนที่จะได้รับผลกระทบก็คือลูกของคุณ เพราะถ้าเค้าเจอ สถานการณ์ที่ไม่ดี วงจรอุบาทที่คุณเคยเจออาจจะเกิดกับลูกของคุณก็ได้ ไม่ว่าลูกคนจะเป็นเด็กผู้ชายก็ตาม ยังไงก็ขอเป็นกำลังใจให้คุณ มีจิตใจที่เข้มแข็ง เอาชนะความอยากของตัวเองให้ได้นะคะ เพื่อลูกของคุณค่ะ จากคุณ : เด็กดี (เด็กดีของคุณแม่) เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 54 20:03:34

ความคิดเห็นที่ 73 ขอให้รักและดูแลลูกให้ดี ขอให้โชคดีมีความสุข ทุกเรื่องผ่านแล้ว เป็นประสบการณ์ ชีวิต จากคุณ : kansakx_aj5 เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 54 20:04:12

ความคิดเห็นที่ 74 ขออภัยเจ้าของกระทู้นะคะ ความคิดเห็นของเราข้างบน ถ้าคุณคิดว่าเราว่าครอบครัวของคุณ ไม่ได้คิดอย่างนั้นเลยค่ะ เพราะคุณเล่าว่าพ่อห่วงคุณมากจนต้องมารอรับที่ท่ารถ เราแค่อยากบอกว่า ต่อให้ครอบครัวแสนดีหรืออบอุ่นแค่ไหน หากลูกครองสติไม่ได้หรือไม่ดี ก็อาจพ่ายแพ้กิเลสเลือกเดินผิดทางได้ เอาใจช่วย จขกท นะคะ ขอให้ชีวิตใหม่ของคุณเป็นไปตามที่หวังทุกประการค่ะ แอบเห็นใจเพื่อนสนิทของคุณด้วย บางครั้ง...บางเรื่อง ถ้าไม่จำเป็นต้องเล่าก็น่าจะเก็บไว้เป็นความลับนะคะ อดีตสามีเพื่อนคุณแย่มากกกกกก ไม่เป็นสุภาพบุรุษเลย จากคุณ : แซงแซว เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 54 20:48:41

ความคิดเห็นที่ 75 เรานับถือหัวใจทองของ ความคิดเห็นที่ 72 คุณเด็กดีของคุณแม่นะคะ คุณเหมือนคุณแม่เรามาก แม่เราเลี้ยงลูกสี่คนด้วยตัวเองค่ะ ทุกวันนี้ท่านเป็นบุคคลตัวอย่างของหมู่บ้านเลยเชียว แต่เรากิฟท์หมดอ้ะ...ขอกด Like ให้ความเห็น 72 และ จขกท. ก็แล้วกันนะคะ เรามาอ่านบทความคุณในความเห็นที่ 57 ที่คุณตีกรอบล้อมว่าทุกอย่าง เป็นเพราะตัวคุณทั้งนั้นนั้น ทำให้เราสัมผัสได้ว่าคุณเองโดยพื้นฐานไม่ใช่คนที่เลวร้ายอะไร แต่เป็นคนที่จิตใจดีคนนึง เพียงแต่หลงไปตามกระแสอารมณ์และความต้องการของตัวเอง สิ่งที่คุณเผชิญในวันนี้ เราฟังแล้วรู้สึกเห็นใจคุณจริงๆค่ะ แต่คุณก็คงเตรียมใจไว้ระดับนึงแล้วว่าจะต้องเผชิญกับอะไรบ้าง แม้มันจะเลวร้ายกว่าที่คาดการณ์ไว้ หรือเกินคาดก็ตาม ก็ขอให้สู้ค่ะ เราได้เพื่อนคนนึงที่เคยทำอะไรเลวร้ายมาหลายอย่าง แต่ในวันนี้ ที่เค้ากลับตัวได้ เค้ากลายเป็นคนที่ดีที่สุดคนนึง เป็นคนที่เรานับถือา เป็นคนที่สามารถชี้ทางถูกผิดให้กับคนอีกหลายคน สู้ๆ นะคะ จากคุณ : Lovely Creature เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 54 20:48:50

ความคิดเห็นที่ 76 ขอบคุณครับ ที่เล่าให้ฟัง สุนัขแทะกระดูก เป็น เช่นนี้เอง แก้ไขเมื่อ 25 ต.ค. 54 22:43:13 จากคุณ : สระนาฬิเกร์ เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 54 22:37:43

ความคิดเห็นที่ 77 เป็นกำลังใจให้ค่ะ ที่ผ่านมาแล้ว ก็ผ่านไป เริ่มใหม่ได้  ชีวิตดีๆ ยังเป็นของเราอยู่นะคะ ตั้งแต่มีลูกแล้ว  พอจะทำสิ่งใดที่เราลังเล ลังเล จะทำ ไม่ทำ ดีนะ สิ่งหนึ่งที่ช่วยให้เราตัดสินใจได้  คือ ถ้าทำไปแล้วเรื่องนี้ เราเล่าให้ลูกๆ ฟังได้หรือเปล่า เท่านั้นล่ะ  เหมือนได้ทางสว่างเลย  เอาลูกเป็นเทียนเล่มน้อย ชีวิตเราเรียบๆ มีแฟนคนเดียว คนที่เป็นพ่อของลูก ปีนี้ลูกเรียน ปี ๑ แล้วค่ะ ขอบคุณ จขกท. ที่มาแบ่งปันค่ะ จากคุณ : ต้นจั่น เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 54 23:31:19

ความคิดเห็นที่ 78 เราว่าคุณเริ่มพลาดตั้งแต่กินเหล้าครั้งแรกกับรุ่นพี่ล่ะ หลังจากนั้นที่พลาด (ไม่ใช่เต็มใจ) ส่วนใหญ่ก็เพราะทำให้ตัวเองเสี่ยง น่าจะเอาตรงนี้ไปสอนลูก เช่น กินเหล้านอกบ้านอย่ากินให้เมานะคะ หรืออย่าไปอยู่ในห้องที่มีผู้ชายเยอะๆแล้วมีเพื่อนผู้หญิงที่เราสนิทด้วยน้อยนะ หรือไปไหนต้องบอกคุณแม่ก่อนนะคะ พยายามเข้านะ จากคุณ : ph-su เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 54 01:13:19

ความคิดเห็นที่ 79 เป็นกำลังใจให้ จขกท.ค่ะ มีชีวิตต่อไปเพื่อลูกของคุณนะคะ แล้วก็อย่ากลับไปใช้ชีวิตแบบนั้นอีก เราอ่านแล้วได้อะไรเยอะเลย สู้ต่อไปค่ะ ขอบคุณที่แบ่งปันเรื่องราวของคุณให้ได้อ่านกัน ปล.คุณไม่ใช่คนเลวหรอกค่ะ เพราะถ้าคุณเลว คุณคงไม่มานั่งเขียนกระทู้ยืดยาว เล่าชีวิตตัวเอง และสำนึกผิดขนาดนี้ เป็นกำลังใจให้ค่ะ ใครเขาจะด่าจะว่ายังไงก็ไม่ต้องคิดมากนะคะ แค่ตอนนี้คุณกลับตัวกลับใจได้แล้วก็พอ จากคุณ : น้องสาหร่ายในคลองแสนแสบ เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 54 02:14:04

ความคิดเห็นที่ 80 ขอให้ชีวิตคุณต่อจากนี้ไปมีแต่ความสุขกับลูก เชื่อว่าเมื่อคิดได้ด้วยตัวเองแล้วคงไม่ไปเป็นเช่นเดิมอีก แต่ก็ยังไม่ค่อยเข้าใจว่ามันง่ายขนาดนั้นเลยเหรอคะ จากคุณ : angkan111 เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 54 02:25:23

ความคิดเห็นที่ 81 ได้เรียนรู้อย่างนึงจากจขกท.คะ ถ้าแฟนเรามีกิ๊กเราจะทำแบบจขกท. ไปหาเค้าแต่เช้า เอาแบบจับให้ได้คาหนังคาเขาแล้วทำเป็นว่ากิ๊กโทรมาเยาะเย้ยให้เราไปดู แต่เราคงจะทิ้งแฟนเหมือนกันคะ แต่อย่างน้อยเพื่อความสะใจ โฮะๆๆๆ นังกิ๊กคงนั้นคงเจ็บใจเราไม่น้อย สมแล้วที่ทำฉันไว้ และแฟนเราก็คงเสียใจ และเกลียดกิ๊กด้วย ร้ายไปมั๊ยเหนี่ยเรา.... คิดเผื่อไว้เป็นนิยายก่อน แต่ตอนนี้แฟนเรายังน่าร๊ากกกกกกที่สุด จากคุณ : bumoos เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 54 04:43:35

ความคิดเห็นที่ 82 วิ่งตามหา ไขว่คว้า มาทั้งชีวิต สุดท้ายก็ได้แค่ลม  เพราะขาดแค่คำๆเดียว คือ " พอ " จากคุณ : electus เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 54 10:22:38

ความคิดเห็นที่ 83 เข้ามาดีใจกับ จขกท . ที่คิดได้ค่ะ ลืมอดีตไปเลยค่ะ ตอนนี้มีแต่อนาคต อนาคตที่คุณกำหนดได้ จากคุณ : พาไล เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 54 10:26:14

ความคิดเห็นที่ 84 เหมือนได้อ่านนิยายเลยค่ะ เนื้อเรื่องอะไรจะเป๊ะขนาดนั้น :p เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : เบบี้ ยิ้ม ยิ้ม เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 54 10:48:19

ความคิดเห็นที่ 85 ผู้หญิงคนนั้นมีมารยาร้อยเล่มเกวียน แต่ยังแพ้ดิฉันที่พกมาเป็นหมื่นเล่ม จากคุณ : Layka เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 54 11:21:31

ความคิดเห็นที่ 86 อึ่มเราว่านะ ถ้าเป็นเราเจอเก้าแล้วก็คงจะหยุดไว้แค่นี้ จะไม่คิดนอกใจเขาแม้แต่วินาทีเดียว  และจะรักเดียวใจเดียวตลอดไปเพราะเขาพร้อมที่จะดูแลชีวิตเราและลูกให้อยู่อย่างสุขสบายตลอดไป เพราะอย่างน้อยดิฉันก็คิดถึงปัญหาที่จะเกิดกับลูกเราในอนาคต ถ้า ดิฉันนอกใจเก้า ละไปมีคนอื่น ครอบครัวก็จะไม่สมบูรณ์ลูกที่เกิดออกมาก็จะมีปมด้อย สิ่งที่คุณต้องตั้งใจปฏิบัติคือ ตัดปัญหาทุกอย่างก่อนที่จะสาย ตัดความต้องการส่วนตัวของคุณ ให้ลูกมีความเป็นอยู่ที่ดี สุขสบาย พ่อกับแม่อยู่ด้วยกันจึงจะเป็นครอบครัวที่อบอุ่นมาก สำหรับลูก       ...........ดัง ต.ย ที่ดิฉันเคยพบมา เขาเป็นลูกพี่ลูกน้องกับดิฉันเอง พ่อแม่น้องเขาแยกทางกัน แต่ยังมีชีวิตกันทั้งคู่ เคยถามเขาก่อนใจแตกว่า......ในชีวิตนี้อ้อต้องการอะไรมากที่สุด เลือกได้อย่างเดียว สมุมติเทวดาจะประทานพรให้ 55++ (ตอนที่ถามเขาอยู่ ม.6) เขาบอกว่าสิ่งเดียวที่ต้องการ คือต้องการให้พ่อและแม่อยู่พร้อมหน้าพร้อมตาและกลับมาอยู่กับเขา เพราะเป็นสิ่งเดียวที่เขาปารถนาที่สุดในชีวิต..........พี่รู้ไหม หนูเหมือนอยู่ตัวคนเดียวในโลก ไม่มีพี่ ไม่มีน้อง ไม่มีพ่อ ไม่มีแม่ หลังจากนั้นเราก็เงียบไปเลย  เข้าใจความรู้สึกของน้องเขาเลย หลังจากนั้นเขาก็เข้ามหาลัย แล้วก็ใจแตก ติดเพื่อน ติดผู้ชาย เรียนไม่จบ ทำงานเชียร์เบียร์ มีสามีหลายคนมาก......เราไม่อยากให้เด็กทุกคนที่เกิดออกมาพ่อแม่แยกทางกัน เลยค่ะ   คุณน่าจะกลับไปคืนดีกับคุณเก้านะค่ะ เป็นกำลังใจให้ สิ่งที่ผ่านมาก็ให้มันผ่านไปอย่าไปคิดถึงมัน เริ่มต้นใหม่กับคน ที่ดี ที่คุณรัก ไม่เพียงแต่เพื่อตัวคุณเอง  แต่เพื่อลูกของคุณและอนาคตของเขาค่ะ จากคุณ : Mushroom forest เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 54 11:33:15

ความคิดเห็นที่ 87 ต่อไปก็สอนลูกให้เป็นคนดีก็แล้วกัน  ^_^ จากคุณ : pikju เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 54 11:58:53

ความคิดเห็นที่ 88 อ่านแล้วก็ได้แต่.....ปลง จากคุณ : คนมีตังค์ เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 54 12:06:41

ความคิดเห็นที่ 89 ขอบคุณเจ้าของกระทู้นะคะ ผิดเป็นครูค่ะ แต่ว่าจขกท. ทำไมใช้ครูเปลืองจัง กว่าจะเข้าใจ....เฮ้อออ ก็ยังดีนะที่เข้าใจ อืมนะ...พูดไม่ออกค่ะ จากคุณ : สายลมที่คิดถึง เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 54 12:15:26

ความคิดเห็นที่ 90 เยอะจริงๆนะเนี่ย ... เราไม่คิดเลยว่าคนๆหนึ่งจะมีประสบการณ์ชีวิตกับผู้ชายได้มากมายขนาดนี้ ... ขอบคุณที่มาเล่าให้ฟังนะคะ จากคุณ : เสียงจากบ้านนา เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 54 14:48:30

ความคิดเห็นที่ 91 เรื่องจริงเหรอเนี่ย อย่างกับละคร ไอ้เรานี่สามีคนเดียวกว่าจะแต่งกันดูแล้วดูอีก จากคุณ : เต่าทองร้อง..ยี้ฮ่า!! เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 54 14:57:32

ความคิดเห็นที่ 92 ขอบคุณนะค่ะ สำหรับเรื่องราว ตอนแรกน่าสงสารจัง แต่ทำไมโดนข่มขืนเรื่อยเลย คุณไม่หลีกเลี่ยงนี่เอง บางคนก็เต็มใจอีก ฟังแล้วเศร้าค่ะ คนทำผิดครั้งแรกเรียกว่าพลาด แต่ถ้ามีครั้งต่อไปเรียกว่านิสัยนะค่ะ คุณมีพื้นฐานทางครอบครัวที่ดี แต่ด้วยความไม่รู้สึกยับยั้งชั่งใจทำให้เป็นแบบนี้ มีเพื่อนไม่ดีก็ทำให้เสียคน แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นขึ้นอยู่กับคุณทั้งหมด คุณเลือกเองค่ะที่จะมีสามี 12 คน หวังว่าคงมีแค่นี้นะค่ะ สังคมไทยยังไม่ยอมรับการไม่รักนวลสงวนตัวของผู้หญิงค่ะ   หวังว่าจากนี้ไปคุณคงเป็นใหม่เพื่อลูกค่ะ เราเคยหลงผิดทำตัวไม่ดี ให้คนอื่นตราหน้าว่าไม่ดี เพราะเชื่อผู้ชายคนหนึ่งที่รักมากๆๆๆ ปัจจุบันนี้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ค่ะ  เราไม่เคยเป็นคนไม่ดีอีก หลงผิดแล้วทำผิด ตัวเราคิดว่ามีแค่ครั้งเดียวค่ะ จากคุณ : คุณเหมียว28 เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 54 15:35:42

ความคิดเห็นที่ 93 ตรวจเลือดเถอะครับ... จากคุณ : นายแบบเขมร เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 54 15:40:55

ความคิดเห็นที่ 94 เราว่าคุณไม่มีความยับยั้งชั่งใจนะ เราเรียน ม ปลาย เพื่อนมีหลายกลุ่ม แต่ไม่มีแอ๊บ แล้วลับหลังไปนอนกับผู้ชายอะไรอย่างนี้เลย (ข่าวพวกนี้มันเร็ว) อย่าง จขกท มีผู้ชายมาแวะเวียนอยู่กี่คน แต่ก็ยังเป็นนักเรียนดีเด่น เป็นประธานนักเรียน ได้รับรางวัล มารยาท บลา ๆๆๆๆ แปลกนะ โรงเรียนแถบไหนเนี่ย ไม่มีลอดหูตาคนอื่น ๆ เลยเหรอ ไม่มีใครเอาไปนินทาเหรอ คือ สังคมโรงเรียนของเรา คนที่ดี ตั้งใจเรียนก็ ก็ดีจริง ๆ นั่นแหละ การจะมีอะไรกับผู้ชายนี่ห่างไกลมาก คุณไม่ได้ถูกตราหน้าว่าเป็นหญิงมากชู้หลายผัวหรอก เพราะที่ผ่าน ๆ มา เขาไม่ได้เป็นผัว คุณแค่ง่าย ที่จะไปนอนกับคนที่เข้ามาหาคุณ อย่างมีอะไรกันในโรงงาน นี่ มากไปแล้วนะ (ไปเปิดห้องดีกว่ามั้ย) คุณต้องควบคุมอารมณ์ จิตใจ ให้ได้มากกว่านี้นะคะ แต่มันก็เป็นอดีตไปแล้ว ยังไงก็เป็นกำลังใจให้นะคะ พรุ่งนี้ต้องดีกว่าเดิมค่ะ จากคุณ : Freedom of Life เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 54 17:13:35

ความคิดเห็นที่ 95 http://www.youtube.com/watch?v=KRCZG8SpNGc ทำบุญ สมาทานศีล นั่งสมาธิเยอะเยอะนะครับ จากคุณ : ใบไม้เบาหวิว เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 54 23:35:23

ความคิดเห็นที่ 96 ตั้งหัวกระทู้ถูกแล้วค่ะ. จากคุณ : จี้เพชร เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 54 00:14:09

ความคิดเห็นที่ 97 จขกท อายุเท่าไหร่แล้ว ตอนนี้ จากคุณ : 1 (สักวันเราคงจะรู้จักกัน) เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 54 01:58:41

ความคิดเห็นที่ 98 คุณเจ้าของกระทู้ค่ะ อย่าคิดมากับ "อดีต" ที่มันผ่านเลยไปแล้วเลยนะคะ เราไม่สามารถกลับไปแก้ไขอดีตได้ค่ะ อย่าไปฝังใจจำกับมัน แล้วเอามันมาอิทธิพลกับอนาคตของเรานะคะ ดิฉันอยู่ต่างประเทศเพราะแต่งงานและย้ายมาค่ะ เรื่องเซ็กส์ของที่นี่สอนว่าเป็นเรื่องความต้องการทางร่างกายค่ะ เป็นพิ้นฐานของการดำรงค์ชีวิตขั้นแรก ทฎษดีเขาแบ่งเอาไว้ 5 ขั้นค่ะ ตราปใดที่เราไม่ได้ทำผิดศีลธรรมกับใคร เด็กๆที่นี่มีเซ็กส์กันตั้งแต่อายุ 12-13 ปีค่ะ พอ 18 ปีก็ได้สิทธิ์ย้ายออกจากบ้านไปอยู่กับแฟนเต็มตัว วัฒนธรรมที่แตกต่างก็ทำให้มีทัศนคติต่อเรื่องเดียวกันออกไปคนละแบบค่ะ ดิฉันไม่ได้สรุปว่าเรื่องของคุณมันดีหรือไม่ดี ดิฉันไม่มีความคิดเห็นใดๆค่ะ แค่มานั่งอ่านและรับฟังอยู่เงียบๆ ชีวิตใครเป็นของใคร ชีวิตใครใครใคร่ใช้ค่ะ ดิฉันแค่ไม่อยากเห็นผู้หญิงคนนึงที่ขึ้นชื่อว่าเป็นแม่คนแล้ว มานั่งจมดิ่งอยู่กับอดีตของตัวเองค่ะ ดิฉันเชื่อในความเป็นสัญชาติญาณความเป็นแม่ว่า ต่อให้มีอดีตเป็นโสเภณี แต่ก็สามารถเป็นแม่ที่ดีของลูกได้ค่ะ คนทุกคนมีอดีต คนทุกคนเคยผ่านช่วงที่เลวร้ายมาก่อนในชีวิต คนทุกคนเคยล้มลุกคลุกคลาน คนทุกคนเคยเดินตากฝน คนทุกคนเคยเสียใจ คนทุกคนเคยโหยหาความรัก คนทุกคนเคยผิดหวัง คนทุกคนเคยมีจุดเจ็บในใจ ไม่ว่าจะร้ายจะดี ชิวีตจะเดินไปในรูปแบบไหน สำคัญที่กำลังใจและปัจจุบันที่เป็นอยู่ค่ะ อดีตเป็นเรื่องที่เปลี่ยนแปลงไม่ได้ อนาคตเป็นเรื่องที่ยังมาไม่ถึง อยู่กับปัจจุบันให้มากๆนะคะ อยากให้คุณใช้อดีตเป็นแรงใจในการก้าวไปในอนาคตมากกว่าค่ะ วันนี้คุณมองย้อนไปในอดีต ในสิ่งที่คุณคิดว่าคุณได้ก้าวพลาดมา ดิฉันคิดว่าอาจจะเป็นด้วยว่าคุณยังเยาว์วัย ยังไม่มีวุฒิภาวะและความยับยั้งชั่งใจพอค่ะ วันนี้คุณโตเป็นผู้ใหญ่เต็มขั้นแล้ว คุณจึงตระหนักคิดถึงอะไรหลายๆอย่างที่ผ่านมา สู้ๆและก้าวต่อไปนะคะ ความสบายใจหรือไม่สบายใจ เกิดที่ใจเราค่ะ เพราะฉะนั้นก็คงเป็นใจเราอีกเช่นกันที่จะเลือกเก็บสิ่งใดสิ่งหนึ่ง แก้ไขเมื่อ 27 ต.ค. 54 03:26:51 แก้ไขเมื่อ 27 ต.ค. 54 03:24:21 จากคุณ : sunisaogkim เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 54 03:14:40

ความคิดเห็นที่ 99 คุณโชคดีแล้วคะ ที่คุณยังมองเห็นข้อเสียของตัวเอง จากคุณ : mominam เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 54 09:44:49

ความคิดเห็นที่ 100 ผู้ชายดีๆหายากค่ะ  เก้าน่าจะเป็นคู่แท้นะคะ  ดูมีความรับผิดชอบที่สุด ขอให้กลับไปคืนดีกันเร็วๆ อยากให้ จขกท  คิดถึงอนาคตของลูกให้มากกว่านี้นะคะ วินาทีนี้ ความสุขของลูกน่าจะสำคัญที่สุดนะคะ ผ่านผู้ชายมาเยอะ ใช่ว่าจะเป็นคนเลวเสมอไปค่ะ ฝรั่งยังมองเรื่องเซกส์ไม่สำคัญเท่าการใช้ชีวิตที่เป็ฯตัวของตัวเอง สังคมบ้านเราไม่เหมือนกัน  ความยับยั้งช่างใจ ไม่ได้มีกันทุกคน ยิ่งสาวๆสมัยนี้ ยิ่งน่ากลัวค่ะ มีผัวแ็ล้วก็เป็นกิ๊กเป็นน้อยไม่แปลก (จริงอะ) ยิ่งเจอผู้ชายเยอะ ยิ่งจะรู้ว่าคนไหนเป็นงัย  เลวยังงัย เดี่ยวนี้ผู้ชายเกาะผู้หญิงกินเยอะมากกกกก แค่อ้อนนิดหน่อย คารมดีๆ รายไหนรายนั้น   ไม่อยากให้เข้าไปสู่วังวนแบบเดิมๆอีก  เป็นกำัลังใจให้นะคะ จากคุณ : crispyroll เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 54 10:45:12

ความคิดเห็นที่ 101 จขกท เองค่ะ ขอบคุณทุกๆ ความเห็นนะคะ บางความเห็น เรียกน้ำตาได้เป็นอย่างดี ซาบซึ้งกินใจมาก บางท่านที่ชี้แนะหนทางสว่าง เพื่อช่วยลบปมในใจของดิฉันเอง ถึงแม้บางท่านจะออกแนวติติง ดิฉันก็น้อมรับฟังไว้ค่ะ คิดไม่ผิดที่โพสท์ในห้องนี้ ได้รับคำแนะนำมากมาย ชี้แนะหนทางสว่างให้ พร้อมชี้ให้เห็นถึงปัญหาที่ทุกคนมองเห็น ทำให้ได้รับรู้ความคิดจากหลายๆ ทาง ว่าที่ดิฉันทำไปคนอื่นมองและคิดแบบไหน เพราะที่ผ่านมาได้มองแต่มุมของตัวเอง ขอบคุณอีกครั้งค่ะ จากคุณ : ยาลมยาอมยาหม่อง เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 54 11:14:16 A:61.7.142.223 X: TicketID:334673

ความคิดเห็นที่ 102 เป็นกำลังใจให้ค่ะ เข้าใจๆ จากคุณ : getjibadgirl เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 54 11:32:13

ความคิดเห็นที่ 103 ดราม่าของแท้ เหมือนอ่านนิยายเลย จากคุณ : nongaugust เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 54 12:55:37

ความคิดเห็นที่ 104 ประสบการณ์ซื้อหาไม่ได้ แต่เราเรียนรู้จากคนอื่นได้ ขอบคุณที่นำมาแบ่งปันค่ะ ทางไหนผิด ทางไหนถูก ผู้อ่านที่เป็นคุณแม่ทั้งหลาย ก้พลิกแพลงไปสอนลุกๆ กันนะคะ ขอบคุณ จขกท. นะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : love4us เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 54 15:13:16

ความคิดเห็นที่ 105 ขอบคุณที่เอามาแบ่งปัน ผมจะขอเก็บเ่รื่องนี้เป็นอุทาหรณ์สอนใจตัวเองอยู่เสมอ จากคุณ : นิว ชะลาล่า เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 54 16:28:30

ความคิดเห็นที่ 106 เราว่า อาจเป็นเวรกรรม ชาติที่แล้ว จขกท  อาจเป็นผู้ชายเจ้าชู้ ที่กระทำไว้กับ ญ หลายๆ คนก็ได้ แต่ทั้งหมดมันผ่านมาแล้ว นับแต่นี้  ขอให้ จขกท  ดำเนินชีวิตด้วยสตินะคะ  เป็น ตย. ที่ดีให้กับลูกนะคะ สู้สู้ จากคุณ : InfernoST เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 54 19:00:08

ความคิดเห็นที่ 107 จขกท คงไม่ไว้ใจตัวเอง ไม่ใช่คิดว่าเก้าสะอาดไปหรอก กลัวใจตัวเอง จะทำแบบเดิมอีกแล้วโดนจับได้รึเปล่าค่ะ มีอะไรกับผู้ชายหลายคน ก็ไม่แย่เท่า นอกใจ อยากเม้นมากกว่านี้อะนะ แต่คงจะแรงไป สุดท้าย ขอให้กำลังใจแล้วกัน อยากให้ จขกท ลองปฏิบัติธรรมดูนะ อาจจะช่วยให้ชีวิต จิตใจ หายฟุ้งซ่านค่ะ แก้ไขเมื่อ 27 ต.ค. 54 20:21:38 จากคุณ : บีแชยอง เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 54 20:14:28

ความคิดเห็นที่ 108 ขอบคุณที่มาเล่าประสบการณ์ชีวิตให้ฟังครับ คุณเขียนเรื่องได้ดีมาก น่าติดตามดีครับ ต่อจากนี้ไปขอให้ชีวิตคุณเจอแต่สิ่งดีๆ นะครับ เป็นกำลังใจให้ครับ จากคุณ : nutto (natclub) เขียนเมื่อ : 28 ต.ค. 54 09:42:06

ความคิดเห็นที่ 109 อดีตแก้ไขไม่ได้ อนาคต อยากให้เป็นยังไง ยังกำหนดได้ในปัจจุบัน         ....เป็นกำลังใจให้นะค่ะ สู้ๆค่ะ ... จากคุณ : fearfive เขียนเมื่อ : 28 ต.ค. 54 15:04:05

ความคิดเห็นที่ 110 เป็นบทเรียนที่ดีค่ะ เพราะอย่างน้อยสอนคนที่เป็นพ่อและแม่ได้ว่าอย่าได้ละเลยเด็ก หรือมองข้ามความผิดปกติเล็กๆน้อยๆ รวมทั้งเรื่องผลของทางเลือกด้วย ขอบคุณสำหรับเรื่องที่เล่า แม้เนื้อหาหมิ่นแหม่ แต่สอนใจได้อย่างดีค่ะ จากคุณ : Janur เขียนเมื่อ : 28 ต.ค. 54 15:27:14

ความคิดเห็นที่ 111 มันผ่านไปแล้วค่ะ อย่าคิดมาก เก็บไว้คิดแค่เตือนสติตัวเองว่าอย่าหวนกลับไปทำอีก ไม่ทราบว่า ยังกินเหล้าอยู่หรือเปล่า กินแล้วขาดสตินำพาไปสู่หลายๆเรื่องที่ทำแล้วเสียใจ บางทีเราไม่กินแต่ไปนั่งในกลุ่มคนกิน ยังเป็นอันตรายได้ ขอให้มีความสุขกับลูกและชีวิตใหม่นะคะ จากคุณ : loveleklek เขียนเมื่อ : 28 ต.ค. 54 17:09:23