|
อย่าโกรธ อย่าเกลียดพ่อแม่นะคะ ไม่ว่าท่านจะเป็นยังไง "พยายาม" ปล่อยวางให้ได้ อย่างน้อยที่สุดถ้าไม่ได้รัก ก็ขออย่าได้เกลียด อย่างน้อยให้วางเฉยให้ได้ ในอนาคตหากมีกำลังเลี้ยงดูตนเองได้ ก็อย่าละทิ้งหน้าที่ของบุตรที่ต้องดูแลพ่อแม่
สิ่งหนึ่งที่เราเชื่อคือการที่คนเราจะได้มาเกิดเป็นครอบครัวเดียวกัน เป็นเพื่อนพ้อง, ญาติมิตรที่ต้องมีความสัมพันธ์เกี่ยวข้องกันกับเราได้นั้น ในอดีตล้วนเป็นเจ้ากรรมนายเวรต่อกันทั้งสิ้น ผิดกันแต่ที่จะเป็นเจ้ากรรมนายเวรที่จะช่วยเกื้อหนุนหรือจองเวรต่อกัน
ดังนั้นการที่คุณมาเกิดเป็นลูกของท่านไม่ใช่เรื่องบังเอิญ แต่มีอดีตชาติที่เกี่ยวพันร่วมกันมา หากรู้เช่นนี้แล้วไม่ว่าท่านจะเป็นเจ้ากรรมนายเวรดีหรือไม่ดี ก็อย่าไประลึกถึงเลย ขอให้ระลึกถึงแต่บุญคุณของท่านที่ได้ให้ชีวิตเราเถิด หากเคยมีกรรมดีต่อกันก็ถือว่าเป็นโอกาสให้เราได้ทดแทนบุญคุณ หากมีกรรมไม่ดีต่อกันก็ถือเป็นโอกาสให้เราได้ชดใช้
ส่วนแม่...ไม่ว่าท่านจะเป็นคนดีหรือไม่ดี ไม่ว่าจะกับเราหรือกับใคร ทุกคนมีกรรมเป็นของตนเอง ถ้าท่านทำกรรมดี ท่านก็จะได้ดี ท่านทำกรรมไม่ดี สุดท้ายผลนั้นจะส่งต่อท่านเอง อย่างไรเสียหลักธรรมข้อนี้ก็แท้จริงที่สุดแล้ว
ในทางกลับกันคุณเองก็เช่นกัน อย่าได้สร้างกรรมเพิ่มเติมให้ได้มีทุกขเวทนาแก่ตนเองเลยนะคะ พ่อแม่คือพระอรหันต์ของลูก อย่างไรเสียคำว่า "พระ" ก็คืออยู่สูงสุดของชีวิต โปรดพึงระลึกกราบไหว้บูชา อย่าได้ลบหลู่ดูหมิ่นหรือโกรธแค้นต่อท่านเลยนะคะ จะเป็นบาปอย่างมหันต์
เอาใจช่วยให้คุณทำได้นะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ :)
จากคุณ |
:
Torsang
|
เขียนเมื่อ |
:
23 พ.ย. 54 11:40:20
|
|
|
|
|