 |
 แทนคุณลูกรัก
ใกล้ที่ลูกอายุครบ 2 ขวบแล้ว
พ่อเริ่มเห็นพฟติกรรมการเรียนรู้ , การเลียนแบบของลูกมากขึ้น
ลูกเริ่มต่อต้านคำสั่งพ่อ , ลูกเริ่มทำหน้าทะเล้นใส่ , ลูกเริ่มซนมากขึ้น
บ้างครั้งพ่อคิดว่าลูกกำลัง ท้าทาย พ่อด้วยซ้ำไป
นับจากวันนี้ไป
พ่อต้องมีความอดทนมากขึ้น แม้ลึกๆอาจท้อแท้บ้าง
อาจสับสนบ้าง ที่สับสน เพราะใจหนึ่งรู้ว่าเป็นเรื่องปกติของเด็กวัยนี้
แต่อีกใจหนึ่งคนเป็นพ่อมือใหม่ก็ชั่งใจ
ว่าจะแก้ปัญหาด้วย การเพี๊ยะ หรือว่า การ อบรม
แต่พ่อว่า
พ่อขอใช้ทั้ง 2 อย่างเลยได้ไหม? อิอิ
เพราะบางอย่างที่ลูกท้าทายพ่อ ก็เป็นสิ่งที่ไม่ควร เช่น ปาของเล่น เมื่อถูกขัดใจ
หรือ ร้องให้อุ้ม โดยไร้เหตุผล เพราะอยู่ในบ้าน เป็นต้น
แน่นอนว่า การอาละวาดของลูกแบบนี้ การแกล้งร้องไห้ก็ดี
หรือกรีดร้องเสียงแหลม เสียงหลงก็ดี
มันมีผลต่อพ่อเสมอ พ่อต้องหมั่นสังเกตลูกทุกพฤติกรรม ทุกเหตุการณ์
เพราะบางครั้งพ่อก็ไม่อาจตึงกับลูกเกินไป บางเสียงกรี๊ดของลูก บ่งบอกว่ามีความสุข
อารมณ์ดี พ่อก็ปล่อยให้กรี๊ดๆไป เช่นตอนอาบน้ำเป็นต้น
พ่อรู้ว่าเหตุการณ์ไหนควรตึง ควรหย่อน
บางครั้งลูกโขกหน้าใส่พ่อ จำได้ไหม?
ครั้งหนึ่ง จมูกพ่อเกือบหักใน [คือปกติก็หักอยู่แล้วนะ]
ครั้งหนึ่ง ลูกก็โขกหน้าใส่พ่อ โดนตรงปาก จนพ่อเลือดกลบปาก บวมเจ่อเป็นครุฑเลย
แบบนี้พ่อไม่โกรธลูก แต่ต้องทำโทษลูก ให้ลูกเล่นด้วยความระมัดระวัง
ระวังทั้งตัวเอง และผู้อื่น อย่าให้ได้รับอันตราย
เพราะอีกไม่นาน ลูกต้องเข้าสังคมเพื่อนๆในวัยเดียวกัน
พ่อไม่อยากเห็นลูกใช้กำลังกับผู้อื่น ไม่ว่าจะหยิก , กัด หรือข่วน
แต่รู้ทั้งรู้ ว่าลูกไม่หลาบจำหรอก ของแบบนี้ต้องใช้เวลา
ต้องใช้ความอดทนของพ่อในการฝึกสอน
พ่อรู้ว่าช่วงวัยนี้ของลูก ระงับอารมณ์ไม่ได้ ควบคุมตัวเองไม่ได้
เล่นๆไป จู่ๆหมั่นเขี้ยวมาก็กัดพ่อซะมิดเขี้ยวก็มี เขี้ยวซ้ำไปหมด
| จากคุณ |
:
ออมสินไตตั้น  
|
| เขียนเมื่อ |
:
11 ม.ค. 55 05:34:52
|
|
|
|
|
เรื่องนี้ต้องถึงลุงสรยุทธ์...ป๋มเหนื่อยนะ
