Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
จากลูกคนนึง ทุกอย่างที่พ่อแม่พูดหรือทำ แม้เรื่องเล็กน้อย มันอาจมีผลมากกว่าที่พ่อแม่คิดนะคะ ติดต่อทีมงาน

อาจจะเป็นสิ่งที่พ่อแม่ทั้งหลายในห้องชานเรือนทราบกันดีอยู่แล้ว ลูกไม้ย่อมหล่นไม่ไกลต้น
เชื่อว่าหลาย ๆ คน ตั้งใจดูแลเป็นแบบอย่างที่ดีให้กับลูก ๆ

วันนี้ขอแชร์เรื่องของเราเอง ยังไม่ได้เป็นแม่ใคร แต่ว่าเป็นลูกของพ่อและแม่มา 25 ปีแล้ว ขอแทนตัวเองว่าหนูในกระทู้นี้ เพราะว่ายังไง จขกท ก็ยังเป็นลูกเล็ก ๆ ของพ่อแม่เสมอ

ตอนนี้หนูทำงานตำแหน่งดี เงินเดือนดี จบมาเก่ง พ่อแม่ภูมิใจกับหนูมาก หนูก็ดีใจและปลื้มใจมากที่ทำให้พ่อกับแม่ได้ รู้มั้ยหนูมีวันนี้เพราะว่าใคร แน่นอนเพราะว่าพ่อกับแม่ แต่บางอย่างที่พ่อแม่อาจจะไม่รู้ ทำไมหนูถึงตะเกียกตะกาย ตั้งใจ เครียดกับอะไร ๆ เกินเด็กทั่วไปในบางที

ตั้งแต่เด็ก ๆ มา ด้วยความที่เป็นลูกคนแรก พ่อเห่อหนูมาก
พ่อเลิกสูบบุหรี่ พ่อเลิกขี่มอเตอร์ไซค์คันโปรดมาซื้อรถให้หนูนั่งหนูจะได้ปลอดภัย
พ่อบังคับให้กินนม (แต่ไม่เคยต้องบังคับให้กินผัก เพราะว่าชอบกินเองอยู่แล้ว)
พ่อสั่งไก่มาให้เพิ่มเสมอเวลาไปกินข้าวมันไก่ เพราะว่าเห็นว่าข้าวยังเหลือ (จริง ๆ หนูกินไก่ให้หมดก่อนเพราะว่าหนูชอบกินข้าวมันมากกว่าต่างหากล่ะ)

พ่อบอกเสมอว่า พ่อรักหนูมาก หนูจะต้องดีกว่าพ่อกว่าแม่
อากงไม่ค่อยสนใจดูแลพ่อ พ่อขอไปเรียนเมืองนอก อากงก็ไม่ให้ไป
พ่ออกหักตอนเรียน จบออกมาเกรดไม่ค่อยดี จะชิงทุนไปเรียนที่ไหนก็เกรดไม่ถึง
หนูต้องเรียนให้ได้เกรดดี ๆ เกรดมันติดตัวเราไปตลอดชีวิต เรียนเหนือยเดี๋ยวก็หาย
พ่อตั้งใจเก็บเงินเก็บทอง ไม่ซื้อเบนซ์มาขับเหมือนเพื่อน ๆ เพราะว่าเก็บเงินให้ลูกสองคนไปเรียนเมืองนอก
ให้ไปซัมเมอร์ต่างประเทศ เสาร์อาทิตย์พ่อไปเฝ้าเรียนพิเศษว่ายน้ำ เรียนภาษาอังกฤษ เพราะว่าอยากให้ลูกได้ดี หนูต้องได้การศึกษาดี ๆ พ่อจะไม่เป็นเหมือนอากง

หนูเป็นลูกคนแรก ต้องทำให้พ่อภูมิใจ หนูต้องดีกว่าพ่อ ทำอะไรต้องทำให้ได้ดีที่สุด ไม่งั้นอย่าทำดีกว่า

หนูโตขึ้นหนูเข้าประถม สอบได้ลำดับที่เลขตัวเดียว ขอวิดิโอการ์ตูนเซลเลอร์มูนเป็นรางวัล พ่อไม่ให้ พ่อบอกว่า
ต้องได้ที่สามขึ้นไป ถึงจะให้ สอบได้ที่สามได้ หนึ่งม้วน ที่สองได้สามม้วน ที่หนึ่งได้สี่ม้วน
หนูมีแรงบันดาลใจจะเรียนให้ดีตลอด จะได้ของเล่น พ่อจะได้ชมพ่อจะได้รัก

โตขึ้นเข้ามัธยม ได้คะแนนดีพ่อก็ชม พอขึ้นม สอง ม สาม เกรดตกลงหน่อยเพราะว่าเลขยาก หนูงงหนูเกลียดเลข (ตอนนี้ก็ทำอาชีพที่ไม่ถูกกับเลข)
ได้แค่สามต้น ๆ ไม่ถึง 3.5 พ่อจะจำได้มั้ยว่าพ่อโกรธมาก พ่อบอกว่า ไม่ต้องมาเรียกพ่อว่าพ่อ ให้เรียกว่าอาน้อย (พิมพ์ถึงตรงนี้น้ำตาคลอทุกที)
ภาษาอังกฤษก็ยากขึ้นเหมือนกัน หนูได้คะแนนท็อปห้องอังกฤษ แต่ก็ยังไม่ดีสำหรับพ่อ พ่อดุว่าอุตส่าห์ไปส่งเรียนมาตั้งแต่เด็ก ทำไมได้คะแนนเท่านี้

หนูเพิ่งมารู้ตอนโตว่า ตอนนั้นพ่อโดนเลย์ ออฟเพราะว่าพิษเศรษฐกิจ บริษัทไฟแนนซ์ปิดไปห้าสิบกว่าบริษัท พ่อเครียดมาก พ่อต้องไปทำงานที่เจ้านายฝากให้และโดนเค้าดูถูก พ่อโดนแกล้งแต่ก็ต้องทน ทนกลืนศักดิ์ศรีเอาไว้เพราะว่าพ่อต้องเลี้ยงหนูกับน้อง หนูรู้แค่ว่า รถคันเก่าเราหายไป ได้ใช้คันเล็กลงแทน รู้ว่าโดนห้ามซื้อการ์ตูนอีกแล้ว ก็แค่นั้น

ต่อมาสถานการณ์ดีขึ้น เรากลับมาลืมตาอ้าปากได้อีก พ่อหายเครียดแล้ว พ่ออารมณ์ดีกว่าเมื่อก่อนมาก
พ่อก็เลยไม่เข้าใจว่าทำไมหนูถึงร้องไห้คืนก่อนสอบไฟนอลวิชานึงไม่หลับไม่นอน เครียดกลัวไม่ได้ เอ เพราะว่ามิดเทอมได้เกือบเต็ม กลัวไฟนอลจะพลาดแล้วไม่ได้เอ

พ่อก็ไม่เข้าใจอีกเหมือนกันว่าทำไมต้องลงวิชานอกเหนือหน่วยกิตที่จะพอจบ เพื่อที่จะได้เอ เยอะขึ้น จะได้เกียรตินิยมอันดับหนึ่ง

พ่อไม่เข้าใจทำไมหนูถึงเครียดจนลงกระเพาะ ทำไมถึงไม่ลาออกจากงานตอนเตรียมตัวสอบ IELTS เตรียมไปเรียนต่อ และอ่านหนังสือสอบเนติไปพร้อมกัน

พ่อไม่เข้าใจว่าไปเรียนต่อแล้วไม่ได้ merit ทำไมต้องร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวร

หนูก็ไม่รู้ตัวเองเหมือนกัน รู้แต่ว่ามันเครียด เครียดมาก กลัวว่าทุกอย่างจะไม่ออกมาดีอย่างที่ตั้งใจ

พ่อบอกว่า ไม่ต้องเครียดขนาดนั้นแล้วก็ได้ลูก พ่อรู้แล้วว่า ชีวิตคนเรา เครียดไปมันก็เท่านั้น พ่อว่าใช้ชีวิตให้มีความสุขดีกว่า

น้องหนูก็เลยต่างกับหนูมาก น้องไม่เคยโดนว่าเรื่องเกรดไม่ดี น้องไม่เคยโดนพ่อบอกว่า อย่ามาเรียกพ่อว่าพ่อ น้องอาจจะเรียนไม่เก่งมาก แต่น้องร่าเริง น้องไม่เคยเป็นโรคกระเพาะ

นอกจากนี้ พ่อหนูเป็นคนโมโหร้ายมาก ตอนเด็ก ๆ โดนตีตลอด เวลาพ่อโมโหกลับบ้านมาแล้วเราทำอะไรไม่ได้ดั่งใจ พ่อพูดจาเชือดเฉือนเก่ง ประชดเก่งมาก พ่อไม่หยาบคาย แต่พ่อมีวิธีพูด ตอนเด็ก ๆ ที่พ่อเครียดเรื่องงานมาก ๆ เวลาโมโหก็จะโยนนู่นโยนนี่บ้าง ข้าวของแตกเสียหาย หนุโตขึ้นมาจน ประถมปลาย ๆ มั้ง ถึงจะรู้ว่า การทำลายข้าวของไม่ดี เข้าใจผิดมาตลอดว่า เวลาโมโห ทำลายข้าวของอะไรก็ไม่ผิด (แบบนี้สินะ ถึงมีการกระทำผิดแบบบันดาลโทสะรับโทษหย่อนลงกว่าโดยเจตนา)
แล้วก็พูดประชดเก่งมาก (I learned from the best) เชื่อโดยบริสุทธิ์ใจว่า การพูดประชด ไม่ผิด ถ้าสิ่งที่เอามาพูดเป็นเรื่องจริง มาจน มหาลัยปีท้าย ๆ ถึงมีคนสงเคราะห์บอกให้ว่าถึงสิ่งที่พูดจะเป็นเรื่องจริง แต่มันก็ไม่น่ารักเลย

ที่เขียนมานี้ ไม่ได้จะโกรธพ่อเลย

หนูอาจจะเกิดมาเป็นเด็กเครียดเองอยู่แล้วก็ได้ อาจจะเกิดมา ชอบแข่งขัน ต้องทำอะไรให้ดีที่สุดเองอยู่แล้วก็ได้ แต่ทุกวันนี้ ถึงจะจำอะไรตอนเด็ก ๆ ไม่ค่อยดี แต่คำว่า ไม่ต้องมาเรียกพ่อว่าพ่อ มันยังก้องอยู่ชัดเจนมาก

หนูยังรักพ่อมากที่สุด พ่อเสียสละให้หนูมาเยอะ ทุกวันนี้ยังคงถามพ่อแม่ออกไปโดยไม่รู้ตัวอยู่เกือบตลอดว่า ที่หนูเป็นอยู่ทุกวันนี้ พ่อแม่ภูมิใจมั้ย พ่อแม่ดีใจที่หนูเป็นลูกคนเก่งมั้ย

แค่อยากจะแชร์ว่า การผลักดันลูกเป็นสิ่งที่ดีค่ะ แต่ว่าก็ควรจะเลือกวิธี เรื่องบางอย่างพูดหรือแสดงออกมา พ่อแม่อาจจะลืมไปแล้ว แต่บางเรื่องมันฝังใจสำหรับลูกนะคะ สำหรับเรามันเป็นแรงผลักดันให้เราต้องทำทุกอย่างให้ได้ดีที่สุด อะไรทำให้ดีไม่ได้เราไม่ทำ งานอะไรถ้ายังดีไม่ถึงมาตรฐานเราไม่ส่งออก ตอนนี้มาคิดย้อนดู นี่อาจจะเป็นส่วนนึงที่ทำให้เราได้ดีอย่างทุกวันนี้ ตอนนี้ก็พยายามจะน้อย ๆ ลง อะไรมันจะไม่เพอร์เฟคเสียบ้าง แล้วมันจะเป็นอะไรไป (แต่บอกได้เลยว่ายาก ทุกวันนี้ เครียดลงกระเพาะตลอดเวลา เครียดได้ทุกเรื่องจริง ๆ)

ถ้าย้อนเวลาได้ หนูจะไม่ขอให้พ่อแม่ดุน้อยลงกว่าตอนเด็ก ๆ ที่เคยเป็น คงอยากให้ดุด้วยวิธีที่ต่างไปมากกว่า หนูดีใจที่หนูเป็นหนูและยืนอยู่ตรงนี้ตอนนี้(ถ้าไม่นับเรื่องที่แอบเครียดบ้าง) ที่มีวันนี้ เพราะว่าพ่อกับแม่ บ้านเราก็มีเวลาสนุกสนานเยอะแยะ อยู่กับพ่อกับแม่มีความสุขที่สุดกว่าไปเที่ยวเล่นที่ไหน  เพียงแต่ตอนเด็ก ๆ เวลาโดนดุมัน extreme เท่านั้นเอง ถึงตอนนี้พ่อจะเลิกดุแบบนั้นนานแล้ว เกือบสิบปีแล้ว แต่ในความทรงจำเรา มันเหมือนไม่นานเลย... จริง ๆ นะ

จากคุณ : PuppyPower
เขียนเมื่อ : 31 ม.ค. 55 00:20:02




ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com