Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
เล่าเรื่อง ชีวิตส่วนตัว เผื่ออาจเป็นประโยชน์ กับคนอื่นๆ บ้าง ติดต่อทีมงาน

สัปดาห์ก่อน เราเผอิญไปทำให้กระทู้นึง ร้อนขึ้นมา จนอาจมีบางคนสนใจชีวิตของเรา หลังจากยุ่งกับเรื่องงานตลอดสัปดาห์ที่ผ่านมา วันนี้ว่างๆ ก็เลยเขียนให้อ่าน เพราะคิดว่าอาจเป็นประโยชน์กับคนอื่นๆ บ้างค่ะ

เราเกิดที่ชานเมืองกรุงเทพ ฯ ในครอบครัวคนจีน ที่พอมีฐานะบ้าง พ่อเราเป็นลูกชายคนโตของเมียคนที่สองของปู่ แต่งงานกับแม่ ที่มาจากครอบครัวฐานะไกล้เคียงกัน จากการจัดให้ของผู้ใหญ่ทั้งสองครอบครัว เราเข้าใจว่าพ่อกับแม่เราแต่งงานกันตอน 20 ต้นๆ ซึ่งพ่อกับแม่เราคงไม่ได้รักกัน ทางผู้ใหญ่ฝ่ายพ่อ คิดว่า อยู่ๆ กันไปคงรักกันไปเอง มีลูกแล้วความสัมพันธ์ของทั้งคู่คงจะดีขึ้น คิดว่าทุกๆ คน คงหวังมาก ว่าเราจะเกิดมาเป็นผู้ชาย

แต่เผอิญว่าเราเป็นผู้หญิง เข้าใจเองว่าแม่เราคงอยู่ในครอบครัวนี้ลำบาก จึงหายไป คือตั้งแต่จำความได้ เราก็ไม่เคยเจอแม่เลยสักครั้ง แต่ทราบว่าอยู่ที่ไหน ยังไง หลังจากนั้นเราก็อยู่กับครอบครัวของพ่อ ที่เป็นบ้านหลังใหญ่ ๆ แล้วมีหลายๆ ครอบครัวอยู่รวมกันเยอะๆ อารมณ์ประมาณบ้านเจ้าสัวในมงกุฏดอกส้ม พ่อเราดูแลกิจการของปู่ ขายพวกวัสดุ อุปกรณ์ก่อสร้าง ต้องเดินทางไปต่างหวัดบ่อยๆ จึงไม่ค่อยมีเวลาดูแลเรา แต่จ้างพี่เลี้ยงไว้คอยดูแล จัดข้าว อาหาร สิ่งต่างๆ ที่จำเป็น ก่อนเข้าโรงเรียนเราจึงอยู่กับพี่เลี้ยง ที่เป็นยายแก่ๆ แล้วบ้านแกก็ลูกหลานเยอะ เวลามาทำงานที่บ้านเรา ก็จะพาลูก หลานของแกมาด้วย พ่อเราไม่ว่าอะไร เพราะเราจะได้มีเพื่อนเล่น แล้วที่บ้านคงรู้จักกับยายคนนี้มานาน แล้วบ้านไกล้ๆ กัน จึงไว้ใจ

ตอนที่เราโตขึ้นมาเนื่องจากว่าที่บ้านเราเป็นครอบครัวใหญ่ จึงมีลูกๆ หลานๆ ของญาติเกิดตามกันมาไม่นานนัก สิ่งที่เราเจอมาตั้งแต่เด็ก ตอนที่ยังไม่ได้เข้าโรงเรียน คือ มักจะมีลูกๆของญาติ ที่อยู่บ้านเดียวกันมารุม รังแก ด่า ล้อ เรื่องแม่ของเราที่ทิ้งเราไปเป็นประจำ  จนวันนึงเราโดนพ่อทำโทษ ตีไม่ยั้ง เนื้อแตก จนเลือดออกตามรอยไม้ที่พ่อตี เพราะมีอาคนนึงไปฟ้องพ่อ ว่าเราไปรังแกลูกของเขา จริงๆ เขามาล้อเรื่องแม่ เราก่อน ว่าเป็นคนไม่ดี อย่างโง้น อย่างงี้ เราก็ไม่รู้หรอก ว่าแม่เราดี หรือไม่ดี เพราะไม่เคยแม้แต่จะเห็นหน้า จึงเถียงสู้ไป จนลงไม้ ลงมือกัน ญาติเราที่เป็นเด็กคนนั้นสู้ไม่ได้ จึงไปตามเด็ก ๆ ที่เป็นญาติคนอื่นๆ มารุมเราอีกหลายๆ คน เราเจ็บตัว แต่เราสู้ยิบตาเลย เสียงที่ทะเลาะกันมันคงดัง เลยมีผู้ใหญ่มาดู เราโดนอา แม่ของหนึ่งในเด็กคนนั้น ด่า และตบหน้าหลายๆ ที จนเลือดกลบปาก แล้วยังเอาไปฟ้องพ่อให้ตีเราให้ตายอีก

เรื่องนี้เลยอยู่ในหัวมาตลอด หลังจากนั้น เราไม่สู้คนในบ้าน เวลาใครยังไง เราจะเงียบหงอๆ ตลอด แต่นอกบ้านที่เต็มที่จนเป็นเด็กก้าวร้าวไปเลย ในกระทู้นั้นที่ห้องชานเรือน มีสองอย่างที่กระทบใจเรา นอกจากเรื่องโดนรุมแล้ว หลายความเห็นในนั้น เป็น " แม่ " ค่ะ ซึ่งเราพยายามจินตนาการถึงมาโดยตลอดว่าคนที่เป็น "แม่" จะต้องเป็นคนดี ซึ่งเหมือนสิ่งที่พวกเขาทำ มันทำลายจินตนาการของเรา จนเราตอบโต้ จนเสียอาการกันอย่างเห็น

จากคุณ : BeingImagination
เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 54 21:00:27

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com