ความคิดเห็นที่ 1 ความรัก เป็นเรื่องของคนสองคน การแต่งงาน มันเป็นเรื่องของ........คนหลายคนค่ะ ไม่มีทางที่จะเป็นคนสองคนอีกต่อไป จากคุณ : พ่อศรีเรือนคับผม เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 55 12:10:15

ความคิดเห็นที่ 2 ความรัก เป็นเรื่องของคนสองคน  แต่ถ้ามากกว่า 2 คน เรียกสวิงกิ้ง -*- ทานข้าวก่อนครับ เด๊่ยวมาตามอ่านใหม่ จากคุณ : SuperDOM เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 55 12:14:00

ความคิดเห็นที่ 3 ..อึดอัดแทนเลย  ... ถ้าอยากให้เป็นเรื่องของ คน 2 คน คงต้องไปอยู่ป่าแล้วล่ะค่ะ... เดี๋ยวนี้ มันคือ เรื่องของชั้น เรื่องของเธอ เรื่องของ ปู่ย่าตายายพ่อแม่ลุงป้าน้าอา พี่น้อง...เฮ้อ.. ทางบ้านสามีเรา มีแค่เรื่องหลานเท่านั้น ที่มันติดลุงมันมาก (เพราะสามีเราเลี้ยงหลานเอง) เราบอกแค่ว่า ..โอ๋กันอีกไม่นานหรอก..เด๋วน้องออกมาก็หัวเน่าให้หมดนั่นแหละ หลานๆอ่ะ.. ..อย่าคิดว่า จะรักหลาน ได้มากกว่าลูกของตัวเองล่ะ (แอบอิจฉาหลาน..555++) ส่วนทางบ้านเรา...อิอิ...สามีก็พูดอะไรไม่ออกเหมือนกัน.. จากคุณ : คนสวยโพธาราม เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 55 12:25:53

ความคิดเห็นที่ 4 ใช่ค่ะ เห็นด้วยกับคุณพ่อศรีเรือน จริงๆชีวิตคุณเจ้าของกระทู้ก็คล้ายๆเรานะคะ แต่เรามีแม่สามีที่ดีค่ะ คอยช่วยเหลือเรื่องการเงิน จนตอนนี้กิจการของเรากับสามีอยู่ตัวแล้ว จากเมื่อก่อนที่คิดจะอยู่กันแค่สองคนเพราะเราเคยบอกสามีก่อนแต่งงานว่าอยากอยู่สองคน แต่เมื่อมาถึงจุดพลิกผันที่พ่อสามีเสีย จริงๆถ้าลูกๆอยู่ใกล้กว่านี้ พ่ออาจจะไม่เสีย เพราะตอนนั้นแม่สามีทำอะไรไม่ถูกจริงๆ ก็เข้าใจแกนะคะ ตอนนั้นพ่อเลยเสียเพราะติดเชื้อในกระแสเลือด เนื่องจากมะเร็งลำไส้ค่ะ สามีเลยคุยกับเราเรื่องนี้ที่ให้แม่สามีมาอยู่ด้วยกัน ก็ต้องตกลงค่ะ เพราะมันเป็นเหตุจำเป็น แล้วแม่สามีก็มีบุญคุณกับเราทั้งสองคน เมื่อมาอยู่ด้วยกัน ก็อาจมีวิถีชีวิตบางอย่างไม่ตรงกัน แต่ก็อยู่ร่วมกันได้ค่ะ เพราะบ้านเป็นชื่อเรากับสามี แกก็อยู่ของแก เราก็อยู่ของเรา ชีวิตปกติ ตอนนี้จะมีหลานแกก็ยิ่งมีความสุข แล้วเราก็ให้เงินแกเดือนละสี่พัน ส่วนคุณลมพัดใบไม้ ต้องแข็งบ้างนะคะ เข้าใจค่ะ ว่าแม่ใครๆก็รัก การที่เราจะปรนนิบัติแม่สามีนั้นก็ดี แต่ก็ต้องมีขอบเขตนะคะ ไม่งั้นคนที่เหนื่อยจะเป็นคุณ ตอนนี้อาจจะยังทนได้ แต่เมื่อถึงวันที่คุณระเบิดขึ้นมา ผลมันจะเป็นอย่างไรคะต้องค่อยๆคุยกับสามี แล้วปรับเปลี่ยนดูนะคะ สามีคุณน่าจะเห็นใจบ้าง ถ้าอีกหน่อยคุณมีลูก คุณก็จะต้องโฟกัสไปที่ลูก เอาใจช่วยนะคะ จากคุณ : ดากานดา เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 55 12:36:39 A:124.120.151.5 X: TicketID:188685

ความคิดเห็นที่ 5 คุณ พ่อศรีเรือนคับผม   >> สารพัดเครือญาติเลยค่ะงานนี้ คุณSuperDOM  >> มาให้ขำเลยค่ะ  ^__^ คุณคนสวยโพธาราม  >> บางครั้งถ้าจิตตก ก็น้ำตาไหลออกมาเฉยๆ  คิดถึงพ่อแม่ตัวเอง  คะ  แต่สิ่งที่ทำให้อยู่ได้คือ สามีค่ะ ^_____^ จากคุณ : ลมพัดใบไม้ เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 55 12:40:00

ความคิดเห็นที่ 6 คุณ ดากานดา  > ขอบคุณค่ะ เราก็เคยคุยสามีนะคะ เรื่องอื่นๆ ที่ไม่ใช่เรื่องแม่ เพราะยังไง เราก็ต้องดูแลแม่อยู่แล้ว  สามีก็เข้าใจค่ะ เพราะเขาก็รู้สึกเหมือนเรา ทุกคนมีครอบครัวต้องรับผิดชอบ ถ้าเยอะเกินไป ..สามีใช้วิธี พาเราปิดบ้านหนีเลยค่ะ...ฮ่าๆๆๆ จากคุณ : ลมพัดใบไม้ เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 55 12:42:53

ความคิดเห็นที่ 7 ถ้าการแต่งงานเป็นเรื่องของคนสองคน ป่านนี้เราคงได้อยู่กับสามี ไม่ต้องแยกกันอยู่แบบนี้ ....... เป็นกำลังใจให้ในทุกๆเรื่องนะคะ จากคุณ : แสงตะวัน ณ ยามเช้า เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 55 13:08:19

ความคิดเห็นที่ 8 อ่านแล้วเหนื่อยแทน  แต่สู้ๆ นะค่ะ เพื่อตัวน้อยที่กำลังจะเกิด จากคุณ : puimono เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 55 13:08:24

ความคิดเห็นที่ 9 มันเป็นเรื่องของคนสองคน ที่เกี่ยวพันกับคนหลายๆคน  ลองคุยกับคุณสามีดูซิค่ะ ว่าเราเหนื่อยยังไงอีดอัดตรงไหน  เพราะถ้าเก็บไว้นานๆพอทนมากๆมันจะระเบิดนะคะ  ยังไงก็ขอให้สู้ๆนะคะ บางทีความดีของคุณอาจจะชนะทุกอย่างก็ได้ค่ะ จากคุณ : เด็กหญิงแม่น้ำปิง เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 55 13:33:00

ความคิดเห็นที่ 10 หาคนมาช่วยเพิ่มเถอะค่ะ อย่างน้อยมีแม่บ้าน ทำความสะอาด หรือทำกับข้าว ก็ยังดี  ฟังแล้วเหนื่อยแทนจริงๆ หลานๆ ก็ช่วยเลี้ยงเอาบุญไปเถอะค่ะ เด็กๆรับรู้ได้แหละ ว่าเรารักเค้า ดูแลเค้า โตขึ้นเค้าจะได้รักเรา รักลูกเราด้วยค่ะ มองโลกในแง่ดีไว้นะคะ จขกท เป็นคนดีไง ญาติๆสามีถึงอยากมาหาตลอด สู้ๆค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : icy_D เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 55 14:40:59

ความคิดเห็นที่ 11 ถ้าเป็นเรา เราจะทำเท่าที่ทำไหว และที่เราพอใจ เราว่า แม่สามีเป็นคนเห็นแก่ตัวมากๆ และ อิจฉาลูกตัวเองทุกคน ขนาดลูกตัวเองแท้ๆยังไม่มีใครอยากอยู่ด้วย คุณเองไม่จำเป็นต้องรู้สึกผิด ถ้าทำได้ไม่ครบเท่าที่ขอ สามีคุณ ควรเห็นใจคุณบ้าง ในจุดนี้ ตอนนี้คุณกำลังมีน้อง ต้องดูแลสุขภาพมากๆ ไม่ต้องไปเอาใจใครมากเกินไป ถึงเวลาที่คุณจะหันมาใส่ใจตัวเองแล้ว แม่สามี ใจดำ ยิ่งกว่าอีกาค่ะ เป็นเรา เราไม่เอามาตั้งแต่แรกเลยล่ะ แม่คุณ จะรู้สึกอย่างไร ถ้ารู้ว่าลูกสาวเขา ต้องมาเป็นคนรับใช้ให้ใครก็ไม่รู้ ที่ไม่เคยแม่แต่จะคิดป้อนข้าวป้อนน้ำให้หลานตัวเอง จากคุณ : makeup เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 55 15:37:26

ความคิดเห็นที่ 12 ค่าสินสอดก็ไม่ให้ ยามทุกข์ก็ไม่เคยช่วย แล้วพอสบายจะมาเอา เหอๆ สุดยอด พูดมาได้ว่าเลี้ยงเด็กไม่เป็นแล้วลูกตัวเองตั้งหลายคนโตมาได้ยังไง กับข้าวจะแดกเรื่องมากอะไรขนาดนั้น จขกท หาทางเคลียงานแล้วแกล้งกลับไปอยู่บ้านแม่ซักอาทิตย์ดูซิคะ แกล้งว่ามีคนป่วย เอาให้ดิ้นตายทั้งแม่ทั้งพี่สาว จากคุณ : ลำปางหวานมาก เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 55 15:59:01

ความคิดเห็นที่ 13 คิดเหมือน คห 12 ค่ะ หากเป็นเราเจอแบบนี้ คงหนีกลับไปอยู่บ้านแม่ตัวเอง อ้างอะไรก็ได้ไป หนีจากความวุ่นวายไปเลยอะ ดูแลลูกหลานคนอื่น ญาติสามี แต่กับแม่ตัวเองแท้ๆยังไม่ได้ไปดูแลเลย หาเรื่องไปปฏิบัติธรรมกับแม่ตัวเองซักครึ่งเดือน ไปเช้า - กลับเย็นก็ได้ รับผิดชอบแค่ในส่วนของงานพอล่ะ จากคุณ : ขี้เหงา...เอาแต่ใจ เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 55 16:26:02

ความคิดเห็นที่ 14 1+1= 10 20 30 ค่ะ เท่ากับเอาครอบครัว 2 ครอบครัวมารวมกัน เยอะ ยุ่ง ยาก ต้องใช้ทั้งศาสตร์ และ ศิลป์ ในการครองเรือน จากคุณ : ไส้สอด เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 55 17:13:26

ความคิดเห็นที่ 15 หลานๆ ก็บอกให้พ่อแม่เค้าจ้างพี่เลี้ยงดูแลเอาสิคะ เราก็ต้องทำมาหากิน มีหน้าที่ต้องดูแลอยู่ ทำไมเราต้องมารับภาระที่เราไม่ได้ก่อขึ้นด้วย จากคุณ : CCE9PASS เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 55 18:50:48

ความคิดเห็นที่ 16 จขกท เอาเเม่ตัวเองมาอยู่ด้วยดีกว่านะ ไม่ใช่ว่าจะให้ผลักไสเเม่สามีนะ เเต่เเม่สามียังก็ต้องเป็นลูกเขาที่ดูเเลค่ะ ส่วน จขกท จะให้เห็นผลว่าไม่สะดวกหรืออะไรก็ได้ ห้องไม่พอ เพราะต้องเตรียมไว้ให้ลูก อะไรก็ว่าไป ส่วนสามี จขกท เขาว่ายังไงบ้างล่ะค่ะ คือเราว่าเขาก็รับรู้นะ เรื่องทั้งหมด ไม่คิดจะให้เมียได้พักบ้างเลยเหรอ อีกอย่าง จขกท เลิกทำให้เเม่สามีทุกอย่างเถอะค่ะ ให้สามีทำบ้าง เขาลูกเเท้ๆนะคะ ต้องปรนนิบัติเเม่สิ อาหารการกิน ก็ให้สามีคุณจัดการไป จะซื้อหรือจะทำก็เเล้วเเต่ เเต่ที่เเน่ๆ บอกไปเลยว่า ต่อไปจะไม่มีห้องเเล้ว จะมีลูกเเล้ว ไม่งั้นเเม่สามีก็ต้องนอนกับคุณกับสามีนะ ถ้าทนต่อ มันจะไม่มีวันจบนะคะ จากคุณ : darkheart เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 55 20:08:08

ความคิดเห็นที่ 17 ขอบคุณมากๆ คะสำหรับทุกคำแนะนำและกำลังใจ เราขอตอบรวมๆ นะคะ   เราเคยคิดเหมือนกันอยากให้แม่มาอยู่ด้วย แม่เราอยู่ต่างจังหวัดเหมือนกันค่ะ ไกลกันพอสมควร และแม่มียายที่ต้องดูแล  แม่เราเป็นลูกคนเล็กค่ะ หนีกลับไปอยู่บ้านเราก็เคยคิดค่ะ โดยเฉพาะเวลาที่แม่สามีมาอยู่ด้วยแล้ว หลานๆ เต็มบ้าน แต่เราทำไม่ได้ค่ะ ด้วยเพราะห่วง ห่วงบ้าน ห่วงงาน ห่วงสามี สามีเราทำงานหนักมากค่ะ สามีเราเขาก็ทราบนะคะ พอจะเดาออกว่าเรารู้สึกอย่างไร เดาได้จาก ช่วงที่แม่สามีมาพักด้วย แล้วหลานๆ มา สามีจะแกล้งพาเราออกไปทานข้าวนอกบ้าน แม่ถาม เขาก็บอกว่า ไปหาลูกค้า...แต่ก่อนออกไป เราก็ต้องเตรียมอาหารไว้ให้เรียบร้อยแหละค่ะ (ที่ต้องโกหก เพราะถ้าบอกไปทานข้าว รับรอง ยกโขยก ตามกันเป็นแถวค่ะ ..หุหุ) บางครั้งถ้าสามีว่าง เขาก็จะช่วยเราทำกับข้าวค่ะ เอาใจเราเหมือนกัน เขาก็รู้ว่าเราเหนื่อย และแม่สามีเป็นคนแบบไหน... แต่สามีเราเป็นคนทำงานหนักค่ะ ดูแลงานทุกอย่างด้วยตัวเอง บางครั้งแทบไม่ได้พักผ่อน เราไม่อยากให้เขาต้องมาห่วงหน้าพะวงหลัง ตอนนั้นอะไรที่ทำได้ เราก็ทำไป   เรื่องอาหารการกินที่แสนจะมีข้อแม้ ...ซื้อมาทานไม่ได้ค่ะ เพราะเขาใส่ผงชูรส ทานไม่ได้ ทานแล้วเจ็บคอ คอเป็นตุ่ม   ยังไม่หมดนะคะ ( ยังจากจะนินทาต่อ..ด้วยความเคารพ(ยืมคุณมะปรางมา))   วันหนึ่ง เราอยากทานขนมจีนน้ำยากัน  (ปกติชอบทำน้ำยาไก่) จึงทำน้ำยาปลาช่อน  เพราะแม่สามีไม่ทานไก่  และคิดว่า ตอนเย็น ไม่ต้องทำอาหารแล้ว เสร็จสรรพ เรียกแม่สามีมาทาน ... แม่สามีนั่งหน้านิ่งๆ อยู่หน้าบ้าน พร้อมกับบอกว่า "แม่ไม่กินขนมจีน กินแล้ว เจ็บคอ" ..."_" งานงอกอีกแล้ว  ฮ่าๆๆๆ ตอนนี้เวลาเรากลับบ้านเรานะคะ จากที่เคยนอนสบาย แม่ทำให้กินตลอด   เปลี่ยนเป็นเราที่รีบลุกมาช่วยแม่ เหมือนอยากจะลบบางสิ่งในใจหนะคะ จากคุณ : ลมพัดใบไม้ เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 55 20:59:45

ความคิดเห็นที่ 18 บอกสามีเหมือนกับที่เล่าในนี้แหละค่ะ คิดว่าเค้าคงเข้าใจ บอกให้ญาติๆเกรงใจกันบ้าง เอ็นดูเขา เอ็นเราขาดค่ะ ให้แม่สามีมาอยู่ใกล้ๆไม่ต้องมาอยู่บ้านเดียวกันได้ไหมคะ จ้างเด็กให้ดูแลแม่ ทำกับข้าว ทำงานบ้านไปด้วย คุณจะได้มีเวลาบ้าง เจอแบบนี้ปวดหัวค่ะ จากคุณ : แมวต่างแดน เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 55 21:30:10

ความคิดเห็นที่ 19 โห คล้ายๆเราเลยค่ะ เพียงแต่แม่สามีเราเค้ามีงานทำ(เป็นข้าราชการ) และแม่สามีเราเค้าช่วยสนับสนุนลูกเค้าดีค่ะ อ่อ แล้วเราเป็นคนอาศัยเค้าอยู่ค่ะ ถ้าเจอแบบ จขกท คือ แม่ไม่ได้ไปไหน อยู่บ้านตลอดทั้งวัน เจอกันทั้งวัน แถมไม่เคยดูดำดูดีเวลาเราเดือดร้อน พอเราได้ดีขึ้นมากลับมาคอยหวังพึ่งเรา แถมยังมาเรื่องมากในการอยู่การกินอีก เราคงรู้สึกแปลกๆ เราก็เจอค่ะ ปกติเมื่อก่อนอยู่สองคนกับสามีกินอะไรกันง่ายๆ ทำกับข้าวง่ายๆ กินกัน ใช้เวลานิดเดียว นานๆจะทำแบบจัดเต็มสักที แต่พอมาอยู่บ้านแม่สามี ต้องจัดเต็มทุกวัน ต้องทำเอง เพราะพ่อแม่สามีไม่กินผงชูรส และอาหารซื้อมาไม่อร่อย คุณค่าอาหารน้อย ของที่เอามาทำคุณภาพไม่ดี แต่แม่สามีชอบทำอาหารเยอะๆแล้วกินไม่หมด เก็บเข้าตู้เย็น เอาไว้กินวันต่อไป แล้วมันมีคุณค่าอาหารมากกว่าอาหารซื้อมายังไง อาหารค้างคืนวิตามิน สารอาหารอะไรๆมันไม่เสื่อมไม่หมดแล้วเหรอนั่น แล้วอาหารต้องมีผักเยอะๆเหมือนกันค่ะ ไม่มีผักไม่ได้เลยจะบ่น ห้ามใส่ผงชูรส รสดีก็ไม่ได้ ขนาดเราบอกว่ามันมีสูตรที่ไม่ได้ใส่ผงชูรสด้วยนะ รสดี มีแต่พวกเครื่องเทศ เค้าก็ไม่เอาค่ะ เราอยากกินของทอดๆก็ไม่ได้ค่ะ เพราะเค้ากินไม่ได้ ปลาทู ปลาหมึกแห้ง ต้องอบเท่านั้นค่ะ ห้ามเอามาทอด เพราะเค้าแก่แล้ว กินของมันๆเยอะไม่ดี ทุกสิ่งทุกอย่างห้ามทอด ให้เอามาอบอย่างเดียว แม้แต่ทอดไข่ ยังให้เราใช้น้ำมันนิดเดียว แค่ทาทั่วกระทะพอ ผัดผักใช้ให้น้ำมันน้อยๆ บางครั้งมันก็กลายเป็นต้มผักไปเลยค่ะ เรื่องเลี่ยงงานเป็นตลอดเหมือนกัน บอกเราว่างานยุ่ง ให้เราทำนั่นทำนี่ให้ สั่งเสร็จแล้วก็ไป ไปเดินห้าง ซื้อของค่ะ กลับมาก็บอกเหนื่อย ให้เราทำกับข้าวคนเดียวอีก วันๆไม่มีเวลาพักเลยค่ะ เดี๋ยวให้ทำนั่น เดี๋ยวให้ทำนี่ เฮ้อ... ทำไมมันเหนื่อยแบบนี้ การแต่งงานเป็นเรื่องของคนสองคน ไม่จริงค่ะ การแต่งงานขโมยชีวิตส่วนตัวของเราไปค่ะ จากที่เคยคิดว่าคงแชร์ชีวิตกับสามีเท่านั้น กลายเป็นแชร์กับคนทั้งบ้าน เวลาส่วนตัวที่เคยได้ทำงานอดิเรกคลายเครียด กลายเป็นเวลาคอยรับใช้นคนอื่น เหนื่อยจังค่ะ จากคุณ : ฟ้าใส เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 55 12:28:29 A:180.183.64.30 X: TicketID:348252

ความคิดเห็นที่ 20 เมื่อคืนเอากระทู้นี้ ไปคุยกับแฟน(ภรรยา) แฟนตอบผมมาว่า การแต่งงาน  เป็นเรื่องที่เราสองคน ให้เกียรติพ่อแม่ ตัวเค้าไม่ต้องการแต่งงาน  แต่ต้องการมีชีวิตอยู่โดยมีผมอยู่ข้างๆ  เพราะผมเป็นคนที่เค้ารัก ------------------------------------------------------------------------------------------ ผมเองย้ายจากบ้านตัวเอง  ทิ้งถิ่นฐานและหน้าที่การงาน มาอยู่ักับครอบครัวของฝ่ายภรรยา พ่อแม่พี่น้องเค้า ก็เป็นชาวบ้าน ธรรมดา   ส่วนผม เป็นหนุ่มเมืองกรุง อาหารการกินก็แตกต่างกัน   นิสัยส่วนตัวผม เป็นคนโมโหร้าย อารมณ์รุนแรง  ไม่แคร์ใคร ไม่ง้อใครและทำอะไรไปจะไม่มานั่งคิด หรือเสียใจทีหลัง...  แต่ผมเอง ก็ไม่เคยมีปัญหาอะไรกับพ่อแม่แฟนน๊ะ     เพราะ เค้ากับผม ต่างก็รู้  ว่าทุกคนมันมีข้อเสีย  ผมมีบางอย่างที่พ่อตาแม่ยายไม่ชอบ   เค้าเองก็มีบางอย่างที่ผมเองก็ไม่ชิน....  ร้อยพ่อพันแม่  หน่ะนะ... ตัวภรรยาผม ก่อนแต่งงานก็อยู่ที่บ้านผม มาหกปี  ...  บ้านผมคนจีนเรื่องเยอะ  แฟนผมคนไทย เคยอยู่อย่างสบายๆ  ก็ต้องมาปรับตัวอยู่กับที่บ้านผม   ซึ่งพอแต่งงานแล้ว คนที่บ้านผม  เพิ่งจะมาบอกว่าไม่เคยชอบเลย  เค้าอยากให้ผมแต่งกะคนจีนเหมือนกัน และผมกะแฟนก็ทะเลาะกันบ่อยด้วย ... แต่ไม่รู้เพราะอะไร  ทุกวันนี้คนที่บ้านผม รักแฟนผมคนนี้มาก  และเห็นดีเห็นงามให้แต่งงานกัน   สำหรับผม การแต่งงาน อาจไมใช่เรื่องของคนแค่สองคน  แต่เป็นพิธีที่ให้เกียรติ ผู้ใหญ่ ทำตามขนบธรรมเนียมประเพณี  ไม่ใช่สิง่สำคัญในการอยู่ร่วมกัน..... ทุกครั้งที่ผมรู้สึกไม่พอใจพ่อตาแม่ยาย  ผมเองก็จะคิดเสมอๆ ว่า แฟนผมก็ให้เกียรติและอดทนกับ ญาติผู้ใหญ่ฝ่ายผม    เพราะฉนั้น  ผมเองก็ต้องอดทนและให้เกียรติผู้ใหญ่ฝ่ายเค้า  โดยไม่เคยมานั่งมองว่า  ฝ่ายไหนทนมากกว่ากัน   เรารักเค้า เค้ารักเรา  อะไรที่เป็นปัจจัยภายนอก  เราก็พยายามทำให้มันดีขึ้น เพื่อความสบายใจของอีกฝ่าย  (มั๊ง) จากคุณ : Trobot เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 55 21:07:07

ความคิดเห็นที่ 21 สวัสดีค่ะ จขกท. เมื่อวานยุ่งมากเลยค่ะ ตั้งแต่ตั้งกระทู้ และอ่านคำแนะนำข้อคิดเห็นของหลายๆ ท่าน เรานำมาพิจารณาตามทุกคำแนะนำนะคะ อยากหาทางออกที่ดีที่สุดค่ะ คุณฟ้าใส...เหมือนกันเลยค่ะ มีภาระกิจเกือบทุกวัน อยากให้ทำอันนั้นให้ อันนี้ให้ งานเราก็เต็มหัว ไม่ทำให้ไม่ทันใจก็งอน พูดไปสามวัน ....แต่เราก็ต้องอดทนใช่ไหมค่ะ  หึหึ คุณ Trobot : ใช่ค่ะ เราต้องให้เกียรติและอดทน  ทุกสิ่งที่ผ่านมา คิดว่า ตัวเอง อดทนมากที่สุดที่เคยอดทน  ให้เกียรติกับทุกคนที่ผ่านเข้ามา พยายามรักษาน้ำใจ โดยใช้คำว่า "อดทน"  ไม่ถือเอามาให้เจ็บ แม้ว่า บางเรื่อง ก็แอบทำให้น้ำตาไหล เมื่อวาน สามีบอกว่า "แม่โทรมา บอกว่าจะเลิกขายของ จะมาอยู่ด้วย ป่านนี้เก็บของรอแล้วมั้ง" เรา จึงบอกว่า "เค้าขอเวลาสักหน่อยได้ไหม  ขอปรับเวลาตัวเองสักนิด ทุกวันนี้ตื่น ตีห้าครึ่ง กว่าจะทำอะไรเสร็จ 8โมง ต้องเข้าออฟฟิศพอดี  ถ้าแม่มาอยู่ด้วย เค้าต้องเปลี่ยนเวลาใหม่ เพราะการทำกับข้าวให้สามคนสามแบบ นี่มันใช้เวลามากเหมือนกัน แม่คนเดียวเราไม่มีปัญหา แต่ขอเวลาสักนิดนะ" สามี ก็ "อืมๆๆ"  เขาก็เห็นว่า ตอนแม่มาพักด้วย ป่วนกันไปหมด ทั้งเขาและทั้งเรา แต่ การดูแลบิดามารดา คือสิ่งที่ลูกควรทำ เมื่อท่านแก่เฒ่า  เราสองคนก็เข้าใจ เรื่องหลานๆ พี่สาวสามีตัดสินใจ จ้างคนข้างบ้านดูแลในตอนเช้า เพราะเห็นว่า "เราท้อง" เกรงใจเรา ส่วนตอนเย็น ก็อาจจะพามาฝากบ้าง ในยามที่จำเป็น .... ถ้าแม่สามีมาอยู่ด้วยอย่างถาวรจริงๆ เราคงดูแลท่านให้ดีตามกำลังของเรา แต่ ถ้าแม่สามี จะมาใช้อารมณ์เอาแต่ใจ (แบบไม่มีเหตุผล) แบบที่เราเคยเห็นท่านทำกับลูกสาวของท่าน  เราคงต้องพูดคุย เพราะเราคิดว่า เราทำดีที่สุดแล้ว แม้จะไม่ได้อย่างใจท่านทุกอย่างก็ตาม ท่านรักลูกชายท่าน แม่เราก็รักเราเหมือนกัน เพราะฉะนั้น เราก็จะพยายามทำหน้าที่สะใภ้ให้ดี เหมือนที่สามีเรา ก็พยายามทำหน้าที่ ลูกเขยที่ดีเหมือนกัน ไม่ทราบว่าวันข้างหน้าจะเป็นอย่างไรนะคะ  เราจะอยู่ตรงนี้ได้อย่างที่ใจต้องการหรือเปล่า แต่เราก็เตรียมพร้อมรับสถานการณ์ ไม่อยากเครียดมาก กลัวลูกเกิดมา คิ้วผูกโบว์ แม่อย่างเรา คงรู้สึกผิดไปจนตาย...หึหึ ขอบคุณทุกๆความเห็นค่ะ ที่มาอยู่เป็นเพื่อนกัน.... แก้ไขเมื่อ 09 ก.พ. 55 08:54:27 จากคุณ : จขกท. (ลมพัดใบไม้) เขียนเมื่อ : 9 ก.พ. 55 08:53:40

ความคิดเห็นที่ 22 ถ้าแม่สามีมาอยู่ด้วยอย่างถาวรจริงๆ เราคงดูแลท่านให้ดีตามกำลังของเรา แต่ ถ้าแม่สามี จะมาใช้อารมณ์เอาแต่ใจ (แบบไม่มีเหตุผล) แบบที่เราเคยเห็นท่านทำกับลูกสาวของท่าน  เราคงต้องพูดคุย เพราะเราคิดว่า เราทำดีที่สุดแล้ว แม้จะไม่ได้อย่างใจท่านทุกอย่างก็ตาม ท่านรักลูกชายท่าน แม่เราก็รักเราเหมือนกัน เพราะฉะนั้น เราก็จะพยายามทำหน้าที่สะใภ้ให้ดี เหมือนที่สามีเรา ก็พยายามทำหน้าที่ ลูกเขยที่ดีเหมือนกัน ไม่ทราบว่าวันข้างหน้าจะเป็นอย่างไรนะคะ  เราจะอยู่ตรงนี้ได้อย่างที่ใจต้องการหรือเปล่า แต่เราก็เตรียมพร้อมรับสถานการณ์ ไม่อยากเครียดมาก กลัวลูกเกิดมา คิ้วผูกโบว์ แม่อย่างเรา คงรู้สึกผิดไปจนตาย...หึหึ ขอเป็นกำลังใจให้ จขกท สู้ต่อไปครับ ... หากเห็นใจสามี ก็คงต้องทนต่อไป เพราะเค้าเองก็ลำบากใจ ...  แม่ทั้งคนยังไง ในฐานะของคนเป็นลูก ก็ต้องดูแล ... ภรรยา ก็คือคนในครอบครัวเหมือนกัน ...  หาก สามีเข้าใจเราและเป็นกำลังใจให้จขกท. ผมว่าจขกทม ก็คง รู้สึกดีกว่า คนที่สามีไม่เข้าใจอะไรเลย   สู้ๆน๊ะครับ จากคุณ : Trobot เขียนเมื่อ : 9 ก.พ. 55 13:31:42

ความคิดเห็นที่ 23 จ้างเเเม่บ้านค่ะ ถ้าไม่อยากให้อยู่ด้วย ก็เเบบเช้าไปเย็นกลับ ให้ทำงานพวกหยาบๆหรืองานที่ต้องลงเเรง ที่ของเเตกหักเสียหายได้ เอามาฝึกให้ได้เเบบใจเรา ยอมจ้ำจี้จ้ำไชหน่อยตอนเเรก พออยู่ตัวเเล้ว คุณต้องยอมหยวนๆไปบ้าง ถ้าคนงานทำงานที่เรามอบหมายเสร็จ ก็ปล่อยให้เขามีเวลาพักส่วนตัวบ้าง คุณก็เอาเวลาไปทุ่มกับลูกในท้อง กับธุรกิจของคุณ อะไรที่มันเครียดก็ปล่อยวางบ้างค่ะ เเม่สามีก็อดทนเท่าที่คุณจะไม่บีบคั้นจิตใจมาก เวลามาอยู่ทีเเรก บอกกฏของคุณไปเลย พูดดีๆนิ่มๆอ้อมๆ ถ้าเรื่องเยอะ คุณต้องปล่อยไปบ้างค่ะ คนเรามีหลายเเบบ เเบบที่เราดีด้วยเเล้วเกรงใจเรา หรือเเบบที่ใครทำอะไรให้ก็ดีหมด หรือเเบบที่เราดีด้วยเเต่ยังได้คืบเอาศอก บางคนยิ่งคุณดี เขาาไม่เห็นคุณดี เเต่เห็นคุณโง่ เเล้วมันก็จะมีการเรียกร้องเพิ่มมากขี้นเรื่อยๆ เพราะเห็นคุณทำได้ บางครั้งคุณต้องเเกล้งทำเป็นเหลือบ่ากว่าเเรงบ้างค่ะ ไม่ต้องเก่งไปทุกครั้ง คนเราพอผิดหวังไม่ได้ดังใจเเล้ว จะรู้สึกเเย่มากเเค่ครั้งเเรก เเต่ต่อไปเขาจะคาดหวังกับคุณน้อยลง เพราะเขารู้ว่ามันไม่ได้เเบบใจเขา ที่บอกนี่ ดิฉันเคยทำเเล้วนะ เเต่เป็นเรื่องอื่น การอยู่ด้วยกันมันต้องมีเรื่องกระทบกระทั่งกันอยู่เเล้ว เพราะโตมาคนละเเบบ คนละสิ่งเเวดล้อม ยิ่งคนละวัยด้วยเเเล้ว เตรียมใจก่อนเลย ให้เกียรติเขาเพราะเขาเป็นเเม่สามี เเต่ถ้ามากเกิน ต้องบอกให้เขารู้ว่าเขาข้ามเขตค่ะ ดิฉันเป็นคนเห็นเเก่ตัวนะ เพิ่งมารู้จักรักตัวเองสิบปีหลังนี่เอง เเต่ก่อนโตมากับญาติผู้ใหญ่ ครอบครัวใหญ่ ทำอะไรทีรู้กันหมดทั้งห้าสิบคนในละเเวกนั้น พอเราทนมากๆ มันไม่ไหวค่ะ จะบ้า พอเราคิดได้ เริ่มปล่อยวาง เออ ดีเหมือนกัน เดี๋ยวนี้เหรอ พูดตรงๆไปเลย เเม่สามีดิฉันก็ดีมากนะคะ เคยคิดจะให้มาอยู่ด้วยตอนท่านช่วยตัวเองไม่ได้ ไม่ให้ไปอยู่บ้านคนชรา เเต่เราเคยไปอาศัยบ้านท่านสองปี ตอนรอสร้างบ้าน บอกเลยว่า ขอคิดใหม่ค่ะ คือว่ามันมีนิสัยที่มันไปกันไม่ได้ เเล้วที่สำคัญ เเพคเกจที่มากับเเม่สามีค่ะ ตัวเเม่สามีน่ะไม่เท่าไร เดี๋ยวนี้ ดิฉันก็ยังไปบ้านเเม่สามีอยู่ ซึ่งอยู่ใกล้ๆกัน อาทิตย์หนึ่งอย่างน้อยสามวัน ช่วยอะไรที่ช่วยได้ ทำดีกับท่านเพราะดิฉันโตมากับคนสูงอายุเเละญาติผู้ใหญ่ เเต่ถ้าอันไหนมากไป ก็กลับมานินทากับสามี สามีเห็นด้วยก็จะไปเเซวเเม่ เตือนเเม่ทางอ้อมๆ ขำๆกันๆไป มีเหมือนกันที่สามีไม่เห็นด้วย ดิฉันก็ต้องหาจุดมาคล้อยตาม เเต่ถ้ามันถึงที่สุด ดิฉันระเบิดนะ เอาตัวดิฉันเองก่อน เพราะถ้าดิฉันไม่มีความสุข จะมีกำลังใจดูเเลลูกได้อย่างไร ดิฉันถือว่าตัวเองเป็นหนี้ลูก เพราะทำให้เขาเกิดมา ชีวิตนี้ต้องเอาลูกเป็นที่ตั้ง เเต่ตัวเองก็ต้องไม่บ้าไปก่อนด้วย จากคุณ : Pixiepasta เขียนเมื่อ : 9 ก.พ. 55 20:29:45

ความคิดเห็นที่ 24 ขอบคุณค่ะ คุณ Pixiepasta ตอนนี้ก็ค่อยๆ หาทางออกค่ะ ไม่ค่อยเครียดมากเท่าไหร่ อะไรจะเกิดก็คงให้เป็นไป ตามธรรมชาติของมัน แต่ก็จะพยายามรักษาระดับเพื่อตัวเองเอาไว้บ้าง อย่างน้อย ก็ไม่อยากบ้าไปเสียก่อนลูกจะโตนะคะ..อิอิ ..วันนี้ พี่สาวสามีคนที่อยู่ต่างจังหวัด อยู่บ้านติดกับบ้านแม่ โทรมาหาเราค่ะ "...เมื่อไหร่ จะมารับแม่หละ เห็นเตรียมตัวจะไปอยู่ด้วยแล้วหนิ..รีบๆ มาเลย พี่จะได้สบาย..ไม่รู้ด่าอะไรหนักหนา...บลาๆๆๆ"  เรารอฟังให้จบ (แต่แอบนินทาในใจ ปกติ แม่ก็หุงข้าว ทำกับข้าวเองอยู่แล้ว พี่ลำบากตรงไหน.. นอกจากฟังแม่ด่า ..หึหึ) เมื่อพี่สาวพูดจบ  เราจึงตอบกลับด้วยน้ำเสียงปกติว่า " ให้งานซาๆ ก่อนเดี่ยวหนูไปรับ ว่าแต่ สะใภ้ที่เลี้ยงย่านี่ ปกติเขาต้องได้มรดกนะ.....พี่ยกให้หนูหรือเปล่าหละ..." อึ้งค่ะ...ไม่ตอบ  เราเลยตัดบท "หนูทำงานก่อนนะคะ สวัสดีค่ะ เพราะทุกวันนี้พี่สาวคนนี้ปลูกบ้านอยู่ในที่ดินของแม่หนะคะ ส่วนที่แม่ยกให้นั้น ขายไปหมดแล้ว พูดไปอย่างนั้นแหละค่ะ  ไม่เคยคิดอยากจะได้ของๆ เขา แต่เอาคืนบ้างก็แค่นั้น จากคุณ : จขกท. (ลมพัดใบไม้) เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 55 12:41:07

ความคิดเห็นที่ 25 เจ้าของกระทู้คะ เราเป็นห่วงคุณจริงๆ (จะกลายเป็นยุหรือป่าวหว่า) เพราะเรื่องมันหนัก  แล้วคุณก็ต้องยอมไปเรื่อยๆ ระวังมันจะระเบิดสักวัน แล้วคุณกับสามีจะมีปัญหากันนะคะ คุณต้องเด็ดขาดมากกว่านี้ค่ะ มีกติกากันชัดเจนขึ้น ช่วงนี้คุณลองบอกว่า แพ้ท้อง มึนหัว กลับบ้านสัก 10 วัน ลองดูนะคะ แล้ว กลับไปนอนคิดให้ดี ถ้ายังเป็นแบบนี้ มีแต่เรื่องเรื่อยๆ อีกสัก 10 ปี คุณไหวมั้ย....... เพราะถ้าคุณยอมเรื่อยๆ เค้าจะเข้าใจว่าคุณยัง OK รับไหว เป็นเรื่องธรรมดา   พอวันไหนคุณไม่ไหวขึ้นมา คุณบ่น สามีคุณ คนรอบข้าง (พี่สามีด้วย) แม่สามี  เค้าจะไม่เข้าใจคุณทันที ก็คุณอยู่อย่างนี้มาได้ตั้งนาน จะมีปัญหาอะไรล่ะ ..... ><' ตอนนี้ เราเป็นประเภทเน้นเรื่อง ตัดไฟแต่ต้นลมค่ะ เพราะเราเคยอยู่สถานะนั้นมาก่อน แต่ไม่ใช่กับสามีนะคะ กับพี่เขยน่ะ  เค้าย้ายเข้ามาอยู่บ้านเรา แต่เค้าจะทำให้บ้านเรา เหมือนบ้านเค้า พูดอย่าง ทำอย่าง  เราเคยยอมทน จนตอนนี้แตกหัก เราไม่คุยกับพี่เขยเลย ถ้าเค้าเลิกกับพี่สาวเราเมื่อไหร่ เค้าก็เป็นคนนอกทันที แม่เรายังกดดัน บ่นกับเรา แต่ก็ยอมเค้าทุกที ส่วนเรื่องแม่ ลองเกริ่นๆ ดูว่า เราจะกลับไปดูแลแม่เรา แล้วลองดูอาการเค้าบ้างค่ะ เค้ารักแม่เค้า เราก็รักแม่เรานะคะ เรื่อง อาหาร แล้วตอนแม่สามีอยู่ที่อื่น ใครทำคะ ผูกปิ่นโตได้ไหมบอกไปเลย  ทำไม่ไหว ทั้งงานในบ้าน งานนอกบ้าน  ไม่ใช่แม่บ้าน full time นะ ยิ่งลูกคุณคลอด งานงอกกว่านี้แน่ ไม่รู้สิคะ รู้สึกเหมือน โดนเอาเปรียบเยอะเกินไปค่ะ ขอโทษนะคะ ที่แรง _/\_ เราโตมาแบบ ให้เป็นผู้หญิงที่หาเงินได้ รับผิดชอบตัวเองได้ ขับรถเป็น ไม่ง้อผู้ชายเท่าไหร่  (แต่อ้อนเป็นน๊ะ >////< ) เลยทำให้เรามองผู้ชายที่เค้าให้ความเสมอภาค ไม่บังคับเรา เคารพความคิดเรา ไม่ยัดเยียด (เวลามีเรื่องเข้ามาในชีวิตคู่ เรากับสามี จะคุยกันก่อนค่ะ เรากับสามี จะใช้ประโยคแนวนี้ค่ะ "เค้ารู้สึกไม่ดี ที่ ................."      คือ ทั้งเราแล้วเค้า จะไม่ใช้คำพูด ว่า "เธอแย่.......... คุณแย่.........ที่ทำอย่างนั้น......."     นะ เราตกลงตั้งแต่เริ่มเป็นแฟนกันใหม่ ช่วงปรับพฤติกรรมเข้าหากันน่ะ (มีกติกาตั้งแต่แรกๆ เลย    เรากับเค้า มองที่เป้าหมายเดียวกันค่ะ คือ ตอนแก่ เราจะเดินเคียงข้างกัน ดังนั้น ปัญหาที่ผ่านมาในชีวิตคู่ ต้องช่วยกันคิด ช่วยกันทำ ช่วยกันแก้ไขเพื่อเป้าหมายของเราค่ะ  ไม่ใช่ คุณคิด ชั้นปฏิบัติ หรือชั้นคิด คุณทำ   อืมม...แล้ว ถ้าทำไม่ได้  เราไม่โทษกันค่ะ เพราะถือว่า เป็นผู้สมรู้ร่วมคิด 555555  ) เอาใจช่วยนะคะ   แก้ไขเมื่อ 11 ก.พ. 55 02:51:36 จากคุณ : moonface เขียนเมื่อ : 11 ก.พ. 55 02:30:49

ความคิดเห็นที่ 26 ขอบคุณค่ะคุณ Moonface สามีกับเราก็พูดคุยกันประมาณนี้แหละค่ะ   แต่ด้วยภาระหน้าที่ การทำงานที่เป็นการก่อร่างสร้างตัว ทำให้สามียุ่งมาก วันๆ ต้องยุ่งกับงาน เห็นเขาทำงานหนักๆ เหนือยๆ เราก็ไม่อยากเอาเรื่องนี้ไปใส่เขาอีก ตอนแม่อยู่ที่บ้านต่างจังหวัด  แม่ทำกับข้าวทานเองค่ะ ท่านยังแข็งแรง นี่คือเหตุผลที่เราคิดว่า  ไว้ให้แม่ทำอะไรไม่สะดวกแล้ว ค่อยมาอยู่กับเราก็ได้ เราเคยพูดกับพี่สาวสามีค่ะ ว่า "ไว้สัก 5 ปี ค่อยไปรับแม่มาอยู่ด้วย " พี่สาวสามีตอบเราว่า "พี่ว่า ไม่ถึง 5 ปีหรอก แกแก่แล้ว .." สรุปคือ จะให้เราไปรับมาเลยใช่มั๊ยเนี้ย... หึหึ อาหารปิ่นโตคง บ้านแตกค่ะ....เหตุผลคือ ท่านประหยัดมาก ถ้าเห็นเราซื้ออะไร ที่ไม่ถูกใจท่าน ก็ว่าเราก่อน ว่าแบบขำๆ ทีเล่นทีจริง แต่เจ็บจริงค่ะ ฮ่าๆๆ ซื้อของให้ท่าน ถ้าท่านไม่ชอบยังพูดประชดเลยค่ะ สิ่งที่ทำให้เรารู้สึกอีกอย่างคือ  ช่วงที่แม่มาพักด้วย พี่สาวพาหลานๆ มาฝาก เราต้องไปทำงาน กลับมาประมาณ 3 ทุ่ม หลานๆ บอกเราว่า "น้าจ๋า  พวกหนูกินข้าวกับน้ำปลา"  เราอึ้งเลยค่ะ แม่รีบพูดก่อนเลยว่า "กินกับน้ำปลา อร่อยดี" เราจึงพูดว่า "ปลากระป๋องก็มี ทำไมแม่ไม่เปิดให้หลานกินค่ะ" แม่ตอบว่า "กินกับน้ำปลาก็อร่อย เนาะๆๆๆ"  หันไปเนาะๆ กับหลานๆ หลานก็ไม่พูด สงสัยเพราะความหิว อะไรก็กินกันไปก่อน เราจึงเจียวไข่ให้หลานกินข้าวอีก กินกันใหญ่เลยค่ะ....ไม่ใช่เลือดเนี้อเชื้อไข แต่น้ำตาจะไหลให้ได้เลยตอนนั้น เราก็พอทราบจุดด้อยของตัวเองค่ะ คือมีอะไร ก็อดทน และเก็บไว้ จนบางครั้ง พอถึงจุดที่ไม่ทนแล้ว ก็ตัดเลย...ไม่เอา ไม่ว่าเหตุผลใด เราก็กลัวจะเป็นอย่างนั้น   แต่การที่ต้องดูแลแม่สามี เราไม่ทราบว่า จะหาเหตุผลใดมาอ้างหนะคะ แม่สามีเป็นคนเอาแต่ใจมากค่ะ ถ้าท่านคิด จะทำ ต้องได้ทำ จะให้เราทำ เราต้องทำ .... สังเกตจาก เขยคนอื่นๆ ไม่ค่อยเข้าหาแม่เลยค่ะ ยิ่งมีเราเข้ามา ถูกใจกันใหญ่ เพราะมีตัวรับภาระแทนแล้ว เราเคยเครียดจนต้องหาหนังสือพระมาอ่าน ...หาเหตุผลต่างๆ หาทางออกให้กับตัวเอง และหาทางทำใจ... จากคุณ : ลมพัดใบไม้ เขียนเมื่อ : 11 ก.พ. 55 17:30:11

ความคิดเห็นที่ 27 เป็นกำลังใจให้คุณลมพัดใบไม้นะคะ แต่เราว่าเรื่องหลายๆ เรื่อง ต้องให้สามี กับพี่น้องเค้า พูดกับแม่เค้าเอง จัดการกันเอง เราเป็นสะใภ้ ยังไงในสายตาเค้า สะใภ้ก็คนนอก ค่ะ แม่ ลูก ต่อให้ทะเลาะกันแทบตาย ก็ยังเป็นแม่ลูกค่ะ ตัดไม่ตายขายไม่ขาดหรอกเชื่อซี้ :) เราอยากให้ คุณลมพัดใบไม้ ชิงได้เปรียบ เรื่องการวางตัว เรื่องข้อตกลง ตกลงกับสามี  แล้วคุยต่อหน้าพี่สาวเค้าด้วย (ถ้ามีบันทึกไว้ยิ่งดีมากๆ) เราไม่เข้าใจพี่สาวสามีคุณเลย แม่ใคร ใครก็รัก ยิ่งได้สมบัติด้วย ยิ่งต้องรู้คุณ กตัญญู ไม่ใช่ ผลักภาระให้สะใภ้  เราถูกสอนมาแนวนี้น่ะ กรณีของเรา  เรารู้เลยว่า แม่เราไม่สะดวกใจให้คนอื่นทำให้ท่านหรอก ยังไง ลูกสาวทำให้ดีกว่า แม่จะเหวี่ยงจะวีน ลูกสาวเถียงได้เป็นเรื่องปกติ แต่บ้านเราลูกสาวหมดค่ะ เหลือแค่แม่อยากอยู่กับใคร แต่แข็งแรงบึกบึนสุด น่าจะเป็นเรา  บ้านเราถือคติว่า แม่ยกบ้านให้ใคร คนนั้นต้องดูแลแม่ค่ะ  เพราะบ้านหลังนี้ พ่อกับแม่ก่อร่างสร้างตัวมาด้วยกัน ความผูกพันธ์มันลึกซึ้งอ่ะ  แต่แม่แกก็จัดเตรียมที่แปลงอื่นๆ ให้ลูกทุกคนนะ) ถ้าฝ่ายโน้นเร่งรัดอะไรคุณมาก ลองนิ่งๆ เงียบไปค่ะ ชักหวั่นใจเหมือนกันว่า แม่ที่ลูกสาวตัวเองยังไม่อยากดูแลนี่ ต้องมีเหตุเยอะแน่ๆ  ^^" ขอเม้าท์เรื่องป้า (พี่สาวแม่แท้ๆ ค่ะ)  แกมีลูกชาย 2 ลูกสาว 2 แล้วแกค่อนข้างมีนิสัยอยากได้ของ ของคนอื่น  แกมาหาเรื่องแม่เรา กับพี่น้องคนอื่น     จนลูกสาวลูกชายเค้า โทรมาบอกว่า แจ้งความจับแม่เค้าได้เลย -_-' แล้วพี่ๆ เค้าแบนแม่ตัวเองโดยไม่ยอมรับโทรศัพท์แม่เค้าค่ะ เค้าบอกว่า ้ขืนแม่ (ป้า) ยังสร้างเรื่อง เค้าจะไม่เลี้ยง  คงขู่ป้าแหละค่ะ       ป้าแกเลยเพลาๆ มือกับแม่เราลงหน่อย   ป้าคนนี้แกแรงจิงไรจริงค่ะ   แกทำให้เรามีมุมมองว่า ถึงเป็นพี่น้องคลานตามกันมา     แต่เมื่อแต่งงานมีครอบครัว  ให้แยกกันอยู่ แยกกันทำธุรกิจดีกว่า อย่าทำร่วมกันในพี่ในน้อง ไม่งั้น งานงอกค่ะ                 อีกเรื่อง ป้าเรา กับน้า เคยดูถูกแฟนเราค่ะ (ตอนนั้นยังไม่แต่งงาน) แกเรียกแฟนเรา ว่า  ไอโจรใต้นั่นไม่มาเหรอ หรือไม่ก็ ไอขี้ยานั่น ฯลฯ คือแฟนเราเป็นคนผอมมาก แล้วผิวดันไวต่อแดด เจอแดดปุ๊บ ผิวแกเปลี่ยนเป็นสีแทนปั๊บ  เอาว่าดูดิบๆ หน่อย   แต่เป็นคนที่จิตใจดีมาก....ก ขอใช้คำว่า นิ่ง สุขุม คัมภีรภาพเลยทีเดียว ^O^   เราบอกเราป้ากับน้าเราพูดว่าเค้าแบบนี้ เค้านิ่งค่ะ ไม่เคยด่าว่าผู้ใหญ่เลย มีแค่บอกรู้สึกไม่ดีเล็กน้อย เราบอกเค้า เพราะจะได้ระวังป้ากับน้าเรา เพราะสองคนนี้เค้า ต่อหน้าจะพูดดี แต่ลับหลัง หอหึหึ เลยอ่า......... (พวกป้ากับน้า เค้าก็รู้นะ ว่า ไอขี้ยา ไอหน้าโจร ที่เค้าว่าน่ะ จบโทนะ ต่อนอกด้วย  ฐานะทางบ้านก็ดี ถ้าพี่แกเรียนต่อก็จบด๊อกไปแล้ว เพื่อนรุ่นนี้  เป็นผศ. เป็นอาจารย์หมอ กันหลายคนแล้ว   อิจฉาเค้าล่ะซี้ ชิ้ๆ ตอนที่เล่า ก็เกรงแฟนจะมองว่าทำไม ญาติผู้ใหญ่ฝั่งเรา:-)..น ขนาดนั้น   แต่เรามีอะไร   ไม่เคยปิดแฟนนะ เล่าหมด   แต่บอกเค้าว่า เล่าไว้ให้ฟังเป็นข้อมูลนะ ให้รับรู้ว่ามีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้น ส่วนเรา เราไม่แคร์หรอก แต่เกรงใจแม่ ไม่งั้น โต๊ะล้ม แก้วน้ำแตก แล้ววันนั้น ป้ากับน้าเรา พูดในร้านอาหารติดแอร์ ต่อหน้าเจ้าของร้านที่..เอ่อ เอาว่า เราว่าเค้าเป็นพวกสอดรู้สอดเห็นน่ะ  กับน้องเด็กเสริฟ์ที่รู้จักเราน่ะ ) ตอนแรกๆ หลังแต่ง เคยพาสามีไปให้ของขวัญอวยพรปีใหม่ป้า   แต่หลังๆ เลิกค่ะ  เจออีกเยอะ  ส่วนน้า  ตอนหลัง ป้ามาไล่ด่าน้า ด้วยเรื่องเก่าๆ ขุดกันมาด่า เรื่องน้าเราเคยทำแท้ง มั่วผู้ชายน่ะ ป้าเจอน้าในตลาด เจอปุ๊บ เล่นปั๊บ  กลางงานบวชก็เอา จนน้าเรามาปรับทุกข์กับแม่อ่ะ ตอนนี้อายุ 75 กับ 60 นะ  เค้าโยงไปตอนอายุ 20 กว่าๆ   ตอนน้าสาวๆ ป้าเป็นคนยุให้น้าจับพ่อ เพราะแม่เรามีแต่ลูกสาว เลยได้น้องสาวเพิ่มมาอีก 1       ดีนะ ถ้าเกิดเป็นผู้ชาย หมาหัวเน่าแน่ครอบครัวตรู   แต่แม่เราอ่ะ  รักน้อง เกรงใจพี่  จนบัดนี้ แม่เรายังขึ่มอไซค์ไปโม้กับน้าได้เลย สามารถจริงๆ  ยัยเจ๊ (หมายถึงแม่เรา) เราว่า เราได้นิสัยเข้มแข็งจากแม่นี่แหละ แล้วแม่ไม่ขุดเรื่อง ไม่ด่าน้า ไม่ด่าป้าให้เราได้ยินเลยนะ เรารู้มาจากน้องพ่อ ลูกป้า พี่เลี้ยง  อืมม.. วีรกรรมป้า กับน้าเรา  แสบจริงๆ แต่แม่เรา แม่พระไปมั้ยคะเจ๊  -*-  ) ไม้แก่ ดัดไม่ได้แล้ว  ต้องรอ   หัก อย่างเดียวค่ะ  เอิ๊ก...กๆ . . สู้ๆ น้า.... . . แก้ไขเมื่อ 12 ก.พ. 55 03:48:14 จากคุณ : moonface เขียนเมื่อ : 12 ก.พ. 55 03:06:56

ความคิดเห็นที่ 28 มาแล้วค้าาา แม่สามีส่งเสียงมาแว้ววว วันนี้โทรเข้าเครื่องเราเองเลย บอกว่า.."ถ้าจะมา ให้โทรบอกแต่เนิ่นๆ  แม่จะได้เตรียมตัว วันสองวันนี้ก็ได้..." อะจึ๋ยๆๆๆๆ...กดดันกันทุกทางเลยนะคร้าาาา    ฮ่าๆๆ เรานั่งกลับไปอ่านไดอารี่เก่าๆ ทุกครั้งที่เราอึดอัดกับเรื่องอะไรก็ตาม เราจะเขียนบันทึกไว้ค่ะ  เรื่องที่เยอะที่สุด คือเรื่องคุณแม่สามีและครอบครัวนี่แหละค่ะ จนน้องที่สนิทมากๆ เรียกเราว่า "พจมานแห่งบ้านทรายทอง"  แม้หน้าตาจะไม่ให้ก็ตาม ฮ่าๆๆ   แล้วภาพต่างๆ ก็หมุนมาหาเราอีกครั้ง...... ลองกันสักตั้งละกันค่ะ กีดกันมาก เดี่ยวบาปจะเข้าตัว...เหะๆ จากคุณ : จขกท. (ลมพัดใบไม้) เขียนเมื่อ : 12 ก.พ. 55 10:42:38

ความคิดเห็นที่ 29 เป็นกำลังใจค่ะ จขกท. ค่ะ =================== แม่สามีเราสอนว่า เรื่องคนนอกจะเป็นไง ก็แล้วแต่เค้า แต่เราต้องเอาครอบครัวเราให้รอด ก่อนค่ะ เรือของใคร ก็ต้องช่วยกันพายค่ะ ออ  เราไม่มีปัญหากับแม่สามีค่ะ มีแต่ ญาตินี่ล่ะค่ะ แม่สามี ดีมาก จนเพื่อนๆ เราบอกว่า รู้มั้ย ชีวิตเธอมันน่าอิจฉา   มวากกกก :P . จากคุณ : moonface เขียนเมื่อ : 12 ก.พ. 55 21:10:36

ความคิดเห็นที่ 30 เรื่องเราเองก็คล้ายๆ กับ จขกท ค่ะ...อึดอัดค่ะ มากๆ แต่แม่สามีเราก็ดีนะคะ -เค้าทำกับข้าวเองตลอดค่ะ คนอื่นทำกินไม่ได้ค่ะไม่อร่อย ถึงแม้ว่าจะซื้อร้านที่อร่อยมากๆมาแล้วก็ตามค่ะ แม่ก็ยังไม่อร่อยอยู่ดี.. -ซักผ้า เราก็ซักไม่ได้ค่ะ เพราะต้องซักตามแบบฉบับของแม่ เครื่องมีแต่ต้องซักมือขยี้มือก่อน แล้วถึงเอาเข้าเครื่อง ตากก็ตากตามแม่ ไปช่วยตาก เดินกลับเข้ามาในบ้าน แม่เดินเปลี่ยนไม้แขวนเสื้อใหม่ทุกอัน >,<" -กวาดบ้านถูบ้าน ต้องทำตามสเตปค่ะ ไม่ให้ทำเพราะทำไม่ถูกใจ(ไม่เคยได้ัจับค่ะ) -ย่าคิดถึงหลาน อยากให้หลานมาอยู่ด้วย (ลูกของน้องสามี) แม่อยากได้ลูกสาว แต่บ้านมีแต่ลูกชายสองคน หลานคนแรกเป็น ญ เลยเห่อมากๆ อยากใ้ห้มาอยู่ น้องสามีก็พามาอยู่ แต่สรุป ป้า(ตัวเราเอง) ก็ต้องดูแลและต้องเลี้ยงส่วนใหญ่ค่ะ เพราะแม่ทำงานบ้านตลอด ไม่ว่าง จนตอนเราท้อง แม่สามีก็อยากใ้ห้หลานมาอยู่ หลานติดลุงกะป้ามาก จนมองคือลูกเราเองเลย ไปไหนตามตลอด...หลานอยากให้อุ้มเราก็ต้องอุ้ม (ท้องอยู่นะ เด็ก 4 ขวบเราเองก็แอบกลัวลูกเราจะเป็นไรไปรึป่าว) ย่าก็พูดบ่อยๆ อยากให้หลานสาวมาอยู่นี่ มาเรียนที่นี่ (น้องสามีอยู่ ตจว.) เห้ออ แล้วใครจะดูทัน ลูกตัวเองแล้วหลานอีก ซนมว๊ากก T_T แต่ย่าก็ยังบอกตลอด มาอยู่กับย่านะ บลาๆๆ -จนเราคลอด เค้าก็พาหลานมาเยี่ยม ปรากฏว่า เค้าไม่ยอมให้สามีเราอุ้มลูก ต้องอุ้มเค้า สามีเราอุ้มลูกอยู่ เค้าก็ปีนโต๊ะมาเกาะสามีเรา บอกให้ลุงอุ้มๆๆ ทั้งๆที่อุ้มลูกอยู่ >,<" เราเข้าใจค่ะ เค้าคงทำใจไม่ได้ที่เรามีลูก ครั้งนี้มางอแงมากๆๆ น้องๆเรามาเยี่ยมลูกเรา เค้าก็จะงอแงและร้องไห้ (อาจจะน้อยใจที่ใครๆสนใจน้อง แต่เราทำตัวปกติมากค่ะ ทุกคนทำตัวปกติมากๆ แต่ต้องอุ้มเดก 4 ขวบไว้ตลอด)  ย่าเค้าก็ยัง พาหลานมาอยู่นี่สิ มาเรียนที่นี่ เอ่อออ แล้วลูกช้านก็เลี้ยงเอง ตลอดเวลา แล้วถ้าหลานสาวมาอีกคน เด็กก็ต้องมาอยู่กะเราอยู่แล้ว เราจะทำไง เห้อ หนักใจมากๆ .....อึดอัดจิงๆ ไม่ได้ไม่รักหลานนะ เด็กก้อเอ็นดูปกติอยู่แล้วค่ะ ....เห้อออ...พอมาอ่านของ จขกท รู้เลยค่ะว่า หลายๆคนอาจจะเป็นคล้ายๆกัน อึดอัดจิงๆ อยากกลับไปอยู่บ้านตัวเองมากๆ ตจว ก็ยอมอ่ะ จากคุณ : vrod เขียนเมื่อ : 6 มี.ค. 55 14:52:38

ความคิดเห็นที่ 31 คล้ายๆ พ่อแม่เรา กับย่าและพี่ๆน้องๆ รวมทั้งหลานๆ ของพ่อเราเลยค่ะ เรื่องญาติฝั่งพ่อเรานี่วุ่นวายขายปลาช่อนมาตั้งแต่เราจำความได้ จนเราโตไปทำงานแล้ว เป็นอะไรที่เรารู้สึกแย่มาก แต่ตลอดเวลาที่ย่ามีชีวิต บ้านเราก็ดูแลอย่างดีนะคะ พี่น้องพ่อไม่มีใครรับ สุดท้ายมาอยู่บ้านเรา เราเองนอนกับพื้นหน้าเตียงย่า ปิดเทอมไม่ต้องออกไปไหน ทำกับข้าวเช้า กลางวัน เย็น รองรับอารมณ์ ฯลฯ ทั้งที่ตอนมีย่าเรี่ยวแรง ลุงๆ อาๆ แย่งกันเอาย่าไปไว้บ้านให้ช่วยเลี้ยงลูก พี่ๆ เรา หลานพ่อที่อยู่บ้านเราก็เกเร กินข้าวทิ้งชามไว้ให้แม่เราล้าง โดดเรียน ฯลฯ พ่อเราก็ค่อนข้างเข้าข้างญาติเขาค่ะ ไม่เข้าข้างแม่เรา ย่าเราก็หาเรื่องว่าแม่เราสารพัด ครอบครัวเราหาช่วงเวลาสงบสุขได้น้อยมาก ถ้ามีเรื่องย่าหรือญาติพ่อมาเกี่ยวข้อง จนย่าเราเสีย แม่เราต้องไปอโหสิให้ ส่วนเราไปอธิษฐานว่าขออย่าเจอกันอีกเลย จะบาปก็ยอมค่ะ แต่ถือว่าชาตินี้ทำให้เยอะมากแล้ว จากคุณ : หน้าตาเหรอหราเชียวนะเรา เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 55 23:56:18