PANTIP.COM : N11623734 ครั้งหนึ่งที่เคยจับได้ว่าคุณพ่อมีบ้านน้อย..และเมื่อเราคือกาวใจของพ่อและแม่ []

ความคิดเห็นที่ 13

ขอบคุณนะคะที่ติดตามเรื่องของครอบครัวเรา เรามาเขียนในฐานะของลูกที่อยู่ในเหตุการณ์ของพ่อกับแม่มีปัญหาเพราะคนนอก
เรื่องที่อ่านอาจจะดูเหมือนนิยายแต่มันคือเรื่องจริง เหตุการณ์จริง แต่ขอเปลี่ยนชื่อบางท่านที่เกี่ยวข้องนะคะ
เรื่องของเรามันมีคนมาเกี่ยวข้องมากกว่าคนๆเดียว...ซึ่งบุคคลที่เกี่ยวข้องบางท่านก็ยังต้องวนเวียนอยู่ในชีวิตของครอบครัวเรา ยังไงอ่านต่อนะคะ ไม่รู้จะจบในคืนนี้หรือเปล่า

ตอนนั้นเรากับแม่ทุกข์ใจเหมือนกันเพราะอยู่ดีๆญาติฝั่งพ่อบางคนก็ทำตัวแปลกๆ อย่างป้าสามก็ชอบเข้ามาห้องนอนพ่อกับแม่นึกจะผลักประตูมาก็มา ถามว่าแม่อยู่ไหนตลอด ป้าๆชอบตะล่อมถามเรื่องของแม่บ่อยๆกับเรา มีเพียงป้าหกเท่านั้นที่เขาไม่เคยทำอะไรแบบนี้เลยคนเดียว

และจุดสำคัญที่พลิกเรื่องทั้งหมดก็มาเกิดเหตุจากเราอีกแล้ว วันดีคืนดีนึกครึ้มๆลองเอาชื่อ นามสกุลตัวเองไปเสิรชในเน็ท ช่วงนั้นเป็นช่วงเกือบปลายปี เราก็ไล่ดูว่าชื่อตัวเอง นามสกุลตัวเองไปโผล่เว็บไหนบ้าง แต่ก็มาสะดุดที่ชื่อคนนึง เฮ้ย นั่นชื่อพ่อ นามสกุลพ่อ เบอร์พ่อ ทำไมมาโผล่เว็บนี้หล่ะ ชื่อของพ่อโผล่ที่เว็บขายบ้านทางเน็ต เราเลยกดเข้าไปดู ปรากฏว่าเป็นพ่อเราจริงที่ประกาศขายบ้านทางเน็ต โดยบ้านหลังดังกล่าว ตั้งอยู่ในหมู่บ้านแถวๆโรงกษาปต์ซึ่งเรามั่นใจได้เลยว่าไม่เคยได้ยินพ่อพูดถึงบ้านหลังนี้ หรือแม่ หรือญาติคนไหนพูด ก็เลยคิดในแง่ดีไว้ก่อนว่าคงเป็นเพื่อนฝากขาย

ครั้งนี้เราชั่งใจนานมากว่าจะบอกแม่ดีมั๊ย ถ้าเงียบไว้แม่ก็จะอยู่โดยไม่รู้ว่ามีเรื่องอะไรที่พ่อไม่ได้บอกอีก แต่สุดท้ายก็บอกแม่ไป

การบอกครั้งนี้แม่เงียบและนิ่งไปนานมากกก แม่ไม่พูดอะไร เราได้แต่บอกแม่ว่าอย่าเพิ่งถามอะไรพ่อนะ เพราะอาจจะเป็นเพื่อนพ่อฝากขายก็ได้ พยายามคิดในแง่ดี
สุดท้ายแม่ก็ไปเล่าให้เพื่อนๆแม่ฟัง ซึ่งเพื่อนแม่เราแต่ละคนก็ผ่านเหตุการณ์สามีมีบ้านเล็กบ้านน้อยมาหมด แต่แก๊งค์เพื่อนแม่เป็นแก๊งค์แบบ ไม่ยอมให้เมียน้อยเด็ดขาด
เพื่อนๆแม่เลยบอกเดี๋ยวสืบให้รู้ว่าเป็นบ้านใครยังไงกันแน่ น้าพินเพื่อนของแม่มีสามีที่เป็นราชการนอกเครื่องแบบเส้นสายก็ใหญ่พอตัว ชื่อลุงชนะ(ขอนามสมมตินะคะ) ลุงชนะรู้เรื่องของแม่ก็บอกว่าจะช่วยจัดการให้ว่าหาว่าใครเป็นเจ้าของบ้านแล้วพ่อไปเกี่ยวอะไรด้วย ซึ่งลุงชนะบอกว่าที่ช่วยเพราะสงสารแม่เพราะเห็นแม่เหมือนน้องสาวแล้วเป้นเพื่อนของแฟนลุง และเห็นใจหลานๆเพราะลุงเข้าใจว่าหลานๆอย่างเรารู้สึกยังไง เพราะลุงชนะก็เจ้าชู้มีบ้านน้อยมาเยอะ จนลูกแกเย็นชากับแกไปเลย แกก็รู้สึกผิดมาถึงทุกวันนี้

ลุงชนะขอเว็บและที่อยู่จากเราไปเพื่อไปตามหาที่อยู่ของบ้าน ก็ไปเจอชื่ออีกคนนึงที่ประกาศขายบ้านหลังนี้ ชื่อว่า "ตั๊ก" ยิ่งเป็นที่สงสัยว่าใครคือตั๊ก ลุงชนะทำทีโทรไปขอดูบ้านหน่อยว่าบ้านเป็นยังไง ก็นัดวันกันไป ลุงชนะถ่ายรูปภายในบ้านมาให้แม่ดู และก็สืบทราบมาว่าเจ้าของบ้านหลังนั้นชื่อเจ้าของบ้านเป็น.....ป้าคนที่สาม

แม่เราด้วยความอยากรู้ว่าจริงๆเป็นมายังไงก็เลยโทรไปถามป้าคนที่สาม หรือป้าสามว่าเป็นบ้านใครบ้านป้าจริงหรือเปล่าเพราะเห็นพ่อเราประกาศขาย จากแต่ก่อนที่พูดดีกับแม่มาวันนี้เขาด้วยน้ำเสียงที่เหมือนไม่ญาติดีกันเลยว่าบ้านเขาเอง อยากรู้ไปทำไม เขาฝากพ่อของเราขายเอง เขาก็ย้ำว่าบ้านของเขาเอง เขาก็พูดต่อทำนองว่าพ่อกับแม่คงมีปัญหากันถึงต้องโทรมาหาเขา ตอนที่พ่อแม่มีความสุขทำไมเขาไม่เห็นรับรู้ ทำไมตอนทะเลาะต้องมารับรู้ แม่เราซึ่งพูดดี น้ำเสียงดีมาตลอดก็เริ่มมีโมโหนิดก็เลยบอกว่าแม่เราก็อยู่บ้านนี้มาจะยี่สิบปีทำงานบ้านให้ ทำกับข้าวให้ทุกคนในครอบครัว ทำไมป้าสามพูดแบบนี้ ฝั่งนั้นก็บอกแม่ว่าทำมาเป็นทวงบุญคุณ ตบท้ายเขาก็พูดบอกแม่ว่า แม่ไปทำอะไรไว้ก็ให้คิดเอาเองน้องชายเขาถึงเป็นแบบนี้ ซึ่งเราตอนนั้นอยู่ในห้องด้วยอึ้งไปเลย ไม่คิดว่าป้าสามจะพูดแบบนี้ ที่รู้จักมาก็ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเลยเขาชอบมาพูดหวานๆ จากนี้เลยเข้าใจแล้วว่าคนพูดหวานน่ากลัวจริงๆ แล้วเขารู้อะไรว่าพ่อไปทำอะไรแล้วเป็นแบบไหน

จากนั้นไม่นานลุงชนะก็นำหลักฐานใหม่มาเป็นหน้าของคนชื่อตั๊ก ยิ่งประกอบกับคนแถวบ้านพอดีดันไปเห็นพ่อเดินโอบ ญ คนนึงที่ไม่ใช่แม่ซึ่งรูปประพันสันฐานเหมือนคนชื่อตั๊กมาก ตามที่ฝั่งที่เห้นพ่อเดิน กับ ลุงชนะพูดคิดว่าจะเป็นคนๆเดียวกัน

ลุงชนะช่วยสืบค้นเรื่องของคนชื่อตั๊กจึงรู้ถึงที่ทำงานว่าที่ทำงานใกล้พ่อมากกกกกกกกกจึงชัวร์แล้วว่า คนนี้แน่

อีกหลักฐานนึงที่ช่วยมัดพ่อคือ สารจากสินค้าอิเล็กโทรนิคส์ยี่ห้อนึงส่งมาที่บ้านสองฉบับทุกเดือนทั้งที่ห้องของเรามีสินค้ายี่ห้อนี้ชิ้นเดียว แล้วแม่ดูรหัสของสารนั้นก็คนละรหัสตลอด จนวันที่ลุงชนะไปดูบ้านถึงเห้นว่าบ้านมีการอยู่แล้วตกแต่งบิ๊วด์อิน ทีวีตู้เย็นหายไปหมด จากร่องรอยที่ว่าเคยมี ซึ่งแม่คิดว่าน่าจะใช่มาจากบ้านนี้แน่นอนค่ะ

คืนนั้นหลังจากที่แม่กลับมาจากส่งน้องเสร็จ พ่อก็อยู่ตอนเย็นในห้องนอน พ่อก็ถามว่าแม่ไปไหนเห็นบ้างมั๊ย ตอนนั้นเราไม่ได้คิดอะไรก็บอกว่าแม่ไปข้างนอกมั้งพ่อก็อืมๆ แต่เราออกมานอกห้องก็ได้ยินเสียงลมจากดาดฟ้าเลยขึ้นไปดู ตอนนั้นสิ่งที่เห็นทำให้เราบอกไม่ถูกทีเดียว

ลูกคนนี้ไม่เคยเห็นแม่ร้องไห้เลย ครั้งนั้นเห็นเป็นครั้งแรกที่เห็นแม่ร้องไห้หนักมาก แม่เสียใจมาก เราทำได้เพียงเดินเข้าไปปลอบแม่ว่าไม่เป็นไรนะแม่นะ แม่ร้องไห้เยอะมาก แม่เราเป็นคนเข้มแข็งนะ ไม่ค่อยร้องไห้ แต่นี่แม่ร้องไห้เยอะมาก เราก็ร้องก็เพราะสงสารแม่ เราเกิดความสับสนในใจมาก ใจนึงสงสารแม่แต่ก็โกรธพ่อ อีกใจก็ไม่อยากโกรธพ่อเพราะเขาก็คือพ่อของเรา จากที่เราคิดๆว่าที่แม่ร้องไห้คงเสียใจที่ครอบครัวเราอยู่อย่างทนๆให้เขาว่ายังไม่มีบ้านอยู่เป็นหลังๆแบบบ้านน้อยที่มาทีหลังมีมาให้อยู่

คืนนี้ขอจบเท่านี้ก่อนนะคะ ไว้พรุ่งนี้จะมาเล่าให้ฟังว่าเรื่องจะจบยังไง แล้วเราคนเป็นลูกจะช่วยยังไง ฝันดีค่ะ

จากคุณ : เจ้าแม่สวนผัก

เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 55 23:32:19

ความคิดเห็นที่ 23

หลายคนคงอยากรู้ว่าบุคคลที่เป็นหนามยอกครอบครัวเราคือใคร

ซึ่งเรากับแม่ทนมาทุกอย่างตลอดแต่พวกเขาก็เห็นว่าเราเป็นเพียงแค่คนนอกมั้งคะถึงสนับสนุนพ่อขนาดนี้

หลังจากที่พ่อกับแม่คุยกันเรียบร้อยรู้เรื่อง ป้าสามก็โทรมาสารภาพกับแม่ว่าป้าแกไม่รู้ว่าพ่อจะยืมตังค์แกไปซื้อบ้านเพื่อให้เมียน้อยอยู่ แต่ตอนรู้พ่อก็บอกให้แกเงียบห้ามบอกแม่ ซึ่งน้ำเสียงที่พูดต่างจากที่แม่โทรไปถามตอนแรกมาก เราเลยคิดว่าจริงๆแกคงไม่ชอบแม่อยู่แล้วด้วยเพราะถ้ารักและเอ็นดูแม่จริงแกคงไม่พูดแรงขนาดนั้นที่ทำให้ทำร้ายน้ำใจกันได้ลงคอ หลังจากนั้นแม่ก็ไม่เคยคิดจะไหว้ป้าสามเลย แม้พ่อจะขอร้องให้ไหว้ พ่อยกมือขอแม่ แม่เลยย้อนพ่อไปว่าตอนที่แม่ขอร้องไหว้พ่อ พ่อก็ไม่ยอมพูดความจริง ทีนี้พ่อจะมาขอแม่ทำไม หลังจากนั้นพ่อก็ไม่เคยขอแม่อีกเลย

ซึ่งจบจากงานนี้ทำให้เรากับแม่รู้เลยว่าป้าๆบางคนของบ้านพ่อไม่เคยรักครอบครัวเราจริงๆเราก็ไม่รู้ด้วยว่าสาเหตุใดทั้งๆที่อยู่ด้วยกันมาตลอดยี่สิบปี

ป้าสองก็เป็นอีกคนที่คอยตะลอมถามเราว่าแม่แต่งตัวไปไหน ไปหาใครเหรอ ที่แม่ออกบ่อยๆส่วนมากก็เพื่อหนีคนในบ้านของพ่อเพราะ อยู่ไปก็เหมือนอยู่ถ้าอยู่กรง ไฟนู้นนี่ก็ห้าเปิด บ้านมีห้าชั้น สองห้องน้ำให้ใช้ห้องเดียว เพราะเปลืองไฟปั๊ม =*=!! แล้วหลายครั้งที่เข้าห้องน้ำชนกันคุณแม่จะมีปัญหาเรื่องถ้าอั้นถ่ายนานๆแล้วไปถ่ายจะเป็นลมไปเลยค่ะ เหมือนลมมาตีขึ้น ซึ่งเป็นมาตลอดตั้งแต่อยู่กับญาติๆ แถมลูกสาวป้าสองยังคอยแอบว่าพวกเราให้คนอื่นฟังบ้าง หรือ พูดลอยๆแต่ตรงเราเลยเช่น หน้าด้านอยู่ได้ แต่มีครั้งนึงเรื่องมันเกิดอย่างหนักคือ เราไปนั่งถ่ายแล้วที่รองมันแตกอยู่แล้ว ซึ่งใครมาก็ต้องเจ็บเพราะมันจะหนีบขา ถ้าเป็นคนทั่วไปคงต้องเปลี่ยนไปแล้วแต่นี่ไม่ยอมเปลี่ยน แล้ววันนั้นเรานั่งแล้วมันก็หักพอดี กลายเป็นเรื่องเลย เราก็บอกเขาว่ามันแตกอยู่แล้ว เขาก็ว่าเราว่าถ้านั่งดีๆก็ไม่หัก(แล้วพี่ท่านจะนั่งแบบให้มันหนีบตูดอยู่อย่างนั้นเรอะ??) แล้วคำนึงที่หลุดมาไม่คิดว่าจะหลุดมาจากญาติได้ยินเต็มๆหูจากคนที่ห่างกว่าเรารอบนึงว่า "สังวรณ์ไว้เลยนะว่ามาอยู่บ้านคนอื่น แล้วทำตัวแบบนี้" แทบอยากตะโกนตอกกลับไปว่า ถ้ามีบ้านอยู่ก็ไม่อยากอยู่ถ้ำแบบนี้หรอก แต่เราคงทำไม่ได้ เพราะตอนนั้นก็ต้องอาศัยเขาอยู่จริงๆ เพราะพ่อมัวแต่ติด ญ คนนั้น จนไม่สร้างรากฐานให้ครอบครัวเราซักที เรื่องก็ยาวกันเลยถึงแม่เรา แม่พี่เขาสุดท้ายเขาก็ยอมไป ส่วนพ่อก็ไม่พูดอะไร แต่คงจะได้รู้จริงๆบ้างว่า บ้านที่แม่กับเราน้องๆอยู่เขาไม่ได้เอ็นดูอย่างที่คิด เขาชวนเรามาอยู่ เพราะแต่ก่อนก็อยู่ด้วยกันมาจากบ้านหลังเดิม อยู่แบบกงสี คนที่มีครอบครัวจีนคงรู้ดีนะคะ แต่ต้องมาจ่ายค่าน้ำไฟเดือนละหมื่น ได้เอาไปกินเหนาะๆเลยนะนั่น

แต่หลังจากที่จบเรื่องบ้านน้อยหลังนั้นไป คุณพ่อก็ตั้งใจและพยายามจริงจังที่จะทำบ้าน หรือ แก้ไขบ้านใหม่ โดยใช้บ้านเดี่ยวที่เคยซื้อไว้มาต่อเติมตกแตกใหม่ ซึ่งไกลจากตัวเมืองมาก แต่พวกเราก็โอเคยินดีกว่าอยู่บ้านเขาแล้วเราทุกข์ใจ ส่วนบ้านที่ประกาศขายก็ขายได้ ตอนแรกแม่จะให้เงินเข้าบัญชีเรา แต่สุดท้ายแม่ก็ให้เก็บเข้าบัญชีส่วนกลาง แม่พาพ่อไปแก้ไขเรื่องมากมายทั้งชื่อบัญชีที่ต้องให้สองคนเซนร่วมกันถึงจะเบิกได้ เพื่อแม่จะได้รู้ว่าพ่อเบิกไปทำอะไร ร่วมถึงเรื่องของศาสตร์อื่นๆเข้ามา ลุงชนะบอกว่าให้พ่อเปลี่ยนชื่อ เพราะพ่อชื่อเป้นกาลกิณีต่อเพราะมีสระ ตอนแรกพ่อก็ไม่ยอมเปลี่ยนเพราะบอกชื่อนี้อากงอาม่าให้มา และพ่อบอกว่ามันยุ่งยากมากต้องเปลี่ยนธุรกรรมต่างๆ คืนนั้นแม่น้อยใจพ่อมาก พอกลับมาจากส่งน้องถึงบ้านสามทุ่ม แม่ก็ตีรถไปบ้านยายดึกๆ แม่โทรมบอกเรา พ่อก็ถามว่าแม่ไปไหนก็บอกว่าตีไปบ้านยายแล้ว

ช่วงนั้นพ่อค่อนข้างจะคิดตัดสินใจอะไรไม่ถูกเราก็ต้องช่วยพ่อคิดตลอด เช่นป้าสองว่าแม่ไปไหน ถ้าให้พ่อตอบก็คงจะตอบไปไม่เป็นเพราะเราไม่อยากให้เขารู้อะไรมากมาย เราเลยตอบว่าแม่รีบกลับไปดูยาย ยายป่วย(ขอโทษนะคะยาย ที่อ้างแบบนี้ไม่ได้แช่งยายให้เป้นนะ) ไปงานศพญาติ ทุกก็ถาม เราก็ต้องเตรี๊ยมกับพ่อเองว่าให้พ่อตอบว่าแม่ไปดูยาย ยายป่วย พ่อก็รับฟังแต่โดยดี

หลังจากนั้นไม่นานพ่อก็ต้องพึ่งเราต่อรองกับแม่ว่าจะโอเคเปลี่ยนชื่อให้ แม่บอกว่าถ้าเปลี่ยนชื่อก็คือคนใหม่ ต้องมาสู้ขอใหม่ พ่อก็โอเค วันนั้นเราต้องวางสายพ่อเสร็จโทรหาแม่ คุยแม่เสร็จบอกพ่อเป็นอย่างนี้ตลอดทั้งวันเช้า ซึ่งเป็นวันที่เราจะสอบด้วย เยี่ยมเลย ฮ่าๆๆ วันเสาร์ถัดมาเพื่อนๆแม่ก็มารับเราน้องๆพ่อไปบ้านยาย ทางบ้านยายก็รู้เรื่องหมด
พ่อก็ขอโทษตายายและพี่ๆน้องๆของแม่ที่ทำให้แม่เสียใจ แล้วก็ทำพิธีแต่งงานใหม่ ยายก็บอกว่าพ่อชื่อนี้เป็นคนใหม่คนนั้นไม่มีแล้ว ซึ่งทุกคนก็แฮปปี้ แต่คิดว่าแม่ก็ดีขึ้นแต่ไม่ทั้งหมด เพราะแผลมันเพิ่งจะเริ่มต้นได้รักษาเอง

หลังจากที่เรื่องนี้ผ่านไปซักพัก มีวันนึงที่ต้องไปโบสถ์ มิสซาของอาม่า แม่เจอป้าคนไหนก็ไม่ไหว้ จนมาเจอป้าหกถึงไหว้ เพราะป้าหกเป็นเพียงคนเดียวที่ไม่เห็นด้วยการกระทำของพ่อแม่เขาก็ออกเสียงอะไรไม่ได้เพราะไม่มีใครฟังเสียงป้าหกเลย เพียงเพราะป้าหกไม่ได้ทำงานดีๆ มีครอบครัวไม่สมบูรณ์แต่งกับคนที่ที่บ้านไม่เห้นด้วย แล้วก็เลิกกัน ป้าหกเลยได้แต่เจียมตัวเพราะลูกป้าหกได้เรียนได้ช้ก็เพราะได้ป้าสามจ่ายให้ทุกอย่างเพราะป้าสามไม่มีลูก
ป้าสี่เป็นคนอีกคนที่ก็รู้เห็นแต่ไม่พูดอะไรเลย แต่วันที่ไปมิสซาอาม่ามาหาแม่แล้วพูดแทบตะโกนใส่แม่ว่า ทำไมแม่ไม่ไหว้ป้าสาม มีอะไรกัน แม่อายุน้อยกว่าทำไมไม่เคารพ แม่ก็บอกว่าให้ถามพ่อดู เขาก็หลุดสิ่งนึงที่พูดออกมาว่า พ่อยังติดเงินค่าบ้าน(บ้านที่เรากำลังจะไปอยู่)ล้านกว่า งานนี้เกิดเรื่องอีกแล้วกับพ่อเราเพราะพ่อบอกแม่ว่าโอนเงินค่าบ้านที่ป้าสี่เคยช่วยจ่ายตอนซื้อบ้านเมื่อสิบปีที่แล้วไปแล้ว พ่อกับป้าสี่เมื่อสิบปีที่แล้วช่วยกันซื้อบ้านที่เราอยู่โดยป้าสี่จ่ายครึ่งนึงของราคาบ้านก่อนที่เหลือพ่อผ่อนเอง แต่พอจะมาอยู่พ่อก็กะจะซื้อคืนแต่ดันบอกแม่ว่าให้เงินป้าสี่ไปแล้ว แม่ก็เชื่อเพราะแม่กับพ่อไปถอนเงินที่ขายบ้านได้มากับเงินส่วนตัวก็ประมาณสามล้านส่วนนึงให้ป้าสาม ส่วนนึงให้ป้าสี่ที่เหลือก็ค่าต่อเติมบ้านอีก

งานนี้เราไม่ได้อยู่ฟังทั้งหมดเพราะเราเดินออกไปข้างนอกหลังจากที่ป้าสี่ตะโกนว่าแม่ซึ่งไม่สมควรเลยในที่สาธารณะที่สำคัญในบริเวณโบสถ์

พอกลับมาอีกทีป้าสี่กับป๊านั่งสองคนคุยกันหน้าเครียดมากกกกกก

พอกลับมาบ้านพ่อกับแม่ก็ไม่คุยกันอีกเรื่องนี้ เราต้องหาเรื่องที่ทำให้สถานการณ์ดีขึ้น ต้องทำตัวให้สมหน้าที่คือ ลูกคือโซ่ทองคล้องใจให้เชื่อมกัน อิๆ

สถานการณ์ก็ดีขึ้นเรื่อยๆ จนตอนนี้คุณแม่อาจจะมีจิก มีกัดคุณพ่อบ้าง หรือถ้าเข้าโหมดดาร์คเมื่อไหร่ ลูกๆอย่างเราต้องช่วยกันรีบคลายสถานการณ์โดยด่วนเช่น

ครั้งนึงเคยยุคุณแม่ให้ให้ซื้อเสื้อคู่ใส่กับคุณพ่อ ยุขึ้นซะด้วย ใส่กันซะด้วย ฮ่าๆๆ

ส่วนกับญาติๆที่ทำตัวไม่ค่อยดีกับเรา เรากับแม่เลิกสนใจไปเลยค่ะ เวลาไปงานเสกสุสานทีเรากับแม่ก็จะอยู่ด้วยกัน แม่จะไหว้ใครไม่ไหว้ใครพ่อก็ไม่เคยห้าม แต่ละครั้งแม่ต้องแต่งตัวสวยๆไป แม่บอกว่าเขาจะได้รู้ว่ายิ่งเขาทำกับครอบครัวเรา เราก็ยังอยู่กันดี มีความสุข ผิดกับฝั่งญาติพ่อเลยค่ะ ที่เจอแม่ทีไรก็ไม่กล้าสู้หน้าแม่ ยิ้มแหยๆ แล้วก็หลบไป มีเพียงป้าหกที่แม่ยังไหว้อยู่เสมอ ก่อนที่จะย้ายบ้านมาแม่ขอถอนตัวไม่เป็นคริสต์เพราะเสียศรัทธากับป้าสามที่ชอบทำตัวเคร่งแต่พอเรื่องผิดๆกับไม่ได้ห้าพ่อเราเลย แม่เลยบอกว่าเคร่งไม่จริง แม่ก็เลยถอนตัวไปคนเดียวเรากับน้องและพ่อยังเป็นอยู่ แต่แม่ก็ยังไปโบสถ์ได้เหมือนเดิมค่ะ พอจะย้ายบ้านแม่ก็ให้สร้อยรูปแม่พระประเพ็ชรพลอยรอบๆกับป้าหกคนเดียว แม่บอกว่าเขาดีกับเราครอบครัวเราจริง

ส่วน ญ บ้านน้อยคนนั้นหลังจากที่เรื่องของคุณพ่อจบลง ก็ได้ทราบข่าวว่าเธอไปขายข้าวมันไก่กับสามีใหม่.... แล้วรู้มั๊ยคะว่า ญ บ้านน้อยนั้นอายุมากกว่าเราเท่าไหร่..............

......
.....
.....

ห่างกับเราปีเดียวจ้า..... เมียเท่าลูกเลยจร้าาา ตอนเรื่องเกิดเราอายุ 19 จะ 20 ค่ะ

หลายคนอาจจะสงสัยว่าทำไมแม่ไม่ยอมหย่ากับพ่อไปหล่ะ
แม่เราก็เคยคิดนะคะ บอกพ่อด้วยตอนที่มีเรื่อง ญ บ้านน้อย แต่พ่อไม่ยอม พ่อจบกับทางนั้นเอง อีกอย่างพ่อคงคิดว่าถ้าหย่ามาเนี่ยคงเสียถึงหน้าที่การงาน เพราะพ่ออยู่ในตำแหน่งหัวหน้าคน และ ถ้าหย่ามาใครจะดูแลพวกเราได้เท่าแม่พวกเราจริงๆหล่ะ แล้วพ่อก็เป้นคนไปตามจีบแม่เอง มาขอให้แม่มาแต่งเองเพื่อจะได้ไปต่างประเทศด้วยกัน พาเขามาแล้วจะทิ้งได้ยังไงเนอะ ส่วนแม่ที่สุดท้ายก็ไม่หย่าเพราะแม่คิดได้ว่า พ่อยังดีกว่าคนอื่นที่บางคนอาจจะทิ้งเมียไปอยู่กับคนใหม่ อาจจะไม่ให้เงินเดือนเยอะๆ อาจจะไม่ให้มีรถขับ พ่อยังมีเงินให้เเม่ตลอด เสียแค่ตอนนั้นพ่อไม่ยอมมาสร้างรากฐาน และ มีบ้านน้อย

แม่บอกว่าถ้าครอบครัวไหนมีการนอกใจเกิดขึ้น คนที่นอกใจจะชีวิตตกต่ำลำบาก แต่ถ้าใครที่ยังมีรักเดียวใจเดียวชีวิตมีแต่จะเจริญขึ้น ลองสังเกตุกันดูนะคะ

แต่ยอมรับว่าแม่มองว่าการแต่งงานมีครอบครัวนั้นมองไปด้านแย่ไปเลย บอกกับเราว่าไม่ต้องแต่งหรอก ทำงานเก็บตังค์ เที่ยวกับเพื่อน

ส่วนตัวเราเรื่องนี้คิดสวนทางกับแม่มากเพราะคิดว่าแก่ยังไงถ้าไม่แต่งก็ต้องอยู่คนเดียวถ้าไม่มีลูก เพราะเพื่อนๆก็ใช้ว่าจะโสดด้วยกันตลอดก็ต้องแต่งกันไป

และแม่ก็บอกว่าแต่ถ้าคิดจะแต่ง อย่างแรกคือขอให้แฟนมีบ้านเป็นหลังให้เรา จะอยู่บริเวณเดียวกันกับครอบครัวเขาก็ได้แต่ไม่ใช่บ้านหลังเดียวกัน

เรื่องของเราที่หนักๆก็จบมาเท่านี้ ตอนนี้คุณพ่อก็วุ่นกับการทำงานจริงๆ เพราะคิดว่าพ่อคงเข็ดที่มีกี่ครั้งก็เป้นลูกสาวจับได้เสมอ

ความจริงลุงชนะเคยทำนายชื่อเรา น้องๆ แม่และพ่อเราไว้ ทำนายแบบเอาชื่อมาบวกลบได้เลขสุดท้ายว่าเท่ากับเท่าไหร่ ปรากฏว่าชื่อ เรา และน้องๆ อยู่ในเลขเกณฑ์ที่ดีมาก และสูงกว่าพ่อแม่ ลุงบอกว่าพวกเราจึงสามารถคุมพ่อแม่อยู่ในบ้างเรื่องเพราะเลขเยอะกว่า แต่ตอนพ่อชื่อเก่าชื่อเเม่เลขน้อยกว่า พ่อเลยคุมแม่อยู่ แต่พอพ่อเปลี่ยนชื่อ ชื่อดี เลขดี แต่น้อยกว่าแม่ ตอนนี้แม่คุมพ่ออยู่เลยอ่ะ 555 แต่อันนี้ก็ความเชื่อส่วนตัวนะคะ ส่วนลุงชนะบอกว่า ดวงเมียน้อยพ่อทุกคนจะแพ้ดวงเรา มิน่าจับมันได้แม่นๆทุกครั้ง

ถ้ามีใครสงสัยอะไร เราก็ยินดีตอบนะคะ เผื่อเรื่องของเราจะช่วยใครได้บ้าง ^^

ถามว่าจิตใจเราตอนเกิดเรื่องนี้เป็นไง เราก็แย่เพราะไม่รู้จะพึ่งใคร เพราะคนที่พึ่งอย่างพ่อแม่ ก็เป็นผู้ที่เกิดปัญหาซะเอง ยอมรับว่าตอนนั้นต้องมีสติ พ่อก็คงยังเป็นพ่อของเราไม่ว่าจะผิดถูก พ่อก็เป็นพ่อที่เลี้ยงดูเรา ขอเป็นกำลังใจให้ทุกครอบครัวนะคะ ไม่ว่าจะ พ่อ แม่ หรือ ลูกๆ

จากคุณ : เจ้าแม่สวนผัก

เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 55 17:26:38