ขออวดความฉลาด+ความสามารถพิเศษของลูกบ้างแล้วกันนะ
|
 |
วันนี้ขอเขียนถึงสาวน้อยที่บ้านหน่อยดีกว่า ตั้งแต่ขึ้นมัธยมมานี่เจนรู้สึกชัดเลยว่าลูกฉลาดขึ้นมาก แต่ฉลาดในที่นี้ไม่ได้หมายความว่าเรียนเก่งหรืออะไรทำนองนั้นนะ แต่หมายถึงแสบขึ้น ลีลาเยอะขึ้น หาเหตุผลมาสับสนุนสิ่งที่ต้องการได้ครบทุกเรื่องเลยจริงๆ
เวลาอยากได้อิสระอยากทำอะไรตามใจตัวเองก็ หนูโตแล้ว ไม่ใช่เด็กเล็กๆแล้วนะคุณแม่ ตอนนั้นหนูได้ยินที่คุณแม่แนะนำผู้ปกครองคนอื่นว่าลูกโตแล้ว ต้องให้ลูกรู้จักตัดสินใจเองบ้าง แล้วก็พูดจาด้วยสำนวนราวกับว่าเธอพึ่งบรรลุนิติภาวะเมื่อวาน แต่พอเวลาอยากได้อะไรแล้วแม่บอกว่า โตแล้ว ออกให้ครึ่งเดียว ที่เหลือเก็บเงินซื้อเอง เธอก็จะแปลงร่างเป็นหนูน้อยห้าขวบ บอกแต่ คุณแม่เคยบอกว่าไม่ว่าอายุเท่าไหร่ก็เป็นลูกคุณแม่ คุณแม่ซื้อให้หนูหน่อยนะๆๆๆแล้วหนูจะเป็นเด็กดี จะนู่น จะนั่น จะนี่ ลีลาเดียวกับตอนที่อยู่อนุบาลเลย
นอกจากนั้นเธอยังมีความสามารถพิเศษอีกหลายอย่าง แถมทุกอย่างเรียนรู้ได้ด้วยตัวเอง คุมั้ง คุโหม่งอะไรนี่ไม่ต้องเสียตังค์ส่งเธอไปเรียนหรอก เช่น
-ขี้เซาเป็นที่หนึ่ง เป็นตั้งแต่อนุบาลยันมัธยมคงความสามารถได้ไม่มีเปลี่ยน ไม่ว่าเธอจะเข้านอนสองทุ่มหรือห้าทุ่มพอถึงเวลาปลุกไปโรงเรียนเธอก็ต้องขอต่อห้านาที สิบนาทีตลอด ถ้าเข้าห้องน้ำเกินสิบนาทีให้สันนิษฐานไว้ก่อนเลยว่าหลับต่อในห้องน้ำแน่ๆ วันหยุดถ้าไม่มีธุระต้องออกไปไหนคุณเธอนอนได้วันละสิบสองชั่วโมง เจนจะเปิดไฟ พ่อจะเปิดทีวี เธอไม่แคร์เอาหัวซุกใต้หมอนหลับต่อได้สบาย แต่ขอโทษเถอะถ้าเมื่อไหร่เป็นวันที่จะไปเที่ยวเครื่องออกตอนบ่ายเธอสามารถลุกจากเตียงได้เองเป็นคนแรกของบ้านตั้งแต่เจ็ดโมงเช้าโดยไม่ต้องใช้นาฬิกาปลุก
-เรียนรู้รวดเร็ว ทำได้ทุกอย่าง แต่ไม่ค่อยยอมทำ ทุกวันนี้จะกินโอวันติล ก็ "คุณแม่ชงให้หนูหน่อย" จะกินส้มก็ "คุณแม่ปอกให้หนูหน่อยนะ" ถ้าไม่ทำให้เธอก็จะทำหน้าเศร้าราวกับว่าเป็นเด็กมีปัญหาพ่อแม่ทอดทิ้งไม่เคยสนใจ เดินเงียบๆเหงาๆไปทำเอง แต่อย่านึกว่าจะจบนะ เพราะหลังจากนั้นเธอจะเริ่มรายการกินไปบ่นไปประมาณว่า "ไม่อร่อยเลย ไม่เหมือนที่แม่ชงให้" , "หนูเจ็บเล็บเปลือกส้มมันแทงเข้าไปในซอกเล็บตอนปอก" (เปลือกมันหนากว่าเล็บหนูจะตาย มันจะเข้าไปได้ยังไงละลูก) พอบอกว่าทำเป็นแล้วทำไมไม่ทำเอง เธอก็จะบอกแต่ว่า คุณแม่บอกว่าคนเราควรทำให้เป็นทุกอย่างเพื่อที่จะได้มีความรู้ไม่โดนใครหลอก แต่ไม่จำเป็นต้องทำทุกอย่างทุกครั้งเอง คุณแม่บอกเองนะ
-มีเหตุผลเสมอ เวลาสอนอะไรเธอก็จะเงียบๆจนบางทีก็ไม่แน่ใจว่าเธอกำลังเอาหูทวนลมเล่นอยู่หรือเปล่า แต่ขอโทษเถอะเวลาเจนว่าอะไรเธอสามารถใช้สิ่งที่สอนก่อนหน้านั้นทุกอย่างมาประยุกต์ใช้ให้เหตุผลตามแบบฉบับของเธอได้ทั้งสิ้น เช่น ถ้าเธองอแงแล้วเจนว่าเธอว่า หนูต้องมีเหตุผลมากกว่านี้นะลูก เธอก็จะยกเอาคำคมที่เจนเคยอ่านให้เธอฟังก่อนนอน ตอบกลับมาว่า คนมีเหตุผลปรับตัวเองให้เข้ากับโลก คนไม่มีเหตุผลปรับโลกให้เข้าหาตัวเอง ด้วยเหตุนี้ความเจริญก้าวหน้าทั้งหลายทั้งปวงล้วนมาจากคนไม่มีเหตุผลทั้งสิ้น
-ความคิดสร้างสรรค์เป็นเลิศ ตอนเด็กๆพาเธอไปดูน้ำพุดนตรีที่เขาจะฉายไฟส่องผ่านแล้วเห็นน้ำพุเป็นสีๆกลับมาบ้านเธออยากให้น้ำพุที่บ้านทำได้บ้างเจนก็บอกไม่ได้หรอกลูกน้ำพุบ้านเราไม่มีไฟ พอสักพักเธอก็เรียกเจนไปดูบอกน้ำพุบ้านเราเป็นสีเขียวแล้วนะคุณแม่ หนูเก่งไหม ทำยังไงนะเหรอเธอก็เอาแฟนต้าน้ำเขียวขวดลิตรใส่ลงไปนะสิ น่าตีจริงๆ
-ดาราตุ๊กตาทอง ถ้าเธองอแงมากจนเจนฟิวส์ขาดแล้วเผลอใช้มือสะบัดลงบนแก้มก้นของเธอซะทีนะ เธอจะร้องไห้จะเป็นจะตายประมาณว่าถ้าใครได้ยินเข้าคงโทรเรียกปวีณาให้มาจับเจนเป็นแน่ แต่ขอโทษเถอะพอโอ๋เข้าหน่อยห้านาทีผ่านไป เธอก็จะกลับมาหัวเราะได้อย่างสนุกสนานราวกับว่าไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นมาก่อน
-แบ่งได้หลายภาค กับแม่นี่เธอไม่ลังเลเลยถ้าแม่พูดอะไรแล้วเธอไม่เห็นด้วย เธอจะให้เหตุผลแย้งทันทีเพราะรู้ว่าแม่รับฟัง ไม่โกรธ ไม่ดุ ถ้าเธอมีเหตุผลเพียงพอ แต่กับพ่อ ถ้าพ่อเธอพูดอะไรที่เธอไม่เห็นด้วย เธอจะเงียบ ถ้าพ่อดุ เธอจะตีหน้าเศร้าเคล้าน้ำตาอย่างเดียว (พ่อเธอเป็นคนเชื่อมั่นในตัวเองสูง เกลียดประโยคคำสั่ง เวลาโมโหนี่ถ้าไปเถียงหรือคิดใช้ไม้แข็งนี่เธอซวยแน่ๆ แต่ในขณะเดียวกันพ่อเธอก็ประเภทโมโหง่ายแต่หายเร็ว แล้วก็เป็นโรคแพ้น้ำตาลูก ประมาณว่าถ้าโมโห ดุลูกจนร้องไห้พอหายก็มาโอ๋มานั่น มานี่ แล้วที่สำคัญคือใจอ่อน ถ้าลูกอยากได้อะไรแล้วมาอ้อนนะหรือ เสร็จตลอด เอาเป็นว่าถ้าเธอบอกอยากได้พระจันทร์พ่อก็คงเตรียมออกไปตัดไม่ไผ่มาสร้างบันไดเตรียมต่อขึ้นไปสอยให้เธอแน่ๆ)
ตอนคุณยายมาอยู่ที่บ้าน เธอรู้ว่าคุณยายชอบเด็กเรียบร้อยเธอก็จะกลายเป็นกุลสตรี นั่งพับเพียบได้โดยไม่ต้องบอก แต่พออยู่กับเพื่อนที่โรงเรียนพอครูเผลอตอนพักกลางวันเธอก็เปิดเพลงเต้นส่ายก้นดุ๊กดิ๊กอยู่หน้าห้องกับเพื่อนๆจนครูประจำชั้นต้องมาฟ้อง
จริงๆก็ต้องบอกว่าลูกมีวุฒิภาวะพอสมควร เวลาพูดกับผู้ใหญ่เป็นการเป็นงานเธอก็ทำได้ แต่อยู่กับแม่ไม่ค่อยจะยอมทำ ตอนไปเข้าค่ายเพื่อนเธอร้องไห้คิดถึงบ้านเธอก็ปลอบเพื่อนบอกโตแล้วต้องเข้มแข็ง แต่ขอโทษเถอะเจ้าคนที่พูดนี่ทุกวันนี้ยังนอนกับแม่แถมกอดตุ๊กตาหมีด้วยอีกต่างหาก
เจนนอนคิดเล่นๆว่ากว่าลูกจะโต แม่แก่ๆคนนี้จะยัง เอาอยู่ อีกไหม
แต่อย่างน้อยลูกก็เป็นกำลังใจและมีส่วนช่วยในการทำงานของเจนตลอด เวลาครูคนไหนมาบอก เด็กรุ่นนี้ ถ้าจะแสบ จะซ่าส์ น่าดู เจนก็จะตอบกลับไปว่า ไม่ต้องห่วงหรอกยังไงก็จัดการได้ (แล้วก็นึกในใจว่าเพราะฉันได้ฝึกฝีมือทุกวันที่บ้านมาก่อนยังไงละ)
เจน
| จากคุณ |
:
JanE & IK   
|
| เขียนเมื่อ |
:
9 ก.พ. 55 12:55:41
|
|
|
|
