ความคิดเห็นที่ 1 การที่สามี หรือผู้ชาย จะเผลอไผลไปตามอารมณ์ หรือสัญชาตญาณทางเพศหนะ เป็นเรื่องที่ง่ายมากครับ ด้วยกรอบของวัฒนธรรม  ต้องยอมรับก่อนว่าความไม่เท่าเทียมทางเพศมันมีอยู่จริง และนี่คือธรรมชาติของเรื่องเพศครับ ความเท่าเทียมที่แท้จริงไม่มีหรอก ดังนั้น ด้วยกรอบของวัฒนธรรมที่ไม่บีบบังคับเท่าผู้หญิง  ผู้ชายจะเผลอตัวเผลอใจได้ง่ายกว่าผู้หญิงมาก โดยเฉพาะผู้ชายที่ดี มีวุฒิภาวะ ดูพึ่งพาได้ อบอุ่น เป็นเสนห์ที่ดึงดูดผู้หญิงเข้ามาได้ง่ายมาก และเมื่ออะไรๆ มันเข้ามา  ทั้งความสนิทสนม  ความแปลกใหม่  ความแตกต่าง  ความใกล้ชิด ฯลฯ แม้ของที่ตัวมีอยู่ มันดีที่สุดแล้ว แต่เพราะได้ครอบครองแล้ว ผู้ชายเลยมักจะลืมคุณค่ามันเสมอ ดังนั้น   โอกาสพลาดหรือเผลอไผลมันมาก ก็คนธรรมดา ไม่ใช่พระอิฐพระปูน เมื่อพลาดไปแล้ว ผู้ชายอาจจะรู้สึกผิด แต่อาจจะจะไม่เลิกครับ  เพราะในมุมของผู้ชาย มีแต่ได้กับได้  จนกว่าจะถูกจับได้ และสติสัมปชัญญะ  ความรู้ดีรู้ชั่วที่จะเลือกหนทางที่ถูกต้อง  จะกลับมาต่อเมื่อรู้ว่า ตัวเองกำลังจะต้องสูญเสียครอบครัวที่ผาสุกไป  หรือเมื่อสูญเสียไปแล้ว เข้าทำนองไม่เห็นโลงศพ ไม่หลั่งน้ำตา นี่คือธรรมชาติของผู้ชายส่วนใหญ่(มั๊ง) จากคุณ : ประกอบ เขียนเมื่อ : 29 พ.ย. 54 21:11:55

ความคิดเห็นที่ 2 ในมุมมองของผู้หญิงบ้าง แม้ไม่ใช่ผู้หญิง  แต่บางครั้งเค้าก็แอ๊บสาวเหมือนกันนะตัวเอง   ผู้หญิงส่วนใหญ่ ผมรู้ว่าไม่มีใครอยากเป็นมือที่สามของใคร แต่บางที มันก็เผลอได้เช่นกัน เมื่อเจอผู้ชายดีๆ ซักคน แม้ไม่อยากชอบ ไม่อยากรัก แต่ตัดใจไม่ได้  ผู้ชายดีๆ คนที่ใช่ ไม่ค่อยเข้ามาในชีวิตหรอกครับ แถมเวลามาแล้ว ก็มักจะมาเมื่อสายซะด้วย ส่วนที่ต่างกัน คือเมื่อรู้ว่าชีวิตมันถลำไปผิดทางแล้ว  จะรับมืออย่างไร ผู้หญิงบางคนที่รู้ตัวว่าเป็นมือที่สาม อาจเลือกที่จะตัดใจ  เดินจากไป บางคนเลือกที่จะยอมกินน้ำใต้ศอก  เพราะไม่แข็งแกร่งพอจะตัดใจได้ บางคนเลือกทางเลวๆ  ทำทุกอย่างที่จะราวีและแย่งมาครอบครอง อันนี้ก็แล้วแต่คุณธรรม จริยธรรมของแต่ละคน   เวลามีความสัมพันธ์ 3 เส้าเกิดขึ้น ป่วยการที่จะมองหาคนผิดครับ มันไม่ได้ประโยชน์ คนเรามีความอ่อนแอทุกคน  ยอดคนที่ทนทานต่อกิเลสและแรงยั่วยวนได้ตลอด มีอยู่น้อยมาก จากคุณ : ประกอบ เขียนเมื่อ : 29 พ.ย. 54 21:13:50

ความคิดเห็นที่ 3 แล้วถ้ามันเกิดเรื่องขึ้นแล้วหละ จะทำยังไงต่อ ? ? ? ? ? ถามเหมือนจะง่ายๆ แต่ตอบยากมาก เพราะแม้คำถามจะเหมือนกัน แต่รายละเอียดปลีกย่อยแตกต่างกันมาก   ไม่อาจจะบอกได้ว่าแบบไหนดีแบบไหนเลว ปัจจัยเล็กๆ  น้อยๆ มากมายที่นำไปสู่เหตุการณ์ใหญ่ๆ ผู้ชายทั้งที่ดีและไม่ดี อาจจะเผลอไผลปล่อยตัวตามสัญชาตญาณไปได้ทั้งนั้น  แต่คนดีและไม่ดี จะแตกต่างกันในการรับมือ ดีหรือไม่ดี ตัดสินได้จากความรับผิดชอบ และความเห็นแก่ตัวที่ผู้ชายจะแสดงออกมา ผู้ชายเลวๆ  จะไม่รู้สึกผิดมากนัก ไม่คิดจะรับผิดชอบ หรือแม้แต่อาจจะทิ้งของเก่าไปหาของใหม่เลย ไม่รับผิดชอบอะไรทั้งนั้น  ดูดารา ฟ เป็นตัวอย่างได้ ผู้ชายที่เลวกลางๆ อาจเลือกคนใหม่ แต่ยังคงรับผิดชอบคนเก่า ยังรับผิดชอบลูกเมีย ผู้ชายเลวน้อยลงอีกนิด อาจจะหลงไหลไปผิดทางซักพัก ก่อนจะคิดได้ และกลับมาสู้ทางที่ถูกต้อง หาทางชดเชย ขออภัยสำหรับความผิดที่ทำลงไปแล้ว มันมีหลายแบบ จะเลือกทางไหนขึ้นกับระดับความเห็นแก่ตัวของผู้ชายล้วนๆ เลย และไม่ว่าทางไหน ส่วนใหญ่สุดท้าย ผู้ชายก็ยังมีแต่ได้กับได้อยู่ดีนั่นแหละ  มันไม่เป็นธรรมเลยแต่นี่คือชีวิตจริง จากคุณ : ประกอบ เขียนเมื่อ : 29 พ.ย. 54 21:16:08

ความคิดเห็นที่ 4 แล้วถ้าคุณเป็นผู้หญิง เจอเรื่องแบบนี้  เค้าไปมีคนใหม่  แล้วกลับมาขอคืนดี จะทำยังไงดี ? ? ? คำตอบคือไม่รู้ครับ เพียงแต่ฝากให้คิดมากๆ ถ้าคุณมีลูกด้วยกันแล้ว เพราะมันไม่ใช่เรื่องของคนสองคนอีกแล้ว แม้จะเจ็บปวด จะฝืนใจ  ขอให้มองถึงทางที่ทุกฝ่ายจะได้ประโยชน์ร่วมกันมากที่สุด  นี่พูดแบบเอาเหตุผลเข้าว่า ด้วยอารมณ์ของคน บางเรื่องมันยากเกินอภัย  มันกลับไปเหมือนเดิมไม่ได้   ความรู้สึกดีๆ มันพังทลายไปหมดแล้ว แถมไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะต้องเจ็บแบบเดิมอีก อันนี้ผมเข้าใจครับ ครั้งนึงสมัยเด็กๆ พ่อแม่ผมก็มีปัญหาแบบนี้ ผมอายุแค่ 8-9 ขวบ แม้พ่อแม่จะปิดไม่ให้รู้ แต่ลูกๆ ก็รู้จนได้  3 คนพี่น้องกลัวพ่อแม่เลิกกันมากๆ ตอนนั้นคงรับไม่ได้ถ้าพ่อแม่ต้องเลิกกัน  จนถึงตอนนี้ ผมยังจำความรู้สึกกลัวตอนนั้นได้อยู่เลย   สุดท้าย แม่ก็เลือกที่จะอยู่กับพ่อต่อ แล้วก็อยู่กันต่อมาจนถึงปัจจุบัน   ชีวิตผมเองก็ไม่ได้สมบูรณ์พร้อมทุกเรื่อง  ครอบครัวเรามีปัญหาเหมือนครอบครัวอื่นๆ นั่นแหละ แต่เรื่องการได้รับความรักจาพ่อแม่  พี่น้องทุกคนไม่มีใครรู้สึกว่าขาดเลย นั่นคือข้อดีของครอบครัวที่อยู่กันพร้อมหน้า ถ้าตอนนั้น แม่เลือกตามอารมณ์ ตามทิฐิ ใช้ความรู้สึกส่วนตัวล้วนๆ ผมคงมีแผลในใจมากกว่าตอนนี้มาก ดังนั้น ถ้าผู้ชายคนนั้นยังมีความดีอยู่มาก แม้จะเจ็บปวดใจ ผมจะเลือกให้อภัยสำหรับความผิดครั้งแรกครับ เพราะนี่ไม่ใช่เพื่อเราคนเดียว แต่ถ้าผู้ชายมันห่วย ไม่รับผิดชอบ เจ้าชู้ สุรา นารี บุหรี่ การพนันครบครัน  แบบนี้ต้องหนีไปให้ไกลๆ เห็นคู่รักมาหลายๆ คู่ ผมพบว่าพวกที่ไม่ค่อยหวาน หรือไม่ค่อยคาดหวังจากคู่ชีวิตนัก มักจะอดทนและอยู่กันได้ยืดยาวกว่าคู่ที่เริ่มต้นเหมือนเทพนิยาย หวือหวา หวานเจี๊ยบมาก เพราะไม่ว่าอย่างไร ทั้งสองแบบต้องเผชิญกับความขมแบบใดแบบหนึ่งอยู่แล้วในวันข้างหน้า   แต่พวกไม่ค่อยหวาน ไม่ค่อยมีอะไรมาเปรียบเทียบกับรสขมตรงหน้ามากนัก  ที่ขมมาก เลยไม่รู้ว่ามันขม เพราะไม่เคยผ่านอะไรหวานเจี๊ยบๆ มาก่อน  แต่พวกหวานเจี๊ยบ พอเจอขมแล้วเอาแต่ความหวานเก่าๆ มาเปรียบเทียบ จากขมพอประมาณเลยกลายเป็นขมมากไป  จนลืมคิดว่าวันข้างหน้าอาจมีหวานกว่าเดิม หรือหวานไม่มากแต่หอมด้วยรออยู่ก็ได้ ถ้าสามารถยอมรับกับชีวิตที่จะหวานบ้างขมบ้างสลับกันไป   บริหารรสชาดให้เก่ง หาทางรับมือไม่ให้ความขมเข้ามาได้ง่ายๆ  คุณอาจมีประสบการณ์ชีวิตดีๆ มากพอที่จะแนะนำลูกๆ  ตอนพวกเค้าเจอยาขมบ้างก็ได้ ใครจะรู้ สุดท้าย นี่คือมุมแคบๆ ของผมคนเดียว  ความคิดก็ยังไม่ตกผลึก ต้องรอความเห็นเพื่อนๆ สมาชิกท่านอื่นต่อไป  อ่านหลายๆ คำแนะนำ มองหลายๆ มุม ค่อยๆ คิด ค่อยๆ หาทางออก  อาจจะเจอทางที่สดใสได้นะครับ จากคุณ : ประกอบ เขียนเมื่อ : 29 พ.ย. 54 21:22:39

ความคิดเห็นที่ 5 มาพยักหน้า จากคุณ : Beloved Son_Chang เขียนเมื่อ : 29 พ.ย. 54 21:30:26

ความคิดเห็นที่ 6 ชอบแนวคิดคุณประกอบค่ะ ตามมาตั้งแต่กระทู้ +++กว่าจะเป็นเดอะเมีย+++ โดยส่วนตัวแล้วเห็นด้วยกับคห.ด้านบนค่ะ จากคุณ : kimji_oh เขียนเมื่อ : 29 พ.ย. 54 21:38:40

ความคิดเห็นที่ 7 ตามคุณประกอบว่า ล่ะค่ะ แก้ไขเมื่อ 29 พ.ย. 54 21:44:09 จากคุณ : มันเป็นส่วนผสมในใจ เขียนเมื่อ : 29 พ.ย. 54 21:43:51

ความคิดเห็นที่ 8 อ่านคุณประกอบแล้ว เข้าใจโลกได้ชัดเจนขึ้นไปอีกค่ะ จากคุณ : ^^ (lily4season) เขียนเมื่อ : 29 พ.ย. 54 21:57:14

ความคิดเห็นที่ 9 ไม่ขอออกความเห็นว่าควรทำอย่างไร  แต่ขอบอกความรู้สึกของตัวเองค่ะ... เคยผ่านเหตุการณ์แบบนี้มาแล้วค่ะ .. รักกัน  ห่างกัน ไม่เข้าใจกันและแยกทางกัน ตอนนี้กลับมาอยู่ด้วยกันเหมือนเดิม.. จากแรกๆที่ตัดสินใจเลิก บอกตัวเองตลอดว่าไม่มีทางรีเทิร์นแน่นอน .. พอถึงเวลาจริงๆ เห็นลูกที่อยู่กับพ่อแล้วมีความสุข ทิฐิทั้งหลายทั้งปวงก็ยอมวาง..เพื่อลูก ยอมรับว่าแผลในใจมันไม่หายไปไหน ลึกๆก็ยังกลัวประวัติศาสตร์จะซ้ำรอย ตอนนี้คิดอยู่อย่างเดียวทำวันนี้ให้ดีที่สุด พรุ่งนี้จะเป็นยังไงก็พร้อมจะรับมือ จะมีชีวิตอยู่แค่ 2 คนแม่ลูกอีกครั้งจะเป็นไรไป ขอแค่ในช่วงชีวิตหนึ่งลูกได้มีโอกาสอยู่พร้อมหน้าครอบครัว ได้มีโอกาสสัมผัสสายใยบางๆจากความเป็นพ่อลูก (แยกกันตอนลูกเกือบ 4 ขวบ กลับมาเริ่มใหม่ตอนลูก 6 ขวบ) ถ้ามองในมุมของเรา 2 คน เหตุการณ์ที่ผ่านมาก็ทำให้ให้เราทั้ง 2 คนมองเห็นตัวเอง มองเห็นปัญหา  ในภาค 2 ของเราจึงมีความยืดหยุ่นมากขึ้น อะไรที่ตอนอยุ่ด้วยกันใหม่ๆตั้งกฎเกณฑ์มากมาย เช่น ห้ามอ้วน ห้ามผอม ห้ามพูดหยาบ ห้ามโกหก ห้ามๆๆๆๆๆๆ ใครผิดนิดผิดหน่อยไม่ได้ทั้งโกรธทั้งงอนเหมือนไปฆ่าใครมา .. ตอนนี้กฎพวกนั้นหายไป .. ใช้ชีวิตอย่างคนอื่นๆ ยอมรับได้ว่าเรา 2 คนพื้นฐานมาไม่เหมือนกัน สังคมของเค้ากูเมิงนี่เป็นคำพูดธรรมดาๆมากไม่ือเป็นคำหยาบ  ขอแค่ไม่พูดกับเราและลูกก็ ok แล้ว ไม่รู้สิ..คิดว่าภาค 2 เรามีความสุขในชีวิตจริงๆ เรียบๆง่ายๆเหมือนน้ำไหล .. แต่ในภาคแรกมันมีความสุขแบบต่างคนต่างพยายามเอาใจกัน หวาน โรแมนติก ..  สุขมากแต่ไม่ยั่งยืน จากคุณ : กุ้งอ้วน เขียนเมื่อ : 29 พ.ย. 54 22:26:41

ความคิดเห็นที่ 10 เห็นตาม คห.4 เลยคะ (ของคุณประกอบ) ตอบไม่ได้แล้วแต่คุณที่จะเลือกจริงๆ จากคุณ : kansakx_aj5 เขียนเมื่อ : 29 พ.ย. 54 22:26:42

ความคิดเห็นที่ 11 เพราะเรารักตัวเองมากกว่าคนอื่น เราไม่กล้าแนะนำว่าคุณควรทำอย่างไร แวะมาอ่านข้อความของคุณประกอบ จากคุณ : a fc wannabe (la-la) เขียนเมื่อ : 29 พ.ย. 54 23:26:21

ความคิดเห็นที่ 12 คงไม่มีใครเลือกแทนใครได้หรอกค่ะ แต่ถ้าข้อคิดจากประสบการณ์ที่เคยผ่านมา วันที่เค้าย้อนกลับมาเราคุยกันตรงๆ เพราะแน่นอน สิ่งที่เราจะจะต้องอยู่ด้วยกับใจเราในวันที่กลับมาอีกครั้ง มันคือความระแวงแน่นอน เราคุยกับเค้าถึงเรื่องนี้ไปเลยว่าพร้อมจะรับกับเราไหม เราไม่รื้อฟื้นหรือเก็บมากระแนะกระแหนแต่บางครั้งมันคงมีที่เราคงจะระแวง คิดมากกังวล เค้าพร้อมจะรับไหม ความสัมพันธ์ของคนสองคนที่มีคนมาเกี่ยวข้องมากกว่านั้น มันต้องคิดเยอะมากแน่ๆ แต่สุดท้ายไม่ว่าจะ มีแค่สองคน หรือมีลูกด้วยก็ตาม การปรับเข้าหากัน การพบกันคนละส่วน เข้าใจในของบกพร่องของเค้า ยอมรับในข้อบกพร่องของเรา แล้วใช้ชีวิตจะดีกว่า เพราะที่คุณประกอบว่า ยังจำความกลัวที่พ่อ-แม่จะเลิกกันในวัยเด็กได้ หากสมมติว่า วันนั้นท่านทั้งสองยังอยู่ด้วยกันจริง แต่เป็นการอยู่แบบกล้ำกลืนฝืนใจ ไม่พูดจากันเกินกว่าที่จำเป็น เหน็บแนมกันบ่อยๆ เราถามว่าถ้าอย่างนั้น"รักกันอยู่ห่างๆ" ดีกว่าไหม การประสานรอยร้าวที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องที่ต้องเข้มแข็งและใช้แรงใจอย่างมาก( ซึ่งตรงนี้ ขอแสดงความชื่นชม คุณแม่คุณประกอบที่พานาวาครอบครัวผ่านมาได้อย่างสวยงาม) แต่มีคนอีกมากนะคะ ที่เลิกจะกลับมาอยู่ โดยใช้คำว่า "เพื่อลูก". แต่ที่จริงกลับเป็นการทำร้ายลูกมากกว่าค่ะ ถ้ามีเพื่อนเราถามแบบนี้ คงให้ได้แค่แง่คิดหลายด้าน แต่สุดท้ายคนที่เลือกคงเป็นเจ้าตัวอยู่ดี ( หลายครั้ง คนถามมักมีคำตอบของตัวเองแล้วด้วยซ้ำ แต่ที่ถามเพื่อต้องการคนมายืนยันว่าคิดถูกแล้วเท่านั้นเอง) จากคุณ : ไฟกลางธาตุ เขียนเมื่อ : 29 พ.ย. 54 23:40:16

ความคิดเห็นที่ 13 อืม...เห็นด้วยกับหลายความเห็น นานวันเข้า เรายิ่งกลัวการมีครอบครัว ป.ล.เป็นสาวโสดสนิทตลอดชีวิต ที่ชอบมาสิงอยู่ห้องชานเรือน จากคุณ : อิมาอิซัง เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 54 00:00:44

ความคิดเห็นที่ 14 อย่างที่คุณประกอบ บอก ปัจจัยพื้นฐานแต่ละครอบครัวไม่เหมือนกัน   คงต้องให้เจ้าตัวตัดสินใจเอง แต่อ่านประสบการณ์ของเพื่อนๆ  เพื่อใช้ประกอบการตัดสินใจได้ค่ะ *** ปรับปรุงข้อความขอเอาเรื่องส่วนตัวบางส่วนออกนะคะ   เรื่องบางเรื่องไม่มีใครรู้  คิดว่าเป็นประโยชน์ก็เลยเขียนให้อ่าน   กระทู้นี้คงไม่มีใครเข้ามาแล้ว  ขออนุญาตลบเรื่องส่วนตัวนะคะ แก้ไขเมื่อ 20 ธ.ค. 54 04:39:03 จากคุณ : สาวผมสั้น เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 54 03:10:19

ความคิดเห็นที่ 15 ต่อไปคุณประกอบ คงต้องเป็นศิลาณี ประจำห้องนี้แล้วแหละค่ะ จากคุณ : แสบซะ เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 54 06:28:14

ความคิดเห็นที่ 16 อืม ตอบไม่ได้เหมือนกันอะ เพราะปัจจัยหลายๆ อย่างจริงๆ แต่คนที่ถาม ขอให้คิดเยอะๆ เนอะ เพราะเมื่อตัดสินใจไปแล้ว บางครั้งมันย้อนกลับมาไม่ได้อะ จากคุณ : แม่น้องบูม เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 54 08:14:46

ความคิดเห็นที่ 17 อ่านแล้วเครียด จากคุณ : กุ้ยช่ายขาวหมูกรอบ เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 54 08:38:41

ความคิดเห็นที่ 18 ไม่มีประสบการณ์ค่ะ แต่อ่านแล้วเห็นด้วยกับคุณประกอบทุกอย่าง จากคุณ : kiyomi เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 54 09:25:20

ความคิดเห็นที่ 19 เราว่าคุณคนที่ถามคุณประกอบมีคำตอบอยู่ในใจแล้วล่ะ เพราะความผูกพันนั้นไม่ได้ตัดกันง่ายๆ ต่อให้เจ็บปวดแสบสันแค่ไหนก็ตาม และเราก็เป็นผู้หญิงที่เคย เจ็บใจ เสียใจ ผิดหวังกับสามีมาแล้วเหมือนกัน วันนั้นเราก็จะอย่า คิดว่าเลิกแน่แล้ว แต่มาคิดถึงอนาคตอันไกลโพ้น ลูก 2 คน น่าสงสารมาก ถ้าไม่มีพ่อ เราคิดอย่างนั้น เพราะเราก็ไม่มีพ่อ เราจำมันได้ดีว่าเราตอนนั้นอยากมีพ่อขนาดไหน วันที่สามีขอโอกาสแก้ตัวอีกครั้งนั้น เรานอนคิดทั้งคืน หลังจากที่แยกห้องกันนอนเป็นอาทิตย์ เราทั้งคิดทั้งนั่งเคาะ (หนีบเครื่องคิดเลขเข้าไปด้วย) คิดถี่ถ้วน คิดขนาดที่ว่า ถ้าอย่า แบ่งสมบัติ ค่าเลี้ยงดู ได้เท่าไหร่ ไม่อย่าแต่จะเอามาเป็นชื่อเราหมดรวมเท่าไหร่ 555+ คิดโน่น คิดนี่ คิดนั่น คิดว่าเราจะมีใครอีกมั๊ย จะเริ่มใหม่มั๊ย ได้คำตอบว่า " ไม่ " แล้วเรื่องอะไรจะเลิก ให้มันได้ไปสบายกันเล่า ( ม๊านมารซะ) เพราะว่าสามีเลือกเราเนอะ แล้วตัดคนนั้น เอาล่ะ อภัยก็ได้ แถมได้เปลี่ยนวิกฤตให้เป็นโอกาส โอกาสยึดทรัพย์และอำนาจในบ้าน  555+ เราได้วิธีการ ตัดซึ่งที่มาของปัญหาที่อาจเกิดซ้ำในอนาคต คือ 1. เงินเดือนทั้งหมด ริบ 2. จ่ายให้เฉพาะเห็นสมควร เติมน้ำมัน ซ่อมรถ หรือ อื่นๆต้องเอาบิลมาให้ดู รวมถึงการ์ดงานต่าง งานศพ งานแต่ง ผ้าป่า (ไม่มีเงินมันหน้าไหนจะเอา) 3. อันนี้สำคัญสุดๆ พาไปทำหมัน ( ต้องพาไป กลัวลูกเล่น 555+) 4. ทรัพย์สิน บ้าน รถ ที่ดิน โอนเป็นชื่อลูกกับเรา ประกันชีวิต ระบุเรากับลูกทั้ง 2 เท่านั้นที่รับ มีแต่ตัวอย่างเดียว 555+ 5. ไปไหน ไปด้วย (เมื่อก่อนไม่เคย เพราะอยากให้เค้ามีความเป็นส่วนตัว ) 6. การสื่อสารอื่นๆ งด โทรศัพท์ก็เช็คอย่างละเอียด ( หลังๆไม่เช็คแล้ว ) 7. ส่งญาติเรา เข้าไปเป็นผู้ช่วยที่ทำงาน 555+ ช่วยคุมแทนเรา ที่กล่าวมาเราไม่เคยยุ่มย่าม เพราะอยากให้เค้ามีความเป็นส่วนตัว ทุกวันนี้ ในรถยันกระเป๋าเงิน ทุกซอกทุกมุม เราค้นเรียบ เพราะความลำบากใจ ความอึดอัดใจ ความไม่ไว้เนื้อเชื่อใจ มันมาจากเค้าก่อขึ้นมาเอง *** ทุกวันนี้เราไม่เอ่ยถึงสิ่งที่ผ่านมา เราให้อภัย แต่เราไม่ลืม *** จากคุณ : taklomklom เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 54 09:26:55

ความคิดเห็นที่ 20 ถ้าใช้เหตุผลตัดสินใจไม่ได้ ก็ใช้แค่ใจตัดสิน แต่ต้องยอมรับผลที่อาจจะตามมาด้วย สู้ ๆ  นะคะ จากคุณ : Nongsea เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 54 10:20:55

ความคิดเห็นที่ 21 ถ้าต่างฝ่ายต่างปรับเข้าหากัน อะไรๆดีขึ้น ก็ควรจะให้อภัยกัน แต่ถ้าอยู่เพื่อสิ่งใดสิ่งนึงแล้วต้องทะเลาะกันทุกวัน ขอเลือกทางใครทางมันดีกว่า จากคุณ : ปลาโลมา ดึ๊บ ดึ๊บ เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 54 11:13:17

ความคิดเห็นที่ 22 ก็เคยเลิกกันมาแล้วรอบนึง จากคำถามก็พอจะเดาออกได้ว่า อยากให้โอกาสเค้ากลับมาอยู่ด้วยกัน เพียงแต่ยังสับสนอยู่นิดหน่อย จึงหาเพื่อนขอคำปรึกษา ซึ่งจริงๆเพียงแค่อยากระบาย  แต่ใจน่ะรับเค้าไว้ครึ่งตัวแล้ว เป็นผมก็จะแนะนำให้ว่า ในเมื่อตอนนี้เรายังไม่มีใคร เมื่อเค้ากลับมา แล้วคิดว่าน่าจะปรับปรุงตัวใหม่แล้ว ก็ให้โอกาสไปเถอะ ไหนๆเราก็ยังไม่มีใคร ครอบครัวก็จะกลับมาพร้อมหน้าเหมือนเดิม ลูกๆก็มีความสุขเพิ่มมากขึ้น ถึงแม้เค้าจะทิ้งเราไปอีกครั้ง มันก็ไม่ต่างอะไรกับตอนเค้าทิ้งเราไปครั้งแรก ยกเว้นเสียแต่ว่าตอนนี้เรามีคนที่คบหาดูใจกันอยู่ ก็จะเป็นอีกประเด็นหนึ่ง จากคุณ : takbai เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 54 11:59:45

ความคิดเห็นที่ 23 มาแสดง ตัวตนค่ะ ขอบคุณทุกความคิดเห็นนะค่ะ วันนี้มาลงรายละเอียดเพิ่มเติมหน่อยนะค่ะ  ได้พูดคุยกับพ่อของลูกแล้วค่ะ คำตอบที่ได้คือ เขาเลิกกับผู้หญิงคนนั้น เป็นแค่เพื่อนกัน ติดต่อกันแค่เรื่องลูกค่ะ เพราะคงต้องส่งเสีย เราเองก็ไม่ได้ว่าอะไรสงสารเด็กที่เขาไม่รู้เรื่องค่ะ  แต่เราอ่าน คห. แล้วเราก็มีกำลังใจขึ้นเยอะค่ะ ประเด็นแรกเลย ถ้ากลับไปดีกัน เขาก็จะพาเราไปอยู่นอกบ้านค่ะ ซึ่งปัจจุบัน อยู่กับบ้านเรา แต่ซื้อแยกกับแม่เรานะค่ะ แต่อยู่ติดกัน พ่อแม่+น้องสาว ก็มาอยู่รวมกัน เนื่องจากเลี้ยงลูกให้เราค่ะ ส่วนน้องสาวก็อยู่ชั่วคราวเพื่อรอไป เมกาค่ะ คือพ่อของลูกเค้าไม่ยากอยู่รวมกันแบบนี้อยากอยู่ป็นส่วนตัวค่ะ เราก็ถามเค้าว่าจะเต็มร้อยกับเราไหม ถ้าเขาเต็มร้อยเราก็เต็มร้อยค่ะ  เรานะคิดอยู่อย่างนึงค่ะ ทำเพื่อลูก เราทำได้ แต่ถ้าให้ถามใจเราถ้าเรายืนอยู่ตรงนี้ มันทำให้เราไม่เจ็บ มีชีวิตที่ป็นของเรามากขึ้น ได้ดูแลตัวเองมากขึ้น สวยขึ้น (อะนะ) มันก็โอเคค่ะ แต่บางเวลาเรามีคนอยู่รอบข้าง แต่ความรู้สึกมันเหมือนไม่มีใคร (ไม่รู้ใครเคยเป็นบาง) ประมาณแอบเหงา.....บลา..บลา...บลา  วันเวลาผ่านไป 3 -4 ปีได้ จำได้ว่าตอนนั้นมันเจ็บจนเกินคำว่าเจ็บไปแล้ว  ร้อง จน ไม่มีน้ำตา น้ำตาตกใน  ยอมรับค่ะว่าพอเราดูแลตัวเองมากขึ้นเป็นธรรมดา มีคนอื่นเข้ามา เราก็คิดจะลองเปิดใจอีกครั้งแต่อย่างว่า เราติดเรื่องลูก ใครจะมารักและรับเรา ไม่มี แต่...คนใหม่นี้ เค้าก็มีสิ่งนั้นคือ ยอมรับ เราเปิดเผยหมด.....แต่อนาคตไม่มีใครรู้วันนี้ เขารักเรา แล้ววันข้างหน้าละ.....เฮ้อ ... ขนาด "พ่อของลูก" มันยังทิ้งมาแล้ว  ไม่มีอะไรมาการันตรีได้เลยค่ะ ปัญหามันมีมาแน่ทั้งคนเก่า คนใหม่ ไม่ง่ายเลยที่เลือก เพราะจะเลือกทางไหนก็ต้องมีคนเสียใจ ระหว่างเรากับลูก เกมส์ครั้งนี้มันเดิมพันด้วยชีวิต ถึง 3 ชีวิต ไม่ใช่แค่เราคนเดียวค่ะ จึงได้มาถาม คุณประกอบ ต้องขอบคุณมากๆๆเลย ที่มาตั้งกระทู้ ให้เราได้มีเพื่อนช่วยคิดเยอะ แต่ขอบอกก่อนนะค่ะว่าเราก็ยังต้องรอดูทางคนเก่าก่อนว่าถ้าเลิกกับ ญ คนนั้นแล้ว  จริงไหม   เดี่ยวมาต่อค่ะ แก้ไขเมื่อ 30 พ.ย. 54 12:40:27 จากคุณ : คนที่ถามคุณประกอย (jantra_kuk) เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 54 12:37:20

ความคิดเห็นที่ 24 สั้นๆ ง่ายๆ กลับมาก็เหมือนเดิม นิสัยเดิม ของเดิม เปลี่ยนอะไรเปลี่ยนง่ายมากกว่าเปลี่ยนตัวเอง ลูกส่วนลูก สามีภรรยาก็คนละส่วนแต่เกี่ยวพันกันอลเวง ถ้าไม่เปลี่ยนที่ตัวเอง หวังจะให้คนอื่นมาเปลี่ยนเพื่อตัวเอง ยาก! ความคิดส่วนตัวนะ...ถ้าไม่ชอบใจก็ขออภัยจ้า จากคุณ : นนนี่จ๊ะจ๋า เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 54 13:30:17

ความคิดเห็นที่ 25 ดิฉันชอบความเห็น 19 ค่ะ จากคุณ : คุณครูนางฟ้า เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 54 13:55:58

ความคิดเห็นที่ 26 อืม....... จากคุณ : pan2551 เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 54 14:04:16

ความคิดเห็นที่ 27 เจ้าของ คำถาม น่าจะมีคำตอบ ในใจแล้ว  ไหนๆ  ก้อมีประสบการณ์ เจ็บมาแล้ว  หากเกิดไรขึ้นมาอีกสักครั้ง     หัวใจดวงนี้ คงรับมือไหวแล้วล่ะ  การเริ่มต้นชีวิตใหม่ สำหรับครอบครัวในครั้งนี้  อย่างน้อย ลูก คนที่เรารักสุดหัวใจ   ก้อ ได้ความสุขนั้น ไปเต็ม ๆ  คนหนึ่งนอนกอดพ่อ คนหนึ่งนอนกอดแม่   คิดแล้วสุขใจแทนเด็ก ๆ ค่ะ จากคุณ : นู๋ป่านลูกพ่อ (mistersr) เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 54 14:19:55

ความคิดเห็นที่ 28 จริงค่ะ แต่บอกตรงๆๆว่าเรากลัวที่จะต้องเสียใจอีก คิดมากนะค่ะ มีหลายแง่มุม แต่เราเองก็ลองคิดดูในแง่ที่เราเป็นลูกก็ไม่อยากให้พ่อแม่เลิกกันแน่นอนค่ะ  แต่ถ้าอยู่แล้วไม่มีความสุขมีแต่ความระแวง ก้เท่านั้น ส่วนคนใหม่ ใครๆๆๆที่ไหน จะมารักลูกเราได้ ภาระมันหนักหนา ซึ่ง เราเองก็ยังคิดเลยว่ามันหนักขนาดเป็นเราเองยังคิด แต่ก็คิดอยู่สิ่งฟนึ่งว่า ไม่เคยหวังให้ใครมาเลี้ยงแทน เราจะเลี้ยงเอง ทำงานเอง ไม่ขอใครกิน แค่ใครคนนั้นที่จะมาอยู่ข้างเราเขาจะยืนข้างเราฟันฝ่าอุปสรรคไปกับเราโดยที่ไม่ทิ้งกัน ไม่ว่าจะคนเก่า หรือ คนใหม่ เครียดๆๆๆๆๆๆๆ จากคุณ : jantra_kuk เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 54 14:52:42

ความคิดเห็นที่ 29 for me I think every family has different story if staying together make good more than bad I think one more chance is not bad to try. when i was a kid I often see y parents fight and they got upset at each other.I hate to see that coz every time when they are in the bad mood they always take it on us. At the end they finally divorce and I can feel peace and quiet. even my childhood life was not easy but at lease I dont have to see the fight between them again. จากคุณ : ann (lekdeno) เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 54 15:49:57

ความคิดเห็นที่ 30 Thank you too ann I read it out with my bad English, but I'm glad to get feedback จากคุณ : jantra_kuk เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 54 16:44:13

ความคิดเห็นที่ 31 แวะเข้ามาอีกรอบ เรื่องการกลับมาคืนดีกันนั้น มันดีสำหรับลูก แต่สำหรับภรรยาแล้ว ก็ต้องเตรียมใจรับมือกับความกดดันหลายๆ ด้านด้วย โดยเฉพาะในสถานการณ์ที่ทางนั้นก็มีลูกอีกเหมือนกัน แถมเท่าที่ฟังมา สามีคุณก็มีความรับผิดชอบต่อลูกดี คุณต้องยอมรับก่อนว่าทุกๆ อย่างคงไม่เหมือนเดิม  และการใช้ชีวิตคู่ของคุณเอง บางครั้งก็อาจจะต้องแกล้งหลับตาข้างเดียว ไม่รู้ไม่เห็นบ้าง แกล้งโง่บ้าง การบีบคั้น เรียกร้อง  ครอบครอง กดดัน ติดตามทุกฝีก้าว รังแต่จะทำให้ทุกอย่างแย่ลง ดังนั้น ในบางครั้ง คุณต้องลองมองสิ่งที่สามีทำ ในมุมมองของคนเป็นพ่อด้วย  ถ้าสิ่งนั้นทำไม่ถูกใจคุณ หรือทำให้คุณเจ็บปวด  อาจต้องทำใจแกล้งละเลย หรือไม่รู้ไม่เห็นด้วย การประคับประคองชีวิตคู่มันยาก  ต้องเสียสละเยอะ ต้องกล้ำกลืนฝืนทน ต้องใช้เหตุผลมากกว่าอารมณ์  อาจจะต้องบอกเค้าตรงๆ ว่าคุณอดทนได้แค่ไหน มีอะไรในใจ ไม่พอใจก็อาจต้องพูดกันดีๆ คุยกัน บอกกัน แต่ไม่ใช่แบบทะเลาะ ผู้ชายดีๆ มักจะกลัวผู้ญิงที่ใช้เหตุผล นิ่งๆ แต่ทำให้จนในคำตอบครับ การรู้เตรียมใจไว้ก่อน ว่าอาจจะต้องทนกับอะไรบ้าง  มันจะทำให้คุณไม่คาดหวังมากนัก ข้อดีคือเมื่อมีอะไรมากระทบใจ มันจะไม่หนักหนาเหมือนการไม่ได้เตรียมใจ หรือการคาดหวังสูงๆ ไว้ แต่สุดท้าย  ถ้าทนไม่ไหวแล้ว การไม่ขออดทนต่อไป ก็อาจจะเป็นทางเลือกที่จำเป็นก็ได้ จากคุณ : ประกอบ เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 54 18:10:21

ความคิดเห็นที่ 32 สุดท้ายก็ขึ้นอยู่กับคุณ เจ้าของคำถามแหละค่ะ ว่าจะตัดสินใจยังไง  ใครๆ ก็ไม่อาจรู้บริบทโดยรวมดีเท่ากับคุณ แต่ที่อยากจะแนะนำอย่างหนึ่งก็คือ อดีต....ที่เจ็บปวด  จะให้มันกลับมาทำร้ายหัวใจคุณอีกไหม ปัจจุบัน...ยังต้องการเค้าอีกไหม  เพื่ออะไร  และทำไม.... อนาคต....พร้อมที่จะยอมรับผลทั้งหมด  ไม่ว่าดีหรือร้ายไหม และ....ถ้าอีกไม่นานต้องตายจากกัน คุณคิดว่า......จะเสียใจไหมกับการไม่ได้เลือก จากคุณ : คัสซีโอเพย่า เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 54 20:40:16

ความคิดเห็นที่ 33 ผมสารภาพ ว่า ผมไม่หล่อ.... แต่เจ้าชู้ ครับ ผมมี แฟน แต่ไม่ได้เริ่มต้น มาจากการ จีบ และรักกันหวานซึ้ง เพราะแฟนผมก้ไม่สวย แต่ พอผมรุ้ว่า ผมมีลูก .. ผมคิดเสมอว่า ผมจะต้องเป็นพ่อที่ดี และรับผิดชอบ ในผลผลิต ที่ผมเป้นคนก่อขึ้นมา ทุกวันนี้ ลูกเมีย มีความสุข ผมทำหน้าที่ ของคำว่า "พ่อ" โดยสมบูรณ์ ผมเชื่อในเรื่อง บาปบุณ และกรรม ชีวิตที่เหลือ ทำเพื่อคนอื่นๆ โดย เฉพาะ ครอบครัว และคนใกล้ชิด ทั้ง พ่อ แม่ ภรรยา ลูก และ บริวาร ที่เหลือ ช่วยเหลือสังคม แก้ไขเมื่อ 30 พ.ย. 54 21:14:47 จากคุณ : น้าลีโอ เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 54 21:13:12

ความคิดเห็นที่ 34 ชอบความคิดเห็นของคุณ taklomklom จังค่ะ ที่บอกว่าให้อภัย แต่ไม่ลืม จากคุณ : pinokiooo เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 54 21:19:40

ความคิดเห็นที่ 35 ทำไมเราไม่เจอพ่อของลูกที่ดี....แบบคุณน้าลีโอบ้างคร่ะ TT จากคุณ : mama N'sugas เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 54 21:27:34

ความคิดเห็นที่ 36 บางทีการแยกกันอยู่ ทำให้สามีทำตัวเป็นพ่อที่ดี อยู่ด้วยกันไม่เคยสนใจลูก ออกนอกบ้านตลอด พอแยกกันอยู่เริ่มสำนึก ทำตัวดี สนใจลูก ลูกมีความสุขมากกว่า ที่ต้องอยู่ด้วยกันและทะเลาะกันทุกวัน ถ้ายอมรับที่จะกลับมาอยู่ด้วยกัน ก็ต้องมั่นใจว่าจะไม่ทะเลาะกัน ถึงแม้ว่าเขาหรือคุณจะไม่สามารถเปลี่ยนตัวเองได้ ถ้าคุณคิดว่าสามารถที่จะยอมรับสิ่งเหล่านั้นได้ คำตอบก็มีอยู่แล้ว ปล. ไม่เคยคาดหวังว่าผู้ชายจะเปลี่ยนได้ นอกจากเขาจะอดทนมาก ซึ่ง ในตอนนี้ เวลานี้ การอยู่ด้วยกัน ถ้าต้องอยู่แบบอดทน ก็ต้องอึดที่เดียว ถ้าแน่ใจว่าจะอึดก็ลุยเลยค่ะ แก้ไขเมื่อ 15 ธ.ค. 54 15:40:04 จากคุณ : gungungirl เขียนเมื่อ : 1 ธ.ค. 54 02:21:03

ความคิดเห็นที่ 37 อ่านแล้ว ทำให้คิดได้หลายอย่างคะ 1.ทุกวันนี้ที่อยู่ก็ไม่มีเขา อยู่กับลูกตลอด คำตอบ คือ ก็อยู่ได้ 2.ถ้ากลับมาอยู่ด้วยกัน แล้วเรารู้สึกยังไง คำตอบ คือ ไม่อยากกลับไปมีปัญหาเดิมๆๆอีก เพราะยังไงเขาก็ตัดไม่ขาดอยู่ดีกับทางนั้น ไม่ใช่ไม่มีเยื้อใย แต่ใจมันมีไม่มากพอ ..สรุป........ขอยืนอยู่ตรงนี้ดูกันไปก่อนดีกว่าว่าเขาจะทำได้จริงอย่างที่เขาพูดไหมค่ะ บอกตรงๆๆเหมือนทุกวันนี้มันอยู่ตัวแล้ว จากคุณ : jantra_kuk เขียนเมื่อ : 1 ธ.ค. 54 09:07:20

ความคิดเห็นที่ 38 ไม่ได้อ่านของคุณ จขกทเลยซักตัว อ่านแต่หัวข้อเฉยๆ เพราะมันยาวเกินค่ะ แต่อ่านสองคคห. และให้กิ๊ฟไป อ่านข้ามๆ และคร่าวๆ ................ เราว่าถ้าทู้นี้เกี่ยวกับปัญหาชีวิตคู่ ถ้าอยู่ด้วยกันแล้วมันแย่มาก ถึงมากที่สุด เลิกดีกว่าค่ะ เพราะพ่อกับแม่เราก็เลิกกันอยู่ด้วยกันก็ทะเลาะกัน เลิกกันไป ดีแล้ว จะได้ไม่ต้องมาเห็น พ่อเราเป็นคนเสียงดัง โมโหน่ากลัว เวลาทะเลาะกันที เราแทบอยากจะวิ่งหนีไปให้ไกลๆ เพราะตกใจมาก ขนาดเลิกกันไปแล้ว เจอกัน ยังทะเลาะ เถียงกันอยู่เลย จากคุณ : เจ้าแม่แฟชั่น เขียนเมื่อ : 1 ธ.ค. 54 12:48:39

ความคิดเห็นที่ 39 ทุกครั้งที่หน้าลูกกับภรรยาผุดขึ้นมา มันจะทำให้เรามีสติ ไม่เผลอไผลไปกับสิ่งไม่ดี ผมคิดเสมอว่า ภรรยาผมทิ้งถิ่นฐานที่อยู่ ครอบครัว คนรอบข้างของเขามาแต่งงานอยู่กินกับผม ผมจะไม่ทำให้เขาเสียใจเพราะผมไปมีคนอื่นเป็นอันขาด จากคุณ : antpig เขียนเมื่อ : 1 ธ.ค. 54 18:49:00

ความคิดเห็นที่ 40 อย่างที่บอกค่ะ  อันนี้มันขึ้นอยู่กับตัวบุคคล และพื้นฐานชีวิตของแต่ละคนที่แตกต่างกัน แต่ถ้าเรื่องนี้เกิดขึ้นกับเรา  เราขอเลิกค่ะ  (เคยบอกกันอย่างเด็ดขาดแล้วด้วย) เราเองก็มาจากครอบครัวที่พ่อกับแม่หย่าร้างกันค่ะ  คุณตาคุณยายก็ด้วย คุณตา (ก๋ง) เราเจ้าชู้  ยายเราก็เลี้ยงดูลูก 4 คนมาได้ด้วยลำพังตัวเองคนเดียว (ก๋งเรายังทิ้งแม่ตัวเอง =แม่ผัว ไว้ให้ยายเราเลี้ยงดูด้วยแน่ะ)   นับถือยายมาก ๆ ทั้ง ๆ ที่ฐานะไม่ได้มีอะไร  แต่ส่งเสียลูกเรียน และเลี้ยงดูอบรมลูก ๆ ได้ด้วยเองคนเดียว พอมาถึงพ่อกับแม่เรา  เค้าก็ทะเลาะกันบ่อย  ปกติเราจะอยู่กับยาย ส่วนน้องอยู่กับพ่อกับแม่ เวลาไปบ้านพ่อแม่ แล้วเห็นเค้าทะเลาะ ไม่ชอบเลย  อยากกลับบ้านยายไว ๆ ส่วนน้องเรา อยู่ในสภาพนั้นบ่อย ๆ  ตอนหลังที่เค้าหย่ากัน  น้องเลยต้องมาอยู่บ้านยายด้วย ถือว่าค่อนข้างเป็นเด็กก้าวร้าว  อารมณ์ร้อนตลอด  ไม่รู้ว่าเป็นผลมาจากสภาพแวดล้อมหรือเปล่า เพราะฉะนั้น  เราก็คิดตั้งแต่เด็กแล้วว่า อยากมีครอบครัวที่อบอุ่น เรากับสามี  คบเป็นแฟนกันครั้งแรกตอน ม.6  (เพื่อนห้องเดียวกัน) แต่ก็เลิกกันไป ด้วยเหตุผล คือเค้าชอบคนอื่น  (แต่เราเป็นคนบอกเลิกเค้าก่อน  เพราะเราไปรู้มา) จนจะเอนท์ฯ เข้าปี 1 ผู้หญิงคนนั้นมีคนอื่น  เลยเลิกกัน  เค้าก็กลับมาขอคืนดี เค้าขอโทษบอกเหตุผลต่าง ๆ นานา   สุดท้ายก็ใจอ่อนยอมคบกับเค้าอีกครั้ง แต่แล้ว ยังไม่ขึ้นปี 2 ก็เลิกกันอีกครั้ง ด้วยเหตุผลคือ เราไปรู้มาว่าเค้ายังเที่ยวจีบคนโน้นคนนี้ (และเค้ารับความเจ้าอารมณ์ของเราไม่ได้) ไม่ได้เจอกันเลยหลายปี จนกระทั่ง ได้มาเจอกันอีกครั้ง  คราวนี้กลับมาคุยกันอย่างเพื่อน และทบทวนในสิ่งที่ผ่านมา ครั้งนี้ยืดยาวมาจนถึงปัจจุบัน   ( 11 ปีแล้วค่ะ  ลูกสองคน ^_^) ก่อนหน้านี้ตอนลูกคนโตได้ 2 ขวบ  ต้องแยกกันอยู่ เนื่องจากภาระหน้าที่การงาน + เค้าเรียนต่อ เราต้องเลี้ยงดูลูกเพียงคนเดียว  ในขณะที่เค้าก็จะกลับมาทุกครั้งที่มีหยุดยาว หลายครั้งที่คนรอบข้าง  ถามว่าอยู่ห่างกันอย่างนี้ไม่ระแวงบ้างหรือ (เราเองไม่ใช่คนสวยอะไร  แล้วสามีจัดว่าค่อนข้างหน้าตาดีสักนิด) เราเองก็ได้บอกเค้าไปแต่ทีแรกแล้วว่า  แค่ไปกินข้าวดูหนังแบบเพื่อน เรารับได้ ไม่ตามเช็ค  ตามหึงหวงอะไร  แต่ถ้าหากถึงขั้นเลยเถิดไปมีความสัมพันธ์อะไรกับใครแล้วล่ะก็ เราถือว่าไม่ให้เกียรติกัน  แต่งงาน มีลูกด้วยกันแล้ว ต้องให้เกียรติกัน เพราะคุณเป็นคนเลือกแล้ว หากถึงขึ้นนั้น  เราขอเลิกและจะไม่ให้โอกาสอีก  ลูกคนเดียว (ณ ตอนนั้น) เราเลี้ยงเองได้ แต่สามีเค้าก็บอกว่า  เค้ายอมรับว่าสมัยหนุ่ม ๆ  (ทำอย่างกับตอนนี้แก่ อิอิ) เค้าอาจมีเผลอไปจีบคนโน้นคนนี้บ้าง แต่ขอให้เชื่อใจเค้า  ว่าตัดสินใจแต่งงาน  มีลูกด้วยกัน  เพราะเค้าเลือกเราแล้ว แล้วที่ผ่านมา เราก็แสดงให้เค้าเห็นแล้วว่าเราดูแลลูก ดูแลครอบครัวได้ดี เค้าเลือกไม่ผิด(เห็นในความดีของเรา ว่างั้น) และเค้าก็อยากที่จะรักษาครอบครัวเล็ก ๆ ของเราเอาไว้แบบนี้  ถึงจะไม่ร่ำรวยอะไร แต่ก็ถือว่ามีความสุขตามอัตภาพ   ทะเลาะกันมั่ง หวานกันมั่งตามประสา แต่เราก็ยังยืนยันกับเค้าว่า  ถ้านอกลู่นอกทางถึงขั้นมีความสัมพันธ์กับใครเมื่อไร ต่อให้ไม่ตั้งใจก็ตาม   เรา " เลิก"  เท่านั้นเอง   ค่อนข้างยาวสักนิดนะคะ    แต่อยากจะแชร์ประสบการณ์น่ะค่ะ ปล. ถ้าเลิกกันจริง ๆ สำหรับเราคิดว่าอธิบายให้ลูก ๆ ฟังได้ค่ะ  ว่าถึงพ่อกับแม่จะไม่ได้อยู่ด้วยกัน  แต่ยังเป็นพ่อและแม่ของลูกเสมอ  เหมือนเราตอนเด็ก ๆ ก็เข้าใจพ่อกับแม่ก็ยังคงมาเยี่ยมเยียนเรากับน้องอยู่เสมอ  (เพียงแต่เค้าไม่ได้มาด้วยกันเท่านั้นเอง)   -- แก้คำผิดค่ะ-- แก้ไขเมื่อ 02 ธ.ค. 54 01:13:57 จากคุณ : แม่เอิงกะน้องบิว เขียนเมื่อ : 2 ธ.ค. 54 01:00:11

ความคิดเห็นที่ 41 อาจจะคิดต่างกับใครหลาย ๆ คนนะคะ   ต้องขอโทษด้วยค่ะ จากคุณ : แม่เอิงกะน้องบิว เขียนเมื่อ : 2 ธ.ค. 54 01:03:05

ความคิดเห็นที่ 42 เรามีความคิดคล้ายแม่เอิงกะน้องบิวค่ะ ถ้ามีโอกาสได้ร่วมหอจมท้ายกับใครสักคน นั่นคือคนที่เราเลือกและเขาก็เลือกเราแล้ว การให้เกียรติกันเป็นเรื่องสำคัญมาก หากเขานอกกาย อาจจะรวมไปถึงนอกใจเมื่อไหร่ แม้แต่ครั้งเดียว แล้วเรารู้ เราก็ไม่เอาไว้เหมือนกัน จากคุณ : อิมาอิซัง เขียนเมื่อ : 2 ธ.ค. 54 09:47:20

ความคิดเห็นที่ 43 เหตุเริ่มจากการไม่รักษาศีล จากคุณ : แม่วนิลา (Vanilla'sMom) เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 54 23:44:41