ความคิดเห็นที่ 1 สวัสดีค่ะ รอนานมากเลยคุณจู แต่ดีใจค่ะ ที่กลับมา คิดถึง ติดตามอ่านมาตลอด ปรกติจะหมกอยู่แต่ห้องแป้ง จะแว๊บๆ มาอ่านชานเรือนซักที มาเจอกระทู้คุณจูอ่านไปอ่านมาติดมากค่ะ ชอบการเขียนและเรื่องราวที่กระชั้นชิดใกล้ตัว เห็นภาพหมดเวลาคุณจูเล่า เพราะจบมาจากที่เดียวกัน เดินเที่ยวห้างก็ไม่พ้นเซ็นปิ่น ดูหนังก็เมเจอร์ หอพักก็แถวๆจรัญ (รึเปล่า) เรื่องสนุกดีค่ะ ถึงแม้ว่าเรื่องจริงในชีวิต จะไม่สนุกเลย เดี๋ยวอ่านจบจะมาขอเม้นท์อีกทีค่ะ ชู้ดร.คนนี้อยู่ สด.รึเปล่าอะ ขายหน้าแย่ จะติดตามจนจบหละค่ะ สู้ๆนะคุณจู แก้ไขเมื่อ 13 ธ.ค. 54 03:34:55 จากคุณ : currywurst เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 03:24:22

ความคิดเห็นที่ 2 ขอโทษทุกคนที่ให้รอนะคะ แปลกเนอะป๊ะกับวันหยุดทุกที คิดถึงเสมอไม่เปลี่ยนแปลง ลูกหลับแอบมาจิ้ม คุณ currywurst สบายดีนะคะ คิดถึงเช่นกันจ้า จากคุณ : สายลมที่คิดถึง เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 03:30:11

ความคิดเห็นที่ 3 ดีใจมากที่ได้ทราบข่าวดี   แอบยิ้มกับคำพูดของนายโอ  อิ อิ   ปกติเรามีงานยุ่งไม่ค่อยได้เข้าชานเรือน  ตั้งแต่เจอกระทู้คุณจู  กะคุณวิ นี่แหละ  ทำให้เราเข้ามาทุ๊กวัน   วันละหลายๆ รอบ ปล.  รออ่านต่ออยู่น้า   คุณจู  อย่าให้รอนาน  เด๋วลงแดง  หงิ  หงิ ***ปรับปรุงข้อความขอเอาเรื่องส่วนตัวออกนะคะ  กลัวคนแถวบ้านแวะมาอ่าน แก้ไขเมื่อ 20 ธ.ค. 54 04:34:40 จากคุณ : สาวผมสั้น เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 03:39:06

ความคิดเห็นที่ 4 ยินดีด้วยค่่ะคุณจู. อ่านไปน้ำตาไหลไปด้วยความยินดี จากคุณ : อีกที เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 03:46:13

ความคิดเห็นที่ 5 ตามอ่านมาตั้งแต่กระทู้แรก พอขึ้นเรื่องกระทู้ว่าภาคจบ ยอมรับว่าใจหายค่ะ แต่วันเลี้ยงย่อมมีวันเลิกราเนอะๆ ขอให้คุณจูกลับมามีครอบครัวที่อบอุ่นและพร้อมตาพร้อมตา คุณเป็นคนน่ารักมาก เราขอให้คุณโชคดีในทุกๆเรื่องค่ะ <<<<<ต้องแสดงตัวเสียทีว่าติดเหมือนตังเมเลย อิอิ จากคุณ : ลูกสาวนางฟ้า เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 03:47:41

ความคิดเห็นที่ 6 (มาต่อนะคะแบบรีบนิดนึง อิอิ) ต่อจาก คคห.390 จากกระทู้นี้จ้ะ http://www.pantip.com/cafe/family/topic/N11423709/N11423709.html#586 เราต้องกลับมาช่วยกิจการที่บ้าน แต่หัวใจได้มอบให้นายโอไปหมดแล้ว กลับมาคราวนี้ เหมือนมาแต่ตัว ความคิดถึงที่เรามีต่อนายโอ อยู่ในขั้นสูงสุดขีด ช่วงนี้เรากับนายโอทำตัวเหมือนเด็กๆ มัธยมจีบกัน นายโอโทรถึงเรา 3 เวลาหลังอาหาร เราแทบไม่เป็นอันทำงานเลยล่ะ ก็รู้อยู่หรอกนะว่ามันไม่ดีแต่จะให้ทำไงได้ ก็คนมันรักนี่นา พอนายโอโทรมาอาการเราก็จะประมาณ คุยไปยิ้มไป ม้วนตัวไป 3 ตลบกลับมาเขินอีกรอบ ม้วนไปม้วนมาอยู่แบบนั้น พอนายโอวางสายเท่านั้นล่ะ ซึมเศร้าในทันที ตอนนี้เราไม่สนใจใครหรอกนะ ขนาดเสียงแม่พูด หูเรายังปรับอัตโนมัติเลย ให้ไม่ได้ยินชั่วคราว ไม่ว่าเสียงใครเราก็ไม่ได้ยินทั้งนั้นแหละ ได้ยินแต่เสียงนายโอเพียงคนเดียวเท่านั้น เวลาที่เศร้าเพราะรัก ล้านทฤษฎีในการเยียวยาหัวใจอย่างไร ก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลย พอนานวันเข้า ทั้งแม่และพี่ชายเป็นห่วงเรามาก จึงบอกเราว่า "จะไปสมัครงานบรรณารักษ์ตามที่ใจหวังก็ได้นะ" ก็แอบรู้สึกดีใจอยู่เหมือนกันนะ เราส่งใบสมัครบรรณารักษ์ไป โรงเรียนทั้ง 5 แห่ง ภายใน 3 วัน โรงเรียนเอกชนชื่อดังแห่งหนึ่งในจังหวัด ก็ติดต่อกลับมาให้ไปสอบสัมภาษณ์ ปรากฏว่า ทางโรงเรียนนี้ ตำแหน่งบรรณารักษ์ เขาไม่ได้ขาด จึงถามว่าสอนภาษาไทยได้หรือเปล่า เพราะครูภาษาไทยขาดอยู่พอดี เราจึงตอบตกลง แต่โรงเรียนนี้เรียกเก็บเงินประกัน เนื่องจากครูลาออกกันเยอะ บางทีก็ย้ายออกไปเฉยๆ ก็มี ถ้าสอนไม่ครบ 1 ปี ก็จะไม่ได้เงินประกันคืน เราเห็นว่าแค่ปีเดียวเอง เอาวะ สอนก็สอน เดี๋ยวก็ได้ค่าประกันคืนแล้ว การเข้ามาเป็นครูสอนในโรงเรียนแห่งนี้ ทำให้เราได้เรียนรู้อะไรหลายๆ อย่าง เหมือนเอาตัวเองมาดัดสันดานยังไงยังงั้น ความจริงแล้ววิชาภาษาไทยของเรา สมัยเรียนนี้อยู่ระดับขั้นเลวเลยนะ แต่ที่ตัดสินใจสอน เพราะเหตุผลบ้าบอคอแตก อยากจะมีเงินมาแต่งงานเร็วๆ อยากช่วยนายโอหาค่าสินสอดซะอย่างงั้นแหละ... สอนภาษาไทยไม่ใช่ง่ายๆ เลยนะ เหมือนว่าเราต้องเรียนใหม่ทั้งหมดเลยอ่ะ ตอนนี้ไม่รู้ทำไมเราเกลียดเด็กห้องที่เรียนเก่งที่สุด ก็แหงล่ะสิ เด็กๆ อ้อ ลืมบอกไป เราสอน ม.5 นะ เด็กห้องเก่งเนี่ยชอบลองของใหม่ ครูหน้าใหม่อย่างเราโดนทดสอบวิชาซะเละเลย แต่เราก็เอาตัวรอดได้ทุกทีแหละ และอยากจะบอกว่าเหนื่อยที่สุดในโลกเลยอ่ะ กับการที่ได้เป็นครู เพราะดูยังไง๊ ยังไง มันก็ไม่เหมาะกับเราเอาเสียเลย... ช่วงนี้ความสัมพันธ์ระหว่างเรากับนายโอค่อนข้างห่าง แต่เราก็ไม่ได้โหยหาหรอกนะ ไหนจะเตรียมสอน ไหนจะตรวจการบ้าน แทบไม่มีเวลาคิดถึงนายโอด้วยซ้ำไป... (เดี๋ยวมาลูกยังไม่ตื่นเฟ้ย อิอิ) จากคุณ : สายลมที่คิดถึง เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 04:04:54

ความคิดเห็นที่ 7 (มาต่ออย่างด่วนจี๋ก่อนลูกจะตื่นจ้า) ยิ่งเราสอนมากเท่าไหร่ เราก็ยิ่งรู้สึกว่าเราไม่เหมาะสมที่จะเป็นครูมากเท่านั้น ไม่รู้สินะ เราไม่ชอบเลยกฏระเบียบบ้าบออะไรเยอะแยะแบบนี้เลย เราคิดอยู่แต่ว่า เมื่อไหร่จะเช้ากับเมื่อไหร่จะเย็น อยากให้มันจบๆ วันไปเลยซะด้วยซ้ำ จะได้สิ้นเดือน จะได้มีเงิน (ครูอารายวะเนี่ย) แต่เอาเข้าจริงๆ เรากลับทำตามสิ่งที่เราต้องการไม่ได้ เพราะคำว่าครู มันทำให้เราต้องบังคับตัวเอง ให้เป็นแบบอย่างที่ดีให้จนได้ แต่พอสอนได้ 1 สัปดาห์ เริ่มปรับตัวได้บ้างแล้วล่ะ จิตวิญญาณครูมาสิงตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ เวลาที่เห็นนร. แต่งกายไม่สุภาพแล้วปรี๊ด เห็นเด็กไม่ตั้งใจเรียนแล้วแอบโกรธว่าทำไมถึงไม่รักตัวเอง ทำไมไม่สงสารพ่อแม่ (ทั้งที่สมัยเรียนเราเองก็เคย) ด้วยความที่ว่าความอัดอั้นมันสะสม ทำไมเด็กๆ ไม่เป็นแบบนั้น ทำไมเด็กๆ ไม่เป็นแบบนี้ จนในที่สุด เราเองที่แหละ ที่ระเบิดแตก แต่ก่อนจะระเบิดแบบนี้ได้ ก็รู้สึกว่า ความเป็นกฏเกณฑ์และทำอะไรเป็นระบบระเบียบ มีวินัยเนี่ย มันมีอยู่ในตัวเรา ถ้าเราไม่มีสิ่งเหล่านี้แม้แต่น้อย เราคงไม่รู้สึกอะไรแบบนี้ ในแต่ละวัน เรามีคาบว่าง 4 คาบ แต่อย่าได้คิดว่ามานั่งเล่นคอมพิวเตอร์อย่างสบายใจเฉิบ ไม่มีเวลาให้ทำแบบนั้น พอว่างปุ๊บ ก็ต้องตรวจการบ้านทันที หากตรวจไม่ทันก็ต้องขนกลับไปตรวจที่บ้านให้เสร็จ เพิ่งรู้นะเนี่ยว่าเป็นครูก็ลำบากไม่ใช่น้อย (ให้นมลูกก่อน เดี๋ยวมา) จากคุณ : สายลมที่คิดถึง เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 04:39:40

ความคิดเห็นที่ 8 เข้ามาลงชื่อเกาะขอบจอรอนะคะ จากคุณ : apichypom เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 04:44:43

ความคิดเห็นที่ 9 พายุผ่านพ้นไปแล้ว ก็คงเหลือแต่สายลมแผ่วเบาที่คิดถึงซินะคะ ดีใจด้วยค่ะ บาดแผลใดๆ ไม่ว่าทางกายหรือใจ จะทำให้เราแกร่งขึ้นมาก มองไปข้างหน้าตอนนี้ จะเกิดอะไรขึ้นอีก คุณก็คงจะไม่กลัวแล้วหละเนาะ ^^ ปัญหาและอุปสรรคเกิดขึ้นได้เพราะมนุษย์ ก็ย่อมไ่ม่สุดฝืมือมนุษย์จะฝ่ามันไป เชื่อมั่นนะคะ ว่าต่อไปข้างหน้า จะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม เราจะผ่านมันไปได้เสมอ เติมกำลังใจให้ตัวเอง ยิ้มให้หัวใจที่ไม่แพ้ ชื่นชมกับความสุขและชัยชนะของตัวเอง เพื่อเก็บไว้เป็นแรงใจ เอาไว้เติมให้ตัวเองเวลาท้อ เวลาเจออุปสรรค คิดถึงเรื่องยากๆ ที่ผ่านมาได้ ใจเราจะฮึดสู้มากเลยค่ะ จขกท.เก่งและฉลาด รู้จักใช้จิตวิทยา เราเชื่อว่าคุณสามารถประคับประคองชีิวิตคู่นี้ไปได้อย่างมีความสุขแน่ค่ะ จากคุณ : Lovely Creature เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 05:04:10

ความคิดเห็นที่ 10 ข่าวดีค่ะ...นึกแล้วเชียวว่าหยุดยาวแบบนี้ต้องมีข่าวดีแน่นอน ยินดีด้วยนะคะคุณจู. ได้ครอบครัวที่สมบูรณ์กสับมาเสียที ถ้าเราทำบ้านให้เย็น. อยู่แล้วไม่ร้อนอกร้อนใจ  สามีกึไม่ไปไหนหรอกค่ะ อาจหลงผิดไปบ้าง สุดท้ายก็ตายรังค่ะ ดูแลลูกน้อยให้ดีนะคะ. เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : เลดี้แอน เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 05:44:04

ความคิดเห็นที่ 11 ดีใจด้วยนะคะ ที่ลงเอยกันได้แบบนี้ ขอให้ไม่มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีกนะคะ จากคุณ : เลนส์สีฟ้า เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 06:12:01

ความคิดเห็นที่ 12 ขอแสดงความยินดีกับคุณจูค่ะ สามีคุณถึงแม้ว่าจะมีข้อผิดพลาดไปบ้างแต่ก็เป็นคนดีไม่ใช่น้อย กว่าจะรักและได้แต่งงานกันมันยากหนักหนา ขอให้รักกันนาน ๆ ค่ะ จากคุณ : Ms...plum เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 06:27:19

ความคิดเห็นที่ 13 โอ้โห  อ่านแล้ว...ดีใจด้วยนะคะ ลูกเราแปดเดืนกว่าแล้วยังไมพูดเลยง่ะ T^T จากคุณ : มิสพรหล้า เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 06:27:38

ความคิดเห็นที่ 14 ดีใจที่คุณจูเลือกให้อภัย และกลับมาเป็นครอบครัวค่ะ ชีวิตครอบครัวมันก็ต้องมีบ้างเนอะ ขม หวาน เปรี้ยว มัน เค็ม ครบรส ไม่มีอะไรดีกว่าการที่เราจะดำเนินชีวิตต่อไปแบบพร้อมเพรียงกัน พ่อ แม่ ลูก ได้เฝ้าดูพัฒนาการของลูกร่วมกัน ได้มีกันและกันให้ปรึกษา ที่ผ่านมา ก็ถือว่าเป็นรสชาติของชีวิตค่ะ ไม่มีเค้ามาป่วนเราก็จะไม่รับรู้ถึงพลังรักของกันและกันเพราะบางทีก็เลี้ยงลูกจนหัวฟู เลยลืมอดีตรักหวานของตัวเองกับสามีไป อยากจะบอกว่าสู้ ๆ ค่ะ อีกเดี๋ยวคุณจูก็จะปวดหัวเรื่องหาที่เรียนของลูก หาสิ่งดี ๆ ให้ลูก จนลืมเรื่องนางสนมไปเลย รับรองค่ะ อิอิ จากคุณ : หมูน้อยไออุ่น เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 07:17:37

ความคิดเห็นที่ 15 ลงชื่อไว้ก่อน เดี๋ยวมาอ่านค่ะ จากคุณ : พรุ่งนี้ก็เช้า เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 07:23:24

ความคิดเห็นที่ 16 กลับมาแล้วดีใจๆ จากคุณ : janeko เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 07:26:38

ความคิดเห็นที่ 17 มาลงชื่อไว้ก่อน เด๋วไปอ่านที่ทำงานจ้าา ดีใจกับคุณจูด้วยค่ะ ^^ วันนี้วันคล้ายวันเกิดเรา  ได้รับคำอวยพรมาเยอะเลย ขออวยพรให้คุณจูและครอบครัวมีความสุขมากๆนะคะ ^^ จากคุณ : mamadaa เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 07:30:01

ความคิดเห็นที่ 18 สวัสดีตอนเช้าค่ะ ต่อไปนี้่มีแต่เรื่องดีดีแล้วนะคะคุณจู พายุผ่านไปแล้้ว จากคุณ : beekojumps เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 07:42:30

ความคิดเห็นที่ 19 เจิมก่อน โหวตต่อ อ่านทันที จากคุณ : saengchot เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 07:43:44

ความคิดเห็นที่ 20 จากคุณ : kunyingnaja เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 07:46:40

ความคิดเห็นที่ 21 เย้ๆๆๆ ดีใจที่มาเล่าต่อคะ รออ่านมานานแย้ว อิอิ ยินดีด้วยนะคะ ขอให้คุณจูและครอบครัวมีความสุขมากๆตลอดไปคะ ใกล้ปีใหม่แล้วสิ่งเก่าๆที่ไม่ดีก็ทิ้งมันไปแล้วเริ่มต้นใหม่นะคะ จากคุณ : Pinkwinter เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 08:21:39

ความคิดเห็นที่ 22 คำว่าลูก คือ ดวงใจของพ่อแม่  เป็นโซ่ทองคล้องใจพ่อแม่ เป็นความจริง ที่ปฎิเสธไม่ได้ เพื่อลูก รักลูก เราคงต้องพร้อมที่จะให้อภัยและให้โอกาสกันและกัน ขอให้กลับมาเป็นครอบครัวเหมือนเดิมนะคะ และขอให้ดียิ่งขึ้นกว่าเดิมค่ะ ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : ple_golf เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 08:40:57

ความคิดเห็นที่ 23 ติดตามมานาน เราแอบหวังให้ จขกท.คืนดีกับนายโอเร็ววัน ไม่ใช่เราไม่มีปัญหากับสามีนะคะ แต่พอมาอ่านเรื่องนี้ทำให้เราอ่อนลงมากค่ะ เมื่อก่อนอะไรก็ไม่ได้แต่ตอนนี้เราทำแบบ จขกท.ค่ะคือไม่สนใจจะไปไหนก็ได้เรานอนหลับสบายกว่าแต่ก่อนเยอะ พอเราไม่สนใจเค้าจะไปไหนก็ได้ เค้าก็กลับมาหาเราเองดูแลดีขึ้นกว่าเดิมด้วยแต่เราก็ทำดีกับเค้านะคะดูเค้าจะแฮ๊ปปี้กับเรามากขึ้นด้วยค่ะ ทุกวันนี้เราก็คิดว่า เมื่อมีสุขแล้วทุกข์มันก็จะตามมา เมื่อทุกข์แล้วหลังจากนั้นมันก็ต้องมีสุข วนเวียนอยู่อย่างนี้ เวลาเราท้อเราจะฟังเพลง live and learn มันทำให้เรามีพลังมากขึ้นค่ะ ขอบคุณ จขกท. ที่เล่าเรื่องราวทั้งทุกข์และสุขแบ่งปันกันนะคะ สู้สู้ค่ะ จากคุณ : modyroad เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 08:43:14

ความคิดเห็นที่ 24 ยินดีด้วยนะคะ ที่คุณ 2 คนได้ก้าวผ่านมรสุมลูกใหญ่มาได้แล้ว ไม่รู้จะพูดอะไรดี เพราะมีแต่ความรู้สึกว่าดีใจจริงๆ นับจากช่วงเวลานี่เป็นต้นไปขอให้ชีวิตคุณจูและครอบครัวพบเจอแต่สิ่งดีๆ เรื่องร้ายๆขออย่าให้มากล้ำกราย ขอให้ลูกชายเลี้ยงง่าย โตวันโตคืน เป็นเด็กดีของคุณพ่อคุณแม่นะคะ ปล. เสียใจที่ใกล้จะจบบริบูรณ์แล้ว ฮือๆ กระทู้นี้จบแล้ว เราจะไปห้อยโหน เป็นลิงเป็นค่างอยู่ไหนดีล่ะเนี่ย อิอิ แก้ไขเมื่อ 13 ธ.ค. 54 09:02:07 จากคุณ : Hold My Hand (Xingyun) เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 08:45:26

ความคิดเห็นที่ 25 ดีใจด้วยมากๆนะค่ะ ขอให้ประสบการณ์ที่ผ่านมาเป็นบทเรียนอันมีค่า ก่อนที่จะทำอะไรที่ไม่ดี อย่าให้คิดถึงสิ่งที่ผ่านมาให้มากๆค่ะ จากคุณ : WiNnY_mIc_MaX เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 08:57:52

ความคิดเห็นที่ 26 เข้ามาก็เจอข่าวดีเลยอ่ะค่ะ ยินดีด้วยนะคะคุณจู  การให็อภัยเป็นการให้ที่ประเสริฐสุดแล้วหละค่ะ   ขอให้สามีเป็นคนดีกลับตัวกลับใจรักครอบครัวอย่างนี้ตลอดไปนะคะ บางทีพวกมารมักชอบมาพิสูจน์รักแท้อ่ะนะ 555 จากคุณ : เด็กแสนงอน เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 09:09:39

ความคิดเห็นที่ 27 ติดตามอย่างเงียบๆมานานค่ะ รักคือการให้อภัย สำหรับผู้หญิงเรา  คำว่า ครอบครัว มันยิ่งใหญ่ จริงๆค่ะ จากคุณ : MammyPP เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 09:16:54

ความคิดเห็นที่ 28 เวลาที่ "ทะเลาะกัน" จะ "เลิกกัน" .. ให้นึกถึงตอน "ก่อนที่จะเป็นแฟนกัน" !!! .. ว่า "มันยาก" และนานแค่ไหน? .. กว่าจะได้ใจ > กว่าที่เราจะได้ "รักกัน" ~  ~ จากคุณ : เด็กน้อยตัวแสบ เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 09:19:22

ความคิดเห็นที่ 29 **** สวัสดีค่ะ **** อ่านข้อความจาก จขกท แล้ว ทำให้เรานึกถึงบทความที่มีคนเขียน  ประมาณว่า สามีต้องการจะเลิก เพราะมีคนใหม่ ภรรยาตกลงแต่โดยดี แต่มีข้อแม้ว่า ขอเวลาระยะหนึ่ง และให้สามีอุ้มเธอลงจากห้องนอนทุกเช้า   กินข้าวด้วยทุกมื้อ  ....อะไรประมาณนี้หนะคะ และแล้วความรัก ครอบครัวก็กลับมาเหมือนเดิม เพราะได้กลับมาใกล้ชิดกันอีกครั้ง **** ส่วนคุณจูเอง  ได้นั่งเขียน นั่งเล่าถึงความหลัง  ความรักที่เคยมีมา นี่หละมั้งที่ผู้ใหญ่มักอวยพรวันแต่งงานว่า   "ถ้าเกิดผิดใจกันวันไหน  ให้นึกถึงวันที่เรารักกัน  วันที่เราแต่งงานกันเอาไว้มากๆ " **** ยินดีด้วยอีกครั้งนะคะ จากคุณ : แม่น้องน้ำมนต์ (InfernoST) เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 09:30:15

ความคิดเห็นที่ 30 อันนี้ค่ะคุณแม่น้องน้ำมนต์   เราก็เคยอ่านชอบมากมาย เมื่อเธอต้องการหย่าขาดจากฉันไป.... เธอควรเป็นคนที่จูงมือฉันออกไป http://www.englishub.com/index.php?lay=show&ac=article&Id=568779&Ntype=8 จากคุณ : สาวผมสั้น เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 09:35:12

ความคิดเห็นที่ 31 ดีใจด้วยค่ะ ^^ จากคุณ : หมูน้อยจอมแก่น เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 09:35:54

ความคิดเห็นที่ 32 เราเคยพูดกับสามีว่า วันหนึ่งเมื่อคุณอายุเยอะขึ้น มีหน้าที่การงานดีขึ้น วันนั้นจะมีผู้หญิงเข้ามาในชีวิตของคุณมากมาย ให้นึกถึงวันที่เราต่อสู้ชีวิตมาด้วยกัน และห้ามใจตัวเองให้ได้ แต่ผู้ชายไม่เหมือนผู้หญิง เพราะมีสิ่งเร้ารอบตัวมากมาย ผู้หญิงก็จะมีลูก และครอบครัวที่ต้องดูแล เราไม่รู้ว่าถ้ามีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นกับเรา เราจะเข็มแข็งได้เหมือนคุณจูหรือเปล่า ขอชื่นชมคุณจูที่เข็มแข็ง และให้อภัยสามีที่หลงผิดไป เพื่อครอบครัวจะได้ กลับมาสมบูรณ์ และมีความสุขอีกครั้ง สู้ๆ นะคะ จากคุณ : แม่น้องเนย เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 09:37:20 A:125.24.197.161 X: TicketID:340821

ความคิดเห็นที่ 33 เข้ามาลงชื่อแบบด่วนจี๋ เราก็พาครอบครัวไปเที่ยวมาเหมือนกัน เหนื่อยมาก แต่ก็ยังคิดถึง ซีรีย์ เรื่องนี้ตลอดเวลา...อิอิ เมื่อวานคุณสามีอยู่บ้านเพราะเปนวันหยุด เลบไม่กล้าเปิดคอม วันนี้เค้าไปทำงานแระ..เราก็...อยู่ยาวโลด............ จากคุณ : คนขี้ใจน้อย เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 09:41:36

ความคิดเห็นที่ 34 เป็นข่าวดีจริง ๆ ยินดีด้วยนะคะคุณจู ที่ได้ครอบครัวที่อบอุ่นกลับคืนมา การเป็นครอบครัว คำว่าให้อภัยเป็นสิ่งสำคัญจริง ๆ ค่ะ จากคุณ : เจโลลี่ เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 09:42:14

ความคิดเห็นที่ 35 อ่านไปน้ำตาซึมเลยค่ะ ดีใจด้วยจริงๆ นะคะคุณจู เป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ จากคุณ : HelloMuay เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 09:52:29

ความคิดเห็นที่ 36 ไม่ได้อ่านเรื่องอดีต แต่มาอ่านอัพเดทสถานการณ์ครอบครัวคุณจู ดีใจด้วยค่ะกับการเริ่มต้นใหม่ เคารพการตัดสินใจของคุณ เป็นกำลังในให้ห่างๆ สุขภาพแข็งแรงทั้งแม่และลูกนะคะ หน้าหนาวแล้ว และปีนี้ก็หนาวมากๆ ด้วย จากคุณ : อิมาอิซัง เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 09:54:46

ความคิดเห็นที่ 37 ยินดีด้วยค่ะ จากคุณ : ลูกแม่ก้อย เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 09:55:37

ความคิดเห็นที่ 38 ยินดีด้วยนะคะคุณจู จากคุณ : แมวเหมียวตัวผอม เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 09:58:11

ความคิดเห็นที่ 39 ดีใจด้วยนะคะ จากคุณ : mominam เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 10:02:22

ความคิดเห็นที่ 40 อ่านมาตั้งแต่ มาหลังตู   แต่พอมากว่าจะเป็น อ่านแค่ภาคแรกเองค่ะ ตามอ่านไม่ไหว เราคงอ่อนไหวเกินไปค่ะ เพราะเราเศร้ามากกะเรื่องในปัจจุบัน แต่ทู้นี้ เข้ามาอ่านอีกแล้วดีใจด้วยจัง ยิ่งประโยคที่ว่า ผมมีเมียคนเดียว กินใจเราสุด การพบกันคือการเริ่มต้นของการจากค่ะ  คนเราไม่จากเป็นก็จากตาย ในเมื่อวันนี้ มันดีแล้ว เราก็ช่วยกันทำวันนี้ให้ดีที่สุดกันเถอะนะคะ เพราะเราไม่มีทางรู้เลยว่าวันจากตายจะมาถึงเมื่อไหร่ ขอวันนี้ให้มีความสุขที่สุดดีกว่าเนอะ ลูกยังไม่อยากให้พ่อไปเลยค่ะ  เค้าต้องเป็นพ่อที่รักลูกมากแน่ๆ ขอให้มีความสุขได้ในทุกวันนะคะ คุณสายลม จากคุณ : ไฟกลางธาตุ เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 10:05:23

ความคิดเห็นที่ 41 อ่านแล้วอมยิ้มค่ะ ดีใจด้วยค่ะคุณจู > . < ขอให้ต่อไปนี้มีแต่ความสุขค่ะ จากคุณ : caez_nista เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 10:09:02

ความคิดเห็นที่ 42 เข้ามาลงชื่อด้วยคนจ้า ง่วงมาก แต่ก็ยังจะตามอ่าน ห้า ๆ ๆ ได้อ่านเปิดหัวกระทู้แล้วรู้สึกดีใจที่ครอบครัวคุณจูกลับมาเป็นครอบครัวอีกครั้งนะค่ะ ยินดีด้วยค่ะ จากคุณ : kaweezai เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 10:16:31

ความคิดเห็นที่ 43 แปะไว้ มารออ่านต่อ จากคุณ : gibgew เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 10:24:26

ความคิดเห็นที่ 44 ยินดีด้วยนะคะ ดีใจจริงๆที่กลับมาอยู่ด้วยกันเป็นครอบครัว แอบอ่านเงียบมานานและบอกให้เพื่อนเข้ามาอ่านด้วยค่ะ ลูกเป็นสิ่งที่มีค่าที่สุดลูกมีทั้งพ่อทั้งแม่อบอุ่นกว่ามีแม่คนเดียวค่ะแต่พ่อแม่ต้องรักกันนะคะ อีกอย่างอยากให้คุณจูกับสามีมาอยู่จังหวัดเดียวกันไม่ต้องแยกกันแบบนี้ค่ะจะได้ลดช่องว่างที่เกิดขึ้นและพ่อก็ใกล้ชิดแม่และลูกมากขึ้น ตัดต้นตอของปัญหาที่จะมีคนอื่นแทรกเข้ามาเวลาเหงาและห่างกัน จากคุณ : แม่นพ (แม่นพ) เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 10:37:36

ความคิดเห็นที่ 45 อรุณสวัสดิ์จ้า เพื่อน ๆ ที่รักทุกคน ยังอยู่กันต่อไปแหละ คุณ mamadaa สุขสันต์คล้ายวันเกิดนะคะ มีความสุขมากๆ นะจ๊ะ งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกลาก็จริง แต่ความทรงจำไม่ได้หายไปไหน มีพวกคุณมาสร้างความทรงจำที่ดีครั้งใหม่ การคืนรักกับนายโอคราวนี้ จะเกิดขึ้นไม่ได้เลยถ้าไม่ได้พวกคุณ (แอบซึ้ง) เราไม่มีคำพูดสวยหรูหรอกนะ พรอันประเสริฐอะไรเราก็ไม่มี มีแต่คำพูดที่เรากลั่นออกมาจากใจอย่างสุดซึ้ง ขอบคุณ ขอบคุณ และขอบคุณ เราอยากเห็นทุกครอบครัวมีแต่ความสุข ครอบครัวที่เต็มไปด้วยความรัก และการให้อภัย ไม่มีอะไรประเสริฐเท่านี้อีกแล้ว โบราณท่านเข้าใจว่าไว้เนอะ ผู้ชายเป็นช้างเท้าหน้า ผู้หญิงเป็นช้างเท้าหลัง เขาให้ความสำคัญกับเพศแม่มากเลยอ่ะ ช้างมันใช้เท้าหลังเก้าวก่อน ขาหน้าตาม ดังนั้นบทบาทความเป็นแม่และภรรยาย่อมสำคัญ ชายจะยิ่งใหญ่หรือไม่ เขาให้ดูที่ภรรยานี่แหละ ภรรยาต้องดี ในขณะเดียวกัน บทบาทและหน้าที่เมื่อมีมากขึ้น ความยากลำบากย่อมมีแน่นอน จะตกอยู่ที่ผู้หญิงทั้งสิ้น ตลอดจนความรู้สึกนึกคิด ผู้หญิงจะอ่อนไหวกว่าผช. มาก คำว่าของตาย จำไว้ให้ดี อย่าให้ของตายในบ้านฟื้นล่ะ ถ้าคุณคิดแบบนั้น โปรดระวังของตายฟื้นคืนชีพด้วยนะเออ เพราะคุณนั่นแหละจะตายแทน 55 (เขียนต่อก่อนนะ คุยไปคุยมาเดี๋ยวจะยาว) จากคุณ : สายลมที่คิดถึง เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 10:43:07

ความคิดเห็นที่ 46 เกาะขอบจอรอนะคะคุณจู จากคุณ : Always & Forever เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 10:47:49

ความคิดเห็นที่ 47 สายลมที่คิดถึง... อรุณสวัสดิ์จ้า จากคุณ : Yachur24 เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 10:51:00

ความคิดเห็นที่ 48 ดีใจจัง  ที่คอรบครัว  กลับมาเหมือนเดิมแล้วววววววววววววววววววว จากคุณ : แอนฟิลด์/ฟีฟ่า เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 10:59:35

ความคิดเห็นที่ 49 วันนี้ดีใจที่สุดเลย เมื่อทราบว่าคุณจูใจอ่อน และได้สามีที่ดี พ่อที่ดีของลูกกลับคืนมา นี่แหละหนา -----คนเราเมื่อยามดิ้นรนที่จะอยู่ด้วยกันว่ายากแล้ว แต่สิ่งที่ยากยิ่งกว่าคือการรักษาความเป็นครอบครัวและความสัมพันธ์ อันดีของคนในครอบครัวให้ได้-----  เพราะเราเองก็ต้องหน้าด้าน ฝ่าฟัน. อดทน กว่าจะได้อยู่กับสามีค่ะ ทางบ้านเขาไม่ค่อย ชอบเรา ทุกวันนี้ก็ยังเหมือนเดิม แต่ความเป็นคนดีของสามีมันชดเชยกันได้ค่ะ เราเลยพยายามไม่แคร์ใคร.แคร์แต่คนที่เรา รักและเค้าก็รักเราค่ะ @@@@สุดท้ายขอให้ความรัก ครอบครัว ความสุขอยู่กับคุณจูตลอดไปค่ะ@@@@ จากคุณ : nicha_dd เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 10:59:56

ความคิดเห็นที่ 50 กรี้ดๆๆๆ ดีใจด้วยค่าคุณจู ในที่สุด ก็ลงเอยด้วยดี แฮปปี้เอนดิ้งแล้ว เย้ๆๆๆๆ จากคุณ : powder_MAMA เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 11:10:08

ความคิดเห็นที่ 51 เราตามอื่นเรื่องของคุณจูมาตลอด ดีใจนะคะที่"นายโอ" คิดได้ และเราก็หวังอย่างหมดใจว่า เค้าจะดูแลคุณจูและลูกอย่างดี เรื่องราวในอดีตที่ผ่านมา ลองนึกย้อน ๆ ไป หรือลองคุยกันมันก็เป็นเรื่องที่ดีนะคะ เราจะได้ลองนึกถึงภาพวันที่เราคิดถึงกันสุด ๆ โหยหากันมาก ๆ บ้าง เหมือนวันวานยังหวานอยู่ ขอให้คุณจูและครอบครัวมีความสุขตลอดไปค่ะ จากคุณ : เลขาหน้าใส เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 11:15:23

ความคิดเห็นที่ 52 สวัสดีค่ะ คุณจู ดีใจด้วยนะคะ ที่ความรักของคุณยังมีความสุขไม่เปลี่ยนแปลงไปไหนเลย นายโอเข็ดแล้วหละค่ะ เชื่อสิ ฟังจากคำตอบ ที่ คุณด๊อกคนนั้นถามแล้วนายโอ ตอบแบบจบเบ็ดเสร็จเลย....(สมน้ำหน้าพวกไม่สมประกอบชอบเป็นมือที่ 3 ที่ 4) เราก็เคยเจ็บเหมือนคุณจูนี่แหละ คุณชายกลับมาก็ให้อภัย (แต่ไม่มีครั้งที่ 2 นะเฟ้ย) ตอนนี้ก็มีความสุขเหมือนเดิม อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด แล้วสิ่งที่ยังไม่เกิด ก็ไม่ต้อง กลัวหรอกค่ะ มีความสุขกับทุกวันที่เป็นอยู่ จากคุณ : ในที่สุดความสุขก็กลับมาหาเรา (ไ้ด้ใจ) เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 11:16:13

ความคิดเห็นที่ 53 ในเมื่อคุณจูเลี้ยงลูกเอง และไม่ได้ทำงาน ทำไมคุณจูถึงไม่ไปอยู่กับนายโอซะเลยล่ะคะ สำหรับญาครอบครัวคือการอยู่ด้วยกัน พ่อ แม่ ลูก จะไม่อยู่ห่างกันเด็ดขาด ขนาดแม่จะเอา หลานไปเลี้ยงที่ต่างจังหวัดญายังไม่ให้เลยค่ะ และถ้าแฟนญาทำงานไกลถึงต่างประเทศยัง งัยก็จะตามไปอยู่ด้วยกัน ถ้าภาระไม่เยอะมาก อยากให้คุณจูย้ายมาอยู่กับนายโอที่กรุงเทพเลยนะคะ วันหยุดค่อย กลับบ้าน จากคุณ : ~sinur_ya~ เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 11:18:13

ความคิดเห็นที่ 54 ได้อ่านข้อความ ยิ้มแก้มปริ ดีใจด้วยนะคุณจู ขอบคุณสำหรับ คำว่า "อภัย" ที่คุณจูให้กับคุณสามี คุณจูพูดถูกค่ะ พัฒนาการของลูกเปลี่ยนไปทุกนาที ใช้เวลาแห่งความสุขนี้ให้เปี่ยมสุขนะคะ เอาใจช่วยและห่วงใยตลอดไป จากคุณ : mootai1410 เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 11:18:49

ความคิดเห็นที่ 55 ดีใจกับคุณจูด้วยค่ะ ดีใจมากๆ ที่ครอบครัวกลับมาเป็นครอบครัวได้อีกครั้ง ขอให้หมดหน้ามรสุม เป็นฤดูใบไม้ผลิตลอดไปนะคะ จากคุณ : แมวน้อยสีน้ำตาล เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 11:22:32

ความคิดเห็นที่ 56 แอบตามอ่านเรื่องของคุณจูมานาน วันนี้ถึงภาคจบแล้ว  ยินดีด้วยที่กลับมาเป็นครอบครัวกันอีกครั้งนะคะ เราเชื่อว่าเวลาและความดีของสามีจะเป็นเครืิ่องเยียวยาหัวใจของคุณเอง ขอให้คุณเชื่อมั่นในตัวเองนะคะ คุณมีความดีและคุณธรรมเป็นสิ่งคุ้มครอง เป็นแม่และภรรยาที่น่าชื่นชม เราไม่แปลกใจเลยที่สามีคุณกลับมา ในสายตาของเราแล้ว เราคิดว่าคุณมีดีกว่าคุณเมียน้อยเธอทุกอย่างเลยนะ เพราะอย่างน้อยที่สุด เธอก็ไม่มีความดีซึ่งเป็นสิ่งสำคัญที่สุดที่มนุษย์ควรจะมีด้วยซ้ำ ยินดีด้วยอีกครั้งค่ะ จากคุณ : The smiling moon เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 11:29:29

ความคิดเห็นที่ 57 ดีใจด้วยนะคะ ในที่สุด ครอบครัวก็กลับมาเป็นครอบครัวที่สุขสมบูรณ์เหมือนเดิมแล้ว ได้อ่านกระทู้นี้แล้ว รู้สึกได้ถึงความสุขผ่านตัวอักษร จริงๆเลยค่ะ  พลอยมีความสุขไปด้วยเลย ขอบคุณนะคะสำหรับ กระูทู้แบ่งปันความรู้สึกต่างๆหลากหลายอารมณ์ให้ได้อ่านกัน ปล.เคยทำงานอยู่ แต่ไม่ได้สอนที่คณะที่คุณจูเรียนนะคะ(เมื่อนานมากแล้ว ตอนนี้ออกมาแล้วค่ะ)ก็เลยพอจะจินตนาการภาพต่างๆรวมถึงสถานที่ต่างของทั้งสองสถาบันได้ดีเลย จากคุณ : Redtape เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 11:35:17

ความคิดเห็นที่ 58 ดีใจจังค่ะ. ที่ครอบครัวจะกลับมาเป็นครอบครัวอีกครั้ง แอบใจหายที่เป็นภาคจบบริบูรณ์ แต่อีกใจก็เห็นด้วยค่ะ. คุณจูจะได้มีเวลาดูน้องอย่างเต็มที่. เพราะสามปีแรกของเด็กจะสำคัญมาก ลูกเรา10เดือนกว่า. ยังพูดแบบมีความหมายไม่ได้เลยค่ะ. เราก็ว่าจะทุ่มเทเวลาให้เค้ามากขึ้นเหมือนกันค่ะ. อุตส่าห์ลาออกมาดูลูก ต้องให้คุ้มซะหน่อย เอาใจช่วยให้กลับมาเป็นครอบครัวที่น่ารัก อบอุ่นตลอดไปเลยนะคะ จากคุณ : Happy Alice เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 11:36:56

ความคิดเห็นที่ 59 (มาต่อนะจ๊ะ) การตัดสินใจบนความไม่รู้มักอยู่คู่กับเราเสมอบางทียังนึกรำคาญตัวเองอยู่เหมือนกัน ว่าในโลกกลมๆ ไบนี้ตรูรู้อะไรบ้างวะเนี่ย เราคิดเอาเองเดาเอาเองเสมอแหละ การจะปรึกษาใครมีน้อยมาก นอกจากคนที่เรานับถือและชอบเขาจริงๆ เท่านั้นและ นี่ขนาดเพื่อนที่เป็นครูด้วยกันเอากระเป๋ามาให้ดู แล้วบอกว่า "เนี่ย กุชชี่ ของเรา" เราก็ได้แต่มองหนาเธออย่าง งงๆ แล้วนึกในใจว่า นี่มันกระเป๋าชัดๆ กุชชง กุดชี่อะไร ไม่รู้จัก ตอนหลังจึงได้มารู้ว่า เพื่อนที่ทำงานคนนั้นน่ะ เขาเอากระเป๋าแบรนด์เนมมาอวด โธ่เอ๊ย...ไอ้เราก็เซ่อจริงๆ ไม่รู้หรอกว่ามันแพงกว่าหรือดียังไง มันใส่ของได้ก็พอแล้วล่ะ ก็คงเหมือนรถแหละมั๊ง นั่งรถอะไรก็ได้ มันก็ถึงที่หมายได้เหมือนกันแหละ สมัยเราเรียน กทม. นะ เราชอบนั่งรถกระป๋องคันสีเขียวๆ คันเล็ก มันขับได้อย่างมันส์ดี แล้วก็เปิดเพลงเสียงดังได้ใจ ออกแนวเถื่อนๆ หน่อย แต่เรากลับชอบนะ แล้วที่ถูกใจที่สุดก็ตรงที่กระเป๋ารถเมล์ ชอบลืมเก็บค่าโดยสารนี่แหละ  ดีกว่านั่งรถคันยาวของคุณลุงสายชลเป็นไหน ๆ รถคุณลุงเปิดแต่เพลงโบราณ แถวขับไม่มันส์อีกต่างหาก ในเรื่องของของรักที่เราไม่ค่อยจะประสีประสา ไม่รู้หรอกนะว่าใครรักเราจริง จนกระทั่งมาเจอนายโอนี่แหละถึงได้รู้ว่าความรัก มันเป็นแบบนี้เอง การเป็นครูในโรงเรียนแห่งนี้ แน่นอนว่า เราเองก็อาจจะไปสะดุดตาสะดุดใจใครบ้างแหละ ซึ่งคราวนี้เรารู้สึกได้อย่างรวดเร็วมาก เพราะการเข้ามาของผู้ชายคนนี้ เขามาคล้ายๆ นายโอตรงที่ ไม่ว่าเราจะเดินไปทางไหน ก็ดูเหมือนเราจะเจอคนๆ นี้ อยู่ตลอดเวลา ผู้ชายคนนี้เป็นเจ้าของโรงเรียน รับตำแหน่งเป็นผู้อำนวยการแทนคุณพ่อของเขา อายุประมาณ 36 ปี (มากกว่านายโอ) เราไม่ได้หลงตัวเองหรอกนะว่าเขาชอบเรา เอ่อ เราขอเรียกเขาว่าครูใหญ่ก็แล้วกันนะ ครูใหญ่สอนภาษาอังกฤษแล้วก็วิทย์ฯ ด้วย แต่สอนเด็กประถมนะ ซึ่งตึกเด็กประถมและมัธยมห่างกันมาก ตอนเราไม่ได้คิดอะไร คิดแค่ว่า มันโรงเรียนของเขา เขาจะเดินไปไหนมาไหนก็ได้ เราคิดเพราะความไม่รู้นั่นเอง แต่พอสอนๆ ไป รู้สึกว่ามันชักยังไงๆ ชอบกล เราเอาตัวเรากับครูในระดับชั้นเดียวกันเป็นเกณฑ์  ไหนจะตรวจงาน ไหนจะเตรียมสอน แล้วก็ต้องสอนเด็กแต่ละห้องอีก เดินซะจนขาแทบขวิด เดินจนขาลากเลยล่ะ แค่นี้ก็เหนื่อยแล้ว ทำไมครูใหญ่ชอบมาป้วนเปี้ยนเดินผ่านอยู่หน้าห้องเราจัง จนเพื่อนครูด้วยกันที่สอนมานานเริ่มแซวครูใหญ่ว่า "สางสัยจะปิ๊งครูใหญ่แน่ๆ เลย แล้วเอาคู่หมั้นไปไว้ไหน" ครูใหญ่ก็ตอบไปอย่างคนมีอารมณ์ขันว่า "คู่หมั้นก็แบกอยู่ทุกวันไง ไม่เห็นรึ" ครูใหญ่พูดแค่นั้น เราก็ตีความได้ว่า ครูใหญ่คงจะเริ่มรู้สึกว่าคู่หมั้นตัวเอง เริ่มไม่ใช่คนที่ใช่  แต่เราก็คิดได้แค่นั้นเองจริงๆ เพราะเราไม่รู้จักเขานี่ ก็ไม่ได้สนใจอะไร... ทุกเช้า เราจะมาทานข้าวที่โรงเรียน เป็นครูก็มีกฏของครูนะ ครูเวรต้องเข้า 6 โมงเช้า เวลาปกติ ไม่เกิน 7 โมง ครูต้องมาแล้ว 6 โมงเช้าบางทีมันก็ยังไม่สว่างเลยด้วยซ้ำ สลัวๆ เราเจอครูใหญ่ทุกวันแหละ แต่ก็พยายามออกห่างเพราะรู้สึกว่า เขาจะเข้ามาคล้ายๆ กับนายโอ เขาต้องชอบเราแน่ๆ เลย  แต่เชื่อไหม เราหนีครูใหญ่ไม่พ้นเลย ให้ตายสิ (เดี๋ยวมานะ) แก้ไขเมื่อ 13 ธ.ค. 54 11:43:20 แก้ไขเมื่อ 13 ธ.ค. 54 11:40:43 จากคุณ : สายลมที่คิดถึง เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 11:38:32

ความคิดเห็นที่ 60 ดี แล้วครับ... ถือว่าหายกันไง... ตอนคุณหลอกเค้าว่า คุณทำงานพิเศษ เค้าเจ็บมากพอดูละ.. ทั้งเจ็บ ทั้งรัก... เอ มั้นชื่อเพลงนี่หว่า.. จากคุณ : Jedcon เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 11:40:24

ความคิดเห็นที่ 61 มี  ตัวละครใหม่ เพิ่มเข้ามา!!! นายโอ มีคู่แข่ง แล้ว จากคุณ : คนขี้ใจน้อย เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 11:47:25

ความคิดเห็นที่ 62 แปะไว้ก่อน เกี๋ยวเข้ามาต่อค่ะ  วันนี้เครียดมากมาย กับสามีเจ้าชู้    แวะเข้ามาอ่านก็ทำให้ใจเย็นขึ้นค่ะ จากคุณ : vanessa-eva เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 11:52:03

ความคิดเห็นที่ 63 ดีใจด้วยค่ะ อยากให้กลับมาคืนดีกันแบบนี้ และเมื่อผ่านมรสุมหนักมาได้ ขอให้ความรักเบ่งบานยิ่งกว่าเก่านะคะ   คิดว่าึคุณสายลมคงไม่ลืมพิจารณาเรื่องการย้ายไปอยู่ซะด้วยกัน ยังไงๆอยู่ด้วยกันดีกว่าค่ะ จะได้ดูแลซึ่งกันและกัน  นั่นถึงจะเป็นครอบครัวที่สมบูรณ์  ลูกเองก็ยังอยากอยู่กับพ่อทุกวันเลย เชื่อสิ  ที่อยู่จะคับแคบบ้างไรบ้างก็ไม่เป็นไร ขอให้ได้อยู่ดูแลกัน  กลับมาอยู่บ้านเสาร์อาทิตย์ก็กลับมาด้วยกันอย่างนี้น่าจะดีกว่านะคะ ใกล้จะขึ้นปีใหม่แล้ว ดีจังที่ทุกอย่างลงเอยลงได้ก่อนสิ้นปี ปีหน้าจะได้เป็นปีที่มีแต่สิ่ิงดีๆยิ่งๆขึ้นไป   ลูกเราเกิดก่อนเดืิอนนึงค่ะ  ยิ่งโตก็ยิ่งซน  ทั้งเหนื่อยทั้งง่วงยังไม่ค่อยอยากจะนอนเลยค่ะ  ตอนนี้ก็พูด มามา ปาปา คิดว่าเรียกแม่นะคะ เวลาร้องหาแม่ ก็ร้องมามา แม่ๆ อะไรงี้ คิดว่าคงใช่  ฟันเพิ่งเริ่มขึ้นค่ะ  เลี้ยงลูกเนี่ย เหนื่อยนะคะ แต่ก็มีความสุึขจริงๆค่ะ เวลาเห็นพัฒนาการเค้า ยิ่งมีความสุข  ลูกเป็นโซ่คล้องใจพ่อแม่จริงๆค่ะ  คิดว่าคุณโอคงคิดถึงลูกน่าดูเหมือนกันนะคะ  เรื่องมาอยู่ด้วยกัน ถ้าคุณตกลงใจได้ คุณโอเองน่าจะดีใจเหมือนกัน  ปีหน้าสามีเราก็ย้ายกลับมาอยู่ออฟฟิศกรุงเทพฯแล้ว ไม่ต้องไปอยู่พัทยาเหมือนที่ผ่านมา  ดีใจกันทั้งครอบครัวค่ะ จากคุณ : kane เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 12:06:50

ความคิดเห็นที่ 64 (ต่อนะคะ) การเป็นครูสอนวิชาภาษาไทย เป็นงานที่หินมาก นักเรียน 1 ห้องมี 40 คน เวลาตรวจ การบ้านก็ต้องดูด้วยว่า เขียนถูกหรือไม่ ใครจะว่าจะด่าก็เชิญเหอะตามสบาย ถ้าเราอาจเขียนถูกเขียนผิดไปบ้าง เพราะเราบอกตั้งแต่แรกแล้วว่าเราไม่เก่งภาษาไทย ดังนั้นเวลาตรวจการบ้านเด็ก คำบางคำถึงกับต้องเปิดพจนานุกรมเลยทีเดียว บางคำเป็นคำที่ง่ายอยู่หรอกนะ แต่เวลาตรวจเห็น นร. เขียนผิดๆ มาซะเยอะ ตรวจจนตาลายเลยอ่ะ ตรวจจนแทบอยากจะบ้าตาย มันงงนี่นา สับสนด้วยว่าตกลงแบบไหนเขียนผิดเขียนถูกหว่า แต่ก็อีกแหละ มันเป็นงานและต้องทำให้ได้ด้วย เวลาสอนนี่อย่างฮามาก เหมือนครูจูเดี่ยวไมโครโฟนเลยล่ะ นร. จะชอบเพราะเราจะ คุยกับเขาแบบเพื่อนมากกว่า ขี้เกียจมานั่งวางตัวว่า นี่ชั้นเป็นครูเธอนะยะ ฉันเดินผ่านเธอต้องก้ม เธอต้องไหว้ ไม่มีซะหรอก เราไม่อยากตำหนิเด็กๆ เพราะเรื่องขี้ประติ๋วแค่นี้... แล้วเราก็เห็นว่า เรื่องแค่นี้ไม่ได้ตัดสินว่าเด็กคนไหนดีหรือไม่ดี เราถูกเด็กห้องเรียนเก่งลองของจนเลิกลองไปแล้ว กลายเป็นเพื่อนกันมากกว่า มีอะไรเด็กๆ ก็ชอบที่จะมาปรึกษา แต่เราก็ยังรักความเป็นส่วนตัวนะ hi5 หรือ fb เนี่ย จะไม่รับแอด นร. เข้าไปเด็ดขาด พอสอนๆ ไป เราเริ่มรักการเป็นครูเข้าแล้วน่ะซี.... เรื่องครูใหญ่ เขาไม่เคยหายไปไหน มาให้เราเห็นอยู่เสมอ ยิ่งโรงเรียนไม่กว้างเท่ามหาลัยแบบนี้ด้วยแล้ว ยิ่งกว่าเจอนายโอซะอีกอะ เวลาเราทำอะไรจะ ทำตามเวลาเดิมๆ เป๊ะๆ จนครูใหญ่จับจุดได้ ว่าเราจะอยู่ที่ไหนเวลาใด และด้วยความที่ว่าไม่ถนัดวิชาภาษาไทย แต่เจือกอยากสอนก็เลยต้องทน ทำให้เวลาหลังเลิกเรียนเราต้องนั่งตรวจงานให้ นร. ซึ่งใช้เวลานานมาก กว่าจะได้กลับบ้าน 6 โมงเย็นทุกที เพื่อนครูก็กลับไปหมดแล้ว ครูใหญ่มักจะมาพูดคุยด้วยเสมอ แต่คำพูดที่ใช้ ไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องงานเลย มันเกี่ยวกับ ความสัมพันธ์ล้วนๆ แล้วจะให้เราคิดยังไงได้ ด้วยความที่เป็นคนตรง เราก็นึกๆๆ เอาวะเป็นไงเป็นกัน ไหนๆ ก็ไหนๆ ถามซะให้รู้แล้วรู้รอดไปเลยดีกว่า เราจึงแกล้งถามเล่นๆ ว่า "ครูใหญคิดอะไรกับจูป่าวเนี่ย"  เราถามพร้อมตรวจงานไปด้วย "เป็นครูภาษาอะไร แค่นี้เดาไม่ออกเหรอ" โดนครูใหญ่ย้อนเข้าให้ "เดาไม่ออกหรอกค่ะ"  เราตอบแบบไม่ได้สนใจครูใหญ่มากนัก ยังคงตรวจงานต่อไปเพราะกลัวไม่เสร็จ "คนที่เขามีความรู้สึกดีๆ ต่อกันเนี่ย เขาจะไม่หายหน้าไปไหนหรอกคุณ" ครูใหญ่ตอบด้วยน้เสียงจริงจัง ฟังแล้ววาบๆ หัวใจไม่หาย แต่ก็ไม่กล้าสรุปอะไรมากนัก "จูไม่เข้าใจที่คุณพูดหรอก" เราพูดไปอย่างนั้นเอง เพื่อหยั่งเชิงเผื่อครูใหญ่จะพูดอะไรต่อ "ถามจริงๆ  นี่ไม่รู้หรือแกล้งไม่รู้"  ครูใหญ่ถามอีก แล้วเรื่องอะไรเราจะสรุปเองล่ะ "ไม่รู้จริงๆ ค่ะ" เราไม่แน่ใจนัก แต่ก็ต้อบไปแบบไม่รู้ไม่ชี้ กลัวก็กลัว เผื่อใครผ่านมาเห็นจะเอาไปซุบซิบนินทาในที่ทำงาน มันคงไม่ดีหรอกนะ  เราจึงขอตัวกลับก่อน "จูต้องกลับแล้วค่ะ สวัสดีค่ะ" เราพูดแบบนอบน้อมตามประสาผู้น้อย "ผมไปส่งนะครับ  ผมผ่านทางนั้นพอดี" ครูใหญ่พูด ซึ่งเราก็แปลกใจว่า ครูใหญ่รู้จักบ้านเราได้ยังไงหว่า (เดี๋ยวมาใหม่จ้ะ) แก้ไขเมื่อ 13 ธ.ค. 54 12:16:29 จากคุณ : สายลมที่คิดถึง เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 12:14:27

ความคิดเห็นที่ 65 ดีใจกับคุณจูด้วยนะคะ ไม่ว่าจะเลือกทางไหนยังไง ขอเพียงเส้นทางที่เราเลือกมันจะทำให้เรามีความสุขก็คงเพียงพอแล้วเนอะ ขอให้คุณจูมีความสุขหลังจากผ่านมรสุมครั้งนี้ไปนะคะ มาคั่นหน้ารออ่านต่อคะ จากคุณ : Oopaza!! เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 12:18:35

ความคิดเห็นที่ 66 ยินดีกับคุณจูด้วยนะค่ะ  ที่ครอบครัวกลับมาอบอุ่นอีกครั้งค่ะ ลูกเป็นโซ่ทองคล้องใจจริงๆเลย จากคุณ : ตุ่ม (อสมาภรณ์) เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 12:20:36

ความคิดเห็นที่ 67 อ่านเรื่องของคุณจูแล้วทำให้เราคิดถึงตอนที่เรากับสามีเริ่มจีบกับใหม่ๆ ทำให้หัวใจกระชุ่มกระชวย มีความโรแมนติกคล้ายๆกัน ทำให้คิดถึงวันวานที่หวานๆๆ ไม่ได้รู้สึกอย่างนี้มานานแล้ว จากคุณ : แม่น้องพีช เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 12:24:07 A:27.130.121.96 X: TicketID:316566

ความคิดเห็นที่ 68 เป็นเราจะตอบว่า ครูภาษาไทยค่ะ อิอิ จากคุณ : กุ้งเคย เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 12:40:36

ความคิดเห็นที่ 69 ดีใจจังค่ะ ที่คุณกลับไปดีกันแล้ว ฟ้าหลังฝนย่อมสวยงามเสมอ เราก็เคยเจอแบบคุณ คิดแบบคุณ แต่สุดท้ายคำว่าให้อภัย ทำให้ทุกอย่างกลับมาดีแบบนี้ เราเชื่อว่านายโอไม่ทำร้ายคุณอีกแล้วหล่ะ เพราะว่าเขารักคุณเชื่อสิ ทีนี้ก็มีแต่เราน่ะแหละที่จะลืมเรื่องเลวร้ายได้เร็วแค่ไหน รีบๆลืมไปซะ ชีวิตจะได้มีความสุขเหมือนเดิม จากคุณ : CHO1292 (1292CHO) เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 12:40:37

ความคิดเห็นที่ 70 ดีใจด้วยค่ะ ที่กลับมามีความสุขกับชีวิตครอบครัวอย่างเต็มเปี่ยมอีกครั้ง แอบอิจฉานิดนึงค่ะ ทำไมลูกพูดได้เร็วจังคะ จากคุณ : พัดใบใหม่ เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 12:42:44

ความคิดเห็นที่ 71 อ่านมาตั้งแต่ต้นจนจบ ไม่เคยได้เมนต์เลยค่ะ เพราะก่อนหน้านี้ความรู้สึกมันกึ่งๆ จะเชียร์อดีต ก็ติดกับความรู้สึกปัจจุบันที่ยังไม่มั่นคง กลัวว่าคุณจูจะรู้สึกแปลกๆ วันนี้มาเมนต์ได้เต็มที่ เพราะปัจจุบันก็ Happy Ending แล้ว ขอเชียร์อดีตได้เต็มที่สุดใจขาดดิ้นเลยค่ะ :D อยากให้จบแค่ตอนนี้เหมือนกันค่ะ คุณจูจะได้มีเวลาอยู่กับลูก ทำตัวสวยๆ โบ๊ะหน้าทาครีมทุกวัน ซื้อของกินของใช้เข้าบ้าน  ตกแต่งบ้านให้อบอุ่น พอถึงสุดสัปดาห์ คุณโอกลับมา จะได้หลงทางอยู่บนสวรรค์แห่งนี้ ไม่ต้องกลับไปลงนรกขุมไหนอีกเลย :) ถ้าวันไหนคุณจูเกิดมีปัญหาอะไร มาเขียนภาคใหม่ อย่าลืมกระซิบมาบอกนะคะ เราจะข้ามจากห้องแป้ง มานั่งเกาะห้องชานเรือนต่อ (เพราะกระทู้คุณจู ทำให้เราทิ้งห้องแป้งไปเกือบถาวรละคะ พอคุณจูไม่อัพอะไร เราก็มานั่งอ่านหาความรู้ล่วงหน้าในห้องชานเรือนนี้แทน) แต่หวังว่ากระทู้ที่มาคราวหน้า จะเป็นกระทู้เกี่ยวกับเลี้ยงลูกคนแรกยังไงดี ระหว่างกำลังท้องคนที่สองนะคะ :D ขอบคุณมากค่ะสำหรับการแชร์ประสบการณ์ดีๆ ขอบคุณจริงๆค่ะ เราจะจำเรื่องของคุณไว้ ถ้าวันนึงเรากับแฟนเจอปัญหาอะไรแบบนี้ เราขอยึดคุณเป็นไอดอลนะคะ :) จากคุณ : Poovanan เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 12:44:59

ความคิดเห็นที่ 72 ตามอ่านมานาน ดีใจกับนายโอและคุณจูด้วย หนทางยังอีกยาวไกลยังไงการให้อภัยกันถือเป็นเรื่องยิ่งใหญ่ในชีวิตคู่ เอาธรรมะดี ๆ มาฝาก ครับ ^^ ที่สุดแห่งการดำรงชีวิต ๑๔ ข้อ ๑. ศัตรูที่ร้ายกาจที่สุดของชีวิตของเรา คือ ตัวเราเอง. ๒. ความล้มเหลวที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของชีวิตของเรา คือ ความอวดดี. ๓. ความเขลาที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของชีวิตของเรา คือ การเชื่อคนง่าย. ๔. ความเศร้าที่ยิ่งใหญ่ที่สุด คือ ความอิจฉา. ๕. ความผิดที่ยิ่งใหญ่ที่สุด คือ การทอดทิ้งตัวเอง. ๖. บาปที่ที่ยิ่งใหญ่ที่สุด คือ การหลอกตัวเอง. ๗. อารมณ์ที่น่าสงสารที่สุด คือ การทำตนให้ต่ำลง. ๘. ชีวิตที่น่าสรรเสริญที่สุด คือ การเลือกทางแห่งความก้าวหน้า. ๙. การล้มละลายของการดำเนินชีวิตที่ยิ่งใหญ่ที่สุด คือ ความท้อแท้ใจ. ๑๐. สมบัติที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของการดำเนินชีวิต คือ การมีสุขภาพที่ดี. ๑๑. หนี้แห่งการดำเนินชีวิตที่ยิ่งใหญ่ที่สุด คือ หนี้ของความเห็นอกเห็นใจเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน. ๑๒. การให้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุด คือ การให้อภัย. ๑๓. ความไม่สมบูรณ์ที่สุดของการดำเนินชีวิต คือ การไม่รู้จริง. ๑๔. ความพอใจที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของการดำเนินชีวิต คือ การให้ทาน. จาก http://www.baanmaha.com/community/thread21690.html คุณจูคงสามารถปฏิบัติข้อ 12 ได้แล้วรวมถึงหลาย ๆ ข้อ ยังไงก็ขอให้โชคดีกับชีวิตคู่นะครับ จากคุณ : HaHaHa เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 12:45:27

ความคิดเห็นที่ 73 ดีใจกับคุณจู ที่เห็นคุณจูกลับมามีความสุขกลับคนที่รักอีกครั้ง ดีใจที่สุดที่บทสรุปของเรื่องนี้มันจบเหมือนละครที่เราเคยดู จะขอบคุณสวรรค์ดีไหมที่ส่งบททดสอบบทนี้มาให้คุณจูได้ทดสอบว่าคุณและนายโอยังรักกันมากแค่ไหน แล้วคุณก็ผ่านมันมาได้ คนเราเผลอได้แต่อย่าบ่อยนะนายโอ ปล.นายโอนายได้ไปต่อ จากคุณ : รักคือการให้อภัย (เกินบรรยาย) เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 12:52:22

ความคิดเห็นที่ 74 ดีใจกับคุณจูด้วยนะจ๊ะที่กลับมามีชีวิตครอบคัวที่สมบูรณ์พร้อมหน้าพร้อมตาอีกครั้ง ที่นายโอกลับมาคงเป็นเพราะความดีในตัวของคุณจู พอเค้าคิดถึงความดีของคุณจูเลยทำให้เค้าสำนึกผิดได้ และรู้ว่าเค้าควรจะใช้ชีวติอยู่กับใคร จากคุณ : ต้นหลิวลูกแม่ดาว เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 12:56:50

ความคิดเห็นที่ 75 ดีใจด้วยค่า ดีใจด้วยจริงๆ สิ่งที่ผ่านมา เจ็บอย่างไร ปล่อยมันไปเถอะค่ะ ในวันนี้ความสุขอยู่กับเราแล้ว กอดมันไว้น๊ะตัวเอง ^^ จากคุณ : twokids เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 12:58:53

ความคิดเห็นที่ 76 .....แฮปปี้ซะที..... อย่าลืมทำบุญกรวดน้ำแผ่เมตตา ให้เจ้ากรรมนายเวร ที่มาตามขอส่วนบุญเราด้วยนะคะ จะได้หมดเวรหมดกรรมกันซะที่ ....เฮ้อ จากคุณ : นางมารน้อยหน้าสวย เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 13:01:05

ความคิดเห็นที่ 77 ตามมาอ่าน จากคุณ : ข้าวเหนียวไหม้ เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 13:04:26

ความคิดเห็นที่ 78 คุณจูค่ะ ดีใจด้วยนะค่ะ ที่ได้ครอบครัวอบอุ่นกลับมาเหมือนเดิม อยากรู้จังไปทำไรที่โคราชเนี่ย อากาศเย็นๆแบบนี้ ได้อกกว้างๆ อยู่ภายใต้อ้อมแขนอันอบอุ่น ฮืม... โรแมนติค ชะมัดเลย (คงไม่มีเซนเซอร์เนอะ) ^^ ปล. เราว่า คุณจู ถูกโฉลกกับคนที่อยู่ในแวดวงการศึกษา ไม่ก็เกี่ยวกับหนังสือซะส่วนใหญ่นิ จากคุณ : Completely Sure เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 13:06:41

ความคิดเห็นที่ 79 ยินดีด้วยค่ะ ที่กลับมาเป็นครอบครัวพร้อมหน้ากันอีกครั้ง ลูกคุณจูน่ารักจังค่ะ พูดได้ถูกจังหวะพอดีเลย นี่แหละ โซ่ทองคล้องใจ ของแท้จริงเชียว หนาวนี้จะได้มีคนกอดให้อบอุ่นเน๊อะ ^_^ จากคุณ : bake mania เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 13:13:23

ความคิดเห็นที่ 80 วันนี้เป็นอีกวันที่เรามีความสุขที่สุด☆〜(ゝ。∂) จากคุณ : เหมียวเหมียว (wichayen) เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 13:27:42

ความคิดเห็นที่ 81 คุณใบพัดใหม่ #70 เรื่องลูกพูดช้า หรือพูดเร็วนี่ มีหลายทฤษฎีเลยนะ เลี้ยงลูกตามทฤษฎีนี่ปวดหัวตาย นู่นก็ไม่ดี นี่ก็ไม่ได้ เราคนหนึ่งแหละ ไม่เอาด้วยหรอก เราเลี้ยงลูกแบบสบายๆ แอบขี้เกียจซะด้วยซ้ำ อาบน้ำให้ลูกวันละหน เพราะลูกตัวใหญ่อุ้มลำบากมากกกกก เรื่องการคุยกับลูกก็ไม่ค่อยนะ แต่จะพูดกับลูกชัดเจน พูดสั้นๆ คุณหมอแนะนำให้เล่านิทานให้ลูกฟังตั้งแต่อยู่ในท้อง เราทำตามนะ แต่พอโต ไม่ได้เล่าเลยอ่ะ ขี้เกียจเล่า 555 เล่าไปก็ฟังไม่รู้เรื่อง จะเน้นเปิดภาพให้ดูซะมากกว่า เช่น นี่หมา นี่แมว อาบน้ำ/ ใส่เสื้อ/ รักกัน/ มานี่/ ไม่ไป/ รักหนู/ อึอึ๊ จะพูดกับลูกตลอด แบบ 2 พยางค์สั้นๆค่ะ  ส่วนหนังสือนิทานของลูก มีไว้ให้ลูกฉีก พัฒนากล้ามเนื้อมัดเล็ก (คิดได้ไงเนี่ย อิอิ) แก้ไขเมื่อ 13 ธ.ค. 54 13:52:47 จากคุณ : สายลมที่คิดถึง เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 13:36:47

ความคิดเห็นที่ 82 ............. จากคุณ : pan2551 เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 13:39:03

ความคิดเห็นที่ 83 555 ชอบจังเลย "ส่วนหนังสือนิทานของลูก มีไว้ให้ลูกฉีก พัฒนากล้ามเนื้อมัดเล็ก " แสดงให้เห็นว่า คุณจูมองโลกในแง่บวก นะเนี่ย..อิอิ จากคุณ : powder_MAMA เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 13:39:46

ความคิดเห็นที่ 84 ว้าววว  ยินดีด้วยค่ะ รู้เลยว่าเลี้ยงลูกคนเดียวมันเหนื่อยมากเลยนะคะ ชื่นชมมาก ๆ ค่ะคุณจูทั้งความคิดและการกระทำ ขอให้เป็นแม่ที่ดีของลูกต่อไปนะคะ "คือหัตถาครองพิภพ" จริง ๆ เพราะเราเองก็เลี้ยงเองแล้วไม่นานนี้เพราะแม่สามีเสีย ไม่มีใครช่วยอีกเลยเพราะไม่เอาเอง 24 ชม. เลยหละ ทำงานด้วยเจ้านายก็ใจดี ขอบคุณทุกคนเลยหละใกล้เปิดเทอมแล้ว 20 ธค. นี้ ก็คงสบายตัวขึ้น แล้วก็เข้าใจทุกตัวอักษรของคุณจูว่ากว่าจะพิมพ์ได้เป็นอย่างไร ฟ้าหลังฝนสดใสเสมอ ยินดีด้วยค่ะ จากคุณ : nong (hugnong) เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 13:43:00

ความคิดเห็นที่ 85 ตามมาอ่านรอบบ่าย รออ่านอยู่จ้า จากคุณ : Always & Forever เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 13:44:05

ความคิดเห็นที่ 86 จากคุณ : moumon เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 13:48:03

ความคิดเห็นที่ 87 เย้ๆๆๆๆ มารายงานตัวแล้วจ้า..... จุ๊บๆๆๆ จากคุณ : SaltedCaffe เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 13:51:11

ความคิดเห็นที่ 88 ยินดี และ ดีใจด้วยนะคะคุณจู  ^^ จากคุณ : aomma_alert เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 14:02:41

ความคิดเห็นที่ 89 ตามมาให้กำลังใจ และยินดีกับครอบครัวคุณจูด้วยนะคะ จากคุณ : 3[[PA_AP]]3 เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 14:04:53

ความคิดเห็นที่ 90 อ่าน เรื่องที่สามี จขกท.ขอคืนดี เราน้ำตาไหลเลยค่ะ สงสารลูกนะคะ จากคุณ : nongmalee เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 14:09:20

ความคิดเห็นที่ 91 ขอสารภาพว่าอ่านแล้ว รู้สึกตื้นตันมากๆที่สามีกลับมาและคุยโทรศัพท์ต่อหน้าให้ได้รู้ว่าจบจริง อ่านไปร้องไห้ไปเลย นึกถึงว่าถ้าเป็นตัวเองจะเข็มแข็งและจะรักษาครอบครัวไว้ได้อย่างคุณจูมั้ย ....เป็นกำลังใจให้ค่ะ จุ๊บๆ จากคุณ : หมูน้อยพริ้วไหว เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 14:24:35 A:101.108.121.225 X: TicketID:328098

ความคิดเห็นที่ 92 เอ่อ  ..  ก่อนอื่นผมขอแสดงความยินดี  กับความสุขในครอบครัวของคุณจูที่ได้คืนกลับมาอีกครั้ง แต่อย่าว่าอย่างโน้น อย่างนี้เลยนะ  ผมเชื่อว่า มีใครในที่นี้ในจำนวนไม่น้อยที่ยังอยากรู้ข้อเฉลย ในกระทู้ 390 จากภาคที่แล้วนะครับ คุณจูไม่ต้องห่วงนะ  ผมบรรลุนิติภาวะนานแล้ว   เชิญบรรยายได้เต็มที่   เผื่อเอาไว้เป็นวิทยาทานให้กับใครอีกหลายๆคน  ที่อาจเอาไว้ใช้เพื่อเอาตัวรอดในสถานการณ์คับขัน จากคุณ : jutapit เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 14:43:49

ความคิดเห็นที่ 93 คุณประกอบอยู่ไหน เข้ามาอ่านเลยนะ (ซึ้ง) จากคุณ : ไ้ด้ใจ เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 14:53:25

ความคิดเห็นที่ 94 มาต่อเร้ววววววววววววววววว  ^ ^ จากคุณ : SWEET TOFFY เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 14:55:17

ความคิดเห็นที่ 95 ลงชื่อค่ะ จากคุณ : beekojumps เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 14:55:35

ความคิดเห็นที่ 96 +++++++++++++++++++++++ลงชื่อไว้ก่อน+++++++++++++++++++++++++++++ จากคุณ : มิคารุจัง เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 14:56:45

ความคิดเห็นที่ 97 คั่นหน้าค่ะ..................................... จากคุณ : คนขี้ใจน้อย เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 14:57:55

ความคิดเห็นที่ 98 ดีใจด้วยนะคะ ขอให้ครอบครัวอบอุ่นยิ่งขึ้นนะคะ จากคุณ : หญิง (น้องหญิงอนัตตา) เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 15:11:36

ความคิดเห็นที่ 99 คนที่เท่าไรเอย? เลขสวย 99 แป๊ะ แก้ไขเมื่อ 13 ธ.ค. 54 15:14:07 จากคุณ : อสมาภรณ์ เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 15:13:35

ความคิดเห็นที่ 100 วันนี้อ่านได้จุใจเวอร์ๆหลังจากรอคุณจูแทบขาดใจมาสองวัน ฮู้เร่!!! จากคุณ : มาดามบีม เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 15:36:04

ความคิดเห็นที่ 101 ยินดีด้วยนะคะ จากคุณ : Apple (PANPISUT) เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 15:39:23

ความคิดเห็นที่ 102 ตามแบบ กระชั้นชิดครับ.... จากคุณ : ^Ake^ เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 15:55:42

ความคิดเห็นที่ 103 ยินดีกับคุณจูด้วยนะคะ ขอให้เรื่องร้ายๆ ผ่านไปแล้วอย่าได้กลับมาอีกเลยเนอะ จากคุณ : love_is_so_beautiful เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 16:11:41

ความคิดเห็นที่ 104 ยินดีกับคุณจูด้วยค่ะ  ดีใจจังที่เห็นครอบครัวคุณจูกลับมาน่ารักอบอุ่นเหมือนเดิม การให้อภัยของคุณจูเป็นส่ิงที่ยิ่งใหญ่มากน่ะค่ะ  ทำให้มีคำว่า "ครอบครัว" มีพ่อ แม่ ลูก เป็นครอบครัวที่สมบูรณ์ค่ะ  ขอให้คุณจูใช้ช่วงเวลานับจากนี้ต่อไปให้คุ้มค่าที่สุดเลยน่ะค่ะ  ตักตวงความสุข ลืมสิ่งเลวร้ายในอดีต ตอนนี้มีแต่ฟ้าสีสดใส จะได้เลี้ยงลูกได้อย่างมีความสุข และลูกก็จะแฮปปี้สุขภาพกาย สุขภาพจิตดีตามเราไปด้วยน่ะค่ะ เราเชื่อว่านายโอ ต้องซึ้งใจกับการให้อภัยครั้งนี้ และทำตัวใหม่ น่ารักกว่าเดิม จนคุณจูต้องอัศจรรย์ใจแน่ ๆ ค่ะ ยังไงนายโอ กะ คุณจู ก้อเป็นเนื้อคู่กันน่ะค่ะ ประคองกันไปให้ได้จนแก่จนเฒ่าเลยน่ะค่ะ จากคุณ : OK@y เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 16:17:40

ความคิดเห็นที่ 105 ตามลงเหมือนเดิม จากคุณ : น้ำตาล/หวาน/เปรี้ยว เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 16:26:46

ความคิดเห็นที่ 106 ยินดีกับคุณจูด้วยนะคะ จากนี้ไป ก็เป็นครอบครัวสุขสันต์แล้วนะ ไม่ว่าเค้าจะทำอะไรให้เราขุ่นข้องหมองใจเรื่องอะไรก็แล้วแต่ ขอให้พูดแต่เรื่องนั้น ๆ  ถ้าคิดจะให้อภัยเค้าแล้วอย่าเอาเรื่องนี้มาพูดนะ มันจะกลายเป็นแผลที่อยู่ในใจทั้งเค้าและเรา พยายามอย่าไปสะกิดมันก็แล้วกัน จากคุณ : บัวผันภรรยาบัวลอย เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 16:37:13

ความคิดเห็นที่ 107 ตามมาให้กำลังใจ และดีใจกับคุณจูด้วยจริงๆค่ะ จากคุณ : คุณชะอุ๋ย เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 16:37:36

ความคิดเห็นที่ 108 ตอกบัตรคะ............ จากคุณ : Crissy เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 16:45:33

ความคิดเห็นที่ 110 ตามอ่านเงียบๆตั้งแต่ตอนหนีน้ำท่วมจนตอนนี้ได้กลับเข้าบ้านแล้ว อยากบอกคุณจูว่า  คนเราผิดพลาดกันได้ค่ะ ถ้าผิดแล้วรู้จักขอโทษและปรับปรุงตัวเองและระวังไม่ทำผิดซ้ำอีก  เราเองก็ควรให้อภัยค่ะ ให้โอกาสเขาอีกสักครั้ง  การใช้ชีวิตคู่ต้องรู้จักการให้อภัย การเอาใจใส่ และรายละเอียดปลีกย่อยอีกเยอะค่ะ สิ่งสำคัญคือความอดทนค่ะ  พี่เอาใจช่วยนะคะ ขอให้เหตุการณ์ครั้งนี้เป็นแค่บทเรียนบทหนึ่งที่เพิ่มความรู้และประสบการณ์ของเรา  ต่อไปขอให้มีแต่ความสุขนะคะ พี่สาวพี่สอนว่า คนเราไม่มีใครสมบูรณ์ร้อยเปอร์เซ็นต์ ให้ชั่งความดีกับความไม่ดีของเขาถ้าความดีเขามีมากกว่าก็ขอให้เราแกล้งลืมสิ่งที่ไม่ดีของเขาไปบ้าง เราจะได้เป็นสุขค่ะ สู้ๆนะคะ สิ่งที่สู้ลำบากที่สุดคือความรู้สึกของตัวเองนี่แหละค่ะ เอาใจช่วยจ้า จากคุณ : nongporjaija เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 16:47:14

ความคิดเห็นที่ 111 ดีใจโครตๆๆๆๆ คุณจูมาแล้ว คิดถึงมาก แต่แอบเศร้านิดๆๆว่าจะจบแล้วคงคิดถึงแย่เลยแล้วก็อ่านท่อนนั้นซ้ำไปซ้ำมาหลายรอบเลยซึ้งมาก "เมียผมไม่มีอะไรดีไปกว่าคุณ แต่เป็นภรรยาและเป็นแม่ที่ดี และผมรักเธอ" จากคุณ : mamapui เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 16:50:22

ความคิดเห็นที่ 112 เพิ่งจะรู้จากคุณจูนะคะเนี่ย ว่าช้างมันก้าวเท้าหลังก่อน แล้วค่อยก้าวเท้าหน้าตาม มิน่า ผู้หญิงถึงเป็นช้างเท้าหลัง แม้จะไม่เด่นเท่าเท้าหน้า แต่ทำหน้าที่สำคัญกว่า และยังเป็นฝ่ายเริ่มต้นอีกด้วย จากคุณ : lifley เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 16:52:56

ความคิดเห็นที่ 113 ดีใจค่ะ ที่คุณจูกลับมามีครอบครัวที่อบอุ่นอีกครั้ง ขอให้ตัวเล็กเลี้ยงง่ายๆ เป็นเด็กดีของคุณพ่อคุณแม่นะคะ จากคุณ : จะไม่ไปพันธ์ทิพย์ เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 16:53:26

ความคิดเห็นที่ 114 ตาลาย อ่านถึงตรงนี้นะค่ะ ..ขอไปดื่มวีต้าก่อนค่ะ กระดืบ กระดืบ จากคุณ : บ๊อบบี้น่ารัก เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 16:56:57

ความคิดเห็นที่ 115 ขอคั่นว่า อ่านถึงตรงนี้ นะ แวบๆ จากคุณ : บะหมี่เกี๊ยวหมูกรอบ เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 17:03:42

ความคิดเห็นที่ 116 ติดตามตั้งแต่ภาคแรก ชอบมากเลยค่ะ จนตอนนี้ถึงภาคจบแล้ว ในที่สุดก็ตัดสินใจสมัครสมาชิกค่ะ ^^... ดีใจจังเลยค่ะที่กลับมาเป็นครอบครัวที่สมบูรณือีกครั้งนึง อยากให้พ่อกับแม่คิดถึงอดีตตอนสมัยเค้าจีบกันบ้างจัง -*- จากคุณ : ปริม (pRiMyReeB) เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 17:18:52

ความคิดเห็นที่ 117 ----------------------------- เรารู้สีก ไม่ชอบครูใหญ่ ---------------------------------- จากคุณ : .เชอร์รี่. เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 17:22:23