เสียคนที่รักไป แต่ได้คนที่จะรักที่สุดในชีวิตมา
|
 |
สวัสดีสมาชิกทุกคนคะ พอดีได้อ่านกระทู้ของ แม่ปราง เราก็เลยอยากจะแชร์ ประสบการณ์ของเราให้เพื่อนๆได้อ่านบ้างอะคะ เผื่อว่าจะเป็นประโยชน์ และ เป็นกำลังใจให้กับใครที่กำลังทุกข์กับเรื่องปัญหาครอบครัวได้บ้าง ต้องขอออกตัวไว้ก่อนเลยนะค่ะว่าเป็นคนเล่าเรื่องไม่ค่อยเก่ง แต่จจะพยายามเล่าให้ออกมาดีที่สุดคะ (- - "v) สู้ตายคะ
---------------------------------------------
เริ่มจากเราได้แต่งงานกับผู้ชายคนนึงคะ ก็คือแฟนเรานั้นแหร่ะ เป็นแฟนคนแรกในชีวิตคะ คบกันมา 7 ปี เรามีแผนที่จะแต่งงานกันอยู่แล้ว แต่เราดันมีน้องซะก่อน แผนในเรื่องการแต่งงานของเราก็เลยไวกว่าที่ตั้งใจไว้คะ
แรกเริ่มทุกสิ่งอย่างดูราบรื่นและเป็นไปได้ด้วยดี ชีวิตมีความสุข(มากกกกกกกก) ได้ตื่นมาพร้อมกับคนที่เรารักและหลับไปพร้อมกันทุกคืน แถมยังมีเจ้าตัวน้อยในท้องอีก เรามีความสุขมากๆๆๆคะ
จนเมื่อวันเวลาผ่านไป ท้องเราก็ใหญ่ขึ้น (ตอนนั้นน่าจะได้ประมาณ 7 เดือนคะ) สิ่งที่เราไม่คิดว่าจะต้องมาเจอในชีวิตคู่ก็เริ่มส่อแวว ชีวิตคู่ของเรากลับไม่ดีและมีความสุขอย่างเดิม แฟนเราเริ่มมีพฤติกรรมเปลี่ยนไปคะ จากที่เคยไปหาหมอด้วยกันเวลาหมอนัด ก็กลายเป็นเราที่ต้องไปคนเดียว กลับบ้านดึกผิดเวลาบ่อยครั้งจากที่เคยทำโอเลิก 3 ทุ่ม ก็กลายเป็น ตี1 ตี2 และทุกครั้งโทรศัพท์ก็จะไม่สามารถติดต่อได้ เราต้องนอนรอเป็นห่วง กระสับกระสาย แทบทุกวัน และต้องร้องไห้เสียใจคิดมากทุกครั้งไป (ซึ่งความเป็นจริงคนท้องเค้าบอกว่าห้ามร้องไห้ ต้องทำจิตใจให้แจ่มใสเบิกบานใช่มั้ยค่ะ แต่ไม่ใช่สำหรับเราในช่วงเวลานั้นเลย) และเมื่อเค้ากลับมาก็ต้องทะเลาะกันทุกครั้งไปเพราะเค้าบอกว่าเค้าทำโอทีคะ ก็กลายเป็นเราอีกที่ผิดที่งี่เง่าไป
แต่เชื่อเถอะคะคนเราที่คบกันมา 7 ปี กับรางสังหรของผู้หญิงที่แม่นยำ(ว่าแม่นมาก) รับรู้ได้คะว่ามันไม่ใช่ความจริง...
| จากคุณ |
:
ปลาทองหัววุ้นๆ 
|
| เขียนเมื่อ |
:
27 ม.ค. 55 13:27:31
|
|
|
| 
