จากคนที่ "เกลียดเด็ก" วันนี้มีลูกชายตัวน้อย 4 เดือนแล้วค่ะ
|
 |
ดีค่า แม่ๆในห้องชานเรือน วันนี้อยากมาเล่าเรื่องบางเรื่องให้ฟังจ๊ะ
เราเป็นคนที่ไม่ชอบเด็กเอาซะเลยค่ะ ค่อนข้างเกลียดเลยก็ว่าได้ ได้ยินเด็กร้องที่ไหน (ส่วนมากจะเป็นขวบแล้วนะที่เจอ) อยากจะหนีออกจากตรงนั้นเลย
หรือถ้าหนีไม่ได้ เช่น อยู่บนรถเมล์ (จะให้ลง แล้วรอคันต่อไปก็ไม่ไหว) เจอเด็กร้องไห้งอแง หรือคุยเจี๊ยวจ๊าววว โอ้ยยยย ไม่อยากจะบรรยายความรู้สึกว่า หงุดหงิดแค่ไหน อารมณ์เสียสุดๆ ถ้าไม่ได้เอาเพลงไปฟัง คงเป็นวันที่โชคร้ายที่สุดที่มาเจอเด็กงอแง
อยากจะเข้าไปทำให้เงียบ ก็แอบเกรงใจพ่อแม่ จะย้ายที่นั่ง ก็ได้ยินทั้งรถ สรุป อ ด ท น อย่างเดียว
แต่ถ้าเจอเด็กงอแง ขณะกำลังรอลิฟท์ โอเคค่ะ คุณขึ้นไปก่อน เราไปรอบต่อไป อันนี้รอดค่ะ แต่ถ้าเจอตอนเราอยู่ในลิฟท์ แล้วเด็กงอแงเข้ามา โอเคค่ะ เรารีบลงชั้นต่อไป แม้ว่าจะยังไม่ถึง
เราค่อนข้างเกลียดเด็กแบบออกหน้าออกตานิดส์นึง (แต่เพื่อนๆมักบอกไม่นิดอะ เยอะเลย 55+)
เพื่อนๆเรามักจะกรอกหูเราด้วยคำพูดที่ว่า "ช้านว่าแกต้องมีลูกคนแรกในกลุ่มแน่เลย ไม่ใช่เรียนจบ แล้วมีเลยนะ" หรือ "ระวังนะเกลียดอะไร มักจะได้อย่างนั้น" หรือ "ช้านว่าเวลาแกมีลูกอะ แกต้องหวง ห่วง และรักลูกแกมากแน่ๆๆ" อะไรประมาณนี้ค่ะ ได้ยินมาตลอด 4 ปีที่เรียนมา
จนกระทั่งเราเรียนจบได้แค่ 1 ปีค่ะ (จำได้แม่นหลังรับปริญญา) เรารับเดือน พ.ย. ค่ะ (ลืมบอก เรามาอยู่กับแฟนหลังเรียนจบ ยังไม่ได้แต่ง แฟนอายุมากกว่า 12 ปี) เดือน ม.ค. ปจด.ไม่มาตามนัดค่ะ ปกติจะมาไม่หลังก็ก่อนประมาณ 3 วัน
นี้เป็นอาทิตย์ไม่โผล่มาเลย เครียดค่ะ แต่เราก็แอบบอกตัวเองอยู่เสมอว่าคุมๆๆๆๆๆแล้ว ไม่ม้างงงงงงงงงงงงงง
ตกลงซื้อที่เทสมาปรากฎว่า 2 ขีด แม่เจ้า ลมแทบจับ อะไรมันจะซวยขนาดนี้ว่ะ คุมแล้วนะไม่ใช่ไม่คุม แฟนแอบเจาะถุงป่าวเนี๊ยะ คิดไปต่างๆนาๆ เครี๊ยด เครียด
ตอนนั้นเราคิดว่าจะ "เอาออก" ไม่อยากทำให้พ่อแม่ต้องเสียใจ (ทำไมไ่ม่คิดก่อนทำว่ะตรูเนี๊ยะ) อีกอย่างทางบ้านเราไม่ชอบแฟนอีก สาเหตุเดียวคือ "แฟนตัวดำ" (แล้วจะแก้ยังไงละเนี๊ยะ มันแก้ไม่ได้เล้ย นอกจากเปลี่ยนแฟน)
เราโทรปรึกษาเพื่อนสนิท 2 คน เพื่อนไม่อยากให้ทำ เพราะมันบาปมาก เราก็รู้ แต่ให้ทำไงได้ละ เราก็อธิบายเหตุผลต่างๆนาๆไป เพื่อนก็ยังคงห้ามอยู่ (มันก็น่าจะห้ามอะนะ) แต่แฟนเราอยากให้เอาไว้นะ เ้ค้าอยากมีลูก และเค้ามีความรับผิดชอบอยู่แล้ว
1 เดือน เราไปที่คลีนิคแห่งนึง (คงนึกออกนะค่ะ ว่าคลีนิคประมาณไหน) ตรวจดูค่ะ ทางคลีนิคนัดมาให้ไปตอน 2 เดือน
หลังจากนั้นเกิดอาการโคตรแพ้ท้อง (ต้องบอกว่า โคตร เพราะแพ้เยอะมาก) กินอะไรไม่ได้เลย ไปทำงานไม่ได้ อ้วกตลอดเวลา ต้องไปรพ.ทุกอาทิตย์ อาทิตย์ละ 3-4 วัน ไปให้น้ำเกลือ+ฉีดยา ไปจนหมอกะพยาบาลจำได้
และแล้ววันนึง หมอก็ถามว่าทำไมไม่ฝากท้องสักทีละ แพ้เยอะขนาดนี้ เราบอกว่า ไม่อยากเอาเด็กไว้ หมอกะพยาบาล อึ้งไปเลย (กล้ามากที่บอก อีนี้) หมอเดินจากไปอย่างเงียบๆ ทิ้งเราไว้กับพยาบาล 2 ต่อ 2 พยาบาล เตือนสติเรา ว่าเด็กไม่ผิดอะไร เราก็บอกว่าเราไม่ผิด เราคุมแล้ว ไม่ใช่ไม่คุม (ยังจะเถียงอีกตรู)
พยาบาลเตือนสติเรานานมาก บอกว่าพ่อแม่ ถึงจะโกรธก็คงไม่นานหรอก (เราบอกเรื่องพ่อแม่ไปด้วย) เด็กทั้งคนนะ บลาๆๆๆๆๆ
พอพยาบาลเดินจากไป เราโทรหาแม่ตอนนั้นเลย และบอกเรื่องนี้ให้ฟัง แม่ก็ บลาๆๆๆ มาอย่างโคตรโกรธ ไม่คุยกับเรานานเลยละ แต่เราต้องทำใจ เพราะเราโคตรผิดอีกนั้นแหละ
ผ่านไปได้สักระยะใหญ่ๆๆ อะไรๆก็กลับมาดีขึ้น พ่อแม่เริ่มหายโกรธ ดูแลเรา ซื้อนู้นซื้อนี้มาให้ กลัวเราอยู่กะแฟนแล้วอด - -*
ระยะเวลาที่ท้องแฟนเราดูแลดีมากกกกกกก ดีแบบไม่คิดว่าดีได้มากขนาดนี้
และแล้ววันที่อยู่ๆก็อยากจะออกมาซะงั้นของ ด.ช.หนูกัส ยังไม่ถึงกำหนดเล้ยยย อีกตั้ง 2 อาทิตย์ อยู่ดีๆก็คงอยากรีบออกมา
เจ็บท้องโคตรๆอยู่ 6 ชม. คลอด 5 นาทีเสร็จ ผลุบออกมา หน้าตาเฉย (เอ๊ะไม่เฉยสิ ร้องไห้ด้วย) พยาบาลทำความสะอาดแล้วมาแปะไว้ที่อก (แปะจริงๆนะ)
เรามองเด็กคนนี้ คนที่เราเคยคิดจะทำร้าย คนที่เราไม่เคยคิดจะมี โอ้ววว ช่างน่าเกลียดน่าชังอะไรเช่นนี้ มาแปะไว้ปุบ ก็หลับ พยาบาลก็เย็บแผลไปสิ เย็บแผลก็เจ็บนะ ขนาดฉีดยาชา จะร้องโอ้ยๆๆ ก็ไม่ได้ กลัวเจ้าเด็กตัวแดงๆตัวน้อยๆคนนี้ตื่น เลยอดทนไว้ และร้องมานิดหน่อย 555+
มาถึงวันนี้เจ้าเด็กตัวน้อยๆคนนี้ อายุได้ 4 เดือนแล้ว พรุ่งนี้ก็ 4 เดือนเต็ม ฤกษ์ดีเลยมาเขียน (ดียังไงเนี๊ยะ 555+) เราขอบอกตามตรงค่ะ ว่าเราไม่ผิดคำพูดของเพื่อนที่ว่า "แกจะหวง ห่วง และรักลูกแกมากกกกก"
ใช่ค่ะ เราหวง ห่วง ลูกมากกกกสุดๆๆๆ ขนาดให้ปะป๊ามาช่วยเลี้ยงตอนดึก ตอนที่ตื่นมาเล่นไม่รู้เวล่ำเวลา แต่ก็มิอาจข่มตาลงหลับได้ กลัวปะป๊าจะเลี้ยงไม่ได้ดี กลัวนั้นกลัวนี้ สุดท้ายก็เหมือนจะไม่ได้หลับ 555+
ตอนนี้เราให้นมจากเต้าอย่างเดียว และเราคิดว่าคงจะให้นมจากเต้าไปเรื่อย ๆเพราะเราก็ไม่ได้ทำงาน
ไม่คิดใช่ไม๊ค่ะว่า จากคนที่เกลียดเด็ก ลงทุนให้นมลูกเอง จากเต้า กินอาหารที่มีประโยชน์ กินผัก ผลไม้ ดื่มน้ำอุ่นทั้งวัน เพื่อให้ลูกได้มีน้ำนมที่มีคุณภาพและปริมาณที่เพียงพอ
ยอมอดไม่ได้ไปเที่ยวกับเพื่อน ยอมอดของที่ตั้งใจไว้ว่าอยากจะมี ยอมอดชีวิตที่ยังสามารถร่าเริง เฮฮากับเพื่อน ทุ่มทุกอย่างมาที่ลูก วันๆมานั่งเอฟของให้ลูก
ตั้งแต่ท้อง จนถึงบัดนี้เราไม่ได้ซื้ออะไรให้ตัวเองซักอย่าง ซื้อแต่ของลูกอย่างเดียว เยอะแยะไปหมด (บ้าไปแล้วเรา 555)
ปอลิง.เราไม่คิดว่าวันนึงเราจะรักเด็กได้ แต่วันนี้เรารักเด็กคนนี้สุดหัวใจ ทุ่มให้สุดชีวิตเลยค่ะ
ปอลิง.อีก แม่ๆที่มีเพื่อนที่มีนิสัยแบบเราคือ ไม่ชอบเด็ก ลองสังเกตนะคะ ว่าวันนึงที่เค้ามีลูก เค้าจะเป็นยังไง ^^
จบแล้วค่ะ ขอบคุณที่ทนอ่านนะค่ะ 555+
| จากคุณ |
:
kohkikhidef 
|
| เขียนเมื่อ |
:
28 ธ.ค. 54 19:28:08
|
|
|
| 
