 |
>>>>>>>>>>>>>>>>ต่อจากความคิดเห็นที่42<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
หลังจากพ่อเราด่าสามีในโทรศัพย์ไปแล้ว..เราก็กลับบ้านค่ะ
พาเจ้าลุกตัวเล็ก กะเตงขนของไปกลับเข้าบ้าน แต่ไม่ได้เอามอไซด์มา เพราะปวดหัวปวดตา ขี่มอไซด์กลับไม่ไหว
เข้ามาถึงบ้าน....สามีถาม..รถล่ะ?
เราไม่ตอบ..เดินขึ้นบนห้องไปเล่นกับตัวเล็ก..เมื่อตัวพี่เค้ากลับมาแล้วกินข้าวกันเรียบร้อยบนห้องนอน4คนแม่ลูก
สามีเดินขึ้นมาบอก..ไปโลตัสกินข้าวกัน ไปเอามอไซด์ที่บ้านป๊าด้วย..
เข้าทางค่ะ...ไม่ได้วางแผนไว้นะ ว่าต้องไปเอารถบ้านพ่อ..
ไปถึงบ้านพ่อ สามีคงเตรียมใจไว้แล้วมั้ง...(อันนี้ไม่รู้นะว่าคิดอะไรอยู่ แต่นั่งมอไซด์ซ้อนไปมีแต่ความเงียบค่ะ)
เปิดประตูเข้าไป...คนเต็มไปหมด (น้องสะใภ้,น้องสาวของน้องสะใภ้,อี้(แฟนของพ่อค่ะอยู่กับพ่อมานานละ)
และพ่อนอนก่ายหน้าผากอยู่บนเตียง...
เราเดินเข้าไปถึง...เงียบหมด..เลยแกล้งเดินไปเล่นกับหลานตัวเล็กๆ
พ่อยังคงนอนแบบนั้นอยู่นะคะ..ซักพักใหญ่ๆเลยค่ะ
พ่อเดินเข้ามา..บอก....ชื่อ....มรึงนะมรึง
กรุถามมรึงอีกทีซิ ใจมรึงนี่ทำด้วยอะไรวะ มรึงเป็นลูกผู้ชายตรงไหนเป็นหัวหน้าครอบครัวตรงไหน
กรุนี่นะ..ช้ำจนไม่รุจะช้ำยังไง
(สามียืนเงียบ)
พ่อพูดต่อ....กรุนะจะบอกมรึงให้นะ มรึงเคยคิดมั้ยว่า..
ถ้าวันไหนมรึงเมามากะทืบลูกกรุแล้วลุกกรุพิการเป็นอะไรไปมรึงจะทำยังไง?
แต่ถ้ามีวันนั้นะ..มรึงเชื่อกรุมั้ย?
ต่อให้มรึงเอาเงินมากองตรงหน้ากรุเป็นล้านๆกรุก็ไม่ยกโทษให้มรึง
กราบกรุแสนรอบกรุก็ไม่ยอม
เพราะกรุยอมมรึงมาเยอะแล้ว
กรุรักลูกกรุขนาดไหน ไม่เคยตีลูกเลย มรึงมาตีลุกกรุขนาดนี้
มรึงเคยคิดถึงใจกรุมั้ยว่ากรุจะเจ็บๆๆๆขนาดไหน(เสียงดังสนั่นบ้านทะลุออกไปนอกบ้านเลยค่ะ)
.....พ่อบอกอีกว่า...
มรึงอ่ะรักแม่มรึงมาก มรึงว่าลูกกรุดูถูกแม่มรึง
กรุจะบอกมรึงให้นะ...ลูกกรุรักกรุเท่าไหน เค้าก็รักแม่มรึงเท่านั้น
เค้าเอาเงินแต๊ะเอียไปให้ ไปอวยพร มรึงดัน..here..ไปคิดเป็นอื่นว่าเค้าดูถูก
กรุว่านะ แม่มรึงอ่ะน่าจะรู้สิ่งที่มรึงทำลงไปนะ..
กรุอ่ะนะ...อยากจะเห็นน้ำตาแม่มรึง แม่มรึงจะได้รู้ว่า กรุอ่เจ็บปวดขนาดไหน
แม่มรึงจะต้องเจ็บปวดชนิดที่ว่ากระอักเลือดตาย
เมิงอยากเห็นแม่มรึงร้องไห้มั้ยล่ะ???
(สามีบอก...ไม่ครับป๊า...ผมขอโทษครับ ผมให้สัญญาจะไม่ตี.....อีกแล้วครับ)
ต้องบอกก่อนว่า...ถึงสามีจะเป็นคนสาละ...ลอ...แต่เค้าเป็นคนรักแม่มากๆค่ะ เค้าถึงกลัวแม่เค้าร้องไห้ไงคะ
เพราะแม่เค้าจะย้ำคิดย้ำทำอย่างนั้น
ถ้าได้ฟังเรื่องก็จะคิดๆๆๆๆแต่เรื่องนี้ ปีนึงผ่านไปก็ยังคิดค่ะเชื่อมั้ย??
พ่อบอกอีกว่า...
ตั้งแต่นี้ไป...กรุบอกลูกกรุแล้วว่ากรุรับรู้แล้วถ้ามีไรเกิดขึ้นอีก
กรุให้ลูกกรุหนีไปๆให้ไกลๆมันจะได้มีความสุขเหมือนคนอื่นเค้าซะที
ลุกมรึง3คน มรึงจะฆ่าจะแกงจะทำไรมรึงเชิญเลย ไม่ใช่ลูกกรุ
(พ่อพูดงี้เลยค่ะ) กรุเอาลูกกรุไว้ก่อน..ลูกใครๆก็รัก!!
(พ่อเค้ารู้ดีค่ะ ครอบครัวเราทุกคนรู้ดีว่า...สามีถึงแม้จะเป็นคน..ลอ..เอ..วอ..แต่ไม่เคยตีลูกเลยค่ะ
ตั้งแต่ลุกเกิดมาไม่เคยตีเลย พูดกับน้องตัวเล้กเพราะมากคับๆผม คนดีสุดๆทุกอย่างให้ลุกหมดค่ะ ยกเว้นแม่!)
สามีตอบ..ผมไม่ทำลุกหรอกครับ ผมจะทำลุกได้ยังไงป๊า!
พ่อ: มรึงยังรักลูกมรึงเลย กรุก็รักลูกกรุ! แล้ว...
พ่อก็หันหลังแกล้งกินน้ำ แต่ร้องไห้ค่ะเราเห็นน้ำตาพ่อจากกรอบแว่น
แล้วเดินกลับมาบอก...อีกครั้งเดียวเท่านั้น ที่มรึงจะพิสูจน์ตัวเองให้กรุกับลุกกรุเห็น กรุให้มรึงแค่นั้น ไปๆ
สามีตอบครับป๊า..
พ่อบ่นว่าปวดหัวจริงๆนอนไม่หลับเลย ต้องมากลุ้มใจเรื่องนี้
แล้วพ่อก็ลงไปนอนค่ะ
ส่วนบรรยากาศตอนนั้น พวกน้องสะใภ้ แข่งกันพูดเรื่องอื่นๆ ณ ตอนที่พ่อด่าสามีค่ะ ไม่รุคิดไรอยู่น๊า..
แต่คิดว่าแต่ละคนเศร้าค่ะแต่กลบเกลื่อน.......
แล้วก็ออกจากบ้านพ่อค่ะไปโลตัสซื้อของเพื่อจะไปเที่ยวพรุ่งนี้ เงีบบค่ะเงีบบบบบบตลอด
แวะกินข้่าวที่ห้าง เรากินไม่ลงค่ะ จุกไปหมด
เมื่อกลับถึงบ้าน...สามีบอกอีกครั้งว่า..
ไปนอนเถอะไป ชั้นสัญญากับพ่อเธอแล้วชั้นจะไม่ทำอีกแล้วจริงๆ
(เออ..กรุจะคอยดู คิดในใจนะคะไม่กล้าพูด!!)
ตอนเช้าไปเที่ยวตจว.กันค่ะ ทุกคนเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
เด็กๆสนุกสนานกัน จ๊ะๆจ๋าๆพ่อเค้า...
อ่อ..ส่วนเงินอยู่กับเราค่ะ ทุกบาท สามีไปเก็บเงินลูกค้าตอนเย็นก่อนไปเที่ยวและตอนเช้าก่อนไปเที่ยว
(เยอะเลยมรึง มีเงินทุกรูขุมขนเลยน๊า ไม่อดตายจริงๆอิคนแบบนี้..)
อ่อ...ลืมบอกไปอย่างค่ะ...เช้าตื่นขึ้นจะออกเดินทาง สามีเดินกะเผลกค่ะ...
บอกโรคเก๊ากำเริบ...เราทำหน้าแหยๆ..บอกไม่ใช่หรอกกรรมมันตามสนองตังหาก
ไม่สังเกตุหรอว่าเวลาเธอเตะชั้นอ่ะ เธอกะเผลกเป็นอาทิตย์
(ณ วันนี้ยังกะเผลกอยู่ค่ะ บอกปวดขา(สม) )
อยู่ที่ตจว.กัน..3วัน ค่ะ ตกกลางคืนเด็กๆนอนกันหมด ไปนั่งคุยกันริมสระน้ำค่ะ
เค้าก็ขอโทษอีกค่ะ...แต่เราบอกเค้าว่า...
เธอไม่ต้องขอโทษชั้น..ไม่ต้องพูดแล้ว เธอทำดีกว่า..ทำให้ชั้นเห็นว่าจะไม่มีแบบนี้เกิดขึ้นกับครอบครัวเราอีก
เค้าบอก ได้...ชั้นจะทำให้พ่อเธอกับเห็น
...ท่ามกลางบรรยากาศเหมือนโรแมนติคค่ะ แต่ใจเราไม่ได้เป็นแบบนั้น...
คิดแต่ว่า..กรุจะคอยดูเมิงละกัน..
ไปเที่ยวกับมา3วัน เด็กๆสนุกกันมากตัวดำมาเชียวค่ะ
ตกกลางคืนเด็กๆนอน...สามีขึ้นไปเรียกเราลงมาคุย..(เราหลับไปแล้วค่ะ)
แอร๋ย.....กรุอีกแล้วววววววหรอวะ พึ่งจะกลับมา กรุจะแด่กตริงอีกระลอกแร้วววววตายดีกว่า!!
(เด๋วพิมต่อคห.ใหม่นะคะ ยาวจิงๆเรื่องผู็ชายคนนี้)
| จากคุณ |
:
ดอกไม้ไร้สี
|
| เขียนเมื่อ |
:
1 ก.พ. 55 14:56:16
A:58.11.69.101 X: TicketID:347457
|
|
|
|
|
รักก็ช้ำ ไปก็ตาย
