ความคิดเห็นที่ 1 ..........แม่เอารูปของผู้หญิงคนนั้นมาให้ดิฉันดู  ตอนนั้น ความรู้สึกของเด็กอายุ 15 ทุกอย่างมันดูแย่ไปหมด โลกหมุนวิ้ง ความคิดที่พ่อของเราเป็น HERO มันเปลี่ยนไปหมด เคยมองครอบครัวอื่นเห็นพ่อเขามีเมียน้อยเรา รู้สึกว่าครอบครัวเราคงไม่เป็นแบบนั้นหรอก แต่มาเจอกับตัวเองมันแย่มาก          ตอนนั้นดิฉันคว้ารูปนั้นมาเลยฉีกทิ้งส่ะ  และเรื่องแบบนี้ก็มีคนมาบอกแม่ฉันอยู่เรื่อยๆ แม่ก็มาบอกฉันบ้าง บางเรื่องท่านก็ไม่บอก((แต่ส่วนใหญ่ก็บอกนั่นแหละ 555+)))          ครั้งหนึ่งแม่เคยจ้างรถรับจ้าง แถวๆ บ้านเพื่อตามดูพ่อว่าพ่อแอบไปไหนบ้าง ตามจนได้เรื่องเพราะว่าไปเจอพ่อเช่าบ้านอยู่กับเมียน้อยเท่านั้นแหละแม่ก็เข้าไปเหวี่ยงใส่ ผู้หญิงคนนั้นเต็มที่ แต่.. พ่อกลับเข้ามาห้ามแม่และตบแม่  ไม่ให้แม่ทำร้ายผู้หญิงคนนั้น เดะมาต่อ.... แก้ไขเมื่อ 29 ม.ค. 55 16:01:02 แก้ไขเมื่อ 29 ม.ค. 55 16:00:17 จากคุณ : tentenpumz เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 55 15:59:31

ความคิดเห็นที่ 2 แม่เสียใจมากก็เลยกลับบ้านมาแล้วก็เล่าทุกอย่างให้เราฟัง   (((555+ เล่าอีกแล้ว))) พ่อก็ทำแบบนี้เรื่อยๆ มาจนผู้หญิงอีกคนพ้นโทษ ออกมาพ่อก็ตามไปเอาอกเอาใจ มันเต็มที่ แต่ดู มันก็คงแค่หลอกใช้พ่อเราให้ช่วยอำนวยความสะดวกเวลาอยู่ในเรือนจำแค่นั้นล่ะมั้ง  มันก็เลยบอกเลิกยุ่งกับพ่อเราแล้วไปแต่งงานใหม่  พ่อเราก็เหมือนวัยรุ่น ทำตัวอกหักอยู่พักใหญ่ๆ  ((กินเหล้า ไม่เป็นอันทำงาน)) แล้วเรื่องผู้หญิงของพ่อ  ก็แทบไม่ได้ยินอีกเลย จากคุณ : tentenpumz เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 55 16:23:09

ความคิดเห็นที่ 3 ..........ความรู้สึกเหมือนจะดีขึ้น ตอนนั้นเราก็เรียนจบ ม.3 แล้วเข้าเรียนต่อ ปวช. ในวิทยาลัยแถวๆ บ้านนั่นแหละพ่อก็ไม่มีข่าวแบบนี้เลยจน เราเรียนอยู่ ปวช. ปี 3  เราก็ได้ข่าวพ่อเราก็พบรักใหม่  ((เห้อ)) เป็นผู้หญิงในเรือนจำ คดียาเสพติด เคยติดคุกมาแล้ว ครั้งนี้ ครั้งที่ 2 ยังมีอีกหลายคดี เอาไว้เล่าทีหลัง  แต่ผู้หญิงคนนี้ร้ายกว่าผู้หญิงคนก่อนๆ มาก          ปกติในเรือนจำจะมีบริการรับซักรีดซึ่งรายได้จะแบ่งให้กับนักโทษที่มาช่วยทำงานให้กับแผนกซักรีด แล้วการซักรีดแต่ล่ะครั้ง  ก็จะมีสมุดของตัวคนที่เอาไปซักว่ามีเสื้อผ้าจำนวนกี่ชิ้นอะไรบ้าง  เธอก็จัดแจงเขียนจดหมายบอกรักพ่อเข้ามาในสมุด ว่า (((ว่าจะไม่เอ่ยชื่อมัน)))  “จูนรักพ่อนะ จูนอยากได้นู้น อยากได้นี้” เขียนอย่างงี้มาหลายครั้งมาก ซึ่งแม่เราไม่เคยเปิดอ่านเลยแต่วันหนึ่งเสื้อชิ้นหนึ่งของแม่หายไป ก็เลยไปเปิดอ่านดู เป็นเรื่อง.... จากคุณ : tentenpumz เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 55 16:31:26

ความคิดเห็นที่ 4 ..........แต่ครั้งนี้แม่เก็บอารมย์เก่งมาก พยายามที่จะไม่แสดงอาการอะไรออกมาให้เห็น   ไปตามสืบกับเพื่อนผู้คุมของพ่อมันเป็นใครชื่ออะไร   เพื่อนของพ่อหลายๆ คนไม่ยอมบอกเพราะว่ากลัวมีปัญหากับพ่อ((คงช่วยกันปิดบังอยู่ล่ะมั้ง))  จนในที่สุดเค้าก็สงสารแม่และเห็นใจแม่มากเลยยอมบอกชื่อของมันให้กับแม่          แม่ก็เลยไปตีเยี่ยมมันที่เรือนจำแบบไม่อายใครเอาเราไปด้วยไปเป็นสักขีพยาน จากคุณ : tentenpumz เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 55 16:54:38

ความคิดเห็นที่ 5 ปูเสื่อรอค่ะ จากคุณ : ซูโม่ลูกป๊าโชค เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 55 17:19:23

ความคิดเห็นที่ 6 รอๆๆจ้า จากคุณ : improvise05 เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 55 17:23:44

ความคิดเห็นที่ 7 มาดูหัวอกเดียวกัน ค่อยๆ เล่านะคะ จากคุณ : ป้าตัวกลม เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 55 17:32:41

ความคิดเห็นที่ 8 ..........ตอนที่แม่ไปตีเยี่ยมมันสี่โมงเช้าได้มั้ง รอคิวอยู่พักใหญ่เพื่อนผู้คุมของพ่อเห็นว่าแม่รอนานแล้วก็เลยแอบรัดคิวเรียกมันออกมาให้  มันเดินออกมาทำหน้าตาระรื่นดีใจ  ((คงนึกว่าญาติมันมาล่ะมั้ง แต่ที่ไหนได้แม่เรา ฮ่าๆ)) “เธอ ชื่อจูนใช่ไหม” “พี่มาหาหนูหรอ พี่ไม่ใช่ญาติหนูหนิ” แม่เงียบไปสักพัก “เธอรู้จักกับ หัวหน้า###  ไหม” “รู้จักพี่ ทำไมหรอ” “เธอรู้ไหม ว่าเค้ามีครอบครัวแล้ว” “เอ่อ อ่า... ไม่รู้อ่ะพี่ หนูไม่รู้จริงๆ ว่าหัวหน้าเค้ามีครอบครัวแล้ว”  ทำหน้าตา ...อแหลมาก “แล้วรู้จักกันมานานหรือยัง”  แม่นิ่งมากแต่น้ำตาซึมตลอด “โอ้ยพี่ เพิ่งรู้จักกันค่ะ  พี่อย่าคิดมากเลย “  ซึ่งจริงๆ แล้วรู้จักกันมาสองปีกว่าซึ่งก็เท่ากับว่าตั้งแต่เราอยู่ ปวช. 1 สินะ  ((ไปแอบรู้จักกันตอนไหนแว้)) “เธอสัญญาได้ไหมว่า จะไม่ยุ่งกับห้วหน้าอีก” “ได้ๆ  พี่หนูสัญญา ให้หนูไปสัญญาต่อหน้าเจ้าพ่อหลักเมืองเลย ว่าหนูจะไม่ยุ่งกับหัวหน้าอีก” แล้วก็หมดเวลาเยี่ยม เราได้แต่ยืนเฉยๆ ไม่กล้าพูดอะไร  ในตอนนั้นเราอายมากๆ ที่พ่อเรามีเมียน้อยเป็นนักโทษ กลับจากตีเยี่ยมเราก็ไปหามุมสงบ ร้องไห้ ไม่ให้แม่เห็น.... แก้ไขเมื่อ 29 ม.ค. 55 17:49:20 แก้ไขเมื่อ 29 ม.ค. 55 17:46:55 จากคุณ : tentenpumz เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 55 17:45:26

ความคิดเห็นที่ 9 ..........ผ่านไปสักสองวันพ่อก็มาเอาเรื่องกับแม่  ที่แม่ไปหามันที่เรือนจำ บ่นด่าแม่สาระพัดว่าทำไม่ถึงทำแบบนี้เธอก็อยู่ส่วนของเธอไปสิ เค้าก็อยู่ส่วนของเราไม่ต้องไปยุ่งเกี่ยวกัน    แม่เราเงียบไม่เถี่ยงพ่อนั่งร้องไห้อย่างเดียว  แล้วแม่ก็มาเล่าให้ฟัง ((ตอนที่พ่อกับแม่ทะเลาะกันเราไปเรียน)) ..........ชีวิตก็เป็นแบบนี้ไปพักใหญ่จนเรื่องผ่านยาวมาเรื่อยๆ พ่อก็ยังส่งเสียเลี้ยงดูมันอยู่ในคุก  ค่าใช้จ่ายภายในบ้านเงินค่าขนมเรากับน้องชายพ่อให้น้อยลง  แล้วมาบอกกับเราว่าช่วงนี้พ่อค่าใช้จ่ายเยอะนะประหยัดๆ หน่อย ทั้งๆ ที่ตอนนั้นเราได้เงินไปวิทลัยอาทิตย์ละ 200 บาท แต่กลับลดลงมาเหลือ แค่ 150 บาท ของน้องชายเราจาก 150 เหลือ 100 เดียว บางครั้งเราต้องขอพิเศษจากแม่   ซึ่งแม่เราตอนนั้นทำ   แซนวิซขายส่งรายได้ก็ไม่ค่อยดีนัก   อยากกินขนมนู้น นี่ นั่น ก็ต้องอดใจไม่กิน  โชคดีที่ข้าวกลางวันเราทำไปกินเองที่วิทยาลัยเลยไม่ต้องอดข้าว อิอิอิ อร๊ายลืมเปลี่ยนสี แหะๆ _/\_ แก้ไขเมื่อ 29 ม.ค. 55 18:00:55 แก้ไขเมื่อ 29 ม.ค. 55 17:59:51 จากคุณ : tentenpumz เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 55 17:59:37

ความคิดเห็นที่ 10 ..........จนมันได้รับพระราชทานอภัยโทษ เท่านั้นแหละ ความรักของทั้งคู่เริ่มเบ่งบานวันที่มันออกจากคุกพ่อก็ไปดูฤกษ์งามยามดี  จะพาออกจากคุกเวลาไหนดี  จะไปแก้บนที่ไหนดี (((เห้อ)))          พอออกจากคุกพ่อก็พามันไปหาเช่าบ้านอยู่อีกอำเภอหนึ่ง เพื่อให้ไกลหูไกลตาคนรู้จัก  แต่ก็ไม่รอดสายตาแม่เราไปได้  เหมือนเดิมค่ะ  มีผู้หวังดีแอบมาบอกแม่อีกเหมือนเดิม  ว่ามันไปอยู่ที่นู้น ที่นี้ นะ เนี้ยมันเช่าชุดแต่งงานไปแต่งงานด้วยกัน  ผูกข้อไม้ข้อมือเรียบร้อยเลย  ดาวน์รถมอเตอร์ไซต์ให้กันขับด้วยนะ          แม่ก็อึ้งสิค่ะ  ก็ไหนมันบอกว่าจะไม่ยุ่งแล้วไง  แม่ก็เลยให้คนขับรถรับจ้างตามไปดูรังรักของพ่อเรากับเมียน้อย คราวนี้มีน้องชายเราไปด้วย แต่เราไม่ได้ไปเพราะต้องเฝ้าบ้าน  ((ยังแอบคิดว่าถ้าวันนั้นเราไปคงจะได้ฆ่าคนแน่ๆ )) จากคุณ : tentenpumz เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 55 18:10:06

ความคิดเห็นที่ 11 คดียาเสพติด ได้รับอภัยโทษด้วยเหรอ เพิ่งรู้เหมือนกันนะนี่ นึกว่าไม่มีอภัยโทษให้คนพวกนี้ซะอีก น่าจะโทษหนักๆ พวกทำลายแผ่นดิน รอเล่าต่อค่ะ จากคุณ : อิมาอิซัง เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 55 18:36:20

ความคิดเห็นที่ 12 ใช่ค่ะ  เท่าที่ทราบคดียาเสพติดไม่มีอภัยโทษนี่น่า แล้วผู้คุมนักโทษหญิงเนี่ยมีผู็ชายด้วยเหรอค่ะ  ปกติที่เคยอ่านเจอแต่ผู้หญิงส่วนผู้ชายอยู่นอกแดน จากคุณ : ก้นครัวบ้านปลาเข็มน้อย เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 55 18:58:00

ความคิดเห็นที่ 13 คห. ที่ 11 หรืออาจจะเป็นคดีอื่นก็ได้มั้ง?? เพราะอินี้มันร้าย คห. ที่ 12 พ่อเราเค้าทำผิดแอบเข้าไปแดนหญิง ยังไงไม่รู้ นะ จากคุณ : tentenpumz เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 55 19:08:22

ความคิดเห็นที่ 14 ..........พอไปถึงบ้านมัน สภาพบ้านบอกได้เลยว่าสลัมชัดๆ    แม่ก็ย่องไปแอบดูที่หน้าต่างว่าใช่ไหม  แจ็กพ๊อตใช่เลย แม่ก็เลยไปที่ประตูเคาะเรียกคนในบ้านออกมาช่ะกันเลย 555+  ตบสิค่ะ ตบกันพ่อก็นิสัยเดิมไม่ห้าม  ไม่ช่วยแม่   แต่ช่วยมันแล้วถีบแม่ออกมา ดีน้าที่ขับรถให้ตามเข้าไปด้วยเลยประคองแม่ไว้ไม่ให้ล้ม ไม่งั้นหัวฟาดพื้นไปล่ะ  พ่อก็ไล่แม่สิค่ะ หยาบคายมาก  ((อยากที่รู้ๆ กันขอข้ามไปเน้อ)) น้องชายเราอยู่ตรงนั้นพ่อคงไม่คิดล่ะมั้งว่าน้องชายเราจะไป  กลับบ้านมาเราไม่กล้าถามแม่ว่าเกิดอะไรขึ้นแต่ไปถามเอากับน้องชาย  น้องมันก็บอกว่า            “ปิ๊ก ไม่คิดเลยว่าพ่อจะเป็นคนแบบนี้  ถีบแม่ด้วย บ้านที่มันอยู่อ่ะสลัมชัดๆ รกก็รก  ข้าวของระเกะระกะไปหมด บ้านเราดีกว่าบ้านมันเป็นไหนๆ แม่เราก็ไม่เคยติดคุก ทำไมพ่อถึงไปเลือกมัน  บลาๆๆ”           “......” เราก็ฟังอย่างเดียว จากคุณ : tentenpumz เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 55 19:09:26

ความคิดเห็นที่ 15 รออ่านค่ะ ^^ จากคุณ : pumpkin_ja เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 55 19:20:53

ความคิดเห็นที่ 16 ..........ฟังน้องบ่นเสร็จเราก็โทรไปหาพ่อ บ่น ด่า ร้องไห้ พูดดีๆ  ให้เหตุพล แต่พ่อกลับเปิดลำโพง เพื่อให้มันฟังด้วยว่าเราพูดอะไรกับพ่อเรา   เจ็บยิ่งกว่านั้นมันพูดว่า   “ดู ลูกพี่สิ พร่ำอะไรของมัน  5555”   “ไม่ต้องไปสนใจมันหรอก”  พ่อเราไม่พูดเข้าข้างเราสักคำ คงหลงมันมาก   ความรู้สึกที่มีต่อพ่อมันยิ่งแย่เข้าไปอีก   แม่เริ่มทนไม่ไหวที่พ่อเอารถยนต์คอยไปรับไปปรนเปลอความสุขให้กับมันก็เลยขายรถยนต์ส่ะเลยทรัพย์สินที่หามาร่วมกันประกาศขายหมด  วันที่แม่จะขายรถพ่อมาแย่งกุญแจไม่ให้แม่ขายทำท่าเหมือนจะทำร้ายแม่ แม่ก็เลยวิ่งหนีเข้าไปบ้านบ้างๆ ที่เป็นเพื่อนบ้านกัน  พ่อก็ไม่ลดล่ะ เข้าไปลาก  แม่ออกจากบ้านเพื่อนบ้านเพื่อเอากุญแจรถไม่ให้ขาย  อารมย์ตอนนั้นพ่อค่อนข้างโกรธเลยทีเดียว  (((เพราะไม่ได้เอารถไปเที่ยวกับหญิงเค้าล่ะมั้ง)))   ตกเย็นมาแม่ก็มาเล่าเรื่องนี้ให้เราฟัง เราแค้นพ่อมากทำไมพ่อถึงทำแบบนี้กับแม่  ก็เลยไปเอาค้อนมาทุบรถพ่อมอเตอร์ไซต์ของพ่อสะเกือบเยิน  พ่อเห็นก็ด่าเราอีก  ทั้งๆ ที่พ่อไม่เคยด่าเราสักคำ ตีก็ไม่เคยตี จากคุณ : tentenpumz เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 55 19:29:34

ความคิดเห็นที่ 17 ผมเพิ่งรู้ว่า เรือนจำหญิง ก็มีผู้คุม หรือหัวหน้าเป็นชายได้ด้วย อย่างนี้ยุ่งตายเลย แล้วผู้หญิงมีไว้ทำไม ไม่เอาไปเป็นเจ้าหน้าที่ เรื่องแต่งป่าวนิ จากคุณ : nok_rc เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 55 19:30:12

ความคิดเห็นที่ 18 มาเป็นกำลังใจให้ จขกท. และเกาะขอบจอ แน่นหนึบ O0O จากคุณ : จุมพิตสะท้านภพ (jilvalntine) เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 55 19:31:51

ความคิดเห็นที่ 19 ความคิดเห็นที่ 17 นั่นจิ   อ่านแล้วพิลึกจริงๆ   แต่จขกท  เค้าบอกพ่อเค้าทำผิดกฎไม่ใช่เหรอค่ะ จากคุณ : ก้นครัวบ้านปลาเข็มน้อย เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 55 19:36:34

ความคิดเห็นที่ 20 คห. 17  แล้วแต่จะคิดค่ะ   : ) จากคุณ : tentenpumz เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 55 19:37:23

ความคิดเห็นที่ 21 ..........ความรู้สึกวันนั้นเจ็บ  เบลอ ท้อแท้ เบื่อโลก ไม่อยากทำอะไร  ร้องไห้  เราไม่รู้นะว่าพ่อเรารู้สึกยังไงที่ทำแบบนั้น  แต่เค้าคงไม่รู้สึกอะไรหรอกมั้ง 555+  เพราะถ้ารู้สึกเค้าคงไม่ทำแบบนี้กับเรา  พอเรื่องผ่านไปหมดล่ะ แม่กับพ่อก็แยกทางกันอยู่   แต่ไม่ได้จดทะเบียนหย่ากัน          ผ่านไปจนเราเข้าเรียนมหาลัยเราก็ได้ยินข่าวดี  ผู้หญิงคนนนั้นโดนจับเข้าคุกอีก คดีอะไรเราไม่รู้ (((รู้แต่สมน้ำหน้า)))          ผู้หญิงคนนั้นโดนจับเข้าเรือนจำอีกที่หนึ่งแต่พ่อก็ยังไป เยี่ยมไปหามัน อาศัยว่าตัวเองเป็นผู้คุมเรือนจำ  เอาชื่อตัวเองไปตีเยี่ยมมันอีก  ไปหามันทุกอาทิตย์ ซื้อข้าวซื้อของให้มันใช้ในเรือนจำไม่ขาดตกบกพร่อง (((แต่ลูก ใช้ของเหลือ หรือของแจก  ที่อุตส่าห์เอามาแบ่งให้บ้างเป็นครั้งคราว))) เหมือนจะจบแต่ยังมีต่อ อิอิอิ แก้ไขเมื่อ 29 ม.ค. 55 19:43:07 จากคุณ : tentenpumz เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 55 19:42:05

ความคิดเห็นที่ 22 ให้เค้าเล่าให้จบก่อนเน้อค่อยจับผิดกัน ตอนนี้กำลังอินอยากอ่านต่อให้จบ ฮี่ๆๆ จากคุณ : ข้าวมันไก่พิเศษสอง เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 55 19:44:08

ความคิดเห็นที่ 23 ..........จนเจ้าหน้าที่อีกเรือนจำทนไม่ไหวเลยทำหนังสือร้องเรียนมาที่เรือนจำต้นสังกัดของพ่อ  พ่อก็เลยทะเลาะกับหัวหน้า  แล้วทำอิท่าไหนไม่รู้โดนสั่งย้ายที่ทำงานไปอีกจังหวัดหนึ่ง  ที่ไม่ใช่ที่ผู้หญิงคนนั้นอยู่ซึ่งไกลพอสมควร  ก่อนพ่อจะย้ายไปนี้สิค่ะ  กลับเข้ามาทำดีกับแม่ช่วยแม่ทำนู้น ทำนี้  สุดท้ายก็บอกมาว่าให้แม่ช่วยหาผู้ใหญ่วิ่งเต้นให้หน่อยไม่อยากถูกย้าย   แม่เราเค้าคงรักพ่ออยู่  ก็ร้อนสิค่ะ อยู่เฉยๆ ไม่ได้คุยกับคนนู้นคนนี้ให้พ่อได้กลับมา  แต่หนังสือมันออกมาแล้วว่ายังไงก็ต้องย้าย  แม่ก็เลยบอกกับพ่อว่าอยู่ๆ ไปก่อนเด๋วยังไงจะคุยอีกที          พอพ่อไปแม่ก็วิ่งหัวปั่นเลยเพื่อให้พ่อได้กลับมาอยู่บ้านจะได้ไม่ต้องมีค่าใช้จ่ายมากมาย  ย้ายไปแล้วก็เที่ยวไปเที่ยวกลับทุกเสาร์- อาทิตย์   จนแม่และญาติๆ ฝ่ายพ่อช่วยกันวิ่งเต้นให้พ่อได้กลับมาทำงานที่เดิมสำเร็จ          แต่เมื่อเดือนธันวาคมที่ผ่านมา  ผู้หญิงคนนั้นได้รับอภัยโทษอีก หรือว่าพ้นโทษก็ไม่รู้นะ   ((((ฮ่าๆ ไหนๆ ก็วิ่งเต้นสำเร็จแล้วหนิไม่ต้องพึ่งแม่ล่ะ))))   ก็เลยพากันไปอยู่ที่เดียวกันตั้งแต่นั้นมาพ่อก็กลับมาเป็นคนเดิมก่อนที่จะโดนย้ายล่ะ แก้ไขเมื่อ 29 ม.ค. 55 20:16:57 จากคุณ : tentenpumz เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 55 20:01:15

ความคิดเห็นที่ 24 ..........หึ พ่อเรานิสัยไม่เปลี่ยนเลยนะ แต่ยังไงเค้าก็พ่อเรา   ความรักกับความเกลียดมันอยู่ขาบเส้นกันนิดเดียวเอง วันนี้เราไม่รู้นึกยังไงคิดถึงพ่อมากก็เลยโทรไปหาพ่อ ประโยคแรกที่ได้ยิน   “โทรมาทำไม  พ่อเค้าไม่อยากคุยหรอกนะ”          ช๊อคสิค่ะ เราก็ถามเค้าว่าเป็นใคร ทั้งๆ ที่ใจเราก็รู้อยู่แล้วล่ะว่าใคร  และก็เป็นคำตอบที่มีอยู่ในใจเรา โป๊ะเชะ  เราขอสายพ่อเพื่อจะคุยด้วย มันไม่ให้คุย แล้วมันก็ตัดสายไป  เราอึ้งนั่งนิ่งๆ ทำอะไรไม่ถูกก็เลยโทรไปอีกรอบ  มันก็รับอีกแต่คราวนี้พ่อเราแย่งโทรศัพท์จากมันมาคุยกับเรา พอได้ยินเสียพ่อเราทำคำแรก ทำไมพ่อทำแบบนี้ บลาๆ  พูดไปร้องไห้ไป  เราได้ยินเสียงผู้หญิงคนนั้นแทรกมา   “แหมทำมาเป็นร้องห่มร้องไห้”   ((คือพ่อเราเปิดลำโพงให้มันฟังพอได้ยินมันพูดพ่อก็เลยปิดลำโพง ไม่รู้ว่าแคร์ เราหรือเปล่านะ))  “แกปิดลำโพงทำไม แกมีความลับกับฉันหรอ”  แล้วพ่อก็คงแยกออกมาคุยต่างหากกับเราแต่ก็ยังได้ยินเสียงมันเป็นระยะๆ          บลาๆ เราพูดอยู่ประโยคเดียวทำไมพ่อทำแบบนี้  พ่อก็พูดแต่ว่า พ่อทำอะไร พ่อทำอะไร ผิด เราทนไม่ไหวก็เลยวางโทรศัพท์ปิดเครื่องไป          ความรู้สึกเบลอๆ  ท้อแท้  เบื่อโลก ไม่อยากทำอะไร  ร้องไห้  กลับมาอีกครั้ง  เดินออกไปนอกหอไปคณะ เพื่อนๆ ถามว่าแกเป็นอะไร ร้องไห้ทำไม  อายค่ะ อายมากๆ ที่จะตอบว่าพ่อมีเมียน้อย..... และเมียน้อยของพ่อเคยติดคุกมาก่อน  ลูกโตจนอายุ 21  แล้วนะ ฮ่าๆ จนกระทั่งตอนนี้ยังไม่กล้าโทรไปหาแม่เลย เพราะกลัวหลุดปากเผลอพูดออกไป  กลัวว่าถ้าแม่รู้เรื่องนี้คงไม่มีความสุข **********อย่างที่บอกค่ะ ความรักกับความเกลียดอยู่ขาบเส้นกันนิดเดียว  ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาฟังเราค่ะ   : ) จากคุณ : tentenpumz เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 55 20:23:36

ความคิดเห็นที่ 25 เป็นกำลังใจให้นะคะ ในเมื่อเปลี่ยนเขาไม่ได้ก็ทำตัวเราให้ดีที่สุด เป็นลูกที่ดีของแม่ กับพ่ออะไรทำเพื่อเขาได้ก็ทำไป อย่างไรเสียเขาก็มีบุญคุณ พ่อกับแม่ของน้องก็ยังตัดกันไม่ได้ขายกันไม่ขาด คิดเสียว่าเขาทำกรรมอะไรไว้ สักวันก็ต้องได้ชดใช้ ชีวิตของเราที่เป็นอยู่ทุกวันนี้ก็คงเพราะกรรมเก่าเหมือนกัน สู้ๆๆ ตั้งใจเรียนค่ะ จบแล้วมีงานทำ พึ่งตัวเองได้ แม่ก็คงจะเบาใจ จากคุณ : อิมาอิซัง เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 55 20:45:09

ความคิดเห็นที่ 26 ตลกอะ มันเรื่องครอบครัวเขา จะมาจับผิดให้มันได้อะไรขึ้นมา เป็นญาติกับยัยชะนีขี้คุกรึเปล่าค่ะ คือถ้าไม่อ่าน/ไม่เชื่อ ก็ไม่มีใครว่าอะไรนะ จขกท เราอ่านถึงเเค่ คห.24 นะคะ เราอยากจะบอกว่า พ่อคุณไม่เห็นหัวครอบครัวเลย ทั้งเเม่ทั้งคุณกับน้องชาย เป็นเราไม่ไหวอะ พ่อเเบบนี้ ไม่มีไม่เป็นไรหรอก รออ่านต่ออะค่ะ จากคุณ : darkheart เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 55 20:48:10

ความคิดเห็นที่ 27 ขอให้หนูและคุณแม่ สู้ๆนะคะ   บางเรื่องที่เราหยุดและเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ไ้ด้ ก็ต้องทำใจค่ะ  บอกคุณแม่ด้วยนะคะ ขอเป็น1  กำลังใจให้ค่ะ สิ่งที่ผ่านไปเอาคืนไม่ได้  ทำให้ดีที่สุด เรียนให้จบและดูแลซึ่งกันและกันเถอะค่ะ อย่าไปเจ็บปวดกับเรื่องที่เราทำอะไรไม่ได้เลยค่ะ พ่อหนู่เขาอายุมากแล้ว จะคิดได้หรือไม่  คงไม่สามารถมีใครเตือนเขาได้มากนัก ไม่ว่าเขาจะเป็นอย่างไร  หากหนูและแม่คิดอยู่ด้วยตัวเองได้   ก็จะไม่ต้องกังวลอะไรและเสียใจอีก  นั่นเป็นสิ่งที่หนูและแม่ทำได้ รักแม่ให้มากๆ  ความกตัญญูจะช่วยให้ชีวิตหนูพบความสำเร็จและก้าวหน้า นะคะ ขอให้โชคดีค่ะ จากคุณ : ต้นตา เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 55 21:19:53

ความคิดเห็นที่ 28 ยังไม่จบใช่มั๊ยคะ รออ่านต่อนะคะ คดียาเสพติดก็ได้รับพระราชอภัยโทษค่ะ เพียงแต่จะได้น้อยกว่าคดีอื่น ถ้าคุณพ่อคุณโดนร้องเรียนอีกที อาจถูกให้ออกจากราชการได้เลยนะคะ พ่อคุณโชคดีนะ ที่แม่คุณ และลูกๆ ยังให้อภัย จากคุณ : Beloved Son_Chang เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 55 22:01:33

ความคิดเห็นที่ 29 เล่าเรื่องจบแล้ว  แต่ชีวิตจริงคงยังไม่จบง่ายๆ ค่ะ : ) อยากให้รู้ไว้ว่าผู้หญิงแบบนี้ไม่ได้มีแค่ในละคร  แล้วก็พ่อแบบนี้ไม่ได้มีแต่ในนิยาย  ถามว่าเรารักพ่อไหม รักมากค่ะ เกลียดไหม เกลียดมากเหมือนกัน  ความชั่วกับความดีขาบเส้นกันอีกแล้ว เอิ๊กๆ คห. 28 ค่ะ ถ้าโดนร้องเรียนอีกทีก็คงจะเป็นอย่างงั้นแหละ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาช่วยรับฟัง แบ่งเบาความรู้สึกแย่ๆ ไปสักคนล่ะหน่อย ฮ่าๆ ขอบคุณทุกคนจริงๆ ค่ะ จากคุณ : tentenpumz เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 55 22:14:09

ความคิดเห็นที่ 30 ปรนเปลอ ----> ปรนเปรอ อารมย์  ----> อารมณ์ รัดคิว ----> ลัดคิว เห็นเขียนผิดทุกครั้ง เลยมาแก้ให้คิดว่าคุณคงจะไม่รู้ค่ะ จากคุณ : หนูนันยังแก้แล้วเลย (นู๋นัน) เขียนเมื่อ : 30 ม.ค. 55 00:32:16

ความคิดเห็นที่ 31 เข้ามา จขกท อย่าคิดมากนะ แก้ไขเมื่อ 30 ม.ค. 55 05:21:59 จากคุณ : หนมจีนเส้นหนึบ (kkasemos) เขียนเมื่อ : 30 ม.ค. 55 05:21:36

ความคิดเห็นที่ 32 อย่าไปว่าความเห็น 17 เลยค่ะ เขาก็แค่รู้น้อย แล้วก็เอาความรู้น้อยๆ นั้นมาถาม เพียงแต่ใช้คำพูดที่ไม่เหมาะสม ในเรือนจำหญิงนั้นมีผู้คุมชายค่ะ ให้มีแต่ผู้หญิงคงไม่ไหวมั๊งคะ ในกรณีเกิดจราจล หรือสถานการณ์ปกติ ก็อาจมีงานที่ต้องใช้กำลังหนักๆ ยก แบกของ หรือบางที ทางเรือนจำก็มีนิมนต์พระ เข้ามา เป็นต้น ซึ่งหน้าที่ต่างๆ เหล่านี้ จำเป็นต้องเป็นงานของผู้ชาย แต่ผู้คุมชายจะเข้าไปข้างในได้เฉพาะกลางวันเท่านั้น กลางคืนก็เฝ้ายามอยู่รอบๆ ตามรั้ว ตามประตู ตอบให้ คห. 17 เพิ่มเติมความรู้ค่ะ  วันหลังจะได้มีความรู้เยอะๆ ในการตอบกระทู้มากกว่านี้ จากคุณ : Beloved Son_Chang เขียนเมื่อ : 30 ม.ค. 55 11:12:16

ความคิดเห็นที่ 33 คุณ จขก.ค่ะ ตั้งหน้าตั้งตาเรียนให้จบหางานให้ดีๆค่ะ ส่วนคุณพ่อ ปล่อยเค้าไปก่อนเถอะค่ะ วันนึงถ้าเค้าคิดได้เค้าจะกลับมาหาคุณกับคุณแม่แน่นอน อยู่ที่ว่า เมื่อถึงเวลานั้น ในใจคุณพร้อมที่จะให้อภัยไหม ถ้าพร้อมก็รับเค้ามาเป็นครอบครัว แต่ถ้าใจมันต้าน คุณก็ทำหน้าที่ลูก คือดูแลยามป่วยไข้ ใ้ห้เงินทองบ้างตามโอกาส เพราะส่วนตัวแล้ว เราเชื่อเรื่องความกตัญญูาค่ะ มันจะเป็นสิ่งที่ทำให้เราเจริญรุ่งเรือง คนกตัญญู คุณพระคุ้มครองค่ะ ที่แนะนำเนื่องจากคุณพ่อของเรา เป็นพ่อที่นึกถึงตัวเองก่อนครอบครัว ลูกเมียจะมีกินไหมไม่สน  ไม่เคยสั่งสอน ไม่เคยให้ความอบอุ่น มีหน้าที่อยู่บ้านให้เห็นหน้าว่ายังเป็นครอบครัวอยู่เท่านั้น แต่เราก็นึกเสมอว่ายังไงเค้าก็พ่อ ทำได้ก็คือดูแล แต่ความรักความผูกพันไม่มีให้ค่ะ เพราะฉะนั้น ทำอนาคตตัวเองให้ดีนะคะ แย่ให้เรื่องนี้มาเป็นอุปสรรค จากคุณ : Madam_B เขียนเมื่อ : 30 ม.ค. 55 13:42:46

ความคิดเห็นที่ 34 เป็นกำลังใจให้จขกท.นะคะ จากคุณ : maronchan เขียนเมื่อ : 30 ม.ค. 55 20:40:34